De Hoenderdief.
hij
Vloeibar.
uitwerpselen
Water
Rund.
Paard.
Varken.
910
900
970
Droge stof
60
100
30
4
Stikvol
5
15
Pliospho'osu
mr
0.7
Kali
13
15
8,5
870
130
10
0,1
22.5
Vaste uitwerpselen
Water
Rund.
Paard.
Varken.
Schaap
810
760
820
050
Droge slof
160
210
180
350
Stikvol
3
4.5
6
5,5
Phcsphcrzuur
1J3
3,5
4
3
Kali
1
3,5
,2.5
1,5
Bij vergelijking van deze cijfers moet het o.i. op
vallen. dat he: gehalte aan stikstof en vooral aan kali
van de ier veel g ooier is dan van de yastc uitwerpse
len. .terwijl phospnorzmir in de ier ontbreekt, doch wel
in zeer matige hoeveelheid in de vaste uitwerpselen
aanwezig is.
Op deze wijze krijgt men een inzicht in liet verschil
Nn hemestingswaaidc van heide soorten uitwerpselen.
Yf '.ledig is v-chler de indruk nooit, omdat de planlen-
vt edwgssloffen uil de iet' vaak in andere verbindingen
zijn opgenomen en dus andere eigenschappen hebben
ton opzichte van de bemesting dan dezelfde in de
vaste uitwerpselen. Hoe dit komt, beantwoordden wc
reecis in den aanvang van dit artikel. Zoo is het waar
schijnlijk, dal het phosphorzuUr uit de vaste uitwerp
selen niet de waarde beeft iiit onze moest gebruikelijke
p!iospliorzuurhoudesidè kunstmestsloffen'. Het werkt veel
minder snel, dan dat uit thomasslakkehnicel. j
In de vloeibare uitwerpselen komt alleen dan pli06-
fihcrzuur voor, als hot dier voedsel ontvangt miet'op-
osbare phospJialeii, wat dan voornamelijk het geval
zal zijn bij meel voeding.
De kali komt voor in beide soorten van uitwerpselen,
'het meest echter in de vloeibare. Dit is in volkomen
overeenstemming met het feit, dat de kali verbindingen
uit het voedsel gemakkelijk oplosbaar zijn en dus ween
gemakkelijk in het bloed worden opgenomen. De hoe
veelheid kali in de vloeibare uitwerpselen is boven
dien aannemelijk, doordat er, met uitzondering van
hij1 melkgevende klieren, welke een deel in 'de kali-
zouten van de melk ncerleggien, weinig of niet yan
in het lichaam achterblijft.
Aangezien de kali in de vloeibare uitwerpselen voor
komt in opgeloste verbindingen, die dus direct yoor
de planten opneembaar zijn, zal de waarde er van zeer
zeker gelijk staan niet die van bijv. kaïniet. Ook uit
de vaste uitwerpselen evenwel zal de kali wél groo-
ïendeels gemakkelijk oplossen, zoodat dc waarde die
*iit de vloeibare en de. gebruikelijke kalimeststoffen zeer
tiabij zal komen.
Een groot verschil in eigenschappen verloonen ech
ter de stikslofhoudende bestanddeelen van de beide soor
ten van uitwerpselen. Zooals men weet, jiecmt-de pftrtit.
do stikstof prra'clisch' alleen op in den vorm van, sal-
peter. In do uitwerpselen onzer huisdieren komt de
stikstof echter voor in den zoogenaamden „organi-
schen" vorm, d.w.z. in den vorm van yerbindingen die
deel uitmaakten van het lichaam van een levend we
zen. Nu zal organische stikstof in den grond door
verschillende scheikundige omzettingen, gewoonlijk door
rotting, overgaan o.a. in ammomikverbuidingen, die
op haar beurt weer in salpeter en dus in bruikb'aar
slikstofhoudend planteiivoedsel worden omgezet. De eer
ste trap van deze dubbele omzetting is echter de lastig
ste em nu js het eigenaardig, dat de omzetting jran
de sliksloüioudeaide slof uit de vloeibare uitwerpselen,
in hoofdzaak aanwezig in den vorm van oen verbin
ding, die bekend ,i> onder den naam ureum zeer ge
makkelijk gaat, zoo zelfs, .jiat ammoniak verlies daar
door 'zeer voel voorkomt. Bij de vaste uitwerpselen
daarentegen, vooral bij die van he! rund. waarin de
lucht niet zoo gemakkelijk binnendringt, hebben do
«.inzettingen zeer langzaam plaats. Een groot deel van
de stikstof schijnt zelfs \oor de planten geheel onop-
tieembaar te blijven.
