1
©enige dochter van het keizerpaar jg en nu met deze
groene bruiloft tevens gevierd wordt dc zilveren
bruiloft van prins Heinrich, den broeder des keizers.
Zoo'u dubbel feest verdient luisterrijk gevierd to
wo, den. Doch het verloop is voorgescbrr ven. door het
eerwaardige gebruik en liet oeroude ceremonieel. Wel
bobben, de zeden en gewoonten van de laatste eeu
wen een beschaven de 11, invloed uitgeoefend op deze
gebruiken, zoodat al het uitgelaten© en ruwe verdwe
nen is. doch de Indeeling van de ple^tigheid en het
karakter van de feestelijkheden zijn dezelfde geble
ven. Het ceremonieel is er om opgevolgd te worden,!
niet om het te veranderen. Het ceremonieel is als de
adsolutc vorst zelf. Het schrijft niet alleen voor, het
dwingt ook.
Zoo beveelt het ceremonieel dat de bruid een
feestelijken intocht in Berlijn zal houden,. Dit geldt
e hter niet voor de prinsessen die in de hoofdstad
thuis zijn. Eu dus zal Victoria Louise niet Ingedraaid
w orden.
De leden van het Berlijnsehe slagersgilde» genieten
van oudsher het voorrecht bij een. dergelijke blijde „in
comste" de eerewacht te paard t© mogen vormen.
Hetgeen meer een gono,egen voor de slagers dan voor
de paarden lijkt, d'e in de laatste jaren bij den stij
gend-en vleesthno.ca, toch a,l zoo'n bloe.dfenigen wit
kiel liever uit de verte ziien. Nu hinniken, ze viotó-
irio, daar de intocht achterweg© blijft.
De inhoud van het tr©uwbriefje is ook tot de
kleinste onderdeden geregeld, om later- misversta,nd te
voorkomen. Alles is gereglementeerd: het uitzet, de
luuveUjksgift, het speldegeld, zelfs de erflating. Heit
«stot luidt: „Schulden willen en zullen de prins en
do prinses niet maken." Gebeurt dit toch het
moet in de beste families voorkomen dan geldt
lhet voorschrift dat „keineswegs ein Teil für die Schul
den des anderen Telles haften o.der einsteken» viel-
anehr der Prinz von den Schulden, w.elch© die Priji-
7-esain kontrahiert, und da© Prinzessin van den Schul
den .welche der Prinz konjtrajiiert, ganz frei sein
«oll."
Het ceremonieel - deze voorschriften beslaan niet
minder dan 113 pagina's folio beveelt dat de prin
ses, voor zij na de civiel-rechtelijke, plechtigheid zich
begeeft naar de kapel om kerkelijk ingezegend te
worden,, eerst versierd wordt met de prinsesse- of
{bruidskroon.
Na de kerkelijke plechtigheid komt het zoogenaam
de „Spiel-cour", de imitatie van een Qud Franseh
hofgebruik, dat hierin bestond, dat de majesteiten,
de jonggetrouwden en de overige .prinsen en prin
sessen aan speeltafeltjes plaats namen, een partijtje
maakten, terwijl de overige gasten defileerden langs 't
stafeltje, waaraan het koningspaar met de jongge
trouwden plaats genomen hadden. Het spelen werd
echter afgeschaft. Waarschijnlijk om het den bruide
gom niet te zwaar te maken niet te zondigen! tegen
lhet voorschrift, dat hij geen schulden mocht maken.
Hu is het Spiel-cour veranderd in een gewoon- defi-
F.eer-cour.
Na de feesttafel, waarbij volgens oud gebruik de
luitenant-generaals voor kellner speelden, menig kost-
l«ar toilet en vele rokoverhemden bevlekt zullen zijn,
ïcoint de dikwijls beschreven, besproken en bespotte
te.kkelda.ns. Den ooi-sprong tracht men zoo le vorkla
ren, dat in de tijden, waarin nog geen straatverlich
ting bestond, het jonggetrouwde paar door de gasten,
die brandende lichten of fakkels droegen, naar het
eigen huis gebracht werden. In 1019, bij hol 'huwef-
Jijk van Keizer Konrad I werd reeds gefakkeldanst.
En nu zijn er nog fakkeldansers, ten getale van twaalf.
