S
Si
litgerocpen, dat „met al dij 'mooie woortfóp de otujo-
I ikkigc mensehen geen kruimel brood kregen"... Hij
luid zn liood gegrepen en er oen gulden in gesmeten,
.net forsuhe hand. zoodat de gulden met een 'smak
den bodein van eviinder-hocd terecht kwam ,\Vi:
\<>Iglv' riep meneer f)e Vos-. tiómfantelijk rondkijkend.
„Ja, De Vos, als we nou allemaal zulke rijke renteniers
varen als jij i>cnitbegon de meelhandèlaar-praésfe...
ik ben gooi rijke rentenier!" li.-p De Vos uit, „om
den dood niet. Van 'tgeen ik inet hard werken ver
kregen bel», kan ik slechts zuinig leven. Maar als -ik
van zulke ellende hoor, dan zegt iets i.i medaar moet
steun zijn... Wie volgt, heeren"?"
En 'zij moesten, wel. Enkele kwartjes, een Stuk of wat
dubbeltjes vielen ia den hoed... In de diepte van hun
gemoed wcnschle-n ze braven meneer De Vos op vèlè
uijlen afstands. Maar zij huldigden hem als phi'an,-
iroo-p
„Ik moet erkennen" aldus sprak de. piaesc-i. „dat je
0 is -ecm beschamend voorbeeld hebt gegeven. De Vos.
i Is zoo. je hebt gelijk. Theorieën Zijn goed, maar je
kunt er niet van eten'"
Waarop een „Hoch.1" werd uitgebracht op meneer
i.V Vos. En de eigenaar thans juist gereed met
-/"n brief haastig uit z't>\ kantoor kwam om ook mee
te klinker. En de meelliandelaor zat uiL te rekenen,
terwijl hij de steenon „waschte" hoe hij "l het best
n handigst zou aanleggen om' niet, dim De Vos een
xiakje te beginnen, transactie waarvoor Tiij momenteel
Leid ie kort kwam.. Want dat de man er warmpjes1 bij1
zat 't stond vast, nu, bij allen. En omtrent den oor
sprong va,n menheer do. Vlos z'n fortuih) begorjuen zich
allengs allerlei "legenden en sproken, waaronder "zeieüv-
1 mtastische, te verspreiden.
Het „kantoor" was in twee „afdeelingen' gesplitst.
In twee kleine, sombere vertrekjes. In hel eene, aan
welles deur een plaatje „Direc'ie. Spreekuur van 103
•,ur" was gespijkerd, zat n korl-in eengodrongen, zwaar
lijvig meneertje met een zwaren knevel, waaraan liij
voortdurend plukte ai trok en wreef. In een schunnig
bureau-stoelt je voor een wrak esi bij elke beweging
piepend lessenaartje ,'t Meneertje was er klokslag 10
rn draaide precies te 3 uur den sleutel om in de
<le deur yah „directie-afdeelisig", tenzij er gewichtige
redenen waren om het „spreekuur" tc verlengen. Dan
werd er fluisterend onderhandeld lusschen liem en
hemarid. die afdeeling numero-twee zal.. Iemand, die
op ongezettc lijden verscheen. Soms een heden dag
-ifwezig bleef. En ook weL eens van vroegen ochtend tot
zéér laat in den avond er vertoefde... 't Gebeurde zelfs
wel. dat zij er tot drie ,vier uur in den pacht bleven.
Dan (kwam het kleine meneertje met dan groofen knevel
gerinsdhloos binnensluipen en boven werd dan tusschen
tlie twee „gesmoesd"... 't Was gebeurd, dat de juffrouw,
die kamertjes verhuurd had (aa,n den geheimzinniger.
meneer van achter-vei"trekjeop kousen-voelen naar
tioven was geslopen... Sidderend bij elk gekraak van
traptrede.... Dóóds bang dat de deur op eens zou open
gaan... En had staan luisteren. Want zij vond "t Oen
„eng" geval... Maar zij had er met niemand over dur
ven praten, uit angst dat haar kamertjes „vrij" zou
den komen... Eens," op 'n nacht, had de juffrouw g>
léoord een geluid als hét rfnkelen met metalen voor
werpen... Tot twee- en driemaal toe... En ke hoor
de al-maar dal "mompelende, fluisterende, praten... Eens
(had zc verstaan, dat er gezegd werd: „Neen. geen
rent meer!"... En torn was zij" haas'ig, ijlings vvegge-
lippeld... Want ze meende te-hooren slappen, die naar
de deur kwamen.
