f
Hater- en Tarwestroo
een flinke jongen
ER BREKERS.
Burgers E. N. R.
>1
Dienstbode
Schildersknecht,
Hollandsch IJzermagazijn
v.h. M. DE WILD, - Alkmaar.
II
Boerenmeid,
Dienstbode.
Victrix
Victoria
Wilhelm
Weltrad
Spiendid
King
Landbouwcrediet,
De beste garantie
Continental Band.
AD VERTEN TIEN.
i
Va h I
D. Boontjes Jzn.
M. Francis Pd.
E. BROERSEN
li
M. SMIT
GIB. BROERSKX.
M. DIKSTAAL.
B DIKSTAAL.
A. DIKSTAAL.
E. DIKSTAAL.
<j> A. DIKSTAAL.
ren Slaüfersjeerlinjr,
Huishoudster
flinke Huishoudster,
Een Woonhuis met
Wmkei en Werkplaats
te koop a f 25 contant,
bij A. KLARE, Zwin-
weg, Anna Paulowna.
fop liipvo Miitar,
Afdeeiëng ïlijwëelen.
Jb. Abbenes
M. de Waard, f
Brood-, koek- en
banketbakkersknecht
een vast Werkman
tfl
een vast Werkman
T. van IJzen doorn Tz.
I A. Sijbrands Jd.
b
Ij
II
II
I
Dienstbode
Brood- en Büsthuiikkkcrsknetht,
prltri Bskkersleerliojr,
Een Huis met ruim Erf
twee klampen best ge
wonnen hooi
een huishoudster
Huisjuffrouw,
Vraagt onze bekende „Light and Strong"
Banden, uitmuntende door prima kwaliteit
en licht loopen.
Noord-Hollandsch
Alkmaar, Voordam C 12|13.
Kapitaal: Twee millioen Galden,
DEPOSITO RENTE 3'/, 'I,
Correspondent voor Schagen J. v. d. MA ATEN
Continental Caeutehout- I Hutta Pertha Compagnie,
,J i'
Jr
W U
Den 15den April a.s. hopen onze 3»
geliefde Ouders,
EN
hunne 25-Jarige Echtvereniging cp
te herdenken. T
l
Hunne dankbare Kinder in.
Burgerbrug, April 1910
'jOCjO'j>yjO 00'J>3 -IO JOJO'JO
Op den 30sten April a.s. hopen 1
D onze geliefde Ouders, Behuwd- en
Grootouders
en
B te Dirkshorn, gem. Hnreokarspel,
I hunne 40-Jarige Echtvereeniging >1
te herdenken. O
Namens hunne dankbare i
Kinderen, Behuwd- en J
Kleinkinderen, J j j
A. DIK8TAAL. j
M. DIKSTAAL-
1 Monroe, Turner Co. South Dakota, j
ft N.-Amerika.
gevraagd, bij P. J. Cats, Schagen.
Er biedt zich aan
eenigszins met het vak bekend. Brieven
letter Z, bureau „Polderbode", Anna
Paulowna.
Gevraagd, eene
tusschen 30 en 40 jaar, bij A. de Vet,
N oordschar woude.
hoog loon, tegen 1 Mei gevraagd bij
Mej. v. d. Oord, Huigbrouwerstraat
Alkmaar.
Gevraagdeen
bij G. Grootf.3, Haringhuizen.
Te huur i
te St. Maartensbrug, geschikt om er
een affaire in uit te oefenen. Te be-
vragen bij H. v. d. Sluis te St. Haar-
tensvlotbrug.
Machin aal geperst
Te koop:
k f4.25 per 100 pond, bij D. N. Mul
der, Elft, Wieringen,
Tevens aan hetzelfde adres
Eerste klnssa merken
Den 11 den April hopen onze ge
liefde Ouders
en
hunne 25-jarige Echtvereeniging
te herdenken.
Hunne dankbare Kinderen,
Behuwdzoon en Verloofde.
