Brieven van een onbekende.
Nierzand, Niergruis, Nier- en Blaassteen.
schijnl lUv.c Manuien 1c koesteren. Dc rechtseJie en
gematigd epubükeinsche «bladen zijn zeer vcronlwanr-
cligd over (Ut plan d«re regpcj-jdg en niul zonder reden.
1 Tot-wel irten Lm ooedéctai, du' rechters onafhankelijk
«•n karakte i-vast behoorcn te zijn, én dat I'abie deze
zaak had behooivu te w,-volgen, mag men toch niet
over liet hoofd zien den g oote.11 invl >ed die de mi -
nisle s op hem uitgeoefend heblicii, en mag men''de.
gevolgtrekking maken, dal Eabre niet meer blaam kan
I effen dan Monis en Caillaux, en zijn onls'ag dus
ongerechtvaardigd is.
Nu komt hier nog 'iels bjjde pyocurbur-g.'iieiaa!
heeft sii aks sl.uf te. oisrhm tégen mevrouw CailTaiix en
II i wonoedt nie t ten rechte of ten onrechte, da' dil
uiinisiv ir. hev i'u'I niet Caiüaux, rekening zal hou
den ipeL dit feil. Rai der reohtschc kamerleden beeft
aangek» idig i <Lit hij, zoodra de iiieuwe Kamér bijeen
komt. rh: rgw mg zat i iterpelleeren over het ontslag
Fubiy. DeopnuN kmg is gemaakt dat déze afgevaardigde
cr niet bijvoegtals ik herkozen word. Man moet
nooit vergoten, welke verrassingen de verkiezingen kon-I
non opleveren.
IX •vvrJioo'ren voor <lm '/"echter van invl ru el ie in
zake dcii aanslag gepleegd op den heer Calmettc heb-
I>en zelfs geleid tot een verhoor \an den president
«Ie- I nuiselie republiek, dan heer Poincaré, iels wat
nog siimincr voorgekomen was. Do heer Caillaux ver
langde dat de p>v-side.nl verhoord zou worden naar
«.uiteidiog van gesprokken die deze met 'den presi
dent gevoeid had, toetu de heer Calmettc voortging
allerlei artikelen teg.-n Caillaux te publioeeren. Mem
vond hef gevat wal moeilijk om aan hel verlangen,
van Caillaux te oldoeuj doch de president voorkwam
dié moeilijkheid ten slotte door zelf te kennen 'te ge
ven, dat hij zich ■evenals alle"•andere burgers dér repu
bliek, aan ecu verhoor had te onderworpen.. Een rech
ter heeft zich daarop naa ifiet verblijf van den pre
sident begevm. en daania heeft het yerhoor plaats
gelifiri.
Uit dat verboor is gebleken dat de heer CaHlapx
in -groote opwinding verkeerde, omdat hij bevreesd
was dat Calmette brieven kou publiceeren van par-
tiealleren aard, brieven geschreven door Caillaux nam
zijne toekomstige, tweede; vrouw, die toen nog met
oon ander gehuwd was. De president heeft toen den
heet Caillaux wel wat gekalmeerd, er op wijzende
dat hij Calmette genoegzaam kende, om niet tot
zulke- openbaarmakingen in staat te zijn. De heer
Caillaux heeft toen t6 kennen gegeven dat wanneer
Calmette dit ook zou doen, hij hem zou doodpn.
Mevrouw Caillaux heeft echter de rol vervuld' van
haren man. met het bekende treurige gevolg.
Eenerzijds kan men uit dit vérhoor opmaken,, dat
bet echtpaar Caillaux den laat sten, tijd in zeer opge
wonden toestand verkeerde en kan dit van iiryvïoed
Eijji bij het bepalen der straf, doch anderzijds kan
mem oordeeion dat het zeer de vraag zon
.zijn of de heer Calmette in staat zou zijn
publiciteit te geven betreffende particuliere aangele
genheden van den heer Caillaux. wat Irouwens de
president betwijfelde cm eischt de gruweldaad luire ge-
ï-eehie straf. Van Ve>ei invloed bij het bepalen der1
straf lijkt daarom hel verhoor van don president niet
*e zulleai zijn.
