De dingen om ons heen.
Tweede Kamer.
Reclames.
Overwerkte nieren.
praatten wfl nog wel eefcp over dat geval... Van Hein
Borrtena, met wien Juffrouw Chrlsjo eenmaal ver
loofd wa* geweest. Voor do zooveelst© maal ver
telde »e my dan. boe 't gegaan wa®..
Dat Hein was vrijgesproken wegens gebrek aan be
wijs, ondanks het vinden, van dat geld' ln zijn werk-
Jasjo. Hu hoo prachtig de toegevoegde advocaat had
gesproken,... Maar er was een jaar tegen hem ge-
«tocht.... En langen tijd; had hij t® voorarrest gezeten
DtndclJJk waa hij vrijgelaten.
„Maar u roudt hem niet meer herkend hebbo®"
zei Juffrouw Chrlsje, ,.e©n| gebroken man. Eh onver
schillig voor ajies... Hij, die vuur en vlam was wan
neer hij onrecht meende te zien...'"
En voortprateud, met haar verdrietig stemmetje,
eigenlijk meer tot zichzelf dan tot wtlen ook, vertelde
zij nog hoe Hein haar ondanks al d'r bidden en
smeek en haar woord had teruggegeven,.HIJ wil
de niet dat ze zou trouwen met lomand, die „geze
ten had"... Ze zouden hem toch mot den natten vin
ger nawijzenWegens gebrek aan bewijs.'...
„Inatst heb lk hom gezien," zei Juffrouw Chrlsje.
en de zachte, gedweeë oogen vulden zich met
tranen „hij Is nu pas dertig... Maar jo zou 'm
gerust vijftig geveu!..." Met haar sdhuchte® bewo
gen haalde zU haar zakdoek; tevoorschijn, en de
oogen afwissehend, zei zo heel zachtjes: „Dat heol't
die Jan van Houthein op z'n geweten,Niemand
anders heeft 't Hein gebalde-en,.Uit wraak, he?...
Nou zit hij zelf wegens diefstal... Maar dat helpt
ons niet..."
En ev^n snikte juffrouw Chrlsje 't uit van ver
driet over haar verdorde, mislukte, vernielde leven
tje...
MAITRE CIORBEAU.
Grepen uit Land- en Tuinbouw.
Dia NEDEItLANDSCHE LANDBOUW VAN 1818
TOT 1018.
Het derde tUidperk 1'n de economische geschied e-
nls sedert plrn. 1750 van, Nederland ln betrekkling
to-t den landbouw,, loopend1© van 1850 tot 1877, was
voor onze landbouwers een, gouden, tijd te noemen.
Do vorige week schreven, we .reeds, dat het Jaar 1850
is te beschouwen, als e©n keerpunt ten goodo. ui
tkans wat betreft kat materiëöle leven,. Beneden zal
blijken, dat. In tegeniatelfldng met onze dage® lang
niet voldoende aandacht werd geschoftikqui aan vtorbe
tering van don, landbouw 1-n economisch en in tech
nisch opzicht en, dat van da opkomend© 1'andlbouw-
wetonschap nog niet voldoende partij werd ge trok lom,
„Tereoht ls de toestand! dor boeren, in dit tijdperk
wol gekarakteriseerd els een, tijd van materiëolen
bloei, maar va® lnteUectuëole mal-adse."
Waaraan ls nu de opbloei van den landbouw ln
hot tijdperk 18501877 toe te schrijven?
Voornamelijk aan het feit, dat de groote opbloei
der industrie ln de omliggende rijken zich steeds
voortzette, terwijl daarnaast de vrijhandelsgeest! al
meer doordrong en zich uitte ln allerlei maatrege
len, die oiuen uitvoer ten goede kwamen.
Zoo bijv. Engeland, dat met reu Beneek roden op de®
wog der industrie voortschreed. De behoeft© aan
landbouwproducten, werd stoeds grooter. terwijl de
eigen landbouw, vooral ook na de opheffing ald«anr
van de graanrechten, voor ee® steeds kleiner deel in
die behoefte kon, voorzien. Met de andere omlig
gende, landen was dit, hoewel in niet zoo sterke mate,
eveneens het geval- Neemt men nu dlanrbU ln aan
merking, dat Noderlajnd! door zijn gunptlge ligging en
zijn karakter als land- en tuinbouwstoat, in hooge
mate moest proflteeren van de verbeterde verkeers
middelen te land en te water na 1870 gi/ng otnze
scheepvaart steeds meer met stoomschepen dat
verder de verhoogde levensstandaard en, de vermeer
dering der bevolking in de omliggende l®duBtrIerlj!k©n
do bultenlandsche, behoefte aan land»- en tutaibouw-
prod/uctie steeds opvoerde, dan le het to begrijpen
dat, waar de vraag naar onze nationale producten
hoo groot wa®, de prijzen hoog opliepen en hier to
lanjde n,let alleen door den, akkerbouwer, maar ook
door den veehouder en, zuivel bereid er beste zakeih,
werden, gemaakt.
