Gemengd Nieuws.
dat kon in ons land ook wel eens wat
meer gebeuren.
smakelijk eten.
een paar blunders.
bedelaarsstreek.
een tragedie.
het afnemen der geboorten.
Binnenlandsch Nieuws.
moerbeek.
DE WAARDE VAN DEN MENSCH.
8czei- "iic"
ken kir met Vier booten.
H!«Mïh'KS T 0p
-.IOAY PlOpU\3lI0Q lI8J0pui>[ 0f (IOJCB.W. p0O§ J0lU"Btn 0p
den?"
De vriend werd door die vraag blijkbaar in verle
genheid gebracht, maar op een blik van zijne vrouw
zei hij met groot vertoon van zekerheid, maar de
doordringende oogen van Barioli ontwijkend:
„Ja. Zeker... ik keur die volkomen goed." ,,Dan,"
zei Barioli zich niet meer kunnende inhouden, „be
hoef ik jou niet te ontzien, en zeg ik je ronduit,
zooals mijne gewoonte is, dat als men goedvindt de
kinderen zóo te muilkorven, men beter doet om
vrienden als Barioli, die een hart in hun lijf en bloed
in hunne aderen hebben, niet te inviteeren om een
boete-klooster te zien en dan te verwachten dat zij
door zwijgen zouden goedkeuren en zich uit louter
beleefdheid onmenschelijlc toonen."
„Lisa!" riep mevrouw.
„Ik begrijp u," zei Barioli, eene buiging makend,
„en ik gehoorzaam."
En hij ging de kamer uit, gevolgd door de dienst
bode, die het tuinhek voor hem moest opendoen.
De vriend liep achter hem, driftig en boos zoolang
bij onder het oog van zijne vrouw was. Aan de deur
van het salon zei hij echter met eenigszins bevende
stem:
„Barioli! Het spijt mij
Deze keerde zich om, en zei treurig: „Met jou heb
ik ook te doen." En toen, op een geheel anderen
toon. „Maar hoe is het in vredesnaam mogelijk dat
iemand zoo'n lafaard wordt?" En hij ging heen.
Alessandro wierp zich op de sofa, treurig gestemd.
Plotseling stond zijne vrouw voor hem, en zei kort
af: „Dank je!"
Even had hij eene opwelling van verzet: „Eigen
lijk...eigenlijk... heeft hij de waarheid gezegd!"
„De waarheid? Zeg je dat het waar is wat hij
zei?"
Hij deed nog eene heldhaftige poging om hare
woedende blikken te trotseeren, maar hij had er
geen moed toe, en langzaam het hoofd buigend, als
onder den druk van eene sterke hand, kroop hij als
eene slak in zijn huisje, terug in de schaal van zijn
lafheid.
In het aangrenzend slaapvertrek hoorde men intus-
schen ongewone geluiden: van kinderen, die nog te
opgewonden waren om zich stil uit te kleeden. De
moeder ging er heen. Een oogenblik later kwam zij
terug, en er heerschte volmaakte stilte; het oproer
was gedempt.
Het dienstmeisje kwam, luid roepend:
„Die brutale man! Hoe durft hij?"
„Nog meer?" vroeg mevrouw. „Wat heeft hij ge
zegd?"
Het meisje begon hard te huilen en zei met eene
hand voor haar oogen: „11c durf het niet zeggen."
Mevrouw drong er op aan.
„Hij zei... hij vroeg" riep zij tusschen hare
snikken in: „ben je hier al lang... als... b'k
durf niet."
„Ik wil het weten. Als wat?" „Als... beulsknecht?"
En zij snikte nog harder.
Maar toen zij aan de deur was, trok zij hare mou
wen recht, en keek, met een schelmsch lachje in de
geheel traanlooze oogen om naar hare meesteres die
rechtop midden in de kamer stond, strak vóór zich
starend, bleek en bevend. N. R. Ct.
Tot de f.ianlrekkelijkste eigenschappen van het En-
gelsche volk behoort, dat het veel voelt en veel
overheeft voor het behoud van natuurschoon en kunst.
