lltüiii Niiiis- De eerste de beste, Woensdag 13 Augustus 1913. SC1AËEB 57ste Jaargang No. 5223 COURANT. Uit en voor de Pers. HET BI1TENG1 WOON CONGRES DER S.D.A.P. Het Handelsblad schi ijfi naar aanleiding van bet arbeidden, om bet in, den nacht te vernielen, den staatspensioen. Oxn dan straks de beer Vliegen zei bet terecht opnieuw, voor eenzelfde situatie te komen staan als nu. En opnileuw te.weigeren. Het lijkt op die oude verhalen uit de fabel-wereld, van menschen, die overdag naarstig aan een groot werk (besluit van bet congres der.S.D.A.P. 1 Op dit oogenblik is deze beslissing niet van PÏac- ftisch belang, zou meu baar eenigszins academisch kunnen noemen. Immers, de'kabinetsformeerder, die thans aan bet werk is, zal wel geen poging-andoen •om onder de sociaal-democraten) ministers te vinden. .Toch zullen er zonder twijfel, ook onder de libera len, velen zijn, die het besluit betreuren, niet ter wille van de S Ü.A.P., evenmin, zooals vriendelijke socialistische uitleggers hebben gezegd, omdat de vrijzinnigheid met bare weigering om zonder de so ciaal-demoeraten de regeering te aanvaarden, bedoeld zou hebben de- socialisten tot een gewone parlemen taire partij te maken, maar omdat zij in de onze kerheid of mr. Gort van der Linden in zijn pogingej tot kabinetsformatie slagen zal, hoopten dat even tueel een vrijzimig-soci.ajlistisch Kabdn.etr dat het con centratie-program zou uitvoeren nog een oplossing van de crisis zou kunnenj vormen; wellicht zelfs hoop ten sommigen dat reeds nu de mogelijkheid dezer op lossing het eerst zou worden overwogen. Nu: is dus ook dit mogelijk verschiet niet meer open en daar mee zijn de kansen, dat de thans gegeven opdracht tot een oplossing zal leiden, natuurlijk gestegen. Een merkwaardig feit, dat trouwens reeds uft de namen onder de heide resoluties was gebleken, is, dat men onder de socialistendie vóór de aanvaar ding waren, allen aantreft die reeds in de Tweede Kamer gezeten, hebben, terwijl die minderheid be - stond uit mannen, die' daarin, eerst thans gekozen zijn of die nog geen parlementaire functie hebben be kleed. De parlementaire sfeer schijnt toch wel deze uitwerking te hebben, dat wie er in verkeert, zoowel de macht van het ministerschap als de verantwoor delijkheid van parlementaire partijen gaat gevoelen- Beiden zullen wel hun invloed doen gelden, ook al is wie ze ondergaat, zich daarvan niet bewust. Men behoeft nog niet persoonlijk een ministerportefeuille te begoeren om toclh te voelen, dat zetels - in een ministerie een invloed .verzekeren, die Kamerleden hui ten het Kabinet, ook bij de behandeling van zeer principieel© kwesties, niet hebben. Wat ten slotte de invloed van het votum zal zijn op de politiek en de partijverhoudingen? Met zekerheid valt er ju'ets van te zeggen, maar dat die (gunstig zal zijn voor het liberalisme verwachten wij zeer zeker. De socialisten hebben zich aan hun par- j lementaire verantwoordelijkheid onttrokken en daar- aoor bewezen, dat zij in het parlement niet de rol Willen spelen, die zij verplicht zouden zijn te ver vullen. waaraan geen parlementaire partij: zich nu eenmaal, niet onttrekken kan. Het za,l ons verwonde ren, als de niet-soci afeten, de meer1 dan honderddui zend kiezers, die, geen lid der partij, toch op hen als meest vooruitstrevende partij gestemd hebben, hen in het vervolg voor vol zullen aanzien. En door deze overweging kunnen de vrijzinnigen, die getoond hebben, dat zij bereid waren samen met hen het programma uit tc voeren, dat bij de verkiezingen tot