In kamertje van „Directie. Spreekuur... etc." zal
bleek-verslagen smeekeling. Al-maar wrijvend, niet 'de
bevende hand, over Verkleurd., verregend dopje. ,.lk
verzeker u toch" zei hij tot dien van de zwaav-borste-
lige knevels, „dat ik 't over een maand heb. Stdlig
en zéker! Ik geef u plechtig mijn woord van ow....
Maak mij toch niet ongelukkig! Mijn dochtertje is zoo
iiard ziek en moet versterkende middelen hebben. Ik
gooi 't waarachtig niet over den balk Er zijn midda
gen, dat we droog brood eten, zoo waar als ik hier
•voor u zat!.... Geef mij nog vier weken uitstel Wal ik u
bidden en smerken wil!"
„Beste vriend!" zei die van de knevels, als 't van mij
ufhing. je weet, 't is mijn I usl en mijn leven om iemand
plezier te doen. Maar 'l kdn ni?t!.. 't Kan niet, zog
ik je toch..."
De bleek©, bevende smeekeling' barstte in 'tranen uit
.Wist nie's meer te zeggen, te vragen... f
„Je wist toch", zei directeur, „dat 't nu verviel1.
Een man 'n man, een woord 'n woord!'
En hijv zat. intnsschen, te berekenen, hoeveel die
van de 'aohterkameT* wei zou berekenen... En wat hij
„er op zou Jeggah".... Hij sloot een laadje van z'n
schrijftafel af. „Wacht effetjes!" zei hij.—
„Asjeblieft meneer!" zei smeekeling, in wiens oogen
vonkje van hoop opleefde...
In de achterkamer Was de ander, de geheimzinnige.
Deur lusschen dvrec'io- en andere „afdeeling" Was nu
dicht En de kleine, zwaarbeshonde kwam vlak bij een
oor van mysterie use... „Wat mot KL in voor vier W-e
ken prolongatie geven'?.. U weel wel, hondend vijf
tig»"
Verstroo'd keek ds Ander op
„Hoeveel heefl-ie indertijd ook weer gehad?" fl iris Ier-
ide-te,
„Negent'g1" zei' dadelijk pienter dikbiókje, in wiens
hoofd 'ai de vvoekerciifertjes muurvast .zatenNou...
Nou... Vier weken?... Zeg maar vijf eh iwfn«jg, hé?...."
De korte ..dikke beentjes Liupelden weg. Naar voor
kamertje. Met gespannen blik. 't angstzweet op hel
voorhoofd, wachtte onervaren, in no-.Kf zi tend mannetje
vertelde cd les. tot zelfs de treurigste bijzonderheden.
Toen ik van plan was heen te gaan, droeg zij
mij op: „Deel matter Brandow mee. dat ik hem zoo
graag zou wallen spreken, wanneer hij zich de
moeite wil, geven hier te komen."
„Ik vrees heel erg, ja ik weet zeker, dat hij niet
•zaj willen komen," zeidie ik. „De hardste slag, nog
veel erger dan de kerkerien, het; doodsoordeel, was
uw nalatigheid Hij had zulk een onbegrensd ver
trouwen in tl. Bij zijn. gevangenneming wilde hij mij
geen verlof geven om den koning daarvan <jp de
hoogte te et,eJlen,, want Ihij wast dart, u voor hem op
■de bres zou springen u waart, aldus zeidie hij,
louter goud."
„O, zeide hij dat werkelijk?" vroeg zij en een
treurig glimlachje speelde om haar mond.
„Zijn geloof in u wia» onbegrensd, des te verschrik
kelijker is nu zijn ontgoocheling. Hij gaat de zee
over, zoodra zijn gezondheid in zooverre hersteld is,
dat hii reizen kan."
Dat dreef 'naar het laatste beetje kleur uit de
wangen en slechts hajckelend was zij in staat om itje
neggen: „Zoo vertel hegn wart ik u sooal heb ge
legd. misschien
„Zelfs dat kan lk u nte beloven, lady Mary.
rtjoen ik enkele diagen geleden, uw naam noemde ver
bood hij mij dat ooit weer te doen."
Staat, het aoo erg? En, bij zijn verhoor weigerde
hij de reden te zeggén, waarom hij de twee manrwm
godbod had, alleen omdat hij mij niet wilde verra
den? De edele man!" ZJij stoaidl op, drukte de lippen
Wijf op elkaar. Nu had zij geen tranen meer, nu
was eij een vsatberadep vrouw„Dan wil lk zelf
naar hem toe gaan. waar hij ook mag: zijn; Ik
aioet zijn vergiffenis verwerven.*"
Spoedig daarop bevonden wij ons in vliegend galop
op weg naar Londen. Zonder one daar op te hou
den, reden wij*verder naar Greenwich. Wij waren al-
'en heel stil onderweg, maar eenmaal zei de Mary
half tot Jane, half tot zichzelf: „Ik zal den Fran-
scbon koning nooit trouwen, nooit."
