Gemengd Nieuws.
Burgerlijke Stand.
het bekend wonden der botsing gekomen en stond de
zwaarverwonden hij.
Nele arl>eiders waren door den schiik als het ware
verlamd. Een arbeider sprong uit zijn compartiment
en liep val vreugde op het publiek toe, niet weten
de. dat een houtspïinter. ter lengte van een hand,
in zijn hals was gedrongen.
\an een anderen passagier waren de kleederen van
den rug tot aan de voeten weggescheurdover den
bloo'.en rug liep een lange, diepe wond.
De stoker dei» Belgische locomotief heeft een gecom
pliceerde bekkenbreuk bekomen, ©en tier gewonden hééft
tle wervelkolom gebroken. De meesten bekwamen been-
en armbreuken. Een man heeft beide beenen gebro
ken. Een knaap sprong schreiend uit een wagon, waarin
zijn vader mei verbrijzelde beenen lag. Bij enkele ar
beiders is hersehenschudding geconstateerd.
AANVARING.
Gistermorgen had voor Dordrecht een ernstige aan
varing plaats. Het ijzeren schip Vooruitgang'groot
1129 ton, eigenaar A. Smits te Roosendaal, komende
van Duitschland met bestemming naar België, werd
bij het passeeren van 'de Noord door "het van die
zijde komend schip Rijnland", eigenaar H. Rings te
Beuil, midscheeps aangevaren en bijna door midden
gesneden. Het aangevaren schip, met ijzer geladen,
zonk onmiddellijk en ligt midden in de rivier voor
den steiger der booten van Fop Smit, welke booten
nu van hare gewone aanlegplaats geen gebruik kunnen
maken. De .Rijnland" werd gesleept door de .Com
binatie 9" en bekwam slechts eenige schade aan den
boegspriet, zoodat de reis kon worden vervolgd. De
schade wordt door verzekering gedekt.
HET VREDESPALEIS.
De Times van gisteren bevat yn correspondenjie
uit 's-Gravenhag|e over den bouw van het vredespa
leis. Het blad deelt iets mede over de voorbereiding,
over de prijsvraag en geeft dan een beschrijving over
het bouwwerk der heeren Cordonnier en v. d. Steur.
Nieuw is de opgave van de geschenken, die de 'ver
schillende regeeringen voor den bouw beschikbaar stel
len. Zooals men zich wel zal herinneren nam op de
tweede Vredesconferentie de heer Constant 'd' Estour-
nelles het initiatief om de conferentie den wensch te
doen uitspreken dat alle staten, die aan de conferentie
deelnamen door beschikbaar stelling van materialen of
kunstwerken aan den bouw van het Vredespaleis zouden
medewerken.
Dez ewensch vond algemeen gehoor, zooals uit de
volgende opgaven blijkt: Groot-Bnttannië geeft vier ge
schilderde ramen voor de groote zittingzaal; Frankrijk
een schilderij van Besnard en Gobelins, ontworpen door
Luc. O. Merson; Nederland schilderijen van berdinand
Boll en zeven geschilderde ramen voor het trappen
huis Duitschland de monumentale hekken voor den
ingang; Ilalië marmer voor de gangen; Oostenrijk bron
zen en kristallen kandelabresNoorwegen graniet voor
den opgang naar het gebouwZweden graniet voor
kolommen en basementenDenemarken poreelein voor
een fontein op de binnenplaatsZwitserland een uur
werk Rusland een vaas van jaspis van 11 voet hoog
te; de Vereenigde Staten een marniergroep voorstellen
de Vrede door Recht" Mexico onyx voor het trap
penhuis Japan goudborduursel voor de kamer van
den Raad van beheer, dat gevat zal worden in hout van
Brazilië. De tuin om Jiet gebouw zal door den Lon-
denaar Thomas H. Ma woon ontworpen worden.
POESENDOOD EN VOGELMOORD.
blad
In een te Bussum verschijnend plaatselijk
komt de volgende advertentie voor:
Heden overleed plotseling, tot mijn diepe droef
heid, mijn zoo recht-innig geliefde Kater „Majoortje'.
neergeveld door de rechtvaardige hand van efon laf
hartig', barbaarsch onmenseh. HeiaasHoe hevig knaagt
mij nu het zelfverwijt, dal ik er bij zijn leven niet i
beier zorg voor droeg, de neiging Van hel geliefde roof-
dier, n.1. zwerven en vogels moorden, beter in dwang
te houd'en. De bedroefde is in diepen rouw gedom'elcl.