Hoewel (de gemoederen ïm Engeland wat'gekalmeerd
zijn, kam men niet zeggen dat alle gwaar voor oproer
geweken is. Er wordeei wel allerlei voorstellen aan de
hand gedaan om eenc bevredigende oplossing 1e ver
krijgen, doch om alle partijen te bevredigen is wel
zee:- moeilijk. De vrijwiüigens jn Ulster zijn dan ook
nog si rot overtuigd, dat de zaken in Ulster geregeld zullen
woiden zooals zij begeeren. doch gaan g?regeld voort
zich in tden wapenliandei te oefenen. Het regee ingsvoor-
steL is in tweede lezing aangenomen, doch de kans op
pene schikking niet de Uls tormannen is "daarom vol
strekt nog niet buitengesloten.
Minister Asquith is, zooals gemekl, reeds' herkozen,
zelfs zonder IcgV'icandidaat. In zijne .redevoeringen laat
«jte minister zich zeer gematigd uit on mag men aan-
ncmfi, -dat de minister zich zal beijveren oirt een
gewelddadig optreden in Ulster te voorkomen.
Eensklaps slaat do barometer weer c$> storm. Dc
Home R ule-wcl zal waa schijnlijk niet weer in be-
ïUtfais ag'ng koir.cn in hel Lagerhuis. üon,ar Law heeft
zich bereid verklaard dooi onderhaodsehe bespreking
'over'.vg 1.è plegen. Dal is het cisvige lichtpunt, maar
undes, brri, waait fer weer geduehl storm. Carron
hoeft gezegd: óf onbegrensde uilsluiting van Ulster,
óf "b'oedvtrgiele.n. Das geetn schipperen. Nu. wij zul-,
>cn ziT.i wat de toekomst brengt.
Aanva-nkeiijk liel hel ach in Epirus ongunstig aan
zien "voor de Aibaneczcn. Goed gewapend als dc Epi-
roten waren, staagden zij or aanvankelijk in met suc
ces tegen dc A'baioeczcn op te treden en een der Ne-
dei'lvtn<techc officie en was zelfs gewond. De krijgskans
schijnt echter te keenetn., cn. tnu zou de Albanees die
gendarmerie er in geslaagd zijn oen aanval op Go
"iitza, door de Epiroten ondernomen af te slaan, en
zouden deze bun tegenstand opgeg.-ven hebben. Dc
Epi o'.en 'zOude.i ontwapend zijn en gedeeltelijk in dc
gevang» iLs g°wprpen. l i! de beichten blijkt, dat zich
ook wc Gricksi-he I -ocpen onder de aanvallei-s bevon-
den ci deze zullen nu bevel krijgen, onverwijld Epirus
fr\. verlaten. De Allxiuiecschc regiering moet nu nóg
voo-nemc l< zijn 20000 man te inobiliseeren om te
r.-achten spoedig heer en meester te, wordetn in Epirus
on Epi o'isehe kwestie tol oplossing te brengen.
Ook heeft dc voi-st "van Albanië dc ty.ssclienkomst \nn
Roemenië i.igerocpeai, om Griekeniaml er to- te bren
gen, te he'->. i dal de isl in Albanië wéder keere.
«leit troon, dien, zij juist willen bevestigen."
.Daarin ligt veel waars," zeide Dourgatwl.
„Het verbergt mij, als ge dat Jnziet. Maar over
tuig ïm ook dezen kleinen spotvogel van de waar
heid. uwer woorden."
Maóeleine nam de kopjes op cn gaf baar moeder
een wenk. Beide dames verlieten de kamer.
Het jonge paar bleef alleen.
Een poosje was alle® «til. Gourgand's oogen bleve®
op he; mooie, blozende gezichtje van, het jonge
meisje gevestigd, dat met neergeslagen wimpers, de
handen 'in den schoot gevouwen, tegenover hem zat.
Hoe moo. en aantrekkelijk was zij-
Het kleine kopje met den last blonde haren, het
zat, zoo gracieus op den slanken bals als een bloem
op haar stengel. Een weinig hoogmoedig placht zij
anders dit kopje in den nek te werpen maar au
"boog zij bet nederig.
Het mooiste uur in bet leven eener vrouw, dat
Claire instinctmatig voelde aanbreken, legde den last
van eer. groot geluk op dit blonde hoofd, dat zich
vol aanvalligheid daaronder boog.
..Claire!" Gourgand greep de kleine hand en hij
drukte die aan zijn "neete lippen. „Moet ik bet
eerst uitspreken, wat ik gevoel? Hoe lang heb ik u
reeds lief, eer ik het wagen dorst., mijn gevoelens te
verraden."
Hij knielde op een kleine trapier naast haar neer
en sloeg zijn armen om haar Slanke gestalte.
