SI®!' ten
Voor Dammers.
Getroffen.
De Dierentemster.
^Zaterdag 21 Januari 1911.
55e Jaargang. No. 4851.
TWEEDE BLAD.
Stand zwart 7 schijven op: 4. 5,
2G en een dam op 22.
Stand wit 4 schijven op: 50, 32,
dam op 48.
Wit kan door 37—31 en 38- -32 remise maken,
doch deze denkt: ,,jc kunt eens niet weten]' en speelt
10, 12, 15. 21,
37, 38 en een
i De oude haalde met een plechtigheid als was het
I een relikwie, van achter de deur het kleinood van
zijn huis te voorschijn, een verroest achterlaadgeweer
waarvan hij de wormstekelige kolf liefkozend streei-
de.
Hij zelf zou do buks laden, want daar had hij
3024. Zwart ziet de val niet en speelt 22 13, juist 1 verstand van. Geen krult sparen! Hij deed er een
Alles betreffende deze rubriek te richten aan het
Bureau Schager Courant en voorzien van het opschrift
„Damrubriek".
UITSLAG PROBLEEMWEDSTRIJD.
Bij loting zijn de prijzen, door de Redactie voor t
den Probleemwedstrijd beschikbaar gesteld, toegewe
zen aan de heeren K. Veuger te Koegras, le prijs,
D. A. Blom te Sint Maarten, 2e prijs.
Probleem No. 23.
(Le Jeu de Dames).
Zwart.
datgene, dat door wit zoo sterk begeerd werd.
Wit wint nu door:
Wit 21-20. Zwart 15:24.
37—31. 26:28.
38—32. 28:37.
18 35 gewonnen.
Wit blijft met zijn dam op de lijn 2 tot 35.
CORRESPONDENTIE.
Z. te Zijpe en anderen. Als men een zwak dam
speler is behoeft men zich ddarom niet aan den wed
strijd te onttrekken. De indeeling geschiedt naar de
krachten der spelers; d.w.z. de le groep wordt sa
mengesteld uit de sterkste, de 2de groep, die iets
minder in kracht zijn enz., zoodat de minder sterke
handvol in. Een oud henneptouw deed dienst ais prop.
Dan flink wat kogeltjes en dan nog eeu sluitprop.
Dien avond zei Sento tegen zijn vrouw, dat hij
dien nacht in den tuin moest doorbrengen omdat'de
waterlcidingspijpen open gehouden moesten worden.
Zij geloofde hem en ging met de kinderen vroeg naar
bed.
Toen hij buitenkwam, sloot hij de hulsdeur zorg
vuldig met den sleutel en zijn blik viel op den moe
digen oude, die onder den vijgenboom stond met
het geweer onder den arm.
Nu opgepast. Sento had niet anders te doen dan
achter de heg te gaan liggen en vandaar uit op den
bakoven te richten. Zoodra de mannen kwamen en
in den oven naar het geld grepen, moest hij losbran-
•SSn-ÜTJÏ SMrïVÏÏ™. b* Und
Sento ging, op raad van den oude, op den grond
liggen tusschen twee gerauiumstruiken, in de scha
duw van de hut. De zware buks rustte op de heg
en was op den bakoven gericht. Het was onmogelijk
niet te raken. Alleen niet angstig worden en op het
goede oogenblik den baan omhalen. Goeden nacht,
vriend!
Hij hield veel van die dingen, maar hij ging nu
reid u schriftelijk te beantwoorden.
Geeft u allen op voor den wedstrijd!
De leider voor Schagen is: D. DE WAARD,
molenstraat 10, Amsterdam.
Binnenlandse!! Nieuws.
r EGEI i J J EZ L' IXIG1NG.
De minister van oorlog heeft het volgende schrij
ven ter kennis gebracht van alle ronunundeerende
officiereu:
De eventucelc invoering dor ontworp-MJlUiewet,
zoomede iele andere maatregelen, die ondergeteeken-
de zou wensoken te nemen tot verhooging van d«-
waarde van het leger, meer bepaald tot het verkrij
gen van betere encadreer!ng en betere geoefendheid,
zullen groote uitgaven eiscken.
