't midden bot lijk in, gehurkte houding bevond.
Het geëxposeerde aardewerk is in I groepen afge
deeld, nl.:
I Saksisch en yroeg-middeleeuwsch aardewerk;
2. Aardewerk uit de praehist. hutten cii, graven;
3. Voorwerpen uit de koepel graven;
-1. Aardewerk uit, de praehist. palissaden.
Met de foto's en reconstructies vormt dit een
uitgebreide en leerzame collectie, die in een lcleiu
bestek bijeengebracht, veel opheldert over het leven
ln en bet wezen van de Hunncschans in vroegere
eeuwen.
Weldra zal op de Hunneschans een, bord verrijzen,
dat belangstellenden verwijst naar de woning van den
boschwachter, die zeer welwillend iederen toegang
zal geven tot de Kamer, waar de collectie is geëx
poseerd.
1NVALIDITEITS- EN OUDERDOMSVERZEKE-
JRING.
Men verwacht, dat de commissie van voorbereiding
voor de Invaliditerts- en Ouderdomsverzekering, die
a,s. Maandag in, het gebouw der Tweede Kamer bij
eenkomt, met. minisjer Talma, de geheelc volgende
wei k aan, hare werkzaamheden zal wijden.
II AGvSCHK SNORDERS.
We lezen in Het Vaderland:
Een mededeeling omtrent het verkeerswezen in den
Haag. die duidelijk bestaande toestanden, typeert,
doet S. It. W. in een artikeltje in het Weekbl. voor
Dierenvrienden.
Volgens hem zijn er in Den Haag meer dan vijftig
koetsiers, die zonder nummer rondrijden. Koetsiers,
die van gemeentewege geen n,ummer hebben, mogen
niet stationneeren. De paarden mogen geen ©ogen
blik stilstaan, zelfs niet om gevoederd te worden.
Artikel 45 van de Algemeepe Politieverordening
verbiedt, het rondrijden met rijtuigen (die geen num
mer hebben) met het doel die te verhuren. En toch
zijn er, volgens den schrijver, méér dan vijftig. Die
verordening schijnt dus geheel ontdoken te kunnen
worden. Daarbij komt nog bovendien, dat de meeste
rondrijders geen beroepskoetsiers zijn. Ik sprak met
verscheidene van die rondrijders en informeerde naar
hun toestand. Een er van zeide mij, dat hij overdag
sleeper was. Hij bezat éen paard, dat nu voor zijn
rijtuig stond. Het dier was dampig. Het zag er uit
geput en ellendig uit. Hij vertelde mij, dat dit dier
's morgens te vijf uur voor een wagen werd gespan
non om sleepersdiengten te verrichten, ook o.a. menig
maal naar Wassenaar enz. om afval van ~.visch weg
te brengen, waarmede de landerijen dan bemest wor
den Dan kwam hij te zes uur 's avonds weer thuis
en spande zijn paard af om het dan te zeven uur
(dus éen, uur later), weer voor zijn rijtuig te span
nen, waarvoor het ongelukkige dier dan tot drie uur
's nachts moest dienst doen, en, dan,... begon het
weer 's morgens te vijf uur opnieuw. Dus twee uur
rust. De man reed nu 's avonds rond en als hij een
vracht had en dan weer terug was, mocht hij met
zijn rijtuig niet stilstaan, want 't had geen nummer.
(En nummers worden maar tot een bepaald aantal
uitgegeven, daar men beweert, dat er geen stand
plaatsen genoeg zijn). Altijd maar door stappen zon
der een oogenblik rusten.
Indien deze mededeelingen juist zijn en zij
maken daarvan helaas wel den indruk dan is het
hoog noodig, dat tegen dezen vorm van dierenmis
handeling met doortastendheid worde opgetreden.
WEE TREURIG.
Dinsdag is bij het zwemmen te Moerdijk de zoon
van den aannemer v. d. P. verdronken.
De vader te Dussen ,werd telegrafisch verwittigd.
Per stoomfiets naar Moerdijk komend ontmoet deze
onderweg een vrouw met een kruiwagen, kan niet
wijken, valt en breekt een arm.
Na eerst te Zwaluwe verbonden te zijn, kon hij
per rijtuig naar Moerdijk.
BOSCHBRAND.
Men meldt uit Lonneker:
Door onbekende oorzaak ontstond brand in een
bosch van den landbouwer G. J. Bos. gelegen aan
den Lappenweg in de richting van het Aamsveen.
