Schager Courant.
m
m
m m
'0
'm li
m
m
m
m 'W
m
w
w
m
TÊ S
M M
0
m m
0
m,
m
H M
H'
ft
p
S
8
Hl
Zaterdag 2 Mei 1914.
57e Jaargang No 5371.
DERDE BLAD.
Dam-Rubriek.
slapetten in ue partij.
10
16
20
V
26
'JtiU/i Y(M<\
ft
80
Wm
86
40
46
50
Zwart, 17 echjjvea op: 1, 3, 5. 7 tot 11, 13 tot
20 en 24.
Wit, 17 schyven op: 23, 26, 27, 30, 31, '32, 33,
35, 37. 39, 40. 41 43; 45, 46. 48 en 49.
De heer C. de -Graaf, de bekende problemist. vond
in deze stelling gelegenheid tot een mooienwmstzet.
Daartoe speelde El], met zwart J621 (de eeniga zet
om een combinatie uit te roeren).
1.
2. Wit: 27 13.
3. j 16 j 7.
Zwart t 1821.
-* 7—12.
Het brengen van een witte schijf tusschen de zwar-
tö vooral op 7, gaeft in partijen dikwijls aanleiding
tot combineeren.
3. Zwart: 19—23.
4. Wit: 30 28. 14—19.
5. 25 23. 18 47.
6. 7 18. 13 44.
Prachtig! Men leert hiervan, dat de problemen yan
den heer De Graaf het bestudeeren dubbel waard zijn,
want meestal wordt de winst in zijn vraigstukken pp
soortgelijke wijze gevonden. Door zo ader 'aanra
ken de oplossing te zoeken, zal men het gezicht op
de partij geducht verscherpen.
UIT DE PARTIJ.
Zwart
Stand zwart, 19 schijven op: 2, 3, 5 6. 8, 9,
12, 13, 15 tot 23, 25 en 28.
Stand wit, 19 schyven. op: 24, 27, 29 tot 39, 41,
43, tot 46 en 49.
Zwart is dan zet, wit (do heer Batefeld'J "heeft idle
styling zoo ingewikkeld laten worden en zich' ,ham
alle kanten laten insluiten., omdat hij een combinatie
hoopt uit te voeren. In wedstrijdpartijen zou zoo'n
systeem natuurlijk niet goed zijn, want als de com-
Mma'ic dan niet opgaat, Jbjijft de slechte stand over!
In dit geval zou wit zeker verhezen, want hij heeft
nog slechts twee'.zet!en (4440 en 49—44.), waarna hij
geven moet.
Zwart speelde 27, wit 4440, zwart 7—llt wit
4944, zwart 510? en wit voert de volgende com
binatie uit
1.
Wit: 33—28.
Zwart: 22 42.
2.
37 48.
26 28.
3.
27—22.
18 27.
4.
29 7.
11 2.
5.
48—42.
20 29.
6.
34 5.
25 31.
7.
5 37.
21—26.
8.
40 29.
26—31.
9.
37 12.
8 17.
Wit is nu de pas behaalde dam weer kwijt, 't Doet
echter aan don dam zet zelf niets af; bovendien Js
zwart er een schijf door achter geraakt.
Brieven uit Engeland.
Londen. 25 April 1914.
Engeland kan zich. onder meerdere dingen be
roemen op een vliegende®, m4nfeter. One landje heeft
zi h wel eena mog*>n verheugen tn het bezit van
«Mn reteminieter, u-aax Mr. Winsten Churchllil, de
i£n'.'e'6che min'ster van marine, haalt voor een. ge
woon reisje per spoor, of zelfs per boot. minachtend
de schouders op. HIJ wenpdht, In letterlijken zin.
eeu ruimen kijk te hebbe® op do dil®gen, en beziat
zo du» va® boven.
Eeulgen tijd geleden, toen, Zijne Excellentie zi)ch
voor de eerst." maal het luchtruim in begaf, veroor
zaakte deze, n-tnjsterlUke njeuwsgierltghedd', of belang
stelling, een, heel© opst.huddt'ng i® dun Lande. De
veracht 11 enide pajtlje® in, de Kamer z®ge® hem met
gemengde gevoelens omhoog gaan,. Een der kamer
leden was zelfs zoo bezorgd voor de ledematen, va®
den minister, dat hij vroeg, of het, met het oog op
's lands belange®, Zijne Excellentie niet verboden,
kon worde®. Wa,t bleek niclt; het geval to kulipien zijn.
