rat LDd- en
Uitwaterende Sluizengeld.
Hoe Zlill Wij gekomen aan liet in alle oncosten, naer advenandt sij daerbij geboet sul- Als er in October of begin November een flinke
- - len wesen, te gelden." De afgevaardigden van Oude nachtvorst geweest is, gaan de bloemen ©n bladeren)
Maar 't ergst van alle plagen,
Dat zijn in onze dagen
Die kennissen van Job!
Dat zijn je die meneeren,
Die steeds jeremieeren,
Die altijd lamenteeren,
Die 't weinig goeds negeeren,
En eeuwig redeneeren
Als kippen .zonder kop."
Alarmisten. DB GBNESTET.
Dat zijn menschen, die klagen willen, willen.
Die als 'n bond, net zoolang zoeken, totdat ze 'n
been hebben gevonden, om aan te kluiven. En als ze
aat eenmaal gevonden hebben en ze vinden 't
gewoonlijk nog al gauw dan laten ze 't niet zoo
spoedig los. Met zoo'n man op 't pad te wezen, is
erger dan 'n doodvonnis.
„Zijn fijnst sigaartje smaakt hem niet,
Zijn knappend vuurtje blaakt hem niet,
Zijn zoetlief meisje raakt hem niet,
Zijn vrienden, o, genaakt hem niet,
Zijn baardje zelfs vermaakt hem niet;
De stumpert heeft zoo'n groot verdriet..
En wat?? Nu juist, dat weet hij niet!"
Het Land. DE GENESTET.
Maar hij zocht 'n been en vond 't, meende al-
thans het gevonden te hebben en kluift maar, kluift
maar, totdat je er wee van wordt aan je hart, en
je den vent in 'n sloot zou dringen, Met zoo'n
vrijer kermis te gaan houden, is nog zuurder dan
azijn, en ik beklaag het arme meisje, dat met zoo'n
kerel opgescheept raakt. Was het Lodewijk Mulder
niet, de geestige Lodewijk Mulder, die „De Kiesver-
eeniging van Stellendijk" schreef, al was hij als
geschiedschrijver niet extra betrouwbaar, die dat
versje van Ludwig Bechstein. in 't Hollandsch over
zette?
„Wat kijkt die zon weer rond;
Vogels houdt toch je mond
Met dat gesnater!
Wijn smaakt me als water;
't Bier smaakt precies als roet;
Wat is die honing zoet!
't Is toch verdrietig!
Niets is goed, wat ik ken.
Daar wordt muziek gemaakt,
Zijn ze aan den dans geraakt?
Bah, dat gevidel daar
Maakt me nog eens zoo naar!
Vraag je of ik meedoe? Bah!
Waar ik ook ga of sta,
Loopt me mijn schaduw na:
Das een vervelend ding;
'k Wou, dat ze henenging.
Komen de wolken weer,
Dan krijg ik 't land nog meer.
Winter, wat ben je grauw,
Lente, wat loop je gauw,
Zomer is me al te heet;
Herfst met een muggenbeet
Op iedere voet en hand;
Muggen aan allen kant.
O, wat geneert me dat!
Wat embêteert me dat!
Waar ik me wend of draai,
Alles is even saai
genaamde overtoomen; Do oudere soorten zijn dikwijls ook beter dan de
4. nog meer uitwateringssluizen te maken, maar nieuwigheden,
vóór alles do deuren uit de sluis te Knollendam to Do prijzen van goede cactus-dahlia's zijn thans zeer
lichten, opdat voortaan door de Zaan het Schermer- billijk en daarom kan iedereen er zich enkele aan-
boezemwater aan den Zaandam door de sluizen zou schaffen. Goede knollen koopt men thans voor 20 ct.
kunnen afstroomen; en per stuk en bij partijen nog lager.
