Toch onschuldig. Woensdag H> Februari 1910. 54ste Jaargang. No. 4059. Fan het Haagsche Binnenhof'. Tweede Kamer. Binnenlandsch Nieuws. j AlpBsei NiEsws- tattntit- LallmlM Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag-, Woensdag-, Donderdag en Zaterdagavond. E(j inzending tot 's morgens 9 ure worden ADVERTENTIEN in het eerstnitbomond nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger, Bureau: SCHQG£9i| Laan ©4. Interc. Telephoon No. 20. üiiïjsvürs i OOJ Prijs per iaar f 3.-—. Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cent. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0 25iedere regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Dit nummer bestaat uit een blad. 15 Februari. Na een zevental weken van scheiding heden: iltjdschap van weerzien onzer parlementariërs. Het ilectrisch licht glansde op den somber-druiligen Fe- «•uari-middag te twee ure in de zaal, alsof wij log midden in de duistere periode vóór Kerst waren. Wisseling van handdrukjes, vol lust om tweede ijdperk van „doorjassen" in te gaan bij nieuwe Par ement van Juni '09. Al dadelijk eene surprise. Brief van dr. Kuyper, raarin hij mededeelt, zich „verplicht te achten" om tan de werkzaamheden der Kamer geen deel te ne- nen, zoolang het enquête-voorstel aanhangig is. Dergelijke mededeeling, gedaan onmiddellijk nadat le heer Troelstra zijn voorstel had ingediend en dat iIzjo, bij de Kamer, onderwerp van behandeling rormde, had van begrijpelijke kieschheid getuigd. Nu zoovele weken na dato, is „het mooie" ook ran deze uiting des hoofdpersoons in de „bekende :aak" vrijwel af. 't Lijkt erop, of de heer Kuyper bij leze aangelegenheid verbijsterend veel tijd noodig leeft om over te gaan tot dingen welke men recht ïeeft te verwachten. Zóo ging 't bij het geven vau ,meer licht", nadat tusschen het eerste stukje in De Standaard en de bekende rede in de Kamer (waar- ran de „mise-en-scène" zoo prachtig was, weet men iog wel) een zomer en een najaar waren verloopen; :oo is 't ook thans. Intusschen, beter laat dan rooit, moet men maar denken Van dit „ouverture"-zittinkje meld ik nog dat twee idressen werden terzijde gelegd, wijl de toon ervan seleedigend voor de Kamer is. Het eerste afkomstig ran den bekenden, eeuwig-requesteerenden, sinds jaar en dag klagenden, protesteerenden majoor Kley; het andere van iemand, die o. a. betoogt, dat de Ka mer art. 8 der Grondwet (recht van petitie) heeft geschonden, en voorts dat het Parlement een club ..krankzinnige misdadigers" is. 't Was, verder, ln deze zitting dat de heer baron Van Wyekersloot van Weerdestein de eeden aflegde sn zitting nam. Hij is een kleine, tengere figuur met imal bleek gelaat en gitzwarten puntbaard. Wanneer men de physionomieën van prof. Simon v. d. Aa en die van mr. Aalberse combineert, dan krijgt men zoo ongeveer de facie van dezen allernieuwsten afgevaar digde, wiens zacht stemgeluid eu matte bewegingen hem 'rangschikken bij de zeer-bezadigde elementen der vergadering. Hiermee is van de „ouverture" zoowat alles verteld. De af deelingen hebben tot hunne voorzitters gekozen, do heeren Loeff, Nolens, Drucker, Lohman en Van Dedem; tot vice-praesides de heeren De Visser, Van Wasaenaer, Rink, Van Nispen (Nijmegen) en Van Vlijmen. Het lijstje der interpellatiën is aangevuld met eene van mr. Marchant, die tot de Regeering •enige vragen zal richten betreffende hare houding te genover de H. IJ. S. M., in verband met maatregelen, door die Maatschappij genomen ten, aanzien van bet Pensioenfonds van haar personeel. Deze week sectie-onderzoek van d© verschillende grooke en kleinere ontwerpen, reeds genoemd. Van dan loop der werkzaamheden in de afdeelingen zal afhangen, welke voorstellen door het presidiaal bu- zea* zullen worden gedaan voor de openbare zitting. Feuilleton. Roman van Hoeker. 