1 ©enige dochter van het keizerpaar jg en nu met deze groene bruiloft tevens gevierd wordt dc zilveren bruiloft van prins Heinrich, den broeder des keizers. Zoo'u dubbel feest verdient luisterrijk gevierd to wo, den. Doch het verloop is voorgescbrr ven. door het eerwaardige gebruik en liet oeroude ceremonieel. Wel bobben, de zeden en gewoonten van de laatste eeu wen een beschaven de 11, invloed uitgeoefend op deze gebruiken, zoodat al het uitgelaten© en ruwe verdwe nen is. doch de Indeeling van de ple^tigheid en het karakter van de feestelijkheden zijn dezelfde geble ven. Het ceremonieel is er om opgevolgd te worden,! niet om het te veranderen. Het ceremonieel is als de adsolutc vorst zelf. Het schrijft niet alleen voor, het dwingt ook. Zoo beveelt het ceremonieel dat de bruid een feestelijken intocht in Berlijn zal houden,. Dit geldt e hter niet voor de prinsessen die in de hoofdstad thuis zijn. Eu dus zal Victoria Louise niet Ingedraaid w orden. De leden van het Berlijnsehe slagersgilde» genieten van oudsher het voorrecht bij een. dergelijke blijde „in comste" de eerewacht te paard t© mogen vormen. Hetgeen meer een gono,egen voor de slagers dan voor de paarden lijkt, d'e in de laatste jaren bij den stij gend-en vleesthno.ca, toch a,l zoo'n bloe.dfenigen wit kiel liever uit de verte ziien. Nu hinniken, ze viotó- irio, daar de intocht achterweg© blijft. De inhoud van het tr©uwbriefje is ook tot de kleinste onderdeden geregeld, om later- misversta,nd te voorkomen. Alles is gereglementeerd: het uitzet, de luuveUjksgift, het speldegeld, zelfs de erflating. Heit «stot luidt: „Schulden willen en zullen de prins en do prinses niet maken." Gebeurt dit toch het moet in de beste families voorkomen dan geldt lhet voorschrift dat „keineswegs ein Teil für die Schul den des anderen Telles haften o.der einsteken» viel- anehr der Prinz von den Schulden, w.elch© die Priji- 7-esain kontrahiert, und da© Prinzessin van den Schul den .welche der Prinz konjtrajiiert, ganz frei sein «oll." Het ceremonieel - deze voorschriften beslaan niet minder dan 113 pagina's folio beveelt dat de prin ses, voor zij na de civiel-rechtelijke, plechtigheid zich begeeft naar de kapel om kerkelijk ingezegend te worden,, eerst versierd wordt met de prinsesse- of {bruidskroon. Na de kerkelijke plechtigheid komt het zoogenaam de „Spiel-cour", de imitatie van een Qud Franseh hofgebruik, dat hierin bestond, dat de majesteiten, de jonggetrouwden en de overige .prinsen en prin sessen aan speeltafeltjes plaats namen, een partijtje maakten, terwijl de overige gasten defileerden langs 't stafeltje, waaraan het koningspaar met de jongge trouwden plaats genomen hadden. Het spelen werd echter afgeschaft. Waarschijnlijk om het den bruide gom niet te zwaar te maken niet te zondigen! tegen lhet voorschrift, dat hij geen schulden mocht maken. Hu is het Spiel-cour veranderd in een gewoon- defi- F.eer-cour. Na de feesttafel, waarbij volgens oud gebruik de luitenant-generaals voor kellner speelden, menig kost- l«ar toilet en vele rokoverhemden bevlekt zullen zijn, ïcoint de dikwijls beschreven, besproken en bespotte te.kkelda.ns. Den ooi-sprong tracht men zoo le vorkla ren, dat in de tijden, waarin nog geen straatverlich ting bestond, het jonggetrouwde paar door de gasten, die brandende lichten of fakkels droegen, naar het eigen huis gebracht werden. In 1019, bij hol 'huwef- Jijk van Keizer Konrad I werd reeds gefakkeldanst. En nu zijn er nog fakkeldansers, ten getale van twaalf. Furst Bismarck moet een keer meegedaan hebben. Na dien tijd bedankte hij "voor de eer. 1>ö ceremonie dient als volgt plaats te