5. de visschcrijen tc Edam en aan de Grommenijo Do Duitschers noemen' de cactus-dahlia's meestal
van de eigenaars in erfpacht over te nemen ten koste cdel-dahlia's,
van Kennemerland en Westfriesland. Do bekwame kweeker Hornsvekl Ie Baarn heeft voor
Zeer terecht mocht de machtige Landsheer tevre- eenige jaren ©en geheel nieuw dahlia-ras geteeld, dat
den zijn over de wijze waarop de dienaren hier zijnen groolon opgang maakt en allerwege wordt bewonderd,
last hadden opgevolgd. Aanvankelijk noemde men ze Splendio-dahlia's, thans
Gezien hel rapport der Gecommitteerden, gehoord meestal pioen-dahlia's,
de Rekenkamer, den Stadhouder, den Eeirsten en de I)e pioen-dahlia's munten uit door hare fijne kleur-
andere Raden in Holland, gelet op hot advies der schakeeringen en zeer groote, los gevormde bloemen,
wat 'n leelijkè brief is dit! Wat 'n bitter ge- 1 Gouvernante en van den Raad van State, boval Ka- het blad tc voorschijn dan die tier cactus-dahlia's, die
geest hen blijven verschrikken. (I Samuël XVI 14).
Zoo zijn er vaders en zonen, vriendent?) en vrien
dinnen zoo zijn er lielpers(?) en menschen, die
geholpen moeten worden. Ik bid u, blijf ze uit den
weg en houd zë op 'n afstand. Ze bedervën uw da
gen en nachten, uw goed humeur en alles wat ge
kostbaars bezit. Robertus Nurks, de vriendt?) van
onzen Hildebrand was er een van hun kaliber of ge
slacht, en wonderlijk typeerde hij ze, toen hij Nurks
aan den jongen, die hem limonade bracht, liet vra*
gen: „Is dat 'n rok van je vader?"
De arme jonèen antwoordde niets anders als: „Ik
heb geen vader, meneer"; en dat antwoord sneed
Hildebrand door de ziel.
slacht der „Sauls", die'hun omgeving steeds schrik
inboezemen, der „Nurksen", die u élke wandeling
niet alleen „in den Haarlemmerhout", die u
elk gesprek, vergallen, der alarmisten, der lamenta-
tors, der vijanden van alle geluk en blijdschap, is
nog lang niet uitgestorven. En met hoe grooten weer
zin dezen brief misschien door enkelen gelezen zal
worden, ik beken met leedwezen in dubbelen zin,
dat ik nog niet de helft of zelfs maar het tiende
gedeelte gezegd heb, van wat ik had kunnen zeg
gen. Arme huisgezinnen, die zoo'n „Saul", zoo'n
„Nurks", zoo'n geluksbederver, zoo'n blijdschapsroo-
ver in hun midden dulden moeten.
Ik zal boete doen. In een der volgende brieven be
loof ik u iets te zullen schrijven over „Zonnige
Menschen", en ik zal mijn best doen, u dezen brief
te doen vergeten.
werken in hun rapport aangegeven. met rood© strepen, Koningin ilhehnina, /uiver wit,
Deze vereer© nde opdracht evenwel riep de Gecom- Prins Hendrik, fraai rood. Koningin Emma, zacht zalm,
muteerden tot een andere, niet minder gewichtige taak, kleurig. Kin» Edward, donker fluwoelrood, Isedora Duta
n.1. de verdeeling der lasten of contributiën over do can, lila; Madam© van Loon, fraai oranje, enz,
landen, in evenredigheid van het voordeel, dat elk bij j Een vak beplant
H. d. H.
iii.
den verbeterden waterstand zou genieten
Voor zij daartoe overgingen, riepen zij nogmaals
alle belanghebbenden op, hielden hun de vroegere af
gelegde verklaringen voor en vraagden de afgevaardig
den af, of zij bij de vroeger gedane beloften ble
ven.
De uitslag van dit herhaald onderzoek was niet
twijfelachtig, integendeel. Alle afgevaardigden uit de
landen, uitwaterende op de binnenmeren, betuigden op
nieuw hunne ingenomenheid met den gang van za
ken en zegden de gevorderde belasting volgaarne toe.
Ook die uit Schager- en Nicdorper Koggen deden
hierbij hun woord gestand. De afgevaardigden van
Schagen en Winkel hielden zich eenvoudig aan hunne
vroegere verklaring, dat het hun voorkwam „groot
oirbaar end© prouffiit te wesen. dat men dacrinne
(dat was: in den slechten toestand) voorsiet mot stap
pen van de voirscreven sluijzen end© sijin, tevreden
met deze praehUdahlia's biedt oena
ongeëvenaard schooncn aanblik op. Op de onlangs te
Zeist gehouden groote tuinbouwtentoonstelling kon meil
ze in vele colleclie's bewonderen.