Dpt blijkt gedurig; dat komt nu weer uit. Een van
de bekoorlijkste gezichten, die de oevers van de Theems
aanbieden de rivier is er rijk in is het uitzicht
op het koninklijk kasteeel van Windsor. Nu is er daar
een weiland en een perceel opgaand hout als bouw
grond te koop. Vallen die boomen, dan is van den
kant van Eton en uit den trein, als hij het eindstation
Windsor nadert, van het gezicht het mooie af. Het
bosch strekt zich uit tot aan de oude wallen van het
k>-steel, en verbergt de gasfabriek en het station voor
het oog. Nu giat men geld inzamelen en er zul
len tienduizenden voor noodig zijn om weiland en
bosch te koopon en uit de handen van den bouwer te
houden. Het beroemde gezicht van de Theems op het
kasteel van Windsor moet ongeschonden bewaard blij
ven! De Nationale Vereniging voor het Behoud van
Plaatsen van Geschiedkundig Belang of Natuurschoon
heeft er zich voorgespannen.
We gaan te Parijs zeboe eten, schrijft het Jour
nal. De Parijsche abattoirs hebben juist een eerste
zending van die gebochelde ossen ontvangen, die voor
al op Madagaskar gedijen. Er zijn er genoeg voor de
heele wereld: vier en een half millioen. Niet al
de Madagaskareezen eten er van. Er zijn er, die bewe
ren van den zeboe af te stammen. Te Parijs, zegt
het Journal, hebben we dat bezwaar niet en de bult
van het dier moet heel malsch zijn.
Een bladvulling uit de Vox Medieorum:
In de Chicago Tribune komt het volgende voor:
Urbana (Illinois), 28 October (Speciaal). Orville
Sullivan, oud 13 jaar, stierf heden aan een gebro
ken nek, veroorzaakt op 12 October bij het voetbal
spelen met zijn schoolmakkers. Zijn ongesteldheid
werd eerst „gediagnostiseerd" als... roodvonk.
Dit lezende schoot me een dergelijke blunder in de
gedachte:
Een man ligt ziek: de dokter komt, voelt zijn
pols en zegt tot de vrouw: ,,je moet op het ergste
voorbereid zijn; je man leeft geen twee dagen meer.
Hij heeft het roodvonk in den ergsten graad. Zie
me die handen eens hoe ontzettend rood."
„Maar dokter!" aldus de vrouw, „mijn man is
zijdeverver; dat rood komt er nooit af."
Is 't mogelijk! zegt Aesculapius, vrouwtje je mag
den hemel op je bloote knietjes danken, dat je man
zijdeverver is. 't Zou er anders vervloekt slecht
met hem uitgezien hebben.
In Parijs is onlangs een bedelaar aangehouden, die
de virtuositeit in zijn vak zóó ver gedreven had, dat
de politie hem strafbaar achtte.
De bedelaar speelde de volgende komedie:
Ilij slofte in armoedige plunje do straat af, op een
aanzienlijken afstand door een grooten New-Found-
lander hond gevolgd. Bij het zien van een been of een
korst brood, snelde de bedelaar daar heen, doch de
hond sprong hem achterna en trachtte hem den afval
te oiilrukken. Een hevig gevecht ontstond, eindigende
met de overwinning van oen hond, die met het been
in zijn bek vluchtte. En de uitgeputte arme man lag
snikkend op straal.
Dan waren er altijd medelijdende voorbijgangers; die
hem opbeurden, en mot zijn lot begaan, geld bijoen
brachten, om den hongerige in de gelegenheid te stel-
len, wat eten te koopen in plaats van het door den
hond weggenomen been.
De dagelijkscho inkomsten van dezen bedelaar be
droegen ongeveer 50 fr., waarvan zoowel hijzelf als
zijn goed-gedresseerde viervoetige handlanger ruim kon
den Teven.
Doch de straatvertooning liep iu de gaten, zoo
dat bedelaar en "hond voorlaan <jjii nieuw nummer
zullen moeten instudeeren.
