De Wognummers in
Zwitserland.
Wat er zucht.
Van een vriendelijke hand ontvangen wij cenige me-
dodeeJingen over do reis van de Zangvereniging Jaoob
Kwast uit Wognum, in het zoo mooae Zwitserland.
Van uit Amsterdam werd naar Brussel gereisd, hier
een rijtoer gemaakt en vandaar met den Bazclschen
express Bazel bereikt en na een flink ontbijt werd
de reis naar Zurich voortgezel en aldaar kwam
het koor 's morgens om 9 uur aan.
Öp de reis van Bazel naar Zurich, waren wij in dc
gedegenheid het vele schoone dat Zwitserland biedt, te
bewonderen. De trein rijdt niet vlug en men heeft
nlle gelegenheid om van de heerlijke natuur te genieten
en zich te verlustigen in de zoo schoone panorama's.
die hel oog worden geboden. Te Zuiicbstonden er in
ons luxe hotel wat \ervcrscbingen gereed en kon ver
volgens een elk wat uitrusten, 3 Uur aan tafel en toen
de stad bekeken, die daar zoo verrukkelijk schoon is
gelegen aan. liet Zuricher meer, door bergen omslo
ten. De beroemde sneeuwbergen met hun geweldige
witte kruinen, daar stonden zij in hun majestueuzen looi
liet was voor ons plattelanders een overweldigend
geacht.
's Avonds hebben wij in de Tonlialle gezongen en
ofschoon het bezoek niet groot was, over het succes
dat wij Jiaddcn. waren wij zeer tevreden. De volgen
de dagen hebben wij gezongen in de kerken te Arau
en Scliaffhauscai. Het eerste is een plaatsje midden in
lui gebeigle. goddelijk-mooi gelegen en Solialfliauseai
dat weet een elk, is beroemd om zijn waterval. En als
men die kokende watermassa's daar voor. zich ziet woe
len, bruischen en schuimen, is dat iets om nooit te
vergeten, voor ons Nederlanders, die den Rijn steeds
zoo rustig en 'kalm zien.
Het was een ware lust om in die twee kerken te
zingen. Het zijn reiizengebouwen met prachtige orgels
en daarvoor gebouwd een groot podium voor net koór,
geheel ingericht voor muziekuitvoeringen, 't Zong er
perfect, het bezoek was er veel grooter dan in Zurich
en het succes bleef niet uit.
Maandag daarop hebben wij een concert gegeven
in de hoofdstad van Zwitserland, in Bern. Wij zongen
daar in den prachtigen tempel. Het bezoek had grooter
kunnen zijn, maar ook hier was het een waar genot
om te zingen. Een vriendelijke attentie werd het koor
bewezen door den Nederlandschen gezant, Jhr. Pan-
huüs, die ons een zeer mooien lauwerkrans schonk.
Chaux de Fonds was nu aan de beurt en de reis
daarheen was een blijdschap voor het oog. Vooral van
Biel naar Cliaux do Fonds was de reis interessant.
Je bent daar op ongeveer 1000 M. boven de zee en
overal is men omgeven door bergen. Direct 11a onze
aankomst hebben we oen vcrrukkelijken sledetooht ge
maakt. In Chaux dc Fonds was het nog volop winter
en er lag veel sneeuw, 't Was een heerlijke sledetocht
over berg en dal en vooral in de richting naar de
Fransche grenzen is het indrukwekkend.
In de groote Stadskirche waar wij 's avonds zon
gen. was zeer veel publiek en werd ons een palmtak
geschonken, met dc linten van het Zwitschersche kanton.
Woensdag zongen wij in Neucliatel in den Franschen
tempel, deze was ook weer goed bezet en zong evenals
do andere kerken in Zwitserland uitstekend. Deze ker
ken zijn zeer uitnemend voor koorzang gebouwd. Ons
succes was zeer groot en een spoedig weerkomen werd
algemeen wenschelijk geacht.
Donderdag daarop zongen wij voor de tweede maal in
Zurich in de groote CaUiedraal en nu was het bezoek
voel grooter..
Een bezoek aan Winterthur is gevolgd, dat is een
groote fabrieksplaats en Zaterdag gingen wij naar St.
Gallen, dit laatste is weer een mooie plaats en vanaf
den Rozenberg, dien wij beklommen hebben, is het go-
zicht op de stad verrukkelijk. In de Tonhalle zongen
wij 's avonds en door de zeer guastige recensies in
de bladen konit er op onze concerten steeds meer
en meer publiek.
