lil
lo
t
r
ton
Na
lang. lil wilde, angstige verwarring; mei die koortsige, 2o. Dat in geen geval lroogere belastingen, zouden slad een wildslrooper, Robben genaamd, geschoten heeft
brandende smartoogen, had ze telkens als-gezocht in worden geheven,
de rechtzaal... Of er dan niet iemand was, bij wion Br zouden, meende men. wel in den gemeenteraad
ze hulp kon vinden... En dan zag ze ook mij zitten een paar wèl- en zeer langsprekende leden worden
aan oen der verslaggevers-tafeltjes... En misschien had gevonden, die het adres met warmte zouden steunen,
ze iets opgemerkt, ook bij mij. van deernis met haar De opposant bromde zoo iets van „het schijnt wel
groole verdriet, met haar wanhoop...
Vóórdat ik er zelf rookt besef van had, zei ik iets
de eenzame... Ze werd rood als bloed... Haar
tegéi
of ze hier allemaal gek zijn"
hardop zeggen,"
8T. MAARTENSBRUG.
maar durfde het niet
handen beefden van schrik en schaamte... l\Vas oen y00r de betrekking van machinist bij de coöperatieve
smeekende blik, dien ze naar mij ophief... Ui k haar gt00m2uiVelfabriek „De Eensgezindheid" alhier-heb
niet verraden zou, meende ik er in te lezen... De
mensehen, bij wien ze diende, schenen niet tc weten
althans niet ten volle en in de fijne bijzonderhe
den van hel geval... Wie hij, haar man, geweest was...
wat hij gedaan had... toen, nu al bij de tien jaren
geleden..
Zij zinspeelde cr zelve op. Ik wou onlwijken, weggaan,
-- maar zc bleef er over pralen.
Zij was nu opgestaan. Er huiverde doodsangst in
de oogen, die mij star-aankeken... En ze vouwde de
handen.
ze, heescn van an^st en opwinding. .Telkens als
erg.nis een betrekking had, kwamen zij 't te hoon
Al varen 't nog zulke goeie mensehen dat was
te kras.... De weduwe van... Van...
Ik zocht maar woorden, 0111 haar gerust te stellen.
Ik wilde liewegjng maken van verontwaardiging... Wat
zc* wel van me daoht...
Maar 't mislukte.
Zij werd al-meer opgewonder. 't Leek me of ze mij
ii.' haatte... Mij, kien man, die daar in het afgelegen,
landelijk pension moest komen, bekend met haar
op de surveillearcnde jaclitopzienei-s Van öldcren en Van
Dijk, zonder hen te treffen. Robben is gearresteerd.
TERUGGEKREGEN.
Een inwoner vajj, Katwoude (N.-H.j bevond zich in
een hotel te Volendam, en miste opeens f 3300, die
hij bij zich had gehad.
Den volgenden dag werd hij in de Pastorie ontboden,
en kroeg .die geheelo som terug.
Dl? PLATTELANDSPOST.
oor zooveel het noodig wordt geacht, zal in plaat
sen ,waar geen postinrichting is gevestigd, doch een
postbode woont, aan het publiek gelegenheid worden
gegeven om postzaken af te doen ten huize van dien
vlotbrug naar de algemeene vergadering van den beambte. Deze zal op werkdagen gedurende ten hoog-
IJsbond Hollands Noorderkwartier is gekozen de ste éen uur daartoe beschikbaar zijn.
heer J. Heman en tot plaatsvervanger de heer Pt. TROUW.
Brouwer In, den loop van de vorige week nam een fami-
Kolliorn. lielid van den landbouwer R. onder Koewacht diens
De Zangvereeniging „Kolhorn" zal Dinsdag 21 No- hond als cadeau mee naar een dorpje nabij Brugge,
ben zich 18 sollicitanten aangemeld.
Ml Uuarii'iiüiiru^
Tot afgevaardigde van de IJsclub Sin,t Maartens-
dic mij star-a
„Om God's wil, - - praat er niet over! zei vember in een vergadering van het Nutsdepartement
:"'K Taii-Anc «ie "k „Kolhorn" eenige zangnummers uitvoeren.
Voor deze gelegenheid is het recht van introduo
tie verruimd.
KOLHORN.
Den 20sten November zal het harmoniecorps „De
Eendracht" een uitvoering geven in 't lokaal Rempt.
warmenhu1zen.