Een siddering van verrukking 'iep er door Claire's
leden. Met een blik, waarin triomloerende trots en
overgevende liefde zich paarden, keek zij in zijn tot
baar opgeheven gelaat.
.Hoe dikwijls lieb ik mij dit uur voorgeschilderd,"
iséido zij zacht, half lachend hajf weenend. Zij
legde bet hoofd teg^n htm -aan l>e z,acbte, blonde
lokken vielen over zijn, voorhoofd en hij voelde deze
aanraking als een liefkozing.
..Hoe dikwijls en steeds weer rukte jouw kei
zer ons van elkaar, met zijn onverzajd'isbaren, laud-
honger en krijgsiust- Reeds voor den opmarsch naar
Rusland geloofde ik, dat jij eindelijk het beslissen
de woord zoudt spreken."
..Ontelbare malen lag het mij op de lippen." be
merkte Gourgand, „maar ik durfde in deze wilde tij
den van oorlog jouw lot niet aan het mijue verbin
den." i
„Wat heb ik geledep!" Claire maakte haar ban
den vrij en streek de verwarde haren uit haar ge
laat. ,,Dag en nacht een kwelling zonder ei.n,de
NXXV.
Door itlc kleurgebroken oogen
Van 4c baaien, die gif zondt.
Worden zioitdc nu mijn oogen.
Als fti nieuwen morgenstond.
I'. G. BOUTEXS.
Die groote Zon, der Zonnen,
•Schijnt met eou glans van eeuwig coctl
Voor 't venster \au hel toe gemoed
Met opdoen was "t gewonmen.
JAN GUYKEN.
Wij moeien hckwaam; zijn, om dat wat
builen o«is is in ons te ontvangen.
Prof. KNAPPERT.
„Hebt gij Hem lief ook cn volgt gif Hem; f
Zoo Vi-aagt de Paaschdag met zachte stemi.
ONS LIED, No. 202.
Nu weten we, dat Jiet Paaschfccst kornt'
Want liet is lente, Mijn kalender geeft hel heel
duidelijk, zwart op wit. En als die me j-i den steek
li'Ct, dan zouden liet me niet minder zeggen dc kastanje-
boom'en voor mijn ramen. Zeker' op dit oogenhlik
rukt. dc Z.-W. wind nog meedoogenloos aan hun lak-
kenmaar het'deert hun. niet. De eerste zonnestralen',
die aan dc gezwollen knoppen klopten, hebben hun
reeds verleid, dut de macht van dm storm 'dra ten
einde is; on pu hebben de knoppen hun hruin-kla-
rerige winterjasjes afgcworpcin, cn devoot slrekken ze
bun Iccr-groene bladeningeien uit, ja! hier en daar
heffen ze reeds trolsch hou bloci-hoofdjes op.
En wanneer, gebogen over mijn schrijftafel, ook
da! „onbedriegelijk teeken der lente me Vvas ont
gaan, da^i nog had ik 't moeten hoorenvan de
miLsschen, die als echte kwajongens hun Imteweel-
dc uitrazen in heftige vecht partijenvan de spreeuwen,
die jn mijn kastanjeboomen en op mijn dakgoot Zit
ten tp kwetteren en tc gorgelenbovenal van den
lijster, die van den heel-vroegen ochtend tol bijna-
duislcrworden zijn voorjaarsgefluit Iaat hooien.
Ja't is lente.
En dus w>e ten we, dat het Pa as ch feest gaat ko
men. Daar Ls iels bekorends in dat weten, dat vast
en zeker weten, dal Paschen komt,; dat precies we
len, wanneer 'ter zat zijn. Wc'rekenen uil, hoe
lang 'l nog duren zal, wc zien er naar ujl, we hun
keren, we verlangen. Wat is er liefelijker dan ujt-
zicn 'm hunkeren cn verlahgen.r „Hot hebben" zegt
ge. We meenm 't vaak. Wie handelen er dikwijls naar.
Maar we welen toch' wel beter. Hoe menigmaal heb
ben w*e al niet in de verte gouden uiten zi n schil
leren en fonkelpn, en als we er bij "kwamen gezien,
dat het heel gewone vensterruiten waren.
Maar !t uitzien cn "l hunkeren cn verlangen is
liefelijk en bekorend. Vooral 't'uitzien en verlangen
naar geestelijken zegen. En die verwachten ivo toch
in de 'eci-stc plaats van Paschen. Want uitziend naar
't Paaschfecsl, bereidt zich -onze zie' vóór op die hoog
tijd zij zoekt bet antwoord1 op dé vraag
„Hoe zal ik u ontvangen r
Hoe wijt, gij zijn ontmoet.'"
