AlpmtED Nienws-
WOENSDAG 27 MEI 1914.
57ste JAARGANG No, 5384.
De Adjudant des Keizers.
De dingen om ons heen.
SGHAGER
COURANT.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
Bekendmakingen.
HERIJK VAX MATEN EX GE
WICHTEN*.
Burgemeester en, Wethouders van Schagen maken
by deze bekend.-
a. dat dit Jaar voor den, heryk van maten en ge
wichten z'tting zal word n, gehouden:
in het Noordhoilandscth Koffiehuis te Schagein, aan
de Laagzijde op 9, 10, 11 Juni van 912 en van
14 uur en op 12 Junjl) van, 912 uur.
b. dat de maten en, gewichten schoon, draag en
roestvrij moeten, wordeh aangebojdenk om onder
zocht te kunnen wordien, en niet gepotlood mogen
zijn;
c. da,t betaald moet worden voor het justeeren van
maten, en gewichten en, wel ten bate van 's Ryks
schatkist;
dj. dat de maten en gewichten,, die gestempeld wor
den met heit afkeurlngsmerk een driehoek, njet In
winkels enz. teruggebracht mogen worden;
e. dat de maten en gewichten voor het einde van
het Jaar 1915 gestempeld moeten, zijn met de let
ter V en dat er, by verzuim of verhindering om van
do onder a genoemde zitting gebruik te maken, npg
gelegenheid bestaat maten en gewichten te latera, her-
Ijken a,an het IJkkantaor te Amsterdam, Brouwers
gracht 276 op eiken Maandag en Vrij dag van 98
uur;
f. dat de milllgram-gewiiichten niet op de heryik-
jrfttlng. maar alleen, aan* de ykkantorén herykt kun
nen worden.
(Opzending per post franco.)
Schagen, den 15 Mei 1914
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. P. W. YAN DOORN,
Burgemeester.
ROGGEVEEN,
Secretaris.
Onttrekking aan den Openbaren, dienst.
Burgemeester en Wethouders van Schagen,,, brein-
gen ter kennis van de ingezetenen dat door hen,a,an,
den Raad dier gemeente zal worden voorgesteld', het
marktterrein, de Gedempte Gracht, alsmede het ge
dempte gedeelte van de Laan, gedurende de kermis,
zynde van 21 tot en met 28 Juni a.s. aan den open
baren dienst te onttxekkeln.
Bezwaren hiertegen klunnen worden Ingebracht voor
10 Juni a.s.
Schagen, den 18 Mei 1914.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
J. P. W. VAN DOORN,
Burgemeester.
ROGGEVEEN,
Secretaris.
Bepaling stemtjjd ajrtt. 57 en 58
dei' Kieswet-
De Burgemeester der Gemeente Schagen heritnnert
personen, bij wie en bestuurders van byzondere on
dernemingen en instellingen, waarbij mannen., d)te den,
leeftyd van vyf en twintig Jaren hebben bereikt, in
dienstbetrekking zyn:
dat zij, volgens art. 57 derr Kieswet, verplicht
zh'n te zorgen, voor zoover niet by algemeen en maat
regel van bestuur vrystelling Is verleend, dat leder
van dgzen, dte bevoegd is tot eeno te houden stem
ming of herstemming mede te werken, gedurende ten
minste twee achtereenvolgende uren. tusschen acht
uren des voormiddngs en, vyf uren des namiddags
daartoe gelegenheid Vlade;
dat zJJ, volgens art 58 van genoemde wet, voor
zoover arbeid wordt verrllcbt in fabrieken of wtefi'k-
plaatsen, verplicht zyn, t,e zongen, dat iin het arbelids-
lokaal en zoo er meerdere lokalen, zijn, in het
grootste of wel in, meer dan éen arb&Mslokanl. ge
durende twee werkdagen vdor, en op den tot stem-
FEUILLETON.
15.
„Jk wist wel, djat hij steeds nog miet de Bour
bons in verbinding stond," merkte Cauliainoourt op.