51. (Slot.) „Mijn lieveling, ik ben immers bij je,'[ riep Wolf angstig en hij boog zich over de zieke. Hij sloeg zijn sterke armen om haar teedere gestalte en drukte haar zachtkens tegen zich aan. „Antje voel je nu, dat ik hij je ben? Zoo zal ik je vasthouden." „Ja, ja, ik voel het," zuchtte de jonge vrouw, „zoo hebt ge mij zoo dikwijls vastgehouden. En Wolf, dan heb je mij gezegd, hoe lief je mij hadt, en heb je mij op den mond gekust en heb je mij gezwo ren, dat je mij altijd zoudt blijven liefhebben. Zeg dat.' nu nog eens, zeg nog eens, dat je mij nog altijd liefhebt, Wolf." „God Is mijn getuige. Wel heb ik gedwaald en reel misdreven, maar nooit heb ik een andere vrouw fiefgehad dan jou," verzekerde Wolf plechtig. „Dank Wolf, dank. En kus mij nu nog éénmaal." Sprakeloos van verdriet boog Wolf zich over haar keen en drukte hartstochtelijke kussen op haar doodsbleek gelaat. Maar eensklaps heft hij het hoofd verschrikt omhoog en staart ontsteld en angstig Antje aan. Een vreeselijke kreet ontsnapte er aan zijD lippen, de lieve blauwe oogen hebben allen glans verloren. Zij zijn gebroken. Wolf wist op eenmaal, dat hij een lijk in de armen hield. „Zij is dood, barmhartige God, zij is gestorven," en vol wanhoop wilde hij zich op het lijk werpen. Maar een ruwe hand greep hem bij den schouder en toen hij zich ontsteld omdraaide, keek hij in het van smart vertrokken gelaat van Martin. „Ja zij is dood," zeide deze, haast niet ln staat zijn ontroering meester te blijven, „zij is dood en door jouw schuld, zij had kunuen levenEn nu, ga heen!" Hij wees gebiedend naar de deur en in het volgende oogenblik balde hij de vuisten. „In het leven heeft zij jou toebehoord. Gij hebt haar mij ontroofd met hart en ziel, in den dood heb jij geen recht meer op haar, dat heb je verbeurd door je gemeen en hardvochtig gedrag. Ga heen, deze doode, die ik heb lief gehad, trouw en eerlijk, be hoort mij." Wolf keek Martin schuw en vreemd aan. „Laat mij dan tenminste afscheid van haar nemen. Je hebt het recht zoo wreed en hard tegen mij te zijn. Maar laat mij afscheid van haar nemen, laat mij haar nog eenmaal zien en laat mij een troost meenemen °P den eindeloozen weg, dien ik nog zal hebben te gaan." „Kus haar dan nog eenmaal en hoop dat zij in den hemel uw voorspraak moge zijn." Ik vermoed, dat daarvoor a.s. Vrijdag de Kamer zal worden bijeengeroepen. In elk geval, er ls nu, tot Paschen, volop „werk aan den winkel". En daaronder 't een en ander, het welk hooge eischen zal stellen aan graaf van By- landt's leiding Mr. ANTONIO. F,ans"ertHlt. In de gehouden vergadering van de Coöperatieve Verbruiksvereeniglng „Vooruit" aan den Langedijk waren 55 leden tegenwoordig. Het jaarverslag, dat werd goedgekeurd, vermeldde, dat het aantal leden van 95 tot 165 is geklommen, en dat het aantal ver bruikers nog 400 meer is. De omzet was van f 24083 tot f 32819 gestegen, terwijl het personeel met 2 j man is uitgebreid, zoodat dit aantal nu 9 bedraagt. I De loonen van de personeelleden zijn aanmerkelijk verhoogd. Herinnerd werd aan den aankoop van een nieuw terrein, waarvoor een obligatieleening onder de leden is uitgeschreven, tot een bedrag van f 5000 tot f 6000, waarvan reeds f 2000 is geplaatst. Drie leden- en 40 bestuursvergaderingen werden gehou den. Geageerd is tegen het drijven der R.