En dan wordt langzamerhand dc Paaschstemoiihg
geboren. En daarom 't is ons goed, dal wij we
len, vast en zeker én precies weten; tPaaschfoest
slaat aan de deur! Hoor het kloppen aan uw ziel!"
Maar 't is ook jammer, dat we 't weteVi, ver
vooruit welen. Jammer, dat we '1 Paasohfocsl moe
ten zien komen, dat 'ter niet Sn eens is. Jam
mer. dat wc lang te voren lot onszelf z^ggni „Dan
cn dan zullen we het Opstand-ingsfeest xncrcn.i'ii niet
iiieans doo onze zielen s'ount de verhijsterend-ont-
oecnde enariiig„Dc Heer is waarlijk opgestaan!'
Want 'l feest van Paschen is eigenlijk oen 'spontaan
feesteen feest van verliazing en ve rassing.
En nu denk ik 'aan die vrouwen (wie waren het r
Maria en Maria Alagdatena.f Or misschien nog Jo-
hanna en Salomér 't Doet cv niet toe.!. En ik zie
ze op d'en weg "van Jeruzalem haar Jozef's hof, „dra
gende specerijen met zich' en ik weet, waarover
zij spreken, wal zij verwachten te zullen zien: een
zware steen voor eau som lier graf, e'n als die wegg
weufeld is, het stoffelijk ové.scnot \an- Hem, die hun
lief was en >iog is. Dat verwachten ze. Maar zes
vinden r IX- 'steen reeds afgewenteld! En het graf le
dig! En de blijde CMgetatboodsehap„Wat zoekt gij
den levende bij de dopddn r Hij is niet bic -,maar
hij is opgesaan!"
En dan .slaat het Paaschfeesféjii reens onaaiig-acliemd
oor" hén. En hun zielen slaan ih feestbran 1„Del
Heer is waarlijk opgns'aan!"
En ik denk aan d^e tweje mannen (dó één hectle
Klcópas, de ander... we weten 't niet; en 't doet .er
ook niet toe' en ik zie ze gaan van Jeruzalem temg
naar huis, diezelfde weg. die zs eens zijn gegaan vol
hoop en verwachting, lol Jezus, maar die ze nu mast
ten gaiu Urleurgïslefd in hun schoonste verwachtingen,
van Jezus 'naar zij meendenI. En ze verwaehtcn
dfliir in hun dorpje Emmaus te vinden hun huis' en'
hun akkers en hun werk, dal. ze neergegooid: hadden
om Jezus Ie volgen. O, zeker! alles wel goede dingen,
maar nu versomberd, zonder bezieling, zonder heer
lijke toekomstverwachtingen die met hun Heer in hel
deze doodsangst om jou! O. deze Napoleon! A1
mijn doorweende nachtefc, de in, jammer doorgebrach
te da?en klagen hem aan."
.Claire, dezen haat tegen Najvoleon moet je op
geven." zeidn Gourgand smeekend. „Wanneer wij het
in alles eens zullen zijn. mogen wij over mijn gelief
den keizer niet verschillend oordeelen. Je weet, ik
dank hem alles
„Hem? Je dapperheid, je geluk en mijn gebeden,
liefste die hebben je in. bet gevaar beschermd."
Jij engel!"
Engel? Ik ben geen geduldige engel. Gaspard. fk
bc-n zeer hartstochtelijk in liefde en in haat- Evéh-
zoo vurig als ik jou liefheb, haat ik Napoleon, die
ons tot dusverre scheidde."
•Ie vergist je, Claire. Hü voerde ons juist samen.
Ik bcod mij aan om hem naar Elba te vergezellen.
Hij weigerde mij diit. Ik moest in koning EodewijkfS
dienst treden en mijn hart volgen."
Claire wendde zich af. Haar bleekroode teere lip
pen krulden zich verachtelijk en haar blauwe oogen
schitterden, de fijne vleugels van haar neus trilden.
„Dus aan Napolc-on's genade dank ik dat uur. Je
waart met hem naar Elba gegaan, zonder om mij
te clmken. zonder woord, zonder groet."
.Claire bederi nu dit oogenblilk u,iet," bad Gour
gand. „Je weet hoe vurig en. hartstochtelijk ik je
liefheb en begeer, eiseh alles van mij, slechts' niet,
dat
..Dat gij je aangebeden keizer vergeet. Goed, ik
aanvaard den strijd. Wij zullen eens zien wie of de
overwinning behaalt."