hebben. De Pruisische ministers stellen zich twee aan twee op. de jongden in dienst jaren vooraan. Pages overhandigen hun waskaarsen van .meer dati levensgroot model, de oppei'liofrnaaïschalk gaat aan het hoofd van dezen iflus teren stoet, en Iang- jcaam de polonaise dansend, beweegt de fakkeloptocht xïeh langs de vier muren van de zaal. De bruid danst dan in 'het midden met dien keizer en de prinsen, de bruidegam met de keizerin en die prinsessen. Heeft dit tooneel dan den voorgeschreven tijd.geduurd, dan begeleiden de ministers de jonggehuwden lot dein drem pel van hel slaapvertrek. Onder -hel bewind van Furst Bulovv werd déze pleehtiigheid afgeschaft. Jammer, dubbel, jammer, daar Jiet wérkelijk "leen zeldzaam genot moeit zijn den heer von. Bethmann Hollweg deze polonaise te zien dansen, snel een kaars ia die hand, die af en toe een druppel ïiecic was op ïijn vingers Jaat vallen. Titans nenreiu pagis de rollen van de ministers over. En het slotta fereel naar het bruidsvertrek wordt achterwege gela- Vroeger was het dan nog niet uit. Het slot werd gevormd door het verdoelen van den kouseband. De ouders en de bloedverwanten- van het jonge paar. de hoogste autoi i.eiten gingen met hel jonge paar mee naar het slaapvertrek. Terwijl dan de vrouwen zich mot de jonge echtge- nootc bezighielden cn haar hielpen bij' het aantrekken van liet nachtgewaad, bewezen de mannen den jongen echtgenoot, die hiervoor natuurlijk een ander vertrek had opgezocht soortgelijke diensten. De voornaamste gasten overhandigden daarbij hlet voornaamste kleed in gs- stuk.... het hemd. Dan werd die jong:- man teruggv- b ra ebt naar dc jong© vrouw- en, voor zij hu „endlich allein" waren, gaf de vrouw haar vader den kouseband. Thans gaat het zoo, dat de opperhofdame, zoodra dc jong gehuwden afscheid genomen hebben, den gasten een klein zijden of fluweelen band geeft, waarop onder oen kroontje de initialen van de jonge» vrouw gedrukt staan. Dit gesdhenk heet nog altijd de kouseband. Doch van de vroegere ceremonie is alleen deze naam overge bleven. 402de Staatsloterij. 5de KLASSE, 4de TREKKING. HOOGE PRIJZEN, f 1000: 4994 8889 9388 10366 20891. f 400: 7994. f 200: 3566 6139. f 100: 3822 4030 7449 7731 8349 15276 15294 15481 16563. Prijzen vaji f 70. 93 2721 5842 8067 104QA 13245 16235 19051 142 891 942 187 619 338 383 101 217 3297 6074 198 11251 451 440 183 590 334 239 442 374 503 562 432 722 439 272 444 451 543 706 453 806 486 297 506 '466 874 893 499 814 727. 306 604 631 940 17020 659 1071 748 397 637 709 14100 34 569 197 791 505 655 835 130 139 590 269 921 683 671 994 252 335 598 271 956 723 742. 12062 271 379 761 482 4058 786 815 173 389 481 897 515 235 825 984 175 569 556 841 517 584 7050 9237 313 830 676 938 550 586 316 409 385 15251 768 20094 638 751 352 437 451 465 991 281 685 818 377 539 514 714 18109 553 933 880 434 545 550 816 547 589 2156 951 442 649 641 931 625 595 294 5069 656 881 722 "999 693 848 421 423 714 10090 806 "16160 872 587 583 769 364 13069^ 230 19045 705 600 924 37S 216 231 47 Cl 3hoog geheven, lag het voorheen onder haar als een donkere diept.e. Daarheen terug leidde geen weg, al leen een doodelijke, val. „Overspannen!" had mevrouw Mathilde dien mor— Jgen gezegd, toen Leone over een brief van Pal mei- die haar voor den middag op Moorheide noodigde, bui- Hen zichzelf van verrukking gehaakte. „Wat te veel is, is te veel. Zeker in haar oogen had zij als kind re'ds .iets bijzonders gehad. "Waarneer zij een menèch zoo aankeek, was het juist als zag de wereld er voor haar anders uit als voor een' gewoon mensch. E11 dat. zeg ik je Herman, zij ziet in Palmer een heel