ildlttl Bitlis-
Mittitnit- lantliiwtlal
V e r a.
Woensdag 24 Mei 1911.
SCIAGER
55ste Jaargang. No. 4921.
COURANT.
Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
EERSTE BLAD.
een te Hoorn gepleegden rijwieldiefstal.
stig den eisck van het openbaar Ministerie, ter zit- J Dat gaat veel te ver.
- x >i TOnnr pinem door af-i Jan Kooi uit de Wieringerwaard (Nleuwesluis) was
evalligerwijze van Wlllem's toorn met z"
uw. aj tuige en vertelde ook nog kortelijks
lezers opgedischt, niet opnieuw in bijzonderheden ander van het gevalletje, dat eerst een
gaan uitpluizen.
Men weet immers, dat Bloem voor Nauta's welbe
kende winkel te Hoorn, de fiets wegpakte, daar neer
gezet door Wim Feller, den knecht van den 9c5t. -
linkhouter smid Gerrit Renooi. Da,t karretje, waarop
Wim van zijn patroon mocht rijden, was, eenmaal in
Bloem's handen, spoedig van plaats en uiterlijk ver
anderd. Verschillende afgenomen onderdeelen waren
heden present ter zitting, inclusief de fiets en de ge
tuigen, onder wie nevens Renooi en Feller ook Dori-
Pronk van Zwaag, bij wien Bloem de flets een
„veilig plaatsje" wilde geven.
Wim Feller was vandaag juist 17 Jaar geworden
en legde, na met dit heugelijk feit door den President
te zijn gefeliciteerd, alleropgewektst zijn verklaring af.
Ook de anderen. Alleen beklaagde, de onbetrouwbare
Rudolf, was niet te spreken en ging huilende weg,
nadat hij had vernomen, dat die Officier, die rijwiel
diefstal een zeer ernstig feit acht, bevestiging van
het vonnis requireerde, terwijl zijn bidden en smee-
ken om 't asjeblieft door middel van een geldboete
te kunnen afkoopen, ook niet zoo heel veel hoop op
overeenkom- een woedenden papa tegen den grond werd gekwakt.
Anondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Zitting van DinBdag 28 Mei 1911.
EEN ONTROUWE SLAGERSKNECHT.
De eerstbenandelde strafzaak liet ons kennismaken
met een jeugdig beklaagde, een nog slechts 19 jarig
8iager8knechtje, tot voor betrekkelijk korten tijd in
betrekking bij slager Bloem te Amsterdam, naderhand
bij C. Deken te Alkmaar en onlangs overgebracht naar
het Huis van Bewaring aldaar.
Ja, zóóver moest het komen.
Rinke van der Velde, de bedoelde jongeheer, een
geboren Fries, genoot bij Eeken meer vertrouwen dan
<.hy verdiende.
Was bij toch 9 April aldaar in loondienst gekomen,
-■k-nfo«irono afi cents
ting van 18 April ingesteld, waar Bloem door af-j Jan Kooi uit de Wieringerwaard (Nleuwesluis) was i
wezigheid schitterde, was heden in verzet geko-, toevalligerwijze van Wlllem's toorn met zijn gevolgen
imen Wij zullen het zaakje, destijds in détails onzen getuige en vertelde ook nog kortelijks het een en
ander van het gevalletje, dat eerst een einde nam,
toen Kuiken's vrouw en eenige andere menschen Kui
ken overreedden om af te laten. Ook de heer Offi
cier vond de doldriftigheid van dezen vader niet ge
rechtigd en eischte tegen Wim wegens de gepleegde
mishandeling f 15 boete subsidiair 16 dagen hech
tenis.
VERDONKEREMAAND.
