Groote AFBRAAK
een Boerenmeid,
Burgerwoonhuis,
Kruiden-Azijn,
Ringrijderij met paard eo kar,
Bond i GpasWïer.
OpenluchtltöBig,
Café met Vergunning,
Te koop
een winkelpui,
een Baker,
Julianadorp.
bij café „Prins Hendrik"
KERMIS
BARSINGERHORN
Eiken dag Jt
Dansmuziek.
N. de Jong.
te Dirkshorn,
Onderwijs
Boekhouden
bilcoloovi -e vrees Baruch, bi]ca waanzinnig, riep: zich toegelegd, op hel vak. dat zijtt vader had uitge-
.®VenlMkt"at gU allen, vervloekt zUt gU, lafaards ocfend en «el met zulk een succes, dat luj met ton-
en vleiers!
Maar zijn kreet stierf weg in het steeds sterker
wordende gejubel.
II.
De smart over do ballingschap was onbeschrijfelijk
geweest, maar grooter nog en schrijnender geworden
voor Baruch door 'n andere gebeurtenis. En de oor
zaak daarvan was de satraap Raman, geweest.
Eens van de jacht terugkeer en de, had hij geheel
toevallig Rachel, de schoone, lieve en deugdzame
vrouw van Baruch ontmoet, zacht en teer als een
straal maanlicht en frisch als het morgenrood op den
heiligen berg Sinai. Van dat oogenblik af was Raman
waanzinnig verliefd op de jonge Hebreeuwsche en
had gezworen haar, het kostte wat het wilde, tot de
zijne te maken. De fiere, trotsche en hooghartige te
genstand, waarop hij stiet, wakkerde zijn hartstocht
aan en versterkte hem in zijn voornemen, te meer
daar hij steeds gewend was, dat al zijn wenschen
en grillen vervuld werden.
Rachel werd op een donkeren, stormachtigen nacht
geschaakt en buiten de muren van Babel in een huisje
verborgen. De ongelukkige Baruch zocht en zocht vol
angst, verscheurd door een onbeschrijfelijke smart,
bad, vloekte, deed de verschrikkelijkste bedreigingen,
waar hij vond zijn aangebeden vrouw niet weer.
Er verliep een tijd van angst en .strijd, van vor-
geefsch zoeken, van ijdele hoop en verschrikkelijke
teleurstelling; op een donkeren nacht echter werd het
lijk van de ongelukkige in de woning van den ramp
zalige door onbekend gebleven personen, gebracht.
Arme en lieve Rachel! Toen Baruch aan de baar
van zijn geliefde vrouw stond, zwoer hij bij zijn zalij
held, dat hij den schuldige, hoe hoog hij ook staan
mocht, voor zijn misdaad zou straffen en dat bij
zijn vrouw op hem zou wreken. En toen het hem
gelukt was den naam van Raman uit te visschen,
teen besloot hij met blinde stoutmoedigheid hem op
allo mogelijke manieren te naderen om hem op de
wreedste wijze voor zijn euveldaad te straffen. Ra
man was echter op zijn hoede en, liet zich goed be
waken, en verliet bovendien onverwachts de stad om
het bestuur over een ver afgelegen provincie als sa
traap, waartoe de koning hem benoemd had, op zich
te nemen, en Baruch verviel weer in zijn oude ver
driet door de machteloosheid om zijn wraaklust
bevredigen. J.,|
balling
Ach, hier als balling onder dit vijandige en „Wel neen
hoogmoedige volk tusschen deze gehate muren, op- i „Waar dan voor?"