Ben nadeel was, dat zoovele® slapen do rijk wer
den, waardoor do energie verslapte. Men had geen
voldoende inzicht ln de bovengenoemde' factoren, die
hot economisch proces béheerschte® ejni leefdle lm hot
vertrouwen, dat alles wel zoo blijven .zou.
Maar ook van regeeringsweg© werd weinig gedaan;
de huldiging va®, het „laiKsez-faj're" beginsel gold
voor hoogste staatBmanp'wijsheo'.d, en lai plaats va®
leiding te geven en tot vooruitgang te prikkelen,
ineende de overheid zich njet met den landbouw te
moeten bemoeien".
Enkele verschijnselen wekten reeds mlldlden ln hot
nu besproken tijdperk groote bezorgdheid. Tussche®
1860 ou 1870 begon de Deensche boter de Nodor-i
landadhe, waarover steeds meer klachten werden, ge
uit en die ln het algemoe® 1® kwaliteit voor de eer
ste moest onderdoen, op de Londenpche markt te
verdringen,, zoodat me® reVds1 1® dien -tijd vreesde, dat
de ontwikkeling van on® zuivelbedrijf spoedig haar
hoogste punt zou hebbe® bereikt.
De eigenlijke landbouwcrisis, die zoo ongemerkt
steeds meer naderde, Ihad echter in hoofdWaak een
andere oorzaak en wel 1® de la®gzamerhandl krachti
ger wordende concurrentie van nieuwe La® dlbouw lan
den en wel de Vereenlgde Staten van Noord-Amerika.
Hier had men sedert 18501860 vele spoorwegen
aa®gelegd, welke het binpjenlond met' de zeehavens aa®
de Oostkust in verbinding brachten ©n waardoor uit
gestrekte landstreken,, deels met vruchtbaren, mang-
delijken grond, plotseling voor de cultuur ontsloten
worden. Die gronden langs de spoorwegen, gelegen,
werden nu door de spoorwegmaatschappijen en de
De ongelukkige vrouw bemerkte deze handeling en
een hulpelooze blik wierp zij op de vrouw des hui
sjes. Haar doffe oog©® dwaalde® angstig van de
koude trekken der gravin naar het. strenge gelaat
van den hertog van Choilseuil, die hoogopgericht ia
afwijzende houding bij den schoorsteen stond.
„Vergeef mij," zeiöe zij zacht. „Ik stoor u; ik
breng last en vuil mee. Ja. het ongeluk ls nooit aan
trekkelijk om te zie®"
Zij poogde met haar zakdoek het nat van het
kleed af te vegen. Plotseling echter Liet zij den doek
04» de® grond vallen, sloeg de handen voor het ge
laat en brak ln, een hartverscheurend snikken los.
Clalre boog zich over haar hee® „Maar lieve her
togin, laa,t die domme vlek maar. Kom mee naar
mij® kamer. U is heelemaol doornat. Ik zal u wat
droge kleeren gaven."
,„J® dat zajl het beste zijn," stemde de hertog
van Choiseull toe, ,,en da® bezorg ik u een rijtuig."
Hij maakte een buiging ©n wilde heengaan.
Maar hertogi® Ney sprong omhoog al® een veer.
„Denkt u dat. ik hierheen gekomen ben om droge
Bcboe®en te vragen," riep zij ln een, uitbarsting der
oude energie. ,,U zult mij aamihooren. U moet mij
een audiëntie bij. Zijne Majesteit verschaffen."
„Onmogelijk, mevrouw, ik ha,di reeds vandaag op
de Tullorlën da eer u te verzekeren dat ik ln deze
machteloos ben."
De kille toon waarop deze woorden gezegd) werden
deed Clalre hoogst onaangenaam aa®.
„U ls niet machteloos. U ziet den koning dagelijks
lk z®l njots meer doe®, dan hem smeeke® op
mijn knieën smeeke® om het leven van mijn mafn."
„Juist dat moet vermedie® worden,, mevrouw. Zijne
Majesteit kan dergelijk® opwindlnge® njet verdra
gen." 1
„Da® moot hJJ het wreede en onrechtvaardige oor
deel herroepen en hij zaj. rust hebben eerder
niet-"
„Hot oordeel Is rechtvaardig, mevrouw. De maar
schalk heeft den, koning verraden. Verrader© ver
dienen den dood."
