A. K Ö:S Mentale.
Donderdag 10 Februari 1910.
54ste Jaargang. No. 4l)5f).
Bureau SCHAGEM, Laan SJ 4,
Uifgsewers i êt Co»
Van liet Haagsclie Binnenhof.
Eerste Kamer.
Arrondissements Recl t jank
te Alkmaar.
lltitti Nieuws-
rtentie-
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag-, Woensdag-,
Denderdag en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9
are worden ADVERTENTIE» in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Interc. Telepheon Xo. 20.
Prijs per jaar i 3.—. Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
ADVERTENTIE» van tot 6 regels f 0 25: iedere regel meer 5 Cent.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaat uit een blad.
misselijk weer. Rillend zette-ie z'n kraag op en z'n
schouders trok-ie höög. Nou gingen z'n ooren schuil
achter 'n walletje laken, waren ze beschut tegen den
vocht-spikkelenden bijtenden wind. Zou-le nog effe
rond gaan? Och wel nee 't gaf nou tóch niks.
Straks asse ze derin zatte.
O wacht, daar kwam-ie, de laatkomer.
Ting-t&ng. Ting-tAng. Ting-tAng, koperde de klok.
t Signaal van den tweeden overweg. En floep
bracht
DOOR OTTO ZEEGERS.
„Nieuweeee Rotterdammeeeer Tééeele-grAAaaf-
•n-Han-dels-blaaaad!"
Door de hurrie van plaatszoekende reizigers, kof
fer-sjouwende witkielen, angstig-drlngende juffrouwen
«n portier-dicht-flappende kondukteurs jakkerde A. K
O.-joggie gejaagd en zenuwachtig den dadelijk-ver-
trekkenden trein langs.
Op twee, drie, vijf plaatsen tegelijk, wenkten uit
do portierraampjes handen van nieuwsbeluste reizigers
Een riep er het vreemd-bitse woord dat de koper
lettertjes op z'n pet vormden: akö, akö! Een ander
zond hem een nijdig psst-psst na. En juist toen-ie
zich om wou wenden naar den akö-roeper, voelde-ie i schrik geslagen waren!
haastig-korte stootjes op z'n rug. Een ouwe juffrouw Daar was-t-ie! Snuivend en puffend raasde-ie bin-- j joh .v. d. Molen, waar Grietje Brégman, diens ega,
vroeg 't Handelsblad. 't Was „haast-Je rep-je" om nen. En boem!Met 'n z
Bekl. vraagt deemoedig om eene geldboete. Als 't de zaak tot een goed einde en wist den dader op
maar baat!te sporen en de zaak aanhangig te maken.
WAT EEN SCHANDE! De v- wees er °P> dat dagelijks zulke diefstal-
Nu krijgen we d'r drie aan éen bos. „Mooien" ook! 'e!l £®beuren, maar zelden komen ze uit.
En wel: de 35-jarige Kees de Wit, een bakker, de Eisch 14 dagen gevangenisstraf tegen den dief-
28-jarige landbouwer Klaas Kaas en zekeren Jan achtigen Konijn.
Bakker, een 24-jarige arbeider, allen van Broek op DAT HEEFT PIET NIETS GEHOLPEN.
Langendijk. Ze zijn zoover hebben ze het ge- Piet Borst van Schagen was aldaar op 23 September
alle drie gedetineerd geweest in het Huis jl. 's avonds half 10 dronken, werd verbaliseerd en
j CL /Irifl vi U TCl UÖHBcCrU cl
daar sprongen bij de bocht aan de Scnapenariit Van Bewaring te Alkmaar. Doch door hun beter le- stond voor het Kantongerecht terecht. Hij werd ver-
twee groote roode schijven uit den nevel. Ju, wat j ven zjjn ze toch vrijgelaten naderhand. Maar op den oordeeld op de zitting van 18 Nov. jl. tot 2 dagen
liep-ie! De lokomotief, eerst 'n wazige plomp-ronde dag, die voor hen noodlottig is geworden door hun hechtenis en 12 maanden schanstippelen. Borst heeft
massa, werd scherper van omtrekken en z'n vurige wandaden, hebben ze raar huisgehouden. Dit ge- appèl aangeteekend met dit gevolg, dat de zaak nu
oogen groeiden snel. Hoor, daar kletterden, als plots beurde bij kastelein Klaas Buisman, die getrouwd bier diende.
verrast, de afsluithekken aan 't Haagpad neer.^ Was js met Maartje van Schoorl en in een café niet ver De O. v. J. eischte vernietiging van des Kanton-
öök mooi laat! Wat 'n gek om zoo te gillen! We
hooren je wel! Hou je bek maar!
