f
en
om de Noordzee-Boulevard.
liet kind en de school.
Zaterdag 21 December 1912
56e Jaargang. No. 5838.
TWEEDE BLAD.
8 - .-
Tweede Kamer.
Ingezonden.
F e u i 1 ieton
BinnenJaivdscb Nieuws.
De erfenis van Van Elverdaal.
Sdictsen van den Waterkant dooi- L. A. S. i
(Ovei-genomc.n uit „De Nieuwe Courant").
Van vischkoopen en nog wat!
Toch een eigenaardig iets!...
Door je kruidenier laat je je grif verlakken als hij
je suiker mot sacharine verkoopt je kleermaker laat
L vrij kalm drie gulden meer voor je „colbertje)
«kenen dan was oveivengekomcn, voor n polja
bj(.r van 'n duppie geef je- zonder mor:en '11 stuiver fooi,
Ö1 jC maakt geen aanmerking als je hospita aan 't eind
van de maaml een dialdler opschrijft „weeggens voor
u rekening genootte nachtremoei' en schaadde van u
Om van de „vrijwillige nieuwjaars- en kermisfooien
Ljog maar te zwijgen...
F Edochals je de visch vrouw op do markt ri'r prijs
U laag mogelijk hebt neeigcpiengoLd, tot ze om
tiaar iels te noemen voer t zoodje'' vijf en vijf
tig centjes vraagt... dan... dan wrik je 't lekker' ten
hardnekkig om precies meer als twee en vijf.ig en 'n
,a|f te geven... geen hallie meer...
Ik ken respectabele burgers, die geen grooler vreug-
to»smaken dan wanneer ze met 'ii notzan mooie visoii
Hn do kaai naar huis wandelen visch, die ze spot-
fedkoop hebben, doordat ze, zooals ze triomfantelijk
|f vertellen „de visohvrouw ufgrbodcn hebben
ot id-e tranen 't niensch over de wangen liepen"!...
Komt dezelfde armelijke vischvrouw anderendaags
jan hun deur 'n kerst brood vragen... dan duwen
|e 't mensch royaal 'n pop in de magere knokels....
lomo sum
Met zekeren trots stappen die liefhebbers, ©enigs
nis overhellend naar de zijde waar de netzak ixtigoll,
E- dan nog 'n straatje rond vóór ze naar huis gaan;
- toonen de zoo aan bekenden die ze onderweg ont
moetenen jokken met voorliefde wanneer do
tijs wordt gevraagd nog drie stuivers uit hun eigen
wrtemonnaie.. Want zóó zijn ze!
Vischkoopen is hier 'n serieuze zaak, 'n gewichtige
lansaclie, soms zelfs een gevaarlijke campagne;
po ral wanneer 't café als Beursgebouw woidt ge
prikt.i
Of 't elders ook zoo is r Ik weet het niet.
Misschien vindt de lezer hot tocli wel de moedle waaixl
Ibis een koopje mede te maken...
't Verloop is heel dikwijls als in het volgende his'.o-
tisahe verhaal...
,...Piete;-se was den voiigen avond uit zee thuis ge-
tomen eu vanmorgen dus niet te vroeg opgestaan 1
Op z'n gemak z'n pijp in do 'mond is hij zich
lan 't kleeden trekt z'n sclioon overhemd aan
Ju juist bukt hij zich om z'n netjes gepoetste laarzen
pin te trekken, als de schel van den omroeper klinkt
jfingejing. Tingeling...
Verrast kijkt ie op spitst de ooren... „Stil kindcis
Sssst Stil dan toch!''
„Versohe plaat cn bakvisch oin hallef elf un \isch-
prart'' 1
Op één laara ü'n andere nog in de hand, huppelt
Pieterse naar 't venster schuift het haas'.ig open...
„Ze binne van Nieuwediop roept de omroeper hem
toe „mar d'r is ok 'n Os ten denaar binnen'....
Het langgerekt teleurgesteld „Oh" van Pieterse bij
t vernemen van 't woord „Nieuwendiep", verandert)
.m een vroolijk „Ah tdank je", bij de mededeeüng
tiolfrnde de Ostend.-nsche schuit... want va>i Nieu-
wcmliep lust Pieterse ze nietdie smaakt naar
parbol..