Hein. de gepensioneerde en kind.
Prinses aiarielaan, villa „Klein maar Dapper".
N.B. Geen bloemenverzoeke van rouwbeklag ver
schoond te blijven".
Deze advertentie wordt onmiddellijk gevolgd door
de volgende: -
Aan alle fatsoenlijke vogelen in de omgeving van
de Prinses Murieiaan te Bussum. Wijze: Majoors Feest
Marsch
„Juicht vogels, juicht 1
rlein's kat is dood,
Geveld door 't moordend lood
un ogels-minnend mensch,
Juicht, vogelen juicht 1
Zingt hein ter eer,
Lw schoonste lied.
Die ons verloste van de kat
Van een Majoor, een ongelikte Beer.
Een der veie ui rouw gedompelde Moeder-Vogels".
Hdbid.
EN NOU JIJ.
Scheveningschc visclivrouw heeft nog een paar 'do
zijn kleine scholle'.jes te koop.
Arbeidersvrouw vraagt pi ijs verneemt dat de
.schelletjes tien dubbeltjes moeten kosten. Ze biedt twin
tig centen en wordt ten slotte koopster. Een agent
van politie, getuige van dezen handel, zegt vol ver
bazing tot Schevemingsche„Hoe durf je eer gulden
vragen, ais je dat zoouje voor twee dubbeltjes weggeeft?"
„tlcb ik van je baas geleerd antwoordt het
vrouwtje., ,M'n man was laatst dronken; hebben ze
tien gulden boete tegen 'm geëischt en met twee hon
derd lcii.cii was ie kedin. En nou jij!
Vanaf negen uur begon het bal. Saranoff en Tilde,
die veel met elkaar dansten, werden druk besproken.
Het lachje om de lippen van mama Merk werd steeds
zegevierender, want steeds luider klonken rondom
haar de zilveren klokjes van den nijd.
Tilde nam ware prinsessemanieren aan. Wanneer
andere dansers haar om een wals of polka vroegen,
had zij het gevoel alsof zij genadegaven verleende
en geen dansen. Met Roshauer danste zij slechts
eenmaal. Toen hij voor de tweede maal kwam, wei
gerde zij lachend: „Beu reeds door Saranoff ge
vraagd."
Roshauer dacht: „Hopla!" en trok zich met een
stramme buiging terug.
Franciska danste veel minder dan haar zuster. Zij
had geen verklaarde aanbidders. De jonge mannen
vroegen haar deels uit beleefdheid, omdat zij altijd met
haar dansten, ook wel omdat zij zulk een goede dan
seres was.
Maar een warmer of dieper gevoel verwachtte niet
een bij haar. Zij behield ook onder het dansen den
koelen trek op haar gelaat, ofschoon zij zich alle
moeite gaf om niet stil en stijf te zijn. Wanneer ma
ma Merk van de schitterende Tilde naar deze doch
ter keek, werd haar gelaat ernstig en een zucht
ontsnapte over haar lippen.
Kort na middernacht reden de Merks naar huis.
„Na twaalf uur is een bal niet meer sjiek," had
mevrouw Merk eens voor altijd verklaard, toen zij
begon haar dochters in, de wereld te brengen. En
tegenspraak kon hier niet baten. De meisjes kropen
dus in haar warme avondmantels en stapten in het
rijtu'g, ofschoon Tilde gaarne tot het morgengrau-
wen in de armen van Saranoff zou hebben willen
rondzweven. Nog aan het portier van het rijtuig had
hij haar vurig de hand gekust.
Het rijtuig rolde voort over het plaveisel van al-
ierlei straten naar Schwabing, waar de Merks in
een van de nieuwe straten woonden.
De drie dames wisselden nauwelijks een woord Til-
u^dK ™arm;.maai' moe en gelukkig in een hoek.
biitt^Ti et portierraampje neergelaten, trots dat er
buiten een Novemberkoude heersckte. De moeder leun
trotJch j"a "ft haar' nadenkend en tegelijk
I d had waarachtig geluk met haar kin
deren, met haar mooie dochters, die zulke schitte- 1
HONDENSLIMHEID.
