ArtrdMlifi Brieven.
Voor Dammers.
Zaterdag 23 April 1910.
54e Jaargang. No 4696.
DERDE BLAD.
Ingezonden.
w«'ïïmïsïse SH.» r""""1 om
VOG EENS: DE ZWAKTE VLEKJES-KWESTIE.
Hoewel over deze kwestie al heel wat is geschre
ven en gesproken, ben ik zoo vrij, de zaak nog
eens van een neutraal standpunt te bezien, in de
hoop hiermee de veefokkerij in het algemeen te die
nen.
Wat wordt als de oorsprong der zwarte vlekjes
aangenomen? In de laatste helft der vorige eeuw
zijn verscheidene Shorthorn-stieren uit Engeland in
Nederland ingevoerd ter kruising met Hollandsch
vee en als gevolg dier kruisingen ontstonden de
„bontpooten", die in verdere geslachten wellicht te
ruggingen tot pooten met zwarte vlekken en vlekjes.
Ook Groningsch-Hollandsche kruisingen schijnen de
zwarte vlekjes vaak tot ongewenscht nevenresultaat
gegeven te hebben. Zonder nu hier een oordeel over
het nut of de schade dier kruisingen uit te spreken,
kan toch gerust geconstateerd worden, dat ze in het
buitenland het vertrouwen in de raszuiverheid van 't
Hollandsche vee niet hebben gesterkt, waarom dan
ook vele buitenlandsche koopers er ter dege op
letten of de eventueel door hen te koopen dieren
wel absoluut raszuiver teekenden en niet de kenmer
ken van bovengenoemde kruisingen, als zwarte vlek
ken en verdachte kleurteekening vertoonden. Bedoeld
worden hier natuurlijk die buitenlandsche koopers,
welke het beste vee zochten en daar dan ook hooge
prijzen voor betalen wilden.
Bij de reorganisatie van het Nederlandsch Rund-
veestamboek werd het Nederlandsche vee, zooals be
kend, ingedeeld in drie slagen en toen is men ten
of 65 niet zou kunnen halen, al ware het ook nog zoo
mooi en goed; dat een zoogenaamd kant- of twijfelnum
mer zou vallen door 't hebben van een zwarte vlek of
zwart vlekje, maar dat een werkelijk prachtig, uitste
kend eerste klas fokdier niet zou worden afgewezen
om het in geringe mate bezitten van een misschien zoo
onschuldig zwart vlekje tusschen of boven de klauwen
van éen poot. Ik geloof, dat men op deze wijze door
gaande bijna hetzelfde doel zou bereiken, weliswaar
over langer tijdsverloop, maar dan ook op minder ge
voelige wijze voor de fokkerij in 't algemeen. En wan-
neer dan na verloop van jaren de zwarte vlekjes wer
kelijk percentsgewijze slechts zelden voorkomen, is de
tijd voor algeheele uitsluiting van alles, wat niet van
dd verdachte vreemde smelten vrij is, beter rijp dan zulks
I in 1915 waarschijnlijk het geval zijn zal.
Wieringerwaard, April 1910.
A. D. GRONEMAN.
CCXLIII.
BIJ WILLEM ROYAARDS.
„HET CONCERT".
Blijspel van Hermann Bahr.
.1 J MM
Kuptias non concubitus, sed consensus facit.
Heeft nw min die macht
niet, dat ze 's werelds wet en mode
vervangt, en straf en lasterspraak veracht,
noch menschen-gunst noch bijval heeft van noode,
dat ze alle lust en Hjfsbegeerten heiligt
en reinheid in haar toeder streven ziet
en deugd, schoon 't duizendmailen zonde hiet?"