„Nee, vim Nieuwendiep is niks" beaamt z'n wc-
kl ihelft „gelukkig dat din Osteiulenaar er is!"
'k Zal er wol 's op uit gian vrouw, en eris 'n
niotrie goedkoop© kluts weghaledin eten we ze
vanavond bij de boterham
Best! antwoordt moeder pieterse, die zich
|l>oijvert de laatste stofjes van haar echtvriends la-
kensche jas te borstelen... en tien minuten later
Itapt Pieterse de deur uit naar ,,de kaai" in 't
folie genieten van, z'n vrijen dag!
„Hola Pieterse jij aan de wal? hoe gaat
|het? Kijk eris hier, wat zeg je van zoo'n klus
risch
Werachtiig collega, dat 's de moeite waard
'n mooie zoö!...
„Voel eris!" Inviteert d'n ander „je zou
Eims kunnen, denken dat de grootste van boven
gge"!
I De juist gewasschen vingers van Pieterse woeien
pelangstellend in den glibberigen inhoud vin den net
Pak, die wijd-uit, op het trottoir neerlegt......
..Mooi goed dat 's zeker!" meent Pieterse;
ie w'm,trou^.h.eb J er V°°r betaald?" ünformeert!
tig stuivers; d'r benne d'r een eri twin-
die It ri? 's wat een d.ikke! vooral
e ^esprikkelde; dik genoeg om te kokeln.
tru.h v u n t ,te Vee' seld, beweertt Pieterse;
k 'e!? j er's v'er en twintig stuks in zoo'n
geliad voor 't, zelfde geld wat jij betaald hebt
tin
Dat 1... dat jok je! 't Kan eenvoudig nie;
zooeven zei Jansen nog dat 't geen geld was.'
nee vriend je bent mis..." valt d'n ander uit
Nou nou," meent Pieterse 't kan wel weze
dat k me vergis; hou je maar kajm!
Je hebt het mis, Pieterse kijk 's wat 'n
partij visch
Ga je mee om 'n glaasje?
*t I» nog zoo vroeg 'k ben juist uit mijn
kooi... en 'k wou zelf wat visch halen;... zegt Pie
terse.
Doch spoedig verdwijnen ze in t ..jeneverhuis"...
om 'n half uur later er nog druk pratend uit te
komen en met 'n gevaarlijk krakende handdruk
afscheid te nemen
Haastig vervolgt Pieterse zijn weg naar de kaai,
waar de Arnemutdsche vrouwen in haar bonte klee-
derdracht bij 'r korven zitten neergehurkt, kof
fie slurpend uit koppen als emmers, die ze met
beide handen aan den mond brengen...
,,Zeg 's Mie wat vraag jij voor dat bennetje
katviseh
„Kattevisch is doa kattevisch? dan weet
je glad nie wa visch is kerel! Veur twaelf stuu-
vers moa je ze meedraege..."
'n Verachtelijk neus ophalen, en onze vriend stapt
verder
,.Noe, wat zei jie doan?" roept 't mensch hem
nog achterna, doch Pieterse kijkt niet eens meer om
en zet koers naar de aanlegplaats van) d'Ostendenaer
Wel, schipper heb je nog 'n mooie kluts?...
schreeuwt ie, aan den kant staande naar den
schipper die op 't dek van zijn vaartuig rondschar
relt.
„Awa" klinkt het terug „kom 'n kaer an
boord van de schuutte 'k en gaan je ze goan
toogge... zelje...!"
Kwiek as ie nog is, springt Pieterse aan boord
van 't vaartuig en hurkt neer bij 'n mand met visch.
Z'n jas krijgt 'n leelijke knauw; z'n Jjroek een
decoratie van vischgrom, bij 't over de verschan
sing klimmen; doch dat is bijzaak
Met kennersblik beziet hij de visch gooit ze uit
elkaar veegt dan z'n vieze vingers af aan de nog
stijf gevouwen helder sehoone zakdoek om dan
opeens als teleurgesteld op te kijken en hoofdschud
dend te zeggen:
„Ze zijn niet groot sehipperke!