-K. geeste lijkheid, die van den kansel waarschuwde tegen het betrekken van brood van de Coöperatie. De f25, het vorig jaar aan de afdeeling der S.-D. A.-P. gegeven, wordt als boeman gebruikt. „Laat dit ons," zoo ein digt het verslag, „niet weerhouden om op den Inge slagen weg voort te gaan; zij toch is de eenlge par tij, die de ontwikkeling van het coöperatiewezen op haar program heeft, en steeds in woord en geschrift verdedigt, daarbij niet vragende naar welken gods dienst ook. Evenzoo werd het financiëel verslag goedgekeurd. Bij de verdeeling van de winst, welke f 1528.12% bedroeg, stelde het bestuur voor. deze als volgt te verdeelen: 25% reservefonds, 5% personeel, 6% aan de leden van het broodverbruik, wat overeen komt met ongeveer 50% der winst, 10% aan de ar-j beidersbeweging en het restant voor de kas. De 10% arbeidersbeweging (waaronder vakbeweging) werd als volgt verdeeld: f 75 ln de zaken der Coöperatie, f 25 aan de afd, der S.-D. A.-P., f 25 aan de noodlijden de Coöperaties in Frankrijk, f 10 aan de afd. van den Bond van Ned. Onderw. en het restant voor de kas voor eventueele voorvallen. Dit alles werd met algemeene stemmen en onder applaus der vergadering vastgesteld in overeenstemming met de voorstellen van het bestuur. Bij de bestuursverkiezing werden de aftredenden, de heeren P. van der Molen, voorzitter en J. Nol- Pover, penningmeester, met algemeene stemmen her kozen. In de plaats van de aftredende, doch niet her kiesbare commissarissen werden gekozen de heeren P. Zeeman en F. van Bergen.- Besloten werd een bedrag van f 5 beschikbaar te stellen voor het maken van een studiereis naar En geland. Ten slotte werd met algemeene stemmen goedgevonden in de volgende maand een feestavond te organiseeren, waarbij ook de vrouwen van leden zullen worden uitgenoodgld. Bij de rondvraag werd een voorstel voor de vol gende vergadering ingediend om de leden van het be stuur presentiegeld toe te staan. 8TAATSPENSIONNEERING. Er worden pogingen aangewend om te Warmen- huizen eene afdeeling op t© richten van den Bond Nog eenmaal boog Wolf zich over de doode en kuste haar. Daarna stond hij langzaam op. „Vaar wel," zeide hij tot Martin, dezen een hand toeste kend. „Het is een heilig en ernstig oogenblik ge weest, waarin wij elkaar hebben leeren kennen zoo even. Daar ls geen ruimte voor menschenhaat en afkeer. Vaarwel en vergeef mij alles wat ik jegens u heb misdreven en zorg voor dat kleine schepsel daar, zooals jij zooeven aan haar hebt beloofd. Zorg voor haar kind, want ik zal het niet kunnen doen." Martin streed een zwaren strijd met zichzelf, daar na vatte hij Wolf's hand en drukte die krampach tig tegen de borst. „Ik vergeef u alles wat ge hebt gedaan jegens mij Vaarwel!" Nog een oogenblik keken beide mannen elkaar aan en toen verliet Wolf de eenvoudige hoeve van Martin Katzenberger. Martin bleef alleen achter en plaatste zich op een stoel naast het