Men zint dus, dat én naar de hoeveelheid planlen-
voedingsstoffemwaarbij men in het oog houde. «lat
de stikstof wegens de p.ijs dc belangrijkste is, én naar
de waardo "er van, de vloeibare uitwerpselen een veel
gcoetere waard© hebben dan de vaste.
Op grond van eetn gemotiveerde berekening komt
de fyjkslandbouwleeraar voor Noordholland, tot de con
clusie. dat op kaliarmciugrond - de waarde per 1000
K.G. \an de saste uitwerpselen bedraagt f 1.84 en van
de vloeibare f 6.30. Op_ kalirijken grond worden deze
geldswaarden! esp. f 3.30 en f 1.62.
Dit zijn cijfers, diet spreken. Als men hieruit leest,
dat de 'waa.devan een liter ier zoo .om de prijs
van een halven cent loopt, dan zal men hel met ons
bejammeren, dat nog voor zooveel honderden guldens
wegloopt of verkeerd wordt bewaard.
De tweede weg die ingeslagen kan worden om {Ie
bemestingswaarde te learen kennen, is proefondervinde
lijk le bepalen, hoeveel product men er mee kan voorl-
brengejn. Vooraf neme meri in oogonschoiiw, dat ier
slechts dan haar groolslei werking zal hebben, als hel
phosphorzuur, dat er in ontbreekt,'reeds in voldoende
male in den grond voorkomt, oi in den vorm van
super naast de ier wordt aangewend. Eerst dan kan
men spraken van èen volledi
ettt gift van gemiddeld 150 K G. super, was de be
haalde meeropbrengst &p 19 proefvelden gemiddeld!
2700 K.G. hooi per H.A.
Deze gegevens doenv dunkt ons. dc deur dicht en
spreken een beslist vonnis uit over hen, die de vloei
bare uitwerpselen van huil vee nieL of onvoldoende be
warm en aanwendon.
We schrijven 26 Augustus 157-1. Nog heefl de zon
met haar eerste stralen de verspreide huizen van het
dorpje Niedorp niet overgoten, maar toch is er jets
in de natuur aanwezig, hetwelk de komst van de dag-
vorstinne reeds aankondigt. Nog geen der dcupelin-
gc-n is uit den slaap ontwaakt, zoo schijnt 't. maar
toch. wie goed. opmerkt, ziet, dat er tenminste één is,
die, waar zoovelen slapen, toch reeds vroeg, bij dc
hand "is.
De snaak schijnt er echter zelf weinig weet van
t© hebben, dat hij zich straks zal kunnen verlustigen
in s werelds grootste schouwspel,, dc zonsopgangoog
en oor zijn elders heen gekeerd en waar we h'cf»
straks uit één der onaanzienlijkste huisjes hebben zien
komian. bemerken we aan sluipenden gang en loerenden
blik, dat hij iets kwaads in den zin heeft.
Wie is hij f Ge kent hem niel? Welnu, het is de
Nïedorpcr hoenderdief. Wat men hem in den loop
van den tijd al niet aan ge wijven heeft, is verbazend,
maar een feit is 't, dal yan de honderd diefstallen
van kippen, konijnen of ander klein vee, er negentig
zijn voor rekening van onzen man. En ongezien l Nim
mer heeft men hem kunnen -belrappen, -terwijl .zijn
streken steeds slimmer worden. Zijn 'sterkste staaltje,
heeft hij >nog "geen week geleden 'uitgevoerd, en dal l
nog wel bij den "Schout van Niedorper Cogge, Adriaau
van Dorp,, in wiens hof hij geducht heeft huisgehouden,
zonder dat één der bewoners er ook "maar iels yan be-
ïnerkt heeft.
Des tc meer had zulks de aandacht getrokken. om
dat juist in oen ganscheai tijd geen diets tal, nóch ter
plaatse nóch in den omtrek had plaats gevonden. En
nu dat krasse staaltje en nog "\yef bij het hoofd- van
den Gerechte. j
Deze "Zelf had 1iel zich zeé." aangetrokken en be
schouwde de' streek van den bandiet als een. herhaalde,,
nog dreigender uitdaging aan zijn „persoon. En hij na'mi'
haar aan en zwoer niet Ie zullen rusten voor en
aleer hij den vermetelen knaap achter slot en grendel
had.
Bij dag1, vol ijver in zijn nasporingen, met behulp
van zijn dienaren, was hij 's nachts vooral in volle
actie en dat wel zonder dat iemand er ook maar,
iets van bemerkte. Als operatieterrein
vaak zijn eigen woning, van waaruit hij zoowel een
gedeelte van den dorpsweg, als de achter de huizen
gelegen tuintjes en, landerijen, kon overzien.
