B
PIANO
Vier weken getrouwd.
en
OP
P. SLUIS
Fol
B
op
open te breken en .7 ünihy Clooks, ie Londen, schilt
twee ..stones"' 28 pond) aardappelen ln zeven ïui-
nuten. ,.Ohne 7.11 trlnkon oder zu sp treken'rookt de
Spree-Athener Ludwig Wol ging achttien volwassen
sigar n op in twee uur. Maar niet minder verdienste
lijk Slaslte Bollaert. dc Brusselaar, die twee en
een half uur rookt aan éen sigaar- zonder die te
laten uitgaan.
KBN ItOHVENJBLAD.
i'etersburg is dezer dagen, verrijkt niet een niiettw
persorgaan, waaraan zekere oorspronkelijkheid niet
vu!;, te ontzeggen. Be eerste nummers van dit merk
waardige blad. hetwelk den suggestieven, naam van
„Vagebonden-blad" voert, zijn, verschenen en bevatten
e'11 reeks bijdragen van. personen, die bij de politie,
niet bepaald tot hun stichting en genoegen, zeer goed
bekc-nd zijn.
Befaamde en bvutaie misdaden worden, ioi dit blad
door .deskundigen'' besproken, en, aan een, vaak scher-
1»!. zakelijke krijt Lek onderworpen, l iet orgaan, is be-
?Umd voor de Russische boevenweixld- en komt
s>!-.h(s 111 geringe onlage uit. Tel.
't Was kwart over acht. en nog was de .„hit er
ni'.t. Mijnheer en. mevrouw begonnen het ergste te
v.êezen. -luist stond mijnheer zich in, te zeepen, ter
wijl zijn vrouwtje, waarmee hij dien, dag juist, vier
heeie weken getrouwd was. in een allerliefst maar
onpracrisch lichtblauw morgenjaponnetje voor het ont
bijt aan het zorgen was, toen... ringeling...
..Ha. daar was ze gelukkig toch," dacht hij, en
hij stootte met zijn bosgeluid een juichende jodler
uit, Maar daar hoorde hy'j z'n vrawutj-e roepen.: „Ha,ne,
och toe Hans, wil jij: even, melk aannemen, adde-r -
•halve kan, en, zeg maar, 'dlat, hij morgen, wel gleld
htijgt. Hè toe gauw, want mijn. haar 5s n.og niet op
gemaakt. en ik kan nie,t door de gang: die verve
lende man kijkt altijd door het deurraaprpje. Hè, toe
nou Hans! Hansje!..."
Een beetje brommend veegde hij zyn juist inge
zeepte kin, weer af- ..Zonde van die dure zeep." dacht
hij. Vervelend nou melk aaBWmen, zoo zonder boord!
Hauw maai" even zijn, jas aan!
Op zijn muilen kwam hij de ga«:S in|geslofd, waar
zijn vro,uwtje hem met haar half blooten blanken, arm
door een, reetje van de deur de melkkan toestak. Hij
kneep even in, den arm, wilde er juist een zoen op
drukken, toen de melkboer ongeduldig: nog eens
belde en door het raampje naar binnen keek.
Uit de boordevolle kan morsten scheutjes e,n drup
jes op den hagelnieuwen ganglooper. Maai" mijnheer
veegde ze al voortloopend weg met zijn. muilezolen,
en, bereikte behouden de ontbijttafel.
„Kindje," riep hij lachend, „we moeten bepaald ee{b,
gordijntje voor dat raampje hebben; heb je niets,
een, lapje goed of gordijn, 't is nu zoo onvrij!"
„Ja. maar Mina zegt, 't is zoo gemakkelijk' mei. de
bel. Haast iedereen die belt, kijkt door bet raampje
de gang door, de keuken in. en dan schudt ze maar
met haai- hoofd van neen. als er niet poodig is."
..Nou, dan loopt ze maar eens een keertje meer
hoor, en wat zal er hier nu geheld worden, zoo'n,
3eippen huishouden!"
Mijnheer keerde terug tot zijn scheerkwast, me
vrouw tot de ontbijttafel.
Juist was zijn kin weer overdekt met een heerlijk
blanke laag schuim, toen... tingeling tingeling
Weer de stem van mevrouw: ..Ventje, ventjelief, he
toe. uil je n,og even brood nemen, een bruin en
een' p'aatje... nee... je hoeft niet te betalen... het
mandje hangt in de keuken, toe Hansje, gauw, ad
ders gaat hij, weg, ener is geen kruimel brood! meer
in huis!"