Een hond van de wed. Van Zuylen, te Zecuuijk,
verricht het' werk van een koffiehuisbediende. Het is
vermakelijk te zien, hoe deze hond bij de veldarbci-
ders niet alleen het brood, maar ook den koffiepot
in een zak geborgen, van uit de woning in het land
breng!. Én dat dier doet dit reeds negen jaar. In het
eerst bleef de hond-bediende wel eens steken, maar
later ging het werk in de puntfes.
EEN RARE ZAAK.
Den 30 Juni jj. kreeg de jongste bediende van een
administratie-kantoor te Dordrecht van zijn patroon op
dracht een brief met aangegeven waarde van f 235 op
het postkantoor te bezorgen. De jongeling schijnt niet
geweien ie hebben hoe hij daarmee moest handelen,
althans hij beweert den brief, die met zeven lakken
gesloten was. gewoon in de brievenbus te hebben ge
worpen. Vp het postkantoor schijnt die vergissing niet
te zijn opgemerkt. Een feit is het echter, dat de brief
met zijn kostbaren inhoud zijne bestemming niet heeft
bereikt. Een door het bestuur der posterijen inge
steld onderzoek heeft tot dusver geen resultaat opge
leverd. D. Ct.
LANGS DE STRAAT.
(Uitverkoop-psychologie. 1
Negen uur in den morgen.
De kalm voortklotsende Ynenschen-rivier in de Kal-
verstraat stuwt plots te zaam, knoedelt ineen en propt
samen tot een verwarde stapeling van lijven.
De nauwe straat is verstopt, als een goot, waar
van 't rooster onklaar is.
Nader komende, zie je niets dan een zee van vrou
wenhoofden, rood, opgezet, met puilende oogen en war
rig uitpiekende haren. ,Uit den hoop stijgt een groot
gekrijt op. als van varkens, die gekeeld worden. Kan
nibalen. met aandacht toez.end bij 't verdeelen eens
smakelijken zendelings, krijschen niet moorddadiger.
Het gejammer der half platgedrukten vervult mis-
baarlijk de warme lucht.
Een poiitie-agent, wanhopig, die zijn gezag met den
moed der vertwijfeling verdedigt, en den aandrang dei
verwoede vrouwen tracht te stuiten, wordt meegesleura
door de verbolgen golven der menigie.
Wat is er?
Verzakt de aarde? Is dit leger vrouwen aangegre
pen door waanzin? Valt er goud van den hemel? Is er
een massa-moerd gepleegd in een der huizen, die slil
en verbaasd toekijken bij het helscli gebaren aan hun
voet?
Geenszins.
Er is een zomer-uitverkoop in een der groote mode
winkels. Dit is alles.
De lust naar koopjes heeft van bedaagde, vriende
lijke vrouwen een horde uitzinnige, tierende, razende
Megera's gemaakt, waarbij vergeleken Xantippe een lam
was van vervelende liefheid.
Bedienden van het magazijn, met gevaar van hun
leven, trachten de hekken te sluiten. Dat lukt na bo-
venmenschelijke inspanning.
Vóór de hekken tiert en raast de vrouwenzee, ko
kend van begeerte.
Op den achtergrond staan mannen saamgehokt, de
gezichten in sarcastische rimpeling:
„Als ze nog tien minuten wachten, krijgen ze alles
voor niks!" zegt er een.
„Over 'n kertier krijge ze geld toe!" schreeuwt een
ander.
Ze krijgen echter in 't geheel niet. De hekken blij
ven toe, nog lang. En het heir teleurgestelde vrouwen
deinst af, de rivier van menschenlijven kabbelt veer
rustig, egaal langs de winkels... Tel.
KOEDIJK.
Bij; Koninklijk besluit is met ingang van 18 Juli
1910. tot burgemeester der gemeente Koedijk benoemd,
de heer W. Kooiman,secretaris dier gemeente.
WINKEL.
De zomervacantie voor de school in den Groetpol
der is bepaald op 25 Juli tot 13 Augustus d.a.y.
