t.
Grepen uil Land- en Tuinbouw.
Voor Dammers.
Een Hypotheek.
Zaterdag 4 Januari 1913.
56e Jaargang. No. 5240.
DERDE BLAD.
éÊÊt. ÉtU
M B
b n
B
jj§
m p
1
B
BI
H
im
éH
Het kind en de school.
r
«4^1
1 JANUARI 1913.
Aan alle lezers dezer rubriek, in 't bijzonder aan hen,
die door (hunne belangstelling en medewerking mij het
werk zoo aangenaam maakten, bied. ik ,mijn beste
wensahön voor 1913. Voor vele gelukwenschen, mij'
uit den lezerskring gezonden, hartelijk dank.
D. DE WAARD.
1 Ged. Botersloot 9, Rotterdam.
ktjrr*1
SLAGZETTEN IN DE OPENING.
1. Wit: 31—26. Zwart: 16—21.
11-16.
7-11.
2- 7.
20—25.
25 34.
19—24.
13—24.
14-19
PARTIJ
Zwart.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
36—31.
31—27.
37—31.
34—30.
41—37.
39 30.
30 19.
33—28.
1
6
11
16
21
26
31
33
41
46
o
10
16
20
25
30
35
10
45
50
Wit
De laatste zet van zwart was fout; nu kan wit
den volgenden damzet doen:
10. Wit28—22. Zwart17 28.
11. 32 14. 21 41.
12. 47 36. 10 19.
13. 26—21. 16 27.
14. 31 2.
Nu kan zwart jioor 38 of 1116 de dam weer
afnemenwit heeft echter een schijf gewonnen.
Ook in de volgende opening doet wit een mooien
laet.
Wit31—27. Zwart17—21
1.
2
3l
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
36—31.
31—26.
34—30.
39 30.
30—25.
25 14.
44—39.
41—36.
33—28.
12—17.
20—25.
25 34.
14—20.
1823.
9 20.
4— 9.
8—12.
20—24
Nu voigt een interessant damzetje.
11. Wit: 28—22. Zwart: 17 28.
12. 26 8. 3 12.
13. 35—30. 24 33.
14. 38 18. 13 31.
15. 32 3.
De toepassing van dezen sLagzet in een partij vond
«fin onderstaande stelling plaats.
Zwart
rt wit
Stand zwart. 13 schijven op: 3, 6, 9, 11, 13 tot 16,
19, 23 tot 26.
Stand wit, 14 schijven op: 28, 30, 32, 34, 35, 37
tot 39, 42, 44, 45, 48, 49 én 50.
Zwart wint nu door
1. Zwart23—29.
2. Wit: 34 23. 25 43.
3. 48 39. 26—31.
4.
5.
6.
37 26.
26 17.
38 20.
16—21.
11 33.
19 48.
EEN ZWARTE RIJST.
Het volgende is ontleend aan het Verslag der
Rijkslandbouwproefstationp over 19111912, 'twelk
ais no. 0 der Verslagen en Mededieelijhgen van de Di
rectie van den Landbouw In November jl. is ver
schenen.
Het verslag wordt aan verschillende officiëele per
sonen, aan land- en tuinbouwvereenigingen gezonden,
waardoor voor alle belanghebbenden eigenlijk d)e
gelegenheid openstaat van de daarin vervatte mede-
deelingen kennis te nemen. Bovendien is het werk fin
den boekhandel te hekoimen-
Een verslag als het bovengenoemde is nn wel geen
lectuur van de aangenaamste eoort, maar nuttig Is
het zeer zeker.
We willen fn dit artikel ons alleen bepalen tot een
bespreking naar aanleiding van het medegedeelde in
hoofdstuk V van hert, verslag, 'twelk is te vinden van
bladz 6270. In dit hoofdstuk wordt nl. verslag ge
daan van den dienst ter opsporing van vervalschin-
sen in voeder- en mest3toffe|n. Dezer dienst werd uit
boetend door twee controleurs, welke resp. werk-
te? In den ambtekring van die proefstations te Maas
tricht, en te Wageningen.
controleur, verbonden &an het Rijkslandbouw -
Proefstation te Maastricht, verkte van Januari
1908 tot Juli 1909 in het ressort Hoorn.
Omtrent dien dienst v&A de^ze controleurs melden
*0 het volgende.
