f ciri,
Grepen uit Lanfl- si Mot.
De Gezelschapsjuffrouw
DERDE BLAD.
Bimienlandsch Nieuws.
Het Leven een droom.
ï&zxX&Z'•Mchcn" zorst cr dan
wat zeer voel lijd kost en derhalve duur is. In den
1 i-egel moet dit gewas driemaal schoon gemaakt wor-
1 den, waarbij men in sommige streken kleine uien-
I schrqpclljes bezigt. Plekken, die al te dicht staan, krabt
1 men wat uit om aldus hel gewas iets uijt te dunnen.
Zelden dunt men uien regelmatig uit. evenals nu l
makeruatoeltje met drie poolen.
„Je moest liever slapen dan droomen. Komt de
dokter van avond of morgenochtend?"
„Hij zou vandaag nog eens komen Maar het ia
eigenlijk niet uoodig. Ik geloof dat ik al weer be
ter ben. Ik ben immers niet erg ziek geweest. Mij
Zaterdag 18 Februari 1911.
55e Jaargang. No. 4867.
CLX. DE TEELT VAN ÜIEN.
De uienteelt woixil in ons land uitgeoefend op ruim
2500 H.A. per jaar, voornamelijk in Zeeland, op de
Zuidhollaiulscho eilanden en in Noondholland. In deze
provincie teelt men dit gewas voornamelijk in Goestmer-
Ambacht, Dxoehterland en in de IJpolders.
Uien zijn een gewas voor do lichte kleigronden en
de zavelgronden. In Zeelandwaar de cultuur jaar
lijks omtrent 1000 H.A. omvat, wordt het land in het
najaar op de wintervoor geploegd en in hot voorjaar
alleen geëgd en gesleept oirt het land goed fijn en
gelijk te maken. De Zeeuwen geven de voorkeur aan
éénmaal eggen, omdat herhaling dezer grondbewerking
den bodem veelal te tos maakt, waardoor het zaad
later onregelmatig opkomt.
Na het zaaien houdt men de paarden liefst van het
land. Men harkt daarom hel zaad onder, of gebruikt
voor het onderbrengen handeggen en handrollen.
In Zeeland bemest men ae uien gewoonlijk met
kunstmest, waarvoor 500 K»G. super en 250 K.G. chili
per bunder zeer veel genomen woixlt. Op lal van
plaatsen krijgt men nog betere uitkomsten door boven
dien ook met kaïniet te bemesten. Hiervan kan men
6001000 K.G. per H.A. aanwenden, naar gelang ge
bleken is, dat de grond meer of minder behoefte aan
kali heeft.
Uien gebruiken heel wat kali cn aangezien de wor
tels niet diep in de bouwvoor dringen, moeien kali-
bemestingen dikwijls zeer nuttig werken vooral in stre
ken, waar veel aardappelen, bieten of kool1 geteeld wor
den en de grond vrij licht van aard is.
Soms bemest men Üc uien in Zeeland met ammoniak-
super (geüialte .9 p.Ct. pho6phorzuur en 7 p.Ct. stik
stof) ter hoeveelheid van 700900 K.G. per H.A. Zal
de bemesting volledig zijn, dan dient er nog kaïniet of
patontkali aan toegevoegd te worden. Wie met zwavel
zure ammoniak, in plauts van met chili bemesten, be
weren dat do uien vaster zijn en daardoor beter be
waard kunnen worden.
Ook bij wintcrkool enilale aardappelen is bij vele ^roe-
wortelen algemeen gedaan &wordt. Ixidigo plekken of duDkt, dat ik morgen wel weer kan opstaan,
zujko, waar uien verdwijnen door ziekte, plant men zoo goed als vanavond heb ik mij in tan# niet gc-
vol met staniboonen of late kool. voeld. I-Iet is alsof ik wocr Jong word."
De oogsttijd der uien is aangebroken, wanneer hel „Och, loop heen," bromde de oude vrouw. „Je
loof gestreken ligt. Gewoonlijk valt dit in begin van heele leven heb je niets willen weten van ziek zijn.