Ook dezen nacht was zulks wéér het geval en
-waar we den nachtelijken wandelaar zich in da rich
ting der sc-houtswonïtng zien begeven, moete^fjveliet
ergste voor hem vreezen.. De klippen dief had nog zijl
slimste streek niet uitgehaald: was een, elk en een
ieder er nog vol van, over hetgeen er bij den
Schout was gebeurd, thans wilde hij er wederom
terugkeeren, om. nogmaals zijn slag te slaan, zoomo
gelijk; en anders genoegen té nemen met een, een
voudige aanduiding dat hij, de groota onbekende,
er geweest was.
En ol 't nu geweest is.' dat de Schout in 't voor
ste gedeelte zijner woning aan 't bespieden) was, het
zij hij door vermoeidheid is overmand geworden, den
dief gelukte 't, ongehinderd' tot in den, tuin des
braven mans door te dringen riiert, -alleen, maar ook,
waar hij mets van zijn gading vond, er weer uit
te geraken. Toch liep hij in den val.
Zijn, doel, wederom door té dringen int den tuin,
had hij nu bereikt,, doch met ledige handen, terug
te keeren was niets vo.or hem en de afsluiting ver
brekende stond hij in den tuin, des naasten buur-
inans van Van Dorp. Hij wist dat deze klein vee
hietd en zijn doel was lui eu passan,t mee te ne
men en au den zajk te stoppan, wat hem 't eerst
voor -de hand kwam.
Op dat beslissende oogenblik was 't, dat de Schout,
uit zijn voorhuis komende, in zijn buurmans tuin
onraad meen die te bespeuren en, zich ij lings naaf eer
hooger gedeelte zijner woningbegaf. liet was nog
te donker om ook maar iets te bespeuren in den
duisteren hof, dioch hetgeen zijn geoefend oor ver
ten volgen.
Deze kan geer. audere zijn, dan over de sloot
achter den, tuin, en de Schout, niet wetende, dat
dief over de .afsluiting heen eerst in zijn eigen
omgeving is geweest, maakt de berekening, dat de
schelm met den polsstok de vrij breede sloot zal
moeten zijn overgesprongen en ook zoo wederom zal
vertrokken zijr..
Doch de: dief, geen kans ziende zonder stok
er over te geraken, had zich verstoken in zeker
houten gebouwtje bij' de sloot staande, van waaruit
hij met (bonzend hart de gedragingen zijner weder
partij gadesloeg:
Geen twijfel, da booswicht, was aan de overzijde en
om hem achterna te zetten, bleef er niets anders
over dan zijn eigen, polsstok te halen, doch zich dra-
keereude, verneemt hij gerucht in het bewuste ge
bouwtje. Hij- weet nu genoeg, doch de booswicht
zich door eigen onvoorzichtigheid ontdekt ziende,
acht het vooixteeliger voor zijn positie om uit te
komen, en op de sommatie van den schout geen
aoht slaande, tracht hij te ontvlieden.
Deze snijdt hém echter den pus af en tracht hem
te vallen, doch de tnanl zicli tot geen prijs willende
overgeven, grijpt cene akse en treft .het Hoofd des
Ga-echts op' Jrel achterhoofd. Deze, op een zóó euve
len daad niet bedacht, zijgt ter neer en verliest het
bewustzijn, zonder in de schemeringzijnen belager
herkend le hebben. j_J
Meer dan tijd is 't nu voor den dief, om déze
plek le ontvlieden, wil hij tenminste niet ontdekt wor
den en vóór zonsopgangweer thuis zijn, en op zijn
schreden terugkecrende, vat hij hel geroofde weder
om op, vindt met het instinkt hem, eigen een behoorlijken
stok én geraakt hiermede over de vaart.
Gei uimeii tijd duurde 't, zoo dei Schout weer bij-1
kwam en hoewel' hij z\ch in den beginne eenigszins
zwaar i,n het hoofd gevoelde tengevolge van den hem
toegebrachten slag en de daaruit ontstane verwonding,
locli bleef hij ii weerwil van het verzoek zijner liuis:
geuooten, met zijn "verbonden hoofd rondloopen, instede
van binnenshuis ziéïi wat rust te gunnen.
Zoovei- ging. zijn Roekeloosheid, da.l hij in de dorps
herberg doorging, "niét zijn dagelijks kwantum waar
van hij een -jierhebbec en eerste kenner was te
gebruiken, iets wa,t natuurlijk zeer nadeelig was voor
zij'n wonde en zonder twijfel mede de oorza,ak er van
was, dat de toestand verea-gerde. Weldra kwamen cr
toe\ allen 'pij en niét lang daarna volgde de dood.