Awel ten doet ten doet... 't en is 'n g'hael
sehoone klusse d'r zien der gaen treffelijker an
't land gikomme"... is 't antwoord van den schip
per, terwijl hij een puts zout wate schept en
waaschijnlijk voo 't vesche aanzicht den inhoud
gedeeltelijk over de visch, de rest over de blin
kend gepoetste laarzen van Pieterse neerkletot...
Nou zegt Pieterse en wat moeten
vischjes kosten?
Bij voorbaat speelt reeds 'n smadelijk lachje over
z'n gezicht
'k En goan je 't sère goan zagge ik-kik; voor joen
kost g'hael dien affaire twae frankjes éepe gul-
de... en da meugde stief content zien; wèje...!
'k Geef je twaajf stuivers zestig cent!
'k En peins er nie van je ga ze d'r niien
veur hèn „hondeju" 'k ga je ze loate veur
tachtig cent... aJlez-
'k Geef je zeventig! biedt Pieterse die 'n paar
collega-liefhebbers ziet aankomen.
Naen ik 'k en gaon 't nie doenstijf-
kopt de Belg... 'k en overvroag nien!
Alright, zegt Pieterse jij moet het wete
maar ik betaal niet meer
Hij verwijdert zich 'n paar passen doet alsof
ie aan wal gaat doch 't schippertje laat 'm gaan...
Dan keert ie zich driftig om en zegt: Vijf en
zeventig dat 's m'n laatste bod!......
Tachtig g'n ocnime minder!
Dat geeft Pieterse niet; hij zou 't opgove voor die
schipper?... Nooit!....
'k Geef gren tachtig k doe t met 'k g-ef
ie vijf en zeventig én '11 glas bier...
't Akkoordantwoordt da visscherman te\ re
den knikkend; en Pieterse g uv.d.i't over z n p'in
de rive Ld...
Zoo 'n k'.uts voor vijf en zeventig cent denkt ie
nooit g-beurd... I
Als de netzak gjvuld is, klauteren zo aan wal- -
<r tan ze 't café binnen...
er zeven en twintig stuks!
„Dat 's cadeau meent de waai din; dan is
u goedkoopcr uit dan uw oollegi Zwart vnnmorge;
dio had er maar een ca twiniig voor lach i» cent...
Slol vo.g
die
XXXVIII.
•Het Spel in de School.
De schooi moei uus, evenals de op.ocdiag in het
huisgezin, aan den drang tot dom, io. sciuippcniien
ai beid die zoo'n wezenlik element van liet spei eer kin-
de. en uitmaakt, tegemoet komen. \va> ha. Pes.alozzi,
dio, hoewel niet <ae eerste, hel oude. wijsb.^insei lier
aanschouwelijkheid predikte en ia a.tijk b acht, frö
bel zijn tijelgeiwot,, was de man van de zelfwerkzaam
heid.
Ja, die hooggeroemde zelfw. rkzaamh. idDaar leer
den we al van, toen we vo„r oiid.r«ijz..r s.udoeixajii;;
dat moest een belangrijke factor van hu. onderwijs tiit-
niaktn. Dal moet je op het ondcrwijzo-seksamen Ook
weten te vertollen. Maar hei in ue p.aanjk toepassen,
t dat behoef je niet te Kunnen. Als er één goede vorm
van zeilwei kzaainlxtid voer de ki.uleren is, dan is het
toch zeker wel de handemarbrid. tin a s er één manier
is om de kinderen van ten musoa d.> gun uuidtelike. |>our-
sieliingen en begrippen te g.-vem dun is het wei door
diezehde handanaiorin. Bij «iet rekenen kun je papier-
utbeid toepassen; als je hot hebt over oinliek en op
ptrviiikidi. nkvinn, kun je .tan klei ve.schile.ida meet
kundige lichamen maken; bij de aa.drijkskuii-le kuui je
.ctielkuartcn van klei laten maken, verschillende vooi-
weipon van klei, karton, papier en hout vc: vaardigj.ij
l is hier de plaats niet oin dat voor elk vak in dm
b.ede tut te wvrken. .Maatr torgripasl op de velschillend»
vakken van onderwijs kan die naudunarbrid van onbe-
iekenbaar Voel nut zijn en met de invoering daarvan
iu de lagere schooi staan ;we dus twea vtio0ja ia éui
klap
ie. we geven ondeivvijs meer in overeenstcmmijig
met het wezen van het kind, dat is van opvoedkundige
beteekenis
2e. we verdiepen cn vcrduideliken jtaardaor meteen
het onderricht iu de gewone vakken, dat is van onder
wijskundige betekenis.
