Voor Dammers.
ft
Zaterdag 18 Februari 1911.
55e Jaargang. No. 4867.
TWEEDE BLAD.
Alias betreffende deze rubriek te richten aan het
Bureau Schager Courant en voorzien van het opschrift
„Damrubriek".
Oplossing Probleem No. 25,
van P. J. Waiboer te Anna Paulowna.
Stand zwart 13 schijven op: 2, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 12,
17, 18, 21, 26, 39 en een dam op 13.
Stand wit 15 schijven op15, 24, 25, 28, 30, 31, 32,
33, 86, 87, 38, 41, 44, 45 en 46.
Oplossing:
Wit: 45—40. Zwart: 39: 50.
15-10. 5: 14.
83-29. 60 22.
29-23. 18:20.
32-27. 13: 32.
27:18. 12 23.
t 87: 10. 26 37.
25: 1 en wint.
Goede oplossingen ontvangen van:
P N. te Oudesluis, D. A. B. te St Maarten, J. B.
fe Utrecht, G. de W. en H. J. G. te Schagen, II.
A. te Oudkarspel, K. V. te Koegras.
Probleem No. 27,
van J. Yardon, Caön (Frankrijk),
fs Zwart
nu gaande PViIHpi
Oi algpineeu kiesrecht ons redden zalGelooft he
biet, vrienden! Als er lui zijn. die 1 u wijs wüL.i
maken, zegt dan maar gerust, dat ze t liegen, bcwu.»i
of onbewust.
Zou 't dan uit zijn niet onze veel te groote uitgi
ven, b.v. voor het militarisme4? En in Frankrijk dan /1
En in DuiLschland dan'/t Daar is alg.-meen kiesrecht,
al jaren. Weet ge nog 'n duurder land dan Frankrijk?
Weet ge nog 'n armer dan Duitschland? Och, wat daar
't geval was, zal 't overal wil zijn ai wordt n libe
raal Minister, dan is hij nog geen Minister-liberaal.
l)c menschen blijven „menschen", en t zijn meestal
do stillen, de luisteraars, de niet-praters, die eiken dag
trachten iels wijzer en beter Ie worden; en uit hunne
rijen zal er telkens een le voorschijn treden, stil en
bescheiden, die trachten zal de scheuren cn giten in
ons maatschappelijk gewaad wat te heden. Telkens iets;
over „Het groote Europeesche Dwaalbegrip", dan zoudl
ge uw handen in eikander slaan, 't Gaat nu weer
over de Donau-monarchie, waar de minister van Oor
log. admiraal Montccuculi. nel zoo kalm om 145 mil-
lioen vraagt, als wij 's middags om nog 'n lejxl je jus.
Het leger vraagt iets minder; dat zal 't met 7o miilioen
zien te stellen; maar 't einde is toch, dat de gewone
begrooting met 100 milliocn meer dan verleden jaar
zat verhoogd worden; en dan nog 100 milliocn voor
do vijf volgende jaren en 65 miliioen voor de toepas
sing van do wet op den tweejaiigen diensttijd en 75 niü-
lioen voor onvoorziene uitgivcn, en dan zal men er
zoowat wezen; dan kan men „met kalmte alle gebeur
lijkheden afwachten". Zoo staat 't er woordelijk. Er
staat niet bij. waar die arme Donau-menschen. «lic
Hongaren cn die Oostenrijkers gedurende dien tijd van
leven moeten. Of zijn ze daar zóó rijk, dat ze dan
toch nog geld om te elen overhouden'? Nu, dat moet
dan wei 'n gezegend "land wezen l
Maar wat ik zei: altijd over die legers en vloten
en leege schatkisten te schrijven, gaat óók vervelen. zeven man voor n speld, zeven geslachten voor
Het obsedeert 'n mensch ten slotte zóózeer, dat hij enkel denkbeeld. En wie t vlugger w 1. kcml in con-
geen krentenbroodje meer zou durven smeeren, uit füct met de logische orde, die de natuur gesteld heeft
vrees te roekeloos te wezen. tusschen het denken cn de daad, tusschen zaadkorrel
Als we maar eerst eens algemeen kiesrecht hebben, 1 en vrucht; de ruimte daar tusschen, die groeien heet,
dan is al dat geklaag en gejammer over die geklweg- j Z(Ju men ook ,veiliglieid' 'kunnen noemen,
gooierij uit. Dan behoeven we, als we over andere Wilt ge daaraan denken bij het lezen der brochure,
landen praten, waar men altijd geld te kort komt, ,iéc wezenlijk heel pakkend gesteld is en nu bij tien
er niet meer bij te denken aan ons eigen land. Want duizenden over 't land verspreid wordt*? Ook boeren-
dan rijn hier alle kwalen genezen. Dan worden de kèol kan smakelijk worden opgediend. Dit echter is geen
loonen hooger, dan worden de levensmiddelen goed- ^boerenkool", maar boerenbedrog,
kooper, dan schaffen we het leger cn de vloot af, dan i v H. d. H.