.iifsn oio ppii roptmntp ollp.nriie'f» rAfh- 1
Sr in zijn vaderland kon blijven,zonder gevaar te
open. dat hem hetzelfde lot als zijn vader zou trof
fen. Daarenboven had hij de ongedurigheid, niet lang
op een plaats te kunnen blijven, van zijn vader geërfd
en daarom moest hij wel reizen en trekken. En zoo
had Jiij vele landen doorreisd, dikwijls gevaar gcloopen,
vermoord te worden, dikwijls bestolen, wie hem gast
vrijheid had verleend, dikwijls verraden, wie hein be
schermd en zicli hem toevertrouwd had en zoo was
het hcni eindelijk gelukt te Babyion te komen, waar
hij op dit oogenblik zicli had gevestigd, daar hij hier
de omstandigheden gunstig voor zicli vond. Hij leende
zicli tot alles: tot liet bedriegen van domme hoeren,
door hun waardelooze, op den oever van de Euphraal
gevonden vreemde steentjes als kostbare talismans te
verkoopen, door zicli als werktuig voor wraakneming
uit te geven, door dranken te bereiden, die iemand
óf in liefde voor de uitverkorene deden ontbranden,
óf hem naar de andere wereld doden verhuizen, kortom
hij Üecd alles voor geld. Zijn handen over elkaar strij
kend ging Gauniata zijn bezoeker voor. met een lach
op zijn gelaat.
„Wat is er van uw dienst, o wijze Baruch? jWal
beweegt u den dremjiel van een verstootene te be
treden? Is het een ernstige zaak, die u naar mij toe-
drijft? Laat ons liaar dan kalm bespreken en ga zit
ten."
De Jood ging zitten, was een beetje verlegen, keek
angstig rond en zweeg. Gaumata vroeg:
„Wat vreest gij? Hier is niemand, bepaald niemand;
de arme Gaumata leeft geheel alleen en in diepe een
zaamheid. dat weet gij toch." Hij zuchtte op een wij
ze. alsof hij dit onaangenaam vond en hernam „Nu,
zeg mij nu de reden van uw komst. Gij weet, dat gij
mij vertrouwen kunt!"
De Jood maakte een gebaar van ongeduld, maar bleef
zwijgen, terwijl de anaer cr haastig bijvoegde
„Wat ben ik toch een babbelaar. Ik denk aan aller
lei dwaasheid, terwijl er misschien sprake is van zeer
ernstige zaken... Nu, spreek nu, waarmee kan ik
dienen?"
Baruch zei sidderend en met hecsclie slem„Ik heb
een drank noodig."
„Zoo, zoo."
„Een krachtigen drank..."
„Een liefdesdrank? Oude mine!" en Gaumata schud-
te de van het lachen. „Ik zal hem dadelijk voor u brou
wen. wacht maar een poosje!"
ten. schotels en borden glansden en schitterden in het „Goddelijke engel, kom aan mijn hart ik heb u
licht van de groote luchters, waarin de met Egypti- lief!" En de onbekende naderde hem en ontweek hem
scho sesamolie gedrenkte pitten fonkelden. ging rakelings om hem heen, lachte hem toe wierp
Het feest had zijn toppunt bereikt. De talrijke gas- hem tccdere blikjes loc. slingerde van tijd tot lijd
ten Jubelden, lachte®, spraken allen door elkaar en haar sluier om zijn hals en kwam hein dansend
brachten heildronk op heildronk uit, scharen van be- steeds nader en nader, altijd dichter en dichter zoo
dienden waren ln de weer en brachten op groote gou-,daj hij haar warmen adem op zijn gelaat voelde.
den schotels een, keur van epijzen binnen en de keu
kenmeester en de koks waren nog voortdurend bezig.
Naast Raman zat met een blos van opgeruimdheid en
geluk de schoone eu verleidelijke Amiti, de schoon
ste en de liefste al zijner vrouwen met haar kwij
nenden blik en haar zachte stem, die eindelijk al haar
medeminnaressen uit zijn hart gebannen had en hem
nu zoo beheerschte, dat hij aan zijn andere vrouwen
niet meer dacht.
En dien avond was hij meer dan ooit door haar
betooverd, meer-dan ooit op haar verliefd.
