t
n
el.
i Land- en T
is
Verloofd.
ti
Zaterdag 20 üec. 1913.
r 57e Jaargang. No. 5297.
iki
DERDE BLAD.
.AAL- EN KRUISBESSEN. II.
Ij'lol verschillend gcdzag der kruisbessen eïi aaLbcs-
'0 oorteoi dwingt den bcsscnlelcr tot een. eveneens vér-
iiLIcndo Wijze van snoei Tnet het oog op, d© vrucht-
brlbionging.
1 Jüm dien snoei good te behandelen, moeten we eerst
p magaan, welke organen vooial do vruchten voort
uigen. Beginnen we daartoe met de zwarte bes. Deze
sngt haar vruchten op het éénjarige hout Hit bloem
toppen, welke zich tusschen de gewone oogen, waar-
i zich .twijgen ontwikkelen, bevinden en in plaat-
ig aan den éénjarigon twijg van die gewone obgen
tt te onderscheiden zijn.
|Het éénjatige hout dient men dus bij het snoeien
zwarte bessen zooveel mogelijk te Sparen. Alles
i natuurlijk dikwijls niet "blijven slaan, wijl anders
j struik lo dicht in elkaar zou groeien. De jonge
el'tijam zijn evenwel dikwijls niet tot het einde toe
'^doende ui'gegroeid. Deze onrijpe koppen moet mon
jn de ecnjaiige twijgen wegsnijden Overigens houdt
en do twijgen, zooi lang mogelijk, omdat dan de kans
het verkrijgen yam veel vruchtknoppen het grootst
Niet alle oogen op liet eenjarige hout loopen echter
tot flink ontwikkelde jonge twijgen. Er zijii er altijd
5 slechts zeer weinig uitgroeien. Wanneer deze korte
lijgjes het volgend jaar Machten dragen, heeft het
tn schijn, aLsof die vruchten op het tweejarige hout
(n ingeplant. Ook in volgende jaren verlengt dit „spoor-
j" zich een weinig en geeft meestal vrucht, doch
is duidelijk, dat dit toch ïiiet het eigenlijke dragen
St het oude hout mag genoemd worden. Bovendien
jji't deze wijze van vrudhtzetten bij de zwarte bes
tijd van ondergeschikt belang De hoofdproductie wordt
lieverd door het gewone éénjarige hout.
De scheuten, die uit Tiet onder den grond zich bo-
ndjend slamgedcelte ontstaan, èn 'de dikke waterloden
[n de onderste gesteltakken kunnen bij de Zwarte
is heel goed voor verjonging dienst doen, vooral ook,
ndat er altijd gevaar bestaat, dat de bessenstruik
uteiin te kaal wordt
Geheel anders gedragen zich de roode en witte bessen.
1 Deze dragen vooral op zeer korte twijgjes, welke
het oude hout zijn ingeplant en aan hun uiteindo
eerdere dicht bijicengeplaatste bloemknoppen dragen,
pzc „vruchltuilljcs staan op het oude hout, maar
irdcn, zboals onder blijkt, ook op het jongere hout
vormei. Verder worden nog vruchten voortgebracht
Ior zwakke éénjarige twijgen, die een lengte bereiken
n ongeveer 10 a 15 O.M. 'en niet dikker worden dan
n breinaald. Aangezien deze zwakke twijgjes wei-
plaats innemen, moet mm ze niet wegsnoeien.
Laten we nu eens fiets uitvoeriger de bedïandding
n de roode en witte bessen nagaan. We nemen daar-
aan, dat we jonge struikjes met vijf twijgen in
h turn hebben uitgcpIanL Deze vijf eerste ges te! tak-
n, waarop zich misschim reeds enkele andere, tvvij-
hebben ontwikkeld, worden nu tot op ongevcfer
a 35 clM. leng'o op om buitenoog ingasnixid
De roode bes groeit meer omhoog dan de witte,
i e laatste bovendien vrij "slap en gekromd hout
liever!zoodat snoefim op een binnen oog wel eensi
[odig kan zijn oln lust tot op den grond dooibui-
ri te voorkomen. Voor de roode bessen i» dit ook
eens wensohelijk bijT de variëteit Foy's New Pio-
die wol .zwaar, doch ook zeer slap hout vormt.
Je overige twijgen, welke geen gestelhout moeten
niien, woidm z.g.11. „met dc kroousmede" wegguno-
sn, d w z zie woixlm niét vlak bijt 'de gestellak weg
sneden, zgn. „vlaksncde", dooh'men late een kort 1
ikje van den [wijg, een soort voetje dus, staan.