übiiitengewoo.n man." Waarop Herman de teedere toespeling waagde »,Nu lieve, toen wij beiden nog verliefd op eik-aar •waven Maar vol zedige ontzetting was zij hem in de rede gevallen„Herman, ik vraag je, wanneer was ik ver- Jiefd op jou?'" „Hm had vader Pohrenback geknord en, zijn baard gestreeld, „hm nu ja zooals je wilt, Sieve." In den, vroegen namiddag kwam het rijtuig, om ara vrouw Mathilde en Leon© af te halen. Toen het lichte rijtuig om den rand van het bosch 5>oog, waar op geringen afstand Moorheide zichtbaar werd, boog Leone zich uit het rijutig. Zjjn bezitting! Midden tusschen akkers en weiden, het landgoed Teel het oude grijze heerenhuis, met de torenkoepels en de windwijzers, ver uitstekend boven zijn omge ving. Wat wist Leone dat alles nauwkeurig. Hoe dikwijk had zij niet reeds gekeken naar het, oude huis. En, toch was het alsof vandaag ajles er anders uit zag -als was het weer jong geworden en lachte 't haar toe. Béide handen had zij tegen haar hart ge drukt, en uit de wijdgeopende oogen rolden) laugzaam twee tranen over haar gelaat. „Wel meid, hen je nu heelemaal in de war?" j „Laat maar tante. Kijk, ik heb aan mijn, thuis mijn eersten, groet gebracht,vreugdetranen!" antwoord-, dt Leone Voor liet huis stond Palmer li aar opwachtend. Hij droeg een wit linnen pak, dlat hem uitnemend kleed- j de, aan zijn verschijning iets vro,olijks gaf en het bleeke en overspannene van zijn gelaat wat' minder in het oog deed vallen.. Uit alle deuren keken nieuwsgierige gezichten. toen hij eerst de doktersvrouw uit het rijtuig hielp en dan met een schertsend woord Leone eruit tilde. Op de brecde, waf uitgesleten steenen trap, stond met een ruiker rozen de oude huishoudster, die reeds bij Palmer's ouder# op het landgoed had gewoond, en .-heette haar toekomstige meesteres welkom. Palmer had Leone's arm onder den zijne gescho ven. „Welkom in mijn huis!" zeide, hij ernstig toen :zij beiden den, drempel overstapten. Zij drukte slechts zwijgend de hand vaster op zijn, arm, en h|ij voelde hoe deze hand beefde. Hij drukte de lippen op elkaar.. Zjjn huis! Al kon hij met zijn landgoed niet pronken, zijn huis kon er zijn. en was zelfs aan haar bevallen aan mevrouw Jutta. Want met zijn hooge gewelfde gangen en groote kamers, waarin het prachtige ou- derwetsche huisraad stond, had het dat wat me vrouw Jutta het meest schatte: stemming. Zijn stap werd sneller. Als in een droom waaide- Binnenlandsch Nieuws. TWEE CADETTEN GEDESERTEERD. Men meldt uil Alkmaar aan het Hdbld. Twee leerlingen der Cadettenschool hebben Woens dagavond heimelijk de school verlaten en zijn met een auto i:i de richting Haarlem geraden. Daar heb ben zij de auto verlaten en zijn waarschijnlijkper trein verder gegaan. Enkele dagen geleden hebben de jongelui zich in een boekwinkel' te dezer sjede leen Raedeker aangeschaft. Waarschijnlijk zijn zij dus naar liet buitenland. DOOR ONVOORZICHTIGHEID. Een fabrieksmeisje, dat gisteravond per Jr.ein naar Amersfoort terugkeerde^ wüde derr waggon verlaten eer de trein stil stond, ^ij viel en kwam onder een vol gend rijtuig, waardoor haar een baan onder da kni.c afgereden werd. Nadat eehLnQ&Jfterband was gelégd, werd zij in zeer bedenkclijkeh noestand naar hel St. E1 isa bel lisgasUi uis vervoerd. DE TRAM NAAR SÓHOORL. Naar wij. - vernemen zal het baanvak naar Schoorl van de Noorder stcomtramwegmaalschappij Zalerdag den 7dcn Juni voor het publiek worden gaopendl De feestelijke opening der lijn zal waarschijnlijk half Juli —begin Augustus plaats hebben. Men koestert de hoop, dat ook deze tram weldra als lokaalspoor zal* kunnen worden geëxploiteerd. Alkm. Cvt. NATINALE