Een Mvocatenzeuntje.
kerstklokken.
Het aanstaande Kerstfeest zal In de hoofdstad door
het. luiden der Kerstklokken worden ingeluid. Het
aloude gebruik dat nog op weinige plaatsen voort
leeft. doch in de laatste jaren hier en daar wordt
hersteld, kan door een beschikking van H. M. de
Koningin ook to Amsterdam worden hersteld. H. M.
heeft nl. aan den heer J. Vincent, cariionneur van
het Koninklijk Palels toestemming vprloend om den
avond van den 2-1 sten December, "s avonds van 9 tot
10 uur het carillon van, hot paleis op den Dam, te
bespelen. Dien, avond zullenKerstliedcren en toepas
selijke geestelijke melodieën worden gespeeld.
YVEERPltOFETEN.
Alen schrijft uit Twente aan de N. R. Ct.
De Twentsclle landbouwers zien in do wilde gan
zen echte weerprofeten: gaan zij vroeg in den herfst
naar het Zuiden, dan liomt er een vroege winter;
Kaan ze reeds in Februari of begin mMaart naar het
Noorden terug, dan is de lente reeds in aantocht.
Maar als er gebeurt, wat ons dezer dagen een land
man vertelde, dan wordt de winter streng. Hij zag
begin dezer week op een zijner roggevelden een troep
dezer dieren neerdalen, om zich aan 't jonge gras
te góed te doen en krachten te verzamelen, voor
den verderen tocht. Dat gebeurt alleen, wanneer 'n
strenge winter in, aantocht is, meende deze zegsman.
EEN HAZEN- EN KONIJNEN PLAAG.
Men schrijft uil Kaatsheuvel:
Doen. de muizen in deze streken, vooral in de ak
kers langs de Langstraalsohc polders gelegen, aan den
landbouw .voel schade de laatste weken hebben
zij een bondgenoot gekregen en wel een hocl legér
hazen en konijnen.
De uitgestrekte heidevelden tussohen Tilburg, Kaats
heuvel, l denhout en Dongen wemeten van deze dier
tjes. Dc langdurige droge zomer heeft het voedsel op
de heidevelden zelf zeer beperkt, zoodat zij, door den
honger gedreven, de akkers en tuinen van de in deze
streken wonende landbouwers met onophoudelijke be
zoeken vereeren. De te veld staande gewassen, de win
terrogge, alles heeft veel van hunne vraatzucht te lij
den. Enkele boeren zijn zelfs genoodzaakt geweest, wil
len ze hun geheele wintervoer niet prijsgeven, om do
akkers met gaas te omspannen. Van enkele landbouwers
zijn de akkers zoo goed als geheel kaalgevreten.
Volgens het zeggen van deze landlieden kan er een
wagjgonlading hazen en konijnen opgeruimd worden,
om nog een talrijk leger over te houden.
Voor de boeren op den zandgrond is hel een ware
plaag, tótie vooral voor de menschen, die op liet „ge
huurd" zitten,' niet gering is te schatten.
IN- EN UITVAL VAN HET HANDELSBLAD.
De aanstaande van een avialeur maakt haar eersten
vliegtocht met haar vriend omhoog, waarvan „Tit Bits"
het volgende gesprek meedeelt:
„Kunnen we nog niet even terugkeeran?"
„Waarom? .Wat is er?" vroeg hij.
„Ik heb, geloof ik, een diamanten speldje la
ten vallen; en ik zie het daar beneden glinsteren."
Blijf kalm zitten, liefste, het is de Middclland-
sche Zee,die je daar beneden riet glinsteren."
EEN SINTERKLAAS-GESCHIEDENIS
door Bemard Cantor.
Het was eigenlijk tegen den, zin van den vader, dat
Sinterklaas op strooiavond in, persoon zou verschijnen.
Vader had bezwaren, van moreel en en paedagogischen
aard. Hij was secretaris van den „Bond voor Ethi
sche Ontwikkeling" en deze hond had op haar program
de bevordering der zpdelijke beginselen op grond
van natuurlijke gevoelens. Maar een feest waarop een
Sint, een heusche bisschop met een mijter op. een
rooden tabbert aan en zeit's een. kromstaf in de hand,
de hoofdrol speelde, wekte in ,.de gevoelige kinder
ziel" indrukken, blijvende indrukken van een soort,
die nu juist de Bond bestreed. De Bond bestreed nog
veel meer. Hij werkte tegen 't drankmisbruik en
zelfs 't drankgebruik. Men wenschte het volk er toe
te brenge-n geen sterken drank te gebruiken, omdat
deze het lichaam ondermijnt en zoo ongeschikt maakt
tot het natuurlijke denken, dat een gevolg heette
van een'gezond lichaam. Er waren leden in den Bond
die de philosophische .stelsels rechtstreeks afleidden
uit de lichamelijke gesteldheid van, de denkers, die
ze hadden opgesteld. Kant's philosophie werd in ver
band gebracht met Rant's slechte spijsvertering. I-Iet
gebrek aan zin voor schoonheid en zin voor humor in
Spinoza's leer heette gevolg van Spinoza's zwakke ge
zondheid, zijn slechte longen en zijn bloedarmoede.