Do prijzen dezer mooie dahlia's zijn niet hoog meer:
voor 50 cent per stuk kan men van de moeste ras
sen thans knollen of planten in potten koopen.
De (handelaars in voorjaarsbloembollen en vele zaad-
liandolaren bieden |ze thans voor deze prijzen uan.
Zeer fraai zijn ook de anemoon-bloemige dahlia's
van den heer Dominikus te Schiedam. Deze groeien
niet hooger dan gewone zaaibloemen en de haai ge
kleurde bloemen in vele nuances zijn niet veel groo-
ter dan een rijksdaalder. "Voor bouquetjes zijn ze al
lerliefst, en een perkje ervan lieoft veel schoons tot
laat In den herfst.
Dat wij do dahlia's zoo warm aanbevelen, vindt
mede zijn grond in de gemakkelijkheid der cultuur.
ij pc» «o» »c „.j— Deze willen we nog wat nader omschrijven.
en Nieuwe Niedorp spraken in gelijken zin en voeg- verwelken en jrs de tijd gekomen om de dahlia-knol-
den er aan toe, dat zij wel geen water brachten op len op to nemen. Vooraf snijdt men de stengels 2
de groote meren, maar Huigendijk hadden te houden- d.M. boven den grond af. Deze stengelstukken moeten
Evenzoo verklaarden de afgevaardigden van Barsinger- aan de knolion blijven, want op de knollen zelf zit-
horn, dat zij „waeren wel te vrecdcn te oontribueeren ten geen oogen als op aardappels of begonia's. Een,
In de eerste dagen van September gingen de beide in de oncosten van de sluijsen, contentieulx nae dat dahlia-knol zonder stengelstuk gaat niet groeien maan
Gecommitteerden tien Iluigendijk inspccteeren en, zij sij daerbij geproffiteert sullen wesen, ende dat tot dis- rotten. Do oogen zitten onderaan de stengelstuk ken vlak
vonden den toestand ook werkelijk onhoudbaar. cretie van den Hove". bij de inplanting der wortels. De wortels zitten vol
Aan de Schermerzijde was hij geheel of bijna ge- Zoo werden dan alle contribuabele landen verdeeld voedsel voor de jonge spruiten, die. het volgende
heel kaal, met 8 tot 12 voet water loodrecht er ter in vier groepen, wier belasting per morgen zou wor- voorjaar uit den stengelvoet zullen opgroeien,
gen. Do dijk was gemaakt van riet- en veengrond en den gesteld in verhouding der getallen 4, 3, 2 en 1. De gerooide knollen ontdoet men van de aarde,
werd gesteund door eene aaneengesloten rij palen van Deze smaldeeling of zetting werd vastgesteld op den laat ze huiten in de zon goed droog worden en bergt
24' voet lengte. Aan de Waardzijde was het iets be- Uklcn Februari 1516. ze daarna op in een kist of mand, die een plaatsje
ter: men had daar hier en daar rietboschjps. Doch de In de eerste of hoogste contributie werden aangc- krijgt in een frisschen, vorstvrijen kpldcr of dergelijke
vrees bleef bestaan, dat do dijk binnenkort niet moer slagen de landen, die gelegen waren in en aan de plaats.
te houden zou zijn. Schenner, Beemster, Purmer, Starnmeer en Langemeer, Als de dahlia-knollen te warm staan, drogen zo te'
Over de onderhoudskosten werd door allen die hun- Worm er en de Zaan. veel uit, .daarom vult men de kisten wel eens op
nen hoefslag in den Iluigendijk hadden, luid© ge- in de tweede contributie kwamen de landen, die met bijna drogen grond of zand, zorgdragende, dat
klaagd, en zij betoonden zich zeer ingenomen met de uitwaterden op den Waard (Hecrhugowaard) en tevens het stengelstuk met de oogen onbedekt blijft. In En-
plannen tot verlaging van het meerwater en verklaar- onderhoudplichtigen van den Iluigendijk waren, bene- geland wordt deze bewaringswijze zeer aanbevolen,
den allen zich bereid te oontribueeren in de kosten Vens eenige buitenlanden in de bannen van Oostzaan, Heeft men dahlia's op naam, dan hangt men aan
die daartoe gemaakt zouden worden. Ook de Rent- Westzaan en Assendelft. iedcren knol een etiket.