de gezamenlijke overwinning had geleid, slechts winnen. De Telegraaf schrijft: Met betrekkelijk kleine meerderheid (375 tegen 320) ihebben dë tegenstanders der aanvaarding de overwinning behaald. De beslissing is genomen door de'groote steden, van welke aaleen Utrecht vóór de aanvaarding was. Het teekent bijv., dat. wanneer al leen maar de afdeeling Amsterdam IX, met haar groot aantal stemmen, in plaats van tegen de aan vaarding er vóór had gestemd, de resolutie zou zijn aangenomen. Daarmee zou natuurlijk nog niet zijn voldaan aan de Parijsche resolutie, die eischt, dat een flinke meerderheid voor de aanvaarding moet zijn, maar mr. Troelstra en de zijnen zouden den slag althans princitpiëel hebben gewonnen. Nu zijn ze geslagen. De S D.A.P. kan thans weer gaan eritiseeren. En betoogingen in elkander zetten voor kiesrecht en Feuilleton. volgenden dag het weer op. te bouwen, maar nachts... enz. Als een soort sport is zoo iets niet on aardig. Maar velen kunnen er de dupe van worden. Dat1 is thans het geval- De groote eischen der so cialisten zijn in 'den steek, gelaten ter wfille va,n i het theoretisch sociafeme. reeds noodig deze afschuiving te koerenen tegen te gaan." Eenzelfde klacht werd vernomen, toen mr. W. Bonger onlangs in het Tijdschrift voor Strafrecht aan de hand der statistiek bewees, dat onder de Roomschen de crimi naliteit het hoogste was, als gevolg van het sociale milieu we arm zij leven, maar men vergat, zich af te vragen, hoe dat sociale milieu op beter peil was te brengen. Indien men nagaat, hoe de Roomeche geestelijkheid haar zielzorg vaak waarneemt, kan het niet verwonderen, dat zoovele Roomschen hun geloof vaarwel zeggen. Vooral do wereld-geeatelyken maken er zich niet zelden gauw af. De reguliere geestelijken, de paterB, kenmerken zich gewoonlijk door grooten ijver, niet alleen in het prediken en het vereenigingsleven, maar vooral in het geregeld bezoeken hunner parochianen. Dit voornaamste middel nu mo ie Roomschen roomsch te houden, wordt door de wereld-geestelijken zeer vaak verwaarloosd. Een arbeider verwondert er zich bijkans over, als een geestelijke op huisbezoek komt. Dat gebeurt bij de meesten slechts eens in 't jaar, na den Paaschtijd, omdat de pastoor of kapelaa» dan komt hooren, of men zijn Paschen heeft gehouden; anders ziet men hem niet. Want ook de geestelijken hebben hun vast kringetje van menschen met wie zij omgaan en waar zij welkom zijn en waar het evenmin ontbreekt aan het noodige comfort. Dit zet bij meer Roomschen dan de geestelijken zelf vermoeden kwaad bloed od de gevolgen blijven niet uit. Men wordt onverschillig, gaat niet zoo vaak meer ter kerke, blijft er tenslotte geheel uit en van het Roomsche is dan spoedig niet veel meer over. Door het geringe huisbezoek vervreemden de Room schen van hun geeftelykheid. Opvallend is het, dat Roomsche zielzorg. Men schrijft aan de N. R. Crt. van Roomsch-Katholieke zijde: Na de groote nederlaag, welko ook de Roomsch-Ka- tholieken bij de Juni-stembus hebben geleden, lag het voor de hand, dat men in kalmer uren zou gaan vor- schen naar de naaste oorzaken van die nederlaag, om dat iedereen wel begreep, dat de oorzaak niet uitslui tend en op de eerste plaats was te vinden in de actie door de/vrijzinnigen ontwikkeld. Men begreep, dat de sterke opschuiving naar links, met name naar de so ciaal-democratie, diepere oorzaken moest hebben dan louter opstandigheid tegen de bestaande maatschapper lijke orde of trek naar het nieuwe. In 't bizonden zagen de Roomschen duidelijk