BOND VAN PROTESTANTSCHE KIE ZERS IN NEDERLAND. DeNationale Bond van' 'Profésfanlsche kiezers in Nederland besloot in zijn oprichtingsvergadering, dézer dagen te Amsterdam gehouden, wal de aanstaand- vér- lende liet Leone zich door hèm-"d'év "vestibule door naar de turnzaal brengen, waar de koffietafel feeste lijk stond aangericht. Hier bleef zij voor de wijd geopende vleugeldeuren staan. Ha,ar handen druk te zij tegen de borst als werd hét haar daar binnen te eng bij zooveel'geluk.. Palmer zag- die beweging, zèg in haar trek li eb hoe diep zij geroerd was en als wilde hij haar de ge legenheid ent nemen cm een diép gevoeld woord te uiten, zoo nam hij haar in, zijn armen en duwde haar naar de koffietafel, waaraan, mevrouw Mafihüde reeds had plaats genomen. „Ziezoo, kleine huisvrouw, neem nu voor de eer ste maal de honneurs eens.-.waaTvop Moorheide!" E?n blij .en vroolijk babbeJuurfje volgde. Uit alles wat mevrouw Mathilde sprak, woei e©n adem van gezonde levensfrischheld, die aanstekelijk op haar omgeving werkte. Leone had die zachte vroolijkheid, die den meest verwenden, man 'bij zijn vrouw zoo aangenaam is. „God zij dank'!" dacht Palmer. en wist zelf nau welijks, dat hij het dacht. Het zag er alles heel kalm en verstandig uit. En het zou gaan. zooals 't in honderden huwelijken ging, waaj' twee vredig naast elkaar leefden. Slechts geen. lang overgangstijdperk met de wisseling in het leven geroepen, zoo snel mogelijk. De doktersvrouw sprong vol ontzetting van haar stoel, tosn hij haar kortweg vroeg of men de brui loft over acht weken kon vieren, „Over acht weken nefeds. Dan kan men wel zi n, kapitein, dat u van een huwelijk en wat „-daarvoor noo- dig 15, niet het minste verstand haafl. Elke bruid moet toch een. fatsoenlijken uizet héb hén en daarvoor moe!, tante Morajid eerst een duchtigen greep iin haar beurs doen." Met opvallende haast viel Palmer luw in de rede. „Da,t is niet noodig. Moorhei-d© is van, alles voorzien. Mijn moeder heeft wat w&sch en linnengoed betreft voor twee m eaisch en 1 eef tij den gezorgd en de kamera zijn alle gemeubileerd. Al is hef wat ouderwetsek, het ig hoop ilc Leone toch naar dén zin." „Of het mij naar d'en zin te! - Liefhebben zal ik ieder stuk in je huis, en wat van, je moeder is, da,t zal ik als heilig bewaren, Detliet". Leone stond voor hem en, reikte hem de hand''als bij, een plechtige belofte. Toen trok hij haar zwijgend naar zich boe. Zijne moeder. Dat was de plaats in ztijn, hart, die had me vrouw Jutta's voet nog nooit betreden,. Een gemeenschappelijke rondèaïtg door het huis en de bijgebouwen volgde en steeds vroolijiker werden de oogen van, mevrouw Mathilde, die in ,el,ken hoek als doordrongen. Het scheen'hier wérkelijk aan niets te ontbreken en hetj meisje deed tenslotte nog betere partij dan men eerst dacht. Volgens de geruchten, die in omloop waren, had zij zich ..Moorheide veel armoediger en vervallen voorgesteld en zij ver stond het huishouden en boeren'wél, zij' de dochter van een flink landheer. Leone genoot ook. Als kind op. een boerderij in Amerika geboren en gedeeltelijk opgegroeid, gewiegd als 't ware op den rug van een paard, blijft zooiets toch in het bloed. Er stond mooi vee in de stallen en ook een paar halfbloed renners. Leone reed ook. Eu daar stond zij ook al spoedig bij een dér onrustig trappelende paarden op stal, streelde'het di©r langs den hals en kieztngen betreft a. de candidaten'te steunen, van welke op deug delijke gronden kan .warden verwacht, dut zij villen opkomen voor het Proteslanüsme eji de vaderland- sche kerk j b. bij onlstentenij daarvan eigen candidaten te stellen c. een