Schager Courant.
TWEEDE BLAD.
Finantiëel Overzicht.
Schetsen uit de Rechtzaal.
De Adjudant des Keizers.
ZATERDAG 23 MEI 1914.
57sle Jaargang No. 5382.
Dam-Rubriek.
UIT DE PARTIJ.
Onderstaand is uit een partij, gespééld te Amster
dam, in den wedstrijd om het kampioenschap in de
2de klasse, uitgeschreven door den Nederlandscnen
Dambond, tusschen de vereenigingen „Vcreenigd Am-
stcrdamsch Damgenootschap" te Amsterdam en ^Con
stant" te Rotterdam.
Zwart: de heer A. VISSER* - Amsterdam.
Zwart
wil.
Wit: de heer D'. DE 'WAARD, Rotterdam.
Stand zwart, 13 schijven op: 3. 5, 8 11 tot 16,
18, 22, 23 en 29.
Stand wit, 13 schijven op: 27, 31, 32 34, 36, 38.
40, 41 42, 43, 13, 18 en 49.
Dc laatste zet van wit is hier 37—32; waarop zwart
in dc gelegenheid is een damzet te doen. De heer
Visser zug waarschijnlijk dat dezen nadeel zou bren
gen en speelde 11—17.
Als zwart de damzet uitgevoerd had, zou de partij als
volgt zijn verloopen:
1. Wit: 37-32. Zwart: 23-28.
2. 32 23. 22-28.
3. 23:32. 13-19.
4. 34:23. 19:40.
5. 27-21. 16 27.
C. 31 2. 3- 8 gedw.
7. 2 10. 5 14.
8. ,x 40-34.
j\Tu wordt de zwarte dam altijd gevangen en heeft wit
een schijf gewonnen.
EEN WINNENDE SLAGZET
werd in onder,1«taanden stand uitgevoerd door den heer
Lindemans, lid van de damvereeniging „Constant" te
Rotterdam. (Als eerstaankomendc in de 2de klasse,
•verd bovengenoemde heer tol 1ste klasse gepromoveerd).
Zwart.
Vit: de heer J. LINDEMANS.
Stand zwart, 16 schijven op: 3, 4, 6, 8, 9, 12 tot
19 23, 24 en 36.
Stand wit, 10 schijven ,op: 25, 27, 28. 32, 33, 34,
30 «ot 40, -12, 43, 45, 48 en 49.
Zwart speeldle .als laatste z.et 11—17, waa'op wit
als volgt antwooixidie:
1. Wit: 34-29. Zwart: 23:34.
2. 40:20. 15:24,
3.
4.
5.
0.
7.
8.
27-22.
32:21.
37-31.
42:11.
28-23.
T3 11.
18 27.
10 27.
20 37.
6 17.
19 28.
De liausse-beweging die in het begin der vorige
week op de Amerikaansche markt hare intrede deed,
heeft sedert meer vorderingen gemaakt- Ongetwij
feld begint men den toestand aan, de overzJJdü van
den Oceaan beter In, te zien en voor een groot deel
is die betere stemming toe te schrijven aan de mee
ning dat het Mexicaanscho conflict vermoedeiyki eene
bevredlewnd» oplossing zal vhidefa. Hoe of nu de
Mexteaan/sche zaken geregeld sullen worden, daarom
trent tast men in bet dutster, doch <te meantng wint
al meer en meer veld, dat president Huerta het hazen
pad zal moeten kiezen, Hoewel de berichte» die om
trent de Mextatische aangelegenheden geseind wor
den, niet alle betrouwbaar zijn. is het toch een feilt
dat Tampico door de opstandelingen is ingenomen
en dat hun pLan. om naar de hoofdstad. Mexico, op
te trekken, evenzeer waarschijnlijk moet worden ge
acht. Huerta schijnt er zich wel mede vertrouwd te
maken, dat hij zijn Invloed verliest en zou hij de
Mexicaan scha gedelegeerden gemachtigd hebben, zijn
ontslag aan te bieden. Aan de verdwijning van Huerta
van, het stae.tstooneel wordt nu veel waarde gehecht,
daar een a»diere generaal. hetzij een Carranza of een
VI) la, meer op den steun der Vereenigde 8taten, ziatf
kunnen rekenen en daarmee ls al voel gewonmjon. Er
is dus wel ecnlge aanleiding om eonei opgewektere
stemming op dte Amerikaansche markt te voorschijn
te doen roepen.
