I
Doi
lij hieronder enkele cijfers
Gehalte aan Zetmeelwnar-
Tcr vergelijking geven
öaaraan ontleend.
Hooi van Kngj, raaigas
IJooi van Dal. raaigras
Hooi van Timothee
ülecljd weide!iooi
Mulig weideliooi
Ut j weidehooi
Ztei' goed wêidehooi
Hit muntend weidohooi
Men ziet uit de cijfers voor de verschillende soor-
fen van weidehooi, dat deze zeer bevredigend het ver
schil iri qua!i ii; weergeven.
In een volgend artikel zullen we de voederwaardo
van liet hooi nader bespreken, wan. bij we dan behalve
op den invloed van het voorkomen van sléchte gras-
üoo ko, vooral den tijd van maaien en de. winning van
bet hooi zullen bespreken naangezien.' deze factoren alle
meer of minder groeten invloed op de saniens tel
ling en daarmede op de voedingswaarde hebben.
verteerbaar
de per
100
werkelijk
KG.
eiwit.
in bloei] Ó;3^ü
22 5
KG.
(ill bloei; -1}!)
35 G
3,2
29.1
2,5
18
3.2
23.7
,'L8.
31,0
5,0
30.2»
(5,5
•10.0
Op den Verjaardag.
Kaar hel Russisch van ANTOiN TSCHECHOW?
I
'Het kleine, drievens'.erige huisje van de oude on
getrouwde vors'in Zugow zag er lieden deftig uit, hef
Jeek wel alsof het een verjongingskuur had ondergaan;
alles was schoon geveegd, de poort geopend, de ja-
ioeziên opgetrokken, en de heldeiglimmende venster
ruiten schitterden in den vooriaarszonnescihijn. Voor
dt paradedeur slaat Mareus, de portier, een oude,
Srbrekldge bediende. in een verschoten, opgelapt en
oor de motten stukgevreten livrei. In zijn blinkend
gepoetste laarzen, in de wapenknoopen en ook op zijn
kin, die hij .met bevende hand en een slomp scheer
mes mishandeld heeft, spiegell zich de zon. Niet zon
der grond is Mareus heden uit zijn kamer 1 jé gekro
pen. Hel is de jaardag van £ijn vorstelijke meesteres
en dan moet hij voor de bezoekers de deur openen
<eu hen aandienen. Heden ruikt hel in "de voorkamer
«iel zoo als anders naar koffiedik en vastenolie, de
geur van Kasansche eierzeep prikkelt den neus. lu de
Ikamers is alles netjes schoongemaakt, schoone gordij-
men zijn opgehangen en van do schilderijen cn" meu
bels zijn de hoezen afgenomen; de sterk versleten,
■"versplinterde zoldering is frisch ge wijven.De keffen
de mops, de kat met de zeven jongen en de kuikentjes
inet de klokhen zijn in de keuken opgcsloLcn.
De vorstelijke oudejongeju ffrouw, de eigenares van
Lhet drievonsterige huisje is een stokoude, gerimpelde
TvTouwze zit in haren groeten leunstoel en strijkt
de vouwen van haar mousselinen kleed glad. Eén en
kele, aan haar verwelkten boezem gestoken roos wijst
-er op dat el- in de wereld ook nog jeugd en schoon-
is. De vorstin venvacht felicitatie-bezoekBaTon
Tramb met zijnen zoon, vorsl Chalachadji, kamerheer
Burlastow, neef generaal Bilkow en nog vele ande
ren, wel twintig gasten. Ratelende rijtuigen zullen voor
rijden" cn levendige, vroolijkc gesprekken zullen in
hare kamer weerklinken. Vorst Chalachadji zal zin
gen. Generaal Bitkovv zal hartstochtelijk verzoeken om
le roos aan haren boezem. Zij weet echter hoe men
:zjch 1e gedragen 'heeft en hoe men met zulke heerén
moot omgaan; ongenaakbaar en waardig zal ze élle
vrijheden weten te beletten en door heftig en voornaam
optreden hare vorstelijke afkomst welen te toonen. Ook
de kooplieden Chtulkin en Peresélkow zullen zich ter
j'elicitalic melden; voor hen. ligt in de voorkamer écn
blad papier klaar, waarop zij hunne namen kunnen
schrijven en dan weer opmarüheeren ieder moei
welen waar hij behoort en wat hem toekomt.
Nu slaat het twaalf uür. De vorstin strijkt haar kleed
glad cn steekt de roos vast. Ze luistert of er niet
gescheld wordt. .Met g oot geraas komt een rijtuig aan
rollen.... het houdt stil... er verloopen vijf minuten.
