Toch onschuldig.
Woensdag H> Februari 1910.
54ste Jaargang. No. 4059.
Fan het Haagsche Binnenhof'.
Tweede Kamer.
Binnenlandsch Nieuws. j
AlpBsei NiEsws-
tattntit- LallmlM
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag-, Woensdag-,
Donderdag en Zaterdagavond. E(j inzending tot 's morgens 9
ure worden ADVERTENTIEN in het eerstnitbomond nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger,
Bureau: SCHQG£9i| Laan ©4.
Interc. Telephoon No. 20.
üiiïjsvürs i OOJ
Prijs per iaar f 3.-—. Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0 25iedere regel meer 5 Cent.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaat uit een blad.
15 Februari.
Na een zevental weken van scheiding heden:
iltjdschap van weerzien onzer parlementariërs. Het
ilectrisch licht glansde op den somber-druiligen Fe-
«•uari-middag te twee ure in de zaal, alsof wij
log midden in de duistere periode vóór Kerst waren.
Wisseling van handdrukjes, vol lust om tweede
ijdperk van „doorjassen" in te gaan bij nieuwe Par
ement van Juni '09.
Al dadelijk eene surprise. Brief van dr. Kuyper,
raarin hij mededeelt, zich „verplicht te achten" om
tan de werkzaamheden der Kamer geen deel te ne-
nen, zoolang het enquête-voorstel aanhangig is.
Dergelijke mededeeling, gedaan onmiddellijk nadat
le heer Troelstra zijn voorstel had ingediend en dat
iIzjo, bij de Kamer, onderwerp van behandeling
rormde, had van begrijpelijke kieschheid getuigd. Nu
zoovele weken na dato, is „het mooie" ook
ran deze uiting des hoofdpersoons in de „bekende
:aak" vrijwel af. 't Lijkt erop, of de heer Kuyper bij
leze aangelegenheid verbijsterend veel tijd noodig
leeft om over te gaan tot dingen welke men recht
ïeeft te verwachten. Zóo ging 't bij het geven vau
,meer licht", nadat tusschen het eerste stukje in
De Standaard en de bekende rede in de Kamer (waar-
ran de „mise-en-scène" zoo prachtig was, weet men
iog wel) een zomer en een najaar waren verloopen;
:oo is 't ook thans. Intusschen, beter laat dan
rooit, moet men maar denken
Van dit „ouverture"-zittinkje meld ik nog dat twee
idressen werden terzijde gelegd, wijl de toon ervan
seleedigend voor de Kamer is. Het eerste afkomstig
ran den bekenden, eeuwig-requesteerenden, sinds
jaar en dag klagenden, protesteerenden majoor Kley;
het andere van iemand, die o. a. betoogt, dat de Ka
mer art. 8 der Grondwet (recht van petitie) heeft
geschonden, en voorts dat het Parlement een club
..krankzinnige misdadigers" is.
't Was, verder, ln deze zitting dat de heer baron
Van Wyekersloot van Weerdestein de eeden aflegde
sn zitting nam. Hij is een kleine, tengere figuur met
imal bleek gelaat en gitzwarten puntbaard. Wanneer
men de physionomieën van prof. Simon v. d. Aa en
die van mr. Aalberse combineert, dan krijgt men zoo
ongeveer de facie van dezen allernieuwsten afgevaar
digde, wiens zacht stemgeluid eu matte bewegingen
hem 'rangschikken bij de zeer-bezadigde elementen
der vergadering.
Hiermee is van de „ouverture" zoowat alles verteld.
De af deelingen hebben tot hunne voorzitters gekozen,
do heeren Loeff, Nolens, Drucker, Lohman en Van
Dedem; tot vice-praesides de heeren De Visser, Van
Wasaenaer, Rink, Van Nispen (Nijmegen) en Van
Vlijmen. Het lijstje der interpellatiën is aangevuld
met eene van mr. Marchant, die tot de Regeering
•enige vragen zal richten betreffende hare houding te
genover de H. IJ. S. M., in verband met maatregelen,
door die Maatschappij genomen ten, aanzien van bet
Pensioenfonds van haar personeel.
