f Conrant
Amsterdamsclie Bron.
Voor Dammers.
Vernietiging der nieren.
Zaterdag 3 Juni 1911.
55e Jaargang. No. 4926.
DERDE BLAD.
Alles wat deze rubriek betreft te zenden aan de
Redactie der Schaker Courant, onder bet opschrift:
„Dnmrubriek".
EINDSPELSTUDIES.
Zwart.
tem ata wij. gedooplm ai mmedoop- neé, omgegaanen ik ben ook goon echte prediker,
ten, kerkelyken en onkerkelyken, orthodoxen en liberalen daarvoor heb ik weer te veel met journalisten omgegaan.
aan zulk een pleisterplaats zijn aangekomen, doen Het gsat my jn dit opzicht als den struisvogel, die
we als de menschen, die het leven leven, waaraan dit eigenaardig in het Arabisch -Kameel-vogel"
beeld ontleend is, en zetten wy ons voor 'n wijle neer. - - - -
De dag van feestvieren is de oase in onze woestijn; en
evenals de karavanen reeds in de verte het groen der
boomen zien blinken, en weten dat frisch water uit
koele bron hen daar verkwikken zal, zoo zien ook wij
te voren verlangend uit naar dit uur van rust, naar
dezen feestdag, wetend en geloovend, dat zulk 'n dag
ons tot verademing en verkwikking wezen zal.
Met andere lasten dan de Arabier dit deed en doet,
hebben wy onze kameelen en ons zelf beladen, 't Was
niet enkel wierook en goud en kostelijk gesteente, 't
waren niet enkel zeldzame kleinoodiön, duur door hun
zeldzaamheid, die wij met ons voerden. Maar 't waren
toch „lasten", zware „lasten", die we ons zelf en onze
dieren hebbon opgeladen, on waarmede wij getrokken
zijn verder dan 'n pelgrimsreis door de woestijn
van ons leven, 't Is 'n vermoeiende tocht, zoo van den
e»nen kant van het leven naar den andere, en altijd
maar door zand, moeilijk te beloopen zand, en altijd die
brandende zon boven ons hoofd, of als 't onweer komt,
geen rietje om achter te schuilen, tenzij achter eigen
last en lastdier. De dagen zijn soms zoo braniend on
verzengend heet, de nachten kil en huiverig; en-als de
gelijkmatigheid onzer moeizame stappen er ons al 'n
enkelen keer toe bracht 'n lied aan te heffen, dan was
't toch altijd 'n lied van voorbijgegaan of naderend
geluk, van rust die was geweest of nog komen zou;
niet van de aanwezigheid van die beide.
Maar nu zijn wij 'n oase genadérd en aangekomen op
de plaats der rust en der verademing. We hebben onze
dieren afgespannen en hunne lasten afgeladen, en zijn
Wit
Stand zwart 3 schijven op: 26, 33 en 35.
Stand wit 3 schijven op: 8, 27 en 34.
1. Wit: 2721. Zwart: 26 17.
2. 8—3. 1722.
heet. De kameelen noemen hem een „vog6l", en de
vogels een „kameel". Maar hü moet z(jn taak volbrengen
on als hij zijn last niet vliegende thuis kan brengen,
dan moet hy het loopende doen.
Ik wil herhalen wat ik in den aanvang van dit artikel
zei, waar ik de christelijke feesten „pleister
plaatsen" noemde, waar gelegenheid is tot toeven,
rusten en nadenken. Laat mij voor dezen éénen keer in
de zeven jaren, die achter ons liggeD, eens niet spreken
over het Pinksterwonder, en alleen maar dit feest be
schouwen als zulk een pleisterplaats. Het duurt nog
lang eer we de volgende zullen bereikt hebben, en 'tis
nu nog niet te zeggen, hoe we daar zullen aankomen.
En als wij er niet aankomeD, als het wezen mocht,
dat wij onderweg stierven on men ons in het zand
begroef, een kruiFje of een plankje in den grond slaande
om misschien lator er nog eens langs komende te kun
nen zeggen„Hier hebben wij hem neergelegd," als wij
onderweg bezweken mochten, dan gaan toch de anderen
verder, en zullen zij al het onze met zich voerenons
goud en ons goed, onze koffers en kisten, onze kleeren
en onze versierselen, onze boeken en onze corresponden
tie. Dan züllen zij met zich voerende herinnering
aan de woorden, die wy gesproken en de daden die wy
vejrricht hebben. En zonder oneerbiedig te zijn of on
eerbiedig te handelen met het achtergelaten bezit, zal
aljes wat nu nog het onze Is, door anderen verdeeld en als
bezitting genomen worden.