„Nicl voor mij :zucht dc vors!in.
„Neen, niet voor u, prinses. De geschiedenis van
ric' vorige jaren herhaalt zich ook thans weder, een
ullerireurigs'.e geschiedenis: Te twee uur trekt zich
dc dame in haar slaapkamer terug, evenals het vorige
•,aax. zo houdt een fleschje mei geest van salmiak
c-jau den neus en weent.
..Er is niemand gekomen! O, die barbaren!"
De oude Mareus trippelt om de vorstin heen; ook hij
is evenals zijn gebiedster bedroefd en gekrenkt. Wat
zijn de menschen toch slecht geworden! Vroeger kwa
men zc opzetten als vliegen en thans....
„Niemand", jammert de dame, „in het geheel nie
ren and. Noch de baron, noch vorsl Chalachadji, noch
'George Buwirkv. Allen zijn weggebleven, allen heb
ben me verlaten'!En wat was er van jullie terecht ge-
jkomen, als ik je niet geprotegeerd had "Thans zijn
ze gelukkig, allen hebben carrière gemaakt... en aan
ivie hebben ze het te danken Aan mij, aan mij alleen.
.Als ik e nniet geweest was, wat zouden ze dan (nu
.zij'n r Niels, lieeïemaal niets was er van hen terecht
gekomen
„Heelemaal niets!" bevestigde Mareus.
,.Ik verlang geene dankbaarheid ik heb ze ook
niet noodig.maar ieder menscli moet toch gevoel
hebben! God in f.len hemel! wat krenkt me dat diep:
.Zelfs mijn neef Jean is niet gekomen. Waarom hij
«dan niet'Heb ik hem kwaad gedaan? Wie heeft zijn
wissels betaald, wie heef! zijne zuster uitgehuwelijkt en
in haar hu's'.ioudiag gezet. Ik, ik alleen.
„En van dien Jean hield ik nog wel zoo veel.. Ik
'had mijnen broeder, zijnen vader, Jieloofd voor hem
ie zorgen en ik hem mijn woord gehouden. Wat voor
sommen heb ik aan hem besteed!.... je weet het im
mers..."
„Ja, Uwe Doorluchtigheid i L' waart zelfs de weldoen
ster zijner ouders... hun beschermengel
,,1'jn dat is nu mijn Idank I... O, die menschen!"
Om drie uur precies als heft vorige jaar
kreeg de vorstelijke dame een hysterische» aanval Mar
eus was buiten zichzelf. Hij zette zijn betresten hoed
op, ging. na lang dingen, in een huurkoets zitten
cm reed naar neei Jean. Gelukkig' woonde deze niet
j al Ie ver af. .Mareus trof hem in zijn giroonswonjng
j hij lag nog lui in zijn bed. Hij was pas van een zuip-
I partij ihu.s gekomen. Zijn opgezet, g-me/n gezicht is
donkerrood, hel voorhöoid. bedekt met zweetdroppels
het hamen in zijn hoofd, zijne nuv.ro: is ia oproer!
Hij zou1 g.uinae willen slapen, maar hij kan niet. Hij
heeft c\ii vi ceselijken kater en is doodsbenauwd. Zijn
glazigs blikkc-a blijven voortdurend g.'richt op de met
vuil zeepwater gevulde lampetkom.
Mareus, zijn afschuw met moeite bedwingend,
komt aan het smerige bed.
„Uwe Doorluchtigheid, Jean Midhalytseh, maar dat
Is toch heelemaal niet mooi van U!" zoo spreekt hy
hem aan en, schudt daarbij verwijtend het hoofd.
„Het is iu.'het geheel niet mooi.
„Wat is niiet mooi"?
„Waarom bent U vandaag niet bij uw tantetje ge
komen,. waarom hebt u haar niet gefeliciteerd met
haar jaaardiag? Is dat,zooals het behoort. Wat duikt
„Och, wat, loop naar den duivel!"' snauwt Jean
hem toe i zonder den blik van, het zeepwater af te
wenden. q
„Is dat misschien niet beleedigend voor mv'tante?
He? Och, Iwan Michalytseh, Doorluchtigheid, hobt u
dan in het geheel geen gevoel? Waarom bedroeft u
toch de oude dame zoo zeer?"
„Ik!maak nooit visites., dat kun je haar zeggen.