Moedig nam het meisje den strijd op met de ruwe
«nanoen. van wie twee de heerschers van de grootst*
«at les op aarde waren. Koning Hendrik, de ko
ningin en het heele hof waren in Honden, in Rude-
well en Eayuard Castel, waar Hendrik allerlei po
gingen in het werk stelde om 500.Ö00 kronen te
leenen voor Magy's uitziet
zijn vonnis.. Eindelijk kwam 't „Zoudt u uiterlijk
morgen twaalf nu rderlig gulden bij mij kunnen s'o.imY'
vroca dirccteurtjeSrttóèkeling sclirok hevig. Kadeloop
woelde hij door z'n duniie, klamme haren... Dertig gil
den.. Of: het protest.. Het einde... De ruïne.,.. Z'n
naam in de buurt weg.
...Maar twaalf uur is te laat. weet dal wed!" zei de
dikke, met nadruk, bang. dat smeekeling en- losjes over
deuken zonIk nag l eigenlijk nic! doen... Maar....
Maar ik wil jc van dienst trachten te zijn".
„Ik zal er voo - zorgen, meneer!" zei mannetje, hem,
de hand drukkend van erkentelijkheid.... piekerend over
de vraag, wat hij 'zou kunnen „wegbrengen", zoude.'
dat 'I in de galen (fep...
„Ik wil weten" zei .reólilëv-comiitriissrds lót een van
de twee jonge hoeven, die inbraak hadden gepleegd
en weigerden te zeggen, wéér zij een deel-van de buit
hadden weten „onder dak" Ie breugen.... ,,!k wmsctli
'te welen hel adres van dien opkooper!-"
...'t Beti-o.f een interessant geval.,De recherchehad
er al sinds een. poosje den reuk van Maar men, kottf
't niet gelooven. En trouwens, het spoor ontbrak...
Maar oeu enkel woord, een, flauwe aanwijzing.; had
vermoeden gewekt
De jonge kerels, uit het voorarrest voor rechter
commissaris gebracht, bleven zwijgen. „Begrijpt jelui
nou niet!" zei de rechter,„dat' zulke opkoopers van
jelui ongeluk profFteeren,? Gij, verdachten, moet uwe
straf onderga,an. Maar die kerels worden rijk door
het; bloedgeld, dat zdj maken van wa,t jelui bij hen
brengenÉn| dan, moedfeen zij soans nog aan tot
misdrijf... Dan drukt dus feitelijk de schuld 't zwaarst,
op hen, terwijl jeluii ervoor moeten boeten.
„.Ja, edelachtbare, dat is zoo!" riep epn vandn
verdachten uit, „dat is zoo. Da,t heeftrie 'ook ge-
dann... Hij heit ons opgezet om te... om fe.
„Nu, vertel 't maar gerust, 't Kan je straf ajleen
verlichten. Eh er bestaat geen reden, waaraphtig, om
zulke kerels te sparen. Die zijn jelui1 ongeluk; be
denk dat toch"'
Even keek de verdachte naar zijn kameraad, die
daar-straks.-.. Nadat men hem eerst afzonderlijk ver
hoord had, wajs binnengebracht.Daar dadelijk
moest hij weg... Zou Kees aUeen ondervraagd wor
den... Zij zaten een eind van elkaar af. Maai* toch
snapte hij 't... Hoe Kees vond: wat kan t ons ook
bommen, hé?... Want zij haatten den kerel, die mis
bruik maakte van hun afhankelijkheid... Zooals ze
allemaal de opkooipers haatten, met gloeienden af
keer en hunkeren paar wraak... ,dt is goed!" riep
hij uit, „dan zai ik u alles vertellen, edelachtbare!",
zei aankomend inbrokertje
En hij noemde het geh©im»innige.| lajiiggezoclite
adres... Waar hij het goedje kwijlt was géwordén
Hoe de eene opkooper bij hem was geweest, na hert
afgesiiroken; teeken... Heel laat in dien avond... En
hoe die was gegaan, "s nachts naar z'n „compag
non"'... Daar-eii-daar... En hoe hij was teruggeko
men, met de centen... In het befaamde kroegje, me
neer de rechter wist wel
Toen werden de twee boefjes evejn weggebracht....
Straks moesten zij weer komen... De rechter schel
de. liet rechercheur halen. „Heb ik 't niet ge
dacht" riep deze uit, „dat heb ik nou al drie maan
de ngeleden gezegd, edelachtbare!En nou hebben
wij hem... Nou hebben wij den vogel!"