Hij lachte en trok haar vaster naar zich toe.
Zij drukte haar hand tegen zijn borst, om hem
van zich af te weren. „Jij kunt je er niet over ver
wonderen, dat. ik Napoleon haat," zeide zij rustiger,
„hij heeft een daemontfsohe rol in de wereld en ih
mijn leven gespeeld." 1
„Hoezoo? Moest hij dan bij zijn vele veldslagen
steeds hebben bedacht, dat hij zoovele lieve vrou
wenharten om zijn officieren deed beven?" zeide
Gourgand lachend.
„Het had geen schade geweest, wanneer hij er
meer aan had gedacht, hoe kostbaar een menschen-
leven was. Maar dat is het niet alleen."
Wat dan?"
„Onze heele huiselijke vrede is door hen) ver
stoord geworden,- Mijn vader is een hartstochtelijke
bewonderaar van Napoleon, majma haat in, hem den
geweldenaar."
gini waren geborgen, hun niets achterlatend dan tic
gelijkvlpersehhcid cn de malheid van het 'alledaassclic
leven.
Dat verwachten ze. Maar ze vinden? Een vreem
deling, die met hen Teist en met hun her. avondbrood
wil deelen (niets bizonders in bet Jooda?che land'),
maar dan in de intimiteit van, het aanzitten, aan
den dascb „werden hun oogen geopend eu zij ken
den hem".
Paaschfccst! Opstandingsfeest't Is ei'! ineen»
En 't heeft hun! 't Vult hun harten met. zaligheid!
Tot overstroomens toe! En ',t stroomt uit, hun haf
ten van hun lippen: „De Heer is waarlijk opgestaan,!'-
Ja.'t Paasrhfeest is wel eigenlijk een, feest van
verrassing, dat ineens voor ons moest staan en ons
aangrijpen. Gelijk na vele donkere dagen de eerste
zonnestralen in eens de bruingele nopte boomen in,
een weelde'van teeder groen zetten, en het ontroert
ons.
Maar al mag dan het Paascihfeest niet meer zoo
tot ons komen als daar in Jozefs gaarde en in Kle-
opas' woning kwam tot de eerste Christenoji, Pa^sc
feest kan. het in ons nog altijd! zijn,, en Paaschstein-
ming en Paaschbiijdschap behoeven ons niet te ont
breken.
En die kunnen ons tot een, zegen zijn. Ja. die heb
ben velen broodnoodig. Misschien niet allen! Niet gij,
die wier leven gaat langs de oppervlakte, die aJle
diepte missen. De vvreugde kan hen niet opvoeren
tot heilige hoogten (soms wel tdt onheilige); de
smart hen 'niet brengen in de diepte. Voor hen is
er niet het gevaar en, de pijn „zich te voelen zinken
in diepten va,n ellenden". Voor ben, geen behoefte
om uit die diepten te worden opgeheven.
Daar zijn echter anderen. Dankt God, indien gij
er toe behoort. Niet dat het u het leven gemakke
lijker zal maken. Dikwijls het tegendeel: het be
klimmen van hoogten van. volmaaktheid eJi geloof is
moeilijk, en 't neerstorten van die hoogten pijnlijk.
En diepten van ellende zijn donker. En 't hunkeren
en smachten naaf 't licht brengt tranen in de oogeb.
Maar
Wer nie sein Brot mat Thranen asz,
Wer nie die kummervollen Naohte
Auf seinem Bette weinend sajsz.
Der kennt euch nicht, ihr himmlische Maclite!
En die „himmlische Machte" of liever Den He-
melschen Macht. Dien wij God noemen. Dien zoeken
we en Dien willen w-e vinden en kennen-
En op deii weg daarheen ontmoeten we onvermij
delijk het ..Brot mit Thranen" en de „kummervol
len Nacbbe". Gij weet ervan, nietwaar? „Ieder huis
hc-feft zijn kriris". Ik kan kort zijn: smart, rouw. dood
teleurstelling, "twijfel, de zonde met haar vele aange
zichten, miskenning, dwaling, geweld. Wat een krui
sen cp der menschen wegen! Wat een diepten voor
hun voeten! Goede Vrijdag! Golgotha! Maai- voor
wie de Paaschmorgen rijst, niet alleen aan d'Ooster-
kim, maar in het hart. voor hem wordt het myste
rie des doods; verlicht door deui hoop des levens;
en al mag iti het graf het reiskleed rusten, hij weet:
Geen vusteloos zwei-ven en smachten
13 't leven; een Doel licht ons voor;
En worstelende winnen wij krachten
En dwalende vinden wij 't spoor!
