llfiittJ Nieuws-
llmttiüt- Luilinllii,
mm
Artistenleed.
Woensdag 23 Augustus 1911.
CIAGEI
55ste Jaargang. No. 4972.
COURANT.
Dit nummer beslaat uit één blad.
Reeds sinds eenige jaren heeft het de aandacht te moeten toestaan, terwijl zij betreuren, dat er reeds mlté, om dit punt nader te besproken. Na heropening
getrokken dat de eene boomsoort veel meer door den twee dergelijke inrichtingen bestaan, echter van ge- w°rdt meegedeeld, dat deze commissie /.il bestaan
.i. j- nu AAnioa iirnnnncoorjia i-orifoiiiuo Honr en vH vfirwafhtpn «tan tliti Voorzitter, de heeren Sleutel en Waiboer.
Binnenlandsch Nieuws.
IiANGS DE STRAAT. WAARHEID EN VER
BEELDING.
Op de plek, waar vroeger 't Bible-hotel stond,
jaapt n,u 'n groot gat 'n zieke kies in 't schunnig
gebit van de huizenrij daar.-Vlak voor de Beurs puin
ai planken planken en puin, melancholieke stape
ling van gruizige steenen, vergane balken.
Op een van de stapels planken, in gouden licht,
lit 'n rij kinderen, de snoetjes vol spannende aan
dacht, rood en zweeterig. De wind bolt jurkjes en
bloesen, en de zon poeiert stofgoud in d© gele haren
vaax drie meisjes, die, ha,nd in han<5, dicht op elkaar
zijn gekropen. Achter 't rijtje staat, stevig geplant
op den stapel, 'n jongen.
Die is kapitein en de stapel is 'n schip.
,,Nou gane we vare, jonges!" schreeuwt-ie bral
lend. „Guussie, jij ben stuurman enne Dirrek, jij
ben boosman nou mot jij Guussie zegge wat-ie
doen mot!"
„Hl boor hèm! De boosman, die heit niks te
zegge enne, de stuurman juist wèl. Mijn vader
die is matroos geweest en die wet© èlles," hoont
Guussie. 1 I II i
.Gerrit, daar wil Kareltje .van de melkboer op 't
schip komme mag-ie nou wel?" vraagt een van
de meisjes, en ze wijst op 'n kleuter van vijf jaar,
die onmenschelijke krachten inspant om den stapel
te beklauteren.
,.Née, mè.g niet!" komt de kapitein, wilskrachtig.
„Ga d'r af, jog 'k trap je zoo-meteen op je
póote! Mot je maar eerst me zussie d'r grift terug
geve gemeene dief! Kijk nou grient-ie aweer
mot je maar niet stele. As je steelt ben je 'n
dief watte jullie, jönges?"
„Benne we nou op 't water, Gerrit?" vraagt 'n
ander meisje, met blauwe kijkers om voor te knielen.
„Dat zie je ommers, kind? Vooruit nou, stuurman
j hei-}© stoom in de ketel?"
J „Mot je toch niet an mij n vragen! Mot je an de
masienist vrage! Mijn vader diei zeit
„Och jog jij mit je vader! Je kan toch wel
stuurman en meteen masienist weze? Nou oppas-
se! Haal de zeile!"
„Hi mot je hèm hoore!" interrumpeert onver-
ibiddellijke Guussie. ,,'n Stoomboot die heit geeneens
zeile. Jij kan niet vare, jog!"'
„Doe jij 't dan!" giftigt Gerrit „As jij zoo veel
weet met je kouwe bereddering. En asse we dan
es vergaan?" vraagt-ie somber, en de meisjes krui
pen angstig bij elkaar.
„Dat kan niet bestaan! Ga jij daar nou maar staan
Zoo ben jij de stuurman en ik de kapitein. Mag.
jij lekker sture!" Guussie maakt 'n trompet van
z'n smoezelige hand en brult, zoodat a'n passagiers
van schrik tegen elkaar rollen: „Ful spiet vooruit.'
Haal op 't anlcer! Bakboord sture, stuurman!Nóg
I een beetje bakboord zoo, zoo nou doet-ie 't.
