school trouw. Met don dag neernt de partystryd er toe
Elk in de gemeente is benieuwd naar de beslissing van
de Gedeputeerde Staten van Noord* Brabant, waar deze
sohooiquHMRtie is aanhanngig gemaakt.
CALLANTSOOG.
In voröand met een vorig bericht wordt ons gemeld,
dat den 2den Pinksterdag, 's morgens 9 uur, een proef
tocht zal gehouden worden met de reddingsboot der
N. en Z -Hollandsche RoddinemaatsehaDPii.
lïRAND IN DE TESSELSCHE BOSSCHEN.
In de dennenbosschen van het staatsboschbeheer op
Texel is, door onbekende oorzaak, brand ontstaan. Door
het (jverigo optreden van de boschwachters, bijgestaan
door hulpvaardige personen, gelukte het, de vlammen
te stuiten. Een smalle strook, ter lengte van ongeveer
250 meter, is donr den brand vernield.
EEN GEROUTINEERD UITBREKER.
Onze lezers sullen zich herinneren, hoe eenige dagen
geleden de geniesoldaat De R., die ter bewaking in
verband met het uitgebroken mond- en klauwzeer op
post stond bü de halte Hollandsche Rading op de lqn
Hilversum—Utrecht, 's nachts in het stationnetje inbrak
en geld en spoorkaartjes stal, doch den volgenden
morgen gearresteerd werd. Hy wist toen uit de politie
kamer der genie-kazerne, waar hy was opgesloten, te
ontsnappen.
Hy klom door den luchtkoker, kwam op den duiven-
zolder, en van daar in de manschappenchambrée, waar
hy zyne uniform voor een burgerpakje van een vier-
maander verwisselde. Vervolgens stal hij de fiets van
een sergeant en verdween.
De ontvluchting geschiedde 's nachts en werd des
morgens bemerkt. Na een paar dagen is de vluchteling
gevonden in een spoorwegwaggon op het emplacement
te Rotterdam, waar men hem herkende aan de militaire
sokken. Door een sergeant, en een paar soldaten der
mariniers is De R. toen zwaar geboeid naar Utrecht
teruggevoerd on weer opgesloten.
Maar ook ditmaal is de bewaking niet deugdelijk
gebleken.
Ten minste gisteravond te circa half negen bleek de
vogel nogmaals gevlogen en werd van uit de arrestan
tenkamer in de genie-kamer gemeld, dat De R. ten
^weeden male had weten te ontsnappen. (U. D.)
GEMEENTERAAD HARKNKARSPEL.
Vergadering op Donderdag 1 Juni 1911, des mid
dags te 4 uur.
Aanwezig alle leden.
Vorritter de heer J. Burger, burgemeester, secre
taris de heer J. Dam.
Na opening der vergadering volgt de lezing en
■goedkeuring der notulen.
Voorzitter deelt mede. dat de heer Groenhart de
benoeming tot tijdelijk geneesheer voor den tijd van
4 maanden niet kon aannemen. Hij woonde in het
huis der gemeente en de meubelen, die daarin waren,
ifin het eigendom van Dr. de Boer. Werd Dr. Groen-
hart nu niet benoemd, zoo zou Dr. de Boer deze meu
belen dadelijk weghalen en zat Dr. Groenhart dus
ronder. Werd Dr. Groenhart wel benoemd, dan deed
Dr. de Boer dit even goed, maar dan konden dade
lijk andere meubelen worden aangeschaft. Dr. Groen
hart was genegen zoo hij niet werd benoemd, 1 week
na de benoeming tijdelijk te blijven. B. en W. hadden
geen ander besluit kunnen nemen en bij de voorwaar
den van Dr. Goedhart zich moeten neerleggen.
De datums vau stemming en herstemming voor
leden van den gemeenteraad werden respectievelijk
bepaald op Maandag 10 en Dinsdag 18 Juli.
Volgt benoeming gemeente-geneesheer. Voorzitter
doelt mede, dat van alle sollicitanten goede informa
ties zijn ingekomen. B. en W. hebben de volgende
alfabetische aanbeveling opgemaakt: Dr. Groenhart
to Dirkshorn, Dr. Keus te Vlanen en Dr. Spaans te
Schoterland.
