CU
|8vi
8ie» Lid- i Hém
Schetsen uit de Rechtzaal.
12
Zaterdag 21 Febr. 1914.
57e Jaargang. No. 5332.
DERDE BLAD.
e
Londen, 14 Februari 1914.
Er is óen, ding; dunkt me, nog prettiger dan, een
goede betrekking to Lebben, en dat is een betere te
krijgen. Bijvoorbeeld, laten we zeggen arrondisse-
ments-sehoolopzaener te zijn, en districts- te worden,
I en daarna inspecteur van het Lager of Middelbaar
Onderwijs, en tenslotte minister. Maar wat dan? -
Dan ben je zoowat aan het eind, nietwaar? Maar niet
in Engeland. Als je het bier tot minister gebracht
hebt, hoef je alle hoop op bevordering nog met op
te geven, je kunt bevorderd worden tot minister.
't Klinkt gek, maar ik meen heusch, wat ik zeg.
En 't is iets. dat hier herhaaldelijk gebeurt. Nog deze
week, twee dagen geleden. Donderdag, 12 Februari.
De ochtendbladen van eergisteren prijkten met een
groot artikel over Veranderingen in het Kabinet-,
baar >s Mr. Charles Holxhouse, die reeds een, on
dergeschikte betrekking als minister had, op een sa-
Jarisje van, 24000 gulden in het jaar, en nu bevor
derd is tot Directeur der Posterijen, met een verhoo
ging van 6000 gulden. De Directeur der Posterijen is
~Iin Engeland ook een minister, er zijn, er wat m^er
.--ia dan bij ons, een stuk of negentien meen ik.
ISSlll Mr. Eer bert Samuel, diie tot nu toe probeerde rond
l ;te komen met 30.000 gulden in het jaar als Di-
flUolrecteur der Posterijen, werd) natuurlijk niet aan den
-ijditi 'lijk gezet om Mr. Hobfcouse een genoegen te doen.
iO neen, Mr. Samuel werd verhoogd tot (ik zal hem
zijn titel maar in het '.Engelsch geven) President
m i of the Local Government Board. Dit is ook een van
Q Sde ministers, maar weer een, hoogere. Mr. Samuel,
3 'die drie dagen geleden nog met 600 gulden in de
week toe moest, kan nu eventjes) ruimer ademhalen,,
want zijn salaris ie verdubbeld tot 60.000 gulden im,
het jaar.
Hij, op zijn beurt, stootte weer een ander uitzon
betrekking, Mr. John Burns. Die werd gemaakt tot
President of the Board of Trade, zooiets als minister
"•'van Handel. Maar dat schijnt meer zoomaar een ver
andering als een verbetering te zijn. De man had, en
blijft hebben 60.000 gulden in. het jaar. Geen pro-
motie gemaakt, zaj hij wel tegen zijn vrouw zeggen,.
non We zullen maar hopen op het volgende jaar.
Dan was er natuurlijk ook al weer zoo n
1 President of the Board of Trade. een zekere
Mr. Sydney Buxton. Welnu, die wordftj naar Zuid-Afri-
ka gestuurd als Gouverneur-Generaal en, Opperbevel
hebber van de Unie van Zuid-Afrïïoa. Lord Glads-
tone, die tot nu toei die betrekking vervulde, heeft
k g*£ ontslag aangevraagd, en, komt binnenkort terug. Hij
I Oizal, laten we hopen, een, klein pesnloentje krijgen.
want veel zal hij niet hebben kunnen, overleggen
«tl vrees ik. Zijn salaris was precies 120.000 gulden in
lüljhet jaar. ongeveer 2400 gulden, in de week, of ruim
lül 328 gulden per dag. Mr. Burns, die hem op gaat
raf aV volgen, krijgt dat nu ook. Ik weet niet,/ of dat aan
vangssalaris is, misschien krijgen ze nog verlxoogin-
igen, de heeren. Laten we "t hopen.
Wat mij, altijd verwondert, als ik van dergelijke
Iveranderingen,, of bevorderingen lees, want ze ko-
ihfHHinxeu nogaj eens vaak voor, I» dit: wat v.o:or ee/n, won-
dermenschen die heeren ministers toch wel zijn.