St Maarten
Voor de a.s. kennis hoeft de Rederijkerskamer „On
derlinge Oefening" in studie „Jan Ongeluk" klucht-
in drie bedrijven van Oscar Blumenthal en Gustaf Ka-
delberg.
die niet overschreden mochten worden. heZ'i
wilde daar echter niets van hooren, sprak d t
en riep eindelijk driftig uit: „Als ik u beveel
te springen, heer graaf, moet gij dit dadeliiiT
zonder aarzelen doen." JK
De Graaf antwoordde niets, maakte 'n bui i
ging regelrecht op de deur af. n&. V
Waar gaat ge heen? vroeg de koninsr h0„,
wonderd na. ver.
- Ik ga zwemmen leeren, sire! luidde h»t
woord.
het vuur ingesloten; de inwoners hebben de vlucht ken, dat dit gezag ook zijn bepaalde grenZf>
genomen. Enkele andere steden verkeeren in groot Hi» niet nv«ra^r<wt»n morhtpn eh
gevaar.
LUCHTVAART.
Een prijs van f 60.000 voor een vliegtocht Chicago-
_J4ew-York is uitgeloofd door de „New-York Times
en de „Evening Post" te Chicago.
De afstand van 1000 K.M. moet in zeven dagen
worden afgelegd. Indien zich vóór 8 October niet meet
dan drie mededingers aanmelden wordt de prijs niet
toegekend.
JOHNSONJEFFRI ES.
„Het grootste gevecht der eeuw," zegt de New-
York Herald, was een monoloog, voor 20.000 toe
schouwers gehouden door een glimlachenden neger,
die geen oogenblik aarzelde en de zaak volstrekt
niet ernstig opvatte." Hij verkocht grapjes van de
eerste tot de laatste ronde tegen de secondanten van
zijn tegenpartij en de toeschouwers. Tegen Jeffries
verkocht hij wel twee aardigheden per ronde. John
son heeft zich als bokser niet onderscheiden dat
behoefde ditmaal niet eens, want Jeffries maakte het
hem niet moeilijk. Geen slag van dezen op den ne
ger scheen aan te komen.. Jeffries was niet meer de
oude jeffries.
Johnson is vertrokken naar Chicago, waar hij een
engagement heeft voor zeven maanden tegen f 12.000
per week.
Jeffries, de verslagene, krijgt toch nog een bedrag
van f 360.000.
aut-
EDISON OVER DE VLIEGMACHINE.
Het 'laatste nummer van „Munsey's 'Magazine'
publiceert een interview met Edison, waarin de lxi-
roemde uitvinder zijn meening over de aéroplan als
volgt uitdrukt: „Ik vertrouw het type van de tegen
woordige vliegmachine niet recht. Ze hebben zicli te
snel en te gemakkelijk ontwikkeld. Ik geloof, dat de
vliegmachine bestemd is onze transport- en verkeers
systemen te revolutioneeren. Ik geloof, dat binnen tien
jaren de vliegmachines de post en eenige passagiers
zullen overbrengen... doch niet in haar huidigen vorm.
Tot dusver is ,ze een sportmachinc. De kunst van vhe-
gen hangt voor 75 o/o van de machine en voor 25
o/o van de menschen af. De mensch zou z. i. niet zulk
een groot percentage in de vliegkunst moeten inne
men met andere woorden, de machine zou zoo bruik
baar en bestuurbaar moeten zijn,' dat een man met
een normale intelligentie zou kunnen loeren, ze le be
sturen. Ik geloof, dat de tegenwoordige machines vol
gens een verkeerd principe zijn gebouwd: ze kunnen
zich jo.l. niet in de lucht verheffen. Het is noodzakelijk,
ze eerst over den grond te laten loopen, ten einde ge
noeg lucht-weerstand te vangen om te kunnen opstij
gen
En na den graaf 'n seconde te hebben aaniroir
barstte Lodewijk in lachen uit. ek®ii,
EEN STUKJE HISTORIE.