„Het besluit van de kamers is otnwetblg," riep: de
keizer boos. Hy scheen met alle geweld; zyn gedach
ten te verzamelen. „Wij stellen Parijs lm staat van
beleg."
Davout stond; op. „Sire het juiste oogenblik Is ver
zuimd," zeide hy afgemeten, „De kennisgeving van
de kamers is onwettig, maar ze is er. Er biyft
daartegen alleen het verzet met de wapens over. Dat
beteekent een burgeroorlog. Daarvoor kan en wil
ik de verantwoording niet op mij nomen. Ik stel de
troepen niet ter uwer beschikking."
Napoleon boog, bet hoofd, ,,Weln|U, ga, ma,ar die
kamer en zie toe wat u kunt bereiken,*" zeilde hy na
een kort bezi!nne(n."
„Het zal weinig genoeg zyn," bromde Caulaln-
court. „Men had) van morgen vroeg eerst Fouché moe
ten ophangen. Dat was het beste geweest. Hyi heeft
ons overgeleverd. Wy diachten hem hier te vinden eh
intusschen heeft hy de kamers tegen ons opgezet."
De keizer trok zich terug. De ministers snelden
naar het parlement Het besluit om Napoleon af te
zetten, was daar reeds genomen. ZIJ hoopten voor
den kleinen koning van Rome den troon nog te
redden.
Graaf Roederer besloot ook naar huls terug te
keeren. Hy herinnerde sdch met welk eehj angst Cl&lxe
op zijn thuiskomst wacfatte- „.Ga met my mee Gour-
gahd", vroeg hy. „Je moeder zal- bepaald met verlan
gen naar je uitzien,"
„Neen, 'i!k blijf hier. De keizer mocht my noodiilg
hebben," antwoordde Gourgand vast,
„Moet ik myn dochter nog iets zeggen?" vroeg
Roederer zacht.
„Niets."
„Niet eens een groet?"
Gourgand schudde het hoofd. Hij wendde zich af
zonder te antwoorden.
Het werd laat eer graaf Roederer zyn woning be
reikte. Op straat was het tumult erger geworden.
Het rytuig dat hy eindëiyk vond, baande zich met
moeite een weg door de memscbommenigteAlles golf
de naar het Elysee en toen daar niets balapgwek-
raing bepaalden tyd op ee.n,e zichtbare wyze is op
gehangen, eeue door hen of van hunnentwege onder-
teekende lyst, de twee, achtereenvolgende uren,, bo
venbedoeld, vermeldënde, voor elk afzonderiyk of
groepsgewyze of voor allen gezamenlijk;
dat, volgens art. 154 der Kieswet, overtreding van
bovenstaande voorschriften, wordt gestraft met hech
tenis van ten hoogste veertien dagen of geldboete
van ten hoogste vijf en zeventig gulden.
De algemeene maatregel vau, bestuur, bovenge -
noemd, is gegeven by Kon. besluit van 24 Mei 1901
(Stbl. No. 109) en luidt als volgt:
Artikel 1. Vrystelltng wordt verleend aan de in
art. 57 der Kieswet bedoelde personen en bestuur
ders van byzondere Hnptellingen en ondernemlngiefcii
ten aanzien van by hen In, dienstbetrekking zijnde
personen, welke uit hoofde van die dienstbetrekking
op den dag der stemming tusscheiii do in vermeld
artikel genoemde tijdstippen niet gedurende twee
achtereenvolgends uren vertoeven in, de gemeente
op welker kiezerslijst zJJ voorkomen.
Artikel 2. Vrystelling als omschreven ln het voor
gaand artikel wordt voorts verleend aan geneeskun
digen en apothekers ten aanzien van by hen in
dienstbetrekking zynde personen alsmede aan perso
nen en bestuurders van byzondere instellingen, en
ondernemingen ten aanzien vap by hen in dienstbe
trekking zynde ziekenverplegers.