V Twee dingen zijn, dunkt me, mogelijk. Ze| zijn o t «oo
knap, dat een verandering vajni portefeuille een, klei
nigheidje voor ze is, ze zijn evengoed op de hoogte
van handel, a's van oor-log, van posterijen als van
iiuanciën, of misschien komt het or niet op aan wat
je ze maakt, dat, ze namelijk van, het een, zoomito,
wat snappen als van, het ander. Maar d'aay wil ik
niet over doorgaan. Mijn lezeïs mochten eens den
ken, dat ik jnlpersch was op de salarissen van die
heereu, en dat ben
Sommigen van de bevorderde ministers schijnen
een dergelijke verandering toch ook wel eens ©en,
JjnQbeetje vreemd te vinden. Daar 1B biijv. Mr. John
Burns die zich plotseling herschapen, ziet in minis
ter van handel. President of the Board of Trade. Hij-
hield zich tot nu toe op met Local Government.
wieUplaatselijke regeering, en is van zijn vak ingenieur.
.Gisteravond gaf hij te Manchester een diner aan
"eenige collega's ingenieurs, en sprajt daar over zijn
promotie. Jiet leek zooals hij zer. een buitengewone
verandering, maar hij hoopte, in zijn nieuwe betrek
king een praeiische «idealist te zijn. geiempc.d iu
zijn idealisme door kennis van het ingenieursvak
i^iaar komt zeker met zeel ideaosme oij fe pas;
en lettende op do feiten, van den handel. (Dat laat
ste lijkt me nog niet zoo kwaad voor een minister
van handen 't klinkt in elk geval hoopvol).
Zooaie gewoonlijk zit ook nu aan dergelijke beyor-.
deringen en veranderingen voor de Kegoering nog
iets anders vast, iets minder plezierigs. Dat. zjjn tus-
schentijdsche verkiezingen. In 't geheel zijn er op het
oogenblik vijf hangende, waarvan twee, allebei in
Londen, veroorzaakt worden door bovenstaande wij
zigingen, Vooreerst gaat Mr. Buxton naar Zuid-Afri-
ka, en kan dus moeilijk Kameriid Wijven. En dan
komt Mr. Masterman, die minister wordt iu. de plaats
van Mr. Hobhouse, in de minder aangename noodza
kelijkheid, om zijn kamerzetel op te geven. Maar hij
is onmiadellijk herkiesbaar en zal dus moeten, zien,
of zijn kiezers nog even goed over hem denken ais
vier jaar geleden. Aangezien hij toen maar een meer
derheid van 184 had, kon dat nog wel eens slecht
voor hem afloopen.
Voor de oppositie zijn zulke tussohentijdeche ver
kiezingen altijd aangename verrassingen Ze hebben
er gewooryijk niets bij te verliezen, en alles bij te
winnen. Blijft do zetel liberaal, dan zwijgen de con
servatieve biaden als een mof. Maar is het omge
keerde het geval, dan is het een duidelijk teen en,
dat de regeering af moet treden, dat het volk niet
gediend is van Home Rule, van de Verzekeringswet
en van al het andere, dat de laatste vier jaar ge-
daan of gelaten is. De liberale bladen in dat geval
I maken lange becijferingen, te lang om na te reke-
nen, gewoonlijk hierop neerkomend, dat zij het eigen-
lijk gewonnen hebben-
Drie dingen treden bij de tegenwoordig© tusschen-
tijdsche verkiezingen geregeld op den voorgrond. Dat
zijn: Zélf regeering voor Ierland, de Tarief wet, en de
Verzekeringswet. De laatste, een zeer ingewikkelde
I wet, waartegen door de Conservatieven heel erg ge
vochten is, werkt nu al weer anderhalf jaar, en
het schijnt, over het algemeen, goed..
Over de Tariefwet, die de Conservatieven graag in
gevoerd. zouden, zien. zijn de heeren het zelf echter
noodt eens. De een wil dit, en de anden dat. De Li
berale partij trekt voordeel van die verdeeldheid en
verzuimt niét, er de noodige aandacht op te vesti
gen.
I Alaar voornamelijk wordt op Home Rule, de Zcif-
regeering van Ierland, gehamerd. Tot tweemaal toe
heeft het Hoogerhuis de door het Lagerhuis met
I groote meerderheid; van stemmen aangenomen Home
Ruie Biil verworpen. Dit jaar komt de derde maal
aan de beurt. De Kamers zijn deze week geopend,
en over een paar maanden zullen de poppen welaan
't dansen zijn. Want niet meer dan twee keer kan,
het Hoogerhuis een wet verwerpen. Ditmaal heeft 't
Lagerhuis niets meer met de Lords te maken. Neemt
het Lagerhuis de wet opnieuw aan, en, daaraan be
staat geen, twijfel, dan treedt ze in werksing, zonder
da goedkeuring van, de Lords. En, daarover maakt de
Conservatieve Partij zich nu natuurlijk vreeselijk druk
dreigend met niets minder dan burgeroorlog, als de
wet wordt aangenomen. Of het weer zal rijn,: veel
geschreeuw en weinig wol? Ieder is er nieuwsgierig
naar, en lang zal die nieuwsgierigheid niet meer op
de proef worden gesteld. Nog enkele weken. Maar
eerst de tp-sschentijdsche verkiezingen.