Zaterdagavond is voor een der rechtbanken te Wee
nen een Jonge man, die valsche bankbiljetten ver-
vno™,?'?- b?d; Meesproken, hoewel de beklaagde
vriisnrpkmH i6, Met 11 teeen 1 stem werd het
hebben en» vonnis uitgesproken en de gezworenen
king der irepJ0™8'tende omstandigheden of kren-
maar vrHsuraak^fl? in aawerking genomen,
geven, dat hun gewetoi i°m duidelhk te kennen te
van eén m.sd^d dader
Het geval was als volgt:
De student in de medicijnen Ladislaus Hoselc had,
ter wille van zijn onderzoekingen over de malaria,
honger en koude en bittere ellende geleden. Zijn exa
mens had hij alle met glans gedaan en was toch geen
dokter geworden, maar hij had ter wille van de lij
dende menschheid zijn studiën over de malaria voort
gezet. Voor de rechters verhaalde hij van al zijn
ontberingen, van zijn resultaten, die met bijna onge
looflijke opofferingen verkregen waren. Toen hij
zich absoluut op gewerkt had en geen kans meer
zag, om een stuk brood en een paar nieuwe schoe
nen te koopen, had hij valsche bankbiljetten vervaar
digd om geld te hebben, ten einde in het leven
te kunnen blijven en zijn onderzoekingen voort te
zetten. Naast hem zat In de bank der beschuldigden
een 55-jarige vrouw, zijn levensgezellin, die al de
ellende getrouwelijk bad meegemaakt. Deze vrouw
was eigenlijk de heldin van het proces. Zij was de
dochter van een lioogen staatsambtenaar, die in
haar jeugd meuig goed huwelijk had kunnen doen,
maar bij haar vader, die aan ruggemergstering leed,
gebleven was, totdat deze stierf. Haar vader liet
tiaar niets na en zij begaf zich naar een zieke tante,
die zij tot haar dood oppaste. Dan bleef zij arm en
alleen achter, buurde een tabakswinkeltje van de re
gie en trachtte daarin een stukje brood te verdie
nen, wat niet bijster goed ging, zoodat de arme vrouw
zich ter nauwernood voedsel en kleeding kon ver
schaffen. Toen leerde zij Hosek kennen, die nog niet
zoo arm en ellendig was als nu. Maar de tijd der
opofferingen en zelfverloochening begon opnieuw. Ho
sek werd verliefd op een jongere vrouw en zij trok
zich terug en zette haar kommervol bestaan in het
tabakswinkeltje voort. Na jaren kwam Ladislaus weer
bij haar terug. Het ging hem slecht en hij was-Ait-
ter arm. Zij ontving hem als een moeder, werkte voor
hem en deelde haar schamel stuitje brood met hem.
Zij liet hem in haar huis bacteriën kweeken en
kunstmatige malaria-haarden aanleggen. En toen de
nood zoo hoog gestegen was, dat zij geen uitweg
meer wisten, en hij op de gedachte kwam valsche
bankbiljetten te maken, om leven en werk te kunnen
voortzetten, waarschuwde zij hem, maar hielp hem
toch, toen hij niet van zijn plan was af te bren
gen.
Vergeleken bij de tragedie van dit vrouwenleven,
was Hosek nog gelukkig te noemen; hij had zijn
ideaal, terwijl zij niet anders deed dan zichzelve te
verloochenen. Hij hongerde, leed koude, streed,
werkte zich in het donker de oogen ziek en voedde
de malaria-muggen, die bij noodig had met zijn
eigen bloed, omdat, hij te arm was om een proefko
nijn te koopen. Hij had, dagenlang tot aan de borst
in het moeraswater wadend, na 'geweldigen arbeid,
,het bestaan van een malariahaard in de Donau-moe-
rassen bij Weenen aangetoond, maar vond daarin
belooning voor zijn werk en een naderen van zijn
ideaal. Zij echter ontbeerde alles en belooning bleef
verre. Eindelijk kwam het tot misdaad. Het zou wel
eenvoudiger geweest zijn, zich door de honderden,
die hij behandeld, genezen en van, zijn armoede medi
camenten geschonken had, te laten betalen, zooals
hem ook tallooze malen was aangeboden maar hij
bad alle betaling geweigerd; daar om was het hem
niet te doen. Liever dan voor zijn wetenschap betaald
te worden, had hij valsche bankbiljetten gemaakt.
Dan had hij slechts eten en schoenen voor zich en
zijn vriendin gekocht. En hij voelde zich niet als mis
dadiger, maar als iemand, die slechts een voorschot
genomen had op de rijkdommen, die hij de mensch
heid zou schenken.
De rechtbank hoorde dat alles aan en sprak Ladislaus
Hosek en Adèle von Kurz vrij....
Het spreekt vanzelf, dat geheel Weenen belangstelt
in beide ongelukkige menschen. Van alle zijden wor
den belangrijke geldsommen voor Ladislaus en Adèle
aan hun verdediger gezonden. Hosek gaat zijn onder
zoekingen in Oosteftrijk voortzetten. Na de uilspraak
verklaarde hij, niet verwonderd te zijn over de vrij
spraak, omdat hij er nooit aan gedacht heeft zich te
ven-ijken, maar alleen om zijn werk voort te zetten,
de vervalsching gepleegd had.