'Word niet weemoedig, bid ik u, bij gedachten aan
die mogelykheid. De Dood is, evenals het Leven, een
met ons heeio betr van slaven en dienaren, van deugden 1 oaaer "béste"vrTénden,"en" voor -dën~w|ji»"wM het "ter
en zonden, gelegerd onder het geboomte. We kunnen
den ganschen voorraad overzien en ons bezit tellen, last
en ballast, waarde en onwaarde, blijdschap en verdriet,
winst en schade, schande en eer, opgeruimdheid en
verzuchtingen. En als nadenkende menschen, die 'n
tusschentydsche balans maken, willen we weten hoe 't
met ons en het onze staat.
Waarom zouden we dit niet doen Er is nu tijd
voor! Straks, morgen of overmorgen, als we weer
opbreken en verder moeten, ontbreekt de gelegenheid
om balen en kisten na te zien, hier 'n koord iets
minder te doen knellen en daar 'a knoop wat vaster
aan te trekken. Straks moeten wy verder en hebben
Op 17—21 wit 3 Zt' awart 35—40, wit 34 4!. wg geen kans meer, tonder gevaar van schade, tot rast
•wart 3339 wit 2621, zwart 3944, wit 45-40. of herstel. Hier echter kunnen onze lichamen tot rust
Speelt zwart als 2de zét 4540, dan'wit 3 21, en onze zielen tot zichzelven komen; en als wij onzen
«wart 40-29 wit 2143 en wint. inventaris hebben opgemaakt en overzien, het deb8t en
Zwart kan ook nog als 2de zet 33—39 spelen, dan credit onzer stoffelijke en geestelijke bezittingen weten,
wit 3 21, zwart 39 30, wit 21 12 en win,t.
3. Wit: 39. Zwart: 2228.
4. 9—14. 28—32.
5. 14 37. 3338.
Voor 3540 en 3339 zie voorgaande variant
6. Wit: 3748 en wint.
DAMZET IN DE PARTIJ.
In een onregelmatig gespeelde partij kwam onder
staande stand voor:
Zwart
5, 6, 8 tot 12, 14
31, 32,
Wit
Stand zwart 17 schijven op:
Hot 17, 19, 20, 23, 24 en 29.
Stand wit 17 schijven op: 22, 25 tot 28
35 tot 39, 42, 45, 48 tot 50.
Wit is aan zet en haalde op de volgende manier
iam:
Wit: 3530. Zwart: 24 35.
45—40. 35 33.
28 39. 17 28.
2721. 16 27.
31 2 met gewonnen stand.
SLAGZET IÏTdË OPENING.
Wit: 3328. Zwart: 1823.
3933. 12—18.
44—39. 712.
50—44. 1—7.
3126. 2024.
34—29. 23 34.
40 20. 15 24.
36—31. 1621.
3127. 1116?
Wit wint met 2822, 26 17! 32 1, 37 28 en
dan 140 om te voorkomen dat de dam voor tWM
•«hijven genomen wordt
Twee voorbeelden in het midden van het spel.
Stand zwart: ltot 4, 7 tot 12, 14, 17 tot 20, 23.
Stand wit: 28 tot 30, 32, 34, 36, 38 tot 40, 42
tot 45, 47 tot 49.
Oplossing:
Wit: 30—24, 28 19 en 34 5.
•tand zwart 3, 7 tot 8, 12, 17 tot 19, 23.
Stand wit: 27 tot 29, 32, 34. 38 tot 39, 43.
Oplossing:
Wit: 2722, 29 18, 32 1.
Inplaats van de zwarte schijven 7 en 12 op 2 u
13 «Ja volgt: 2722, 29 9! en 32 3.
mogen wy ons neerzetten, om te overdenken hoe het
alles zoo geworden is, en wat ons, als verstandige
reizigers, verder te doen staat; wat wy doen moeten,
om althans in één opzicht ryker aan te komen dan w\j
zyn afgereisd.