in, dat de uitslag va- de verkiezing het noodwendige gevolg was van het geen reeds jaren lang omging in veler hoofd en hart. De Roomsche geestelijkheid, voornamelijk die der ste- den was reeds lang bevreesd, dat zij niet meer op ®ilna a'l0 Roomschen met zekere vrees of schuchterheid haar mannetjes zou kunnen rekenen, maar dat er zoo-j voor hun geestelijken zijn bezield. Van een vaderlijken, vele afgedwaalde schapen zouden ronddolen, heeft zjj vervrouwelijken omgang is geon sprake en bijna niemand niet vermoed. Meer dan 30.000 Roomschen, zoo is be- durft zoo vrijuit tegen een geestelijke spreken als hy rekend, hebben dezen zomer socialistisch gestemd, en dR doen zou tegen iederen, onverschilig welken leek. zonder dat deze allen daarom nog als voor de Kerk ®r bestond nimmer gelegenheid tot toenadering, doordat verloren zijn te beschouwen, kan men er veilig op aan, de geestelijken zich te weinig laten zien. Toch zou het dat het meerendeel ervan de Roomsche Kerk reeds ver- Ped van ^et so®'3!® milieu aanmerkelijk stijgen, indien laten heeft, of deze spoedig verlaten zal. d9 Roomsche geestelijkheid zich in waarheid meer en 't Is overigens een bekend feit, dat jaarlijks enkele j hartelijker met hare geloovigen ging bemoeien. Deze duizenden zich van de Roomsehe Kerk afscheiden, terwijl Ia^tsten. gelooven er zoo weinig van, als er in de kerk mede niet wordt ontkend, dat het aantal Roomschen hier 8®zegd wordt, dat allen broeders zyn, die men gelykelyk. te lande percentsgewijze steeds achteruit gaat. Het moet, liefhebben, terwijl do mindere man dan telkens grootste aantal van de Roomsche Kerk afvalligen beeftmoet ervaren, dat zyn deur wordt voorbijgegaan, men bovendien te zoeken bij den minderen stand, waar j R0 z'®lzor? der geestelijken moet zich uitbreiden en ook de massa roode stemmen uit is gerecruteerd. 't Klinkt veralgemeenen, anders helpt al het andere niets. Menig byna ongelooflijk, want heeft in de laatste twintig jaar Roomsch arbe.der ziet thans ook in zyn Kerk het stand- de geestelijkheid niet in 't bizonder zich beijverd voor 1 verschil voortbestaan. Dit treft hem daar nog dieper den werkman, niet in 't bizonder zich diens lot aange- daï1 élders, zoodat er w9iDig voor noodig is, om hom trokken? Ongetwijfeld heeft de Roomsche geestelijkheid van zyn kerk te vervreemden. Indien men thans onder veel voor den arbeider gedaan; de arbeider was langen de Roomschen klaagt, dat zoovele Roomschen in het tyd haar troetelkind, zoodat de Roomsche patroons het socialistisch vaarwater verzeild geraken, moet men de zelfs noodig oordeelden, voor zich een eigen blad op te reden daarvan onder de oogen durven zien. 't Is niet richten, welk blad nu herhaaldelijk met de Roomsche altÜd d® zucht naar weelde, als gevolg eenermaterialis- arbeidersbladen overhoop ligt. Toch ontbrak en ontbreekt tisch© levensbeschouwing, welke den Room: chen arbei- er nog veel aan de Roomsche opvoeding van den minderen der drijft naar het socialisme, maar voor een groot deel man en met name op hot platteland is het daarmee 13 bet hiervan het gevolg, dat de geestelijkheid ver- vaak treurig gesteld. Criticus van de Tyd, over ditzuimde te werken aan de geestelijke vei heffing zijner onderwerp onlangs schrijvende, zegt van de opvoeding Parochianen. Aan diens geestelijke verheffing, door der Roomschen in de stad en ten plattelandsÈmrtelyk en vertrouwelijk met hem om te gaan, hem „En na afloop van het patronaat, dus na den 16, 17- inderdaad als een gelijke te beschouwen en daarom zijne jarigen leeftijd Hoevelen, die dan geheel aan zich zelve woning niet te mijden. Indien de Roomsche wereld- - i i fraaclaliilron K«n r.;^l»Ar/r ir, .4.