Toch onschuldig.
Zaterdag 2 October 1900.
53e Jaargang. No. 4583.
TWEEDE BLAD.
De ware Turnerlust.
Van dit en van dat.
Binnenlanclscli Nieuws.
Feuilleton.
Roman van Hoeker.
die, in weerwil van tegenslag en miskenning, volhar
den bij hetgeen zij voor goed houden, en die aan
hun lichamelijk weerstandsvermogen, zelfs nog op hoo
gen leeftijd, den vasten wil paren om te zegevieren.
Niet de daad van een oogenblik van den eenling,
doch het volhardend streven van velen brengt de we
reld vooruit en is het menschdom ten zegen. Geen
beter leerschool voor het willen en volharden dan
het turnen, zooals dit op onze scholen en in onze
vereenigingen onder goede leiding wordt beoefend.
De gewenning aan orde en tucht voedt op tot zelf-
beheersching en stap voor stap komt de oude waar
heid tot bewustzijn, dat, om te kunnen bevelen, men
eerst moet hebben leeren gehoorzamen; langs gelijk
matig stijgende moeilijkheden of volhardend herhalen
wordt de persoonlijke volmaking verkregen, die aan
Ide gemeenschap haar beteekenis geeft en ten laatste
cp het geheele volk haar stempel drukt.
Het Duitsche .opvoedingsstelsel in school en leger
Gymnasliekverbond, schrijft de heer Van Aken over heeft bereikt, dat d,e eenling het zelfvertrouwen bezit
het verschil va.11 waren turngeest, en maakt daarbij om over de geheele wereld zijn weg te vinden en
een vergelijking tusschen den luuwen Hollandschen lur-i zijn man t'e s'taan, het beeft aan de geheele "natie
ner en do weinige belangstelling die de gymnastiek het krachtsbewustzijn gegeven, dat den smid der Duit-
liier nog ondervindt, en den geest van den Duitschen sche eenheid hooghartig kon doen zeggen:
turner. „tWir Deutschen fürchten Gott aber sonst nichts in
Het is dunkt ons niet ongeschikt de indrukken van der Welt." 1
den heer Van Aken in wat wijder kring bekend te
maken.
Na een inleiding Schrijft hij dan het volgende:
In „Het Turnblad", hot orgaan van het Nederlandsch
het begrijpen, als ik u de geheele geschiedenis ver
teld heb. Toen ik met mijn dochter Hortcnse het
eiland Martinique verliet, bevond ik mij aan boort)
van 'n schip, waar wij met 'n onderscheiding behan
deld werden, die ik nooit zal vergeten. Van mijn
eersten echtgenoot Verwijderd, had ik weinig geld bn was
ik verplicht voor mijn zaken naar Frankrijk lc ver
trekken. Deze overtocht verslond het grootste gedeelte
der penningen, die mij nog gebleven waren en ik had
groote moeite om het allcrnoodigste voor onze reis
te koopen. Hortense, hups en vroolijk, kende een ne
gerdans en vele negerliedjes, en daarmede pmuseenhi
zij' de matrozen, die zich voortdurend met haar bezig
hielden, en die haar gezelschap en hij haar vertoo-
ningan haar publiek uitmaakten. Zoodra sliep ik niet,
of zij' klauterde naar 't dek en herhaalde daar maar
steeds haar kleine repertoire tot vermaak der zeelui,
'n Bejaard bootsman vooral hield heel veel van haar
en zoodra zijn werk af was, hield hij zich met haar
bezig. Door al dat loopen, dansen en springen, ven
sleten de schoentjes van mijn dochter dubbel spoe
dig en eindelijk waren ze totaal op. Wetende, dat zij
slechts één paar had, en vreezende, dat ik haar zou
beletten op het dek te gaan, wanneer ik haar versleten,
schoeisel zag, hield zij1 <lie schoenen zoolang mogelijk
voor mij Verborgen. .Maar eens zag ik haar met bloe
dende voeten terugkomen. Verschrikt vroeg ik: Heb
je je gewond?
Neen, moeder.
F^n je voeten dan...?
't Is heusch niets; ik verzeker het u.
,Jk wilde de wond onderzoeken en zag, dat hare
echter zonder resultaat.
Een paar dagen voordat de heer M. naar Parijs
vertrok, had de familie den koffer van den vermiste
lenig ontvangen.