zal het hier het land wezen, waar we als jongens I
op school van zongen, dat 't het beste en heerlijk-
ste land ter wereld is. Dan loopen we geen soldalen I
meer tegen 't lijf. die nu eenmaal den naam hebben
van „onverzadelijK." te zijn, dan worden er geen dure
militairen meer beleedigd met woorden als „doodvre- j
ter" welk scheldwoord ze deelen met krantenschrij
vers en dominéés, dan wordt de koffie goedkooper en
't flanel, en als de Koningin jarig is of Troelstra of
En die beide woorden kwamen mij in herinnering, blieft," zei hij haast, onderdanig. Zoodat Teun, <lo
toen ik van de jyoote bewtigjng hoorde en las, die doortrapte en door-de-wol geverfde, hem aankeek
Scbetsen uit ie Eecbtzaal.
met gezicht van: Hoe heb ik 't met Jou? Ben-Jo
nou waarachtig
,,'k Heb geen bier," zei de baas stuifweg, kijkend
naar de deur.
..En daar dan? Wat Is dat dan?" vroeg Teun. wij
zend naar fleschjes-lager, die netje» op een rijtje
stonden uitgestald bij 't buffet. De baas antwoordde
niet. Voegde z'n neuspunt eens af met den niigen
rug van z'n hand. Keek Hein nog eens an. Vroeg
toen. barsch-kortaf: ..Twee bier Ss tien cents. Hebbe-
Jullle spie?" Blijvend wachten. En Hein knoopte z'n
roole-zakdoek los. De baas gluurde met Kpottix-ioc-
rende oogen, naar wat er nu te zien kwam. Legdo
toen met haast-deftig gebaar, een gulden neer op 'L
tafeltje. Teun's vinnige oogen keken den baas aan,
op 'n manier... Maar de man had, dood-bedaard en
ijzig-onverschillig, tweo fleschjes-iager op de ton
bank gezet. Een... Twee... Toen glazen gehaald. Toen
't bier ingeklakkerd. Vervolgens den gulden van Hein
laten rinkelen op 't zink van z'n buffetje. 'm Daar
even rustig Indifferent van minachting nog
eens danig bekeken; tusschen de vingers gedraald-
Eindelijk kleingeld voorgeteld. Ze hadden samen nog
broodjes met kaas gegeten. De baas was nu Iets
kalmer. Sprak toch geen syllabe. Zat, voor de leus
krantje lezend, te wachten, te waken, totdat die tweo
opstapten... Keek hen, toen ze den landweg opsjok-
ten, na. Smoesde wat met z'n Ijlings ln winkeltje te-
I ruggekeerde vrouw, die nog wit-zag van emotie
Teun, de onverschillige, was al-gauw van Hein de
Zwart afgegaan. „Nou", zel-le, toen ze op den kruis-
I weg stonden, „dus je gaat niet mee naar Rooie-
Kareltje?... Zeg, hóór nou toch 's evenMaar
j Hein was al weg. De ander schokschouderde. Liep
1 op een sukkel-drafje voort. Hij kón niet langer zon
der een „proppie", al was er een fortuin mee ge
moeid geweest... Wat dien Hein betreft, zou best
VRIJ!