Furst Bismarck moet een keer meegedaan hebben. Na
dien tijd bedankte hij "voor de eer. 1>ö ceremonie dient
als volgt plaats te hebben. De Pruisische ministers
stellen zich twee aan twee op. de jongden in dienst
jaren vooraan. Pages overhandigen hun waskaarsen van
.meer dati levensgroot model, de oppei'liofrnaaïschalk
gaat aan het hoofd van dezen iflus teren stoet, en Iang-
jcaam de polonaise dansend, beweegt de fakkeloptocht
xïeh langs de vier muren van de zaal. De bruid danst
dan in 'het midden met dien keizer en de prinsen,
de bruidegam met de keizerin en die prinsessen. Heeft
dit tooneel dan den voorgeschreven tijd.geduurd, dan
begeleiden de ministers de jonggehuwden lot dein drem
pel van hel slaapvertrek.
Onder -hel bewind van Furst Bulovv werd déze
pleehtiigheid afgeschaft. Jammer, dubbel, jammer, daar
Jiet wérkelijk "leen zeldzaam genot moeit zijn den heer
von. Bethmann Hollweg deze polonaise te zien dansen,
snel een kaars ia die hand, die af en toe een druppel
ïiecic was op ïijn vingers Jaat vallen. Titans nenreiu
pagis de rollen van de ministers over. En het slotta
fereel naar het bruidsvertrek wordt achterwege gela-
Vroeger was het dan nog niet uit. Het slot werd
gevormd door het verdoelen van den kouseband. De
ouders en de bloedverwanten- van het jonge paar. de
hoogste autoi i.eiten gingen met hel jonge paar mee
naar het slaapvertrek.
Terwijl dan de vrouwen zich mot de jonge echtge-
nootc bezighielden cn haar hielpen bij' het aantrekken
van liet nachtgewaad, bewezen de mannen den jongen
echtgenoot, die hiervoor natuurlijk een ander vertrek
had opgezocht soortgelijke diensten. De voornaamste
gasten overhandigden daarbij hlet voornaamste kleed in gs-
stuk.... het hemd. Dan werd die jong:- man teruggv-
b ra ebt naar dc jong© vrouw- en, voor zij hu „endlich
allein" waren, gaf de vrouw haar vader den kouseband.
Thans gaat het zoo, dat de opperhofdame, zoodra dc
jong gehuwden afscheid genomen hebben, den gasten
een klein zijden of fluweelen band geeft, waarop onder
oen kroontje de initialen van de jonge» vrouw gedrukt
staan. Dit gesdhenk heet nog altijd de kouseband. Doch
van de vroegere ceremonie is alleen deze naam overge
bleven.
402de Staatsloterij.
5de KLASSE, 4de TREKKING.
HOOGE PRIJZEN,
f 1000: 4994 8889 9388 10366 20891.
f 400: 7994.
f 200: 3566 6139.
f 100: 3822 4030 7449 7731 8349 15276 15294
15481 16563.
Prijzen vaji f 70.
93
2721
5842
8067
104QA
13245
16235
19051
142
891
942
187
619
338
383
101
217
3297
6074
198 11251
451
440
183
590
334
239
442
374
503
562
432
722
439
272
444
451
543
706
453
806
486
297
506
'466
874
893
499
814
727.
306
604
631
940
17020
659
1071
748
397
637
709
14100
34
569
197
791
505
655
835
130
139
590
269
921
683
671
994
252
335
598
271
956
723
742.
12062
271
379
761
482
4058
786
815
173
389
481
897
515
235
825
984
175
569
556
841
517
584
7050
9237
313
830
676
938
550
586
316
409
385
15251
768
20094
638
751
352
437
451
465
991
281
685
818
377
539
514
714
18109
553
933
880
434
545
550
816
547
589
2156
951
442
649
641
931
625
595
294
5069
656
881
722 "999
693
848
421
423
714
10090
806
"16160
872
587
583
769
364
13069^
230
19045
705
600
924
37S
216
231
47
Cl
3hoog geheven, lag het voorheen onder haar als een
donkere diept.e. Daarheen terug leidde geen weg, al
leen een doodelijke, val.
„Overspannen!" had mevrouw Mathilde dien mor—
Jgen gezegd, toen Leone over een brief van Pal mei-
die haar voor den middag op Moorheide noodigde, bui-
Hen zichzelf van verrukking gehaakte. „Wat te veel
is, is te veel. Zeker in haar oogen had zij als kind
re'ds .iets bijzonders gehad. "Waarneer zij een menèch
zoo aankeek, was het juist als zag de wereld er voor
haar anders uit als voor een' gewoon mensch. E11
dat. zeg ik je Herman, zij ziet in Palmer een heel
übiiitengewoo.n man."