En dus zag Mr. Churchlll zich njet belemmerd in
zijn vrijheid van bewegingen, kon 's morgens op
staan wanneer hU verkoos, 's avonds thuiskomen, als
"U er trek i® bad, zijn leven wagen op ee® fiets,
in een a,uto, een vliegmachine, of wolk ander voer
tuig hij daarvoor 1® aanmerking wenschte te doe®
komen. Van deze vrijheid! maakte Z.Ed. een druk
gebruik, zoo dmk, dat de kranten verder over zijn
v llegpartije® zwegen, of ze met ee® enkel kort be
richtje vermeldden.
Dit was niet het geval vanmorgen. De bezorgdheid
v®n het bezorgde kamerlid! zal na gisteren nog wel
groent et zijn. ge worde®, wa®t gisteren voor de
eerst» ma»! Ie de® mlmtotw WJ het Vliegen een o®r
gelult overkomen. Men begrijp© vol. Wanneer een
minister uit fietsen g&at, en zij® band springt, da®
etaat bet den volgenden lag tn de krant. Iets der
gelijke was ook thans het geval. Den heel klein go-
b:ekje aa® den motor deed de® bestuurder va® de
vliegmachine (een seaplane) besluiten op do opper
vlakte van het water neder te dalaa» wat hij zonder
eenige moeite volbracht. De machine werd naar de
kust gestuurd, vastgelegd, en door beeturder en pas
sagier verlaten.
Toen werd om een mlcuwc machine getelephonoerd,
die spoedig onderweg was. Maar ondertueschen was
Zijne Excellentie aai; land, natuurlijk bet voorwerp
van algemeen» belungstullixig. Eeret werd die nog
verdeeld over bem, den bestuurder va® de soaplanc
en dit voertuig zelf, maar toen een Journalist den
minister herkende (hij had) Z.Ed; tijdens den, BOiea-em-
oorloq: ln Zuld-Afrika ontmoet), veranderde dit na
tuurlijk, «n en® interview wn» o®vermljdeiyk.
Of de mlmiiJstcr ln gevaar bad verkeerd? Niet. dat
lk weet, wan bet antwoord. Waar bij naar toeging?
(Ben minister mag Je aulke dlngan vragen en hij
wordt verwacht er, antwoord op te geven ook nog.)
Naar Harwich, om de havenwerken te inspecteer©®.
Waarom hij zoo va?k vloog? Zijne Excellentie ver
klaarde vliegen te beschouwen ede eem noodzakelijk
onderdeel va® zijn werk, met welk antwoord de Jour
nalist schijnbaar genoegen nam. tenminste, hij stond
welwillend toe, dat na deze belangrijke mededieeldn-
gen de hooggeplaatste vflieger tn de Inmiddels aan
gekomen nieuwe machine «tapte, om zij® reis te ver
volgen. Clacton, (zoo heet de plaats, waar de lan
ding plaat» greep) wa» ee® ondervinding rijker ge
worden. En naar alle waarschijnlijkheid zal 1® de
Kamer de vraag wel ter sprake worden, gebracht, o,f
het Heeren Ministers, behalve vliegen., ook toege
staan Is, ongelukken to krijgen tijden» het beoefe
nen dezer eport. Dan maar beteT te doen. zooals Sir
Eclward Grey, de minister va,® Buitenjandöchel Zaken,
die een paar weken gelode®, bij een zeier gewichtig-
debat over Home Rule afweedg wa», om te gaan
hengelen, zooals zij® tegenstanders tn de Kamer be
weerden. Maar misschien beschouwde Sir Edward
hengelen a's een aocdfcokelljk onderdeel va® zijn werk
Wanneer deftige hoeren, leden va® de regeering,
a's ministers, gaa® vliegen, denkt een Hertog van
Marlborough, wat mc.ate® da® menechen als wij. dood
gewone Lords, wel doen om nog eenjge aandacht te
trekken. Rooien, voetballen. overal is de aardigheid
al af. Zelfs e*® wandeling to maken door de Lon
den sche straten, zonder lr-ma®d mee te nemen om
op jo te passen, is al afgezaagd, si® de de Engel-
sche kroonprlrs, de Prtms van Wales, dat do vo
rige week heeft durve® doen, en daarvoor beloond
word met photo's in ®lle bladen. Je uitgestrekte
landgoederen verkoope®, ie ook een manier, maar ook
daar is si®ds eenige ma®®dicn de nieuwigheid, heele-
maal af. Eere degene®, die ln deze moderne tijden
nog weer iets bijzonders, iet® nog niet vertoonds, uit
vinden. De Dulce of Mariborooigh 4b daarin gesDaagxl.