GELOOFT U DAT?
Tegen den avond hadden ze samen afgesproken schikken. Gekke bul van zoo'n eerst en dag. Waa
i ucuvi. vi. «v» «v 0... w - zou hij thuis komen. De buren wisten er niets m>g niet gewend. Dat 's alles. En terwijl zich een
n ander hooggeplaatst persoon, dan steken we met van. Dachten dat hij eerst over een dag of tien vrij spotgrijns krlngde op de vale boevetronie vanTeuu,
plezier de vlag uit. Dan keeren de omstandigheden was... 't Had hem, dien morgen, nadat-ie de achter- hekte hij met z'n bleeke tong. over do lippen, ver
weer terug, zooals Job die in rijn goeie dagen had, poort van de gevangenis was uitgelaten, strijd ge- langend naar den kring van z'n kornuiten, bij Rooie-
en wasschen we onze voeten weer in wijn, zooals we kost. En half was-ie blij geweest, dat Teunis, die j Kareltje, Liep Hein al-maar verder 't veld in, do
gelijk met hem vrij kwam, toen met hem mee was banden in de broekzakken; huiverend in zijn dun
smachtend naar thuis, naar z'n Lien... Maar
hij had 't beloofd. Eerst om zeven uur... En Lien
zou 's kijken wat voor kerel d'r vader was als-ie
wou... Diezelfde vader, waar ze dan zoo'n grooten
mond over hadden
onze hoofden met olie zalven zullen.
Och, wat zou dat gelukkig wezenWant ze mogen geloopen. Hij had tabak gekocht, 't allereerst, want
daar iri Den Haag al wijs en verstandig rijn, en geleerd naar een pruim snakte-ie. Ze slenterden den buiten-
op den koop toe, ze mogen er al doordrongen wezen kant op, de singels langs, 't veld in, een stillen
van groot cn innig plichtsgevoel, om voor land en landweg op... Hij merkte wel, dat de menschen Iets
volk altijd het besle te willen en te doen wat voor bijzonders aan hem bespeurden. Een boertje wierp,
land en volk het besie is, zoolang het gansche zonder te groeten, loerend-schichtig oog op de twee,
hoort ge? het „gansche" volk er geen zitting heeft zwaaide met z'n zweep over den rug van z'n voort-
er althans niet vertegenwoordigd is is het niets sukkelend paardje. Spuwde eens naast zich heen.
gedaan. Maar is dit eenmaal hel geval, dan zal de Dacht blijkbaar: fijn volkje, die daarHein de
werkman n werkman kunnen afvaardigen, om zijn Zwart z'n kraag opgeslagen, liep met voorover-ge-
belangen in 's Lands raad te bepleiten, de schrijver bogen kop, ontwijkend den blik van wie hem tegen-
'n schrijver, de bakker 'n bakker enz. en het zal kwamen... 't Schroeien van de schaamte bedierf hem
niet meer rijn 'n onder onsje van lui, die den dag het genot van, na anderhalf jaar, vrij te zijn. In de
rond praten of rond zwijgen, en alleen maar denken laatste dagen had hij zoo gesmacht naar die vrijheid
aan hun persoonlijk belang of aan 't belang van 'n dat-ie 's nachts, liggend op zijn platgeworden stroo-
kapitalistisch clubje. Dan zat wat ik reeds zei matras, niet meer in slaap kon komen. Dan ,lag-te
alle ongelijk 'n einde nemen, alle bevoorrechting en te luisteren naar 't getjingel en 't half uur- en heel-
alle uitsluiting ophouden, dan zal de een niet meer uur-slaan van de klok, die-je kon hooren in z'n cel.