De deskundige psychiater had voor het proces yer-
klaard, dat Hosek een mensch was van „bekrompen
verstand." De publieke opinie is hevig verontwaar
digd over die deskundige uitspraak.
Hoezeer het afnemen van de geboorten een verschijn
sel is dat niet tot enkele landen is beperkt, maar alge
meen is waar te nemen, toont een statistiek, die voor
komt in een w;erk dat pas door het Beijersche statis-
stisch bureau bekroond is.
Op iedere duizend gehuwde vrouwen, tusschen de
15 en 50 jaren, kwamen echtelijke geboorten voor in
de volgende tijdperken. 18761885 (A) 1886—1895 (B)
1896—1905 (C):
Duitsche Rijk
Pruisen
Bij eren
Saksen
Baden
Italië
Frankrijk
Engeland
Schotland
België
Nederland
Denemarken
Zweden
Noorwegen
Finland
Er is dus in alle landen, „ongeloovig" als Frank
rijk, „geloovige" als Schotland een belangrijke afname
van de vruchtbaarheid te constateeren, een kapitalistisch
verschijnsel dat te denken geeft, schrijft Het Volk.
A.
B.
C.
286
258
243
273
256
250
276
263
259
267
250
216
266
248
251
248
249
232
167
150
134
250
229
203
271
255
235
264
236
213
293
286
272
244
235
217
210
231
262
259
259
246
Zondag 28 November j.1. gaf de Rederijkerskamer
In kleinen Kring" te Moerbeek eene uitvoering in
Waiboer's lokaal.
't Eerste stuk, een blijspel in 4 bedrijven. ,jDé ge
volgen van een leugen", voldeed 't publiek dat helaas,
ol sombere regenvlagen en ondoorwaadbare mod
derpoelen... aa u de schuld! niet talrijk was, blijk
baar uitstekend.
En geen wonder, voorwaar.
't Is alles leven, wat er in dat lollige ding zit.
En 't werd heel goed vertolkt ook.
Vooral de predikant Helborg was verbazend op streek.
Die leuke vrijer kan alleen met zijn kostelijke mimiek
al heel wat doen. Daar heeft hij inderdaad veel aan
leg voor. Maar hij was 't niet alleen, die goed werk
leverde. Zoo waren er meer. Denken we eens aan
Elize, zijn handig vrouwtje! Wat wist die haar rol
kranig te typecren. Dat ging haar flink af. Ook Hel
ling, de koster, Eichmann, do heel wat jongere jacht
opziener, Zoenbok. de lijvige „Raad" en Karei, dc
kellner, minnaar van 1 lel borg's dienstmeid, leverden
levendig en vlot spel. De .optredenden kunnen tevre
den zijn over 't behaalde succes. De rollen zaten er
best in (over 't geheel genomen, bij uitnemendheid ge
speeld, waarbij men toonde, zich met 't niet te groote
tooneel best te kunnen redden) welnu, m'n liefje,
wat wilt ge nog méér?.... Na de pauze kregen we te
hooren „Schakers" het tweede en laatste stukje, 't Is
heel wat kleiner dan nummer een en de schrijver van
dit blijspel, Mannoury, hoeft er slechts één bedrijf van
gemaakt.
Het kwam ons voor, dat de ambitieuze tooneelis-
tcn met 't eerste stuk méér hun auditorium boeiden.
Trouwens, dat was ook de hoofdschotel dezen avond.
En óf die ook smaakte! Een complimentje aan den
flinken grimeur! Een pretlig bal na.
HET KOEGRAS.
Vrijdagavond vergaderde ten huize van den heer
D. Marees de vereenlging Koegrasser Belang.
De Voorzitter, de heer C. Dito opent de vergadering.
De notulen der vorige worden gelezen en. onveran
derd goedgekeurd.
Als punt 1 der agenda kwam in behandeling de p
richting van een proeftuin. Na inleiding door den
Voorzitter en na toelichting door den heer J. ae
Vries bleek 't overgroote deel der vergaderlng va
't nut van een proeftuin overtuigd to zijn althans
ruim 30 leden gaven zich voorloopig op ten etnae
eene vereeniging te vormen tot exploitatie van een
proeftuin. Hoogstwaarschijnlijk zal dus onze polder op
initiatief van Koegrasser Belang weer een mm g
vereeniging rijker worden.