1 Kalm an de haven uit beetje stuurboord zoo,
zoo
„Hè, wat vare we lekker!" zucht een der meisjes,
i en verzadigd staren haar heerlijke kijkers naar een
denkbeeldige, verdwijnende kust
Zachtjes schommelen de beentjes der kinderen, do-
deinen, hun lijfjes mee'-op schijnbaren golfslag
„Willen jullie daar wel eens as de weerlicht hf-
komme, of mot 'k jullie mee naag 't beroo neme?"
scheurt inééns de bulderende stem van 'n stil nader-
bij gekomen reusachtiger* agent het sprookje stuk.
De ban is verbroken.
De kleinen stuiven gillend en huilend naar alle
1 kanten uiteen.
De agent wandelt plichtbewust verder.
Telegraaf.
HET SLAAN VAN DEN BLIKSEM IN BOOMEN.
B. Th. Witte schrijft in Bulten over het slaan
van den bliksem in boomen:
bliksem getroffen wordt dan de ander. Dit gaf eenige prononceerde kerkelijke kleur, en zij verwachten dan
jaren geleden dr. Dimitris aanleiding een onderzoek ook, dat dit Tehuis voor andere lieden, die liever
naar de oorzaak daarvan in te stellen. Daartoe liet niet onder die pressie willen komen, een aangenaam
hij vonken van een Holtztoestel door het verschehout en gezellig verblijf zal zijn. In overeenstemming met
van verschillende boomen gaan, waaruit, bleek, da,t 't omliggende gemeenten stellen zij den Raad voor f 25
eikenhout reeds na, 3, populierenhout na 4 en beu- als steun te geven en dit te betalen uit den post
kenhout pas na 15 tot 20 omwentelingen werd ge- onvoorziene uitgaven.
spleten Uit meerdere onderzoekingen bleek, dat de I De heer Sleutel deelt mede, dat hij nog eens naar
vatbaarheid van hout om door den bliksem getroffen deze inrichting heeft geïnformeerd en hem is geble
te worden niet van het water, doch van het vetgehalte ken, dat de cantine in de kazerne onvoldoende
afhankelijk is.
Boomen, wier hout een hoog vetgehalte heeft, zoo
als beuken, linden en berken worden minder getrof
fen dan diie, wier hout minder vetrijk is, zooals es-
schen, eiken, popels of ahorns. Zoo bleek o.a. dat
het hout van pinussoorten, dat in, den winter veel
rijker is aan. vetstof dan in, den zomer, dan ook veel
beier hes land is legen den elèctrischen stroom. Uit
dezelfde onderzoekingen bleek, dat de bast en de
bladeren van, alle boomen slechte geleiders zijn en
dat het gevaar van getroffen te worden bij boomen
met behaarde bladeren geringer is dan bij onbehaar
de. Tevens werd bepaald dat dood hout veel minder
tegen den stroom bestand is dan levend, wat over
eenstemt met de waarneming, dat doode boomen veel
minder door den bliksem worden getroffen dan leven
de.
Andere onderzoekingen op dit gebied werden ge
daan door een opperhoutvester in het vorstendom Lip-
pe. Hij deed zijn onderzoekingen in bosschen. die
voor 11 pet. uit eiken, voor 70 uit beuken, voor 13
uit sparren en voor 3 uit pijnboomen bestonden. In
een bepaald tijdvak werden, getroffen 159 eiken, 21
beuken, 20 sparren, 59 pijnboomen en 21 verschillen
de andere boomen, waaruit dus blijkt, dat het gevaar
vpor sparren 5 maal, voor pijnboomen 33 maal en
voor eiken zelfs 48 maal zoo groot is als voor beu
ken. Ook bleek met dit onderzoek dat de stammen
200 maal tegen de kruinen 80 maal getroffen wer
den."
RAAD VAN WIERINGERWAARD.
Vergadering van den Raad der gemeente op Dins
dag 22 Augustus, des voormiddags 10 uur.
Voorzitter de heer K. Koster Hz., burgemeester.
Secretaris de beer C. Haringhuizen.
Voorzitter deelt -mede, dat is ingekomen een schrij
ven van den heer Groneman, meldende, dat hij op
terwijl deze inrichting zeer geschikt blijkt te zijn en
er beslist veel gebruik van zal worden gemaakt. Goed
gevonden wordt f 25 toe te staan.