Piet Ekkerman van Enkhuizen was absent Had
zeker lust noch tijd, noch geld, noch... moed om te
komen. Hinderde nietEn No. 7, de laatste zaak,
betrof Kees Hoogendijk, achter wien uit hoofde van
zijn 16-jarigen leeftijd, dg kinderwettendeuren ge
sloten werden... Maar, om op Piet Ekkerman terug
te komen, die heeft raar gedaan. En nog wel met
andermans centen. Dat staat hem leelijk en zal n©&
een bitter nasmaakje dragen. Men moet dan weten
dat zijn stadgenoot Theodorus Koedooder aan den
heer E. Wassenaar van Katwijk aan Zee, een aardig
duitje schuldig was, nu een paar jaar geleden.
Door bemiddeling van Ekkerman zou dit zaakje ver
effend worden en in November en December 1909
ontving Piet in totaal f 90 van Dorus om dit bedrag
aan den heer Wassenaar te doen toekomen. Maar
Ekkerman bleef daarin nalatig- Hij stond toen al reedï
aan den vooravond van een faillissementje dat zeer
zonderling wordt genoemd en Wassenaar kreeg
de duiten niet.
reeds den volgenden dag hield hij brutaalweg
in, dat hij in betaling had gekregen voor vleesch.
Behalve deze centen, afgedragen door Roinoutjo
Dirkmaat, huisvrouw van J. Groot, had v. d. Yeldeden
lien April 49$ cent, die hij had ontvangen van Antje w
Uitgeest, de ega van Jan Vreugd, ook voor vleeech- wijziging van straf 'in uitzicht stelde,
waren, achtergehouden. Leelijke grapjes, die hem terdege nTFTïir\rAuciwvu pt tvr
„betaald" werden gezet. Want hij is deswege geverbal!-j,,.7ait
sMrt geworden en*. gevolge,c6n J de .ritting. Dat BrammeUe een rZ
waarvan hier sprake is, er nog vrij wat meer dergelijke knecht fn dienst i xtharf1 a&1\ipperS"
een?W®STM5S
Hii* te0I*in AAnter te AAnwar^An &ter °hfi«»chikkinff der draSende' het tweede sleurende aan linkeroor en dito
Ai-a?.ür-1
Van het Haagsche Binnenhof.
Tweede Kamer.
Den Haag, 23 Mei 1911.
De heer Van Doorn, ..lid der Liberale Unie, maar
in werkelijkheid een echte oud-liberaal van het genre-
Tydeman'", zooals de heer Helsdingen hem heden
teekende, heeft van-ochtend minister Talma „een
dood-gewonen socialist" genoemd. De Goudsche af
gevaardigde verstaat de kunst om op de leukst-denk-
bare manier de hatelijkste dingen te zeggen. Boven
dien is hij het „enfant terrible" van zijne partil. En
hij schonk minister Talma prachtige gelegenheid om
hem van onmalsche repliek te dienen. Hem. afgevaar
digde. die, bij de Arbeidswet, nota bene ge
stemd heeft voor alle amendementen der sociaal
democraten, welke de minister do Kamer had ont
raden
De heer Talma was heden wel op dreef en wij
kunnen ons zelfs levendig voorstellen, dat de leden
der sociaal-democratische Kamer-club neiging hebben
gevoeld, hem na de zitting van beden een lauwer
krans aan te bieden. Hij heeft naar hun hart gespro
ken wat intusschen nog niet hetzelfde beduidt als
de heer Van Doorn bedoelde.
Deze Volksvertegenwoordiger heeft van „Staats
socialisme" gesproken, waar hij niet van hooren of
weten wil. Eu ook de heer Tydeman blijft van het
Steenhouwers-ontwerp vinden wat hij- er ln eerste
instantie van zei.
Indien niet alle teekenen bedriegen, dan zal ech-
rechtbank"* aldaa/ gestelden na terugkeer in de vrye hulpkeurmeester Gerard
maatschappij heeft hy blyk gegeven te zwak te zyn om tengewoon gemeenteveldwachter,die hem al meer voor
alleen te staan. zooiets had gewaarschuwd, hem opkaikle.