*- Al..3 overgelaten worden om op te groeien in lamme onver achilligbeid voor onze zaak en onze beginselen, juist in den tijd, dat de levensbeschouwing zich moet vaststellen? 't Is slenteren langs 's Hee-en straten, samenrotten ir, bioscopen en kroegen, aanknoopen van vroegtijdige ver keeringen of met een cigaret tusichen de li) pen boulevards slypen, met het gevolg, dat dezulken z"cb afwendenjvan al wat zweemt naar katholiek of christelijke beginselen. Ten plattelande is de toestand weinig beter, eigenlijk nog erger, omdat daar het patronaat nog te kampen heeft met bezwaren, die in de centra niet of althans minder aanwezig zyn. Nu staat daar wei tegen over, dat, zoolang wy de jeugd op 't platteland kunnen houi en, het gevaar vorr het verleren gaan der christelijke levensbeschouwing minder is, doch de materialische levensopvatting voert vele onzer jongelui naar de stad, waar de meeste hunner wegens gebrek aan toezicht ver drinken, vóór zy water gezien hebben. We staan dus voor het onmiskenbare feit. dat stelselmatig een gedeelte c\r\rrar ïaimH ofWIU/lf geestelijken hun zielzorg in dit opzicht uitbreidden, de klachten over geloofsafval en overloopen naar het socia lisme zouden vanzelf verminderen. De arbeider zou zich in zy.ie kerk thuis gevoelen als een gelijkwaardige van zyn maatschappelijk hoogeren en daardoor gelukkig geen behoefte hebben elders bevrediging te zoeken. Binnenlandse!) Nieuws. LANGEDIJK. De Visschersvereeniging Geestmer Ambacht verga derde eergisteravond 7 uur ten lokale va?i den hr. Swager. J De mededeeliiig werd gedaan, dat de f 300 kamper spoedig zaJ worden uitgeplant, De secretaris deelt niedlé gevoerde onldierhan,de- - lingen ovër hët opnieuw pachten van, den Rihgpol- onzer jeugd afglydt naar links en waar wy geen manj der.Da prijs van f 70 wil men nu verhoogen tot kunnen missen, daar is *t om practische redenen alleen; de eerste 5 jaar f 100 en de 2e 5 jaar f 125. Algemeen ismen van gevoelen dat man dezen'pol der weer moet pachten, doch het bestuur zal over leg plegen omtrent den, prijs. Nai langdurige discussie besluit men op de a-s. vergadering van den provincialen bond voor te stel len de maat van 21 cM. voor zeelt te brengen op 18. Voorts om de maat van biel te brengen op 30 cM. (thans 20). Een voorstel om den zegen een maand te ver - vroegen, wordt aangehouden tot de volgende verga dering. Getracht zal wforden de oude maat van den zegen en het' keernet 40 mM. te doen blijven be staan. (De Regeering wil 55 mM. invoeren.) Een drukke bespreking volgt over een voorstel van het bestuur om voortaan de leden, die gerech telijk worden, gestraft, ook nog te straffen van ver een igingswege. 't Is niet de bedoeling ze na te rij den, doch slephts dan wanneer de Rechtbank uit spraak heeft gedaan. Nadat eerst een stemming is gehouden, waarbij er zich 11 voor, 10 tegen en 3 blanco stemden, waarop weer discussie volgde, besloot men,ten süoittq met 16 voor en 9 tegen, 't wel te doen. Eenlgo besprekingen werden gevoerd over een tn het levën te roepen vüschafslag. Het hoofdbestuurs lid de heer Holtkamp, leidde dit punt in en las een concept-Terordening voor, waarin het een en ander werd omschreven, o.a, de verplichting 'om hier alle visch te veilen. Dit was enkelen te kras en na besprekingen, die telkens op hetzelfde neerkwamen, teekenden 18 le den de verklaring, dat zij deze verordenjng stipt zou den