Hierna sluiting der vergadering.
RAAD VAN BARSINGERHORN.
Vergadering op Dinsdag 22 Augustus 1911, des na
middags 2 uur.
Aanwezig alle leden.
Voorzitter de. heer J. Spaans Dz., burgemeester, se
cretaris de heer P. Bronder.
Na opening der vergadering volgt de lezing en de
goedkeuring der notulen.
Ingekomen is de bekende missive van den heer C.
van Tienhoven, waarin hij, mededeeling doende van
zijn ontslag als Commissaris der Koningin in Noord-
Ingekomen is het bekende schrijven van den Com- Holland, dank betuigt voor de ondervonden, medewer-
missaris der Koningin, den heer Van Tienhoven. Voor- king.
gesteld wordt een brief van dankbetuiging aan Zijne j Voorzitter stelt voor, aan den heer Van Tienhoven
Excellentie te zenden. Allen voor een brief te richten met dank voor de welwillendheid
Het rapport van de commissie belast met het na- die de gemeente steeds van hem heeft ondervonden,
zien der gemeente-rekening en die van het Burger- Het tijdvak, dat de heer Van Tienhoven Commissaris
lijk Armbestuur, wordt nu voorgelezen waaruit blijkt der Koningin is geweest, zal steeds in aangename
dat deze commissie geen op- of aanmerkingen heeft herinnering blijven. Onder applaus hecht de Raad
en tot goedkeuring adviseert. Beide rekeningen wor- zijn goedkeuring hieraan.
den als volgt vastgesteld: die van de Gemeente op een De heer W. de Boer, hoofd der school te Kolhorn,
ontvangst van f 29316.90, een uitgaaf van f 27302,45, vraagt tegen 1 October a.s. eervol ontslag uit zijn
en een batig saldo van f 2014,45; die van het Bur- betrekking, wegens zijn benoeming te Helder. Met
gerlljk Armbestuur outvangst f 3859,70%, uitgaaf algemeene stemmen verleend. De oproeping kal in over
f 3515,15%, batig saldo f 344,55, terwijl dank wordt leg met den districts-schoolopziener geschieden,
betuigd aan den gemeente-ontvanger en aan het De heer Breebaart zag gaarne, dat in die oproe-
Burgerlijk Armbestuur. ping de eisch werd gesteld van akte Fransch. Men
In overleg met den Schoolopziener zal voor 1 Sep- is in Kolhorn overal ver vandaan, dus is het zeer
tember een tijdelijk hoofd der school worden be- gewenscht dat er iemand is, die les in deze taal kan
noemd, terwijl de heer Stadt genegen is als zoodanig geven. Te Barsingerhorn is er ook iemand met die
te willen fungeeren, totdat een tijdelijk hoofd der bevoegdheid, dus is het niet meer dan billijk dat te
school aanwezig zal zijn. I Kolhorn ook een dergelijk persoon Is.
Voorzitter deelt nu mede, dat er 19 sollicitanten I Voorzitter wijst er op, hoe te Barsingerhorn dit
waren naar de betrekking van Hoofd der School, zeer toevallig is en deze onderwijzer wel privaatles
terwijl van die 19 er 7 opgeroepen zijn om zich geeft, maar niets van de gemeente geniet. Het is
persoonlijk te presenteeren, van wie 6 opgekomen niet zoo -moeilijk om dezen eisch in de advertentie te
zijn. Hieruit is een alfabetische voordracht opgemaakt, zetten, maar als er dan maar genoeg sollicitanten ko-
omdfct de leden van den Raad en het Dagelijksch Be- men. Bovendiien wordt de keus er wel wat door be
stuur misschien nog een nader onderzoek willen in- perkt.
stellen, zoodat nog niet tot een benoeming zal wor- i De heer Breebaart wijst op het voldoend aantal
den overgegaan. Deze alfabetische voordracht luidt: sollicitanten te Wieringerwaard. Spr. weet nu wel niet
1. J. H. Hazeloop, onderwijzer te Stadskanaal, oud hoe hoog daar het salaris is.
30 jaar en in 't bezit van de akten M. U. L. O., De heer Jonker vraagt of er ook verhoogd salaris
Fransch en Engelsch en Vrije- en Orde-oefeningen. voor die akte zal worden gegeven.