Op de 'heenreis 's nachts te twee uur te Brussel
arriveerende en 'daar oenigc uren oponthoud hebbende;
ontmoette G. M. daar Zwolsche bekenden, die overal
portretten van Louis Meijer hadden aangeplakt gezien.
Zij waren van oordeel,, dat men zijn verdwijnen te
laat vernomen had. Zij weesden, dat hij te Brussel in
een verdachte buurt gelokt was en daar omgekomen
zou zijn.
Hot onderzoek naar het spoorwegkaartje is nog niet
afgcloopen, waaruit dan zou blijken, of hij al dan niet
te Parijs was aangekomen.
EEN MIJN-ONGELUK.
Men schrijft uit Maastricht aan Het Volk
In de kolenmijn Willem-Sophia te Spekholzerheido
had in don nacht van 28 op 29 September het vol
gend ongeval plaats,
jen of a;
Door een
andere oorzaak kwam een volgeladen
Geen beter gelegenheid om zich een denkbeeld te
vormen van dien nationalen geest, van het kraohts-
liewuslzijn en van de toewijding aan het gemeenschap-
Ik stipte boven het gemis van den waren turner- pelijk doel: „Duitschlands grootheid", dan een Turn
geest aan als een der redenen -voor het bestaande feest van eenigen omvang als b.v. dat te Hcidelberg.
verschil in de toestanden hier en elders. Dien i.
nergeest benijd ik den Duitschers veel meer dan
grootere geoefendheid en hunne in vele opzichten
beter ontwikkelde techniek, omdat hij het is, die den do vcrcenigings- en persoonlijke wedstrijden begonnen zou lang
machtigen prikkel vormt tot scholing van den wil en en die, in weerwil van de plasregens, hun geregeld kunnen koopen, en ik bedroefde mij' over het verdriet
aan de lichaamsoefeningen als volksopvoedingsmiddel verloop hadden. r. J
zoo'n hooge waarde verleent. En aan die wilsopvoe- 's Middags gemeensi
kolenwagen aanrollen en stootte met kracht op een
stilstaanden, ledigen kolenwagen, waarachter zich twee
mijnwerkers bevonden, die ten zeerste werden ver
wond. Den ieen Werd. een oor gedeeltelijk afgereten/
terwijl den ander een vinger totaal werd afgerukt.
Do aan 't hoofd verminkte zag er zoo uit, dat men
aanvankelijk meende dat hij dood was.
Op een vraag of die ongelukken niet voorkomen!
kunnen worden, zeiden de werklieden dat dit wel kon,
maar dan zou alles voorzichtiger moeten gaan, en
daardoor niet zoo vlug de kolen naar boven gebracht
Het vervoer der gewonden laat aan die mijn ook
dat ik Hortense zou veroorzaken, "als ik haar dwin- alles to wenschen over; soms worden de gewonden op
li,, i„ miin kleine lccliike hut te blijven, en een kolenwagen gelegd, en dan gaal het holder de
staafoefeningen, ter l..:nadeclig voor liaro bolder vooruit. Voor 't vervoer van de gekwetsten
Ik schreide en zag naar een dokter of ziekéninrichting, wordt gebruikt
;vn.nrrtp verleent urn aan uie whouihuc- iviiuuu^ gciiicvii^iiujiuviijnA; otacuwfvinujjvu, y --- j- j avivunaftvu &aai jiex jioiaer ae
Hitip- met een ideaal tot einddoel heeft ons volk even bijwoning waarvan do Groothertog met gevolg uit Karls- j over liet gebrek aan beweging, dat.nadeclig voor hare bolder vooruit. Voor 't vervoer van de gekwetsten
i-rontn behoefte als het Duitsche volk uit het begin ruhe was overgekomenden volgenden dag voortzet- gezohdhdd zou kunnen wezen Ik schreide en zag naar een dokter of ziekeninrichting, wordt gebruikt
der vorige eeuw Die behoefte wordt echter erkend ting der wedstrijden en 's avonds mcdedoeling van dei; geen uitkomst. Hoen kwam Hortense s oudc^wiend een boerenkaroj>^twee wielen, totaal voor dat doel
CpVütJUIUgööLülötM, UtlU oicuuto
lang doelt, zonder prikkel naar het excelsior, waar- uit een diploma. Drie Ac.htereenvoigenSe avonden wer-