„Het ls geen oordeel het is een moord.' schrei
de do hertogin bulten zichzelf. „Hoort ge moord,
wreede, gruwelijke moord."
Ohotoeuü hfViide de Behouders op. „Ik heb den
immigrrttlemnatschappljen tegen voordelige voorwaar
den aan kolonisten aangeboden. Ook door het Gou
vernement werden prairie- en andere gronden ulthet
Staatsdomein, "kra&tensj die) kolonlsatiewetten van,
IS62 en 1873, bijna kosteloos aan kolonisten in eigen
dom afgestaan. Zoodoende werd de Immigratie naar
do Vcreenlgde Staten strek bevorderd. Reeds had
den velen zich a ls kolonisten, neergezet en hun voor-
lieeid werd allengs door a®dexen In grooter getale
gevolgd; een sterke stroom van landverhuizers ont
vlood a'longs het oude Buropa om zich in de Nieu
we Wereld aan do cultuur to wijden. Aldus breidde
zich de Amcrlkaaneche graanbouw mot groote enel-
beid uit, zoo dat weldra groote massa's voor export
beschikbaar kwamen, waarmode m»en de Europoe-
sche markten begon te overstrooman. De gestage uit
breiding en verbetering van de transatlantische vaart
maakten, dat de vrachtprijzen steeds daalden en ten
gevolge daarvan ook steeds minder Invloed op de
prijzen dor Amorikaoneche producten uitoefenden. Tot
1.S77 handhaafden do prijzen zich nog, maar van dut
Jaar af echter trad, tengevolge van deze reusachtige
concurrentie, reeds sterke dalimg lp, en de Land
bouwcrisis. waarover i® de geschiedenis van het vol
gend tijdperk nader wordit gesproken, doed h®ar In
trede. Zij vond haar slachtoffers allereerst ln de
boste «treken van ons land, waar dei Levensstandaard
hot hoogst was opgevoerd, doordat men het meest
van den gouden tijd had geprofiteerd', waar men, even
wel uit gebrek aan energie en inzicht ook heit minst
gereed was de bakens te verzetten. I® verband» met
de hooge prijzen hadden tol van koppers 1® dein goe
den tijd niet alleen te duur gekocht, d'och ook hooge
hypotheekschulden aangegaan, waardoor hu® toe
stand reeds van den beginne af gevaarlijk was, wat
bij de sterke daling der prijzen, onmiddellijk noodlot
tige gevolgen had. Op de zandgronden, waar de weel
de minder was opgeroerd en. het" bedrijf eenvoudiger
gebleven was, werden de ernstige gevolgen, va® de
overzeesche concurrentie niet in zoo sterke mate ge
voeld als op de betere gronden.
Zoo wordt dus het tijdperk 18501877 afgesloten
op heit punt, waar de daling in, don economischen toe
stand van den Nederla®dsdhen landbouw een aan
vang neemt.
In het nu besproken tijdperk bega® hot landfbouw-
verconlglngsleven reeds op te komen. „In die Jaren
had het vooral een lldeëele strekking, het dool was
veelmeer het dienen van het algemeen landbouwbe
lang, waarloe besprekingen, tentoonstellingen, ®ls an
derszins gehouden werdén, dan om (zooajs bij de
coöperatie tegenwoordig) de i®diviidaiëele materlëel©
belangen van de leden zelf to dienen. Het wajren toe®
ln do meeste streken va® het land dan ook nog veel
meer do vrienden van de® lapdbouw, moer die hee-
ren dan de eigenlijke boeren, die aan dit leve® aan
deel namen
WIJ hebben deze geschiedenis niet al te kort weer
gegeven, wijl wo haar in ajle opzichten zoor leerzaam
vindc-n, zooals trouwens ®og meer het geval ls met
de historie va® de economische ontwikkeling vb®
onzen landbouw na 1877.
Hierover hope® we do volgende week een overzicht
te geven.
N.B. Volgens de® zetter van ons opstel va® de
vorige week waren zelfs zgn, aardappelproe-
ven het gevolg van de i® 1845 plotseling met groo
te hevigheid optredende aardappelziekte. Dit moest
zijn zgn. aardappeloproeren.
BOND VIN KLEINE STATEN.
Dezer dage® bracht de Brusselechs Solr het be
richt, dat er onderhandelingen, gaande ware® tus-
schen de verschillende kleine State® va® Europa om
te komen, tot een Statenbond..
In de® loop der Jaren hebben reed© zoo dikwijls
geruchten geloopen omtrënfl bondgenootschappon,of
en1.e®tos, dat men over het algemeen goed doet wei
nig geloof te hechten a®n al zulke berichten,.