September. Men maakt dan met een schrcpcltjc of met en nu denk je dat het zöo voortgaat tot het eind.
de hand de uien les, lcgi ze in dunne strooken te drogen Maar Jonger wordt niemand."
mei den bol naar de zonzijde gekeerd cn sorteert ze „Het doet er niet toe, hoe oud een nnensch is,
tegelijk in „nep"' of „kriel" en groote. Later keert als het hart maar Jong blijft," zeide de man, hot
men de regels nog eens om en bij gunstig weer zijn hoofd naar zijn vrouw omkeerend. „En het mijne
de uien na acht dagen voldoende droog om verkocht is, goddank, jong. Weet Je, waar ik zooeven over
of in de bewaarplaatsen geborgen te worden. dacht? Ik dacht, hoe het toch wel zou gegaan zijn.
Wil men uien, bewaren, dan kan, men ze bergen in als wij beiden rijk waren gewecet, toen wij jong
de bekende ronde „uienhokken" of in zoogenaam- waren. Heel rijk, bedoel ik. Zoo rijk als de dollar-
de „uienrennen". De laatste manier van bewaren heeft koningen daarginds, waar onze Richard is."
in Zeeland en ook elders alle andere verdrongen, om- j „Och, onzin!" bromde zijn vrouw,
dat zij veel betere resultaten geeft. Wij willen, daar- „Dan had ik een fabriek laten bouwen, met stoom
om deze methode iets uitvoeriger beschrijven, en al wat er bij behoort. En met honderd arbeiders.
De „uienrennen"' worden eenvoudig en goedkoop En ik had enkel heel mooi goed afgeleverd. Lapwerk
samengesteld uit los hekwerk, dat door kranünen en natuurlijk in het geheel niet. En een herberg had
palen wordt bijeengehouden en met stroo afgedekt ik laten bouwen voor arme schoenmakers, met hon-
tegen regen en vorst. Bij sterk vriezend weer dekt derd gratis slaapplaatsen."
men ook de zijkanten met stroo. De rennen zijn in I „Daar hadt Je niets dan ondank voor gehad! En
het rechte deel 1 Meter hoog en, 1 1 2 M. breed. je goede geld was je kwijt geweest!"
Men verkoopt de uien hier meestal, in balen van „Jullie vrouwen moet toch ook altijd tegenspre-
50 KG., elders in zakken van 60 KG. Zeer in het ken!"
-'--J ,Als je zooveel geld had gekregen, hadt je de
nadeel van onzen handel op Engeland wordt er met
het gewicht der balen te veel geknoeid. Ook met
de sorteering wordt dikwijls raar omgesprongen.
De grootste importeur van uien in Engeland is
Spanje; hierop volgt Egypte en daarna Nederland.
Spanje zendt de uien in, kisten, ongeveer als met si
naasappelen en citroenen gebruikelijk is.
Uien zijn blootgesteld aan vele ziekten. De gevaar
lijkste is de „mop", „bolbroek" of „kroef", welke
veroorzaakt wordt door zeer kleine wormpjes, de zoo
genaamde stengelaaltjes Tylenchus devastratrix).
Wie geregeld uien wil telen, is verplicht de vrucht-
wisseling zóo te kiezen, dat slechts eenmaal in de
vijf jaren uien op hetzelfde land verbouwd worden.
Wie de vruchtwisselin^ niet in acht neemt, zaj maar
al te spoedig ervaren, dat zijne landerijen voor uien-
teelt ongeschikt geworden zijn. Hoe meer aardappe
len en bloembollen, geteeld worden, des te grooter
is hetj gevaar, dat het land „uienmoede" wordt.
De opbrengst der uien kan sterk variëeren. Zij
kan tot 600 balen per bunder loopen, doch ook onder
200 blijven. Met de wisseling der prijzen is het nog
grilliger. Soms stijgt de prijs tot f 8 per baal om
schoenmakerij er zeker aan gegeven
„Dat is best mogelijk."'
„En dan was Je ook niet met mij getrouwd."
Dc oude man wierp het gerimpelde oude vrouwtje
bij het raam een teederen blik toe.
„Zoo? Denk je dat?" vroeg hij. „Wie had ik kun
nen vinden die beter was? Een prinses?"