De kleine dunne twijgjes, waarvan we straks reeds
raken 011 die we ook „spoortjes" kunnen noemen,
e-men zooveel mogelijk staan,
r. ij $Je voetjes en op de spoortjes ontwikkelen zich
m volgenden zomer, als het struikje heel goed aan
i-t groei slaat, de eerste vruchten.
II In den nu volgenden winter is de snoei al heel
-shmvoudig. Tn den regel' is het struikje slechts ma-
gegroeid: enkele gesteltakken hebben) 'n bevredi-
i b:M gewas gemaakt, andere zoo goed als niet. Van
vorming van nieuwe gesteltakken moeit mendoar-
tn iiit eerste jaar nog maar afzien. Men snoeit
jiarom de twijgen, die uit het topoog van de ge-
jeltakken zijn gegroeid, op 'n paar oogen flink kort
jrug. Do zwakste late men zelfs ongesnoeid, om
tn regelmatige# vorm der struiken niet verloren te
(ten gaan. De overige twijgen kan men desnoods
pzen winter laten zitten, alleen moaten zijtwijgen,
welke naar binnen zijn gegroeid, onvoorwaardelijk
met de kroonpnede worden weggenomen.'
Jn den nu volgenden zomer zal het beeeenboompje
in goed bemesten grond zich ongetwijfeld krachtig ont
wikkelen, zocdat er dan ajle reden ia om tot uit
breiding van het aantal gesteltakken over te gnajy
Men snoeit alle twijgen, behalve de verlengenis, op
een klein voetje na, weg. De spoortjes blijven na
tuurlijk wederom gespaard. Do verlongenissen ver
der snoeit mon meer in tot ongeveer vier tot vijf
flinke oogen, meestal natuurlijk op oen buitenoog.
Men zaj ia den nu volgenden zomer al aardig vrucht
krijgen en tevens bemerken, dat er ruimte is voor
de plaatsing van meerdere gesteltakken. Daarom gaat
men in don winter daaropvolgende heen en snoeit
de zijtwijgen weer terug met de kroonpuede, doch
late behalve de verlenging van ajle vijf gesteltak
ken op eenige ervan éen zijtwijg, die iu do juiste
richting is gegroeid, staan. Daardoor komt men tot
ongeveer acht of negen gesteltakken. De nieuwe ge
steltakken en de jonge verlengeauÉsen der oude wor
den wederom op vier tot rijf krachtige oogen ge
snoeid.
Als men op deze wijze doorgaat, en niet meer
laat vergaffeleu dan.d e beschikbar© ruimte toelaat,
zal men een behoorlijken ötruik verkrijgen, die niet
te hoog opschiet en flink met vruchten bezet is,
wanneer men ten minste nog regelmatig met be
hulp der grondecheuten en water loten voor gedeelte
lijke verjonging van te oud geworden gedeelten van
den struik zorg draagt.
De kruisbes vereenigt ten opzichte van dd vrucht
zetting voor een groot deel de eigenschappen van de
roode en van de zwarte bes in zich. Ze draagt nl.
niet alleen op spoortje® van éen- tweejarigen leef
tijd, welke dus op het oude hout zijn ingeplant,
maar bovendien uit bloemknoppen op de goed uit-
gerijpte éénjarige twijgen..
Men zou dus de kruisbe3 op dezelfde wijze kun
nen snoeien als de ro.cde en wittel bessen, manmoe
dig is dit niet. De kruisbes redt zich meestal zelf
wel. Wanneer men er maai- behoorlijk voor waakt»
dat de struik niet te dicht loopt en door regel
matig uitdunnen en verjongen) <len geheelen struik
voor vruchtdragen geschikt houdt, kan men van
een flink getal vruchten zoo goed als verzekerd zijn,
ziekten en beschadigingen natuurlijk daargelaten.
We willen er even op wijzen, dat de talrijke
scherpe stekels van de kruis bes het gebruik van
een gewoon snoeimes onmogelijk maken. Bij het
wegnemen, van takken en twijgen moet men zich be
dienen van een snoeischaar, zooals men die bij den
snoei van rozen eveneens bezigt.
Wie zich speciaal wil toeleggen op de teelt va#
zeer groote kruisbessen kunnen wij den Snoei vol
gens dezelfd© methode, als bij de roode en witte bes
sen beschreven, aanbevelen. Voor den gewonen han
del is dit zeker niet rendabel.