Wordt nu gelezen een adres van een ongeveer 60 -
taj ingezetenen met het verzoek Dr. Groenhart te
benoemen, daar deze in zijn tijdelijke waarneming der
praktijk uitstekend heeft voldaan.
Tot benoeming overgaande wordt de heer Groen
hart benoemd met 5 stemmen, de heer Keus had 2
stemmen.
Algemeen wordt goedgevonden dat de borgstelling
van don gemeente-ontvanger gebracht wordt van
f 2000 op f 2500, en als onderpand aanvaard wordt
do le hypotheek op landerijen bij den ontvanger in
eigendom.
Wordt oveneens goedgevonden met de gemeente
Alkmaar een overeenkomst aan te gaan over de uit
de gemeente Harenkarspel in, de gemeente Alkmaar
schoolgaande kinderen. Het verschuldigde bedrag zal
de gemeente Harenkarspel weer op de ouders der
schoolgaande kinderen verhalen.
Het adres van 't comité tot stichting een er electri-
sche centrale heeft bij den Raad gecirculeerd. B. en
W. hebben deae zaak ook behandeld. Zij stellen voor
zich voorloopig niet uit te spreken tot aansluiting in
principe. De gemeente Harenkarspel leent zich voor
een, dergelijke zaak heel slecht. Het is een zeer uit
gestrekte gemeente, bestaande uit enkele ingedijkte
pol liertjes en verspreide huizen. En dit gedeelte be
slaat nog ongeveer een derde van het geheel, en zou
du» buiten de aansluiting vallen. Algemeen, wordt
het advies van B. en W, goed geacht.
Zooals bekend, hebben, Ged. Staten niet goed kun
nen keuren de bepaling ^omtrent de leeftijdsgrens
van de nieuwe leerlingen op de openbare lagere
scholon, bepaald op 5 jaar en 4 maanden. De Raad
werd nu mededeeling gedaan van het niet goedkeu
ren dezer bepaling, en, werd besloten zich tot H. M.
do Koningin te richten en een concept verzoekschrift
gelezen en goedgekeurd.
De stembureaux werden als volgt samengesteld::
Waarland: de heeren Zutt. voorzitter. Bakker en
Borst, loden, Bleeksma. 4e lid, Krabman, plaatsver
vanger.
Dirkshorn: de heeren Jb. Burger, voorzitter. Bij
poet en Slot leden. Dam 4e lid, Weel plaatsvervanger.
Een betaling van f 55 uit den post voor onvoor
ziene uitgaven, voor gedaan slootwerk, werd goedge
keurd.
De rondvraag leverde niets op en werd de verga
dering geschorst.
Na heropening werd door den heer J. Spaans Rz.,
rendant-armvoogd, de rekening van de algemeene ar
men overgelegd en goedgekeurd. De ontvangsten be
droegen f 3414.90, de uitgaven f 3471.19, het nadee-
lig saldo f 56.29.
Hierna sluiting.
DOODSLAG.
De Haarlemsche Rechtbank veroordeelde heden Tal-
smla. die zijn patroons den heeren Senft met een mes
ernstige verwondingen toebracht om zich te wreken
over zijn ontslag, tot 5 jaar gevangenisstraf met af
trek der preventieve hechtenis. De elsch was tien
jaar.
WIJNMALEN UITGENOODIGD DOOR HET LE
GER DES HEILS.
Namens het Leger des Heils deeit men aan de Te
legraaf mede, dat de heer Wijnmalen door het Leger
des Heils is uttgenoodigd, om met zijn vliegmachine
van Soesterberg te komen, om deel te nemen aan het
door het Leger des Heils te houden zang- en mu
ziekfeest op den 2en Pinksterdag op Oud-Roosenburgh
des namiddags om 2 uur.
I NA TWINTIG JAAR!
I Ongeveer een twintig jaar geleden, verliet de smid
H. te Goes, zijn woonplaats, om in de Nieuwe We
reld fortuin te maken. Het hoe en waarom is ons
niet bekend, maar zooveel is zeker, dat de man sedert
zijn vertrek, vrouw en kroost nooit meer iets ■van
zich liet hooren. Men dacht dan, ook niet anders of
H. zou niet meer in het land der levenden zijn en
zijn vrouw noemde zich reeds sedert jaren, weduwe.