Dergelijke offers mogen echter alleen dan van
schatkist worden gevraagd, wanneer daartegenover
staat een ernstig streven om alle uitgaven le ver
mijden, die niet rechtstreeks verband houden met d<-
strijd waarde van het leger.
Het is mijn uitdrukkelijk verlangen, dat door ieder
een in den kring van zijn dienstbevoegdhcld met d<-
grootste nauwgezetheid worde gestreefd naar een zeer
zuinig bekeer.
Voorts wensch ik. dat met zorg worde nagegaan
op welke wijze bepaalde bezuiniging van «enigszins
omvangrijken aard zouden kunnen worden aangebracht
Daartoe moeten de commandeerende officieren van
korpsen en chefs van inrichtingen deze vraag met
hunne onderhoorfge officieren in den brede bespre
ken.
Ieder ofrieier, die zulks wonecht, moet niet slechts
0.„0in de gelegenheid worden gesteld om zijn meeniug on-
Toen Sento 's morgens de deur van zijn, stroohut naar huis, want hij had kleinkinderen; bovendien is "^wonden uit to spreken, doch heeft ook de bevoegd-
opende viel zijn oog op een opgerold stukje papier, men het beste alleen om dergelijke zaakjes op te "eid z'Jn denkbeelden in een behoorlijk gemotiveerd
dat in het sleutelgat stak. knappen. De oude ging weg, voorzichtig om zich heen raPP°rt schriftelijk ter kennis te brengen van den
Hij vouwde het open en las, Geen onderteekening. ziende, zooals menschen dat doen die gewoon zijn m ?*,st€r van Oorlog.
Men verzocht hem in de tegenover zijn woonhuis door de huerra te loopen, waar achter iedere struik Wanneer iemand neiging gevoelt zich daarbij niet
gelegen bakoven de som vam veertig duros te depo- een vijand loert. te^beperken tot zijn meer engen kring, doch tot de
n,eeren. Andei's zou hem iets ergs gebeuren. Sento voelde zich vreeselijk eenzaam en verlaten, 'eSerorganisalie ia het algemeen, behoort dit veeleer
Die bandieten waren de schrik der omgeving, van als was er in de heele streek geen ander wezen meer j te worden aangemoedigd dan tegengegaan,
de heele huerla van Valencia. Probeerde iemand dan hij en ,zij", die spoedig komen zouden. De hemel rapporten van de commandeerende officieren
niet aan hun eischen te voldoen, dan, vond hij zijn gave, dat zij niet kwamen! Het geweer piepte soms en <liefs. van inrichtingen moeten op i April 191]
«J_ 1. WAfrfon inf>aVAn,)r.n r,.11......
Stand zwart 1() schijven óp: 6. 7. 8, 0, 12, 18, 19.
22, 28 en 38.
Sland wit 10 schijven op: 21, 27, 29, 30, 31, 34,
35, 36. 39 en 48.
Oplossingen van dit probleem in te zenden uiter
lijk Maandag 30 Januari aanstaande.
Wit
SLAGZETTEN IN DE OPENING.
33—28. Zwart18—23.
39—33. 12—18.
31—27. 17—21.
37—31. 21—26.
42—37. 7—12.
43—39. 12—17?
Wit wint nu een schijf als volgt
Wit- 27121. Zwart: 16:27.
32:12. 23:43.
12:23. 19:28.
49 38 en wint schijf 28.
Deze slagzet toont veel overeenkomst met dien hier
voor behandeld; beide hebben dit gemeen dat de witte
schijf, die op 12 staat niet .door zwart genomen wordt,
wijl deze met schijf 23, 2 stukken moet slaan.
Toch moet men uiterst voorzichtig zijn met dezen
slag en ze niet toepassen alvorens goed gezien le heb
ben dat de tegenpartij van de vrije zetten die wit hem
geeft door het geforceerde slaan, geen voordeelig ge
bruik kan maken.
Ter verduidelijking het volgende voorbeeld:
Stand zwart 15 sdhijveö op: 3. 6 8, 9, 13 lot 20,
23 tut 25.
Stand wit 15 schijven op: 26 tot 28, 32, 33, 35
tot 40. 42. 43. 45 en 48.
Wanneer wit nu denkt met 2721 een schijf te
winnen, verliest hij een schijf of de partij.
Wil: 27—21. Zwart: 16:27.
