Helene. Woensdag 20 April 1910. 54ste Jaargang No. 4094. Bekendmakingen» Biimetiliindsch Nieuws. cm Nicms- Aimttitie- tF-nrrownw» i 1 1 11 Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag-, Woensdag-, Donderdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure worden advertentien in het eerstuitkomend nummer geplaatst. Ingezonden stukken een dag vroeger. Bureau SCHAGESIV Laan D 4. Interc. Telephoon No. 20. Uitgevers TRAPMAN Co» Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cent. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25: iedere regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Dit nummer bestaat uit een lad OEMEENTK 8C HAGEN. MARKTEN TE SCHAGEN. Burgemeester en Wethouders der gemeent» Seha- gsn brengen ter algemeens knnis dat: wordend» kaasmarkt op den gewonen tijd zal aan vangen. H»t wegen op de waag van andere goederen dan kaas zal op genoemden datum 4 Mei, niet langer laten maken. D« Prins, ala ijverig voorzitter van de Dus heeft het wèl plaats gehad. succes. Althans moet hier en daar speciaal dit Rotter- „Kon. Nederl. Landbouw-Vereenlging", leidde zelf da Doch dan is het immers een bewijs, dat er nóg damsche orgaan zijn aanbevolen als alleszins geschikt bijeenkomst en de besprekingen. En men was het on- Trouwen gevonden worden, die zich aan een man dur- voor katholieken om de groote kranten te vervangen. Het is toch maar gemakkelijk voor een courant als de Kerk \oor de colportage zorgt I Daar haalt geen andere N. Grti worden verwacht. - St. Maartensbrug. Zondagavond j.1. gaf de Harmoniekapel „Kunstzin" der deze voorname specialiteiten op veeteeltgebied ren toevertrouwen! spoedig eens over het uitzenden van een keur-ver- met EEN REVOLVER zameling van het beste Friesche stam-rundvee naar Gisteravond heeft te Velp (Gelderl.), in de School- vorm van exploitatie bij- Euid-Amerika. straat, de 69-jarige G. v. D., uit Arnhem, zijn neef DE VRUCHTBOOMEN. Maar nu de kosten! v. D. met een revolver trachten te dooden. De be- De vruchtboomen beloven in de Niedorper Kogge De directeur-generaal van Landbouw, ter zijde van dreigde wist te ontkomen; vermoedelijk richtte de een goed ooftjaar. Pereboomen zijn dicht met knop den Prins gezeten, trok een ietwat bedenkelijk ge- OU(je man toen het wapen op zich zelf; hij werd op- bezet. Enkele soorten beginnen zich reeds te ont- w agens het invallen van den Hemelvaart!- zicht; het subsidie zou flink moeten zijn, indien men genomen met een schotwond in het hoofd en naar plooien. Ook appelen- en pruimen zijn goed getee- dagop5Mei a.s. da gewone Donderdagsche markt werkelijk met iets zeer goeds voor den dag wilde ziekenhuis vervoerd, waar de dokter vaststelde, kendi. De ondervrucht, verschillende bessensoorten schij- atd&ar in die week zal worden gehouden opWoini-j komen. Maar subsidies plegen met hechte wortelen da^ d0 kogel in bet hoofd was blijven zitten. D» nen iets minder. Wanneer strenge nachtvorsten, har- iai, d n 4 Mei a.s. en dat de alsdan gehoud»n aan de ministerieele departementen vastgegroeid te oorzaak van den twist was een familiequaestia. In Ü©n wind met regenvlagen, in de bloeiperiode nu maar J zitten. het in beslag genomen wapen zaten nog vier scher- niet te fel optreden dan kunnen er goed vruchten Toen sprak Z. K. H. een kleine redevoering uit, pe patronen worden verwacht welke ongeveer hierop neerkomt: „Meneer de directeur, dit plan moet tot stand Wierlngerwa*rtf. kunnen plaats hebben, dan tot des voormiddags »lf komen; begrijpt u: móét!... Het subsidie moet gege- 1 bandag vergaderde onze Afd. van den Bond voor Ten worden- begrijpt u- móét'... Wanneer er dui- Staatspensionneering onder leiding van den heer P. van Koegras, onder leiding van den heer C. F. W. Schagen, den 18 April 1910. zend gulden noodig