Ben fond van, waarheid kunne® ze va,ak hebben, hot
zou kunne® zij® dat er een, spierinkje ulU i© ge
gooid, dat eemjlge diplomate® er eemp over gesproken,
'hebbe®, doch vorder mag noch moet me® 1® do
moeste omsta.nidlighed'fln gaap,.
Hot bericht onderging da® ook het gewone lot.
Reuter seinde het,. De bladen namen het over. Se
dert echter wijdde die Standaard eir een driestar aan
on waar dit plaats vo®dl 1®, verkiezingstijd. (Katwijk!
zou men geneigd zijn te geüooven dat dr. Kuypev, dille
steeds mot plaatsruimte moet woekeren,, het artikel
best achterwege had' gelaten, dan wel' uitgesteld, in
dien hij niet meende, dat heit bericht au sdriaux dle'n-
do te worde® genome® c.n dus va® zijn standpunt
behoorde te worden toögeliirihjt.
Het Solr-bericht was vrij mager en gaf weinig hou
vast omtrent de soort va® verbonjd', dlie bedoeld, werd.
Zou het oen onitepte zijn, een simpele! verstand»-
houdlng, om 1® zekere gevallen sa®ion éen lijn te
trekken, da® wel een aanvallend en verdedlgdnd. ver
bond of een, van de vele denkbare tusschemvormen
Va® dat alle® bleek ntets.
Het Groninjgoch Comité, dlat de toenadering tusschei
ons land en de vijf kletne Wcst-Buropeesche rijke®
wensebt to bevorderen, ©telt zich op een vrij idealis
tisch standpunt. Einddoel va® zijn streven zou zij®
een nlet-poldtieke voreenigïng, die niet 1® het mili
taire kracht zocht, doch een gezamenlijk pogen om
gezamenlijke idealen te bereiken.
Veel vager ka® het aj ibfet-
Het heeft evenveel va® een bond, als het geregeld
bezoek van ee® heer op een jour va® een boke®de
dame heeft van een huwelijk tusschen die twee...
Zulk een streven om elkaar beter1 te begrijpe® ts
maarschalk niet veroordeeld. Ik kan er ndets aa®
veranderen."
„U hebt invloed op den koning. Men zegt, dat hij
een goed hart heeft. Help mij dan. toch hertog
om Godswil help mij toch. Wanneer ik met mijn drie
kleine zoons de knieën va® den koning omklem'
hij moet, hij zal mij aaObooren. Wij zulle® nooit
meer een voet in Frankrijk zetten. Hij mag ons
onzen rang, onzen rijkdom ontnemen. Slechts het
leven van mijn man wol ik, silechts zijn leven
verder niets. Almachtige, barmhartige God, sta mij
bij niets meer da® zij® leiven
Haar stem brak.
„Kunt u die ongelukkige vrouw niet helpen, her
tog." vroeg Clalre met trap.en i® de oogen.
„Neen. De koni®g wal niets meer van deze zaak
hooren. Het vonnis is alreeds onderteekend."
„Hij zal het verscheuren. Hij begaat een misdaad
daarmee ©en misdaad tegen gansch Frankrijk."
snikte de hertogin. „Maarschalk Ney doodschieten
doodschieten als eon spto®, als een laffQ overlooper
fl.ls eon honid! Hem,, den veldheer, die in taUooze
veldslagen roem voor Frankrijk heoft geoogst, voor
Frankrijk zij® bloed heeft vergoten! Weeit ge web
wat go doet, als ge hem vermoordt? Bij Belle-
A lila nee heeft; men Ney vijf paarde® onder het li
chaam weggeschoten. Met den degen in de Vuist ging
hij, zij® soldaten te voet voor. Blioedlen|d', half l>o-
wueteioos heeft, men hem va® het slagveld' moe te®
dragen."
„U kunt toch moeilijk: veria®ge® mevrouw, dat de
koning maarschalk Ney voor zijn heldendaden bij
Belle-AlHance bedankt," zeilde Ckodseuifl) scherp.
„Ik wil gee® dank, allee® wensch ik ee® men©che-
lijke behandeling en ik wij het leve® v.a® mijn
man u weet .alle® niet, hoe goed of hij iö."
„Men zeilde wel eens dat de maarschalk zich te
veel door zijn energiekel echtgenoot© liet leLden," zei
de Choiseull spottend.