door het leven poëzie en bestemming krijgt. En ook den feestelijke bijeenkomsten gehouden waar de beste
die poëzie benijd ik den Duitschers, al is b.v. de turners en vereenigingen van hun kunnen bliik en-
overdreven Zeppelin-vergoding als verschijnsel, niet ven. waaraan zang- en muziekverenigingen belangloos
anders dan een bedwelming. Maar toch, hoe leeft medewerkten, gemeenschappelijk liederen werden gezon-
en bruischt het in dat volk, dat slechts eerst sedert gen. en waar verschillende sprekers van gemeensehaps-
een halve eeuw zichzelf bewust is geworden, dat zin en vaderlandsliefde getuigende redevoeringen hiel-
zich aan de spits der beschaving stelde en ook nu den
weer zich als de veroveraars van de lucht beschouwt! E'n toen de sympathieke burgemeester van Heidel-
Een ware exodus geleek het in Frankfort, toen 's mor- berg de ethische zijde der gymnastiek beschouwende
gens om drie uur oud en jong zingende en joelende haar roemde als een onovertroffen volksopvoedmiddel-
uittoog om den „Luftgraf" te zien wegvliegen, hem
een ovatie te brengen en door de huldiging van hem
„Unser Zeppelin" den nationalen trots tegenover de
geheele wereld te toonen! Grootsch was het schouw
spel, toen het gevaarte zich langzaam verhief om
weldra aan het oog te worden onttrokken, maar in
drukwekkender nog waren de geestdrift en de juich
kreten, die den koenen reiziger in dit vroege mor
genuur uit duizenden kelen nadreunden, als een uiting
van eene uit een onbegrensde veelheid samengestelde,
voor niets vreezende, reusachtige éenheid.
Een paar dagen later was ik in het oude Heidel-
berg, dat, verjongd door groen en vlaggentooi, zich
had gereed gemaakt om de ruim 12000 turners van
den Xen Kreis waardig te ontvangen. Wat een ge
heel ander beeld bood deze feeststad dan het vredi
ge Venlo. Ddar, een geestdriftig gestemde bevolking,
versierde straten, vlaggen en eerepoorten; hier een
bevolking, die alles over zich heen liet gaan en ter
nauwernood een vlag. Düar een feest,'waarin iedereen
belang stelde en waaraan hij meedeed, omdat hij er
op de een of andere wijze in betrokken was, hier
een vertooning, waarvan het onderwerp de menschen
totaal koud liet, omdat zij er den dieperen zin evenmin
als het persoonlijk en het maatschappelijk belang
van begrepen. Daar een feestelijke handeling, een
volksfeest, gedragen door den volksgeest, hier een
noodzakelijke betooging voor het goed recht der
lichaamsoefeningen, als gezondheid-bevorderend
een hoofdofficier meedeelde, dat Ide in de turn ver
eenigingen voorbereide dienstplichtigen uitmunten in mi
litaire bruikbaarheid en een 87-jarige geneesheer, dief
Waarom niet? vroeg de oude man. uur door een geneesheer werd behandeld, en toen zijn
Mijn schoenen zijn kapot, en moeder kan me been moest "missen, wat bij1 tijdige behandeling mis-
geen andere geven. schicn nog behouden had kunnen worden.
Is 't anders niet: zeid-ie. Ik heb nog 'n paar Op de Staatsmijn is het vervoer der gewonden beter
ouwe in mijn kist staan; die Zal ik even halen. Dan gjercgeld, daar js een draagbaar aangeschaft,
moet u, mevrouw, ze maar op maat snijden, en dan Op de mijn Willem-Sophia is het met alles treurig
zal ik, zoo goed en zoo kwaad als dat gaat, ze wel gesteld. De arbeider is de winstmaker, een stuk ma-
in orde maken. Ja, mevrouw, op zee moet 'n mensch) chine, wordt voortgejaagd, en als hem dan een on-
z'n eigen (weten te behelpen. Ploerten en pronkers geluk overkomt, och, 't hindert niet zoo veel, voor
e niet gebruiken; 't voornaamste is, hem weer een ander.
kunnen we op zee
dat je jer door weet te slaan.