Schagen, den 26 Mei 1914.
De Burgemeester voornoemd,
J. F. W. YAN DOORN.
Ter-visie-ligging opgaren, vn,n CaudWaten.
De Burgemeester der Gemeente, Schagen maaiktber
kepd:
d)at de bdj, hom Ingeleverde opgaven van Oan|dil!da-
ten voor de op heden gehouden verkiezing, ter ver
vulling van éen plaats in den Gemeenteraad, evenals
het door hem opgemaakte proces-verbaal van, slui
ting der candldateniyst. ter gemeentesecretarie! voor
een ieder ter Inzage liggen;
dat afschriften dier stukken aangeplakt en. tegen
betaling der kosten verkrijgbaar zyn,
Schagen, den 26 Mei 1914.
De Burgemeester voornoemd,
J. P. W. VAN DOORN,
O.AXDID ATENLIJ ST EN PROCES
VERBAAL,
bedoeld by- artikel 10 der Gemeentewet.
Op heden 26 Mei 1914 zyn tusschen dies voormild-
dags negen en des namiddags vier uur by my. Burge
meester der Gemeente Schagen (Gemeenteiyk kies
district Schagen), ingeleverd! de volgende opgaven, van
Candldaten voor de verkiezing van éen lid van den,
Gemeenteraad
(Alphabetiseh opgemaakt.)
GINKEL VAN C., te Schagep.
TRAPMAN P., 'te Schagen.
Aanteekeningen: Met betrekking tot de op een, der
opgaven van candidaten; voorkomende handteekening
van F. de Graaf, wordt opgemerkt, dat deze piet is
kiezer voor den Gemeenteraad.
Ten vier ure la deze lijst door my 'gesloten,
En lis hlervaa onmiddellijk proces-verbaal opget-
raaakt.
Gedaan te Schagen, /diep 26 Mei 1914.
(was get.) J. P. W. VAN DOORN.
Burgemeester.
Voor afschrift.
De Burgemeester,
J. P. W. VAN DOORN.
Uit en Voor de Pers.
DE lQ MEI EN DE SCHOOL.
Naar aanleiding van de toelichting, die Duys' blad:
„De Voorpost" de vorige week gaf op de missive van
en W. van Zaandam, aan de inrichtingen van
openbaar onderwijs gericht, schrijft het blad „Zaandam
Vrijzinnig!" het volgende:
Als we goed lezen toch, blijkt uit dat blad, dat het
voornemen, om den eersten Meidag tot een vacantie-
kenjds te zilen was, ging de menschenmassa terug naar
de Tullerieën, waar de kamers in gemeenschappeiyke
zitting nog byeen waren.
Graaf Roederer vond zijn vrouw en Claire in de
eetkamer. Zonder haar vragen af te wachten, ver
telde hy haar den, afloop van den onlgelukkllgen veld
slag.
,„Laat Gourganid! mij niets zeggen?" kroeg Claire.
„Neen." a,ntwoordlde graaf Roederer kortaf-
„Zal hy geen poging doen om mijl op te zoeken?"
De graaf haalde de schouders op.
„,Wdj, waren, voor generaal' Gourgand ook njet te
spreken/' zeide gravin Roederer koel. „Ik hoop en
geloof dat de kamers ditmaal energiek en flink zul
len zyn. De verbonden mogendheden^ verklaarden zich
bepaald voor onzen koning. Misschien trekt hy wel
weer spoedig Parijs binnen."
Claire stond op. „Ik schryf aan Madelelne. Z1j
moet het my melden wanneer of Gourgand bij. haar
komt. Ik wil ik moet hem spreken."
zy liep naar de deur. De oude gravin hield, haar
by haar kleed vast. ,„Je moogi niet schrijven. Heb
je dan geen. trots?" Vroeg zy scherp. „Eem man ach-'
ternaloopen. dj(e niets meer va,n Je wil weten. Schaam
je"
Graaf Roederer trad op zyn dochter toe en maak
te haar japon uit de ihand van zyn vrouw lo®.
