SKSS^üfa»
ySsSSSrS&S&s®
s.'
^r-ïï.ïï5:,!i.ï..'ï.sr»^-ïs'
De Danseres.
't Noodigc grondwerk hierbij zal II ar log zelf bekos ti-
De heer Bunt vindt deze conditiën vreemd. Indertijd
besloot de Raad toch f 75 subsidie te geven en dan
zou Har log voor eigen rekening de brug in oixie
maken.
De lieer NViiken verklaart. dat luj dat geweigerd heeft
toen.
De lieer Kuilman vindt, dal hij daarin ook gelijk had,
voor 75 gulden doe je waarlijk niet veel. Spreker
herinnert nog eens aan de bepaling, die hij ui schrifte
lijke overeenkomst wil zien opgenomen, n.L. dal ttar-
tog verpliclit is liet dek dei- brug los te houden voor
eventueelc doorvaart.
De brug wordt zoodanig verlangd, dat haar on
derkant een ge lij ken afstand van den waterspiegel ver
toont als de onderkant der na,bijzjjnde trambrug. A1-
gRniee"h goedgevonden, 't zoo a^s en voorstel
len te doen.
Volgt bespreking over de brug aan de Poepekaat,
aan 't onderhoud waarvan de gemeente N. Niedorp
«Ie helft moet bijdragen; wat al jaren her zoo is
geweest. Die brug moet noodig hersteld worden c-n
«le Ilaad is er voor dat dit herstel spoedig plaa.s-
inde, omdat liet hier een verkeersweg geldt en on
gelukken voorkomen dienen te worden door spoedige
v» rbetering van den toestand. Daar voorzitter omtrent
de onderhoudspltchtlgheld elders ook andere ideicn
heeft vernomen, zal omtrent de onderhoudsplichtlg-
heid nog nader worden onderzocht. Maar de herstel-
'ing wil de raad algemeen spoedig doen plaatsvinden.
De kosten ecner deugdelijke herstelling met beton-
dek, etc., zullen in totaal omstreeks f 250 beloopen
\olgens opgave, dus zou 't voor N. Niedorp een ge
valletje van f 125 worden.
Van de commissie tot verlichting In de Moerbeek
is aanvrage ingekomen om gelde lij ken steun evenals
vorig jaar. Goedgevonden daaraan te voldoen. Deze
aanvraag moet ieder jaar opnieuw worden gedaan.
Een supplotoire begrooting, dienst 1911, wordt raat
gesteld op f 13842.41 in ontvangst en uitgaaf. terwfcl
wordt besloten tot af- en overschrijving tot een be
drag van f 350 op den dienst 1911.
De jongste kasverlficaüe bij den
ger gai oonform de bescheiden f 2392.49% Kasseit»
aan.
rv«o,stól Kuilmandat
vïïÏÏSr iiw^raTtemem^s Terden ^ugetroKen.
Terdiek 17 en Ooievaarsweg 5 deelnemeis en 86
^^JTfpSedlE eea aanvang mee kunnen worden
aeSLS. licht voorzitter toe. Het wachten was op het
fiïptam waarvan het niet lang meer zal duren of het
"^heer^Ku^mafhespreekt verder het adres, ing.--
van de
;s Zaterdags
^^rlSSmat-iS Wüft adres van de
hand gewezen is. adressanten daarvan, antwoord die-
zaakje S geregeld la, kan -t adres niet worden be-
°aEWen°ge' reclames Hoofdelljken Omslag worden In
OTZBXUWACHTIGHE1I) llIJf OOBbOO.
Naar wij vernemen is de artillerie Den H®)dd*
nog steeds gemobiliseerd op de forten ..Kukdum on
Erfprins'! 31 Juli is hel bevel daartoe ^gekomen.
iCÖerie ligt al die dagtm lang in de dmnen
te waditen op een vijand, .die niel komt. L>e omcie
ren kunnen °een verlof krijgen en dc manschappen
mogen sled,Is Sn 1 tol 10 uur de torten verlaten.
omTzidi in Den Heldor te vertieren
Zóó is men door zenuwachtigheid van streek, dat,
toen een paar dagen geleden een oorlogsschip m zacht
kwam een ware regen van telegrammen werd gewis
seld over dezen Duitsdien kruiser, die... onze eigen
Kortenaer bleek. Een bewijsje opn*u*V
kustwachter de infanterie minder op haar plaats bl.jkt
Waarom woixlt daarvoor «een manne gebezigd? He
silhouctboekje bleek door de zenuwachtigheid ^keerd
geraadpleegd te zijn. Monap.