Zonder mijn antwoord af te wachten, ging hij heen
om do oude schoenen te halen, reikte ze me toen
met 'n blij gelaat over en Hortense dankte hem er
nog turnt en drie dagen mee feestvierde, verklaarde) hartelijk voor. Wje begonnen ijverig te werken, en
aan de cvmnastiek ziin gezondheid, ziin hooeen ouder- eer 't avond was ging mijn dochter met haar nieuwe
schoeisel aan weer naar boven om de bemanning te j
Winkel.
De Rundveefokvereeniging zal hare keuring houden
op Maandag 4 October aanstaande, des morgens half
10, op het terrein van den heer Jb. Vijzelaar.
aan de gymnastiek zijrT gezondheid, zijn hoogen ouder
dom en zijn levenslust te danken, toen trilde er iets
bij oud en jong van diepgevoelden trots turner te zijn,
werd in stilte de gelofte afgelegd turner te zullen blij
ven en met meer geestdrift dan ooit weerklonk het
lied van Duitschlands eenheid.
In die omgeving van hooger stemming dacht ik
aan onze 'lage landen, waar men eendrachtig tweedrach
tig is. waar het vertrouwen in eigen kracht wordt on
dermijnd. waar de hoogste volksbelangen door poli
tiek gekibbel worden verwaarloosd, waar de nationale
geest aan partijbelang wordt opgeofferd en de mid-
NOORDHOLLANDSCHE VELDWACHTERSVER.
(Van onzen bijzonderen medewerker),
vermaken Bovengenoemde vereeniging hield Donderdagmiddag
Ik herhaal het: Nimmer heb ik pen geschenk algameene vergadering in het lokaal van den heer
dankbaarder aangenomen dan dit p-aar oude schoenen; Egelman te Hoorn. De voorzitter verheugde zich over
en het spijt mij zeer den naam van dien braven zee- do goede opkomst, n.1. 19 van de 29 leden te meer
man, die aan boord alleen als „Jacques hekend was, daar de loden door hun ambt mecrmalen ;-crhinderd
niet te hebben gevraagd. Het zou mij heel aangenaam zy71 de vergaderingen te bezoeken
zijn, iets voor hem te doen, sinds ik er de middelen Na goedkeuring der notulen brai
voor heb. 1
De oorbellen, waarvan ïn bovenstaand verhaal sprake
ndighi
deren kunnen waarborgen.
EEN DOELMATIG GESCHENK.
Eens, dat Keizerin Josephine, op verzoek, aan
eenige hofdames hare diamanten liet zien, zeidc zij:
Ik heb mijn juweelen hier laten brengen, om u af-
keerig te maken van dergelijke voorwerpen. Na deze
-- prachtige gezien te hebben, zult ge -wel geen verlan-
kracht-ontwikkelend en karakter-vormend opvoedmgs- ge,n meer koesteren, middelmatige te bezitten;j vooral
middel. als ge bedenkt, dat ik, in het bezit van zulke zeldzame
delen niet Worden toegepast, die ons onze economische is, waren bet eigendom geweest van de ongelukkige
en politieke zelfstandigheid jhet erfdeel onzer va- Mario Antoinette, die in 1793 onder de guillotine het
leven liet. De oorbellen waren vervaardigd van een en
kelen diamant, zonder eenig versiersel en ze haddein
do gedaante eener peer. Naar allen schijn zijn ze bij
don hoedel-verkoop in 1814 door de familie Bourbon
teruggekocht. Hun waarde werd geschat op 300.000
francs.
Hoe weinig, dacht ik, is er nog bereikt, als we -
zien, dat een geheel Gewest van het N. G. V. slechts ^natten, toch zeer ongelukkig hen geweest. In 't be-
120 man te zamen kan brengen om door de ^nn Tn"T1 t,rrkn,'vn v<wstvwH m Sn He nnl-nrns
JONGMENSCH VERMIST.
Voor eenigen (tijd deelden wij mede, schrijft 1de „Zwol-
sche Crt.", dat onze stadgenoot de jeugdige 18-jarige
Louis Meijer via Brussel naar Parijs was vertrokken
goedkeuring der notulen, bracht de heer Van
der Woning van Bovenkarspel verslag uit win de in
Augustus gehouden Bondsvergadering en deed hij me
dedeel ing van een adres, gericht aan den Minister van
Binnenlandsche Zaken, inzake wijziging van art. 136
der Gemeente-wet, waardoor de veldwachters niet meer
afhankelijk zouden zijn van plattelands-gemeenteraden.