bed der doode. Nu was zijn droom ten einde. Daar lag zijn geluk gebroken en vernie tigd. Uren lang zat de arme man op diezelfde plaats. In het leven had zij hem niet mogen toebehooren, maar zij had hem toch een heilige erfenis nagelaten. Op zijn knieën neervallend snikte hij het luide uit: „Lieveling, nu begrijp ik het... in het laatste oogen blik van je leven heb je mij dat kind geschonken, op dat het een zonnestraal in mijn leven zal zijn Zoolang als ik leef zal ik werken en leven voor dat kind alleen. Hij zal hoop ik, een goed mensch worden en de nagedachtenis zijner moeder eeren!" Langzaam stond hij op en schoof de gordijnen voor het bed, waarop de doode lag, dicht. HOOFDSTUK XLI. Twee dagen later werd Antje Sturm begraven. Het was een kleine, eenvoudige stoet. Het lijk werd ge volgd door Tobias Sturm en zijn vrouw, die met diep berouw in 't hart, hadden begrepen, wie enkele nach ten geleden aan hun huisdeur had geklopt. Verder Martin. Wolf wis niet verschenen, ofschoon Martin hem het uur had gemeld. Enkele uren voor de begrafenis van Antje had men den ouden Katzenberger begraven en hem neer gelegd naast de plaats waar zijn zoon was begraven. voor Staatspensionneering. Daartoe is een propagan- da-avond georganiseerd op Donderdag 17 Februari a.s tvaartoe de heer Ds. Damsté te Dirkshorn eene rede zal houden en de Rederijkerskamer te Dirkshorn zal opv.eren „Oud en Arm". Voorts werken een tweetal plaatselijke vereenigingen mede, nl. het fanfare korps T.A.V.E.N.U. en de Zangvereeniging „Varia", terwijl tenslotte de rederijkerskamer van St. Maar ten tableaüx zal vertoonen. Dit wordt dus bepaald een genotvolle avond, waar van wij dan ook veel succes verwachten. HENGSTEN VERKOOP TE HAARLEM. Wij vestigen de aandacht van belangstellenden erop, dat de beide hengpten Maitrank en Gentleman, welke 22 dezer te Haarlem zullen worden verkocht, voor de Provinciale Regelingscommissie te bezichtigen zijn op Donderdag en vrijdag, op de boerderij „Hermans hoeve" van den heer bultman te Haarlemmermeer. MOERBEEK. ln de Maandagavond gehouden vergadering der aan- deeihouders van de Coöp. Vereeniging tot bereiding van Zuivel „De Moerbeek" is met op één na algemeene stemmen besloten cm vanaf 1 Mei a.s. op vetgehalte uit le betalen. Pogingen zullen worden aangewend om met andere kaasfabrieken uit de omgeving gezamenlijk een controleur aan te stellen. Wieringerwaard. Dinsdag slaagde te 's-Gravenhage voor het examen Nuttigè Handwerken. Mej. A. P. Stadt alhier. ^Vieringen. Voor rekening van 11 leden onzer onderaf deeling der V. P. N„ werden op de Amsterdamsche eieren- veiling geveild 747 eieren. l>e prijzen hiervoor ge maakt waren zeer goed en varieerden van f 4.10 tot en met f 5.75 per 100 stuks. Tevens werden nog ge veild 6 kippen, welke f 1.30 per stuk opbrachten. STAATSPENSIONNEERING. Zooals bekend is, heeft de Bond voor Staatspensi onneering in z(jn jongste algemeene vergadering het besluit genomen tot een volkspetitionnement. De com missie tot voorbereiding is samengesteld uit de da mes: mevr. H. M. Le Grand Goudschaal. Rotterdam, en mej. Martina G. Kramer, Rotterdam, en de heeren Frans Netscher, Santpoort, P. Nolting, Amsterdam, B. Kanis, Amsterdam, Posthuma, Leeuwarden. G. H. Hulsman, Schagen, H. J. Hagelen, Arnhem, F. Hesselink, Velp, Wiersum, Groningen, en A. Voor- brood, Aranem. Zij heeft