„Laat haar!" zeide hy ernstig. „Kleinzielige gedach
ten moet nu het zwijgen, worden opgelegd. Tusschen
Claire en Gourgand handelt het nu slechts nog over
een afscheid voor het lejvpn."
HOOFDSTUK 10.
De oude mevrouw Gourgand ween|de.
„jy, myn eenige zoon, wijft my dus werkeiyk al
leen laten?"
Gourgand maakite een gebaar van ongeduld. „La
ten wy deze korte uren niet met geklaag doorbren
gen moeder. Ik ka,n pleit meer hierheen komen. Van
Maimaison ihe,b Uk h'ijna 'drie uur noodi'g om Parijs
te bereiken. Myn t«d ils zeer krap."
„Wat moet er van mij en Madeleipe worden?'"
snikte de oude vrouw.
„Ik zal ook verder voor u zorgen zoo goed
als het maar eenigszdnS kan- Madeleine moet schil
derlessen geven."
„Zeker." Madelelne Gourgand keek haar broeder
met haar heldere oogen moedig in het gezicht. „Maak
Je wat ons betreft, geen zorgen, broertje. Wij zul
len ©r wel doorkomen/'
dag voor alle gemeentelijke onderwijs-inrichtingen te
maken nog lang niet vaststaat bij ons dagelijksch bestuur.
In bedoelde toelichting is alleen sprake van „overwe
gen" en het voornaamste motief, dat daartoe aanleiding
geeft, ontbreekt bij nader inzien naar onze meening.
Hoofdzaak toch was den onderwijzers gelegenheid te
geven, dien dag te vieren, omdat aldus „De Voor
post" - verscneidenen nu reeds vrij vroegen; later
wordt gesproken van enkelen.
Wij meenen zeker te weten, dat van alle hier (in
functie zijnde onderwijzers slecnts twee gebruik maak
ten van de gelegenheid, hun door de missive geboden.
Zelfs jezen we elders in datzelfde blad, dat in de
afd. van den Bond van Nederlandsche Onderwijzers
die ons gemeentebestuur toch zeker wel het naast
staat een groote meerderheid de vacantie, waarheen
B. en W. het willen leiden, niet goedkeurt.
De adviezen, die het dagelijksch bestuur wil inwinnen,
zullen alzoo het streven geenszins bevorderen, want van
de andere vakvereenigingen is kwalijk te verwachten,
dat zij een .gunstig advies zullen uitbrengen op een
voorstel met bedoelde strekking.
Blijft nog de volgens de Onderwijswet noodzakelijke
goedkeuring van het riikstoezicht en wij hebben weinig
vrees, dat dit met een dergelijke wijziging der onderwijs
verordening zal meegaan.
Zoo zal dan zeer waarschijnlijk wel niet gebeuren,
wat wij om meer dan één reden hoogst bedenkelijk
achtten.
Het kan evenwel niet ontkend worden, dat de mis
sive er niet zog. onschuldig uitzag, dan rij au blijkt
te wezen; ze wettigde den indruk van een gansch an
dere houding van ons dagelijksch bestuur tegenover
deze zaak.
Misschien in onvoorzichtigheid geboren?
CONTRACT-NAKOMEN.
'Dat iemand, die zich contractueel verbonden heeft,
verplicht is te doen wat hij bij de overeenkomst *op
zich nam, is, behoudens natuurlijk de gevallen van
bedrog, onmacht, e.d., iets wat vaststaat voor ieder
mensen met het meest elementaire rechtsgevoel.
Bovendien is voor een groote menigte dergelijke over
eenkomsten die verplichting nog eens extra nedergel
in de jvet op het Arbeidscontract.
Deze wet -'nu, zooals bijna alles wat uit den hoek
van katheder-socialisten komt, geeft te veel enunciatief
recht, poogt te veel te regelen en regelt daardoor een
zijdig en... bitter weinig.