Deze week sectie-onderzoek van d© verschillende
grooke en kleinere ontwerpen, reeds genoemd. Van
dan loop der werkzaamheden in de afdeelingen zal
afhangen, welke voorstellen door het presidiaal bu-
zea* zullen worden gedaan voor de openbare zitting.
Feuilleton.
Roman van Hoeker.
51. (Slot.)
„Mijn lieveling, ik ben immers bij je,'[ riep Wolf
angstig en hij boog zich over de zieke. Hij sloeg zijn
sterke armen om haar teedere gestalte en drukte
haar zachtkens tegen zich aan. „Antje voel je nu,
dat ik hij je ben? Zoo zal ik je vasthouden."
„Ja, ja, ik voel het," zuchtte de jonge vrouw, „zoo
hebt ge mij zoo dikwijls vastgehouden. En Wolf, dan
heb je mij gezegd, hoe lief je mij hadt, en heb
je mij op den mond gekust en heb je mij gezwo
ren, dat je mij altijd zoudt blijven liefhebben. Zeg
dat.' nu nog eens, zeg nog eens, dat je mij nog altijd
liefhebt, Wolf."
„God Is mijn getuige. Wel heb ik gedwaald en
reel misdreven, maar nooit heb ik een andere vrouw
fiefgehad dan jou," verzekerde Wolf plechtig.
„Dank Wolf, dank. En kus mij nu nog éénmaal."
Sprakeloos van verdriet boog Wolf zich over haar
keen en drukte hartstochtelijke kussen op haar
doodsbleek gelaat. Maar eensklaps heft hij het hoofd
verschrikt omhoog en staart ontsteld en angstig
Antje aan. Een vreeselijke kreet ontsnapte er aan
zijD lippen, de lieve blauwe oogen hebben allen glans
verloren. Zij zijn gebroken. Wolf wist op eenmaal,
dat hij een lijk in de armen hield.
„Zij is dood, barmhartige God, zij is gestorven,"
en vol wanhoop wilde hij zich op het lijk werpen.
Maar een ruwe hand greep hem bij den schouder en
toen hij zich ontsteld omdraaide, keek hij in het van
smart vertrokken gelaat van Martin.
„Ja zij is dood," zeide deze, haast niet ln staat
zijn ontroering meester te blijven, „zij is dood en
door jouw schuld, zij had kunuen levenEn nu,
ga heen!" Hij wees gebiedend naar de deur en in
het volgende oogenblik balde hij de vuisten. „In het
leven heeft zij jou toebehoord. Gij hebt haar mij
ontroofd met hart en ziel, in den dood heb jij geen
recht meer op haar, dat heb je verbeurd door je
gemeen en hardvochtig gedrag. Ga heen, deze
doode, die ik heb lief gehad, trouw en eerlijk, be
hoort mij."
Wolf keek Martin schuw en vreemd aan. „Laat mij
dan tenminste afscheid van haar nemen. Je hebt
het recht zoo wreed en hard tegen mij te zijn. Maar
laat mij afscheid van haar nemen, laat mij haar
nog eenmaal zien en laat mij een troost meenemen
°P den eindeloozen weg, dien ik nog zal hebben
te gaan."
„Kus haar dan nog eenmaal en hoop dat zij in
den hemel uw voorspraak moge zijn."
Ik vermoed, dat daarvoor a.s. Vrijdag de Kamer
zal worden bijeengeroepen.
In elk geval, er ls nu, tot Paschen, volop „werk
aan den winkel". En daaronder 't een en ander, het
welk hooge eischen zal stellen aan graaf van By-
landt's leiding
Mr. ANTONIO.
F,ans"ertHlt.