Wat nu de economische toestand in de Vereenigde,
Staten betreft, daarop valt nog niet te roemen, maar
zooals men meer ziet begint men, wanneer een don
kere wolk voorbijdrijft, den toestand dikwijls al veel
beter te beoordeelen da,n thans in werkelijkheid het
geval ls. Zoo wordt al bericht dat de toestand in
de injdustriëelo oentra er veel hoopvoller begint uit
te zien, terwijl toch die vermindering in het aantal
onuitgevoerde orders bij de Ste»ltrust en berichten
van prijsverlagingen van sommige artikelen er eer
der op wijzen,, dat voor hands van die ommekeer
nog niet veel te bespeuren valt. Een factor ka» be
slist, ten goede werken en dat is de aanstaande oogst,
welke volgens het Jongste oogstverslag veelbelovend
zal zijn. De spoorwegen zulle» daarvan kunnen pro-
fiteeron door me,er der vervoer va» granen,, terwijl
ook de induetriëel© ondernemingen den gunstige», te
rugslag daarvan zullen kunnen ondervinden met na
me die ondernemingen welke zich toeleggen op het
vervaardigen va» La» d'bouiw wer k t u ige n, zooals de Ru
ïne ly Company.
Van spoorwegwaarden waren obligatiën per 2002
nog steeds aan schommelingen, onderhevig; nu eens
waren' ze minder geanimeerd, omdat het heet dat ook
deze obligatlehouiders verpllcbt zullen worden tot
eene bij storting om in de kapitaalbehoeften dor maat
schappij te voorzien; don, waren ze weer wat be
ter van toon op het bericht dat een deel der lijnen
verkocht zal worden, aan de Atchilson Topelcn Santa
Fó spoorwegmaatschappij. Uit de koopsom zou dan
een groot, deel der bonoodigide bedragen gevonden
kunnen worden.
Aandeelen Miissouri waren goed gevraagd met het
oog op de to verwachten oogst; deze maatschappij
zou daar belangrijk van kunnen profiteeren daar et»
groot deel der lijnen door landbouwstreken loopt.
Ook de waarde» der Missourl Paolfiie verbeterden,
omdat aan de houders der notes gevraagd wordit toe
te stemmen In een© verlenging va» een, Jaar; op
deze wijze zal een receiverschap vermeden) kunnen
worden.
Verder waneni aandeelen, Mexico» National gunsti
ger gestemd met het oog op een© betere beoordel
ing der Mexicoansche zaken.
Van industriëele waarde» waren Amals niet zoo
gewild; uit het Jaarverslag blijkt dat de Amalgama-
tod Gapper Cy dit jaar n,og iets to kort kwam om
het dividend va» 6% te betalen,; dit tekort moe<st
uit vorige surplusseu bestreden worden. Bij eene
verbetering der koperprljzen laat het zich echter wol
aanzien dat deze maatschappij zal kunjne» voortgaan
met het dividend op dezen vopt uit te koeren.
Veel meer geanimeerd wias de tendqnz voor Steels,
uit de Pitfsburgsche districten verluidde het dat het
aantal nieuwe bestellingen in de laatste dagen wap
toegenomen e» algemeen zou de opvatting bestaan,
dat spoedig eene verbetering op de staal mor kt zal
intreden. Voorbande schijnt het mij echter voorzich
tig toe eens af te wachten of die gunstige verwach
tingen verwezenlijkt zollen worden.