Katheder-socialisme is lang niet te verwerpen, zoo
het als doel heeft het welzijn van het geheele volk
te bevorderen of het „gemeenebest", gelijk onze voor
vaderen keurig het latijnsche „respubüca hebben ver
taald. Doch, zoo ergens, dan is hier verschil tusschen
goed, beter en best.
Goed is het den arbeider door een wet de zeker
heid te geven, dat hij voor zooveel gepresteerd werk een
belooning zal ontvangen van zooveel gulden als hij
bedong.
Beter is het,, zoo de wet hem, dien economisch-
zwakkere, verzekert, dat bij ziekte, ongeval of werkloos
heid uiet stilstand van inkomsten, dus in de meeste
gevallen: gebrek, zijn toestand in dien van rijn gezin
zal verslechteren.
Best zou het rijn. wanneer een dergelijke wet over
bodig was, als een fair day's wage de belooning was
voor a fair day's work en wanneer de werkman er
op kon rekenen, dat door het buiten zijn toedoen
niet verrichten van werk niet op hem gewroken werd
door veroordeeling tot gebrek. Wanneer dus dat loon
zoodanig berekend was, dat de werker desnoods een
periode van tegenspoed zou kunnen uitzingen.
Momenteel bestaat noch het goed, noch het beter,
noch het best.
Van wederzijdsche contractueele verplichting is geen
sprake. Kan geen sprake zijn, 'al schrijven deftige wets
artikelen ze voor.
De werkhuurder zit onder de wet. Hii is patroon,
heeft een zaak, eeh huis, een domicilie. Op hem heeft
men „verhaal". De werkverhuurder heeft niets van dit
„Misschien kan Ik wel een klein pensioen vOn den
koning krijgen. Ik wan toch de gouvernante van
zyn neef, overlegde de oude dame.
„Neen, dat; wil Ik niet. By den Bourbon mag my n
moeder niet bedelen." riep Gourgand dlriftdlg uit. ,,DÜ,e
zou u ook niets geven," zeide hij een oogenblik la
ter kalmei'.
Madelelne knikte. „.Dat geloof ik ook."
Gourgand 'ging bjj zijd moeder zitten op de kleine
sofa en leunde' met het hoofd' tegen haar schouder.
Zy streek hpm met de sidderende handen over het
haar en de wangen. „Myn kiind myn kind."
„Moeder u doet, alsof lik weer t^n oorlog ga,"
poogde Gourgand te schertsen. „Wy zullen zeer
vreedzaam ieven."
„Maar waar, Gaspard? Het is alles nog zoo on
zeker."
,De keizer weet nog niet, waarheen hy zïch wen
den zal. Misschien wel naar Amerika of naar
Engeland."
„Engeland! Zonderling. De Engelschen zyn juist
zyn grimmigste vijanden, moet hy daar nu gastvrij
heid vragen?" vroeg Majdnlelne.
„Allen zyn onze v,Handen." antwoordde Gourgand
bitter. „En die hier in het land zljm de ergste. In
een der volgende dagen vertrekken wy."
.„Waarheen?"
„Eerst naar Rochefort Daar liggen twee Fraüudhe
fregatten, die kunnen ons naax Amerika brengen."
„Gelooft ge dat Lodewijk XVIII terugkomt?" vroeg
mevrouw Gourgand,
„Ja misschien reeds in een der volgende dagen.
De verbondenen willen zijn terugkeer.. Carnet en
Caulalncourt hebben tevergeefs alle moeite gedaan
om den troon voor den kleinen koning van Rome te
behouden. Men streeft naar een verzoening van alle
partyen. De koning moet beloofd hebben de toestan
den te bestendigen zooals hij ze vond. Als uiterlijk
teelten, in zekeren zin als een bevestiging :rfjner be
lofte moet hy; de driekleur als zijn vlag erkennen."
Gourgand lachte bitter. „Beloven zal hy alles, ofhy
het later houdt, dat zal ie toekomst leeren, Ik wil
daarop niet bouwen Maar laat ons de politiek
nu laten rusten, moeder."