De hertogin knikte. „J®, hij hield heel veel van
mij. Wij waren jong an arm heel eenvoudige, kled^
ne roensehen, zoudt u zegge® WIJ deelden allee
armoede en zorgen. Dan werd hij groot e® bo-
roamd dat steeg mij misschien te veel naar het
hoofd Goede God! De roem heeft zoo iets als oen,
roes dat kon Uc niet verdragen. Het hinderde mij
alleraardigst. Doet draken aan het algemeen arbt -
tragetractaat tusschen or.s land en Denemarken geslo
ten, twee landen, die noch te land, noch ter zee.
noch op kaloniaal gebied elkaar in de wielen rljdVm
of ooit gevaar voor botsing hebben te vreeeen.
Zoo waardevol voor den wereldvrede zulk een trac-
taat zou zijn tusschen Duitschla®d en Groot-Britannië,
zoo ridicuul is het tusschen landen: als Denemar
ken en het onze. Niet wanneer men het beschouwt
als oen goed voorbeeld, doch wanneer ernstige mem-
schen het clteeren als ee® stap vooruit naar Vrede
door Rocht.
Ovc-r het algemeien hefchie® al dergelijke traktaten
nog Id onzen tijd precies dezelfde waarde als in
den tijd van De Witt.
Men herinnert zich dte aneodote, hoe bij het tee
kenen van het Eeuwig Edict, d© Dordtsche pensiona
ris Vivlen zich bezig hield! met een perkamenten, boek-*
band aan reepjes te snijden. „Ik poog utitt te vinden
wat perkament vermag tegen het staal," was zijn ant
woord, toe® me® vroeg wat hij' toch d/eed.
Zoo w a s het en zoo i s het nog!
Al dergelijke tractaten worden gehandhaafd en
blijven gehandhaafd zoolia®g het ihtoresae der ondier-
toekenaars dat meebrengt, langer gee® secon|de. Dit ig
treurig, doch niettemin de waarheid.
Het bewijs daarvoor is in die gieschiedenlls van de
laatste Jaren helaas overvloedig te vinden. Het ver
wonderlijke ls aUwn, dlat personen, düt« ti-act aten kun
nen sluiten niet veel meer deze gelegenheid asungrijr
pen om een goedkoop applausje binnen te halen....
Eventueel zelfs ©en Nobelprijs! Moet op het traoba&t
to eeDiger tijd dat i's: bijl de eerste gedegenheid,
waarbij het wou hebbe® te werken! inbreuk ge
maakt worde®, wel®u dan ls er een ander bewinds
man en heeft de ma®, dil© het tot stand bracht,, toch
zijn goeden wil getoond en... heeft het niet zóóveel
Jaar geduurd? Welnu dan!
De geachte lezer zal uit het bovenstaa®dei bemer
ken, dat wij geen bijster hooge® d'u®k hebben va®
plechtige overeenkomsten en tractaten. Of wij er
daarom afkeerlg van zij® zo te sluiten? In het minst
niet. I l 1
In de eerste p.laats zou het kunnen, d'at wij' te pessi
mistisch waren .J® onze meenlug. En ten tweede js
een afspraak Va® vrieaulschap toch' ultoos 'n hinder
paaltje om eikaars vijand te wordt®.
Doch thans de alliantie dier kleine stalen.
Zou het mogelijk zijn iets van dien aardl tot stand
te brengen? Wil zulk een uiterste ©enig blijvend feffect
sorteeren, wil men met ancfefe volken In „gelijksoortige
omstandigheden naar gelijksoortige idealen streven",
dan bchooren in do eerste plaats omstandigheden en
idealen gelijksoortig te zijn.
En nu wil het ons voorkomen, dat noch' die omstan
digheden, noch die idealen iets Van elkaar hebben.
Het ideaal van Denemarken op politiek gebied!
is.... Sleeswijk-Holstein, dus: anti-Dutlsch. Dat van Zwe
den.. de Finscho grenzen, dus: anti-Russisch. Het onze;
behoud*der koloniën en van eigen volksbestaan, dus:
anti-Duilsch en anti-Japansch.. Hel Rel^bche... Ja, deels
Nedcrlondsch, deels Fransch. Het Zwitsersche, het Noor-
sche... wij \réten hét niet.
Dat zijn de gelijksoortige idealen.
Nu de omstandigheden.
Industrie, handeï, scheepvaart... voor alle zes liggen
zij anders en tegenstrijdig.
Godsdienst, taal, regeeringsvorm jdsloife ..zeden, too-
nen sterke afwijkingen, niet Ie overbruggen verschillen...
Zeker er zijn. gelijksoortigheden te vinden.
Zoo wl! elk houden wat hij heeft en liejst welvaart
en inkomsten, volkskracht en volksrijkdom zien toe
nemen.
Dat zifn punten van overeenkomst.