Daar 't nog al etuis voorkomt, dat een werkgever
naar werkkrachten zoekt en een los werkman geen
werk heeft, zonder dat zij iets van elkaar afweten,
had het bestuur gemeend op verschillende plaatsen
van den polder borden te plaatsen, waarop de een
werkkrachten kon vragen en de ander aanbieden, wat
zeker voor beiden een groot gemak kon opleveren.
Na eenige discussie werden de borden niet doelma
tig gevonden en vond men 't beter dat éen persoon
zich disponibel stelde tot wien beide partijen zich
konden wenden. Vijf personen boden zich belangeloos
aan. Bij stemming werd als de geschiktste plaa .s
aangewezen de Spoorbrug en wel bij den heei Kuipen
Besloten werd verder f25 uit de kas beschikbaar
te stellen tot uitbreiding der schoolbibliotheek, die
hieraan blijkbaar groote behoefte heeft. Naar aanlei
ding van dit besluit wordt het idee geopperd een lees
bibliotheek voor volwassenen te stichten. T«i einde
een begin te krijgen wordt besloten onder elkander
reeds een grondslag daarvoor te vormen door een -
ge boeken, welke men voor dat doel geschikt acht,
af te staan; zoonoodig zal Koegrasser Belang hoog
stens f 25 uit haar kas beschikbaar stellen. De heer
De Vries is zoo vriendelijk zich te belasten met het
bewaren en afgeven der boeken.
Door den heer Nuyens wordt de wenschelijkheid
uitgesproken dat Koegras in den Heldersehen gemeen
teraad wordt vertegenwoordigd en zou hij wenschen
dat bij een eventueele vacature in District III net
bestuur pogingen daartoe aanwende. Van de wensche
lijkheid was men algemeen overtuigd, doch betoogd
werd, dat, als de vereeniging zich met verkiezingen
en politiek ging bemoeien men een heel gevaarlijken
weg opging, en scheuring en tweedracht in de ver
eeniging er 't onvermijdelijk gevolg van zou zijn.
Besloten werd eindelijk bij een eventueele vaca
ture in district III aan de verschillende kiesvereeni-
gingen in Den Helder te verzoeken hun candidaat uit
de bewoners van Koegras te kiezen.
Op voorstel van den heer M. Noot zal aan de ge-
meente- en rijksontvangers verzocht worden eenige
dagen zitting te houden in 't Julianadorp.
Gewezen werd nog door den heer A. Hoogschagen
op den voortdurend slechten toestand van den zgn.
Sluisjesweg langs de Callantsoogervaart.
Na nog enkele op- en aanmerkingen wordt de ver
gadering door den voorzitter met een woord van
dank gesloten.
Wieriusfeu.
Vergadering van de IJsclub „Westerlan.d" gehou
den op Zaterdag 27 Nov. jl. ten huize van den heer
S. C. de Vries.
Aanwezig 19 leden.
De heer E. Bais, vice-voorzitter, opent de vergade
ring met een woord van welkom tot de aanwezigen en
spreekt zijn spijt uit, over het niet aanwezig kun
nen zijn van den voorzitter, den heer Pool.
Hierna worden de notulen der vorige vergadering
en een verslag over de gehouden ijsfeesten door den
secretaris, den heer C. Duinker, voorgelezen, welke
onveranderd worden goedgekeurd.
Thans is aan de orde „Rekening en verantwoording
van den Penningmeester".
De waarn. voorzitter deelt mede, dat de heer A.
Bakker, penningmeester, niet op de vergadering aan
wezig kon zijn en deelt verder mede dat er 93 leden
zijn, van wie er 12 een contributie betalen van f 0.25,
de overigen f 0.50; dat in kas is pi. m. f 50 en
nog ongeveer f 50 aan contributie kon opgehaald wor
den. De kas der ijsclub is dus flink voorzien, terwijl
alle rekeningen voldaan zijn.
Deze mededeelingen zijn niet officieel, daar de
voorzitter de boeken van den penningmeester slechts
vluchtig heeft gecontroleerd.
Hierna stelt de voorz. aan de orde een ingekomen
stuk van den heer H. J. Pool waarin deze zijn spijt
uitdrukt, door zijn ziekte verhinderd te zijn, aan de
zaken van de ijsclub mede te werken en daarom ont
slag vraagt als voorzitter.