In de gehouden vergadering van de Coöperatieve
Verbruiksvereeniglng „Vooruit" aan den Langedijk
waren 55 leden tegenwoordig. Het jaarverslag, dat
werd goedgekeurd, vermeldde, dat het aantal leden
van 95 tot 165 is geklommen, en dat het aantal ver
bruikers nog 400 meer is. De omzet was van f 24083
tot f 32819 gestegen, terwijl het personeel met 2 j
man is uitgebreid, zoodat dit aantal nu 9 bedraagt. I
De loonen van de personeelleden zijn aanmerkelijk
verhoogd. Herinnerd werd aan den aankoop van een
nieuw terrein, waarvoor een obligatieleening onder
de leden is uitgeschreven, tot een bedrag van f 5000
tot f 6000, waarvan reeds f 2000 is geplaatst. Drie
leden- en 40 bestuursvergaderingen werden gehou
den. Geageerd is tegen het drijven der R.-K. geeste
lijkheid, die van den kansel waarschuwde tegen het
betrekken van brood van de Coöperatie. De f25, het
vorig jaar aan de afdeeling der S.-D. A.-P. gegeven,
wordt als boeman gebruikt. „Laat dit ons," zoo ein
digt het verslag, „niet weerhouden om op den Inge
slagen weg voort te gaan; zij toch is de eenlge par
tij, die de ontwikkeling van het coöperatiewezen op
haar program heeft, en steeds in woord en geschrift
verdedigt, daarbij niet vragende naar welken gods
dienst ook.
Evenzoo werd het financiëel verslag goedgekeurd.
Bij de verdeeling van de winst, welke f 1528.12%
bedroeg, stelde het bestuur voor. deze als volgt te
verdeelen: 25% reservefonds, 5% personeel, 6%
aan de leden van het broodverbruik, wat overeen
komt met ongeveer 50% der winst, 10% aan de ar-j
beidersbeweging en het restant voor de kas. De 10%
arbeidersbeweging (waaronder vakbeweging) werd als
volgt verdeeld: f 75 ln de zaken der Coöperatie, f 25
aan de afd, der S.-D. A.-P., f 25 aan de noodlijden
de Coöperaties in Frankrijk, f 10 aan de afd. van
den Bond van Ned. Onderw. en het restant voor de
kas voor eventueele voorvallen. Dit alles werd met
algemeene stemmen en onder applaus der vergadering
vastgesteld in overeenstemming met de voorstellen
van het bestuur.
Bij de bestuursverkiezing werden de aftredenden,
de heeren P. van der Molen, voorzitter en J. Nol-
Pover, penningmeester, met algemeene stemmen her
kozen. In de plaats van de aftredende, doch niet her
kiesbare commissarissen werden gekozen de heeren
P. Zeeman en F. van Bergen.-
Besloten werd een bedrag van f 5 beschikbaar te
stellen voor het maken van een studiereis naar En
geland. Ten slotte werd met algemeene stemmen
goedgevonden in de volgende maand een feestavond
te organiseeren, waarbij ook de vrouwen van leden
zullen worden uitgenoodgld.
Bij de rondvraag werd een voorstel voor de vol
gende vergadering ingediend om de leden van het be
stuur presentiegeld toe te staan.
8TAATSPENSIONNEERING.
Er worden pogingen aangewend om te Warmen-
huizen eene afdeeling op t© richten van den Bond
Nog eenmaal boog Wolf zich over de doode en
kuste haar. Daarna stond hij langzaam op. „Vaar
wel," zeide hij tot Martin, dezen een hand toeste
kend. „Het is een heilig en ernstig oogenblik ge
weest, waarin wij elkaar hebben leeren kennen zoo
even. Daar ls geen ruimte voor menschenhaat en
afkeer. Vaarwel en vergeef mij alles wat ik jegens
u heb misdreven en zorg voor dat kleine schepsel
daar, zooals jij zooeven aan haar hebt beloofd. Zorg
voor haar kind, want ik zal het niet kunnen doen."
Martin streed een zwaren strijd met zichzelf, daar
na vatte hij Wolf's hand en drukte die krampach
tig tegen de borst.
„Ik vergeef u alles wat ge hebt gedaan jegens
mij Vaarwel!"
Nog een oogenblik keken beide mannen elkaar
aan en toen verliet Wolf de eenvoudige hoeve van
Martin Katzenberger.