Aan 't bureau gaf 't een, heele, consternatie. Op
passen was de boodschap, wapit men had met, een
slimmen gast te doen. En, apn „spie" geen-gebrek.
Maar ten. uurtje later ging de telefoonschel in .de
kamer van politic-commissaris. „Wie daar?" zei hij,
„ja... ja... Zoo,, hebben jelui hem gekregen? Prach
tig. Bravo. Ah, Juist,, natuurlijk... Dood-onschuld'ig,
he? Dat kennen we. Jawel een modieJ-men^ch
Afijn, goed dat we den sinjeur hebben, Mercii!
Adieu!"
En tot jjverig-pennend jongmenschbij een raam
zittend
„Zeg. die De Vos--is geknipt hoor. Een goeie
vangst."
„Ja," zed secretaris, zijn pen neerleggend, „ik lieb
den vent eens ontmoet. D)at zou' ik toch nooitgcr
dacht hebben!" „Kwestie van ervaring, mijn waar
de!" zei de chef. glimlachend. En hij zette zich def-
tiggenoegelijk in zijn bureau-stoel, alsof hij de
schrandere man was, die den, mysterieusen, langgezocl
ten opkooper had weten, op te, speuren...
.Dien av<md bleven^ in. den café-kring aan' welks
hoofd de welgegoede meelhandelaar spond, de stée-
nen van dominp-partij rusten. Men, had géén trek In
het partijtje. Men kon slechts denkèii aan dat ee^e
de sensatie-tijding, sinds enkele uren; bekend
De arrestatie van. meneer Dp Vos.Edelen philam-
throopModel van echt-fatsoen en ware maatschap
pelijke soliditeit... Die gebleken was, niet slechts
een van de meest-geraffineerde woekeraars te zijn.
maar ook opkooper van, gestolen, en, uit inbraak ver
kregen goed
„Als ik jelui nu eerlijk en oprécht de waarheid
moet zeggen", sprak eindelijk de pr&eses-meelhande
laar, „dan mort ik bekennen, dat ilk den ver.t nooiit
heelemaal vertrouwd heb..." En met woede in het
hart dacht hij aan de nu in rook vervlogen illusie
van t'ransaotietje, waarvoor hij momenteel de duiten
miste
„En je hebt indertijd nog wel óp hem getoast!"
riep de slager uit. een der economisch-onafhaukelijke
leden van stamgasten-kri^g„Achteraf is dat ge
makkelijk te zeggen," bromde een andere, die me
neer De Vos eens in blind vertrouwen een rijks ge-
Later hield hij zich druk bezig met'zijn echtsehei-
dingspogingv n en deed hij al zijn best zich de vrouw-
van aeii ha-s te schuiven, die bij beu w-as. Voor
Mary's huwelijksgift moest Hendrik slechts vierhon
derd diiT„ nd kronen betakn aan koning 1-odewijk
maar hii zcchl er voor deze gelegenheid ook nog hon
derdduizend kroifon uirt te slaan voor zichzelf.
In het paleis aaogekoui n begaven de meisjes zich
naar haar kamers en ik mij naar mijn gemeenschap
pelijke kamer, waar ik Bratndcw in dé veiigtern.is op
epn gróót© i'.;si!iénk lezende voi-.d Mijn pl-ui was hem
het bezoek der meósjes aan, te kondigen, ina^x mij
ontzonk de moed en ik verzweeg Mary's.plan.
leexvd liad voóf ..oen goed doel", en,
z'n ge'd kwüt te vrezen,-Juist, wilde praeses zich
gereed makeh tot een ietwat stekelig antwoord], boen
de eigenaar beducht daitj de hechtheid van domi
no-krans gevaar -zou kunnen loopen uitriep: „Hee
ren, jelui vergeet allemaal dat mijn. vrouw vandaag
jarig is. Mag ik de heeren nu eens vragen, wat ze
zullen gebruiken?... Alk). Frans, bedien de heeren
«ens vlug!..." Dart gaf ontspanning. En schonk dien,
meelhandelaar kans om te toasten op de jarige.
Toen grepen zij de gelegenheic aan om hem weer
in goe-' humeur te brengen, deor z'n toast geestdrif
tig, te bejubelen... Uiterlijk keerde schijn van gezel
ligheid Veer terug... Maar toch werd er, dien
avond slecht en Lusteloos gespeeldWant aller
gedachten waren en Weven bij braven meneer De
Vos, als bij tooveredag ontmajskerd.
MAITRE CORBEAU.
HOOFDSTUK 1 2.
Nog was tk niet lang in mijn kamer, of de
meisjes kondigden haar bezoek door een kloppen op
de deur aan. Ik liet haar dadelijk binnen e>n Mary
schreed tot aan het midden van de kamer.