Wraar in het opsporen der booswicht, nu ze.lfs de
bedrijven ee,ner moord, de onmuelil der plaatselijke en
gewestelijke; autoriteiten zoo duidelijk was gede
monstreerd, togen de vtienden en verwanten yan den
verslagen© iiuai Den Haag.,,.net de bloederig;'cjoeeken
koos hij j ende swae. e klachten", Jeneinde strengere maatregelen
af te smeken.
Boven verwachting wisten zij er gedaan le krijgen,
dat de geweldige PiovooóI mei een aantal ruiters naar
Niedorp werd gezonden, teneinde den schuldige le vat
ten. De Provoost .volvoerde de hém opgedragen laak
op een wijze, dié óns heden ten dage doet glimlachen,
doch misschien toentertijd een prolxiaL middel was.
Hij Jiel 'it. 1. alle- inwoners der Bahri© van Niedorp in
de kerk ontbieden en den predikant dé preekstoel be
klimmen, waarqp {leze onder eede moest verklaren,
ol de schuldige zich ia de kerk bevond, ia dan neen.
Natuurlijk was het laatste het geval, o'fn de eenvoudige
.eden, dat zeer velen, wien de gxlwongen kerkgang niet
aanstond en die bovendien misschien iets op hun kerf
stok hadden, hel bazend gekozen hadden en daar
zal de hoenderdief wel bij geweesl zijn.
Waar zoovelen op' 'l appel ontbraken, liet de ge
weldige Provoost de gèheele omtrek door zijn ruiters
verkennen, waarbij er één van zijn kameraden af
dwaalde en iii. eau sloot terecht kwam. De vluchtende
Niedorpers, vervuld met wraakgedachtenkeerden op.
't zien daarvan ierug, teneinde- den avnlervolger de-
hals af te snijden en de ongelukkige ontkwam ternau
wernood dezen gruwzaincn dood door de tusschenkomst
van bezadigdermannen, die vreesden dat de zaak van!
kwaad tot erger zou geraken.
Nu de geweldige Provoost in zijn actie zoo weinig
succes had on voortdurend tegengewerkt werd, begon
hij uit woede -daarover de huislieden geducht lastig
ie vallen. Dit verdroot hen ten langen leste, bewerende
dat de troep op de landlieden lag te „spekpannekoeken"
en op hun aandringen gaf Jonker Dirk Sonoi, die ha-
mens den Prins van Oranje liet hevel voerde over
het Noórder legertje tegen de Spanjaarden, den Pro-
voos L bevel mét "de zijnen op te breken en naar Dén
Bur
,n 8'
tute
ttted
iwel
eik.
nam, was hem genoeg. Het; was d'uidelijk, het ge- j Haag terugte keeren.
raas wat hij vernam wa^ dat, hetwelk konijnen ver-' Deze \ort'mk
Deze vertrok, gewéldig ontstemd over het misluk-
tegen, eigen wil en zoo t ken zijner zending, dodh de boeren onontwik
kelde lieden, ruw en wraakzuchtig" van inborst
lieten hem zóo niet ga^m. Een aantal hunner be
gaf zich naar Alkmaar en stelde zich verdekt op
Binneulandsch Nieuws.
HEERI1UGOWAARD.
De lieer P. Kooiman, ambtenaar ter secretarie) al
hier is benoemd, tot secretaris van. de gemeente De
RÜP. j
DM VERGIFTIGINGSZAAK TE OUDE WETD -
RING.
Een der correspondenten, van het', Hidbld. schrijft:
Na een scherp verhoor te Roelof arend sveenwaar j
vrouw Pieueman gevangen werd gehouden, heeft zij
bekend liaar man door middiel van rattenkruid te ni
hebben vergiftigd.
Reeds langen tijd liep vrouw Pien&man allerlei i
vermaken na n scheen bereid iederen man te vol
gen. die haar maar vroeg mede te gaan. Verleden
jaar werd zij aangetroffen in gezelschap van iemand
uit T.eimuiaen, die toen door de bewoners van Oude 3
Wetering zoo werd toegetakeld, dat hij heelkundige j
hulp moest inroepen.
Sedert dien dag ging men, haar gangen, naj en men 3
stond weldra, versteld over het leven van, deze diikke, firL
lcelijke vrouw. Den laajsten tijd had zij al bijzon- «1%
der veel minnaars: arbeiders, orgeldraaiers, enz. j
Tot dezen behoorde ook die arbeider Bre-d. een
kletn. onooglijk ventje. Om versoltii'cnde onkosten l
te dekken, had Breed zich f 500 toegeëigend van
zijn vader, bij wieu hij inwoonde.' Zijn broers en
zusters wisten dit en mankten hem het leven zuur |f
genoeg. Breed besprak het geval met vrouw Piene-
man, met het gevoJj., dat door beiden besloten werd I
den ouden man met arsenicum te vergiftigen. Het f'
middel behoefde niet te worden gekocht, wajit de inr
oude lrad genoeg in huis.