De eiBch luidt: een jaar gevangenisstraf. -t Wa3 dan, ook bar, over leDgte van wel 15
?,P', de verdediger, w^st op het VOrbirjf meter een weerloos dier zoo ruw te vervoeren,
eeklaagde in voorarrest en hoewel huldigende de reeda De 0 r j d mlshandeUn Taa ,t wewloos
elemente eiach, verzocht pleiter aftrek van preventief. dlel. door dcü mM rede begaa(dell c,.gerlUk.
GEEN GOED AAN TE DOEN. Al wordt dit délict zeer weinig vervolgd, gepleegd
Hermanus HendricusNicolaasBeurs van den Helder, een wordt het wel! Maar bij de berechting moet wel uit- rwAT1
50-jarige, sierlyk in 't pilow gedoste oud-klant van de komen, dat de wreedheid terdege heeft bovengedre- gevangenisstraf,
rijkswerkinrichting hier te lande, was als zoodanig ven bij 't plegen, eene opvatting, ook gedeeld
„w. zjch voor het hem heden door den Hoogen Raad. welk college daardoor art.
Q»-"fi.«z.Vi+ laaaft o-omnjllrf tnt Ml!
Dit nu was. waar Dorus toch betaald had. geen ^r, wat de kenrings-nnaestle aanbelangt, een
gezonde toestand en de oplossing daarvan was ten compromis TaHna-De \isser wel bereikt wordem
slotte dat we Piet hier hadden beboeren te ont- Laatstgenoemde betuigde den minister reeds dank
moeten. Ekkerman had, om zich te redden, een le.t- IZostüë ^ufrfn STlw^ne" diVver'
gentje om bestwil bedacht, „meenende dat dtt geenTil™,
zonde was" en aan Wassenaar voorloopig opgegeven.
volgens c.q. kunnen geweerd worden uit bet bedrijf,
is (dit gevoelt minister Talma ongetwijfeld) wat
Sk5=
ITS v he^ht in zi/n requisitoir nog eens'h"jde gebracht aan zijne krachtige Individualiteit.
het merkwaardige faillissement van Ekkerman dat ^^Jof^kt het doen van eeae toenaderlngs.
den 7den Juli 1910 plaatsvond en eischte ten slotte
I tegen beklaagde wegens de gepleegde geldverduiste-
A.s. Dinsdag uitspraken.
- te ver-
ihans in vol ornaat present om
ten laste gelegde feit bedelaar en landlooper
antwoorden.
Na een heeleboel min of meer medelyden wekkende
droeve levensdagen was Beurs thans gedetineerd
den laatsten April van dit jaar in den Helder aan ko
men zakken, waar hy den Kanaalweg eens zyn bate
wou gaan exploiteeren door het ophalen van „renten".
Dies vervoegde hy zich ook aan den huize Kunst
254 Wetboek van Strafrecht heeft gemaakt tot een
doode letter. Hier ligt in lipt onderhavige geval de
wreedheid er dan wel dik op en daarom heeft de
Officier nu nog maar eens geprobeerd, hoever het T<--
schoppen is met de vervolging.
Eisch: een week gevangenisstraf.
Wegens Hemelsvaartsdag
zal
DAT WORDT DUUR.
Volgt Willem Kuiken,
319
332
336
1016
reSST des huiMS' N<ieltie' een paar hmTw den Westrleschen dijk op do grenzen van
centen k e g. -j. _nfo„ zoowat de helft der gemeenten in Hollands Noor-
Dn politieman Jan NMt had dat echter in de gnten dorkwartle waarTan atthans als aldaar eindigende.:
en verbaliseerde Beura. Wat de daarvan te verwachten man wU; beglanende) werden genoemd Bar_:
Tvf n w t' pn„„ b.iQT,t .nntrniirtio singerhorn, Zijpe, Wieringerwaard en Schagen. Op dit
De O. v. J. vond Beurs een klant waaraan eenvoudig ult kadastraai oogpunt beschouwd ongetwijfeld ge-
geen goed is te ^®en* - öp „„-.„otrnVkAn wichtig plekje van onze provincie nu heb je niet
enWhém if L klootSr lepiaate^ mLm^ de tn^t
die daar heetacht en noodig is, kon manne met gewen- a.'s^rïeam kVp. ^W oo^je maa^
ne,,t_ ai. „„i n,-„ 't Was Maandag van Pascben en Kuiken was aan-!