URQ
or
ich
Feuilleton.
Dz.
Mit&a
..O, neem, niets dergelijks zal geschieden." zelde
HITMary. ,.Ik weet wat Ik bij Hendrik vermag."-
11| I ,j>a,n ie het beter, dat ik dadelijk maar afscheid
IJl I neem." antwoordde Brapdow. „want ik moet zoo
mogelijk Engeland nog voor middernacht achter den
rug hebben. Blijven kam ik slechts ajs u mij belooft
niet naar den koning te zullen gaan en uw tong in
bedwang zult houden <fn u bij eiken ademtocht zult
herinneren, dat van uw verstand en kalmte mijn le
ven afhangt, dat zooals ik weet, u dierbaar is. Wan
neer gij mij deze belofte niet geeft, moet ik dade-
lijk vluchten-"
,,Ik beloof het," zeide Mary zacht, terwij-l zij het
hoofd liet hangen, want nu had alle hoop haar weer
en fv-erlaten. Na eenige minuten vroeg zij Brandow met
it welk schip hij naar Nieuw Spanje zeilen zou.
M,,Wij zeilen met de „Royal Hind" van Bristol over
ongeveer twee weken," antwoordde hij.
„Hoeveel passagiers neemt het schnp mee? Zijn
'er ook vrouwen aan boord?"
bij „Neon,"' antwoordde hij, .geen vrouw kan deze
rug. reis verdragen en op deze schepen nemen zij, halve
eeerooversvaartuigen als het zijn, geen vrouwen mee.
De zeelui zijn bijgeloovig en zij zeggen dat vrou-
wen aan boord ongeluk aanbrengt."
|a JDe domme zielen 1riep Mary uit.
|q Brandow vertelde verder: „,Het zullen ongeveer 10
zyUj wanneer het deen, kapitein gelukt er zooveel
AANLEG VAN BLIJVEND GRASLAND.
Als men dc prijscouranten van handelaars in gras-
en klaverzaden doorkijkt, dan kan men daarin gewoon
lijk prijsnolccringen aantreffen van verschillende meng
sels van gras- en klaverzaden, die geschikt worden
geacht te dienen voor den aanleg van duurzaam gras
land. Voor verschillende grondsoorten, met verschil
lend walergehalte van den bodem worden meestal meng
sels opgegeven van soms vrij sterk uiteenJoopendc sa
menstelling. Sommige prijscouranten geven do samen
stelling van deze mengsels op. andere vermelden alleen
de prijs per K.G. eii bewaren dus de samenstelling
als een soort geheim.
Daargelaten, dat deze mengsels yoor blijvend gras
land. voor zoover de samenstelling wordt opgegeven,
dikwijls in vrij groote male twijfel opwekken. <5 wel
voldoende rekening is gehouden met de waak zeer
uiteenloopende cdgenscliappen dei' grassen en klavers,
die. in hel mengsel zijn opgenomen, moet ei* hier
met; madruk op gewezen worden, dal de keuze van
een doelmatig sortiment' grassen cn klavers voor don
aanleg van blijvend grasland zonder twijfel een hoofd
zaak is voor het gelukken van die aanleg, maar dal
de verdere uitvoering er van het groote nut
van een juiste keuze grassen cn klavers geheel tc niet
kan doen.
Ken verkeerd opgezette cultuur van oen of ander
akkerbouwgewas zal gewoonlijk jiadoelen medebrengen
die zich echter meestal het jaar van de teelt laten
gevoelen. Geheel anders .staat nel evenwel bij den aan
leg van blijvend grasland. Wat daarbij in het jaar van
dcai uitzaai wordt bedorven, wreekt zich nog vele ja
ren daarna
We zijn dm ook de stellige overtuiging toegedaan,
dat een volgens juiste grondstellingen uitgevoerde aan
leg van duurzaam grasland niet gauw te duur is
Goedkoop en gemakkelijk blijkt in volgende jaren vaak
te zijn lastig cn duur.