in
2. J. de Jong, onderwijzer te Haarlem, 30 jaar en
't bezit van de akten M. U. L. O., Fransch en
de vorige vergadering reeds afscheid van den RirnJ Duitsch, Handteekenen en Orde-oefeningen,
genomen hebbende, en ziende de agenda, deze verga- 3 w Wieberdinki Hoofd der Sch0^f
te West-Ter-
dering niet zal bijwonen.
Na deze mededeeling opent
Wordt toegelicht, dat dat niet de bedoeling is. Al
gemeen is men voor probeeren om iemand met akte
Fransch te krijgen. Gaat het niet, welnu dan anders
geprobeerd. De heer C. Spaans wil geen akte Fransch.
oorzi .ei' de ver
rgade- ^ellin^ 42 ;"aar' in bezit yau de Akten Fransch, omdat men z.i. de keus te veel beperkt
Duitsch en Engelsch.
Het voorstel-Breebaart wordt aangenomen met al-
vlug, en verzoekt secreUris tonwtorao,» ToelichtTordtnos. dat no. 1 studeert voor de leendeTcï C
T* Pultech.- T ,2 ;oor de akte Engelsch en no. 3 Volst l>esprcki„K straatverlichting. Voorzitter brengt
rilfFnntSf di0 met in 1 bezlt is van de akte vrije-oefeningen, in herinnering, hoe verleden jaar door den heer Bree-
"ÏX voorgelezen ecuT sch rij ven van den heer trackten die te behalen. baart ter sprake is gebracht de ^chonimct!^!-
Stadt den burgemeester dank zeggende voor de waar- ?°6dfeyonden ^ordt aan de 6 heeren reis- en ver- horner kermis de lantaarns te laten branden. Spr
oÏÏrtegwaaraMm delaitstevergadering over hem bllJ^osten, te ^rgoeden tot een maximum van f 15. heeft nu eens nagegaan, hoe het met de maan staSt.
Esproken te terwij 1 de heer Stadt de hoop uit- 1 Hlfn^ komt aan de orde onderzoek geloofsbrieven 8 September te het volle maan en met de kermis komt
«eo zegen moge zuo terwhlhu'deu hurgeraeester ver- h" Z v^™* d° kCTm'S te kraad»- Alld"
Z°Craeto]ïïrtL te têruwntvïnjen van heer Sleu,tel tot '""'""hg geadviseerd, terwijl hij den Ook wordt algemeen goedgevonden, om haii Sep-
den betreffende regeling der Jaarwedde !ïn ?enSC? u,,sI,reekt. dc benoemden nog lange jaren tember met het opsteken der lantaarns te beginnen
het Ho^'der Scho™ teveM wordt me^7edM?d tot deze funcüe mo8c'1 «kb1- van tot en met de maand Februari. Men oordeelde h -t
door Gei StotenSVflM^tataKSÏtSo bet r^ 1® °,'crSr°°te meerderheid, waarmee Voorzitter en September bij donkere maan veel meer noodlg -
S vS B. JL reSne Vii aj hcer Kaan zli" bon<»md en ook de meerderheid, taarns te hebben dan in de maand Maart, ais
albrir^^nH<mfdefljkebomBli^enbr<Mdenbelajïting; j W°£Stde°r dïïkt^n'Cr H I ""STn'ibtn'i? i"6'" I"™1 n°s
dat te overeenkomstig het besluit van den Raad voorzitter dankt don heer Sleutel voor zijne woor- Een betaling uit den post voor onvoorz ene uitgavel
Od het vÏÏkS v!nH^dïwiikoï aSesie in- ?0IVt®ï®ns de verzekering gevende, steeds zijn beste groot f 14.40 voor onderhoud paard en hond van Jb.
zake den nerthÏÏd wortt ïï^nd bihikt krkdlteh tb ka"e» Spannen voor de gemeente. Bras w ordt algemeen goedgekeurd.