Woensdag 6 Mei a.e. aaj de verkoopi®g van eem ge
deelte der landgoederen van den Hertog plaat» grij
pen, door de® Hertog va® Marlborough ilm hoogst
olgen persoon.
Met andere woorden: Woensdag 6 Mei as. zal
de7.e hooge adellijke meneer de verhevenheid, be
stijgen. anders Ingenomen door heeren. afslagers, en
van deze hoogte het publiek uitnoodige® geld te
bieden voor de prachtige, gunstig gelegen landerijen
te Kidl'ngton enz. Wie biedt er geld? Niet meer dia®
5(f0 voor zulk een. buitengewoon mooi, gelegenen
vruchtbaar stuk la®d? Eenmaal, tweemaal, driemaal!
Ongetwijfeld zal deze nieuwigheid, (want voor zoo
ver bekend Is d4t tot nu toe 1® de Engolsche geschie
denis niet voorgevajlemj gxoote aandacht trekken. On
getwijfeld zaj een groot publiek toestroomen, om den
hertogelijken afslager aan h«t werk te zien, en
niet onw®ai schijn lijk zal dl* de® zak van den Lord
ten goede komen. Ma®r er is éen soort va® men
sdien, die deze laatste, uitvinding met hetzelfde en
thousiasme begroeten al» een zeventig jaar. geleden
de eigenaars van trekschuiten de, verschijning der
spoortreinen. Dat zijn do heeren afslagers zalf.
„Koude® we het hem. maar verbieden," zegt er
een, ..maar helaas, dat gaat niet. Ieder, die er 120
gulden voor over heeft, heeft het recht in het open
baar tö verkoopen, e® geen mensch, die het hem ka®
beletten. Die Hertog denkt zeker: lk ken- mij®eigen
landerijen beter da® iemand anders, en zal ze stel
lig minsten» ere® goed ophemelen ais een afslager,
dien ik daarvoor betaal. Maar hij ka® zich toch wel
eeus vergissen, want, hoewel ik toegeef, dat hIJ zijn
land beter kent, mist hij onze veeljarige routine."
,Wat zal de wereld wol denken van een heer,
die zulk werk gaat doe®?'" tui een ander, die zich
een beetje ver door zdj® verontwaardiging liet moe-
sleepen. „Natuurlijk," verbeterde hij zich zelf spoe
dig. ..daar l9_ee® zekers waardigheid in het werk
van den afslager, maar voor een edelman dit te gaa®
doen." en hij haaLdei voelbeteekenend de «choiu-
ders op.
Naar alle waarschijnlljkhold aal de Hertog kri
tiek zoowel verwacht als giehoopt, hebbe®. Zeer ze
ker zal hij er zich niet w storen. En zoo zal, ®a
6 Mei, Engeland HoMa®,d alweer in twee dingen
vooruit zij®: in het beaiit va® een vliegende® mtniia-
ter, en een Hertog, d4e den afalaghamei' ha®teert.
Schetsen uit de Rechtzaal.
VAN 'N GLIMLACH.
...Toen waren ze nog zooveel als „met elkaar gnaa-
de"... Hij bij cle dertig, zij even in de twintig. £n
ze was een ®Uemachtig-goedlaclische nxeid. Een aar
dig kind. Nu zijn we hoeJemau! uit „de tragLche sfe
ren"; wete men wel.
Annie was van traaf, fatsoenlijk kind. Opgevoed
door lieve moeder ®it kleinen burgerstand, die haar
altijd had! voorgehouden: An, kind, wat er toch ook
geióiure, houd je iatsoenl" En dat had Annie ont
houden.