De algemeen bekende ,.sukkeljareu' hij jong gras
land leveren het bewijs, hoe moeilijk hel is. vooral
op niet te lichten grond, een nieuw sluk grasland
goed aan den gang te krijgen, doch vooral te hou
den. Wat duurt het dikwijls vele jaren eer het nieuw
aangelegde grasland niet op reeds grooteu afstand ajs
„nieuw is te onderkennen.
Langzamerhand is inen er aan gewoon goraakt. dat
nieuw grasland ver achterblijft bij het oude cn beschouwt
men dit als iets onvermijdelijks. Hel kan evenwel ge
zegd worden, dat dit niet het geval is en dat het
maar aan een iuistc uitvoering lig; om de „sukkeljaren"
Ie ontloopen. Droeven in Friesland genomen, hebben
dit afdoende bewezen. Dc hoer A. Rauwerda. leeraar
aan de Rijkslandbouwwintcrschool te Leeuwarden, die
zich speciaal op dc bestudeering van het plantenbestand
van onze weiden heeft toegelegd en zich beier dan
wie ook op de hoogte heeft gesteld van de ontwikke
ling der grassen, heeft proefondervindelijk bewezen,, dat
blijvend grasland kan worden aangelegd., dat reeds in
liet eerste jaar den indruk van oud grasland geeft.
Wc gclooven daarom goed. te doen Je methode, die
de lieer llauwcrda aangeeft aan onze lezers wat meer
bekend te maken en dan beginnen we met de bespreking
van het aiaizaadmengsel.
Dit moet zoo gekozen worden, dat men cr spoedig
een dichte, gesloten zode door kaji verkrijgep. Op oude
goed onderhouden wei- en hooilanden bestaat de dichte
zode uit een samenhangende veerkrachtige laag. die
onder de bodeinoppervlakle beslaat uit ondcraardsche
slengcldeelen. uitloopers en wortelvezels der dicht op
elkander staande grasplanten en boven den grond wordt
gevormd door de in elkaar groeiende bladspruiten.
Het groote belang van het spoedig ontstaan van een
zoodanige goed gesloten zode yalt spoedig in hel oog.
In de eerste plaats ligt hierin een belangrijke voorwaar-
de voor de hoogste productie aan gras. in de tweede
plaats zullen na het afweiden voortdurend en regel
matig nieuwe frissche spruiten uitloopen, vervolgens
zullen ongewenschte ^aadonkruiden geen gelegenheid
hebben het nieuwe land te bezetten en ten slotte zal
de zode dooi* het weidende vee niet zoo beschadigd
worden. Dezen 'gewenschten toestand zoo spoedig mo
gelijk tc bereiken, moet het doel zijn van elke methode
van aanleg. Dc maatregelen, die er het vlugst en zekerst
toe voeren, zullen waarschijnlijk duur lijken, maar,,
wijl de gunstige werking elk jaar zich in betere en
meer producten openbaart, in werkelijkheid het.goed
koopst zijn.
Om 'nu c/chtcr de vcrseJiillende motieven, die tot
ècn keuze van bepaalde grassen en klavers lcjden
te begrijpen, moeten we iels medejcelen omtrent dé
verschillende groeiwijzen yan deze planten.
Vele der wcidegrassen ontwikkelen hun jongste sprui
ten uit de ondcraardsche stengeldeel en en wel in de
onmiddellijke nabijheid van de oude plant, waardoor
een pol ontstaat. Deze grassen noemt men „bossenvor-
morsHet kropaargras is hiervan een zeer typisch
voorbeeld.
Andere grassen, dc „zodevarmers", brengen haar jon
ge spruiten op vrij groolcn afstand van de moedo^-
planl tot ontwikkeling en wel aan hel einde van een
uillooper. Soms loopcn die uitloopers een cindweegs
over den grond om zich eindelijk vast te hechten en uit
1e botten, dc meeste echter bezitten- ondcraardsche uit
loop ers.
Voor zóóver ons bekend is. is het de heer Rauwerda
geweest, die het eerst gewezen heeft op het overwe
gende belang van een oordeelkundige verhouding tus-
.schen bossen- en zodevonnende grassen en klavers in
het zaadmengsel voor blijvend grasland
Ieder groep voor zich is n.1. niet in staat de ideale
zode. waarvan we boven spraken, te vormen. De bossen-
vormers geven bij alleenuitzaai en dan nog allecrn
hij een flinke hoeveelheid zaad wel een dicht be
zet veld. maar feitelijk groeit al het gras op losse
pollen, zonder een sa inenhangejid geheel te vormen.