Begin Decmeber a.s. zal in „Ons Huis" van de Her
vormde Gemeente alhier 'n verloting worden gehou-
een afstand van ongeveer 14 uur. Het trouwe dier
verkoos niet te worden weggegeven, want Woens
dagmorgen lag het tot ieders verbazing in zijn vroe
ger hok; hij had dien afstand alleen en loopend
afgelegd.
Gemengd Nieuws.
heim Zc was jiu rustig. Zij verdroeg de kwellingen handwerken.
van dikke ma, van Dioa, van liet dwingerig-lastiget een en ander
rekelIje Zij worstelde met; de tranen, zag 'k duidelijk... 't Zal 'n keurige verzameling van net
Maar ze mocht niet schreien... Als een van de logeer- handwerken worden,
gasten eens voorbij kwam.... Dicnzelfden middag nog j bELeEDIGING.
EEN RUMOERIGE KAMERZITTINQ.
De Oostenrijksche minister-president, graaf Stürgkh,
den van in hoofdzaak in dat gebouw vervaardigde heeft .bij zijn eerste verschijning in de Oostenrijksche
'n Paar dagen voor de verloting wordt Kamer, niet veel pleizier beleefd. De minister ir
in „Ons.. Huis" ter bezichtiging gesteld^ te moeten ingrijpen in de besprekingen over de
urige verzameling van net' afgewerkt^ der levensmiddelen en tie veelbesproken vraag va
zon mevrouw 't weien... En morgen stond ze op straat...
Ik zocht naar woorden om 'r gerust te pteilen....
„Dan zal ik nog vandaag weggian", zei 'k. „ik
zou toch niet lang meter kunnen blijven. Maar... om
u gerust te stellen... .Mijn. woord..-. Vóór van-avond
ben ik weg... Is dlat dan goed?"
En terwijl ik over die herinnering! in '1 Gelders elie
plaatsje (d(enk en schrijf, voel ik nog de gewaarwording,
in me gewekt, jettoor die grenzelooze, matelooze verba-
zing jn de oogen der bleeke vrouw.... Toen ze mij
haar hand toestak... Toen d'r lippen, trilden van over
stelpende aandoening... Voel 'k nog, wat er in mij _A_
omging, toen ik hoorde haastig weggaand uit hel cemher 1910 (Staatsblad nr. 364), houdende bepalingen
prieel, waar immers elk ©ogenblik een logeergast langs j ter bevordering van de bestrijding van de tuberculose
kon komen hoe zij, die toen dc heide handen onder hel rundvee:
tegen, het gelaat had gedrukt, nog altijd worstelde met Heeft goedgevonden;
dé tranen... Die haar te machtig waren... I A. in te 'trekken zijn beschikking van 24 Januari
Hoe ik gevoelde, besefte, dat de smart-uitbarsling 1911, directie van 'den landbouw, nr. 662 3de afdèeling
nu toch verlossing gif... waar ze, na al die jaren, mis- j bureau Br?
schicn voor 't eerst iemand ontmoet had, die iets-vriend|- B. te bepalen
schappelijks voor haar wou doen... J lo. dat de vergoeding, welke zal worden gegeven
Herinner ik me de zonderlinge, weemoedig-gedrukte j voor krachtens het bovenaangehaald koninklijk besluit
Men meldt uit Amsterdam
Het hof deed uitspraak in de zaak yan deiv lieer
Verstege, redacteur-uitgever van Het Anker, beschuUj
digd van beleediging van den officier van gezondheid
Stareke. Beklaagde, door de Alkmaarsche rechtbank
vrijgesproken, werd thans tot f 300 boete of 30 da
gen hechtenis veroordeeld.
BESTRIJDING DER TUBERCULOSE ONDER HET
RUNDVEE.
De minisler van Landbouw, Nijverheid en Handel;
Gelet op art. 7 van ltet koninklijk besluit van 1 De
het Gclder-
over do
stemming', waarin ik, een paar uren later, h£
sdhe plaatsje verliet... «Nog altijd piekerend over uo
bleeke schreiende vrouw in het mooie, geurende pn-
eeltje «m den heerlijken *™^"C0RBEAU.
Binneulandsch Nieuws.
DE DURE TUD.