I-Iet vergif werd n.et kleine hoeveelheden in het Bef
voedsel toegediend. De -cnde Breed wierd ziele en
vrouw Pienomau kwam hem verplegen. Omdat zij.
zoowel als Breed Jr., geregeld naar de kerk ging, 5
werd haar opoffering door de bevolking njet ver- 9 vo
dachc en zelfs geprezen. De oude man stierf en ar k
werd begraven, zonder dat bij iemapd eenjge achter-
docht was ontstaan. ■^■a
Vrouw Pieneman werd nu driester en toen haar UÜ
manbaar heur onzedelijk leven verweet, besloot zij I y.
ook aar. ziin leven een eind te maken. Zij, begon da
delijk met een eroote dosis arsenicum. Pi©n,eman e^'
klaagde weldra over hevige buikpijn en zij' gaf hem j
een geklutst :eii met cognac, waarin weer gen;oeg ver
gil'1 om 3o menschen ie doodjen,. I
Dr. Melohior, die bij het slachtoffer werd geroe
pen, bracht dc justitie met liet geval op de hoogte.
Vrouw Pieneman bleef nu het onderzoek op vrije
voeten, tot de beëindiging van de lijkschouwing,
welke in Leiden plaats vond.
Dadelijk na haar bekentenis verklaarde zij met be-
hulp van Breed diens vader te hebben vergiftigd.
Breed werd daarop ui; zijn bed gelicht. Hij be
kende zijn medeplichtigheid.
Dinsdagnamiddag werden de beide gifmengers per I
trein, naar Haarlem gebracht. In de coupé zaten ze J
naast elkaar: hij beverd. zij zoo vroolijk en brutaal
mogelijk
Bij het station te Rcelofare>nd9veen was een groo-
te politiemacht haast niet in staat de woedende I
volksmenigte in bedwang te houden. Te Oude We-' I
tering was het al cwen.erg.
De giïtmengster heeft drie kinderen, waarvan hei
oudste thans 13 jaar is. Zij zelf is pas 29 jaar.
Breed is ongehuwd.
VERKIEZINGEN TWEEDE KAMER.
Dominee Van der Heide heeft bedankt voor een
cendidatuur in het district Ho;>g„izand. Vermoedelijk i
zal 'nu eandidaal gesteld worden de heer A. II. Gerhard.
champignons. ifl
De heer W. Ruurds, eigenaar van „Maison Ok- dg
huyzen" te Utrecht, heeft in een negental kelders
aan de Oude Gracht aldaar een proefneming gedaan »ac<
met het kweeken van champignons. Tot nu werden van
deze planten uit het buitenland betrokken, lietgeemJj},
hot artikel altijd min of meer duur maakte. De
proefneming geschiedde in kelders, daar de duister- >eP'
nis zeer bevorderlijk is aan den groei dezer plan- mdf
ten. Iele
I)e grondstof, waarin men de champignons 1 zaait. .am
wordt bereid op een terrein aan de Kruisvaart, te
.Utrecht. Daar worden stapels droge paardenmest ver- ao^'
mengd met eene chemische verbinding. Deze massa l I«
blijft dan 3weken zoo liggen, zij wordt echter nu [fgg
op te
Yo
1
Vo
5
Te
aad
idi
itter
913
Sc!
bemesting.
Welnu, op 12 Noordhollandscfeé proefvelden werd
«door aanwending van gemiddeld' 11500 L. ier, he"vat
tende gemiddeld 'in totaal 60 K.G. stikstof, een meer
opbrengst aan hooi verkregen van gemiddeld 1800 K.G.
per H.A. Waar de ierbemesting werd nangewend met
Palmer was gekomen.
Zijde aan zijde liep het jonge paar den straat-
y/eg langs. De hen, ontmoetende menschen keken, hen
nieuwsgierig en benijdend' na-
„Weet je." zeide Pailmer, „wij slaan links af en
gaan het hosch in. Wij hebben geen reéhten weg
atoodig. maar wandelen de wildernis in."
„Ja," izeide zjj zacht. „Op het geluk af, zonder
■weg."