Doch hiermede houdt dan ook alles op..
Dat hebben die zes staten gemeen met élke willekeu
rige zes andere staten of met zes meftischen, die men
op straat 'slaande houdt.
Om to.1 hot nastreven va® deze gelijksoortige idéale®
to komen, behoeft men zich' miöt to „cntenlecre®".. Dal
is Sedert AdanTs dagen ook zonder alliantie's vrijwel
gelukt.
En zoo men gezamenlijk het zooi willen beproeven,
dan zou van het eerste moment, af oneonignefkll jhér
gevolg zijn, wegens de tegenstrijdigheid' van belangen,
Zuiver economische belangen kunnen gezamenlijk 'wor
den behartigd. Een trust, qen kartel, leveren daarvan het
bewijs.
Als Holland' ;en Denemarken boter exportooren, kun
nen onze producten zich met d'e Deensehé verstaan, doclh
de landen, die onze afnemers zijn', hebben slechts na
deel die samenwerking. Voor Zwitsersche en Hol
land sohe cacao, dito. Maar wanneer Rusland te cenigcr
lijd booze plannen heeft tegen Zweden, Duitschland' tegen
oits. Frankrijk tegen. België, helpt het. machtig wcinilg
of (n, Bern of Christiana plechtig wordt geprotesteerd.
Hot cenige wat de kleine staten kunnen doen, fis
aansturen op individueele ontwapening, op een inter
nationale politiemacht.
Maar.... dan moet dit niet alleen bestaan in woorden,
in speeches en toasten en vergaderingen.
Dan moet het blijken dat de wil er is.
Zoodat we niet als ln September j.I. op het Interpar
lementair congres 4e heeren, die nooit uilgaven vóór
militaire dobhinden, weigeren of bestrijden, hooren jam
meren over de slecntheid van de regeeilngen dio zij
steunen i en over de stijging der milltafre budgetten
wanr zij zelf voor stemmeni"
Mocht het gelukken de vijf en twintig millfocn sterke
kleine staten zoover te krijgen, [a, dan zou er veel'zijn
gewonnen.
„Heel het raderwerk staat stil, wanneer ITw mach
tige arm dat vil", heeft sinds '03 nfet bepaald
een plezierigen klank. Doch als die 25.000.000 menschen
eens ernstig zouden willen...
Wie weet hoe spoedig er dan millfoenen en miilioenön
dat Lodewljk XVIII mijn ma® minder achtte dan
zijn hovelingen. Ik heb Ney aangezet om tot Napo
leon over te gaa®
.Daarvoor moet n ®u de gevolge® dragen," vi)el
Cholseuil ijskoud 1®
.,Ik wil alles drogen, alleen mijn man will ik be
houden mijn Michel, de vader mijner kinderen.
Ik wil weer werken, droog brood! eten e® God ®He
dagen voor zijn leven danken."
„Laten wij, aan deze scène ee® einde maken," zei-
de de gravin Roederer koeL „Wij voelen alle® mede
lijden met uw te begrijpe® smart, hertogin, maar u
moet inzien, dat me® u njet ka® helpe®."
Choiseull maakte weer ee® beweging om naar de
deur Lo gaan maar mevrouw Ney wierp zich als
een furie tusschen hem en. de deur. ZÖj zonk op
haar knieën en greep de slip van de jas va® den
hertog, die een half geërgerd; half verlegen gezicht
trok.
„Ik sta niet op, voor u mij beloofd) hebt nog eien-
maal met den koning te zullen spreken. Hertog, hebt
u da® gee® taart 1® uw lilchaam? Kunt u mij® jam
mer, mijn ellen,de ®og langer aanzie®? Ik heib op de
stoepen dier gevangehls gelege®, Ik heb met mij®
vuisten tegen de® muur geslagen, tot zij verwopld
w®re® ziet da,t hier Me® moest mij dè dieur
openen, bij mijn ma® late®. Gele® éJlbarmem!
Met geweld heeft men mij, weggesleept Ik ben
van de gevangenis naar dej Tuiilejri'ë® gieloope)n, stefeld»
hoen en weer. Ik heb vijf lange ure® op het slot
plein. gestaan, omdat ik hoopte dot de konilng zou
uitrijde® ik wLlde mij voor da paarden werp©®
lk heb geen drogo draad meer aan het lichaam D©
schildwachten, de gewone soldiate® voeldepi modellj-
de® met mij, zij hebbe® geweend', toen lk tot hen
gezegd heb- „Soldaten, me® wijl mijn man, maiar-
achalk Ney doodschieten,!" zij morde® luid/1"
„U zult zich nog l® ernstig© ongelegenheid) brefor-
gegn, mevrouw De hertog maakte zich met ge
weld uit de Ijskoude, gewond© honde® der hertogin
vrij. „Men zal u moete® opsluiten, ®ls u niet ver
standig wordj."