Want wat zich lichamelijk sterk en gezond voelt, dat
is ook v rooi ijk en waar vroolijkheid heerscht komen
de Muzen te gast.
Doch wat zijn principes, wat ethische bonden --
wanneer men een aardigen vroolijien jongen van zes
jaar heeft, die al een maand vooruit op 't bezoek
van Sintelklaas rekent. En als zoo'n rakkerd zijn
moeder als bondgenoot heeft!
Dus Sinterklaas zou komen er hielp geen lieve
moeder aan, of beter, de lieve moeder hielp er juist
aan. Maar tot zooveel inconsequentie, dat hij zelf
voor Sinterklaas zou spelen ,was de vader niét te
bewegen. Hij, in deze tijden met een kroonstaf in
de hand hij, secretaris van den ..Bond voor enz
„Als je bet dan doordrijven wilt dan moet je
het ook maar zelf bezorgen, vrouw."
„Goed." zei ze zacht en op meegaanden toon. Zij
sprak altoos zacht en op meegaanden toon. de moe
der, als zij van plan was haar eigen wil door te zet
ten. „Dan zullen wij Arie, den witkiel, 't opdragen.
En wat* er overblijft van 't lekkers is voor zijn kin
deren."
Er kwam een glimlach van genoegdoening op va
ders gelaat. Want „Arie de Witkiel" was een zwak
van hem. Hij had als jongen met hem gespeeld. Arie
had vliegers voor hem gemaakt eh Arie had hem
meikevers en kikkers gebracht. Toen ze ouder wer
den hield natuurlijk die kameraadschappelijke» verhou
ding op en teen hij naar Leiden ging stüdc-eren, ging
Arie al trouwen en toen hij, Hendrik Wentinek, mees
ter in de rechten was geworden, had Ario al vijf
kinderen. De fooi die Arie als witkiel aan 't station
kreeg, als hij met een trouwhartig lachje den vroe
gere» speelkameraad verwelkomde, en '1 koffertje
droeg, was altoos zeer groot geweest. En nu mr. H.
Wen.tinck gevestigd was en gehuwd, bloei' Arie in de
gratie. Tot Arie aan, den drank raait te. Mr. Wentinek
had hem wegens onbetrouwbaarheid niet meer kun
nen gebruiken. Maar het was hem leed blijven, doen,
hij had den. man toegesproken en nogmaals toege
sproken hem op het gevaar van het drankmisbruik
gewezen en toon Arie de witkiel voor die welgemeen
de woorden ontvankelijk was gebleken, was Arie zelfs
tot bode van tien „Bond" bevorderd en tegelijk het
levend bewijs van den zedelijken invloed van den se
cretaris.
Maar het gebeurde nog wel eens een enkele maal.
dat Arie in zijn oude l'out verviel. Dan bracht de
goedhartige advocaat hem weer op den beteren weg
der geheel-onthouding en 's middags aan tafel sprak
dan mr. Wentinek wel over Arie en, zijn gezin met zes
onmondige kinderen. En ze keken naai- hun oigen
kind, hun Horman, dat flinke, oolijke, verstandig-jon
gentje, dat al als een volwassen mensch aan tafel
mee-at als een kleine gentleman, netjes etend met
vork en mes en altoos vol verstandige vragen. Zoo
had hij gevraagd of de Zwarte Piet getrouwd was
en waar hij zijn, eigen kinderen heenbracht als ze
stout waren, want die waren toch niet bang vóór
den zwarten man.."
„Waarom zouden ze niet, I-Ierman."
„Nou voor je eigen pa ben je toch niet ba,ng."
En dan had dat intelligente knaapske die intel
ligentie had-ie van de zij van de Wentinck's ook
gevraagd hoe Sinterklaas als hij op strooiavond hier
in Nederland wa,s, de kindertjes in .Spanje lekkers
kon, geven, want hij kon toch, zooals Ario altoos zei,
ook niet op twee plaatsen tegelijk zijn." Zoo diep
dacht dat kereltje met zijn kleine hersens al door...
neen een echte Wentinek hoor, goed voor de unjver,
siteit.