Gelukkig maar, dat zij niet voor de tweede maal het
1 huwelijksbootje instapte, de verwikkelingen toch zou
den dan allicht niet te overzien zijn, wijl dezer dagen
bericht uit Amerika is ontvangen, dat de man en
I vader naar de zijnen wenscht terug te keeren... als
zij maar even geld daarvoor willen overmaken. Of
I daaraan evenwel maar direct zal worden voldaan, 16
zeer zeker de vraag.
DE PRINS GEBOYCOT!
Voor 'n reisje naar Texel, dat prins Hendrik onder-
nam om er de vogelenwijk en liet reddingswezen te bc-
f kijken, was bepaald dat alleen de verslaggever der „N.
R. Ct." als bizondere verslaggever mee mag reizen,
I terwijl eventueele verslaggevers van andere bladen moe
ten zien zich zelf te helpen. In een verontwaardigt!
stukje van de „Maasbode' over dit „zeer stuitend mo
nopolie", lezen wij nu, dat al de overige ochtendbla
den besloten hebben thans „van deze Prinselijke reis
geen verslag te geven."
WVABLAND.
Aangelokt door 't prachtige weer zijn wij op een
heerlijke zomeravond eens een wandeling wezen ma
ken langs hoofd- en binnenwegen in onzen polder.
(Voor hen, die eenig belang stellen in den groei van
de verschillende gewassen, die hier alzoo verbouwd
w-orden, is zoo'n wandeling wel de moeite waard. Hier
ziet men eenige akkers gereed gemaakt voor den kool-
bouw, elders weer eenige bezaaid met het zaad van
riivertiien, welke akkers, behoorlijk gezuiverd van liet
onkruid een mooi gezicht opleveren. Men begint voor
dit gewas echter bepaald naar een regenbuitje te ver
langen. want door de sterke droogte lier laatste dagen
beg.nt de zilveruien te „krimpen".
Ter afwisseling ontmoet men nu weer eenige akkers
waarop vroege aardappelen ,die welig opgroeien, daar
naast weer een akkertje haver tarwe, erwten en turk-
sche boonen.
Over het algemeen kregen wij den indruk, dat de
verschillende producten mooi te velde slaanechter
zooals wij hierboven reeds zeiden: „een flinke regen
bui was zeer gewenseht zoowel voor de landerijen
als voor de bakken.
Wie idus met do Pinksterdagen op een fietstocht
z'n route langs een mooie rijweg door onzen polder
neemt en belang stelt in keurig onderhouden bouw-
akkers en akkertjes, zal zich dezen tocht niet beklagen.
Men meene echter niet, vele schaduwrijke plekjes to
vinden, want geboomte bezit Waarland ten eenemale
helaas zeer weinig.
VEELBELOVEND
In de Korte Kerkstraat; te Amisterdam waren Don
derdagmiddag eenige jongens aan het kaart spelen.
Een 10-jarige knaap, in die straat wonend, werd door
de anderen beschuldigd valsch te spelen. Een hunner
gooide den vajscben speler met een zwaren steen op
de linkerhand, waardoor dit lichaamsdeel zwaar ver
wond en de middelvinger verbrijzeld werd. De jon
gen werd in de kliniek op Wittenburg verbonden en
vandaar naar het gasthuis verwezen.
IN EEN CHRISTELIJK LAND.
Een der partijgenooten schrijft aan Het Volk, ten
bewijze hoezeer staatspensioen noodig is, het vol
gende:
In het dorp Velp bij Arnhem trof ik een man
aan, die de 80 al gepasseerd was en toch nog iede-
ren dag naar het veld moet gaan werken. In een
andere straat van hetzelfde lustoord der rijken trof
ik een echtpaar aan hij 85, zij 82 jaar. Voor den
loondienst waren zij te stram en te stijf geworden,
weshalve het armbestuur werd lu den, arm genomen.
En hoewel beide onderdak hadden bij een dochter,
<Iie echter zelf moeite heeft de eindjes bij elkaar te
krijgen, besliste het armbestuur: het armenhuis in
of anders gene ondersteuning.
De oudjes, die geen lust hebben zich na een
moeitevol leven, na zooveel leed en weinig lief met
elkander trouw gedeeld te hebben, van elkander te dagen een gouden bruiloft gevierd waarbij ongeveer
laten scheiden, moeten het nu zonder eenigerlei on- 120 mcnschen genoodigd waren. Men had de aard-
derstand doen. appelen
Heerlijke samenleving, wat!
