Jac. Met
P. SLUIS.
word gobo.. rot, dood-verklaard.
Dat alJoö wist Else bost 'n Hooi enkele ,maal hoor-
do zij, 's avond» heel laat, heftige ruzie in de
slaapkamer van haar ouders. Pa vloekte en raasde.
Sm set eer stoel, of zoo, omver. Ma jammerde er
doorheen. Maar vocht voor haar kinderen. Else had,
in opwelling van doodelijken angst de deur van.
haar kamertje gesloten. Maar zei hoorde ma schreeu
wen,... Van dat hij zich schamen moest. Een'man, tot
over de oore-n in de schuilden stekend, en die z'n
geld verbrast, wegsmijt, liever in liederlijkheid
opmaakt, dan te zorgen,, dat z'n kinderen er behoor
lijk uitzagen. Els® had geen, japon meer, waarin ze
zich kon vextoonen. En Jan liep met kapotte schoe
nen. Moe»t uren loopen omdat-ie geen geld had voor
reparatie van z'n flets. De leveranciers liepen de
deur plat. De man van de, belasting had al twee-
maal met beslag godredig'di. Zei, dat de ontvanger uit
medelijden met mevrouw nog geduld oefende. Voor
h aar-zei vo kon 't 'r niet schelen. Dat zij geen toon
baar stuk meer aan 't lijf hacij en wat ze nog aan
preciosa bezat had moeten wegbrengen, 't deerde
haar niet. Maar de kinderen!... Zijn zoon en zijn
volwassen dochter! Of hij daar dan geen schaamt©
voor gevoelde... Of ajle-s In hem dood was?...
Else hoorde elk woord. En, plotseling schreeuwde
tna, door het Hjidien van vela vele weiken in toe
stand van ontembareopwMinjlng, d1© geein angst meer
kent: „Maar dit zeg ik je, Wiillem... Dit eene zeg
ik je... Morgen den dag ga ik naar je compagnon,
die ook door je bedrogen wordt. I k zal De Wijs vra
gen, of bij dat alles weet... I k zal met hem over
leggen of de wet my niet macht geeft om tegenover
oen verkwister, een ellendeling, die z'n vaderplicht
niet kent, op te, treden... Ik zal...'''
Verder kwam ma niet. Een rouw gegil Jammerde
door het huis.
„Help, help! Jan! Else! HelpHij vermoordt
me.'... Help/!"
Zij had de deur van haar kamertje opengerukt
En Jan, haar broer, kwam naar beneden hollen, Jan's
oogen blikéemden van woede en hij had e»en stuk
ijzer in de vuist geklemd:,..
„Ik sla hem kapot!" riep de jongen, die zyn vader
haatte met fel af gT ij zen,
,„0m Gods wil, J<a,n. wees bedaard!" «meie!kt|e
Else, hem om dien hals valleed.
Met een ruwen ruk duwde hij z'n zuster achter
uit...
„Mot-Ie ma vermoorden?" riep Jan. Maar moedor
was al bij hen. Vloog 't kamertje van, Else binnen...
Wenkte Jan "weg, naar boven te gaan-.* De deurvan
EJse's slaapvertrekje werd gesloitep.
Fa was gekalmeerd. Do buren, hadden de politie
gealarmeerd. Een agent, schelde, schelde nog eens
ZIJ hoorden pa napr beneden gaap- De agent eiischte
toegang, wetend welk vlecech hij in de kuip had,
„niks geen praatjes. Of anders mot-ie maar met defn
inspecteur, op 't bero, verder redeneeren..."
Voor de buren, uit schaamte en wanhoop, had ma
den agent toen te woord' gestaan. Verzekerd, dat alles
weer in orde was... Heusc'h. Ze was wat nerveus ge
weest. Overal valt wol eens 'n woordje, he?...
De agent keek mevrouw medelijdend aan. Zooi da(n
maar verlakken. Pa bood' hem een borrel en een
sigaar aan. Maar de agent weigerde botweg. Ma en
Else sloten zich weer op. En hoorden pa ijsberen in
de slaapkamer... Die bedreiging met den compagnon
had hem na de eerste opwelling van razende woe
detoch wat ontnuchterd...