Het begon reeds te schemeren en slechts aan het
venster, waar Brandow lemend zat, was het nog hel
der licht. Mijn hemel, wat waren dart een ontroerende
oogenblikken.
Brandow had de meisjes reeds bij haar binnenko
men bemerkt, maar hij keek niet, eens van zijn boek
op. Ja,ne en ik waren bij de deur gebleven, en Mary
was te beklagen, toen, zij; dajar nederig en stil in
het midden van de kamer staan bleef.
In liet volgende oogenblik liep zij naar het ven
ster. „Matter Brandow, ik ben gekomen, niet oan
mij te rechtvaardigen er te geen, rechtvaardiging
voor mij maar om u te verklaren, hoe alles zoo
kon loopen als nu is geschied."
Brandow stoo d op en mei den vinger de plaa's
aanwijzend in zijn boek waar of hij gebleven was, d.'ed
bijéén paar stappen in Mary's vi.-h ?»ig '„Uwe Hoogled
is zeer goéd en vifetidclijk om inij zoo te bezoeken
maar waar onze wegert voorban zoo ver van elkaar
I zullen loopen, had ik 't/verstandiger geoordeeld datud l
j onverstandig bezoek niet had g-maakt Een zoo ver
heven persoonlijkheid k-an ni;t meer het woord li.ih en
tot iemand als ik tot iemand, die- maar op he'.
i kantje af voor den strop is bespaard gïblcven
„O, niet zoo, wat ük u b'ddea mng laat mij alles
vertellen. Ilc weet wel, dat het u pijn moet doen, zoo
leelijk van mij te moeten donken n, na, u
weet wel wat er lusschen ons is voorgeval!cn."
Binneulandsch Nieuws.
KWAKZALVER EDuERS.
Te Zevcnaaj- is. Donderdag1 door de marechaussee
aangehouden II. J. 'Eiiers. ach noemende wonderdokter.
Hij is door de Duitsche regaering over de grenzen gezel
Eiiers moet nog 1200 dagen hechlönis ondergaan. Hij
is naar Arnhem ovei-gebracht. ilteeds in een gedeelte
van ons s-orig nó. opgenomen;.
ONDER EEN BOOM.
Tte Soest is Woensdagmiddag de 17-jarige; arbeidei'
Van Velsen bij het dragen van een boom gevallen,1
en overleden, doordat de boom. op zijn hoofd neer
kwam.
i MEESTER OP DE BAAN.
I .Wij. .lezen -in.- het KoUiimer' „Advcrten'ïeblad"
't -wias hardrijden te Surhius eiween. Ook een bijzon
der schoolhoofd bevond zach op de bijbaan. „"Een kaar
tje nemen" was hem gezegd. Mees'er verkoos dat niet,
hij' wilde geen publieke vermakelijkheden steunen. Dus
er af. Toen 't drukke- wexL. sloop hij' er weer op.
.\faar men had op hem gelet Een paar .werklied-jr»'
maakten 't cefe touw los. liepen om jnees'e- heen én
gevangen was hij. Zóó voor 't bes'.uur. Dat beslist^:
Meester twee dubbel.jes geven en hem ongémoéid la
ten. Al zoo geschiedde.
DOILE KAT.
Men meldt uit Amsterdam aan de H. N. Crt.
Gisteren, werd de kart van de familie V. aan het
's-Gra velandsclieveer plotseling dol en vloog1 dei werk
ster aan. Deerlijk aan, dien arm toegertakdkl moest
zij naar het Binnengasthuis worden overge.brcahrt.
Een ter hulp geroepe.n brandweerman, diie de kat
wi'de grijpen werd eveneens in den, arm gebeten.
'Het dolle dier sprong ten slotte uit het raam en
werd door den anderen brandweerman gegrepen, en
later afgemaakt.
HET NUT VAN DEN POLITIEHOND.
Toen dc 5 2-jarige S.. wonende in de Verlengde
Grachtstraat te Groningen, Woensdagmorgen reeds
eenige uren zoek was, begon, men odgerust naar hem
te worden. Verschillende pogingenj om hem weer te
vinden hadden green resultaat.
Aan reen politiehond werd lucht gegeven aan een
pet van den vermiste. Dadelijk liep het beest langs
een wring op het land achter de Verl. Grachtstraat.
Men, vond S. daar dood in een sloot liggen.
VKJtlilFITGD"
De vorige v/éek 'stierf plotseling ecin negenjarig
dochtertje van den heer Van Son te Raamsdonliarveer
Op last van oe justitie is het lijkje opgegraven,, daar
verkneed wordt, dat het aan. vergiftiging is ovei'le-
den. Dl v. N.
TREURIG.