Reeda sedert 1902 zijn. oorspronkelijk op verzoek
van het Nederlandsch Landbouw-Comltë, door de Rijks
landbouwproefstations overal in het land enquêtes
gehouden, teneinde de samenstelling na te gaan, aan
vankelijk in hoofdzaak van, voedferstoffen, die, bui
ten alk- controle om, fin hoofdtaak door den kleinen
landbouwer en den boerenarbeider gekocht werden.
I11 de meeste provinciën werd krachtigen steun on
dervonden, zoowel van bestuursleden van coöperatieve
aankoopvereenigingen als van de verschillende groo
ts landbouwcotiporaties.
Zoo werd in den amhtskring van het Rijksland-
bouwproeftsation te Hoorn reeds in 1906 en 1907
door de Hollandsche Maatschappij van Landbouw, de
Vereeniging tot ontwikkeling van den Landbouw fin
Hollands Noorderkwartier en deti Provincialen Noord-
hollandschen Boerenbond in samenwerking met elkan
der een monsternemer aangesteld. De bedoeling was
op verschillende plaatsen in het gebied dier veree
nigingen monsters te nemen van geleverde landbouw-
verbruiksartikelen, voornamelijk voeder- en meststof
fen, teneinde dJe aan het proefstation te laten on
derzoeken en de uitkomsten van het onderzoek te
publioeeren met vermelding van de leveranciers en,
verdere bijzonderheden, ongeveer op de wijze zoo
als de Friesche Maatschappij van Landbouw dit reede
veerscheidene jaren had gedaajn.
Uit het resultaat van deze in verschillende provin
cies gehouden enquêtes bleek, dart op schrikkelijke
wijze geknoeid werd. Teneinde d5t euvel tq be
strijden, was het noodig meer systematisch te werk
te gaan.
De Rijks landbouw proefstations sloegen nu zelf de
hand. aan den ploeg, nadat onder hare officiëele
werkzaamheden ook was opgenomen: „het opsporen
van vervalschingen van veevoeder, meststoffen en zaai
zaden". De aanstelling der twee bovengenoemde con
troleurs was hiervan het gevolg.
De controleurs nemen in opdracht van den direc
teur van het proefstation, aan welks dienst zij zijn
verbonden, monsters van meststoffen, voederstoffen
en zaaizaden, welke huiten alle controle om gekocht
worden- De uitkomsten van het onderzoek dier mon
sters worden, indien zulks wenschelijk blijkt, be
kend gemaakt.
Voor de landbouwers zijn aan, het onderzoek van
de door den controleur gelnomein monsters hoegenaamd
geen kosten verbonden.
Jn de eerste plaats wordlt in die streken een
onderzoek ingesteld, waar het proefstation vermoedt,
dat verdachte waar wordt geleverd. Met aldaar ge
vestigde landbouwvereenigingen of particulieren stelt
zich de Directeur van het betreffende proefstation
fin verbinding, waarna de controleur, na zich plaat
selijk van de heerschende gebruiken bij aankoop van
voeder- en metsstoffen op de hoogte te hebben ge
steld, tot het nemen der monsters overgaat.
Men kan dus m&ar niert den controleur bij zich ont
bieden om de gekochte waar te doen, onderzoeken.
Na deze inleiding vermelden we thans enkele bij
zonderheden uit het verslag over den opsporings
dienst van vervalschingen.
De controleur, verbonden aan het Rijkslandbouw
proefstation te Maastricht, nam van 1 Juni 1911
tot 1 Juni 1912 394 monsters voederstoffen.
Van de 196 monsters lijnkoek- en -meel waren, 72
ya,n voldoende zuiverheid, d.i. ongeveer 37%, en 124
van onvoldoende zuiverheid, d.i. ongeveer 63%.
97 Vah die monsters bevatten stoffen, welke van
Aature vreemd zijn aan lijnzaad en er dus opzette
lijk aan toegeve>egd waren.
Van 11 monsters grondnotenmeel waren er 9 onvol
doende zuiver.
Van 4 4 monsters rijstvoedermeel waren 39 onvol
doende zuiver, wegens het bevatten van zeer veel
rijstdoppen.
Van de 7 monsters gekocht onder den naam phos-
phorzure voederkalk, bevatte een monster in het
geheel geen phosphorzuur, maar bestond uit krijt
met een geurgevende stof. Twee andere monsters
bevatten slechts 13.7 en 8.2% phosphorzuur. Bijna
zonder uitzondering was de prijs te' hoog.