Ongeveer 6 bunders, waarvan 2 bunders dennen en
eiken en 4 bunders heide, werden door de vlammen
vernield. Tengevolge van de droogte was aan blus-
schen geen denken de brand doofde gelukkig,
doordat het terrein aan drie wegen en een weide
was gelegen. Eerst te 2 uur eindigde dit vernielings
werk. De vlammenzee was op verren afstand te zien.
PECH.
Zekere W.. wonende te Amsterdam, bevond zich
gisteren met familie in het park Sonsbeek te Arn
hem. Een der leden had opdracht een taschje. waar
in 70 gulden, te dragen. Deze laatste had de on
voorzichtigheid het taschje aan een bank te laten
hangen en toen hij er om dacht en terugkeerde bleek
het taschje verdwenen. Later werd dit teruggevonden
in het park. doch de guldens en rijksdaalders waren
allen gevlogen.
DE WARMTE.
De arbeider A. S„ te Nijega, oud 35 jaar. die
naar het land was gegaan, om boontjes te wieden,
werd 's middags 1 uur dood gevonden. De warmte
is hiervan de oorzaak. De overledene laat een vrouw
en zes kinderen na.
EEN* ONDERGESCHOVEN KIND.
In het begin van April werd te Tiel aangifte ge
daan van de geboorte van een kind, waarvan het ge
rucht al spoedig vertelde, dat het een ondergescho
ven kind was, geboortig uit een ongehuwde vrouw
i:i het naburige dorp Ravenswaaij (gemeente Mau-
rik).
Ambtshalve heeft de kantonrechter te Ticl in do
laatst© civiele zitting van het kantongerecht, als
voogden, van dit kind aangewezen don vader cu den
broeder van het Ravenswaajjsche meisje.
Met belangstelling wacht men af, wat nu verder
do loop dezer ongewone zo ik z'al zijn, nu de voog
den bet beheer ovei* dit kind kunnen doen gelden.
WAARDKKRIXG VAN 1>E STENOGRAFIE.
„De Gevleugelde Pen' gewijd aan de belangen der
stenografie, naar hel systeem Slolze-Wery, is als feest
nummer verschenen bij de gelegenheid van liet twiniig-
ligjai'ig beslaan der Verccnigiiig.
Aan een aantal autoriteiten is hun oordeel over
het nut van het „kortschrift' gevraagd. Allen zijn
uitbundig in lof behalve Vistor de Stuers. van
wien deze boutade is:
„Sinds den val van Adam en Eva hoeft de mensch.'
geen noodlottiger uilvinding bedacht dan de stenogra
fie; want daardoor wordt onnoemelijk veel gekletst, ge
zanik cn geraaskal letterlijk en in extensp vastgelegd.
Gélukkig daalt de kwaliteit van het papier.''
YICTOR DE STUERS.
Geestig is ook Dc Sluer's collega, het Kamerlid Lief
tin ck
„Het kortschrift, verei.seht veel oefening en bovenal
veel intellect .Het is een der nuttigste vindingen cn
zou alleen door de kunst van kortspreken kunnen
worden overtroffen.
„Deze vordert nog meer intellect en nog meer stu
die". FR. LIEFTlNCK.
DOMINEE HOOREN.
Uit Zuid-Holland togen twee hoeren naar Driesum.
om' den gereformeerden predikant de hooren. Eerst
liadden ze zioh, naar het „NTieuwsbl. voor'KolIurn''
meldt, door een blad, waarin de predikbeurten worden
geplaatst, uil Leeuwarden te laten komen, vergewist,
dat dominé prceken zou. En tocli. toen zij aankwa
men, was hij er met, maar las de ouderling een preek.
Het genoemde blad herinnert zich nog een ander
geval. In zekere plaats was het preeklezen bij domï-
né's afwezigheid vaste gewoonte. De ouderling, die
het deed. stond dan on den kam cl.
En de z.g.n. dominé-noorders. mecnende, dat het de
dominé zelf was, (de ouderling •schijnt het er hog ai
knap te hebben afgebracht) brachten zulk een gunstig
rapport uit. zoodat dominé werd beroepen, en men
toch maar den ouderling had gehoord.
Gemengd Nieuws.
MEER DAN 47.000 KILO OUD-PAPIER VER
DUISTERD.