Maar ze kon, dal was nu een heel klein, nietig
foutje van haar „d'r lach niet goed' houden zoo-
aLs zij 't zelve noemde. Een lastige eigenschap..
Wanneer ze, op; zoo'n Zondagavond1, bij elkaar zaten,
knusjes, gezellig, inet hun zevenen oi achten aain het
raam van een der groolstads-café's... En een \an de
zwagers, moven, ooms, vrienden, lancearde een mop...
Soms, als er 's middags wat zwaar gebitterd was, een
ielwat-sohuine... Dan proestte An 't uit. Ze kón niet
anders. Ze moest haar' zakdoek voor de liogen hou
den, andiers zou de advocatan-borrel, of ae anisette
er uit gespoten zijn... Om 't eens net te zeggen, zooals
't was, he$....
Dan gebeurde 't wel. dat er een soort van deflig-
tn jslemmiu-doonde nicht present was, die met hall-
verontwaardigd gezicht, zich „geneerend" voor de men-
schen in het café-restaurant van Zomdagsluldjes. zei:
„Maar An... Maar Annie, dan toch... Hoe kén-ïe
nou,..."
Wat tengevolge had. dat vrooiyke; sanguinisch-ner
veusc, dikke, gezellig-blonde An In nieuwe lachbui uit
barstte... Aenterover-wei-pend, soms, hel hoofd en een
glaasje water vragend: vanwege 't hoesten door lachbui...
Vmk-naast haar zal een jongeling met goedige oogt®,
op wiens neus een bril rustte. Hij was Toonbeeld "van
solied-afgepast doen... Op, zoo'n Zondagmiddag dronk
h_y een biertje en vervolgens een kop-thee. De uitnoodi-
giug van een vriend, of neef, om ,.er eentje ta nenx-n"
sloeg luj af met bleek glimlachje. Ais hij naar de dikke,
blonde, goediachsche An, die vlak-naast hem zat..
Zijn wettig, officieel meisje was ze... Dan kwam er iets
als blUde glans in het zacht-soiide blauw van z'n
oogen...
Wanneer zy zat te lepelen, zoo'n Zondagmidfdhg,
haar advocaatje dan tuurde hij met zekere bezorgd
heid naar de hapjes, die Annie tot zich nam. Be
rekenend, hoeveel alcohol er op deze wijzfe wel dooi
haar verorberd 'zou worden...
Eens, op 'n avond- dat zif samen uit waren, ien
hij haar gevraagd haa „vat t wezen zou"... En zij,
gczellig-blonde, goedlachsche Annie, zich weer voor
zoo'n glaasje-advocaat gedeclareerd had, trok ijselijk-
ernstige vrijer een strak gezicht. Had hij haar fets
ingefluisterd... Van de ellende, die alcoholische dran
ken teweeg-brengen. En of 't nu niet veel beter was,
aLs zij een kop thee, een kwast, of zoo iets bestelde...
Even had zy geluisterd. Was in een lach geschoten.
Hij zag haar weldoorvoede, mollige schouders trillen.
Toen werd ze ernstig.
„Goed, bestei maar wat |e wilt" zei An.
Hij, aartssolide vryer, was er heeleraaui \an ont
daan.
De kcllncr, met fijn-getraind schaff ns instinct, snap-
l>cnd waar 't om ging, was e«n eindje zujI iu gedreu
teld...
An trommelde met haar blanke vingertjes ietwat-
ongeduldig op het tafelblad.
Vryer observeerde niet zondier angst, hoe er won
derlijk-warme kleur op haai- wangen kvhim. „As-Je
maar weet" kwam er plotseling van haar lippen, „dat
lk van die blikke-domenee-achtigheld niet gediend bén...
Dan mot-je maar een van het Heilsleger nemen...
En zij maakte serieuse aanstalten oin op te s appen.
Waarop hij had gesmeekt, gesoebat, gezegd, dat het
toch maar gekhcia was... Ze wist immera wel.. Zij
begreep toch wel.. En met heel veel moeite had hij,
aartssolide vrijer, gedaan gekregen, dien a\ond, dat zij
een „advocaatje na;n... Maar een gezellig avondje
was t, toen, niet geworden...