Burgerbrug, April 1910.
gevraagd om terstond in dienst te tre
den, bij W. Lanqedijk te O. Niedorp.
Een flinke
gevraagd. Zondags vrij, bij C. Winkel,
N oordscharwoude.
Gevraagd tegen Mei,
goed kunnende melken, bij D. Geer-
ligs, Hoogebieren.
Gevraagd, met Mei,
goed kunnende melken, bij G' Bruin,
Rijpje, St. Maarten.
Op den 29sten April a.s. hopen j1
onze geliefde Oom en Tante
EN
t| hunne 25-Jarige Echtvereeniging j
jj' te herdenken. j
Uit naam van hun liefhebbende
[Neef en Nichten,
H. A. VAN IJZENDOORN Jz.
T. VAN IJZENDOORN Jd.
J. H. VAN IJZENDOORN Jd.
Anna Paulowna, April 1910.
^ootX'fyioc'ooo^ 00000000000000
Gevraagdeen flinke
bij Jocu. Blaauboer, Nes, Schagen.
Gevraagd met 1 Mei, een
goed kunnende melken, tegen hoog loon.
AdresJ. Vader Cz., Groote Keeten.
Er biedt zich aaneen bekwaam ge
huwd
ook genegen zelfstandig op te treden.
Br. fr. lett. B B, Bur. v/d blad.
Ter drukkerij dezer Courant kan
geplaatst worden. Loon twee gulden.
Gevraagd met 1 Mei, een
niet beneden de 16 jaar,
gelegenheid om koek- en banketbakken
te leeren, zondags vrij, bfj D. Purmsr
te Noordscharwoude.
Uit de hand te koop
waarin eene zaak gedreven wordt, die
een ruim bestaan oplevert. Staande aan
den Heerenweg in een welvarend dorp
in Noordholland. Te bevragen J. VIS,
Oudkarspel.
Te koop
ook bij gedeelten, bij Jb. Wonder,
Boezem, Aartswoud.
Gevraagd
tusschen de 40 en 50 jaar, bij alleen i
wonend persoon op leeftijd. Adres
G. Blankman, 't Zand (Zijpe).
„Kurhaus* Egmond aan Zee.
Wordt gevraagd, om direct in dienst
te treden, een
voor beheer van provisie- en linnen
kamer, beneven» algemeen toezicht.
Bij gebleken geschiktheid, hoog sala
ris, sollicitatiën, liefst persoonlijk, bij den
Kurhaus - directeur.
Simon Pluimgraaff, Alkmaar-
Geestersingel 47.
Mevrouw Roessingh-Keijser, Beek
laan 271 den Haag, vraagt tegen Mei
of eerder een
Deze RIJWIELEN zijn reeds 40 jaar
bereden, dus genoegzaam ingeburgerd,
loopen zeldzaam licht en snel. Voor
f 65 een pracht van een Rijwiel, met
dubbele remmen, freewiel, nikkelen vel
lingen en door en door gegarandeerd.
Let vooral op bij den aankoop van zoo
een machine op E. N. R.
Beleefd aanbevelend,
A. Hilderingj,
Alkmaarsche Naaimachinehandel,
Hekelstraat 13, ALKMAAR.
Telefoon 236.
Rpeetale Inrichting voer Heparseren
amaiileerea en vernikkelen.
ENKHUIZEN, 's-GRAVENHAGE,
Westerstraat 6. Molenstraat 45.
ROTTERDAM. LEIDEN,
Leuvehaven 107. Kort Rapenburg hoek Broêatraat
waarvan geplaatst en volgestort f 1.500.000.
HOORN,
Kaasmarkt 16.
DELFT,
Koornmarkt 99.
De VENNOOTSCHAP verleent Cx*e<lieten, neemt gelden in deposi
to, belast aioh met den aan- en verkoop van effecten en oou-
.»ons, sluit beleeningen en prolongati&n, en verriobt verder alle
werkzaamheden, tot het Kassiersvak behoorende.