Wij wachten niet dankenden hoofde
L"w heil -en uw waarheid, o Heer!
En wat het verleden ons roofde,
Geeft schoener de toekomst ons weer.
Ziedaar, het licht en de vertroosting van den
Paaschmorgen: Djo,or kruis tot heil!
En al mag de' zonde telkens weer naar beneden:
trekken en de wroeging als een zwaard door de ziel
gaan; voor wie de Paaschmorgen rijst in het hart,
die zegt: ..Het goed'-, dat uit God is. sterft niet;
ook niet het goc-dc in mij." En die voelt in Jezus
Gods sterken arm tot zich komen; en die grijpt hem
aan en voelt opnieuw m zich den lust tot strijden,
di;nen, kampen
Ziedaar, een zegen van. den Paaschmorgen: „Door
strijd tot -eer!"
En al mag de mensch., miskend in edel bedoelen,
den doornenkroon op het hoofd voelen drukken; en
al moet hij aanzien, dat de dwaling standhoudt, en
de boosheid, die sterk is. het goede, dat zwak is,
"vertreedt - - als in zijn hart, de Paaschmorgen, rijst,
dan weet hij: een menschenlicJiaam kan worden ge
marteld en gekruisigd en weggestopt in 't graf en
een zware steen ervoor worden gewenteld, maar het
gotde, het goddelijke, dat er eens in dat lichaam
werkte kan nimmer worden, vernietigd, dat wentelt
zware steenen weg en treedt telkens weer in 't licht-
Ziedaar, een troost van den; Paasohmorgen: .„Door
nacht tot licht!"
Gewis, Paschen heeft ons nog wel wat te zeggen
en nog wel vat te brengenl Het mag nog altijd ge
noemd worden een zegen/ waarmee God allen wil
zegenen. J*a allen! Gelijk Hij ons allen zegent met
Zijn zonneschijn. En 't is met Zijn schuld dat zoo-
velen de luiken daarvoor sluiten, zoodat zij in som
ber duister zitten. Zoo is 't met de Paascbvreugde.
God zendt, die over steden; en dorpen, in paleizen cn
hutten. Wanneer wij dan maar de luiken, onzer zie
len openzetten,, en het Paascliliohtu laten binnenst-roo-
men, warm en glansrijk.
Paaschmorgen vinde ons dan in de stemming die
„Zal zij dan toestaan dai gij. haar eenig kind.
met den eersten officier van Napoleon zal trouwen?"
..Dat bad zij noodt veroorloofd," gaf Claire met
eer. glimlachje terug, maar met een goed officier
van haar geliefden koning waarom niet?"
Gourgand zuchtte. „Dus de uniform is de hoofd
zaak? Op den mensch die daarin steekt, komt het
minder aan?"
„Toch wel, want zij zal bepaald een, proeftijd vor
deren. Wij moeten wachten. Mama zal zich wilden
overtuigen, of je nu werkelijk Bourbons gezind bent.
Wanneer je den koning eens een dienst kondet be
wijzen!"
Gourgand lachte wat spottend. „Den koning? Hem
misschien het leven redden, net als mijn keizer?
Gaarne. Ik vrees slechts, hij zal mij noodt in de ge
legenheid stePen, het vaji. hem te kunnen 1'edden."
„Er zijn immers nog andere diensten," meen,de
Claire.
„Wij staan den troon niet meer zoo na als vroe
ger. Wij merken het maar al te goed op, hoe men
de keizerlijke officieren achteTudtzet. Elke jonge fat
die niets weet en niets kan. wordt ons voorgetrok
ken, alleen omdat zijn adelbrief in de wieg lag en
wij de onze met het zwaard hebben veroverd."
Claire bleef een oogenbük stil. „Bij u is dat an
ders," zeide zij nadenkend. Je moeder stamt uiteen
oud adelijk geslacht,. Je bent ons koningshuis al
leen ter wille van haar reeds lief, en men weet je
militaire talenten en verdiensten heusch wel te schat
ten."
„Mag ik dus bij je ouders om je hand vragen
Claire?"
„Bij mijn vader ja zoodra zich de gelegenheid
daarvoor maar aanbiedt,. Met mijn moeder moet ik
eerst alleen praten. Je moogt van haar geen weige
rend antwoord ontvaogen, mijn held en mijn lief
ste."
Zij legde haar zachte armen vleiend om zijn hals.
Hij drukte haar hartstochtelijk tegen zich aan.