Zuchtenjd veegde mijnheer ten tweeden male zijn,
zeepkin schoon, schoot wederom zijn jas aan, en
stak r-liclitpiatig den bropdmand buiten de deur
Maar nauwelijks was hij. er mee in de kamer, of...
tingeling... klep ging de bus. De post! Als twee jon
ge honden holden ze de gang door naar de bus.zij
vochten om de correspondentie
Het- waren alleen maar, kranten en een, drukwerk,
■een reclame: Aan, den, WeledL Heer ejn Mevrouw Ver-
schoon Zo stoeiden als kinderen.- wie de enveloppe
zóu open maken. Eindelijk kwam de kaart voor den
dag:
H. de Lange.
Schoolstraat 8 b.
Lingerieën.
Specialiteit, xa 't leveren van complete tuier manden.
3e'schaterden het uit, dol, blij, uitgelaten.
„IIo," riep Hans opeens, „hier staat nog wat.!"
Op dop-achterkant stond met vèitè letters:
„Aan de deui wordt niet gekocht.
Ongevraagd drukwerk wordt niet teruggegeven.
.X.cen maar, dat is schitterend' riep Hans. „toe
Ati. geef jij nu gauw even een lapje goed en dan
zet ik eerst deze prachtkaars voor het raampje en
daarachter je gordijntje. Jé zult zien. dan hoor je van
morgen geen bel!f
hemel op narde niet al te gemakkelijk hebben ver
kregen
...Ikzèg je. dat ik- het hier gemakkelijk klaar
speel, cm le leven zooals ik wil. Deze. Lodewijk- is
sle'ht-: de schaduw van een man en je mag tegen
over hem geen ijverzuchtige gedachten hebben. Hij
ligt den raeesten tijd op zijn ziekbed, omdiat hij
vieze zweren heelt, die het leven ii\ zijn nabijheid
bijna ondragelijk maken. Menigmaal heb ik bijna
medelijden, met den ouden koning, maar ik kan dat
gevoel nrt volhouden, want hij heeft mijn bloed in
bittere ga! veranderd, en hij moet de gevolgen van,
zijn dwaasheid maar dragen.
..No-- iels moet ik dn vollen ernst bespreker.- Sir
Edwin heeft het reeds met mij besproken en ik heb
zijn rand 7,*°r ter harte genomen. Ik dank hem zeer.
voer ziji. woorden, die hij' je wel zal willen mede-
d-elc-u, wanneer je hem er naar vraagt. De Dauphin
Frans heeft zich op mij verliefd en, is even indrin
gerig en bijna, even dwaas a's de oudé koning. Deze
men?'hm hier in liet noordelijke Frankrijk hebben in
waarheid al zeer zonderlinge begrippen. Ik lach over.
"hen en laat ze maar prat' n. want ik kan dat toch
immers n-Dt verlimderec. Woorden, kunnen geen "roze-
blad beschadigen en zullen ook mij geen leed doen
en ho* ufs'huwelijk ik het ook soms vind om ze
t9 hoeren, ik kan er mijn poren niet voor sluiten.
M°t een scherts ga ik er maar overheen en stel
mij zoodo '-nde in veiliigheiid/. -7-e -moet het echter we
len. dat hot beslist woorden blij ft. Maar, mijn
vriend, wanneer de koning sterft, dfen zal ik dezen,
jongen Franeois te vreezen hebben. In dat geval
moet ge onverwijld hier heen komen. Een bode staat
hier op elk uur van den dag gereed- Verzuim zelfs
geen minuut a's hij tot u komt. om jou in mijn naam
te roepru. alles kan er voor jou en mij van afhan
gen, dat je hier spoedig beul. Ik zou wel zoo door
willen schrijven, maar ik zou je dan weer steeds op-/
nieuw moeten vertellen., dat mijn hart geheel van
jou vervuld'is. Ik dank je diat jij nooit ofte nimmer
aan mij hebt getwijfeld. Mary. koningin."
Koningin! Verder nietsSlechts een koningin,!
Niemand zal van BrandOw ooit kunnen zeggen, dat
hij bescheiden in zijn eischen was.
v
Het was ongeveer in het midden van December,
toen ik Braudow dezen brief gaf en twee weken later
kwam er een bode uit Parijs met een nieuwen brief
van Mary, die luidde: .„Master -Ccharles Brandow,
dierbare vriend, ik groet je. Mijn tijd is zeer kort.