Op 't perron stoven de menschen achteruit, gre
pen haastig tasschen en pakjes. Of ze allemaal met
van 't station Heerhugowaard woont. rechters vonnis en opnieuw rechtdoende eischte Z.
't Was in 't laatst van 't vorige jaar en 's avonds E.Gestr. 2 dagen hechtenis en 12 maanden „schans".
een uur of 10, half elf. De drie heeren hadden
dorst, ergen dorst en een béetje geld... o, zoo'n
heel beetje geld. Ze kwamen langs de woning van
A.s. Dinsdag uitspraken.
zwaren stoot in z'n buf- hen hoorde voorbijtrekken. Erg stil waren ze dus
fers, stond-ie opeens roerloos stil. i toen al niet. Maar... 't zou erger worden! Toen ze
De postwagen was 't retirade-bord een eind voor- eenmaal bij Buisman's herbergje waren en met hunne I
bijgeschoven. Op 'n drafje liep A.K.O. 'm na. 't Pakje respectieve organen voor het vierde zintuig de drank-
kranten stond al klaar. Aan de kruisgebonden tou- lucht in den neus kregen, waren ze niet meer te
wen trok-ie 't papierbaaltje over den wagenvloer naar houden, 't Vensterglas was het eerste dat het moest men eigenlijke „zwaartepunt" van de Staatsbe-
zich toe, haakte er z'n stokkigen arm omheen en ontgelden. En ze schreeuwden om drank zoo luid grootmg-1910. De oud-gezant Van Heeckeren van Keil.
allen te helpen.
Door den mist waren de meeste treinen verlaat en
hij had nèt twee minuten gehad om de pas-aange
komen kranten in z'n drager te doen, naar 't tweede
perron te hollen en den Utrechtschen te bedienen.
Handelsblad, juffrouw? - Asjeblieft.
Hou maar.
Dank u beleefd.
Even raakten z'n vingers z'n petklep, voor de vijf
centen over. Toen, den rieten drager onhandig-stijf „B
tegen z'n linkerzij, haastte-ie verder. Met z'n oogen 1 franje van de zitbank, lag een zwarte, gelakt-leeren en rammeiden dat Buisman, bevreesd voor erger, hen ,c ^wilJen uitvechten,
hield-ie vast wie hem geroepen hadden. Z'n vingers
deden den greep werktuigelijk.
't Was of ze wisten vanwaar ze de Rotterdammer
moesten pakken, en waar de Telegraaf en de Fliegen-
de staken. Heel snel vlogen z'n blikken over 't geld
dat-ie uit z'n jaszak opgrabbelde als-ie wisselen moest
•n onderwijl snerpte-ie weer z'n schreeuw weg, dat
't een golflijn door 't lawaai sneed over hooge en
lage tonen:
„Nieuweeee Rotterdammèèeer Tééeele-grAAaaaf
en-— HAn-dèls-blA&aad!"
Ochendblad heb 'k geen een meer meneer.
Ware Jacoh?
Net gekomme meneer. Asjeblief. Heb u
aiet kleiner?
-4- Nee.
Een riks! Den drager tusschen z'n knieën, zocht
ie 'n gulden. Net een. Die maar vast geven.
'k Heb bijna niks as klein, meneer.
Hindert niet.
Da's éen gulden. En éen, twee, drie... verrek
had-ie nou geen vierde kwartje... .Drie kwartjes
En een, drie, vijf, zes dubbeltjes. Nou krijgt u nog...
Maak 'n beetje voort.
Puh wat 'n grauwert. Nou zou-ie juist effe treu
zelen... Daar floot de chef. En de lokomotief
hu wat een gil! 't Sneed in z'n ooren.