Tancolf In „LIOBA". F. van Eed en.
brengt het verwarde huishouden wat in orde door
bier en daar wat te schikken en te regelen en roept
de Juffrouw-huishoudster. Maar daar is niets mee
te beginnen. Die snikt en kropt haar zenuwen op
Als Mevrouw Heink haar vraagt, wat
kon hij hier pas zoo kalm doen, omdat hij tot zelf
bewustheid was gekomen Die verklaring vond ik er
voor, en deze groot-kunstenaar zal 't ook gevoeld heb
ben. Mevrouw Van Kerckhoven—Jonkers was als zij,,
n mensch, wiens liefste lief hem ontvallen is. vrouw, Marie Heink, schattig Kef, zooals zij dit ook
vrouw Heink haar vraagt, wat haar scheelt, in „Mevrouw Warren's Bedrijf is. al is haar rol daarin
kan ze geen antwoord geven, tot ze er eindelijk toe enigmatisch. Bewonderenswaardig is zij altijd. De jonge
gedwongen wordt, en de lieve, wijze Mevrouw Heink Chrispijn als „Docter Jura" was wel wat druk, maar
haar aanraadt 'n andere betrekking te zoeken. bleef de belangstelling gaande houden.
Eva Gerndl komt terug. Haar geweten laat haar Dit waren de hoofdpersonen, wien telkens een har-
geen rust. Ze is zich gaan verbeelden, dat Docter Jura lelijk applaus ten deel viel. wat zij verdienden, even-
het vluchtende tweetal is nagegaan en nu zijn vrouw als Mevrouw \an Dommelen, die als Eva Gerndl 'n
en Heink beiden overhoop zal steken. Maar dat loopt lauwerkrans verdiende. Delphine beteekende niet veel,
heel anders af. Als Eva weer weg is, komt Docter en behalve de oude Pollinger de heer Constant
Jura zelf Mevrouw Heink bezoeken. Hij is 'n type van Kerkhoven trad er geen enkele andere persoon
van de goedaardigste en allerbeste soort. Op zijn ma- op den voorgrond, tenzij Anna .Salblairolles, die als
nier 'n wijsgeer, die den indruk maakt van niet Juffrouw-huishoudster zoo innig snikte en kropte, dat
recht snik te wezen, wat meer wijsgeeren doen. Het 't schaterlachen door de zaal gierde, en menigeen la-
geval van zijn vrouw en haar man is waar; die Ier nog aan die verliefde huishoudster zal gedacht heb-
zijn er samen van door. „Maar, kijk eens, Mevrouw, ben.
zo zouden niet met elkaar er vandoor zijn gegaan, De troep van Willem Royaards te zien spelen is 'n
als ze niet veel van elkander bielden. Als ik nu faveurtje.
maar wist waar ze waren, dan kon alles geschikt
worcfen."
„Waar ze zijn, kan ik wel raden," antwoordt
Mevrouw Heink. ,,Ze zijn natuurlijk in „de hut" in
't gebergte, 'n Ander huis hebben we niet
„O, dan gaan we daar heen! U houdt toch ook
van uw man? Als u er bij bent, kan alles in 'n mi
nimum van tijd geregeld worden. Als hij veel van
haar en zij veel van hem houdt, welnu dandan
mogen ze mekaar hebben. Vindt u ook niet? Als wij
van elkaar hielden, zouden we 't ook prettig vinden,
om bij elkaar te mogen blijven."
Ja, dat vindt Mevrouw Heink ook, en Docter Jura,
die altijd maar door redeneert, vraagt: „En waarom
zouden we niet van elkaar houden? Zeg, Marie,
waarom niet? Ik mag wel Marie zeggen, hè? Ik heet
Frans. Maar doe je mantel om! In 't rijtuig kunnen
we wel verder overleggen.
H. d. H.
Allee betreffende deze rubriek te richten aan Bu
reau Schager Courant en voorzien van het opschrift
„Damrubriek".
OPLOSSING PROBLEEM No. 1.