Op een middag kwamen, 't was ruim een jaar na
het gebeuren van deze belangrijke dingen en zij waren
samen wettiglijk-gctrou^d, hij, de echtgenoot en een
collega samen van het kantoor. Hij, de man, was nog
altijd denzelfden van yroeger. De brave, airtsso'.ide,
afgepaste. Met zyn goedige oogen; zijn kraakhelder
linnen, z'n smetteloos dasje, z'n bij modderweer om-
broekspijpen... M.Ar de ander... Die had óók
Voor eerste onderzoek naar oorzaak 'van JaatAvocd-
tumult....
O. 't is ditmaal geen tragedie uit het gebeuren van
de Rechtszaal, hier aangeduid...
Op een middagje Is dé zaak voor de Recht bak geko
men...
En zij waren eigenlijk allemaal weer verzoend.
De diep-beleedigde, ln een hoek gesmakte nref was
eerste ge.uige charge. Mia i^iij deed, ik boelislaaf
't ter eere van den man. al zijn best om den bekte «g-
de (dio er met e.-n geldboete of kwam; te verlich'cfx.
En de goedlachsche, gezellige, blonde mevrouw Aniue
was er ook.
Terug denkend aan dien zoo ongezellig- en sombcr-
vcrloojx-n asond, keek zij %wel wat „sip" nnnr raaa-
nie....
Maar de waamemexule voorzitter der Rechtbank was
een van de goedmoedig-jo^iale soort.
.Is hij nu wat verstandiger?" vroeg Z.E.A., knip-
oode werpend naar edclachtbaren buurman.
Blonde mevrouwtje Annie deed haar l>e$t om erg
boos te kijken... Merkte toen het verlegen s akkorig gedoe
van n-iast-hnur «taanden, wettigen echtgenoot
Barstte uil in een van haar geaoegelijke, nanste-
kelijke lachbuien... Zoodat ook <£e edelachtbare hee
ren moeite hadden „zich goed tc houden"...
Zulke leuke momentjes beleeft men ook wel ln de
Rechtzaal...
MAITRE CORBEAU.
een giimlaehje tot zijn beschikking. Maar dat had aller
lei nuances en schakeeringen. t Zag ©r anders uit
wanneer hij grijnsde tegen de chefs van de zaak, ©a
heel anders als hij vriendelijk wou doen tegen
diakenen... Of tegen de collegVs... Of tegen een aardig
vrouwtje... En nu had hij z'n theel-apart lachje...
„Zeg Moerhof" zei collega, „ik had je toch al-lang
eens willen zeggen... ZIc-je, waarde vr eud'en broe
der... Beste kerel... Ik houl -er niet van om onee.ilg
held te zaaien... Daarvan za! je wel o crtulgd wilton
zyn, hé?... Speciaal gehuwde inen.che.i iu goed© en
innige verhouding samm \e.een gd te zien,, 't .s me eeu
vreugde..."
De ander knikte. Begreep niet recht... Veelde zich
toch ietwat onbehagelijk.
„Kijk eens", zei collega, in wiens gromde oog?n
't glinsterde en vuurde bij het denken a .n gcedlachs-che
mollig-blonde Annie, vrouw van braaf-naiev-cn Moer
hof, „kijk eens, beste jongen, iij hebt een goeie, ver
standige, lieve, brave vrouw...'
De ander schrok op... Wat had collega met zijn
Annie te maken?.... Maar de man van den zeer-genuau-
ccerden .glimlach maakte sussend handgebaar,
„Luister even rustig naar mij" zei hij', en wie nu
goed en scherp oplette, kon, in zijn blik, observeeren
een soort van helsch vuurtje, maar daarvoor was zeer-
scherp-opmerken noodig..
„Luister even!" zei collega, .jy let dat niet zoo op
als ik. Jij bent net-precies als ik, hé?..... Wijl vertrou
wen de menschen. Omdat wij zelf eerlijk en op/echt
zynDal is de zaak. Maar, beste jongen, ik" ben
ouder. Ik wéét te-goed hoe zuiver, hoe roin, hoe on
besproken, hoe hóóg s.aand jouw vrouw is..."
De man van den glimlach wist best, hoe hij lang
zaam, iangzaam druppeltjes brandend-gift .iet loope.i
in de ziel van den nai'e.e... En de ander besefltj
heelemaal niet, dat 't hem diérom was te doen...