VKOl'WENKI DiKKCTIT
In legen-spraak met lu-lgoen onlang, jppj'f »erd.
verneemt I-and on Volk dal een meerderheid <lcr torn-
„Sc ter odvlsoering over Grondwo'shemcnmg et voor
een rctlaotte van oen nieuw arlikel 80. waarin vrou-
SlM* niet o,, gelijken voet als het k'osre^l:
voor de mannen geregeld zal worden, maai waar-
door invoering van vrouwenkiesrecht wet dadelijk nm-
En ons kind?" vroeg hij schuchter.
Een moe lachje gleed over haar gelaat. Weder kwa
men er vurige cirkels voor haar oogen. En dan ver
loor zij weer haar bezinning.
...In het ziekenhuis kwam zij eenige uren later
weder bij. Er was een knaap geboren. De te-vroeg-ge-
borene. die maar even leefde, werd in watten gepakt.
Eerst den volgenden morgen kreeg Thomas zijn
kind te zien Bij zijn vrouw werd hij niet toegelaten,
die zweefde steeds iu levensgevaar.
„Gezelschap van het Duitsche kermistlieater: Zon
dagavond: Egmond. een treurspel in vijf bedrijven,
van Goethe. muziek van, Beethoven. In scène gezet
door den directeur en opera-regisseur Camillo Wie-
demann. Orkestbewerking van den hofkapel meester
Thomas Brandt."
Egmond: Camillo Wiedemaun. Klaartje: Sico Wie-
demannGradler. als gast van het hertogelijk hof
theater in Dessau."
Met zw&rtrwitrroode randen met den Duitschen
adelaar versierd, prijkten deze groote plakkaten op
alle hoeken van de ljleine Elzasche stad.
Hella stond aan het venster van het kamertje van
de herberg en wiegde haar kleinen jongen op haar
armen en keek in den milden Septemberavond naar
buiten. Op de straat was het leeg. Het wonderheer
lijke weer lokte oud en jo^g, arm en rijk naar bui
ten in het veld. In de dorpen in den omtrek was
alles aan den appel- en porenoogst, en de heerlijkste
forellen werden in de klaterende beken gevangen.
De voorstellingen van den tooneeltroep werden
iu de groote zaal van de herberg De Zwaan gegeven.
Daar tegenover in den banketbakkerswinkel waren
den, geheelen dag entreekaarten verkrijgbaar. En daar
het repertoire van het gezelschap ook vele vaderlands
liefde ademende stukken bevatte, werd zelfs verlof
gegeven om de kaarten op de school te verkoopen.
Wat meer pikante Pnrijscho stukkou hadden wellicht
gelijk zal wezen, niet gelegenheid om hel geleidelijk
vorder uit tc breiden.
LAAG WATER.
Tc Arnhem staat het water iii den Rijn zóó laag
011 is er in de gemeentelijke zweminriahtingen. fcoo
weinig water, dat er van zwemmen «oen sprake meer
is. De zwemmers komen .nog niet tot aan liet middel
in 't waler. De kleino. jongens gaan nu in liet „diepef
bassin spelen.
DE ZWAARSTE MAN.
Uit Nijmegen schrijft men aan het Centrum
Onze stad lelt thans onder haar inwoners den zwaar
ste» man van Nederland, n.1. den hoer E. Sclbach,
<Jje Woensdag van een Amerikaan liet aanbod kroeg
voor een tournéc door liet land van den dollar. De heer
S.. .Nijmcgonaar van geboorte, die hel respectabele ge
wicht van bijna 500 pond heeft bereikt, is echter op
dit aanbod niet ingegaan. Bezoek van vreemdelingen
krijgt hij echter als houder van het café Centrale
I-Jigemarkt 110. 1. genoeg. Dc laatste weken, voor
al in' d'e afgeloopen vfiegweek. word hij door honder
den vreemdelingen bezocht, Woensdag' bedroeg dit ge-
lal moer dan (tuisend'.