In 'n woestyn echter zyn niet veel rijkdommen te
garen. Hoogstens vindt ge er 'n verloren zadel, 'n
afgewaaide pluim of kwast van 'n kameelenharnas, 'n
oudb sandaal, weggeworpen, omdat ze tot niets meer ULI ,T.JJfLir „aai^a TWJt
diende. Hoogstens vindt ge er het rif van 'n dier, dat j hen, die is heen gegaan Och, 'kleeren en diamanten,
onderweg bezweek en door voorgaande reizigers, als boeken en alle andere stoffelijke dingen, zyn spoedig
schade, bedroefd werd achtergelaten, 'n 6tuk blik, 'n verdeeld; geld en rente zijn spoedig berekend en opge-
gebroken nap, 'n vergoord stuk linnen, wat oud stroo, streken. En korten tyd nadat de groeve gesloten is
gelegene ure, dat de een by hem aanklopte en de ander
bij hem aankloppen zal. Den wijze, den rypwordenden
mensch komt niets ongelegen, geen blijdschap en geen
dfoefenis, geen lof en geen smaad, geen geboorte of
dood; al wat hem bejegent, zal hem zooals dit in
de taal der christenen heet vinden „in den staat der
genade".
„My o Dood, is eiken dag verloren,
Die nw lokstem niet verneemt;
Want dit land van most en koren
Is mij immer schoon maar vreemd.
-
En nooit beurde ik hier te drinken
't Water, dat de ziel verjongt,
Of van dichtbij hief te klinken
't Verre wijsje, dat gy zongt.
Alle schoon, dat de aard kan geven,
Blijkt een pad, dat tot u voert;
En alleen is leven leven,
Als het tot den dood ontroert."
Dr. P. C. BOUTENS.
Maar de anderen gaan dan verder, en ieder hunner
hg op zijne beurt bedenken, dat ook by eens zal
achterlatengeld en kleeren en versierselen, enher
innering.
Welke waarde zal dit alles hebben? Welke waarde voor
hen die 't ontvangen en aannemen En welke waarde voor
dat zyn diensten deed, is alles wat ge in 'n woestijn
vindén kunt. Van waarde niets, tenzijnu ja, tenzij
de' voetstappon, die voorgaande reizigers in het zand
achterlieten, en die u wijzen kunnen welken weg en
welke richting zy kozen; tenzij daarin in die
voetstappen iets van hun nadenken of achteloosheid,
van hun zekerheid of onzekerheid by het gaan van hun
weg; van hun blyden opgewekten tred of van hun
sleependcnden bedroefden. Misschien ook nog de naklank
..Dan lachen en dan praten.
Ze weder als van ouds,
Ver-van de drukke straten
Daar ligt alleen wat kouds."
ALB. VERWELJ-
Maar de herinnering Het oordeel De nawerking
van uw zielspersoonlykheid Wat zal daarmee geschie-
den? Hoe stond het met uw eerlijkheid in handel en
bedrijf? Hoe was uw houding tegen over vrienden en
viinnrlon 9 „J! 1
Van dit en van dat.
ENTHOUSIASME.
Laat vriendschapswee)de, zonneschijn en geur van bloemen
En kinderglimlach, droomen van geluk
En moog'lyk zelfbedrog mij bly doen roemen
Wat mij bekoort; verlichten 'b levens jukl
Laat mij in wondre taal, in niet ontleodbre klanken
De onbegrensde weelde van myn ziel
Uitstorten, en in bidden en in danken
Den zegen melden, die ten deel haar viel!
Last Geest van Profetie, die spreekt in alle talen,
En vuur van heil'ge geestdrift, Ge*st van God,
God-zelf van Boven in mijn ziele dalen,
Mij gansch vervullen, my doen zijn als God
O heil'ge dweperij1 O gloed van reine vlammen 1
Doortintel, gansch mijn Zyn I Wek in mijn ziel
Een lied door God verstaan 1 En geef mij woorden
Om uit te spreken wat me in 't harte viel
H. d. H.
De letterlijke vertallDg van het woord „enthousiasme"
is„Vervuld van God".
DIERENLEVEN ZONDER KOP.