De reis van den volgenden dag bracht ons naar
Biel, een tocht van 8.20 '8 morgens tot half 3 des
middags. Als men zoo als wij, graag veel wil zien,
is het wel prettig dat de trein langzaam loopt, steeds
van laag naai- hoog. Het wras weer een interessante
reis. In Biel hebben, wij bergen beklommen, maar
hooger dan 1000 M. boven de zee ging 't niet. Het
werd voor onze ongeoefende klimmers te gevaarlijk,
vooral in dezen tijd van het jaar. Het is een heer
lijk land en wij hebben bij Biel een prachtigen wa
terval gezien.
Over Lausanne zijn wij naar Montreux gereisd, het
Nizzn van Zwitserland, dat onbeschrijflijk mooi ligt
midden in de hooge bergen. Daar in de hoogte weer
die witte majestueuze reuzen, en beneden alles in
zomerweelde reeds. Het is daar een samentreffen
van allerlei naties en het bedienden-personeel is een
mengeling van ras en kleur. Zwarten, Javanen, alles
ls er. Toen wij Montreux 'a avonds verlieten scheen
de zon op de bergen en waanden wij ons in een
sprookjesland, 't overweldigde.
Ons optreden trok in Montreux veel bezoek en het
succes was groot.
^Te Genève werden wij ontvangen door de leden
van de Hollandsche club en hebben wij daar voor
een best bezette zaal in de groote Opera gezongen.
Wij ontvingen van de Hollandsche club een reuzen-
krans. Het applaus was groot en Het Kwezelken
moest gebiseerd. Tot slot een souper, heel gezellig
on prettig, met champagne en laat naar bed.
En den volgende morgen moesten wij weer vroeg
op: enkele leden der Hollandsche club zouden ons
de stad laten zien. Nu wij hebben op dien tocht
weer heel veel genoten en onze geleiders waren éen
en al vriendelijkheid en hulpvaardigheid..
Wat zullen wij weer verwennen straks thuis in
Holland. Straks om half twee gaan wij naar Bazel,
daar zullen wij nog eens zingen en dan naar huis!
naar Wognum!
't Is een heeie reis geweest, zeker vermoeiend,
maar ook heerlijk om zooveel schoons te zien. Hoogst
waarschijnlijk gaan wij in October weer naar Zwit
serland en nemen dan Brussel en Parijs mee in do
reis op. De muzlekdirectie in Chaux de Fonds heeft
de vereeniging reeds uitgeifoodgd en gaarne zullen
wij weer met deze directie onderhandelen. Nog zeil
den hebben wij een directie getroffen die alles zoo
goed had geregeld en ons zoo royaal en loyaal heeft
behandeld.
Wij gelooven wel dat de naam der Wqgnummers
in Zwitserland gevestigd is, verschillende aanzoeken
om terug te komen bereikten ons en het steeds
grooter wordend bezoek op onze concerten was het
beste bewijs voor het stijgend succes.
Zeker, wij hebben in Londen \ecl gezien, maar de
reis naar Zwitserland is ons veel beter bevallen. De
natuur hier biedt zooveel aanlokkelijks en bekoorlijks
en Londen is zoo smerig en het eten Ls er zoo
onsmakelijkEn ook de zalen en kerken in Zwitser
land zingen zoo heerlijk, beter dan het Hypodromc in
Londen.
Ziezoo, redacteur, in enkele trekken heb ik u onze
•reis door Zwitserland gemeld. Wees er van verzekerd,
dat het ons allen uilnuintcnd is bevallen.
Gemengd Nieuws.
Z{jn waarde.
De Schotsche dichter Burus stond eens op bet haven
hoofd te Greenock, toen een rijk, maar gierig koopman
het ongeluk had in het water te vallen. Daar de koop
man niet kon zwemmen, zou bij ongetwijfeld verdronken
zijn, als een matroos hem niet was nagesprongen, en
j gered had. Toen de koopman van den schrik bekomen
1 was, tastte bij in den zak en gaf den matroos een
shilling. Al de menschen, die er bü stonden, waren hier
over zoo verontwaardigd, dat zij hem te lijf wilden, en
dit ook zeker zouden gedaan hebben, indien Burus niet
naar voren was getreden, en met een verachtelijken
glimlach gezegd had„Laat hem gaan mannenHij
zelf zal toch wel het beste weten, wat zy'n leven waard is."