De handelaar in oud-papier, de heer J. H. Menlen,
ie Amsterdam, die een inkoopmagazijn bezit in de
Wijde Steeg, kwam dezer dagen tot de ontdekking,
dat de voorman van zijn personeel, in wien hij hei
volste vertrouwen had en die ongeveer S jaar bij hem
in dienst was, in een tijdsverloop van G maandens
vermoedelijk moer dan 47000 kilo oud-papier, een waar
de van f 560 vertegenwoordigende, verduisterd had.
Wanneer men weet, dat een groote baal ongeveer)
50 kilo bevat, dan kan men begrijpen, welk een grootc
hoeveelheid verdwenen is. Bij het opmaken van de
balans in de papierfabriek aan de Koslverlorenvaart,
waar het oude papier dat in de Wijde Steeg ingekocht
wordt, ook gewogen wordt, bemerkte men, dat ér
47000 K.G. ontbrak uit het inkoopmagazijn.
Als verdacht deze verduistering gepleegd te hebben,
werd na aangifte de. voorman gisteren op het politie
bureau aan de St. Pictershal in bewaring gesteld:
DE GEHEIMZINNIGE MOORD TE NEW-YORK.
Nog steeds last men in het-duister in zake de be
weegredenen der mannen die den speelhuis-houder
Herman Rosenthal. vermoordden.
Herman Rosenthal had. naar hij beweerde, «ene
hypotheek van f 3600 tegen' 6 percent op den inven
taris zijner woning opgenomen hij een polilie-lmle-
nanl. met de bepaling, dat hij dat geld in een speel
huis zou mogen steken, waar hij niet door de politie
zou worden lastig gevallen, zoolang hij geregeld do
rente der hypotheek, met eenc kleine vergoeding, blééf
betalen. j
De man werd echter niet met rust gelalen. Nauwe
lijks toch was hij met de inrichting van zijn speel
huis gereed, toen de politie een inval deed, op alles
beskig legde en hem in hechtenis nam.
I Rosenthal deed hierna een boekje open 'over de
politie, liet eene verklaring betreffende de geslolén hy
potheek in een der groote dagbladen opnemen, eai
verklaarde voorts nog dat er bij de politie een rast
tarief bestond voor haar gunsten aan speelhuizen. Zoo
moet voor het openen van een speelhuis f 1200 be
taald worden, voor do exploitatie van zulk eene ge
legenheid f 720 's maands, enz.
Over het geheel wordt aan de veiligheid der politie
wel geloof gehecht. Alen wijst er op .da' er zooVele
Amerikaansche politie-ambtenaren rijk zijn. wanneer
zij hun ontslag nemen. En zoo wordt ook in dit géval
door velen de verklaring van Lierman Rosenthal als
geloofwaardig beschouwd, en zijn dood' het gevolg'go
acht van den wensch der politie, om' den lasligen ge
tuige 'den mond voor goed te snoeren.
Aan de zijde der politic wordt nil beweerd, dat het
speelhuishouders moeten zijn geweest, die Rcsentlial
doodden, uit vrees dat zijne openbaringen hun be
drijf in gevaar zouden brengen Reeds sedert cenigen,
tijd moe'en collega's van Rosenihal zich hebben uit
gelaten. dat het tijd werd dien „verklikker' uit den
weg te ruimen.
Naar de Köln. Ztg. uit New-York verneemt, zijn
tliaus vier personen in hechtenis gesteld in verband
,'met den moord, geploegd op den eigenaar van een
speelhol, Rosenthal. Do ambtenaar van het open
haar ministerie Whitman heeft een onderzoek geo
pend naar de betrekkingen, die - naar beweerd
wordt besta&n tusschen, de politie en belangheb
benden bij speelholen. Een vrouw heeft aan den amb
tenaar van het O. M. meegedeeld, dat de automobiel,
waarin zich de moordenaars van Roseujhal hadden
bevonden, in den nacht van den, moord urenlang
had gestaan voor het huis van den inspecteur van
■politie Becker, die door Rosenthal beschuldigd was
van liet heulen met de spoelholexploitantén.
Volgens den ambtenaar van het O. M. heeft de
politie de moordenaars niet belet, te ontkomen. Er
waren 5 politiemannen in de onmiddellijke nabijheid
van de plaats, waar de moord gepleegd werd, doch
geen hunner had zijn revolver gebruikt.