Ingekomen tenog Xhet AJwmee^ilitair Te- 1 B" Jd6vrondvr.aa« vraagt de heer Visser of men Voorzitter deelt mede. dat de heer Swagermann.
huis te Dm Hekle? hbt versteg eiT^n ctoultïe ÏOOr ?9,be°°fm'ns van een Hoofd der School geen architect voor den lonen te Haringbuizen, hem heelt
taiin w^St gtezen lp S fnti werken^ S smilrira„ten0m 0n'le^^0e,I 'n n°* "ldt k,aar ®a
inrichting, terwijl tevens wordt verzocht om steun voorzitter zegt dit tJïftoe' te juichen en vindt het h g een maand of langer on zich zullen
daar men genoodzaakt is deze inrichting, die in het we| wenschelijk sommigen van hen te bezoeken
klein is op touw gezet, uit te JreWen, waarvoor de Nadat bes,oten een c0mmissie te benoemen en
kosten geschat worden op 6 f 7000. dat dle 2al bartaan ult dr)<J leden men
B. en, W. hebben gemeen,d hiervoor een kleine soin
Feuilleton.
23.
van
PAUL HöCKER.
Hella toonde in dit droeve ©n, karige zigenners-
leven nog zooveel takt en opvoeding, dat men het
steeds aan haar bemerkte, dat zij uit een andere om
geving afstamde. En haar hartelijke lach en haar sna-
kerjj, bidden en smeeken, dat kon niemand weer
staan. En zoodoende schiep zij voor haar man en haar
kind zelfs in de meest benard© omstandigheden nog
een soort van comfortabel huis. „Waar jij bent, zijn
wij thuis, Hella," zeide Thomas wel, met een' hart
vol dankbaarheid. Maar van de bovenmenscheljjke
inspanning, die zij moest aanwenden, om dat ajles te
bereiken, daarvan had hij geen idee.
Het ergste voor Hella waren de beleedigingen, die
zy had te verduren door het beslagleggen op haar
gag© door Hoppinger. Het derde deel der gage van
den kapelmeester was van te voren al weg. In elke
stad waar da troep optrad, dook ai heel spoedig een
gerechtsdienaar op. In Landeck moest Thomas Brandt
de eerste ontmoeting doorstaan. Het gelukte Hella
niet steeds den ambtenaar ervan te overtuigen dat zij
geen schatten verstopten. Zulk kunstenaarsvolk geloof
den zij niet zoo gemakkelijk en tegenover hen meen
den zij een scherperen toon te mogen aanslaan. Een
maal kwam Thomas thuis, toen de beambte de hand
in de kamer ophoudend, op waren officierstoon zijn
eischen deed hooren. In de kamer daarnaast lag de
kleine en kraaide dat het een lust was. Het was ln
deze omgeving een ware duivelsellende. Een vreese-
lijke toorn kwam er ln zijn binnenste op.
Hella zag hoe het gelaat van haar man meer en
meer betrok, de neusvleugels trilden. De leeuwen-
mond werd saamgeknepen. Hij neemt den kerel aan
stonds in zijn nek. En van opgewondenheid nog be
vend, riep zij eensklaps haar man toe: „Ja, ja, Tho
mas, wij hebben hoog bezoek. De drager van de waar
digheid van het rijk. Zie je wel, hij heeft zijn kroon
nog op het hoofd gehouden!"
De gerechtsbeambte bemèrkte, dat men zich vroo-
lijk over hem maakte en werd nog scherper. Maar
Hella stak hem heel geestig den spot aan. knikte
Thomas vroolijk toe. Deze haalde een paar maal diep
adem en ging vervolgens op den spot in. Doch ter
wijl Thomas deemoedig den zondaar uithing, was
zijn Barcasme zoo scherp, dat Hella met moeite haar
lachen kon houden. De vreemdeling moest inzien, dat
hij zijn, bevoegdheid had overschreden. Thomas voer
de den spot tot het einde toe door: hij begeleidde
den beambte heel nederig tot zelfs op de straat,
steeds met zijn hoed beleefd in, de hand.
„Kind, wa,t zijn wij beiden toch een paar spotvo
gels," zeide Thomas toen hij weer binnen kwam.