OP STEIiEX AFGERICHTE KINDEREN.
Ciislcma middag ongeveer half vier kwamen in den
winkel Maison Pierres. Nieuwen dijk bij den Dam tc
Amsterdam, twee vrouwen binnen, ieder met een
kind aan de hand. meisjes van vijf en twaalf jaar.
Dc vrouwen wcnschten schilderijen Ie koopen, doch
konden geen keuze doen en wilden, nu bvjoutcriem
zien. Men geleidde haar naar de byjoulcrieënkasl en
na lang wikken en wegen werd daar een eenvoudige
broche van 40 cents gekocht, waarop dc vrouwen
den winkel verlieten.
't Was den winkelbediende, die de vrouwen gehol
pen had. opgevallen, dat ze zich vreemd gedroegen,
en daarom lelde hij de voorwerpen van een zilver
blad. dat hij even onbeheerd had laten staan, na,
cn het bleek, dat twee zilveren bonbonniéres en een
servetring ontvreemd waren. t)e winkelbediende holde
de straat op, doch ontdekte de dames niet meer. Hij
begaf zich ten slotte naar het bureau St.-Pietcrshai
en toen hij daar weer uit kwam, zag hij juist do
vrouwen en de kinderen voorbijgaan, die wegvlucht
ten'. zoodra ze hem za^en. Maar met behulp van
twee agenten duurde net niet lang', of ze waren ge
arresteerd. dodi iniet voordat een van de kindereai
een bonbonniéro had weggeworpen.
Op 't politiebureau kwamen bij het fouillooren nog
meer ontvreemde artikelen te voorschijn, cn in de
woonhuizen in de Jordaan werd wel een kar vol goe
deren gevonden. Hel kwam aan het lidit, dat de
moeders de kinderen afgeridit hadden om yoor haar
in do winkels zooveel zij konden ongemerkt weg te
nemen. Teï.
EEN ERNSTIG GEVAL.
Wij lezen in de „Lirnb. Koerier"
Naar aanleiding van den zelfmoord van den milicien
soldaat IIC. Reupers. van het bataljon infanterie
te Maastridit Reupers joe« zich, zooals bekend,
op den avond van den 31n Juli te Sihl-Picler een
kogel door het hoofd werd een omvangrijk onder
zoek ingesteld.
Talrijke getuigen, miliciens en kader, die direct of
indirect verklaringen betreffende deze droeve daad zou
den kunnen afleggen, werden gehoord.
Uit dat uitgebreid onderzoek moet gebleken zijn, dal
het slachtoffer Reupers zich meermalen tegenover zijne
meerderen en mede-soldaten in ongnnstigen zin liad uit
gelaten over zijn sergeant-majoor Ghijsen. Verschil
lende getuigen moeten omtrent de redenen hiervan per
tinente verklaringen hebben afgelegd.
Voorts is uit hel onderzoek gebleken, dat Reupers
meermalen schoenen voor den sergeant-majoor lapte.
Op het laatst van Juli had hij weer op een avond schoe
nen gemaakt voor cn ten huize van den sergeant-
majoor. Dien avond was Reupers te laat in dc kazerne
gekomenhij werd deswege gestraft door den com-
pagniescommandant, kapitein Vogel, met 3 dagen kwar
tierarrest. Deze straf moet geweldigen indruk op Reu-
pers hebben gemaakt. Aanstonds vertelde hij aan meer
dere personen, dat hij onschuldig gestraft was met
8 dagen arrest; hij had zoo laat bij den majoor Ghijsen
moeten werken. Deze had hem gezegd: „Als je Ie laat
I komt. zeg dan, dat je naar Eijsdcn geweest bent, en
dat ge jc verlaat h'ebt." i
Aan zijne grootmoeder moet Rcupers hetzelfde heb-
i ben verklaard.
I In de kleeding van Reupers werd na zijn dood een
stukje papier gevonden, waarop hij met potlood zijn
I naam had geschreven en verder: „Wraak aan Ballessen,
en aan Gijsen".
DE WARMSTE DAG.