„Neen. Maar de blonde Anna van den officier
van Justitie."
De oude man lachte opgeruimd.
„Na; zeventig jaar is zij waarachtig altijd nog ja- 1
loersch! Hahaha!Ja, ja, ja... een knappe Jon-i
gen was ik... de menschen zouden het nu niet meer
willen gelooven... en alle meisjes liepen mij na
„Ik niet," bromde de oude vrouw bij het raam.
„Maar ik jou wel! Hehehe! Hehehe!"
1v.^»,knn a la
Met een blik vol lle'fle zag de oud:
aan.
..Weet je, hoe ik mij nu gevoel? Net
twintig Jaar was. toen Jo mij «u.u eerst»-
mijn goed oudje."
„Nu, goeden na«ht, en slaap lekker."
zij, en streek mot do K<'rinxpe'de vinr*
glad.
„Ik voel mij zoo... zoo wonderlijk g
mU nog nooit gevoeld heb," y.'.ldc
u ik
aafl.
als
iiide ma
een ander maal beneden f 1 te blijven. Door
beide omstandigheden kan de financiëele opbrengst staat er niet."
zeer hoog zijn, doch ook buitengewoon tegenvallen. „En dan was ik dokter geworden."
ven Heblekeii dat"door aanwnnfi vin VuWItihv, De 40611 van ulen biyft 8teeds zeer speculatief. Wie „jij dokter? Hahaha! Hahaha!"
ammoniak een vaster en duurzamca^nroduct^vcrd^r? ier aan beffint- moet er da*™™ eenige jaren mee „Dat is niets om te lachen. En dan waren wij op
kre«cn dan door bemesting met chili Chili is de mest door6aan en rekening houden met den gemiddelden reis gegaan. Naar Indië en naar Japan! O, dat zou
XPrijS OVer een aantal jaren- heerlijk geweest zijn! Daar heb ik al als kleine jon
de late voor voer- en suikerbieten Voor do zaadteelt kiest men, mooie, vaste uien. gen naar verlangd. Naar Japan'
w voor ^«ermetcn. ,Deze plant men omstreeks Maart op bedden uit, die gaat!"
be." ongeveer 1 Meter breed zijn zoodanig, dat er 3 rijen „Dat
„Het Is, alsof Ik in een gouden bod lag met. roode
zijde
„Och, wat een praatjes!"
„En alsof wij alles, wat wij wel i-eng samen heb
ben gedroomd, werkelijk beleefd ha<U1en."
„Nu goed. Ga maar slapen."
„Geef mij nog een kus, oudje."
„Wat ben jo toch een dwaze man. Daar heb J«
er nog een."
En liefkoozend streelden de gerimpelde vingers 't
gerimpelde gezicht.
„Ik zal van Jou droomen, en dat wij Jong en rijk
zijn
„Mooi zoo. Goeden nacht!"
Do oude vrouw ging weer op baar krukj»; bij het
raam zitten en keek naar buiten.
Het was donker geworden. Maar een electrische
lamp op het rangeerterrein wierp als een ver ver
wijderde ster een lichtstraal In het vertrekje. lang
zaam daalden glinsterende sneeuwkristallen op de
daken neder.
„Het wordt koud," mompelde de oude vrouw bij
zichzelf. „De winter komt, het wordt ook tijd."
Eu toen dacht zij aan haar Richard, die <iaarginds
in Amerika In een fabriek werkte, en of hij nu hot
wollen buis zou dragen, dat zij voor hem had ge
breid, en dat zij hem het vorige Jaar met Kerstmis
gestuurd had.
Er werd geklopt. De dokter was toch nog de vier
trappen opgeklauterd.
„Nu hoe gaat het?"
„Dank u, dokter, besL Hij is zooeven Ingeslapen.
Zal ik hem wakker maken? Wacht even, dokter, ik
zal het licht aansteken/'
„Niet noodig. Het is hier licht genoeg."
De dokter ging naar het bed van den zieke.
