SCHAGER COURANT.
Smart en Vreugde.
f
Woensdag 15 April 1914.
57e Jaargang No 5361.
TWEEDE BLAD.
Ontelbare Jaren, geleden waren, twee zusters ter
wereld gekomen, tweelingzusters. Zij, werden, Smart
en Vreugde genoemd. Zij, die naar haar lceken,, kon
den, nauwelijks de een, van de ander onderscheiden;
en zelfs diegenen, die haar het beet kenden, hielden
soms Smart voor Vreugde en Vreugde voor Smart.
Zy groeiden op en hielden veej van elkaar. Zij war
ren onafscheidelijk, bij dag stoeiden ze samen over
de velden vol madeliefjes, door de met narcissen be
zaaide bosschcn., dicht by het liefelijke beekje, langs
de schaduwrijke lanen, nu en dan stilhoudend, om
het een of andere teere varenkruid of mooie blauwe
bloem te p'ukken. 's Nachts sliepen zy by elkaar,
hand in hand, het blonde kopje van Smart geleund
tegen het blonde hoofdje van Vreugde.
De een antwoordde, wanneer men den naam van
de ander noemde en wanneer de menschen naar Sman
vroegen, dan zei Vreugde: „Kan ik niet even gOv.d
\o!«lo u? Ik ben Vreugde, ziet u, maar het is pre-
ci s hetzelfde". En wanneer de menschen verlang
den Vreugde te zien, antwoordde Smart: „Ik ben
Smart, maar dat komt er niet op aan, want Vreugde
en ik zyn tweelingen en er is gee,n verschil tusschen
ons,"
En toch was er onderscheid te bemerken: een
ver.schl' van haar ziel, dat slechts het geestelijk oog
en de bloemen kondeóï, ontdekken. Wanneer Vreugde
bloemen plukte, glimlachten en herleefden zy; maar
wanneer Smart ze aanraakte, verwelkten, ze ln haar
hand. „Het doet er njeits toe!" lachte Vreugde, „er
zijn er nog meer ln de boascken en als- het voorjaar
komt, zullen er nog veel meer zyn."
Een oude man met grijze haren, die by haar ln
6e buurt woonde, vertelde hoe hy eens éen van haar
by de'band genomen had, denkende dat hy Vreug.de
gekozen bad, en zde! zU had de ziel van Smart, of
schoon zy het ulteriyk en de vormen van Vreugde
had. En 'naar ziel was ln de zyne binnengeslopen en
had zyn ziel voor altyd droevig gemaakt.
Maar de jonge vrouw, wier leven vol moeilUkhe-
den was, vertelde hoe zy eens opzettelijk Smart had
uilgekozen voor gezellin en zie! het bleek Vreugde
zelve te zyn. En dt ziel van Vreugde was in de ziel
van de jonge vrouw binnengekomen en had haar
voor altUid biymoedig gemaakt. Iedereen had behoefte
aan Vreupde en niemand verlangde naar Smart. Toen
met de jaren ook het verstald kwam, begon Smart
dit te begrijpen en haar oogen schoten vol tranen, en
hiar hart werd zwaar. Ze verwonderde zich er over,
Vreugde te zien keuvelen en lachen.
„Ach zuster," zei zy eens, „gy kunt wel vrooiyk
zijn en lachen, want de wereld heeft u lief en wa,ar
gy gaat, zyt ge welkom. Maar wat' my betreft, nier
mand geeft om my; waaneer do menschen eenmaal
weten, dat ik Smart ben, koeren zy zich van my af
en sluiten hun deur voor my. Dat is mijn lot in het
leven."
„Neen," antwoordde de andere? terwyi ze Smart
innig kuste; „hebt ge dan dat vrouwtje vergeten,
waarby gy weken vertoefd hebt? Toen ge haar ver
liet, stit-rf zij. De menschen zeiden, dat ze gestorven
was. omdat Smart haar verlaten had. Daarom moet
ze wel van Smart gehouden hebben." Maar Smart
schudde het hcofd.
„Neen, neen," fluisterde zy, „niemand r houdt van
my. Ik weet dat heel goed. De menschen wonnen
aan Smart.
Jaren gingen voorby. En Sma.rt en Vreugde gele
ken nog steeds verwon,deriyk veel op elkaar en soms
vergiste men zich nog in haar als in de dagen van
haar kin,diertyd, toen ae over de met madeliefjes be
groeide velden dansten of ronddoolden in, de bos-
schen vol narcissen of samen knielden by. den helde
ren vloed om er kleine blaadjes in te gooien en
dan gadesloegen, hoe ze door den stroom meegevoerd
werden, weggedragen naai* de verre zee, waar de ri
vieren elkaar ontmoeten.