Die nacht was Else tot in allo bijzonderheden bij
gebleven. Ma had haar verteld, hoe de zaken ston
den. Ze waren allebei te opgewonden om te kunp,ep,
slapen. Fluisterend in baar gejaagde angststemming
had ma zoowat alle» verte,ld... Va,n dat oogenbliik af
wist Else dat ze de handen Tilt de mouw zou moe
ten steken. Ging zij eien betrekking zoeken...
En 't had nog een paar maanden geduurd... Toen
op een middag vond zij meneer De Wijs,
den compagnon vap pa, In de huiskamer zitten
En ma was er ook,, doodsbleek, schreiend, 't
telkens ui,t,aniklcen,d. Jap was,, naar z'n kamertje-ge
stuurd. En toen, Else binnenkwam, hoorde zij meneer
Do Wijs tegen ma zeggen„Als JU er niet waart,
Korteneo, en voor de kinderen fik bezweer je,
dat 'k den schoft in die, kast liet zetten!... Zonder
een seconde te weifelen-Hij had er al jaren geleiden
van moeten lusten... Maar..."
Zij wenkte hom, wijzend naar Else, die binnen
was gekomen.
Meneer De Wijs zweeg. En Else giing de kamer
weer uit. Pa was, dien dag. niet thuis gekomen- Nie
mand vroeg naar hem. 's Middags, toen ze aan tafel
zaten, zonder dat iemand een brok door de keel kon
krijgen... Ze elkaar zwijgend, verslagen, zaten aan, te
kijken... Wachtend, totdat de curator zou komen...
Die had gemeld, tegen zeven uur te zullen laten in
ventariseeren... Toen kwam de meid binnen. Zonder
te tikken aan de deur. Vtroeg, met schalde stern,
„hoe of 't met haar centen gesteld wap"...
Ma had iets gemompeld. Van dat alles fin orde
zou komen, immers...
„Ja, dat ken wel!" riep Cor, de zeer mondairoje
„assistente", „dat zal wel zoo wezep. Maar i k
verkies niet de dupe vap <fie historie te worden, ajs
u dat maar weet. Ik moet mijn geld hebben. Dan
had mepeer z'n kostelijke centen mdar moeten ha-
De lentewind rukte aap, da kale twijgen der boo-
meu. Het donkere water der Sein© vloeide onver
schillig verder.. Flikkerende lichtjes straalden vanaf
schepen en booten op het water. Voor hem schreed
in soutane de magere gestalte van een priester, die
nog laat een bezoek aan, een zieke of stervende
bracht. Iets in tien gang vap deizen man kwajm Gour-
gand bekenjd voor. Daar wendde da priester het hoofd
om, de luide schreden achter hem hadden hem zeker
bevreesd gemaakt.
In het helle licht ©ener lantaarn herkende Gour-
gand dadelijk het hem welbekende gezicht van Fou-
ché, den hertog van Otranto.
Een seconde bleef hij. als aan den, grond genageld
staan. Fouché verkleedt Wat voor een schelmen^tuk
ging die nu weer uitvoeren?
Gourgand bleef met opzet wat terug, om den an
der een voorsprong te latetn; dan volgde hij hem
langzaam op eenlgen afstand, zonder hem evenwel
ook maar een seconde uit het oog te verliezen.
Fouché liep vlug. Hij stuurde direct op de Tuille-
rieën aan. Gourganö kon nauwelijks eefc uitroep van
verbazing onderdrukken-
De hertog ging werkelijk 'den hof voor het slot
In, een zijdeur werd' geopend alsof de bezoeker al
reeds werd verwacht en, werd! weer snel en gëroaSch-
loos achter hem gesloten-
In de werkkamer van den konjpg brapdldé het
licht nog.
Fouché, de oude Jacobijn, die beladen was met
etn bloedschuld tegen, de Bourbons, de chef van de
geheime politie onder Napoleon, die wegens verraad
en intrigues was afgezet die werd bij den koning
ontboden in geheime aaildtëhtie„ ojm hem om raad te
vragen. Dan moest, het wel erg me,t de zaak d'er Bour
bons gesteld zijn,' wanneer zij bij, dezen man hulp
zochten.
Gourgand liep grimmig lachend den tuin van het
slot weer uit. Zijn sabel sloeg luid' op het steépen
plaveisel, zyn sporen rinkelden, De wacht trad naar
buiten ©n salueerde^
HOOFDSTUK 7.
