i' conram,
Binnenlandsch Nieuws.
BURGEMEESTERSFEEST
HEER HUGOWAARD,
Feuilleton.
V
Zaterdag 20 Mei 1911-
55e Jaargang. No. 4919.
TWEEDE BLAD.
Ingezonden.
Oudkarspel, 17 Mei 1911.
Geachte Redacteur,
ministers gegeven zijn persoon, en temperament bekend onder den naam van ,,bö mees ter
levendig voorstellen, maar zelfbedwang werd hier A" ,l" 'n m,m
door verstandigen tact voorgeschreven.
Het mager, treurig resultaat is nu, dat de inter
pellatie slechts heeft achergelaten stof tot meerdere
verbittering. En daarvan draagt de minister van Wa
terstaat voor een niet onbelangrijk deel schuld.
Zeker, wat ik verwachtte, nl. dat hij klaren wijn
zou schenken, is volkomen geschied. Maai- het
groot© ongeluk is juist, dat 't scheutje-water, in
dezen wijn zoo wondervol passend, eilacy hier ge
mist werd
De motie-Ter Laaa betreffende het stelsel van
periodieke verhooging, bij de salariëering der ambte
naren, werkzaam aan de departementen, van Alge-
- meen Bestuur, heeft wel, dunkt me, schijntje
van kans. Minister Heemskerk, aartsvoorzichtig bo
vretvuro ivou<»,wui windsman, met ultra-fijne voelhorens, liet de beslis-
Mae ik ^"voor*'öcidërstaando beleefd een klein sing aan de Kamer over... Als 't zoover komt
plaatsje In nVT blad verzoeken! Morgen. nadat de beolisslng 1» gevallen,
In tv' verslag der vergadering van den raad van kunnen we dit punt der nog steeds magero agenda
Barslngerhorn, voorkomende in uw blad van heden, (eind Juni schijnt do uiterste limiet vóór 't groote
lees ik woordelijk: „Spr. wil de zaak dan ook niet recès) nog even bekijken,
bevorderen, temeer daar de raad er ook niet warm
icuu eeuw. mijn ambt tol Iciredoulirid der geineenlc. tol «re voor
Op een keer bradit ik dc toen in mijn oog belang- de burgers en len gcuoigc 'voor inijzelre le inogen
rijke kweslio Ier sprake. Het was in een klas van kin- waarnemen.
deren van acht. negen jaar. „Hoe heel le bómetsier". j hik der beuk" sprekers werd bij hel einde /i)iier
vroeg ik. Eendrachtig, hardnekkig stilzwijgen! „Kom', rede met een hartelijk applaus !>egroel.
ging ik verder, „jelui kunt toch allemaal lezen, z'n Thans vroeg en Ncrkrccg de jongste wethouder, «ie
naam slaat op do schooldeur; daar staan jelui eiken heer .1. v. d. Oord het woord en zei omhr moei
dag een kwartier te vroeg voor; heb je dan nooit".... I tol den Hurgcrttóester „Nu h-t II. M. oitze Koningin
Ha 'n vinger! „Nu, Piet, hoe heet mijnheer?" t heeft behaagd, u tot Burgemeester te benoemen, is
Kennisgev. meester!".... het ons aangenaam n als burgciiK^ster te mogen ont
ij ziet het woord geschreven, en ik hoorde hel alleen, vangen. En al moge het waar zijn. d it de gevoelens
U zult dus eerder raden, dan ik het toen deed, dal niet onverdeeld waren, aangezien er meerdere soliir»
er een half afgescheurd aanplakbiljet op de school- tanten waren, dat neemt niet weg, dat thans niler
muur zat met „Kennisgeving' er hoven.
Mr. ANTONIO.
voor was" en even verder: „De heer Jonker wil,
zooals gezegd, het geven van, het onderwijs in vak
J niet zoo bevorderen. We hebben de gedachte ge
had, misschien is het wel een tijdelijke maatregel."
Uit een en ander maak ik op, dat het geven van
wensen is vervuld: wc hebben als Burgcmecs'or een
onzer ingezetenen. Men vreesde wel oen gestuurde, een
vreemde te zullen krijgen, maar gelukkig neen'
wc hebben een bekende gekregen. Wij kunnen ons
intusschen wel eens vergissen en u. burgemeester nis
Van Slootcn of als Wiebe aanspreken, doch houdt
ons dit dan maar ten goede.