„W... Wat Ledoel-je nu toch eigenlijk?" vroeg Meer
hof, de man van goedlachsche, blonde Annie. „Wat
ik bedoel? Wat ik wiR.. Maar, beste kerel, dat is
toch duidelijk genoeg"...
Zij kwamen dicht bijl huis. Er moest nu gehandeld).
De stem van collega daalde. Hij Luisterde. Zoo ach
ter een handje...
De eiganaurdige-plooizam© glimlach veranderde weer
van soort....
Er kwam, onder 't praten, iets van diabolisch-genie
ten in.... En op het gelaat van den ander kwam, een
expressie van verbazing, van smart, van opwinding...
„Och wat!?,, riep luj uit.
„Ik zeg niks!" zei collega „heelemual-niks!.... Ik
raad ieȑnkfti en -alLeen in ie welbegrepen belang...
Voor de eer Van je huis!.... 't Is maar schijn, 't Beduidt
natuurlijk niets. Absoluut niets... lk wt-e. bes., dat
je vrouw... O, een hoLigo! Een superieure vrouw... Dc
vrouw van Caesar, amice! Niemand'kan meer perbiod
gevoelen voor iouw Annie dan ik... Maar tóch..."
Toen scheidden zij.
En 't grijnsde in de gelaatstrekken van collega, toen
hy zijns-weegs ging. Want hij wist, hij' begreep...
Dien Zondagavond' zaten zij weer in het café, waar
menschjts uit kleineren burgerstand hun koste-lijken
vrije-a. oncLcn plegen te pjissecren, uren achtoroun, zon
der vermaak of verstrooiing, slechts babbelend c-n uil-
slurpend hunne glans jet-, er kopjes. Toen had "do goed
lachsche blonde, gezellig-dikke Annie, het brave bur
gerdametje, weer geschaterd van jool, net vieazige kopje
achterover buigend en uitjoelend haar pret mei gorge
lende klankjes. Hij, db man, de wettigj, de legitieme,
had zitten kijken met nijdige, vurende, vinnige, grim
mige oogen. En het gift, hem door collega ui de z.ei
gedruppeld, had gewerkt... Hij, Moerhof, moest maar
eens leden op neet Van Dolen. Met z'n oolijke spotoogun.
Die altijd succes "had, bij de vrouwen"....
Hij, ae man, hadj terwijl 't in hem oego-n te beven,
haar, z'n vrouw, al eens ingefluisterd: „Zeg, houd-je
nou asjeblieft wat bedaard, ae?... De mcaisc.Len kijken
gewoon naar jel"
Waarop gevolgd was een nieuwe uitbarsting van
vroolijkheid der goedlachsche Annie....
En toen gebeurde 't dan.
Zij had al twee wijngrogjes gedronken.
De klok wees naar half twaalf. Hy, de man, had
al over huis-toe-gaan gesproken.
„Nog eventjes had zy gezegd.
Hy berustte. Tuurde woedend naar z'n al sinds een
half uur geleegd kwastglas,
„Zeg Am, meid", zei de neef van die spotoogen, legen
wicui collega van dun; Uriah, Heep-giiniladi had' ge
waarschuwd „zeg, nog een grogje?...
Instinctief keek ze mannie aan... En tegelijk poper-
de jn haar het verweer tegen zijn sclioolxneesxiriü
verzet... Was zy een kind?... Hmi-ie „te zeggen" o e.
haar?
„Och neen"... protesteerde zij, bang voor herrie...
Iets voelend aankomen, van onvrede...
„Vooruit 1" riep de neef van de spotoogen... „Aan
nemer'
„Geen dfuppei meer!" rLp» do wettige man uit,
z'n hand spreidend over Auuie's glas, „geen drup-
peil...."
En zyn wangen waren kryt, waren vaal, en iyk-
Meek.
In het café merkte men het geval op.
Dc neef zag kersrood van woede en gewonden tróts.
„Aannemer schreeuwde hy, „twee wijngrog]es eu
n biertje 1"
Maar de kalm-solkle, rustig-placide natuur van wet
tigen jnun barstte los... De blanke, bieeke kantoorhand:
beukte op dc tafel... Het schuim kwam op de dunne
lippen....