Wanneer na cciügen tijd verschillende planton ster
ven. blijft een ruimte over, die door de andere niet
behoorlijk wordt ingenomen. Dat ook de zodevorm rs
voor zich alleen de ideale zode niet kunnen samen
stellen. ligt niet zoo voor de hand. doch moet hierin
liggen, dat wel een netwerk van uitloopers wordt ge
vormd. doch waarvan de mazen' niet behoorlijk be
zet raken.
Wat geschiedtnu bij een juiste verhouding lusschcn
ii h
ht,v
'aan te -werven.
„Hoe kan men overtocht krijgen?"
„Door zich in te schrijven bij den kapitein, hij heet
feradhurst uit Bristol, waar het schip nu voor anker
Hgt. Daar heb ik mÜ schriftelijk aangemeld. Waar-
om vraagt u dat allee?" t
1010 ..O, ik wilde het maar «ma weten."
IwjOa wij spraken dan nog over verschillende onderwer-
j hurd>en, maar Mary zofL 0tü en zwijgend naast one.
Plotseling viel rij o*» midden in een zin in de
rede. „Ik heb er over nagedacht en weet nu. wat
'ik doén zal, en gij a*Jt mi) daar nu eens niet van
•flllkfbouden. Ik ga met je mee naar Nieuw Spanje.
p I li Dat zal heerlijk zijn, veel heter dan, het vervelende
.Uil leven thuis en dan zaj de heele zaak opgelost zijn."
Dat is gladweg oeunogelijk," zeide Brandow, wiens
•®f ^'reiaat opgehelderd waf* door dit nieuwe bewijs van
T«X«1 'iefde „.Eeistens kan een vrouw de zeereis niet ut<t-
feouden, ook u niet, die zoo krachtig en flink is."
O ja ik kan het, en jij mag mij oan deze rede»
liét terughouden. Liever de grootste ontberingen ver-
ragen dan <£s kwellingen der laatste weken nog lan-
!er vesdiurefl. Wat ral dat alles naar zijn, als jij weg
ndraWent en ik de vrouw van d-ten Terschrikkelijkein) Lon
dewjjk zal rijn geworden. Bedenk dat eens, Charles
Brandow. bedenk dit! Ik de vrouw vhfc Lodtewijk van
Frankrijk! Afl zou de zeerefe mij, ook den dood bren
gen, het is hetzelfde op welke wijze ik sterf en dan
zal ik toch bij jou zijn, bij wien zelfs het sterven
zoet is."
En ik moest daarbij zitten en al da,t dwaze gepraat
aahhooren.
Brandow- gaf niet toe. ,„Er worden geen, vrouwefp
meegenomen en bovendien, hoe zoudt u kunnen ont
vluchten? Waarom luchtkasteelen bouwen, die straks
immers toch weer in elkaar zullen, storten.
.„Het kan gemakkelijk en bovendien het moet. Ik
ga eenvoudig niet als vrouw, maar als mah. J"k heb
reeds alle bijzonderheden, uitgedacht, terwijl ilt hier
zat. Morgen zal ik een groote som gelds naar Bris
tol zenden, en daarbij om een aparte hut van het
schip vragen voor een jongen edelman, die incog
nito naar Nieuw Spanje wil gaan en eerst op liet
oogenb'ik van vertrek aan boord zal komen. Ik zal
mijzelf een volslagen uitrusting voor de reis ver
schaffen, als man natuurlijk, en mij- daarin voor jou
en Sir Edwin oefenen." Hierbij bloosde zij tot over
de ooren, wat ondanks het vallen Va(n dc duisternis
duidelijk waarneembaar was. Daarna, ging zij voort:
..De vlucht kan ik zoo bewerkstelligen, dat ik naar
Windsor ga en dan misschien over Reading naar
Berkeley-Castle, waar niemand mij kan. bespieden.
Jij zelf kunt dadelijk van, hieruit vertrekken, dab is
er ook geen reden meer, om zoo scherp op mij te
letten en zoo moet het ook gelukken. Ik reis naar
mijn zuster op Berkeley-Castle en vandaar uit heb-
ben, wij een veel korter weg naar Bristol"
Dit plan bood door Mary's warme en, koene ver
dediging daarvan bijna hoop op slagen.