oproep te lichten tot alle Protestanten in Nederland, zich wel bewust te zijn van den enist dér lijden, waar zij geroepen zijn-de heilige schatten huu overgeleverd te Verdedigen. Ingesteld worden d:ie commissie n. Een voor de ver spreiding van Vlugschriften, redactie en spreekbeur ten. .twee voor kiesdistricten en candidaten, drie voor propaganda en geldmiddelen. Verder werd de wen- sohelijkheid uitgesproken om te komen lot de oprich ting van een eigen dagblad, aangezien de „Nedeiian- Idcr" een partijblad is geworden in den ongunstigs ten; zin van hét woord. De volgende, vergadering van don bond weid vast gesteld op Donderdag 29 Mei a.s. DEN HELDER. De vrijzinnigs kiesvereenigtng Pen Helder heeft den heer D. H. Grunwald aldaar, candidaat gesteld voor de Staten van Noordholland. HOLLANDSCHE VRUCHTEN NAAR AMERIKA. Aan de fabiisk Gonitsen le Andalst is men er in geslaagd aardbeien- té conserveercn i,n de nMuurlijke vorm m kleur. Waar bij' andore tjlnikianten da vrucht iin C a..S maanden uiteèaivalt, is dit bij' de methode Gerritsen uitgesloten. Dit procédé trekt in do conso.rvctn- induslrie zeer do aandacht. De vorige vvoeJc' bezocht een lr,iiga)schc firaia de rahrii'ek om voor Ganadéasclxe re kening'déze vr'uéhtm to koopon in onbeperkte hoevoel- heid. Onderhandelingen zijn loopendje of worden ge opend. om dit'jAVtMé'-Jc exp.'oitoeren in qlle groolere Staten van Europa. Voor de aardbeienteelt in ons eigen land is deze vinding van zeer groote betoekenis, voor al 'ook in verband met de herziening déi' Duitschè tol- tartsven in 1917. DE LAATSTE STUTX'ER. De „Zulpliensche Ct." gaf onlangs aardige bijzon derheden over het wijd en zijd vermaarde logement „De Laatste Stuiver" te Eefde bij1 iZutehen, dat op een geschiedenis van driehonderd' "jaren kan terugblikJ ken. Er zullen zeker heel weinig inrichtingen van dien aard in ons- land-zijn,, die zich zóó lang hebben we ten te handhaven* en zoo onverzwakt do gunst van het publifk hebben weten te behouden. In 1765 Verkocht Harmen Grauw ert, die er tevens een bi:-rbroüworij.hield, „de Stuver" zooals zij in de wandeling werd genoemd aan Jan W.un- deiink,. in wiens geslacht de uitspanning gedurende) ruim een oeuw en wei tot 1894,. steeds van vader op zoon overging. Na den laafstea «ejgpnair uil dit ge slacht, Jain Wundeiiiik. werd „de Sturer" i.n 1896 door den toenmalig ui bezitter H. A. Oerrelsen, ge heel naar de eischen 'des tijds ingericht en hel'aan zijn van thans gegeven. In korte jaren ging bij1 uu drie keer in ïtndorè nandsn over tot hij in 19)8 eigmcLom werd _van den tegenwoordigen exploitant, len heer D. H. Branderhorsl. Deze doet alles om hel luis als loge ment en als uitspanning te deen beantwoorden aan de tcgeiïwoördige eischen, met behoud van liet eigen aardig oudcrwetsehe cachet, dat het verblijf aldaar zoo bijzonder aantrekkelijk maakt. De heerlijke s!*eck draagt daa rtoe natuurlijk ook niet w einig toe'bij. Hoe_ wijdvermaard „de Stuver" is gowo, len, bleek in 1885. toen de.bladen het bericht brachten dat het huis was afgebrand. -Zelfs T'ransche bladen vérmeldden de treurmare. Dé familie Wuniderink ontving visilet- kaartjes, briefkaarten en brieven uil alle oerden des t lands. zelfs uit het buitenland, als blijk van dedneming Hel mooist van dit alles was, dal „de Sturer" nog goed en w el op' zijn plaats stond en dat. cfs brand eeneir groote boerderij'; aan de overzijde van "den IJsel de oorzaak was van het onheilspellend beiieht. De „Amslerdajnmer" seh.eef dan ook, dal de be roemde uitspanning hel zeldzaam voorrecht leeft ge had voor jjapr dpod te weten hoe men ovor haar zou selw'ijvéh indien zij werkelijk ware gevallen. NOORDSCHAKWOODE. Op de wjgrfLjjDa Onderneming", van don heer G. de Wit Pzn. alhier, is te water gelaten een stalen mo- torvlet, groot-10-tön, voor de geor. Eiilks le Sdagen. Tevens i> de: kiel gelegd, voor ©en stalen sleepaak, groot Pl.m. 20 ton, .voor den heer N. Hoogschagen te ScLaron SPANBROEK. Een plolsetioge dood-maakte 'n eind aan ;t leven van den hii.