naleven. Bij de nu volgende rondvraag wees de heer P. Glas* op de slechte ontvangst van geld in de bus sen. De heer Holtkamp, hoofdbestuurslid, sprak een kort, maar krachtig slotwoord en wees er op, dat men vooral eendrachtig moest zijn en onder de le den niet moest heerschen de geest van tegenwerking, wélke hij hedenavond meende te bespeuren. Hij hoopte op een goeden uitslag van, den visch afslag. Hierna sluiting. ANNA PAULOWNA. Ter secretarie der gemeente Anna Paulowna zijn inlichtingen te bekomen omtrent een gevonden hee- renfiets. en worden inlichtingen gevraagd omtrent een,'verloren nikkelen horloge met dito ketting. RAAD VAN ZIJPE. Vergadering van den Raad op Dinsdag 12 Augus tus 5 913, des morgens 10 uur. Afwezig met kennis geving de heer Groot. Voorzitter de heer G. C. Hulst, secretaris dehr. K. Slot. Voorzitter opent de vergadering en zegt dit met genoegen te doen, doch ook met verdriet te denken, aan de vergaderingen welke ik heb gemist, maar ge lukkig is mijn gezondheidstoestand weer zoodanig verbeterd dat Ik weer het genoegen heb in uw mid den te wezen en deze' vergadering te presideeren. Ik hoop, dat mij dit nog eenigen tijd gegund zal zijn en dat nog menig belangrijk punt zal worden be handeld. De notulen worden- gelezen en onveranderd onder dankzegging goedgekeurd. Medegedeeld wordt dat voor de betrekking van on derwijzer te Burgerbrug zich hebben aangemeld 16 sollicitanten. Benoeming Volgende vergadering. Van de feestcommissie te Schagerbrug. is een ver zoek ingekomen om subsidie van f 25 voor liet feest dat uaast het onafhankelijkheidsfeest zal plaatsheb-- benlter gelegenheid van de opening van de1 tram. De heer Hooij i& van oordeel, dat het geheel een' plaatselijk feest is,- een groot gedeelte; var., de Zijpe heeft geën tram en geen feest en daarom zal 6pr. tegenstemmen. Voorzitter zegt, dat hij die combinatie met beton afhankelijkheidsfeest wel aardig vond, de kinderen zouden bijv. dan bij de tram zijn, maar nu dat, niet op aen zelfden dag gebeurt, is dat veranderd., Alleen de heer Francis is voor het verzoek. De commissies voor de onaf h ank el ij kh eklsf eesten te Schagerbrug en St. Maartensbrug vragen een subsidie van f 30. Toegestaan. Van den heer A. Egmond, onderwijzer, te Burger- brug. is een verzoek ingekomen om eervol ontslag. Wordt toegestaan, met ingang van 1 Juli 1913. i 27. I Jutta had slechts woorden gehoord, den zin en de beteekenis ervan evenwel niet begrepen. De gedach ten raasden haar door het hoofd, dolle plann,en kwa- mea en gingen. Zjj weet, zij voelt, boven, haar dwingt de vuist van vroegere schuld en haar macht wordt daarmee te pletter geslagen. Zal zij het alle men schen toegiilen; deze hier is een waanzinnige, die mij vervolgt? Niet lang zou men haar gelooven- Was hij eens stil geweest als het graf, had niemand het geweten, zelfs vermoed wie zij was, om wier wille hij bij, nacht en ontijde met de spaarpeüniingen van zijn vader over het wijdtewater galng, omdat zij hem beloofd had: ik volg je zoodra je brood hebt voor ons beiden. Nu zou hij niiet zwijgen, maar spre ken, spreken! En terwijl zjj nog worstelt en strijdt hoort zij weer die harde stem aan haar oor: ,,Het schijnt mij toe. dat ik je heb overtuigd, dat je mij niet kunt ontko men. F,nwat ik je aanbied is ten slotte nog amu santer dan een leven op Moorheade de dagen met verveling en ergernis te moeten doodien. Walmeer jij je haast kunnen wdj over twee uur vertrekken. Den rommel hier kan jie laten verkoopen. Overmor gen kunnen wij reeds op zee zijn." Met