zeggen tot den ander: „Doe uw plicht!", want zij zul- En dan troostte hij zich met 't idee van Lien te
len allen hun plicht doen, alle medewerken aan het zullen terugzien. Lien was vijftien toen 't gebeurde
I groote werk der beschaving en der volkomenheid, en met hem... En Ka had 'm beloofd dat zij er wel
'de klachten zullen tot de geschiedenis behooren. voor zorgen zou, dat Lien vader niet ging minach-
Stand zwart 7 schijven op: 2, 7, 13, 17, 18, 21, 23 en Zoo of ongeveer zoo staat 't te lezen althans te teb- Ze zou 't haar, als ze van tante in Dordt, waar
een dam op 48. vaslasm in dc brochures da- sociaal-danooralen, Lien hadden heenseatuurd Tanwege de praatjes
Stand wit 9 schaven op: 24 26, 81, 32, 33, 36, 36, 39 NWjke brommes titans verspreid worden en 't loeteg- der mensehen en vooral van de buren, allemaal
eIV j-i vi i x j -x i-v. gen op 'n groot volkspetitionnement, dat, bij slagpn, we' zdo uitleggen, dat Lien 't begrijpelijk vond....
Oplossingen van dit probleem in te zenden uiterlyk heilstaat voorspiegelt- Geen rijken geen HeIn most dat nu maar 06118 aan haar overlaten...
Maandag 27 Februari aanstaande. I armeh, geen winst, geen Vette,'gèen honger,' geen DM zou best terecht komen Hoefde-ie zich,«een
i broodnijd, geen rassenhaat, geen oorlog, geen trouwe- steek van aan te trekken. Ze Is toch een, best wijf,
EEN MOOIE REMISE. loosheid meer in liefde of vriendschap, niets meer van 016 Ka! had-ie gedacht, s nachts liggend te soezen
Onderstaande stand kwam voor in een party gespeeld dit alles; maar 'n heilstaat, waarin het kwaad zól worden °P z n pmtgeworden celmatras. Menig wyr zou dat
tusschen de heeren G. Woudenberg, Rotterdam (zwart) uitgeroeid zonder den -vrijen wil afbreuk te doen, wat toch anders aanpakken... Maar als Hein d r by haar
t rnioioor a m«tardom %vJL >n m0eiliik \raagstuk ïs voor God ten minste bezoek in de gevangenis gevraagd had: „Hoe pat
maar waar de socialisten wel kans toe zien. Dan zal t met Lientje. Dan had Ka d r lippen geruststellend
vooruitgespitst en hem aangekeken met vroolijke
en J. Rozelaar, Amsterdam (wit).
Zwart.
De hand, waarmee-ie een paar minuten nadat
de torenklok zeven uur had verkondigd de deur
opende van die voorkamer, twee-hoog, waar Ka en
L'en nu woonden... Die vingers, ijskoud van 't uren
lang rondsjokken en, meer nog, van woest verlan
gen. Ze beefden...
Eerst zag-ie niks. Heelemaal niks. Toen merkte-ie,
a hter in het vertrek, in een rieten armstoel met
kussens, -Ka, gemakkelijk uitgestrekt, de voeten
op een bankje. Snurkend, zoo zwaar, zoo vreemd...
Uit voorzichtigheid had-ie de deur eerst gesloten.
Rondgekeken, onderwijl z'n hart bonsde, hamerde,
met 'n kracht, 'n felheid... Of Lien er dan niet was.
Toen had-le Ka aangestooten. Tegen d'r arm. „Ka!...
Ka dan!..." Ze was haast niet wakker te krijgen.
Schrok eindelijk op. „Wat is er?... Ja... O, bent u
daar!?" Maar ineens herkende ze hem. Bleef 'm
aankijken, eerst wezenloos, toen begrijpend... Toen
zich herinnerend... Hij stond te wachten, terwijl iets
bangs op hem begon neer te drukkenWaarom
wFt-ie niet... Maar 't klemde, 't schroefde hem de
keel vast. Hij zag om zich heen. In de kamer. Wist
niet of-ie wel aan, 't goeie-adres... Maar daar zat
ze toch, z'n eigen Ka. De dikke, breed-heupwiege-
lende vrouw dribbelde in de vreemdsoortige mooie
kamer rond. Had 't licht opgestoken. Zag daar staan
den schralen man in z'n dunne, vale plunje. Den
vóór eenige uren ontslagen tuchthuisboef. Die vroeg,
waar z'n kind, z'n Lien was... Nóg altijd niet begrij
pend. Met stijgenden .angst in de smeekende oogen.