Van Shakespeare.
Kome wat kome moet; tijd en uur vliegen door de
bangste uren heen.
Hoe ellendig de omstandigheden ook wezen mogen
een mensch moet trouw zijn.
Somtijds heerscht een mensch over het noodlot.
'n Vriendschap, die wijsheid nauwljjks binden kan,
kunnen dwaasheid en laster gemakkelijklosknoopen.
Wat wij hebben prijzen we niet naar waarde, om
dat wij het genieten.
De ongelukkige heeft geen andere medicijn dan hoop.
'n Vroolijk hart leeft lang.
Wees voor uzelf wat gij voor uw vriend zoudt wezen.
Deugd is stout, en goedheid nooit vervaagd.
Heb u zei/ 't laatst lief.
't Is niet genoeg te spreken, men moet ook waar
heid spreken.
Wees eerlijk en vrees niet.
Leen ied' reen uw oor, maar niet uw stem.
Hoor ieders oordeel, maar behoud het uwe-
Verleden en toekomst schijnen altijd goed, het te
genwoordige meestal slecht.
De wind is slecht, waar niemand wel bij vaart.
Niemand weet wat een lasterwoord doen kan.
Wanneer ieder moest gestraft worden naar verdienste
dan zou niemand ontkomen aan de galg.
KLp aan uw eigen hart, en vraag daar hoe het met
u ftaat.
DE CHAUFFEUR DIE ZICH WREEKT.
Dc Duitsche bladen vertellen een vermakelijke ge
schiedenis, welker dezer dagen plaats heeft gehad
Een bekend Hamhurgsch rechter springt in een taxi,
ten einde zich zóo snel mogelijk naar het paleis van
justitie te begeven, waar hij een belangrijke zitting moet
bijwonen.
De chauffeur rijdt met de voorgeschreven snelheid
van 10 K.M. per uur. Met groote voorzichtigheid rijdt
hij om de hoeken der straten, wacht achter een omni
bus. waaruit menschen stappen, enz.
In de taxi trappelt de rechter van ongeduld, maar
de chauffeur schijnt niets te hooren. Eindelijk schreeuwt
hij. voel woede, uit:
Waarom rijdt je op zulk een belachelijke wijze?
Heel eenvoudig, mijnheer de rechter, antwoordt
de chauffeur, omdat u mij gisteren tot 50 Mark boete
veroordeeld heeft, wegens overtreding der regleraentéu.
Sedert houdt ik me er nauwkeurig aan.
De rechter moet daarna niet veel meer gezegd heb
ben.
MIIJUON N AI RS-KI ND E REN.
Kinderen zijn een heerlijk, maar dikwijls gevaarlijk
en altijd verantwoordelijk bezit. Dat is ook de opvat
ting van den heer en mevrouw Mc Lean, wier spruit
te ocniger tijd de bezitter zal zijn van een vermogen
van 250,000,000 gulden. De ouders vreezen n.1., "Gat
pogingen zullen worden gedaan zooals trouwens reeds
hebben plaatsgevonden om het kind te stelen, ten
einde den verwanten een losgeld at te persen.
Het kind wordt nu. naar de Amerikaansche bladen
berichten, verzekerd tegen diefstal. Hoe ver de angst
en zorg voor het behoud van het kind gaan, moge
blijken uit het feit, dat de kinderwagen, waarin het
wordt rondgereden, met staal geblindeerd is en als
een kooi geconstrueerd.
DE AMERIKAANSCHE DOUANE.
De New Yorksche douane-autoriteiten kijken den
laatsten lijd weer zeer scherp uit naar smokkelaars en
smokkelaarsters. die nieuwe japonnen uit Europa mee
brengen. Vooral in dezen tijd. nu de Parijsche voor- 1
jaarsmodes naar de Vereenïgde Staten werden over
gebracht, bestaat daarvoor reden. Want niet enkei wordt
er veel gesmokkeld in dames-gced, maar ook wordt
veelal het uit Europa meegebrachte te laag aangegeven.
De scherpe orders, te dezer zake gegeven door Loeb,
het hoofd der New Yorksche douane, heeft gemaakt,
dat honderden koffers en kisten met japonnen en japon-
stoffen door de douanen zijn aangehouden, en dat twee.
darheskleermakers wegens te lage aangifte zijn in
Hechtenis gesteld.