Hermannetje hoorde ook, hoe Arie soms slecht op
paste en dronken was en al zijn geld naar de kroeg
bracht. Dan kwam Arie's vrouw met twéé, drie bleeke
kinderen bij mama huilen en klagen en mama gaf
haar eten mee en een gulden. Maar als Arie dan
weer kwam was Herman niets boos, want dan bracht-
ie altoos zulke leuke dingeumee, een rug van een
j kip met een houtje er in en een stukje pek er aan
en dan opeens sprong de rug omhoog, als 't houtje
los ging of een schietplankje met een elastiek en
echte pijlen met stukjes pijpesteel er aan jób,
wat kö je daar ver mee schieten.
Arie, die slimmerik, wist wel, langs welken wég
j hij weer in de gratie bij, den secretaris van den
„Bond enz." moest komen.
j Maar in de laatste tijden was Arie oppassend- ge-
bleven en dus was er niets tegen, dat hij voor Sin-
I terklaas zou spelen. de vader herinnerde zich, hoe
1 hij als kind door Arie's vader als Sinterklaas was
bezocht en hoe Arie hem 't eerst had verteld, dat
z ij n vader den Sinterklaas speelde en toen was hij
óp strooiavond zoo dapper geweest en had Arie's
vader pluisjes in zijn hals gegooid, zoodat „Sinter-
i klaas" zijn rug tegen de deurpost was gaan schuren,
omdat het hem- onder den tabbert zoo jeukte.
Of ziju Herman ook zoo ondeugend zou Zijn. On-
danks alle natuurlijke ethische principes, hoopte de
1 vader er een beetje op.
De groote avond kwam. Arie met zijn mijter op, j
den rooden bisschopsmnhlcl om, wit-garon handschoe-
non om de reuzen-handen, den kromstaf in de hand, zou
op bezoek komen. Hij bleef een beetje lang ui;
want nu 't pak tooh eens gehuurd was, had hij maar
tegelijk bij de buren ook voor Sinterklaas gespeeld
dat rijksdaalder!je fooi kon-ie best meenemen.
Maar hij kwam dan eindelijk e.i Hermahnelje was
erg Jief. Dal kleine, moedige kereltje was heelemaai
niet bang. 11 ij zei heel moedig' „(roeien avond, bis
schop" en toen zei hij rijn versje op. dal moeder
voor hem gemaakt had, maar zoo duidelijk en met de
klemtonen precies waar ze hoorou en vier coupletten,
zonder een oogenblik te haperen, dal. de vader, jde
moeder aanzag en de moeder de vader en ze zeiden
elkaar niets, maar ze voelden, hoe hqt geluk over hc!
blonde kopje van hun lieveling heen straalde-, als een
glans, die je in je oogen voelde, dat ze er vochtig
van werden.
„Zoo, jongetje", zei .Sinterklaas mei een diepen
stom, „asdal u dot verssie heel goed heit opgezeid.
Sinterklaas is heel tevreeje over u en als u nou altijd
zoo goed zal oppassen doen u uw papa en uws mama
een groot plezelicr daarmee."
Sinterklaas zweeg even om na te denken.
„Ben je niet bang voor Sinterklaas?" vroeg de .va-,
der.
„Nee pa hèeiemaal niet."
i „Geef 'm dan maar 'n zoentje op zijn baard als
je durft."
„Dat durf ik wel", zei 't jongske. Maar hij ging
toen heel aarzelend: Lol den goedheilig man, die zich
1 lot hem boog en zich op 't masker liet zoenen,
i „Zal je altoos braaf oppassen, jongeheer?" vroeg
i Sinterklaas met een diepe slem én hij bond méteen
de zak los met het strooigoed.
i De kleine bengel was opeens van houding veranderd.
Hij keek zijn vader, zijn moeder dan den Sint
met uitdagende oogen aan en dan opeens
„Ja. /naar Sinterklaas, zu-jij nu ook al loos goed
oppassen? Want je ruikt ^éer leelijk naar den drank....
Arie!"
Het „Arie!" kwam er op een juiohtoon uit.
De Sint iuiahle njol. Hij had zich, schuldbewust,-
tol den vader gekeerd en zonder diepen slem', cp
een héél ond-erdanigen toon zei hij, uit zijin rol vattend
,,'k Hem waarnchtig-ns-chol geen druppel gedronken,
mijneer. Hier haast heb ik Sinterklaas gespeeld en
daar most ik oen glaassie waame rum drinken voor
'l meissie omdat het zoo kond buiten is...."