Heimelijk keek hij banr aan. Stond haar die zwiar
te japon zoo goed? Of wat was het, dat haarkleur
•7.00 bijzonder lieflijk deed schijnen. Als een bloeien
de roos hot rood der lippen, over het grijs der oogen
oen eigenaardig waas en het liaay zoo schitterend,
als knetterde daaronder heimelijk iets va,n een ver
borgen vuur.
De zachte grond van het boscli dempte geheel
liun schreden, de hooge, slanke boomen stonden als
ernstige zuilenrijen, die in stille plechtigheid het
hemeldak schenen te dragen. Het was stil rondom
ars in een tempel, rondom die beide menschen, die
steeds dieper het bosch ingingen.
Nu de kracht, nu den moed daartoe te vinden om
hem alles le zeggen, voor hem zich op de knieën
werpen, en hem le smeeken: help mij. help ons!
L-eone streed en worstelde met zichzelf, dat zij
het zou kunnen doen, maar het vertwijfelende zwij- j
gent rondom haai* lag als een reuzenmist .op haar
borst.
Ook Palmer liep enkele oogenblikkenzwijgend ver
der en luisterde op zijn wijze naar liet zwijgenvan
het woud.
Dan koord» Leone dat, hij iets tot haar zeide
Slechts enkele woorden bereikten haar oor. Vertel
len moest zij van haar reis, of de erfenisformalitei- i
ten vlug gegaan waren, of zij in iets nog hulp of j
raad noodig had?
„Doe het nu. zeg het hem nu!" riep het gebie
dend in haar binnenste. En haar voeten sidderden
eu werden koud, evenals haar lippen die spreken
wilden,
Hij merkte haar zwakte op en deed vroolijk den
voorslag om een goed plekje te zoeken, waar zij wat
konden rusten.
,,Ja ach ja!" Tussohen twee greppels vonden zij
een dicht mei mos bedekt plekje.
„Als op een sofa," zeide Palmer en zette zich
gemakkelijk neer.
l.eone liet zich naast hem neer, legde haar hoofd
oorzaken, wanneer zij
gaat het meestentijds uit hun hok worden ge
trokken, Zonder tw ijfel, men was daarginds w eer be
zig en wie anders dan de hoenderdlief. Hem ach
terna
Denken cn doen was bij den Schout, hetzelfde.en
naar ben,eden af te, komen en ter deure uit eu in
den hof te snellen,, was.het werk ya;n een oogeiiblik
Doch de dief, in geoefendheid vajij gehoor de even
knie van zijn belager, had zich ontdekt gevoelden
wist wat hem te doen ston,d„,Er was geen. tijd La
verliezen, terneer waar de dageraad reeds gloorde.
Zijn buit, als zijnde hinderlijk in, de vlucht, auhier-
lalendo, ontvliedt hij fluks den hof en wanneer zijn
vervolger cp de plek van het misdrijf is aangeko
men, is de vogel reeds gevlogen. Geen nood echter:
achter een aarden wal bezuiden, die stad, met het ~t 'htPr V(L,
doel hun vijand, die hen zoo lang het leven had T
'en dan gekeerd om alle weersinvloeden.er
laten inwerken.
Na drie weken is de mest nagenoeg verteerd eu 'P i
veranderd in oen fijne stof. min of meer gelijkende gebl
op aarde. Deze grondstof wordt in den vorm van ^00
langwerpige tedden in de kelders uitgestrooid, waar jjruj
na het champignonzaad wordt gezaaid.
De natuur moet nu het verdere doen,, de kweeker
rjjand,
verzuurd, te treffen
Werkelijk viel het kleine troepje in de hinder
laag; de Provoost, in liet voorhoofd getroffen, gaf
zijn paard de 'époren, teneinde hel te ontkomen, doch
een tweede schot trof,beter doel en ruggelings viel
hij' ter aarde. Den verderen, afloop wachtten de
boeren natuurlijk niet af,doch zich in de bosschen
terugtrekkende, redden, zij zich door de vlucht en
ontkwamen zóo aan de han,den hunner vervolgers,
die hen zeker wet een goed eind \veegs achterna zul-
zorg
den groei besteden.
de Schout kent de ligging der erven en heeft reeds len hebben gezeten. Kenmerkend voor den Loestand
gedurende de korte achtervolging de richting vastge- dier dagen is 't,' dat men nimmeimeer iets van de
steld,
nu is
vun waaruit de dief is gekomen, waarheen hij
gegaaji en in welke richting hij hem zal moe
op zijn arm en sloot de oogen.
Het beslissend oogeiibliilt nog wat verschuiven, in
slapen en sterven kunnen in dien t,ijd.'