is, dan geeft u duizend gulden! Peereboom. De notulen van den secretaris, den heer Wernecke eeneuitvoering in het lokaal van den heer Burgemeester en Wethouders voornoemd, (lang gezicht van den Dir-GeneraalWanneer er H. Limpers, werden na lezing goedgekeurd W Swarthof alhier, voor een maüg opgekomen pu- De lo. Burgemeester twee duizend gulden noodig Is, dan geeft u twee Tot aller genoegen werd medegedeeld, dat het bic- P BUlSJz duizend gulden'. (veranderde gelaatsexpressie van ledental van 45 in 1909 geklommen is tot 141 en Wij1 hebben deze uitvoering met kunnen bijwonen, - - den Dir Wanneer er drieduizend gulden noo- dat velen zich in den laatsten tijd uit eigen aan- maar vernamen van belangstellenden, dat de verschil- dig is dan geeft u drieduizend gulden! (het gelaat 'drang bij 't Bestuur als lid hebben opgegeven. lende muzieknummers op uitstekende wijze werden uit- van dén Dir-Gen nam steeds in lengte toe)... Wan- Tot afgevaardigde ter algemeene vergadering werd gevoerd. Ook de verschillende voordrachten mochten neer er vier duizend gulden noodig is, dan geeft u benoemd de heer A. Visser en tot plaatsvervanger v«el bijval inoogsten. Een gezellig bal tot besluit, vier duizend gulden! (Moeilijk bedwongen mimiek de heer H. Sijbrands. De agenda voor die vergadering VEENHUIZEN. Burgemeester eu Wethouders der Gemeente Scha- van den D.-G.)... En wanneer er vijf duizend gulden na eeniSe besprekingen in korten tijd afgeban- Maandagavond was er vanwege het dep. Veen- £«n, brengen ter algemeene kennis, dat de keuringen noodig is, dan geeft u vijf duizend gulden!" deid. huizen van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen van het ter markt aangevoerd wordende vee bij ge- zoo luidde ongeveer de korte, maar krachtige toe- Bil de behandeling van het punt „Oprichting eener eene huishoudelijke vergadering bij den heer D. de legenheid der groote voorjaarikoemarkten, op Spraak, waaraan de climax niet ontbrak. propaganda-club" gaven eenige opgekomen leden zich Jong. Daar de voorzitter, de heer W Molenaar ver- April 4 CIl 12 Mei i t aan naartno mpno ro -urorlror» rorwnl nnnorATi nir ï.ii i -f-» zullen aanvangen des morgens t» zes uur. Schagen, den 4 April 1910. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De lo.-Burgemeester, P. BUIS Je. De Secretaris, ROGGEVEEN. VOORJAARSSTIERENMARKT. De Secretaris ROGGEVEEN. VEEMARKTEN. De Directeur-Generaal boog hoffelijk en antwoord- ban, daartoe mede te werken, terwijl anderen dit trokken is, nam de heer D. Appel het presidium'waar. de, dat hij wel overleg diende te plegen met den ua^en doen tot 1 Juli a.s. De notulen der vorige vergadering werden door den Minister van Landbouw. I e wer, f Peereboom, die het secretaris, den heer C. v. Twuiver, voorgelezen en on- iie~\ j;„ wn VOorzit.t«rsc.han vnnr i^pn ïaar als rtrnaf harl aanp'ATin- i„_j 1 w De Prins keek op zijn horloge: „O, die moet nu voorzitterschap voor éen jaar als proef had aangeno- veranderd goedgekeurd. Volgt rekeéting en vcrantwoor- j juist op zijn departement zijn. Weet u wat: u tele- e°> °°k v?<ér volgende jaar als voorzitter ver- ding door den penningmeester, den heer C. van Twui- i foneert hem even zelf van hier; dan wachten wij kozen, die zich deze keuze liet welgevallen. ver ontvangsten bedroegen f 51,89, de uitgaven zoolang met de verdere besprekingen." LANGS DIPLOMATIEKEN WEG. f 44,951/», zoodat in kas was een batig saldo van j Onder deze omstandigheden en onder deze eigen- volgende in de N. R. Ct. mede: f 6,931/2. De rekening werd nagezien door de heeren aardige pressie was de telefonische aansluiting vlug In het huis van bewaring te Middelburg is een Oosten- H. Brands en D. de Jong, die haar in volkomen orde tot stand gebracht, klonk het antwoord van minis- rijker sedert 