Deze had de handen gevouwen en lag met geslo
ten oogen en een zaligen glimlach op het gelaat.
iucuu iii. jvu Alsof hij nogmaals van het schoone leven droomde,
"dus wat zou je gedaan hebben, als wij rijk wa- in den ^room doorleefd had...
ren geweest?" dokter nam den pols, van den slapende. Toen
„Om te beginnen, waren wij naar Leipzlg ve - wen(jde hij zich langzaam tot de oude vrouw,
hul'sd." heeft een zachten dood gehad," zoide hij.
„Naar Leipzig?" is rustig slapende heengegaan. Wees bedaard,
"ja En ik had de hoogeschool bezocht." vrouwtje. Ik zal wel voor alles zorgen
olR iH Hdblad.
deze "Dat geloof ik best Zoo n boekenworm als jij
Waar de zon op-
In Zuidholland bemest men het land voor uien
\iiiiu Paiiluivnu.
Woensdagavond hield de Onderafdeeling Anna Pau-
lowna van de V. P. N. eene vrij goed bezochte ver
gadering in het café van den heer T. van IJzen-
zee," herhaalde dat het Bestuur er nog niet in geslaagd is een goed
hH jwjg eens in verrukking. „Ik geloof dat er niets afzetgebied voor eieren te vinden. Een groot bezwaar
de Noordhollandsche platte mooiers bestaat dan de zee. Ik beb er altijd naar s.dat er te veel kleine eieren onder zijn WoMche-
j.a to 'U* is het dus, dat de leden zich gaan toeleggen op
'ongeveer 1 Meter breed zijn zoooanig, uat J z rijen „Dat doet zJj M ora toch Imar doom.
stem<ri.r<ien herfst ot vroeg in hel voorjaar (net „p^n bed staan, 35 bij 30 cM. van elkaar. De op- „Daar begrijpJe, Bleu^wn. ou(Je[1 De voorzitter de heer P. J Voogd opende met
kunstmest, meestal immonialesupcr, soms met stroo-1 b?eng«t aan zaad kan zeer variS"g. JSen zUn veremromplid gezicht met de een harte, dk welkom de vergadering en deelde med-
irr0Tob!Lr:^
jtbr i 5 L.
appelen TOl^cn, soms na gerst; hier tolt men ze vecl.il g<,le Langedhker nien en ln Zeeland meestal de bruine ..No^n mrder7,^ 9chouwt,urg hadden wU dan zullen ook betere prijzen kunnen bedongen wor-
113Het°2aaien der uien hecfl plaats van halt Maart tolI^ÏJÏÏ^wMen wij op het noodzakelijke van goed 'onder to^kOTin^to-^Elken Verder deelde de Voorz. mede dat de commissie,
hai April oenigszins vroeg maicn verdient de voor- kiembaar zaad; maar op soortechtheid tont even- u®van_den paaf^O ge6aaa. El- aangewezen voor het keuren van foktoomen de vol-
nau /vpiu, w I zeer gelet te worden. De groothandel eischt een avond waren wij naai u gende week met haar taak zal beginnen. De leden
Gewoonlijk zaait men dc uien breedwxjrpig, uit de'uuiform produkt. r ken avo?d ,v ,i(.ver een keukenmeid gehuurd. Zoo"n der Onderafdeeling. welke broedeieren koopen van
handmof nit de zaamool", wat uitstekend voldoet. Alles tezamen genomen mogen wij de uien een „pani had ik Hieveieen k goedgekeurde foktoomen krijgen voor een stel van
ïto-en daar z^it men de uien mot de rijenzaaüuachine winstgevend gewas noemen, dat den landbouwer vele ll»»-Voor mij k En een 15 eieren v-an het bestuur der afdeellng 3 cent per
imAvvXrzli gti»> 1"?15 oM van elkaar litKCJi. De voren- jaren goede winsten in den zak brengt. „Dat hadden wij natuu u koetsier en een ei terug, zoodat de broedeieren hun dan slechts 2
SaaS?mooen maar even den grond r£, want uien-, Niet te sterk kan de nadruk gelegd ^"orden op de rijtuig met twee paarden e vüla met cent kosten. Ze zijn dan evenwel verplicht de broed-
zaad ÏS, hJSSÜ, Zé 5atfag reeuluU!n op to reve?aan den secretarla' D° le,C'
In nauw verband hiermede staat 'het feit, dat men geldt vooial ook voor de thans in onze omgeving veel tuin e
t uienland nu eens wel en dan weer niet ziet vast- verbouwde ..zilveruien", waarmede men reeds te dik- „w;
het uienland nu eens wel cn UUu „v~. ...v, vcnuvuwuc „hu«kmv.. -
treden, plat kloppen of met een handrol! wentelen. Is wijls teleurstellingen ondervond door handelszaad.