meester van de Vroonlanden, de landen der Grafelijk- jn de derde contributie werden gezet de landen van Men kan de knollen omstreeks half Mei builen in
heid en Geestmerambacht, die wel vrij waren van ver- Schager- en Niedorper Koggen, omdat zij in den Hui- den grond zetten op luwe, zonnige plaatsen, ze bloeien
schillende lasten, doch ook hunne hoefslagen in dan gendijk waren verhoefslaagd, de landen van Ursem, dan wel goed, maar wat laat, \Vil men in Juli reeds
Huigendijk hadden, benevens de Regenten van Alk- omdat zii in den Walichsdijk waren verhoefslaagd en bloeiende dahlia's hebben, dan plant men ze in April
maar, wier poorters (burgers) landerijen in Geestteer- qp den Waard water losten, 'de Waardgeerzen in Geest- in potten en brengt ze in ©en kas of bak aan den
ambacht bezaten, legden met andere onderhoudsplich- merambacht, de landen van Purmerend cn Purmerland groei. Na half Mei went men ze meer en meer aan
tigen gelijke verklaringen af. en enkele landen van de Zeevang. do buitenlucht om ze begin Juni, flink afgehard, in
Minder bereidwillig om wat bij te dragen voor de De vierde of laagste contributie werd geheven van den vollen grond over te planten, n'a ze vooraf met
goede zaak, waren de Drechterlanders, die in den Ma- de landen van Hensbroek, Obdam en Spanbroek, die kluit en al uit den pot te heben geklopt,
lichsdijk waren verhoefslaagd. niet onderhoudpliohtig waren aan den Walichsdijk, De dahlia's groeien het [best in ©enigszins zwaren
Die dijk was, tijdens het bezoek van de Gecommit- <]oeh 0p den Waard uitwaterden, de landen van maar toch zeer voedzamen grond. Kweekers bemesten
teerden, in September 1544, een breede vlakke weg, Drechterland, omdat zij in den Walichsdijk verhoef- ze daarom flink en geven ze 's zomers nog vloeibare
stumpers zijn landziekig 't Zit niet in wat hen J slechts weinig hooger dan het omliggende land. Ten slaagd waren, de Beetskoog en andere landen, omdat mest of ier.
omgeeft of in degenen met wie ze omgaan maar zuiden daarvan, naar den kant van de Schermer on 7jj 0p de Deemster en de Purmer afwaterden, en de Een fout van vele dahlia-struiken is, dat ze veel
de Beemster lag voorland, op sommige plaatsen 50 hooggelegen landen van Kennemerland, van Heems- te veel stengels hebben; één tot drie hoofdstengels is
lot 100 roeden breed, en daar achter lag nog de Mij- kerk ot"en met Petten. het troste, want die verlakken zich toch zeer sterk en
zerkoog. Ieder, die deze Massificatie der belastbaar gestelde dragen aan die zijtakken fraaie bloemen. Bij tc dichte
Eer ik aan dat alles wen,
Wed ik, dat ik ziek lig,
Omdat ik landziekig ben,
Och, zoo landziekig!"
De Landziekige. LODEWIJK MULDER.
En hiermee loste Bechstein het vraagstuk op. De
't leed schuilt in henzelf. En of ge nu 'n zieke in
'n houten of in 'n gouden ledikant legt, hun ziekte
is er niet minder om. In een van de boekjes „De
Liefde sticht" van een der tachtiger jaren, komt 'n
verhaaltje voor van de hand van Ds. Hille te Zaan
dam, welk verhaaltje getiteld is „Bartje van Spijk".