TWEE JEUGDIGE BOEFJES.
Men schrijft uit Middelburg:
voor de aardappelsalade, die aan het feest-
maal gegeten zou worden al drie dagen van do vo
ren gekookt en toegedekt in den kelder gezel. Reeds
aan tafel vonden verschillende gasten cr een vreem-
Eenigen tijd geleden spraken de 15-jarige slagers- den geur aan, kort daarna werden een groot aantal
knecht J. de W. en de 12-jarige loopjongen M. K. mensehen. die van do salade gegeten hadden, ziek.
alhier af om, wanneer zij voldoende geld bijeen kon
den krijgen, er samen van door te gaan.
Nadat de jongste Dinsdagmorgen bij een dame hier
ter stede voor zijn patroon geld ontvangen had en
daardoor in het bezit was van een bankbiljet v„n
f25, ontmoette hij zijn kameraad, wien hij dit ver
telde. Deze inde hierop voor zijn patroon verschillen-
Iwinlig moesten cr naar het ziekenhuis te Mcinin-
gen overgebracht worden, verscheidene hunner zijn be
zweken. anderen zijn weer opgeknapt. Men vermoedt,
dat de aardappelsalade bedorven is geweest.
ONWEER.
Woensdag jl. heeft boven Londen en omstreken
Uit en voor de Pers.
*9*3-
De Nederlander schrijft:
Spoed 1 Spoedr Spoed! Denk aan 19131
Voortdurend wordt dit, .door een deel der rechtsche
pers. Kabinet en rechterzijde toegeroepen.
De Standaard gaat zelts zoover, van dag en da
tum vast te stellen, waarop de stukken gereed en
het debat geëindigd behooren te zijn.
En onlangs heeft mr. Van de Velde, ondervoorzit
ter der A. K. club. in de Kamer deze taktiek gepoogd
ingang te doen vinden, gesteund door den heer Duy-
maer van Twist.
do kleine postjes tot een, gezamenlijk bedrag van e?n ouweder gewoed van ongekende hevigheid, dat
,f 4.40. n!at minder dan zeven slachtoffers heeft geëischt.
I Direct daarop verlieten de jongens de stad, wandel- °°k werd er belangrijke materiëele schade aange-
den naar Souburg, gingen per tram naar Vlissingen richt.
I en stoken van daar per boot naar Neuzen over. Van, Doly Trinity Churcfc, Marylebone, geraakte o. a, In
hieruit zetten zij hun reis te voet voort tot "Axel. brand, gelukkig echter werd deze spoedig gebluscht.
Het was inmiddels avond geworden en daar de „boef- en het dak van, GulldhaJl werd door den hevigen re-
jes" geen onderdak konden vinden, kwamen zij bij &eu beschadigd, zoodat het water neerdroop op tajpiJ-
de marechaussee terecht. Deze stelden hen, omdat zij t3Q en meubels.
minderjarig zijn, Woensdag op transport naar Vlis- Den geheelen dag had het reeds gedreigd, het on-
singen. De marechaussee aldaar, direct vermoedende weder barstte echter eerst los, op het oogenblik, dat
de door de politie alhier gesignaleerde jongens in menigte van de Derby-rennen huiswaarts keerde,
hen te zien, nam hen een voorloopig verhoor af, en Bliksemstraal na bliksemstraal doorflitste de lucht,
vond het bankbiljet van f 25 In de voering van de de donder rolde onafgebroken voort en de regen daal-
pet van M. K. De f 4.40 waren reeds op. De jongens de in zulke stroomen neder, dat het leek alsof allo
werden daarop naar hier teruggebracht en aan de sluizen van den hemel waren open gezet Honderden
gemeentepolitie overgeleverd. motorrijtuigen moesten midden op den weg blijven
stilstaan, daar het water tot aan de carburatoren reik
te; dit veroorzaakte zulk een opstopping, daar nu
ook de met paarden bespannen rijtuigen niet ver
der konden, dat op een gegeven, oogenblik op drie
tafi' afstands van de renbaan een haast even groote
drukte heerschte als op de wedrennen zelve.
En toen eindelijk het eigenlijke onweder voorbij
was gedreven, doorkliefden nog uren lang bliksem
stralen in alle richtingen, de lucht
Het was, volgens de beschrijvingen, een schouw
spel, buitengewoon schoon in al zijn angstwekkend-
haid.