Eergisteren is voor de tweede maal in dezen buiten-
gewonen warmen zomer een temperatuur waargenomen,
aan de filiaalinriohting van het Kon. Meteorologisch
Instituut te Rotterdam, welker hooger was dan voor
heen ooit werd opgeteekend. Waar op 28 Juli j.l.
s namiddags pl.m. 2 uur de thermometer tot 33,7 gr.
C. opliep en daarmede voor Rotterdam het record
geslagen werd van 18 Aug. 1893, toen de maximum
temperatuur 33,2 gr. C. bedroeg, moet reeds thans
28 Juli 1911 weder geschrapt worden van het lijstje
van „record-dagen'' en plaats maken voor 10 Aug.
"",8 gr. C.
(05° F.). sbecJits 0.6° minder dan de absoluut hoog
ste stand, op 28 Juli j.l. (ong. 96° E. bereikt.
DE SPOORWEG DOOR DE HAARLEMMERMEER.
Naar wij vernemen zullen do in aanbouw zijnde lij
nen HaarlemAalsmeer en HoofddorpLeiden der
Hollandscho Electrische Spoorweg Mij. in den zomer
dienst 1912 in exploitatie worden genomen.
EIGEN SCHULD.
Zeg boer, die visch die je me Vrijdag verkocht
hebt, was niet versch.
Ja, mevrouw, dat is uw eigen schuld. Ik wor
ze u al Maandag verkoopen, maar toen wou u ze
niet hebben.
AUTISTEN LEED.
Een Ghinecsche verversbaas cn zijn knecht stonden
ijverig in de brandende zon te schilderen, vcrlelt hol
N. v. d. 1). v. N. I.:
Plotseling ontstond een kleine woordenwisseling,
welke in heftigheid toenam, naarmate dc patroon toon
de een meer uitgebreid vocabularium van Mongoolsche
scheldwooixlen tc bezitten, dan zijn ondergeschikte.
Deze stond even paf, maar meende hel antwoord
niet schuldig te moeten blijven. Daar hij het met z'm
mond niet meer al kon, greep de man liet blik met
verf en koerde dit om over liet hoofd van zijn naar
adem snakkenden chef.
Als een wandelende reclame voor „Ripoliu" snelde
de dik-onder-domenid-zit lende ridder van den kwast
daarop, onder het uitstooten van mensch-onlecrcndc
verwenschingen. naar den politic-rechter om een klacht
in te dienen tegen zijn knecht.
Maar daar de verf hein neus, mond en oogen dicht
plakte, was hij genoodzaakt eerst drie dozijn terpen
tijn-baden te nemen vóór hij zijn weg kon vervolgen.
Een grondiger desinfeclie had nog maar zelden
plaats
1911. De hooge ochtendtemperatuur van 25,
wees er reeds direct op, dat er iets buitengewoons «e
verwachten zou zijn, indien geen onweersbui verslo-
ring kwam brengen. Te 2 uur 's namiddags wees de
thermometer in de schaduw 34,2 gr. C. (9;>»/2 gr. F.)
aan. waarmede alle tot nu bekende liooge temperaturen,
ooit te Rotterdam waargenomen, overtroffen zijn.
Het Meteorologisch Instituut, iu de Rilt, deelt het
volgende inede:
Ook de hoogste temperatuur, tot nu toe in Augustus
te De Bilt waargenomen, is Donderdagmiddag over
troffen. Was vroeger de hoogste^ stand in Augustus
34,4° C., op 1 Augustus 185/ waargenomen, heden
middag te half .drie bereikte de thermometer 35.0° C.
grooter bezoek getrokken, maar de directeur was n,u
eenmaal een bewonderaar ^an het klassieke Bpel. De
eenige aantrekkelijkheid voor hen, met wat meer mo
dernen smaak, was mevrouw Sico WeidemannGrad
ler, over wie men, elkaar de meest pikante geschie
denissen wist te vertellen. Daar zij in. het hoftheater
slechts kleine rollen speelde in het winterseizoen,
benutte zij de zomervacantie om op het tooneel van
haar man alle succesrollen te vervullen. Zij had
naar dergelijke dingen een waar zielsverlangen en de
grootste melodrama's werden opgevoerd, met al den
aankleve van dien.