Waarop Herman de teedere toespeling waagde
»,Nu lieve, toen wij beiden nog verliefd op eik-aar
•waven
Maar vol zedige ontzetting was zij hem in de rede
gevallen„Herman, ik vraag je, wanneer was ik ver-
Jiefd op jou?'"
„Hm had vader Pohrenback geknord en, zijn
baard gestreeld, „hm nu ja zooals je wilt,
Sieve."
In den, vroegen namiddag kwam het rijtuig, om
ara vrouw Mathilde en Leon© af te halen.
Toen het lichte rijtuig om den rand van het bosch
5>oog, waar op geringen afstand Moorheide zichtbaar
werd, boog Leone zich uit het rijutig.
Zjjn bezitting!
Midden tusschen akkers en weiden, het landgoed
Teel het oude grijze heerenhuis, met de torenkoepels
en de windwijzers, ver uitstekend boven zijn omge
ving.
Wat wist Leone dat alles nauwkeurig. Hoe dikwijk
had zij niet reeds gekeken naar het, oude huis.
En, toch was het alsof vandaag ajles er anders uit
zag -als was het weer jong geworden en lachte 't
haar toe. Béide handen had zij tegen haar hart ge
drukt, en uit de wijdgeopende oogen rolden) laugzaam
twee tranen over haar gelaat.
„Wel meid, hen je nu heelemaal in de war?" j
„Laat maar tante. Kijk, ik heb aan mijn, thuis mijn
eersten, groet gebracht,vreugdetranen!" antwoord-,
dt Leone
Voor liet huis stond Palmer li aar opwachtend. Hij
droeg een wit linnen pak, dlat hem uitnemend kleed- j
de, aan zijn verschijning iets vro,olijks gaf en het
bleeke en overspannene van zijn gelaat wat' minder
in het oog deed vallen..
Uit alle deuren keken nieuwsgierige gezichten. toen
hij eerst de doktersvrouw uit het rijtuig hielp en
dan met een schertsend woord Leone eruit tilde. Op
de brecde, waf uitgesleten steenen trap, stond met
een ruiker rozen de oude huishoudster, die reeds bij
Palmer's ouder# op het landgoed had gewoond, en
.-heette haar toekomstige meesteres welkom.
Palmer had Leone's arm onder den zijne gescho
ven. „Welkom in mijn huis!" zeide, hij ernstig toen
:zij beiden den, drempel overstapten. Zij drukte slechts
zwijgend de hand vaster op zijn, arm, en h|ij voelde
hoe deze hand beefde.
Hij drukte de lippen op elkaar.. Zjjn huis!
Al kon hij met zijn landgoed niet pronken, zijn
huis kon er zijn. en was zelfs aan haar bevallen
aan mevrouw Jutta. Want met zijn hooge gewelfde
gangen en groote kamers, waarin het prachtige ou-
derwetsche huisraad stond, had het dat wat me
vrouw Jutta het meest schatte: stemming.
Zijn stap werd sneller. Als in een droom waaide-
Binnenlandsch Nieuws.
TWEE CADETTEN GEDESERTEERD.
Men meldt uil Alkmaar aan het Hdbld.
Twee leerlingen der Cadettenschool hebben Woens
dagavond heimelijk de school verlaten en zijn met
een auto i:i de richting Haarlem geraden. Daar heb
ben zij de auto verlaten en zijn waarschijnlijkper
trein verder gegaan. Enkele dagen geleden hebben de
jongelui zich in een boekwinkel' te dezer sjede leen
Raedeker aangeschaft. Waarschijnlijk zijn zij dus naar
liet buitenland.
DOOR ONVOORZICHTIGHEID.
Een fabrieksmeisje, dat gisteravond per Jr.ein naar
Amersfoort terugkeerde^ wüde derr waggon verlaten eer
de trein stil stond, ^ij viel en kwam onder een vol
gend rijtuig, waardoor haar een baan onder da kni.c
afgereden werd. Nadat eehLnQ&Jfterband was gelégd,
werd zij in zeer bedenkclijkeh noestand naar hel St.
E1 isa bel lisgasUi uis vervoerd.
DE TRAM NAAR SÓHOORL.
Naar wij. - vernemen zal het baanvak naar Schoorl
van de Noorder stcomtramwegmaalschappij Zalerdag
den 7dcn Juni voor het publiek worden gaopendl
De feestelijke opening der lijn zal waarschijnlijk half
Juli —begin Augustus plaats hebben.
Men koestert de hoop, dat ook deze tram weldra
als lokaalspoor zal* kunnen worden geëxploiteerd.