Martin bleef alleen achter en plaatste zich op een
stoel naast het bed der doode. Nu was zijn droom
ten einde. Daar lag zijn geluk gebroken en vernie
tigd.
Uren lang zat de arme man op diezelfde plaats. In
het leven had zij hem niet mogen toebehooren, maar
zij had hem toch een heilige erfenis nagelaten.
Op zijn knieën neervallend snikte hij het luide uit:
„Lieveling, nu begrijp ik het... in het laatste oogen
blik van je leven heb je mij dat kind geschonken, op
dat het een zonnestraal in mijn leven zal zijn
Zoolang als ik leef zal ik werken en leven voor dat
kind alleen. Hij zal hoop ik, een goed mensch worden
en de nagedachtenis zijner moeder eeren!" Langzaam
stond hij op en schoof de gordijnen voor het bed,
waarop de doode lag, dicht.
HOOFDSTUK XLI.
Twee dagen later werd Antje Sturm begraven. Het
was een kleine, eenvoudige stoet. Het lijk werd ge
volgd door Tobias Sturm en zijn vrouw, die met diep
berouw in 't hart, hadden begrepen, wie enkele nach
ten geleden aan hun huisdeur had geklopt. Verder
Martin. Wolf wis niet verschenen, ofschoon Martin
hem het uur had gemeld.
Enkele uren voor de begrafenis van Antje had
men den ouden Katzenberger begraven en hem neer
gelegd naast de plaats waar zijn zoon was begraven.
voor Staatspensionneering. Daartoe is een propagan-
da-avond georganiseerd op Donderdag 17 Februari a.s
tvaartoe de heer Ds. Damsté te Dirkshorn eene rede
zal houden en de Rederijkerskamer te Dirkshorn zal
opv.eren „Oud en Arm". Voorts werken een tweetal
plaatselijke vereenigingen mede, nl. het fanfare
korps T.A.V.E.N.U. en de Zangvereeniging „Varia",
terwijl tenslotte de rederijkerskamer van St. Maar
ten tableaüx zal vertoonen.
Dit wordt dus bepaald een genotvolle avond, waar
van wij dan ook veel succes verwachten.
HENGSTEN VERKOOP TE HAARLEM.
Wij vestigen de aandacht van belangstellenden erop,
dat de beide hengpten Maitrank en Gentleman, welke
22 dezer te Haarlem zullen worden verkocht, voor
de Provinciale Regelingscommissie te bezichtigen zijn
op Donderdag en vrijdag, op de boerderij „Hermans
hoeve" van den heer bultman te Haarlemmermeer.
MOERBEEK.
ln de Maandagavond gehouden vergadering der aan-
deeihouders van de Coöp. Vereeniging tot bereiding
van Zuivel „De Moerbeek" is met op één na algemeene
stemmen besloten cm vanaf 1 Mei a.s. op vetgehalte
uit le betalen. Pogingen zullen worden aangewend om
met andere kaasfabrieken uit de omgeving gezamenlijk
een controleur aan te stellen.
Wieringerwaard.
Dinsdag slaagde te 's-Gravenhage voor het examen
Nuttigè Handwerken. Mej. A. P. Stadt alhier.
^Vieringen.
Voor rekening van 11 leden onzer onderaf deeling
der V. P. N„ werden op de Amsterdamsche eieren-
veiling geveild 747 eieren. l>e prijzen hiervoor ge
maakt waren zeer goed en varieerden van f 4.10 tot
en met f 5.75 per 100 stuks. Tevens werden nog ge
veild 6 kippen, welke f 1.30 per stuk opbrachten.
STAATSPENSIONNEERING.
Zooals bekend is, heeft de Bond voor Staatspensi
onneering in z(jn jongste algemeene vergadering het
besluit genomen tot een volkspetitionnement. De com
missie tot voorbereiding is samengesteld uit de da
mes: mevr. H. M. Le Grand Goudschaal. Rotterdam,
en mej. Martina G. Kramer, Rotterdam, en de heeren
Frans Netscher, Santpoort, P. Nolting, Amsterdam,
B. Kanis, Amsterdam, Posthuma, Leeuwarden. G. H.
Hulsman, Schagen, H. J. Hagelen, Arnhem, F.