6 December 1909, toen hij uit de ge- bevonrden. Den penningmeester werd dank gebracht fV,„ YV' ter Talma in toestemmenden zin, kwam dadelijk de vangenis te Goes, waar hij zijn straftijd van 3 maan- voor zijn richtig beheer. Burgemeester en Wethouders van Schagen, bren- d« Hen hem He 1 ral|ca||„ yau aar). Met op één na algei natuurlijk ten volle met de zienswijze van Z. K. H. dat hij, ais zonder middel van bestaan, over de grens stemmen werd als zoodanig gekozen de heer H. Brands, t t-»_3I lro n virArclon anhro nVi t dia do kon mvmin «i E _i ei 1 ffen tw^efrn6Lefl dat^d^VooriafrsstiereT" Dir.-Generaal weer ter vergadering binnen met de den, hem door de rechtbank te Maastricht opgelegd, Aan de beurt kwam nu de verkiezing van een voor- markt zal warden gehouden op D o^d er d ag 28 mededeeling, dat Z.Ex. de minister van Landbouw had ^uitgezeten, als passant gedetineerd, in afwachting zitter (vacature W. Molenaar). Met op één na al^meene April a.s. Scbagen, den 4 April 1910. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De lo.-Burgemeester, P. BUIS Jz- De Secretaris, ROGGEVEEN. den Prins meeging. De Prins had een bijna onmerkbaar zelfvoldaan lachje. „Ziezoo!", sprak hij, „dan kunnen wij nu rus tig de overige ondergeschikte dingen bespreken!" Hdbld. DE VRIJE VROUW OP HET LAND. Het Maandblad van de „Ver. Voor Vrouwenkies recht" plaatst de volgende bladvulling: Onlangs kwam een trouwlustig paartje in een ge- VERKIEZING PROV. STATEN. meentehuis om hun huwelijk te laten bezegelen. Joost Door de Vrijzinnige kiesvereeniging „Helder" te was overgelukkig. Mareike opvallend kalm. Toen de Helder zijn voor het lidmaatschap van de Prov. Sta- plechtigheid zoo ver gevorderd was, dat Mareike hare ten candidaat gesteld de heeren G. J. O. D. Dikkers, handteekening moest zetten, weigerde zij beslist en notaris te Texel (aftr.) en E. J. Bok, directeur van zei: „Nou wou 'k wel es eerst weten, woar mi dat de scheepstimmerwerf „De Lastdrager" te Helder en toe verplicht. Eerst mot ik heuren wat ik te zeggen lid van den Gemeenteraad aldaar, in de plaats van krieg in de fermielie.' 't Is teugenswoordig zoo dat het aftredende lid, den heer A. P. Staalman. 'n vrouw werken mag as 'n paard en 'n ezel, maar PRINS HENDRIK. as 't op zeggen ankomt, dan mag ze de mond houen, Van onzen Prins, die gister jarig was, een anec- en^at 's wat net niet w'*' **an blief ik liever dote, welke bedoelt, te laten zien met hoeveel flink- heid en doorzettingsvermogen Z. K. H. zijn wil >.Maar Mareike," zegt Joost beteuterd, „geloof me, weet door te drijven, wanneer hij een zaak, waarvan JÜ zu^ et bij mi ebben, zooals je maar wenscht. hij het belang inziet en waarvoor zijn, belangstelling Dik zal alles doen, wat jij beveelt. Hop mien anden is opgewekt, tot stand wil brengen. za i© dragen zoolang je niet te zwaar bent. Ten paleize in Den Haag waren een aantal heeren Nader vernemen wij omtrent het al of niet door- bijeen, ten einde zakelijk overleg te plegen, hoe men &aan van dit huwelijk niets. Wanneer bet met was op de groote Argentijnsche tentoonstelling te Buenos doorgegaan, zou dit wel als „daad van deze lande- Aires onze veeteelt nu eens een goed figuur kon bjke suffragette afzonderlijk vermeld zijn. kan worden gebracht. die de benoeming aannam. Tot afgevaardigde naar dè De man wacht nu reeds meer dan 4 maanden en is op den 18 Mei te Amsterdam te houden algemeene al dien tijd van zijn vrijheid beroofd. Hij was laatst vergadering, werd benoemd de heer C. Appel en tot mijnwerker te Herzogenrath, kan daar weer aan 't diens plaatsvervanger de heer C. v. Twuiver. werk en bezit een uitgaanskas groot genoeg om er Medegedeeld werd, dat de bibliotheek 400 boekwer- heen te trekken. In Januari j.1. heeft hij zich tever- ken bevatte, welke