Alkm. Cvt.
NATINALE BOND VAN PROTESTANTSCHE KIE
ZERS IN NEDERLAND.
DeNationale Bond van' 'Profésfanlsche kiezers in
Nederland besloot in zijn oprichtingsvergadering, dézer
dagen te Amsterdam gehouden, wal de aanstaand- vér-
lende liet Leone zich door hèm-"d'év "vestibule door
naar de turnzaal brengen, waar de koffietafel feeste
lijk stond aangericht. Hier bleef zij voor de wijd
geopende vleugeldeuren staan. Ha,ar handen druk
te zij tegen de borst als werd hét haar daar binnen
te eng bij zooveel'geluk..
Palmer zag- die beweging, zèg in haar trek li eb
hoe diep zij geroerd was en als wilde hij haar de ge
legenheid ent nemen cm een diép gevoeld woord te
uiten, zoo nam hij haar in, zijn armen en duwde
haar naar de koffietafel, waaraan, mevrouw Mafihüde
reeds had plaats genomen.
„Ziezoo, kleine huisvrouw, neem nu voor de eer
ste maal de honneurs eens.-.waaTvop Moorheide!"
E?n blij .en vroolijk babbeJuurfje volgde. Uit alles
wat mevrouw Mathilde sprak, woei e©n adem van
gezonde levensfrischheld, die aanstekelijk op haar
omgeving werkte. Leone had die zachte vroolijkheid,
die den meest verwenden, man 'bij zijn vrouw zoo
aangenaam is.
„God zij dank'!" dacht Palmer. en wist zelf nau
welijks, dat hij het dacht. Het zag er alles heel
kalm en verstandig uit. En het zou gaan. zooals 't
in honderden huwelijken ging, waaj' twee vredig naast
elkaar leefden. Slechts geen. lang overgangstijdperk
met de wisseling in het leven geroepen, zoo snel
mogelijk.
De doktersvrouw sprong vol ontzetting van haar
stoel, tosn hij haar kortweg vroeg of men de brui
loft over acht weken kon vieren,
„Over acht weken nefeds. Dan kan men wel zi n,
kapitein, dat u van een huwelijk en wat „-daarvoor noo-
dig 15, niet het minste verstand haafl. Elke bruid moet
toch een. fatsoenlijken uizet héb hén en daarvoor moe!,
tante Morajid eerst een duchtigen greep iin haar
beurs doen."
Met opvallende haast viel Palmer luw in de rede.
„Da,t is niet noodig. Moorhei-d© is van, alles voorzien.
Mijn moeder heeft wat w&sch en linnengoed betreft
voor twee m eaisch en 1 eef tij den gezorgd en de kamera
zijn alle gemeubileerd. Al is hef wat ouderwetsek,
het ig hoop ilc Leone toch naar dén zin."
„Of het mij naar d'en zin te! - Liefhebben zal ik
ieder stuk in je huis, en wat van, je moeder is, da,t
zal ik als heilig bewaren, Detliet". Leone stond voor
hem en, reikte hem de hand''als bij, een plechtige
belofte.
Toen trok hij haar zwijgend naar zich boe. Zijne
moeder. Dat was de plaats in ztijn, hart, die had me
vrouw Jutta's voet nog nooit betreden,.
Een gemeenschappelijke rondèaïtg door het huis en
de bijgebouwen volgde en steeds vroolijiker werden de
oogen van, mevrouw Mathilde, die in ,el,ken hoek als
doordrongen. Het scheen'hier wérkelijk aan niets te
ontbreken en hetj meisje deed tenslotte nog betere
partij dan men eerst dacht. Volgens de geruchten,
die in omloop waren, had zij zich ..Moorheide veel
armoediger en vervallen voorgesteld en zij ver
stond het huishouden en boeren'wél, zij' de dochter
van een flink landheer.
Leone genoot ook. Als kind op. een boerderij in
Amerika geboren en gedeeltelijk opgegroeid, gewiegd
als 't ware op den rug van een paard, blijft zooiets
toch in het bloed.
Er stond mooi vee in de stallen en ook een paar
halfbloed renners. Leone reed ook. Eu daar stond
zij ook al spoedig bij een dér onrustig trappelende
paarden op stal, streelde'het di©r langs den hals en
kieztngen betreft
a. de candidaten'te steunen, van welke op deug
delijke gronden kan .warden verwacht, dut zij villen
opkomen voor het Proteslanüsme eji de vaderland-
sche kerk j
b. bij onlstentenij daarvan eigen candidaten te
stellen
c. een oproep te lichten tot alle Protestanten in
Nederland, zich wel bewust te zijn van den enist dér
lijden, waar zij geroepen zijn-de heilige schatten huu
overgeleverd te Verdedigen.