Hesselink, Velp, Wiersum, Groningen, en A. Voor-
brood, Aranem.
Zij heeft Zondag te Amsterdam haar eerste verga
dering gehouden, waarin allereerst een bureau werd
samengesteld, bestaande uit de heeren Frans Net
scher, voorzitter, H. J. Hagelen, le secretaris, a.
Voorbrood, 2e secretaris, en mevr. Le Grand Goud
schaal, penningmeesteresse.
Besloten werd te onderzoeken of geldelijke bezwa
ren de uitvoering van het plan niet in den weg
zouden staan en zoo neen, om de talrijke afdeelingen
van den Bond te mobiliseeren voor het beleggen van
openDare vergaderingen ter bespreking der petitie en
voor net verzamelen van handteekeningen, waarbij
niet zoozeer te letten zou zijn op het aantal derge
nen die teekenen, als wel op de wenschelijkheid, dat
alleen teekenen zij, die volkomen sympathiseeren
met het beginsel.
Dr. KUYPER.
In de Tweede Kamer-zitting van hedenmiddag was
ingekomen een schrijven van dr. Kuyper, waarin hij
bericht dat hij zich, zoolang het enquête-voorstel aan
hangig is, zal onttrekken aan de werkzaamheden der
Kamer.
LANDVERHUIZING.
Gedurende 1909 zijn 546 landverhuizers uit Fries
land vertrokken en wel naar Noord-Amerika 367,
Zuid-Amerika 9, Ooet-Indië 4, Australië 1, Öhina 1,
Zuid-Afrika 4, Engeland 5, Duitschland 144, Zwitser
land 3, België 6. Van 2 landverhuizers was het niet
bekend, naar welk land zij vertrokken.
EEN ÏOO-JARIGE.
Heden viert Ike Wietzes—Brorsma te Warga haar
honderdsten geboortedag. Het oudje is nog kras,
loopt slechts een weinig gebogen. Zij leest dage
lijks de courant met een vergrootglas. Vol in het ge
zicht als zij is, lijkt zij op het oog een 80-jarige.
Het geheugen is nog vrij goed, o. a. vertelde zij nog
van de overstrooming in 1825.
Haar lengte is ongeveer 1.70 M. In haar jonge
jaren (2530) spuwde zij tweemaal bloed en is ook
later wel ernstig ziek geweest. 71 jaar woonde zij in
hetzelfde huis, een huisje dat circa 2 meter hoog,
3 meter lang en 3 meter breed is. Volk.
Wieringen.
Vergadering van de onderafdeeling Wieringen der ver-
oeniging V. P, N.. gehouden op Maandag 14 Februari,
j.1.. .ten lokale van den heer D. Lont. Aanwezig 25
personen.
De voorzitter, de heer Jb. Mostert, opent de ver
gadering en deelt mede. dat de heer Th. Langenhoff
dir.-veilingmeester der V. P. N. te Amsterdam, heden
aanwezig was, om enkele zaken, welke in onze onder
af deeling niet geheel in orde zijn, te behandelen en
recht te zetten.
De heer Langenhoff zette hierna zeer uitvoerig het
veilingswezen der V. P. N. uiteen en wees er op. dal
onze onderafdeeling de eenigste was, die per stuk werd
uitbetaald, waar elders 't kilosysteem werd toegepast.