Ook de ahndeeten en oblliigafien, der Marine trust
maken een boter figuur; het jaarverslag der White
Star Lino ls versohemen en daaruit blijkt dat deze
maatschappij een zeer voordeelig jaar achter den
rug heeft. Een dividend van 65% ko» worden uit
gekeerd tegenover eene uitkeering va» 30% over het
voorafgaande jaar. Waar de White Star een der on-
derhoorige Ujmen van de Marine trust Is. heeft de
trust bij die hoogere uitkeering wel gevaren- Tot
zoover zou olies mooi zijn, maar twee zaken» dia
•de toekomst ee» minder goed aanzien geven, moe
ten ln het oog. gehouden Worden. De directie ver
klaart 'in het jaarverslag dat de vooruitzichten voor
het emignatleverkeer ongunstig zijn» zoodat een aan
merkelijke vermindering der ontvangsten te verwach
ten is, terwijl de uitgaven toenemend» zulle» rijn
wegens hoogere loonen, steenkolen e» provia»dpryz<jn
afgezien vog va» aanjy^rkifvjke reparatie- en onder
houdskosten der booten. In de teede plaats zjjn
nog hangende de processan wegens schadevergoeding
i» verband met het ongeluk van de Tteante. Deze
béfèrageti staan nog leng niet vast, doch kou het niet
wenschelijk geweest zijn daar Iets voor te roservee-
ren? De koers der obligatlen wijst er echter wel op
dar e" kwade kansen aan het bezit verbond .n zijn.
Van staatsfondsen waren binnenlandsche Mexicanen
iets hooger ln verband untt 'gunstiger opvattingen om
trent de toestanden In de republiek.
In de afdeellng mijnwaarden trokken aandeelen
SIngkep Tin do aandacht; de rijzing der tlnprJJzen
riep mede hoogwe notacringen voor dit fonds in het
leven, doch toen do tlnprijzen achteruitliepen» daal
den deze aandoe len ruim 16%.
Van petroleum waarden waren aandeelen Konin -
klljke vest met het oog op het te verwachten, divi
dend. hetwelk geacht wordt zeer bevredigend te zul
len zijn. Aamde,elen Zuid-Perlak waren Iets hoogier, nu
bekend werd dlat de geschillen tusschen de genoemde
maatschappij en de Koninklijke omtrent da aflreke-
ning der geleverde olie geregeld zijn, VAn alle gele
verde petroleum sedert 1 Jan. 1908 zal een vaste
som van f 15 per ton vergoed worden.
Van Russische soorten waren Blbd Eybat en Schl-
bajeffs Iets beter nu beide maat schappijen een divi
dend hebben aangekondigd. Russlan© liepen iets te
rug in verband met lagere olieprijzen in Rusland.
Rubberwaarden blijven ziich op hetzelfde niveau be
wegen: de ruhbörprijizen geven n,og geen aanleddlng
om voorha»dö hooge verwachtingen t|e koesteren van
de rubhercultuur.
Tabakswaarden verkeerden voortdurend In onbeha
gelijke stemming; de tabaksplant schijnt vtan groote
droogte te lijden te hebben, terwijl de Amsterdam
Langkat Compagnie bericht ontving dat een Bohorok-
wrnd zeer zware echadp aan het gewas dezer onder
neming heeft toegebracht.
Van diversen waren Peruvlans lager; de regeering
van Peru legt de Corporation moeilijkheden ln den
weg met het winnen van guano em dé ambtenaren der
maatschappij hebben bevel ontvangen de terreinen te
verlaten. Men verwacht echter diat nog wol een schik
king getroffen zal worde». J.
FEUILLETON.
.„VRIENDEN."
...Hij had hot ijzeren kistje al opengemaakt
eigenlijk zonder ar veel bij te denken haast werk
tuigelijk... Zij kerfden elkaar van heel-vroege Jeugd
af, en als Jongens hadiden zij samen alles gedeeld.
Van vertrouwen of wantrouwen was tusschen hen
eigenlijk geen sprake. Zooals de moe van Hetak, wan
neer zij met een fijnen sinaasappel of ee» portie ker
sen aankwam zei: „Jongens, eerlijk samen deelen
hoor!..." En zij dan samen smulden van de lekker
nij, zoo was 't Jaren-achtereen gebleven. Henk e»
Sam waren de „Insé parables", de broederlijk» boe -
z'-mvrionden. Jaren-langTotdat iets verandering
bracht... Sam had al oen paar malen uitvluchten go-
zocht wanneer ze, ouder gewoonte, samen zoudefn
gaan fietsen of ergens avondje gaan doorbreoge».