Ze dribbelde rond, de dikke vrouw Wist niet hoe
aan iedereen en voor niemendal alleen dat gedoceerd
j worden, waarom, de gansche schepping zucht, en al- oogen van: „Alles best, hoor.
i len zul ïen het met maasbanden a.mnemen om er 'n Ia 1 dmster van z'n cel lag Hein dan te glim-
Daieis van njeiuk t?bouwen voor anderen en voor lach6n bÜ 't denken aan de opgeschoten, forsche, aar- zij 't hem duidelijk zou maken. Werd gestoord in
SilveS ral in V^T^tade de di^e meid' die straks thuis zou vinden... Van haar roes-slaap - op eens vuurrood, 't Most ook
soon tot 'don derde en de derde tot eerste worden de moegelijke stemming maakte hij kouw- maar uit zijn. Ineens dan maar... Met al die „flauw
of maakt want het solidaire denken zaL deze oniiüst- .bewegingen, alsof-ie van een denkbeeldigeu pruim tjes..." Ze zou m wel even...
no,7 genoot Maar 't doorstroomde hem als heerlijke tin- En die woorden, uitgesnerpt met uitdagenden keel-
hoi met verdragcm Dan »oidt hel palr^ Taa pteler en leTC0Jslust_ ln aI 2,n ellende_ het Mapk Tan drl(ti?, nog hal,dronken wijf, aioegen hem
vo/mSi Ihrnri^ e? bk,ed- Hii zou z'" Llcn weer b|J zlch hebben. Tus- ln 't vale angstgealchL Deden hem pijn in de ooren...
J ÏS. tiï^iiS, O,™, achen llcht-en-donker op zijn knie zetten, net als Van: wat o( hij, zoo'n vent. (lle baar anderhalf
boiler zilten we toen ze nog zoo'n kleine hummel was, en haar dan jaar voor alles had laten opdraaien, nog te 2
palmboom symbool van djj& trede T he'hfff' plagen. Aan d'r dikke blonde vlechten trekkenwou hebben... Dan most-ie 't maar vertellen.
lied te zingen van „Vrijheid, Gelijkheid en Broeder
schap."
Larie, broeders I LarieApekoolLorrcd raaicrij an-
Wit
Zwart aan zet zynde vreest verlies, doch redde even
wel de party door de volgende mooie combinatie
Wit: Zwart: 24—30.
85: 22. 11-17.
28: 10. 17: 48.
2514. 48 36.
Eenige standen, voorgekomen ln den
wedstrijd te Scbagen.
In de party P. Nannes—D. Jimmink was de stand:
Zwart 5 schaven op: 16, 17, 19, 26 en 30.
Wit 6 scbyven op: 18, 27, 28, 37 en 40.
De heer Jimmink (zwart) speelt nu 19—23 (wit 28:19),
zwart 80 34 (wit 40:29), zwart 17—221 Wit is nu ge-
dwohgen de schyven op 27 en 37 te laten slaan.
Het is een mooie en zeldzaam voorkomende remise.
De heeren Zuidscherwoude (wit) en D. A. Blom (zwart)
hadden bun stand als volgt
Zwart 5 schyven op: 7, 13, 17, 29 en 39.
Wit 5 schyven op: 16, 26, 32, 37, 40 en een dam op5.
Zwart aan zet; speelt 89—43, waarop wit de party
uitmaakt.
Wit: Zwart: 39-43.
40- 34. 29 40.
26-21. g 17:26.
37-31. 26: 28.
- 5: 11.
Een verrassende beslissing.
MerinsÉe Briera.
ALGEMEEN KIESRECHT.
„De Volksregeering is de beste; m&ar.men heeft
er 'n volk van goden voor noodig."
NRousseau.
„Leert u eerst fatsoenlijk gedragen; dan zullen we
verder zien."
John Burns.
1?
„Ontwikkel 'n mensch en geef hem 'n betere om-
f geving, dan wordt alles geleidelijk en van zelf bi>
ter," Kapitein Roggeveen.