Naar aanleiding van dit verzoek stelde het bestuur
voor, den heer H. J. Pool eervol ontslag te verlee-
nen en eene dankbetuiging te zenden voor zijne vele
diensten aan de ijsclub bewezen en voor zijn bereidwil
ligheid, waarmede hij langen tijd de zware taak van
voorzitter heeft vervuld.
Dit voorstel wordt aangenomen.
1 Na eene eerste stemming, waarbij geen der candi-
daten eene meerderheid kreeg, wordt bij acclamatie
als voorzitter gekozen de heer E. Bais, welke na eeni
ge bedenkingen, op aandrang der vergadering zijne
benoeming aanneemt.
Hierna gaat men over tot bespreking van de te
houden ijsfeesten en wordt er besloten:
le. Een hardrijderij te houden voor mannen boven
de 16 jaar;
2e. Een hardrijderij voor schoolkinderen.
3e. Een ringrijderij voor paren.
Dit laatste vond eenige tegenkanting, omdat men
meende dat ringsteken met paren tegenwoordig zoo
algemeen was.
Omtrent de te benoemen keurmeesters wordt be
sloten, deze bij den aanvang der te houden ijsfees
ten op de baan te zoeken en wordt het bestuur hier
in geheel vrijgelaten.
Hierna gaat men over tot het benoemen van een
vice-voorzitter en een vice-secretaris, waartoe respec
tievelijk worden gekozen de heeren Joh. Baijs en M.
Minnes, welke hunne benoeming aannamen.
Bij de rondvraag stelt de heer Peereboom voor,
de kwestie van de ijsbaan nader te regelen, waartoe
wordt besloten.
Men komt overeen, de kaden wat te verhoogenDe
heer D. Blaauboer, eigenaar van het land, die op
'de vergadering aanwezig is, geeft toestemming, om le
dien einde eene greppel langs de kaden te steken.
Met de werkzaamheden hiervoor wordt belast de heer
P. de Haan. Verder wordt nog besloten de baan met
ijzerdraad to laten omspannen en hierop 3 bordies
met „verboden toegang" er op, te laten plaatsen. De
ijzerdraad-bespanning wordt opgedragen aan de hee
ren C. Steigstra en D. Kuut, het maken der bordjes
aan den hoer S. Blaauboer; terwijl voor de volma-
ling tier baan de hoer G. Omis zich weder welwillend
beschikbaar stelt, wat dankbaar geaccepteerd wordt.
Men komt nog overeen, dat ieder der aanwezigen
er zooveel mogelijk op letten zal, dat niet weer, zoo-
als' verleden jaar, de baan ontijdig door kwaadwilli
gen wordt bedorven.
Niemand meer het woord verlangende, sluit de voor
zitter mot een woord van dank voor die opkomst, de
vergadering.
Oudcsluis.
Do heer H. Koster uit Anna Paulowna gaf jl. Za
terdag voor de lteden der alhier bestaande damclub
Trio een simultaan séance in het lokaal van den
heer C. Slikker.
I Door elf heeren werd hieraan deelgenomen. Door
den heer K. werden vijf partijen gewonnen, twee
heeren, nl. P. Klees en C. Slikker Kz., maakten rer
mise, terwijl hij het van vier heeren, nl. Jb. Stam-
mes Sr., Jb. Stammes Jr., J. Stammes en M. de
Vries, moest verliezen.
Oudeslui».
Den reeds bejaarden heer J. B., makelaar te Am-
sterdam, overkwam alhier jl. Zaterdag een vrij ern-
stig ongeluk. Op bezoek zijnde bij de familie H. zou
hij achter een landhek omgaan, waardoor hij kwam
te vallen en zijn been inwendig zwaar gekneusd werd,
zoodat hij direct per rijtuig im-» den dokter moest
worden gebracht. Deze legd, "hand, waarna de Enkhuizcn compleet.
heer B. onder geleide naar Amsterdam U ve
en in het Burgerziekenhuis is opgenomen. erv°er<|
In den stoffelijken mensch, zonder meer,
wat meer waarde, dan men zou denken. Als men
heei
wat meer waarue, mm mw
alles er uit zou kunnen halen. Zoo zou voot 8811
nibalen de voedingswaarde van duizend et,ka,i-
j
niDaten ue vurani6o»»».-v «-■•ore,.
een gemiddelden mensch bevat zijn. Genoeg u-.,,'11
BH
UUHUil CC U1IVU, «.V,
voeren. En uit don grootsten duisterling zou en
een geuuuuwuuu - wa,
stof bevindt zich in het menschelijk lichaam om
n 4 ....ham A I rv hum 111 WOlkPIl 7.f»ll 1...