-r in den omtrek welbekenden harddraver „De Jonge Nella". van den heer J. Smit Jr. alhier. Een gevoelige slag voor den eigenaar van heL beminde $}p.- leunde met haar hoofd daartegen, als was het reeds de beste vrienden met haar. „Leone denk er om, de hengst <is niet te vertrou wen en slaat," waarschuwde Palmer en, wilde haai' van het dier terugtrekken. Doch Leone lachte sïeöhts, keek het dier in de oogen en, zeide t,eeder: „Mij doet het niets, niet- waar! Wij beiden zijn goede vrienden met elkanr cn 1 mij zal hij,ook wel dragen. Met liefde win ik het dier wel. eh hij draagt mij dan als het moet over de heide." 1 Het paard stond plotseling als versteend en keek onbeweeglijk zijn toekomstige meesteres aan. „Ziet ge wel," lachte Leone. Palmer echter draai de zich kort om. .en kneep dia lippen stijf op elkaar 1 in heimelijke pijn. Hij zag mevrouw Jutta voor zich, die steeds bang voor dit paard was geweest. Mevrouw Mathilde drong, toen alles bezichtigd was, om naar huis te gaan. Palmer begeleidde de dames 1 een ein.dweegs en toen hij a/scheid nam, had hij be- I reikt wat hij wilde: de toezegging, dat zoodra de oogst was binnengehaald, het bruiloft zou zijn. In de zonnigste stemming keerden tante en nicht te voet naar Lindenstedt terug. 1 Eenmaal was Leone daar, waar aan den bosch rand 1 de wvg.zi.h in tweeën, splitste, blijven staan- „De. schermen zijn gesloten, als was zij op reis en uu had ik haar toch gaarne leeren kennen," zeide zij heel :zacht en krak naar het witte huis vau mevrouw J ut, ta Garluna. E jnigermate getroffen zocht de doktersvrouw naar den grond van deze belangstelling en zij vroeg zoo terloops daarnaar. Toen klonk het eenvoudige antwoord,,Z4j zou mei Detlef bevriend zijn en omdait, ik steeds aan hem donk, trajd door hem ook zij in mijn gedachten, toen wij deze'villa voorbijkwamen-" „Bevriend?" Mevrouw BMathilde deed verwonderd, maar keek daarbij met uiterste spannitog haar nicht in hot gelaa,t. „Wie heeft je dat dan gezegd, lieve..'" Wildebald tanjfé, zoo terloops." „Zoo zoo, ,Wilfl«bald. Nu ja, die jongen hoort sonns het gras groeien.'' I Daarmede schoof mevrouw Mathilde het voor haar onbehaaglijk thema eenvoudig terzijde. Doch een wm- I derür.ge haast hadden, plotseling haar schreden ge- I kregen. AA j Wildebald! Ziji had den jongen wel wat te veel uit het oog verloren in deze dagen van ajsemeene ver- I lovingsglorie en met schrik wan nu de gedachte in haar opgestegen: stel je rooi* dat die verliefdheids- atmosfeer, die er nu om het jonge paar hing, ook eins aanstekend had gewerkt op haar zoo ontvanke- 1 ij Ken zoon? Zijn weigering, die hij verontschuldigd had met veel werk, om moeder en nicht van Moorheide af te halen, kwam aan mevrouw Mathilde plotseling zeer verdacht voor en nauwelijks had zij den drempel vaa het huis overschreden, of zij steeg zachtlcenk naar Wildebald's kamer. Een oogen.blik hield zij luisterend het oor tegen de deur vandes jongelings kajner en toen zich daar binnen, niets verroerde, had zij met een ruk den knop omgedraaid en trad binnen. Geen Wildebald was daar!En nergens eeu open geslagen boek n,ergens een spoor van ernstige bezigheid. - De kastdeur stond open. Een blik der moeder over ALWEER DIE SUFFRAGETTES. Wij ontleenen aan de „Westmiuster