Een droevig ongeval had te Baardwijk plaats. Toen
een bekend b Velaar, J. de G., uit Waalwijk, door
onze gemeen.c met een kruiwagen kwam gereden,
kwam hij ter hoogte van de boerderij in botsing
mtt de stoomtram. De ongelukkige werd gegrepen
enreen eindw-ogs meegesleurd. De machinist remde
al wat hy kon en wist de tram spoedig tot stil
stand te brengen Het personeel nam den veronge
lukte op cn wilde hem bij Klerks binnendrag» n. Deze
echter sloot gauw zijn deur. Daarop brachten de
mannen hem in de woning vaii die wed. Wan, Hees-
been; 'alwaar dr: S. uit Waalwijk spoedig ter plaatse
was. Die achtte .opneming in het gasthuis noodzake
lijk.
Naar a\ Ij vernemen is hij daar 's nachts oyerlede-n.
Verder vernemen wij nog, dot de verongelukte
Zaterdagmorgen door een automobiel is aangereden.
Daarbij ep hij een ernstige hoofdwonde op. De
automobiel stopte en de inzittenden wilden hem naar
een dokter brengen, alsook eenig geld geven. Hij
weigerde ec,itc-r alles.
BURGERBRÜG.
Tot waarnemend bode bij de posterijen alhier is
met ingang van 16 Fébrua;i benoemd de heer C..
Besteman alhier.
BURGKRBRtJG.
Herhaaldelijk wordt er over geklaagd, dal hert ge
bouw raan de halte Burgérweg van dun spooi-weg Alk
maarSchagen zoowel otnhci Ir rgzaams en ongertde-
1'jks biedt. Mot zi idcJijke en Ous elijke winden is het
in de wachtkamer eenvoudig onhoudbaar. Door in-
yioedrijlce personen Ls aan de H.S.M. reeds &.-vraagl
het lokaal wat gezelliger in te richtm en minstede
„Ja. dat maakt het juist nog harder. Wanneer u
uw kuss.-n" zij werd rood als ec*i piojn „een
man g-voa kondrt. die u zoo onverschil'ig was, dat
u hem als oen hcsid had laten s'erven, tei-wijl een woord
uit uw inond hem h .d kna nen redden, mei welk
recht kan ik dan aannemen, dal i't uw hoog3 gunsten
alleen geniet?"
Mary maakte zich snel' de gdegenheid 'ten nutte
om te zeggen dal Bramdow haar onrecht, deed. ,,U
weel wel, dat dit nfiit waar is, ren u is niót oetlijk
tegen mij, noch tegen uzelf, want hel is n maar al,
te goed bekend, dal gren enkel ander mmr zioh op
cenig gt sistbewi's van mij kan beroemen. Li hlz'nnig-
heid is niert een mijner vele ondeugden. Dat is hel
ook.niet wal uw \reron!waa;dig'ng heeft opgewekt, want
u is zeker van mif, ik zon ha.st zrggan te zeker. Mis
schien vernedert dit mij .'m uw oog.n. U sluit volstrekt
niet hoog aan, dit wat ik n kan geven, want .sedert
dat uur hebt u mijn rabijhe'd niet meer g?zoc'it Praat
mij niet voor dat di. wegbüjvai uit vooraeh
is g schiod, want was uw- verlai-gm naar mij zoo
ovenveld gend geweest a's mijn verlangen naar u, zoo
had g«n enkUo hindiniis ter wereld u kunnen op
houden van een beao-ek aan, mij."
ZÖ Met; oen oogeijblik het hoofd treurig: hangen en,
zweeg.
Dan echter ging zij hot hoofd omhoog1 heffend
moedig voort: „Geren man, heeft hert recht zoo tót
een vrouw te spvekem, rap wie hij gunstbewijzen heeft
ontvangen; Sir, kunt u zeggen, of zelfs maai- bevroe
den wat ik ondervond bij dieai eersten kus? Had ik
allé kronen ter wereld gehad om weg te geven, ik
had het uu nog voldoende geócM voor u. Mijn, lief
de schonk lk u vrijwifllig1 met een blij hart vu u
hecht daai zoo weinig waarde aan? Zult gij mij in
uw hart vernederen, dat hart, op welks btz.it ik
zoo trotsch was?"
Zij keek hem vol verwachting aan. Hij bleef stom
en keek stijf In zijn boek, maar ik voelde, dart hij
week werd Kaar schoonheid, die hooit stralender
was geweeet dan op drilt, ooganblik der zelfvernede
ring, droeg ook nu weer de zege weg.
Bega. verkeerdheden, maar wees mooi en u zal
veel woidon vergeven. Een vrou# als Mary heeft
groote maclit.