Het is al lang uit de mode... ik heb geen tijd me
met dien onzin op te houden... Maak maar visites
als je niets beters weet te doen, maar laat mij in
rust! Maak d>a|t je wegkomt, ik wil slapen..."
„Zoo, slapen wilt U? Maai- waarom keert u zich
aan van, miji af?--- Of, schaamt u zich misschien om
me aan te zden?"
„Hou je mond, schurk? Stil, zeg ik, jij leelijke
grijskop
Mareus knipt met de oogleden om zijne tranen te
onderdrukken. Beiden zwijgen.
„Rijd toch naai' haar toe, Doorluchtigheid en fe
liciteer haar," begint Mareus met vleiende stem op
nieuw. „De arme ziel weent van verdriet; ze jam
mert en snikt, omdat niemand meer aan haar denkt.
Wees toch barmhartig, bewijs haar die eer. doe haar
dat pleizier.Rijd er heen, Vadertje!"
„Ik wil niet!... Waarvoor?... Ik heb geen tijd!
En wat'moet ik bij die oude tooverlielis doen?"
„Och, Doorluchtigheid, ga er toch heen! Doe de
arme, oude diamet dat plejzier toch aan. -T Vadertje,
wees toch barmhartig'! Zij heeft zoo'n vreeselijk ver
dr,iet over uw me,n mag het wel zeggen on
dankbaarheid en gevoelloosheid!"
Mareus veegt met zijn niouw over de oogen.
„Wees toch zoo vriendelijk.'''
„Hm!... Heb jullie oolc cognac in huis?? vraagt
Jean nu, draait zich om en spuwt.
„Daar zal voor gezorgd wórden. Vadertje, Door
luchtigheid."
„Zoo, hm. Dus dajar zorg je voor?"
Nu geeft hij den ouden Mareus stuw een oog-
Icndpje en vraagt; „Maar, krijg, ik ook honderd roe
bel?"
„Absoluut onmogelijk. Doorluchtigheid! U weet im
mers zelf, dat we niets meer hebben... De familie
heeft ons rein uitgeplunderd. Iwan Michalytseh... Ja,
toen we nog wat haddien, toen; kwamen ze allemaal,
maar thans... nu, zooals God wil!"
„Weet je nog, wat ik verleden jaar voor mijn be
zoek heb gekregen? Twee honderd roebel... Eu zou
ik n,u niiiet eens meer honderd roebel krijgen? Wil "je
me voor den, mal houden, oude raaf. Zoek maar
eens flink bij de outiie heks, dan vindt je nog wel
wat... Maar wat praat ik ook met je. Maak, dat
je wegkomt, ik wal gaan, slapen."
Nu knielde de oude Marais voor het bed neer en
raakte mot zijn voorhoofd den vloer aan.
„Ze is toch zoo oud en zoo, gebrekkig..ze kan
nauwelijksmeer ademen... Heb toch medelijden met
haar. Iwan Michalytseh, Doorluchtigheid'"
Jean, is onverbiddelijk. -"Eindelijk begint Mareus
te loven en- te bieden. Na'vier uur heeft hij den
vorst ein.delijk overreed.) Jeöri staat op, trekt den rok
aan en rijdt naar tante.
„Ma tante," zei-de hij, ..je vous félicite.. Daarbij
buigt hij zich over hare hand en onderdrukt een
oprisping. Dan gaat hij bij "haar op de canapé zitten
en zet het gesprek van hef vórig jaar voort.
„Weet u, ma tante, Mary Kryskin heeft een brief
uit Nizza gekregen... haar mannetje he, hé, dat is
eerst, een kerel. Hij schrijft haar heel uitvoerig dat
hij geduelleerd heeft met een Fransohmajiom
eene zangeres, geloof ik, eten naam bén ik verge
ten,."
„Wat; je zegt,! Maar is dat dan mogelijk''"
De oude vorstiu zette grople oogen op, slaat de
handen ineen en, herhaalt vol verbazing en schrik:
„Maar hoe is dat mogelijk?".,,
„.la, duelleeren kap die gék, en zangeressen, naloo-
pen, dat kan hij ook. Maar zijne vrouw laat hij
hier zitten en die verteert zich nog van verdriet om
dien deugniet... ik kan zulke menschen niet begrij
pen, ma tante!"