De koning zal sterven voor de morgen grauwt. Denk
er aan wat ik je heb geschreven. Ik heb wel Hen-
drik's woord te mogen trouwen met wien ik wil,
maar wij zullen het maar niet op een tweede toe
stemming van hem laten aankomen. Bejer, dait je
Lenig, eeni£!" 3e danste in de rondte in haar
blauwe kinion,o? met de loshangende vlechten en een
half uu^j later was het, deurraampje voorzien van het
bekende opschrift plus bet gordijntje, goed vastge
spijkerd aan alle kanten, en het jonge paartje zat
knusjes te ontbijten, zij op zijn echoot, genietend alle
bei van de vrijheid zon,der „hit".
..Eenïg,. mannetje, zoo alleen! Weet je wat ik nu
doe? Jk had jg vandaag wallen tra.c-tecren op huts
pot, je lievelingskostje. Ik heb alles er voor al in
huis, nu ga, ik het straks gauw klaar maken, dan
eten we om twaalf uur middageten, en ik ben dan
vanmiddag heelemaal vrij. Ik ga je dan wegbrengen
naar het bureau, winkel eei\ paar uurtjes, jy maakt
een beetje gauw -voort en dan kunnen we verder dJen
heelen oag doen wat we willen. Hè, je moest eigen
lijk 7.0011 Int met noodig hebben!"
Voor hjjVwogging, vroeg hg nog: „Zeg. Ann. m
je nou di© drukte wel maken, vap vroeg eten? En
zou je je eigenlijk niet eerst even kleeden., voor je
aan liet werlc gaat? Als er n,u een.s gebeld wordt?
L11 clan die mcoïe blauwe,"japon!"
„Msar vent. het is toch mijn morgenjapon? En als
er gebeld wordt... Maar wèlie-bben. immers onze kaart
en het gordijntje.
„Leve het gordijntje," riep Hans, èn vlak achter de
voordeur nam hij zijn vrouwtje in de armen en zoen
de haai- goeden dag.
Met haai- neus om hef hoekje van de deur keelt
ze hem 11;a, stak alleen een wuivende hand naar bui
ten.
Ziez.oo. nu had ze het rijk alleen. Wat liii R eerst,?
Een ouderwetsche huisvrouw zou zeggen: eerst bed
den afhalen, luchten, ontbijt opruimen, huiskamer
doen. Maar zy was een moderne huisvrouw, volgde
niet, slaafs de vaste regels. Zij- ging nu eens lekker
tjes eerst peen.en,, aardappelen en uien, schoor, mak ea.
want hutspot moest lang zeniferen,. had ma gezegd
Wat zou ma wel zeggen, vaji zoo'n- imdeeling van werk
zaarrilieden! Maar je moest immers ook hierin je ver
stand gebruiken, het eene regelen met hef andere!
Werk6iyk, d>e studie voor wiskunde gaf haar zelfs
hierin een ruimer blik en wijder kijk.
Ongemerkt had ze zich nog een kopje thee inge
schonken, een dun boterhammetje klaargemaakt met
veel boter en dik koek, dat ze al filosofeerend ln
haai- schommelstoeltje verorberde.
Tmgëling.ging de bel vajn, haar buren links bo
ven, links beneden, van, haar bovenburen, hun,eigen
bel, van de buren recht© -boven,, réchts beneden. Daink
zij den luchtigen bouw van de moderne huurhuizen
wist ze, dat dit algemeen grhel „de aschman" be-
teeken,de.
Verschrikt vloog ze op, holde naar de slaapkamer,
stak met een paap haarspelden de bengelende vlech
ten op, en sleepte den, asehbak de keuken door.
Die vervelende meid ook, nu had ze juist eergiste
ren den aschman niet geholpen! De bak liep htijina
over. Ze struikelde over dé keukendrempel, de bak
kantelde, eenige asch- en afval deel en vielen op den
nieuwen looper. Ze zette den bak neer, vloog veer
de keuken in, om stoffer en blik te halen, smakte op
de knieën en veegde het voornaamste weer bij el
kaar. - -
Toen ze ops-tópd was haar lichtblauwe japon ver
sierd met twee," bruin© kniéën van koffiedik en op
den, looper kleefde een dik -plakkaat natte, korrelige
koffie.
2n "s hèmelsnoam, pu, maar gauw naar de voor
deur. Zwoegend zeulde ze den zwaren. onhajndigen
bak naai- voren deed de deur op een kiertje open.
Geen aschmar te zien! Even, haar hoofd om den
hoek. Daar was de aschman al voorbij, al vier hui
zen verder! Ze riep', gesticuleerde, tot een gedien
stige dienstbode van haar overbuur haar te hulp
kwam, en den bak voor ha,ar naar den, wagen, bracht.