En wij wenschen u van hart© toe de achting,
die vroeger uw voorganger mocht verwerven.
'Het is niet gemakkelijk aan het hoofd van eene
ïo vr 1011 gemeente te staan. Daartoe is beleid noodig. Dat
Donder dag lo Mei ïyil. schenkc u de Heere God!
Bij goed weer is het aardig feestvieren. Onder die ""ro-omoi
- Oude IS'ledorp.
Door den heer P. Agenant te Niedorpcrverlaat is
ter secretarie aangifte gedaan, dat onder zijn vee mond
en klauwzeer is uilgebroken.
goede conditie vorkeerde ook heden het feest van dén
nicuvvbenoenulen Burgemeester in Hcerhugowaard, den
heer Wiebe van Slooten. Vele vlaggen zag men wap-
Burgemeester dankt hartelijk den heer v. d. Oord
voor zijn welmeenende woorden.
Thans is het de lieer Molenaar, hoofd van school
No. II, die het woord verkrijgt en zegt: Burgemees
ter, namens hoofden van, scholen in deze gemeente
weusch ik u van harte geluk met uwe benoeming tot
hoofd der gemeente. Burgemeester, wjj zagen in
u als raadslid reeds zoo vaak, dat gij het onderwijs
en de onderwijzers een warm hart toedraagt. Wij
.''a" dr"! S m"''fagS van,daar .a?"h'1 bopen en vertrouwen, dat gü dit zult blUven doen.
,ve ui, goede bron ver-nemen wordt in dc i'JJ"" llecrhugowaard aan, waar reien zich had- Burgemeester dankt allen nogmaals hartelijk voor
waar door de wetgevers reeds jaren .geleden bet vaï ceu en Urvens welwillende ontvangst.
"indhavinn van den tolalisator bil ,1,. 1.1jJ
SLAAPZIEKTE. r
O.. -- Tc Groesbeck heeft zich een geval van slaapziekte P"®» van de kerktorens en verschillende woningen
gymnastiek-onderricht aan de scholen te Barsingei voorgedaan bij een man van ruim 70 jaar, die van 111 'lc gemeente,
horn als ©en noodzakelijk kwaad schijnt beschouwd vrijdag Maandag in slaap heeft gelegen en daarna
te worden. In de woorden van den heer Jonker ligt gestorven.
een veroordeeling van de gymnastiek, die nadere op- TOT.VIlISATOKVEKBOr).
heldcring eischt. Kaar we
Tc 11 uur 's morgens heeft de Burgemeester in
Haarlem dc vereischte ceden afgelegd êh kwam mét
«len trein te half drie
station
achten^00^ hoeren Ged^Staten^et^geven van dat voorstel, beoogende handhaving van den tolalisator bij ,je burgemeester hartelijk toegesproken °door den ou'cE
acnt ©n jioor neeren ^eu. oLii paardenwedrennen en zich aansluitende aan den wenk. 0-
L^ereBcboten éen noodzakelijk deel van de op- eergisteren door den Minister van JusliUe in de Eerste
onderricht door
BOttlVwliJIV uooi v. -i j-
voeding is erkend, daar mag de lieer Jonker ilo gym- Kamer gegeven,
nastiek toch niet veroordeelen zonder overwegende ZORGZAME OUDERS!
motieven. Heeft hij die niet, dan had hij zeker beter Van een .huisgezin te Arnhem, bestaande uit nnjn,
•"©daan eerst te onderzoeken, of gymnastiek werke- vrouw en drie kinderen, resp. 8, 7 en 6 jaaT, hebben
lijk nuttig voor de jeugd kan zijn, alvorens een af- de ouders do kinderen' zonder eenige verzorging aeh-
keuring uit te spreken.
Er schijnen meer raadsleden te zijn, die zich 01
elkander in slaap trachten te wiegen met het niets
zeggende praatje, dat vader en grootvader er zonder
gymnastiek gekomen zijn en de kinderen het er dus
ook wel buiten stellen kunnen.