Scrapbook XII, „Reis-impressies."
Si'i.j 1L
O ja, we zouden best weer kunnen gaan schrijven
Qver politiek en legeruitbreiding, over oorlogsbégroo-
tingen en altijd maai- weer leeger wordende scliatkisten,
maar dat gaat ten slotte óók vervelen. Als ik u kon
laten zien, wat me nu weer gezonden is vanwege „Vre
de door Recht", waar ze mijn voor-vorigen brief ge-
plagen.
Tenminste, als ze die nog droeg. Maar daar zou ze Lien?... Lina?... Lèna... Neen, die was er niet.
nu wel te groot voor zijn geworden... Met haar Zou. waarschijnlijk, ook van zoo'n vadertje niet ge-
babbelen. Haar vragen wat ze nu wel 't liefst van diend wezen, had 't veel te goedAls „meneer
i j vader hebben wou... Een paar piekfijne verlakte hoorde van Hein... Van dat d'r vader
Zondagsche schoenen, of ee£ moSi licht bont, met
f' u k van die staarten eraan, of wat anders... Dat most Later, een week of wat later, toen Heiu
11110 c o0 mV(Xfa£ van hetgeen Hein de Zwart verdiend had in de de Zwart, betrokken in een nieuw zaakje van bi
nnen bekeert geen menschen met n programma, even- jaar... Hij hoorde 't zeggen tegen Ka. braak, met zijn advocaat vertrouwelijk zat te praten,
mm als met n traetaatje. Hoe nu spelden gemaakt weet u wat vader me daar vraagt... Toe dan, heeft hij ook van dien avond verteld... En. dat ie
woiden weet jk niet, maar vroeger kwamen er zeven moe(jer!» Met die jolige, prettige opgewondenheid, er zich, zoo verschrikt en bedroefd a!s-ie was. over
man aan to j>as. Zeven man voor eén speld Zeven die hjj 5n Z,Q Lien Vond... 't Gebeurde dat heelemaal-onverwachte. niks meer van herinne-
jaren eer n volk n les g^iooid heeft, en minstcms weJ> dat ,t door hooge tralie-raam van de cel al ^.n kon, dan dat Ka hem de deur voor den neus
zeventig eer die les zóo tot haar is doorgedrongen dat begon te daggrauwen, terwijl Hein nog lag te den- had dichtgeketst. En dat-ie de trap weer was afge-
zij haar zonder schokken,zonder bloedverlies, niet na aan dien eersten dag-vrijkomen... Dan sloot hij sukkeld van die woning twee-hoog... En dat-ie toen,
denkende bedachtzaamheid in toepassing kan brengen. de 00gen en probeerde to slapen. Straks zou de bel n,ex-precies of iemand die z'n twee handen besturend,
t grooten eerbied voor liet Socialisme, zooals jujden. Most-ie opstaan. Kon hem niet bommen. Hij leidend, op zijn schouders had gelegd, weer. binnen
het daar gepredikt werd en wordt door de oppersten den da wel doorkomen, 't Ergste was toch 't halfuur, terecht was gekomen bij Rooie-Kareltje,
onzer denkers even grooten eerbied als voor het Chns- den z-odat Teun, en Rooi^Luk, en de Zwammers, en
tendom, zooals het leefde m het hart van dien zoe- ai de anderen hadden geschreeuwd van ..Bravo, zie
kenden tunmwnianszoon, zooals Hij het uitzong en samen zaten ze hij en Teunis dien ochtend je nou wel, daar is toch Heintje weer'... Hèb ik
U1,i'ibfI.?e i? aJn,.heerljjko gel)|kenissen, in Zijn tljna op bank in be, planlKk!n. TeuIl was aj door de '1 niet gezegd?"