OVERSTROOMING TE BOEDAPEST.
BOEDAPEST, 1 Juni. Tengevolge van een geweldige
wolkbreuk werd een groot gedeelte van de stad over-
Men mag vragen of dit verstandig en of het recht- stroomd. Meer dan 160Ó huizen staan onder water. De
vaardig is. schade is ontzettend en tallooze menschen zyn dakloos.
iVerslandig. Volksleiders hebben steeds de neiging De manschappen van de brandweer waren niet instaat
de Kamerleden als huime werktuigen te beschouwen die de ondergeloopen kelders leeg te pompen. Men vreest
op min of meer forschen toon moeten worden tóege- voor oriÉrolnbken.
sproken, indien zij zich niet geheel naar leiders in- RECLAME.
zichten gedragen. Maar wordt daarbij niet te vaak uit I uo voorstelling begint I Haast u, dames en heeren f
het oog verloren, ie. dat politieke lichamen zich zulke Gaat de wonderbare Afrikaansche hyena zien. Ze meet
bejegeningen kwalijk laten welgevallen; 2e. dat, al mo- veertien voet van het puntje van 'r neus tot het eindje
ge de zweepslag soms gevoeld worden door de naaste van haar staart en ook zoo denzelfden afstand terug,
getrouwen, hij op tegenstanders en op verder afstaanden makende namen acht on voet.
vaak oen effect heelt, tegenovergesteld aan dat 't welk 1 NOODLOTTIGE ONTPLOFFING,
bedoeld werd. Vooral een Nederlander is afkeerig van j "WASHINGTON, 1 Juni. Eoii telegram van den
's meesters plak. Amerikaanschen gezant bericht, dat by een ontploffing
Rechtvaardig. Behoort een Kamer, behoort eene re- jn de vesting Laloma te Managua 150 personen om het
geering allereerst te letten op den naderenden, ver- leven zün eekomen.
keizingsdag Moet voor de meerderheid het politiek GEVAAR VAN POTLOODEN.
succes hoofdzaak zijnr Zoo ja. .dan geldt dit natuur- I Een paar van ae geneeskundige ambtenaren in Engeland
lijk eveneens voor de minderheid, en wordt het elders deelt in zyn jaarverslag mede, dat hy by een epidemie
zoo bekend en zoo slechts werkend, bij ons nog niet van diDhterie, om den oorsprong der besmetting na te
stelselmatig Ingevoerd obstructionisme gerechtvaardigd. R^an, fonderzoekingen had ingesteld, naar de potlooden,
Wij mecnen ons op oen ander standpunt te moeten dI® °P "e scholen gebruikt werden, en daar uit den
plaatsen. Hoofdzaak is bij ons 's lands belang, en 's telkens weer verzamelden voorraad aan de kinderen
lands belang valt slechts in zoover samen met partij werden uRgedeeld. Het bleek duidelijk, dat dezen aan
belang, bepaaldelijk met partij-overmacht, als de partij "e P° {P0 ?n "adden zitten knabbelen, en by het onder-
goede wetten maakt. Goede wetten nu plegen niet uit zoek konden op de oppervlakte tal van gevaarlijke
de mouw te wordien geschud. Men kan wel eenvoudig mfectiekiemen worden aangetoond. Een algemeene onfc-
alles blindelings goedkeuren en de minderheid laten smetting had op de verspreidingsziekte een merkbaar
praten, en niet onmogelijk is het, dat de groote massa gur«t'een invloed.
zulk doorjakkeren als krachtproef - uitbundig HET BEZOEK VAN PRESIDENT FALLIERES.
toejuicht, althans bij de eerstvolgende verkiezing. Maar, Reuter seint uit P rys: De „Temps" deeld mede dat
indien later de wet mocht blijken een blunder te rijn. wu van President Pallières aan Nederland zal
welk voordeel zal dan het land hebben gehad bij de Plaats hebben op 8, 4 en 5 Juli.
parlijoverwinning r SCHE P GEHOOR.