De menschen in 't café vlogen op...
„Geen druppel I" schreeuwde Moerhof. en tegelijk
greep hij neef ui de borst. „Geen druppk 1 scliroouvvde
ny nogmaals en smeet neef, met forsui-harts oehlelijke
oeweglng, in een hoek van de café-zaal... Tegelijk uit
brakend; in paroxisme van woede, auerlei s-ne-dwoor-
den....
De eigenaar kwam toeschieten. Annie was in tra
nen losgebarsten... Weggevlucht naar een ander deel
van de zaal... Gevolgd door do dames van het Zondag
avond-clubje, die schande spraken o er het gedrag v^n
haar man...
En een forsche hand van po!iLie-!>eambte snoerde
zich om den arm van speidebreker, die,... zonder dat
hij eigenlijk recht besefte wat er gobeurd was, uit het
café verwijderd werd... Gevoerd naar poli de-pos thuis..
Binnenlandsch Nieuws.
riHXSKSBEDAG TE ZAANDA3I.
De correspondent van hot H lbld. te Zaandam schyft:
Wie Donderdag, op den verjiardag van Prinses Ju-
liana, aan Zaandam een bezoek bracht, zal niet ge
dacht hebben, in een stad' to zijn waar dé soci al-demo-
era ton de 'meerderheid hebben in den Raad en wa-ir
aan het hoofd dor gemeente een soc.-dem. burgemeester
staat. Is dat nu rood ZaanJam?
Reeds vroeg in don morgen zag men de timmermans
knechten met vlaggestokken op wagens in alle richtingen
gacx., en hoe later het werd, hoe meer vlaggen, dé
meeste voorzien van den Oranjewimpel, werden uit
gestoken, dio vTooliJk wapperden in ae lucht. Vooral
m de hoofdstraten (de westzijde, Oostzljd -, Gedempe
Gracht en Stationstraat) vwoxl druk guvlagd. In do
Westzijde had zelfs leinand zijnZannerf met oranje-
en nationale vlaggen een feestelijk a.miSk-n gegevrm.
In de haven hadden e tneens de schepen en booten
de vlaggen in toj> guheschcn, zoodat ook daar de aan
blik reciit feestelijk was.
In het Westzijclerveid, waar de houtzagerijen s'aan,
die in staking zijn, w-nren op alle gebouwen vlaggen
geplaatst. Geen van de bij den Bonn .van Wcrkge.ers
aangesloten firma's maakte hierop een uitzondering.
Ook -'de kerken en scholen hadden het dundoek uit
gehangen.
Nu '"er van dc torens, <Ee het eigendom' der burger-
lyke gemeente zijn, krachtens een yesluit van het col
lege van Burgemeester cn Wethouders niet zou wor
den gevlagd, hadden dc kerkbesturen er dit op gevonden,
dat de vaderlandsche driekleur uit een hoog venster
boven du ingang der kerk werd gestoken, zoodat .nu
toch het kerkgebouw vlagde. Zoo had men het in do
Oostzijde en ook in de Westzijde gedaan.
Alles vlagde, alleen het gemeentehuis niet. Zelfs
vlagde voor een korte poos het huis van... dm burae-
meeyter .den heer K. ter Laan. Een vorige Oranjtf
klant 'haa heimelijk, onder bescherming van de 'duister
nis van den nacht, een vlag bevestigd 'aan het huis van
den burgemeester op de Gedempte Gracht. Zoo lra het
ontdekt werd, werd de vlag zoo spoedig mogelijk ver
wijderd
De verjaardag van Prinses 'Jullma is in Zaandam
met grooter opgewektheid gevierd dan ooit te voren.
De Christelijke Oranj e vereen lgi n g hield 's avonds een
een feest vergadering in de Gereformeerde K^rk aan dé
Stationsstraat.
„VOOR EER EN DEUGD"..
Te Eindhoven in een actie op touw gezet tegen
het dragen van laag aan dén bals uitgesneden dames-
blouses. Achter deze beweging staat dé vertenlgiiig „Voor
Eer en Deugd".
Ook op de bijzondere (klooster) school is den ouderen
kinderen verzocht, voorlaan geen z.g. halve koudjes
meer te dragen, daar dit strijdig wordt geacht met
de goede zeden.