De ander voelde; heel scherp, dat hij Leugens Verzotn,
Maar Henk was te klesch en te fijngevoefllg om er
z lfs zijn alter-ego wanneer die nu eenmaal Ver
koos 't geheim voor zich te houden ernaar te
vragen. Toen was 't gebeurd, dat Sam een dag of
wat wegbleef. Een verjaardag werd vergetenEn
tweemaal achtereen ontbrak hij 's middags in het
gewone clubje. Dat een van de lui af gevraagd had):
,.Zeg, wat scheelt dien Van Houten toch?... Je ziet
den vent nprgienp meer. Henk, JU zult het toch wel
weten?" Maar Henk haalde de schouders op.
„Vreemd!" zei er een.
„Och," kWam Van Stralen, dlte met Sam op éon
kantoor ging, uit den hoek, „.vinden jelui dat zoo
zonderling?" En hij glimlachte geheimzinnig. Duwde
met apart gedoe z'n lorgnet wat vaster op de»
neus. „Van Stralen weet er meer va»!" werd geroe
pen. Henk keek hem ernstig aan... Er was iets, tn
het geheimzinnige, dat hem onrustig maakte.
„Nou maar, jij zult het todh best weten!" riep
Van Stralen hem toe,
...„Och," gdng hij voort, „'t heeft niks om het lijf.
Wij hadden het al een week of wat in de gaten.
Als-ie maar op z'n qul-vdve is..."
En hij vertelde zachter pratend voor de vreemde
lui in het café. Van het aardige blonde Juffie, dat
een huis of wat va» het kantoorgebouw rondtrippelde
zoo tegen half vijf... En dat zij haar onlangs met
Sam hadden gezien, in een bioscoop en in een
theater... En op de flets; naar de bloemvelden... Efc
nog op andere plaatsen. Toen werd er lang en druk
gepraat over het juffie va» Sam. Hoe zij er uitzag...
En hoe zij heette. En zoo moer... Honk zat te luis
tere» stil en ernstig. Hij had over hot aardige
blonde juffie al veel meer gehoord da» bem lief was..
En hij zat te piekeren over thuis waar Dina, zijn
zus, nu vermoedelijk uitkeek of hij niet zootuls
vroeger zoo dikwijls gebeurde met Sam even aan
kwam loop en... Den eerste» dag, toen Sam eensklaps
was weggebleven, had hij niet gelet op dat vragen
van z'n zus va»: Hé, is Sam niet met Je meege
komen? Maar die» tweeden, of den derden dag had
Henk best gemerkt, dot Dina stil en gedrukt was...
Onder 't eten haast niets zei. En weinig gebruikte.
Laatst toen hij met moeder alleen thuis was
had Henk het niet kunnen verkroppen langer. Had
er met moe over gesproken... En toen had moeder
gezegd, dat Henk 't goed inzag... Dina voelde meer
voor Sam da» zij-zelve wel besefte. Ze hadde» lang
over het geval geredeneerd. Moeder luisterde met
heel-gespannen aandacht naar wat haar Jongen ver
telde... En telkens schudde zij het hoofd. Henk zag
KZST't ^r^ySrSi TS
zekeren haat tegen den ander in hem op. En net
kostte hem groeten, geweldigen strijd om te doen
wat hij moeder beloofd had Sam t» gaan opzoe
ken... Maar hü dacht aan het smalle, bleek», verdrie
tige gezichtje van Dinja.
En dien middag, tegen halfvijf, ging hij Sam afha
len. Toen hij z"n vriend! zag. schrok hij echt en
hevig... Want Sam was tn die» korten tijd zeer sterk
veranderd... Hij had iets-vermoeids en tevens ge
jaagds, onrustigs ln z'n trekken, Z'n oogen hadden
oen doffe» glans. Hij had zich geparfumeerd met
een zwool-ruik»nde odeur... Henk miste het gul har
telijke, Joviaal-leuke van vroeger. Sam deed druk.
gemaakt. onnatuurliJk-]»chartg, hard pratend. met
een geaffecteerd] klankje 1» z'n praten. Hij droeg eon
mal-opzichtig soort das e» een hoed van vreemd mo
del... Iets va» poging om dandy llke, gigeri-achxig to
wezen... En hij had ee» zijden zakdoekje, ook al
doortrokken va» patschouil ,of zoo... Dn lichtgele,
hevig-kraknode schoenen.