Voor de eerste maal kreeg1 lk nu een helder in
zicht in de wonderbare macht, die dit meisje had én
ilk was er niet meer over verbaasd, dat zij den
eén -'deur aan te brengen, zoodal men niet in idon tocht
staat, wanneer men binnen is. Het schijnt evenwel, dat
het ï>erso:n en vervoer, dat vergeleken bij de anderé sta
tions niat onaanzienlijk is, nog niet groot genoeg *s.
om zulk een kostbare verandering te wettigen. Maar
zou 1de Maatschappij niet oen ui .zondering 'willen, ma
ken voor zulke halteai. "die aan den. spoorweg gehec*
op Oden vTijeri wind staan? Dan zou Burgerweg na 1
in 'aanmerking voor verbetering komen en vele reizigers
•zouden ér mee gebaat zijn.
EEN INDRUK VAN ONS LAND.
De heer J. IJ. Insinger, vertegenwoordiger van het
Algemeen -Noderlandsch Vcibond te Luxór (Egj^tej
schrijft In Neerlaïidia
Nauwelijks binnen de grenzen van Nederland, trof!
mij; aanstonds bert spoorverkeer, stationnen, die ge-
groeid waren op ombegi-ijpd ijke wijze, en voor het
treinverkoa1 haast nog te klein schenengemakken
overal 'waar miemaind \n-oeger aan dacht; 'l' aantél fiet
sen Jzóó toegenomen, 'dat ik begin te gelooven, dal de
kindertjes met wieltjes geboren worden, en. zij die ze
niet wi'leo houden zich moeien laten opereeren; reclit-
oppe, bc\-alligc houding met hoog stuur, in de plaats
van het voororer gebogen zitten.
Huizen, tuinen,parken, villa's, arbeidersw'oningen
naar mooi bouwrenmet zoo dikwijls lieve en mooie
met spiegelruiten, overal bloemen, overal een zoekén
huizen nis gevolg Wat moeten de Hollanders dus rijk
geworden zijn. dat ze zoo iets betalen kunnen, en die
bewijzen van. algemeene welvaart - niet de tegenstél-
Jhig van ©enige zeer rijken en eöne menigte zéér Ar
men .kranen overal zichtbaar. En dart de meer gegoe
den. talrijk zijn, dat bewijzen wel dc auto's door hun
aantal
Waar plaggen hutten, stonden, zag ik' keuiige huisjes
(gehuchten waren ontstaan, 1ot dorpen uitgegroeid!j
steden warcat in de plaa's van, dorpen gekomenieder
een en alles was gemakkelijk te 'bereiken Waar ik in
mijn jeugd hei of kale duinen
had gezien, waren nu
bosschen," land en bouwland, mensehen en vee geko
men. 'Op eai hoogen heuvel bij Arnhem vond ik een
goed weiland Wat moet de boer geleerd hebben! Ja,
niet alleen de boei", maai- de Nederlander .Steeds én
overal zal men lummels esi pummels vinden'maar hoe
veel minder schooiers zijn er nu dan vroeger. In
plaats van het schreeuwen en brullen, dat men eertijds
op straat hoorde, zong men nu dikwijlsmensehen van
allerlei slag vonden "dit zeer gepast bij eene gemeen
schappelijke wandeling oï met een rijtoer. En dronken
mensehen waren o, zoo zeldzaam. De couranten logen
niet'Nederland ging .vooruithoezeer, dan kan gélool
ik Seraainp die een. derde eeuw afwezig' was, nog moet
zien. dam zij: die de ontwikkeling mopmaakten
Ee'n gebouw zotndea- uitstekende deden, waar alles te-
gelijk na-ar voren drong, zoude geen schaduwen ver-
♦P
nat
dei
en
No
*r
1 g
dei
'OOE
ka!
gei
me
tui,
1
W<
•P
tpb
191
des
seli
12
tooiiren. t zou gladeffen, loelijk zijn.
Ook in 't Vaderland wanen hier en daar nog donkere
plekjes te bespeuren, vooral in 't geestelijke, maar voor
mij deden ze niets dan het licht dat op 't overige van
t gebouw vic', le meer doen ui komesi
Ik wiide dat meer Hollanders genoopt waren lang
weg te blijven, en dan do mopperaars thuis eens ver
telden (hoe! goed zooveel zaken en menscheen thu:s zijn.