Plaatselijk Nieuws.
IM ASCHTENTOONSTELJ JLN G.
Donderdag jl. vergaderde in het Noordholla,ndsch
Koffiehuis de vereeniglng tot het houden van jaar-
lijksche Paaschtentoonstellingen van vee.
De voorzatter, de heer Jb. Zijp Hz., opende de
vergadering, de heer A. C. Roggeveen las da notu
len, die onveranderd werden goedgekeurd.
Ingekomen was de medêdeeling van, het Gemeen
tebestuur va# Êkthagen, da,t wederom *f 100 subsidie
was toegestaan.
Na ingekomen aanvrage werd op voorstel va# het
Bestuur besloten om f 50 deel t© nemen in het
Waarborgfonds voor dé Landbouwtentoonstelling in
1914 en f 50 te geven als subsidie* zoo straks de
aanvrage daartoe inkomt.
De secretaris bracht het verslag uit der veree-
niging; de penningmeester deed rekening en verant
woording, waaruit bleek, dat de ontvangsten had
den bedragen f 2705.38 Va, uitgaaf f 1454.52, dus 't
batig slot van 1250.86 Vè. Hoewel dit nog een
flink batig saldo Is, gaat dit bedrag steeds jaarlijks
achteruit, wat mede zijn oorzaak vindt in het ver
liezen of bedanken van leden. De bestuursleden had
den de opdracht aanvaard om elk im eigetn omgeving
nicuwo leden aan te werven. De heer P. Buis Jz.
bracht 5 n,ieuw© leden aan. Wij wekken hier krach
tig op tot algemeen© toetreding van deze zoo hoogst
nuttige en populaire vereeniging.
Het programma werd ongewijzigd vastgesteld. He
inleggeld voor het groote vee werd bepaald op 75
cent voor leden, f 1-25 voor niet-leden. Dit laatste
bedrag werd met 25 cent verhoogd, om zoodoende 't
verschil tusschen leden en niöt-leden grooter te
maken en het toetreden van leden tej bevorderen.
Evenals steeds zal volgend iaar èen verloting wor
den gehouden met 25000 loten. De Koninklijke goedkeu
ring is reeds -herkregen.
Tot bestuursleden weiden herkozen de heeren Jb.
Zijp Hz. en P. ,Buis Jz. en in de plaats van Jlhjr.
van Doom, niet heikiesbaar de heer K. do Moor.
De (luseren F. van der Kamp, C. Asjes en J. de 'Veer
weiden benoemd tot leden der commissie om het vol
gend jaar dc rekening na te zien.
Op voorstel van den heer "A. "Waiboer te Wieringer-
waard, weid besloten, weer eens een aanvraag om sub
sidie ie richten tot den Nederlandschen Slagerslond.
Hierna slui'iig.
Feuilleton.
Mevrouw Rodefcld wend maar een oogenblik zicht-
1 liever hoorbaar, bij het volgende bezoek va#
toab. De deur der aangrenzende slaapka#ier maar
ven openend riep zij door de spleet: „Pardon, mijn-
^or Ncah, ik heb hoofdpijn. Dora zal zoo goed
oor u zorgen als ik maar kon doen. Laat het u
tpel iaar goed smaken en Dora, houdt jij mijDheer be-,
De deur ging weer toe. Vrouwen met migraine
b'n in den regel niet i# 6taat om zich te laten be-
fonderen.
..Alstublieft, tast u m#ar toe," zeide Dora op de
'lOtels wijzend.
„Dank u zéér," antwoordde de procuratiehouder.
en Dat was gedurende het eerste half uur alles.
„Maar Dora» je houdt mijnheer volstrekt niet
ei zig," klonk geërgerd moeders &tem vanuit de na
dere kamer.
Dora bloosde en riep terug: „Jawel," en de
(ast riep ook: „Jawel," waarop de jonge dame aj
.aar moed te zamen raapte en zacht begon: „R©-
enachtig, vandaag."
„Zeer juffrouw Dora".
Weer een pa uze
„Do zomer is niet mooi geweest".
„Jammer".
„Do vele stormen Sn Engeland "tn Amerika".
I
r,
oft
:ea
liet
»n
„Nu, wij hebben daar ook genoeg van
iwe pauze.
„Bedient u nog eens mijnheer Noah."
„Ik zal zoo vrij zijn".