Omstreeks het jaar 113 voor het begin onzer 1
telling joegen vreeselijke stormen uit het \Jaar'
Westen het water tegen onze kusten op en ontst"^"
er 'n zware overstrooming, die de Kimbrische vl I
(genoemd wordt. Aan dezen vloed, zoo niet -
QVMWVUIU II VI U V. «JV/UJ lUBl <13,11 V
vroegere, worden verbazende veranderingen ian
Noord-Westku9t van Europa toegeschreven. Ene- 1 de
zou toen van Frankrijk, Zeeland van Vlaanderen tl
gescheurd zijn; en de reeks eilanden van -■
sche kust tot aan Denemarken toe zou in die rt e"|
ontstaan zijn. Lage oorden zouden in poelen entfen|
rassen veranderd en geheele wouden onder aar^0*"
slib begraven zijn. Hiervan getuigen wellicht nog
vele onderaardsche boomen, die overal in dezelfd
richting, met de wortels naar 't Noord-Westen en i
toppen naar het Zuid-Oosten gevonden worden.
DURE LEDIKANTEN.
Een Indisch vorst liet in 1884 te Parijs een leü.
kant voor zich maken, dat zestig duizend guia6l'
kostte. Aan de vier hoeken waren automatische vroit
wenbeelden, die beweegbare armen en oogen hadde
en met waaiers den slapende lucht zouden toewuivet
Tri de matras was 'n groote muziekdoos, die 'n aar
tal melodieën uit opera's speelde en zoodra iematu
zich te bed legde begon te spelen. (Prettig') b
herinnering vertelt er niet bij, dat de vorst, die di
ledikant zoo bestelde, niet goed wijs was. Maar da
zal wel.
De wieg van den „Koning van Rome", den eenigei
zoon van Napoleon Bonaparte, kostte f 84.000. >tje
minder dan veertig arbeiders hadden er ruim 'n hal
jaar aan gearbeid onder toezicht van wel tien archii
tecten.
De Maharadja van Kashmir vereerde aan Victori
van Engeland, in een der tachtiger jaren, een iedi
kant van zuiver goud. De Maharadja vereerde haa
dit als „Keizerin van Indië". Tot haar dood toe, heef
de Koningin nooit in dit ledikant willen slapen.
Op 't Waterloo-plein te Amsterdam, was schrijve
Ik geloof, dat binnen tien jaar een vliegmachine dezer regelen er verleden week getuige van, dat 'j
geconstrueerd, die zich zelf opheft en die arm toekomstig'moedertje 'n verroest ij
zal worden
naar alle richtingen bij eiken wind en elke weersge- kocht voor achttien centen,
steldheid met een snelheid van 100 mijl per uur zal RADICAAL MIDDEL,
kunnen vliegen. Is maar eenmaal de uitvinding gedaan,
dan duurt hel niet lang om ze tot zekere volkomenheid
te brengen".
ijzeren wiegjf
DE WERELDTENTOONSTELLING TE BRUSSEL.
De Vlaamsehe Gazet (Brussel) schrijft:
Niet 1 millioen personen hebben van 23 April tot
5 Juli de tentoonstelling' bezocht, gelijk sommige
bladen verkeerdelijk mededeelen, maar er zijn in dat
tijdsbestek zooveel toegangsbewijzen van 1 frank af
gegeven.
Tot op 5 Juli hadden in het geheel 3 millioen
597 duizend personen onze World's Fair bezocht.
Het juiste cijfer der toegangsbewijzen van 1 frank
was 1 millioen, 6 duizend 98.
De opbrengst der abonnementen: 1 millioen 222 dui
zend 490 frank.
Ontvangst op Maandag, niettegenstaande het on-
gttnslige weder: 22,100 frank.
Met zulke cijfers voor oogen is alle commentaar
overbodig.
1JOSCHBRANDEN
boschbranden richten, volgens een telegram uit
Duluth in Minesota, ernstige verwoestingen aan in
de. bossehen ten zuiden van het Lake Superior. Het
stadje Cornucopia in Wisconsin is geheel en al door
EEN PORTRET.
Meneer Jansen liet zich onlangs photografeeren.
Toen de proef thuis kwam, was meneer Jansen woe
dend: zoo'n kale kop, zulke kleine =oogjes neen,
dat was hij niet. Hij weigerde de bestelling te
laten uitvoeren, weigerde de betaling en zond de proef
terug met 'n nijdig briefje.