Door de groote deur kwamen er van tijd tot tijd
schoone danseressen binnen, die haar bekoorlijkheden
niet al te zeer verhulden. Het geluid der triangels, der
trommen en der harpen overstemde het lawaai der
gasten, die bijna allen dronken waren. En de danse
ressen dansten, hartstochtelijk, nu eens slap, dan weer
razend, nu eens de gasten naderend, voor hen knie
lend en dan weer rechtopstaande haar vochtige met
door beledonua verwijde oogpupillen in de hunne bo
rend... zicli dan weer verwijderend, totdat hun dans
steeds wilder, woester, vuriger en hartstochtelijker
werd en in wilde razernij eindigde. Het geroep, de
juichkreten, de toejuichingen vermengden zich met
liet rammelen der borden, het rinkelen der glazen en
de bevelen, die van alle kanten den bedienden to©-l
gebruld werden.
De uren. vlogen om en het feest werd hoe langer
hoe luidruchtiger, het lachen en de kreten werden
hoe langer hoe luider.
Ramau scheen geheel verzonken in de beschouwing
zijner liefste, die zachtjes en teeder met hem sprak.
Hij ledigde snel den eenen beker na den ander. Zijn
blikken werden vuriger en zijn gelaat levendiger.
Er was een oogenblik ontspanning en rust. Na een
vurig hartstochtelijken dans, die de gasten, alles om
zich heen deed vergeten, waren de danseressen onder
lachjes en leukjes de zaal uitgegian.
Raman volgde haar met zijn blikken tot aan de
deur. maar kroeg plotseling een hevigen schok. Een
bekoorlijk figuurtje, half in veelkleurig gaas gehuld,
kwam lievallig en aarzelend de zaaL binnen. Een
Plotseling greep Amili met kracht den arm van Ba-
man. dien zij naar zich toetrok en dien zij dwong
naar haar te luisteren. Dreigend wees zij op de danseres
en fluisterde hem «enige woorden in het oor. Zij had
gezien, dat deze icLs in liet glas gegoten had, dat
hij aan den mond wilde brengen.
De satraap was opgesprongen met vlammende oogen.
Als op een tooversiag zweeg de muziek en de danse
res. zoo bleek als de dood, stond onbewegelijk stil.
Het was slechts één oogenblik.
Een zonderlinge glimlach ging over liet gezicht van
den satraap eu met een gebiedend gebaar zeidc hij
„Drink!1
Zij beefde, bewoog zich niet en zweeg.
Gebiedend en wreedaardig, herhaalde AmiliDrink
En de spotlach van Raman was weer op zijn gezicht
verschenen, hij kwam waggelend naar zijn geheimzin
nige vijandin met het glas, dat hij aan haar mond
brachl. „Kom, schoone danseres, drink eens, het zal
u goed doen. na zulk oen heerlijken maar vermoeiende»
dans
En het koor der dronken gasten riep als uit óen
mond: „Drink, drink, het zal u goed doen!"
De danseres wilde vluchten, maar zij was weldra door
de bedienden omringd.
De gasten stamelden in hun roes
„Drink, drink, het is goed voor u 1"
Weer bracht Raman het glas aan haar lippen. Mc*
ïgeerige oogen volgde Amili dit tooneel, tevreden,
)ldaan en over-gclukkig.
En de danseres, zoo bleek als een doode, dronk met
de woorden
„Moeder, moeder, arme moeder!"
Nu brulden de sisten
„Nu moet gij dansen!"
En Raman, die weer naar zijn plaats teruggekeerd
was. riep
„Ja, nu moet gij nog eens voor mij dansen!"
De danseres op het punt van ln flauwte te vallea
liet haar anggligen en sagen blik door de zaal gaan
om hulp te zoeken.
De satraap, krankzinnig opgewonden, dronk snel och-
gesloten te zitten, als een vertrapte, ellendige, rach-
telooze slaaf te moeten dulden, dat men hem nog
ongestraft het eenige ontnam, dat hem op de wereld
dierbaar en lief was! Wanneer zou de God zijner vade
ren zijn kinderen de vrijheid en de vroegere macht
weer schenken?