Stut '.'VU "»U (jp,
ballon te vullen, die hem in de wolken zou kunnei
voeren. En uit don grootsten duisterling zou gen
lichtgas kunnen worden gestookt om een straat v»«
i lomr nruwl fo VAplinki.
11.11 w
500 M. lengte een avond lang goed te verlichten j
koolstof, die wij in ons lichaam bezitten, zou, tot
phiet herleid, voldoende zijn voor ongeveer 8000 f'1"
looden. Aan ijzer, het onontbeerlijk bestanddeel
zer bloedkleurstof, bezitten wij slechts genoeg v°n'
zeven hoefnagels, maar met onzen pliosphor, waarv°r
wij, voornamelijk in de beenderen, 600 gram rijk zif"
zouden wij 820.000 lucifers kunnen maken, terwijl
van ons vet 60 prachtige kaarsen konden lever*'1
Zout bezitten wij niet veel; zoowat 20 theelepels60
HAAGSCH.
Naar aanleiding van het geval van afpersing
Friesland, waarbij de politic te Leeuwarden
waardige wijze is opgetreden en de beide individu,!
die het een gefortuneerd landbouwer lastig niaakS
en reeds een niet onbelangrijke som gel<Ls afhanA
hadden gemaakt, aan de justitie zijn overaeleveivP
schrijft De Nederlander: B Urd
Deze chanteurs zullen door den strafrechter \w
voor geniimcn tijd onschadelijk worden gomaakl
De artikelen 317 en 318 van Titel XXIII Vim'
Wetboek van Strafrecht zijn niet malsch voor VVj-
zich aan do overtreding daarvan schuldig maakt.
Artikel 318 bepaalt echter da! de justitie vervol»
alleen op klachte. Bij de politie zijn de personen
die zich schuldig maken aan chantage, met name b«'
kend. en zij zal iedere gelegenheid aangrijpen om <|,7
lieden onschadelijk te maken.
Als echler geen klacht inkomt, staat de politie niari,
teloos.
Meer dan algemeen bekend Ls het, dat vooral art
318 wordt overtreden, en het is naar aanleiding (Har;
van dat de aandacht wordt gevestigd van hen (|ie
door chanteurs worden lastig gevallen, op de bescher
ming, die de wet verleent.
Hel bovenbedoelde feit in Friesland slaat niet od
zichzelf en is geen van die gevallen die hoogst zeides
voorkomen.
Integendeel.
In iedere groote slad, doch vooral hier in Den Haai
komen de gevallen, omschreven in bovengenoemde vets
artikelen, bijna dagelijks voor.
Een bende chanteurs doorkruist dag en avond en
nacht de straten onzer stad, en mot de op die tochten
verzamelde gegevens gewapend, melden ze zich aan
bij personen bekend als gefortuneerd. Dezen, bang voor
opspraak ten gevolge den bedreiging, beginnen niet
geld te geven, gewoonlijk niet direct een groote som
daarbij niet beseffend dat ze zich door die daad
lioel hebben overgeleverd in handen van den chan
teur. die nu verder met zijn slachtoffer omspringt ak
de kat met de muis.
Hot Ls ongelooflijk hoe groote sommen schier da
gelijks worden ter hand gesteld aan het gespuis dat
onder den naam van „particulier detective", enz. in
derdaad de schrik is van vele mannen van naam en
fortuin.
In veel gevallen komen de roovers, met het een
of ander feit, waarin een kern van waarheid is ver
borgen, in kennis en hem of haar, wie daarin of daar
bij betrokken is, slaat de schrik om het hart en tracht
door afkoop te ontkomen aan opspraak.
f liervoor ten zeerste bevreesd vrees is een slechte
raadgever wordt niet begrepen dat wat men vil
stilhouden al lang geen geheim meer Ls; dat het ge.