Zondag te Amsterdam haar eerste verga dering gehouden, waarin allereerst een bureau werd samengesteld, bestaande uit de heeren Frans Net scher, voorzitter, H. J. Hagelen, le secretaris, a. Voorbrood, 2e secretaris, en mevr. Le Grand Goud schaal, penningmeesteresse. Besloten werd te onderzoeken of geldelijke bezwa ren de uitvoering van het plan niet in den weg zouden staan en zoo neen, om de talrijke afdeelingen van den Bond te mobiliseeren voor het beleggen van openDare vergaderingen ter bespreking der petitie en voor net verzamelen van handteekeningen, waarbij niet zoozeer te letten zou zijn op het aantal derge nen die teekenen, als wel op de wenschelijkheid, dat alleen teekenen zij, die volkomen sympathiseeren met het beginsel. Dr. KUYPER. In de Tweede Kamer-zitting van hedenmiddag was ingekomen een schrijven van dr. Kuyper, waarin hij bericht dat hij zich, zoolang het enquête-voorstel aan hangig is, zal onttrekken aan de werkzaamheden der Kamer. LANDVERHUIZING. Gedurende 1909 zijn 546 landverhuizers uit Fries land vertrokken en wel naar Noord-Amerika 367, Zuid-Amerika 9, Ooet-Indië 4, Australië 1, Öhina 1, Zuid-Afrika 4, Engeland 5, Duitschland 144, Zwitser land 3, België 6. Van 2 landverhuizers was het niet bekend, naar welk land zij vertrokken. EEN ÏOO-JARIGE. Heden viert Ike Wietzes—Brorsma te Warga haar honderdsten geboortedag. Het oudje is nog kras, loopt slechts een weinig gebogen. Zij leest dage lijks de courant met een vergrootglas. Vol in het ge zicht als zij is, lijkt zij op het oog een 80-jarige. Het geheugen is nog vrij goed, o. a. vertelde zij nog van de overstrooming in 1825. Haar lengte is ongeveer 1.70 M. In haar jonge jaren (2530) spuwde zij tweemaal bloed en is ook later wel ernstig ziek geweest. 71 jaar woonde zij in hetzelfde huis, een huisje dat circa 2 meter hoog, 3 meter lang en 3 meter breed is. Volk. Wieringen. Vergadering van de onderafdeeling Wieringen der ver- oeniging V. P, N.. gehouden op Maandag 14 Februari, j.1.. .ten lokale van den heer D. Lont. Aanwezig 25 personen. De voorzitter, de heer Jb. Mostert, opent de ver gadering en deelt mede. dat de heer Th. Langenhoff dir.-veilingmeester der V. P. N. te Amsterdam, heden aanwezig was, om enkele zaken, welke in onze onder af deeling niet geheel in orde zijn, te behandelen en recht te zetten. De heer Langenhoff zette hierna zeer uitvoerig het veilingswezen der V. P. N. uiteen en wees er op. dal onze onderafdeeling de eenigste was, die per stuk werd uitbetaald, waar elders 't kilosysteem werd toegepast. Ook de verzending liet veel te wenschen over, steeds waren er minder eieren in de kistjes dan er werd op gegeven, en thans waren er 12 kleine kisten en 1 groote absent. Dit kon zoo niet doorgaan en moeten er andere maatregelen genomen worden. Op Texel, zegt spreker, gaat he zeer g;>ed en geregeld, daar worden de eieren opgehaald en past men ook 't kilosysteem toe, de heer tas.dte zich er daarmee belast, en f 0,10 per 100 ervoor krijgt, hetgeen niet te veel is, kan hiermee ongeveer f 600 per jaar verdienen, dus we] een bewijs dat Texel veel eieren levert, en wanneer dan ook de j eieren van Texel onder den hamer komen, vechten de kooplui er bijna om. Ook de Wierinaer eieren zijn i op de veiling zeer gezien, hetgeen verleden week weea* is bewezen daar hunne prijzen varieerden van f 4.10 tot en met f 5.75. Doch zooals Wieringen tegenwoordig en met f 5.75 per 100 stuks. Doch zooals Wieringen tegenwoordig verzendt, kan niet meer bestaan blij- noodig. éi i.