Het hoofd' der New Yorksche politie heeft de be
schuldigingen van den ambtenaar van het O. M.
krachtig gewraakt. Deze beschuldigingen van den
ambtenaar, Whitman. waren trouwens zoo kra» moge
lijk. Whitman beticht de politie ervan, deel uit te
maken van een geheime organisatie, die n,aar wille
keur de wetten verkracht en met voeten treedt. De
toestanden zijn vroeger nooit erger geweest dan zij
thans zijn. Een voor de politie bezwarende omstandig
heid was zeide Whitman dat de dienstdoende
agenten zes verschillende n,rs. van de bewuste auto
hebben opgegeven, die alle zes fout bleken te zijn.
De New-Yorksche bladen bevatten felle aanvallen
op de politie. Zij betoogen, dat de leiding van dien
tak van dienst niet langer moet berusten, bij de ge
meente, doch aan den staaft behoort te worden over
gedragen.
De New York World schrijft dat Rosenthal in
,koelen bloede vermoord is door „the system", d. i.
het complot tusschen de politie en de misdadigers.
De New York Herald en de New York Eveuing
1 Post houden de politie aansprakelijk voor het ge-
j beurde. En de N. Y, E. P. betoogt nog, dat enkel
een spoedig optreden, van de politie en het pakken
'van de schuldigen kam. voorkomen, dat een enquête
gehouden wordt, dia alle tekortkomingen van de po
litie zal aan het licht brengen.
NATUURPARK.
Een natuurpark, zooals Duitschland er nog geen
bezit zal in den liartz ingericht worden. De ge
meente llartzburg heeft middelen voor het voorberei-
I dende werk beschikbaar gesteld en de regsering sleun
toegezegd. Het park komt cp. een terrein van 2000
morgens, waarvan liet Radau-dal, de Ettersberg, liet
Eekcr-dal en het Hasselbach-dal de grenzen vormen.
Drie vierde gedeelte wordt bestemd voor planten, een
vierde- voor dieren. Dieren, die in den Hartz
aan het .uitsterven zijn, zullen behouden worden en
andere-als de los, de eland, de beer en de oeros,
die er niet meer voorkomen, zullen er heen gebracht
worden.. Op den Winterberg, hel hoogste punt van
hol terrein, zal een groot hotel komen t.e staan.
DE DOLLAR-ZANGER.
Caruso's inkomen wordt ruw geschat op 450.000
i gulden jaarlijks; daarvan r" 250.0Ou in het wint.er-
j seizoen, f 125.000 aan tantièmes van, verschillende-
gra,mofoon,-maatschappijen, en voor de rest „bijver-
diensten" aan gastvoor ste 11 Lugeu, in, den winter en
I zomer. Zoo heeft hij juist te Buenos-Aires een con-
j tract afgesloten voor zeven voorstellingen tegen 7000
dollar per keer.
Men weet op 't laatst heusch niet wat men in
Caruso meer moet bewonderen; zijn artistiek of zijn
economisch talent.
EEN M1LLIOEX IN 1>E STERFKAMER.
Te Weidlingau bij Weenen is een maand geleden
barones Julia Ceschi di Sanjta, Croee overleden, een
zuster van éen, lid van het Heerenhuis, Freitli. Von
ÉUubeck. Zij had de laatste jaren eernaam geleefd in
een klein donker kamertje, en de laatste maanden
het bed gehouden, slechts bediend door eene oude
portiersvrouw, terwijl niemand behalve de genees-
'heer haar mocht .bezoeken.
i Toen na haar dood de lijkschouwingscommissie
j baar kamer betrad, zag deze er zeer verwaarloosd
uit. De meubelen lagen dik ondier het stof, in de
hoeken der kamer stonden kisten en doozen, op den
gron,d lagen bóuquetten en kransen onder een dikke
stoflaag. Bij het doorzoeken van haar kamer ont
dekte men, dat de overledene een vermogen van
meer dan éen, millioen kronen ia aandeelen en pa
pieren van waarde had nagelaten. Men vond ook een
aantal coupons van aandeelen .die reeds lang" waren
vervallen. Men vond verder niet minder dan tien tes
tamenten, waarbij zij de gemeente Weidlingau en ver
scheidene kloosters tot erfgenaam van haar vermo
gen benoemde. Volgens de wet zijn haar - broer en
haar verwanten de erfgenamen. De rechtbank zal de
geldigheid-van de testamenten onderzoeken. De over
ledene was zeer weldadig. Eenigen tijd geleden deed
zij; de gemeente AVeJdlingau anoniem 70.000 kronen
toekomen.