4 Monsters van een stof, afkomstig van een han
delaar en aangeboden ouder den naam van kalver-
meel, kostende f 25 per 100 KG., bleek arsenicu,in
houdende phosphorzure kalk te zijn.
Grondnotenschillen, rijstdoppen, eacaodoppen, kof-
fiedoppen, zand, krijt e. d. vormen blijkbaar een
geliefd materiaal voor heeren vervalschers.
Van de 58 monsters meststoffen zijn de resultaten,
niet zoo ongunstig. 1
Van de 19 monsters Thomasiphosphaatmeel waren. 6
niet echt. Daaronder waren er twee met ongeveer
4% phosphorzuur. Samengestelde meststoffen, aange
boden als grammest, guano, opgelostei Peruguano en,
dergiijke, bleken, naar het gehalte gerekend, in den
regel te duur te worden betaald.
Omtrent de resultaten van den opsporingsdienst
van vervalschingen 111. den ambtskring van het Rijks
landbouwproefstation te Wageningen melden wij
nog het volgende:
Van 169 monsters lijnk^k en -meel waren er 60
vervalscht, o.a. met grondnotendoppen, rijstdoppen
katoenzaadbasten, wilde motserd, tarwestof, eacao
doppen, deder, katoenmeiel, maïsmeel, soyameel, aarde
achtige bestanddeelen en minerale olie.
Uit bovenstaande blijkt, zegt het verslag, tiet er
nog vele minderwaardige artikelen, in hert bijzonder
in den handel van veevoedermiddelen, aan de markt
gebracht worden.
Groote concurrentie in den handel, misplaatste zui
nigheid bij vele landbouwers, welke zich o.a. uit in
het ingaan op .zulke goedkoope aanbiedingen, dat
goede waar er niet voor is te leveren, financiëele af
hankelijkheid vaak van den boer tegenover den han
delaar, geringe ontwikkeling en onverschilligheid bij
vele koopers e. d. werken het bedrog in de hand.
Dat ook fin den ambtskring van het; Rijksland
bouwproefstation te Hoorn de toestand niet geheel
zuiver was, bleek uit de Verslagen der Rijksland
bouw proef stations 19081910. In 1908 werden door
dit proefstation 7 waarschuwingen aan handelaren
verzonden. Deze waarschuwingen bleken zeer gun
stig te werken, wat werd versterkt door de mededee-
ling van den uitslag van het onderzoek aan den koo-
per van het bemonsterde artikel.
In het artikel mengvoeder voor kippen bleken
vooral ten opzichte van den prijs toen ook verkeer
de toestanden te bestaan-
Overigens kan hier met voldoening gemeld worden
dat de toestanden in den voeder- en mesthandel in
dirt deel van het land in 1908 zeer bevredigend
werd bevonden en eveneens in 1909.
Toch blijft het zaak ook hier door analyse van de
waar te blijven onderzoeken, of hert vertrouwen hij
den handel goed g< plaatst is. Voor den eerlijken han
delaar kan dit niet ander» dan aangenaam zijn,
omdat gunstige analyse van zijn waar door 't proef
station zijn vertrouwen onder de koopers zal ver
sterken en de beste beste wapenen zullen blijken
te zijn in den concurrentiestrijd met leveranciers van
vervalschte waar.
XL.
Eenvoud in de opvoeding.
men UJLKWljUS zcgg'n. rui mei ïwaii x»
ten Mooie, ruime, vr«olijke schoollokalen en speel
plaatsen, flinke school pauzen, verminderd huiswerk,
ichoolvvandelingen en -reisjes, meer vrije middagen;
kindervoorstellingen, bioscopen, sport en wedstrijden
dit alles en nog veel moer wordt, zoo t al mek
overal reeds genoegzaamj is ingevoerd, aanbevolen
en nagestreefd. Zou men langs dezen weg dcjti
vea van minder arbeid en steeds meer gynot, intns-
schen werkelijk een gelukkiger jeugd kweekont
Vele aanhangers van „V betering en Vereenvoudi
ging van Examens en Onder -js zoeken de fouten
van ons hedendaagsch opvoedingsstelsel alleen In de
school. Die moot hervormd, verbeterd, aangenamer
gemaakt; dóór heerscht overlading, die maakt de kin-
ueren humeurig, overprikkeld, zwak en zenuwziek...-
Ais de ouders zich eens wat meer afvroegen, wat
zij zelf konden doen, 0111 hun kinderen beier bestand
te maken tegen de moeilijkheden, die nu nog het kin-
der-, later het groote-mensahenIeven hun opeg
Zeker, in onze scholen dient nog heel wat veranderd,
vereerryc 11 digdbesnoeid! 1 Maar in onze gezinnen f Of
liever, in hetgeen van 't gezin uit, voor de jeugd wordt
gedaan want in het gizin zijn da jsiigi, ii dikwijls
niet veel meer dan om te eten, te slapen, en
't huiswerk gauw even af te raffelen.