Den daarop volgenden Zondag liep meneer Jansen
te wandelen en bemerkte 'n oploopje voor het huis
van den photograaf. Jansen erheen! In een glazen
kastje hing het bewuste portret met het opschrift:
„Studiekop voor 'n idioot". Een enkele der omstan
ders bemerkte den heer Jansen, stiet zijn buurman,
die 't weer zijn buurman deed, fluisterde, lachte,
spotte en binnen weinige oogenblikken keken alle
kijkers van 't portret naar meneer Jansen en van
meneer Jansen naar 't portret.
Jansen ging heen met 'n gezicht als 'n pioenroos.
Nu kende zijn gramschap geen palen meer. Die
photograaf was 'n eerlooze kerel, 's Maandagsmorgens
vroeg diende hij een aanklacht tegen hem in. De
zaak kwam voor den rechter en de photograaf verde
digde zich aldus:
De heer Jansen heeft mij schriftelijk verklaard,
dat het portret even weinig op hem geleek als een
vaatdoek op den Utrechtschen Dom. In dat geval is
hem geen beleediging aangedaan en eisch ik schade
vergoeding wegens lichtvaardige daging. Nu verklaart
hij echter, dat iedereen hem uit het portret moet
herkennen; hij erkent dus, dat 't portret goed is,
en ik verlang alzoo betaling.
De heer Jansen moest schadevergoeding, portret
ten en proceskosten betalen.
Sedert dien heeft hij 'n afkeer van al wat naar
photografie zweemt.
EEN MERKWAARDIG GRAFSCHRIFT.
In de Nieuwe Kerk te Delft leest men op 'n zerk:
Als men schreef 1605,
so stirff den ouden Teunis met syn wijff.
Sy waeren met hun beide 200 jaere
Sy waeren op enen dagh gebhaeren
Op enen dagh ghetrouwt,
Op enen dagh ghesturven,
Sy hadde ghetrouwt gheweest 75 jaere
Sy leefden als 2 arme slave
Sy werden op enen dagh begrave.
Tot Delft van de magistraat.
In de Kerck.
Lodewijk XIV sprak eens met eenige zijner hove- j^Ória Oudt^'^6 U&k Cornelis de üakker e'
lingen over het gezag van den vorst over zijn on- Di„!. ol TT nt«
derdanen. De graaf De Guiche waagde het op te mer- j^ru^ oud 5 dagen' 'S 0 weken.
Op 't examen: En wat zoudt ge 't beste midde
achten, om iemand, 'n student of schrijver, die ii
zwijm gevallen was, weer spoedig bij te brengen?
Candidaat: Hem in 't oor fluisteren, professor, dat
er 'n postwissel voor 'm gekomen was.
EEN UIT VELEN.
Je spreekt telkens van 'n ezel! Daarmee be
doel je toch mij niet?
Heelemaal niet! Hoe kom je er aan? Er zijc
er toch meer!
EEN TOLSTOIAANSCHE ZANGER.
Georg Baklanof, de Russische baryton, die than;
in de Covent-Garden-opera te Londen gastrollen vei
vult, moet, naar aan de Matin wordt medegedeeld
tot een aanzienlijke en bemiddelde familie behoorei
en uitgestrekte landgoederen in de provincie Kie:
bezitten. Onlangs nu hebben boeren een inval in zij:
bezittingen gedaan en daar naar hartelust geplunderd
Toen dit den zanger ter oore kwam, seinde h;
onmiddellijk naar Rusland, dat hij geen vervolgi»;
wenschte. Maar er zaten er reeds dertig achter sic
en grendel. En nu vertrekt Baklanof, die aan de uni
versiteit te Petersburg in de rechten heeft gestt
deerd, naar Kief om zelf de plunderaars te verde
digen.
„De boeren," zoo moet hij zich hebben uitgelaten
„wenschen gronden in eigendom te krijgen. Daar
voor gevoel ik zeer veel. Ik was zeer ontstemd toet
ik vernam, dat men de poeren, die een aanval heb
ben gedaan op mijn bezittingen, heeft opgesloten.
En als ik het goed vind, dat mijn eigendommen wor
den geplunderd door lieden, die feitelijk toch bravt
kerels zijn, dan zie ik niet in, waarom de regee
ring er zich mee zou gaan bemoeien."
GEMEENTE BROEK OP LANGENDIJK.