G. van Leeuwen te Amsterdam.
Stand zwart 8 schijven op 12, 13, 15, 29, 31, 33,
In dien geest praat Docter Jura, die eindelijk met ®n I5'
op te voeren, wat Royaards w e 1 deed. Ons kwam "s
Als wij samen tot een
Willem Royaards heeft er blijkbaar anders over ge- °lere,f,Uk0ms1t kwame°' dan zouden we bij hen kun-
dacht, dan wij, toen we het stuk van Hermann Bahr nen bllJven logeeren
lazen, dat door dezen „Het Concert" genoemd werd
het, onder het lezen, min of meer leeg voor, actie
loos, geen komen en gaan, geen beweging genoeg.
Het deed ons denken aan 'n tooneelstuk van nu
misschien al wel zestig, zeventig jaren geleden, getl-
TT - nuiouuft jaicu ucicucn
opzichte van de zwarte vlekjes bij het Hollandsche teId De NevelV. en grootmoeders
..l*.won r\ r» croHabhtfl Hat m A.IS K 1.3,111-
Het tweede en derde bedrijf spelen in „de hut" in
'n naburig gebergte, welke „hut" door den ouden
Pollinger en zijn vtouw bewaard en bewoond wordt.
Gustaaf Heink en Delphine Jura zijn aangekomen en
makeii ,t zich zoo gemakkelijk mogelijk. Maar eer
vee uitgegaan van de gedachte, dat men als stam-
boek het vertrouwen van den buitenlandir moet her- a Heengingen en dat zij zien moesten, om ac" 200 gemakkelijk mogelijk
*-"* Amtront ogte van hun tijd te blijven. Maar 't voldeed nog goed en wel van kleeding is verwisseld
lI J Ic_i:i_I
wit 4944,
44—40,
32—27,
42—37,
43—38,
winnen'en dus voortaan alles, wat tot twijfel omtrent niemanT;'e7 w"as gëeVactie gTn^g waaraan
de raszuiverheid aanleiding kan geven als reden tot tooneel en schouwburgbezoekers behoefte schijnen te
weigering voor opname in de Boeken zal aannemen bebben Het wag we] yo] yan mooie frisscbe nieuwe
Wat eenmaal ingeschreven^was met die fogedachten, zooals ze ook in die dagen in Holland uit-
ïngeschreven. Wel wist men. dat men bu de toepas gezegd konden worden maar toen >t seizoeil yoorbij
he" Ki tömaL.Hfiink schrikt.' „Schrik maar niet;
noori waar is mijn vrouw'f
Je vrouw Ir Wat weet ik daarvan?
H I. HpinLOUa ze?vyat woon ie hier aardig!
sing van dezen maatregel wellicht vaak een onrecht- """"tl" L seizoen vuumg denkt dat Jura gek is; begrijpt er althans
▼aardigheid zou begaan tegenover dieren van het zui- v 'n>', de mode veranderd, en naar „De Ne- van> totdat ten laatste Delphine te voorschim
verste bloed en dat dus ook hier de goeden het wel h t r meer omgekeken. Als „lezing" zou w.at Jura doet zeggen: inu zal ik ook Marie
eens met de kwaden zouden moeten ontgelden. Want f h,, p. t programma zijn gebleven; dan vraagt B mevrouw Heink roepen dan kan Ho
het is vrij zeker, dat al gaven de bovengenoemde verbeelding heeV^H «^3 wg0ede voordracht en de één oogenblik geregeld worden. Als echter
kruisingen de bontpooten en pooten met zwarte vlek- spel. Maar menschen, die naar komt, .verdwijnt Delphine.
jes, er ook wel koeien werden en nog worden ge- u^s J[aan' atfn hun verbeelding thuis,
vonden, die uit geheel onvervalscht bloed zijn voort- acat?n te z i e n.