Met vurig gebed riep Baruch God om hulp aan,
om zich te kunnen wreken op zijn vijand. Zich wre
ken. Rachel wreken en dan sterven!
Zijn dagen vlogen in ijdele hoop en in altijd klim-
n.enden haat tegen trotsche Chaldeeuwsche overwin
naars voorbij.
De onverwachte terugkomst van zijn vijand had in
Baruch een vlaag van aan waanzin grenzende woede
veroorzaakt.
Dezen keer zou Raman hem niet ontgaan!
En als een bliksemstraal was hem bij het zien van
den satraap, die door een juichende menigte van
leegloopers omringd was, een vre,eselijke gedachte
gekomen. Na de eerste opwelling van vreugde en woe
de, was Baruch in een diep en zwijgend gepeins ver
zonken, had Esther een poosje weggezonden, die, door
bange voorgevoelens gekweld, naar haar kamertje ge
gaan was en daar weenend op de knieën, gevallen was
om te bidden.
Toen de avond gevallen was, sloeg Baruch een don
keren mantel om en ging met alle behoedzaamheid,
om niet herkend te worden, het huis uit. De straat
was verlaten en donker.
SneL sloop hij langs <!e huizen hoen door de voor
naamstc stralen van; de handelswijk ejn kwam in
oen warnet van straatjes, s toegij es en gangetjes, die
alle naar den oever van den Euphraat gingen. Bij
een klein en ellendig' en eenzaam huisje bleef Ba
ruch slaan, keek een oogenblik voorzichtig1 rond, klopte
zachtjes met het hecht van een dolk tegen de deur,
waaruit ecu straal van licht pp de straat viel.
Een hecscJjo stern vroeg op ruwen toon
„Wie kLopl daar?"
„Doe open, Gaumata."
„Wie zijt gij?"
„Baruch, de jood!"
„Zoo. wacht dan even, ik kom dadelijk."
Men hoorde een zwaren slap, de deur knarste in
haar hengsels en ging langzaam open. Een hoofd ver
scheen en een lamp wtierp haar stralen op het gezicht
van Baruch. De slem vervolgde echter
„Ik hen toch benieuwd, welke reden mij de eer
verschaft op dit uur den wijzen Baruch in mijn huis
te zien. Kom binnen, kom binnen!"
Dc deur was nu geheel geopend en Baruch trad aar
zelend een soort van hol binnen.
De gastheer was inderdaad weinig' geschikt vertrou
wen in te boezemen. Het was een kltein, verschrom
peld mannetje, met oen gezicht van een marter, vaal
bleek, waarin twee kleine, grijze, valsche en hoosaar
dige oogen onheilspellend schitterden. Gaumata was een
Mediër. de zoon van een echten bedrieger zonder
vaste woonplaats, die tot straf voor zijn schurkenstre
ken aan het kruis gestorven was, en van wien hij al
die eigenschappen had geërfd. Van kind af had hij
nieuw danseresje! Maar wat was zij oneindig bekoor- ter elkaar ongelooflijk groote hoeveelheden wijn en
1 ijker dan de vorigeschreeuwde:
En Raman, met begecrige blikken, riep:
...Muziek, „Dansen, dansen 1"
Gaumata werd plotseling ernstig en sloeg de hand muziekEn zij. als door danswoede aangegrepen, danste een
voor het voorhoofd met een gezicht, alsof hij zeggen Ï^Jiarpon begonnen °lt^t„e"dcn dans: h*f?ru!>.likken w,a.lxn scherjie pijlen,
wilde: „Wat ben Ik toch dom!"