De jonkvrouwelijke vorstin is in de wolken; zlij
gaat dichter bij haren neef zitten, hetj gesprek wordt
steeds drukker. Er wordt thee gebracht en cog
nac. Terwlij/1 nu de overgelukkige vorstin giegelt,
zichverbaasd en verontwaardigd toont over de scha,n,-
daajgeschiedenissen, die haar neef vertelt, woelt de
oude Mareus iu zijne koffertjes en, iaden; hij zoekt
in alle hoökjes en gaatjes naar banknoten. Vorst
Jean heeft hem een groot rabat toegestaan, hij be
hoeft hem maar 50 roebel voor zijne visite te
betalen.
Of hij ze bij elkaar krijgt?
Ingezon den.
I Ewijclcsluis, Juli 1913.
Mijnheer de Redacteur;
Beleefd verzoek ik u om plaatsing voor onder -
staande. Bij voorbaat mijn hartelljken dank.
Ik gevoe' mij genoodzaakt; nogmaals naar de pen
te grijpen. En wel om het ingezonden stuk dooi
den heer Staven ga, aan mijn adres zeker?, wat rech
ter te zetten. Stavenga vraagt, wie G. Smit is weet
hij niet. ik ken. ook dien naam hier niet. Maar mijn
heer Stavenga, zet, uw bril op als u leest, dan leunt
u bete ruziën, allicht dat u .fout is met mijn naam,
of is een 0. niet te onderscheiden van een G. of
w-as u niet goed nuchter hij hot lezen van mijn,
stuk? Wat het beoordeelen betreft behoeft de heer
Stavenga zich omtrent mij. niet ongerust' te makeu.
Als de menschen wegloopen uit vervelendheid, omdat
de rede van Stavenga w*as niets dan fantasie, droog
en houterig. Ik beloof u. Stavenga, nooit meer te
schrijven als u flink een, onderwerp als drankbestrij
ding kunt behandelen op een openbare vergadering.
Maar neem eerst nog wat les bij den geachten hr.
Woltman! Dan eerst is het;1 u misschien? mogelijk 'in
applaus te verwerven dat nu geheel achterwege bleef
Mij lijkt het nu, toe dat u meer sprookjes kunt ver
tellen aan kincleten, zooals de kracht van den leeuw,
en de liefde van een abt. Is hier geen scheiding ge
maakt? Is"" de Geheeiontkouders-vereeuiging niet neu
traal geweest- hier a!n den polder? Is ze niet b,iji
meerderheid van stemmen overgegaan bij de Chris
telijke Gèheëlontliouders-vereenigingGij weet daar
misschien nietsva,u of uw geheugen laat u in den
steek. Gij -1 i e g t echter als gij zegt, dat ik schei
ding maak Hoe -en waarmee kunt u bewijzen dat
ik propaganda maak. bij wie en waai-? Ik zeg nog
maals, laat dlie twee. dingen: drankbestrijding en'
godsdienst op zichzelf. En laat mann.en optreden die
een gezonde uiteeivzettinig kunneni geven over zoo'n
gewichtige za.alc. Maar niet van djiie vogels dlie wel
licht te vroeg uit hun nest zijn gevlogen Jen zingen
noch praten kunnen.
C. SMIT Sz.
Hierna stond de heer D L. op en zei„In Amerika
is er een .spreekwoord, dat zeg!„Indien gij veel 6
/eggen hebt, maar niet weel "wat, maak dan een diept
buiging en gi weer zitten". Dat wil" ik ook thans doen
Later zal rik den jongens nog wel eens een en. ander
tellen."-
De aanwezigen verlieten daarop het kerkgebouw, d
lieer D. L. begif zich met don directeur naar dien
Woning en liet muziekkorps der inrichting, uitsluileni
uit de jongens- bestaande, maakte lustig spelende eenig
i rondgangen over liet plein.
G:stcrmi(!dag i> Mc'trav's weldoener weer vertroR
ken naar Parijs. Even voor hij wegging, stelde ihi
den directeur een som. ter hand, welke "ruimschoots vol
weekei m
utph. Cf
unlnst, mijnheer. Wat hier geschiedde op den bewus-,
ter. avond, of niét geschiedde, daarover behoeven
ivij geen, woorden te verspillen, evenmin als over
<dei geschiedenis met de revolver. Weten zult ge het
evenwel, welke kreet het was, die over van koorts
"brandende lippen in die vijt lange weken kwam."
Een scherp Üc-hten in de anders zoo goedmoedige
oogen van den dokter sprak nog duidelijker zijn ge
voelens Aiit dïin zijr. woorden. W-eet ge wat zij
riep" ..Bedrieger' gemeeno bedrieger!" Twij
felt ge er i-u nog aan, dat. ik geen naderen uitleg
meer behoef?"