Lodewljk XVIII wist heel goedi hoe gehaat Fouché
om zyn verleden by de leden zyner, familie was, maar
niemand in heel Partijs kon hem zoo goed uitslag
geven over den, werkelijker» roestapd als juist Fou
ché, die overal zijn neus in stak en, spionnen en ver
trouwden in alle partyep bezat en zaeh er niet voor
schaamde, om zyn beste vrlendejn, te verraden, wan
neer hij zelf daar nut uit trekken kon|.
In zijn verschrikkelijke onzekerheid' hoopte de ko
ning, uit Fouché los te krijgen op wietn, hij nog vaat
kon vertrouwen, en op wt&n, niet
waren, lnplaats ven ze aan wijntje en Trljntjei te
besteden...'"
Cor was ©en belezen,, ontwikkelde Juffer. En de
wanhoopswenken van ma, dlte haar naar Jan en Else
telkens wees, bleven zonder uitwerking...
„Afijn, a'-s de curator komt, zullen we dan wel
eens nader zien," besliste Cor...
Diep hadden ze toen, met hun, drieën.ge
voeld de vernedering. Nog d.enzeJfden avond vertrok
Cor, na ampei niet den curator geconfereerd te heb
ben. Hij,, de advokaat, wap tegenover ma van ijskou
de hoffeiykheid, vermoedend dat zy toch wel com
plice zou zü'n van d'r maji. Jan en Else merkte hy
tenauwerpood op. Een week later waren zij verhuisd
naar het kleine woninkje, fin de stille, styve burger-
mansbuurt
En in het begin scheen pa een „schok" gekregen
te hebben, die hem tot bezinning bracht. Er hadden
stormachtige scènes met compagnon plaat» gehad',
tü'dens de liquidatie. Pa kom 'zich na zijm faillis
sement en ruchtbaar worden van allerlei' bijzonder
heden -niet meer in z'n gewone elegante, eerste-
rangs-café's vertoonen.
Hij had ergens een betrekklinkje gekregen. Een
van de oude fuif-vrinden, had zich over hem ontfermd.
De fuif vrind zelf was schatrijk en had ergens veel
aandeden zitten, 't Was hom gelukt, memoer Meer-
mans op het kantoor te krijgen. Tegen oen, salarisje
van twaalf honderd guldon. Van 's morgens tien
tot 's middags vyf. De ex-oompag,n.on had hem ge
dreigd, met toch nog aangifte te zullen doen van de
gepbegde frauduleus© handelingen; toch nog plan
ze te zullen Indienen als-Ie zich n,iet voorbeeldig ge
droeg... Dat ha,d geholpen, In 't begin althans
Pa zocht voor zy n borreltjes gelegenheden van
den derden en vierden, rajng op. Verspreidde nu lucht
van- slechten, jenever om zich heen. Was schuwig ge
worden. At thuis in z'n eentje.' Ging dan liggen sla-
pen... Zocht dan de nieuwei kennissen, op, die hiji had
gevonden. Meneeren met ruwe, grove manieren en
weerzinwekkende tronies. Maar hij werkte. En zelfs
was 't soms, of er een sprankje van de oude levens
lust ophotte. Zoodat ma die er agentuurtjes by
had gekregen, em daarmee percentjes maakte.. soms
zat te piekeren... Zij. kenide hem zoo door en door.
Ze wist, wa.t dat glinsteren fin z'n oogen bediuididJe...
En soms klemde een, nieuw© angst o,m haar hart
Ze had geen bepaalde, aapwyzing, Ze loefden als
vreemden naast elkander voort, pa en ma. Ze
voelde, dat er weer ieits ging drelge|p, dreigen
....Dien ochtend zat Els'e dan bij het loket, waar
telkens tegen geklopt word, Le tellen, op de sóhrijfnia-
cbi'ne te tikkelen; dan weer kwitanties te betalen...
'Zij had zich nu tocih weten te voegen naar het. inspan
nende, zenuwsloopendle werk van telkens gestoord wor
den en dan weer te moelein hervatten... Uren en uren
achtereen... Dag in dag uit... Toen de jongen, die, in
de gang van kantoor, menschen te-woord had te s aan
en den weg te wijzen, binnen kwam.
„Daar is uwe moeder, juffrouw Meerman. Of ze
u direct even zou kunnen spreken",...
Else schrok er zóó 'hevig van, dat het geld, dat zo
juist zou uitbetalen uit haar hand gleed en op die
parketvloer rinkelde. De jongen hielp de guldens en
kwartjes oprapen...