EEN KRASSE BAAS
Men schrijft uit Barneveld als een bijzonderheid
dat de heer A. Bakker te Zandbrink deze wuek v«x>r
de 70e maal een jachtakte heeft on'.vangun. Van zijn
18e jaar af heeft deze 87-jarige grijsaani telken jare
het jachtvermaak beoefend, terwijl hij 'vóór het berei
ken van den 18-iarige® leeftyd reeds zijn vader in het
jachtveld vergezelde.
De heer Bakker is vermoedelijk de oudste jager in
ons land. Hdbld.
tiE\ ROKEN IbLEESCR.
Ingevolge beschikking van den. minisier -van poriog,
zal gedurende het tweede half jaar 1914 met de ver
strekking van bevroren Argentijnse!; rundvleesch ten
behoeve van de soldatenmenages van het leger zooveel
mogelijk 'in alle garnizoenen worden voortgegaan.
De door de commandeerende officieren van de korp
sen uitgebrachte rapporten omtrent de quaiiieit van
dit vleesch 'luiden over het algemeen zeer gunshg.
ltU. IV'
EEN NOODLOTTIGE AANRLJDINO.
Te Helder reed gisteravond de kerkorgelfabiikant
F. Vermeulen uit Weerd met zijn motorfiets :egen een
boerenkar. De heer Vermeulen werd op slag gedood.
SNEEUWSTORM.
PE'IjEiRBBURG, 30 April. Hedennacht woedde te
Petersburg en. omgeving een horigen sneeuwstonn. De
Newa is aanmerkelijk gewassen; de lagere deelen der
stad staan onder Water. De schade is belangrijk.
SMOKKELARIJ.
De „Koln. Ztg." verneem», dat de politie een omvang-
ryke smokkel partij van Jucifeos heeft on'dekt. De smok
kelaars brachten de lucifers bij Kaldenkirchen over dc
NederlandscW-Duitsche grens, met auto's, die ln den
nacht met groote snelheid dé grensstations passeerden,
zoodat zij met aangehouden konden worden. De ver
koop dier lucifers was zeer goed1 geregeld, en de geheeié
zaak gaf blijk van een goede organisatie. De politie nam
33000 "pekken gesmokkelde lucifers in beslag. Een chauf
feur en eenige personen die bij de smokkeia,ry betrok
ken waren, zijn in hechtenis genomen.
TREINROOF.
Een zonderling geval van treinroof wordt uit Man
chester gemeld. In de buurt van Manchester yveitf
dezer 'dagen in een der compartimenten van een nacht
trein naar Manchester ©en Portugees, Solomon Azen-
oot geheet en, bewusteloos gevonden.
De politie te Stockport, hel station waar dö ontdekking
werd gedaan, werd gewaarschuwd. Zij doorzocht den
geheel en .trein, maar vond niets. Alleen werd in hot
comportement van den Portugeeichen reiziger een flesch
gevonden, die een vreemde 'djank bleek te bevatten,
en die, naar de heer Azencot toen hij weer bjjkwam,
verklaarde niet aan hem toebehoorde.
Wat 'er eigenlijk met hem gebeurd i>, weet do heer
Azencot niet wel yeet hif. divt hfj in zijn slaapwa
gen werd overvallen en beroofd. Het merkwaardige aaar-
by is, dat de dief het belangrijke bedrag aan geld eu
juweelen, dat de Portugeescn© reiziger bij zien had',
onaangeroerd liet, maar alleen zich' meester maakte
van diens papieren, bestaande uit obligatien, overeen
komsten en concessiebewijzen voor een onderneming ln
Afrika, tot een waarde van 30.000 p. st.
Het feit dat de dief of dieven den heer Azencot,
het geld en de kostbaarheden Heten houden, geeft aan
deze zaak zeker wei- een geheimzinnige kleUr.
OBDAM.
Benoemd tot burgemeester der gemeente Obdam de
heer N. Dekker te Sprerdljk.
EEN VOORDEELIGE SCHOONMAAK.
Te Spanbroek ia. zoo melde de Ni d-, bij bet schoon
mak eu van den zolder bij de Weduwe V. gevonden
een waarde va® f 375 aan bankpapier onder bet dak.