32:12. 23:41.
12:23. 19:28.
Neemt wit nu schijf 28 dan loopt zwart met 41
naar dam, neemt hij daarentegen eerst schijf 41. dan
speelt zwart 28—32, 24—30 en 20:49.
Vragen is gevaarlijk.
Dit spreekwoord dat bij de dammers overbekend is.
wordt in onderslaanden stand ten volle bewaarheid.
Zwart.
worden ingezonden aan den naast hoogeren chef.
Daarbij worden overgelegd de afzonderlijke rappor
ten van officieren, die zich tot het indienen daarvan
geroepen voelen, c.q. voorzien van de opmerkingen,
beschouwingen enz. van hunne chefs.
De hoogere chefs zullen hunne eigen rapporten
met die van de commandanten van corpsen en chefs
van inrichtingen en c.q. lagere officieren uiterlijk op
15 April d.a.v. aan het departement behooren in te
zenden.
WINKEL.
Bij hel te Den Helder gehouden examen voor jon
gelieden die hebben deelgenomen aan het voorberei
dend militair onderricht, is door A. Spaans en II.
Kaaij een diploma verwonen voor lichamelijke go-
oef endheid.
oude niedorp.
De heer Jn. Sinnege alhier, verkocht dezer dagen
5 soorten roode kool a 16 gulden per 100 st. en te
leveren in Maart. Wel een bewijs, dat de koolprij-
zen nog steeds stijgende zijn.
WIFRINGEN.
Naar wij vernemen (eene uitnoodiging hadden wij
akkers verwoest, zijn oogst vernield en hij kon er zacht als het over de heg schuurde.. Wat voelde
op rekenen dat den een of anderen nacht de roode Sento? Kou? Neen, bij den hemel angst! Wat
haan op zijn dak gezet zou worden. oude zeggen als hij hem zoo zag sidderen?
Gafarr, de flinkste en, stevigste jongen uit den Sento's voeten raakten de hut aan en bij de ge-
omtrek, had gezworen de misdadigers op te sporen dachte dat achter die muren Liesje en de kinderen
en bracht zijn nachten door met op den loer te lig- sliepen, zonder andere bescherming dan zijn hand en
gen in het riet met een geladen geweer. En wat dat ze bedreigd werden bestolen te worden, ver-
gebeurde? Op een morgen vond men zijn lijk in een mande hij zich en loerde grimmig,
sloot met verbrijzelden hersenpan en met messteken De lucht dreunde; de torenklok van MIguelete te
doorboorden buik. Nooit kwam uit, wie het gedaan Valencia luidde. Negen uur. In de verte hoorde men
had. ^ar knarsen. Honden blaften op de boerderijen en
Zelfs de kranten van Vaiencia vertelden van de het kwaken der kikkers wisselde af met het plassen
toestanden in de huerte, waar bij het aanbreken van waterratten en het melankoiisch gekrijsch der
den nacht de menschen hun deuren barrikadeeraen, uilen.
en zich in hun egoïstischen angst weinig om hun Sento telde de uren die van den MIguelete sloe-
buren bekommerden. Wat de alkalde (dorpsburge- Sen- Dat was het eenige dat hem wakker hield, want
meester) Antonjo betrof, die vloekte en schold als door het liggen in de ongemakkelijke houding, be-
een heiden, als de overheid hem op dien toestand sonnen zijn ledematen te verstijven. Elf uur: zeker
wees en hij verzekerde met pathos dat hij en zijn kwamen zij niet.
broeder, de alguacil (secretaris) Sigro mans genoeg Plotseling zwegen de kikkers. Op het pad werden
waren om de booswichten te pakken. twee donkere gestalten zichtbaar, die Sento eerst
Niettemin viel het Sento in de verste verte niet voor twee groote honden hield. Zij richtten zich op.
in om naar den alkalde te gaan. Waar was het goed Het ^aren mannen, die zich gebogen, bijna kruipend,
voor? Om weer zijn flauwe blufferij te hooren? vooruit bewogen.