Zullen wij elkaar dan alteei' «P de stijve hoffees
ten zien, totdat je moeder eindelijk haar tegenstand
opgeeft? Wie weet hoe lang of dat nog duurt!""
„Niet ai te lang, héop ik. Ik lieb een heel diplo
matisch plan in mijn hoofd. Madeleïne heeft mij op
dat idee gebracht."
,,lk houd niet van diplomatieke plannen,, Claire,
ik ga liefst rechtuit op het doel af."
„Dat mag Je ook, Gaspard. Ik wil aBc&h den weg
maar effenen, die jij zult, gaa,n,"
Jan Luyken 'deed zingen,:
O welkom, schoone Dageraad.
Die uit een gulde kamer gaat
Met glans van, heldre stralen, i
'k Onsluit mijn venster voor uw licht,
Om met een vrolijk aangeeicht
U minnelijk in te halen.
Binnenlandsch Nieuws.
GEVAARLIJK SPEELGOED.
Men schrijft uit Enschede aan dc N. 11. Cl.
Onder de tegen de Paaschdagao thans algemeen
voorkomend verkoop-artikel weid dezer dagen hel z.g
Japansche kuikentje hij do vulling van een stuk echte
kuikenhuid is een aanzienlijke hoeveelheid ratlenkruid
benut' om het fego.i bederf te vrijwaren; ook in een
der groote magazijnen onzer stad ten verkoop aan
geboden. Door oen artikel ia De Telegraaf hierop
attent gemaakt, werd (Joor dit J. W. Terwen, Jeeraar
in de scheikunde aan de Textielschool alhier, een na
der onderzoek ingesteld. Na ecji o.nderzoek op arse
nicum bleek hel speelgoed een zeer groote hoeveat-
heid ai"senicum te bevatten, reuen waarom thans te
gen dit levensgevaarlijk artikel openlijk door Jiem iu
dc courant wordt gewaarschuwd.
Van hoogerhand is de betrokken winkeliers reeds
op Biet hoogs (gevaarlijke van bedoeld speelgoed gewezen
YLEESCHDUUKTE.
De Nedeii. R.K. Slagersgezel talbond heeft <jioh tot
•den minister van landbouw, nijverheid en handel ge
wend met jjict verzoek, in het bijzonder belang der
Neder 1 ands cl ie arbeiders tin in dal van dc gchééle
natie, de gremzen voor den uitvoer van Xederiandsch
vee voor zekeren tijd te sluiten en den invoer van
buitailamdsch vee, bestemd voor de slachtbank, recht
streeks naar daartoe aan te wijzen slachthuizen toe
te staan.
In dc toelichting van dit verzoekschrift wordt o.a.
aangevoerd, dat sinds geruimen tijd in Nederland zoo-
al niet .vleesohnood iheei-sdht, dan 1och zeker wel
vloesehduurte en wel iu die mate, dat iu l bijzonder
de Ned'. arbeider slechls een zeer karig gebruik van
dil noodzakelijk voedingsmiddel kan maken.
Deze duurte vindt, naar verder wordt betoogd, in
hoofdzaak haar oorzaak hierin, dat ons 'and, hoewel
rijk aan vee, den huidigen uitvoer van zijn vee niet
kan volhouden, daar de gelijke maatstaf in deze niet
kan gestand woi"dcn gehouden en hiervan dus duurte
liet noodzakelijk gevolg is, zo.oals die nog nood ge
kend is, welke ook 'nog nooit van zoon langen duur
is geweest en waarvan met grond kan worden ver
ondersteld1, dat zij nog zal blijven aanhouden
Daarom verzoekt "de bond 'den minister den invoer
van levend veé rechtstreeks 'naar daarvoor aan te wij
zen nachthuizen toe te staan en den uitvoer van.vee
voor geruimen tijd te verbieden, opdat ook het land
zen' niet a-m aan vee worde, vooral n op ver
schillende plaatsen mond- en klauwzeer uitbreekt en
ter voorkoming van uitbrei-iilig deze besmettelijke vee
ziekte geheelc jdallen worden afgemaakt.
Dc bond heeft; aan de R. K. vakbonden en werklie
den vereen igingeai in Nederland, zoomede aan de versdiil-
lendc wcrkliedenvorcemgingeai, volksbonden en vak-
vcreenigjmgen in Nederland verzocht, adhaesie-betui-
gingen inei zijn adres aan den minister tc zenden.
Reclames.