Ze hield die deur byna dicht, to.t ze weer voetstap
pen h óórde. Ze opende' de. -deur zoo min- moglljk
bukte zich naar -buiten' om den bak aan te nemen,
toen meteen de haarspelden verderen- dienst weiger
den en twee lange blonde vièehten naar buiten; ben
gelden. Ze voelde zich vuurrood wórdën, dankte met
een verlegen lachje, en bonsde de deur toe. Juist
sloeg de klok halftien.
Wat n,u eerst? Maar beginnen met die peehén; die
hadden het langst noodig om -gaar te worden. Ze
ging op den keukenstoel zitten de keukenstoof on
der de voeten, de aardappelbnk met wortelen op dién
schoot Als dreigende zwarte plekken ©taken de
bruine koffiekniëën UijzU-den. Straks even uitwasschen
ducht zet .en.ze feikte naar den, keukenhanddoek, trok
het lusje, ■waaraan hy hing stuk, omdat ze anders
weer moest opstaan, en spreidde de rood met witte,
ruit over de blduw met bruine knieën uit. Toen be
gon 7.e met ij vei' den grootsten wortel, een reusach-
tigen w-hjter-p^en met dikke bonken lriei te schillen.
Wat eep' ^ine-^ge haaiden kreeg -je daarvan, entéie
geschilde "pf^'h avierd1 i. fieelemaal zanderig en Vuil.
O ja. 11 u hoorde ze eige-njijk een pan water naast
zien te hebben. Nu. straks maar alles tègeiyk was-
schen!
Tlngeling... u-at nou weer! Wat kon dat nu zijn?
Eh- werd toch anders nooit geheld!- Onder de koude
waterstraal probeerde ze de tiiikke 'klei van. haai* vin-
mij dadel'ijk tot je vrouw maakt. Verder zegik ip'ets.
Kom zoo Vlug je kunt. Mary."
Het zal wel onnoodig zijn té vertellen,, diat Brajidow
rnet groote haast naar Paj'ijs vertrokOnder het voor
wendsel van my te bezoeken, kwam hy naar Ipsw.ich,
vanwaar wij onder zeil gingen.
De Fransche koning was döodj nog eer Mary's bood
schap -in Londen aankwam. Hy stierf op Nieuwjaars
dag. Toen wy Parijs bereikten zat, Frans I op den
tt-'OÓn. Mijn vrees Aver4 maai' al te vlug bevestigd.
Nauwelyks had de oude koning de oogen, gesloten,
of de jonge ko.niug begon met gnootehi ernst zijn, aam-
vallen op Mary. I11 alle toonaarden ber-wcer hy haar
zyn liefde. Drie dagen na den dood -sfa-n Loiléwijk
wilde hij Mary tot zyn, ..feonjngin, malven.
Doch zyn verbazing was grenzeloos, toen. zij 4dit
aanzoek van de hand wees.
„Weet u wel, wat u afwijst?" vroeg hy boos ...Jk
wil u rualcen tot koningin over vijftien millioeax der
roemvolste onderdanen der aarde en u ds zoo
dwaas zulk een geschenk iles hemels af te slaan,
en daarby nog een mafn a'© iik?"
„Zoo dwaas beu ik. Majesteit en n,og wel in mija
volle tewustzyn. Koningin vam Frankryk ben ik ook
zonder uw hulp reeds en ik geef geen cent om- deze
eer. Engelsche prinses te zijn. is roemvoller. De lief-
da aie u my bekent is voor mij van geen waarde.
Myn hart behoort een ander en ik heb de toestem
ming van myn broer om met hem te trouwen."
..Een ander? By God.' N-oem mij zyu naam, opdat
ik 'lezen mensch myji zwaard in, hef lijf steken
kan."
„Neen, dat zoudt ge niet. zelfs al waart g.? zoo
dapper en flink als u zelf wel meenf. Tegenover hem
zoudt gc niets anders dan een knaap zyn."
Frans was over Mary's weigering gewoonweg woe
dend. Hy liet haar kamer bewaken om een vlucht te
voorkomen en zwoer bij, zichzelf, dat hy zyn. doel
bereiken zou.