Brandow zeide nadenkend: „Ik zou werkelijk wel
eens willen weten of het uitvoerbaar was. Wanneer
het gelukt, dan zullen wij ons een heerlijk thuis in
de groene bergen bouwen en voor de wereld ver -
borgein in een klein, paradijs leven. Wat een heerlijke
droom! Maar het is slechts een <üx>em, en wij zou
den beter doen, vrijwillig wakker te worden, dan, dat
wij wreed en onverwachts worden gewekt."
„Neen,, neen, het is geen droom," viel Mkry hein
beslist; in dei rede. „het moet en zaj werkelijkheid
worden. Hoe heerlijk zaj het zijn,! Ik zie nu reeds
ons klein huisje tusschen de heuvels, door groote
heerlijke schaduwgevende boomen omringd en bloe
men, wijnranken en gouden vruchten overal en rijk
gevederde vogels en kleurige vlinders en insecten.
O, ik kan het; nauwelijks afwachtefe. Wie zou er in
een duf paleis bijlven wonpn, wanneer haar zulk een
Eden wenkt aan jouw zijde?"
Zoover waren wij dus aj reeds gevorderd en ik
had op dat oogenblik het gevoel of di,t gesprek zou
mijin dood zijn,
Brandow bedekte het gelaat met bedde har.den en
dan zeide hij: „Ik denk slechts aan uw geluk. Hoe
hars. of de reis ejn het loven daarginds aan, de ovcr-
bossenvormers cai zodevormers in hef plantcnbcsfand
van nu uw ingczaakl blijvend grasland? De o.rstgcnaor i
do vinden hun plaats bepaald. Op (to plaats waiir b*
zaadje ontkiemt en het plantje goed aanstem. As rï
kern voor een aanstaande pol, welke zich door cri>
groot aantal jaren zal handhaven. Anders bt i
met de zode vorm ers. Van uit de plaats, waar fcr
moederplantje zich ontwikkelt, ve-spreiden zich tic. uü
loopers Deze zullen alleen dSór haar spruiten kitc
nen ontwekkelen. waar dc bossen vormers oen rukr*'
hebbcji overgelaten. Alleen daar is voedsel, licht en
lucht. Al zoekende naar dezo plaatsjes groeien do bo
ven- en onderaardsdie uitloopers der zodevonaers ckx
elkander en door de pollen der l»osscnvormare fae»v
en wanneer nu maar gezorgd wondt voor een ritehi
bezetting met planten, wat to verkrijgen is door oeti
ruime hoeveelheid zaaizaad, clan is do gewenschtc ar*ï
spoedig gevormd.
Dc zode moet echter gedurende den oehcelcn zona-'
voldoende voedsel leveren voor het weidende vee. ao
dat bij de keuze der grassen en kb vers ook
gelet moet worden op haar vroegere of latere cm;
wikkeling en er derhalve voor gezoigd moet vorek»
dat de le kiezen soorten zooveel mogelijk ju <mtwife*<
lingstijd uiteenloopen.
llieiowr echter de volgende week.
DECEPTIE!
T „BEERTJE".
Hij was dien echtend met de tram gegaan, al
dus pogend hem te verschalken. Hij kon dan «k-
stappen precies bij 't straatje, waardoor hij den act -
terkant van het gebouw bereikte... Ongemerkt awr
binnen stappen. En den portier had hij, via een si
gaar en een „los dubbeltje" in z'n vertrouwen ja
nomen... Hij wist er allee van, he?... Ieder heeft,
op zijn beurt, z'n zorgen. Als er bijgeval zoo n man
met een witte kiel en een mand aan den arm kwam
die naar hem vroeg
„O, Westkamp, de slager, bedoel Je?" had portier
gezegd op joviaal-spotterigen toon, ..ja, die J« o) 's
nu..r geweest... Wees maar gerust. Ik snap ex alle'
van. Meheer Van den Berg is er niet, komt waar
schijnlijk den, heelen dag niet, he?..."
Pi eters, de portier, klopte hem op den achoudfcr
en wreef over z'n foxsche knevels. Meneer Van don
Berg werd er vuurrood van, maar hij moest Pietera
te vriend houden.
„Dat gaat zoo," bespiegelde meneer die emptoyc.
„Ieder heefty In z'n eigen kring, wel eens zorgem..."
„Dat is te zeggen," zei portier, een hooge borst,
zettend, zoodat het goudgalon op zijn jas ervan
glansde, „ik heb geen last van die dingen. Elke week
reken* mijn vrouw prompt af met slager, bakker
kruidenier, huisbaas enzoovoerts. Van schulden moe
'ic niks hebben. In de heele huurt krijgen ze... aie
Liet zooveel van me
En portier, oud-militair, keek meneer Van den
Berg minachtend aan, knippend met duim enwfe-
vinger om te illustreereu 't ongerepte van atjr»
naam ajs puik-betater
„Maar gelukkig... 't Hoeft ook niet... 't Hoeft
ook niet... Mijn vrouw heeft een centje meegebracht.