Dat was zeker, dat men van hem veertig duros Daar zijn ze, mompelde hij tandenklapperend. P. ontvangen) hield de heer Rijkeboer met de leer-
verlangde en als hij ze niet in den bakoven legde, i twee mannen keken naar alle zijden om, als ,\n?,en., z^aer zangschool in de concertzaal „Concor-
zouden ze zijn huisje in brand steken. De hemel be- vreesden zij een hinderlaag. Zij naderden de deur Woensdagavond een feestje, hetgeen in alle
ware! Zijn mooi, lief huisje met de blauw geschilder- van het huisje, keken door het sleutelgat en twee- opzichten goed is geslaagd. De zaal was eivol met
de raamlijsten en de schitterend witte muren, waar maal liepen zij langs Sento, zonder dat deze ze her- "^^sstellenden.
een wijnstok en twee rozenstruiken zich omheen kennen kon. Zij waren in mantels gewikkeld en REDDERS GEHULDIGD,
slingerden! Voor den ingangstonden twee rijen bloem daaronder uit zag men geweerloopen- j Men meldt uit Den Helder:
Dat deed Sento's moed rijzen. Zeker waren het Ongetwijfóld herinnert men ziclh nog de stranding
dus dezelfden die Gafarr vermoord hadden. Hij moest van den Ilaliaansclien driemastschoener de Roma die
dus dooden om zijn leven te redden. in November 1908 aldaar op de Noondcrhaaks liep.
Nu gingen zij naar den bakoven. De oene bukte Aan de wakkere bemanning van de reddingboot en
zich en stak er zijn hand in. Hij stond juist in de de reddingvlet alhier is het le danken geweest, dat
goede richting; Sento hoefde maar te schieten. Maar de opvarenden werden gered.
neen! Als hij nu schoot, bleef de ander ongedeerd. Gisterenmiddag werden onze zeehelden daarvoor sc-
Weer sidderde de arme Sento aan zijn heele lijf huldigd.
en het koude zweet stond op zijn voorhoofd. Als De" burgemeester dezer gemeente reiklc op het Raad-
hij den een doodde, zou hij weerloos aan den ander huis namens Z. M. den Koning van Ilaliü dc zilveren
zijn prijs gegeven. Liet hij ze beiden ontkomen, dan reddingsmedaillc uit aan Th. Rijkers en A. Y. Kuv-
zouden zij zich wreken door zijn huis in brand te per. resp. schippers van de reddingboot en de rédding-
steken. vlet, terwijl 20 bronzen medailles, eveneens met diploma
Intusschen werd de man die opzij stond ongedul- 1"u:1-1
dig en kwam naderbij om zijn makker te helpen zoe
ken. Samen vormden zij een donkere massa, die de
opening van den oven bedekte. De gelegenheid was
zoo mooi als maar mogelijk was. Moed, Sento, geef
vuur!
Een vreeselijke knal klonk door de heele huerta
en ontketende een storm van geschreeuw en geblaf.
mto zag een regen van vonken, voelde een bran
dende pijn in zijn gezicht, het geweer ontgleed zijn
handen en hij keek er voorzichtig naar om te zien
of het niet in stukken geslagen was. Zeker was de
oude buks gesprongen.
potten met geraniums en fuchsia, waarop de dauw
's ochtends als paarlen glansde, terwijl de morgen
zon het bruine stroodak nieuw vergulde. Om den
kleinen tuin liep en heg, om te voorkomen dat de
kippen de groenten vernielden en verderop lag de
uit kalk en stee-nen gebouwde bakoven, laag en rond
als een groote, mooi gevormde molshoop. Dat was
zijn heele bezit, dat nestje, waarin de drie kinderen,
de twee oude ploegpaarden, zijn trouwe ktüneraden
in den dagelijkschen strijd om het bestaan, en de
rood-en-wit gevlekte koe, die iederen dag naar de
stad ging, met haar klokje de slapers wekte en voor
zes realen melk per dag gaf. Hoeveel zweetdroppels
waren in de voren gevallen vfior het hem gelukt
het handjevol duros bij elkaar te krijgen, dat
hij in een pot onder het bed bewaarde! En nu zou
den die hondsvotten komen en het geld nemen?