gesproten en ook in meerdere of mindere mate die van den ..Direktor" in 't Voorspel van
▼lekjes bezitten. "Faust mag herwogen worden:
Hoewel het me eenigszins vreemd en onbillijk toe-
schijnt, dat koeien voor het Register en volbloed-
afstammelingen, waarvan b.v. veie ouders bekend als j
raszuiver, alle over éen kam geschoren worden, is
het besluit van 't Stamboek wel te verdedigen, waar j
het zich ten tijde der reorganisatie stelde op het
standpunt van nu van meet af aan te beginnen met j
uit het mengelmoes van Nederlandsche runderen te i
zoeken de beste en zuiverste fokdieren uit elk der j
drie toen aangenomen rundveeslagen om op die grond
slagen verder te werken en te vormen zuivere stam
men van het Hollandsche, het Groningsche en het
Maas-Rijn-IJsel-vee, waarvan de binnen- en buiten
landers, die hooge prijzen willen besteden, zeker kun-
sen wezen, dat het, behalve 't hebben van vele an
dere gewenschte eigenschappen, raszuiver is. Want
men zal toch toestemmen, dat het Nederlandsch
Rundvee-Stamboek, als het officiëele lichaam voor
Nederland en het buitenland, rekening heeft te hou
den met de zeer te billijken eischen van buiten
zoowel als binnenlandsche koopers, dat het door het
zelve ingeschreven vee in de allereerste plaats op
raszuiverheid aanspraak zal kunnen maken. Voor zoo
ver het Stamboek.
Nu de Provinciale Regelingscommissie ter bevorde
ring van de veefokkerij! in Noord- Holland met de door
haar giesubsidieerde fok- en contröle-vereenigingen. Wat -u-JV
is hier het doelr' Eensdeels hetzelfde als dat van het ge üet Fransche „Cyprienne" gezien? Daar lijkt
stamboek, maar het komt me voor, dat het werken
„Besonders aber laszt genug geschehn!
Man kommt zu schaun, man will am liebsten
s e h n.
Wird vieles vor den Augen abgesponnen,
So dasz die Menge staunend gaffen kann,
Da habt ihr in der Breite gleich gewonnen.
Ihr seid ein vielgeliebter Mann.
Die Masse könnt ihr nur durch Masse zwingen,
Ein jeder sucht sich endlich selbst was aus.
Wer vieles bringt, wird manchem etwas brmgep;
Und jeder geht zufrieden aus dem Haus."
G o e t h e.
En om ieder tevreden den schouwburg te doen
verlaten, moet wij zeggen het onder voorbehoud;
want ook „der Dichter", en misschien hij wel in de
eerste plaats, heeft recht van meespreken maar
toch om ieder tevreden den schouwburg te doen ver
laten, moet het den Directeur te doen zijn. Als hij
ten slotte zou spelen voor stoelen en banken, heeft
zijn optreden „kein Zweck".
Evenwel... Willem Royaards las het, en... voerde
het op, en... 't bleek we moeten hier onze vergis
sing erkennen dat hij beter gelezen had dan wij.
Want het succes van dien avond was groot.
Wat 't voor 'n stuk is?! Dat wil ik u zeggen.
yoor en bevorderen van den handel hier nog meer
bijzaak is dan bij het N. R. Stamboek en dat inzonder
heid «de contröle-vereenigingen meer alleen beoogen,
den boer zooveel mogelijk omtrent de melk- en drogc-
stof-opbrengst zijner dieren afzonderlijk in te lichten,
de ïokvereenigingen daarenboven, door het gebruiken
van een daarvoor uitgekozen stier, het verhoogen van
die opbrengst en het verbeteren van het model. De
stierenkeuringen der Prov. Commissie ondersteunen
doel en werking der beide vorige instellingen en vor
men geschikte gelegenheden voor provincialen en an
deren handel jjn stieren.
Hoewel dus het doel wel verschilt van dat van het
Ned. R. Stb.. neemt itoch de Provinciale Commissie
ten opzichte van de zwarte vlekjes hetzelfde standpunt
in van 't Ned. Rundveestamboek, met dit verschil,
dat tot 1915 nog koeien in de registers eener fokvereeni-
glng mogen worden ingeschreven, maar na dien datum
zal ook alles worden geweerd, als tenminste men dan
't op. 'n Man, die zijn vrouw en 'n andere vrouw
die haar man ontrouw dreigt te worden, 'n Histo
rie zoo oud als er menschen zijn, en die zich tel
kens weer anders afspeelt. Als men de tooneelschrij-
vers gelooven mag, dan schijnt „adulterie'" wel een
der meest voorkomende menschelijke „ausschwei-
fungen" te zijn. Ze hebben 't er ten minste altijd
over.