Eer 't in druk verscheen, had ik 't voorrecht het
den schrijver persoonlijk te hooren voordragen. Als
ik mij goed herinner, is het in dit verhaaltje, dat er
'n man voorkomt, die altijd'uit zijn humeur is, altijd
moppert, altijd klaagt; 't schijnt wel. dat de men
schen 't er op toeleggen, om 'm hoos te maken. Zijn
dochter tracht dit goed te praten tegen een buur
vrouw. 't Is 't weer, zegt ze, jicht, rheumatische aan
doeningen, en ik geloof, ook nog 'n hartkwaal. Maar
de buurvrouw laat zich niet in de luren leggen en
antwoordt: „Zal ik oe es wat zeggen? 't Is 'ene
kwaoie mins. Als 't kolde is, vriest 't bie hum, en u u
als 't werme is, dondert 't. Maor kwaod weer is 't lijk, toch met het oog op de toekomst, belang had dat overstrooming van onbedijkle landen, in of. tegen thans pakjes zaad van Hornsveld's pioen-dahIri s,
De afgevaardigden der Drechteiiandsche bannen ver- landen met aandacht nagaat, zal erkennen, dat de Ge- struiken blijven de bloemen klein en krijgen gele har-
klaarden, „dat 'tvoor de landen in en tegen de meren committeerden ook .h ier weder met nauwgezetheid waren ten, m. a. w. ze gaan „verenkelen",
gelegen, wel meer dan een ton gouds waard geweest te werk gegaan. Zoo goed mogelijk hebben zij gehan- Als de dahlia-knollen 's voorjaar» kleine spruiten ge-
zou zjjn, als de sluizen in de zeegaten al voor ja- deld in overeenstemming met de vraag, die zij aan maakt hebben, kan men de pallen in meerdere stuk-
ren geleden waren gesloten geworden. Maar hun Wa- aj]e afgevaardigden hadden gesteld, n.1. ..of zij in de ken snijden, die ieder een mooie plant kunnen leveren,
lichsdijk liep vooralsnog geen gevaar en kostte niet kosten der uit te voeren werken wilden bijdragen naar- Zoo worden ze ook dikwijls vermenigvuldigd. Kwee-
veel aan onderhoud. En mocht het er eenmaal mee mate zjj er door gebaat zouden zijn." kers zetten ze in Februari 'in een warme kas en snij-
gaan als met den Huigendijk, welnu, zij zouden dan De geheele afsluiting der zeegaten maakte, dat men den er gedurig de scheuten af voor stekken, die in
hun plicht weten to doen. Zij betoonden weinig gc- den waterstand op de groote meren kon beheerschen, een warme kas, gemakkelijk doorgloeien. Later plaatst
neigdheid om te contribueeren voor het stoppen der de openstelling van de Zaan was eene ontzaggelijke men de opgepotte stekken in de koude kas of in een
zeegaten. verbetering in den afvoer van het boezemwater cn diepen bak en tegen Juni buiten. Reeds het 'eerste
De Gecommitteerden evenwel waren van een an- stelde de gelegenheid open aan alle landen, die om jaar worden het mooie planten met veel fraaie bloe
der gevoelen. Zij oordeelden dat bij den bestaanden de meren lagen, om van hun water af te komen, men.
toestand ook het voorland tegen den Walichsdijk moest vee[ meer en vaker dan vroeger. De waterstand, die Verschillende dahlia's kunnen ook gemakkelijk uit
afnemen en dat Drechterland, zij het dan niet dade- vroeger zeer afwisselend was. werd nu geregeld, zoo- zaad gekweekt worden. De zaadhandelaren verkoopan
1 lilr 4/\nK TYl L a AA A» Al\ d A IoaIz ZV TYI of* B olojl O" h O H JT1 11 1 1 I 1 J mmm H f - -A M O T*A 1- I Ar. r«A A rl >A m "Tl mm 1 J J L 1 A D VclTÉ
aoltied.'
Eu wie nu nog nooit zoo'n stoethaspel heeft aan
getroffen, die mag van geluk spreken, want er loo-
pen er genoeg; die heeft 'n kans minder doorgemaakt
om zijn ziel, in weerwil van alle lijdzaamheid, te ver
liezen.