Nou, lAat maar zoo.
Met een slag was 't portierraampje dicht.
Hèhèhe. Daar was 't 'm nou net om te doen
10 Februari.
Bij Buitenlandsche Zaken" lag ditmaal wist
het eigenlijke ..zwaartepunt" van de
in zijn? Straks effe kijken. Eerst naar z'n baas.
„De Groene" brengen.
De vondst weg in zijn jaszak. D'r was maar
éen eerste-klas open. En daar had-ie meneerme-
neerè... och hoe-hiette-die-nou-ook... van villa „Eri-
ka" uit zien komme. Och toe nou hij had er wel
boeken gebracht voor z'n baas enne... Zou-ie 'm na-
loope... Maar z'n krante dan...! Wacht, daar liep-ie...
Nee toch niet. Dat was 'm niet... Maar... daar stapte-
die net in z'n auto!...
„Meneer!" „Meneèr!" Als een haas schoot-ie 't
perron af. 't Stapeltje „Groenen" wegkeilend op een
bank. De menschen keken om, bleven staan. Och
nee, jullie niet. „Meneèe-heè-heer!
Maar jawel! Toè-toè-toe deed de auto. Net dat-ie
't pleintje opspankerde, ging 't ding den hoek om, de
Spoorstraat in. Tja... nou was d'r geen hAlen meer
an. En op 't perron wachtten z'n kranten.
Op 'n holletje liep-ie weer terug, pakte z'n drager
en begon nu met een stem die vreemd klonk door
z'n „buiten-adem-zijn" opnieuw z'n bladen te ven-
i ten.
Toen de trein weg was, bracht-ie „de Groene" aan
z'n baas. 't Ouwe-heer-achtig manneke stond bij de
uitstalling boeken en tijdschriften te stoffen en ver
ving oude illustraties door nieuwere. Fluks stapte
A.K.O. weer weg, 't perron op. Daar was 't nu stil
geworden. Zou-die nou effe... Nee wacht, d'r mocht
geweest. Als-ie centen moest teruggeven zocht-ie al- es iemand komme... Als-ie nou... in de retirade
tijd lang. Dat had-ie van Kees, boven, die kellner I Langzaan! slenterde-ie er heen, verdween toen op
was. Meestal zeiden de lui dan: hou maar. Ze mosten I eens, haastiger, in de kleine ruimte naast de goe-
es weten dat-ie z'n broekzak vol had; wisseleen- derenloods. In 't midden van de lage zoldering wap-
ten van z'n baas! I perde een rosse gasvlam in een met kippegaas-om-
Nou „as-de-maan" weer naar 't eerste perron. Voor huid glazen kooitje. Daar ging-ie recht onder staan,
den sneltrein naar Amersfoort. Die stopte drie minu- j 't Gladde taschje gleed makkelijk z'n jaszak uit. Gauw
ten. Wat een menschen! Allemaal in de maling ge- 't lipje van den overslag los... D'r zat geld in!....'..
nomen door den Duitschen expres. Die was daar net Zag-ie 't goed?... Twee vaal-groene papiertjes
▼oorbij gedaverd en de lui in de wachtkamers, den- met... met 40 erop... in de hoeken...
kend dat hun trein binnenreed, waren van alle kan- Dicht. Nou wou 't lipje niet in de gleuf
ten haastig op 't perron gekomen. Wat had-ie weer Dan maar zóo wèg in z'n zak weer... dat niemand
gelachen om d'r lui malle smoelen, toen de lichten 't zag. -En 't perron weer op... net of-t-ie.