alle in zeer goeden staat waren. Feuilleton. ROMAN van HANS VON ZOBELWTZ. geefs om tusschenkomst gewend tot het Oostenrijksch consulaat te Amsterdam en het Oostenrijksch gezant schap in Den Haag. Eveneens hieven onverhoord verzoekschriften aan den minister van Justitie en aan H, M. de Koningin. Blijkbaar is hij de dupe der strenge bepaling van het Vestingsverdrag met Duitschland, in werking ge treden 29 Jan. 1907. Gevoelt men niet het vreeselijk onrecht schrijft da heer Adriaanse dat hier wordt gedaan aan een man. die nu zelfs door zijn in de gevangenis verdiend geld naar Duitschland, ja naar zijn vaderland zou kun nen reizen, die een bestaan heeft in het mijnwerk, naar werk, naar vrijheid smacht, maar moet wachten tot de lange diplomatieke weg is afgeloopen f GOEDKOOPE COLPORTAGE. Naar men meldde, werd Zondag 10 April in ver scheidene Roomsch-Katholieke kerken van den kan sel gewaarschuwd tegen het lezen van vrijzinnige bla den; een aantal couranten werd daarbij met name ge noemd. Blijkbaar heeft De Maasbode met haar reclame tegen de groote pers en voor haar zelve bij de geestelijkheid 16. Wilhelm wilde zijn zuster den volgenden dag naar Frankfort brengen, 's Avonds echter kwam hij nog even aanloopen, om zich te verontschuldigen. Nu zou Harro zijn plaats innemen. „Tot onze geruststelling kind. Dan weten wij tenminste dat je goed en wel in den postwagen bent aangekomen." Heel vroeg in den morgen moest Helene uit huis, want de trein ging reeds om acht uur, en men had bijna een uur noodig om het station te bereiken. Helene zag er zoo ellendig en overspannen uit, dat zij beneden kwam, dat tante Marianne schrikte. Maar Helene deed heel rustig. Zij zeide elk der dienst boden vaarwel; dan omhelsde zij haar tante en be dankte haar nog eenmaal. „Lief kind, je komt weer spoedig terug. Doe niet zoo plechtig." „Wanneer ik werkelijk terugkom „Maar Helene!" Zij stond een oogenblik met hangend hoofd, als diép in gedachten verzonken, greep dan de hand ha- rer tante en drukte die aan haar lippen. Het leek een bede om vergiffenis. En zij zeide ook werkelijk na een kleine pauze: „Vergeef mij tante Marianne. Ik had menigmaal anders kunnen zijn. Denk met een weinig liefde aan mij." Stil en zwijgend zaten Harro en Lene tegenover elkaar. Somwijlen keek Harro verlegen even naar Lene, het leek wel alsof hij een klein onderhoud wil de beginnen. Maar steeds weer verstomde bij, maar hij omgaf haar met zijn vriendelijkste zorgen. Eenmaal, kort voor Frankfort, sprak Helene als uit een lange gedachte ontwakend: „Ik moet je nog wat vragen „Zeker Helene, zeg maar wat het is." „Ga even naar mevrouw Harriers-Wippern en maak mijn verontschuldigingen. Zeg haar, dat ik plotse ling moest vertrekken. Ik zal haar uit Rohlbeck schrijven." „Ik zal morgen dadelijk gaan." En dan zeide hij bijna hetzelfde als zijne moeder: „Helene, je komt toch weer spoedig terug." Toen keek zij hem aan, eigenlijk vandaag voor de eerste maal en zij schudde bet hoold. „Helene Het was, alsof hij naar woorden zocht. Zijn jong gelaat was donker gekleurd door een vurigen blos. Hij moest eerst zijn verlegenheid overwinnen. „Helene, je hebt toch je kunst!" kwam het als plotseling over zijne lippen. Het klonk bijna verwij tend en troostend tegelijk. Zij had de handen in den schoot gevouwen. Zu drukten elkaar nog vaster. Haar oogen aloeg zlJ ne" I der. En dan zeide zij, ook als in verlegenheid, heel j zacht: „Harro mij is het, alsof die ook is gebar- StöH Eerst toen zij bij den wagen stond in de smalle Frankforter straat, gereed om in te stappen, sprak zij nog eenmaal tot hem. Heel kort nog: ,,Je bent gister heel goed voor mij geweest, Harro. En ik dank je daar vele malen voor. Wanneer je kunt Harro denk dan niet te slecht van mij." Hij slikte een paar