En dat dit maar geen gepraat in de lucht is, dat
bewijzen wei de vei-scuiilleniUic scholen, waar de handem
arbrid een belangrijk dooi van het onderwijs ui.maakt en
waar de resultaten van dat onderwijs zeker niet minder
zijn dan op de overige scholen. Zeker, ik weel wel, om
het onderwijs in haiidanaibrid in zijn voile omvang op
Ie nomen cn geheel tot zijn recht te doen komen,,
zal er aan allerlei prakiiese eisen voldaan moeien wer
den, w.o. d.e van 'Kleinere klassen zeker niet de minste
is, maar scholen als die 'van Swart te Haarlem en van
ljglhari in Den Haag, om er maar een paar to noe
men, zijn er toeh om te bewijzen, dat er ui de school,
zooais die nu is, met goede wil en liefde voor jd«
zaak. heel wat te bereiken is, en dat er dus nu zelfs
mot de sehooltoestanden zooals die nu zijn, voor anderen
nog heel wal te bereiken is.
Trouwens we zijn op de goode weg.
De tentoonstelling, gchouuwi van 1118 Scplember
j.1. te Amsterdam hij gelegenheid van 't Congres van
de Handenarbeid bij het onderwijs en iu de opvoeding,
bracht daarvan een heerlike getuigenis.
En de kolossale belangstelling, die deze lentooi stel
ling van vei-schillende kanten mocht ondervinden, is
een gelukkig teken voor de toekomst.
COR BRUIN.
bijwonen der ziekelijk-g.rekfè debatten. In'r.sscl.en heeft
tic Kamer t vandaag toch wojTuïël li r g.'in.akt... 't Af-
schukcten van een g oat brik Ik-g oa.ing uit de pu .odc
tol-KciSl draag, daar rut i rlijk t z.jiie toe bij.
Hoofds.uk linanciën liccft weer diverse cd: en
jeugdiger ko.iui uit de sloot doen halen. De hoer
Icensi.a, dia vroïj wanneer nu d_- Gommi.sie tot her
ziening van hel P.sou cel ,tii 1906 benoemd) mei haar
.appoit komt, h.efi Je vwaiderlijke ervaring opg:daan,
dat een lid d.v Commissie ham verzuke.dehet rap
port is kant en klaar; teen ander lid: In 1913 komen
we nog lang niet giroed... 1'uzzie! Ook deze af/pvaar-
digde tast in „de mist"... De heer Ter Laan wees te
recht op de noodzakelijkheid om vv iande ing te biengvi
in i'tJ w-ijzc. waarop de vele Haagsche ambtcnareni
hun salaris ontvangen. Men herinnert zich, dat onlangs,
een bediende bij den Pensioenraad er met f 3000 van
door ging, bij den belaalineeskr voor de heeica gebeurd.
Men zal nu ,iloor makkelijk af te lossen voorschot,
de menschen, wien „het koopje" vvei-d grieve: d. trach
ten tegemoet te komen. Maar de hoer ier Laan heeft
volkomen gelijkde „modus quo" deugt niet. De
menschen zijn dupe van oene regeling, vv-tarbij in ze
delijken zin de Staat feitelijk niet alle aansprakelijk
heid van zich kan schuiven
Do minister heeft dit laatste feitelijk erkend. En
beloofd, dat de Staal den bedrogen ambtenaren f/s
vergoeding en */3 voorschot zul geven. Wat zeker royaal
is. maar do noodzakelijkheid van betere regeling niet
wegneemt.
Minister Kolkman is leg-n rijwielbelasting cn heeft
zich „op de vlakte gehouden ten aanzien dei- vraag',
of de S.D.A.P. evenzeer recht heeft op vrijstelling van
Personeel" als bijv. Patrimonium", viaag door den
heer Ter Laan ter sprake gsbraent.