Staat op 31 December 1909.
Loopende Credietenf 4.7"-<A3.013.31.
Deposito's 1.403.206 07
Reserve200.7ÖM.02
Jhr. Mr. P. VAN FOREEST, J. F. MOENB,
Vioe-President-Commissaris. Directeur
voor een lichten loop van het rijwiel
en het zonder moeite afleggen van
groote afstanden biedt do
Onovertroffen qualiteit en constructie
schiepen hem zijne domineerende plaats
op de wereldmarkt.
PRINSENGRACHT 1077, AMSTERDAM.
POSTBOX No. «85. T* w*h Jjjierc-
1». ïssj.
„De slungel heeft veel te veel aan. zijn hoofd te
genwoordig. Ik ben ook niet blind." Tante Mari-
anne glimlachte voor haren jongen had zij altijd
hi een of ander hoekje van haar hart de vereischto
verontschuldigingen gereed. „Maar het blijft er bij.
Horgen jaag ik jelui-beiden de straat op."
Eu het bleef er ook werkelijk hij. Haar het werd
een zeer kwellende en onaangename wandeling door
de diergaarde. Zij vlogen als in stormpas hun ge-
zondsheidsmarsch af. Helene dacht: „Dat zijn de
zelfde wegen, welke hij en ik gingen." Dan weer
dacht ze: „Die arme jongen, toch!"
Gedurende de wandeling werd er niet gesproken,
maar wel veel gedacht. Helene keek haar geleider
herhaaldelijk van ter zijde aan. Hij had de handen
diep in de jaszakken gestoken; het hoofd hield hij
voorover gebogen; het voorhoofd diep gerimpeld;
de lippen vast opeengeklemd, als een die onvermurw
baar zich had voorgenomen geen enkel woordje ook
maar te zeggen.
Eensklaps, midden in een eenzame straat,, bleef
hij staan.
„Helene..." zeide hij uorsch, en haperde toen weer.
Zijn stem klonk dof en diep.
Zij rilde er van, een onbestemde angst overviel
haar. Het liefst was zij van hem weggevlucht.
Op eens trok hij de gebalde, vuisten uit de zak
ken, de tranen sprongen hem in de oogen. Hij greep
naar hare handen. En nu had zijne stem weer dien
roerenden klank van vroeger: „Lieve Helene, kan
ik u helpen?"
Zij gevoelde zeer goed, wat er in zijn hart omging.
In dit oogenblik doorleefde zij het met hem: zijne
eerlijke kuapenliefde, zijn verlangen, begeeren; zijn
rein, heerlijk begeeren zich zeiven aan haar op te
offeren!
De angst week van haar. En toch had zij wel kun
nen weenen. Zij had hem, als een broer, wel aan
het hart kunnen drukken. Neen hij was haar
meer, dan ooit een broer voor haar geweest was,
voor haar zijn zou!
In dit oogenblik kon zij niet liegen. Niet liegen!
schreeuwde haar ziel.
Maar zij bracht het niet verder dan tot een hoofd
schudden. Ernstig en met tranen in de oogen.
„Ik heb u gisteren hooren zingen," zeide hU nu
Hppe^GlT JZrea zeer langzaam over do
lippen. „Gij zongt zoo wonderschoon... dat lied van
Beethoven... dat Harp-lied. Zoo heerlijk; en toch
kwam het mij voor, dat uw hart brak."
Zij boog het hoofd. „Het heeft me onbeschrijfe
lijk goed gedaan," zeide zij. Het waren hare eer
ste woorden. En terwijl zij gich zelve nu hoorde
spreken, keerde ook langzamerhand haar bewustzijn
terug. En werd zij zich ook bewust: hare meerdere
levenswijsheid. Juist nu weer gevoelde zij het: hoe
Harro in vergelijk met haar nog een kind was
en ook werd zij zich bewust: hoe zij zelve in deze
laatste maanden rijper was geworden.