Ook de verzending liet veel te wenschen over, steeds
waren er minder eieren in de kistjes dan er werd op
gegeven, en thans waren er 12 kleine kisten en 1 groote
absent. Dit kon zoo niet doorgaan en moeten er andere
maatregelen genomen worden. Op Texel, zegt spreker,
gaat he zeer g;>ed en geregeld, daar worden de eieren
opgehaald en past men ook 't kilosysteem toe, de heer
tas.dte zich er daarmee belast, en f 0,10 per
100 ervoor krijgt, hetgeen niet te veel is, kan hiermee
ongeveer f 600 per jaar verdienen, dus we] een bewijs
dat Texel veel eieren levert, en wanneer dan ook de
j eieren van Texel onder den hamer komen, vechten
de kooplui er bijna om. Ook de Wierinaer eieren zijn
i op de veiling zeer gezien, hetgeen verleden week weea*
is bewezen daar hunne prijzen varieerden van f 4.10 tot
en met f 5.75. Doch zooals Wieringen tegenwoordig
en met f 5.75 per 100 stuks. Doch zooals Wieringen
tegenwoordig verzendt, kan niet meer bestaan blij-
noodig. éi i.„ .?,«T:
Na vele discussiën wordt een voorstel van den heer
P. Kaan Cz.. om de eieren ook hier te laten ophalen,
met toepassing van 't kilosysteem, aangenomen. Aan
het bestuur wordt de verdere regeling hiervan overge
zien. waarna rondvraag volgt.
De rondvraag levert echlei niet veel stof, doch iets
ervan willen wij nog even meedeelen.
De heer P. F. Kuut, vraagt aan den voorzitter, naar
aanleiding van 't genomen besluit, of de vergadering
wel wettig is. omdat er geen notulen waren gelezeiT
Voorziher zegt roet het oog op den ,korten tijd, waarin
de vergadering werd uitgeschreven.' te hebben veron
dersteld. dat onze secretaris zoo spoedig de notulen
niet gereed hebben zou. en ook omdat er voor met-
leden lieden avond vrijen toegang was, had spr. met
de andere bestuursleden algesproken, de notulen maar
niet te laten lezen en dit uit te s'.ellen tot een volgende
Van den hemel viel zacht de dichte sneeuw neder
en bedekte ook het versch gedolven graf van Antje
Sturm. Tegen den avond had Wolf het slot ver
laten en was naar het kerkhof gegaan.
Voor den met sneeuw bedekten grafheuvel was hij
op de knieën neergezonken, en in luid gejammer leg
de hij het hoofd op de kille aarde. Wat er in het
gemoed van den Jongen man omging, wie zal het
beschrijven.
Het was hem zoo zonderling en vreemd te moede.
De dwalingen zijns levens zij lagen achter hem. Hij
voelde het, dat hij haar, die hier begraven lag,
meer had liefgehad dan zijn leven, dan al hetgeen
het leven hem had kunnen geven. Het was een
waanzinnige droom geweest, waarin hij zich van An
tje had losgerukt. Nu was de bloem, die hem had
toebehoort, ontbladerd, en op haar graf viel de
sneeuw.
Hem overviel een verlangen naar de doode
het was alsof hij alleen bij haar rust en vrede zou
kunnen vinden. Wat had de strijd der laatste maan
den hem uitgeput hij wilde rusten ja rusten.
Eensklaps richtte hij zich op, wierp nog een hul-
peloozen, dwalenden blik rondom zich en een oogen
blik later weerklonk een pistoolschot door de stilte
van bet kerkhof. De arme eenzame man was neerge
zonken op het graf zijner vrouw, en het hart, dat
zooveel gedwaald had in dit leven, maar ook veel,
veel had bemind, had opgehouden te kloppen.
Maar het sneeuwde steeds door en weldra lag de
moede slaper bedolven onder de witte lijkwa en kon
hij rusten.
De oude Tobias Sturm voelde dat het leven dat
hem en zijn vrouw zooveel verdriet had geschon
ken, ook voor hem spoedig geëindigd zou zijn. En
zijn oudje, och wat bond haar nu nog aan de wereld.
Martin moest het den ouden molenaar beloven, dat
hij getrouw den molen en verdere eigendommen van
Tobias Sturm zou beheeren voor Antje's jongen en
den knaap zou opvoeden tot een rechtschapen mensch.
Martin beolofde dit en Tobias was er zeker van dat
na zijn dood die belofte zou vervuld worden.
Het slot Wolfenstein was overgegaan op de wedu
we van den majoraatsheer, want ook voor den ouden,
graaf Wolf waren de emoties te groot geweest.