Als 'n vlieg den kop wordt afgenomen, staat zy als
verwonderd stil, strykfc met de voorpoten over do plaats,
waar de kop gezeten heeft, huppelt dan dom heen en
weer, vliegt onzeker rond, springt voort, en als zij op
haar rug terecht komt, weet zy zich niet meer té
helpen. Vlinders en kevers loopen en vliegen ook nog
zonder kop. Toch schijnen zy te bemerken, dat hun iets
ontbreekt. Wijfjes vlinders leggen ook nog zelfs zonder
kop haar eieren in de zuiverste orde en regelmaat naast
elkander. Een natuuronderzoeker hield den afgesneden
kop van een schalenbijter acht en veertig uren na de
amputatie in de zon, en bespeurde na weinige seconden,
dat deze weer begon te leven. Als hy nieuwsgierig 'n
vinger tusschen de geopende horens legde, sloten deze
zich met zulk een kracht, dat ze diep in den vinger
drongen. Als 'n wesp den kop is afgenomen, steekt zij
nog even venijnig, alsof zy nog 'n kop had; en het
kleinste gedeelte van het achterlijf eener by, steekt, als.
het zich maar kan neerzetten, den angel in de hand,
die in de nabijheid komt.
De Fransche dichter Perrault heeft 'n adder, wie den
kop was afgesneden, met de grootste zekerheid in haar
schuilplaats onder 'n hoop steenen zien kruipen, en de
afgesneden kop beet hem na eenige dagen nog zoo
hevig, dat er 'n gevaarlijke wonde van ontstond.
Eenden, wien den kop is afgesneden, vliegen en
fladderen insgelijks nog, bevrijden zich van wat hunne
bewegingen belemmert of waggelen voort en boren den.
hals in de aarde, waarschyniyk om de pynlyke plek te
wrijven. Ganzen loopen zonder kop nog zeer ver, maar
kunnen de richting niet vinden en stuiten hier en daar.
Een kalkoensche haan, wien den kop was afgesneden,
bewoog nog eenige minuten de oogentoen stond de
romp op, sloeg met de vleugels, stapte voort en lichtte
'n poot op naar den hals. Iemand sloeg 'n hongerigen
haan den kop af, terwyl hij naar de hem 'n seconde
tevoren voorgestrooide korrels toeliep. Die lagen ongeveor
twintig passen van de plek, waar hy zijn kop verloor;
niettemin liep het dier voort, alsof het zijn kop nog
had, en kwam werkelijk by de graankorrels.
Dergelijke proefnemingen heeft men ook met schapen
en kalveren gedaan, en uit alle is gebleken, dat kopen
romp nog elf a twaalf minuten lang gevoel behielden.
van 'n lied of 'n gebed, van 'n smartkreet, die in de vijanden Hebt gij uw eigen leugens geen ander in
lucht hangen bleef. Misschien zelfs waart er door deze den mond gelegd? en uw eigen schande geen ander
woestenij 'n ziel van kommer en wroeging, die 't in de opgeladen, of ze hem verweten? Is de lof van anderen
menschensteden niet houden kon, omdat rumoer van U tot beschaming geweest, omdat die anderen u niet
lippen en geschal van liederen toch niet in staat waren, zoo goed kenden, als gy u zelf? Of züt ge nooit be-
haar fluister van zelfbeschuldiging te overstemmen, en schaamd geworden, - - - - -v
snikt zij zich nu uit in het geween van den „Cocytus".
Misschien ook jubelt er de nagalm van 'n vroolyk
reislied, 'n lied van vriendschap en liefde, van blijdschap
vertrouwen, van zegen en geluk. Want zóó wordt
geen pijl afgeschoten of zy zal ergens ter aarde vallen
en zóó wordt geen lied opgezongen of het zal in'n gelyk
gestemd gemosd weerklank vinden. Waar de Zon
geweest is, is de kilheid minder; en waar'nbly mensch
vertoefde, is warmte. Onze vingerdruk zegent of doodt,
zooais ouzo mond dit doet; en 'n wyze, die zwijgend
voorbijgaat, predikt duidelijker de bedoeling van het
zyt ge
omdat 't gemakkelijker was over
anderen te praten, dan over uzelf na te denken?