„ .?,«T: Na vele discussiën wordt een voorstel van den heer P. Kaan Cz.. om de eieren ook hier te laten ophalen, met toepassing van 't kilosysteem, aangenomen. Aan het bestuur wordt de verdere regeling hiervan overge zien. waarna rondvraag volgt. De rondvraag levert echlei niet veel stof, doch iets ervan willen wij nog even meedeelen. De heer P. F. Kuut, vraagt aan den voorzitter, naar aanleiding van 't genomen besluit, of de vergadering wel wettig is. omdat er geen notulen waren gelezeiT Voorziher zegt roet het oog op den ,korten tijd, waarin de vergadering werd uitgeschreven.' te hebben veron dersteld. dat onze secretaris zoo spoedig de notulen niet gereed hebben zou. en ook omdat er voor met- leden lieden avond vrijen toegang was, had spr. met de andere bestuursleden algesproken, de notulen maar niet te laten lezen en dit uit te s'.ellen tot een volgende Van den hemel viel zacht de dichte sneeuw neder en bedekte ook het versch gedolven graf van Antje Sturm. Tegen den avond had Wolf het slot ver laten en was naar het kerkhof gegaan. Voor den met sneeuw bedekten grafheuvel was hij op de knieën neergezonken, en in luid gejammer leg de hij het hoofd op de kille aarde. Wat er in het gemoed van den Jongen man omging, wie zal het beschrijven. Het was hem zoo zonderling en vreemd te moede. De dwalingen zijns levens zij lagen achter hem. Hij voelde het, dat hij haar, die hier begraven lag, meer had liefgehad dan zijn leven, dan al hetgeen het leven hem had kunnen geven. Het was een waanzinnige droom geweest, waarin hij zich van An tje had losgerukt. Nu was de bloem, die hem had toebehoort, ontbladerd, en op haar graf viel de sneeuw. Hem overviel een verlangen naar de doode het was alsof hij alleen bij haar rust en vrede zou kunnen vinden. Wat had de strijd der laatste maan den hem uitgeput hij wilde rusten ja rusten. Eensklaps richtte hij zich op, wierp nog een hul- peloozen, dwalenden blik rondom zich en een oogen blik later weerklonk een pistoolschot door de stilte van bet kerkhof. De arme eenzame man was neerge zonken op het graf zijner vrouw, en het hart, dat zooveel gedwaald had in dit leven, maar ook veel, veel had bemind, had opgehouden te kloppen. Maar het sneeuwde steeds door en weldra lag de moede slaper bedolven onder de witte lijkwa en kon hij rusten. De oude Tobias Sturm voelde dat het leven dat hem en zijn vrouw zooveel verdriet had geschon ken, ook voor hem spoedig geëindigd zou zijn. En zijn oudje, och wat bond haar nu nog aan de wereld. Martin moest het den ouden molenaar beloven, dat hij getrouw den molen en verdere eigendommen van Tobias Sturm zou beheeren voor Antje's jongen en den knaap zou opvoeden tot een rechtschapen mensch. Martin beolofde dit en Tobias was er zeker van dat na zijn dood die belofte zou vervuld worden. Het slot Wolfenstein was overgegaan op de wedu we van den majoraatsheer, want ook voor den ouden, graaf Wolf waren de emoties te groot geweest. Maar Clotilde dacht te edel om dit bezit het hare te blijven noemen. Waat al was de medeweter van al de geheimen uft den weg geruimd, zij wilde zich niet verrijken met een andermans goed en vermogen. Bovendien verlangde de arme vrouw naar