Dora wist absoluut niets meer te zeggen. En nictt
:n bik wierp hij' in haar richting. Wat hij toch tegen
aar had? Zij zag er toch allerliefst uit in de roode
loiise, iedereen newcndeide baar daarin. Zulk een
fombcer en zwartkijker maar gisteravond 'was hij
Vch heel anders geweest I
Eindelijk wan het eten achter den rug. „Ik za,l 1
u maar een poosje ganai wandelen/' verklaarde No-
h, om maar weg to komen. Ook Dora haalde ver- 1
cht adem, keek hem toch even na toen hij de straat
'verliep zoo heel in het geheim,
j Toen hij ©venwel e©n beweging maakte, die er
maar even op leek, dat hij het hoofd wilde omdraaien
ging zij ontsteld achteruit en bloedrood stoof zij de
kamer weer in.
's Avonds vond de procuratiehouder- mevrouw
Rodefeld weer welvarend- „Denkt u eens, mijnheer
Noah," zoo riep zij hem tegemoet, „Dora wil uaa,r
haar zangvereeniging en ons vanavond alleen laten."
Het donkere gezicht vaid den gaat helderde op.
„Laat u haar dat genoegen toch," meende hij ijve
rig. „Jeugd wil] vreugde hebben."
„Welnu, da# kan zij mijnentwege gaan."
Toen Dora weg was greep de jonge weduwe plot
seling de hand van haar verloofde. „Zeg mij nu
eens openhartig, Albtn, of werkelijk alleen de wensch
om het metej© haar genoegen niet te storen, je be
woog om zoo gemakkelijk va# Dora's gezelschap
afstand te doen?"
De procuratiehouder draaide net hoofd af. „Mo
gelijk dat ik ook wel met jou all&en wilde zijn," gaf
hij wat onzeker terug.
Marie schudde geërgerd het hoofd. „Dat is het
niet alleen, beste Albln," antwoordde zij wat ge
prikkeld. „Zeg het mij nu eens ronduit: je moogt
Dora niet!Ik sdhijn je te oud, wanneer je het
kind naast mij ziet. Dat is mij In 't geheel niet
naar den zin, intusschen moet ik toch met deze daad
zaak Tekening houden. Het zal beter zijn wanneer
Dora het huis maar verlaat; ik kan haar gemakke
lijk bij eon bevriende familie onderbrengen* Hoe ge
makkelijk kon anders twist tusschen u beiden ont
staan, of tussehe# u en mij."'
Met een lichteta zucht verklaarde de procuratiehou
der, dat zij misschien wel gelijk had. Dora was reeds
te oud om zich in de nieuwe huiselijke omstandig
heden te schikken. Overtgona verdedigd© hij zich
tegen de beschuldiging -dat hij een hekel aan het
meisje had, met geen enkel woord, zoodat zijn ver
loofde In deze meenang nog werd versterkt.
Had zij hem enkele uren later opgemerkt of ge
hoord, hoe hij zich slapeloos op zijn bed heen ©n
weer wentelde, dan zou zij wel tot een andere ont
dekking van den werkelijken toestand zijn gekomen.
En had zij den brief gelezen, dien de procuratiehou
der, na een nacht vo! kwelling e# ellende aan zijn
vriend den Ieeraar Bonstedt schreef, wie weet of zij
niet diep gekrenkt, hem de deur voor den neus had
gesloten.
„Mijn beste Karei," zoo stortte de jongë koop
man zijn overvol hart leeg, „ik ben in ©en toestand
geraakt, zoo ontzettend als j© maar nauwelijks kunt
GRI-GRI.
Met Kerstmis krijgt het uitgaand publiek weder
een vroolljke operette te genieten van het hier zoo
goed bekend© Operette-Gezelschap van Janmaxt, dat
len Kerstdag zal optreden ln het Noordholland ach
Koffiehuis van den heer Heijselaar.
De Operette heet: Gri-Grl of de dochter van den
Negerkoning; de muziek is van Paul Linckc.
Deze operette is nu eens geen oude bekende. De
inhoud is, zooals zulks bij de meeste operettes het
geval is. eene aaneenschakeling van aardige couplet
ten en vToolijko tooneeltjes en reeda in het eerste
bedrijf krijgt men iets nieuws op de plankon te
zien, nJ. een negorij in 't hartje va# Afrika, waarde
consul Gaston Deligfcy en zijn secretaris Pantoufle,
een vrij eentonig leventje leiden, tótdat er wat le
ven in de brouwerij komt, ola een variété-art hst
Poivre. vergezeld van mejuffrouw Yvonne, later
vriendin van Grlgri, en den negerkoning Magawowo,
vergezeld van zijne bekoorlijke dochter Gri-Cri, ©en
bezoek komen brengen; de koning om zijn rijk aa#
d© Fransche regeering te versjaggeren. Niet alleen
de gastheer©#, maar ook de negerbevolking too#t
zich zeer ingenomen met dat bezoek, waarbij de
zwart© vorst zich allerminzaamst gedraagt.