goddelijke Evangelie; maar het socialisme en het Chns- woj geverfd. Dien kon 't niks schelen of de lui aan De oude, al-verhardende boef, had, terwijl hij van
tendem beide, .zooals ik het in de veertig moede jaren bem zagen, direct, dat-ie zoo uit de „bajee" kwam. 't geval vertelde, den hem toegevoegden verdediger
van mijn leven heb lecren kennen, kunnen me gesto- vond 't wel amusant, wanneer een of andere juf- aangekeken. „Ik bezweer u, meneer," zei Hein de
len worden; ik ben er vies van. Door beide ben jk froUw hem zoo hangerig, benauwd aankeek. Den ge- Zwart, dat dien avond, nadat ik was vrijgekonien
't allerbest te weten gekomen wat „niet-socialisnieen ,-yaarlijken-verloopen kerel daar... Was al heele- Ais Ka me toen niet gezegd had... Als... Als 'k
wat „onchristelijkheid' is; en ervaring heeft mij gjteerd man| de vinnige vijand van geordende maatschappij... nif< gemerkt had, dat mijn Lientje
ze mij van t lijf te houden, opdat ik niet ten slotte Met Hein was 't niet zoover. Hij huiverde in de In een uiterste, misschien voor zijn bedorven le-
mijn sociaal idealisme en mijn geloof in God er geheel fnssche kou van den herfstavond. Knipoogde tegen v:i\ laatste beweging van récht te gevoelen om ie
en al bij inboete. de zonnestralen, die begonnen te glanzen. Voelde w rdeu geloofd, stak de inbreker de hand uit naar
Die twee dingen houden mij, als naar buiten levend zjcjj vreemd-duizelig, leeg in den kop in de ruime, z'r advocaat,
mensch, staande en doen mij als zoodanig hoopvol vrjje beweging van weer in de natuur te zijn... Dacht „Gelooft u dat wel?" vroeg hij, en de tranen big-
Werkzaam zijn in dien hoek, waar ik reeds meer van g^an de centen, die hij aan het politiebureau kon g«ilden over het vuile, vermagerde gezicht van den
sprak, waar Christus kleinen arbeiden. Maar de soci- balen. Toch een aardige duit, die hij in die ander- gedegenereerde.
«Uisten vermoorden net Socialisme, zooals de christenen balf jaar verdiend had. En de directeur had hem En de jonge advocaat kon zich niet weerhouden
het t Christendom doen. een riks alvast gegeven. Die zat ln z'n zakdoek ge- om zijn blanke, welverzorgde vingers te leggen in de
Ik ga hierop verder niet in; indertijd heb ik hatelijk- fcnoopt. Had-ie bij het koopen van pruimtabak gewis- smerige hand van den boef. Want hij voelde or>
heden socialistische en christelijke - genoeg moe- seld. En 't propje zilver- en kopergeld klemde hij dal oogenblik, te staan tegenover menschelijkleed
ten beantwoorden, maar 'n woord van wijze ontroering Van z'n vuisten, want die Teun, daar naast dat eerbied en medelijden waard is
heeft mij niemand gezegd; geen christen of geen soci- hem... Hij moest wachten... 't Was nu half elf, on-
geveer, en eerst tegen zeven uur zou-ie thuiskomen l
Algemeen kiesrecht?! Goedl Ik ben er vóór; maai' bad-ie met Ka afgesproken. De ander begon te pra-
zal niet zoo zot wezen, om mij al de daaruit voortvloei- ten over ergens 'n proppie te koopen. Maar Hein
ende gelukzaligheden als noodzakelijke consequenties op gaf geen antwoord. Die had zich nu eenmaal plechtig
de mouw te lalen spelden en voor zoo goed ali voorgeschreven dat Lien, de eerste maal dat ze va- verwaltungen" komt een zeer interessante" mededeë-
reeds bestaande waarheid aan te nemen. Zeker, het j ontmoette, niet zou merken, dat-ie... Niks geen ling voor van den machinist R. Breekenheimer om-
woord van Rousseau onderschrijf ik gaarne: ,,De \olks-„dranklucht" hoor! Hij zoog op z'n pruim, want trent vogels, die verongelukken door sneltreinen,
regeering is de beste"; maar achter deze punt komma moeite kostte 't hem... En niet zuinig. Maar Hein, Hij vond enkel na het doorloopen van hc-t traject
schreef hij de bedenking neer, „dal men er 'n volk van i was >n taaie, als-ie wou! „Nou, ajuus dan!" zei Teun Straatsburg-Ludwighausen met de Lloyd-expres 173
goden voor noodig had"; en dit onderschrijf ik evenzeer. I die er genoeg van kreeg. Hein bromde wat terug. aan de machine twee steenuiltjes, een waterhoentje.