Verzocht werd, dat de Rijksregeering het minimum
salaris zou bepalen op f 700; opname in het pen
sioenfonds van burgerlijke ambtenaren achtte men ge-
wenscht; pensioen kan worden verkregen op 60-jarigen
leeftijd en minstens 30 dienstjaren en moet worden
genomen op "65-jarigen leeftijd; voor behoorlijke wo
ning moet worden zorggedragen, of vergoeding daar
voor worden gegeven; f 80 moet worden toegestaan
voor klecding; vrije geneeskundige behandeling voor
het geheele gezin, met vrije keuze van geneesheer én
apotheker; aangedrongen werd op gelijke-, uniform.
Medegedeeld Werd vervolgens, dat voor 19 leden aan
vragen waren verzonden om vrije geneeskundige be-
I handeling voor het gezin, met het volgende resultaat.
I Van 4 gemeenten was nog geen antwoord ontvanaen.
.„u om daar een betrekking te zoeken en dat hij sedert
"1 j gin van mijn grooten voorspoed en m de opkomst werd pogingen door de politie in het werk -
daad van mijn groot fortuin, was ik blij met deze snuiste- hadden «een resultaat Toen er nu dezer da- Wervershoof. Grootebroek, Beets, Oudendijk en Nib-
„Teidool voor onze zaak te houden! rijen, die ik voor het meerendeel in Italië gekregen e kwa^ Yan den Noderlandschen consul te i bixwoud hadden gnnsüg beschikt. Avenhorn stond het
weer te vergeefs, omdat de massa bu hd) Ik echtte er aan als de zegeteekenen van den fe uü |hicr dat mcn meende den jon-1 gevraagde toe voor man en vrouw en Zwaag alleen
EL!L Jln/pmn slechts aan een vertooning Keizer Maar van lieverlede heb ik er zulk 'n afkeer 5ÜnJs„^n vvoor den man. Wijdenes gpf f 20 verhooging. Blokker
de bescnouwTOj^CTy B- -«-* v" en Wijde-Wormer zouden zich niet onttrekken. Span
broek zou het in overweging nemen. Andijk en Boven
karspel zullen een desbetreffende verzekering afsluiten
met ongelukken-verzekering. Westwoud en Schellink
hout hebben afwijzend beschikt.
Aan de vereeniging is in deze de medewerking door
JTr---.
«O wvuvwvi* «««O JUUU, ,U11 «v.vi.wiv Xi».
denkt en het doel van dergelijke betoogingen niet be- van dat jj. er ncxn meer draag, dan alleen, S*-'11 man gezien te hebben, besloot een broeder van
grijpt De oorzaak hiervan ligt grootendeels in ons yj gejegenheden, waarbij ik tot het dragen ervan door den vermiste, de heer G. M. zich naar Parijs te be-
opvoedingsstelsel, dat verzuimde^ der jeugd in e mjjn rang vci-pücjjt ben. Bovendien weet ik, dat dui- geven. Hij begaf zich terstond naar den consul, den
pompen, dat „beweging leven is dat de no zend (omstandigheden cn gebeurtenissen ons van dezri Viruly. Toevallig meldde zich daar juist een
functie van al onze organen geheel van beweging af- schoone onwaardige voorwerpen kunnen berooven. Ge Hollandsch. jongmensch aan om onderstand, die latei"
hankelijk is; dat slechts veelzijdige oefeningen de w<x,( immers dat dit de oorbellen van Marie Antoi- blcck degene te zijn, dien de politie te Parijs voor
nadeelen van de hyper-geestescultuur kunnen voo - tlette ^^9 zje^ dat jj. ze behouden zal. of hoe deT1 vermiste had gehouden. Ook de consul, die hem
ik ze zal verliezen? Gelooft mij, dames, benijdt nooit voor 'l eerst zag, meende in hem Louis Meijer te zien.
iemand om do pracht of den rijkdom, dien hij bezit; helaas, ten (onrechte, naar bij confrontatie met den
zulke dingen maken 'ri mensch niet duurzaam geluk- broeder bleek.
kig. Ge zult bijna niet willen gelooven, als ik u ver- Ge heer G. Meijer roemt ten zeerste de welwillend-
tel, dat ik eens blijdcr ben geweest met 'n paar oude van den consul, den heer Viruly. Deze begeleidde
schoenen te krijgen, dan met de diamanten, die hier hem naar het hotel, waar de politie meende, Louis
voor 11 liggen M. gezien te hebben. De persoon, dien men voor de-
komen en het kunstig samengesteld mechanisme, dat
wij ons lichaam noemen, binnen het gebruik van den
wil kunnen brengen.