Er is nog 'n andere soort van niet veel heter ge
halte; dat zijn menschen, die ons reeds op 't eerste
gezicht onaangenaam stemmen, die iets in hun gelaat
hebben of in den opslag hunner oogen, waarmede zij
u aanzien, dat tegen hen inneemt; menschen met
iets brutaals in hun optreden én 'n zekeren toon in
hun stem, die u kregel maakt. Hoe ze er aan komen,
weet ge niet; evenmin als ge weet, waarom ze zoo
doen en zoo spreken. Ge weet alleen, dat ze uw
vrienden niet zouden kunnen zijn, en iets van ver-
Barsingerhorn.
P. SCHUITEMAKER Jz.
(Wordt vervolgd.)
bij de uitvoering der voorgesteld© waterwerken en ver- <[0 meren gelegen, kon worden voorkomen, evenals af-
klaarden op grond daarvan ook Drechterland contri- slag van voorland tefen de dijken,
buabel.
Van Alkmaar trokken de Gecommitteerden over
den Huigendijk en den Walichsdijk naar Edam, waar
uitgebreide onderhandelingen moesten worden ge
voerd.
De haven van Edam vertoonde zich als een open
water uit de Purmer naar zee. Daarin lag aan de
oostzijde der stad eene sluis met twee deuren, die
zoo waren ingericht, dat zij, wanneer ze gesloten
heetten te zijn, nog ruimte genoeg over lieten om
een koggeschip door te laten. Die sluis werd dan ook
gebruikt om bij stormvloeden de opening wat te ver
nauwen... meer niet.
Het lag voor de hand dat de Gecommitteerden die
LXXXVII. DAHLIA'S.
de lage gedrongen enkele Tom Thumb dahlia's, van
cactus-dahlia's en de gevuldbloemige lage Lillipul-dah-
lia's. Ze kosten 5 h 10 cent per pakje.
Als men dit zaad zaail in Maart in een wannen
bak of in een bakie met ©en glasruit erover in oen
verwarmde kamer, krijgt men spoedig plantjes, die bij
goede verzorging in Augustus reeds bloeien. Tegen Juni
brengt men de jonge planten in den vollen grond.
Het kweeken van dahlia's uit zaad is een dank
baar werkje voor liefhebbers van bloementeelt.
Dahlia's hebben dikwijls kromme bloemstelen of
hangen naar beneden. Dal is lastig voor een bloemstuk.
De kweekers verbeteren dat met oen ijzerdraadje. Ze
steken dat in don bloembodem, slingeren het eenmaal
om den dunnen bloemsteel e.n draaien hel draad om
De dahlia's behooren tot de fraaiste bloemen van den dikkeren onderstengel vast. Zoo zetten zij de bloe-
sluis geheel gesloten wenschten te hebben. Doch de den nazomer, omdat de rozen dan niet meer zóó uien in iden juisten stand en deze lijden er niet van.
zet. iets van onverschilligheid, een totale afwezig- afgevaardigden van Edam waren daartoe niet te be- schoon en zóó mild bloeien als hl Juni en Juli. I" bloemenwinkels is dit draad verkrijgbaar.
wegen om handels- en scheepvaartbelangen en be- Do stamplant ider 'talrijke cultuurvormen van dit Men moet de dahlia's afsnijden met lange stelen,
riepen zich daarbij op een previlegie door MU'tm van gewas js <Dahlia variabilis, de veranderlijke Dahlia, dan krijgt men losse bloemwerken. Voor de planten
Beieren in 1357 aan „de lieve en getrouwe Poorte- jqu deze naami is zeer geëigend, want men heeft thans is het ook beter, omdat ze anders te vol worden,
ren der stad Edam vergund, om eene nieuv'ü haven ccn' groot aantal verscheidenheden van dit gewas ge- Tusschen dahlia's staan brtiinbladige takken, voor-
te maken tusschen de zee en de Purmer, onversperd kweekt. ai bruine eikentakken, bijzonder mooi. Los groen kan
tot eenen ende in te vaeren en tot anderen ende Do eerste dahlia's werden in 1790 uit Mexico naar er ook altijd bij.