Hij begreep niet, hoe dicht bij er bij geweest was,
een beambte te beleedigen. Maar Hella, die n,og wat
met den kroonprins speelde, voelde hoe haar knieën
nog knikten van angst.
In November moest Thomas verlof nemen om te
vertrekken voor de nieuwe behandeling zijner straf
zaak. Het ontlastende materiaal was intusschen, door
den advocaat Bernheim met steun van broeder
.Heinz, die alles er voor in beweging had gezet
zoo sterk vermeerderd, dat de uitspraak nu met veel
minder vrees werd tegemoet gezien. Tot het laatste
oogenblik hield Hella haar man in een goed humeur, i
En haar zekérheid van de overwinning verfrischte
hem.
I Later, toen zij niet meer verplicht was ©een, lachend
gezicht te zetten, zakte zij ineen. Dat voortdurend
reizen en trekken, dat zenuwpijnigende. repeteeren,
dat ontbreken van voldoenden slaap, ontoereikend
voedsel, de zorgen voor man en kind. dat alles had
haar jong en taai lichaam eindelijk aangepakt. Als
zij nog eens een meisje had kunnen houden, om
haar te helpen. Ook moest zij, behalve haar huis
houden nog haar garderobe in orde houden.
De costuums die Wiedemann bezat, waren voor heel
andere figuren gemaakt. Zij was dus verplicht even
I vaardig en vlug bezig te zijn met naald en schaar, als
j op de repetities en het instudeeren der rollen. De
1 theaterbezoekers, die na een rijkelijken avondmaaltijd op
de banken zaten en de afgematte komedianten on-
l barmhartig critiseerden, hadden er geen denkbeeld
van, hoe oneindig veel moeite en zorg deze hadden.
I Op den dag van Brandts vertrek had de directeur
meegedeeld, dat de gages verlaagd werden, de zaken
gingen te slecht. Vol vrees zagen de dames en heeren
den volgenden morgen tegemoet, waarop hun deze
I tijding schriftelijk zou worden bevestigd.
I Hella kreeg evenwel den gevreesden brief niet.
Maar er lag een breedvoerigen brief van Heinz. Hij
had eerst een zwaren aanval van influenza over-
I wonnen. Het was hem zoodoende onmogelijk gewor
den de betrekking te aanvaarden, die hem was aan-
i gewezen. En zoodoende hield voor hem ook de in
komst op. „Waarvan leeft de arme kerel?" vroeg
Hella zich af. Daar het reisgeld voor haar man een
nog een maand of langer op zich zullen
laten, wachten. Het bakken schijnt met zeer veel moei
te gepaard te gaan, vöoral wat de kleur betreft De
heer Swagermann vond het, met het oog daarop,
maar beter den bouw tot het volgend voorjaar uit
geducht gat in haar beurs had geslagen, had zij niet
veel meer over. Maar zij stuurde hem nog een brief
je van twintig mark en verzond dat met een harte
lijk schrijven, waarin zij hem beterschap wenschte
en de hoop uitsprak dat voor hem ook eens de zon
zou schijnen.
Dan ging zij naar het hol van den leeuw, naar
den directeur, en vroeg om een voorsdhot. Voor de
eerste maal.
Wiedemann steunde geweldig, maar tenslotte speel
de hij den grootmoedige.
„Ik héb je man gister maar niet geschreven, of-
schooD In dezen ellendigen tijd de muziek moet
worden ingekrompen. Maar wij moeten eerst maar
eens zien, hoe zijn zaak loopt"
Het geacht, dat de directeur trok, maakte Hella
bang. „Wat zien, hoe het loopt?" vroeg zij, terwijl
zij aan de deur staan bleef.
„Wel, het zou toch mogelijk zijn, dat hij nu geen
uitstel van straf meer zou kunnen krijgen.-" Hij keek
•kar een beetje geheimzinnig aan en voegde er op
gedempten toon aan toe: „Weet je, kleintje, wanneer
ik in zijn plaats was, dan liet ik mij niet zoo kalm
weg opsluiten. Ik zou eenvoudig zorgen, dat ik uit
de voeten kwam, ik ging naar het buitenland. Een
man als Thomas Brandt, die vindt ten slotte overal
een plaats. En het behoeft juist Amerika niet te
zijn, waar hij heengaat. Zoover ik weet, levert Zwit
serland ook niet uit."