Ineengezonken zat Palmer daar. het gelaat 'smar
telijk vertrokken van pijn en machteloos schuldge
voel.
De dokter zag hoe ellendig het Palmer te moede
was en; kalmer ds.n zooeven zeidie hij:
„Wij zullen elkaar verdere uiteenzettingen over
het gebeurde bsparen. Ik zal rekening houden met
uw toestand en geen harde woorden gebruiken, waar
:lt zachte niet kan vindon. Gij hebt mij geroepen en
Ik heb u «bezocht om u een opheldering te kunnen
geven van de komst van Leoine op Moorheido."
Nog dieper boog Palmer het hoofd op de borst
Eén vraag slechts, een enkele brandde hem op de
.'.ippe»,maar hij waagde het niet ze uit.te spreken.
Toen, begon Fobrenbaek van Eeone's erfenis %e
vertellen, Palmer die eerst verstrooid had toegeluis
terd, keek plotseling op en luisterde in vertwijfelde
spanning.
En. to,en de dokter geëindigd had, en verteld had,
hoe ellendig 't Leo'mo te .moede was geweest toen, zij
tot haar verloofde ging, en verteld hacj dat zij daar
heen was gedreven om haar geweten te ontlasten en
zichzelf van dien vreeselijken, innerlijke» strijd te
verlossen, dien (zij met uitputting van alle krachten
tegen haar rechtsgevoel om den wille harer liefde
had gevoerd, toen sloeg Palmer in diepe ontroering
hstde handen voor het gelaat- 1
In zulkebitter wanhopige uren, re midden van
dien stommen maar vreesdij-kén strijd, dien haar
liefde o-ui zijnentwille had gestreden en waaraan hij
achteloos-bliud was voorbij gegaan, had hij haar het
vreeselijksto leed aangedaan.
Als een moordenaar erger nog dan een moor
denaar was hij voor haar geweest. Zoo kon, zoo
mocht hij niet een leven iaijg voor haar als misda
diger staan.
De wilde, onmogelijke idee haar te zien, haar te
spreken, voor haar op de knieën te zinken en kaar
vergiffenis te smeeken,, greep hem als een vlammen
de koorts aan. en opspringend van zijn stoel, als
wilde hij dadelijk tot haar siyillen. rief?hij uit: „Dok
ter. ik bezweer u, dat alles ach heb toch mede
lijden, geloof mij toch het berooft mij nog van
mijn verstand. Een door hartstocht verblinde was
ik, maar als een eerlooze heb ik Leone toch nooit
willen behandelen.'"
..in een onzaÜge stemmiEg wilde ik mij vrij ma
ken van den hartstocht voor een vrouw, die ik niet
1 had kunnen winne» en liep van haar weg en nam
de eerste de beste tot bruid. Ja. ik had haar
onderschat, had haar op dezelfde hoogte gesteld als
de eerste de besté) doch toen ik kaar leerde ken
nen in haar liefde voor mij., iu al haar groote goed
heid en eerlijkheid, toen had ik mijn plicht tegen-
over haar willen, houden. Wat trots dat gebeurde
nudaa.rd.oori zal mevrouw Gerland dan straks mijn
I naam dragen dat had ik u willen, zeggen en u ver
zoeken,..."
I Maai? op koelen toon viel die dokter in: „Ik heb
niets a,uders verwacht} te hooren. Wanneer u mij*.
I misschien zouidt willen vragen ook mijn nicht dit
alles te vertellen, zoo zou ik u moeten antwoorde)n,
dat ik <leze opdracht niet" zou- kunnen verv'uillen.
Verdere formaliteiten, als teruggave der ringen, zou
den, nu wel zijn af te doen. Eu ik zal nu denk ik
wel afscheed kunnen nemen."
Binnenlandsch Nieuws.
I '.RAXDSTK'HTi NG.
Na onderzoek door de poiitie is ter beschikking
der Haarlems.-he justitie gesteld eo/i 17-jarige leerling-
chauffeur bij den arts J. van Veem, verdadlit van brand-
slichüug in garage aan dc Ripperdas leeg. Hij bad
Dinsdag een gat geveild in-een gasbuis iu de garage,
met het doel cesi ontploffing te veroorzaken! Voordat
hij echter jnet brandend papier bij de opening kwam,
kwam de vlam in aanraking met de hen/indamp,
waardoor een ontploffing volgde. Dc brand werd dooi
de brandweer gebluscht.