Thans waren Smart en Vreugde niet meer altyd
by elkaar, leder had haar eigen werk te doen, feder
had haar eigen leven, te leven, belden gingen haar
weg door vredige dorpjes, door dicht bevolkte ste
den. Belden bezochten zij hutten en palelzen. Vreugde
ging door fabrieken, zonder op te houden, Smart
hield daar stil. Smart verwijlde by de in nood. zynde
en door armoede gekwelde bewoners van stegen en
sloppen ln groote steden. Vreugde kwam er nooit.
Zij spoelde met de kinderen op de dorpsweid'e; ze
danste met hen rond en zong vroöiyke liedjes met
hen. Er klonk muziek uit haar lachen, en er was al
tyd zonneschyn ln haar nabyheid; en dat waren din
gen, die de menschen verlaagden zonneschijn, al
tijd meer zonneschyn. Daarom hield men zooveel van
Vreugde en was zo overal welkom, waar ze kwam
en wilde mén haar n'et laten vertrekken,.
Somtijds ontmoetten Vreugde en Sma,rt elkaar op
dezelfde plaata; soms kwam Smart binnen op het
oogenblilc, dat Vreugde haar afscheid nam. Een;? ge
beurde het, dat Vreugde ha,ar tweelingzuster by de
deur van een huis te-ge uk wam, voor haar op de
knJeën viel en haar smeekte, dat huis niet binnen
te gaan.
„Lieve zuster," hield zU aan, „ik smeek u den
voet niet over dien drempel te zetten. De bewoners
van dit huis zyn my allen dierbaar. By myn weg
gaan glimlachten zy nog. De zoon, de hoop en do
trots van de familie, is uit verre landen, teruggeko
men. Hy is ziek, maar waarschynjyk zullen zUne
krachten terugkomen. Smart, wilt gij aan myn ver
zoek voldoen?" En omdat Smart van Vreugde hield,
ging zy er niet binnen; maar Smart, en Vreugde gin
gen seinen verder, hand ka hand, terwyi d'e menschen
In het huls, dat Smart nu was voorbygegaan, er geen
besef van hadden, hoe naby de zuster van, Vreug
de was geweest. Had ze slechts den drempel over"
schreden, dan ware zy te müdden van hen geweest
als een onwelkome gast,. Zy ontmoetten elkaar niet
dikwyis op deze manier, maar vaak gingen ze naai'
dezelfde huizen op verschillende tyden en Smart zag
dan, hoe Vreugd*© welkom was, en Vreugde zag, hoe
koel Smart ontvangen werd. Dan deed Vreugde haar
best. Smart te verdedigen.
„Wanneer Smart komt,," was ze gewoon te zeg
gen, „weest dan vol moed en hoop. Dan zult ge
ondervinden, dat gy krachtig genoeg zy.t de tegen
woordigheid van Smart te dragen, zy brengt iets met
zich mee, dat ik u niet geven kan; zij brengt ken
nis mee om duistere geheimen, moeiiyke vraagstuk
ken in het bestaan te lcereu begrüpen, Zy brengt
volharding om de wisselvalligheden, van het leven
te dragen. Diegenen, die door Smart bezocht zyn,
kunnen het best de groote waarde van Vreugde be-
seffi ii.'"
Maar men wilde de woorden van Vreugde nilet
gelooven, men dacht dat. zij zoo sprak, omdat zy
zooveel van, haar zuster hield.
Op een dag ontmoette Smart Vreugde dicht bij
een groote stad. ..Ik heb heinde en ver naar u ge
zocht." zelde zy, terwy,l ze de hand van Vreugde
nam en aan haar lippen, bracht. ...Ik had zoo gaarne
dat gij naar de plaatsen ging. waar ik geweest ben.
Ik wciischte, dat gü de fabrieken bezocht, waar zoo
vele jonge meisjes jaar in,, jaar uit zwoegen, zon
der eenige hoop, zond r ©enigen trocst. Ik wensrhte.
dat gy de sombere sloppen, bezocht, waar armoede en
misdaad schuilen. Ik bid u, breng een zonnestraal in
het leven van hen. voor wde de wereld geen medelij
den en geen liefdee heeft. Ik smeek u diegenen ge
lukkig te maken, die gedurende lange jaren, geen
zonneschijn gezien hebben. Tracht Jonge kinderen
mee naar bulten te krygen,: toon hun de schoonheid
der Natuur. Laat hen dwalen door de bosechen vol
narcissen, waarvan gy en Sk zooveel hielden. Laat
hen de gele bloemen plukken en zij zullen zich vrij
er en gelukkiger voelen. Laat ben mos verzamelen
het groenste dat gij kunt vinden. Leer hen het
gezang der vogelen te begrypen. Zij zullen die m<i-
ziek in hun hartjes bewaren en het zal een reine
vreugdë voor .hen zyn."