razende kracht stootj zij hem terug, vliegt naar de deur en grijpt den knop van de deur maai* opent toch niet. Haar gestalte siddert en krimpt on der een angstig snikken en. haar gelaat tegen d:-n stalen deurknop drukkend, steunen haag sneeuwwitte lippen: „het is uit het is uit." „Ja Jut.ta. je spel, je verstandig spel is uit. Weg sturen laat ik mij niet meer, ik sta hier om afre kening met je te hoiudejn. En, die dat moet doen, heeft ook niét val te vurig bloed meer Jutta, die heeft zelfs den tijd en, kan wachten. Heeft. Immers veertien, jaar lang gewacht en had den tijd het goud te, vilden dat hij noodig had om jou het nestje te bouwen.'" Zij moest vluchten, nog dezen nacht, een nieuw leveil beginnen ergens in den, vreemde. Zij richt zich op en hij ziet een schepiering van hopp vn haar oogen. „Mij ontvluchten denk je, Jutta? Jij heerscheres over- mannenharten /ben jij zoo blind Valt het je niet in dat ik daarop gerekend heb? Heb je er op gerekend, dat ik dag en nacht je huis, het station, ja,eiken stationsuitgang heb la,teax beloeren? Ik, die jet zelfs uit den hemel ,o,f uit de hel had gehaald, ik treed' niet eerder uit je leven of de dood moet je van mijl verlossen. Als je die liever kiest dan mij 'dien eenigen weg geef ik je vrij." Is datj nog,liefde die daar raast en woelt? En de vrouw tast naar de ziel van den man of daar nog een won,dbare plek aan is. „Horst, om dat, wat dooi mij 'over je gekomen is, wil ik vergeten hoe je tot mij hebt gesproken, wanneer je mij eerlijk en op recht antwoordt: waarom wil je als een dief en een roover in. mijn leven vallen, waarom wil je mij» ver nederen opdat ik je zal smeeken, ga uit mijn weg, jti hebt mij toch niet meer lief. Wat kan ik dan nog voor je zijn. en walt wil je van mij „Jou wil ik hebben wil ik je, anders niets. De. liefde is in mij,'dood, toen de honger in mijn. inge wanden woelde en de zon mij den schedel uitholde. Maar éen; doel heb ik nog en dat doel ben jij, Jutta." Zij vraagt niet meer wat hij van haar wil. Naar den grond kijkt zij, als lagen daar de toekorustkaar- ten uitgespreid, die voor haar nog een, laatsten troef i moeten bevatten. Heeft zij di,e gevonden? De kramp- 1 ach tig vertrokken gelaatstrekken ontspannen, zich, worden zacht ale in zich overgevende zwakte. „Horst!" Zacht en zoet klinken deze woorden. „Horst, ik smec-k je, je ziet ik kan het niet meer j uithouden, ik kan niet meer staan, geef mij tijd, geef mij tijd t „En je bruiloft, Jutta?" ,.ïk »al die uitstellen." Zij zegt deze woorden met groote moeite en is nu.werkelijk aan het eind van haar kracht. „Dus jo zult je bruiloft uitstellen Mooi, Jutta, en je zult ook tijd hebben, het met mij eens te wor den. Een heeleii' dag, tot morgenavond. Dan ver wacht ik jelreisvaardig." Hij noemt het hotel in de stad waar hij logeert en een gebiedend gebaar ondergroept zijn woorden. Z-ij knikt op alles, zij is haar zinnen bijna nief meer machtig. Ja toch ja alles beloven, alles hopen laten, slechts heengaan moet hij, heengaan. Maar nog eens klinkt die gruwelijk-wreede' stem: „Je denkt aan vluchten, Jutta. Het zou jammer zijn van de vergeefsche moeite. Ik vind je, waarheen je ook gaat. En je zult je vajsche kussen, je vaische eeden inlossen al zal ik nog eens veertien jaar lang alle hoekjes der wereld doorvorschen. Tot zoover totIziens Jutta Gerlpnd." Hij is heengegaan. Met strakke, doffe oogen kijkt Jutta rondom zich.) Wat nu te doen mijn God wat nu te doen? Verleden, spookgestalten en reuzenvuisten, zij doe lman met zooveel li sten en zooveel