Maar Clotilde dacht te edel om dit bezit het hare
te blijven noemen. Waat al was de medeweter van
al de geheimen uft den weg geruimd, zij wilde zich
niet verrijken met een andermans goed en vermogen.
Bovendien verlangde de arme vrouw naar stilte en
rust. Zij ging, nadat al haar zaken geregeld waren, in
afzondering leven, er wel voor zorgend, dat de nage
dachtenis van haar man niet werd onteerd.
Erich dacht er eveneens over als zijn moeder. Ge
lukkig in het bezit van Angelika, die hij naar het
altaar had mogen voeren en fier in het bezit van zijn
kennis, die het hem mogelijk maakte zich een on
afhankelijk bestaan te scheppen, weigerde hij ook 't
majoraat te aanvaarden en liet dit over aan zijn
bloedverwanten.
Deze hadden daarvan echter al heel weinig genot,
want het bleek weldra, dat het slot heel zwaar met
hypotheken was belast en bovendien hervatten, zoowel
vader als zoon hun losbandig en duur leven, zoodat
na verloop van enkele Jaren het slot in andere han
den overging en de beide heeren weer op hup ar
moedige zolderkamer terecht kwamen.
Nadat Brich met Angelika getrouwd was, besloot
hij het land te verlaten en zich in een nieuw we
relddeel te vestigen. En daar zijn naam als bekwaam
geleerde ver tot over de grenzen was doorgedron
gen, viel het hem met de hulp van eenige invloed
rijke vrienden niet moeilijk aan een buitenlandsche
universiteit een betrekking te krijgen.
En zoo zien wij hem dan ln den herfst van het
zelfde jaar in de haven van een Noord-Duitsche zee
stad met zijn vrouw afscheid nemen van den trou
wen Martin, die steeds in hun lot zulk een innige
deelneming had betoond.
Ook de oude baron van Almenrode had zich bij
het jonge paar aangesloten en begaf zich met zijn
kinderen naar de nieuwe wereld.
Het oogenblik van scheiden was gekomen. Op de
kleine stoomboot, die de passagiers naar de groote
oceaanboot zoude vervoeren, werd nu voor de derde
maal de bel geluid. Martin, die den kleinen zoon van
Antje op den arm droeg schudde de vertrekkenden
hartelijk de hand en men bemerkte het maar al te
goed hoe hem dit afscheid ter harte ging.
„Arme, beste vriend," zeide de gelukkige Angelika
terwijl zij nog eenmaal de hand van den jongen'
boschboer greep, „het doet mij zoo hartelijk leed.
trots mijn geluk, dat jouw trouwe hart zoo een
zaam moet achterblijven. Jij hadt met recht een veel
beter lot verdiend."
Maar terwijl een paar tranen den jongen man
in de oogen glinsterden, speelde er toch een glim
lach om zijn lippen. „Ook ik ben gelukkig!" zeide
hij, den kleinen knaap nog vaster tegen zich aan
drukkend. „Wel is waar is mijn vurige wensch om
een lieve vrouw te bezitten, nooit vervuld, want ik
heb maar éen vrouw kunnen liefhebben, en die zai
ik blijven liefhebben tot in eeuwigheid maar ik
heb nu haar kind. Voor dat kind zal ik nu leven,
dat is mijn roeping en dat is ook een geluk, me
vrouw."
Diep geroerd schudden de scheidenden nog een
maal de hand van Martin en begaven zich toen aan
boord. De boot zette zich in beweging en een rook
wolk steeg omhoog.
Martin was dicht bij de landingsbrug blijven staan
en met het kind ln de hoogte keek hij zijn vrien
den na, die op hun beurt hem met hun zakdoeken
toewuifden. Steeds onduidelijker werden hunne ge
stalten, steeds kleiner de omtrek van het stoomschip.
Weldra zagen de vertrekkenden niets anders rondor
zich dan water, waardoor de boot snel voorwaarts
stevendeen achter lag weldra een leven van
beproevingen en teleurstellingenvoor hen een
blijde en gelukkige toekomst.
L- - -
EINDE.
•'.•V «ra 'Lm