Dadelijk na onze aankomst in Parijs betrokken wy
een particuliere woning, wat zich steeds als zeer
verstandig had bewezen. Ik begaf mij dadelijk óp
weg en vond ..de koningin-weduwe als gevangene in
het oude hotel d s Toumellés. Met behulp van haar
kamermeisje kreeg ik een, geheim onderhoud met
haar, waaruit ik den stand der zaken te weten,
kwam. Was Brandow herken,d en was het d-oel van,
zyn Teis bekend geworden, koning Frans bad hem
bepaald naar1 de andere wereld geholpen. Toen, ik
den, toestand overzag twyfelde ik aan. onze over win
ning Maar niet Mary. Haar benijdenswaardig "scherp
verstand, even vindingrijk als vlug vau han,delen,
dreef haar aan den strijd dadelijk te beginnen.
Na Mary's weigering besloot Frans haar in, alle
gevallen door het een of apder middel aan zijn hof
gers te krijgen, 't Zat om en opider haar nagels, bah,
wat een werk tochTiaigelihg, ja, hemel man,
ik ben niet d-oof... hou je -maar bedaard! Met nog
half natie handen, blauw van het koude water, vloog
ze naar de deur, maar bedacht nog bytijds haarhajn-
getnde haren. Rt even, naar de slaapkamer, een,
paar andere haarspelden.... tingeling... hemel, zulk
gebel was n.et, goed om je zemuwachlig te maken,
zoo, nu ga,uw... ze deed de-de-ur op eeh kiertje open,
kneep de twiee bruine vlekken tnssciben de knieën.
De huiisba.as stak, de huurquiitantie door de kiel'.
Dat wa© waar ook, 't wa© de eerste!
Waar waren haar sleufels ook weer? Ja, Mina
vond ze al'tfjd 's morgens met het kamerdoen. wel
hder of daar en dqn legde ze ze óp haar schrijf bureau.
Ze zocht wanhopig overal, verschoof en verplaatste
kranten, stapels boeken, pas hegon,nen, handwerkjes en,
naaiwerk..., ze vond ze niet. Ellendig, nu juist de
eerste keer a's je huur betalen moest, dat je zoo'n
man don, 'terug moeist sturen! In, godsnaam, ze h'aid
het niet! Waai* was nu de quifautie' gebleven? Wéér
gezoek ovei'al, eindelyk vond ze diie tusschen een
stapel kranten. Weer §ing de voordeur op een reetje
open, en stak haar hoofd en rechterhand om den
hoek en zei: „Wilt u vanmiddag even terug komen,
ik zie myn sleutels niet."
Toen üet ze op igoed geluk af de quitantie los,
trok de twéé uitgestoken lichaamsdeelen naar bdtnfnen
en duwde 'dlei deur dicht. Gelukkig, duf was afgehan
deld, nu maar weer aan de penen. Wacht, 't vleesch,
dat; kon n« wel opgezet, dat trok dan vast lekker
af, en don kon het straks met de, penen verdèr ko
ken.
Wat was het toch koud in 7.00'n keuken" op dién
steenen vloer; maar het stond zoo netjes.' ja, Mina
had ook wel eens geklaagd over koude voeten, maar
wat zat zoo'n meid n,u! Ze had immers aldoor loo
pend werk. Daarom vond' ze ook een. kachel in. de
keuken onzin, Miaar ze zou nu tóch maar in de huas-
kamer gaan zitten met haar bakje» peen,v-eel ge
zelliger en ook... veel warmer.
2e sleepte alles naar binnen, zette water en aard-
apelbak op het mooie mat-blauwe karpetje.
O. ma zou het zeker zonde vinden, maar je moest
geen slaaf zijn, van je meubelen! Ze was toch geen
kind, ze hoefde toch ntét te morsen! Ziezoo, daar
zat ze op haar schommelstoel.
Tingeliin'g-Zo sprong op, stootte het hakje met
water om, over het mooie karpetje. Ajasses, nu julist
dat vuile kleiwafef! Strakjes ma,ar gauw: opnemen.
Eerst open doen.
„Antwoord op de circulaire van de Neder-Duitsch
Hervormde gemeente."
Weer zocht ze wanhopig tusschen allerlei paperas
sen, vloog eindelyk met een hoogrood gezicht naar
de voordeur en zei boos door de reet: ..Mijnheer,
we zyn nfet, Neder-Duitsch Hervormd." en. hom -
sloeg de de,ur -dicht.
Ziezoo, nu maar eerst aan het dweilen Toen ze
in de keuken kwam dreef daar alles van de wasem
van bet stoomende vleeschnat. Ze druilde het gas
wat lager, en ging toen gewapend: met emmer en
dweil naai' de huiskamer.
Tingeling'... jawel, nu wachtte ze maar tot ze .nog
eens belden... Haar haren hiygen verward om het'
verhitte gezichtje, haar handen zagen, paars en blauw
van hef koude water.