In „Het Concert" van den Oostenrijker Hermann
Bahr, is het een langharige muziekleeraar, wiens
mooie broodwinning het wel schijnt mee te brengen,
dat zij vrouwenharten de kluts doet kwijtraken. Ik
heb 't meer gezien, dat jonge meisjes en gehuwde
vrouwen zelfs, alle grenzen van ingetogenheid over
stapten en totaal gek werden als er 'n muziekmees
ter In de buurt was; maar poo bar als 't hier ging,
heb ik 't nooit gezien; waarschijnlijk omdat ik in
dergelijke extatische momenten nooit binnenkamers
werd toegelaten. Als 't scherm voor den eersten keer
opgaat, vertoont het tooneel 'n kamer in den huize
Heink, den pianist, waar zóo'n leven en lawaai
Er zou gephilosofeerd kunnen worden, of dit lachen
wel de bedoeling van Hermann Bahr is geweest, toen
hij 't stuk schreef. Menschen, voor wie het huwelijk
iets heel ernstigs is, konden wel eens zóó gaan pra
ten over de huidige huwelijkstoestanden, omdat tra
nen geen belangstelling vinden, tenzij men ze kristali-
seert tot schaterlachen. Maar een goed verstaander laat
zich niet foppen. Hij weet van beperking, begrenzing,
exclusivisme, dat zijn godheid in 't heilig donker a 1-
1 e e n aanbidtmaar ook van 'n zóó groote liefde,
'n zóó groot zelfvergeten, 'n zóó innige toestemming,
dat zij 'n andere bijslaap tot huwelijk wijdt, en van
„ongeoorloofd" of „verboden' geen sprake is of kan
zijn.
'n Mensch, die zoo hoog klom ver boven andere,
gewone menschen uit heeft Bahr willen teekenen
in „Docter Jura". En dit is oen der vele eigenaardighe
den' waarom hij voor niet extra wijs doorgaat;... maar
er is veel van dien man te leeren, evengoed als van
Mevrouw Heink. Zij zijn ernstig in al hun doen, ook
voering van dat besluit'met zich zal brengen. En die dagen op reis, zoo 't" heet iiom 'n in hun dwaasheden; wat van de anderen niet gezegd
bezwaren zullen zijn de teleurstellingen wegens den geven". Drie, vier van zijn leerlingen
1 1
weer niet van besluit zal zijn veranderd, hetgeen ik heerscht, dat er in 't begin niet uit wijs te worden
met onmogelijk acht wegens de bezwaren, die de door- is. De groote man, Gustaaf Heink, moet voor 'n paar
schijven op 20, 32, 42, 43, 48 en 49.
Oplossing:
zwart 15 24
45 34
31 22
41 32
33 42
48 39 en wint.
Goede oplossingen ontvangen van:
P. J. W. en B. te Anna Paulowna, K. V. te Koe-
gras, J. D. te Warmenhuizen, P. N. en C. O. te
Oudesluis, J. D. te Dirkshom, T. V., H. J. G. en
G. de W. te Schagen, S. J. S. te Amsterdam, P. D.
en J. B. te Noordscharwoude, D. A. B. te Sint Maar
ten, J. B. te 't Zand, K. H. te Winkel.
PROBLEEM No. 2.
van J. Vardon, Caèn, Frankrijk.
Zwart.
't Wordt 'n gescharrel van belang. Heink moet ver
klaren of hij van Delphine houdt of niet, of hij met
haar trouwen zal of niet. Als zij met elkaar trouwen
is 't heel best „want dan trouwen wij ook, is 't niet
waar,Marie
Een en ander wordt zoo geschikt, dat Heink en
Jura in de eene kamer, en Marie en Delphine in de
andepe slapen. Voorloopig is 't plan, dat Delphine met
Heink, en Marie met Jura zal gaan trouwen.