Ingeschreven van 130 Juni 1910.
Geboren: Dirk, zoon van Jacob Kruk en Memos
tje Bakker. Jan, zoon van Lourens Vroegop en Aagï
I Blom. Jacob, zoon van Jaeob Smit en Antje Speet
Frederik, zoon van Pieter Weder en Jac^. Elis. i
Jong. Dirk. zoon van Willem Hopman en Aagje Del
ker. Cornelia, dochter van Jacob Schrijver en Cornet
Schuit. Cornelis, zoon van Jakob Romeyn en Coi
nelia Velthuis. Cornelis, zoon van Jacobus Johan®
Geluk en Trijntje Blokker.
Gehuwd: Cornelis Bak en Jannetje Scherrewitz. i'
cob Blokker en Cornelia de Jongh. Evert Veenvlie
en Aaltje Strijbis. Klaas Stam en Antje Dirkmaa
rende huwelijken deden. Eerst haar oogappel Olga
niet den schatrijken Hertling, nu Tilde met den in
elk geval niet minder rijken Saranoff; Franzi bleef
nu nog overJa, wanneer Franzi naar mama had
geluisterd en haar raad had gevolgd! Een herinnering
aan den zomer steeg er in mama Von Merk op.
Zij was met Franzi alleen op Igls geweest: de schoo
ns Tilde, die haar zuster maar steeds in de scha
duw stelde, had zij met Hertlings naar Partenkir-
chen gestuurd. Met Tilde behoefde zij geen haast
te hebben, maar Franzi, die niets bezat dan haar
jeugd, Franzi moest maar vroeg trouwen, wanneer zij
werkelijk een goede partij wilde doen. Het geluk
scheen de plannen van de zorgzame moeder te wil
len dienen. Nauwelijks was men in Igls of men leerde
daar Dr. Benedict kennen, een docent aan de aca
demie te Jena. Een man, die veel naam had gemaakt
en bepaald spoedig ergens een professorsbenoeming
zou krijgen. Een croesus was hij bepaald wel niet,
maar iemand die weken lang in Igls logeert in een
eerste-klas hotel, moest meer hebben dan een matig
inkomen. En met Franzi kon men ook niet zulke lioo-
ge eischen hebben; niet mooi en wat ernstig als
zij was, paste zij eigenlijk uitnemfend voor vrouw
van een geleerde. Dr. Benedict legde wel is waar
geen bovenmatige belangstelling voor Franzi aan
den dag, maar dat was bepaald geen hinderpaal ge
weest. Mevrouw Von Merk herinnerde zich heel goed,
dat ook haar man haar niet als een verliefde min
naar had behandeld, maar zij had een verstandige
moeder gehad, die mijnheer Merk op een goeden dag
zonder eenige voorbereiding als schoonzoon aan het
hart had gedrukt Mevrouw Merk was gaarne een
even verstandige moeder geweest, maar Franzi
scheen juist alle best te doen om aan Dr. Benedict
niet te bevallen. Zij was zoo stijf, zoo stil, zoo ver
legen in zijn tegenwoordigheid, zoodat zij den in
druk maakte van een dom gansje te zijn, wat
zij toch in werkelijkheiü niet was.
Hoe meer haar moeder haar vermaande, predikte,
schold zelfs, des te schuwer en onvriendelijker werd
h ranzi, totdat op eer. zekeren morgen Dr. Benedict
was vertrokken. Dan ja, had Franzi bepaald berouw
Men. <i.tWhnt '^ee^ dau eell«»aal zag mauxa
»aa het t« baar dochter heimelijk weende. Maar nu
S het te laaU ArI"* Franzi. Het deed haar móeder
bepaald leed, dat het lieve kind er zoo weinig be
grip van had, om mannen te behagen.
Als in een gevoel van medelijden zocht mevrouw
Von Merk in donker van het rijtuig de-hand van
Franzi. Smal, wat mager was de meisjeshand, die
zij greep; sterk en snel sloeg de pols. Hand in
hand reden moeder en dochter zoo door den nacht
en ontdekten niet dat hare gedachten naar hetzelfde
doel liepen, al was het dan ook langs verschillen
de, zeer verschillende wegen.