Maar dc secretaris van den „Bond voor ethische
ontwikkeling" luisterde niet naar Sinterklaas. Hij had
zijn kleinen bengel, zijn brutalen bengel opgepnkt, hem
afgezoend, hem op den "schouder getild en hem nu
juichend voor zich uilhoudend, danste hij met hem
rond, dat de moeder, nog altoos lachend, tusschen
haar lachen door riep: „Maar Hein, maar Hein.... je
zult het kind latyu vallen."
Doch- hij hoorde niet. Hij; tolde rond en zong in.ee,
jubileercnd en gelukkig mei zijn iongen juichend: ,,'t
ls Arie tle witkiel, 't is Arie dc witkiel, hoerail, lioerali,
hoeraliterwijl de Sint, zijn masker en zijn mijter
onder de arm, zijn kroonstaf op don grond, bedrem
meld en verlegen stond, zeggend, om zich te redden,
zijn tabakspruim in den mond van linkS naar rechis
werkend
„Nee mijnheer... zoo'n mirakel van slimheid... da's
met recht -een avokaats-zeuntje
„N. Courant'
Yan dit en van dat.
maar het was moeilijk met hem huizen. Hij stiet zjph
aan alles. Menigmaal kwam hij haar voor te zijn een
mensch, die in de gevangenis had gezeten en nu eens
klaps in de maatschappij was teruggebracht, met een.
onbedwingbaar wantrouwen in alles.
NU jan noodlot kart hetzelfde uitwerken als 'n
gevangenis en daarvan droeg hij bepaald wel wat
in zien. Hij was een wonderlijk mensch, die men
reeds in het dierbaarste wat men heeft, zijn ouders,
had gepijnigd en gesard.
De Justitieraad luisterde niet meer. Hij wilde zich
niet ergeren. Hij was nu aan het dessert, heerlijk!
Aanstonds nog een hompje oude, scherpe kaas en dan
een sigaar. Die warhoofd! Moest dat vanavond nu
zoo voortgaan? Men. geraakte met dien vent eeuwig
in een wild dispuut, maar er volgde nooit eenige op
heldering van denkbeelden, nooit een samenkomen.
Men bleef steeds achter met een paar brandende, pijn
doende wonden op de huid, omdat dezen man de noo-
dige gemoedelijkheid ontbrak en hij voor zijn gevoels
uitingen geen grenzen erkende. Een theoreticus, een
doctrinair, die het rijke, warme menschenleven als een
modderpoel beschouwde. Verschrikkelijk!
De justitieraad brak ten slotte met een kort en
driftig gebaar het gesprek af, hij stond op, want
men was gereed. Dela en tante Sophie hadden ook
daarop gewacht.
En toen kon de referendaris op eenmaal, als werk
te dat plotselinge staan verfrisschend en bevrijdend
op hem. ook onschuldig vergenoegd ziju. De justitie
raad, met het zwarte kapje op het hoofd, liep on
rustig heen en weer. De referendaris vertelde van
een scheidingsaanklacht van een boer, die beweerde
dat zijn vrouw hem te duur werd. De referendaris
sprak het boerseh dialect hoogst natuurlijk na en
schilderde de situatie zeer geestig en. pikant. Dela
luisterde met groeiende belangstelling en. spanning.
Zijn lachen klonk zoo vroolijk, n,og zoo jongensachtig,
zoo recht jong. Er was nog zooveel onverbruikte vroo
lijkheid in, nog zooveel echte frischheid.
WIE ZIJN DE STERIvSTEN?
In, den strijd niet dc daaromtrent hier en daar nog
gehuldigde begrippen, is het aan -geen twijfel onder
hevig, dal de beschaafde rassen de wilde volken in ge
zondheid en kracht verre overtreffen, en het moet
zelfs 'n zeldzaamheid zijn :n wilde aan te treffen,
wiens krachtig gestel terstond in het oog valt. De Pa-
lagoniérs b.V. zijn wel zeer lang gemiddeld 182
c.M. maar hunne kracht slaat tot die lengte ui
geen verhouding. Reizigers hebben in den laalsten tijd
overal soortgelijke opmerkingen gemaakt, en dat wel
ondanks men juist aan wilden zulk 'n buitengewone
spierkracht toeschrijft. Zonder veel gelegenheid tol oefe
ning" laten de wilden hunne krachten min of meer
achter uitgaan. Rekent men daarbij nog hun nooddruf
tig beslaan, hun gebrekkige voeding, hun geringe be
schutting, legen de invloeden van het weer, als ook
hun weerloosheid tegen riekten, dan zijn reeds ge
noeg omstandigheden aan te wijzen, waaruit hun ach
terblijven in ontwikkeling van physieke kracht kan
worden verklaard.
hoe men m1lliona1r WORDT.