EUROPA'S OUDSTE VORSTIN.
Vrijdag, den 19den Juli. vierde in het stille resi
dentiestadje Neu-Strelitz een Duitsche vorstin haar 90sten
geboortedag, namelijk grootherfogin-weduwe Augusta Ka-
icjline von" Alecklenburg-S trelilzZij werd in 1822 in
Ilannover geboren waar haar vader Adolf Frederick,
hertog van Cambridge ,nls stadhouder en latei' als
vice-koning in plaats van zijn broeder koning George IV
en AYilhelnu IV van Engeland resideerde. Haar moeder
was prinses Augusta von Hessen-Kassei. Den 28sten
Juni 18-13 trad zij in iiel Buckingliam Palace te Loo
iden in bet huwelijk met den toenmaligen erf-grool-
hertog Friedridi Wilhelm van .Ueckienburg-Strelilz. die
in J360 aan de regeering kwam- en met wic-u zij
den gouden en diamanten bruiloft kon vieren, voor
bij ju 1904 in hoogen ouderdom stierf.
Aldus heeft de vorstin op Duitsohien. bodem haar
leven hoofdzakelijk doorgebracht, ofschoon zij zich
steeds in de eerste plaats een Engelsche prinses blééf
gevoelen. Van deze gevoelens heeft zij nooit een ge
heim gemaakt.maar ook waren zij voor haar geen
beletsel om voor het kleine landje, waarheen liaar
eclilgenodt baar gevoerd had, oen landsvrouwe te zijn.
die haar onderdanen lief had.
Reeds als kind kwam zij met verschillende politici
van naam "in aanraking, terwijl zij later met Peet. Pal-
merston. Dioraeli, Gladstone en Salisbury in voort
durende betrekking stond, evenwel ook niet schromend
hun onomwonden haar meening te zeggen.
Toen hel stormachtige jaar 1848 de Mccklenburgers
naar de wapenen, deed grijpen, was het niet iiet ininst
aan haar energiek optreden 16 danken, dat de ge
beurtenissen niet een al te ernstige wending namen.
Een zware slag was het voor haar, toen haar ge
maal het gezicht verloor en geheel 'blind was. AVel
wist zij haar leed moedig le dragen, maar liet gevolg
was, dat het steeds stiller aan het Neu-Süelilzer hof
werd. Jaarlijks vertoefde zij echter met haar echtgenoot,
wien het. niettegenstaande zijn lichamelijk lijden, niet
aan reislust ontbrak, geruimen tijd aan het Engel
sche bof, waar zijl zich geheel tehuis voelde.
Toen brak voor Duitschland eeu'nieuwe ontwikkelings
periode aan. die als eerste offer de zelfstandigheid
van 't Ilannoversch geboorteland eischte. 't Is te be
grijpen. dat de groothertogin haar gemaal, die zich
slechts tegen zijn zin bij Pruisen aansloot, in zijn
tegenzin tegen de nieuwe orde van zaken versterkte. Al
leen de tüsschenkomsL van den groothertog van Sciiwe-
rin en de familierelaties, die sedert de dagen van
koningin Luise tusschen Berlijn en Neustrelitz beston
den, redden in dien tijd den troon voor den groothertog,
loch was er tusschen de beide hoven een scheiding
gekomen, die eerst door keizer -Wilhelm II opgehe
ven werd.
Koningin Mary van Engeland heeft reeds verschei
dene malen een bezoek aan Neustrelitz gebracht en
onderhield met haar tante een geregelde biïcfwisseling
De groothertogin betreurde het ten zeerste, de kro
ningsfeesten te WeslmmsLer iniet te hebben kunnen
bijwonen. Kort geleden verklaarde zij zelf no«- De
voeten en 't gehoor willen niet meer goed!"' est dan
vervolgde zij, op haar voorhoofd wijzend: „Maar hier
js alles nog net als vroeger.'
EEN HONGERSTAKING.
Tengevolge van het ontzetlende stelsel, dat "wordt
toegepast op de wegens politieke misdrijven tot dwang
arbeid veroordeelden, is een staking uilgebroken oirtfca-
de gevangenen te Pokrof. Deze gevangenis was in ge
heel Rusland berucht wegens de wieedJieden, wefko
er werden gepleegd onder de leiding van Tsjerlenofski.