„Dat alles wil ik doen," zei Vreugde. ..maar gij
moet ook meegaan. Gy kent het buitenleven nog bij
ter dan ik. Neen, gU moet ook komen."
„Lat kan ik niet doen," antwoordde Smart glim
lachend; „het Is veel beter dat ik niet met u meega-
Luister nog even naar my Vreugde: cr la een dich
ter, die nu al jaren lang edele woorden en mooie
gedachten neergeschreven heeft. Gy hebt hem nooit
bezocht. Ga naar hem toe en zeg hem, dat gij in-
plaats van Smart gekomen zyt en dat gy voorspoed
en waardeering met u bréngt.
Vertel hem, dat ik u zendt. Zeg hem vaarwel van
my."
„En waar gaat gy heea?" vroeg Vreugde angstig.
„Gy ziet er zoo vermoeid uit, myn lieve Smart."
„Ik ga een beetje zwerven," antwoordde Smart.
„De wereld beeft genoeg van my. Ik zal een ver-
biyfplaats kiezen, waar niemand woont. „Ik zal van
verre gadeslaan hoe gy werkt en onderricht.'"
„Ik onderrichten. zei Vreugde met verbazing.
„Ja," fluisterde Smart; „gy zult een groote her
vormster zyn. De zonneschijn van uw bijzijn, de He-
re muziek in uw stem, de edele glimlach op uw
griaat zullen machten in de wereld zyn. Gy zuit goed
werk doen en het zal duurzaam zijn. Laat ik u au
z g6nen en ge zult later nog tienvoudig gezegend wor
den."
„En gy Smart?" vroeg Vreugde.
Maar Smart was reeds verdwenen. Zij Liet het
licht van de groote stad ver achter zich. Zij zwierf
rond zonder een tehuis te hebben. Zij verafschuwde
haar eigen leven, omdat zy smart, bracht, aan die
genen, wlen zy gaarne geluk had geschonken- Zij
voelde, dat ze een wreed en nutteloos leven Leidde
en hoe vroeger zy stierf, de® te gelukkiger het voor
de wereld zou zyn,
Terwyi zy zoo peinsde, hooa'de zy een stom tot
haar zeggen: „Wie zy.t gy?" En zy antwoordde, ais-
of zy tot zichzelf sprak.: „Ik ben Smart." „Wees
we.kom!" antwoordde de stem. „Ik heb met ver
langen naar u uitgezien. Het scheen wel. dat ieder
een u kende, behalve juist ik." Smart keek op en
zag een man naast haai' staan, „Ik ben een s, hil-
der," zeide hy. „Men heelt gezegd, dat ik talent
en werkkracht heb, maar dat ik nooit een groot werk
zal kunnen scheppen, zonder de ervaring opgedaan te
h. bben, die Smart alleen kan brengen. Ik verlang te
leven voor de kunst en voor de kunst alleen; daar
om heet lk Smart welkom. Geef my de haud. Smart!"
Maar zy schudde het hoofd. Smart zal bij u komen,
wanneer het uw beurt is!" zefde zy. „Zo©k nooit
raar haar. Zij zal komen uit eigen vryen wil, wan
neer gy haar het minst verwacht; en dan za.1 zij
u die ondervinding geven, die alleen door haar by-
zyn komt."
zy dacht over hem, toen zy verder schreed; en
den volgenden morgen, ging- zy weer terug en trad
onbemerkt ln zyn studeerkamer binnen, zy vond
hier alle toekomen van woelde en gemak. Zij; bekeek
zyn Bchilderyen en zag daarin kracht en genie, dat
trachtte zich te uiten; zyn werk wjys knap, maar er
ontbrak Iets aan en dat was het diepe, gevoel.
Een kind zat by den haard te spoten. Zonder twU-
fel wachtte het totdat haar vader terugkwam, om
het portret op den ezel te voltooien. Het was oen
snoezig klein meisje met mooie bruine krullen.
Smart bukte zich over haar, kuste haar en toen,
met een gevoel van wroeging, snelde zij weg. Dcn-
zelfden avond wist men. dat Smart het huls van den
kunstenaar bezocht had, want zyn Jongste lieveling
stierf.
Ondertusschen werkte Vreugde yverig in de ar
beidersbuurt in de groote steden, temidden van de
verworpenen, temidden van de armen en, ellen,dLgen.