„Vraag of juffrouw Leenders me even koint aflossen,
Her'.
Het duurde wel een kwartier. Toen kwam Lucy
Leenders, met nijdig gezicht. Boos over 't gestoord
worden.
„Als 't maar niet lang duurt", zei zc, „je wee',
meneer wil 't eigenlijk niet hebben".
Maar Else was al weg. Daar stond ma, in het
spreekkamertje. Met wijd-open gesperde oogen. Met wiüe
wangen.. Zij viel Else om den nais en snikte 't uit,
met wild gejammer...
Het meisje moest een stoel grijpen van schrik...
Wat er dan was? Met Jan iets?... Met... Was...-.
Pa?....
„Zegt u 't dan! Zegt u 't danl" zei Else, denkend'
n Lucy Leenders, die in staat was om bij' meneer
haar beklag te doen...
Ma vertelde. 'Het ijselijke. Van pa... Hoe zij jvel
vermoed had, dat er weer iets op til was... Hij had
gestolen. Bij de tweehonderd gulden. Gespeeld, met
z'n nieuwe kornuiten uit de kroegen... Hij liep ,met
een revolver op zak. Als dat er morgen ochtend tien
uur bij kas opnemen niet was, dan zouden ze hem
dadelijk pakken... Dan zou natuurlijk De Wijs ook
met z'n oude grieven, met zijn pjainte komen... jpa
zou zich doodschieten. Dat was zoo erg niet... Be
halve dat ze heelemaaJ straatarm waren... Madr de
schande. Jan zou voor Indië kunnen tcekenen. En
zij, Eise... Meneer zou d'r wegjagen...
„Ik kan met meer", jammerde arme ma. .„jelui
moeten 't mij yergeven, maar dat doorsta 'k niet..
Dan liever.... Ik heb de kracht niet om naar Utrecht
naar tante Jans, te gaan. Die zou 't natuurlijk fin
zoo'n geval wel geven... Voorden naam van de fa
milie. Maar er is' geen tijd te verliezen, 't Is le laat.
Pa had zelf niet over een kas te zeggen. Hij heeft oen
collega bestolen... Dat is nog 't allerergste... 0, Else,
lieveling, als je je moeder niet terugziet..."
Toen had ?e ma getroost.
Gezegd, dat er misschien nog iets aan te doen was...
Ze wist misschien raad... Ze sprak zonder zelve notie
te hebben van hetgeen ze zei...
De jongen klopte.
„Of juffrouw Meerman asjeblieft wou komen. De
andere juffrouw moest dringend naar 'r eigen afdee-
iing....
ZIJ beduidde ma nu heen te gaan... Kalm te blijven...
Om vier uur kwam ze thuis... Ze zou zien...
Lucy was woedend. Verklaarde direct naar den pa
troon Ie zullen gaan. Dit was gom manier van doeu...
Else suste Ihaar. Maakte excuses... Beloofde een doos
lekkere pralines, te zullen meebrengen voor haar mo ilo..
Ging, als in droomtoestand, weer bij het loket zitten.
Wisselde geld, teekende kwitanties of tikkelde dan weer
op de schrijfmachine.
't Was of een andere dan zij zelve 't deed... 't Dacht
niet meer in haar afgetobde hoofd...
Werktuigelijk graaiden, tast'en haar kille, sidderende,
handen dien middag telkens in hot geldkistje.. Telkens
en telkens weer....
Toen zij 's middags te vier uro thuiskwam, reikte
zij moeder een pakje bankpapier 'over... Meer dun
tweehonderd gulden... Die tante Jans, te Utrecht, wel
zou vergoeden...
In de kamer der advokaten werd, een maand of
zes later, „geboomd" over hot geval van dat meisje
van „goede familie'" 'die op .haar kantoor vrij ernsligen
diefstal had' gepleegd! en tegen wie 'hot 0. M. een jaar
had geëischt.
„Glpwijk is weer bar geweest", zei een dor hee-
ren, z'n toga uittrekkend, „een t.b.c.-klantje, die me!
den dood in haar schoenen loopt. Zij heeft gestolen
voor dien handsvot van een vader. Dat is toch duide
lijk genoeg gebleken".
„Nonsenszei sceptischer ^aangelegde collega, min
der week van aard, oen sigaar aanstek and', „nonsons!...