Hoe weinigen nog hebben zich onttrokken aan de
grillige heerschappij van hun organisme en zich door
stelselmatig oefenen .'het meesterschap daarover ver
zekerd; hoe weinigen beseffen,» dat de physiek niet
ontwikkelde, ongeoefende mensch een speelbal van
- J V.
t>
den Commissaris der Koningin toegezegd, die niet on
genegen zou zijn. om zijn tusschenkomst te ve'rlee-
nen Voor die gemeenten, die het verzoek van de hand
zouden wijzen.
Besloten werd om het Bondsbestuur te verzoeken
met een rijwielfabrikant een contract te sluiten om den
gemeente-veldwachters en den leden van hun gezin
De dames lachten, moenende dat de Keizerin schert-
zen had aangezien, was echter afwezig, en hoewel zijp korting te verleenen bij' het aankoopen van rijwielen,
koffer niet die van Louis Meijer was, nam de heer Eveneens werd besloten 29 October in Alkmaar een
Ar 11 _*j 1 1...::1 T-, .111 -.
het "toeval is omdat zijn trage wil niet geleerd heeft maar zij aejde op zulk een ernstigen toon, dat M om volkomen zekerheid" te krijgen, zijn intrek propaganda-vergadering te houden, waartoe alle gemeen-
zieh onafhankelijk te maken en niet in staat s de ^(„een zij vertelde, waarheid was, dat men nieuws- Dcn vojKenden ochtend, toen hij den-1 te-veldwachters zouden worden uilgenoodigd.
omstandigheden in de voor hem gewenschte richting gierjg wcrdj OII1 de geschiedenis van dit oude paar >()11 ,jn kwestie, kwam hij tot de teleurstellen-Vasthoudende aan art. 4 van het Reglement, zullen
te dwingen7 -u schoenen te weten. de ontdekking, dat deze zijn broeder niet was, maar buitengewone gemeente-veldwachters geen lid der ver-
Men bewondert Blérlot als een held; hem. die toch ja dames, hernam zij, het oangenaamste geschenk, pt„rs<>on djen hij reeds bij den consul had ontmoet, eemging kunnen worden.
niets meer dan een roekelooze waaghals toonde te dat ik gedurende mijn gansche leven ontvangen IW 1 zich toen nog naar de Morgue begeven; Door het bestuur zal, op voorstel van het Hoofd
zin en men vergeet, dat de maatschappij behoefte ws ,n paar oude schoeiien van dik leer en ge zult -
heeft aan Zeppelins op allerlei gebied, aan mannen,
komsten van freule van Almenrode er bij dan was
Wolf voor altoos geborgen.
Reeds herhaaldelijk had graaf Wolf zijn oudsten
spruit een aanwijzing gegeven en hem gezegd dat
bij het zeer gaarne zou zien, dat hij zich geheel
aan Angelika wijdde. Tot dusver had Wolf evenwel
alle vaderlijke raadgevingen luchthartig in den wind
geslagen. De kalme en bezadigde Angelika bekoorde
hem niet. Zij liet hem koud en de omgang met haar
was hem onaangenaam, omdat zij niet eene der.alle-
daagsche dametjes was, die in alles wat banaal en
gewoon was, behagen schepte. Angelika bezat een fijn-
gevoelend gemoed. Zij was veel beschaafder dan de
meesten harer kennissen, ja tot zijn verbazing had
Wolf ontdekt, dat zij over menig wetenschappelijk
onderwerp zaakkundiger en grondiger kon oordeelen
en spreken, dan hijzelf, die toch een opleiding op
de universiteit had genoten. Maar Wolf was gewend
te schitteren en als het troetelkind te worden be
handeld. Hier bij Angelika moest hij spoedig ontwa
ren, dat zijn werkelijke waarde spoedig bleek niet
veel te beteekenen en dat trots zijn schitterend voor
komen zijn inhoud niet hoog te schatten viel. Daar
om vermeed Wolf liefst eiken omgang met haar en
't allerminst dacht hij er aan, dat deze jonge barones
eenmaal zijn vrouw zou moeten worden. De genegen
heid die Erich bovendien voor Angelika koesterde
was voor hem geen geheim gebleven, want de beide
broeders gingen nog steeds vertrouwelijk met elkaar
om. Bovendien was Wolf een te scherp opmerker om
niet reeds dadelijk te hebben gezien, dat ook Angelika
zijn broeder een zeer warme genegenheid toedroeg.