HIJ deed blijkbaar z'n best om zoo gauw mogelijk
van Henk af te komen. Tuurde telkens scbfchtig-onrus-
tig om zich hoen... Henk begreep dot er op het
moment geen praten met hem was. Maar hij zou bij
Sam, op die na kamer, komen. Na 't eten. „Dotfs té
zeggen." aal do ander, „dk moet precies om halfttein."
„Goed." zei Henk, „wees maar niet bang dat ik
lang blijven, zal. Maar 'k moet Je spreken." Eu be
dwingend het gevoel va» gekwetst zijn I» de oude,
Jarenlange vriendschap,, sloeg hij snol een zijstraat
in... BUJkfxw tot groot» herademing van den ander,
die ijltpg»? tc-mg ging ioopen haastig kijkend, tu
rend, zoekend naar Iemand of iets, dat hij blijkbaar
wachtte...
...'t Portretje, dat Sam' hom wou late», zien. had
hij die» avond teruggeschoven zonder er een
blik op to werpen. Van het .„aardige, blond» Juffie"
wist Henk al meer da» genoeg, had hij ronduit ge
zegd niet lettend op den gloed van felle» toorn,
die in Sam's vermoedde oogen flikkerde toe» hij dat
zei... Maar de stugge, stijve, stille Henk had toen
'n heel en tijd gepraat. Met zachte stem met haast
teederen klank van praten... Zooals hij wel gedaan
had toen ze nog jongens waren, nog kleine Jon
gens en Sam, die toen niet sterk was, 1» bed
moest blijven, terwijl 't Je heerlijkste weer was om
te gaan schaatsenrijden, of Visschen, of voetballon...
Dan kon Henk den andier zitten troosten en opfleu
ren. En Sam z'n moeder bracht da» een domino-spel
of zoo. En wat om te snoepen. Een paar lekkere
glaasjes limonade of ee» fU» kopje chocoflade. Of
Honk las zijn vriend een paar leuke verhalen voor...
En als Sam dan weer „in z'n sas" was geraakt dun
was de goede Henk ook blij... Sam was altijd geble
ven het nukkige, egoïstische, verwejnde kereltje, dat
zich do fiksche, -offervaardige vriendschap eigenlijk
stilletjes liet aanleunen» zonder er veel van te be
grijpen
14.
„Het beeld werd steeds beweeglijker. Duidelijk
bleek, doft een spoedige beslissing «^staande, was.
Iets na drie uur kwam maarscia'k Ney aan. De
troepen begroetten hem met groot Othousiasme.
De keizer riep hem kort toe: .Goeden dag, Ney.
JIJ hebt het bevel over heit eerse en tweede leger
corps. Ga. dring den vijand op die». Brusselschen straat
weg en bezet Quatre-Bras."
Ney snelde naar de troepen t«*ug, die den rechter
vleugel van het gezamenlijke lger uitmaakten, den
linkervleugel maakten Grouchy»n Bandomme uit.
Achter het dorp Gilty kwan het tot een heftige
botsing met do Pruisen. Zij jioestem voor dien over
weldigenden aanval van Grochy's troepen wijken.
Deze wild» ze nog verder vfvolgen, maar Bandom
me verzette zich daartegen Beiden konden het al
zeer slecht met elkaar vljden. Bandomme ls woe
dend dat Grouchy het oppebevel had. Hij maakt tel
kens zwarigheden.