Overlading cp ondrrwijsg bied wjoixfe bedredenMaar
die andere, zeker niet minder schadelijke, dut te veel
aan genietingen van ailcrleid aard, die ongemerkt, door
den geest des tijds, de geheele maatschappij zóó ver
raderlijk is binnengeslopen, dat men er zich, zoowel
voor volwassenen ais hinderen, nauwelijks of niet van
bewust is
We zijn in December, de feestmaand in onze jeugd,
oe maand bij uitnemendheid voor huiselijke, gazcll gy
feestviering. De St. Nicoiaas-avond, in den vooravond
voor de kinderen, later dunnetjes nagevierd door de
groote menschen. Het Kerstfeest, min of meesr als
vrome, in alle gevalrustig; viering van vrije dagen
in 't gezin.
En nuOp 6 Dec. is do eerste vraag yan de leer
lingen aan elkaar: „Tot hoe laat zijn jullia (grooten
en kleinen met elkaaropgebleven?'' En wie het
in zijn ve.-slag tot mil d .'macht kan breng n, voelt
zich trotsch. „Hoeveel pakjes heb je gekregyn?" Het
aantal, ziet g', daar komt het op aan!
t KersIfeest heeft langzamerhand, dank z'j ons cos-
mopclilisme, meer „cachet'' gek regen dan da ouder-
wetsche St. Nicolaasavond, en wordt dus in zekere
kringen gwierd als in 't buitenland, zonder dat iintus-
schen de 5e Dec. zich over minder belangstelling be
hoeft te beklagen. Wie dus de schitterendste beschrijving
kan geven van zijn Kerstviering, van de grootte van
zijn Kerstboom, het aantal gasten, den sla pol geschen
ken (die is weer do held onder zijn medescholieren.
Na de Kerstvac. komen de kinderpartijen, met of
zc-nder tooneel-uitvocringan door die gasten. Luister maar
weer haar de gesprekken, dan dag na zoo'n feest dooi
de bleekziende geeuwende leerlingen tusschen (of in]
de schooltijden gevoerd). „Hoeveel dansen heb je ge
had P Was er ijs? Wat heb ie gekregen?"
Ja, „wat heb je gekregen. Het kan er niet meer
mee door, dat men kinderen uitnoodigt om zich te
komen vermaken ieder der kleine gasten behoort een
cadeautje mee te krijgen dat thuis in de overvolle speel-
gced-kast (of, a.ls bonbons, in de overvolle maag) nau
welijks meer geberg-n kan.
„Foei, wat een overdrijving!" Ik acht u gelukkig,
lezer, die dit kunt zeggen en dus niet,- zooals ik, het
beeld dat ik u voorstel, uit uw gezin of omgeving
kent. 't Is geen fantasie; 't is uit de sahool ge
klapt! Zelfs het woord „cachet", in 't verband hier
boven door een vijftienjarige gebruikt.
Maar, zegt g% gelukkig beperken zich deze uitwas
sen tol een klein gedeelte der schooljeugl; tot de „upper
ten". Is intusschen de kwaal niet evenzeer, zij' bidt
in anderen vorm, aanwezig hij1 de minder gegoeden P
Wel wheft zich reeds menige waarschuwende stem
tegeh de bioscopen, zooals ze in onze dagen, worden
geëxploiteerdmaar welke ouders vatten liun laak
ernstig g-noeg op, en zijn bij machte, om voor hun
kinderen bij dit goedkoope vermaak voldoende matig
heid te betrachten? En hoeveel (helaas, hoe weinig!)
gezinnen vindt men neg, waar een gezellige avond met
lectuur en gesprekken, door ouders en kinderen sa
men doorgebracht, tqt de genietingen wordt ge
rekend
„Ik kan tot mijn spijt uw uitnoodiging niet aanne
men!" zei ongeveer twintig jaar geleden een lief twaalf
jarig meisje. „Ziet u, dit is juist de avond dat papa
voorleest; dat is zóó iets heerlijks, dat wil ik nooit
missen". Ook dit is uit de school geklapt, leizen
Maar van twintig jaar geleden.