Het bgevolg va# dit bezoek is, dat Maga,wewe
Z'n land voor een goeden prijs afstaat en dat de
consul Grigri, wie men haar negerafkomst niet aan
ziet, volgens d© gebruiken van haar land, tot vrouw
neemt, er echter geen oogenblik aari denkend, haar
tot zijn wettig© ©ga te maken, als hij naar Parijs
terugkeert.
Het tweede bedrijf speelt, evenals het derde. te
Parijs. Gaston Dellgnr is in zijn vaderland terug en
bekleedt een hooge betrekking aan het ministerie.
Met duizend belofte# va# terugkomst heeft hij Gri-1
grl verlaten, die eerst geduldig op hem wacht, maar
eindelijk- het wachten moe, met haar vader, den ne-
gervorst, wien Frankrijk, nog in gebrek© bleef zijn
geld voor den a£sta#d van zijn rijk t© betalen, naar
Parijs vertrekt, en juist op den dag aankomt, als
Gaston in 't huwelijk getreden, is met do nicht van
don Minister va# Koloniën. Grigri vindt zulks eerst
niet erg, haar vader bezit immers wel 149 vrou
wen, maar de jonge vrouw van Gaston, die gedwon
gen tot het huwelijk overgegaan is en veel liever
haar neef totl echtgenoot had, verwijt haar ma# zij#
ontrouwe daad en in de scène, die nu volgt, begrijpt
Grigri dat Europeesche toestanden toch nog anders
zijr., dan die van haar land eu geeft Gaston d©
vrijheid terug.
Het derde bedrijf speelt achter d© schermen va#
een variété-theatre, waarin de ex-negerkoning e#
zijn dochter Grigri zullen optreden om aan den kost
te komen, daar Frankrijk nog steeds niet betaald
heet't en waar we ook Poivre als directeur van heit
variété, mejuffrouw Yvonny en Pa#toufl© terugvin
den. En nu zoude# we kunnen zeggen, ei#d goed,
al goed.
Gaston komt tot inkeer en daar zijn wettige gade
er met den neef va# door is gegaan, worden Gri
gri en hij, evenals Yvomie e# rantoufl© een geluk
kig paar. Koning Magawewe ontvangt zijn geld en
verliest zijn hart aan de ex-schoonmoeder van Gas
ton. die tegen zijn zwarte kleur geen bezwaar schijnt
te hebben, om hem als haren echtgenoot aan t©
nemen..
In Den Helder is deze operette onlang» gegeven,
het Heldersch Dagblad beoordeelt het zeer gunstig. Zio
hier
Hot stuk werd alleraardigst 011 vlot gespeeld1.
Mej. Corry Linksen was ©en behoorlijke Grigri. die
do schilderachtige kleeding van haar land allerliefst
stond Mevr; Sametihini als Yvonne zong als steedj»
haar couplotte weer geestig en spoelde en danste op
de haar eigen vlugge, vroolijke manier. Mej. Heilbron
was een bij., de hand exemplaar schoonmoeder, dio
later echter uit liefde voor den negerkoning ook al
oen zacht meegaand schepsel werd Jan Groot veld als
negervorst, was én wat grime én wat spel betreft eenig
in zijn rol, terwijl ook de heeren Meermans (de oonsujj
en He: re ije Vos (de secretai k) mooi spel ,to zien
gaven. Ook de kleine rollen ware# goed verzorgd
De aardige muziek, sohildeiach ige costumes en pas
sende decors droegen niet weinig tot het succes van den
avond bij. Na 'joder bedrijf werdén de spelers hartelijk
toegejuicht en moest meermalen gehaald worden.
AANBESTEDING.
Donderdag had alhier de verpachting plaats van de
marktgelden voor varkens, biggen, konijnen en cevo-
geile, boter en eieren, belasting op de sdhapenhpkkön
en marktgeld voor schapen, lammeren, bokken en g iten.
De uitslag wasle paarden en runderen f 1075, K.