Weet ge hoe de laatste ontmoeting was tusschen
Savonarola en Lorenzo de Medecis, toen deze
laatste sterven ging Weet ge hoe machtig de nawer
king van het beleedigd zwijgen is? Weet ge, dat de
Gerechtigheid geen schade lijdt, al zoudt ge uwgansche
leven uw best doen haar te vernielen? Zou het geen
misdaad zyn, als ge den arm9 van voor uw deur ver-
joegt? Is een dagdief geen dief, en is een eerroover
geen roover
Wanneer ik eenige brieven geleden een motto boven
J j j. - 'O. WUJ50 U1IOYOU goiouou OOU U1ULIU UUYdU
leven, dan de dwaas, die hem nawijst en bespot, en in een daarvan plaatste, dat ik nam uit het .Dooden-
rlry troolho fl ».iincir hAciYhiimiomoan lm lonor wnm\'l v. 1,»
veelhe.d zijner beschuldigingen, bij ieder woord
zichzelf meer bloot geeft. De wyze let op voetstappen
en hun prediking, zooals hy het gerucht hoort van het
Engelenlied en van de zuchten der verdoemden, en met
beide zyn winst doet.
Of wy woestijnreizigers, trekkend van de eene
pleisterplaats naar de andere onderweg iets opdoen,
iets vinden, dat ons wijzer en rijker maakt, is evenmin
afhankelijk van de woestyn, als van wat wy er vinden,
't Ligt er maar aan, hoe wy datgene, wat wy vinden,
aanvaarden en waardeeren, en of wy onzo oogen, oDze
ooren en onze zielen by ons hebben, om op te merken
en te verstaan. Het ligt er maar aan of de bodem van
ons gemoed toegankelijk is voor zaden, die kiem van
leven bevatten, en of ons hart genoeg doorwerkt en
doorploegd is, om die kiemen tot rijpheid te doen komen.
Al heeft 'n mensch zyn eigen hart niet gemaakt, en al
heeft hy zichzelf niet begiftigd met zooveel, dat hy niet
uit mag stallen, al faalt zyn verstand even dikwijls als
zijn goeden smaak, even dikwijls als zyn waarheidsliefde
en zijn bewustheid van trouw en eerlijk moeten zijn
tegenover vriend en vijand, al is'n mensch onderworpen
aan alles wat God en lot hem hebben toegedacht, wat
menschenmonden in goed en kwaad gerucht over hem
besluiten,één ding bly ft vry van alle dingen, die
AAN DE PLEISTERPLAATS.
„We rijn hier aan een halte; zet u neder."
,j£ain." Victor Hugo.
Leer ons nadenken, o Indra, en laat uw aanbid-
del ijk licht onzen geest zoo verhelderen, dat wij ons-
aelven kennen mogen.
Rlg-Veda,
Hetgeen, twee menschcu met elkander fluisteren,
*d> o Koning Varuna, weet het; gij zijt er als derde
%Jj tegenwoordig. Uwe strikken zijn zeven, aan zeven,
drievoudig uitgespreid, om den man te vangen, die
lengen zegt.
Vedj^
Het uitroeien van éen leugen is meer waard dan
bedenken van tien andere.
„Minnebrieven". Multatnli.
i'F
Wat den mensch - altijd het sieraad der schepping
aal doen zijn, is de behoefte ook anderen lief te
hebben.
Ben wijsgeer on,dei' de
hanebiUken. Emüe Souvestrq.
Als mijlpalen, meer neg ais pleisterplaatsen
gelegenheid is tot toeven, rusten en nadenken heeft
boek" zynde oen grafschrift van een der Pbarao's,
dan werd niet bedoeld, dat daar een „heilige" be
graven lag, naar de grafbezoekers mochten by het lezen
dier woorden zien in een spiegel, hen door de Gerech
tigheid voorgehouden. Door zyn tydelyke en eeuwige
waarheden, en die der Gerechtigheid zyn als God: eeu
wig. Na'vyf en dertig honderd jaren is die spiegel nog
klaar en helder; en haar vermaning dezelfde:
„Ik heb geen zonde gepleegd tegenover de men
schen, den Arme niet verdrukt, geen ambtenaar werk
opgelegd boven zijn krachten. Ik heb geen weduwe
of wees beleedigd, de melk niet genomen van den
mond der zuigelingen, geen weldaden gedaan, om
van de menschen geprezen te worden. Ik heb God
biet gelasterd in mijn hart. Ik heb niet gelogen, niet j
gestolen, niet gedood, niest geboden iemand verrader
lijk te vermoorden, niemand met opzet doen weo-
heu of sterven van honger; ik heb geen, verraad ge
pleegd, niemand zonden verweten, die ik zelf bedre
ven had. Ik (leed den menschen, wat ik wenschte, dat
zij mij doen zouden."