's Morgens vroeg zijn de mannen er al op uit ge
gaan om samen te visschen. Marie komt aan 't ontbijt,
Jura komt thuis. Vermakelijk is de situatie, dat hij
vriendschap heeft gesloten met Heink en nu niet weet
of Marie neg Mevrouw Heink is of Mevrouw Jura.
Marie doceert onderwijl Delphine, hoe deze met haar
man dat is dan Heink moet omspringen. „Al
tijd -op hem wachten met 't ontbijt. Dat heb ik al die
jaren ook gedaan". Nu heeft zij ontbeten, omdat nu
Heink haar man niet meer is, en zij Frans nog niet
kent. Maar als Heink thuis komt, is hij boos, dat
Marie niet op hem gewacht heeft met !t ontbijt. Ze
begrijpen elkaar niet; ze weten niet of ze getrouwd
zijn of niet, en nog minder met wien of wie; totdat
eindelijk aan 't licht komt, dat Mevrouw Heink op
't voorstel van Doctor Jura alleen is ingegaan, om haar
man terug te krijgen, als 't kon... voor goed.
En öiit gelukt haar volkomen. Docter Frans Jura
neemt zijn Delphine weer mee, en Heink is dankbaar, dat da™ of! on
Marie hem zo£ de les gelezen heeft. Het gelogen con- Stand wlt: 6 schijven op 20' 21'
eert heeft althans dit goede voortgebracht, dat 't 'n
verwaarloosd huwelijk tot 'n beter herschiep.
Dit is het stuk, dat door Royaards in den afloop
van dit seizoen gegeven wordt, en waarbij de menschen
tranen lachen.
Wit.
Wit speelt en wint.
Stand zwart: 4 schijven op 7, 8, 10, 12 en een
25, 30, 34 en 37.
Oplossingen van dit probleem worden ingewacht
aan bovengenoemd adres, uiterlijk Maandag 2 Mei
aanstaande.
PARTIJ No.
1.
Wit
A. M.
Olsen (Blind).
Zwart: C. Kalt.
Wit.
Zwart.
Wit.
Zwart.
1.
3328
1823
9.
34—30
2024
2.
3933
1218
10.
3731
1420
3.
44—39
712
11.
3328
1014
4.
4944
27
12.
3933
410
5.
3127
1722
13.
4339
2429
6.
28 17
11 31
14.
33 24
20 29
7.
36 27
711
15.
3933
1420
8.
4136
17
16.
33 24
20 29
Stand na den 16den zet van
zwart.
Zwart.
oed van den terugslag, waardoor nog wel vaak, tuurlijk staan te snotteren en te jammeren en
J ren lang, zwarl© vlekjes zullen optreden en de wanhopig te doen ter oorzake van dit ophanden zijnd
schade, die het verloren gaan van een overigens eerste vertrek. Als de meester binnen komt, om zijn valies
klasse fokdier aan de fokkerij in het algemeen kan aan- te pakken, vliegen ze 'm allemaal te gelijk aan,
brengen. snikkend, klagend, schreeuwend. Ze zijn allemaal op
Of dit dan niet de aangewezen weg is, om het spoe- hem verliefd en kunnen 'm geen uur missen, wat te
digst van deze kwaal verlost te worden r Zeer zeker, in begrijpen is van verliefde menschen. Terwijl' zij zijn
theorie en in de practijk zal de methode, die het spoe- koffer ten ondersten boven halen, en opnieuw fla-
digpt tot dat éene doel, uitroeiing van de zwarte vlekjes, nellen, sokken, onderbroeken en allerlei dingen waar
leidt, bestaan in algeheele uitsluiting \an de fokkerij hij heelemaal niet om verlegen zal zitten, gaan In-
van alles, wat er ook maar eenigszins mee behept is.