De Engelsche millionair Hooley, die indertijd heel
wat van zich heeft doen spreken, 'heeft aan een mede
werker van het blad „To-day" verteld, hoe men million-
nair wordt en deze lieer heeft want zoo doen kran-
tenlui het weer verder verteld, 't Is natuurlijk 'n
kostbaar geheim, en wie 'L de moeite waard acht,
te weten op welke wij'ze de heer Hooley aan zij'n railli-
oenen is gekomen, die leze het volgende:
„De weg, die mij 'lot rijkdom voorde, levert hoe-
ficnaamd niets wonderbaarlijks op. Mijn inkomen te
Jottingjham. was nimmer beneden de f 240.000 'sjaars,
j maar ik heb er dan ook zestien uren per dag voor
gedobberd, en nooit getracht tegelijkertijd te drinken,
i te rooken en te werken. Dal g.iut niet. Dan ben ik er
altijd vóór geweest, ten tien uur naar bed te gaan,
wat laat genoég Ls, a Is men vroeg en met frissehen
moecl weer aan- het werk wil gaan. Ik sta ook vroeg
op en- heb dpn cp anderen n kleinen voorsprong.
"Vroeg opstaan is eigenlijk het heele geheim. Dan heb
ik mij altijd toegelegd op het doen van groote zaken,
i Halvenvege de maatschappelijke ladder heeft men'vele
i mededingers, maar -is men eenmaal boven, dan hoeft
men het veld zoo ongeveer alleen. Er rijn menschen
genoeg, die bereid zijn. 'n zaak te doen, wanneer het
'n paar difizend pond betreft; maar zoodra men hen
over halve millioen-cn gaat pralen worden zij bang. Dc
doorsnee-zakenman is -wat pommade-achtig. Tot liet ver- 1
dienen van geld heelt men natuurlijk wilskracht noodig
en eigenlijk'in 't geheel geen verstand. Want als ge n
beetje geluk hebt, gaat t eigenlijk vanzelf."
Ziezoo, nu weten we 't
•X NIEUW YEXTILATIKMIDÜEL.
In de Senaatskamer tc, Washington Ls ui nieuw
systeem \an ventilatie in gebruik. De banken op de
bezoekers galerij zijn weggenomen en door schouwburg-
stoelen met vouw zittingen vervangen. De pootcn van
do stoelen zijn hol, met gaten doorboord, en door die
gaten wordt de lucht voor ventilatie verdeeld. Do lucht
wordt veis draf L door 'n waaier, die door 'n. eleetrische j
motor in beweging wordt gebracht, en bij warm weer
wordt zij eerst verkoeld lot 60 graden door 'n ammoniak-
vciikoelingsappjraat, dal zijn vocht afzet, en dan over
wami-waterpijpen lot 70 graden gedroogd en verwarmd
wjopd't. Bij koud weer wordt het verkoelingsapparaat
achterwege gelaten en de verlangde temperatuur ver
kregen door enkel verwarming.
Gemengd Nieuws.
de revolutie in portugal.
De Berlijnjsche .correspondent van, hét: Handelsblad
telefoneert:
De correspondent van het Berliner Tageblaft sein
de den 29sten November uit Lissabon via Badajoz:
„Ofschoon het nog niet mogelijk is, de beteekenia
van de laatste gebeurtenissen te overzien, bestaat er
geen twijfel, dat zij veel ernstiger zijn dan de regee
ring wenscht toe te geven. Het vuur tusschen- de troe
pen en de burgers in het centrum van de stad was
zeer hevig. De manifestanten schoten op d© troepen
uit de vensters van koffiehuizen en uit de woningen,
waarin zij gebaricadeerd hadden,. Niettegenstaande de
regeering verklaarde, dat slechts 50 personen gewond
zijn, van wie 21 soldaten, en dat niemand gedood
werd, wordt algemeen verzekerd, dat de slachtoffers
veel talrijker zijn,. Het juiste aantal te weten te
komen is onmogelijk, daar de censuur zeer streng is.