Amerikaansche correspondenten dcelcn merkwaardige
bijzonderheden mede over de wijze, waarop tegenwoor
dig de New-Yorksche douane-ambtenaren optreden.
Slachtoffer van den ijver dezer ambtenaren ditmaal zijn
mevrouw Huil. de cchtgenoote van den president der
Merchants' .National Bank te Savannali, en hare beide
dochters geweest.
Deze drie dames kwamen met de „Lusitiania" te
New-York aan. Zij hadden ongeveer twintig koffers en
valiezen bij zich en al die bagage word op de meest
zdrgvuklige wijze door de douane-ambtenaren op de
kade onderzocht. Een der dochters van mevrouw Huil.
herstellende van een ernstige ziekte, kreeg vergunning
naar een hotel te gian, maar de beide andere dames
moesten bij liet onderzoek aanwezig blijven.
„Waar is bet diamanten halssnoer?" vroeg een der
ambtenaren zooals men weet houdt de douane ei
tegenwoordig spionnen in Europa op na. om toe te
zien op de aankoopen die de Amerikaansche rijkaards
in Europeesclie landen doen. Maar de beide dames ver
klaarden niets van een halssnoer te weten. Deze ver
klaring werd door de ambtenaren niet geloofd en beide
dames moesten naar hare hut op het schip terugkee-
ren. waar zij van top tot teen werden onderzocht. „We
moesten zelfs onze kousen uit trekken", zoo verklaar
den Ze later. „Het was een schandaal."
Niets wend gevonden, maar niettemin werd de ba
gage der dames dn beslag genomen omdat zij slechts
voor een Waaide van 250 en 100 gulden hadden aan
gegeven, terwijl liet bedrag der aankoopen, waarvoor in
voerrecht 0noest woiden betaald, volgens de douanen
ongeveer 1000 en 000 gulden bedroeg.
De !heer Ilull is voornemens een actie tegen de douane
ambtenaren in te stellen.
KUNNEN VÏSSCHEN HOOREN?
Kreidl en Von Körner hebben op grond hunner
proeven, aangenomen, dat visschen niet kunnen hoo
ren. Zeneck is tot een tegenovergestelde meening
gekomen. Een electrische klok nl., die onder water
tot geluid geven gebracht werd, deed alle visschen
die in de huurt waren, op de vlucht gaan, zoodra het
geluid begon. Bezold maakte er op opmerkzaam, dat
het volstrekt niet zeker was, of bij deze proeven
de visschen het klokgelui wel hoorden, het zou best
kunnen zijn, dat ze verstoringen, die de klok in het
water teweegbrengt door het trillen, eenvoudig voel
den. Hiermee in overeenstemming was het feit, dat
de visschen slechts op betrekkelijk korten afstand
op het luiden der klok teageerden.
Bernoulli heeft nu de proeven van ëZenneck her-
haald en daarbij gezorgd, dat de klok zelf piet in
haar geheel in beweging kan komen. Hij kon nu bij
verschillende soorten van visschen niet de minste re
actie op het geluid waarnemen. Hij komt derhalve
tot de conclusie, dat de visschen niet het geluid
hooren.
DE OOIEVAARS-SENATOR.
Senator Beall. uit Illinois, bekend onder den naam
van den „ooievaar-burgemeester uit Alton", heeft in
den Senaat wan den staat Illinois een ontwerp ingediend
op een belasting voor oude-vrijers en liet* toekennen
van een premie aan moeders. In een uitgebreide me
morie van toelichting tracht de senator aan te too-
nen. dat, ondanks alle reeds genomen maatregelen, de
bevolking van Illinois hoe langer hoe meer in aantal
achteruit gaat en dat er veel te veel jongelui onge
trouwd bl"ven en de getrouwden in den regel te weinig
kroost krijgen. f i
De teriigoang in aantal is vooral waarneembaar bij
de meer gegoede klasse. Het wetsontwerp houdt daar
mede'ook rekening en bepaalt, dat jongelui uit den
gegoeden stand, die op hun vijf-en-derligste jaar nog
niet getrouwd zijn, een jaarlijksche belasting van .10
dollar moeten betalen, teaizij zij voldoende redenen
kunnen opgegeven, waarom zij geen huwelijk aangaan.