Ingesteld worden d:ie commissie n. Een voor de ver
spreiding van Vlugschriften, redactie en spreekbeur
ten. .twee voor kiesdistricten en candidaten, drie voor
propaganda en geldmiddelen. Verder werd de wen-
sohelijkheid uitgesproken om te komen lot de oprich
ting van een eigen dagblad, aangezien de „Nedeiian-
Idcr" een partijblad is geworden in den ongunstigs ten;
zin van hét woord.
De volgende, vergadering van don bond weid vast
gesteld op Donderdag 29 Mei a.s.
DEN HELDER.
De vrijzinnigs kiesvereenigtng Pen Helder heeft den
heer D. H. Grunwald aldaar, candidaat gesteld voor de
Staten van Noordholland.
HOLLANDSCHE VRUCHTEN NAAR AMERIKA.
Aan de fabiisk Gonitsen le Andalst is men er in
geslaagd aardbeien- té conserveercn i,n de nMuurlijke
vorm m kleur. Waar bij' andore tjlnikianten da vrucht
iin C a..S maanden uiteèaivalt, is dit bij' de methode
Gerritsen uitgesloten. Dit procédé trekt in do conso.rvctn-
induslrie zeer do aandacht. De vorige vvoeJc' bezocht een
lr,iiga)schc firaia de rahrii'ek om voor Ganadéasclxe re
kening'déze vr'uéhtm to koopon in onbeperkte hoevoel-
heid. Onderhandelingen zijn loopendje of worden ge
opend. om dit'jAVtMé'-Jc exp.'oitoeren in qlle groolere
Staten van Europa. Voor de aardbeienteelt in ons eigen
land is deze vinding van zeer groote betoekenis, voor
al 'ook in verband met de herziening déi' Duitschè tol-
tartsven in 1917.
DE LAATSTE STUTX'ER.
De „Zulpliensche Ct." gaf onlangs aardige bijzon
derheden over het wijd en zijd vermaarde logement
„De Laatste Stuiver" te Eefde bij1 iZutehen, dat op
een geschiedenis van driehonderd' "jaren kan terugblikJ
ken. Er zullen zeker heel weinig inrichtingen van dien
aard in ons- land-zijn,, die zich zóó lang hebben we
ten te handhaven* en zoo onverzwakt do gunst van
het publifk hebben weten te behouden.
In 1765 Verkocht Harmen Grauw ert, die er tevens
een bi:-rbroüworij.hield, „de Stuver" zooals zij
in de wandeling werd genoemd aan Jan W.un-
deiink,. in wiens geslacht de uitspanning gedurende)
ruim een oeuw en wei tot 1894,. steeds van vader op
zoon overging. Na den laafstea «ejgpnair uil dit ge
slacht, Jain Wundeiiiik. werd „de Sturer" i.n 1896
door den toenmalig ui bezitter H. A. Oerrelsen, ge
heel naar de eischen 'des tijds ingericht en hel'aan
zijn van thans gegeven. In korte jaren ging bij1 uu drie
keer in ïtndorè nandsn over tot hij in 19)8 eigmcLom
werd _van den tegenwoordigen exploitant, len heer D.
H. Branderhorsl. Deze doet alles om hel luis als loge
ment en als uitspanning te deen beantwoorden aan
de tcgeiïwoördige eischen, met behoud van liet eigen
aardig oudcrwetsehe cachet, dat het verblijf aldaar zoo
bijzonder aantrekkelijk maakt. De heerlijke s!*eck draagt
daa rtoe natuurlijk ook niet w einig toe'bij.
Hoe_ wijdvermaard „de Stuver" is gowo, len, bleek
in 1885. toen de.bladen het bericht brachten dat het
huis was afgebrand. -Zelfs T'ransche bladen vérmeldden
de treurmare. Dé familie Wuniderink ontving visilet-
kaartjes, briefkaarten en brieven uil alle oerden des t
lands. zelfs uit het buitenland, als blijk van dedneming
Hel mooist van dit alles was, dal „de Sturer" nog
goed en w el op' zijn plaats stond en dat. cfs brand eeneir
groote boerderij'; aan de overzijde van "den IJsel de
oorzaak was van het onheilspellend beiieht.