De volgende parodie op het geroep om hulp van
overheidswege komt in. het Utr. Dbl. voor:
„Naar men verneemt is dezer dagen een voorloo-
pige vergadering gehouden van winkeliers, ambtena
ren op verschillende kantoren, van particulieren en
andere belangstellenden, om den duren tijd te bespre
ken en middelen te beramen, om de daaruit voort
spruitende moeilijkheden weg te nemen.
Voorgesteld werd, dat men, zich zou wenden tot het
gemeentebestuur, evenals dit door de gemeentearbei
ders en thans ook door dé hoogerbezoldigde gemeente
ambtenaren is geschied, teneinde te verzoeken, dat
uit de gemeentekas aan ieder, die daarom vragen
zou, ten minste f 200 zou worden toegekend. Een
der aanwezigen stelde bescheiden de vraag of het
nieé beter wezen zou het voorbeeld onzer vaderen, le
volgen, en zooals deze in, dure tijden deden „de te
ring naar de nering te zetten". De leider der verga
dering gaf daarop op minder vriendelijke wijze den
vorigen spreker Le ken,nen, dat men, van bezuiniging
niet gediend was en men in deze vergadering piet met
zulke ouderwetsche begrippen als de tering naar de
nering 'te zetten," moest aankomen. Toen de aldus te
recht gewezene waagde schuchter te vragen, van
"waar het geld moest komen, om uit de gemeente
kas, aanzienlijke bedragen voor gemeld doel beschik
baar te kunnen stellen, werd hij, zooals meer in
sommige vergaderingen gebeurt, wanneer men op
bescheiden wijze, voorstellen, van den leider meent
te mogen bestrijden, uitgejouwd en uitgefloten,, ter
wijl de leider hem barsch toevoegde: „waar het geld
vandaan komt gaat ons niet aan, daar is de gemeen
schap voor". En toen de opposant nog een laatste
poging waagde om zijn meening te zeggen en er op
te wijzen, dat de gemeenschap toch uit de gezamen
lijke leden der gemeente bestaat, die dan boogere
belasting zouden moeten betalen, waardoor men ten,
slotte niet verbeteren zou, werd hem door den leider
het zwijgen opgelegd en gezegd, dat wanneer hij niet
met alles instemde, wat zou worden voorgesteld, hij
uit de vergadering zou worden verwijderd. (Applaus.)
Ten slotte werd aangenomen, dat er een adres zou
worden ter teekening gelegd, waarin aan den gemeen
teraad zou worden verzocht lo. dat aan eiken onder
teekenaar uit de gemeentekas zou worden toegekend
f 200.
het was haar zelf niet recht duidelijk,wat zij 'daarmee
meende.
Ja, het moest zooveel beteekenen als: ik laat mij
niet als dc eerste de beste ter zijde schuiven, wanneer
ik het eerlijk meeliZoo ongeveer. Maar hel was
slechts dé halve waarheid.
Zij reden al sinds ©enige ©ogenblikken niet meer
met hun handen gekruist. Zij hield de handen in d©
mof en het hoofd gebogen..
„Miekc roept ons al. Het feest is nu spoedig geëin
digd. Blijft u soms nog hier! Het was heel aardig. En
u zult zich nu bepaald wel beteren," zeide zij lachend
en gaf hem de hand, ofschoon zij eerst niet het plan
had dat te doen. „Tot weerziens, mijnheer Hedwig."
I lij groette stilzwijgend en een weinig haastig en on
vriendelijk.
Zij reed weg'. Hel was haar heel licht en vroolijk
le moede. Maar zij moest plotseling haar oogen sluiten,
bepaald wel voor den wind, die scheip en koud was
en toen toen liepen er twee tranen langs haar
wangen.
Toen tic meisjes frisch en opgewekt thuis kwamen,
zag het er in de woonkamer zeer gezellig en prettig
uit. Vader en moeder zalen aan de sofatafel, «de gordijnen
waren dicht, hot was er warm en het rook in de
kamer nog naar Kerstmis, want de kerstboom stond
verdroogd nog in don hoek.
De oudelui zaten te lezen. Vader zat in een groo-
ten leunstoel naast de kachel en las zijn kranten.
Moeder las of liever bladerde wat in Mieïce's nieuwe
boeken.
„Daar komen de kinderen, eindelijk!" riep zij, en
keek vriendelijk naai' de meisjes. Eigenlijk gaf het
geen pas, zoo met de heefen alleen bij avond op het
ijs. „Wie waren er nog?" vroeg zij dadelijk, 'niet zon
der eenig wantrouwen.