Zullen wy toestaan, dat zóó ons grafschrift eens luiden
zal? Zouden wy onder zulk ^n leugen rustig liggen
No. 12.
Als ge Peperman over den nacht van 10 Maart spreekt,
dan wordt hy stil.
Hy sliep.
Mevrouw Peperman snorkte.
Plotseling werden beiden op 't zelfde oogenblik wakker.
Er was iets gevallen en 't had een bons gegeven van
belang. Het nachtpitje knetterde ervan en ging byna
uit.
Peperman stak zyn neus boven de dekens en riep:
Is daar iemand?
Alles bleef stil.
Groote hemelriep Mevrouw, wie is daar
Ik zie iemand
Een enorm groot hoofd schemerde in de meer dan
half duistere kamer, vlak by het ledikant.
Ssstl vermaande het hoofd. Stil asjeblieft!
Mensch! Wie ben je? vroeg Peperman klapper
tandend.
Nommer twaalf! was het zachte antwoord.
Watte
Nommor twaalf, politieagent stil er is 'n
inbreker in huis steek geen licht op houd je bo-
daard in twee tellen heb ik hem te pakken.
Het echtpaar Peperman kroop rillend onder de dekens.
Het bleef stil, 'n kwartier, 'nhalf uur,'n uur, niemand
kwam terug. Toen stond Peperman op, stak rillend de
lamp aan en keek rond.
Een kast stond open en was geheel leeg geplunderd,
de pendule van den echoorsteermantel was verdwenen,
I benevens zyn gouden horloge, dat op 't nachttafeltje
j had gelegen. De kachel lag omver; dat was de bons
geweest.
Natuurlijk ging hij den anderen ochtend naar de
politie, maar men heeft nooit den inbreker kunnen
vinden, die zich voor den politieagent No. 12 had
uitgegeven.
RECLAMES.
buiten hem staan: zyn hart. 'n Wys en nadenkend kunnen en het naderend Oordeel durven afwachten?
hart erkent elke kiem als levenskiem, en geen zaad
daarin geworpen, door voor- of tegenspoed, door blijdschap
of teleurstelling, door de hand eens vriends of door die
eens vyands, door 'n wijze of door 'n dwaas, doori
lofspraak of laster, kan anders daarin ontkiemen en
bloeien, dan tot zegen van hem, wien dat hart toebe
hoort. De werking van zulk een hart is wisselwerking:
het ontvangt en geeft terzelfder ure, en het geeft altijd
het beste wat 'n menschenhart te geven vermag. Het
praat niet over schuld en zonde van anderen, maar
spoort eigen fouten en tekortkomingen op, en tracht,
in weerwil daarvan, zyn onaantastbaren vrede te doen
rijpen tot gezonde blijdschap. Wie de Waarheid en de
Menschen liefheeft en niet schroomt zichzelf aan
Zichzelf te bekennen, dien werken alle dingen mede
ten goede. En waar wy allen een hart met ons dragen,
ontvankelijk voor wijsheid en dwaasheid, voor ernst en
beuzelarijen, daar zal het raadzaam zijn, dat hart voor
dwaling en zelfbedrog te bewaren, omdat daaruit de
uitgangen des levens zyn.
De leugen, het bedrog, de booze geest in de lucht,
die ons beliegt met zelfverheffing en verguizing van
anderen, die in onze prat-gaande ijdelheid telkens meer
kracht vindt, om onze arme verdwaasde harten te ziften
als de tarwe, kan alleen bestreden en ontwapend
worden door Zelfkennis en bewustheid van eigen
nietigheid.
„Want de steile levenshoogte
Wordt bereikt door 't diepe dal;
't Dal van 't klein, ootmoedig voelen,
Dat tot 't hoogste leiden zal."
P. H. .Hugenholtz Jr.
Heet dit een Pinkaterbriof Waar blijft dan het
„eendrachtig samenzijn in de opperzaal „het spreken
in velerlei talen?" „de uitstorting van den Heiligen
Geest
Och, xwyg maar! Ik weet wel, dat ik tekort
de Christelijke Kerk evenals elke andere baar "choot in wat ik beloofde. Ik ben geen journalist van over onszelf niet vergeten.'
feesten geplaatst langs den weg van het jaar. En tel- echten stempel, daarvoor heb ik teveel met domi-
„Spiegel, spiegel u dan echter,
Wie ge ook zyt!