uijL met scepen, onbelet van Ons". Spanje overgebracht 'en tien jaren later naar Duitsch- De kleur der diverse dahlia's harmonieert zelden,
De Gecommitteerden wisten het ten slotte zoover jan<j Daar bloeiden ze pas in October. Thans zijn daarom gebruiken de bloemisten in den regel maar
te brengen, dat ei sluitende deuren in de sluis ge- ze ^6 gewend geraakt aan ons klimaat, dat ze hij den kleur voor ieder dahlia-stuk. Zij nemen daarvoor
maakt zouden worden, die alleen gesloten zouden goede behandeling in Juli buiten reeds in bloei gewoonlijk een mand geschilderd in dezelfde kleur
worden in tijden van storm of gevaar en niet bij den staan. I f als de bloemen dragen en tooien het hengsel met
gewonen vloed. Oorspronkelijk had "men alleen rood© dahlia's, doch een zijden strik van precies gelijke nuance. In de
De landen van Waterland, Monnikendam, Katwou- phans heeft men allerlei kleuren met uitzondering van mand planten ze vooraf een fond van enkele fijne va-
de en de Zeevang werden vrij van contributie ver- ],iauw.
klaard, op grond van het previlegie, hun geschon- Langen tijd kweekte men zulke soorten, die groote,
heid van eenig symptoom van belangstelling komt
over u, zoodra ze hun voet over den drempel zetten,
en door hunne gesprekken of door hun stom-netelig
kijken alleen, de atmospheer bederven. De zonneschijn
die de kamer vroolijk maakt en haar 'n feestelijk
aanzien geeft, reduceeren zij, enkel en alleen door
hun tegenwoordigheid, tot nul, en woorden van goed
heid en gezelligheid, van liefde en vriendschap, van
vederzijdsche belangstelling verliezen hun zegenende
kracht in hun bijzijn. Het lied vlot niet, het lachen
wordt gedwongen, het ernstige woord gaat bitter
worden, en elke geestigheid lijdt schipbreuk op de
klip van hun sarcasme, alias: neteligheid.
Zóo zijn er ook. En als er dan 'n oogenblik komt,
waarin zij schijnen te gevoelen, niet te behooren tot
'n maatschappij als de onze, en 'n poging doen om
zich los te schudden uit het pantser hunner onhebbe
lijkheden, als zij dan ook eens .gewoon" willen doen
en op hunne manier 'n „aardigheid" debiteeren, dan
is hunne „gewoonheid" zóo „gemaakt", en zóo vreemd
aan alle natuurlijkheid, dat ge u ook daar weer aan
ergert. Ge moogt beginnen met hen uw aandacht
te schenken, die aandacht moge zich veredelen tot
medelijden met hunne moreele onbekwaamheid tot
het doen van eenig goeds, ge zult toch eindigen
met boos op hen te zijn, en ze ln hun sop laten
gaar koken. Hun dag is voor u nacht, hun zonne
schijn is voor u donkerheid, en hunne onafgebroken
ongenietbaarheid werpt een lange, breede, donkere
schaduw over hun eigen leven en over het leven
dergenen, die met hen omgaan.
God sta ze bij! Want 't schijnt wel, dat mensche-
lijke invloed niets op hen vermag. En als aan hen
niet 'n wonder van boven geschiedt, en God hun hart
niet verandert, zooals Hij dit aan den armen, twist
zieken, baloorigen, ijverzuchtigen koning Saul eenmaal
deed zie I Samuel X 9 dan zal het einde
wanhoop wezen, schrik, ontsteltenis, vallen in eigen
zwaard. Dan is er geen „David", die zóo voor hen
op de harp speelt, dat 't spel hen tót 'n verademing
wordt; geen „Samuel", wiens woorden hen tot bezin
ning kunnen breng.en; geen „Jonathan", die in groot
heid met hen aan durft zitten. Dan zal de geest
des Heeren van hen blijven wijken, en een booze
rens en potmos. Zulk een mand met gele, vuurroode
of lila dahlia's handig opgemaakt is zeer fraai en
kogelronde bloemen gaven. Hier en daar in den tuin maakt een voornamen indruk.
geplaatst, maakten 'ze Wcrkelijk een aardig effect, maar Wat we van de dahlia-knollen meegedeeld hebben,
in een bouquet of in een bloemstuk waren ze te stijf, geldt ook voor de knolbegonia's. De eerste nachtvor-
Tlians zijn idez© soorten geheel verdrongen door sten vernielt mede de stengels van deze planten. Die
veel sierlijker vormen. Eerst kwamen enkelblocmig© worden daarom gelijktijdig met de dahlia's opgeno-
dahtia's in trek, die gekweekt waren uit dahlia coe- men. schoon gemaakt, gedroogd en koel maar vocht-
cinca. die ook uit Mexico is ingevoerd. vrij overwinterd.