Gëblckeii'ris dat de jongeman Zaterdag Jn de wo
ning van den arts aan de Kindei-huisvest een revoRer
met zes patronen en f 20 gestolen beeft. Oni uen
diefstal te verheimelijken had bij geprobeerd daar brand
te s'icbleu. Hij stak ml. papier in brand', dat hij op
de geopende behzinebhssen had gelegd. De vlam doofde
echter voor zij 'met de benzine in aanraking kwam. Dc
dader bekende' -de misdrijven gepleegd te hebben
DE WELDOENER VAN NED. METTRAY.
De gulle sriienker. van f 15.000 aan Ned. Mellray
is geweest de heer J. R; de L. Hij is llians bij de
inricbling op bezoek geweest en werd daar Dinsdag
middag in de kerk door den directeur, den heer F.
G. Appelboom, toegesproken, waarbij tegenwoordig wa
ren de familieleden van den directeur, de olnderwijzers,
het personeel en de jongens.
Toen de heer D. I.. in aantocht was, schetterde builen
het Wilhelmus, toon hij binnentrad, zette 'jet orgel
in.
Daarna richtte" de hoer Appelboom hel 'woorcl tot
den weldoener der inrichting, die g?komen was, .„om
schip en bemanning le inspecleeren".
„Jongens zei spr. jelui zult wel denken, hoe
is kapitein 1). L. indertijd óp Ned. Meltray ,geko-
nunr Dal zal ik jelui vertellen.
Zijn vader had een bank met. vertakkingen te Londen
en Parijs, en hij was bevriend met den la leren minister
Van Hall, die een groot financier was'. Met elkaar be
spraken ze dan de zaken, én daar er toen nog geen
telefoon was, liielcl men communiën'ie mei .'behulp van
postduiven. Eens echter vergat de heer Van Hall een
afspraak en dhariJoor verloor D. L. Sr. massa's geld.
De heer Suriogir, dc stichter van Mellray, zei toen
1o! de kort daarop wedriwe g wordenmevrouw D. L.
,jk wil uw jongen meénemen" en zoo kwam- de jonge
D. I,. op. Mellray. Graag wilde hij cadet worden le
Breda, om voor officier te worden opgeleid, maai
bij was toch té klein. Men gif hem den raad, ten
einde langer te worden, een lijd achtereen te gaan
Jcopen zouder te rusten en zoo heeft de jongen toen
24 uur aan één stuk gewandeld. Toen was hij echter...
nog een Jialve streep kleiner geworden, en dat was
een leelijke leleu-rs elling.
Achteraf bleek dat echter juist nog een zegen te
zijn geweest, want even daler kwam dc lust bij hem
op, om zeeman te worden en ging hij als matroos naar
zee.
Maar hoe \vordt men nu van matroos millionnair r
Daar moet fnenwel veel gelulc voor liebben, zal men
wel denken. Toch niet. Spr. wil niet alles vertellen,
wat de kapitein heeft meegedeeld, toen hij hem zoo
gastvrij had. ontvangen, maar toch Wel dit, dat hij
door zijn energie, zijn doortastendheid, zijn moed en
niels anders hel zoo ver heeft gebracht.
De reedeis liegepen niet dal hij. weg wilde en ver
zochten hem te biijven. Maar hij wilde wat anders en
ging !h.ecn. Aanvankelijk had hij met jegenspoed te
kampen, maar. toen kwam» Jiij- in 4© mijns',reken. Zoo
dra hij 'daar alles bekeken en onderzocht had ging
hij terug 0111 scheikunde te gian leeren bij een pro
fessor om 'die kennis ook te kunnen toepassen. En
daarna eerst keerde de kapitein naar «JU streken te
rug, om daar door eigen kracht Ie worden, wat bij
thans is cn waar dé slichting met lro!s op giat.
doende is^ gedurende eenig: jaren 0111 de kweek.
De Alkm. Crt. srin ijft
Op de Jaatsle vergadering van de gas commissie kei
ken de lieeren elkaar mei vreemde gezichten aan, toen
zij de mededeelingén van den directeur, den heer \\j
H. Roes, hadden aangchoonl Die medcsieelingm k\\ J
men hierop neer, dat de gtsfab.iek te WaTmenhuizei
een groote mislukking is g.-weest. E11 aan wie dt
schuld f Vaai i Juni af wordt er gas geproduceerd
't Spi-eekt van zelf en dal was bekend ook, dat ojj
een boerendorp en iti den zomer zeer weinig „gal
gebruikt wordt; een enkele wat kookg.is, zoodat e-rj
per maand door de gasfabriek zeer weinig wordt onl]
va'ngen, zóó weinig, dat het niet lijden kan de straat]
lantaarns 's avonds te doen bianden. Maar dal is dtf
groots e mislukking nieL De retorten zijn lek, zótfl
lek, dat er volgens den directeur nu (in ruim lal
inaaaid i reeds voor meer dan duizend gul d en
)aam gas de lucht ingevlogen is. Wie zijn schuld ij
dat i Dal zal een onderzoek moeten uitmaken 1 Maar
waarom pas ci u een onderzoek, terwijl 1'/., maand
geleden ook reeds lekkage werd geconstateerd.