Z-y keken op van hun werk, van hun ellende e® on
dervonden het heeriyke. van de nabijheid, van Vreug
de. Zy bracht hoop in hun leven en wekte gevoel op
voor elkanders ïyden. Sommige der gezichten kregen
dezelfde uitdrukking, diie op haar gezicht lag, dege
nen, die niet wisten, wat lachen was, leerden het
nu van haar- De meest verharde naturen zwichtten
voor haar. Wat Smart niet kon leeren, leerde Vreug
de hen: de, schoonheid van het geloof, de krachtvain
de hoop, de bekoring van, de waarheid. Vreugde
nam de kinderen mee naar buiten en zy plukten d*e
narcissen en, viooltjes en veldrozen en zy zamelden
bessen, mos en rijkgetinte bladeren. ZU luisterdon
naar het zingen der vogels. Hun hartjes werden, ver
vuld van dankbaarheid en verwonder! Dg. Zy hadden
niet geweten, dat d'e wereld zoo schoon, was, voordat
Vreugde hen bezocht had. Vreugde ging den dichter
bezoeken en bracht hem dein afscheidsgroet van Smart.
En omdat Vreugde bij hem geweest was, werden do
voorden van den ditohter door het geheele land ver
breid en bekend.
Smart hoorde van het werk spreken, dat Vreug
de deed en ze was er haar dajnkbaar voor. „Ik moest
voor altyd het veld aan Vlreugde laten/' dacht ze,
„de wereld heeft my njeit noodig. Den roem, dien
lk voor den kunstenaar verworven heb, zal hom
toch nooit het verlies van zyn kind. doen vergeten.
Zijn kunst is tienvoudig ver rij kt, maar zyn loven
verarmd." Op een nacht droomde zo, dat ze naar het
ryk des doods ging en vroeg, den Heerscher over
den Dood te spreken. „Waarom zy,t gij hier?" vroeg
de Dood ernstig, toen, zij voor hem stond, haar hoofd
gebogen en haar armen gekruist als een beeld dei-
droefheid. „Ik ben gekomen, om u te vragen, uw
koude hand op my te laten rusten," fluisterde zy.
„Ik weusch te sterven. Ik wensch de wereld van myn
treurig byzyn te bevryden. Ik verlang er naar, dut
zelfs myn naam vergeten zal worden." Maai'de Dood
antwoordde: ,.Uw naam en die uwor zusier zyn sa
mengesmeed. Gy zyt tweelingzusters. Wanneer gy
sterft. moet Vreugde ook sterven. Gy zult dat ze
ker niet verlangen, want zy doet veel goeds. Wat zou
de wereld zonder vreugde zfc'n? En toch, wanneer lk
my.n koude hand op u leg, ben ik genoodzaakt, hot
ook op Vreugde to doen.
„Evenals 'ie duisternis na het licht komt cn de nacht
op den dag volg', zoo moe! Vreugd-1 gaan, waar Smnr'
gaat en moet Smart Vreugde volgui. Zoo ziel, g?, dot
ge door onverbreekbare banden re. bondon zij:. Samen
zijt ge ter wereld gekomen, samen moet g1 die ook ver
laten. Wat is uw kleus, Smart r Wdltg'j leven of sterven 1"
?,Ik wil Icvfen!" liep Smar', opdat ook Vreugde,
mijn tweelingzuster, ecuwig jnoge leven. Want de we
reld heeft behoefte aan haar lach en haar verkwik
ken den invloed. 0, Koning des Doods, het' is mijn
wensch eeuwig te mogen leven."
Toen Smart ontwaakte, herinnerde zij zich haar
drouin. En zooals dikwijls na een gedane opoffering,
voelde zij zich tc\redener en gelukkiger dun te vorén'.
Zij zocht liaar zuster op. Ternauwernood kon zij
haar 'herkennen, wan', op het gezicht van Vreugde lag
eren adel, dien Smart nooit zoo duidelijk opg merki
had.
„Gij hebt mo een zeldzame hak opgelegd", zei
Vreugde, terwijl ze Smart omhelsde.
„Nooit heb ik me de gioote moeilijkheden kunnen
vooI-stellen die het le\en mei zich krengt. Geef nu'
van uw kennis, Smar','en help me oen g. oit hervorm
ster te woiden, zoon Is gij vm mij erlangd1 hebt. 0,
Smar!, ik heb een glimlach, zien komen op i i'giteor-
de gezichten van rouwen, mannen en kinderen. Ik
hel) wonderlijke ding-m zien g-beuren en ik heb Smar'
ho.ire-n zeg men, onula zij den w g g-baard heeft voor
Vreugde. Keer lenig van uw z\w. toch ten, v-nt de
wereld heeft zoowel behoefte aan u als aan mij".
„Kus me, Vieugde" zei Smart, „uw wouden &■-
ven mij troost", har Vreugde kus'e haar. „Gij zul»
nooit don Do<xl lecrcn kennen", zei Smar», ierwijf
zij fier haar zus er in de oogrn keek. „Al hei andere
kan vergaan, maar Vreugde zal eeuwig leven".