iïZ XM. i (tachtig aan 't houthakken. Maar toch kon hij ttjd
vrijheid van den weg heeft geleerd om zich ln ordeen vladl.„ om t 1(,tten passeerende ftet-
tucht te voegen. Onlangs wilde hy wel naar oene ryks- jongens werkelijk met geen kwade hedoe-
werkinrichting, later weer niet .Intusschen is het ver- heSf'taaTv^We'de St° scVertonïle»
r .aarm vm Ter, m H" 'oan 1 ndlnonorii .n tf,ccn Wim's 'jij den weg zich bevindend dochtertje 1
In 98 en 99 vertoefde hg er wegens landloopern en z)| haar I;, TOOr
in het volgende jaar hernieuwde hg te Utrecht weer 3cb M>u d weigerde, waarop'
Tf0' «n d8 aaneebnambe sf?n™va„^°^„°iv«na fid rnwlelaporttuan No. 2, Dissel genaamd het kind „5
in 1908 te 8 Hertogenbosch daarin voor eenlgen tpd (U, grap to.voecdc „Nou. zeg dan maar togen je
onderdak te vinden. moeder dat de pap aangebrand is."
In '04 werd hg ook al weer voor een paar jaren in wm rarall3.,. EB^alB DisaoI, gbv0]gd dool. zljn
ten dleronmmhare nrichöngen opgenomen. i eveneens weel. opstijgenden vriend. Albert Zre-
In 1908 werd hu tot 8 jaar gevonniad; eerst sedert genaamd die 't eerst tot 't kind sorak weer
rïMïsaiï .hLdMTn in, yr,ïhew;Ehnemut»,rer- veïLr^Tn^.n, wo?d^ zj
*_>^nt h^ gMn andere plaats voor hem te ^n. den bij de kleoren gegrepen en met fiets en al '2124
ad .i? ookmMrwwrrUkawerMn. togen de werold gesmakt. Dit nu was een gevaarigk
Whtan?. ierid ÏSÏ 3tuWe werk cn aangifte werd, zooals zich laat den-
3 dagen hechtenis. De beklaagde verklaarde, liever een keni „omtrekt niet verzuimd.
jaartje min er te e en. Kuiken deed al zijn best om zijn onmiskenbare
GEEN CLEMENTIE MET EEN RIJWIELDIFF. woede van. dien tweeden Paaschavond gemotiveerd
De 18-jarige slagersknecht Rudolfus Bloem van te doen schijnen maar de President vroeg hem al
[Amsterdam, bij vonnis van den 25sten April 11. ver- spoedig met nadruk, waar het in de wereld toch heen
oordeeld tot vier maanden gevangenisstraf wegens moest, als elk die een klein meisje iets vroeg, door
DONDERDAGAVOND
een 37-jarig landman, wo- ong filet Verschijnen.
396ste Staatsloterij.
schrede gemakkelijker....
Zeer sterke argumenten heeft de minister van
Landbouw niet tot zijn beschikking: gehad bij de ver
dediging van het wetsvoorstel. Hij bepaalde er zich
eigenlijk toe om de bezwaren als schrikbarend ge
zwollen en overdreven voor te stellen. Men wil slecbts
verhoeden, dat door den drang der concurrentie
„misstanden" ontstaan. En de steenhouwers-werkge
vers hebben met den, minister geconfereerd; vonden
de bepalingen, betreffende den diensttijd goed. In
hevige warmte raakte de minister bij het verwijt, dat
hij geen eerbied voor ..het individu" zou hebben...
't Tegendeel is waar! De eenige, die schade kan lij
den, is de ondernemer. Maar wie zich „patroon", pa-
tronus, wil noemen, hij dient, naast de rechten, ook
de plichten op zich te nemen, aan dien titel ver
knocht.