„Allemaal."
Moeder knikte. Zij was wel een paar maal reeds
onrustig geworden en had herhaaldelijk naar de klok
gekeken en ook tersluiks naar den ongestoord lezen
de n echtgenoot.
„Ben jelui moe, kinders?" Vader keek over zijn bril
heen.
„In 't geheel niet, papa."
cloór liet Rijk lei* slachting overgenomen tuberculeus©
runderen, zal worden berekend, naar hot volgende ta
rief:
Klasse I.
Vee, in goeden voedingstoestand verkeerende oh
zonder zichtbare ziekteverschijnselen
a. dragend en melkgevend fokvee, niet ouder dan
6 jaar: f 0.42 K.G. levend gewicht;
b. dragiend en melkgevend fokvee, ouder dan 6
jaar: f 39 per K.G. levend gewicht;
c. andere melkgevende koeien: f 0.34 per K.G. le
vend gewiohl;
een en andier vermeerderd mei f 2 voor eiken liter
melk, welke het dier per dag' geeft, mits de melkgifl ten
minste 6 liter per dag' bedraagt.
Klasse II.
Vee, niet vallende onder klasSe I of klasse III, me.!.
of zonder zichtbare ziekteverschijnselenf 0.32 pel* K.G.
levend gewicht.
Klasse III.
Vermagerd vee en vee mei ernstige ziekteverschijnse
len f 0.20 per K.G. levend gewicht;
2o. dat het wegen der runderen zal geschieden ier
keuze van den belanghebbende, hetzij op zijn kosten
door een beëodigden weger in of in de nabijheid van
zijn woonplaats, hetzij: op rijkskosten zoo spoedig mo
gelijk na aankomsL in het voor de afmaking l>estemde
slachthuis. St.-Gl.
BEDROG
Een mclkleverancier te Barneveld' heeft de boterta-
b'riek aldaar voor een aanzienlijk bedrag opgelicht. Ge
regeld eiken morgen toch leverde deze landbouwer, die
tevens melkrijder was, eenige, zoo 'l heette, «eheel
met melk gevulde bussen, terwijl deze in werkelijkheid
slechts voor de helft of nog minder gevuld waren.
Deze bedriegerij loopt over eenige jaren en de scha-
meendó
duurte
dei' levensmiddelen en do veelbesproken vraag' van den
invoer van Argenlijnselr «vleescJi. Iliji deelde mede. dat
de regeering op hetzelfde standpunt staat als de oeide
vorige regeeringen, (van Bienerlh en Gautsch, en dat
zonder overeenkomst met Hongarije de invoer van Ar
genlijnseli vleeseh onmogelijk is. Uit een votum van
het Huis in tegengestelden zin zou graaf Stürgh, naai'
hij verklaarde, geen ïcabinetsquaestie maken, doch te
vens verklaarde hij tot zijn leedwezen ook niet in staat
te zijn een tegengesteld besluit van het Huis te kunnen
uitvoeren. 1
Nauwelijks had lvij' dit gezegd of hel schandaal be
gon. Van alle zijdén, maar vooral van de banken der
Duitsche afgevaardigden, werden allerlei kreten naai
den ongelukkigen minister-president geslingeixl. De ste
delijke afgevaardigden gilden: „Dat laten, wij ons niet
welgevallenWij vvillen wel eens zien, wie het zal
wagen een besluit van het Huis niet uit te voeren!'
De afgevaardigde HèdJinger dreigde met gebalde vuisten
den premier en schreeuwde: „Gij steil ons aan verhon
gering bloot. De kiezers eischen brood!" Een andere
afgevaardigde slaat boven op tien bank te betoogen,
dat de Oostenrijkers geen heloten van Hongarije zijn!
Een derde wil de regeeriiig ontbinden, want met zooii
regeering is niet 1e werken. Tal van andere vriendelijke
woorden klonken uit den dichten drom afgevaardigden,
die om de inluis lerslafel samenstroomde. Eu daarach
ter drongen steeds meer afgevaardigden op, herriend',
en zingend. „Weg met Slürgkh!" „Knecht van Hon
garije!' „Eerelid dei' IIongaarsche regeeringl'
De ministers weten niet wat te doen. De minister
president pakt zijn paperassen bij èlkaar cn verdwijnt
door oen zijdeur. De president luidt vergeefs met dc
bel. De afgevaardigde Heilinger roept:
„Ik verklaar namens de stad Weenen, dat wij zulk
een uithongeringspoliltek niet zullen aanvaarden!'