..En gij, lieve Smart f" vroeg Vreugde. ,,Ook ik zal
altijd blijven bestaan", antwoordde Smart zacht. „F.n
Vreugde, wanneer lk aan hei werk ga, moet gij met
me meegaan, om de droefheid die ik breng ie ver
zachten, en de tranen, die door mijne tegenwoordighe:d
te voorschijn komén, weg te kussen. Wilt ge m.j 'dit
beloven, Vreugde r" F.n Vreugde beloofde het.
Toen gingen de zuse.s samen zwi'g n ve.der. De
gouden zonnestralen verlichtten haar g /i h'en en haar
nlond haai-. Zij geleken verwonderlijk v<el op elkaar,
want Vreugde had iets overgenomen --an de ui drukking
van Smart en in de oogen -.an Smart scheen hol licht
\an Vreugde. En evenmin als in de dag-n van voor
heen, toen. zij. in de velden en door de bosschcn
dansten, kon men nu zien, wie Smart cn wie Vreugde
was.
Brieven uit Engeland.
Londen, 11 April 1914.
Eén ding hebben de feestdagen, tegen. Er zyn to
veel Zondagen in. Gewoonlijk krygen wy met Pa-
schen konnissen over, dl© natuurlijk verlangend zijn.
ln korten tijd zooveel mogelijk ze dienken alles
van Londen tè zien. Ze stellen zlbh massa's voor,
en komen aanzetten met, de boodschap: „Nu vertrouw
ik neflemaat op jou. Maak jy nu maar oen plan op,
zoodat we alles zien."
Alles, in den tyd van zee dagen. Dat is nog
niets. Maar van die zes zyn er drie Zondagen: Goe
de Vrydag en de twee Paasch dagen. 't ls waar, dat
die gebruikt kunnen worden om to bezichtigen wat
buiten Londen de moeite waard is: Hampton Court,
Crystal Palace enz., maar voor de stad zelf schletan
dan nog slechts drie dagen over.
Is het erg te verwonderen, dat je op die drie da-
ven wandelingen moet maken van dien aard. dat na,
afloop geleider en geleiden neervallen op den eerste
de besten stoel, blij, dat zo goed en wel weer thuis
7.yn. Zoo'n wandeling maakten we vanmorgen. Ze
ka,n misschien van nut zUn voor lezers van de Stka-
g£T Courant, die binnenkort van plan zyn een be
zoek aan Londen te brengen, en ook graag veel zien
in weinig tyds. Alles ging vlug en vluchtig, maar
werd dan ook gedaan ln, den tyd van vyf uur.
We begonnen by. Victoriastatlon, welbekendi aan
ieder die de reis van Holland naa,r Engeland over
Vlisslngen heeft gemaakt, en gingen allereerst een
bezoek brengen aan de Westminstor Cathedral, een
nog nieuw Roomscb-Katholiek kerkgebouw met een,
overal ln. 't oog vallenden, hoogen, vierkanten toren.
Hoewel in 1913 reeds geopend, is de Catbedral nog
lang niet geheel klaar, en ofschoon thans reeds liet
binnenste der kerk een overweldigenden indruk
maakt, moet deze over eenige jaren, wanneer het in-
leswerk gereed is. hot benedenste gedeelte van, de
pilaren bedekt Is met gekleurd marmer en de kolos
sale koepels en bogen met mozaïekwerk, onbeschrijf-
lyjc grootsch zyn. Naar het oordeel van velen is deze
kerk de mooiste, die de laatste eeuwen gebouwd is.
Haar bouwmeester, J. F. Bentley, mocht zyn schep
ping n'et voltooid alen. Hy stierf in 1902.
Op de Westminster Cathedral volgde een ander
kerkgebouw, heel wat ouder dan het vorige, de we
reldberoemde Westmlnstor Abbey. Niemand, dio Lon
den bezocht, verzuimt ooit de Abbey te gaan zien, of
er een dienst by te wonen. Deze kerk is Protestant,
zy behoort tot de Engtelache staatskerk. Er op het
oogenblik een, zy, het dan ook korte, beschrijving van
te geven, is onmogeiyk. Maar laat niemand, die er
komt, verzuimen, de Poet6' Corner te bezoeken. Hier
liggen do meesten van Engelands beroemde dichters
begraven: Chaucer, Spenser, Milton, Browning, Ten-
nyson, om slechts enkelen te noemen. Byron miasen
we er, hoewel het zyn vurige wensch was, daar ter
ruste te worden gelegd. Zyn godsdienstige beginse
len, zoo oordeeldo men by zyn dood in 1824, wa
ren van dien aard, dat de West minst er Abbey de
overblijfselen van den grooten dichter van Childe
Harold'a Pllgrimage en Don Juan niet mocht be
waren.