Zouwe ze nou niks an 'm zien? Hij voelde z'n
portefeuille. in 's hemelsnaam maar opendeed en op onafgebro- De minister, Reqoüt. was plotseling ongesteld gc-
Fluks ritste-ie 't gladde vlakje weg. Zou er wat ken aandringen elk een fleschje bier tapteEn worden. We werden dus van-morgen, in plaats van
nogmaals was hij zoo goed niet, of weer moesten er genoegelijk te kouten, over de afgifte' van brieven aan
drie fleschjes bier zijn. minderjarigen, de spoorlijn Zutphen—Winterswijk,
Maartje, de vrouw, kwam er toch eindelijk ook eens e. t. g.. eensklaps gesteld voor de „zaak-Van Heecke-
uit en zette haar bril eens goed om 't tooneel in ren". Of 't dan waar was, én zoo ja,"wat er-aan is van
oogenschouw te nemen, 't Was verrassend wat ze de geruchten betreffende die „maatregelen met ons
zag. Zelfs flesschen wijn wisten de vandalen den staatsbelang in strijd waren".... Het vage, kwart-aan-
noodgedwongen kastelein af te dreigen. Nou 't is een geduide.. De beangstigende woonden, toespelingen die al
aangename verrassing voor 'n herbergier als hij sinds geruimen tijd tot de meest fantastische geruchten stof
zulke „klanten" krijgt in 't holst van den nacht wel- gaven: schatrijke bron. natuurlijk, voor correspondenten
haast. Maar 'n hospes mag toch maar liever willen, van buitenlandsche bladen, wier „duim" tot hun meesl-
dat ze hem zonder spreken voorbij loopen. onmisbaar materiaal behoort, en' die hun vaderlands-
Eindelijk trokken ze dan toch af en sloegen ze liefde, of wat daarvoor doorgaat, ondergeschikt ma-
bulten nota-bene de halzen van de flesschen af en ken aan hun zucht naar „berichtjes", die den vreem-
zopen die zóo leeg. deling in 't gevlei komen of althans aangenaam zijn
De veroorzaakte schade was vr(j aanzienlijk: f 7.De Eerste Kamer is vandaag een uur of wat in
aan den glazenmaker, f 1.bier en fleschjes, die groote spanning geweest. De heeren hebben meer dan
ook weg waren. Dan vernieling van gordijnen enz., een halfuur in geheime zitling vergaderd De heer Van
totaal f 14.— Een schadevergoeding-eisch tot dat be- Heeckeren van Keil heeft zelfs, ten langen leste man
drag stelde Buisman voor den aanvang van de be- en paard" genoemd in het openbaar.... In de' zitting
handeling der zaak in van ons Hoogerhuis gezegd, dat hij bedoelde, naar aan
De Offic. van Justitie wees er op, dat er poging is 1~j:J lT - -
gedaan, om de zaak af te maken. Dóór was geen
kwestie van. Die zaak moest zijn loop hebben, al
gebeurt „afmaken" bij kleine delicten wel eens. Maar
bij dit?... waar 12 jaar gevangenis op staat!? Dat
gaat niet. Buismaii heeft 't wel willen afmaken voor
f 25 per hoofd, terwijl nu de eisch f 14 is. Doch
Buisman is door hen gevergd, een eisch te noemen.
Maar de zaak moest vervolgd worden. Spreker hoopt
dat op zijn eisch wegens deze brutale afpersing niet
veel zal worden afgedongen en eischt: tegen elk 4
maanden gevangenisstraf.
Mr. Prins, de verdediger, verzoekt in zijn pleidooi
een lichtere straf.
NOG EEN VAN HETZELFDE GILD!
Piet Roos van Oostwoud, een 21-jarig arbeider.
leiding van de Noordzee-enteaite. den minister te ver
wijten, dat deze geen rekening zou hebben gehouden,
genoegzaam, met de bedreiging, indertijd door den
Soeverein van een naburigen Staat ge
daan, dat hij ons land zou occupeeren, bij-
aldien wij ons niet in behoorlijken staat
van tegenweer tegen Engeland brachte,n,
met het oog op het van Oostelijke zijde dreigend oor
logsgevaar."
't Is dus nu uitgesproken. Met zoovele woorden.
De minister Van Swinderen spoorde daarop den heer
Van Heeckeren aan, om hem in de gelegenheid te stellen
zijn bewering te vernietigen; het ongegron-f
de der geruchten aan te toonen. Als de heer
\an Heeckeren slechts nóg-duidelijker geliefde te wor
den... De uitdrukking .soeverein van een nahnria Riilr"
Een zoon van Schermer, die juist in het herberg- lijk". Hij."minister, zou dan wel antwoorden!
lokaal sliep, werd wakker van 't spektakel. Beklaag- „Vraagt nog iemand het woord?" vroeg de president.