Het bewustzijn harer meerderheid gaf haar ook
het oude gevoel van zekerheid terug. Maar het eeni-
ge verlangen was toch, dit jonge hart te ontzien,
hem zoo veel mogelijk goed te doen. Zij drukte hem
hartelijk de hand. „Ik dank u, lieve Harro. Ik weet,
hoe goed ge het meent. Ik zal altijd een getrouwe
vriendin voor je blijven."'
Hij rilde. „Gij zoudt mij willen helpen!"
„Wij menschen kunnen elkander toch maar zelden
helpen,!"
„Gij zegt, dat ge mijne vriendin zoudt willen zijn.
Dan moet ge ook beginnen met vertrouwen in me
te stellen, Helene!"
Daar klonk weer uit zijn stem de oude trots, die
jongens-trots. En dat deed haar goed.
Zij antwoordde niet dadelijk. „Er zijn dingen,
Harro, die men ook zijn besten, liefsten vriend niet
kan openbaren. Er zijn stemmingen en tweestrijd,
welke men alleen moet trachten te boven te komen
en te bestrijden.
Hij knikte driftig en herhaaldelijk mét het hoofd.
Maar dan deed zijn trots zich weer gelden. „Dat is
niet de ware vriendschap!"
„Wij zullen het aan den tijd overlaten."
Zij liepen sneller en hij bemerkte zeer goed, dat
zij hem ontweek. Nu zweeg ook hij. Hij klemde we
der de tanden op elkaar, stopte beide handen weer
diep in de zakken, liet het hoofd weer hangen en
fronste weer het voorhoofd. Op een gegeven oogen
blik brak hij zelfs in een hatelijk lachen uit.
„Nu is hij weer geheel en al de dwaze jongen,!'"
dacht zij. „Goddank! Dwaas, maar toch ook lief, o,
zoo lief!"
En meteen waren zij ook weer dicht bij de Dier
gaardestraat. In de verte zagen zij reeds hun huls.
„Je moet hem toch nog een hartelijk woord zeg
gen
Zij stak hem de hand toe. „Sla toe, Harro! Op
onze goede vriendschap!"
fr,^ op' wenkbrauwen waren sterk ge-
ronst. llij aarzelde, streed met zichzelven: zullen
of zullen we niet? De tanden stonden hem in do
lippen.
Eensklaps stiet hij uit: „Ja jij Maakte
plotseling rechtomkeert en rende naar de Diergaar
de terug.
Eindelijk was Alfred weer in Berlijn, Lene zag
hem weer, hoorde zijn stem weer, hield zijn hand
weer in de hare, zat naast hem in de kleine lunch
room op de kleine, sofa en biechtte hem al haar kleine
zorgen en teleurstellingen. Zij vertelde hem eerlijk:
„ik was zoo dwaas Alfred, ik heb mij zoo ang
stig en bezorgd gemaakt. Ik was zoo wanhopig
Ach Fred, Je moogt mij niet meer zoo lang alleen
laten. Ik verdraag dat niet. Het verlangen naar jou
is te groot.
„Ja het verlangen! Maar denk je dan Helene, dat
ook ik daaronder niet heb geleden?"
Hij legde zijn arm om haar heen en trok haar
naar zich toe. „Zeker, wij mannen komen daarover
wel gemakkelijker heen, dan jelui vrouwen. Reeds
door ons beroep. Het was weer een afschuwelijke,
inspannende arbeid dat zingen daar ginds, met dat
optreden als gast. Alleen de reis met die ontzetten
de koude. Men is hier in Duitschland werkelijk
met de sporen wel een halve eeuw achter. Hier
schuiven ze om de vijf stations kasten met heet
water in de coupé's, terwijl men in Rusland tenmin
ste fatsoenlijk verwarmde coupé's heeft. Het is om
te rillen. En dan dat verblijf in dat ellendige Frank-
forter hotel en die jammervolle inrichtingen van do
Duitsche theaters, in die niet genoeg te loven vrjjo
Rijksstad!"