Maar of die methode, de uitgebreidheid van de
kwaal in aanmerking genomen, nu juist be
vorderlijk is aan de fokkerij in 't algemeen, mag wel
betwijfeld worden en ik ben dan ook zoo vrij te meenen,
dat we tegenover dit gebrek moeten optreden als tegen
over andere gebreken, n.1. langzamerhand er uit wer
ken en niet pardoes alles uitsluiten, waar een smet
aan kleeft, zonder onderscheid te maken tusschen de
graden, waarin het gebrek al zoo voorkomt, van de
vier bonte beenen af tot aan het plekje ter grootte v&n
een halven cent tu.sschen of boven de klauwen van een
der beenen. Waar moest het heen, als men ten opzichte
van andere evenveelvuldige gebreken en fouten vanz'n
vee als b.v uiergebreken, gebreken in den bouw en
.in den stand, even streng zou optreden Wat hielden
we K-an voor de fokkerij overr Zeker luttel weinig.
Rit zal de Provinciale Commissie ook wel toestemmen,
blaar (daarom geeft ze met deze opvatting van de zaak
als hare meening te kennen, óf dat op het oogenblik het
voorkomen van zwarte vlekjes de ergste fout is, die
ons vee aankleeft en die, hel kost wat het kost, hersteld
moet worden, óf dat de kwaal best zonder groote be
zwaren onderdrukt en genezen kan worden bij een flink
aanvatten en behandelen. Met geen der beide meeningen
kan ik mij geheel vereenigen. ZooaLs gezegd, ik vind de
methode van .langzaam genezen heler en stol me dat
het meest praetisch voor door aan het tegenwoordig
bestaande puntenstclsel toe te voegen een onderdeel
voor aftrek wegens 't hebben van zwarte vlekjes,
die door de jury, evengoed als andere onderdeelen
,laar waarde zouden moeten warden geschat. Voor dat
onderdeel zouden de waardecijfers zoo moeten zijn,
dat een dier met bontpooten het vereischte cijfer 75
W~m
-J^ll
pakken, schreeuwt de meester om de Juffrouw-huis
houdster, dat ze zijn reispet moet brengen, 't Goeie
mensch dat ook al verliefd is, al Is ze op jaren
- vliegt van 't kastje naar den muur, schijnt niets
te hooren en niets te zien, en blijft in haar ver
bouwereerdheid met de pet in haar handen rondloo-
pen, totdat Heink dat is Royaards haar die
ten slotte afneemt. Mevrouw Heink, die ook af en
toe eens in de kamer komt, maar nauwlijks aange
keken wordt, zoomin door haar man als zijn vereer
sters en aanbidsters, schudt haar hoofd maar eens
over de Janklaasen, die onder haar dak vertoond
wordt, en lijkt eer 'n stille vreemdelinge, die „ge
duld" wordt, dan de tweede macht in dit republikein-
sche koninkrijk. Alles draait om Heink, en als hij
eindelijk, geëscorteerd door zijn aanbidsters, zijn auto
bestegen heeft, komen ze alsof ze er thuis hoor
den in zijn kamer terug, om over 't geval nog
eens na te praten.
Maar ze zijn ik bedoel die leerlingen zij
zijn te kapot over dit tijdelijk gemis van den aan
gebedene, en zuchten en snikken alsof ze in 'n sterf
kamer zijn. Eva Gerndl, dat is Mevrouw Van
Dommelen brengt de vraag ter sprake, wanneer
die reis is opgekomen. Dat moet van morgen zijn
geweest, want geen der leerlingen wist er iets van;
ze zijn allen voor niet gekomen; behalve Mevrouw
J ra. Die moet 't dus geweten hebben! Nu gaat
Eva Gerndl 'n licht op. De meester is er met Me
vrouw Jura van door. Groote consternatie. Er wordt,
om den Meester te redden.'n telegram aan
Docter Jura gezonden, waarin hem het geval wordt
meegedeeld, en de drie peuzels verdwijnen.