Snaas, vorisuaai' f 1050 dezelfde; 2e. varkens en biggen
f 120, C. Wit, vorig iaar f 162 dezelfde; 3e. konijnen
en gevogelte f85, P. Dekker, voiig jaar f 86 dezelfde;
4e. boer f210, P. Posker, vorig jaar f215 'dezelfde;
5e. schapenhokken enz. f 1175, P. Bakker, yoiig jaar
f 1000 P. de Wilde
Gemengd Nieuws.
IN- EN UITVAL VAN HET HANDELSBLAD.
Staande of zittend trouvfren. ln het
stedeke Kuilenburg werd een paar jaar gdeden in den
Gemeenteraad de opmerking gmiaakt, waarom toch bij
het trouwen der mindere klasse de stoelen in 'een
hoek werden geplaatst, waardoor deze plech'igheid steeds
denkeu. Je weet, wat ik je schreef over mijzelf en
mijn verloofd©: een prachtige, charmante vrouw,
dl© in staat was een brave mar. gelukkig te maken.
■Nog vooreergtster was ik overtuigd aan haa,r zijde
het paradijs va# het huwelijskleven te zullen In
gaan, ofechoon zooals je weet a#n mij# keus ee#
hartstochtelijke liefde geen deel had. Ik was ha#r
zeer genegen, schatte haar hoog, keek met welge
vallen naar hnar, maar ik had haar niet lief. Ik
hiekl mij er niet voor in staat een vrouw hartstoch
telijk lief te hebben, ja begreep eigenlijk niet,, wat
de menschen die voorgaven lief te hebben, eigenlijk
gevoelden. O, Karei, nu begrijp, ik het. Sedert gis
ter bemin ik, zooals ik cLri. dezen nacht met mijzelf
ben.eens geworden. Is dat met het oog op mijn aan
staande echtverbintenis reeds eé# misdaad, zoo wordt
de positie van mij nog ellendiger, door de omstan
digheid, dat.het voorwerp va# mijnen hartstocht de
dochter is va# diegene, welke ik de.bekxfte va#
huwelijkstrouw heb gegeven. Begrijpt ge nu mijn
vertwijfeling, mijn ellendë? En het allerergste: ik.
heb niet den moed', ee# uitweg uit dit labyrlnth te
zoeken. En afgescheiden van alles, doet het mij zoo
ontzaggelijk veel leed om Marie- Hoe zal zij de ware
toestand va# mij# ziel opnemen? Neen, neen, ik heb
het brood in d© soep gebrokkeld, ik ben nu ook
verplicht ze op te eten. Wat ook da gevolgen mo
gen zijn ofschoon ik mij daardoor voor mijn ge-
heele leven in het ongeluk stort ik houd woord,
en den volgenden Zondagavond is de of fideel e ver
loving. En zij, zij die ik aanbid, die ik liefheb met
den gloeienden hartstocht eener eerste liefde, zij zaj
er bij zijn, e# zij, zij zal mij de eerste gel uk wen-
schen zeggen. O, Karei, dierbare vriend, ik ben
oneindig ongelukkig de liefde wreekt aich ge
ducht op ha#r verachters."
Ffigeniiaiidig stak Noah Hen brief in dc bus en
bracht dan zij# dagelijks bezoek aan de Rodefedds.
Dat was voor hem een lijdensweg gewórden, en toch
voelde 5iij niet don moed om de ketting Ie verbreken,
Marie was te vriendeLijk en voorkomend voor hem.
Iliji kon het nauwelijks meer over zich verkrijgen haar
b-i den voornaam te noemen en wanneer zij hem bij
den arm gieep, of haar hand op de zijne legde, was
het hem, aisof gloeiend ijzer hem aanraakte. Dora waag
de Jiet niet hem aan te zien en zij vergold hem rijkelijk
zij 11 schijübaie vijandelijkheid, ook zij had geen woord
voor hem over en staarde iu zijn tegen woord, ghvid maar
steeds strak voor zich heen.
Zoo kwam dan de gevreesde Zondagavond. Als in een
droom verdween de korte herfstdag, met de dhisteniis
staande moest worden afgewerkt
Het college van B. en W. had toen geen bezwaxo;
dat ook niei-beüaletidcii van do stoelen gebruik aou»
den maken.
Intusschen wie er een stoel aangeboden !:r<-gr#
niet de derde-klas trouwlustigen Van Kuilenburg
Thans heeft weer eens een d«.r Raadsleden dene#
onsocÊiieii tcestand ter sprake gebracht.