Als iemand, die vast overtuigd is van het goed
recht der lichaamsoefeningen, op de scholen, meende
ik te moeten protesteeren tegen een afkeurend oor
deel, dat stellig niet berust op onderzoek en naden-
fcen eu een lans te breken voor de goede zaak der
gymnastiek, die van zoo onberelcenbaren invloed kan
tergelaten. De man zou naar Duitschland zijn ver
trokken, terwijl de vrouw met een huisvriend ver
dwenen is. De politie doet moeite, de ouders op te
sporen.
DE PEST OP JAVA.
Een regeeringstelegram. d.d. 17 Mei, betreffende de
pest op Java, luidt
sten wethouder, den heer D. Appel van Veenhuizen,
die na een hartelijk welkom, de hoop uitsprak, dat
de feesten, die de burgerij zich had voorgenomen te
vieren, geheel len genoege van den nieuwbenoemden
burgemeester zouden mogen zijn.
Toen zette do stoet zich in beweging, die als volgt
was saamgcsteld: den gemeenteveldwaditer, den heer
wel anders niet zenuwachtig, verklaarde spreker dit
thans haast te worden door de vele blijken van in
stemming met zijne benoeming. Dankbaar is spreker
voor de belangstelling In het feit, dat een Ingezetene
hoofd der gemeente is geworden.
Burgemeester hoopt dat het verdere gedeelte van
den dag, die de feestcommissie heeft georganiseerd,
naar genoegen zal slagen.
De gemeenteveldwachter Harter brengt nu den
1 Ilaster, drie ruiters, een rijtuig met het dagelijksch. Burgemeester zijne felicitatie, de hoop uitsprekende
bestuur van de feestcommissie Dr. A. C. G. Post. jn hem een even humaan en rechtschapen chef te
voorzitter; 6. Brugman vice-voorzitter; J. Akkerman, mogen hebben, als hij had in het vorige hoofd der
secretaris en J. Beersen. penningmeester), twee Jan- gemeente.
dauers voor de raadsleden, en een voor de ouders, een De Burgemeester verklaart, dat daaraan niet be-
doenter en een zoon van den heer Van Slooten, een hoeft te worden getwijfeld en dankt ook den heer
eerejarhlt van ruiters (die er keurig uitzagen). De stoet Harter voor zijn woorden.
lijk.
ABdêeling Malang: 14 dezer nog één geval, doocLe- I ^r<?, begeleid door de fanfarekorpsen K unst vereen i- Dr. A. C G. Post, voorzitter der feestcommissie,
0 6 gingj en „II. II. G. O. en door het zanggozelsohap - - - -
District Penanggoengau Eergisteren en gisteren (15
1 a •M r^v'Xn ivunmn 12 AnXten Jangsteltcnden
en 16 dezer29 gevallen, waarvan 12 dooden.
District Karanglo: Gisteren 8 gevallen, waarvan 3
e" uoo,r nci zanggozelsohap steekt vervolgens een gloedvolle speech af en zegt
,Ons Genoegen" en vergroot door vele fietsers en be- onder meer:
in rijtuig.
zijn op de harmonische ontwikkeling van lichaam j doo(jen yan ,je pestlijders van vorige dagen zijn er
en geest,
Mijn tijd laat helaas niet toe, een lang pleidooi te
houden, om het nut van de Vrije- en Orde-oefenin
gen te verdedigen; misschien echter, dat dit stukje
er een weinig toe kan bijdragen, om het uitspreken,
der meeningen van andere raadsleden, die dachten
als de heer Jonker, wat op te schorten. Men onder-
aoeke en oordeele dan!!
U, mijnheer de Redacteur, bij voorbaat dankend
nog 9 overleden.
Soorabaja: Eén geval, dat doodelijk was.
Kediri: 11 dezer en gisteren (16 dezer) éen geval. Van
het eerste is de pest na het overlijden geconstateerd.
Madioen: Eén verdacht geval bleek gisteren pest
te zijn.
GESTOORDE BRUILOFT. .1H
Dinsdagmorgen vertrokken de bruid en familieleden nieuwen Burgemeester te drinken, wal staande en on-
voor de/ verleende plaatsruimte heb ik de eer te van ds. C. te Oudegi bij Drachten per automobiel der het uiten van heilwenschen geschiedde. Vervolgens en impressies, door uw benoeming teweeggebracht te
2djn naar Leeuwarden. Ter hoogte van Nijegaslerhoek bol- stelde de heer Appel voor, eerst het zakelijk gedeélté zien plaats maken voor éen sterk uitgesproken, 'éen
EEN WARM VOORSTANDER VAN ste de auto tegen een melkwagen en reed m eén vrij van dezen dag af te maken en maakte melding van besliste wensch van de bevolking..