De herrie houdt nog een poos aan. Tot dat eindelijk
de voorzilter, geen kans ziende de orde te herstellen,
de zitting sluit.
Voordal de minister-president zijn fraaie verklaring
had afgelegd, had de afgevaardigde Maiik, de man van
de hondenzweep, zijn leedwezen uitgesproken, de waar
digheid van het parlement door zijn optreden te hebben
gesehonden, en het Huis verzocht de betuigingen van
zijn leedwezen 'daarvoor wel le willen aanvaarden.
SCHEIDING VAN KERK EN STAAT IN FRAN-
KRIJK
Het zal weldra zes jaar geleden zijn, dat in Fran
krijk de scheiding van Kerk en Staat iu het parle
ment werd aangenomen, en vijf jaar, dat niet haar
uitvoering een begin werd gemaakt. De tijd is nog
te kort om met eenige kans en zekerheid te kun
nen voorspellen, welk resultaat deze scheiding zal
hebben ,doch enkele van haar gevolgen zijn thans
reeds aan te wijzen. Dat deed onlangs de bekende
Katholieke schrijver Julius de Narson in een voor
dracht, gehouden voor de Soeiété de Hautes etudes
sociales. De materiëele verliezen der Katholieke Kerk
zijn ontzaggelijk aldus de Narson. Het laatste bud
get van eeredienst kende haar 35 millioen francs toe,
daarbij kwam het bezit van een aantal gebouwen en
Dc Narson sprak aan het einde van zijn rede de
hoop uil, dat de Kerk in Frankrijk de rampen, welke m
liaar thans treffen, zal te boven komen cn uit dezen
staal van ellende zal verrijzen, sterker dan te voren.
GOUD ONTDEKT.
Te Putti bij Conception in Zuid-China heeft men f
drie weken geleden lagen goud kwarts ontdekt. Thans j
wordt de juistheid van liet bericht bevestigd en blijkt
de waarde van de vondst de verwachtingen te over- I
treffen.
DE VROUWEN BIJ DE VERKIEZINGEN VOOR
DE ENGELSCHE GEMEENTEIIADEN.
In Engeland hebben thans weder verkiezingen voor I
de gemeenteraden plaats. In geheel Engeland zijn
slechts elf vrouwen candidaat gesteld, nl. in, Batli,
Birmingham, Cardil'f, Carlisle, Godalming, Maache3- 1
ter, Oxford en Reigate. Drie zijn reeds thans lid en 4
moeten herkozen worden., éen hoopt de plaats in te
nemen van een lid, dat zich niet herkiesbaar stelt.
Er zijn verder 13 dames reeds nu lid in geheel En-
geland en Schotland. Over het algemeen begeeren dus
de vrouwen niet sterk een zetel. Misschien, zegt Mu-
nicipal Journal, denken zij meer waard te zijn in het
Parlement dan in de droge routine van het plaatse
lijk bestuur, maar dan waarschuwt het blad, dat het
parlement een „Paleis van Desillusie" is. Er is meer
werk voor vrouwen in den gemeenteraad dan in het
parlement. Het blad verklaart werkelijk teleurgesteld
te zijn over het kleine aantal vrouwelijke candidaten,
I dat strijdt onder de banier van den Vrouwenbond
I voor plaatselijk bestuur. Trouwens met die deelneming
aan de verkiezingen is het niet beter. Bij de laatste
verkiezingen hebben slechts zeven percent van de
vrouwelijke kiesgerechtigden van haar recht gebruik
gemaakt. Waar dit zoo is, schijnt het er niet veel
toe te doen, of zij het recht ook voor andere pu
bliekrechtelijke lichamen hebben of niet.