Wanneer de nieren niet in orde zijn, kan hel zich
voordoen, dat he; urinezuur, hetwelk dun niet uit het
lichaam wordt verwijderd, zich afzet in de nieren of
het nierbekken. Naar gelang van de grootte dezer af
zettingen spreekt men van nierzand, gruis of steen. Zoo
lang de nieren niet goed werken, vermeerdert de af-
zct.ing op de reeds gevormde stukjes voordurend, en
k innen deze zich töt oen aanzienlijke groofte ontwik
kelen Nierzand" <}n -gruis kunnen met de urine he'
lichaam verial-on. Grootere slakjes blijven dikwijls in
de blaas achter en vormen hlnass'ecnen. Ook kunnen
zij verstopping der urinewegen veroorzaken en me
nigmaal wordt oen operatie noodzakelijk.
Het is daarom van veel gewicht in 'tc grijpen, zoo-
dra gij verschijnselen van bovengenoemde ziekte pp-
iiierkt. ais ean gevoel van zwaarte en d ukking in de
lendenen, zoodat men te dezer hoog'e behoefte aan
steun heeft bij liet loopen cn zitten. De urine laat een
fijn zand achter en de nacht urine is dik en bevat
een rood bezinksel. liet water komt soms druppels
gewijze, onophoudelijk heeft men aandrang' dn" een bran
derige pijn, o >k ptijm in den rug van boven naar bone-
den en gericht naar de Maasstreek. Begint 'nog heden
•net het gebruik van Eoster's Rugpijn Nieren Pittai
liet speciale Diergeneesmiddel, hetwelk aan de nieren
haar - oude kracht hergeeft en haar in staat stelt om
de onzuiverheden, welke uw. lijden veroorzaken, af
te voeren. Zij grijpen uw kwaal in haar wvwlels aan.
Te Scbagnn verkrijgbaar bii J.
Rotgans, Molenstraat C14. Toe
zending treschiedt franco na onr
angst van postwissel a f 1.75 voct
éen, of f 10—- voor zes doozon
Eiscbt de echte Poster's Rug
pijn Ni9ron Piilen, weigert elke
doos, die niet voorzien is vsn
'evens aand handelsmerk.
.Welken weg zou ik niet willen gaan. die tot jou
voert", fluisterde Gourgand, met van. hartstocht ver
stikte stem.
De nabijheid, de liefkozingen, van dit sedert jaren
aangebeden meisje brachten hem bijna buiten zich
zelf.
Claire's wangen en Üppen brandden van zijn gloei
ende kussen.
Zij maakte zich eindelijk met een zucht uit esijii
armen vrij.
„Wanneer zien wij elkander weer?" verzocht hij.
Bij het volgende hoffeest. Dan kan ilt je misschien:
reeds een gunstig bescheid! brengen, en, -mama
Gourgand, mama Gourgand!"
Cla're snelde naar de deur!
„Noemt u dat, nu aardig tegen uw gast zijn,? Hbe
lang laat u mij nu ntet alreeds met dien strengen
officier alleen, die man, die voor niets zin, heeft
dan voor oorlog en soldaten."
De oude dame kwam vlug aanloopen. Abhter hgar
verscheen Madeleïne's lachend gezicht.
„Is jou we. ke ijk de tijd laag gevallen, mejuffrouw
Claire? Mij schijnt het toe, mijn zoon heeft minder
van oorlog dan, van vrede en liefde gesproken,
hoe?"
Mevrouw Gourgand merkte aan het stralend ge
laat van haar zoon en de gloeiende wangen van
Claire heel goed hoe de zaken stonden.
Claire viel haar om den hals. „Zoete, eenige ma
ma Gourgand, ik kom weer spoedig bij u ja? En
niet waar, u helpt mij dezen verschrikkelijke» Na-
l>o eou geheel uit Gaspard's hart, verdringen? Eerst
dan zal ik volkomen gelukkig zijn."
De laatste woorden fluisterde zij zop zacht, dat
slechts do oude damé fee Icon verstaan.
„Kindje, wanneer je dat gelukt, zal het mij zeer
verheugen,'" luidde het niet van, zekerheid getuigend
antwoord. „Een oude moeder heeft niet veel invloed
meer."
„Wat babbelt ge daar samen als een, paar samen
zweerders," onderbrak Madeleine het gesprek. „Gas
pard fluit even om een rijtuig, £ic-ht bij ons huis
is een verzamelplaats. Claire mag niet alleen naar
huis gaan. De gravin weet, niet eens dat zij bij ons
is, anders had zij wel een, bediende; gezondejn."
Wordt vervolgd.