Dat zou wat moois zijn! Hij zou zich liever in stuk
ken laten scheuren! Hij was een vreedzaam mensch,
dat kon de heele huerta getuigen. Nooit bemoeide
hij zich met vechtpartijen en in de herberg kwam
hij zelden, Zijn eenig levensdoel was voor zijn Liesje
en de drie jongens te werken en te sparen; maar
als men hem wilde plunderen, zou hij weten zich
te verdedigen. Hel en duivel! In zijn vreedzaam hart
kwam de woede van die Arabische kooplui, die zich
door de Bedoeïnen laten trappen, maar als leeuwen
vechten als men aan hun goed komt.
De dag verliep en Sento wist nog steeds niet
wat te doen. Toen ging hij in zijn nood naar den
bewoner van de hut naast hem, een ouden kerel, die
nergens anders meer goed voor was dan om gras te
snijden of kruiden te zoeken, maar van wien men
zei, dat hij in zijn jonge jaren meer dan een onder
den grond had gebracht. Bij hem wou Sento raad
inwinnen.
De oude luisterde aandachtig naar hem, terwijl
beschikbaar gesteld waren voor de bemanningen van
de reddingboot en de reddingvlet.
NOG ERGER.
Naar men meldt, bedraagt het tekort in de kas
sen van de polders waarvan de overleden burgemeester
van Zaamslag. dc heer P. J. Wortman. ontvanger-grif
fier was, niet f 20.000 maar ruim f 30,000.
DIE ZAL BLIJ GEWEEST ZIJN.
De heer B. van Hjjfie. winkelier te Phikppine, vond
verleden week in den trein van Ter Neuzen naar Gent,
een portefeuille niet ongeveer f 10,000. De portefeuille
werd overhandigd aan den stationschef te Selzaete,
Voor den oven zag hij niets; zeker waren de roo- waar bleek dat deze verloren was door een paarden-
vers gevlucht. Sento wou hetzelfde doen, toen de handelaar uit Leeuwarden.
deur van zijn huisje geopend werd en Liesje ver
scheen in haar onderrok met een olielichtje in de
hand. Zij was door den knal opgeschrikt en keek
angstig rond, terwijl ze luid haar man riep.
dmei ep uba iipn ©pn©j©Ji3f8|j 'apoou }©h
IN" DE DORSCHMACHINE.
Gisteren had in de buurtschap Twekkelo een vreese
lijk ongeluk plaats. Een zoon van den 1 radbouwer
Roerink op de hoeve 't Brunink had het ongeluk bij
het verrichten van eenige werkzaamheden op 'den deel
zijn oogen op de dikkë sigaret gevestigd bleven, die
hij met zijn vereelte vingers rolde. Sento deed goed der dooden lieten schijnen, stieten zij een kreet van
het geld niet te geven. Laten zij op den weg rooven. verwondering uit.
als flinke kerels en hun huid eraan wagen! Hij was Het waren Antonio, de alkalde en Sigro, zijn trouwt
nu zestig jaar oud, maar ze moesten eens bij hem
komen met zulke dreigbrieven!... kort en goed, was
buurman besloten zijn eigendom te verdedigen!
De kalme vastberadenheid van den oude werkte
aanstekend op Sento, di zich tot alles in staat voel
de om het brood van zijn kinderen te verdedigen.
tot den bakoven. Hier lagen twee mannen, op den door dc dorsdi.nachiiic geerepen te w orden D - onw-
grond, de een over den ander heen. lukkige werd levensgevaarlijk verwond
Sento had goed getroffen. De oude buks had zijn i .„IIrv
werk verricht i wuLLhA
Toen Sento'en zijn vrouw het licht op het gelaat 1 Velfr .om„°.p ,hu",
- - Ie vangen, is de handel m tnesland in mo.lmveHetjes
Feuilleton.
I
19.
roman van rosenthal.
Het was in de laatste dagen van Augustus, de dag
was helder en het was warm en zonnig, maar niet
drukkend. Het koren was gemaaid en de schapen lie
pen nu in de stoppelvelden.
Therese zat in den tuin op den heuvel onder de
beide lindeboomen. Zij liet haar oog over do water
vlakte van den Dollard dwslxn. Het was daar stil
en ernstig, er was geen schip te zien, geen wolkje ver
scheen er aan den hemel. Het was zeldzaam rustig
in dc natuur.