GYMNASTIEK. sl.oot.'(le ingekomen missive van Z.Ex. den commissaris der Het was een kort tijdsverloop tusschen benoeming
AJlc inzittenden kregen een nat pak; hulpvaardige Koningin, behelzende de benoeming van den lieer Van en installatie. En het is nog ternauwernood 40 uren
Van het Haagsche Binnenhof, ""g*1 ly££Li51 üjgSEff.'iySEi...'ï.1»:1?"?10: «eauen, _<i.t «r wt snMwi M
a - -----o-, Het heeft lang geduurd eer we een Burgemeester
Hel eerste deel was het raadhuis, waar een fraaie hadden, 't Is een heele tijd van spanning geweest,
eerepoort was opgericht. die de bevolking van Hugowaard heeft doorleefd, ver-
Eerst moeten we nog melding maken van een vrien- hoogd nog door het feit, dat er drie ingezetenen
(lelijke attentie van den heer Maurik. den stationschef, naar het ambt dongen. Een feit. dat ons ook bcgrü-
in den vorm van éen aardige versiering aan het sla- pelijk maakt dat de wenschen van verschillende bur-
tionsgebóuw aangebracht. gers in. verschillende richtingen gingen. Verschillende
Ten raadhuize stelde de oudste weihouder, de heer indrukken werden gewekt door uwe benoeming, in-
D. Appel voor. toen alle raadsleden en de genoodigden drukken, die uiteenliepen.
en verdere belangstellenden een plaatsje Jiadden gé- Ten opzichte van de gezindheid der bevolking in
vonden, om allereerst een glas wijn ter eere van den Heerhugowaard jegens u diene, dat slechts weinige
j_._i J dagen noodig waren, om de verschillende indrukken
Tweede Kamer.
Den Haag, 17 Mei.
Hééft de berg der interpellatie-Troelstra over de
rechters van het spoorweg-personeel een „ridiculum
mus'-, een onbenullig-mal muisje, gebaard?...
Bn niets dan dit?...
Ik zou 't niet durven zeggen.
Een der inzittende dames was vrij ernstig verwond deeling, dat door dezen de vereischte eeden en be- waarop de wenschen der bevolking kenbaar zouden
en werd in een nabijzijnde woning ter verpleging pp- Joften zijn afgelegd. worden gemaakt. Ik zeg dit opdat het u duidelijk
genomen De heer Appel neemt daarna het woord en zegt: worde, dat die resultaten, in zoo korten tijd door al-
Natuurlijk gmg de reis naar Leeuwarden met door. „Mijne Ileeren! ;t Is vandaag een dag van belang gemeen© samenwerking verkregen, iets zijn, wat voor-
BEKLAD. eJ1 zeker iels van veel beteekenis, stellig ook voor u, u op dezen grooteu dag van niet weinig beteeke-
Toen gisteravond de mariniers te Rotterdam zouden burgemeester, met de moeilijkheden, die aan uwe taak nis is. Fanfarecorpsen en zangvereenigingen in deze
uitrukken, stond als gewoonlijk een aantal mensclien verbonden zijn. Ik hoop intusschen, dat die voor u gemeente maakten zich met groote ingenomenheid,
te kijken. Onder dezen bevond zich een schildersknecht geen beletsel mogen zijn. om deze taak tot aller tevre- met graagte op en zegden bereidwillig hunne mede
die een bak mei «ten achttal potten vei? op "den schouder denheid te vervullen en een waardig opvolger te zijn wertking toe, om de wenschen der burgerij te ster-
Wa» «roinvinden zal ik over den laatsten der- droeg. Toen een tram naderde keerde hij zich om van uwen overleden voorganger, die ruim 30 jaren kor te doen uitkomen. Een eerewacht stelde zich be-
m-n. „ït to nióil/on TV/wi- /li>n Kiiyirooïin wol-il oolilor /In hol- (lo belan.f'C!l fioP /IftnieenlR ZOO fllTlk hpeff VrtATrtPofoan Pfhibhojlr om u fa urtllfln laiilan rvn uttuti fartlit >1......