de bovengrond wat droog en de grond nogal licht -
„Waarom niet liever een kasteel."
i ringstijd loopt van 1 Maart tot 30 April.
;ën een kasteel" natuuVlljk ook. ln Ttrol of Swlne- Ook geeft het Afdeellngsbcstuur ann onderafdec-
In Gelderland teeK men daarom zelf het zaad van de münde, waar de keizer altijd vlootparade houdt, een koni.nenfokstation oprichten een te-
gemoetkoming van f 2,5 per ram tot ten hoogste
„Ja, dat was zeker aardig geweest. Dan had Ik ."ekUJd loopt tot 1 Juni.
van aard"cn los dan zal°het goed werken, öp voch- jnüaulen "«n bewn'nrt daarvoor de le groote «wropto- En onte Richard" had officier i|
stijven grond liliitl het vasl drukken TCn de zoogenaamde „drielingen Het geheim van den „Ja, dat was zeker aardig 5'® str£ULt op Hierna leest de Secretaris, de heer W. Kleijn, do
ffi- achterwege Worlclfn en bieten moeien altijd aan- kcolbouw zelell voor driekw-arl in hel zaad en voor deu geheelen dag sek"?d haddeil ons moe- "btulen en het Jaarverslag, welke onder dankzegging
dnikl word™ omdat dil zaad lang ligt. vóór het do „icncultuur is het ongeveer hetzelfde. en neer geloopen, en alle militairen worden goedgekeurd.
--j groeten. heel Besloten wordt, op voorstel van den Voorzitter.
,0. wat een ijdeltuit ben jij. a, geen afgevaardigde te zenden naar de Algemeeno
wat' Als ik mijn ijzeren kruis aa Vergadering. De behandeling van den beschrijvings
brief kan daardoor ook achterwege blijven.
De prijs van zesweeksehe jonge konijnen van blau-
hebben." we Weener wordt vastgesteld op 40 cent, het dek-
„Wat dunkt je vrouw? Zouden wij ons ook een g<j]d op l()
St. Bernhardshond aan schaf fep, zooa s de Dit geldt slechts voor leden der Onderafdeeling.
van beneden, en electrisch licht. Nfetrleden betalen minstens 20 cent dekgeld, terwijl
j „Nu, hou nu maar op! Wij worden toe voor hen geen prijs van jonge konijnen wordt vast-
1 meer, en nlef jong ook. WU zijn nu eenmaal arm gestcW
en wij blijven arm, en als een mlenach al in de
god.
fHcfL^Tóp rijen vergemakkelijkt hef schoon- mi^ncK XjSer'lfwtrd™"'^/^ "Z groeten."
X bthël m'sS T„ m'1 mKS'a' ,a" ISSSwS
Uienzaad is SnTei"^Men moe. slceds znad SL'S prm'^'ÜfSuK °ok «roeten" hrl f k
•-=i J," J ?en 15 "ct resul aa4 ..'t Is wonder, dat zij je toen niet doodgeschoten j kap daardoor ook achterwege blijven
van den laakten oogst gebruiken, want voorjarig zaad flcr «Jtuur dm rïUfe «>er <V,^h
hoeft zelfs bij goede bewaring het grootste deel van zijn D F T ANTWAN
Mcmkracht verloren en wat er neg van opkomt, geeft
altijd zwakke planten. Men dient dus nimmer oud uien
zaad to zaaien. Na natte zomers cn ais het goede zaad
schaaTsc.h en duur is, wordt cr heel wat minderwaar
dig goed in den handel gebracht. Bij aankoop handelt
men verstandig vooraf een monster aan to vragen en
daarna een onderzoek naar de kiemkracht ervan in
„Za, ,k het S^teke^rvfcïï-het gerimpelde ^win^^^U het'^XX
rouwtje, die bij het raam zat, en in de win- eind aan. Het is een ellende.'