„Wie gaat er behaLve de keizer nog meer mede in
verbanning, Gaspard?"
„Bertrand en zyn vrouw met drie kinderen, gene
raal Lallemand, de hertog van Rovigo, de Montho-
lons, die nemen ook hun baby mee; de graaf Las
Cases met zijn veertienjarigen zoon de graaf moet
secretaris by Napoleon zyn en verder ik."
alles. Op hem is niets te verhalen. HIJ 'verhulst, eclipseert*
heeft zelfs In het allergunstigst geval'toch nog geener
lei vermogen, waarop contractbreuk valt te wreken.
De werkhuurder moet, moet, moet....
Doch als het op mogen aankomt, is het eénige,
wat hem vijjstaat, de uitoefening van de weinijj be-
Joonepde ?port die de spraakmakende gemeente betitelt
roet „veeren plukken van een kikker". Dat is al wat
de wéwvjurder ,/neg"-
Hij zal dus in de meeste gevallen liever genoegen
nemen met de contractbreuk van zijn personeel, dan
pogingen tot verhaal aanwenden, die reeas prima fa
cie zoo weinig succes beloven.
De toestand van het oogenblik is dus deze dat de
eene partij, de arbeiders, alles mogen wijf zij nief
executabel zijn. terwijl de andere alles moet, en zoo
hy niet naar de letter zijn contract nakomt, daarvan
op gevoelige wijze de gevolgen ondervindt.
Het behoeft zeker geen betoog, dat deze toestand
onjuist en ongewenscht is.
Ook in de gevolgen voor beide partijen.
Voor den een beteekent het een onzeker bestaan, waar
elk oogenblik een der factoren, die tot het welslagen
der onderneming medewerken, hem zou kunnen gaan
ontbreken. Voor den aflder een teruggang van den on-
dernemerslust en een streven om hoe langer hoe meer
de steeds ter beschikking zijnde,, steeds gehoorzamende
machine in de plaats te stellen van de levende er.-
beidskrachten.
Op den duur rijn beide partijen dus de dupe.
Hetgeen te betreuren en... onnoodig is.
Herhaalde malen staat het geval ioo, dat 'een on
dernemer zich contractueel verplicht een zeker werk
uit te voeren yoor een zeker bedrag, bij de berekening
waarvan hij heeft moeten steunen op de hem bekende
vigeerende arbeidsvoorwaarden en salarissen.
De bestaande concurrentie noopt hem eenerrijds die
vporwaarden in "het oog te houden, anderzijds rijn
eigen ondernemerswinst zóó laag te stellen, dat men
met rijn bod en niet met dat van een mededinger
accoord gaat. Soms zal hij een goede winst maken,
soms zal het blijken dat hij zich misrekend heeft en
is dus een verlies het gevolg, doch in elk gevaf slaat
dit vast, dat hij heeft te voldoen aaii rijn verplichtingen,
waartegenover hij recht heeft op het overeengekomen
bedrag.
Doch herhaaldelijk komt het voor, dat hij zich niet
misrèkende en toch verliest.
Hij heeft immers gerekend met de hem bekende
Ioontarieven, met de prijzen van materiaal waarom
trent hij zijnerzijds met zijn leveranciers contracteerde,
terwijl het vooral deze gegevens zijn, die aan rijn
inschrijfsom tot basis strekten, komt plotseling een
nieuwe factor het geheel op den kop zetten.
Een looneisch.
Misschien niet ongegrond, wie zal het uitmaken? Pa
troons zoomin als personeel, rijn heilige boontjes en
beiden werken slechts om er beter van te worden. Den
een 's stuiver is precies des anders vijf centen. Doch
die looneisch gooit de heele berekening omver. Zeker,
het gaat meestentijds om 'n cent per uur meer: 'dus:
niet de moeite. Ai, een cent per uur is een dubbeltje
per dag, 'n halve gulden 's weeks per arbeider, ,'een
verschil van honderden wellicht op het te verrichten
werk.