De knoet werd er dagelijks gebruikt. Het stelsel 'is
sedert zijn vertrek niet veranderd. Onlangs nog legde
de directie beslag op 700 boeken door de gevangenen
zelf gekocht. Voor de minste inbreuk op het reglement
worden de gevangenen in de onderaardsche gewelven
opgesloten. Onlangjs werd een der gevangenen, 'Trot-
senko, die reeds tweemaal mei de knoet was behandeld
en m het geheel 6 maanden in de onderaardsche ge-
werven was opgesloten, opnieuw veroordeeld, hoewel
zijn zwakke gezondheid niet toelaat, deze maatregel
toe te passen. Zijn vrienden richten zich tot de directie
met het verzoek, hem in vrijheid te stellen. Dit werd
geweigerd waarop 21 gevangenen verklaarden, dat zij
geen voedsel fneer zouden gebruiken. Allen werden
opgesloten in de onderaardsche gewelven.
Het gerucht van de staking verspreidde zich in de
stad, waarop de plaatselijke overheid ecnige vertegen
woordigers en genoesheeren zond. die constateerden,
dat Trolsenko, hoewel zwak. niet ziek was. Den volgen
den dag vernamen de gevangenen, dat een van hen
met de knoet was gestraft, als resultaat van dit zooge
naamde onderzoek. Onmiddellijk voegden zich nog 29
gevangenen hij de stakers. Thans weigeren 50 Gevan
genen alle voedsel.
APACHEN ALS MATROZEN.
De zeeliedenstaking le Marseille heeft hoogit zon
derlinge gevolgen. De Fransche stoomboot „Le Pro-
vence die Maandag met 728 passagiers té Ilio de
Janei.ro aankwam, was, wegens de staking te Marseille
groot endeels met vagebonden bemand. Gedurende de reis
hadden dezen de passagiers met revolvers bedrehd en
hen mishandeld zoodat zij herhaaldelijk een paniek
aan boord veroorzaakten. De gezagvoerder deed terstond
bij aankomst de apachen achter slot zetten en de tocht
naar Buenos Aires werd niet voortgezet, dan nadat
alle wapens van boord verwijderd waren.
Och, houd toch op met al die leelijke praatjes over
anderen! Vertel me liever wat moois van jezelf; als
je dat ten minste kunt. En houd anders jo mond.
Hebt ge wel eens opgem-criri, hoe gemakkelijk het
is. vriendelijk te zijn tegenover menschen, die je'eigen
lijk niets schelen kunnen
AAanneer al ons denken, verlangen en begecrcn dj)
ons voorhoofd geschreven stond, zouden we wel 'n
minder groot woord hebben over de zonden en af
dwalingen van anderen.
de. die voor mij gestorven is" stond er boven,. En
üe,^ naam van Wollgang Aniadeus Mozant daarnaast.
Een naam als zoovelen,
De dominé had den negentigjarige noodig voor
een schilderij, dat hij thuis was begonnen en op
zijn ezel stond. Het moest van dien avond spreken,
waarop men Jezus ten grave droeg- Bewegingloos zat
de dominé met het peuseel in de hand. Hij schilderde
niet, maar zijn, schilderij werd grooter en bloeide ou
der het spel der beide anderen, als een wonderbloem.
Op deze manier kwamen die -drie menschen bij el
kaar en vanaf dat oogenblik zochten zij zooveel mo
gelijk eikaars gezelschap.
In Jacobshof heette het al ze'er spoedig:- met deu
nieuwen, schoolmeester had men ook geen gelukkige
k^us gedaan. Wanneer men met vioolspelen en doe
delen tevreden moc-st zijn, had men den zwarten Bal-
thes wel tot schoolmeester kunnen benoemen. Over
den schilderenden dominé was men het allang met
elkaar eens. Dat de kreupele op de fluit blies, ver
wekte geen verdere ergernis.
Want wanneer men gebrekkig is, kan men van zulk
een persoon niet verlangen, wat meu van een gezonde
eisclien kan. En wanneer meu de zwager is van
Klotz van den Koudqn Grond, dan, kon men luieren
en slapen zooveel als men wil, dan heeft men ln
den winter toch voldoende te eten.
Op menigeu avond ln. den zomer, wanneer het in
de kamer va;n Heinrich feest was, kwam het andere
kind van den doodeu uurwerkmaker het smalle veld-
pad vanaf den molen langs.