Op Thomas Brandt en zijn vrouw werkte de breede
pathos van mevrouw Wiedemann lachwekkend. Waren
zij met hun beiden en dreigde de ellende hen al te
zeer te pakken te krijgen, zoo behoefde Hella met
haar gebroken orgaan maar enkele woorden te decla-
meeren van de rol van Wiedemann's ega, of alle
leed was vergeten en Thomas lachte zich tranen.
Een zeldzaam gelukkigen tijd doorleefden zij met
elkaar, sedert Hella het ziekenhuis en de kleine man
de kraaminrichting had verlaten en sodert zij hun
lek gestooten levensscheepje nu in dit verloren hoekje
van het Duitsche rijk verder stuurden.
Thomas had eerst een badkapel gedirigeerd. Wan
neer de badgasten 's morgens vroeg om zes uur naar
de bronnen liepen, en hun water dronken, of 's. mid
dags hun koffie slurpten, en wanneer zij 's avonds
hun bier iu den tuin genoten, dan stond hij in de
kleine muziektent en liet allerlei wijzen en marschen i
hooren. Een ander programma was niet geoorloofd, I
dat had de directie verboden. Vooral niet te veel op
den voorgrond treden had de directie tot Thomas
Brandt gezegd. De reden was gemakkelijk te vatten.
Zijn naam was bij het schandaalprooes door de heele
pers gesleept. Hij heette onder de muziekmenschen:
de zangermoordenaar. De theateragenten iu Berlijn
hadden niet den moed hem in een eenigsziiis «©wich
tige betrekking aan to stellen. „Er moet eerst wat
gïas over de zaak groeien," zeiden zij „Noem een
I n g e z o n d e n.
Helder, Augustus 1911.
Beleefd verzoek ik u uwen lezers te (rillen mede-
declcn. dat door een zekeren heer Dekker, vroeger
als leeraar alhier verbonden aan de Oud-Gereformeerde
Gemeente, geld wordt ingezameld naar het schijnt voor
persoonlijk gebruik.
Genoemd persoon is uit zijn gemeente ontslagen we
gens leer en wandel.
Waar aiu mijn naam bij de geldinzameling blijkt te
worden "genoemd, daar wil' ik verklaren, dat ik deze
daartoe nimmer heb gegeven, terwijl1 ik, na verkre
gen inlichting, genoemde persoon allerminst an n-
b e v e I i m g s w a a r d i g acht.
Hopend dót velen zullen zijn gewaarschuwd, u dan
kend voor de plaatsruimte.
Achtend,
N. B. ONNEKES,
Ned. Hcrv. Predikant.
OUD-OOSTERSCH VERHAAL
oververteld door
Dr. G. VAN DER WAALS.
Hallat, de machtige handelswijk van Babyion, ont
waakte tot het woelige dagelijksche leven. Zij lag
ingesloten tusschen Imgur-Bel, het uiterste bolwerk
der Chaldeeuwsche hoofdstad een muur. -die zich
langs de beide oevers van den Euphraat met talrijke
torens en honderd koperen poorten uitstrekte en
een tweeden muur Nivitte-Bel, die den prachtlgen
trotschen koninklijken burg met zijn onmetelijke
schatten omringde.
Door de poort, die geopend werd ,en langs de
twee reusachtige gevleugelde marmeren leeuwen, die
daar als beschermgeesten onbewegelijk in hun ver
heven majesteit op de wacht stonden, bewoog zich
een stroom van burgers, kooplieden en kramers, be
drijvige meuschen van allerlei nationaliteit en lange
rijen van slaven werden door hun met stokken en
dolken gewapende opzichters naar de in aanbouw
zijnde werken gedreven ,om daar de benoodigde mar
merblokkeu aan te voeren-
De kooplieden openden hun winkels. Joodsclie wa
penhandelaars stalden zware bronzen harnassen uit,
fijn bewerkte borsten rassen, lansen, dolken met met
diamanten ingelegde gevesten, gepolijst^ helmen, schit
torondo koperen beenstukken, die zij van de Armeni
sche hoogten betrokken hadden. In de winkelkasten
der goudsmeden lagen sierlijke gouden halskettingen
uit Ophir, prachtige lazuursteenen uit Atropatena, ge
ciseleerde zegelringen, een keur van armbanden, cein
tuurgespen en oorhangers. Bij de handelaars van par
fumerieën vermengde zich de geur van het kansel
met den geur van den amber, den wierook en de
myrrhe. De rondtrekkende handelaars lokten de koo-
pers en prezen hun waren aan, welriekende cardo-
raunkorrels. bronzen spiegeltjes, heiligebeeldjes van
jaspis en amethist en allerlei andere mooie snuiste
rijen.