Nu komt Mevrouww Heink op de planken.
17.
18.
19.
20.
21.
4034
3024
28 19
27—21
31 4
Wit.
29
19
13
16
49
30
24
27
kan worden.
Heink is over 't paard gebeurd en gek gemaakt door
al f.iie verliefde wijven, maar in den grond van zijn
hart houdt hij veel van zijn vrouw, en in 't beslis
send oógenblik gevoelt hij haar niet te kunnen mis
sen; 'terwijl Delphine zoo doet als zij deed, omdat
't zoo „interessant" was; maar van wederzijdsche liefde,
ernstige liefde, is er tusschen die twee geen sprake. Ze
flirlen wat met elkaar, dat is alles.
Heeft Bahr 'n parodie willen levpren op wat men
zou kunnen noemen „un ménage 5 trois" of „un mé
nage 5 quatre" misschien r Ik weet 'f niet. Aan 't
einde van 't derde bedrijf als Dr. Jura met zijn
vrouw al weg is worden er zulke wijze woorden
gewisseld tusschen Heink en zijn vrouw, dat 't mij
voorkwam, aLsof Bahr met dit „blijspel" nog wel
iets rnders bedoeld had dan de menschen eens te
la ten lachen.
Als Heink zijn vrouw klaagt, dat hij zoo graag jong
wil blijven, dan zegt ze: „Da» kan ik begrijpen; jeugd
is iels heel moois. Maar man, als 't winter wordt,
dan blijf je toch je zomerkleeren niet dragen Al
doe je nog zoo dartel, en al verf je je haar, de tijd
slaat toch niet stil; ouder worden we toch, eiken dag.
En zij die ons waarachtig liefhadden in onze blonde
jaren, zullen ons hun liefde in de dagen der grijsheid
niet onthouden",
Dat die malle Eva Gerndl aan 't slot nog eens bin
nenkomt, om den „vereerden Meester" nog wat bloe
men te brengen, die ze met levensgevaar op de ber
gen geplukt heeft, doet aan den emstigen ondergrond voldaan.
van h stuk niets af: de figuren van Mevrouw fieink P. N. te Oudesluis. Met uw waardeerend schrqven
en Docter Jura worden daardoor niet uitgewischt, en hen ik zeer ingenomen. Spoedig hoop ik iets van
die van Heink, die zichzelven en anderen tot 'n speel- het- d°or„lj toegezegde te ontvangen,
bal was, ook niet. I p- w- A,nna Paulowna. Mijn dank voor het
probleem; het zal binnenkort geplaatst worden.
Over de uitbeelding der personen, behoeft, waar 't S. J. S. te Amsterdam. Om een sterk damspeler
Het Tooneel" betreft, met veel gezegd te worden, even- te worden is het een eerste vereischte veel en
Jiiin als over de mise en scène. Bij Royaards komt het tegen sterke spelers te spelen. Door uitsluitend
een zoo gced als 't ander de volmaaktheid nabij. Men probleems op te lossen leert u geen dammen. Het
vergeet, dat men in de comedie zit. Royaards zelf was eerste moet met het tweede samengaan. Ik noodig u
als Heink 't mooist in 't laatste bedrijf, toen hij zijp uit eens een bezoek te brengen aan het Vereen gd
kinderlijke kunstenaarsnatuur aan zijn vrouw verklaar- Amsterdamsch Damgenootschap. Speelavond: Dinu-
Ze de. Zoo ^ad hij moeten wezen van 't begin af. Of dags van 812 uur.
Inderdaad een mooie slagzet. Vele niet blinde spe
lers zullen vaak dezen zet niet zien. Na dezen slag-
zet gaf zwart het op. Zwart heeft blijkbaar niet ge
zien dat 2429 een kleine remise-kans geeft.
CORRESPONDENTIE.
B. te Anna Paulowna. Aan uw verzoek zal worden