Ik heb uit m'n, Indische jaren ook nog wat overge
houden,... Ik verdien hier m'n geld... Er schiet wel
eens wat over..."
Portier keek meneer Van, den Berg glimlachend aan.
Hij liet heit oog gaan over de schrale figuur in het:
versleten confectie-pakje, met het gummi-boordje, dtj
oude glacé handschoenen, het lorgnetje, de bleek©
kleur der magere wangen, de fletsche treurige oogen,
Hij had te doen met misère-meneertje, datetand!
moo®t ophouden.Met a.l-bejaaxd mannetje, van wto»
hij wist, dat de beertjes hem bestookten... Dat 'a
middags wel eens werdl gehaald door mevrouw rijn
gade, wat-keurigjes gekleed, diei portier uit de
hoogte behandelde met geaffecteerd stemmetje...
Waarover Pieters menigmaal had geglimlachtti
Meneer Van den Berg bleef, dien ochtend, nog wat
ronddrentelen bij portiers-loge, schoon, 't aj kwart;
voor tienen was... Ging eindelijk, voetje voor voetje,
naar z'n ka,mer... Terwijl portier, lorgnet op neus
punt, een lijst zat hij te werken... Intusseben pie
kerend over de vraag: Wat zou-ie in 't schild; voe
ren? Wat zou-ie hebben?... En er schoot hera een
gedachte door het hoofd... Tja, juist, precies! HtJ
glimlachte fijntjes... Trok de Hphoeken omiaag en
schudde 't hoofd... Ziat te mompelen in z'n eentje...
Krabbelde cijfertjes, 't Was een lastig geval-.. Lee~
lijke risico... Heel-leelijke... Maar Pietera was in
z'n ziel overtuigd daq het gebeuren zou... Dat me-
neer Van-den Berg hij 'm zou komen... Dat was zoo
stellig als tweemaal twee vfer la...
En 't gebeurde.
zijde der wijde zee ook mag zijn, toch geloof ik,
da.t het beter is dan, een leven met Lodewijk van
Frankrijk; niets ter wereld kan voor ons beiden zoo
verschrikkelijk zijp. Wanneer u mede wilt, welnu,
dan zal ik het probeeren u mee te nemen, al mag
ik ook daarbij ten gronde gaan. Er is nog rijkelijk
tijd tot overleggen, zoodat u nog steeds terug zult
kunnen treden, als ge dat wilt."
Zij greep rijn hand en tranen liepen haar daarbij
over de wangen, ditmaal tranen van vreugde de
eerste die zij sedert langen tijd vergoot.
Eindelijk bedwong Brandow zich in zooverre, dat
hij Mary aanmaande te gaan en ik begeleidde haar,
blijde dat er aan dit onderhqud een einde was ge
komen. een onderhoud ('at ons allen nog veel
ellende zou berokkenen.
HOOFDSTUK 15.
Ik moest een deel van Mary's juweelen te gelde
maken. Zij betreurde het n,u LongueviUe'3 diamanten,
r.iet te hebben, aangenomen, dot zou haar schatten
niet weinig hebben vermeerderd. Maar ik bracht het
toch nog tot een flinke som gelds, die ik in 't ge
heim nog met een bedrag uit mijn particuliere kas
vergrootte. Op Mary's bede zond ik een gedeelte
naar kapitein Bradhurf.it in Bristol eji hield het ove
rige ter beschikking van Brandow.
Spoedig kwam er gunstig bericht uit Bristol, waar
in de mededeelir.g dut de jonge edelman een, aparte
hut kon krijgen. Het belangrijke bedrag dat gezon
den was. bad blijkbaar den noodigen invloed op
den kapitein uitgeoefend. Het volgende dat nu ge
schieden moest, was de aanschaffing van Mary's
uitrusting. Dat was nogal moeilijk, want men kon
haar niet op de gewone wijze maat nemen. Deze
moeilijkheid werd overwonnen doordat Jane naar
voorschrift van den kleermaker de maat nam en ik
deze weer aan den kleermaker bezorgde.