De straten waren vol wandelaars in. veelkleurige
kleederdracht; men hoorde er allerlei talen. Van tijd
tot tijd maakte de menigte den weg vrij. om een
draagbaar van een priester van Bel of een rijtuig
vau een hoogen hoveling te laten voorbijgaan.
Op een terras van een in een cederboschje ver
borgen huisje, zat een bekoorlijk jong meisje uit hot
ver verwijderde Jeruzalem, zij speelde op de harp en
zong een welluidend lied vol weemoed en heimwee.
Verrukt luisterde haar oude vader, de strenge en
edele Baruch, de balling, naar haar spel en gezang.
Het meisje was bijzonder bekoorlijk,, haar haren
waren gitzwart, haar oogen donkerblauw, die een ge
heimzinnig verlangen uitstraalden en een onuitspreke
lijke betoovering hadden.
Zij heette Esther:
Onbekommerd om het leven en, geratel op de straat
zong zij als in verrukking de droeve klacht der ge
vangen kinderen, Israëls te Babyion.
theaternaam aan," rieden anderen, hem aan. „Ik ben.
geen dief of een moordenaar," riep Thomas dan woe
dend uitMaar hij had geld, geld, veel geld noo
dig. Vooreerst om het zijn vrouw mogelijk te maken
naar een betere klasse van, bet ziekenhuis te verhui
zen, want in de laagste klasse deelde zij haar kamer
met zeven meisjes en vrouwen uit den laAgstjen stand.
Dat had mevrouw Bernheim hem geschreven, die Hel
la bezocht had. Hella zelf klaagde nooit. Nog kost
baarder dan de verpleging van zijn, vrouw was voor
hem het onderhoud van den kleinen Hans. De eerste
twee-en-een-halve maand bracht het zwakke kind in
watten verpakt fn de kraaminrichting door. In Juli
hadden zij het badplaatsje mogen opzoeken, waar
Thomas de kapel dirigeerde. Zes weken rust hadden
moeder en kind in staat gebracht, den echtgenoot
en vader te volgen in zijn nieuwe engagement.
Het Duitsche theater, waarvan de pers met grooten
ophef had verteld, dat het de kunst aan het volk
bracht, Duitsche kunst aan het Duitsche volk, had
Thomas met groote hoop en verwachting vervuld,
maar het had spoedig bewezen van welk allooi het
was.
De directeur Wiedemaun had kolossale idealen.
Hij zelf was ook werkelijk een ernstig tooneslspeler
en regisseur. Zijn uitbeeldingen stonden torenhoog
boven die zijner echtgeuoote. die bovendien een zeer
lastig pat-nat was. Maai- de man was tot waanzinnig-
wordens toe verliefd op zijn vrouw, die hij slechts
gedurende enkele zomermaanden bij zich zag en
hij had niet de kracht, ook niet den moed om haar
speelwoede wat te temperen. Maar de heldiunenrol-
len van mevrouw Wiedemann drukten het heele en
semble. En bovendien ontbrak het Wiedemann aan
geld. En om deze reden moest hij het orkest wat
inkrimpen. De muziek van Beéthoven iu Egmond had
dan ook alle mogelijke veranderingen ondergaan,- De
kapelmeester zat aan de piano en de verschillende
ontbrekende* instrumenten moesten op deze. wijze maar
wat worden aangevuld.
Het wap een echt zwerversleven. Wiedemann's wa-
„Aau de oevers van den Euphraat gezeten weeaen
wij bij de gedachte aan Sion. Wij hebben onze hai'p|
aan do wilgen langs de bloeiende oevers gehangen.'