Wanneer wij de PruisenbiJ Ligny verslagen hadden
dan was -het goed gewees. bij Quatre-Bras bleven de
Eugelschen, in, het voordel-
Ney en zijn troepen smaden op den avond van den,
slag bijna nog op hetze^de punt vanwaar zij 's mid
dags waren opgebroken Wat hielp het of de maar
schalk met zij» leeuwnmoed midden, dn, de» dlicht-
sten kogelregen bleef' Twee paarden, werden er on
der hem weffireschote de kalmte va» een beslls-
seud veldheer had i) verloren. Trots ons voordeel
bij LEgny hadden wi dus niets bereikt-
Wij bivakkeerdenop het slagveld. Welk ee» nacht.
Het regeade in stromen. De bodem was doorweekt.
De troepen zijn dpdmoede. Dikke klonten kiel han
gen er aan de laa»'©®- Dert vuur wil niet branden. Er
is te weinig eten-Ia elkaar gehurkt, daar liggiend in
het slijk, brenger de soldaten deto, nacht door De
stemming is gedekt.
Voor den ket*r heb ik een ellendig kamertje in
een boerderij gvonden. Hij zat de» ganschen nacht
aan het vuur ol z'«h te drogen. Hij was den geheelen
dog 1» het za*1 geweest.
Zoodra hetd*.g wordt zullen wij optrekken en de
Zóo praatte Henk nu, op dien avond, togen den
ander. Hij was geen ma», van 't woord, maar het
mooie, zuivere gevoeJ maakte hem welsprekend. Hij
wilde vechten om Sam te ontrukken aan 't ongeluk,
dat hem bedreigde. Hij zag 't voor zich, nu zóo
duidelijk hoe de ander weggleed naar den af
grond. Hoe het „aardige blonde Juffie" bezig was
hem te vernielen, te ontzejnuwe» totdat alles uit-
gebluscht zo,u zij»... Even was 't of Henk zou over
winnen. Hij meelde tets vodhfifes te zi)an in de oogen
van den ander, toe» hij zinspeelde op dingen van
het verleden-Op hef stenen van Sam z'n vader
en hoe deze altijd gezegd had den goeden God te
zullen smeeken, van zijn zoon een braaf en fatsoen
lijk man te maken- Henk zei dat niet preekerig, maar
7-oo eenvoudig; zoo regelrecht uit het zuiver-gevoe
lende vriendenhart komend, dat de ander terdege ge
schokt werd... HIJ zag 't... Maar Henk was nog
jong. Hij was onvoorzichtig, deed onmensahkujojdife.
„En voor zoo'n... Zoo'n slet... Zoo"n lage deern,.
Zoo'n verachtelijk vrouwspersoon, dat voor Ja» Alle
man te huur is..." riep hij uit... Maar dat was heel
verkeerd gezien e» gezegd. Want 't trof Sam ia
het door wilde, brute passie overweldigde zenuwle
ven... Ia de besmette verbejeldvbg.In de koorts» van
liefde-fantasie.Hij was op Henk aangevlogen»
„Schoelje!!'* brulde hij, „m'n kamer u5t!... Ge-
mee»e huichelaar, die Je bent... Die vrouw staat mij
len, mijlen, ver boven jou en Je heele^ huichelaars -
bende!..."
I-Ient vloog de kamer uit, wa»t ihij begreep dat er
een schandaal zou volgen,... 't Huls uit... De straat
op.
En eerst een eind buiten de stad toen hij er
gens op ee» bankje was gaan. zitten kwam hij
tot zichzelf van de emotie.Kon hij er zich reken
schap va» geven, dat Sam reddeloos en hopeloos ver
loren zou gaan...
En op zekeren dag een maand of wat later
werd hij op den schouder geklopt. Door Sam. Die
hem de ha»d toestak--. Alsof er niets gebeurd ware,
Even weifelde Henk. Maar ze kenden elkaar te lang-
Sam zag er nu rustiger uit. Maar heel bleek was-
ie... Nog vermoeider leek hij hem dn» vroeger
Met trage bewegingen. En met iets in zïjn bfiik, dat
do ander er nooit tn gekend hadIets, dat hem
onbehagelijk aandeed. Heel onaangenaam... Sam ver
telde, Van dat 't uil was met het juffie. Heelemaal
en voorgoed utt.Zeker, Henk had gelijk toen-ie...