't Was Zaterdag, en dius waren de Parlements
gebouwen te bezichtigen. Op Zaterdag hebbed de hee-
ren Parlementsleden vryaf, en maken gewooniyk
eenigo honderden nieuwsgierigen, van de. gelegenheid
gebruik het Hoogen- en Lagerhuis te bezoeken.
Kaarten zyn hiervoor niet noodig. Ieder kap. vry
binnengaan- Maar dames worden door do reusachtige
poHtle-agenten, die in. groot aantal aanwezig zijn,
van onder tot boven eclierp aangezien,-. Geen snij- of
hakpartyen, of bommengooierjj.em asjeblieft- Enkele
van de voornaamste zalen, mogen alleen bezichtigd
worden: de Kleedkamer van den Koning, de House
of lx)rds en de House of Commons, onder anderen.
Een van de dingen, ddo de meeste aandOcht trekken
is de Peers' Lobby, waar de kapstokken zUn van de
Lords, alle met een kaartje van den hoogen adel-
lyken mynheer erby: Lord Coleridge, Lord Byron,
Lord Morley en een maosa andere bekende nemen
lees Jo daar, en in Je verbeelding zie jo de adel-
lUke han,den daar de adeliyke hoeden (hooge na
tuurlijk) ophangen.
Ook over de Parlementsgebouwen kan ik op het
oogenblik niet verder uitweiden, We moeton nog
meer zien ln onze vijf uur. We verlaten dus het
gobouw, en, hooren Juist Big Ben slaan. Dit ls de
beroemde klok, zoo genoemd naar &ir Benjamin Hall,
onder wiens toezicht zo word gegoten, waarvan de
klank over een groot deel van Londen gehoord kan
worden. Het uurwerk .dat er bij hoort, met wyzera
van byna vijf meter leng, is een van de nauwkeu
rigste op do wereld.
Langs Whiteha]], Trofalgar Square, mot de reus
achtige Nelsonzuil en de Strand met zyn vele prach
tige winkels en groote hotels, gaan we thans naar
do elgeniyke City, om de dorde kerk van, dozen mor
gen te bezoeken, weer eon van de Engelsche staats
kerk, en al even beroemd als Weetminster Abbey:
St. Paul's. Ook hier liggen vele van de grootste man-
neu van Engeland begraven, o.a. Wellington en Nel-
son. Een groote aantrekkelijkheid vormt de Fluister-
ca'ery, die langs den binnonka-t van den koepol loopt
Eik woord, dat gefluisterd wordt aan de eene zyde,
wordt duideiyk aan, de andere verstaan, terwyi per
sonen, die tusschen spreker en luisteraar instaan
op do galery, niets hooren.
Het Is nu tyd, om eerst ietfl te gebruiken Ineen
van de vele Lyon/s lunchrooms, want er ls nog heel
wat te zien, voor we naar huis gaan. Wo wandelen
nu door Cannonstraat naar een van die drukste plaat
sen van Londen (niet het drukste) het plein, waar
op staan de Bank. de Beurs en de Mansion House,
het huis van den Burgemeester. Op e&ndgen afstand
van ons zien we de Fire Monument, een reusach
tige zuil, gebouwd op de plaats, waar in 1666 de
groote Londensche brand* uitbrak, die meer dan
13.000 hulzen en 86 kerken in de asch legde. Maar
we hebben geen tyd om daa.r nu heen te gaan, nog
minder om het Monument te bestygen. Dat is bo
vendien geen kleinigheid: een wenteltrap van 311
treden, maar bovenop met een prachtig uitzicht over
Londen. Wy gaan nu door Threadmeedle Street langs
de Twenteche Bank naar de Hollandsche Kerk, loo-
pen daar even ln en gaan dau weer terug naar de
Bank. Daarvandaan nemen we een bus en ryden voor
een penny over Holtoorn Viaduct (twee straton over
elkaar), langs de beroemde „.oude huize)"' naar
Museumstroet. Het Britsch Museum is het laatste,
waar we vanmorgen een bezoek aan wenschen te
brengen,, en dan nog in alle baast, en alleen de
aller voornaamste dilngea. de mummies, de Blgin Mar
bles, de Rosettas'een, de geschriften van Captain
Soott en zijn lotgenooten. de oudste gedrukte boeken,
de manuscripten, en de brieven van beroemde man
nen, waaronder van Rembrandt, van CavUn. van Eras
mus, Stadhouder-Koning Wilem III. Cromwell en vele
anderen. Daarna nog een kort bezoek aan de lees
zaal, waarover ik vroeger aj eens geschreven heb,
en een welbestede morgen is achter den rug. We
verlaten het Museum, wandelen naar het Tubestation,
en gaan met de Tube naar huis. We hebben een
vermoe'e»d§u ochtend achter den rug, maar smaket
de voldoenlyg groot deel van Londen gezien, te
hebben. Een volgende®, dag een ander gedeelte.