Dat nest bij 'die Meorman's hoeft nooil gedeugd. Ze
hebben eerst, met d'r allen, den compagnon, Kees
de Wijs, half-uitgekleed. Mevrouw wis!, met d'r tranen
de heele wereld te vermurwen. En die juffrouw Else,
met haar bleeke, geziohlje en haar treurige oogm...
Och. kerel, klets toch met! Jij bent nog een groen
tje I"
„Je overdrijft, Van Marum" zei een collega, .die
't een en ander hadgehoord van den curator in het
faillissement der Meorman's, indertijd!, i,die vent is een
schurk in folio, volmaakt accoord. Maar de moeder,
en dat meisje, die van morgen heeft terecht gestaan...
„Jelui kletst allemaal I" riep de sceptisch-onaandoen-
Iijke mr. Nicolaas van Marum uit, „jelui bent ook
al slachtoffers van die weeë, nare, sentimenteel© ideeën
van tegenwoordig... Glaswijk te-bar geweest? Meneeren,
als ik officier was, '1c had op z'n minst anderhalf jaar
tegen die deern gevorderd...
Op z'n minst, hoo-ren jelui wel!?"
En mr. Van Marum, die zich door z'n eigen woorden
in ietwat-warme stemming had gebracht, draaidle niet
zonder welbehagen de punten van zijn blonden, sier
lijken knevel op en stapte de p.raktizijns-kumer uit,
overtuigd, 'dat hij, van af de collega's, den besten
„kijk" had op menschen en toestanden...
MAITRE CORBEAU.
VOGEL-EN PLUIMVEEVOEDER
s
Verkrijgbaar bi? JOH. W. GO VERS, Molenstraat.
CARROSSERIEFABRIKANT. ALKMAAR.
Vertegenwoordiger der beroemde
exv ©$ev\atvdi-j)\\x\omoV\e\exv.
Levert aU© soorten, Carrosserieën, desgewen&clit op
elk verlangd Chassis.
Een gebruikte PROEFWAGEN billijk tQ koöp.
TELEFOON 572.
110 JAAR
GARANTIE
KUNSTSPEL en ELECTR: PIANO'S. VLEUGELS is HET ADRES
0^-KESSELS'KON.FABRIEK. TILBURG
VRAAGT CATALOGUS - OOK TERMIJNBETALING
Binnenlandsch Nieuws.
Reedis voor ejeni'ge weken haid de koning- een on-
geteekenjd schrijven ontvangen, dat hem op do hoog
te stelde van Napoleon,'s plan om Eliba te verlaten.
Maar Lodewyk had het voor een opgeschroefd be
richt gehouden en bekommerde er zich niet verder
om.
Het was reiedsi by.n,a middernacht, toenj Fouché doof
den diieniaar des konlngsi b&geileid de werkkamer van-
den monarch betrad-
Lodewijk zag er oud! en vervallen uit. De slape-
looze nachten en onrustige met werk overladen klk-
gen, kon zijn lichaam onmogelijk verduren.
,Jk heb u laten komen hertog, om uw raad; jin
te winnen", zeide de koning. Hij beantwoordde Fou-
ch'é's diepe buiging slechts door een klein hoofdknikje.
Iets in hém verzette zich tegen dezen man; maar hij
meende in zijn tegenwoordige positie zich tegen diiien
persoonlijken afkeer te moeten verzetten.
Fouché boog nog eenmaal. „Het vertrouwen dal
uwe majesteit in mij stelt, vereert mij zeer", ant
woordde hij met plechtigen ernst. „Ik "wens oh te wel,
dat uwe majesteit naar mijn waarschuwing van een
maand geleden had geluisterd."
„Zoo, kwam die van u?" De koning keek' met een
doordringenden blik maar Foucjié's glimlachend gelaal.
„In elk geval kwam zij van iemand, die hooi goedr
wist' ..wat hij schreef', antwoordde die hertogontwij
kend.
„Wie kan dat evenwel geloaven", riep die koning
heftig. „Napoleon was nog nauwelijks weg. De vijan
delijke legers slaan nog strijdvaardig aan onze gr on
zen, op het congres in Wöenen zijn alle vertegenwoor
digers -der mogendhiedten nog verzameld. Wanneer zulke
dolkoene Idééën hem na vier of vijf jaar in den zin
gekomen waren, wanneer hij gezien liad, dat men
hem 'in Frankrijk miste, maar nu
„_H~et -is juist het onverwachte van .dezen: plotse-
Iingên aanval, het schijnbaar onmogelijke wat'hem
helpen zal. Napoleon handelt niet naar den gewonen
aard van gewone menschen. Deze geniestreek za1 over
bluffen en voor alles vrees inboezemen en het geloof
verwekken, dat Napoleon over groote hulpbronnen be
schikt. Ik herhaaldat Napoleon door te handelen, zooais
hij deed, groote kans hoeft om te slagen."