De door tleze belasting verkregen gelden zullen nu
aangewend worden tot aanmoediging van het moeder-
i schap. Elke vrouw, die binnen 2 jaar na haar huwelijk
'moeder worden, krijgt 100 dollar en even zoo voor elk
kind. dat zij binnen elke 2 juur krijgt. Voor tweelin
gen ontvangt men 200 dollar en voor drielingen 300.
j Met 4—, 5- en meerlingen houdt het ontwerp geen
I rekening.
In de memorie van toelichting op het ontvferp wordt
1 er nog op gewezen, dat de vermeerdering van de be
volking door geboorten in Illinois nog geringer is dan
in Frankrijk en dat meer dan 30 p.Ct. van de bevol
king bestaat uit jongens en meisjes beneden 21 jaar.
IN- EN UITVAL VAN HET HANDELSBLAD.
VH-r- ..Pietje, hoe zou je het vinden, tegen
dit kindje, dat ons vannacht geboren ls, broertje te
Ze
Pietje: —„Moeten, we 't houden, papa; of is 't
maar op prooi r"
den."
Een eigenaardig vuur straalde er uit de c*ogen van
Vera. „O zeker", fluisterde zij diep geroerd, „in dit
sprookje lig! juist iels dat betrekking op mij heeft, en
dat mij als kind reeds onbewust aantrok en wat ik
nu eerst heb lecren begrijpen. Het is de steun en de
zegen oen er moeder, die de feeën aan het verlatén kind
brachten en die ook nu nog in de nabijheid der weeze
rondzweeft. Het geloof aan de beschermende nabijheid
der doode. is een troos!, die ik 'niet gaarne zou mis
sen en nooit zig ik die zoo kinderlijk verheerlijkt als
in Asschepoetsler."
De or.de dame haalde ongeloovig de schouders op
cn lei den waaier op tafel neer en ging Vera voor
naar beneden.
De zoo gunst'g bekende meisjesschool was eerst kort
geleden in dit ruime g'bouw overgeplaatst. Het was er
op dien Zondagmiddag zoo leeg en zoo stil. dat de
voetslappen luide door de gang weerklonken. De leer
lingen hadden de Pinkstervacantie banut om ouders
of vrienden te bezoeken.
Alleen het hoofd der school, was met Vera achter
gebleven, cm het kille huis te bewaren. Vera genoot
niet van de zoo innig begierde vrijheid, zij had geen
tln-is, en zij had geen ouders, geen vrienden, zij was
arm en afhankelijk en de school was haar toevluch's-
oord en de eigenares daarvan haar verre van vriende
lijke beschermster.
Het jonge meisje schikte snel de kopjes op het
bLd en zette de lamp op tafel. Zij was juist van
plan dte aan te steken, toen er gescheld werd. Het
was buiten nog licht genoeg om alles te kunnen
onderscheiden en de directrice, die aan het raam
was gaan kijken, wie er belde, zag een bejaard
beer in zomerkleeding, die tamelijk ongeduldig scheen
Hij belde tenminste al weer voor de tweede maal
en nu h^el wat luider dan zooeven.
De 01 de dienstbode slofte op haar gewone kalme
jr. 1 ier naar de deur, opende deze en liet den vreoth-
«1 ing binnen, die haar na oenig zoeken oen kaarijr
overhandigde.
„Voor juffrouw Von ZShrungen." zeide de oude
meid, toen de directrice haar hand naar het kaartje
uitstak.
„Dat kan niet, Vera kent hier niemand." Vervol
gens las zij verwonderd: „Mr. Roland... Zeg, Ver»,v
-heb jij soms familie met dien naam?"
Het jonge meisje beefde van ontroering, en zU
antwoordde: „dat weet ik niet, maar ik zou ln elk
geval dien mijnheer wenschen te spreken."
„Dat is iets, waarover ik beslis," luidde het knor
rige antwoord. „Ik zal bij dat onderhoud tegen
woordig blijven. Laat mijnheer binnen komen Anna."
Spoedig verscheen daarop de vreemde mijnheer op
den drempel. Slechts een oogenblik bleef hij aarze
lend staan, en keek strak naar Vera.
j Het was hem aan te zien, dat de strijd des le
vens, meer nog dan de ouderdom diepe rimpels op-
zijn voorhoofd had gegroefd. Zijn houding was even
wel nog recht en fier als die van «Jen jongeling en
scheen den spot te drijven met zijn grijze haren.