De „Amslerdajnmer" seh.eef dan ook, dal de be
roemde uitspanning hel zeldzaam voorrecht leeft ge
had voor jjapr dpod te weten hoe men ovor haar
zou selw'ijvéh indien zij werkelijk ware gevallen.
NOORDSCHAKWOODE.
Op de wjgrfLjjDa Onderneming", van don heer G.
de Wit Pzn. alhier, is te water gelaten een stalen mo-
torvlet, groot-10-tön, voor de geor. Eiilks le Sdagen.
Tevens i> de: kiel gelegd, voor ©en stalen sleepaak, groot
Pl.m. 20 ton, .voor den heer N. Hoogschagen te ScLaron
SPANBROEK.
Een plolsetioge dood-maakte 'n eind aan ;t leven van den
hii.-r in den omtrek welbekenden harddraver „De Jonge
Nella". van den heer J. Smit Jr. alhier. Een gevoelige
slag voor den eigenaar van heL beminde $}p.-
leunde met haar hoofd daartegen, als was het reeds
de beste vrienden met haar.
„Leone denk er om, de hengst <is niet te vertrou
wen en slaat," waarschuwde Palmer en, wilde haai'
van het dier terugtrekken.
Doch Leone lachte sïeöhts, keek het dier in de
oogen en, zeide t,eeder: „Mij doet het niets, niet-
waar! Wij beiden zijn goede vrienden met elkanr cn
1 mij zal hij,ook wel dragen. Met liefde win ik het
dier wel. eh hij draagt mij dan als het moet over
de heide."
1 Het paard stond plotseling als versteend en keek
onbeweeglijk zijn toekomstige meesteres aan.
„Ziet ge wel," lachte Leone. Palmer echter draai
de zich kort om. .en kneep dia lippen stijf op elkaar
1 in heimelijke pijn. Hij zag mevrouw Jutta voor zich,
die steeds bang voor dit paard was geweest.
Mevrouw Mathilde drong, toen alles bezichtigd was,
om naar huis te gaan. Palmer begeleidde de dames
1 een ein.dweegs en toen hij a/scheid nam, had hij be-
I reikt wat hij wilde: de toezegging, dat zoodra de
oogst was binnengehaald, het bruiloft zou zijn.
In de zonnigste stemming keerden tante en nicht
te voet naar Lindenstedt terug.
1 Eenmaal was Leone daar, waar aan den bosch rand
1 de wvg.zi.h in tweeën, splitste, blijven staan- „De.
schermen zijn gesloten, als was zij op reis en uu had
ik haar toch gaarne leeren kennen," zeide zij heel
:zacht en krak naar het witte huis vau mevrouw J ut,
ta Garluna.
E jnigermate getroffen zocht de doktersvrouw naar
den grond van deze belangstelling en zij vroeg zoo
terloops daarnaar.
Toen klonk het eenvoudige antwoord,,Z4j zou
mei Detlef bevriend zijn en omdait, ik steeds aan
hem donk, trajd door hem ook zij in mijn gedachten,
toen wij deze'villa voorbijkwamen-"
„Bevriend?" Mevrouw BMathilde deed verwonderd,
maar keek daarbij met uiterste spannitog haar nicht
in hot gelaa,t. „Wie heeft je dat dan gezegd, lieve..'"
Wildebald tanjfé, zoo terloops."
„Zoo zoo, ,Wilfl«bald. Nu ja, die jongen hoort
sonns het gras groeien.''
I Daarmede schoof mevrouw Mathilde het voor haar
onbehaaglijk thema eenvoudig terzijde. Doch een wm-
I derür.ge haast hadden, plotseling haar schreden ge-
I kregen. AA
j Wildebald! Ziji had den jongen wel wat te veel uit
het oog verloren in deze dagen van ajsemeene ver-
I lovingsglorie en met schrik wan nu de gedachte in
haar opgestegen: stel je rooi* dat die verliefdheids-
atmosfeer, die er nu om het jonge paar hing, ook
eins aanstekend had gewerkt op haar zoo ontvanke-
1 ij Ken zoon?
Zijn weigering, die hij verontschuldigd had met
veel werk, om moeder en nicht van Moorheide af
te halen, kwam aan mevrouw Mathilde plotseling zeer
verdacht voor en nauwelijks had zij den drempel vaa
het huis overschreden, of zij steeg zachtlcenk naar
Wildebald's kamer.
Een oogen.blik hield zij luisterend het oor tegen
de deur vandes jongelings kajner en toen zich
daar binnen, niets verroerde, had zij met een ruk den
knop omgedraaid en trad binnen.