den dog, waarop de™ raat ter sprake kwam,' zeêr om iliUe wijken. Door den bijw-aaen wcr.1 cchlor de bak de Mangen der gemeente zoo flink heeft voorgestean
heknoDt ziin van ain schouder gestooten en al de potten verf onder «n behartigd. En mocht ik als loco-burgemcester ide
Aan wien is de zege' do menigte geslingerd zoodat van een groot aantal medewerking van allen tot mijn genoegen ondervinden,
De heer Roodhuyzen houdt vol: stellig niet aan personen do kleederen totaal bedorven waren. I lk «enkdat ook gij die niet zult moeten derven en
don hoor Troelstra, maar hij knoopt eraan vast a.1- ONVERWACHTE ANTWOORDEN. I rS kJijteiP müdc»rork"1H u ^k zuil mo-
™r"a« Smmd«i'^ontov/edenlioid Te Amsterdam wordt een ezamen afgenomen aan Bij hel overliandiffin van den omhtskelcn, vervolgt
mder^erswrwè^eSin^ mfnfstï-zelf.. Ja J°"eeluI ^„1® Eewono lagere sebool naar ver- spreker: „Thans wil ik u het tceken uwer waardigheid
wat Ltd hb^Suï'^Iet den h^r Troelstra ze«: 'OlSearsiissen willen overgaan. Een van de examen- overhandigen en hoop dat u dit een Iany reeks van
wat deed hl, olgenlük. Met den neer iroei a zeg punten bestond ln het invoegen van een pasaend jaren met eere zult mogen dragen, lol heil lier gemeente
zelfstandig naamwoord na een opgegeven bijvoeglijk en vim uzelven en uw gezin."
noommnowj --'-.«ordt. Burgemeester antwoordde: „Het is ook mij aange
naam eenige woorden in het midden te brengen. Voor
zeker besef ik de moeilijke taak. _die op mij als Hoofd
der gemeente thans zal rusten „eéne taak, die ik hoop
een achterstallige tot een eoed einde te zullen mogen brengen. En daarbij
vrouw. Gevraagd, wat hij daarmee bedoelde, zeide de zullen bij nyj het allereerst voorzitten de belangen
steller van het laatste antwoörd, een koopvrouw te dezer gemeente, .gedachtig *aan het werken en streven
meenen die achter een stalletje zit! Een jongen, met van onzen gcachten vorigen Burgemeester den heer
geest, taalhanteeringsvermogeu en vindingskracht, al "r - J
wat deed hij eigenlijk? Met den heer Troelstra zeg
gen wij: 't was niet erg duidelijk!
De zaak vau tet Scheidsgerecht wil hij gaarne aan ^tw^IT rën "kwf-
nadereoverwegiig' onderwerpen. Overigens hand- Etondlg genot Eenlge antwoordeni die lngeieverd
haaft z.Exc.... werden, waren, zoo werd ons verteld, minder ver-
Zoowel de he^ Troelstra zelf ^s de heer V e- wacit der eIamlnlndi whree( een T6raa.
gen, na hem, hebben eene zeer scherpe marcatri-Ujn ld t ander van
getrokken tusschen het „doen en laten" onzer Ne- ^eiae... teen, een ander \an.
derlandsche vakorganisatie en de heeren van de Fran-
«ïche syndicaten, met hun sabotage, e.t.q. Van. de
-o-laatste willen zij, soc.-democraten, niet weten. Men
SU achter gewaarschuwd: men jage het Netland- ZZr^TSSSS.d'TJtTnl^t'iFSSen'd^
eche proletarraat- niet denweg ophet &ien weUwuPder Do vmet dlt
syndicatisme. En in verband hiermee vroeg men,
nadat de rede-Treub dus duchtelijk was bestreden,
„nadere inlichtingen" van den minister. Straks zal de.
heer Troelstra voor de „NederL Vereeniging" optre
den als weerslag op de jongste interpellatie-dagen.
Zal hij dan juichkreten aanheffen'
aaaen tegen het verder onderwijs, van het proletariërs-
kind opwerpt,
SCHOOLHUMOR.