I Zijn gelaat was koel en streng en over 't algomeen
J was zijn persoon niet sympathiek.
I Tcc.i keek vera uua vol belangstelling en vcrwach-
ting a.Ji.
I „ls u Vera von ZShrungen? Ja, u is het", zeide
hij beslist, zonder eenige aandacht te schenken aan
de directrice, of zonder haar zelfs te groe'.en. „Hebt
u mijn kaarlje gelezen?" vroeg hij aan Vera.
„Ja" antwoordde deze nauw hoorbaar, „mijnheer
Roland".
I „Kun' g^ volstrekt niet begrijpen vie dat zijn kan?"
vroeg h'j verder.
„Neon" n.woordde zij zacht. „Ik durf niet hopen,
da' het lang vermiste zijn ko jn e 00tvader".
I „Ni t hi pen", antwoordde hij sch .te' ophalend, met
lienten spot.
„Laten wij liever zeggen, niet veri !en. Maar hot
iis w celijk waar, Vera, ik ben j'* ./oo'
kroel die jaren!: in haar !rr' - was,
- VL.r Vcra's lippen „GrooV^der u
iep t.ol meisje en snelde mei uig-b.cidc a:m,n i.p hem
KANTONGERECHT TE SCHAGEN.
Uitspraak 23 Maart 1911.
A. W.. Anna Faulowna, Ongev. Wet, f 15 of 10 d.;
C. K.. Winkel, Art. 424 Str., f 1 of 1 d.; K. S., Caliants-
oog. Arbeidswet 2 m. f 2 of 2 m. 2 d.; C. G., Zijpe,
Jachtwet, f 5 of 14 d. tuchtschool; M. K. h. v. A .S.,
of 2 d.; H. v. d. W.. Anna Paulowna, id., f 1 of 1 d,;
Barsingerhorn. Drankwei f 5 of 5 d.; M. v. E., Helder,
Art. 428 Str.. f 5 of 5 d.; G. S., 't Zand, Art. 453 Str.,
3 d. hechtenis; S. V., Winkel, Molorreg!. f 1 of 1 d.; D.
F., id jxl., f 1.50 of 2 d.; P. M., Burgerbrug, id.,
f2 of 2 d.J. B., Anna PauTowna, id., ia.; A. t. B.,
Callantsoog, id., id.; J. C. V. Dz., id., id.. id.Th.
d. II., Kreil, Jachtwet, f5 of 4 d.; G. L., Anna Pau
lowna, Spoorwet f 2 of 2 d.; N. S., N. Niedorp, Art.
426 Str., f 5 of 5 d.; S. J., Kostverlorempolder, id., f 6
ot 5 d.; G. W.. Oudkarspel, Art. 453 Str., f 1 of 1 d.;
J. M., KI. Sluis, Art. 453, 3 d. heöhtenis; J. D. R.,
z. b. w.pl., id., f 4 o| 3 d.; G. S., Tuitjehorn, Vis-
sriierij. f 8- of 2d.; M. K., Petten, Motorrcd., f 2
H. P., 't Zand, Pït>v. Rcgl., f 1 of 1 d.; J. B., Zijpe,
Art. Art. '426 Str., f 10 of 3 d.; J. V., Burgerbnig.
Motorregl.f 2 of 2 d.; G. M., Keinsmerbrug. id., f 3
of 3 d.; A. S., 't Zand, id„ f2 of 2 d.; J. F., Scha
gen. id.. id.; G. B., Waarland, id., id.
Bekendmakingen.
GEMEENTE SCHAGEN
VEEMARKTEN.
Burgemeester en Wethouders der gemeente Sdhagen.
brengen ter algemeeno kennis, dat de keuringen var
het ter markt aangeveerd wordende vee bij gelegenheid
der groote voorjaarskoemarkten, op 23 en 30 Maart, 6,
13. 20 en 27 April, 4 en 11 Mei zullen aanvangen
des morgens te half zes en dat mitsdien voor genoemd
uur geen vee ter markt mag worden aangevoerd.
Schagen, 17 Maart 1911.
Burgemeester eo Wethouders voornoemde
De Burgemeester,
J. P. W. VAN DOORN.
De Secretarts,
ROGGEVEEN.
INRICHTINGEN,
welke Gevaar. Schade of Hinder kunnen veroorzaken,
i Burgemeester en Wethouders der gemeente Schagen,
brengen ter openbare kennis, dat het verzoek van J.