Ik moet nog erbij voegende Rijksklerken der be
lasting krijgen bij do volgende Begroeiing hun Sinter
klaas-s urpiise. Voor de r.st: ernstige ovei weging, etec-
tera....
Mr. ANTONIO.
t
Mijnheer de Redacteur,
Beleefd verzoek, een kleine ruimte voor onderstaan
de en nu voor het laatst over dit punt.
Vreemd keek ik op, toen de lieer Rod igues jeen
stuk inzond in uw blad Van 17 dezer over mijn schrij
ven van de vergadering 7 dezer te Kodhorn der S.D.A.P.
daar mijn schrijven meer was tegen den verslaggever
Wat is dit Is dit het egoisme in da S.D.A.P.-mannen
die meer tot ziah trekken dan noodtg is Volgens d.i
heer Rodrigues is liet, of ik niet had gehooid wa
de voorzitter had gevraagd, om van gedaanten 1e wis
selen. Doch wat geeft mij dat beloven. Dezelfde voo.
zit ter sluit hot debat eer u cn ik hadden afgehandeld
ie gaf mij iocn gelegenheid voor verder debat
De onbeantw-oordde vragen zijn den heer Rodtïgue
niet duidelijk, doch zie, geachte lezers, do stoompioc
gen en stoomdorschmachhies nemen al het werk wt'b
voor den arbeider, volgens spi\, en op een vo]g:r,dui
regel noemt dezelfde spr. hét een schande, pat de
arbeider zooveel uren pér dag moet werken. Daarop
heb ik gevraagdwaar komt d a t werk vandaan is
dat voor u, mijnheer Rodrigues, nog onduidelijk Dit
laad ik bij een leek 'nog niat gezocht, of waS het staal u
daar soms te dik
Nicuwenhuis, de grondlegger der S.D.A.P., door u
genoemd, heb ik gavraagd of diau toen of nu op den
verkeerden weg was, antwoordde u ook niet op. Was
die vraag dan zoo gepantserd f of was u bang dat u
uw eigen dwaalweg in het licht zou stellen?
Wat het Staatspensioen aangaat, is voer u een lapmid
del tegen beter weten in; houdt u hel voor, want da
S.D.A.P. wil toch zeker zulke verdiensten, dat meni
zich kan verzekeren! dus geen pensioen van den Staat.
Zoo u, geachte heer Hodrigues, weer uit spieken,
wat meer antwoorden voor
opname,
Den Haag, 19 December.
Wij zullen trachten 't dan, zoover te krijgen, dat
Zaterdag-mididag- Waterstaat is afgehandeld, in welk
geva. we a,s. Maandag en) Dinsdag niet zullen verga
deren. Binnen!. Zaken, Marine en, Oorlog blijven dus S113',- z(y'y wapen u met
liggen. En nog bestaat het gevaar, dat Waterstaat oveiilueela vragen en komt den burgers wat me.r waar-
B- i gereed komt. Want de breedsprakigheid van som vertellen,
mige heeren is onbegrensd!... dank voor
I De Kamer beeft vandaag van 10.35 ure tot half-
'ödrie gekeuveld over bet ontwerp betreffende de re
geling der salarissen van de belastiug-kommiezfejn
Da emoiumehtcn worden door vaste toe.agan \ervaiii-
g:n; het aanvangssala.E wordt verhoogd, evenals het
maximum, dat en hier heeft men de grools.e waar
de van het ontwerp voor da balanghebbcndjii, nu
spo'adiycr bereikt kan worclan. Da heei* Ter Laan bond
oen ha rdnekkigan strijd, aan teg.-n dan nieuwen »ang
Kolhorn.
m 'E
Dece 1912.
'*1 I
Jn. DIKSTAAL.
„Twee bier asjebiiaft", couunandecrl Pieterse aan
de juffrouw achter 't buffet...
A vous, santé! zegt de schipper en de inhoud
is in z'n keel verdwenen... ais Pieterse z'n gias nog
vol is...
Schenkt 'in nog eens in, Juf!
Asjeblieft Pieterse... en als ze de nelsak zi®!, ver
volgt ze
k Geloof dat 11 't zoodje hebt as ik 't goed zia;
jongans, wat 'n pracht van 'n vischze leeft nog!
Mag 'k eens ratten
Ja...