„Zou .het hem werkelijk gelukken?"
De koning wierp den deken, die zijn knieën bedekte,
weg. Hij wilde opspringen, maar steunend zonk JüJ
in zij'n stoel terug.'
„Uwe majesteit staat mij toe, dat ik openhartig
spreek?"
De koning knikte toestemmend met het hoofd.
„Nu dan; Bonaparte speelt een mooi' spel, voor
drievierden heeft hij hot bereids gewonnen, alleen door
het feit van zijn aanval. Uwe majestei' vergist zich
in de situatie of wei mger de personen die uw©
KIV1TSEIEREN.
Men schrijft uil Friesland! aan het, N. v d. D.:
Het is over het algemeen een, goed klavi'tseiierem-
jaar geweest. Het getal kieviten en, dat der gevon
den eieren in de provincie was belangrijk grooter
dan \orige jaren.
Naar schatting zfln, in, deze provincie 200,000 tot
210.000 eieren, gevonden,, wat, tegen een gemiddel
den prijs van 16 cent per stuk, een bedrag maakt
van 30 32 duizend- gul dien aan, zuiver arbeidsloon,
ongereken-d npg het groot aantal eieren vaa griet, tjirl
snip, kemphaan enz., welke nir;t zoo bepaald gezocht,
doch in het voorbygaaa medegenomen worden.
Niet meer dan een derd© van den, voorraad bleef
in het land, hetoverlge werd' naar het buitenland ver
zonden en ter markt gebracht, v-oornameiyk naar Enr
geland, Fron[kryk en, Beilgi,ë.
majesteit omgeven vergissen zich daarin Ieelijk. De
hertog van Blakas kent Frankrijk niet. Vanwaar zo-u
hij het ook kennen? Hij1 leeft'steeds in het buiienland
en <le koningsgezi nden willen den waren toestand' met
kennen. Zij hebben uwe majesteit voorgepreekt. dat
de revolutie geëindigd1 is. Zij niet geëindigdI Bona
parte heeft haar slechts doen inslapen. Nu is zij >veer
tot [het leven ontwaakt, w>o energiek, zoo krachtig
als ooit te voren. Napolco-n zal genoeg te doèn heb
ben om ihaar te onderdrukken. Uwe majesteit gelooft,
dat Napoleon het meest te vreezen is? Nean d,
revolutie is het gevaarlijkst hij-, Napoleon, is daar
van slechts het instrument."
De koning trommelde ongeduldig met de vingers
op 'de armleuning van zijn stoel. ,,Ik begrijp jniet
wat u wilL", zeide hij geprikkeld. „Sedert veertien jaar
heeft de revolutie geen teeken van I-even méér gégé-
ven. Er was dus niet de minste beden voor om nog
aan haar levenskracht te gelooven. Ik heb als' ..een
ware koning, als een rader het land geregeerd. Ik
heh mijn daden en handelingen rijpelijk overwogen, ik
ze verantwoorden. Maar niet daarover wüdè ik
u spieken, maar of u gelooft, dat er een middel
un Napoleon 't onmogelijk te maken Frankrijk te
betreden?"
„Neep,, Sire."
„Dg natte haat hem,'" "b nu lachte de koning: op.
„De haat sluit de vrees niett uilt en doet heel zel
den den moedi stijgen. Bonaparte heeft steeds njog
talrijke aanhangers onider het volk."
„En, het leger?"
„Is voor Napoleon, slechts voor hem. Overal
waar Napoleon zich vertoont, zal heit tot hem over
gaan. Men, kap slechts later pnobeeren met behulp
van vreemde troep-en,
„Door de vreemdeliin|gem,? Dat; is hard."
De koning liet het hoofd zinken,
„De invloed1 van Napoleon, zal zioh als een elec-
trische stroom uitbreiden," ging Fouché voort, „elke
dag zal hij nieuwe en groot© vorderingen maken. De
marsch van. dezen, map gaat zoo bliksemsnel, dat niets
hem weerhouden kan*"
„Heb ik niemand in, het leger, op wien ik mij
kan verlaten?. Wat dunkt u van Berthlef, Maosepa
en Ney?"