Gazelle", dal de ontploffing van een boni <e Edinburg, waarvan in een Reuter-lelcgram melding werd gemaakt, plaats had ïn het koninklijk observatorium iji de Scho'.sehe hoofd stad. Eergistcmacht omstreeks een uur weid professor Sampsoa, „astronomer-royal" voor Schotland, gewekt door het geluid als van een deur, die dichtklapte. Ook zijn eerste adsiSlent, Slorev, ontwaakte. Beiden hecht ten echter weinig beteekenis aan dat geluid, wijl liet dien nacht erg winderig was. Des morgens bleek toen, dat des nachts een, bom xn het laboratorium tot ontploffing was gebracht. De 1 bom meel een kruik zijn geweest, die met buskruit was gïvuld en waaraan een omstreeks 10 meter lange I lont was verbonden. 0 De niisdadigers(sters) hebben eerst getracht toegang tot het inwendige van het gebouw te krijgen door een raam, waarvan een ongeveer 1 centimeter dikke ruil bleek ingeslagen. Maar of dit raam Je hoog was of dat men wellDht' daardoor minder gemakkelijk daar kon komen, waar men de bom wilde plaatsen om t. moeste effect te hebben, die poging werd blijk baar opgegeven. Het blijkt dat de toegang verkregon werd d'oor liet inslaan van een der glazen paneeien van eten deur in do chronograaf-kamer. De lont werd van deze ka mer Dngs een trap gelegd naar heit vertrek onder don westelijken koepel. 't Was een geluk dat 'de aanslag op dezen Jcoepel werd gedaan, waarvan de hechte structuur aan de ont ploffing kon wee rata nd bieden. De hierdoor toegebrachte schade ook aan de instrumenten moet van niet 7,00 groote beteekenis zijn, volgens het bericht in dc West- mi'nsler Gazette. Men schat de schade toch slechts op f 600 tot f 1200. Professor Sampson. vermoedt dal twee vrouwen bij dezen aanslag moeten zijjri betrokken geweest, terwijl een harer zich moet hebben gesneden aan gebroken glas, wijl op eene plek bloedvlekken werden gevonden. Hdbld. COSMOPOLISTISCH. Chiëago geniet de reputatie Van een der meest cos- mopolïlische steden ter wereld te zijn. Dat die roep niet onverdiend is, blijkt uit de opmerking, gemaakt door den Britschen roomseh-katholieken geestelijke Bernard Vaughan, die in de V. St. gedurende anderhalf jaar een spreekbeurten-tournee heeft gehouden, en wéér in Engeiand terug in de Londensche Queens Hall over zijn reiservaringen heeft gesproken. In Chicago had hij; verbluft gestaan over het feil, dat er in de verschillende kerken gepreekt wordt in 25 talen,, ter wijl er in verscheiden fabrieken de gedrukte voor schriften en aanwijzingen voor het personeel waren i-i'gêvaardigd in tien telen. De verschillende nationali teiten voor zoover zij in Chicago talrijk vertegen woordigd zijn bewonen er haar eigen wijken. De Israëlieten zijn er sterk vertegenwoordigd, en ver klaarde Vaughan zij zijn voortreffelijke burgers. Alliëht neg cosmopolitischer dan Chicago is New- York. volgens Vaughan, „de meest cosmopolitische melropool ia de wereld. Van alle naties onder "de zon slroomen mensehen daarheen, om zich vandaar weer over de staten der Unie te verspreiden." Zooals reeds .zoovele reizigers in de V. St. vóór hem, vindt ook Vaughan het een best land voor wij wil werken en aanpakken. Bijzonder was hij ge troffen geweest over de hem betoonde gastvrijheid. Dertigduizend Eng. mijl had hij er afgelegd en nooit o ok maar een cent voor zijn logies of spoor kaartje behoeven te betalen. Bijzonder waj Vaughan getroffen geweest over de opgewektheid en levenslust van de negers in Flo- rida en andere zuidelijk© staten. Zij waren de vroo- lijkste en gelukkigste menschen, die hij nog ooit ontmoet had. N. R. Crl. OUDERDOMSVERZEKERING IN ZWEDEN. STOCKHOLM, 22 Mei. De Zweedsche Rijksdag nam