Eén verschil, dat wel degelijk gevoeld wordt over
een door concurrentie neergedrukte aannemingssom.
Het is zaak. dat men zich daartegen wapent.
Niet tegen net geven van een billijk loon. volstrekt
niet. Hoe meer er gegeven kan worden, hoe Deter. Hoe
meer in het belang der geheele samenleving. Doch tegen
het plotseling stellen yan een looneisch. Het is duidelijk
en van tactici, als de meeste leiders van arbeidersver-
eenigingen zijn, niet anders te verwachten, dat zulk
een eisch gesteld wordt op fdat moment, waann de werk
huurder door omstandigheden het meest tot toegeven
zal'rijn genoopt. Zooals bijvoorbeeld de keukenstakingen
een half -uur voor den aanvang der table d'hóte, die
vorig jaar in Engeland en op Scheveningen een paar
maal plaats hadden. Zooals bijvoorbeeld de Haagsche
grondwerkersstaking bij een patroon die uitgebreide wer
ken voor de gemeente onderhanden had.
Gewoonlijk is dan toegeven de boodschap, ongerekend
welke schade de ondernemer er door ljjdt. Hem toch
„Verder niemand.?"
„Er hebben, zich nog velen gemeld. Het 1b onzeker
wie de keizer nog zal uitkiezen. Dat diegenen, die
ik zooeven opn,oemde meegaan, dat staat vast."
„Jelui gaat bepaald wel reedB een der volgenjdie
dagen?"
„Ja -zoo vlug mogeiyk, voor dat de Verbonde
nen of Bourbon hier komt Dat zou onze positie nog
verergeren. Maar waar wil jy heen?"
Er werd gebeld. „Ik zal eens eveh zien wie of
daar is.'"
„Verwacht je bezoek?"
„Ja, Gaspard, iemand diLe ook jou wenscht te
zien."
„My? Dank u. Ik heb niet den minsten lust om
my te laten aangapen."
„Het is niet de nieuwsgierigheid» die oorzaak is
van dit bezoek."
„,Kan wel maar ik wfl niemand zien! Kom
moeder, wy gaan naar de andere kamer, wanneer
Madelelne dan, bepaald visite moet ontvangen."
„Biyf Gaspard.," Ma|dele4n,e legde haar hand op
den arm van, haar broer. „,Wy, laten Je alleen
Het is Claire. Ik heb op haar verzoek haar laten
weten, wanneer of je by ons eoudt komen, zy wil
Je nog eenmaal zien,"
„Claire!" Gourgand keek donker. „Bespaart het
noodlot my dan geen eakalé vernedering geen,
enkel bitter uur?"
Hy bleef hoogopgerlcht staan met over de borst
gekruiste armen.
Mevrouw Gourgand en Madeleine liepen zacht de
kamer uit. Dadelijk daarop trad Claire binnen.
Gourgand Liep haar niet tegemoet. Hy boog niet
eens. Claire scheen het ook niet te verwachten. De
gewone beleetdheldsvcurmen zouden haar op dit
oogenblik slechts hebben gehinderd, zy kwam lang
zaam op hem to.e. Ben paar seconden stonden zy
zwijgend tegenover elkaar.
„Waarom ben je gekomen?" zeide Gourgand hard.
,„Wil je my onder het oog brengen, hoe geiyk dat
jij hadt em hoe ik ongelijk. Dat je ongeluksprofetieën
maar al te goed zijn in vervulling getreden?"
„Neen daarom niet." Claire haalde diep adem. Het
rood kwam en ging op haar teer gelaat. „Ik ben
gekomen, omdat jij ongelukkig bent," antwoordde
zij zacht. „Ik zeide je bSj ons laatste afscheid: wan
neer je door het geluk verlaten, bent» kom dan tot
my. Je bent niet gekomen daarom ging ik tot
jou."
Wordt vervolgd-