De belangrijkste krant van Lissabon, maakte melding
van eenige dooden en werd daarop onmiddellijk gecon
fiskeerd. Hot oeatrum van Lissabon vertoonde in
deze dagen een merkwaardig sohouwspel, ais een
stad in oorlogstijd. Alle winkels waren gesloten, de
tram reed niet, afdeeliugen cavalerie galoppeerden in
alle richtingen, overal met de sabel slaande. Op het
Rocioplein ftonóen Carbonari's met revolvers en
eenige met dolken gewapend. Zij hebben een aantal
flesscheu met dynamiet gevuld. Een paar flessehe»
werden weggeworpen, en veroorzaakten hevige ontplof
fingen, die overal in de stad gehooid werden. De Car
bonari's in Lissabon zouden meer dan 10.000 bommen
bezitten. Zij beroemen er zich op, dat zij, wan,neer zij
de vensters en daken der huiden, bezetten, vele regi
menten kunneh vernietigen. Algemeen is men over
tuigd, dat ernstige gebeurtenissen op til zijn. De re
geering constateerde, dat de laatste ongeregeldheden
het resultaat waren van ©en geheim plan van de mo
narchisten.
In de laatste dagen kwamen vele afgezanten van
de royalisten te Lissabon, Oporto en andere belang
rijke plaatsen. Zij verdeelen geld en koopen de an
archistische elementen om. Men zegt, dat zij een
groote omwenteling voorbereiden, die beginnen za
tegelijk met een inval der royalisten aan de grens.
De republikeinscbe troepen zullen verdeeld worden.
Zij zullen zich echter vereenigen om de royalisten
te bestrijden. Al wordt niet geloofd, dat de repu
bliek te gronde zal gaan, toch acht men groot bloed
vergieten onvermijdelijk. De troepen staan onder de
wapens en, de oorlogsschepen zijn dag en nacht on
der stoom.
De regeering ontdekte gisteren een geheim kloo
ster van dt monniken van de orde van
den Heiligen Geest. De monniken waren van Engei
sche; Fransche, Italiaansche, Spaansche en Portugee-
sche nationaliteit. In den nacht drongen regeerings-
ambtenaren het gebouw binnen en arresteerden 52
monniken. Het gebouw was met voldoende proviand
voorzien voor een langdurige belegering. Kostbare
oude schilderijen, tapijten, ornamenten met edelstee-
nen, bezet, waarvan de waarde op bijna 2 millioen
gulden gesohat wordt, werden geconfiskeerd.
veriezingen in zweden.
STOCKHOLM, 30 Nov. De verkiezingen voor de
itietiwe Kamer rij'n geëindigd. De nieuwe Kamer be
staat uit 87 leden der recililerzijde, 51 liberalen en 12
sociaal-democraten. Dc vorige Kamer bestond uit 116
leden der rechterzijde, 30 liberalen en 4 sociaal-demo
craten.
Burgerlijke Staud.
gemeente' heekhugo waard.
Ingeschreven gedurende de maand Nov. 1911.
Geboren: Reinier, z. v. Reindcrt van Langen en
Geertje M ester. Trijntje, d. v. Huibert Reine en Elisa-,
beth van Herwerden. Simon Nicolaas, v. Pieter
Bloothoofd en Jantje Tesselaar. Pieter, z. v. Dirk Schenk
en Wijven Bak. Maria Jollianna, d. v. Hendricus Jo-
hanines Bergmans en Anna Otteinbros. Petrus Johannes,
z. v. Cornelis v. d. Heijden en Grietje Kollenberg.
Adriaan, z. v. Chrisliaan Swinkels en Trijnljc Komen.
Franciscus Jacobus, z. v. Frans Krom en Anna de Wit
Jacoba Cathaiina. d. v. Adam Beets en "Meiiuiwtjc
Kriller. Johannes,' z. v. Jan Volkers en Trijntje Ooïje-
vaar. Johannes z. v. Cornelis Verwer en Trijntje Beers.
OndertrouwdOlof de Vries, wedn. van Trijntje Kom
mer en Grietje Stam, j. d.
Gehuwd: Jan Met Jbz. en Wilhelmina Swager, beiden
alhier.
Overleden: Johannes de Vries, 37 jaar, e.chtg. van
Geertje Bouwens. Willem Groenveld1, 21 jaar. Leven
loos aangeg. kind v. li. mannel. geslacht, van Frans
Krom en Anna de Wil. Franciscus Jacobus Krom,
oud 3 d., z. v. Frans Krom en Anna de Wit. Jacoba
Baij, 66 ji\, wed. van Gerrit Pannckeet.
gemeente warmenhuizen
Ingeschreven gedurende de maand Nov. 1911.