kunsten opge bouwd leven te vernietigen en is er voor ha,ar nu nog uitkomst, nog redding? Er is geen helder den,ken, geen helder herinneren I in haar, als zij eensklaps als een dolle de bel door i het huis doet klieken totdat het meisje,binnen-snelt. „Mevrouw era Godswil, moet ik den dokter y—I „Neen, neen." Jutta grijpt het meisje vast. „Neen, luister, i jij bent mij steeds trouw geweest. Help mij ook nu. I'ak alles in mijn koffers! Ik moet op reis „Mevrouw en.ik moet niet „Neen. niets moet jij. Slechts zwijgen zwijgen, Eu morgen weggaan uit dit huis. Ik geef je geld. En je moet alles op orde brengen wat ik achterlaat. En de sieuleis aan mijn advocaat in de stad bren gen en de l rieven, die ik nog'zal schrijven bezor gen en „Mevrouw o.God!" En weenond houdt 't meisje haar meesteres vast, die haar in de a"uen is ge zonken. HOOFDSTUK 24. „Ditmaal is het mij ernst met mijn afscheidsgroet, wanneer je dien van mij ontvangt ben ik ver weg. Heb je mij werkelijk lief gehad doe dan geen on dersoek naar mij. Een sterkere dan gij en ik is gekomen en, heeft met het recht van een sehuld- eisohevleen schuld ingevorderd, dié veertien jaa,r oud is. Vaarwel Detlef Palmcr, vraag niets en doe geen onderzoek, je ziet mij nooit meer. Jutta." Slechts met moeite bleef Palmer zijn gevoelens feester, nadat hij dezen brief gelezen had, die hem zooeven door een bode gebracht was. Trots de koude reèd hij dadelijk na,ar de villa» steeg voor •fntta's huis af en trok aan de bel van dej gesloten tuindeur. God zij dank, de huismeester kwam. met dien kon hij tenminste pralen. Waar of mevrouw Gertan.d was, riep hij den man toe. Deze moest bepaald bevel hebben ontvaugen om zijn mond te houden, hij was tenminste zeer karig in zijn antwoorden. Dit wist hij niet. en dat wist hij niet. Mevrouw was 's nachts met de juffrouw- vertrokken. Kij zelf moest voor dezen avond zijn biezen gepakt hebben en den sleutel bij den advo- eaat brengen. Zoo was alles door mevrouw Gerland bevolen geworden, andere bijzonderheden wist hij niet. Paimer vroeg ook niets meer. hij wist. het was tevergeefsch. Een donker gevoel dreef hem te paard naar het station, daar stalde hij zijn, paard en ging naar de stad. Wat hij daar wilde, had hij zelf niet kunnen zeggen. Gedurende: de reis zat hij met strak ke oogen voor zich uit te staren. Wie was Jutta Gerland in waarheid? Een, groote comedïante of een onwaardige? Zijn gansche ziel kwam. in opstand daartegen. Een schuldige mis - schien, een koudhartige speelster aan de roulette van het leveneen geluklooze beslist. Of hij haar liefhad in de oogenblikken, dat over haar nadacht als ever een wezen uit verre verleden'.' (X dat zij vanaf heden met scherpen ruk van hem was losgesneden? Hij, had geen antwoord daarop. Toen de trein stilhield en hij uitstapte'en het ge woel vaji de groote stad rondom hem was. stond hij eerst als een, dde absoluut niet weet. wat te begin nen. Plebt ge mij werkelijk liefgehad doe dan geen onderaoek naar mij. Dat waren de woorden, die hem vleiend de? hand op den' mond legden. Toen loste de loodzware last zich van hem en het} was hem, als had het noodlot zc'.i ge?.;: ken: „want alle schuld wreekt zich op aarde." hij wist nu plotseling dat hij met de kwelling A" ep. dit uur betaakle de smart die hij aan een had berokkend en dat hier in het levensvoo^?^ld%%-! van Jutta de oude rekening eveneens opging:g^aAt alle schuld wreekt zich op aarde." - a i4 Wordt verval htJ het een -v E

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1913 | | pagina 1