1 om O li/I irno rv/i! 4 ttrAniid T L i 1 1
Wegduikend in jaskragen en bonten, om de huiver-
▼an den treinstaart voor hun neus werden wegge- j zouwe ze nou nms an m zieur «u vuoiud h„WMrt „„,.„„.1" -vr.. r~° 7,"TT' rr'77":
h_t ototinn nitt wantren bloeien onder z'n net krieuwelde 't zoo gek Beweert, „even gebonsd te hebben op de deur. Hij Niemand vroeg 't woord.... Daarmee was het debat
Wegduikend in jaskragen en bonten, om de huiver-'net of heel fijne speldjes onder z'n haren prikten. paar^kameraden^had^iT^biTzich' natuurliik!'" "mcWent ;lls nicn 'l 200 n(K'mel1 Wlt-
Ikilte van naiaarschen regendag te weren, klompten En op z'n voorhoofd voelde-ie zweet. Wacht... heel 7 ,c' i a aP i- r i n i
|*b saam tot rillerige griepjes5 mopperend over de gewoed nou doen. Daar stond z'n drager... Opeens
genisstraf tegen Roos werd geëischt. Want waar is. zeker, wat de minister al-dadelijk
ALWEER VERNIELING! (i?n heer Van Heeckeren toevoegde: Gij zijt inconse-
Jaap Boon, een 37-jarig bewoner van Den Helder, quent. Gij eischt dat wij tcnvTe van ons inter-
I vertraging. snerpte z'n schreeuwroep:
1 Ook „de snel" was te laat. 6.37 was z'n tijd, en ,Nieu-wèèee RotterdAmmeeeer -Tééeele
Inu, -juist toen A.K.O. naar de perronklok keek gra..."
Isprong de groote wijzer schokkerend naar kwart „Hou je kop dich jo d'r loop ommers geen - - halinnasl rn-edi™. „„A—Cii
Ivoor zeven en was-ie d'r nog niet. kip." schamperde een witkiel. Toen tot een wegwer- «loof en moest als beklaagde vlak bq den Praesus ««"ken
ker tusschen de rails- Die sehreeft z'n aige schor staan. Hg had de aardigheid om in de Zijpe zeke. ™n onze diplomatieke onderhandelingen. Best... Maar
ren Philipse tegen een hek te gooien en zijn rijwiel z^f waagt gij t niet om a'nrlers dan vage aanduidin-
Even boog-ie zich over den perronkant, spiedde in ker tusschen de rails: „Die sehreeft
ie verte.
Zoo'n lamme mist! Anders kon je-ook 's aves 'n
ieel end de spoorweg langs zien. Maar nou... de
lui op den overweg, vlak bij, kon je maar heel
flauwtjes onderscheiden. De witlichtende booglampen
fan de sigarenfabriek op den hoek leken wel reuzige
kalkspatten op den donkeren gevel. Aan den anderen
£ant was 'n wazige boomgroep met dooreen gekrieu-
rel van naakte takken. Daarachter, heel hoog, het
leilig-meldend groen-sterrelend licht van den on-
|ichtbaren seinpaal. En dan zag je links, dichter bij,
&n hoek van 't stationspleintje, met rijtuigjes en
i's, wachtend op heeren die 's morgens altijd met
voor niks!"
„Besjokke," gromde de ander.
Wordt vervolgd.
Zitting van Dinsdag 8 Februari 1910.
te vernielen. Wat hij thans brutaalweg ontkent. te geven, waar ik geen „vat" op heb!.
Maar 't geeft hem niet veel, want Anna Berkhout, 1 Vjl
heeft 't ook gezien.