„Den man doodschiet^®!" schreeuwde klj het utt,
„do vrouw ln een gesticht opsüultep!' Goed' zeer
goed. Wat komt er da® va® de kl®dere®? Schiet d'e
ook dood! dat verradersgeibroedWat behoeven
beschikbaar zouden komen voor nootHge dingen, voor
verbeteringen, wier uitstel ten hemel schreft f
UITKIJK.,
Den Haag, II Juni.
Art .10 van de Stuwadoorswet bepaalt, dat geen
Zondagsarbeid mag worden verricht in dft bedrijf. De
voorgeschreven rustpooze duurt van mlddernaclit tus
schen Zaterdag en Zondag en Zondag tot des Maan
dags-ochtends 6 ure. Voor zeeschepen kan gedurende
een jaar speciale vergunning worden gegeven tot af
wijking van dezen regel, overigens wordt elk geval
i® het bijzonder behandeld. Art. 11 bepaalt, dat bij over
treding de vergunning kan worden ingetrokken.
Een amendement-Van der Voort v. Zijp op dit arti
kel wil herstellen de bepaling betreffende verhoogd loon
voor Zondagsarbeid, cfiè In het ontwerp-Talma was
opgenomen. Aldus ook een amend-Spiekman c.s., dot
van een minimura-loon gewaagt, terwijl een amend-
Duymacr van Twist de vergunning tot afwijking va®
het Zondagserbeid-verbod wil verscherpen zoodat do
Zondagsarbeid tot 't allerdringendist-noodzakelijke zal
worden beperkt. Dit araendement hoeft minister Treub
reeds als in die praktijk onuitvoerbaar gesignaleerd;
gevolg er van zou 'bijv. zijn dat de passagiers werden
meegenomen, maar... niet hun bagage! 't Is aan te ne
men, dat de heer Van Twist den raad van mr. Treub
zal volgen en zijn amendement intrekken.
Overigens heeft zach' heden ontwikkeld een reus
achtig theologisch debat over de christelijke opvatting
van Zondagsrust. De heeren Brummelkamp en Scheu-
rcr 'traden hier in het krijt als de palodijnen d'er streng-
testamentische opvatting, de heer Eerd'mans als
de man der materiële beweegredenen... Wtf zullen doen
als Exc. Treub en ons omzichtelijk buiten dit theologen-
debat froude®... _i_j
Dg beer Va® der Voort vap Zijp heeft uilt zij® &memr
clement verwijderd al' wat meit bet ooillectlef arbeids
contract e® dus ook de strafbepaling op schending)
verband houdt. Om ee®e onzuiver© stemming te ver
mijden. Voorts gaf die gedacbten-wiBsellpg' te aan
schouwen eep, verschil,! va® g©voele® tusschen de®
leider d©r Chr.-hlstorische®, De Savorni® Lobman, en
7-lJn partijgenoot De Geer, Laatstgenoemde had o.a.
betoogd, dat de wetgever gee® loo® heeft te rege
len, zooals het ®me®d©me®t-Va® der Voort will. Neen,
riep de heer Loihma® uit, er ts hier ge©® spra
ke van loonregeling. Men wil Zon,dagia®rb©ild verbie
den, en voor eventuëele ul|tzo®derlnge® speciale voor
waarden stelle® Wat lot© ganpch ander» iel... Ook
deed de heer Lobman uitkomen, dat waar mr. De
Geer verklaard had de® minister te zullen steur©®
ln deze, hoe ook dieps houding bij art. 10 zou w«zc(®
dat de heer D© Geer hiér geheel voor elga®
rekening" had gesprok©®...
M'n'ster Tre,ub had zijn© bestrijding e® oaaapneme-
1 Uk-verklaring der a®ie®cbeanenten op art. 10 „om
lijnd" toen de Kamer, vermoeid va® de zwaar
wichtige bespiegeling©® voor enkele ure® scheid
de..
Te acht ure zou weer het „klokje van gehoorzaam
heid" luid©®... Ondanks hot streven om vóór 1 Juli
nog gereed te komen is speciaal ln d© Jongste dagsfc
van „zelfbeperking" 1® hot Parlement al bitter wei
nig te bespeur©®!...
Mr. ANTONIO.
Dagelijks worden door een gezond mensch omstreeks
3040 gram urinestof en 1 gram urinezuur afgeschei
den en 'deze hoeveelheid is voldoende om tot een nood
lottig einde to leiden, wanneer zij In het lichaam achter
blijft. Alleen uw nieren kunnen u redden, want zij
alleen dragen zorg voor het filtreeren van het bloed.