emering over de steile, roeterige pannen-1 „Een ellende? Vrouw, hoe aun je ua<. u.u ie&ecu
daken van de achterwoningen, naar buiten keek. Zij Wij hebben het toch immers goed gehad. En wij ze ontvangen worden
trippelde naai- den blauwgewitten muur hebben het leven, zooals wij het ons gewenscht had-1 XT e gelukkigen zijn de heeren Jannes
- wnAnzwvnfH nat Iran niat iftder- Nuland,
owat wia&ci gcuuiaM vau het kamertje, en nam de groene kap van de den, toch ten minste gedroomd. Dat kan niet ieder-
worden. Wie het doen kan, handelt daarom voorzichtig, lamP. <Be op een wormstekig kastje van 1o»»iia Neen. neen. En als wij het Bu de rondvraag wijst de heer Blaauboer er
indien hij zelf het benoodigde uienzaad teelt. Hierover stond.
„Wacht nog maar een poosje," antwoordde de goed voorbij als een droom. Even goed.'
'kersenhout een! Neen. neen..ouUJa j»Mn, dat de hoiSê/vnn fokteonSen deze tUdlg vnn elkni":
het "Rijksprocfsta tion voor Zaadconlrölc te Wagcningen.
wat f 1 kost. stond op,
De toch al a» van het _n uut ue uouuers van lOKtoom
gebruik van h®8!15! goed ^óOTnm, vnArrintiiia lamp, die op een wormsienig n.<u>Lje voji rciocu^i/uv -werkelijk doorleefd hadden, dan was het nu toe e 'der moeten afzonderen, wil men zeker zijn van ras-
Ti7.-~ -» 1 goed voorhij als een droom. Even f0^- zuivere kuikens.
----- - „wacnt nog maar r^^^^ltte ha- 1 „Ga nu toch eindelijk slapen. Anders ben je m - De heer B{erst€ker vernam graag of het voeren
straks nog nader. looot oude man met zyn w over gen weer zoo moe. De dokter klautert vanavond van pouitrymeel aanbeveling verdient. Voorzitter deelt
De hoeveelheid zaaizand voor ffwone uien loopt onder dik dckbad met rood geruit^over- |«i m(Kr op
mee, dat daar verschillend over geoordeeld wordt. Er
nood uiteen. Tn Mand gebruikt mm 8—12 K D; trek ,n d^ be,de heiden ag *"***- Ju Ja, oudje, je hebt gelUk- Kom h.er en geel sjJa we,
eens monsters onderzocht, die alles behalve
Wn.„zilveruien heeft men.meer noodig. In de rire- mu„r van het kamertje dat toeelUk dUennt deed ate ml/eenJn-aohtaoen... uitstekend waren. Kr bestaat echter een recept, waar-
woon- en slaapvertrek. „In de schem S i De oude vrouw strompelde naar bet b^l, hoog naar ieder ejgen deugdelijk ochtend voer kan
prettig droomen.". H»ar „laau zich over het verschrompelde gezicht met ae w vervaardigenn.
De oude vrouw strompelde terug n c<?hoen- baardstoppels, en kuste de slappe, bleeke lippen. i De beer Bjersleker verder, of er niet een
bij het raam. en ging weer zitten op haar scnoen
ken. waar men sinds jaren dit gewas teelt, zaait men
20 pond op de 100 oude roeden of '70 K.G. per H.A.
12/3 K.G. per snees.
De verpleging der uien vereischt veel arbeid, want
de grond moet zuiver van onkruid gehouden worden,
Feuilleton.
NOVELLE VAN HöCKER.
6.
Ja, dat was het eenige middel om te komen waar
hij wezen wilde, zoo overpeinsde Frits hij moest
en zou eigenaar van den Tulpenhof worden.