„Hoe vreedzaam is alles", zekie Therese tot zich
zelf. „en welk een onrust en woeling heers ebt er in
de harten der menschen. van allen die ik ken
„Hoe zal het nu Wolfgang Mölenhoff wd te moeie
zijn? Wat zal de oude Hinerk gevoelen? Wat Marie
en de advocaat Het is toch merkwaardig", zoo peinsde
zij verder, „zoolang als Heinrich Rössum in de ge
vangenis zat. had ik een groot en verheven gevoel voor
hem. hier in mijn binnenste. Hoe heb ik alle midde
len aangewend dat hij vrij zou komen. Hoe kwam mij
toen zijn persoon toch zoo edel en verheven voor
- en nu, nu ik weet dat hij vrij is. gevoel ik in't
geheel geen behoefte om hem te zien. Hoe heb ik
naar het oogenblik verlangd, waarop ik zou vernemen,
dal zijn onschuld helder en duidelijk zou bijken; hoe
beangst en bezorgd heb ik mij gemaakt over hem en
zijn welzijn, en hoe was mijn hart en al mijn denken bij
hem in de dagen dat hij in gevangenis zat. En nu
nu is mijn h :rl s il en zwjgend voor hem, zoo
ruslig als hei landschap daar buiten, maar toch ben
ik zeer beangst hem te ontmoeten en waarom dan
toch? zoo vroeg fiierese zichzelf af, „omdat ik weet
dal deze man mij lief heeft en ik ik heb hem
niet lief.
„Het was medegevoel, medelijden, aandeel In zijn
droevig lot, dat mij om zijnentwege deed meegevoelen,
vooral omdat dit leed hem om mijnentwili ats 't ware
was berokkend. Dat hield mij in spanning, drukte als
een centenaarslast op mijn gemoed. Maar nu hij vrij
is, ben ik weer "kalm. bevredigd en voel ik in mijn
binnenste niet het minste verlangm om hem te ont
moeten. Het zal den armen man g ooi leed veroorzaken
als ik zijn aanzoek niet met ja zal kunnen beantwoor
den en ik zou veel willen geven als ik hem dat zware
en droeve oogenblik zou kunnen besparen, -het is
een bitter loon voor al hetgeen hij voor mij heeft
gedaan. Ja, ja. het leven is voor vele menschen hard
en droevig. Het schoonste wordt vernield, al onze hoop
vertreden en vertrapt en het ongeluk loopt blinde
lings voort, alles omver duwend, soms vermorselend
wat in den weg komt. En wat heb ik toch gedaan,
dat het lot mij al deze rijkdommen in den schoot
werpt en mij bovendien de liefde geeft van een man
als Arendberg, tot wien mijn hart zich ook wendt
met groote liefde? Dat weet ik nu, nu de gevoelens
voor den advocaat zijn veranderd en verhelderd. Wat
heeft die arme man misdreven, dat het noodlot hem
zoo vervolgt."
Therese was ernstig en weemoedig gesterad, toen
haar broeder verscheen en advocaat Heinrich Rössum
aandiende.
Heinrich volgde Mario bijna op den voet, hij leek
opgeruimd en zijn tred was vlug en veerkrachtig en
zijn oogen stonden hoopvol.
Therese's hart klopte onrustig, toen de man over
wien zij zooeven nog dacht, eensklaps voor haar stond
Haar ziel was vervuld met groote droefenis. Zij stond
op en met neergeslagen oogen trad zij haar be
zoeker tegemoet
„U heeft zich zoo bezorgd over mij gemaakt," zeide
Heinrich met bevende stem en greep Therese's hand,
die zij hem onwillekeurig liet.
Zijn hartelijke handdiuk werd evenwel door haar
niet beantwooid en nog steeds hie.d zij de oogen mui;
alguacil.
De huerta kon nu weer rustig slapen, daar zij
haar bewakers verloren had!
Het Volk.
Letterlijk groententufn, naam voor de vrucht- verzekering Dc Eendracht beleeft kwade dagen."De di-
bare vlakten om Valencia. recteur, de heer J. Bassert Gz.. en de commissarissen
nog enorm. Men handelt al direct op Londen en ge
regeld gaan er wekelijks zendingen derwaarts, die een
waarde van ctttelijkc duizenden guldens vertegenwoor
digen.
ONDER DE ALKMAAKSCHK WINKELIERS.