De vrees zit er zóó in, riat de vijf tot dus ver onl
gebruikte retorten niet In gebruik worden genomen
omdat er gevreesd wordt, dat ze óók lek zullen zijn!
Den technisell.i-advjseur, den heer Hoeben \an Ileeni—
slede, zal 1111 om raad woiden gevraagd. Ja, ja,
lieeren van de gascommissie keken elkaar met vréémd
gezichten aan j/n geen wonder! Als t nog maar ni<
zóó afkomt als de tegenstanders indertijd mumn
reerdenDoor die gasfabriek zal ons dorp niet zij
e e r, maar zijn Wi verliezen
EENE EXPL1CATOR.
In de Reclame Courant van de I.G.T A. lezen we
Onze rotatiepers „llcureka" liep voor bel eerst, dj
monteur zag alles nog eens tc-r clege na. cn ging ein|
dejijk achter de maöhine hurkend zitten 0111 de ma
cliiuedeelen le controleeren, die laag bij den gron
waren geplaatst. Er was een g.oot—annlal toeschoi.
wers, de redacteur van dit blad bevond zich daaronde
en luis Ie i-d-c het volgende gagp rek lussdien heer e u#
dame af
,;Zeg, Hendrik, ik begrijp er 'niets van, hoe ga
dat nu eige>nlijk r"
„Wol, heel eenvoudig" zei Hendrik, „net als vo
een gramoplioon. Bijvoorbeeld; Speenlióff zingt zi
liedjes voor een instrument, daar worden platen vi
gemaakt, die platen worden op een gramophoon ge?
cm dan hoor je Speenhofi weer. 7.oo gaat het hi
ook. Zie je die man daar zitten t Nou, die spreekt
liet nieuws daar worden langs eleclrisolien weg plat
van gemaakt, dal kan je niet zien, maar dat gebei
daaronder cn dan woixlt van die platen gedrukt".
„Gul, gul", zei de- dame, „dan vind ik dit to I
mos: mooier 1"
NACHTVORST IN JULI.
Naar men uit Snoek meldt, heeft het in de bui
van die stad eergisternacht gevroren. Tel.
15EROOYING IN EEN TREIN.
Woensdagavond is een Fransche ingenieur uit Gat
in den Panjsehen trein,, die 0111 half negien aan f
station D. P le Rotterdam aankwam, lusschcu—
stations Dordrecht en Rotterdam beroofd van een bui
biljet van 1000 fis. en 10 biljetten van 100 fres.
van eenige coupons. 1
IN- EN UITVAL VAN HET HANDELSBLAD.
Hebt gij wel opgemerkt, hoe onze huisvrouwen
deze weken over dc motten jammeren, die door
kamer fladderen, en hoe dit de tijden zijn van de onv
wacli'le grepen, om die diertjes tc vangen 'f
Toch zijn motten volstrekt geen vraatzuchtige
ren, en zelfs durf ik beweren dat er geen gedierte le
dat zieli zóó sober voedtimmers, de motten e
gaatjes
Reclames.
Mej.
Ouden van dagen.
Ouden van dagen vooral dienen acht te slaan
de goede werking hunner nieren, want met hel
meerderen der jaren worden de organen zwakker
daardoor hebben menschen op leeftijd meer last v
kwalen als rugpijn, stijfheid en rheumatische pijn
ii'ii de spieren en gewrichten, duizeligheid, vlekt
voor de oogen, slapeloosheid, hartkloppingen, pi
Jijkheid der ledematen, moeite bij het loozen of
houden der urine, enz.
Voor menschen op leeftijd zullen Foster's Rug,
Nieren Pillen van uitstekende hulp blijken, want
geneesmiddel heeft een versterkende én opwékké
uitwerking op de trage ni?ren, het liept haar om
bloed le filtreéren van de schadelijke bestanddo
als urinestof, urinezuur en het overtollige water, w
als urine het lichaam verlaten.