Vrees den worm, die dezen rechter
't Hart afby't".
VONDEL.
„Verzoen u met uwen broeder, zoolang ge nog met
hem op den weg zyt, eer dat hij, in de stad gekomen,
u aanklage by den rechter en gy boeten zult, vojr al
wat ge tegen hem misdeedt. Zynmyn handen rein? Is
my'n oog onbeneveld? Myn hart onbevangen? Myn
oordeel eerly'k Is de hulde die men ons brengt eerlyk
verdiend? Of hebben wy als Absalom het hart des volks,
met oneerlijke praatjes en leugenachtige woorden
„gestolen"? Als dit zoo wezen mocht, dan zy ons
het droevig einde van dezen schoonen koningszoon,
„aan wien geen gebrek was van zyn voetzool af tot zijn
hoofdschedel toe", evenzeer tot 'n spiegel als het graf
schrift van den Egyptischen Ramses. Ons leven is als
dat der grootsten, onderworpen aan dezelfde wetten
van waarheid en recht Geen donder slaat de hemelen
zoo geweldig, of bygegons in leliekelk gesmoord, is in
zijn ontstaan aan dit gerucht verwant.
Geen Pinksterfeest dus?l
Natuurlijk ook Pinksterfeest! Natuurlijk ook opgaan
naar de samenkomst, naar de opperzaal, en daar een
drachtig bijeen zyn om de tongen vuurs te zien en
vervuld te worden van Heiligen Geest, en te hooren
spreken in alle talen, die de Geest te spreken geeft.
Maar tevenspleisterplaatsTevensuur van nadenken,
van hoe het was, en hoe het mogelijk wezen kan. En
dan, myn vrienden, maar weer verder, naar de volgende
halte, in de hoop daar rijker, beter en wijzer aan te
komen dan wij nu zijn.
Laat ons voor elkanders geluk bidden, en het nadenken
H. d. H.
is misschien naderbij dan gij denkt.
Een nierkwaal is de meest verraderlijke van allo
ziekten, omdat zij dikwijls bijna ongemerkt op
komt, en het uit de verschijnselen zoo lastig op te
maken valt welke hoogte de ziekte bereikt heeft.
Een man, die niets anders schijnt te mankeeren
dan dat hij last heeft van zwakte, zwaarmoedigheid
en voortdurende vermoeidheid, is misschien even
erg door de verschrikkelijke ziekte aangetast als
hij, die iederen morgen een ellendig gevoel in zijn
rug heeft, of aan lendenjicht, rheumatiek. graveel
of ernstige urinestoornissen lijdt.
Bij een vrouw, die aan .een doffe pijn hoog in
de lendenen lijdt, wier oogen, en gelaat opgeblazen
zijn, en die dikwijls aanvallen van duizeligheid heeft,
kunnen de nieren even plotseling vernietigd worden
als bij iemand, die totaal hulpeloos is door rheuma
tiek, en waterzucht. Gij kunt nooit van tevoren uit
maken hoe een nierkwaal u zal aantasten dit
hangt geheel van uw gestel af.
Maar zoo lang gij ook maar het geringste
kenteeken van een nier- of blaaskwaal hebt, zljt
gij nooit veilig voor plotselinge vernietiging der nie
ren en blaas, en is uitstel zóo gevaarlijk, dat gij
niet spoedig genoeg beginnen kunt met het gebruik
der echte Foster's Rugpijn Nieren Pillen, die
overa1 evenzeer geroemd worden. Foster's Rugpijn
Nieren, Pillen dienon uitsluitend voor de nieren en
blaas. Zij werken in overeenstemming met de na
tuur, zij zuiveren de urinewegen en geven aan de
nieren en blaas hun kracht terug. Zij genezen duur
zaam, omdat zij den werkelijken oorsprong der ziek
te genezen. Hoedt u voor namaak en slaat acht op
den juisten naam Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Zij
zijn te Schagen verkrijgbaar bij den heer J. Rotgans
Toezending geschiedt franco na ontvangst van post
wissel f 1.75 voor éen, of f 10 voor zes doozen.