In koortsachtige spanning wachtte Georgine op de
terugkomst van haar neef. Daar vernam haar scherp
luisterend oor eensklaps het gerol van vertrekken
de rijtuigen. Het geklap der portieren, het snel weg
rijden verried haar dat het eene rijtuig na het an
dere, na passagiers te hebben opgenomen, vertrok.
Gingen de bruiloftsgasten heen, of
Georgine luisterde nog scherper, of zij ook nog
vernemen kon, of de rijtuigen verschillende kanten
zouden uitgaan. Maar neen, zij draaiden allen den
zelfden hoek om, en volgden elkaar in vliegenden
draf. Daarna werd het doodstil op den Tulpenhof.
Toen Frits de kamer weder binnenkwam, lag er
een groote droefheid op het gelaat zijner tante.
„Ook in Egbert," zeide Frits, „heeft de stem der
liefde duidelijker gesproken dan die van den plicht."
„Dat heeft de richting, die de rijtuigen insloegen
mij reeds gezegd," antwoordde Georgine op ontroer
den toon en terwijl Frits troostend haar hand greep,
streed zij blijkbaar met een groote droefheid, die
zij ten slotte evenwel meester werd.
„Frits," zeide zij, „is er nog een, rijtuig tot; onze
beschikking?"
„Neen tante, alles is in 't gebruik."
„Laat dan je paard zadelen en rijd naar de stad
naar den uotaris. Hij moet vandaag nog een nieuw
testament maken. Laat hem de getuigen niedene-
men."
Eenige uren later bevond tante Georgipe zich in
gesprek met den notaris, die zich gehaast had om
aan de roepstem zijner cliënte gehoor te geven, en
met de onverschilligheid van den jurist aanhoorde,
hoe de oudste neef van juffrouw Halter, de beproefde
en ervaren rentmeester, wiens huwelijk zooeven het
naburig stadje op de been had gebracht, met een
legaat werd weggezonden en verder als erfgenaam
geheel werd geschrapt. Nog onder deze handeling
hoorde Georgine hoe de rijtuigen uit de stad terug
keerden. Maar dat alles boezemde haar geen belang
meer in, zij had geen oor meer voor deze drukte en
beweging, daar stond zij nu geheel buiten. Zij gaf
Frits bet bevel dat hij zijn neef Egbert duidelijk
moest maken, dat nu alles tusschen zijn tante en
hem uit was. Zij verbood tegelijk wie ook tot haar
toe te laten, zij was voor Egbert, noch voor zijn
nieuwe bloedverwanten meer te spreken.
Frits bleef langer uit, dan deze korte boodschap
noodzakelijk maakte. Toen hij na geruimen tijd te
rugkeerde, hoorde Georgine liem buiten de deur in
druk gesprek met Louise. Hij wilde haar met ge
weld den toegang beletten, maar zij bleef er met
evenveel kracht op aandringen met haar vriendin te
spreken.
„Dat mag niet," riep Georgine zenuwachtig. „No
taris, beschermt u mij tegen deze vrouw, als mijn
neef daartoe niet in staat blijkt.'"
„Mevrouw ik moet u verzoeken," zoo richtte de
notaris zich plechtstatig tot Louise.
„Georgine slechts éen woord..." drong Louise
aan. „Ik ben niet getrouwd met Berthold Stein
ik ben zijn vrouw nooit geweest."
„Dat kan niet," wilde Georgine antwoorden. Maar
zij kon niet spreken, zoo vernietigend klonken haar
de woorden van de andere in de ooren.. Maar ook
op Frits hadden deze enkele woorden een vernieti
gende uitwerking. Hij tuimelde als door een vuistslag
getroffen achterover, terwijl een groote angst zich
op zijn gelapt afteeken de.
Egbert trad met zijn Jonge vrouw ongehinderd1
binnen, beiden nog onder den vernietigenden indruk
I van de boodschap, die Frits hen zooeven had ge
bracht.
„Louise," klonk het eindelijk van de lippen van
Georgine, „ben jij niet de vrouw van Berthold Stein?"
„Neen wanneer gij dit .van mij hebt geloofd,
zijn al ntón brieven aan u onderschept"
„Ik liet ze ongelezen ik heb ze verbrand."