Bs. vertelt in de Amsterdamsche „Volksschool":
Ik was jong onderwijzer en werkzaam aan :n zoo-
„Ik denk er niet aan!" riep de heer Troelstra uit. genaamde «ierste-klas-school. Al dikwijls had ik mo
„Wacht van mij een strijdkreet. Een Te Wapen!"... aan geërgcaxl. dat de kinderendaar altijd spraken bij de heeren gemeenteambtenaren hier aanwezig, be-
Ik geloof dat minister Regout dergelijke verkla- %-an ,,d^ meester uit de zesde" en f,dö juffrouw uit j veel ik dc belangen onzer gemeente met warmte aan
ring toch wel ©enigermate heeft uitgelokt. Waarom de eerste", en je gek aankeken, als je zei: „Ga evén in hunne belangstelling.
gaf hij geen gehoor aan mr. Tr.' laatste verzoek om n831" m'nheer Gerrits of: Breng dit aan juffrouw Pier Ik^ wil hopen, dat de keuze van Ha-re Majesteit
„meer licht"?... Wij kunnen ons den weerzin des ters- zelfs het Hoofd van de school was alleen, de Koningin zal zijn een goede keuze. En ik hoop
Wonder.
Ik roep gaarne uwe medewerking in, leden van het
dagelijksch bestuur en van den gemeenteraad en hoop
deze ook te zullen mogen ondervinden, iets waaraan
ik niet twijfel, dit zij verre. Maar indien wij van
gedachten wisselen en daarbij verschil van mèening
hebben, hoop ik dat ieder onzer daar rond en eerlijk
voor zal uitkomen en zijne meening beider kenbaar
zal maken. Klaarheid in zaken toch is het beste. Ook
era.
16.
schikbaar, om u te willen leiden op uwen tocht door
de gemeente, waarvoor u door de feestcommissie
wordt uitgenoodigd.
Ten slotte kondigt spreker aan, dat het zangkoor
„Ons Genoegen" den Burgemeester wat zal toezingen.
Na eenige hoera's ter eere van het hoofd der ge
meente en na, burgemeesters antwoord, zong het koor
een paar nummers ter zijner eere:
Wees welkom hier, o Burgervadr,
Als hoofd van Hugowaard,
Wii hopen dat gij menig jaar
Voor ous nog blijft gespaard.
Regeer ons steeds met wijs beleid.
Zoodat het klinke wijd en zijd:
De Burgervaar van Hugowaard
Is flink en farm en goed van. aard.
Gezegend zij dan steeds uw rijk,
Gezegend uw geslachte.
Dat steeds aan u Gods liefde blijk'.
En zoo ook ramp u ooit bereik'.
Dat God uw leed verzachte.
Thans nam de optocht een aanvang, die door een
deel der gemeente ging. Bij den heer pastoor Th.
P. van Swieten werd halt gehouden, waar de Burge
meester als volgt door Z.Eerwaarde werd toegespro
ken: „Uit naam van de Katholieken van Heerhugo
waard heet ik u welkom, Burgemeester.' Wij be-
schouwen u als den vertegenwoordiger van H M
de Koningin, wij eeren in u het gezag. Gij'zult
ons aan uw zijde kunnen vinden, niet alleen in dagen
van vreugde, maar ook van lijden. Dan zult u ons
bij u vinden staan en zullen wij u steunen. Ik hoop.
Da band die Waldemar en Ulla aan elkaar ver-
bond waa van twijfelachtige waarde en sterkte.
Zijn gevoelens voor haar jaren geleden had
Waldemar die met groote eerlijkheid onderzocht
waren, dat hij haar broederlijk genegen was, maar
dat hij geen liefde voor haar gevoelde. Maar toen
hij tot dit besef kwam, was Ulla niet meer de erf
gename, maar de arme wees en nooit zou Waldemar
er toe hebben kunnen komen om haar dan aan haar
lot over te laten.
Zoodoende bleef de verloving dus bestaan en Wal
demar gevoelde zich niet direct ongelukkig, daar geen
andere neiging zijn hart beheerschte. Hij gevoelde
voor Ulla, trots haar fouten, een vriendelijke gene
genheid, die hem het leven met haar niet ondrage
lijk deed toeschijnen.
