11(11111 NltlIS-
Gratis
DONDERDAG 18 JUNI 1914.
57ste JAARGANG No. 5397.
Wie de pijp brak.
Finantiëel Overzicht.
SCliCEl
COURANT.
voor de Schager Courant, ontvangen
de nummers tot 1 Juli a.s.
De jongen, was nog geen, twaalf jaar oud, toen. ziju
vader «ei:
„Zie Je die pijp,, Bar ajUln©? Die heb ik gevonden,
in den zak van een Kroamt, die probeerde mij aan
zijn bajonet te rijgen, zoo als ik door een, kikvorach
heen priem, 't Is een mooie pijip m©t een, porselein©©
kotp,. zooa,ls ze. die in Kroaftë roiokeft. Proef eens hoe
lekker dat Moortje smaakt, Barattinoi!"
Barattlpo stajr zijn lippen, vooruit, proefde even,
dien wrang bitteren rook, huilde van, heerlijkheid, en,
(kwam van dien dag ai zijn handen warmen aan dit
kacheltje. Hij zat op de knieën, van sergeant Barafto.
die veel had van een in de zon gedroogde peer; en
dan... poef! poef! rookte de vader met zijn mond;
de zoon met zijn neua
Na verloop van jaren werdi Barajt&ino soldaat, en
op den dag dat hij naax de Krita zou trekken, stak
de vader hem het Moortje in den zak
„Die PUP/' zei hij, „heeft mij geluk gebracht; zorg
dat je me die onbeschadigd) terugbrengt, mijn Jon
gen; want ik h©b je nog vrat te zeggen, eer ik dood
ge-"
Bajatttno trok naar de Krlm„ vocht tegen de Rus
sen te Garnago, en kwam terug met een leelijke sfcee
door zijn hoofd, maar met de pijp nog héél.
Hij vond zijn vader bedlegerig, sedert lang; toen
deze zijn jongen, na zooveel tijd zag binnenkomen,
was 't eerste wat hij vroeg:
„En de pijp?"
De doktoren, die knapper! waren dan de Kroaat
waarvan de sergeant gesproken had, zouden geen
voor zijn leven gegeven hebben; en werkelijk kwam,
na dxje dagen, zijn laatste nacht.
De oude stak de hamd ulit, en nam da pijp aan
van den zoon, die met een stevige laag windsels om
't hoofd aan het voeteneind' vam 't bed zat; entoen
er geen rook meer uit de pijp kwam, gl|ng de oud
sergeant ook uit.
Barattimo werd nu B'afrafta en toit sergeant bevor
derd. Hij trok met Victpr (de koning was toen pas
korporaal) de Fiume over, raakte te Palestro met dé
Duitechers slaags, veroverde een vijandelijke vlag, an
trok op zekeren dag Miilaan binnen, met het hoofd
aan den anderen kant opengespleten, maar met een.
onbeschadigde pijp. Mooht de moor in 't ongeremde
komen, zou er dien dag stellig iets vreeselijhs
gebeuren,, want men hoeft nu niet aam voorteekenen
te gelooven, maar men moet er toch niettemin over
denken.
't Duurde, niet lang of Vlctor roerde weer de
trom. Luitenant Baratta zo hadden hem infius-
schea luitenant gemaakt trok naar Custoza; daar
werd zijn arm verbrijzeld1 door de splinters van een
bom; maar een arm kan aftijdl weer in. orde gebracht
worden, terwijl als een pijp gebarsten is... goeden
dag, hoor! 't is of men een veulen zijn vier pooten
breekt.
Tegen den, a,vonjd', toen de soldaten bezig wa,reu
met het opzetten der tenten, ging luitenant Baratta
op een heuvel zitten, turend naaT de rosse lijnen
van de schemering,; Wolven het struikgewas, hingen
nevels; 't was of 'die populieren zich verlengden te
gen hot bloederig fond van den horizont; van uit
het schaduwachtig nahijl kwamen zuchten, en klaag
lijk steunen; heel In de verte zag men flauw een
lichtje branden; en hier en daar schitterden de eer
ste sterren. Baratta haa,lde zijn pijp voor den dag,
klopte meit zijp. zakmes óp het porselein,; het wa&
in orde en, dus poef! poef!
De rookwolkjes stegen zacht op tegen de helde
re, stille lucht, en de scherp bittere reuk bracht op
dat oogenblik, met den neus, als zetel van herinne
ring, hem allerlei voorvallen uit zijn loven te bin
nen. Die ro,ok was heel Iets andeTS dan die vap,
kruitdamp, en hij zou nj,et geweten hebben aan wel
ke van die twee hij de voorkeur zo,u geven.