Wanneer de nieren echter overwerkt zijn, blijft een
gedeelte dor schadelijke stoffen in hol bloed achter
cn dientengevolge gevoelt gij u vermoeid en dof. gij
begint last je krijgen van rugpijn, hoofdpijn, stijfheid' Ln
de spieren en gewrichten, duizeligheid', bezinksel ln
het water, waterzuchtige zwellingen iin dc enkels of
rond dff oogen. Misschien moet gij des nachts dikwijls
omstaan, óf de urinelooring geschiedt moeilijk en gijn-
Wanneer dé bovenstaande verschijnselen verwaarloosd
worden, kunnen gevaarlijke en ongeneeslijk© ziekten
der nieren e® blaas zich ongestoord Verdér ontwikke
len. en pjotselimg, zpnder waarschuwing, optreden. Ge-
noest uw nieren terwijl het UJld-ls, leeft'zoo rustig
mogelijk, vermijdt buitensporigheden van welken aard
dan ook, houdt u aan een eenvoudig dieet, en zet een
kuur met Foster's Rugpijn Nieren Pillen jjoor, totdat
ieder spoor van uw kwaal verdwenen is. Dit geneesmid
del herstelt die goede werking der nieren en blaas, bet
verdrijft het urinezuur, d'e oorzaak van lenden jicht,
rheumatiek, niersteen, enz., en het voert het overtóllige
water ef, waardoor de oorzaak van waterzucht enz.
wordt weggenomen.
Te Schagen verkrijgbaar bij J.
Rotgans, Molenstraat C 14. Toe
zending geschiedt franco na ont
vangst van postwissel a f 1.76 voor
één, of flO.— voor zes doozen.
Eischt de echte Foster's Rug
pijn Nieren Pillen, weigert elke
doos, die niet voorzien is van
-nevenstaand handelsmerk.
zij te leven, wanneer hu® vader er njet meer ie."
De hertog wees met zijn vl®ger naar zijn voor
hoofd. „Zij verliest het verstand me® moet haar
wegbrengen."
Clalre boog "fcich over d© Ineengezonke® gestalte
der hertogin heen en rtok ha®r met zacht geweld,
omhoog. „Verneder u niet zoo door uw smeekbede®.
Ik lijd met u ®nar Gourg®nds moeder. Di© was
la®ge jaren opvoedster va® den neef d'as konimgs,
zij zal alles voor u doe® wat maar ln. haar macht
ia."
„Clalre, ik wensch ®iet dot ge na®r mevrouw Gour-
ga®d gaat," zeide grari® Roederer onrustig.
„Dring niet verder aa®, moeder," zeilde Clajtre
vastberaden. „Ik ga met de hertogin en kom zoodra
ik haai' 1® zekerheid weet, terug."
„Donk dank!" riep de hertogf® uit. Zij greep
naar Cialre's hande® door ©en nieuwe hoopi aange-
Igrepem.
Het Jonge meisje zotte de ongelukkige Vrouw die®
hoed wat recht op het hoofd, trok hoor de® mantel
wat enger om d© schouder». Zonder de® hertog nxeft
een blik te verwoordiigie® bracht Clalre haai- uit de
kamer. D© hertogin liet willoos alles met zich ge
schieden.
De bediende tilde haajr vUug ln d'e aangeroepen
flakre. Mevrouw Ney leunde uitgeput tegen do har
de kuesen». Menigmaal drukt© zij. krampachtig, de
hand va® Clalre, diie naast haar had' plaate ge®o»-
men.
Do oude mevrouw Gouxgand was1 zeer verbaasd,
Clalre bU zich te zien binnentreden. Sedert d©n dag,
dat haar zoon afscheid' va® haar hajd genom©® had
zij niets meer va® het Jong© meleje, gehoord;.
Eerst herkende zij haar ®ifet bij het zwakke) schijn
sel van de l®mp die de® corridor maar zwakjes ver
lichtte.
Met bevend© ha®d zette zlji het Hompje op de tafel.
„Ik be® het, mevrouw Gourga®d," zeid© CLalr©.
,WU kome® uw hulp inroep©®."
„Mij® hulp.?" De oude da®ae keek' verschrikt n®ar
Cl®tre en de 'diame dl© haar wa» gevolgd.
„Dit ls de vrouw va® de® ongelukkige® maar
schalk Ney," zeide het Jong© meisje eenvoudig. „Wij
weten geen andere® uitweg meier. Gourgand's moe
der moet on» help©n!"
Wordt vervolgd.