De soc.-democratische leden volgden hier met groot
welbehagen de woorden des ministers...
5de KLASSE, 2de TREKKING.
HOOGE PRIJZEN,
f 1000: 928, 3386, 13001, 13929.
f 400: 19363.
f 200: 4257, 4589, 5716, 12558.
f 100: 1284, 7517, 10530, 12655, 13827.
Prijzen van f 70.
5066 6959 9574 12583 15469 17654
7474 696 806 676 18013
483 924 815 764 496
628 948 13357 877 596
747 962 364 16077 826
951 976 406 126 920
996 10020 456
8013 117 499
487
531
544
572
697
874
897
2656
3035
85
273
306
530
550
634
895
946
4047
117
123
420
471
488
532
810
900
934
956
135
194
260
645
749
771
939
970
991
215
227
300
319
442
612
650
768
846
939
De heer Talma heeft z'n uiterste best gedaaQ om
het Steenhouwerswetje tot de kleinst-mogelijke pro-
portiën terug te brengen; te vermijden alles wat er
toe lelden kan om te veronderstellen, dat het een
„novum" op het gebied der sociale wetgeving schept.
Het „gezond verstand" in Nederland zal 't weldra
toejuichen, 't Wil ruimte lateu voor frissche, vrije
ontwikkeling van het bedrijfsleven. Dat er denkbeel
den worden binnengesmokkeld, die een Tydeman, een
De Visser, een Van Doorn ook. zoovele gruwelen
zijnAantasting vaa energie, initiatief en besef
van verantwoordelijkheid... Hij poogt 't weg te mof
felen. Dit onmiskenbaar halfslachtige in de houding
969 van den minister zal hem natuurlijk ertoe moeten
400 19222 brengen om concessiën te doen. De denkbeelden van
18 139 627 441 383 den heer De Visser nopens de keuring zou hij „over-
276 701 704 401 wegen". Wie weet wat er, vóórdat dit wetje er-
159 304 813 748 478 door mocht zijn gekomen. nog meer afbrokkelt
511 356 14035 903 865 'van wat voor sommigen naar Staatssocialisme riekt...
712 576 124 967 20232 Geplaatst als hij is ln de positie tusschen hamer en
787 807 465 17011 336 aambeeld, moet men ..kassian" hebben met dezen be-
805 976 567 54 670 windsman!Hij kondigde heden o. a. een ont-
997 11282 622 55 70**~ op de bedrijfsziekten aan. Liet, althans, de hoop
9023 605 759 157 doorschemeren, dat zulk een ontwerp er komen zal.
239 787 772 1S9 Wie zal 't. aan de groene tafel, moeten verdedigen?...
259 937 822 330 Ondanks de reddingsplank, hem van anti-revolution.-
286 12112 956 563 j naire zijde toegestoken, stel ik deze vraag. Want
349 534 15129 596 i We zijn de algemeene beschouwingen door En ver-
Feuilleton.
=1-
"l:
weigert hardnekkig in het vreeselijke lot dat mij heeft aam. Ik verdien het niet. want ik kan slechts verge-berouw gevoel over de 7waVh«iH
getroffen, de straf der gerechtigheid te zien. Ik ech- ven wat mij boos maakte, niet waar ik moet verach- b. aan de boden miinAr «>®®egevente beb-
ter, in de lange uren. die zoo eentonig voor mij ten. Het was niet mijnheer Roland die mij de gru-1 goedgelooviirheiri Ti«t «-oo a f3" eigen
voortilsaan, heb meermalen over dit fnmiltedrnma 1 boeogeloot lebelil. Het »ns een trotsche. Harde »-el-
nagedacht, ik zie in deze slotscène meer dan louter -
j een laaghartige wraak van een ellendigen schurk. igenstander, die toch slechts viel als het offer zijner
„Hij was oorspronkelijk een edel mensch, die alles, wraak, te beschimpen, dat was geen daad van een
„Ik zou," zoo ging Waldemar voort, „Ulla nog alles heeft verlaten. Later was hij een ongelukkig mar>, daartoe was alleen een, vrouw In staat. Vergeef
hebben kunnen hoogachten, als zij, toen, zij zichzelf haatdragend man. Eerst toen hij vertrouwen noch mij." voegde hij er haastig bij, toen hij een zochten,
leerde kennen, mij aan mijn lot had overgelaten, maar liefde meer ondervónd, verwierp hij alle vertrouwen kreet van sin art meende te hooren', „vergeef mij,
het nu te doen op deze wijze, dat maakt het mij in de menschen. Hij heeft veel jegens mij misdreven,, ik wilde u als vrouw niet beleedigen. Vera von Zah-
onmogelijk, om zelfs een vriendelijk aandenken aan maar God weet liet, ik ben geen onrechtvaardig, on- rungen is gelukkig maar een uitzondering op de
haar te bewaren." j verzoenlijk tegenstander. Ik heb dien man meer be-goede vrouwen.