met groote meerderheid! liet regoeriaigsontwerp betref fende een algemeexie ouderdomsverzekering aan. Er wer den slechts eenige door de commissie voorgestelde 011 dooi' d!e regcering overgonoiinen wij'zigitigcn in het omt- werp aaingebracht. OP EEN MIJN GESTOOTEN. LONDI'üN, 21 Mei. Uit Smyrna wordt aan de „Daily Mail" geseind, -dat .de „Senegal" van de Fran- sche „Mcssageries maritimes" bij heL verlaten van de haven van Smyrna op een mijn is gestooien en eiv.slig is beschadigd. De gezagvoerder liet hot schip J>ij 'hel lort aan den ui gang van de 'haven op hel strand loepen. De passagiers zouden gered' zijn, maar geruchten loo- pen dat óf 4 worden vermist en 2 of 5 zijn gewond. ■waai 'leert op C Bill liet hebben en houden van, haar zoon deed mevrouw Mathilde haar beide handen boven haar hoofd ineen slaan. De beste, zwarte die beste zwarte jas had hij aan! Maar op den grond, wat was dat? Een stuk pa pier. Zorgzaam raapte de moeder het blad op, stu deerde, spelde en bracht eindelijk gelukkig tot uiting: „Miek.e, gij fijne, kleene „Onder de bloemen, alleene, „Was ik, ach zoo gaarn met u „Die infame bengel. Wacht maar!" Verder zeide mevrouw Mathilde niets, toen zij het versje had gelezen. Maar zooals zij het zeide, bleek het duidelijk genoeg, dat Wildebald werkelijk iets had te verwachten. HOOFDSTUK 7. Uit een boschje van dichtbevrachtte ltersenboomen I keek bet mooie huisje van tuinman Dankwtjrt als een vriendelijk oudevrouwengezicht in de laohende zomerwereld. Niet dat het huisje er zoo oud uitzag, maar het had toch Dankwort's grootouders reeds ge herbergd en dan kan men toch gevoegelijk van 'n oudevrouwengezicht spreken, ofschoon Danlcwort's huisje een frissche streek verf had, zoo rozenrood als het blozen van een jong meisje op baai* trouw dag. te Dankworts konden zich zulk een 9treek verf wel veroorloven, konden zich allerlei lux© veroorloven, wan. zij waren bijna rijke menschen. De bloemenwin kel ";n de stad had in de laatste jaren een onver- wachten bloei genomen en de Lindenst.edt.er tuinman was om zijn, goed en sierlijk werk in den ganschen omtrek zeer bekend. Met dezen gang van zaken viel er wel het een en ander te besparen, omdat zij maar voor hun eenig kind haddien te zorgen. „Jammer," zeiden zij, want hun. hariewensch was 't geweest, een zoon te bezitten, naast hun dochtertje, dat zij om alles ter wereld1 n.iet zouden hebben wil len missen. Het was ook een gouden dochtertje, Dankwort's Mieke goud in den waren zin van het woord, wa«t zij had haren als puur goud. Menigeen meende dat Mieke rood haar had, maar dat waren van diie menschen,, die alle© van den verkeerden1 kant in het leven bekijken. En zij was even zeventien jaar geworden en daartegen verzette zich niemand want da,t was haai' aan te zien. Was zij oudier ge- .wesef, dan had zij haar rijken haardoscli tenslotte niet meer in een lint bijeen mogen binden, zij bad dan tenminste, moeten probeeren, die gouden bos met haarspelden, samen te steken. En dan droeg zij ook. I meestal iiog halflange rokken, blauwe en roode, vooral liefst kleurige. Zooals zij daar t.usschen de aardbeien heen en weer dribbelde, was zij in haar rood met gele sfippen be dekte pakje bont als een vlinder, maar dat hinderde niet, want zij beviel zichzelf buitengewoon. Zij had een korfje aan baao* arm en plukte aardbeien., de goede in haar mondje, de minder goede in baar mandje. Zij lachte over haar heele lieve gezichtje wanneer zij volgens dit recept een bijzonder sappige an namis- aard bei voor het nederige lot van verkocht te wor den had bewaard. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1913 | | pagina 10