Maar toen pakten de wolken van een andere zijde
samen en kondigden storm aan. De groote veldslagen
die in Frankrijk geleverd werden en waarin Waldemar
een bijna doodelijke wond opliep, deden alles anders
ultloopen dan werd verwacht. Dat was het eerste on
geluk, maar het bleef niet het eenige, een langdu
rig ziekbed volgde en tenslotte zijn volkomen onder
gang.
Ulla had geen teergevoelige natuur. Glans en rijk
dom waren voor haar geluk, de gedachte dat zij
slechts een eenvoudig leven zou moeten lijden aan
Waldemars zijde, trof haar meer dan de angsten van
zijn ziekbed.
Zij kon zich geen duidelijk denkbeeld maken van
een leven vol arbeid en bekrimping.
Het was voor Ulla een moeilijke keus, het afhan
kelijke leven bij een rijke, maar onbeminde familie,
of het armoedige maar vrije bestaan zooals zij zich
dat aan Waldemars zijde voorstelde. De beslissing
bleef haar evenwel voorloopig gespaard, Waldemars
blindheid schoof alle toekomstplannen ter zijde en
dwong Waldemar tot een lijdzaamheid, die zijn on
geluk nog zwaarder deed drukken. Zonder morren
ging hij zijn donkere en vreugdelooze toekomst tege
moet en hij was vastbesloten den band die hem aan,
Ulla verbond, te verbreken. Zij was jong en mooi
waarom zou zij niet een gelukkiger leven kunnen
lijden dan aan zijn zijde?
Tot zijn verwondering evenwel ontmoette hij een
hardnekkigen tegenstand. De grootte van Waldemars
ongeluk, de algemeene deelname die hij ondervond
en die hem een tijdlang tot het onderwerp van aller
gespretk maakte in de kringen waartoe hij behoorde,
riep niet alleen een opwelling van grootmoedigheid
bij Ulla te voorschijn, maar ook een gevoel van ge
wicht en ijdelheid, om door ieder bewonderd en ge
prezen te worden, om haar heldenmoed en, verheven
opoffering om hem trouw te blijven. En in haar on
bezonnenheid, zichzelf bedriegend, bleef zij aandrin
gen op de Instandhouding der verloving. Zij gaf zich
steeds over aan de onwaarschijnlijke gedachte, dat
er nog wel iets zou gebeuren, waardoor zich alles
ten goede kon keeren.
Maar twee jaar waren er nu bijna verstreken zon
der dat er eenige verandering had plaats gehad.
Tenslotte raakte Waldemar er aan gewoon en Ulla
meenend, dat hij er zich mee had verzoend, was
blijde van het troosten te zijn ontheven. Ulla wierp
zich in den stroom der vermakelijkheden, terwijl
Waldemar zwijgend leed, en wanneer zij van de
zijde harer familie wel eens moest ondervinden, dat
zij afhankelijk was, maakte haar dat niet ongeluk
kig. De trouw, die zij Waldemar had beloofd, verhin
derde haar niet om de hulde van andere mannen
aan te nemen en er konden maanden verloopen eer
zij naar Waldemar verlangde. De bekrompen omstan
digheden, waarin Waldemar en zijn moeder leefden
en de ontberingen, die daaraan voor Ulla bij haar
bezoeken waren verbonden, schrikten haar af om te
komen. En de huldebetuigingen van een knap en
jong officier, wien het niet ontbrak aan de noodige
contanten, bevielen haar beter.
Misschien was het daarom, dat haar familie er zoo
op aandrong een bezoek bij Waldemar te brengen en
het drukke stadsleven te ruilen voor het stille dorp.
Tot Ulla's groote vreugde vond zij in de uiterlijke
omstandigheden, veel veranderd, want al was er dan
geen weelde, veel getuigde van netheid en goeden
smaak. Hierdoor was elke reden voor Ulla om uit
haar humeur te zijn, toch verdwenen, meende Wal
demar. En toch bleven Ulla's nukken niet uit. Mocht
het Vera soms gelukken hem uren lang zijn ongeluk
te doen vergeten, zoo gevoelde hij in Ulla's tegen
woordigheid zijn hulpbehoevendheid dubbel. Een groo
te moedeloosheid overviel hem dan en de gedachte
zijn leven mat haar té moeten slijten, zulk een leven
geheel afhankelijk van haar goed of minder goed hu
meur, het werd hem hoe langer hoe meer een schrik
beeld.