Geen Wildebald was daar!En nergens eeu open
geslagen boek n,ergens een spoor van ernstige
bezigheid. -
De kastdeur stond open. Een blik der moeder over
ALWEER DIE SUFFRAGETTES.
Wij ontleenen aan de „Westmiuster Gazelle", dal
de ontploffing van een boni <e Edinburg, waarvan in
een Reuter-lelcgram melding werd gemaakt, plaats had
ïn het koninklijk observatorium iji de Scho'.sehe hoofd
stad.
Eergistcmacht omstreeks een uur weid professor
Sampsoa, „astronomer-royal" voor Schotland, gewekt
door het geluid als van een deur, die dichtklapte. Ook
zijn eerste adsiSlent, Slorev, ontwaakte. Beiden hecht
ten echter weinig beteekenis aan dat geluid, wijl liet
dien nacht erg winderig was.
Des morgens bleek toen, dat des nachts een, bom
xn het laboratorium tot ontploffing was gebracht. De 1
bom meel een kruik zijn geweest, die met buskruit
was gïvuld en waaraan een omstreeks 10 meter lange I
lont was verbonden. 0
De niisdadigers(sters) hebben eerst getracht toegang
tot het inwendige van het gebouw te krijgen door
een raam, waarvan een ongeveer 1 centimeter dikke
ruil bleek ingeslagen. Maar of dit raam Je hoog was
of dat men wellDht' daardoor minder gemakkelijk daar
kon komen, waar men de bom wilde plaatsen om
t. moeste effect te hebben, die poging werd blijk
baar opgegeven.
Het blijkt dat de toegang verkregon werd d'oor liet
inslaan van een der glazen paneeien van eten deur in
do chronograaf-kamer. De lont werd van deze ka
mer Dngs een trap gelegd naar heit vertrek onder don
westelijken koepel.
't Was een geluk dat 'de aanslag op dezen Jcoepel
werd gedaan, waarvan de hechte structuur aan de ont
ploffing kon wee rata nd bieden. De hierdoor toegebrachte
schade ook aan de instrumenten moet van niet 7,00
groote beteekenis zijn, volgens het bericht in dc West-
mi'nsler Gazette.
Men schat de schade toch slechts op f 600 tot f 1200.
Professor Sampson. vermoedt dal twee vrouwen bij
dezen aanslag moeten zijjri betrokken geweest, terwijl
een harer zich moet hebben gesneden aan gebroken
glas, wijl op eene plek bloedvlekken werden gevonden.
Hdbld.
COSMOPOLISTISCH.
Chiëago geniet de reputatie Van een der meest cos-
mopolïlische steden ter wereld te zijn. Dat die roep
niet onverdiend is, blijkt uit de opmerking, gemaakt door
den Britschen roomseh-katholieken geestelijke Bernard
Vaughan, die in de V. St. gedurende anderhalf jaar
een spreekbeurten-tournee heeft gehouden, en wéér
in Engeiand terug in de Londensche Queens Hall
over zijn reiservaringen heeft gesproken. In Chicago
had hij; verbluft gestaan over het feil, dat er in de
verschillende kerken gepreekt wordt in 25 talen,, ter
wijl er in verscheiden fabrieken de gedrukte voor
schriften en aanwijzingen voor het personeel waren
i-i'gêvaardigd in tien telen. De verschillende nationali
teiten voor zoover zij in Chicago talrijk vertegen
woordigd zijn bewonen er haar eigen wijken. De
Israëlieten zijn er sterk vertegenwoordigd, en ver
klaarde Vaughan zij zijn voortreffelijke burgers.
Alliëht neg cosmopolitischer dan Chicago is New-
York. volgens Vaughan, „de meest cosmopolitische
melropool ia de wereld. Van alle naties onder "de
zon slroomen mensehen daarheen, om zich vandaar
weer over de staten der Unie te verspreiden."
Zooals reeds .zoovele reizigers in de V. St. vóór
hem, vindt ook Vaughan het een best land voor
wij wil werken en aanpakken. Bijzonder was hij ge
troffen geweest over de hem betoonde gastvrijheid.
Dertigduizend Eng. mijl had hij er afgelegd en
nooit o ok maar een cent voor zijn logies of spoor
kaartje behoeven te betalen.
Bijzonder waj Vaughan getroffen geweest over de
opgewektheid en levenslust van de negers in Flo-
rida en andere zuidelijk© staten. Zij waren de vroo-
lijkste en gelukkigste menschen, die hij nog ooit
ontmoet had. N. R. Crl.