Tiugeling r ja-,' nu- isn, 's -hèmeiSnaaim 'maar Kijken
Voorzichtig om het reetje, die twee bruine plekken j
in een plooi gevouwen in de hand, haai' oogen en neu t
even om den hoek.
„Gas opnemen." Ze duwde de deur verschrikt
dicht, toen, weer open, fluisterde nog iets van. „Gaat
uw gang," ep verdween in de kamer tot ze de deur
weer hoorde dichtslaan.
Ziezoo, n,og een paar penen, dan, zou het wel ge
noeg zijn, ÖQ rest bewaarde ze dan maar, "t hield
zoo 'op, dat. gToentö-schoonpiakenZe Keek, nu even
schichfig naai' de Mok: kwart over Geiven. Zoo. als
die penen af waren, eerst maar de aardappelen «n
dan de uien... Tingeling..,, Eerst, maar even die peen
at wasschep, 's kijken of ze nog eens hellen. Ze plas
te met water in het kleine gootsteentje... Tingeling
met een vaart gooide ze het, bakje leeg. een groo
te plens 'giutste tusschen het plankje door over haai'
lichtblauwe kimono. De koffievlekken, wordtin Zicht
baar groatcr... strakjes, uitwasschen, dacht ze nog
eens, vloog toen naar de voordeur.
Een net gekleed© juffroiuw v,roeg mevrouw t© sprc
keu... Mevrouw is niet te spieken,.zei ze aarze
lend... Ja, ziet u, ik wou mevrouw vragen of ze niets
te verkoopen heeft, oude kleeren, sdhilderijefri...
Met een bons vloog de deür. dicht. -Daar morstéje
nou je japon voor vol. voor 2dik' geleuter! Ze .voelde
hoe baar ontstetmfiiing de ovoftand kreeg, hoe haar
goed humeur begon, te wankelen. Ze begon fe gooien
met, de deuren, iin zichzelf té anoppèrén. Prutitelelnd
zette ze zich op den keukenstoel óm aa,rdappele<ri| te
schil lén, -tóaar de'bel Bet haar geen rust.
Isa de kieere'nkoopster Kwam de groemteboer. toen
een reiziger van naaimachines, daarna een controleur
van den watermeter, toeu een schaaicoliecte voor Is-
raëlierische armem Daarna de slager die tweemaal
belde, toen eer, man met potten en aardewerk, een
te hóuden, en zoo rijpte'.die gedachte dat zij-iv b'rehiy
haar mét zijn halt' idóoten neef, dien graaf VanSkr
voyen te lafen trouwen. Hy liet, door een, ijlbode aap.
Hendrik III vertellen, dat wanneer een huwelijk met
den graaf van Sa>x>.ven tot stand kwam, Mary's bu-
welijksgift, groot vierhonderdduizend gulden, zul
len terugbetalen en bij den dood van MaximiPaa.u
Hendrik te zullen helpen aan de keizei^liroon. Ver
der bood hy aan, Hendrik ln, zijn Fransche bezittin
gen te zullen, bev-estdgen en, zijn, eigen daarop betrek
king hebbende rechten, te. zullen opgeven.
Het is omioodig te zeggen,, dat Hendrik zelfs voor
de hc-lft. elke aan zijn zuster gegeven belofte gaarne
had verbroken, vooral als hy dez.e al reeds, had- ge-
geven met het plan. zijn woord te breken. Het kwam j
er volstrekt niet op aan welke nieuwe kwellingen
hy zyn zuster berokkende. Zulk een, prijs had hem J
er toe kunnen brengen, om zyn zuster eigenhandig
te vermoorden.
Frans en, Hendrik handelden vlug, maa,r Mary nog
vlugger. Dadelijk nadat zij mij, ln het paleis had ont
vangen, was zij met haar plan klaar. Zij had het ver-
lot van koning Frans om naai de mis te gaan. Zvj
wilde zich nu naar dezelfde kleine kapel begeven,
waar Jane en ik getrouwd waren. Mary zeide dat
de priester van deze kapél de -trouwerij evengoed kon,
volbrengen als ieder au,der geestelijke.
Vlug 7.ocht ik Brandow op en, wy begaven ons
naar de-kapel, waar wy,. naar het ons toescheen, zeer
lang hediden te wachten, totdat eindelijk de konin
gin verscheen, hlylkbaar oan ifce bidd-en. Zoodra Mary
en Brandow elkaar haddien górien, begon iik met gjrqo-
te aandacht de opschriften dei' grafzerken te bestu- j
de&rrn. 't Was maar goed, dat die twee menschèn,
spoedig samen getrouwd zouden zyn. anders hadden
zij ïny nog tot vertwyfe'ing gebracht.