Het gezang van het meisje had een In-droeven
klank, waaruit een weemoedig verlangen sprak. Ba
ruch luisterde met tranen in de oogen. Dit gezang]
herinnerde hem weer aan het verleden, aan den tijd
vol vrede, vriendschap en liefde, aan een leven vol
geluk en zaligheid.
Jeruzalem! Nooit zou hij het weerzien!
En hij slaakte een diepen zucht.
Esther zong:
„Eer dat ik u vergeet, Jeruzalem,
verdorre mijne rechterhand!"
En Baruch zag weer den onverbiddelijlcen ondergang]
zijn oogen voorbijgaan. Met de snolheid van den
bliksem hadden de Babyloniërs onder aanvoering van]
den wreeden Nebucadnezar de stad overvallen, snel
ler dan de woestijnwind, vreeselijker dan de kastijding]
van Jehova! Zij waren talrijk en sterk; geen hun
ner was vermoeid, of ziek of zwak; geen hunner
week achteruit, geen, hunner maakte den gordel los
of ontknoopte de riemen der sandalen. Hun pijlen wa
ren scherp, hun bogen gespannen, de hoeven hunner
paarden vlug en hard als staal en de raderen hunner
strijdwagens vlogen met een geluid als van een wer
velwind. Zij waren geducht en stoutmoedig, zij
schrikten voor niets terug, zij roofden alles, wat in
hun bereik kwam, niets was voor hen veilig. Als een
allesvernielende plasregen, als een lawine waren zij
in de stad gevallen. Zij hadden alles vernield en ge
roofd en de burgers tot gevangenen gemaakt.
En de eindelooze stoet van gevangenen werd ge
vormd en door de troostelooze vlakte van den Eu-|
pliraat naar Babyion in ballingschap gevoerd. De
vrouwen, op den rug van uitgeputte kameelen zich
de haren uit het hoofd rukkend en haar verloren
vaderland beweenend, en de mannen met bloedende,
voeten, het hart vol treurnis en smart, die door niets!
gelenigd kon worden, zag hij weer voor den geest.
Het gezang van Esther was bijna uit. Het laatste
couplet wëërklonk, een wilde venvensching van den]
trotschen vijand van Sion:
...„O, dochter van het gevloekte Babyion,
"Wel hem, den sterke, die ons op u wreken zal!
Wei hem, die u zal doen lijden, die uw kleine kin
deren tegen de rotsen verpletteren zal.'"
En de stem van Baruch paarde zich als 'n wraak-
kreet met de stem van Esther. Hij slingerde de ver
schrikkelijke werwensohing uit tegen den overmach-
tigen onderdrukker en strekte de gesloten vuist met
dreigend gebaar en met oogen vol haat uit tegen!,
den vergulden koepel, die schitterde in de stralen;
der zon.
Onverwacht werd er een luide jubelkreet uit ce|
menigte gehoord. Er ontstond een opschudding
men vroeg elkaar:
„Wie is dat? Wie komt er?"
Het geschetter der trompetten, de hoefslag derl
raarden en de kreten der menigte kwamen uit de[
richting van de groote poort van Imgur-Bel.
„Wie komt er toch aan?"
„Ik weet het niet en begrijp er niets van."
„Waarom juicht men zoo?"
„Omdat Gaman weer naar Babel terugkeert."
„Wie komt er te Babel terug?"
„Raman, de rijke satraap verlaat zijn provincie en
wordt hier door den koning tot hoog aanzien en tot)
een hooge betrekking aan het hof geroepen."
„Zoo, zoo."
„Daar komt hij!"
Onder groot gejuich naderde een groote ruiter
stoet, die ruim baan door de menigte maakte. De
ruiters droegen schitterend gepolijste helmen, koperen
sehubharnassen, koperen beenstukken en kromme
zwaarden. In hun midden reed op een prachtlgen,
door twee vurige Armenische paarden getrokken va
gen Raman, de teruggeroepen satraap. Zijn gelaat
verried vastberadenheid en was mannelijk schoon en
krachtig. Zijn zwarte, kunstig gekamde lange lokken
kwamen onder zijn met edelgesteente versierde baret
vandaan; om zijn breede en krachtige schouders hing
in wijde plooien een met purper afgezette mantel mei
korte mouwen. Zijn baard was goed verzorgd, zijn oor
ringen waren van ongekende pracht en aan een gou-.:
den gordel hing een prachtig zwaard met een met
diamanten, ingelegd gevest.