OUDERDOMSVERZEKERING IN ZWEDEN.
STOCKHOLM, 22 Mei. De Zweedsche Rijksdag nam
met groote meerderheid! liet regoeriaigsontwerp betref
fende een algemeexie ouderdomsverzekering aan. Er wer
den slechts eenige door de commissie voorgestelde 011
dooi' d!e regcering overgonoiinen wij'zigitigcn in het omt-
werp aaingebracht.
OP EEN MIJN GESTOOTEN.
LONDI'üN, 21 Mei. Uit Smyrna wordt aan de
„Daily Mail" geseind, -dat .de „Senegal" van de Fran-
sche „Mcssageries maritimes" bij heL verlaten van de
haven van Smyrna op een mijn is gestooien en eiv.slig
is beschadigd. De gezagvoerder liet hot schip J>ij 'hel
lort aan den ui gang van de 'haven op hel strand loepen.
De passagiers zouden gered' zijn, maar geruchten loo-
pen dat óf 4 worden vermist en 2 of 5 zijn gewond.
■waai
'leert
op C
Bill
liet hebben en houden van, haar zoon deed mevrouw
Mathilde haar beide handen boven haar hoofd ineen
slaan.
De beste, zwarte die beste zwarte jas had hij
aan!
Maar op den grond, wat was dat? Een stuk pa
pier. Zorgzaam raapte de moeder het blad op, stu
deerde, spelde en bracht eindelijk gelukkig tot uiting:
„Miek.e, gij fijne, kleene
„Onder de bloemen, alleene,
„Was ik, ach zoo gaarn met u
„Die infame bengel. Wacht maar!"
Verder zeide mevrouw Mathilde niets, toen zij het
versje had gelezen. Maar zooals zij het zeide, bleek
het duidelijk genoeg, dat Wildebald werkelijk iets
had te verwachten.
HOOFDSTUK 7.
Uit een boschje van dichtbevrachtte ltersenboomen
I keek bet mooie huisje van tuinman Dankwtjrt als
een vriendelijk oudevrouwengezicht in de laohende
zomerwereld. Niet dat het huisje er zoo oud uitzag,
maar het had toch Dankwort's grootouders reeds ge
herbergd en dan kan men toch gevoegelijk van 'n
oudevrouwengezicht spreken, ofschoon Danlcwort's
huisje een frissche streek verf had, zoo rozenrood
als het blozen van een jong meisje op baai* trouw
dag.
te Dankworts konden zich zulk een 9treek verf
wel veroorloven, konden zich allerlei lux© veroorloven,
wan. zij waren bijna rijke menschen. De bloemenwin
kel ";n de stad had in de laatste jaren een onver-
wachten bloei genomen en de Lindenst.edt.er tuinman
was om zijn, goed en sierlijk werk in den ganschen
omtrek zeer bekend.
Met dezen gang van zaken viel er wel het een en
ander te besparen, omdat zij maar voor hun eenig
kind haddien te zorgen.
„Jammer," zeiden zij, want hun. hariewensch was 't
geweest, een zoon te bezitten, naast hun dochtertje,
dat zij om alles ter wereld1 n.iet zouden hebben wil
len missen. Het was ook een gouden dochtertje,
Dankwort's Mieke goud in den waren zin van het
woord, wa«t zij had haren als puur goud. Menigeen
meende dat Mieke rood haar had, maar dat waren
van diie menschen,, die alle© van den verkeerden1 kant
in het leven bekijken. En zij was even zeventien jaar
geworden en daartegen verzette zich niemand
want da,t was haai' aan te zien. Was zij oudier ge-
.wesef, dan had zij haar rijken haardoscli tenslotte
niet meer in een lint bijeen mogen binden, zij bad
dan tenminste, moeten probeeren, die gouden bos met
haarspelden, samen te steken. En dan droeg zij ook.
I meestal iiog halflange rokken, blauwe en roode,
vooral liefst kleurige.
Zooals zij daar t.usschen de aardbeien heen en weer
dribbelde, was zij in haar rood met gele sfippen be
dekte pakje bont als een vlinder, maar dat hinderde
niet, want zij beviel zichzelf buitengewoon. Zij had
een korfje aan baao* arm en plukte aardbeien., de
goede in haar mondje, de minder goede in baar
mandje.
Zij lachte over haar heele lieve gezichtje wanneer
zij volgens dit recept een bijzonder sappige an namis-
aard bei voor het nederige lot van verkocht te wor
den had bewaard.
Wordt vervolgd.