„Nu, luister."
langzame muziek ruischtc door de zaal, waarop dreigend en wreed. Zij hijgde, snakte naar lucht, haar
do lic\e onbekende zich begon te bewegen. Het wa- lichaam verdraaide zicli in allerlei bochten en werd
'ernstige zaak. mijn waaide, daar u liet, ren bekoorlijke nieuwe rhythmisclie bewegingen vol sier-
„Dat Is een
kruis mee gemoeid."
„Dat weet ik. Geef mij, wat ik vraag en tracht
mij niet te bedriegen."
„Dat is mijn gewoonte niet. Ik heb mijn klanten
nog nooit bedrogen. Ik zal u een wonderdadigen too-
verdrank geven ,zeide hij, glimlachend over zijn eigen
uitdrukking. Ik verzeker u, dat hij een snelwerkend
en een nooit falend vergif beva,t! Wilt gij dien heb
ben?"
„Ja," zei Baruch zenuwachtig rillend.
Gaumata reikte hem een klein fleschje en zei spot
tend:
„Wat scheelt er aan? Gij zijt toch niet bang ge
worden?"
„Neen, geef maar," zei Baruch opgewonden.
„Een oogenblikje,niet waar?"
En de Mediëer strekte de leege hand met een niet
te miskennen gebaar uit.
Baruch trok zonder 'n woord te spreken een beurs
uit zijn gordel en gaf die aan Gaumata, die, den in-1
houd met een gebrom van voldoening beschouwend,
zijn gast het fleschje liet.
Met een bruusk „goeden nacht", keerde Baruch
Gaumata den rug, door den plotselingen wensch ge
pakt, zoo spoedig mogelijk uit dit moordhol te ko
men.
De Mediër zei hem nog:
„Denk er om, een paar druppels zijn voldoende!"
„Goeden nacht," zei Baruch, de deur open doeude.
„Pas op uw huid!" schaterlachte Gaumata, de goed
gevulde beurs liel'koozend.
Den volgenden morgen sprak Baruch lang met
Esther.
Het meisje luisterde met gebogen hoofd aandachtig
en een koude rilling liep haar over den rug, zij
trilde van hevige aandoening.
„Zult gij het doen, Esther?"
Zij richtte haar donkerblauwe, peinzende oogen vol
tranen op haar vader en antwoordde met doffe stem
zeer beslist:
„Ja, ik zal het doen."
„Zweert gij het?"
„Ja."
,De hemel zegene u!" En hij kuste haar teeder
op haar kuisch maagdelijk voorhoofd.
III.
lijke lenigheid, plastische standen, alles" méesleepende
gebaren en kuische ernst.
Ilamau koek verrukt toe, volgde elk harer bewegin
gen met eon hem onbekend genot en met een oog
vol ongewoon gevoel. Hij keek lang met ingehouden
adem en verwijderde ruw de hand van Amiti, die
zij op zijn arm legde, om hem tot de werkelijkheid
lenig te roepen.
In de zaal hoorde men overal mompelend vragen:
„Wie is dat?"
„Een Israëlietische."
„Wat is zij mooi! Wlait danst zij heerlijk.... Kijk,
zij lijkt wel een godin
Amati was woedend op de onbekende en de blikken,
die zij op dc danseres richtte, geleken, op scherpe
dolken.
De danseres kwam dansend steeds meer op den voor-
frond, hare bewegingen werden sneller, en haar lichte
lecding ontblootte en bedekte beurtelings haar schoone
vormen, .die Raman van begeerte bedwelmden.
„Raman'"
Amili.
„Zwijg!" snauwde hij haar toe, zonder zich om te'; jjc muziek s]
stuipachtig verwrongen, haar gezicht afgrijselijk vertrok
ken, haai- adem reutelde in ae keel en al haar bewe
gingen waren afzichtelijk.
Raman zag .op dit alles met open mond en met ach
terover gebogen hoofd toe. In zijn oogen zag men beur
teling nieuwsgierigheid en ontzetting. Onverwachts
schreeuwde hij met lieesche stem, de oogen mei de
handen bedekkende:
,,'tls Rachel, Rachel!.'., de Jodin!.... Weg, ga weg»
Wat wilt gij?...." Hij lachte krampachtig en bijna
krankzinnig van angst, dronk en mompelde nog sleeds
werktuigelijk: „Dansen iidaiisen!" omhelsde Amiti vu
rig. die hem toelachte.