Ik moest er hen. eindelyk aan herinneren, dat
do j-osit:e waarin wiji verkeerden de tijd zeer kost
baar was. waarop Mary, half lachend, h-allf weeniend
de handen oph'ief, beur horen, losmaajcte en 'ze in,
haar vol'e pracht over haar schop der s liet vallen,
zooals jonge me'sjes dat plegen te doen. als zij in
onverdorven staat gaan trouwen. By het zien van
deze handeling, viel Brandofv op| zijn kni^nj effl;
kuste den zoom van Mary's kleed, en zij boog zich
over hem heen. rilde hem op en légdehaar hand
'in de zyne. r
Zóo werd Mary met den oenyoudage-n; man ge
trouwd, om wiens leven te redden, rij1- eerst met defu
koning van Frankryk wa© getrouwd.
Niets was vergeten, en alle maatregelen om te
vluchten waren .genomen. In Dieppe lag een schip
gereed om ónmiddellyk na onze' aankomst te kun-
n'^n uitzeilen. I
Nadat de heilige handeling' voorby was, bond Mary
hotel-reiziger, die mevrouw beslist zelf wildé spreken,
en beweerde van de ryksseruminrichting te komen,
de rond bezorger van de portefeuille, de man zonder
armen, die het wonderpakket kwam terug halen en
een boertje, van huiten met geplukte kippen en ver-
sche eieren. Een vrouw met een houten byen, die
daardoor, zooals de circulaire luidde,, geen hand
werk bon verri.chten, en daarom garen! en, ba,nd ver
kocht, een, koperslager, een- boopmapnj ;met manden en
matten.
Annia had het opruimen, van de huis- en, slaapka
mer opgegeven, da;t kwam vanmiddag wel, als dOn
ten minste dat éene maar klaar' kwam. Hans' lieve
lingskostje, de hutspot. Zdjch kleeden zou ze wel na
de uien. Idee van rijdt had ze niet meer, 't was een
w'anjhopig jachten en rennen van de beuken naar de
voordeur, tot ze eindelyk -wiskundig berekende, dat
telkens *die afstan,d- van de keuken,' maar de voordeur
tijdverlies was: Ze nam den, keukenstoel, zotte -dien,
vlalc achter de deur met het gezegelde -gordijntje, en
begon a«ó de uien, afgewisseld met opendoen op
het aanhoudend, hellen.
De eerste ui was klaar. Wat een ellendig werk!
En haar oogen... ze braadden, staken... Ze wreef
ze met haar beide handen tot de tranen over haai-
wangen liepen.
Eu telkens die ellendige bel... Ze was wanhopig,
de tran®n stroomden haar uit de oogen, haar handen
waren eeu mengelmoes van penegeel en uiebruin
hnar weerbarstige» Vlechten! ibenfeelldten over haar
schouders, de blauwe kimono was ontoonbaar. Hoe
laat het wel zou zyn, of de hutspot nog klaar kon
komen?
Wat was dat, een sleutel in het slot... een inbre
ker?! De deur Vloog open. wierp de uiepan om...
Ze vloog overeind, een regen van uien en, uienpchil-
lan daalde neer op een, paar mannelaarzen, en daar
stonjd Hajns voor zijn vrouwtje.
,.Wo,t -is er?" riep hiji ontsteld, „lieveling, wat is'
er, wat hebben ze je gedaan, ik zie het, je hebt
gehuild."
Doch nu snikte ?e echt, wilde, zenuwsnikjes. en
daar tusschendoor klonk het: ,.Nu... is... de... huts
pot... nog njet klaar!"
Toen volgde het heele wanhopige verhaal van de
bel en de hutspot.
Sussend en troostend bra,cht hy haar naar de
slaapkamer.
„Ziezoo, nu ga je lekker een, uurtje slapen en ik
speel vo,or „hit". Ik heb vanmiddag vry gemaakt
over een uurtje roep ik je voor 'de lunch, en-dlar
gaan we verder in de stad aan den boemel. Goed.?"
Kalf lachend, en schreiend verborg ze het gezwol
len gezichtje in de kussens en vyf minuten, latei-
sliep ze gerust.
Ring ging de hel. ..Wel' verduiveld!" bromde
hy, „daar begint het weer!" Hij deed open, een bedie-
loar -met garen en band. Hy zei niets, wees met
dreigend gebaar op de kOart:
„Aan de deur wordt niet gekocht.