'I Kabinet aan te sporen tot spoed heeft ook weinig Onlangs liet iemand zich keuren voor 'n post, waar
zin. Alle christelijke kabinetten, Mackay, Kuyper, voor 'n scherp gehoor werd vereisebt. De dokter die
Heemskerk hebben zeker niet minder ijverig gcar- met de keuring was belast, hield hem 'n horloge voor.
klvinnttnn von linbc fwwi Hiirm/vr flnktfif 1 7lAt 11 rtil hnrlnftü 9
beid dan de kabinetten van links. Geen hunner heeft
tot stand gebracht wat zij zelf wenschtenOok niet het
kabinel-Kuyper. dat slechts datgene tot een goed einde
bracht, waarover, reeds vóór zijn optreden, alle recht-
sche partijen het eens waren, maar de sociale wetten
eerst kort voor zijn aftreden indiende ,en zelfs toen,
spoedshalve, voor een groot deel zekere, nimmer on
zerzijds aanvaarde theorieën aanvaard heeft.
Niemand heeft destijds aangedrongen op spoed; men
begreep dat Kabinet en rechtsche partijen hun plicht
kenden. Waarom dan thans wel
Burgerlijke Stand.
Dokter: Ziet u dit horloge?
Candidaat: Ja dokter.
Hoort g(j het tikken
Heel duidelyk, dokter.
Gaat eens tien stappen achteruit.
De candidaad deed het.
Hoort ge het nu nog?
Zeker dokter.
Nu, dan met ik zeggen, dat ge een bizonder scherp
Behoor hebt; want het staat al twee dagen stil.
DRAMA.
Te New-York is in een onbewoond huis, vroeger be
woond door zekeren Scheid en diens vrouw, die echter
reeds sedert Februari waren vertrokken, iD een badkuip
i bet lijk gevonden van een vrouw. Scheid had nog altijd
de woning in huur, dat is de oorzaak dat eerst thans
buren waren door een zeer onaangename lucht
GEMEENTE ZIJPE.
Ingeschreven van 2430 Med 1911.
Ondertrouwd: Pleter Doorn, 27 jaar en Maartje
Smit, 22 Jaar belden te Zijpe. opmerkzaam geworden en hadden d^~polRió~gewaar'
C-etro -Ad: Gornells Petrus Dekker en Geertruida schuwd hat rȟ
Helena van der Linden.
het lyk werd ontdekt. De politie stelde
j o» o. tt u j onmiddellijk na de ontdekking een onderzoek in naar
eSTt! h6t 'erbljjf van het echtpaar. Zg vond echter alleen de"
van Lcrru Bork**.. iryntje Hopman, 48 jaar, eent man, een chauffeur, en bon van dezen geen inlichtingen
renRnfinVcn A^RruHn vau verkrijgen over het verblijf van diens vrouw. Zoo rees
Brum en A- L-ruyn. het vermoeden, dat het gevonden lijk dat zou zyn van
mevr. Scheid, en dat de vrouw door haren man zon
zijn vermoord. Een herhaling dus van de beruchte
Crippen-zaak. Scheid bevindt zich thans wegens een
automobielovertreding in hechtenis en middelerwijl
VERGIFTIGD. wordt het onderzoek naar de bewijzen van zyn schuld
Te Hclmershausen ,in $aksen-Weimar, werd dezer aan moord op zijn vrouw voortgezet.
Gemengd Nieuws.
derslagen deden het kleine huis op zijn grondvesten
schudden en mevrouw Von Zahringen riep angstig
om haar zoon. De kracht der gewoonte en zijn zede
lijk overwicht deden haar nog altijd hulp en steun
zoeken bij hem. Het kleine dienstmeisje werd dus
naar zijn kamer gezonden om hem te roepen. Maar
zij kwam terug met de boodschap, dat de kamer
ledig was. Verschrikt snelde Vera naar buiten, luid
riep zij den naam van den hond die haar stem
kende geen Ceeken van leven deed zich hooren. In
hot geheele huis was geen vertrek waar men Walde-
roar zou kunnen zoeken dan in zijn kamer, geen
plaats waar roepen ongehoord kon blijven. Hij moest
dus buiten zijn zonder geleide en door zijn hulpe
loosheid aan het onweder prijs gegeven. Zij liep te
rug en deelde mevrouw Von Zahringen haar bezorgd
heid mede en tevens het besluit om hem op te gaan
zoeken.
Een vreeselijke bliksemstraal, oogenblikkelijk ge
volgd door een zwaren donderslag deed mevrouw
Von Zahringen opspringen en Vera naar de deur
snellen.