Hij had de .hand tusschen heur haar geschoven
en sloeg spelend met de lan^ei vlechten om zijn vin
gers. Daarbij vergat hü dat zij op zijn zoosveu ge
dane vragen nog niet, had geajftwoord
Dan ging het hem door het hoofd, dat het heel
zaan
l
C. P. BREED.
Leon,e zat daa1' Als was alle lichamelijk leven uit
haar geweken,. In liaar hoofd raasden evenwel de
gedachten
Nu zou, zij het hem zeggen, nu wilde zij met
brutale hand dén slag- aan hem toebrengen, die
den bodem inoc-st doen splijten .waarop zij beiden
stonden! „Allés is niet waai-, ik ben arm als te
voren, armer nog. Bedriegersgeld, dat mij door de
mooi zou zijn een paar hectaren bosch te bezitten. verzoeking in handen is gespeeld, waaraan vloek
En vroolijk meende hij: „Wanneer je wilt, kind- zonde kleeft, waarover sLroomen. van tranen zijn heen
gegaan. Dooden wachten, dat ik het van mij
lief, zullen w ij later probeeren - bij -Moorheidc een
stuk bosch te koopen. Daar bouw ik dan 'n blok
huisje op en jij kunt voor Uosehl'ee spelen."
Wijd openden zich haar oogen, schrikkelijk wijd.
Hij echter gihg voort.zich de toekomst te schilde
ren. Dal J eoue rijk gewerden was. en dat. hij liet
meest daai1 van zou piofitèereu, dat kwelde en be
schaamde heiu niet meer, sedert hij een ander stand
punt tegenover haar had ingenomen eu hij gjzien
had, hoe innig gelukkig zij was geweest, toe.) zij
hem haar rijkdom had kunnen schenken. Eenvoudig
en natuurlijk wilden, zij zich er over verheugen wat
een toeval hen ais schatten iu den schoot hau ge
schud.
werfien, leven,den, verwenschen mij, wanneer ik het
behoud."
Toen wieup zij zich neer, drukte liet gelaat legen
den koelen, /achten bodem en sprong dan plotseling
weer op, di nkte zich legen Pal mor's sohouidèr, zoo
dal hij haar niet kan aanzien. ^Dotlef, wanneer ik
nu ann gebleven was, dan
Daarop was hij niet voorbereid, hij fronste liet voor
hoofd. jnjnlijk als hij door deze woorden getroffen
was. „Je doet vreemd, Leonc. Ik heb mijmet je
verlootd. .toon je arm was. Zooals de zaken nu staan,
mccht de hoegc 'e .schuldenlast op mijn landgoed voor
mij over hart o£ Jong een ;muie bc.eekenen, ik had
„Weet je, kindlief, ik heb zoo bij mijzelf gedacht.1toch een arm meisje gelrouwd. Maar ik begrijp je
t wii zonder ïmrvntpi nftam hcai echiar eerlijk gezegd, hiei, waarom ol je mij lot zulk
een verklaring dwingt.''
Zij stond pp.
Toen Leone zag dat zij Detlef beleedigd had, hield
zij zijn beide handen vast en trok hem weer naast
zich n,eder, sloeg in wilden angst haar beide ar
men om zijn hals en stamelde buiten zichzelf: „om
dat ik je lief heb. Detlef, omdat ik het weer en
steeds* weer hooren wil, dat je mij gekozen hebt,
te m j. ten aflossen de geringste, de minste van allen. Danken wil ik
j'e ervoor, zoolang als er een ademtocht in mij is.
En ja.toch ja ik wil jou gelukkig maken,
Detlef. Kus mij, zóo dat mijn ziel het voelt als 'n
waarheid, dat je mij. Uef hebt."
Haar stem brak, haaf hoofd zonk terug als viel
zij in onmacht.
Verschrikt en ontsteld drukte Detlef haar man'
zijn hart. „Maai* kind, lief goed kind, je benitziek. i
Gister was je.„het reeds. Wat is er toch met je}
gebeurd, mijn, lieveling? Spreek toch, heb je mij zoo
veel te vertellen?/'
Goedig en zhcht redeneerde hij met haar en kus- i
te haar daarbij herhaaldelijk op het haar.
„Dom, klein ding, hoe kaji een mensch zulke op-
In, drie of vier weken is wat gezaaid was, opge- 1
komen en kunneh de champignons geplukt worden.
Na den', pluk moeten de oude bedden opgeruimd en
nieuwe aangelegd worden, want de grondstof heeft
na den oogst hare vruchtbaarheid verloren.
E
f
roerige zenuwen, liehben, en, dan nog wel een, meisje I
dat'met een revolver in haar zak durft loopón. Heb i
je dat ding meer bij je, dien gevaarlijken goeden i
vriend?"
Glimlachend schudde zij het hoofd.