Dat was juist echter koren op zijn molen. Inplaats
van ijverzuchtig te zijn op zijn broeder, omdat deze
het goudvischje voor zijn neus zou wegkapen, begun
stigde hij veel meer de ontkiemende liefde dezer beide
menschen, keek ten minste lijdelijk toe. Voor hem
stond immers de geheele wereld open, zoo dacht hij
i bij zichzelf. Als hij een vrouw wilde, had hij slechts
de hand uit te steken, dan zouden er aan elk zijner
vingers wel eenige goudvischjes bijten.
16.
Maar het waren alleen de oudere heeren en dames
die het gezelschap van Erich zochten; de jonge hee
ren, maar vooral de jonge dames, die bijna wekelijks
op 'het slot Wolfenstein kwamen, schaarden zich bij
voorkeur om graaf Wolf.
Eene uitzondering op dien regel maakte evenwel
Angelika van Almenrode, wie juist door graaf Erich
de~ arm werd aangeboden.
Wie er op had gelet welk een teedere opmerkzaam
heid Erich zijn dame betoonde, zou er niet lang aan
hebben getwijfeld, dat er tusschen deze twee harten
een hechte band bestond. Ook de vriendelijke, harte
lijke blik, dien de jonge dame graaf Erich toewierp,
zeide meer dan duizend woorden het hadden kunnen
doen.
Maar het gezelschap had te veel te praten en te
schertsen en te plagen, dan dat men veel acht sloeg
op het Jonge paar, dat zich een weinig achteraf hield
en blijkbaar aan den luidruchtigen omgang der an
deren geen behoefte had.
Vooral toen het gezelschap voltallig scheen en ook
de jonge graaf Wolf zich bij het gezelschap had ge-
™fn algemeen graaf Erich en zijn dame
a tl! vergeten. De gezelligheid was door
graat„Wolf weinig vermeerderd..
Gezellige spelen werden door hem bedacht en de ou-
dere gasten keken lachend en vroolijk toe.
Slechts éen enkel persoon verloor graaf Erich en
Angelika van Almenrode niet uit het oog Deze twee
menschen waren schijnbaar een zijlaan Ingeslagen
maar Frans de kamerdienaar, die de gasten van kof-
lie fin anrlpro varsnunarinirnn Knn
a *nuo uo Kttuiciuieuaar, aie de gasten van kof
fie en andere versnaperingen had voorzien, had dat
wel terdege opgemerkt.
Om de dunne lippen van dezen hatelljken man speel
de een valsche lach en zijn kleine, half dichtgeknepen
oogen volgden met duivelachtige uitdrukking den
niets kwaads vermoedenden jongen Erich.
De jonge graaf en Frans waren geen goede vrien
den van elkaar. Reeds van zijn jeugd af had Erich
die verbazend aan zijn moeder hing, den vleierigen en
gluiperigen kamerdienaar zijns vaders niet mogen lij
den. Instinktmatig vermoedde hij, welk een afkeer
zijn moeder jegens dezen man koesterde. Hij gevoel
de, hoe de tranen die zij liet, geen andere oorzaak
konden hebben, dan juist dien doortrapten Frans,
en zoodoende was de jonge knaap dezen man gaan
haten en verfoeien. 1
Toen Erich grooter was geworden, was het herhaal
delijk voorgekomen, dat hij de aanmatigingen ,van
den kamerdienaar had gehekeld. Vooral toen Frans
zich had vermeten de gravin die boos en vertoornd
was, op aanmatigende wijze te behandelen en haar
een onbetamelijk antwoord had gegeven. Toen was
Erich in groote woede ontstoken en alleen aan het
besliste bevel der gravin had de kamerdienaar het
te danken, dat hij niet handtastelijk den kamerdienaar
had gestraft voor diens onbeschoftheid.