Geboren Jan, zoon van Hendrik de Vel en Trijn
ljc Groot. Petrus, zoon van Krijn Jonker cn Maart]©
Admiraal. Cornelis, zoon van Johannes Mekken en
Trijnlje Éls wijk.
Ondertrouwd en Gehuwd. Geenc.
Overleden té Ermelo, Simon Grln, 32 jaar, z. v. Pie-
ler Grin en Adriaanlje Jonker.
wTTc' tTiTtvs e s
jijn in den rug.
is éen der verschijnselen van, nierziekte. Doch ei-
zijn ook andere verschijnselen die op nierziekte wij
zen, zooals: waterzuchtige zwellingen, doffe pijn in
de lendenen, lendenjicht, blaasaandoeningen, branden
de- of zanderige urine, graveel of steen, rheumatische
pijnen, zenuwhoofdpijn, duizeligheid, blazen onder de
oogen onzuiver bloed, onophoudelijke dorst, harlaan-
doeningen, zwakke en voortdurende vermoeidheid, onl-
steking der blaas.
Deze verschijnselen vertoonen zich gewoonlijk niet
alle tegelijk, doch bij eiken nierlijder treden er eemgc
op Wanneer ricb kenleekenen als de bovengenoemde
voordoen, kan het zijn dat uw ziekte zich reeds verder j
uitgebreid heeft dan gij vermoedt -de meren kunnen I
cel°na cel vernietigd! wou.'den en de blaas verliest mis-1
schien plotseling de macht om de urine op; geregelde I
tijden af te scheiden. I
Foster's Rugpijn Nieren Pillen genezen deze kwa-1
len doordal zij de urinewegen zuiveren, zij verslerken I
en 'heclen do nieren cn blaas, en helpen de meren!
om hel urinezuur en de verdere schadelijke stoifen I
die de bovenstaande verschijnselen en riekten veroor-1
zaken, uit hel lichaam tc verwijderen /ij bereiken I
dc oorzaak der ziekte, daardoor zijn de genezingen!
duurzaam. '"U. f
Lel cr op-dat gij de oclitc kosters Rugpijn Nie-I
ron Pillen krijgt. Iedere echte doos is voorzien vanl
de handleekoning James Foster. Zij zijn te Scliagcnl
verkrijgbaar bij den heer J. Rotgans. Toezending ge_-«
schiedlt franco na ontvangst van postwissel a t l./a|
voor éen, of f 10 voor zes dooien.
Zij had zoo gaarne naai- hem geluisterd, zittend in
een stoel, rustig hoekje, zoo zichzelf vergelend. Er
staken zooveel, verschillende menschen in hem. 'Maar
welke i\as nu de ware, welke was die, waarvan de
anderen slechts afwijkingen waren, wie van hen, was
de zekerste, de vaste?
Tante Sophie ontsloot dan zenuwachtig en geheim-
nïsvol haar groote casette, die uit de slaap
kamer was overgebracht en die een wereld van kost
bare, cn zeldzame dingen inhield. De meisjes Liese
gang werden nooit moede om daarin rond te woelen
cn steeds naar nieuwe wonderen te zoeken. Dela keek
ook nu mei groote belangstelling en bewondering haar
al het moois en liet verschillende snuisterijou door
haar handen gaan. Ook Wil Hedwig stond nieuwsgie
rig en vol bewondering over de kist gebogen, waaruit
allerlei parfums opstegen. Ook hij greep menigmaal naar
hel een of andere mooie sieraad, evenals Dela en wanneer
daarbij hun handen elkaar aanraakten, dan doorgloeide
beiden ccri gevoel van zaligheid.
Oom Zoecke passeerde zoo na en dan met een
sigaar in den mond en neuriede. Ja ja dat
was uiterst behaaglijk. Maar Dela moest nu eens wat
ringen. Zij konden toch niet eeuwig in dien rommel
rondscharrelen. „Dela, mijn kind Sophie dat
moet voor Hedwig toch duivels vervelend zijn, ai die
snorrepijpea-ij: en dan die Sta mbo èk verzon neen
ik kén ze uit mijn hoofd, Dela, loe, steek nu liet
licht bij dc piano op en ring eens". En de
oude heer dreef met eigenzinnigheid zijn wil door
Wil zag1 Dela's donker profiel tusschen dc kaarsen
Maar dan draaide hij zich af. Hel was hem plotseling on
verdraaglijk haar zoo te zien. '1 Was hem t zelfde wat zij
zong. Het was de stem do stem die tot hem kwam';
haar stem was als een kleed, dat van haar ziel cn van
haar lichaam viel.