„Nu zie je wel," Liet hij hooren en wiegde haar
in zijn armen als een kind. „En ben je eenmaal r
mijn, vrouwtje, dan wordt dat ding vernietigd. En
wanneer zal dat au gebeuren,, over vier weken?
Ja?"|
Toen maakte zij zich uit zijn armen, los en keek
hem angstig vlpiend aan. Jödi
„Dat kan je geen ernst zijn, Detlef. Het overljj- ri
den van tante, de rouw. Neen. neen, dat was van I
het graf naai- het trou walt aar."
Hij sprak haar niet tegen, ofschoon hij een lang Sgg
uitstel zeer onaangenaam vond. Doch dat zou zich K
lalt
op
A
En I
wel schikken. Eerst moest zij bedaard zijn-
zacht kuste hij haar lippen.
Dan vroeg hij: „Willen wij naar huis gaan. Le- RDg
one?" )aa:
uit een 1^.
da,t wij zonder gnootel offers heel Moorheide wat kun
nen opknappen en; meer op de hoogte van den lijd
brengen. Ik heb zoo al het een en ander bij mij
zelf overdapht. Voor jou bijvoorbeeld een kleine
aanbouw met bovenlicht aan den kant- van het park."
Zwijgen moest hij, om Godswil zw ijgen. Die woor
den scheurden haar het hart in tweeën. En nauwe
lijks, wetend wat zij sprak, zeide zij: „Jij jij hebt
gister gezegd. Petltf, dat je kapiti«a. hebt opgeno
men. is dat meer als ge dacht
Dij werd zeer verlegen, ging rechtop zitten- <_n
keek in de oppervlakte va,n zijn hand. Dan sloeg
hij plotseling de oogen op en zeide: „Ja, Leone.
De mislukking van den oogst heeft mij voor een
bankroet gebracht.. Nu bood men mij geld aan jt
weet hoe, dat mogelijk werd. Ik nam wat ik noo
dig had. Onze bruiloft sta,ut voor de deur, ik wilde
en kon mijn huis niet met ledige handen inrichten
voor zijn aanstaande uieegteyeq. En oerlijk gezegd,
ik had ook nog oudé. schulden, die ik nog voor
mijn huweJijk uit de wereld' weijpchte te hebben
en die ik juist niet wensobtè -'te botalen met Let
geld van mijn aanstaande vrouw. Ziezoo," lachte
hij dan gedwongen, „daar heb je mijn biecht."
sprong haastig op. streek zich te
en keek rondom zich.
Naar huis! Dat woord deed haar als
droom opschrikken. Zij
het haar van het voorhoofd
Naar. huls? Naar haar kamertje, waar ui,t lalle r J
hoeken nog de gruwelen van, het nachtelijk uur tot
loerden, waar weer zulk eenverschrikkelijke nacht
op haar wachtte.
..Detlef!" Een kreet, opgestegen uit wilde wan-
hoop eu nog eenmaal wierp zij zich aan zijn borst.
Detlef, ik ben zoo bang, o. o, ik ben zoo bang.
Wanneer je. mij niet liefhebt, zooaïs je mij nu lief- I
hebben moet. geen w ater was diep genoeg, geen ko- J
gel snel genoeg voor mij. Weet jij wel hoe ik jou
liefheb? Dat ik in dudEen,d smarten, duizend do.o-
den voor je zou wallen sterven, dat ik bedelen
ja, dat ik stelen kon voor jou! Dat ik geen „ik" f
meer heb, maar dat ik „jou" ben geworden. Neem
mij, in je handen, vermorzel mij, laat mij in. vlam-
men verbranden, in de koude verstarren alles, I
alles wil ik dragen, wanneer je mij zweert, dat mijn I
liefde jou gelukkig maakt en dat je mij eveneens'
liefhebt, ajs geen ander mensch op aarde."
Palmer was bleek geworden en snakte naar adem. I i
„Leone je weet het toch." fluisterde hijheeseh.l
Haar oogen schitterden. „Zweer het mij zweer
het mij!"
..Leone 3
Stom ston,den zij tegenover elkander. Eeii paar ff
seconden lang ,en de stilte van het, woud: was g
om hen.
Toen boog Leone het hoofd achterover, sloot 'de o
oogen, opende de gloedheele lippen en zichzelf
niet meer meester, rukte Detlef haai- naar zich toe?
en kuste haar, kuste, haar: het vragen naar dat. aait-
woord dood, dat antwoord dat hij haar niet geveu 8
kon. En zij duldde het en geloofde deze kussen.als a?c
■een eed voor God. (Wordt vervolgd.) y0c
eoo:
LA