„Ben je in den grooten hertentuin geweest?"
„Waar?"
„In den grooten hertentuinwaar de jonge
Goethe gewoond heeft."
Hij lachte. „Ach, jij lieve dwaze Helene. Wat be
kommer ik mij om den jongen Goethe? Heeft die
in den grooten hertentuin gewoond? Ik weet niet
eens, waar die ligt. Maar ik heb den Tannhauser 1
gezongen, dat was tenminste een taak die opbeurt, j
daar zat succes aan vast." En hjj vertelde lang
en breed van de opvoering.
Helene wist zelf niet, waarom het haar leed deed,
dat hij van den jongen Goethe niets af wist en ook
niets wilde weten.
Hij vroeg njet eenmaal hoe het haar in die lange
dagen gegaan was? Zeker een man, heeft een beroep
en dan ls hét heel mooi, dat hij daarin geheel en
al opgaat. Maar pijn doet het toch. Nu ook zij zou
eenmaal voor haar beroep leven.
En heerlijk, zaligmakend was het toch reeds, hem
weder te hebben. Te voelen, dat hij weer nabij was
en zijn hand in, de hare te houden- Wat wilde zij
toch nog meer: hij had haar lief, hij had haar
lief! Hij keek haar ln de oogen, diep, diep en zocht
hare lippen.
Wat wilde zij meer? Wat wilde zij meer? Niet»
niets niets!
Dan haalde hij haar klein kerstgeschenk uit /.ijs
zak: „Dat is mijn trouwe metgezel geweest," zei hij.
Nu had zij hem reeds lang de kunst afgekeken
om tusschen haar fijne vingers een sigaret te rol
len. Hij lachte telkenmale, wanneer zij nem de siga
ret voorhield opdat hij haar zou bevochtigen om
ze te kunnen lijmen. „Neen, dat moet jij doen, -
dat smaakt beter zoo," Eu zij lachte weer en liet
haar tong voorzichtig langs het randje van het pa
pier gaan.
„Toe rook jij nu ook een paar trekjes!" Dat kon
zij niet en dat ieerde zij evenmin. Probeerde het ter-
wille van hem, maar stikte er bijna in. „Kleine Duit
sche, die jij bent!" zoo spotte hij. „Dan waren
mijn Russische vriendinnen meer ervaren."
Zij trok een leelijk gezichtje. „Maar Lene! Je bent
toch niet ijverzuchtig?" „Razend jaloersch kan
ik zijn. „Ach, loop heen, dat is immers het dom
ste wat een mensch kan doen,"
Een paar oogenblikken keek zij zwijgend voor web
heen. Dan sloeg zij de armen om zijn hals en kuste
en kuste hem
Bijna dagelijks zagen zij nu elkaar. Maar hetineest
waren het maar enkele minuten. Zijn tijd was zee'
bezet, hij studeerde een paar nieuwe rollen in, bau
bovendien vele verplichtingen tegenover dezen en
gene. Ook ging hij niet meer zoo gaarne als an
ders naar de kleine lunchroom, hij beweerde dat ie
zoete geuren daar bijna ondraaglijk waren nu i'J
den winter, nu het lokaaltje blijkbaar nooit werd
gelucht.
„Waarom kom je eindelijk toch niet eens bij
op mijn kamers? Ik heb je dat al reeds zoo dik
wijls gevraagd. Eigenlijk dat moest Je begrijp"®
Helene ondervind ik dat als een gebrek in ver*
trouwen in mij." "7J
Een paar maal had hij dat reeds gezegd. Mnni
zij antwoordde nooit. Steeds weer wierp zij 'ie
hoofd in den nek en uit haar oogen straalde een u
drukking, die hij reeds kende.
Wordt vervolgd.