De burgemeester antwoordde daarop, dat'de instrud-
iSe zulks voorschreef, letterlijk luidende: „Wie betalt*
gaan zlten on wie niet betalen, moeten blijven staan."
AMFRIKAANSCHE CIJFERS.
,v1ol,ooid<r Panama-kanaal zal, in ruwe erf-
'Sr/jjkta! bodrafi 'iOS,eu van -SE
,/J.,"1® hiernaast ccm de verrijking maken mat
iSt^hwf!^ ontdekking van Amtrika a-lf Iff
,J^,:t:°"eiCo',"r"bus hInderdaadMuwkrurig
tockcmng gjhouden van al de uilgnnn vuil rijn ontdok-
KEigs-rei»de voornaamste ervan waren de 9000 nulde*
w uijuslmg van ajn vloot, duizend guldon voor
handgeld aan gezagvoerder en ondcr-kapi eins, 3000 gul.
ïf'vo?r. en voeding der bemanning en nog ooit
^m'r, ïr™1 P voor wapens on anununilie; la
zamen evi ronde som van 20.000 gulden welke r v.-nr-
<t£aL°Bn?r"£ natuurlijk wol hooge, was dan hedm tont
dage. I)it maakt echter niet zoo beet vee! verschil.
cijl" I"*"*1 "aast do getallen, w.lko
/""J(nlu' 'b' op hot oogenblik ais onroerend
vraarde vertegenwoordigen. Wij duiven niet
8°01CT1 OTli cijfer; dc knunst„
2:011 er vöor terug schrikken
.v'-t kunnen evenwel vaststellen, d,t die tienduiaeml
gulden heden met zoo veel scheelt mot dc pa/aj
som, die een Amenkaansche miliiardair met Gt-mxirn
/s®"voor een retour-biljet mot oen Juxe-hut aan boSixt
ff? der,m<*1<'rno paleizen, die van het oude „anr
net nieuwe land van Columbus varen mu
DAT HAD-IE VBltOL'TKY.
tei?6h JerH^htJfheif /an 060 kapitein, zoo v«rv
ÏSifi? dbld" de^ Frauschen militairen au-
toriteiten en de politie te Parijs ©enige dagen, gele-
den heel wa,t moeite en angst bezorgd. De kapt toto
die een portefeuille bij zich had met belangrijke go*
heime documenten op de verdediging betrekking heb
bende nam op do Place de 1'Opéra een auto en Het
rfch brengen naar de Militaire School achter, hei
Palais des Invalides. Toen hij de school binnenstapte.
feSml Pl°tsellllgvte bümen- dat hu Porte
feuille I# den wagen had laten liggen. In minde*
dan geen tijd was hij weder op straat, de auto was
echter reeds weder verdwenen en de kapitein ken
de het nummer niet. Toen snelde hij vliegensvlug
naar de prefectuur van politie, waar hij aangifte deed
»,et, s®beurd<7 Daarop rapporteerde hij het aa#
zijn chef. Een officier van den generalen staf kreeg
order om met den kapitein op onderzoek uit te gaan.
De beide officieren rodefl den geheelen dag deverl
schillende autagarages af. maar zonder resultaat, t
-fc,r na^bt» de portefeuille was en bleef weg. De
militaire autoriteiten kwa#ien hijeen op het ministe
rie va# oorlog, de zaak werd lang en breed beopro*
O» marir daarmede kwam men geen stap verder.
Eindelijk, toen men alle hoop reeds opgegeven had
kwam er bericht van den prefect va# politie, dat
een chauffeur, te Levallois-Perret, aan zijn chef do
portefeuille, die hij i# zijn wagen had gevonden, ter?
hand had gesteld.
De dag was nauwelijks aangebroken, of de staf
officier en d© vergeetachtige kapitein ware# reeds tö
Levallois. De portefeuille werd in, ontvangst geno
men, geopend en intact bevende®. De chauffeur heeft
een voordeeligen diag gehad.
INBREKERS EN DE WETENSCHAP,
riinrckers, die op wetenschappelijke wijze hut*
moeilijk en gevaarlijk beroep uitoefenen, maken te-
gen woord ïg gebruik van een microfoon bij 't openen
va# letter- of cijfersloten. Wanneer de sleutel wordt
rondgeJraaid en het goede nummer of de juiste let
ter komen voor het punt waar zij moeten zijn. geeft
dit een lichte sstaMnafwtfkmg. d:o met oei» krach
tige microfoon waarneem baar is. De vakmannen ge
bruiken dus bij het openen van lettersloten een
microloon-ontvanger, die aan de brajudkast naast liet
slot wordt aangebracht en die door gehoorbuizen
met het oor verbonden zijn.