Binnenlandsch Nieuws.
EEN OUDE INSTELLING VERDWENEN.
Men schrijft uit Twente aan De Tijd
In de jori^te vergadering der y -meent.: Wierden werd
besio'e)i dun TIoo ddijken Omsag \;in 18 pere n! te
ve« hoogen, ten einde ?an de meerdere opbrrtigd dé
kosten ie be'aien, welke J»et gevo.'g zulk-ii zijn %an
de afschaffing der band- en spandietis.en in de ge
meente.
Wa. zijn hand- en spandienstenzal menig lezer
misschien vingen. En hei antwoord js gauw gegeven.
Het zijn die diensten, waartoe van gemeentewegé dé
ingeze.enen worden opgeroepen, ten ciiulé dé zand
wegen en slooten daarlan^ in goeden staat te houdm
of te brengen. Handdiensteu zijn die, welke verricht
moeten worden door hen, welke geen paard en \vu-
gen houden. Deze menschen moeien op 'één of meer
dagen van het jaar met een spade komen, om pnder
toezicht van den gemeenleveldwachter de wwjen op
lie hoogen, of af te steken en do slooten to scnoonun.
Spandiensten moeten verricht worden door hen, d:e
in bezit zijn van paard en wagen. Zij' worden even
eens op gezette dag-n opgeeommondeem om met paard
en wagen te verschijnen, ten einde de benoodigdc g. on-
den af en aan te v<-ere.n.
De hand- en spandiensten moeten kosteloos ver
richt worden, zijn dus een soort gemeentebelasting.
Niemand is ?r dan ook van vrijges.eld, geen pastoor
zelfs of dominee, 't Spreekt echter we! vanzelf, dat
niemand kan gedwongen worden zelf te verschijnen
en den arbeid ie verrichten, d en de veldwa dihr hem
opdraag». Ieder is n.1. gerechtigd een p'.aa sver anger
ie zenden, die dan den arbeid voor he«i verricht.
Deze diensten nu zijn het, die ln de gemeente Wier-
den voor goed zijn afgeschaft. Ze zijn niet meer \an
onzen tijd en daarom is hot goed, dat ze verdwijnen.
Den voor naams ten stoot tot deze afschaffing heeft in
den afgeloopen winter ongetwijfeld een openbaar on
derwijzer Ln de gemeen'e gegeven. Ook hij had een
oproeping gekregen toit het verrichten van handdiensten.
En hij stuurde niet, zooals do anderen deden, een
plaatsvejwangormaar op den morgen van den bepaal
den dag leende hij een schop, ging naar het hoofd
zijner school toe en zeide dezen, dat hij dien dag
niet voor de klasse "kon staan, aangezien" hij aan dc
wegen moest werken, wat hij - fhn ook een heeh-n
dag onder toezicht van den veldwachter gedaan heeft.
De klas van dezen onderwijzer kreeg echter dien
dag vacantie en de ouders <Jer leerlingen mopperden.
Het gemeentebestuur begon nu in te zkn, dat
vond dit voorbeeld onder de onderwijzer» rjavolgfng
er gekke toestanden zouden on s'aan. De eene ge
meente-verordening, door den Raad \astgestel<L bepaalt,
dat de onderwijzer in de klas moet staan en de andere
dwing', hem op boete om met een schop aan de wo
te .gaan werken. Volgt hij dit laaiste bevel op,
komen de onaangenaamheden met 4e ouders. En
daar hetnatuurlijk ook niet aanging om den onder
wijzers met uitzondering der andere ingezetemtn
de verplichting op te leggen de hand diens ten af
te koopen, bleef den Raad wel niels andeis over, dan
ze ai te schaffen. En dat is thans gebeurd.
WEERINGEN.
Hel zoontje van den heer KI. St. je OosIerland,
had het ongeluk bij het slootje-springen te vallen en
brak zijn arm, zoodat terstond 'heelkundige hulp van
Dr. de Goejc moest' worden ingeroepen.
WEERINGEN.
Het comité voor Plaatselijke Keuze, 'heeft op do
door haar bij de burgerij gepresenteerde lijsten 947 hand-
teekeningen verzameld. Voorwaar een mooi succes.
WIERINGEN.