Is het wonder, dat onze kinderen weinig kracht
en liefhebberij over hebben voor hetgeen de s.chool
mag verlang mdat zij meer en meer als recht gaan
eischen, wat vroeger, als bijzonderheid, blijde uitroepen
van veirassing ontlokte; dat da invloed der ouders op
de opgroeiende jeugd steeds vermindert 1} en zij1 zuch
tend moeten erkennen „We vinden dit en dat wel niet
goed, maar doe er eens iets aan
Sluit u aan, ouders, zoekt steun bij elkander, zoo
hel anders niet gaat! Sticht desnoods een „Vereen'g'ng
tot bevordering van den Eenvoud bij' de Opvoeding"
of neen, er zijn vereenigingen gmoegbevordert zelf
dien eenveud! Laat ons terugkeer en tot betere inzich
ten omtrent wat werkelijk het geluk van een kind,
ook voor den lateren leeftijd, aankweekt.
B. M. COI1EN STÜART.
1Dezer dagen kon men in de bladen, naar aan
leiding van relletjes in de Middelb. KoLon. Landbouw
school te Deventer lezen: „Met deze zienswijze der
directie (n.1. dat jongelui tusschen 16 en 19 jaar niet
erkend moeten worden als „op kamers wonenden.'
doch als opgenomen in den huiseiijken kring] stem
den bijna alle ouders d'rr leerlingen in, op twee na
tei-wijl enkele andere ouders tot hun leedwezen er
kenden, in deze niets aan den zin van hun zoon te kun
nen veranderen.
J 7
(Vlij naar liet, Frunsch.)
„Wat hapert er vandaag toch aan bij Rainel?
fluisterde Felix Bruel, schrijver op een procureurs
kantoor. den deurwaarder Adolphe Robertet toe.
,,'t Is mij een raadeel!"
„Dat zal me een genoegen zijn. hem als tafelbuur
over ons te hebben."
„Och kom! Daar zullen wij wel aan wennen.
Hij heeft toch heel wat tijd noodig om zijn
handen te wassehen."
„Jawel, dat kennen we; juffrouw Henriette zaj wel
in dê buurt zijn. Een gekheidje met haar maken, on
der het handen, afdrogeta; laat hem maar loe
pen hoor!"
„Och, ik geloof niet dat hij in de stemming is om
aan gekheid te denken...; 'ik ben wel niet nieuws
gierig, maar ik zou toch wel eens willen weten, wat
hem óverkomen ia." zei de deurwaarder en gluurde
door de glazen deur, waardoor men juffrouw Hen
riette achter likeurflesehjes aan het; buffet zag zit
ten, bezig met eien handwerkje.
St., daar te-ie." fluisterde Bruel.
Goeden avond, heeren," zei Julieh Rainel, bin
nenkomend, met een stem die eer melancholiek dan
treurig wa».
En zonder er iets aan toe te voegen, vouwde hij
zijn servet uit elkander en begon te eten.
Sedert vier jaar was het trio zoo hij de maaltijden
bij elkaar. Sedert vier jaar ontmoetten zij «Jkaaj
in het „gereserveerde" vertrek van het restaurant Fer
ro, het beste restaurant van Verdelais. lederen mid
dag en avond plaatsten ze zich weer aan
den grooten tafel: Bruel. de schrijver op het Pr®£j"
reurskantoor, Rober«t©t, de deurwaarder en
nel, de bela^ting-inner.
Eu over dit trio van onvrijwillige vrijgezellen had
den de goede bewoners van Verdelais schik en ze ze -
den tot elkaar: _T
Wel' Wie van de drie zou de mooie Henrie te
tot" vrouw krijgen? Wie van de drie zal de twee
andereu den hult voor den neus weg kapen?
De buit bestond mede uit een niet te verwerpen
huwelijksgift, want papa Perro, die zijn zaak ver
stond en zijn gasten niet met lekkere beetjes ver
wende, moest een aardig sommetje hebben wegge
legd, dat op een gegeven oogenblik, hls de ware
Jozef maar voor zijn dochter zou willen komen, als
(lokaas zou kunnen dienen omnatuurlijk wilde
papa Perro zijn dochter niet aan den eersten den
besten geven... en daar zij geld had, moest er ook
nog wat geld bij komen, maar dan moest het ook
een deftig, een heel deftig persoon zijn!