De eene 'gast na den ander liet zijn vermoeid hoofd
op de horst zakken en gleed van zijn stoel onder de
tafel en de weinige, die nog bleven zitten, bedwelmd
door den wijn, herhaalden stamelend:
„Dansen, dansen!"
Als door .een soort van razernij aangegrepen, zette
Esther haar afgrijselijk-phantastischen dans weer voort.
kermend, kreunend en' zuchtend, totdat zij loodzwaar
zoo klonk waarschuwend de slem van op den vloer in-éen zonk, achteroverviel en, zenuw-
trekkend weer opspringend, dood neer plofte.
peelde door, de gfist^i bleven drinken
- - 0 juichen, maar Raman zal met openge-
den, die langzaam maar zeker hem nader en nader spalkte oogen, stom van angst en ontzetting, dit too-
kwam. - i neel aan te staren, mompelend:
„Kom hij mij", riep hij. i „Rachel, Rachel! dc Jodin! Dans, danst"
„Raiuan", kreet AinilL wanhopig. Amili, die met ware vreugde dc laatste stuiptrek-
„Korn hij mij", beval de satraap, en strekte zijn kingen van de danseres gevolgd had, beval den bedien-
ai'incn naar hot meisje uil. den het lijk van dc schoone Esther weg te brengen
Met een laatste sierlijke beweging viel zij voor hem, met dc woorden:
„In den 'Euphraat I"
Én. in een wil laken gewikkeld werd het lijk uit
de zaal gedragen.
Dicht bij de poort van het paleis, op de straat
op
leek, weer voor zich te winnen.
„Dans nog eens, nog eens!"
De muziek begon opnieuw te spelen.
De dans werd vlugger, gewaagder, bedwelmefider
De tafel voor een groot feestmaal was in de woningen stouter, de een,e figuur volgde de andere op, de
van den rijken Raman aangericht. De zaal schitterde eene stand smolt in den, volgenden weg. het eene ver
van ongekende Oostersche pracht, de muren waren leidelijke gebaar vereenzelvigde zich met het andere,
«V-u.haar polsen vlogen, haar boezem golfde, haar spieren
trilden en haar oogen schoten, verterende vonken. Ra-
op dc knieën en met hijgenden boezem en vliegende
polsen lceok zij hem in zijn oogen met een teeder
verlangen en met een veelzeggenden blik.
Weer strekte Raman dc armen naar haar uit en
wilde haai- aan zijn hart drukken, maan- met een plot
selinge beweging stond zij op. De muziek zweeg een achIeree7iJ marmoZ' T' .'"i"-"13- ,"i'
oogen blik. ZU slond onbewegelijk, zweeg cn keeg Rn- te wSÏÏ, S'°nd iiaruch
man met een onbeschrijfeLijken blik aau. Toon rio h^i,-„,,,i
„Wie-zijt gij?" vroeg hij liefdedronken. „Dans nog Wat is er eehenrd?'' ^ülSeu vrocg hij hun:
eens voor miI IJ o
Het feest ging weer luidruchtig voort. Amiti erger- iVn meuluITlaTl* doorïiwn^' ,erw,jl hlJ 611 de and*s
de zich en trachtte tevergeefs Raman, die behekst, doode danseref !?oeten wij..." Baruch hooide
verderjict woord „in den Euphraat" niet meer.
meubels waren met goud, kostbare steenen en
man kon zijn oogen niet van haar aJhouden, hij keek
TS.ZL anderen en stametde:
Hij was onbewegelijk blijven zitten met den rug to
gen den muur, bevangen door een ontzettend berouw,
omdat hij, evenals Jeftha, zijn kind geofferd had.