„Dan hebt ge de macht onzer vriendschap te klein
geacht..."
„Maar waarom?" riep Georgine nu beschaamd uit,
„hebt ge mijn verblinding langer laten voortduren
dan hoogst noodzakelijk was? Waarom zijt ge van
morgen niet dadelijk naar mij toegesneld, om mij
uit den droom te helpen? Ik heb vanmorgen Egbert
toch voor de harde keus gesteld, van Hertha af
te zien, of
„Van het trouwen af te zien?"' riep Egbert ver
baasd, „daar weat ik niets van."
„Ik heb Frits met de boodschap belast"
„Vóór ons huwelijk?" vroeg Egbert, terwijl zijn
blik te vergeefs zijn neef zocht.
„Voor de plechtigheid kwam I'rits bij mij en ver-
tolde mij. dat u zich al wel' wat beter gevotliet, maar
niet wel genoeg om mee naar het stadhuis tc gaan.
Wij moesten daarom maar zonder u gaan. Dat waren
zijn eigen woorden. Eerst nu, na mijn terugkeer meld
de hij mij, dat ik idloor u vers tooien was en dat gn
den man, die dc dochter van Berthold Stein tot vrouw
had genomen, niet meer als uw erfgenaam mocht er
kennen. Daarop hadt u een eed gezworen en daarvoor
was de notaris reeds bij u."
„Ik geloof dal mijn diensten hier niet meer noo
dig zijnmeende de notaris, „en ik doe goed heen
te gfian."
,vIk verzoek u nog even te blijven. De dag van
hoden schijnt uitermate geschikt voor allerlei ophel
deringen, Frits".
„Frits is reeds heengegaan, tante", aldus Egbert.
Georgine beet zich op de lippen.
..Ik zal u dan later wel weer laten ontbieden", zoo
wendde zij zich nu weer tct den notaris, die daarop,
de kamer verliet.
„En nu Louise", zeide de blinde, de beide liandcn
naar haar uitstrekkend, „kom nu eens bij mij en ver
tel alles ccrs." Zij trok haar vriendin, die haar handen
had gegrepen naast zich op de canapé cn Louise deed
nu het volgende verhaal:
..Toen ik den brief kreeg, waarin gij mij de 0111-
hullingen deed en mij zoodoende een diepen blik deed
slaan in het karakter van mijnen verloofde, luid ik
een harden strijd met mijzelf le strijden. Berthold Slein.
dal weet ge zelf, was een man, die wel een vrouw kon
bekoren.
„Ik had dien man lief en het kostte mij een groote
moeite zijn beeld uit mijn hart te rukken. Maar ik
veelde al de hardheid van het onrecht, dat hij jou
had doen lijden en als was ik zelf de verslonten bruid
geweest, gaf ik hem zijn wcord terug. Dc plotselinge
kermis van zijn karakter had mijn geluk verwoest
en een zware zenuwziekte wierp mg op hel ziekbed,
waarvan ik eerst na maanden tobbens en veel ellende
ben hersteld. Daarom kon ik u mijn besluit niet schrij
ven cn toen ik eindelijk daartoe in staat was cn ook
lust .gevoelde, was cr een wisseling gekomen in mijn
leven. De beslissende stap wilde ik evenwel afwach
ten. yoor ik u dat meedeelde. Bcrtholds' broer. Karei
Stein. had het. ongeluk zijn vtouw te verliezen cn
ook zijn zoon. Do knaap stierf aan de mazelen cji
ook de moeder, die het kind had verpleegd, werd
door dezelfde ziekte weggerukt. De weduwnaar zou
nooit aan oen tweede huwelgk hebben gedacht, maar
hij achtte mij en hij wilde mij een zekere toekomst
verschaffen. Het was een edele daad van hem. want
ik was een schaduw van vroeger. Ik zal ook niet
verzwijgen waarom ik zijn achting had verworven, het
was de daad. die ik moest doen uit achting Noor
mijzelf en u, lieve Georgine.
Berthold nam het zijn broer zeer kwalijk, dat hi|