ALKMAAR, 18 Jan. De Alkmaarschc onderlinge glas-
den grond geslagen.
Heinrich beschouwde dit als een gevolg Yan be
deesdheid en verlegenheid en ging voort:
„lloe gelukkig maakt mij uw deelneming, zij was
mij als een ster der hope in den nacht die mij om
gaf, en ik keek tot haar op, als naar uw beeltenis."
„Het verheugt mij zeer, dat u weer vrij is," zeide
Tliere^e met bevende stem. „Ik had diep medelijden
mat u, een valsch beschuldigde, en van die onschuld
wis ik heilig overtuigd en zoodoende streed ik voor
die overtuiging."
Heinrich keek Therese bij deze zoo eigenaardige
woorden kalm en scherp aan toen maakte zich een
onbestemd en groot gevoel van angst zich van hem
meester. Het was hem alsof zijn hart een oogenblik
stil slcnd.
„Alleen medelijden?" vroeg hij haperend.
„Medelijden deelneming 111 uw onverdiend lot
hartelijk medelijden," zeide Therese zacht.
Heinrich werd bleek, sidderde, het was hem te moe
de, alsof de grond onder hem wegzakte. Hij keek
Therese onderzoekend aan.
Hij ontmoette haar droeven blik.
„U kunt aanspraak maken op mijn hoogachting en
vereering, nog meer dan vroeger, mijnbeer Rössum,"
zeide zij zacht. „Ik vereer in u een eerlijken en bes
ten vriend, die zooveel voor mij heeft gedaan, ik
ben u zeer hartelijk dankbaar en zal dat ook steeds
blijven,"
„Ik dank u mejuffrouw voor uw deelneming, welke
u mij heeft betoond," zeide nu Heinrich. „Mijn hart
behoo#rt u altoos, en niet alleen ais vriend," voegde
hij er bij. „In elke omstandigheid des levens, zult
u in mij dengene vinden, wien uw welzijn boven alles
ter wereld ter harte gaat, die voor u en voor uw
toekomst den goeden God zal bidden."
Medelijden met Heinrich had Therese geheel haar
kalmte deen verliezen, de tranen liepen haar langs
de wangen.
Heinrich keerde zich om. hij kon nu wel heengaan
en juist op dat oogtnm.k Slapte Arendberg den heu
vel op. Deze moest bepaald de laatste woorden heb
ben gehoord, juist genoeg om daaruit een voor hem
verkeerde gevolgtrekking te maken.
Heinrich keek mijnheer Arendberg een enkel oogen
blik doordringend aan hij zag hoe de Hollander
naar Therese keek en begreep nu eerst duidelijk hoe
wanhopig zijn zaak stond en dat hier geen helpen
meer mogelijk was. Hij boog dus beleefd en verliet
toen den tuin.
„Was dat de advocaat?" vroeg Arendberg grimmig.
„Hij was het," antwoordde Therese zacht en be
droefd.
„Een knappe man," meende Pieter.
„Een nobel een edel mensch," verbeterde The
rese.
„Hebt ge met hem over uw bruiloft gesproken?"
vroeg Arendberg bits.
„Over welke bruiloft?" vroeg Therese niet weinig
verbaasd.
„Wel over de uwe met dien mijnheer den advo
caat," riep Arendberg opgewonden uit.
„Juist het tegendeel, mijnheer Arendberg. Ons on
derhoud was van een zeer droeven aard."
„Ja, u schijnt zeer bedroefd en ernstig. Het is
zeker nu wel het oogenblik voor mij om te vertrek
ken en niet terug te komen?" vroeg Arendberg.
„Wanneer u dat met alle geweld wilt."
„Dat weet u beter. Ik wil juist met alle geweld
niet."
„Welnu, dan zie ik geen enkele reden dat u het
zoudt doen," zeide Therese blozende.
„Dus u verlangt het niet?" vroeg de Hollander
met nadruk.
„Nsen, ik verlang het niet"
„En a.s wat moet ik hier dan blijven, Therese?"
,.B antwoord die vrarg zelf, mijnheer Arendberg."
„Geheel naar mijn verlangen?"
z 1de Therese, terwijl zü den Hollander met
haar groote, wa.me oogtn aanzag.
„Dan blijf ik hier a.s uw verloofde en straks
als uw man."