Er was een woedende schaamte in hem. P.oeds
loen hij de waaiende kaarsenvlammen zag, greep hem
dat gevoel onwecrslaonbaar aan. En baar donkere slem
die zooveel natuurlijke warmte en kracht had, ver
brandde zijn hart.
De -wijzers op dc groote pendule schoven maar steeds
voort.
Op eenmaal, toen het tien. uur sloeg, werd er bui
ten gebeld en weerklonk er even later een gestamp van
voeten benéden. Wie waren daar? Ah, kijk, kijk,
daar waren Mieke en Erich, die Dela kwamen halen. Met
hen kwam een wolk van frissche koude mede binnen.
Mieke liep, toen zij eeiï blik in de kamer had gewor
pen, zonder zich om de anderen to bekommeren, op
de cassette van tante Sophie toe. „O, tante Sophie
Erioh, kom eens hier! dal moot je nu ook eens
zien."
Toen werd Wil Hedwig weer eensklaps slil en Dela
zag' öfireot. dat de eigenaardige spottende trek weer
om zijn lippen was, want nu was ook alle gllans
daarvan verdwenen. En ook uit de heele kamer.
Spoedig daarop nam 'de referendaris afscheid. Ilij
moest nog wat akten d<*>rkijken, beweerde hij koel.
Mieke had mooie monogrammen- geborduurd,
•s avonds. M. L. in een open krans van bladeren
cn keek daar mot welgevallen naar. Dela stond voor
den spiegel cn maakte heur haav los.
„Zeg, Mieke."
„Ja!" Mióke legde heel voorzichtig de verschillende
stukken linnen weer op;elkaar. „Nu, wat wil je, Dela?"
„Hoor eens Mieke, vandaag, toen wij' na <te jacht naai
de herberg terugkeerden, heeft GrcII mij i huwelijk
gevraagdWat zeg je. er wel van?"
„Grell En Dela, dat zeg je nu zoo?"
Mieke JLe'l haar witte schatten in den steek en liep
naar Dela. Deze hanteerde, in éen friseermantel gebuid,
energiek een haarschuier.
„Nu, vertel op, DelaEn je hebt ook nog: niets
aan mama gezegd? Wanneer komt hij hier?"
„Hij komt niet."
..Komt hij niet? Wat beteeken,t dat?"
„Ik heb bedankt."
„Bedankt?"
„Ja. Heel zachtkens, maar ik heb zijn aanzoek
afgewezen."
„MaarDelan
Mieke ging zitten en zweeg, als benam haar deze*
boodschap alle kracht tot staan en spreken. Zu was"
geschrokken; dat was zeker zoo maar in een, hana
omdraaien beslist.
Dela ging met haarschuieren voort, waarbij zij dik
wijls het hoofd naar achter bo'pg, zoodat haar stem
voor seconden een vreemden, donkeren, klank aan-,
ii,am. „Ik mag hem heel graag. Zeker. Daarbij een
schitterende carrière, vermogen.. Maar dat is t n-
r.lotte toc.h niet genoeg. Tenminste niet voor mij. He
deed mij ontzettend veel leed. Natuurlijk.
Mieke zat, met de handen in den schoot, naast d
met bont katoen overdekte toilettafel en keek haa
zuster aan.
Nu ja zrker. Maar ik gelooflde toch memgmaa
'wij geloofden toéh tenslotte
„Ja. ik weet het In elk geval verwachttet gij het
of hóoptet het. De oude geschiedenis."
„Neen, Dela.'" Mieke was stil en verward.
„Je sprax toch gaarne met hem. Zeker, dat deed
je ooic met Hedwig."
„Deed ik dat?"
Doch Mieke luisterde daar niet meer naar.
Na den eersten schrikén de overrompeling was
zij met zichzelf bezig. Zij vergeleek zichzelf met.Dela
in de ioor haar heerlijke opwinding van hef beslis
sende oogenblik. Er kwelde haar opnieuw iei.s, als
een splinter in het vleeschWat had zij zelf ge
daan? Was zij zelf ji.iet in een gelijke positie, ge
weest? had zij minder beslist tegenover de verhou
dingen gestaan? Haar gelaat kleurde zich langzaam
donkerrood. Zij was anders als Dela. Zij waren
zens uit twee verschillende werelden, met ander
voel en ander temperament. Zij haalde verlicht adem
ea stond vlug op.
Wordt vervolgd.