Alles toonde in hem den mail, die gewoon was U
gebieden, den man. wiens wil wet was en wien hulde-1
en eerbetuigingen dagelijksche gewoonte waven, ziji
houding was trotsch, zijn blik koel en doordringend
Ofschoon hij niet meer jong was, scheen hij toda
nog sterk en aangenaam en volstrekt gieen vijand van]
de genoegens van een weelderig loven, en al kost
ten die ook anderen tranen en droefheid, dat was]
liem volmaakt onverschillig. Een troep parasieten
baantjesjagers en vleiers volgde hem en juichte enl
Jubelde:
„Lang leve de dappere en groote Raman!"
„Welkom, welkom!"
,.De hemelsche heerscharen beschermen en behoe
den u!"
En Raman wierp verstrooid een blik op de juichen
de menigte en beantwoordde de hulde nauwelijks met
een lichte buiging van het hoofd.
Van het terras af zag Baruch den ruiterstoet voor
bij rijden. Het gejuich had zijn oplettendheid ge
trokken. De naam Raman, trof hem. Doodsbleek keek;
hij oplettend door de balustrade heen.
„Hij was het... eindelijk!"
Met een zenuwachtige beweging greep Baruch zijoj
dochter bij den arm en dwong haar den overmo9fii-l
gen en trotschen satraap aan te kijken.
„Ziet gij hem wel goed, Esther? Nu is hij weerj
hier! Eindelijk, eindelijk! Wat heb ik lang op hem,
gewacht... Jehova zij geloofd. Esther! Esther, Es-j
■tlier, lieve dochter, gij zult uw lieve moeder wreken'
Hier is hij in mijn macht, eindelijk, eindelijk!"
Woedend was hij en tegelijk in een roes van vreug-:
de, die aan waanzin grensde.
Verbaasd keek Esither hem aan met een rilling van]
geus, met de helroode reclame-biljetten beplakt, trok
ken het Uieele Rijksland door.
Sedert na de vaeanties de scholen weer bezocht!
waren, waren de voorstellingen ook weer beter be
zocht. Wanneer Wiedemann een klassiek stuk aan
kondigde, tegen halven prijs voor de schooljeugd, daj
was het theater tot berstens toe vol. Maar na re-;
clamekosten, zaalhuur en meer dergelijke, onvermij-1
delijke onkosten, was het overschot zeer gering -
eu het personeel, dat avond aan avond op het tooneel,
bezig was, des voormiddags en 's nachts nieuwe rol
len bestudeerde, 's morgeus do repetities volgde eö
elke twee dagen in- en uitpakken moest, was met
de satanische speelwoede van de schoon© mevrouw
Sico doorgaans niet ingenomen.
Met een dlep-treurig hart nam Hella waar, hoe
de eergierigheid als kunstenaar bij haax man met dei
dag begon te zakken.
„Het is maar een overgang," zoo zocht zij hi
man tc troosten.
Hem stond later als kunstenaar do wereld open.
Hij bleef toch dezelfde, die hü altijd was geweest
Maar voor Hella zelf was er geen toekomst meei
als kunstenares: zij had haar stem verloren.
Zij wist dat sedert de maand Mei, toen zij in den
tuin van het ziekenhuis voor de eerste maal gepro
beerd had weer een paar tonen te zingen.
De jonge dokter, die het opzicht over haar afdeej
ling had. had haar goede hoop gegeven. Hij zei dei
dat haar heele organisme eerst weer in orde moes]
zijn, zij moest; eerst weer geheel op krachten komen
De directeur van het ziekenhuis drukte zich evenwa
minder beslist uit. Hij zeide, dat was zorg van latei
orde, voorloopig had zij absoluut rust noodig. Hi|
verbood haar elke zangoefening.
Maar Hella oefende Zondags in den tuin. heel ach
ter bij den muur. Daar boorde niemand haar. Steed'j
weer probeerde zij enkele tonen. Haar stem beefde)
Er lag geen klank, geen timbre in.
Wordt vervolgd,