Voor een flink bezette zaal gaf de muzlekvereeïii-
ging „Harmonie" Maandagavond in Concordia" een
openbare uitvoering, 't Programma bevatte 5 muziek
nummers, een toon eetstuk je, cn een komische voor
dracht. 't Een zoowel als t ander werd goed gvspeeid
en beviel uitstekend, zoodat een daverend applaus den
medewerkenden ton deel viel. Een gezellig bal bésloot
de uitvoering en keerden allen voldaan huiswaarts.
WIERINGERWAARD.
Een l2-1al landbouwers, waaronder ook1 eenigen die
aan de kaasfabriek ..De Volharding" s'.eeds hun melk
hebben geleverd, zullen voortaan hun melk naar Alk
maar doen transporteeren. Voor de betrokken [abrieken
is een verlies van. ruim 140 koeien zeker een nadeelfg
saldo. Dc melk moet iederen dag woiden geleverd aan
't Zandt, waarmee de heer L. Koning zich zal belasten.
WIERINGERWAARD.
Toen Zaterdagavond eenige arbeiders van Nieuwe-
sluis zich naar hujs zouden begeven, had een van hen
het ongeluk met zyn rijwiel tegen een kant van een
straatje te rijden. Hij kwam daardoor zoo ernstig te
vallen, dat geneeskundige hulp moest Worden ingeroe
pen.
IIEERHUGO WAARD.
In tegenwoordigheid van de hoeren Jc. Met, voor
zitter en W. van Slooten, secretaris der afdeeling van
de Holl. Maatsch. van Landbouw, en de hecren P.
Meercboer en S. Brugman, bestuursleden van Nieuw
Leven, werd door den. hoer M. G. Visser in een der
lokalen van school 3 de laa'ste les gegeven van den
winterlandbouwcursus alhier. Na afloop dezer les, eigen
lijk meer een examen, werd door dc Commissie van
Toezicht, op advies van den cursusleider, eenparig be
sloten, faan al de Jongelui, zijnde vijf in. getal, n.1.
A. Moereboor, Ab. Zweel, C. Zweet, P. Boers Pz..
alhier, en R. Vis te Oude Niedorp, het diploma uit
te reiken, met deze onderscheiding nog ten aanzien
van eerstgenoemde, dal door hen den cursus met voel
succes is gevolgd.
Door den voorzifter dercommissie, den hm" Met,
weiden fl® hi". Viss-cr en de Icerling-n hartelijk toe
gesproken, waarbij hij den heer Visser loewenschtc.
dat hem zal mogen blijken, dat het uitgestrooide zana
oedc vruchten zal dragen en den leerlingen, dat zc in
un volgend leven van het genoten onderwijs zullen
profitoeren en ze wegwijzers zullen mog: n worden voor
andoren.
Door éen der leerlingen werden eenige waardeerén-
de woorden gericht tot den heer Vl-ser, waarbij hem na
mens allen een rus'sloel weid aangeboden: tevens werd
dank g.-zegd aan het bestuur der Holl. Maatsch. van
Landbouw voor de oprichting an. aan het bestuur
van Nieuw Leven voor den gcldclijtccn steun aan dea
cursus.
Ten slotte dankte de heer Visser voor het hem
aangeboden souvenir en wenschie den leerlingen genot
en profijt toe van de moeite, die ze zich hadden
getroost, den cursus ten einde toe zoo getrouw mo-
Djk te volgen.
IIEERHUGO WAARD.
Door de jongejuffr. A. Visser alhier, werd examen
afgelegd voor de oorbereidingsschool der normaalschool
te Hoorn, met dit gunstig resultaa', dat ze direct zal
mogen plaatsnemen in de 2e .klasse,
VAN SCHOOLHOOFD TOT L4NDLOOPER.
Bij de politie te Middelburg meldde zich in den
nacht van Zaterdag op Zondag een man aan om nacht
verblijf, heigeen hem verstrekt werd. Volgens opgaaf
van den man was hij eertijds hoofd eener school op
een kiene gemeente en mocsi hij on's'ag aainvragen,
volgens zijn zeggen, omdat hij ten onrechte \un niet
nader te noemen handelingen met vrouwelijke leer
lingen werd verdacht. De ongelukkige meent hel slacht
offer te zijn van politieke drijvers, met wien hij niet
voldoende medewerkte naar hun zin. Wat er van waar
zij, deze .man, die vroeger een goede \aste positie
had, wenschte nu nieis liever a'.s opgezonden te wórden
naar eene rijkswerkinrichting als landlooper.
DR. A. KUYPER VOORZITTER DER EERSTE
KAMER.
In verband mei het oerlijden van baron Schimmel-
penninck van der Oye, is dr. A. Kuyper, als ouds'e
iid in jaren, thans van rechtswege aangewezen het
voorzitterschap van de Eerste Kamer waar te nemen.