De O. v. J. achtte het bewijs, ondanks beklaagde'!. -
ontkennen, geleverd en eischte eventjes een maand :™n Van Heeckeren geheimzinnig-glimlachend het vleo-
gevangenisstraf. Bekl. jammert: Denk om me vrouw hoofd met den on'haarden s"liedel) Maar zee mi}
en kinderen!... dan wét gij bedoelt, en ik zal klaren wijn schenken.
u v-> - njlt HCD
at, 1 4'n wat g'j bedoel! heb ik in <le dossiers van mijn
departement v!»een spoor" ontdekt, ondanks de iive-
e's ngste studie. (Toen de min Ver dat zei. schudde ba-
STRAN DJ UTTERS.
beloof 'k Ut
Willem Noot, Simon Schilder en Nicolaas Schilder, 1 zci ni'n'sler De Marees van Swinderen.
len Helderschen, staan nu achtereenvolgens te-' '0(''1 hij voegde er aanstonds bij: „Indien gij
y ccuvuigtjilb Itj- j - - J V'1
ALS DE DRANK IS IN DEN MANrecht (ieder apart) wegens 't zoogenaamde strandjut- ';e ver«,nhvoordelitkheid van de vragen op U neemt
0De eerste beklaagde met welken we heden moch- ten, waaraan ze zich in de beide laatste maanden 231 lk gaarne die voor het antwoord dragen
n bepaalden trein naar hun zaken in de stad gin- ten kennismaken, was de 41-jarige arbeider Heimke van het vorige jaar hebben schuldig gemaakt. Ze 1 '"«'b1' gevoelt het indirecte, toch zoo duidelijke
en 's avonds weer met een bepaalden trein huis- Roozendaal uit Enkhuizen. hebben elk al reeds dus gezamenlijk gerekend «'.roep op het geween van den oud-gezant, in deze
kwamen. Hij was daar in den 2den Kerstnacht van het althans heel wat hout zich wederrechtelijk toege- wo™"c,en vervat!....
.Nieuwèèee Rotterdammeeeer Tééeele-grAAaaaf vorige jaar, 's avonds heel laat aan den zwier en eigend, dat in zee dreef. Strandvonderij en politie Maar toen Met onstuimigheid, met opwinding
en HAndelsblAAaadontmoette zekeren Swier, gedoopt Bouke een werden in de zaak gemoeid en spoorden deze daders roeP' min s'er van Buitenlandsche Zaken uit,
Tusschen de menschen drong-ie door. Slenterend nu Fries, met wien hij het leelijk aan den stok kreeg. op. Elk hunner werd opgeknapt met een eisch tot n.'M. voorstel-Hovy om de deuren voorloopig le
z'n bladen noemend zonder aandacht, als een van- De eerste ontmoeting had plaats in de herberg van f io boetebetaling of bij niet-betaling ieder 10 da- P'U1'8«: dus: te gian beslissen over '1 al of niet in
iten-geleerd lesje, lijzig en in éen toon opgezegd: een naamgenoot van beklaagde, zekeren D. Roozen- gen hechtenis. cornile-geiiemal behandelen der zaakRoept, ze^ jk,
e nieuwe Ware Jacob" Prins Stuiversblad daal ook in Enkhuizen. Swier maakte zoo'n diepen tuit, minister Van Swinderen uit: „Géén comité-generaalI
Fliegende en Soernal ammesan." I indruk op beklaagde, dat toen hij wegging, onze Heim- jwV.t i (jecn geheimzinnigheid, die nieuw voedsel aan de malle
Er waren weinig koopeis. ke hem geheimzinnig volgde. Wel had hij aan den Konijn een jongeling uit Venhuizen, was p'"aties. de leugens, zal vers haffen!De Be-eerine z-u
Bedaard liep-ie naar de plek waar-ie wist dat de Fries om geld gevraagd, die dat had geweigerd, zeg- ^ïet ais beklaagde verschenen. Wat daar onder de zulk eene geheime zitting met leedwezen zien,... Doch:
'Rtwagen ongeveer tot staan zou komen, 't was geilde dat hij daar niet meer aan deed, maar toch wel meer in de mode is, had hij mocht au Senatoren, ertoe bestuiten, maakt dén dat
Itijd vlak bij 't bord Retirade" Op diezelfde plek kou Roozendaal niet van hem scheiden. Trouwens, °^„„D„etrTarc.?ti eens een rijwiellantaarn weg te het publiek we!®, hoe er geenerlei mcdeleding-n wer
CLI illc L V CL xx x^ v yt I O
achtte-ie eiken morgen en avond de groote bladen het waren nu niet zulke nobele bedoelingen die hem gappen. was met .d.e» ^mard Deen, den gedaan in eenig opzicht voor de Regeering be
die de trein uit de hoofdstad meebracht en met Bouke achterna deden gaan. Swier werd door hem - P «^S °P flets »an 2W'1'"
- al süoediK in zijn schabberlakken genomen en tegen üe reea geweest. Eerst togen ze naar Alkmaar en Dit laatste kan, natuurlijk, in zich sluiten de waar-
een hek eekwakt waarbij hij viel en bloedend ver- vandaar over Hoorn naar Berkhout, waar ze om half heid van sommige dingen, door den heer Van Swin-
wond werd Bekl' ontkent, om geld te hebben ge- zef kwamen langs een herberg, waar, ten dans uit- deren aangeduid
ïraa„H Maar swier had hem beleedigd. Vandaar zijn lokkend, lustig de viool ging. Overigens besluit men op voorstel van den presi-
vraaga. md,d,r imnnmpn nit dp Jongens!hipr moesten y.t
optreden. Getuige Kees Vlaar, een koopman uit ae
r Tint K n lz 1 o n cr
|37 kwam Zaterdags „de Groene".