I GROOT Thz. te Andijk. om op het perceel kadastraal
bekend in Sectie C. no. 742, een slagerij to mogen
oprichten, door hen is toegestaan.
Burgemeester cn Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
J. P. W. VAN DOORN.
De Secretaris,
ROGGEVEEN.
MOND- EN KLAUWZEER.
De Burgemeester der gemeente Schagen heiinnert,
in verhand met het voorkomen in ons land van Mond
en Klauwzeer, belanghebbenden aan de verplichting,
dat wanneer zich bij eenig stuk vee verschijnselen van
eene besmettelijke ziekte openbaren, de houder of hoé-
der verplicht is daarvan onmiddellijk kennis te geven
aan den Burgemeester der gemeente, waar het vee zich
bevindt.
Schagen, .den 22 Maart 1911.
De Burgemeester voornoemd,
J. P. W. VAN DOORN.
VASTSTELLING ~DER KIEZERSLIJST.
Burgemeester en Wethouders der gemeente Schagen
maken bekend, dat de op heden door hen vastgestelde/
kiezerslijst voor het jaar 19111912. benevens de alpha-
belische lijsten der namen en voornamen van hen, die
met betrekking tot eene of meer der verkiezingen van
de kiezerslijst zijn afgevoerd en daarop zijn gebracht,
van den 23sten Maart tot en met den 21sten April
a.s., op de Secretarie der Gemeente voor een ieder
ter inzage worden nedergelegd en. tegen betaling der
kosten, in afschrift of afdruk verkrijgbaar worden ge
steld.
Tot en met den loden April a.s. is een ieder be
voegd bij het Gemeentebestuur verbetering van de bo
vengenoemde kiezerslijst te vragen, op grond dat hij
zelf of een ander, in strijd met de wet, daarop voor
komt. niet voorkomt of niet behoorlijk voorkómt.
Het verzoekschrift kan op ongezegeld papier wor
den gesteld.
Schagen, don 22stcn Maart 1911.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
J. P. W. VAN DOORN.
De Secretaris.
ROGGEVEEN.
RECLAME S-
Diazen onder de oogen, Opgezwollen enkels en
handen, cn Gezwollen ledematen toonen aan, dot de
nieren nalatig zijn in het nit het lichaam afvoeren
van do vloeibare onzuiverheden en opgeloste vergif
ten.
Waterzucht is een zeer ernstig verschijnsel, omdat
dit aantoont, dat de nieren en blaas hun werk niet
behoorlijk doen. Langzamerhand verliezen zijl hun kracht
om de vloeibare onzuiverheden en opgeloste vergiften
uit het lichaam af te voeren. Het buitensporige water in
uw lichaam verarmt het bloed, en het verzwaart aan
merkelijk het werk van het hart.
De oogleden van den patiënt worden opgeblazen en
bijna doorschijnend. Uw gelaat zwelt op, voornamelijk
onder de oogen. Het water verzamelt zich in de handen,
enkels en beenen. Daarna zwellen uw ledematen bui
tengewoon op door het water, en wordt de huid ge
spannen en glimmend, en wanneer men met den vin
ger op de zwellingen drukt, blijft die indruk eenigen
tijd zichtbaar.
Vroeger dacht men, dat herhaaldelijk aftappen van
het water het eenige middel was om de ernstige water
zucht te doen verdwijnen. Maar de verlichting, die men
door aftappen krijgt, is slechts tijdelijk. De gene
zingen door Fosters Rugpijn Nieren Pillen zijn b I ij-
vende genezingen, omdat dil geneesmiddel de werke
lijke oorzaak van waterzucht namelijk de n:eren
bereikt en geneest. Fosler's Rugpijn Nieren Pillen
werken rechtstreeks op de nieren en blaas, zij voeren
hen zachtjes tot gezondheid en kracht terug, zoodat
het opgehoopte water door de natuurlijke kanalen wordt
ontlast, en de -vloeibare onzuiverheden regelmatig uit
het lichaam worden verwijdeid.
Let vooral op de juiste spelling van den naam teos-
ter's. De échte Foster's Rugpijn Nieren Pillen Zijn te
Schagen verkrijgbaar bij den heer J. Rotgans Toezen
ding geschiedt franco na ontvangst van postwissel
f 1.75 voor éen of f 10.voor zes doozen. 18.
toe.