Maar juffrouw Henriette, die op een kostschool te
Bordeaux haar opvoeding had genoten, zou bij een
mogelijke keuze iets heel aDders den doorslag laten
geven als haar vader... Ten eerste wilde ze zelf
kiezen en niet voor zich laten kiezen, en ten twee
de behoefde „hij" naar haar meenjng niet rijk te
zijn, als hij maai' een goede dosis liefde meebracht,
want: „Het geluk zit 'm niet in rijkdom".
Henriette was in dit opzicht bepaald heel onprak
tisch.
Op den bewusten avond, waarop we het drietal
aan u voorstelden, was Julien Raitoel erg terneerge
slagen. Het diner ging heel saai in zijn werk, want
Bruel en Robertet; dorsten niet met elkaar te gaan
praten. Nauwelijks was het dessert afgeloopen, of ze
maakten zich dan ook zoo gauw mogelijk uit de
voeteu en lieten hun kameraad aan zijn lot over.
Rainel, die aan tafel was blijven zitten, steunde
zijn hoofd in zijn handen en deed zijn oogen toe.
Onduidelijk, half-gebroken, mompelde hij de woorden:
„Mijn eer...! Hoe moet ik aan het geld komen?
mijn toekomst is weg."
Hij had daar zoo een klein poosje gezeten, toen
hij plotseling een hand op zijn schouder voelde leg
ger,, en een stem vlak bij zijn oor fluisterde:
„Bent u niert wel, meneer Julien?"
„O, jufrouw Henriette, wat maakt u mij daar aan
't schrikken!!" zei de jonge man, opziende.
Een oogenblikje zagen ze elkaar zonder te spre
ken in de oogen.
„Neen, neen," zei hij eindelijk, „ik ben heel wel.
er scheelt mij ntets."
„Waarom ziet u er dan zoo treurig uit?"
Hij zuchtte en antwoordde niet.
Het jonge meisje begon opnieuw: „Als u 't mij
wilt zeggen, dan kan ik u misschien helpenu
bent hier zoo alleen, zoo eenzaam in ons kleine
stadje... u hebt hiier niemand wien, u iets toevertrou
wen, kunt... Het is misschien heel dwaas wat ik daar
zeg... maar u ziet er ook zoo ongelukkig uit...
Zo sprak heel zacht en moeilijk, met neergesla
gen oogen, en draaide aan haar handwerkje, haar
stem beefde, hoewel ze probeerde kalm te schijnen.
Weer een pauze. Toen maakte de belastinginner 'n
beweging alsof hij de hand van het meisje wilde
grijpen:
„Henriette! Juffrouw Henriette;" meer kon
hij er niet uitbrengen.
Eindelijk, toen het hem gelukt was zijn opgewon
denheid. te boven te komen, zeide hij: „U bent a
te goqdveel te goed.ik zal u alles op'
biechten. U wilt werten wat de oorzaak vajt mij 11 toet
righeid is. Goed dan: weldra zal ik met schand
overladen Verdelais verlaten... O, God! Nietwaar, 1
weet dat ik gister in Bordeaux ben geweest?"
„Ja, ik heb u niet aan tafel gezien."
„Ik heb diien avond in het Casin/o doorgebraelit
Ik iieb gespeeldik heb verloren meer dan ij
bij mij had... 1500 francs, op mijn eerewoord terug te
betalen.... vanmorgen toen ik terugkwam heb ik de
1500 francs uit de kas genomen en ze naar Bordeaux
gestuurd .Een speelschuld, een eereschuldik moet
binnen 24 uur betalen...
Ik dachtin vier of vijf dagen leg ik het pmt-
biekende geld weer in de kas, ik wilde óf aan' vadufr
schrijven, of mijn muntenverzameling verkoopenmaar
in elk geval zooi biet geld voor het einde diei" wejak
weer in de kas zijn... en nu een uur geleden telegrafeert]
mijn collega uit Baisac inij„.Kasrevisie morgenochtend
bij1 jou". U kunt nu mijn toestand begrijpen, juffrouw;
Henriette!"
„Is h et ander? niet riep het meosje bijna vroo-
lijk uit.
„Maar het js verschrikkelijk. Ik ben radeloos....
wanhopig' en opnieuw sloeg Rainel de handen voon
het geizicht.