Met een listig lachje om de lippen keek .de kleer
maker mij den eersten keer aan, toer ik hem maat
enz. bracht. „Sir Edwin, deze man moet. een merk
waardig figuur hebben, zoo een heb ik nog nooit do
maat genomen.'" -
„Bekommer je maar niet verder om de maat, maak
de kleeren, zooals je bevolen te en houd je mond,
als je er voordeel van hebben wilt. begrepdn?"
„Ik begrijp en mijn toAg is zoo stom als hert graf."
1 Sn,el vloog de tijd voorbij. Binnen weinige dagen
zou het schip in zee gaan en het zag er werkelijk
naar uit, a's zou het, avonduur geheel naar onzen
w\ nsch verloopen.
Jane was bekommerd: en wijde ook meegenomen
worden. Natuurlijk raakte ook dit mij zeer van nabij
en ik verve nsch te de heele geschiedenis. Wanneer
Jane mocht heengaan dan zou koning Hendrik van
Enrreland spo-dig z-mder cert-montoiieestpr zijn, zoo
zeker ale er sterren aan den hemel stonden. Het
was evenwel spoedig beslist, dat Brandow meer dan
genoeg te doen zou hebben, om een vrouw er door
te helpen en dat twee zijn zaak bepaald zouden be
derven, Zoodoende was Jane wel verplicht om achter
te blijven. Ofschoon zjj eerst hevig tegen het plaat
had gereageerd. Liet Jane zich tenslotte door Mary's
begeestering meesleepen, mede ook omdat zij voor
een gelukkige toekomst harer meesteres geen ande
ren weg wist aan te geven. Ook was bet waagstuk
zoo romantisch, dat elk jong meisje het wel moest
goed vinden. De hooge stand van een der minnen den,
het doornachtige pad harer liefde, bet ontvluchten,or»
voör alles h-et opzoeken van een nieuwe wereld
wat kon er romantischer zjjn dan dit alles?
De prinses gaf zich met wilden hartstocht aan de
zaak over, vooral haar uitrusting liet haar geen sc
oorde met rust. Een heel uur liep zij voor Jane oj>
en neer en toen de spdegel een prachtig beeld terug
gaf, besloot zij zach ook aan Brandow en mij te
laten zien.
Zij wilde er zich aan wennen, om iti wambuis en
broek gezien te woorden en met, ons een begin daar
mee tmaken en beproeven of zij ook order maonea,-
oogen haar onbevangenheid kon bewaren, opdat zij
op het schip als jong edelman zich ordentelijk zou
kunnen gedragen.
-Tane verzette zich hevig, maar de eigenzinnige Ma-
ry volgde haar hoofd. Eenmaal tot otn besluit ge-
komen, verloor zij ook geen tijd, maar begaf zich met
een grooten mantel om naar onze vertrekken, ach
ter haar a-3j\ de booze en weenénde Jane.
Toen ik het kloppen hoordé, wist ik dodelijk dat
het. de meisjes waren, we ut al had Mary beloofd
geen tweede bezoek te zullen brengen, zoo kende ik
baar voldoende om te weten dat zij toch komen zou,
met een grooto zorgeloosheid voor hot gevaar duS
ons dreigde.
Wat is in den grond van de zaak eigenlijk moed'
Hoe kunnen wij dat gevoel verklaren? Wij zeggen dat
de vrouwen bang zijn, maar ik heb toch menigmaal
ee_ vrouw een gevaar zien trotseeren. waartegen dn
geestkracht van de moedigste man niet bestand zou
zijn gebleken. Is het mogelijk, dat de vrouwen dap
perder zijn dan wij? Ala antwoord, na jarenkjig haar
te hebben gadegeslagen zeg ik: hoe betrekkelijk bang
zij zêch soms kunnen aanstellen, breng haar in het
gevaar en zij gedragen zich als heldinnen,
j Ik liet de meisjes binnen en toen dc deur achter
haar gesloten, was, wierp Mary haar mantel af. In
stille verlegenheid stand zij daar het lieflijkste
beeld dat ooit een mannelijk oog heeft aanschouwd.
Haar breedte, groote hoed' met een enkele veer ver
sierd, was van purperkleurige zijde met goud om-
1 stikt en met kostbare ateengn bezet» het wambuis va,q
dezelfde stof als de hced en rijk met kant en goud-
stfbsel versierd. De korte broek van zware zwarte
zijde, daarbij droeg zij gele kousen cn b2ar schoe
nen waren van brutniocd' Fracsth leer.
Brandow en, ik keken haar stil aan en, onder den?
bewonderende blikken werd Mary steeds verlegener
en gehaakte In, verwaninér.