„Ik zou geen enkele vertrouwen."
„Wat ook niet de hertog van de Moskwa?"
„Die het allerminst-"
„Hy kwam vandaag nog, om mij zyn diensten aan
te bieden."
„Die is te veel gewend om Napoleon te gehoor
zamen, dat zoodra Napoleon hepi een direct bevel
zendt, doet Ney blindelfing» wat de groote generaal
van hem verlangt."
„Wat zoudt u zelf doen, hertog, wanneer ik wer-
De h-oogste prijs der kievitseieren was In het bo-
gin van het seizoen, inv, het laatst van Maart, nl.
f 2.60 per stuk. De laagste prijs was 8 k 10 cent,
Donderdag Jl.
NOGAL KRAS.
Dat een mevrouw het met hare dienstbod© niet kan
v-inden en dat, Üe laatst© niet altijd sympathiseert
met de eerste, i-s nlete bui-ten-gewoons, doch dat dit
de oorzaak is, dat een mevrouw te Dordrecht in 4
Jaren tijd»... 43 dienstboden „.versleten heeft" is,
zegt de Dordit Ct. terecht, nogal kras.
MOORDAANSLAG.
Gistermiddag half twee is een moordaanslag ge*-
plee-gd op de 21-Jariige modisje Lena de Zeeuw, In
wonende bij den heer De Boer in die- Goiuvemustraat
20b, te Rotterdam. D© aanslag werd vermoedelijk ge
pleegd door een, getrouwd map te Klaaswaal. Deze
had een liefdesbetrekking aangeknoopt met mc-J.
De Z., die toen zy vernami dat hy getrouwd was
hem niet meer wilde ontvangen. Gdstermiddag b©-
gaf hy zleh naar de woning van inej. De Z., en
ging, daar de deur open ston,d. dé woning binnen. De
dader haalde een revolver tq voorschyn en loste
twee schoten, op mej. De Z., die zoowel ln do borat
als in den rug ernstig werd gewond- De man ging
op de vlucht.
DAT WAS VERSCHRIKKELIJK LEKDIJK.
Te Waalwijk heeft zich kort geleden hel geval voor
gedaan, dat een jongen om een boek van de R.-K.
Leesinrichting een exemplaar van de N.R.Ct. als om
slag deed. De jongen kon geen boeken meer ter lezing
krijgen. N.R.Ct.
I-TK-QU AESTTE.
De kantonrechter mr. Boudewijnse deed gisteren uit
spraak in de zaak van den geneesheer-directeur van
de stichting Bloemendaal ondor Loosdinnen, die te
recht stond wegens het niet doen ijken van maten en
gewichten, gebezigd in de tot he! gesticht behoorendè
winkelnering ten behoeve der beambten dier Inrichting
en hun gezinnen.
Beklaagde werd veroordeeld) tot een geldboete ran
50 'cents.
Het vonn'is overwoog, wat do bff d'eze zaak betrok
ken prineipieele quaesti© aangaat, dat hef niet lei- zake
doet of de plaats waar de gewichten gebezigd worden
niet toegankelijk is voor het publiek of dat die plaa's
niet zou zijn een winkel In den zin der wei, nu do
aflevenTjg ran de waren geschiedt aan de beambten
van de stichting en de leden van hun gezin, dus niet
ten 'behoeve van de stichting zelve.
Doo-r een en ander wordt aan hot hicrhedoelde ma
gazijn 't ka rolder van plaats van aflevering .van wéren
niet ontnomen, evenmin als door het feit dat do stich
ting geen winst beoogt.
Reclames.
Velen hebben een nieraandoening,
doch welen hef niet.
Velen hebben een nieraandoenlng, "d-och wetan het
niet. omdat deze dikwijls zoo sluipend zich eerder
ontwikkelt. Uiteriyk eehynt de patiënt een goede ge
zondheid te genieten,, behalve drt hij nu en dan last
heeft van rugphn en een, zwaar, dof gevoel. Doch
reeds spoedig en. p'lotseHmig kan, bJj er last van. heb
ben, dait scherpen, plj-n.en door zt1n; lendenen cm mg
trekken, het "water kan, bew-olUkit ziijin en -neerslag ach
terlaten, soms heeft hij voortdurend aandrang tót
urinelooztng, het kam ook. zijn dart d'e lootftag inorxl,lijk
en pijniyk geschiedt, Voorts kuaimen; zyn ledematen
opzwellen door water (waterzucht), het hartschy-nt
aangedaan, de haad©u en voeten, zij-n rt 1/1 enig, hij kan
last krygen van, rheumat,iek of Jicht.