„Neen, neen," riep de oude barones doodelijk ver
schrikt, terwijl zij Vera aan de japon vasthield, „gij
moogt niet weggaan, ik sterf van angst! Gij kunt
hem toch niet helpen, hij moet maar blijven waar
hij is, hij zal wel ergens onder dak zijn gekomen.
Ik zou dood gaan van angst!"
De bliksemstraal, die op dit oogenblik de kamer
verlichtte, gaf Vera de kracht zich los te rukken.
„Ik moet, ik moet weg!" riep zij in de grootste
opgewondenheid „er moge van komen wat wil, maar
hier kan Ik niet blijven."
Zij snelde de kamer uit, greep haar hoed en man
tel van den kapstok en liep vlug langs het kleine
pad door de korenvelden, die door den stormwind
snel heen en weer bewogen werden. Een boer, die
haar voorbijkwam, keek haar verwonderd na en
waarschuwde haar terug te keeren. Zij hoorde hem
•niet, want zij vervolgde zonder ophouden haar weg.
De eerste groote regendroppels vielen op haar
(glooiend gezicht en doorweekten haar licht zomer
kleedje. nrnar zij bemerkte het niet. Eerst toen zij
het bosch naderde, scheen het onweder te vermin
deren. Zij spoedde zich voorwaarts naar alle kanten
rondziende.
Daar trof plotseling het klagend langgerekte gehuil
van een hond haar oor, luid en doordringend, nog
eens en gedurig weer.
„Mylord," riep het meisje zoo hard zij kon, den
geheelen toestand begrijpende. „Mylord, kom hier!"
De hond had haar stem herkend; terwijl zij zoo
snel voortging als haar voeten haar konden dragen,
verscheen hij tusschen het kreupelhout, doch om op
het zien van Vera dadelijk weer terug te keeren. Zij
wist nu wat er gebeurd was; al beefden haar knieën,
haar moed en tegenwoordigheid van geest begaven
haar geen oogenblik. Zij versnelde haren gang, liep
tusschen de boomen door, waarachter de hond ver
dwenen was, en daar daar lag Waldemar uitge
strekt onder een reusachtigen eik, wiens kruin, door
den bliksem getroffen, neerhing,- als treurde hij om
den slapende aan zijn voeten.
Het verdriet gedurende bijna haar geheele leren,
haar leed had zij geduldig verdragen, maar dit was
haar te veel; met een luiden kreet van smart kniel
de Vera naast hem neer. Zijn oogen waren gesloten
en zijn wangen doodsbleek, rij riep hem op den
toon der liefde, waarnaar hij zoo stil en tevergeefs
verlangd had, zij richtte zijn hoofd op en legde het
op haar schoot, toen brak zij in een hartstochtelijk
snikken uit. Na een korten tijd kreeg zij haar zelf-
beheersching terug, zijn lot was immers nog niet on
herroepelijk beslist zoolang de dokter rijn oordeel
niet had uitgesproken.
Voorzichtig liet zy zijn hoofd weer rusten op het
zachte mos, streek met bevende handen het haar van
zijn voorhoofd en luisterde angstig met het oor aan
zijn borst. Sidderend luisterde zij langen, langen tijd
met ingehouden adem, en sprong toen op met een
kreet, helderder dan de jubeltoon van den leeuwe
rik. „Hij leeft, bij leeft!" snikte zij. „O, mijn God.
behoud hem, ontneem mij niet het eenige, hert laat
ste! Vrijwillig heb ik u alles gegeven, ik begeer niets
van uwe rijke schoone wereld dan dit enkeie men-
schenleven, schenk mij dat, erbarm U mijner!"
Zij begon hem zacht borst sn handen te wrijven,
eji toen bedacht zij hoe alleen en hulpeloos zij was.
Zij wist niet wat te doen, blijven of gaart-
De regen, had onderwijl opgehouden, het zachte
mos, waarop Waldemar lag, was niet nat geworden,
en door 't dicht gebladerte keek'n stukje hemel, als
een goed voorspellend oog, op net jonge meisje neer.