OOK EEN METHODE?
De rechtbank te Portland in den Amerikaan schen
staat Oregon had zich met een ongewoon geval bo
zig te houden. Ee# zekere mevrouw Alice Palmer
stond terecht onder de beschuldiging haar zoontje
Z€S maanden op wreed© wijze verwaarloosd t©
nebben. Buurdames hadden aangifte bij de politie ge
daan, dat de ontaarde moeder den zuigeling spier
naakt op een matras in de# tuin liet rondkruipen in
den guren Novemberwind. De me der bekende; het
kind. zei zij, had sedert zijn geboorte nog nooit
kleertjes aangehad, sliep ook zonder dek, maar zij
meende daarm e juist bdzondor goed voor de gezond
heid van het kind t.e zorgen, dat zij aldus wilde
harden en sterk maken. En inderdaad getuigden da
artsen die als d skundigen gehoord wei-den, dat d©
knaap bizonder krachtig e# gezond was en met zijn
gebruinde huid een voorbeeld van een prachtig kind!
vv as. De rechtbank b sloot dan ook het veroordee -
lend vonnis va# den logeren rechter op te heffen©#
sprak mevrouw Palmer vrij, die daarop met haar
nakende spruit triomf erend do' gerechtszaal verliet.
naderde de zoo angs ig verwachtte crisis. Wat voor
gedacn:en doorkmistcji, gedurende die lange en toch
zoo korte uren het hoon} van don armen martelaar. Mcfcr-
deie malen had hij het plan om maar do vlucht te ne
men, om zoo hot verschrikkelijke oogenblik onmogelijk
te maken, maar neen, wegloopen als cm schooljongen
dal was hem tocih onwaardig.
Ook gevoelde hij een ie. innig modelijden met do
wakkere vrouw, die toch immei-s de onschuldigste was
van a len Met hoop in het hart liad zij Jia r vrienden
en bekenden voor die# avond genor«lig L welk eer»
smaad had zijn vlucht haar niet bciokkend. Wat ook
de toekomst in haar schoot verborg, hij moest woord
houden.
Met oen kommervol g-zicht verscliecn hij in de wo-
ningv-an zijn verloofde. Deze echter scheen zijn zwaar
moedigheid niet te bemerken, zij sti aaide van opge-
wektiieid en levenslust, en fluisterde hem iadiend toc-
„nog één uur Albin en alles is in orde".
„Ja, ja", antwoordde h'j eentonig.
„O, hoe schoon zullen wij met elkaar loven" voer zijf
sdielmscli voort. En niet waai-, de goede Dora blij»
bij ons? Je zult het véél met haar uithouden. Pas op,
zij zal oen gehoorzaam dochtertje zijn en jou eiken
m<S9en bee^ liefdevol met een kus brgroeten
Welk een angstwiekkende beelden mevrouw Rcdefeld
mei dezB woorden opiiop! In den oeest stelde Noeft
zidi voor, dat Dora hem kuste. Neen pooit zi
moest onder aLle omstandigheden hol huis vT-riateii
De gasten verschenen en namen plaats In de feesteliB
vvarsieide salon. Albin zat met het gezicht van cM
martelaar tusschf# zijn verloofde en zijn toekomsiigj
stiefdochter. O, hoe heerlijk zag Dora er in Ipiar wi
japonnetje uit. Uit reine vertwijfeling stortte hij hé
eene glas wijn na hét andere naar binnen.
E# nu was dan het ontzettend ooge#blik daar- Me
vrouw Rodefeld tikte tegen haar glas en stond op.
In doodsangst sloot; Noah de oogen. Ieder woord
ging hem als een dolksteek door het hart.
„Hooggeëerde vrienden," begon Marie met vast©
stem. „Niemand van u zal het doel kun#©# raden,
waarom wij vanavond samen zijn. U denkt dat ei-
alleen sprake is va# een avondje ter eere van mij#
nieuwen gast en zakenvriend hier Neen, lieve vrien
den, dat is slechte het voorwendsel voor iets hoo~
gers: ik heb u samen geroepen om een verloving
te vieren, een verloving va® mijnheer Albin Soefk
uit Dresden met mij...ne dochter Dora!"
Noah sprong als gcëlcctriseerd omhoog. Hoorde
hij wel goed of had de koorts hem te pakken. Nee#,