de, 'die de fabriek hierdoor lijdt, is dan ook aanzienlijk, het vermogen -der Kerkgemeenten, die ongeveer 351
de vrouw in het notariaat. millioen bedroegen. Dit alles is nu aan den Staat,
Dezer dagen is voor het, derde gedeelte vanhet liet diepartementsbesluur «en de (burgerlijke) gemcen-
notarieel Staatsexamen geslaagd mej. H.'C. Tadëina, ten gekomen. In de meeste parochieen hebben de
uit Arnhem. geestelijken slechts een zeer gering inkomen; zij, leven
Zoover ons bekend, is dit de eerste dame, dfe~dit hoofdzakelijk van geschenken in geld, die op verschil-
examen heeft afgelegd. j lende plaatsen steeds minder worden door de armoede
T Arrl?T, of de zuinigheid der gjemeentenaren. En geen uitzicht
"rT *i i-r r. wr, Ixslaat er, dat in den stoffelijken toestand der Kerk
De Officier vim Juslihe te s-Graienhage hee» <«ne yefbetori^ KÜ ko Dc WOImSig der
1>el0TT l"!1 door de wet toegelattB êwMfemtweenigingcn verbo-
ne of degenen die ide oodige j gen g don en deze werd alleen toegestaan om schenkingen
eh erfenissen te aanvaarden en op die wijze weder ©en
vermogen te verzamelen.
Ook in den moreelen toestand der Kerk valt iels
géven wellóe leidien lol veroordeel ing van de daders van
den op 17 October 1911 in den avond omstreeks ne
gen uur gepleegden diefstal van een postzak, inhou
dend f 4412.05J/2 aan contanten en andere stukken van
waarde, aan het bijkantoor der posterijen aan liet Stad
houdersplein le 's-Gravenhage.
STROOPER EN JACHTOPZIENERS.
bedroevends te eonstateeren, n.1., dal de zin om zich
in den priesterlijken stand te begeven, aan het afnemen
is. Reeds nu heeft men verschillende parochieen moeten
samenvoegen, omdat er geen priesters genoeg waren
Men meldt uit Tilburg, dat in de nabijheid dier om elk van hen te bedienen.
HET TOPPUNT VAN VRIENDELIJKHEID.
Boieldieu, de componist van de opera, „La Dame
blanche", had vrijen toegang in vele Parijsehe thea-
ters, o.a. ook in het Vaudevilletheater. Gebrek aan
tijd was echter oorzaak, dat hij hier nog nooit een
I bezoek had gebracht. Op zekeren avond, toen daar
I een interessant stuk werd gegeven, besloot hij van
i zijn recht gebruik te maken. Hij begaf zich naar het
1 Vaudevilletheater, maar werd aan de controle tegen
gehouden, terwijl men hem zijn biljet vroeg.
„Ik heb vrijen tóegang," zeide hij.
„Hoe heet u?"
„Boieldieu."
„De componist?"
„Ja."
I De controleur keek hem echter aan op een wijze,
j die den componist deed vragen: „Twijfelt u daar
aan?"
„Neen, ik ben integendeel volkomen zeker van mijn
zaak," antwoordde de controleur, „en moet u meteen
zeggen, dat uw list totaal mislukt is."
„Mijn list?"
„Ja natuurlijk, hoe moet ik uwe poging om onder
een valschen naam toegang tot het theater te krij
gen, dan anders noemen?"
„Maar, mijnheer, ik ben geheel onschuldig aan
zoo'u bedrog. Ik heet werkelijk Boieldieu."
„Waarom houdt u dat nu toch vol? Wij kennen
mijnheer Boieldieu te goed. Hij behoort immers tot
onze dageiijksche bezoekers."
„Js hij van avond ook hier? Ik ben werkelijk
nieuwsgierig hem eens te zien."
„U blijft dus toch nog bij uw fabeltje en wenscht
met den, heer Boieldieu geconfronteerd te worden?"
..Zeker, dat wil ik heel graag."
Het waardige in de houding van. Boieldieu en de
zekerheid in zijn optreden, hadden op den controleur
indruk gemaakt. Hij voelde zich min. of meer geschokt
in zijne overtuiging en, om zekerheid te krijgen,, gaf
hij toe aan het verlangen, van den componist. Boiel
dieu werd gebracht bij den ingang voc. het orkest.
Het scherm was juist opgegaan, de tooneelspelers
stonden op het tooneel, en men, diende dus voor de
verklaring het einde van het bedrijf af te wachten.
Intusschen wees de controleur op'een der toeschou
wers. en zedde: „Ziet gij dien heer daar. op de derde
rij, dien met die blauwe jas, die de glazen, van zijn
lorgnet met zijn handschoen schoon wrijft, dat is
Boieldieu!"
„Is dat Boieldieu?"
„Ten minste zoolang, totdat gij het tegendeel kunt
bewijzen."