Bekwame bloemisten hebben de beste soorten kunst- Aio men deze knollen precies bewaart als aardap-
matig gekruist en uit de verkregen zaden hébben z© Pels is het in orde. Dat is toch nogal eenvoudig!
nieuw© dahlia-rassen gekweekt, die thans zeer in do Met de knollen van gladiolussen, anemonen en ra-
mode zijn. nonkels is dit ook het geval. Als men deze knollen
Uit do 'Dahlia Juarezi, een uit Brazilië in Neder-, 'heel dik dekt met blad, riet en stroo, kan men
land ingevoerde iroode, gevuldbloemige dahlia met spitse) ook laten zitten. Met begonia's en dahlia's is dit
bloemblaadjes, zijn de beroemde Cactus-dahlia's voort- biet het geval.
2. het inlaten van zeewater langs het IJ, dat la- opkomen met haar eleganten stervorm. Inmiddels is de tijd weer gekomen voor het plan
ter weer op de binnenmeren werd afgelaten cn uil- Als snijbloem .zijn deze ongeëvenaard. Vooral voof ten van narcissen, tulpen, hyacinthen en andere knol-
het opmaken van bloemenmanden zijn ze bijzonder gewassen. Een jaar geleden heb ik daar uitvoerig ove'
geschikt, maar voor een bouquet kan men zé even- geschreven. Thans wil ik er alleen aan herinneren,
eens goed gebruiken. In oen steenen vaas komen ze (lat perken van éen mooie kleur of kleurperken wet
heler ujt dan in een glas. twee of hoogstens drie kleuren, het fijnst zijn en
Men heeft zo thans wit, crème geel, oranje, roze meeste voldoening geven. Steekt uw tuin niet in
met Wit hart, roze. felrood, donkerrood, zwartrood, harlekijnspak!
liohr lila, donker paars, enz. Kleurperken met zomerbloemen komen meer en
Al die soorten dragen mooie namen en ieder jaar mee' m de mode, evenals voorhoen de mozaïekvak-
komen er nieuwe aanwinsten bij, want de liefhebbers k,m met kleurige bladplanten zeer in den smaak va-
dezcr planten betalen graag flinke prijzen wor iris ren- Hoe men zulke Eugelsche kleurbloembedden
nieuws. Dat is met rozen, chrysanten en meer plan- m°et aanleggen, meld ik a.s voorjaar wel eens.
ten hét geval, want bloemen zijn een luxe-artikel en
ken door Graaf Albrecht van Beieren in 1403, hier
boven vermeld.
Nadat de Gecommitteerden ook den Nieuwendam
in de Gpommenije hadden bezocht en met de eigenaars
der visscherij aldaar tot overeenstemming waren ge
komen, brachten zij op den 9deu November verslag
uit van ihlunne zending.
Dai verslag hield levens in een uitgewerkt voor
stel ter verbetering van den waterstand op do bin
nenmeren.
Als oorzaken van den ongunstigen toestand werden
genoemd
1. de openingen in de sluizen t© Edam cn den
Nieuwendam in de Crommenije;
gemalenen
3. de onvoldoende walerloozing op zee, die eigen
lijk alleen door de spuisluizen te Schardam geschiedde.
Om die gebreken weg te nemen werd door de Ge
committeerden voorgesteld
1. in de Jiiaven van Edam eene schutsluis te bou
wen, die bij cb zou mogen openstaan cn waardoor
bij vloed zou worden geschut;
2. in de slujs in den Nieuwendam aan de Crom
menije zelfwerkende vloeddeuren te maken;
3. alle sluizen en sluisjes in de achterdichting of
Iiiuiiciidijken der aan zee gelegen landen te sluiten
f Al, lxj-,1, I i fc IL11 UIN.1 J24 vat, W1VL111LU ^'J11 vwi lUA'C'dl 11'KlT Cfl
scheepvaart tc vervangen door zoo- daarom ook onderworpen aan de grillen der ïnode.
D. E. LANDMAN.