Ongevraagd drukwerk wordt niet teruggevejn," en
s'oct de *d)eur.
Toen nam hy een spijker, zette de bel vast. trok
zyn jas uit, ging in zijn hemdsmouwen aan, den slag
en binner. het uur was alles opgeruimd, de koffie
tafel gedekt; met een sterke kop chocolade en een
paar beschuit je? gewapend ging- -hij! naar zyn vrouw
tje. c,/
(Overgenomen uit. de. N. R. Crt.)
Egg
ing<
sein
|3ot<
pen
0
ing
13
Hvou
S B7
•-ere
I)
met
gem
Are
1
S
stre
ie -j
HET KÜRHAUS TE Ké.MOXü A. HeÊ
|gen
J)F BRAM)
ZEF.
Men meldt uil Egmond aan Zee aan het Hdbld.:
Er schijnen vermoedens van brandstichting gerezen
te zijn in verband met den brand. Waardoor dezer;
dagen het Ivurhaus werd vernield. Althans Donderdag
vertoefde de justitie uil Alkmaar hier tot het. in
stellen van een onderzoek.' De justritieelé aiirïtitena-
ren waren \ergezeld van den scheikundn'ge Van Led
den Hulsebosch en den, hoofdbrand/mee-ster Piorant
beiden uit Amsterdam, als dèskundiigejo.
Vermoedelijk wegens den, gevaarlijken toestand.-
waarin het uitgebrande gebouw zich bevindt, vaagden1
de heex-en zich niet binnen. Met binocles werd van
buiten af het inwendige in oogen schouw genomen
VAN HONGER EN KOU OMGEKOMEN.
Langs de Vaart te Noordwijkerhout; is eeu lijk
van een. bedelaar gevonden, die hier wekelUfes rijn
klanten bezoekt. De man was reeds op leeftijd ei
schynt van honger en koude te zyn omgekomen.
ONWILLIGE GEMEENTERADEN.
I>e door de Raden vapj Hui-zen en Kortenhoef Vast
gestelde begrootingen diensit 1914 wfaarbij de wed-i
den der burgemeestei's, e. a tot Lagere bedragen rijn
uitgetrokken dan door Ged. Staten van, Noord-Hollanj
was bepaald)zijn wederom - niet goedgekeurd. Door
toepassing van Art. 212 der Gemeentewet. 2ijin
"de w edden op de begrojoting*gebracht en, de post, voor
„Onvoorziene Uitgaven" met gelijke sommen
laagd.
VOGEL- EN PLUIMVEEVOEDER
ten
van
te
vaa
Sch
F.
taut
1
V D
ren
wa{
1 c
pali
crlirjji baar bfl joh. W. fihVliH1', .tlolea^traat. |slg|
-1
1
jfWENSCHT KN "KLAS PlftMO
1 ofELECTRISCH.koopt dan een PIANO^ESSELSi
iumB, £)D£fiS W£L VEEL HOOGEREPRU2EN
''llIBffig
^KON.NEÓpiAdOFI-BHltX KJHjTtisELS.TaBmiC
heur haar cp. verliet de ka,pel - en ©tapte in, het*
rijtuig. Te St. Denïs. waar wy weer by elkaar kwa-
men, werden, wy door rier handige kerels met de noo C"
dige paarden opgewacht, ea daar Mary zooals steedf
als zij op een sterkere natuur dan dó hare kon bou
wen, zeer angstig was. werd er geen oogecnbLik ver
loren. Wy leg-den de veerrig myi lp minder dan vier 1
en twintig uur af en, had-den, 0110 daarbij voor -
korte rust in, een klein dorp bij- Rouaan opgehouden
Die stad zelf hadden, wy zeer zorgvuldig gemed
By het tempo dat wij radan, was het niet te vree
zen, dat men ons inhaalde en dank zy de geruchtei
dat Mary riek was, die rij tevoren, handig Iji om
loop had gebracht, werden, wjj niet eens vervolgd
Verder was tot ons geLuk ea, Mary's groote verras
sing, die zich op een, herhaling van. de geschiedenis fi
in, Kristol voorbereid' had; -de wind zoo gunstig als
een zeeman zich maar w/eaipchen kon. Een gunsriige
wind behoorde, evengoed by het Blagiem van de
vlucht al© goede paarden en een sohip. y0oi
stro
booi
0
Ult8|
I
)3
pn i
man
renb
d. uj
gen,
1,5
op i
ge k
1 b(
P1
mod
gen
eren
ten,
*at
en 1
pres
Wordt vervolgd.
onm
telei