Mevrouw Marie Cholevius kwam eerst tegen den
morgen moe gedanst in haar pension in de Maximi-
liaanstraat terug. Zij had zich prachtig geamuseerd
en was zeer gevierd geworden, slechts wist zij niet
meer precies met en door wien. Maar zij wist goed
dat Anton Roshauer haar had verzocht voor hem
te zitten voor een schets;, haar terugkeer naar Jena
die op de volgende week was bepaald, zou dus nu
wat later vallen. Wanneer het dag was, moest zij
daarover naar huis schrijven. Wanneer het dag was.,
nu echter greep zij met bevende hand naar een
langen zilveren naald en het fleschje met de heldere
vloeistof.
Door haar heerlijke morphinedroomen gleed, eer
zij insliep nog een gedachte naar Jena: „Of hij wel
ijverzuchtig zou zijn, wanneer hij van de schets hoor
de...?"
Het was echter niet professor Cholevius aan wien
deze gedachte was gewijd
HOOFDSTUK 3.
Mevrouw Von Merk zat aan het groote dubbele
venster van haar woonkamer en borduurde aan een
theedoekje. Het was een vrijwel nuttelooze arbeid
en geschiedde alleen uit dit oogpunt, dat mevrouw
Von Merk tot die vrouwen-generatie*- behoorde, waar
bij elke vrouw een doodzonde beging van wie de
handen vijf minuten rustig in den schoot lagen.
Het was een ruwe, droeve winterdag, maar in de
kamer was het warm en behaaglijk. Door de kachel
deur glom en gloeide een roode gloed, op een ta-
Jeltje stond het zilveren theegoed en lokten biscuits
en andere lekkernijen. Mevrouw Von Merk wachtte
lltaar dochter Olga, die op de thee zou komen, een
bezigheid die veel tijd en geduld vorderde, want
jnevrouw Hertling was de verpersoonlijkte onnauw
keurigheid. Haar moeder verbaasde er zich meerma
len over, dat een militair zijn vrouw in een acil
jarig huwelijk nog niet wat meer orde en regel
kunnen inprenten.
De kamer, een groot vierkant vertrek, stond
der volgeladen dan, men het anders bij dergelijke t
derne inrichtingen gewoon was. Modern was de
richting wel alleen wat de bijzaken betrof. Het
blement was jaren geleden, door den directeur
gekocht toen hij huwde, en al was er da» m del'
loop van het huwelijk een massa artikelen gekome
die de kamer een modern aanzien gaven, 1
het algemeen karakter vrijwel onveranderd. v
siering evenwel bergde de woonkamer, waarover
vorst zich had kunnen verheugen, aan den eeB.
wand hing in een donkere lijst een levensgroot vro>1
wenportret, een echte Lenbach. -t.
Het stelde Olga, de oudste dochter als jong B®
voor, en was evenals het origineel, de
familie. Want men had dit portret niet besteld
betaald, waartoe ook de geldmiddelen *)ePaa^TaS^
bereikbaar waren geweest, maar de groote m®6 fJ
had het jonge meisje met kunstenaarsblik bekeken^,
was zoo opgetogen over haar schoonheid geweest,
hij haar gevraagd had voor hem te zitten. Van,iè,
oogenblik af aan behoorde Olga von Merk ofM
tot de schoonheden van München, die bij geen
feest meer mocht mankeeren. Er waren vrouwaBj
meenden dat zij haar roodbruin haar verfde, «v
haar sneeuwwitte huid, en er waren anderen,
meenden, dat zij met haar krommen neus, haaf l
ten mond en haar ronde oogen een dom v°^e
zicht had, dat heel erg aan haar vader t1€r'n4jji
die ook rood haar had gehad, maar dat waren s
onwaarheden. Wat men ook van Olga mocht i a
Lenbach had haar geschilderd* En wanneer
haar heerlijk figuur langs de straat ging, kee
met veel bewondering naar haar zonder dat
zichzelf eigenlijk kon zeggen waarom
De klok der Ursulakerk sloeg half drie
en
vier uur zou Olga komen, dus zou zij ongeve
uur hier zijn. Mevrouw Von Merk, die juis v
middagslaapje had beëindigd, dacht dan on
borduren en soezen nog een paar uur in
verveling op haar hartekind Olga te moeten
Wordt vrevoig"-