Eén veertig...
Ah, An lacht Pieterse één veertig als
of 'k maar g:ef wat ze viagonNee, die visch kost
me vijf en zeventig cents gaen halfje meer d'r zijn
van „assistent en legde in een-a
moer. dat er ongelijkheid van wedde zou
bracht "onder amn.e.iaivai van gelijken rang'. De minister
moest e enige malen herhalen, dat iiij de assisten.eite
wcnscht te behouden. Do Kamer stelde hem, gelijk,
u reeds bekend is, in 't gelijk. Vi uchtefoos streed de
Hooiiisdie lieer De Jong nog voor standplaats-toela
gen op den voet van Ide mi.i.ai.ien, die in gmieanten
woneai, waar belasting en schoolgeld zware offers vra
gen.
Toen 't op stemmen aankwam, stroomden de hee
ren uit den foyer binnen. En ditmaal kon men niet
zqggen: „les absents ont tont' Integendeel. Overal
was 't aLliuht gezelliger dan nu in de Kamer, bij het
mateloos en eindeloos uitpluizen van zaken, die men
in een klein uur had kunnen en behooren af te doen.
Over de breedsprakigheid der Kamer te wreklag n
is voor dan lezer haast even verdrietig als het moe.en
L! EXiDERKOEGIIAS.
Door de Hall. Maatschappij van Landbouw, afdec-
ling Helder, Wi rd Woansd.ig evnv A'geni'.an© ve gadéiing
moüe de uiismaak g-hcuden in liet Café" „Prins Hendrik te Julianadorp,
-Le zou Worden S> waar door dan heer G. van d.r Moten van Viaardnigan
ardingmi
cene lozing werd gehouden over het oude weip: „De
voor- en nadoelen van de waterstanden in de verschil
lende tijden van het jaar, ten opzichte van da bewer
king, bv-mes ing en opbrengst v. n den bcdem".
Spreker bsgah te zeggvn, dat do landbouw tegen-
wooidig andere eischen stelt den vo-orheen, en dat de
mtening van vravgrr, dat iomand die voor and r werk
niet geschikt werd gvaclit, altijd nog goed genoeg was
voor boer, thans niet meer opgaat, nu uit oen bodem
veel meer moet worden griiaald.
Omtrent de waterstanden in verschillende tijden van
hot jaar was spr. van tneoning, dat in d.m winier het
peil zoo laag mogelijk moet zijn, om luch'.lov'redii'il
in don grond mogelijk te maken, en vooial omdot ty
dors in net voorjaar de temperatuur, daar water mo/t
lijk warmte opneemt, te laag Ls om opneembaar plan-''
voedsel te tonnen.
be-
aat-
vredeu moest zijn. En tusschen al die geleerde kop
pen woonde ook Misiter Parkins. Natuurlijk droeg hij
een pruik e.. wel van kastanjebruin,- Eenige spaar
zame witte haartjes in den, nek bewezen, dat de
man zijn eigen haardos niet droeg.
Op een morgen, dajt het buiten bij stroomen re-
ger.de. zat Perkins v'met een zekere blijdschap naar
buiten te kijken, naar de straat, waai' de menschen
ónder parapluies in de plassen trapten. Velen ervan
hit.'den de paxapluie slecht op, zoodat het rap laats
van hen te beschermen, het water juist als van een
dakgoot op rug of mouwen liep. Dat, amuseerde mie
ter Perkins zoo, dat hij van tijd tot tijd een ver
genoegd grommen hooren liet.
'i'oen trad er een kantoorbediende) binnen, die hein
in zijn kinderlijk genoegen stooide.
„Er is een man, die zich Samuel Broekers noemt
en u wenscht te spréken," zei,de de bediende.
„Broekers?" antwoordde de advocaat. „Samuel
Bioekers. Wat wil deze Samuel Broekers, Ned?"
„Ik weet het niet, Sir. Hij zeide mij,, dat hi,
zelf moest spreken."
„Breng hem dan hter, Ned."
Dadelijk daarop trad de oude man binnen, legde
zijn viezen stroohoed op een stoel en zeide: „Goe
den morgen, Sir."
„Goeden morgen., mister Broekers. Wait verschaft
m.j het zoo groot genoegen? Waar handelt de zaak
over?"