Vera zat als vernietigd en klemde in stomme smartklaagd dan veroordeeld en ik beb nooit uit bet oog ..!k was, nadat ik alles bad verloren, niet alleen
de handen in elkaar. Waar zij hem had willen hel- j verloren, dat zijn later karakter het gevolg was van door het ongeluk, maar ook lichamelijk uitgeput door
pen, stootte zij hem nu nog dieper in het ongeluk, i de wandaden mijner familie. Ik kan begrijpen, dat een langdurige ziekte, door werken en zorgen, die
Zij durfde niets vragen, elk woord, dat zij sprak, j een dergelijk karakter de schouwplaats van zijn diep-: mijn ongeluk voorafgingen en toen kreeg ik bij wijze
klonk als een aanklacht tegen haar, die hij zoo vol-1 ste vernedering ook koos tot de plaats van zijn van waarschuwing een ontsteking aan de oogen.
komen vertrouwde. grootste glorie. En al heb ik geen enkele vriendelijke i was van plan om Zahrenburg dadelijk te ver-
„Ik ben u de opheldering schuldig over het scherpe herinnering aan hem, ik zal toch niet de eerste zijn, j laten, zoodra deze in handen, van mijn nicht zouden
die hem hard valt." zijn overgegaan, doch het weer was zoo ongunstig.
verwijt van zooeven," begon Waldemar weer, „ik zou
anders in uw oogen ondankbaar schijnen, als iemand
die liefde en grootmoedigheid niet op den juisten
prijs weet te stellen.
„Ik moet daarvoor een weinig teruggaan en u ver
halen van de grootste wond, die mijn eergevoel ooit
heeft getroffen, een wond, die juist zij had moeten
ontzien, wier hand mij door het leven heeft willen
leiden.
„Ge kent de geschiedenis van mijn huis een
ieder sprak er indertijd van, en al heb ik het tot
dusverre vermeden die treurige familieaangelegen
heid met u te bespreken, mijne moeder ik ken
haar te goed heeft ook voor u bepaald haar tra
nen en klachten niet terug kunnen houden.
„Zij zal u gezegd hebben, dat ik eens aanspraak
meende te kunnen maken op een kalm en gelukkig
leven en dat die schelm mij van alles heeft beroofd.
Ik ken dat refrein, maar wat mijn moeder steeds ver
zwijgt ie de treurige waarheid, dat mijn vader en
zijne familie dit schelmstuk hebben uitgelokt, door
een zeer zwaar onrecht van hun kant. Mijne moeder
Hoe gelukkig was Vera. dat zij hem zoo hoordedat met mijn oogen en treurige gezondheid de reis
Spreken? dankbaarheid, liefde en geluk, n"<* »a" °P lloosst WRS' smeekbeden Tan mijn moe-
haar gelaat te lezen, en daar zij de schuld van haar
grootvader als de hare boette, zoo beschouwde zij
thans het verschoonende woord als iets wat haar per
soonlijk werd geschonken.