„Vluchten? Ondenkbaar."
Wiedemann haalde de schouders op en hij neu
riede een van zijn geliefkoosde spreekwijzen: „het
leven, te een doedelzak."
In den volgenden nacht, dien Hella slapeloos door
bracht den anderen dag begon de zitting weer
ging haar de raad van den directeur toch door het
hoofd. Voor een werkelijke schuld, waarover meu
berouw had, daaarvoor boeten ja. Maar een gru
welijke straf op zich te moeten nemen, die een on
verstandige rechter maar oplegde, en die voor een
mensch als Thomas zooveel als een volkomen vernie
tiging beteekende neen, dat ging njet
Zou zij het hem nog schrijven?
Zy stond vroeg op en het was in het herberg-
kamertje droef en koud. Besluiteloos ging zij aan de
tafel bij de kleine lamp zitten. Wanneer hij werkelijk
veroordeeld werd al was het ook tot een mindere
vrijheidsstraf dan kon hij binnen twee uur over
de Fransche grenzen zijn. Zij legde evenwel tenslotte
den penhouder neer, zonder te hebben geschreven.
Het was beter, dat zij samen daarover spraken als
zij alleen waren, zoo onder vier oogen.
Denzelfden avond kon zij niet, zooals In Berlijn,
reeds een verslag te lezen krijgen. De avondedities
der groote bladen kwamen hier eerst den volgenden
dag.
Maar zij was in gedachten bij haar man van het
eerste uur af. Om negen uur 's morgens begon de
zitting. Om twee uur was het bepaald pauze.
Zij had repetitie voor Sapho. De directeur was toe
geeflijker dan anders voor haar. Zij bleef herhaal
delijk steken, vergat het een en ander, wat hij
had voorgeschreven.
De pauze voor het laatste bedrijf benutte zij, om
van uit de zaal vlug naar haar kamertje te snellen.
De kleine lag op zijn matras op den grond en kraai
de. Hij kreeg zijn melk en toonde zich zeer in zijn
humeur. Zij speelde nog even met. hem en toen werd
er een telegram gebracht.
Wat kon er op den eersten dag al reeds voor bij
zonders zijn voorgevallen? Haastig rukte zij het cou
vert los.
„Revisie afgewezen, Bernheim."
Hella begreep het niet. Hoe was dat mogelijk? Een
onkosten voor allerlei getuigen en onderzoek en
in een paar uur werd dat alles onnoodig gemaakt?
Zoo maar over een menschenlot beschikt?
Zij snelde naar den directeur. Het bericht ver
wekte overal de grootste verbazing en afkeuring. Al
len wisten van gevallen te vertellen, waarin het ge
recht even kortzichtig en onrechtvaardig had gehan
deld. Het voortzetten der repetitie was Hella onmo
gelijk. Als gejaagd liep zij door het huis, doelloos,
als half waanzinnig. Bij het kind, dat na den maal
tijd, evenals steed6 was Ingeslapen, kon zij het niet
uithouden. In het theater was het nu geheel leeg.
Zij trad de gelagkamer binnen om met den hospes
te spreken, over de meest onverschillige dingen. Al
leen maar om met een mensch te kunnen praten in
haar grenzenlooze eenzaamheid en hulpeloosheid. Dan
trok zij haar mantel aan en ging naar de post. Uit
de vensters keek men naar haar of wees men
naar haar. Zij droeg nog haar garderobe uit den goe
den tijd. "Voor de post hield Hella stil. Wat wilde
zij eigenlijk? Wat voor een bericht kon zij haar
man zenden? Kon zij hem nu nog raden te vluch
ten?
Een tweede telegram, dat zij later vond, na de voor
stelling van een modern stuk. waarin zij een kleine
rol had gespeeld, bewees haar, dat deze laatste uit
weg den ongelukkige ontnomen was.: Thomas Brandt
was voor de gevorderde straf van 8 maanden, die
hij nog had te ondergaan, dadelijk gevangen geno
men.
Wordt vervolgd.