De componist nam den wederrechtelïjken bezitter
van zijn naam goed op. Het was een heer met een
fatsoenlijk voorkomen en hij scheen bijzonder veel
genoegen te hebben in het spel. Na eenige oogen-
blikken kreeg de eerst eenigszins strenge blik van
Boieldieu zijae hem eigene welwillendheid terug en
hij zeide in zich zelveu: „Dat is bepaald een geluk
kig mensch! En zou ik nu dat geluk, hetwelk hij ge
niet in mijn, naam, verjagen? Zou ik hem berooven
van het genoegen, dat hij hier eiken avond geniet,
door zelf van mijn recht gebruik te maken, wat ik
toch maar zoo heel zelden, zou kunnen doen? Neen,
neen, waarachtig, zoo hardvochtig kan ik nieft zijn."
Daarop wendde hij zich tot den controleur en zei
de: „Neem mij piet kwalijk ik zal mijne, bewering
niet langer volhouden en, ga heen."
,.U bekent dus, dat u een valsche Boieldieu bent
en dat die daar de echte is?"
„Ik beken alles wat u wenscht."
„Het was een gevaarlijke streek van u, mijnheer,
een heel gevaarlijke streek!"
En de goede Boieldieu verliet, beladen, met de ver
wijten en den schimp van den controleur, het theater.
i
Hei
I
»Ul
We
le
Fon
Ent
Pli
•Sb
tchf
Iteli
heb
tran
ff.
,1
,I<
c
8UI2
ian
„Nu kleedt je dan uit." rigens
De meisjes liepen de kamer uit en de gang in naar „Hoor eens, Dela. Ik vind
haar eigen vertrekje. wel wat zenuwachtiger.
Mieke was stil, evenals reeds op den geheelen „Jk kan niets daarbij vinden, mama. Eén moet liet
thuisweg. hem tenslotte toch eens zeggen. En ik meen, dat zoo
Ook Guste, de meid, waa juist thuis gekomen, jets Jiiit den mond van een ernstig jong meisje, nog
Blauw van de kou, met een gesprongen hui«J". jp,., den moesten indruk maakt, veel meer clan dat lante
een groen wollen japon, geperst. Zij schoot, als teen Zoecke zoo iels zegt, hij voorbeeld'. Niet waar? Maar
wild konijn de keuken door, als had zij de een of jk kan mij ook vergissen."
andere wals nog in de beenen. Zij sprak me? de kc>p- Het meisje leek wel niet wijs! 't Was alsof zij
pen en schotels. eenige verantwoording had 1e dragen met 'het oog op
„Groote hemel. Guste, wat maak jij een oordeels- dat menschWat ging hij haar aan? Daarvoor waren
leven!" j toch nog wel andere mensehen, dat had zij nog niet op
„Ach, juffrouw Mieke, het was zoo heerlijk." j zich te nemen. Walmeer men niet wist, dat zij wel
„Nu, dan ga je er aanstonds maar weer heen,
meisje.
Mieke lachte over Guste's verbaasde oogen, en
kreeg nu haar bespottelijk figuur in. de gaten. „Meid
lief, je snoert je veel te veel."
„Heerlijk, juffrouw. Ik heb daarom juist een nieuw
corset van mevrouw gevraagd met Kerstmis. Met het
dansen heeft het mij steeds op den rug gedrukt, zoo
vast zat het." Zij straalde.
Het was niet aan Mieke's gelaat te zien, dat- zij
niet meer luisterde naar wal het meisje zeide. Het was
haar plotseling zoo koud', zij huiverde. Had zij: kou
gevat? Zij mocht liet Erich niet laten merken. Bah, een
beetje verkouden.
Hè, hoe lang was die avond en hoe lastig al dal
ï?ipraat.
Moeder zweeg maar en Dela was zeer levendig en
opgewonden en noemide een paar maal onbekommerd,
misschien wel met opzet den naam van den referen
daris Hedwig', zoodat moeder tenslotte wat strak begon
te kijken en vader- uit zijn gedachten werd opgeschrikt:
Wat. !dal kereltje?! Bekommert die zich om jelui9
Hij moet liever maar op zijn kamer blijven en zijn
neus in de boeken steken. Ik dacht dat hij geen dag
te verliezen had!, die hansworstDela luisterde zeer
onverschillig toe, trok jde wenkbrauwen wat op cn
antwoordde: „Hij moet toch ook eens een luchtje
scheppen, papa, en de mensdien eens ontmoeten. Ik
vind juist, dat hij dat veel te wieinig doet en
ik heb hem idat ook ronduit gezegd. Juist met liet
oog op den avond laatst van tante Lindemaim. Ove-
wat meer zei dan goed was, kon men wel werkelijk
geloovcn dat
„Steek je neus niet overal in," zeide vader ba,rsch.