F.en -wensch tot slo'dat wij hier in Egypte ook vat
mogm mei'kon ran die NcderJanders i litzettin^-
ifi tbr cidingskraèht
Reclamesi
H8<
bon
koe
ber.
me
bjjz
cal
Wanneer uw gezondheid
begint, af tc neraeixj-
Van de geboorte tot den dood stroomt het bloedj^^
onophoudelijk door de nieren om gefiltreerd te wor-!
ien. Indien de nieren echter ziek of zwak worden,
kunnen zij het bloed niert behoorlijk fUtreeren en
de urinairre onzuiverheden in 't bloed verspreiden daji'
ziekte door uw geheele gestel. 7
De patiënt begint zich onnatuurlijk vermoeid, zwaai
en dof te geweien, hij'wordt prikkelbaar eh ellendig;
De onzuiverheden kunnen zich nestelen in de spieren
en gevricOiten en rheumalEche pijnen veroorzaken. De fln
uriïirewetgau kunnen, aangedaan wordcai en waterzuch
tige zwellingen vertoonen zich. Het hart selüjmt niet
goed te werken, de hamden en voeten zijn dik'wijlls
koud ©n de patiënt kon aanvallen, \an duizolighgid
hebben.
Nierziekten zijn dikwijls lastig te genezen, omdat
zij zoo vaak ong?stoord zich verder kunnen, ontwik
keien. Eu noodlottige ziekten zullen ongetwijfeld vol
gen. iudietn zij nc^ verder vei-waarloosd worden. Be
grut d;uuóm reeds bij het eers'e optreden van dc
bovengenoemde rarsdüjnseien met het gebruik var
rósfer's Rugpijn Nieren lallen, die de nieren weder
-om tol werking biwgen. heelen en versterken. d<
irioerafscheidiog regelen en uw kwalen doen ver
dwii:neoi.
1 i
I
kar
alvs
boe
Ho
ie «cnagen verKrygoaar oy d »rie
Rotgans, Molenstraat C14. Toï
zonding geschiedt franco na ont m
«angst van postwissel afl74vooi
cén, of f 10-— voor zes doozenj
Stschv de echte Foster's Rnv:
JÜjn Nieren Pillen, weigert elL<
doo6, die niet voorzien is v;ge]
nev jnstaapd handelsmerk
Bij
Bo
hoi
koning, de onbtijgzaamstre, wreedste nian der
reld, aan den leiband had- De manier waarop
sprak, gaf haar woorden nog meer uitdrukking e
met echt vrouwelijke tact had zij Brandow zelf ab
den schuldige geplaatst. Zij vertelde nu hoe; alle
was gebeurd, maar Brandow volhardde nog steeds i i
zijn stilzwijgen en stond daax, beleefd haar vertrq
af te wachten.
Een tijdlang waehtto zij op zijn antwoord, totdaj
tranen, en dat waren uidt het, minst tranen
toorn,, baar over de waneen liepen. Geef mij ten
minste de verzekering," zoo brok zij los, „dat
ovc^c.tgd ie, dat ik de waarheid spreek. Ik he
steeds aan u geloofd en nu bod ik u om uw vei
trouwen. Niet met een, schaduw van een ge&cah 1 -
zou ik u kunnen beliegen, niet ter wille van ee
vergiffenis, hoeveel mij daaraan, ook is gelegen,
wil de zekerheid hebben dat u aan mijn waarheid
liefde gelooft. U ziet. dat ik open zeg, hoeveel u
liefde mij waard is, En ate wat ik nu doe echanc
voor mij is, en wat ik gedaan, heb eveneens schas
delijk, dan L dat todh alleen geschied omdat mtj J'
hart het mij "heeft ingegeven. Uw woorden berteeki
nen zoove-1 meer. dan u zich kunt \-oorstellen. Ha
ik nu nog niet hert voJ/te vrertrouwen in uw Hefdi a|t
dan was ia niet hier gekomen. Hert zou wreed ra
u zijn, al6 u de heiligste, «n, hoogste gevoelens
een vrouw in het stof zoudit vertrappen. Onze trol
is zich te mogen overgeven, ons schoonste voorreek
den rijken schat van .onp hart dh^u1 tc. schenken, wm
wij iefhebben.""
Hoe d'e woorden haar van de Mpcpren, vloekktn. Ik i
moest Brsndovr roeren! Hij voelde zelf wel, dat h <j
de woede zijner verontwaardiging hoog rvoodig hao 2
om atandvaetig te kunnen blijven.
Nu ram hij het woord. „U handelde zeer verstan
dig om hertog Bucklngham om raad te vragen
het zal de zaak nog interessanter maken, als 3 g
zeg. dat hij het was', die u in dien naoht
greep. Ik h'eld hem in het opg. zoolang hij u naa
Rudswe1! volgde en herkende hem dadelijk toen b
deh strijd bij den muur zijn; masker afviel. Elk uwe 8
pogingen was zeer verstandig, zooals ik zei."
Bv
Vei
aai
$0!
J.
dei
ad
ah
H(
Wordt ve.voi'gi
tig
t