Waldemar zag de tranen niet, die langs haar wan
gen liepen, maar hij hoorde den zucht van verlichting
dien zij onwillekeurig slaakte.
„U zucht, juffrouw Vera, mijn verhaal verveelt u
toch niet?"
„Neen, o neen." antwoordde Vera, ontroerd, „ik
dacht aan den ouden man die zooveel geleden heeft,
dat hij zijn beste kleinood wegwierp en wien gij nu
zoo grootmoedig vergeving schenkt. Hij weet 'tniet
laat mij u in zijn plaats danken: vergeven is zoo
heerlijk."
Zij boog zich voorover en raakte even, zijn arm aan,
en hij greep de kleine han,d, die zij hem toestak en
bracht die gelukkig aan zijn lippen.
„Het was eigenlijk onredelijk, dat ik uw dank aan-
der, wier eenig overgebleven steun ik was en het
gedurig aandringen van mijnen geneesheer brachten
er mij toe aan Vera von Zahrungen een kort uitstel
te vragen.
„Ik deed die vraag zonder eenige vrees, ik vroeg
immers zoo weinig. Zij bewoonde den Zahrenburg
immers toch niet. Zij kon bovendien wel begrijpen,
dat ik elke ontmoeting met haar zou vermijden en
[daarenboven stelde ik een waar belang in het jonge
meisje, jegens wie de mijnen zooveel hadden mis
dreven. Ik stelde mij voor, dat zij zacht en lief zou
zijn, met een goed hart, want zij kende immers het
ongeluk, en was er iets wat mij in mijn, omstandig
heden troostte, dan was het de gedachte, dat mijn
vr.' haar terugbracht op de plaats, die haar toebe
hoorde.
„Het antwoord, dat ik ontving, zal ik u niet her
halen, de herinnering daaraan Is mij te smartelijk.
Het was zoo laf en onwaardig, dat ik nog heden
gering en freule von Zahrungen motiveerde deze met
d« slotwoorden, dat van alle bedelaars, de familie
bedelaars de indringerigste en onbeschaamdste. de
ergste waren!"
Niemand sprak. De gelukkige uitdrukking op het
'.'•jlaat van het jonge meisje was geheel verdwenen
en zij staarde verschrikt naar den man tegenover
haar, die tevergeefs zijn drift trachtte te beheer-
schen, door de herinnering aan deze wreede woorden
orgewekt. Zij zag hoe hij zich op zijn lippen beet en
de handen ineenklemde. zij wilde hem toeroepen:
„het was een leugen, ik ben hier om u te dienen,
om u lief te hebben," maar de moed ontbrak haar
daartoe.
„Zij noemde mij een bedelaar." sprak hij verder
op heeschen toon, „een indringerigen, onbeschaamden
familiebedelaar, zooals zij dio den grond kussen, waar
op een rijke erfgename getreden heeft, een van die
avonturiers, die niets doen dan vleien, een man zon
der schaaonte, zonder trots, zonder eer. die de oude
vijandschap snel vergeet. En dat dacht een meisje
van den gebroken man. die de eenvoudige bede tot
haar richtte: sta mij toe, dat ik nog eenige dagen
blijf in het huis mijns vaders."
„Zij deed het niet, zij deed het nooit en nimmer,"
riep Vera hartstochtelijk uit, geheel vergetend, dat zij
zichzelve moest beheerschen, „geloof mij in, naam
aller vrouwen. Het kan niet zijn, men heeft misbruik
gemaakt van haar naam en de verlatenheid harer
hindsheid moet schoon geweest zijn, ln vergelijking
tvani de lage gevoelens, die men haar nu toeschrijft."
Hij lachte kort en bitter, nooit had zij hem zoo
opgewonden gezien. „Ik zou met Caesar kunnen zeg-
gen: ook gij mijn Brutus?" zeide hij hoofdschuddend.
„Het i» bedroevend voor mij, dat juist de beste eu
edelste menschen freule Von Zahrungen verdedigen."
Wordt vervólg!.