Niet zeker e» welgemoed kwam zij. Zij geleek eer
der op die koningsdochter in het sprookje, die met
het bedelnapje onder het kleed in het feesthuis komt,
om daar heimelijk van den overvloed te halen.
Liezel zat dan naast den dominé en luisterde naar
het spel der beide anderen, dat als de oogst buiten
op don akker, van dag tot dag tot meerdere rijp
heid kwam. Stil en zonder iets meer te wenschen zat
ziji daar, en vergat de aardie; een echte dochter van
•den dooden man, die de sterreu kende en de stee-
nen' niet zag.
En wanneer die twee lang genoeg gespeeld hadden,.
streelde de molenaarster haar broeder het hoofd in,
inrige teederheid. De schoolmeester pakte zijn viool i
in en keek niet naar broeder en zuster.
In den helderen maneschijn liepen dikwijls deze]
vier menschen met elkaar tot aan het schemerende
I
woud. De drie mannen spraken van hun kunst als
van iets heiligs, dat uit vreemde diepten opstraal-t en
dat zij slechts willen grijpen, maar niet meester
kunnen worden sis aardseh licht. Daarbij laaide de
jhemel van gele vlammen,, en de verre hoogte lag
stilgeworden in den laatsten, avondglans.
Eenmaal had de dominé gevraagd, of mijnheer
Klotz niet van muziek hield, omdat hij nooit mee
kwam. Toen keek Liezel op ais een slaapwandelaar
ster die men aanroept. Dan schudde zij het hoofd
en «zeide iets over véél werk en veel vreemde men
schen, die het opzicht van den meester noodig had
den. En plotseling bleef zij staan. „Zoo, nu is 't ge
noeg,'ik moet wat vlugger loopen." Zij gaf elk in
(groote; haast de hand en snelde heen, terwijl de
anderen zich langzaam omdraaiden,.
Het donkere pad onder de dennen moest zij nemen
en naai- het dal afdalen. De drie anderen mochten
in den avondglans op de hoogte blijven. Zij keek ach
ter zich, eer zij naar beneden, ging. Hare donkere
oogen schemerden. De drie liepen rustig voort. Slechts
eenmaal wendde de eene zijn hoofd om, hij die, iets
terzijde liep en een vioolkist droeg.
Dc romer verjoeg geheelmie rust en <le eenzaamheid
op den molen. Door een vreemde bedrijvigheid om
geven, leefde Liezel daar. Zij had goeden wit genoog
onu toe te tasten. Maar schuw cn onzeker deed zij het,
zooals men in een wijd vreemd huis naar een deur
zoekt. En daar was niemand die haar den weg wees.
Tot Regele liep de molenaarsvrouw.
„Regele zeg jij mij eens, waar kan men mij het
best gebruiken. Ik wil niet het vijfde rad aan den
wagen zijn naast jou."
De oude keek op: „Ik hen voor de zaak en het
huishouden, «n u voor den meester."
Liezel klopte het hart. Het steeg haar warm naar
de oogen- «-Ik wil met jou werken, Regele. Jij neemt
mij alles uit de handen."
„Er is steeds nog genoeg te doen." gaf de oude
hard ten antwoord, „wacht maar eveb, dan zijn er
kinderhemdjes te naaien en meer van die dingen."
De molenaarsvrouw liet de handen zinken. Haar
•oogen dwaalden hulpeloos door de ruimte. „Neen,"
zeide zij boos, „neen."
Toen draaide -de meid- zich om, omt te zien, of
niemand anders haar hoorenkon,. „\rrouw," mompelde
zij. de natte handen vooruitstekend, „vrouw, kin
deren zijn een gave van God en, een groot en heer
lijk geschenk. Je moet niet neen zeggen, dat is een
groote zon.de."'
Zij draaide zich weer om en roerde met een bezem
in een kuip vol aardappelen, die om schoon te was-
schen in het water lagen en lette er niet meer op,
•hoe haar meesteres met sleepende schreden de keu
ken verliet.
Klaar én helder stond de hemel boven het bosch
en tusschen de rotsen en steen,en sproeide de beek.
In de ofhgeving van die Zwedenspelonk, waar de roo-
de Katharine nog meegeholpen had jonge hoornen te
planten, rijpten do aardbeien. De molenaar was
met het geweer daar buiten. Misschien dacht hij aan
dien zomer en aan de roodharige. Alle dooden willen
toch steeds hun eere hebben.