Maar na hun oneenigheden volgden ook weer vrien
delijke uren en Vera was slechts getuige van deze
laatsten.
Maar Vera zag niet, dat de vrooiijkheid alleen van
Ulla uitging en dat haar verhalen en opmerkingen
weinig geschikt waren om den diep terneergeslagen,
man vrede te geven met zijn lot en dat zij integen
deel een smartPüjk verlangen moesten opwekken
naar het leven, het heerlijae leven zooals elk normaal
mensch dat kan genieten. Vera hoorde, wanneer zij
heen en weer liep, Ulla's vroolijk gesnap, haar kleine
plagerijen, die zoo nu en dan «jen flauwen glimlach
op Waldemars lippen wisteL te brengen.
Vera was zoo onervaren, zij kende alleen de ver
latenheid van het leven, wat zij hier zag, dat moest
dus wel het minnend geluk zijn in haar oogen. Zij
was niet veel binnen in de kamer en niemand scheen
haar te missen. Ulla's aanwezigheid verminderde
haar werkzaamheden in zooverre, dat de barones
als verjongd door de tegenwoordigheid harer logé,
Vera's diensten niet noodig had en Ulla die zorgde
voor Waldemar.
Hij sprak slechts zelden tot /era wanneer zij toe
vallig aanwezig was, maar zoo dikwijls het geschiedde
had zijn stem een zachten alank. en wat hij zeide
bewees, dat hij, niettegenstaande zijn schijnbare ver
onachtzaming, haar toch in al haar doen en laten
volgde, iets dat aan blinden zoo eigen is.
Haar bezigheden kon hij volgen, haar gedachten
niet.
Hij zag niet, hoe zij peinzend voor zich uitstaarde
als lag er iets vreemds voor haar, hij zag niet hoe
stijf zij de lippen op elkaar kneep, die vroeger zoo
vroolijk konden lachen.
Een onbegrijpelijke rusteloosheid harer ziel dreef
haar heen en weer, wanneer zij dacht dat de beslis
sing van haar plan zoo nabij was en dat Ulla elk
oogenblik haar brief kon ontvangen.
De dagen gingen langzamer /<an ooit voorbij zij
kwam toen eerst tot het besef van wat de goede,
oude dokter zoo dikwijls tevergeefs had beproefd
haar duidelijk te maken het gevaarlijke en het zon
derlinge van haar toestand.
Ten laatste kwam er een eind aan dezen onrusti-
gen, tijd van spanning; twee dagen vóór het vertrek
van Ulla ontving deze den bewusten brief. Een luide
vreugdekieet drong tot Vera's kamertje door en ver
kondigde deze haar overwinning, een overwinning,
die haar geen lauwerkrans maar een doornenkroon
■aanbracht.
Een gevoel van schroom weerhield haar juist nu
naar binnen te gaan, maar zij kon niet verhinderen,
dat enkele van Ulla's levendige uitroepen tot haar
doordrongen. Het waren geen woorden van geluk
het was bij dien eenen vreugdekreet gebleven, neen,
Ulla verdedigde, flauw door de barones ondersteund,
haar meenjng tegen die van een ander. Het was een
levendige woordenstrijd, van Ulla's zijde toornig, door
Waldemar met nauw bedwongen heftigheid gevoerd,
en tenslotte besloten met een hartstochtelijk weenen
•van) Ulla,
Vera stond een oogenblik als vernietigd. In plaats
van Waldemar te bevrijden van den druk der een
zaamheid en dagelijksche zorgen, had haar gewaagde
stap slechts de herinnering opgewekt aan de onder
vonden vernedering en zijn gekwetst eergevoel brak
meedoogealoos den dam der zelfbeheersching, die de
tijd had kunnen opwerpen. Zooveel was Vera dui
delijk: Ulla wiide het aangeboden geluk aangrijpen
en Waldemar verhinderde het haar. Wat Vera had
gewild dat hunne verbintenis zou bevorderen, kwam
nu ala een scheidsmuur tusschen de twee verloof
den.
De avond, die hierop volgde, was stiller dan ooit.