maal, alsof hij met tranen had te kampen. Daarna had hij de handen weer tot vuis ten gebald in de mantelzakken gestopt. Half over zijn schouder zeide hij: „Slecht denken van jou. Ach Helene nooit nooit! Ik je weet het wel ik heb je immers zoo lief. Menigmaal denk ik jij moest eigenlijk mijn zuster zijn, menig maalPlotseling rukte hij de vuisten uit de zakken en greep haar hand. Het bloed schoot hem naar het gelaat om het volgend oogenblik daar uit weer terug te wijken. „Trek het je toch niet zoo aan Helene. Dat is immers zoo dom De postillon blies. De conducteur drong aan tot instappen. Harro scheen eensklaps alle behoefte te gevoelen zijn woede eens lucht te geven. Met de ellebogen schoof hij een dikken wolhandelaar op zij. „Wat neem jij daar een plaats in? Zie je dan niet, dat deze dame instappen wil!" Dan tilde hij haar in het rijtuig, reikte de bagage aan, drukte haar nog eenmaal de hand. „Adieu Helene tot weerziens. Zijn stem was reeds weder zacht en teer geworden. Blijf gezond en word weer spoedig vroolijk." En dau stond hij met de muts in de hand, naast den hoogen wagen. De wind speelde met zijn blonde lokken. „Adieu, lieve -lieve Helene......" i, t^j Lt'*i Helene voélde zich verlicht, toen zij alleen was onder vreemde menschen. In de eindelooze uren van den nacht waarin zij wakker had gelegen met ge sloten oogen, gepijnigd door haar vertwijfeling, was er langzaam aan een nieuw gevoel in haar binnenste ontwaakt. Nu zij alleen was onder de vreemde passa giers dacht en dacht zij steeds na. Het was een gevoel, dat haar onuitsprekelijke smart bereidde en waaraan zij zich nog vastklemde als een drenkeling aan de smalle bootsplank. Het was Daar de boeken, verkregen door het abbormetnent op de Wereldbibliotheek in 't geheel niet in den smaak van 't lezend publiek vielen, werd besloten, met 1 Juli als abonné te bedanken. Voorts werd het bestuur ge machtigd, wanneer het op goedkoope wijze goede boe ken machtig' kon worden, deze aan te schaffen. Met de beste wenschen voor den bloei van ons de partement, sluit de voorzitter de vergadering. BRAND. Men meldt uit Krommenie Gisternacht heeft in deze gemeente een hevige brand gewoed in het „Heerenlogement" van den heer Waag- meester. Door onbekende oorzaak ontstond n.1. gister nacht half twee in de kolfbaan van genoemd hotel brand, welke spoedig zoo groote afmetingen aannam dat het geheele logement door het vuur vernield werd en geheel aifgebrand is. Eergisteravond had in de kolfbaan een repetitie plaats gehad eener zangvereeniging. Door den brand zijn nog twee huizen in de asch gelegd, n.1. een van den kruidenier Brakenhof en het andere van den heer Schots, particulier. Van den in boedel der beide huizen kon niets, behalve een piano bet verwijt: waar was je trots? Gisteravond, gisteravond, aan het paleis des ko- nings was het een waarschuwing geweest, een wak ker roepen in de laatste minuut, toen het in haar binnenste had geklonken: wat vader wel zeggen zou? „Meisje waar is je trots gebleven?" Gisteravond had de hartstocht ha* over allerlei bedenkingen heengezweept. Nu klonk het steeds weer in haar binnenste: „Waar is je trots?" Het was zeker als een smalle plank. Zoo als zij daar zat en dacht en peinsde, ging het als gloeiend lood door haar aderen. En wanneer hij nu eensklaps verscheen en hij omvatte je en Je^hoorde zijn stem: waar bleef dan je trots? Als sneeuw voor de zon zou die verdwijnen. En toch verzette alles in haar zich daartegen. Zij schaam de zich voor zichzelf: „Neen, neen, en, als hij kwam, I er zou een leven zijn tusschen gister en vandaag." 