Enfin, da»r praatte Sam liever niet meer over.
hoogten van Belle-Alllnnce bezetten. De keizer hoopt
zijn tegenstanders daar tot een slag te dwingen.
Het zal er heet toegaan. Onze soldaten, vechten on
danks hun afmatting met de verbeten woede, waar
mee zij hun eens onoverwinnelijke roem weder wil
len herstellen. Wij officieren des keizers weten, dat
wij slechts overwinnen of ondergaa» kunnen,
Ik blijf aa» die zijde van onzen keizer n»
steeds, wa,t er ook moge geschieden."
Graaf Road'erer vouwde het blad papter same», „Dq
brief ls door de gebeurtenissen reeds la»g achter
haald. Wie weet, wat er intusschen is gebeurd."
„Ik blijf by mü'n keizer nu en steeds her
haalde Claire met bleeke lippen- „Vader, dat zyn
de laatste woorden, die hy waarschijniyk ln het le
ven schryven zal; zdj gelden hem, dezen daemon.
dezen duivel niet my."
„Gourgand ls 1» de eerste plaats soldaat," antwoord
de graaf Roederex gelaten. „Zou jou de» man beval
len, die voor den steg nog liefdesbetuigingen aan rijn
liefste schrijft?"
Claire antwoordde niets. Een tra»enloos snikken
deed haar lichaam schuddien.
„Kind, zie toch ln, dat hy niet anders ha»dele»
kon." Graaf Roederer stond op. Hy tilde het kopje
van zyn dochter in de hoogte en keek haar ernstig
ln de oogen. „Wint Napoleon den slag en trekt hy
ala overwinnaar Parys binnen dan is ook Jouw ge
luk verzekerd. Gourgand as een edel mensch, Clafre,
je zult aan zyn zUde een waar geluk vLinten, A1©1
slechts rang en rijkdom. Stort het keizerrijk ineen,
dan wordt ook hy verpletterd. Hy zaj ntet wederom
den Bourbon willen dienen, en bracht ge hem werke
lijk daartoe, dan was het voor beiden een ellende-
Hy zal zich steeds ongelukkig gevoelen en. het aan
jou wijten hem tot het verkeerde te hebben ge
bracht. Leer aan het leven van Je ouders, kindlief,
hoe zwaar het is, ook slechts voor het uiteriyk in
vrede te leven, wanneer men het inneriyk niet eens
is met elkaar en verschillende Inzichten e» principes
heeft."
„Daarom moet Gourgand ook afstand van zyn Na
poleon doen."
Graaf Roederer haalde ongeduldig de schouders op.
„Dat ls al heel gemakkeiyk gezegd. Ik dacht aan, do
jaren, aan de gebeurtenissen, aan de gevaren die
hem met zyn keizer verbinden, die zyn veel gewich
tiger dajfe Jouw paar royalistische ideeën, diie je bo
vendien nog door je moedetr zijn ingepompt."
„Dat is het ndet. Maar ik wü den man dien ik
lief heb alleen bezitten ntet ee» speeltuig voor
zyn vrye uren zyn, wanneer zyn heer en moester
hem toevallig ntet noodig heeft."
„Dus jaloersch?"
„Noem het zooals u wilt, vader. U zegt, dat Gour
gand ongelukkig zou zyn, wanneer hy nog eenmaal
den Bourbon moest dienen. Nu, dubbel, drievoudig el
lendig was ik, wanneer ik hem huwde en hij/ bleef
by Napoleon, Elk zyner gedachten wordt door hem
beh©ei-echt; Ik zou steeds hooren: dit wil de keizer
dat meent Napoleon en elk. dezer woonde» was
voor my verschrikkc-iyk. Ik misgun hem Gourgand's
liefde, Jawel ik haat hem daarom, omdat hy al
zyn gedachten vervult, hem beheerscht. hem bezit
moer dan ik dat was een strijd, een kwelling zon
der eind©-"
„Arm kind, wanneer het zoo staat, zie ik al heel
weinig geluk voor jou ln de toekomst weggelegd."