Wee het volk dat in de handen der massa valt. Die Toch bleef de ander nog zitten, 't Was of ie tel- een zanglijster, twee grasmusselien, een geelgors, een
MAITRE CORBEAU.
SNELTREINEN EN VOGELS.
In de „Zeitung des Vereins Deutscher Eisenbahn-
lezen hebben over die „Zes en veertig miliioen" en der wetten niets.'*
massa moet eerst opgevoed en onderwezen worden.
De vrijheid is den bedorven mensch niet dienstig, even
min als 'n bedorven volk, dat zit te zwetsen aan bier
tafels en alleen ontroerd wordt door kans op hooger
loon en wel gelooft, dat 't in troebel water goed vis-
schen is.
De democratische Engelsdie minister John Burns
arbeiderszoon van geboorte werd op straat eens
lastig gevallen door 'n troep kiesrecht-vrouwen, die te
keer gingen als dronken matrozen en vrouwenkiesrecht
van hem eischten. Hij stond stil en hoorde haar getier
aan. Toen hij kans zag zich verstaanbaar te maken,
riep hij haar toe: Leert u eerst fatsoenlijk gedragen;
dan zullen wij verder zienl" Mr. Sain van Houten ten
onzent, heeft eens uitgeroepen, toen er weer over her
ziening van wetten sprake was: ,,'t Is heel goed om de
wetten te herzien, dat voorkomt revolutie; maar herzie
in de eerste plaats uzelf, want anders baat in het herzien
kens wat vragen wou, maar dan z'n woorden inslikte, kneutje en een groenvink, terwijl in het rooster van
Ze gingen samen naar een klein melkwinkeltje, waar den aschbak nog twee zeer vuile halfverkoolde dik-
je zoo 't een en ander krijgen kon. Toen de juffrouw snaveüngen hingen.
uit haar achterkamertje kwam en de twee zag zit- i Die trein rijdt in den vroegen morgen, de oude
-> ».t„, vogels hebben het dan druk met voedsel te zoeken,
zijn wellicht nog niet heel goed wakker en merken
dan in den morgennevel den trein niet bijtijds, die
rijdt met een snelheid van 95 K.M. in 1 uur. Groote
roofvogels worden verpletterd even goed als kleine
zangvogels, zelfs zulke uitstekende vliegers als zwa
luwen en vleermuizen kunnen het gevaar niet ont
snappen. De doode vogeltjes hadden vaak 't bekje
nog vol met muggen, vliegen en vlinders. Roofvo
gels en kraaien worden vooral aangetroffen als de
grond met sneeuw bedekt is.
Er is niets aan te doen en 't zal nog erger wor
den daar het aantal sneltreinen en hun snelheid nog
ten, aan het gele tafeltje, werd ze bleek van
den schrik. Liep direct weer terug. En daarna kwam
een man in blauw boezeroen; met bij voorbaat nijdig
gezicht; zich opwindend om toch niet angstig te lij
ken en keek hen aan met oogen... met oogen
„Twee bier, astublieft," vroeg Hein op z'n zachte
manier. Want hij had zich nu eenmaal heilig, plech
tig voorgenomen, dat-ie fatsoenlijk man zou worden...
Lien, zou 's kijken... Zich over vader verbazen... Den
ken: is d&t nou die vent waar ze zooveel over pra
ten"... Allemaal gekheid om te zaniken en te schrei
en over wat gebeurd is. Alles kon nog best in orde
komen. Hadt-je niet lui, die millioenen hebben ge
stolen en voor wie, later iedereen den hoed afnam? steeds grooter wordt.
Wel nou-dan! Lien zou 's kijken... „Twee bier astu-
(De Levende Natuur.)