1 In steeds denzelfden draf trok de postwagen zijn weg, tusschen de eentonige rijen populieren, door de oneindig witte sneeuwvlakte. Onverschillig zaten de drie andere passagiers in hun hoekjes. Vreemde menschen goddank! Zoo; nu en dan blies de postillon een kort lied, steeds weer, wanneer het rijtuig door een dorp ratelde. Dan weerklonken een paar uitroepen, wat hondengeblaf, een zweepslag en weder ging het verder de eeu wige sneeuwvlakte door. Toen zij haar thuis had verlaten, had alles nog in zijn groene, levende pracht geschitterd. Nu was het winter geworden, winter De omgeving werd bekender; hier liep een rij- weg, ginds stond een huis; daar klonken de hoef-1 slagen der paarden scherp op het beroemde plaveisel van Stellberg. Aan de apotheek reed de post nu voorbij daar had men elkaar voor de eerste maal gesproken. De drie heuvels kwamen, de hoop, geloof en lief de gedoopt. Van de eerste af moest men hopend den kerktoren van Rohlbeck zoeken; bij de tweede zich door de liefde gelukkig gevoelen, die ons aan stonds thuis wacht; de derde bracht de^ zekerheid van het naderend weerzien. Maar hoe nader Helene haar thuis naderde, hoe banger werd het haar steeds te moede. Waarom was zij Berlijn ontvlucht? Droeg zij de onrust niet in zich, met zich, en den vrede van haar vaderlijk huis binnen? Moest zij ook niet hier vragende en vorschende oogen ontmoeten? Zou men ook niet in haar vaderlijk thuis om uitkomst vra gen? Zij zag nu alles heel anders voor zich dan in den afgeloopen, nacht, toen haar het smartelijk verlan gen naar het ouderlijk hmis had aangeroepen. Zij hoorde de vragen, zij voelde het dwingen van haar familie en zij wist, dat geen enkel antwoord dat zij zou geven hen zou bevredigen. Wel kon wel moest zij zeggen: ik ben gevlucht voor hem! Nu schemerde reeds de roode schoorsteen van den stoommolen boven het witte sneeuwveld uit. En toen zij dien zag, werd het haar nog moeilijker om het hart. Zij zag voor haar geest heel duidelijk voor zich de beide jongens aan het einde van de laan den postzak afhalen en de huisonderwijzer bij ben.' Aan een plotseling besluit gehoorzamend sprong zij op en klopte voor aan den ruit van den wagen. De conducteur opende het en vroeg, wat of zij wilde Litstappen. Hier? Jawel, hier. En de bagage moest aan Rohlbeck worden afgegeven, aan heu die ook den postzak kwamen halen. De wagen stond stil. De dikke wolhandelaar ont waakte en maakte brommend plaats. De conducteur was afgestapt en stond voor het portier. „De sneeuw ligt hier een voet dik." Uit haar portemonnaie haalde Lene haar laatste tien-groschenstuk en gaf hem dit. Dan sloeg zij een veldpad in, dat van den stoom molen, naar het landgoed liep. Het was werkelijk een voet dik de sneeuw, er was nog geen weg door gebaand. In den beginne haastte Lene zich, maar weldra werd het loopen haar steeds moeilijker en moeilijker. Zij voelde hoe haar het zweet uitbrak van licha melijke inspanning en daarbij bibberde zij van koude. Zwaarder en zwaarder werd de weg - en zwaar der en zwaarder werd ook haar hart. Nu was zij aan den kruisweg, dicht achter den tuin. En als een bliksemflits sloeg het haar door de hersens, voor den kruisweg was zij als kind zoo bang geweest; de oude Beate, de kindermeid, vertelde haar zulke verschrikkelijke geschiedenissen daarvan, En nu kende zij den anderen kruisweg, den kruis weg des levens, die den nacht invoert. Het dak van het ouderhuis stak boven de kale boomen uit. Daar snelde Lene, haar laatste krachten inspan nend, door den tuin naar den zijingang, die naar de keuken en het sousterrain voerde. Ook de bedelaars klopten aan deze deur. Ook de bedelaars. Diep ademend stond zij beneden in den kouden, halfdonkeren gang. De handen drukte zij tegen de borst. Lieve God geef, dat men mij hier genadig en goed ontvangt! Op eenmaal ging heel zacht achter haar de deur der melkkamer open. Wordt vervolgd. I

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1910 | | pagina 1