Te Schagen verkrijgbaar b
Rotgans, Molenstraat C14.
zending geschiedt franco na
vangst van postwissel af 1.75
aén, of f 10voor zos doo
Üischt de echte Foster's I
pijn Nieren Pillen, weigert
iloos, die niet voorzien is
au"*- nevenstaand handelsmerk
Sedert Jutta Gerland's naam genoemd was, leek
het wel alsof er om Fohreuback's hart een stee
nt-11 muur opgetrokken was.
Alles wat Palmer nog had willen, zeggen; om wat
hij had willen vragen, verstomde voor deze terug
wijzende houding.
Moeilijk, zon,der een woord te spreken, liep hij
.naar die schrijftafel,, trok een,- laclie open, nam er
een kleijn. pukje uit en gaf het dien dokter over,
terwijl hij zeide: „neem ilit als 't u blieft, het
is haar ring. Zij moet vergeten welk een ongeluk
daarvoor haar aan, heeft gehangen. En dat ik haar!
schuldenaar blijf, zoolang ik leef, dat r- waaneer j
zij voldoende genezen; is zeg haai- dat dan,
Dokter Fohrenback was heengegaan.
Thans tegen zijn vrouw sprak hij met geen enkel
woord over dit bezoek.; Maar toen hij in de vol-:
gende dagen van zijn praktijk thuoskeerde, scheen
hij nog stiller dan vroeger.
Eindelijk, toen Leone in, haar genezing zoover was
gevorderd, dat zij voor de eerste maal de kamer
1 pp en neer mocht loopen, hield hij dien tijd voor
gekomen, zi,ch van zyn opdracht to kwijten, die
hem zwaar opi de ziel drukte.
Hij tradi op haar toe, sloeg zijn arm om haar
schouceis en drukte haar zacht tegen zich aan.
..Kom kindlief, wy willen samen eens een lange
wandeling maken tot aan dat venster."
Zij knikte. 011, hij geleidde haar- Dam stonden zij
naast elkaar en keker, doori de ruitten in het kaa;V
geworden hérfstlnnd: Tusschen d)e kale booinen stond
de witte villa vajn mevrouw Gerland en het wa»s
weer het oude woord dat dit huis tot Leone sprak;
„niet over m,ij héén."
Ja het wars zoo! Leone knikt© zacht, als dook
eer!) lang xverltcden voor haar op en als was. zij zeilf
ook vei-oiidiei-d.
Toen nam de dokter haar beide handen vast in,
de zijne envestig.de, zijn oogen goedig en zacht op
haar. „Lief kind, wilt gij my eens toonen,
wij niet dagen en weken lang tevergeefs ieder
om jou hebben .gebeefd, dat wij je nu weer t
hebben en dat je wer krachtig en gezond zult
den."
Voelde zij waarover hij wilde spreken? Schuw
in bange vrees boog zij het hoofd en zeide za
„Spreek maar ik ben sterk genoeg en maa
maar g,ee,n zorgen,."
„Dan mijn kind', neem het kalm op wat gei»
zeker liever van mij dan van een, vreemde:
hooren. Palmer liet mij bij zich roepen."
Geen geluid kwam er over haar lippen.
,JHij 'weet nu a.liles kindlief en hij beschuld
zichzelf-- zwaar. Zjj echter, die daar in het
huis zit, als een spin in haar net en menschel)
ten vangt, zij heeft ditmaal zichzelf gevangen,
grijpt ge mijn lieveling, wat ik daarmee zog
wil?"
„Ja ,dat zij; n;u zijn vrouw wordt."
Inplaiats van te antwoorden trok hij zwijgend
hoofd van zijn borst.
Zijn ring, dien hij haar dan had gegeven, ra
zij niet aan,. De hare was in haar ziekte va
van haar- vermagerde vingers gegleden, ais scii
de hij zich oyer zijp, onrechtmatige plaats.
Van! dat uw af. in welke ook de dokter
laatste nog had gezegd, dat Palmer den wenst
geuit, haarzelf om vergiffenis te mogen smeel
had er een groote verandering met Leone
Na het sidderend: „neen,, neen nooit hem
zien!" kwam er iets over haai- als een draip
haai' genezing door eigen wilsen,ergle krachtig
vorderen. Gezond worden en dan weg
Weg uit deze enge wereld, waarin alle plaatse!
herinneringen, hadden, weg uit zijn, weg uit
nabijheid. En da,n met vaste hand het leed i
bedrog,ten onder dwingen, totdat aain de) aude
drogenen hun geld teruggegeven was
Wordt vervol