„Er is sprake van vijfhonderd pond, Sir."
„Goed, Sir. Wat is er met deze vijfhonderd poiad?
Heb je een vordering van zulk een bedrag tegen
iemaiid. dien je wilt aanklagrii?','
„Hier is zij, Sir."
Daarop reikte Sam aan den advocaat een saamge
touwen papiertje over. Hert, was bepaald al lang
bewaard en had véle diensten blijkbaar al bewezen,
tenminste het was groezelig en op de vouwen al reeds
Hwnt?,rw-Inn, 'fi het Londensche advocatenkwartjer. doorgesleten,
dtp tt6n ziJ oi> hun dufe, groote kantoren, aan Perkins nam liet papier voorzichtig aan eu vouw-
e jijden dicht met boeken bezet en wroeten en de bel open. Het was een half foliovel, waarop in
do Engeische taal al vrij onduidelijk het volgende
3~i- «ir Hoit iu «tuur-
15.
I Do liec-le namiddag en een deel van den avond vei -
fliep 7>,ju moedeir kwam niet. Hij werd voor het
fjvondefen nepen en moest dus naar beneden naar
r® eet;::!Toen men reeds aan, het dessert was, ver-
Nheen zijt: moeder.
-,ik ben wel wat te laat," zeide zij met groote
ft «T.Gclijkheid tot den kellner, die haar bedienen
"loos,;, „maai- het was ook zulk een ontzettend weer."
I „Het heeft niets te beteekenen," zeide de man
't< fd.
„Waar was u?" vroeg Gaston.
1 „bij den dokter," antwoordde zij kortaf.
„Zoolang," kwam er over Gaston's lippen.
„Andere menschen zijn er nog veel lantger,"
Wcordde zij kregel.
Gaston keek haar aan, zij scheen hem ongewoon
oteek en vermoeid.
„Weet u dat mister Green er vandoor is?" vroeg
1 een oogenblik later.
>.X"eon, hoe zou ik dat moeten weten?"
»Bt ben bij hem geweest. Hij woont niet meer
°1' zijn kamer, heeft ook geen adres achtergelaten
^'tarhec-n ot hij getrokken is."
„Maar w„„ gaat mij dat aan?" vroeg zij ongedul-
's ei' geprikkeld. „Wees blij, duut de kerel weg is."
"Hm!" aoo liet Gaston weder hooi-en en zeide ver-
aei' r.ieta.
HOOFDSTUK IX.
J v ïf foliovel waarop
van alte kanten, wikken en wegen, beu^ Victor^. voor oe en
klanten veelal als <iiLucnc|n. e" hi dit kwafGer e l van vijfhonderd P meit zefl pr«-
knepei is, gooien ze lurn weS- J' uiet alleen de b i rte dat ik hem
werd de gerechtigheid gemankt, waar," doc de Oeioi
Londeu, maar een, groot deal van E t,
cent rente voor het bedrag zal terugbetalen, op den
dag v.aarcp mij deze schuldbekentenis zal worden
gepresenteerd.'"
üidney, den 23 November 18...
SAMUEL SCHEPPERS."
Perkins lachte kort en droog, dan zeide hij luimig
„Wei die wissel is een heel goede. Daar is niets
tegen te zeggen, al is hij ook 10 jaar oud. Dat doet
niets ter zake. Maar zoover ik weet is de schuldenaar
dood
„Dan weet u neg niet heel veel," zeide Samuel
Broekers.
Perkins hief heit hoofd op en keek den oude® ma®
een oogenblik scherp aan. „Hoe bedoel je dat, mie
ter Broekers?" vroeg hij.
„Ik bedoel ermee, dat de schuldenaar nog niet
dord is." <~itwoordde Sam.
I Mister Perkins wreef zich eensklaps zeel' driftig
langs den neus en keek een oogenblik zeer naden
kend voor zich. Misschien dacht hij er aan, dat Sam
u ondanks het vroege morgenuur wat diep 1n 't glaasje
had gekeken, of om een andere reden niet helder var
hoofd was.