Intusschen kwam er aan den naar Mieke's idee zoo
vervelenden avond ook een eind. Toen het op de ver
gulde pendule tien uur sloeg, stond zij op om dade
lijk daarna goeden nacht te wenschen. Zij ging nog
vóór haar zuster naar boven en gaf later bij het
uitkleeden hoogst enkele woorden tot antwoord, of
zweeg geheel.
„Hindert je iets?" vroeg Dela.
„Neen."
„Nu, goeden n,acht dan,."
...Maar eerst, toen zij in bed lag en onder het
koude laken bibberde, stond alles eensklaps weer
I haar stonden. Ja, dat was het Erich was onver-
moeder leek nog, wachts bij een zijner zieken gehaald geworden en
daaraan moest zij nu wel gewennen- Zij was den gan-
schen namiddag bij Erich gebleven en nu was het bij
zijn heengaan haar wat eng om het hart geworden.
Zij had zijn nabijheid zoo noodig, om niet onder
een anderen invloed te komen. Maar tenslotte had zij
daar toch om gelachen. Zij was verder gereden en
eensklaps hadden een, paar stevige handen haar om
haar taille gegrepen en zij vloog als door een on
bekende macht gedwongen. De anderen lachten en
volgden, het was een wilde jacht geworden en "zü
vloog voor allen uit, maar verroerde zelf geen voet,
zij moest integendeel de voeten va£t naast; el kaar-
plaatsen, om niet te vallen... Ja, het was voor haar
een verrukking geweest, die racende vaart in den
snijdenden wirul. Het staal kraste, krachtig over het
ijs, het was een echt genot geweest. Maar zij was
toch ook angstig geworden, angstig voor een on
bekend gevaar. Dat had eenige minuten geduurd en
dat was steeds erger geworden, totdat de wind
haar haast den adem benam.
„Wie is het?" had zij eindelijk kunnen vragen.
„Raden." „Ik weet het niet." Maar zij wist het wel,
haar hart stond stil. „Denk dan maar, dat het een
booze geest is, die je ontvoert." „Er zijn geen gees
ten. Geen booze en ook geen goede." „Toch wel, juf
frouw Liesegang. Onder ons mensehen wei." Toen
had zij het ijzer van haar schaats in het ijs gezet,
duidelijk voor haar oogen, en menigmaal scheen het i op gevaar af te vallen. Hij had haar moeten steu-
haar, alsof haar hart barsten zou. I nen en zij was tegen zijn schouders aan gezonken.
Buiten klaagde en klapperde de wind. Maar het
klonk Mieke geruststellend in de ooren. Zij leek zich
zelf nu niet zoo alleen. Dela scheen reeds in diepen
slaap.
Mieke sloot de oogen ,als werd zij gehinderd door
den laatsten schemer van licht, die in de kamer door
drong. Zij deed als 't ware een onderzoek bij zich
zelf, zij wilde nu eens helder zien, met een bijna
ziekelijke nieuwsgierigheid. Morgen in het zonlicht de het in den nacht, in het zuchten en klagen van
warén al de spookgestalten weer weg. den wind. Zou hij te 'veel gedronken hebben? Wat
Maar het was nu nog zoo, dat zij niet plotseling was hem in den zin gekomen,? Het was een slag ge-
alles duidelijk rangschikken, kon. Het fladderde nog weest in Erichs gezicht en een beleediging voor haar
zoo doelloos heen en weer, het denkeu was zoo zelf. Wordt vervolgd,
rusteloos, totdat op eenmaal do beelden klaar voor
„Juffrouw Mieke rr hebt koop gegeven, maar de
schuld niet ingelost!"
„Wat zegt u, wie is u O, is u het dokter
Gottschalk, ik dacht dat het assessor Pfeil was!"
„Neen, ik ben het. Ik ben de booze ge©st."
„Och, wat wilt u met uw geesten? Ik wil naar
de anderen terug! Waar zijn, zij?"
De stemmen daar huiten klonken dooreen. Zij hoor-
lam
fi d
net
len
Ichei
5tn c
(ten,
m p
hge,
C.