stilte en rust. Zij ging, nadat al haar zaken geregeld waren, in afzondering leven, er wel voor zorgend, dat de nage dachtenis van haar man niet werd onteerd. Erich dacht er eveneens over als zijn moeder. Ge lukkig in het bezit van Angelika, die hij naar het altaar had mogen voeren en fier in het bezit van zijn kennis, die het hem mogelijk maakte zich een on afhankelijk bestaan te scheppen, weigerde hij ook 't majoraat te aanvaarden en liet dit over aan zijn bloedverwanten. Deze hadden daarvan echter al heel weinig genot, want het bleek weldra, dat het slot heel zwaar met hypotheken was belast en bovendien hervatten, zoowel vader als zoon hun losbandig en duur leven, zoodat na verloop van enkele Jaren het slot in andere han den overging en de beide heeren weer op hup ar moedige zolderkamer terecht kwamen. Nadat Brich met Angelika getrouwd was, besloot hij het land te verlaten en zich in een nieuw we relddeel te vestigen. En daar zijn naam als bekwaam geleerde ver tot over de grenzen was doorgedron gen, viel het hem met de hulp van eenige invloed rijke vrienden niet moeilijk aan een buitenlandsche universiteit een betrekking te krijgen. En zoo zien wij hem dan ln den herfst van het zelfde jaar in de haven van een Noord-Duitsche zee stad met zijn vrouw afscheid nemen van den trou wen Martin, die steeds in hun lot zulk een innige deelneming had betoond. Ook de oude baron van Almenrode had zich bij het jonge paar aangesloten en begaf zich met zijn kinderen naar de nieuwe wereld. Het oogenblik van scheiden was gekomen. Op de kleine stoomboot, die de passagiers naar de groote oceaanboot zoude vervoeren, werd nu voor de derde maal de bel geluid. Martin, die den kleinen zoon van Antje op den arm droeg schudde de vertrekkenden hartelijk de hand en men bemerkte het maar al te goed hoe hem dit afscheid ter harte ging. „Arme, beste vriend," zeide de gelukkige Angelika terwijl zij nog eenmaal de hand van den jongen' boschboer greep, „het doet mij zoo hartelijk leed. trots mijn geluk, dat jouw trouwe hart zoo een zaam moet achterblijven. Jij hadt met recht een veel beter lot verdiend." Maar terwijl een paar tranen den jongen man in de oogen glinsterden, speelde er toch een glim lach om zijn lippen. „Ook ik ben gelukkig!" zeide hij, den kleinen knaap nog vaster tegen zich aan drukkend. „Wel is waar is mijn vurige wensch om een lieve vrouw te bezitten, nooit vervuld, want ik heb maar éen vrouw kunnen liefhebben, en die zai ik blijven liefhebben tot in eeuwigheid maar ik heb nu haar kind. Voor dat kind zal ik nu leven, dat is mijn roeping en dat is ook een geluk, me vrouw." Diep geroerd schudden de scheidenden nog een maal de hand van Martin en begaven zich toen aan boord. De boot zette zich in beweging en een rook wolk steeg omhoog. Martin was dicht bij de landingsbrug blijven staan en met het kind ln de hoogte keek hij zijn vrien den na, die op hun beurt hem met hun zakdoeken toewuifden. Steeds onduidelijker werden hunne ge stalten, steeds kleiner de omtrek van het stoomschip. Weldra zagen de vertrekkenden niets anders rondor zich dan water, waardoor de boot snel voorwaarts stevendeen achter lag weldra een leven van beproevingen en teleurstellingenvoor hen een blijde en gelukkige toekomst. L- - - EINDE. •'.•V «ra 'Lm

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1910 | | pagina 1