D.ep bewogen, aarzelde het 'meisje met een antwooid,
en toen, om maar iets te zeggen, zonder het 'zelf te ge-
looven, met het gevoel alsof het maar een fraze wast
zeide ze
„Maar 1500 francs is toch geen groote somdie
kunt u hier toch gemakkelijk bij elkaar krijgen; voor
een paar dagen 3uit u die toch wel kunnen leenen... -
„Neen, zulke goede vrienden heb ik niet, en hoe
zcu ik er iemand om kunnen vragen; dat zou mij
als ambtenaar direct verdacht maken."
Weer een seconde van diep stilzwijgenweer troffen
hun blikken elkaar, en het leek wel of de mooie bi-uine
oogen van Henriette vochtig waren.
„Meneer Julien, als u wilt!"... De woorden werden
zoo zacht uitgesproken, dat Julien het nauwelijks kou
hooren, en toch beefde hij er van.
„Als ui 't goedvindt...."
Hij greep haar hand en hield die vast in de zijne.
„Ik hoop niet dat u meent dat ik een bijbedoe
ling heb -dat ik u misschien verplichten wil... Maar,
als u 't goedvindt.... ik heb het geld hier... het is
van mij.... Papa beeft 't mij g g-ven... neemt u 't dus
maar.... Anders wordt het voor mij naar de spaaibankl
gebracht...."
Ze zuchtte, alsof ze een zware taak had 'volhmchfj
Twee groote paarlen schitterden aan haar lange bruine
wimper en vielen vervolgens op. de hand van jkn
jongen man, die nog altijd die van Henriette hield' orn-
Klemd.... Merkwaardig, nu waren Julien's ocg'n voch
tig, teivvijl de hare helder stonden... Wat was hij)
toch een dwaas geweest! En wat een egoïst! En hoe
ondankbaai Totnogtoe had hij nooit anders dan wat
schik over haar gehad. Hij had zich altijd g-voekl alsof
hij ver boven haar stond, voel te vei' 0111 haar tot vrouw;
te kunnen begeeren!
E11 nu was zij het, die hem in het iiur .van noodl
de reddende htmd toestak, die heni voor het ongelukj
behoedde!.... Wat was er een rijke schat van goedheid,
teedeiheid en opofferende liefde in dat mcisjeshart I
Hij wendde zich tot Henriette en zeide half aarze
lend
„LI wilt dus een eerste hypotheek op... triijn hart
nemen Zij werd rood en gif geen antwoord.
„Neen, neen, ik bid u, juffrouw Henriette, ik wil
u niet krenken., en wat u mij zoo edelmoedig aan
biedt..."
U zegt „ja"?"
En reeds was ze weggriipt om lei-stond weer terug
te keeren met een pakje bankpapier, dat ze hem aan
bood.
Julien Rainel had nog maar juist even dan tijfcf
om een haastigen hus op de kleine Eind van zijn
reddende engel te drukken, want weg was ze ai weer.
Een oogenblik stond de jongs man als verdoofdtoen.
zuchtte hij diep en er was een gevoel over hem als hadl
hij pu in eens zijn geiuk grvonden.
Eenige weken na deze gbeurtenls verkeerden |do
bewoners van Verdelais in groote opgewondenheid', toe*
ze vernamen dat juffrouw Henriette Perro den belasting
inner Julien Rainel zou jrauwen, ze hadden zoo
stellig gomeend dat de deurwaarder de. uitverkorene
zou zijn
Het jonge meisje was niet minder vereist dan de an
dere goede vrienden en buren, toen .tuben haar ge
lijk met den verlovingsring een prachtig werkdoosje
gaf en zij bij het openendan;van een couvert vond
met het opschrift „een oude schuld". Henriette Echte
met tranen in de oogen en liet haar verloofde do belofte
doen nooit meer te spelen. „Verbieden kan ik het
niet", voegde ze er hij, maar om voor de toekomst
alle verzoeking weg te nemeti, zal ik don sleutel van
de geldkist nemen... Vind je dat gxxl, lieve?"
Wat kon Julien anders dan „ja" zeggen... Allo over
winningen van 't sterkere geslacht, eindigen toch altijd
met een nederlaag!....
Niemand heeft nog vernomen of .Tuben. Rainel, die nu
hypotheekbewaarder is, als eerste hypothee'- die heeft
ingeschrevenwelke hij aan zijn vrouw'te danken heeft.