Maar de bezoeker strekte beide armen afwerend uit
en hield haar terug.
„Wilt u zoo goed zijn om om een oogenblik al-
doen- te laten", vroeg hij de directrice en deze, hoe
beleedigd ook, boog toestemmend en verdween. De oude
heer wendde zich nu weer tot zijn kleindochter.
„Grootvader", zeide zij nog eens op harlstochtelijken
toon. maar ook nu weer wees hij haar af.
„Wees bedaard kindlief. Je kent mij niet. Weet je
dat ik een bankroe'ier ben. dat ik een man ben, die in
één nacht al zijn vrienden heeft verloren, en vrouw en
kind heeft achtergelaten?"
„Ja, grootvader, dat heb ik wel gehoord. Maar ik
ben het vergeten. Ik weel alleen nog dal u de vader
is van mijn onvergetelijke moeder en haar laatste woor
den golden nog u."
„Vera," riep de bezoeker uit, en een vriendelijker
glans lag er over zijni gelaat. Hij breidde de armen
uit en klemde het meisje teeder aan zijn borst.
Maar deze uiting duurde niet lang. Met geweld
bedwong hij die en na eenige seconden was hij weer
de koele, bezadigde man.
„Jij kind, jij jubelt reeds voor dat je mij kent,"
sprak hij somber en toen keek hij haar lang en
ernstig in de donkere oogen. „Waarom doe je dat?
Wat hoep je van mij?"
I Een oogenblik keek zij hem verlegen aan en toen
sprak ztj met een teederheid, die hem wel moest
aangrijpen: „dat ge mij zult liefhebben, grootvader.
Voortaan behooren wij bij elkander."
„Dat Is een zeer twijfelachtig geluk kleintje. Ik
ben arm, oud en verbitterd. Ik kan, weinig of niets
meer voor je zijn."
I „Ik ben ook arm, grootvader," zeide zij lacheDd,
l „maar Jong en moedig. Misschien ban ik wel iets
zijn voor u, wanneer ik beproef uw leven, te ve- -
vrooljjken. Hoe gelukkig en dankbaar zou -
als ik daarin mocht slagen. Gebrek zullen wu.et
lijden. Ik kan wei ken en ik zal het met to meer
lust doen, omdat ik het tevens voor u doe."
I Langzamerhand verdween de harde trek van zijn
gelaat en drukte de vreemdeling zijn, kleindochter
tegen zich aan.
I „Ik ben niet arm ln den zin als jij het bedoelt,
Vera. Jij behoeft niet te wprken. Dat heb ik al 19
Jaar lang voor jou gedaan en nu mag jij de rijke
vruchten van mijn arbeiden plukken. Ik ben. arm
omdat Ik niemand meer had om lief te hebben en
omdat ik datgene wat ik liefde noemde, bedrog bleek
te zijn, omdat ik de menschen leerde kennen, zoo
als zij werkelijk zijn, omdat mij geen illusies zijn
overgebleven, die mij het leven hebben verhelderd.
Ik geloof niet meer aan liefde en trouw, ik schenk
geen medelijden en maak er ook geen aanspraak
meer op. De achting der menschen heeft voor mij
geen waarde de menschen, heb ik zeer laag lee-
ren schatten."
Zij keek hem verschrikt aan, terwijl zij zacht zijn,,
hand streelde en alsof hij gerustgesteld was door
dit blijk van liefde, trok hij haar naast zich op
de sofa. En kalmer ging hij voort:
„Ik heb een heel langen tijd naar je gezocht. Van
hen, die ik eens lief had, en die ik zooals ik meen
de, nog toebehoorde, vond ik alleen de graven, ter
wijl een, verzoenende stem mij geen weikom toe
riep."
..Groeivader", riep zij mei een licht verwijl.
Een spottend lachje gleed er over rijn harde trek
ken. „Nu, zoo slecht als gij denkt was ik niet. Ik
heb van het graf van je moeder een bloem geplukt,
de perste bloem op mijn pad sedt - ach'ticn jaren".
„U deed dit, omdat u voelde dat het een groet
van nïj was", sprax Vera opg^wondan, o u was zich
bewust, dat ik in uwe nabijheid was. Ik heb mijn
moeder zeer vroeg verloren, maar d.^ herinnering aan
haar is mij steeds levendig bijgebleven."
Wordt vei-vojg?,