Zij boog zich ciep over hem neer en luisterde met
angstige spsmniDg naar zijn zwakke ademhaling, die
langzamerhand geregelder werd. Eindelijk het
was geen verbeelding volgde een nauw merkbaar
uitstrekken van het lichaam, toen een diepe zucht;
Waldemar maakte met de hand een beweging naar
het hoofd en sloeg langzaam de oogen op. Het sid
derende meisje bleef angstig in dezelfde houding;
nog scheen hij te droom en .Maar het moest een
gelukkige droom zijn, die he-m bezig hield, want een
gelukkig lachje speelde om zijn lippen en een zeld
zame gloed vertoonde zich in de donkere oogen, toen
zij verbaasd om zich heen ziende, op het schoone
meisje bleven rusten, dat met gevouwen handen naast
hem nederknielde.
Plotseling kwam er leven op zijn gelaat, een straal
van bewustzijn vertoonde zich als een goddelijke open
baring in zijn oogen en de gelukkige uitroep van:
„Licht, licht! Almachtige God, ik zie!" klonk als een
jubelkreet door het stille woud.
Was 't een droom? waren de engelen neergedaald?
had de goede God haar zoo oneindig meer gegeven,
dan waarom zij zoo vurig gesmeekt had? Vera be
woog zich niet, zij had een gevoel alsof de minste
beweging het wonder zou verstoren, maar op haar
schoon doodsbleek gelaat lag de uitdrukking van een
innig geloof aan de onmetelijke genade.
„De hemel!" Juichte de sterke man, en in de over
maat van zijn geluk, strekte hij de armen uit, „ik
zie de zon, de boomen, de vogels op dien tak en
u, geliefde, en u! Ja, gij zfit het," ging hij voort,
haar hand vattend, „ik zie het in uw oogen, op uw
voorhoofd gij zijt Vera, mijne Vera!"
Met een soort van heiligen eerbied raakte hij haar
blonde lokken aan, streelde hare handen, en toen hij
tranen in haar oogen zag, kuste hij die zacht weg.
De zoo wierp haar heldere, gouden stralen op de
boomen en struiken en deed hunne met droppels bef
dekte bladeren als diamanten schitteren, en het vo
geltje sprong weer naar omlaag en keek nieuwsgie
rig met zijn heldere oogjes neer op die beide men
schen daar beneden.
„Ja, ik zie alles," zeide hij, weder diep ademha
lend en op een, toon van ongekende zaligheid, „da
hemel, de aarde ook de liefde in, uw hart! Zoo
stondt ge voor mij in dien langen nacht en nu
ia het dag! Maar heit is zoo stil, zoo stil, het kon
een droom zijn, ik verlang naar een menschelijke
stem, naar de uwe! Laat mij die hooren, geliefde,
zeg mij dat het werkelijk zoo is. zeg mij dat ge mij
in deze schoone wereld llefhebt!"
Het had zoo lang In haar hart geleefd, dat woord,
zoo trouw, zoo warm. Het geluk belette haar duide
lijk te spreken, toen hij haar vast in de armen klem
de en zij antwoordde: „Ja eeuwig en slechts u!"
HOOFDSTUK 11.
„Gij zijt toch een ondankbaar, onrustig wezen,"
zeide drie dagen later dokter Jordan lachend, om
zijn ontroering te verbergen, toen hij Waldemar in
de armen sloot en hem vast in. de oogen zag.
„Is er niet genoeg groots en heerlijks op de weLrid,
om te aanschouwen, dan dat gij u het ongehoopt, on
eindige geluk zoudt verbitteren, ter wille vau een
meisje?"
Maar de jonge man maakte zich ongeduldig uit
deze omarming los en stapte het kleine studeerver
trek van den dokter op en neer.
„Ja, de aarde is heerlijk," begon hij toen. „en
het licht verrukkelijk. God alleen weet, hoe dank
baar ik het begroet heb. Maar toch vraag ik mij zelve
nu af, of de prijs, waartoe ik het kocht, haar ver
dwijnen, niet te hoog was. De zon schijnt niet meer
zoo helder en de fonkelende sterren, die Ik hand
aan, hand met haar terug zag, zijn voor mij niet
meer het beeld der goddelijke genade, nu ik ze
terugzie zonder Vera. Ik heb uren, dat ik terug ver
lang naar den duisteren nacht, waarin ik haar liefe
lijke stem gewoon was te hooren! O dokter, hel
is zulk een betrekkelijk geluk, dat mij geschonken
is geworden."
Wordt vervolgd.