Eenmaal hoorde hij vioolspel uit de hoogte klin
ken. Hij keek omhoog. De geschiedenis viel hem in
die Michel hom reeds als jongen had verteld en die
iedere Jacobshofer kende:: van den duivel, die in
den berg speelt, en een andermans vrouw bij zich
heeft, die men kan hooren lachen.
Voor den duivel was hij niet bang. En toch ging
hij nu langzaam- enschuw naar de hoogte. Achter plan
ten en rotsblokken verborgen lag de ingang. Daaron
der was een groote steenen plaat, die de dominé
mcvst gebruikt hebben om de schuilplaats van zijii,
vrouw te verbergen.
Hij was er ook ééns met de roode Kathrien ge
weest. maai* die had zenuwachtig gelachen en hem
haar ruwe hand onttrokken. Zij was bang voor den
dooden dominé, voor den duivel en voor de lachende
vrou w in den berg. An,ders voor ni^ts.
Sedert dien zomer had Johan,nes Klotz het hol
niet meer betreden. Vandaag sloop hij zacht, op ja-
ger.smï.nier tusschen de rotsen door. Hij wist zelf
niet .waarom hij het deed. Er was toch niets te be-
spiedt u ot weg te jagen daar boven. Het geweer droeg
bij onde'- den, arm, alsof hij daar boven een, schot
dacht té moeten lossen.
ln het hol op een steen, zat de nieuwe school
meester. Hij liet de viool en zijn strijkstok eerst
zir.kt-n toen er ©en schaduw voor den ingang viel.
Johannes Klotz trad binnen en groette luid. Dan
keek hij langzaam in het hol rond, waarvan het
vordert gedeelte in het halfdonker lag. „Zoo," zei
hij vervolgens luid. „daar huist men eu speelt het
laatste wild uit mijn jachtveld weg."
De schoolmeester ston,d op. Hij keek verward, en
bijna ontsteld. „Mijn hemel," zeide hij, „daaraan heb
ik niet gedacht. Het klinkt hierbinnen zoo prachtig.
Dubbel sterk kliukt het hier. Door een toeval heb
ik dat ontdekt."
De molenaar lachte bij de woorden van den ze-
nuwachtig-en man. Hij n,am hejt geweer, ontlaadde het
en stak de pajtroon in de tasch.. „Dubbel zoo sterk,"
zeide bij, „dat geloof ik wel, aJs de duivel met je
meespeelt."
Dé schoolmeester knielde en legde zijn viool in
de zwakte kist, die naast hem op een steen, op den
grond stond. Hij deed het met zorg, ja haast mot
liefde, zooals men een, kind behandeld. Met 'n stuk
roode zijde bedekte hij tenslotte het instrument.
De molenaar keek toe, en op eenmaal doorschokte
hem een gedachte. „Jij speelt ook dikwijls met mijn
zwager?" vroeg hij.
„Ja," antwoordde de ander, ,„wij studeeren samen."
„En mijn vrouw ken, je immers ook?"
De schoolmeester stODd op en nam zijn vioolkist
onder den arm. Misschien was door het knielen zijn
gelaat wat hooger rood gekleurd dan anders. Mis
schien leek dat ook alleen maar aan den ander zoo.
,.Ja," zeide hij, „zij was er dikwijls, bij, wanneer ik
mot Heinrich speelde."
„En ook nu hoort zij het nog gaarne...?"
„Ja," antwoordde de schoolmeester, „dat is een
liefde, die nooit koud wordt."
De molenaar lachte, „jammer (lat ik geen instru
ment bespeel, jelui konden anders een-s op den, Kou
den Grond komen. Maar ik ben zoo muziekdoof als
een varken. Ik ken geen ander instrument dan dit
hier." Hij klopte op zijn geweer, dat hem over den
schouder hing.
De schoolmeester keek naar buiten n,aar de sid
derende schaduwen, d-ie vanuit het hol op het zaad
speelden. „Dat is ook iets," zeide hij, „éen mensch
kan niet alles hebben,"
Weder lachte de molenaar. „Zoo meen ik het ook.
In het liedje heet het immers:
Want zoo is 's werelds loop,
Waarheen men ook staart:
De een,e noodigt tot het danken uit,
De ander kust de bruid."
De schoolmeester stapte naar buiten. Het wa© alsof
hij het niet géhoord had, wat de molenaar had ge
zegd, die achter hem aankwam.
Wordt vervolgd.