val door A. is verteld aan B., die ook tot de bende
behoort, en die het op zi jn Iveurt weer vertelt' aan
U Met het ontvangen geld wordt in kroegen van het
laagste allooi, in gezelschap van veile deernen goede
sier gemaakt, en de laatsten doelen dan ook neg dik
wijls zoogenaamde geheimen mee van mijnheer die
en die, waar of niet waar. waarvan opnieuw gebruik
wondt gemaakt als het middel om aan geld te ko
men. B
Zoo worden sommige bewoners van 's-Gravenhage
afgeperst" lcger deze vampiers gemarteld ra
Nu is helaas een groot deel van het publiek belust
op wat men noemt schandaal en luistert gaarne naar
wat in den vorm van een pikant verhaal, doorweven
met allerlei schunnigheden omtrent het sexueele le
ven, wordt opgedLscht; doch A en B over wie het
iep zijn spoedig vergeten de wereld heeft een ge
heugen als een zeef en maken plaats voor B en
om verhaal over hen pikanter lees vui
ler en gemeener is.
Hoe nu <*en einde te maken aan hel bestaan dezer
chanteurs, aan de ellendelingen, die niets en niemand
ontzien en die ter bereiking van hun doel: zonder
werken en zonder moeite aan geld te komen, de rust
van huisgezinnen verstoren, families ontredderen, som-
mugjen in de kaken van den dood drijven of doen
vluchten? J
Eenvoudig door zich te stellen onder bescherming
der wet.
Men stelle brieven, geschreven mei de liedoeling
i van afpersing, <n handen van de politie, en doe voorts
san ieder geval aangifte en geve nimmer geld on-
der geen enkele voorwaaide. Bij bezoeken aan huis
zou flink en zoo noodig hardhandig optreden zeer aan
te bevelen zijn. r
Zoodia de chanteurs bemerken, dat ze niet meer
gevreesd worden dat het dreigen met het zullen uit-
geven van een brochure, niets uitwerkt en' de iusti-
In de oude stad Enkhuizen heeft men een meik-
waaribi stnL-tJn kTJ ho°P houtwerk gevonden,
neelen S Van, b« k'-ageii en gebeeldhouwde pa-
nml u-,1 (?n<b'rzPck bleek, dat al dit houtwerk een
een frni« i' cn Ult het Waaggebouw, waar nog
grootheid hw °U|' Cn ecT1 katheder aan vroegere
^Slay&" 0011 leer ni'mte. Hier was
ÜL ^T? geweest van het chirurgijnslid Zij die
k mdh^, t f tdlv toonden vonden steun bij d«s-
van fniit! vr Vi'" Hi™sdijk, den hoofddirecteur
hchlkmiil'^ nSeUim' tcwns voorzitter van den Oud
ken steun o. L°" C" 200 slaaffflcn zij er in geldelij-
andcren rv! kli'J8en ,Van hct Riik> do Provincie
rum-eb?,'ch?^ ^i Werd Scheel in den ouden staat te-
I ruggebuicht, gelijk zij m 1630 wes betimmerd
Or. nl» T!, gekomen, is men nog verder gegaan.
ventaris f! J, ardlicf werd merkwaardige in-
lo? v-f 1,<lcn,va!lkt laar 1618, bevattende con
l' bevatte imi na uralia cn rariteiten, welke deze zaal
I Lti W? om °°k dit kabinet van zeld-
zaamhoden weder te doen herleven. Men wendde zi<*
aus -— het spreekt van zelf - tot dr C F Daniels,
he? s'tïïmL- T Modjsch-Phannaceutiseh Museum i"
dSiil Sj SeUm, Amsterdam. Hij was onmid;
er in -,m. 0" T' z,Jn bekenden ijver slaagde
Tf"' zeelioornkens, 1 inckhoorns en
bo rV-00'1 ,ot <k werkelijke „wetenschap
m.ÏS ;i,rr b,JWn ,c brengen. Kr was maar één
kostte en hi de??<mvermoeiden dokter hoofdbreken
trit w-,? rijfeWc or aan ''et te vinden. Die ran-
'ett was een kip met vier poolen'
eens°1? a?-- <le I,avorscher op zijn omz»yrnfl^?.
eens in Artis en ook daar stelde 'hij den direc|ea
iSLInrT80^''8' "Hebt <*,k k'P KVstapte
poolen Dr. Kerhert antwoordde niet maar hij slai*e
steno,oonkast cn overhandigde 'den dokter cot
ten? waann' wonder, een kip met vier poo
Met dit natuurwonder is hel medisch musoi.m te
(N. v. d. D-)