Het Is npodïg in te grijpen, vco-rdtait, uw nlere/n ern
stig ontstoken, worden.. Een goede -kuur -met F-oeteris
Rugpijn Nieren Pillen dient de ontsteking en over
werktheid der nieren, op te heften, en de natuurlijke
werking der nieren en blaas te herstellen. Dit ge
neesmiddel werkt spoedig en, rechtstreeks op de nie
ren en herstelt haar goede weTkdmg, waardoor het
bloed volkomen, gezuiverd; wordt, tengevolge wuar-
an de oorzaak van uw lijden, wordt weggenomen.
Te Schapen verkrijgbaar bji J.
Rotgans, Molenstraat 0 14. Toe-
zonding geschiedt franco na ont
vangst van postwissol a f 1.75 voor
één, of f 10.— voor zes doozen.
Eischt de echte Foster's Rug-
in Nieren Pillen, weigert elke
die niet voorzien is van
two' nevenstaand handelsmerk.
koiyk gedwongen, hen het lapd t© verlaten?"
„Ik zal pogen om Napoleon, weer te naderen. Zijn,
val is aUeea ee-n kwestie vap tjjdL Dan zal ik. mijn,
best doen, om het konjngselhap voor Frankrijk te
bewaren, al mag het mij nu niet gelukken voor Uwe
Majesteit de kroon te bewaren,-
„Dat klinkt niet zeer hoopvol," zeilde de kon,lnig
duister.
Maar het is niet a(n;ders, Wy moeten doen wat
wy maar ©enigszins kunnen. De graaf van Arboi-s gaat
naar het leger. De hertog vap Angoulême zjaj met
onze troepen onder generaal Brager Napoleon; tege
moet trekken."
Hy brak af. Zijn kamerdienaar trad haastig met
een verschrikt gezicht hippen. „Wat 13 er?"
„.Een estafette bracht dit voor Uwe Majesteit."
De kon,ing nam het schryven aan. Met bevende
handen vouwde hy het -blad -open.
„Plet garnizoen vap GrepoWle heeft gecapituleerd."
Zy'n stem klonk vreemd en, 1/uid in de groote, stille
kamer. „Brager is met al zujn. troepen naar Napoleon
overgegaan. De hertog vap Angoulême moest vluch
ten. Napoleon marcheert direot op Lyon af."
I>e koning vouwde het papier weer same(n.. Met
een leegen blik keek hy Fouché een| tijdlang strak in
het gelaat, dan maakte hy, eep, handbeweging (laf de
bezoeker kop vertrekken.
Fouché wikkelde zi-cih buiten va|St ih zijn zwarte
soutane. Hy wreef srfch de hand-ep.
De ongeluksboden volgden slag op slag.
Napoleon trok ongehinderd Lyon binnen. Hy ge
droeg zich daar als de keizer, hield revues, gaf au
diënties, verbood koninklijke orders. De Boux-bonsche
witte vl-ag werd overal dioor -de keizerlijke driekleur
vervangen. De troepen, dit© Loidlewyk XVIII hem tege
moet zopd, zo-nd Napoleon eenvoudig- zyn bevelen
toe en zonder een woord! vap tegenspraak zelfs ge
hoorzaamd© men hem. Hoe meer troepen er op hem
werden afgezonden, hoe grooter werd daardoor Nar
poleon's macht.
Trots alles wilde Lodewljk het in Parijs uithou
den. De graaf van Artois, zelfs de moedige hertog
vap Berry rieden tot d'e vlucht, daar ook hot re-
serveleger in het Zuidlen dier stad niet. te vertrou
wen was. Daar kwam het bericht dat ook maarschalk
Ney met zyn gezamenlijke» troepen tot Napoleon was
overgegaam
Dat was te veel. Des kopfings laatste hoop werd
daardoor vernietigd. Napoleon marcheerde direct op
Parijs toe. Gevangenschap of vlucht scheen nu het
eeaige wat er voor de koniukiyke fapiille overbleef.
Wordt vervolgd.