Dan echter zeide hij duidelijk en scherp: „Veroor
loof mij mister Broekers. Wij moeten het over deze
zaak volkomen eens zijn. Er zou anders een mis
verstand kunnen ontstaan. Voor eenigi n tijd onder
nam mijn hooggeëerde collega Sin ping een erfenis
zaak hoe men dat aan zulk een man die zooveel
drinkt kon toevertrouwen, is een onoplosbaar raadsel
ou staat ook buiten deze zaak. De erflater in deze
zaak was evenwel een zekere Samuel Scheppers uit
Hoiiingwood, die in Parijs onder den) naam van mar
kies d'Aigre geleefd heeft. Is deze Samuel Schep
pers de ondi-rteekenaar van dezen wissel?"
„Juist dezelfde, zoo zeker als dit mijn eigen hapd
Ls."
,,Ee van dienm an beweert ge, dajt, hij niet dood is?
„Jawel, mijnheer de advocaat," antwoordde Sam
besJmt,
Pèrkins schoof in een, aanval van verbazing of ver-
V1' „oir
„Vooruit er mee, al is zij ook zoo lang als da
eenentwintigste Juni zelf."
„Vooruit dan. maar," zoo begon mister Broekers
zijn verhaal. „Ik kwam in Sidney op het schip. Wij
hadden een halfvolle lading, gedroogde visch, geroos
terd v.'eesch, al Ier heinde goedkoopen rommel, als oor
bellen en dat) gedoe, gereedschappen, stoffen, en de
hee e hoop was m.itschien neg geen honderd pond
waard. Over het doel van de reis werd aan boord
geroep gerateld. Dan weer zou hot een verborgen scha
ge'cten. dan heette het een gewone ruilhandel met de
bewoners van een eiland.
„Men sprak over zcerooverij, een aanval en nog
meer van d'ajt mooós maar ik bekommerde er mij
weinig o,m. Die zaak ging mij niemendal aan. ik had
het schip te sturen en kreeg daarvoor mijn loon.
Dat was ajtes. Wij liepen uit met een goeden wifcud.
Toen wij drie dageu in zee waren, beval mij de
kapitein de koers Noord te nemen, zoo op de Caro-
line-c''and«n af- Het eerste eiland dat wij aandeden,
wai Kkusu, een woest, door de zon verbrand oord,
met weinig inboorlingen alis bewoners, die elkaar,
,i ker louter uit vermaak opvraten."
„Ve.oorloof mij even, Sir," viel Periunp den ouden
zeeman in de rede, „voor zoover ik weet liggen er
in de Zuidzee heel wait eilanden, en als ge u bij eik
eiland zoolang ophoudt, kan het wel eeniigo dagen
duren eer ge klaar bent of misschien kom ik nooit;
te we'en, waarom gij kunt, beweren, dat deze Sa
muel Scheppers nog leeft."
„Ik..
„Vertel nu alleen wat bepaald noodig is. Hebbek,
wij de reisavonturen in de Zuidlzee noodig, dan kun
nen wij daar wel weer op terugkOEieïi."
„Mibtier Perkins, u moet, weten, wat ik weet, dan,
zult w ook geiooven, wait ik geloof. Maar u heeft
e'gti'ijk gelijk. Het is niet noodig u al die kruis
en dn aaltochten te schilderen, dae ik in dio 7 jaar
met d Victoria heb gemaakt. Slechts zooveel wil
•k u nieedeelen: er werd ineeestal bij nacht bij de
e'ktfKlen aangelegd of in een haven gewerkt.. Ik sliep
tuiiietine /iin pruik van rechts naar links en keek dan natuurlijk in mijn kooi, want wapneer het schip
•,•1.1 .1 r.,f..<<«*Mnn oan stil 1 j rr hiul rl a «t n ii-nm o ti notnurliilr nlnmondnl
dar" veer vertwijfeld den stuurman aan.
„Op welken grond beweert, ge dat?" vroeg hij
ca n
11
„Dat is een lange geschiedenis. Zal ik u rite eejns
vertellen?"
stil lag, had de stuurman natuurlijk niemendal te
doen. Maar dit bemerkte ik toch wel, dat het veelal
me' de lading van de Victoria eu dien ruilhandel nog
al luid en vreemd in zijn werk ging. Onze luldjct
hadden telkens verwondingen, scho'.e® werden er gv