Sedert dien dag was Frans de vijand van Erich
geworden en wat dat te beteekenen had kon de jonge
man weliswaar nog niet geheel begrijpen, maar ge- I
voelen deed hij dit toch wel. Frans was weliswaar
machteloos om Erich openbaar te kwellen en te pla
gen, maar toch was het aan zijn arglistigheid en
ralschheid reeds gelukt den openhartigen Erich bij
zijn vader te belasteren.
De majoraatsheer, die nu eenmaal onredbaar was
verstrikt in de netten van den kamerdienaar, had
aan deze inblazingen maar al te graag het oor ge
leend, want ln zijn hart hield hij oneindig veel meer
van Wolf. Zoo was het dan gekomen, dat zonder het
toedoen van den Jongen graaf, die zijnerzijds zijn
vader een eerbiedige liefde toedroeg, zich .tusschen
hen een sterke scheidsmuur had opgetrokken.
Toen eindelijk Erich, tot man gerijpt, zeer tegen
den zin van zijn vader een ernstige en moeilijke we
tenschap tot studie had gekozen en medicus was ge
worden, was de verhouding tusschen hen belden nog
meer afgekoeld en alleen vormelijk gebleven.
Erich vond evenwel ln de liefde zijner moeder, die
nu niemand dan hem op de wereld bezat, rijkelijk
vergoeding. De haat waarmee Frans de kamerdienaar
hem vervolgde, bleef voor hem verborgen; hij zelf
bleef evenwel bij intuitle zijn afkeer jegens den slui
penden en kruipenden mensch getrouw en liet het
hem maar al te dikwijls gevoelen, hoe hij eigenlijk
over hem dacht.
Maar Frans had zichzelf al reeds sinds jaren beloofd
dat hij het dien jongen dwaas de eerste de beste
gelegenheid eens geducht betaald zou zetten, en hem
met intrest zou betalen, wat hij hem had laten ver
duren.
Toen hij nu Erich met freule van Almenrode in
druk gesprek zag en de zijlaan zag inslaan, scheen
hem het geschikte oogenblik om wraak te nemen
te zijn gekomen. Hij toch wist welke plannen
zijn heer en meester ten opzichte van freule van Al
menrode koesterde. Deze, de bezitster straks van een
enorm vermogen en toegerust met allerlei schitteren
de gaven, moest de vrouw worden van zijn lieveling
Wolf
Frans wist wel dat de oude graaf Wolf dit huwe
lijk boven alles wenschte. De schurk was er mede de
schuld van dat het majoraatsgoed, dat vroeger on
uitputtelijk leek, zoo zeer jvas achteruitgegaan. Of
schoon men graaf Wolf algemeen nog voor een rijk en
machtig man hield, wisten toch reeds enkele ingewij-
den, hoe het eigenlijk met zijn finantiën stond. Slech
te oogsten en nog meer het wanbeheer van Frans,
wien de graaf wel goed- en kwaadschiks zijn ver
trouwen moest blijven schenken, zoowel als de
ongunstige tijdsomstandigheden hadden het landgoed
met schulden bezwaard. Het persoonlijk vermogen van
den graaf wees ook al reeds een geduchte gaping aan
en hij had bovendien nogal wat schulden. Het majo
raatsgoed zelf, hoewel de andere panden geducht ver-
hypotheekt waren, was nog wel onbelast, maar dat
kon ook niet volgens 's lands wetten, daar het bij
den dood van graaf Wolf onverzwaard aan diens
zoon moest komen.
Daarom stelde de majoraatsheer alles in het werk
om voor zijn zoon een zoo schitterend mogelijke par
tij te vinden. De inkomsten van het majoraatsgoed
waren op einden na niet toereikend om Wolf ln de
toekomst £ulk een benijdenswaardig lot te verschaf
fen, als hij nu gewoon was. Kwamen efchter de in-
De kamerdienaar Frans wilde tot geen prijs het
Jonge paar uit het oog verliezen.
Vlug belastte hij een der lakeien met zijn werk,