]Z'n handen gevuist in de lubberende zakken van
uniformjas den drager had-ie tegen een bank
fzet stond-ie huiverend .te voetstampen.
lHij was een mager, teringachtig ventje: armelijk
^uurtje in de te-wijde jas, die hem sjokkerig om
schrale lijfje bungelde. Tusschen 't donkerblauw
z'n uniform en z'n tot-op-de-ooren-gezakte kepi-
plekte, bijna porselein-doorzichtig, een matbleek
Inger-gezichtje met roze vlekken onder bei de wate-
oogen. En 't goud-geglimmer van z'n jasknoopen
ueen 't trieste van z'n verschijning nog aan te
kken.
pVeer zag-ie den grooten wijzer een schokspronge-
hemen. Wat was alles te laat van avond.
fu al een kwartier haast over z'n tijd. En wat 'n
de reed'
indaar
;s kwa:
H Jongens!... hier moesten ze eens even toeven. Daar dent; óok blijkbaar in ietwat-ontroerde stemming, en
nachts om l"uór gezien, *dat beklaag- viel D°rus' oog op een tegen de herberg staand rij- dit met meer vuur, dan men van den statigen paladijn
staa, naa i s Heimke zei dat de man wiel, toebehoorende aan een anderen Dorus... Do- van senatoriaal decorum haast gewend is, op zijn
ae „in acne w 38'meter af was. ras Vlaar, een boerenknecht uit Zwaag. Er was een beurt tegen „geheimzinnigheid" waarschuwde om
n p'ooiHpnt eaf beklaagde te kennen dat hij Hinke lantaarn op. Die nam Dorus Konijn weg. De de notulen van het comité-generaal niet geheim te
ue rresiuem. s aanspreken Dat andere Dorus was toch aan het dansen en merkte er houden. Zij zullen in eene volgende vergadering wor-
o^ïlrminRt iemand als Heimke, die een talrijk immers niets van! Maar dat léék zoo! Want toen den gehouden. Zij zullen aantoonen, dat de geheime
past auermmbi i Vlaar gen0eg had van het dansen en van zijn verblijf bijeenkomst slechts strekte om te bespreken de vraag
gezin neeii ie bew„g vQor het felt> Mn ln de Berkhouter dorpsherberg, zocht hij fiets met óf er comité-generaal zou zijn en om (met 31 tegen
h/>iHaairrtp ten laste gelegd geleverd. Voor zoo'n mis- lantaarn op. En de laatste niet kunnende vinden, deed 12 stemmen) te besluiten, de zaak, waar 't hier om
handeiine moet een vrijheidsstraf worden toegepast, bij daarvan aangifte bij de politie. Rijksveldwachter gaat, niet in geheime zitting te behandelen. Men
Geëischt wordt éene week gevangenisstraf. Roodenboog, nogal ervaren in zulke gevallen, bracht tast hier werkelijk in nevelen en raadselen... Zeker,