„Misschien, geilukt het mij toch Qlaire zwewg
plotseling. Een dof alarm drong vanaf de straat bin
nen. Graaf Roederer schoof het venster opeat. E enige
opgewonden gesticuleerende menschen liepen er door
de straat. In het binnengedeelte van de stad echec»
he volk zyn, vreugde of zyn schrik ln luide kretten
lucht te geven.
Graaf Roederer boog zich uit het venster. „Wat is
er toch?" schreeuwde hij een vlug voorbijgaand heiar
toe.
Deze draalde het hoofd om en keek naar boven.
„Ah, Cauialnoourt, ia u het. Wat ls er toch
gebeurd?"
De hertog van Vinzecza bleef staan- Hy zag er
bleek en boos uit. „Er zyn boo7e berichten geko
men," zeide hy haastig. ,„Ik heb mijn rijtuig besteld.
Ik ryd naar het Elysee. Ik kon het in myn kamer
niet uithouden. Het rijtuig zal wel achter mij aan
komen."
„Om Godswil, wat is rr dan gebeurd?"
„Men weet nog niets bepaalde. Men zegt, dat onze
troepen geslagen zyn ja, vernietigd. De keizer
zclt moest vluchten. Hy wordt hier terug verwacht.
Jozef Bonaparte riep de ministers in het Elysee by
Qlkaar."
„Wacht een seconde, hertog. Ik ga met u mee."
Graaf Roederer sloot het venster. Claire stond dic!ht
achter hem.
„Vader, u komt spoedig weer terug? En u zegt mU
of hy leeft?" vleide rij.
Wat kan Jou het lot van Gourgand scheten?" ant
woordde hy ruw. De graaf greep naar zyn hoed.
„Hy is in het ongeluk geraakt met den keizer
verheug Je daar nu over."
„Ik wil ik moet weten, of hij leeft," schreeuw
de zij.
*Hy zal wel leven. Menschen, die den dood zoe
ken,, die ontvlucht hy en wanneer lk mij ntet be
drieg wa» ee» kogel i» het hart barmhartiger voor
hem en zyn keizer geweest, dan dit lot. Maar
laat my nu heengaan, Claire, de hertog wacht."
„Ik laat u niet heengaan, wanneer u my niet be
looft, dat u my zoggen zult, of Gourgand leeft."
„God i» den hemel lk zal het doen, als ik
het aan de weet kan komen."
Graaf Roederer maakte ongeduldig Claire's hem
vasthoudende handen los en snelde naar beneden de
straat op. Het rytuig van den hertog kwam daar
juist aan. Belde heeren stapten in en reden invlie
gende vaart heen-
Hoe meer zy het middelpunt van de stad nadar-
den, des te opgewondener werd het volk. Luid spre
kend, levendig gesticuleerend stonden de menschen
in troepjes by elkaar op de hoeken van de straten.
E enige vrouwen snikten luid. Men hoorde vloeken,
verwenschingen. luid klagen. „Hy komt terug.' HU
alleen alle anderen zyn dood, vermoord," schreeuw
do een vertwyfelde vrouw.
Het rytuig moest stapvoets ryden. De menschel-
menigte versperde dien yweg.
„Jawel, zichzelf brengt hy ln veiligheid netate
toen hy uit Rusland kwam stamde een elegant
gekleed persoon in.
Het volk werd nog opgewondener. Eenige schreeu
wers begonnen met de marseillaJse to brullen. En
kele stemmen riepen: „leve de koning!"
Doch die werden door de omstanders weer vlug
den mond gestopt.
Caulalncourt keek met verachting naar het volk
daarbuiten. „Omdat hy in het ongeluk ls verlaat men
hem dadeiyk." mompelde hij. „.Dat, was vooruit te
zien."
„Wat wilt ge?" zeide graaf Roederer bitter. „Zon
dag hosanna! Vrijdag kruisigt hem! Zoo
is het immers toch steeds geweest."
De hertog boog zich uit het rijtuig. „Rydt door
den Faubourg St_ Honore daar zal bet wel stil
ler zyn," riep hy den koetsier toe..
Ook daar 7-qg men vele menschen, maar het ging