Een oogenblik later voerde de snelle stroom van den
Euphraat het lijk van Esther naar de onmetelijke vlakte
van Sennaar.
Baruch verhing zich.
In de armen van Amiti vergat Raman spoedig dit
tooneel.
N. Rott Crt.
A d v e r t e n t i ft n.
te koop. bestaande uit pannen, stee
nen en hout, bij Jb. v. ZOONEN, Gra
venstraat 56r Helder-
Terstond gevraagd
liefut kunnende melken, bij Wed. Jb.
ROOTJES, Slikkerdijk, Wieringerwaard
gevraagd,
bij Jb. 8CHUIJT, Winkel.
Te koop:
Duinruigte,
te bevragen bij Jb. MOOIJ Tz., Callants-
oog.
Te huur of te.'koop, een net
aan de 8tationsweg thans bewoond door
den heer DE GIER, te bevragen bij
P. VOORMAN, te Schagen.
Uit de haüd te koop
annex Kruidenierszaak,
in sterk vooruitgaande streek.
Omgeving R. K.
To bevragen (schriftelijk) aan bet
bureau van dit blad, onder no. 10.
Gevraagd Een bekwame
Smidsknecht
bekend met boerenwerk en hoefoeslag
bg J. P. HOFSTEDÏ, Blauwe keet,
Terstond gevraagd
bij P. J. SLIKKER, De Kooij, Koegrae
Te huur
Betonmolen, Kalkmolen, Diaphragma-
pompen, Westontakels, IJzeren schijf-
blokken, Waterpas-instrumenten, Lier,
Yeldsmid, enz tegen hillijke voorwaar
den, bij J. R. VLAMING, Aannemer,
Schagen.
Gevraagd, een
Schildersknecht of
Halfwas,
geruimen tijd werk of voor vast, bij,
Job. Geuze broek, Air. Schilder
Anna Paulowna.
gekoppeld raam, een deurkozijn, deur
rechts buiten met kroonlijst en pilaster-
betimmering, geheel compleet in goeden
staat, deur in den dag 2.60 M. bij
0.86 M., raam breed in den dag 1 65 M.
2 raamkozijnen met ramen, hoog en
breed in den dag 1.94 bij 1.06 M.
o
Een drie licht kozijn in het midden een
deur, hoog en breed in den dag 2 M.
bij 1 90 M.
o
2 Vierwielige broodwagens, waarvan een
zoo goed als nieuw.
o
Een heetelucht oven en 'n kanaal oven.
Alles slechts weinig gebruikt, te be
vragen bij
A. Nobbes,
Langestraat, Den Helder.
bereid naar het oudste
recept.
J. J. de VRIES.
Alkmaar.
Er biedt zich aaD,
adres J. KEPPEL, Achterweg Anna
Paulowna.
Zondag 13 Augustus a.s.
van den heer M. Th. van Eeten.
Om prijzen in contanten.
Loting I1/, uur preciesi
Aanbevelend
M. Th. v. Eeten.
te
op 13, 14 pn 15 Aug. a.s.
Entrée 10 cent. Doorloopende
kaarten den gebeelen dag geldig 25
oent.
Aanbevelend.
r/HolI. Noorderkwartier"
of
Zondag 27 August. 1911.
waaraan 11 vereenigingen met hunne
dames- en adspiranten afdeeliugen zul
len deelnemen, voorafgegaan door wed
strijden van jongens- en meisjes adspi-
rant leden
Voor programma, zie men de biljetten
en feestgidsen.
Toegangsprijs10 cent voor de wed
strijden cn 25 voor de uitvoering.
De Alkmaarsche
Stoom -Steenhouwerij,
firma w. f. stoel zoon,
levert alle soorten
Bartel, Zandsteen en lai meriert
in
en aanverwante vakken,
ter opleiding "an praktijk en examens.
I PRINS Az.
Leeraar, M. O., Alkmaar.