Beide spraken zij van veldslagen, van kampen, van
kazernes, van gekregen of uitgedeelde gevoelige mep
pen; maar de rook van Moortje die altijd hoorde bij
de stillere uren van den dag, bij een kalme avond
lucht, gaf zachte, meer huiselijke herinneringen, als
b.v. de stoel van den ouden vader voor de deur
het warme zonnetje, de biggen die knorrend over het
dorpsplein liepen, de volle hooiwagens dije d'en heu
vel opreden, en dan het smalle bedje, waarop de
sergeant voor altijld was uilitgegigaaffl poef! poef!
en nu en dan ging een gedachte, zoo yi als de
rook van de pijp, terug, tot, aan Moortje's peetvader,
gestorven te Pastreulg© en naar zijp, thuis, daar in
Kroatië met die rieten, daken poef! poef! Ar
me karei 1 ook zijn, ©dieim was door Moorts keel ga-
gaan; en nu, het Moortje had veel van, zijn frisch-
hold verloren en daar, ver weg poef! nog
maar eeD paar Kroatebrb eend eren poef! on
der oen hoopje kiezel! En van sergeant Baratta, wat
was daar nog van over? Wat? Bara,ttino ten min
ste. Maai' die Barattipo dop? Van hem zou binnen
kort ook heel weinig over zijn; niets meer dan de
rook van een pijp die in de lucht opgaat, 't Leven,
is oen haal aan een pijp poef! poef! en later
krijgt men zoowel den bitteren smaak als het bran
den aan de oogen.
Uit zulke overpefinBlPgefnJ ontwaakte de luitenant
altijd met een droevig staand gezicht en een uitge
gane pijp; en toen de zaken van Italië weer in orde
waren gekomen (als men het zoo mag1 noemeto) werd!
ook hij voor drie of vier jaren naar een stadje in,
de provincie gestuurd, om daar een slaapkuur te
doen. Wat 'n leven! Vtoor iemand die gewoon was
zijn handen en voeten, flink te gebruiken is het de
zwaarste straf om twaalf uur over het marktplein
te slenteren, en het andere dozijn slapende door te
brengen; drie maal dezelfde courant te lezen en de
raadsels te raden... En daarbij, raadsels begreep
Baratta nooit, want zijn vader had er niet aan ge
dacht hem de mythologie te onderwijzen,; en schrij
ven. het gewone rapport moest opgemaakt; maar
fhiji had zich li© vier het hoofdi laten afslaan dan een
brief to schrijven.
Zoo zag hij zich een versleten., ongebruikt meubel
worden; hij voelde zich als een drenkeling metklee-
ren om zich heen. Daar hij niet wist hoe hij diever-
wenschte lapge uren van dan dlag en vooral van den
avond zou doorbrengen wijdde bij zich met hart en
ziel aan zijn moortje en aan, een kollega van ker
senboomhout, die hij kocht om de nu de moor wat
te sparen. Zij werd tenslotte alleen gebruikt bij
plechtige gelegenheden, op de jaardagen van Cer-
paya, van Palestro, van 's vaders dood, en... poef!
poef! er zijn niet veel ovens die meer rook ge
ven. 's AvondB dutte hij in met zijn pijp tusschen
de tanden, en als niet ae dop er stevig op gezeten
had, wie weet hoe dikwijls Baratta in zijn matras
zou geroosterd zijn,-' De oppasser bracht 's morgens
zoodra hij den rook uit de dekens zag komen, de
laarzen binnen; dat poef! poef! werd per slot zijn
ademhaling, zooals men van sommige draken vertelt
dat er vlammen uit hun neusgaten, komen.
„Hij heeft zekër een locomotief in zijn, longen,"
zei Juffrouw Geechfna uit het Handels-café.
Baratta was nog niet oud; want op veertigjarigen
leeftijd heeft men de beepen nog goedl tot zijn
dienst, en is die maag nog- uitstekend In orde; maar
ai liet zijn gezondheid niets te wen^chen over, hij.
kon die verwepscht© melancholie niet van ziich afzet
ten; dat zelf niet weten wat hij wilde, dien, lust
om in de steenen te bijten, om zich zelf bij de voe
ten op te hangen, om ^ch stuk gebroken, In de pijp
te stoppen, en dap aap, den oppasser te zeggen:
„Daar! rook je luitenant op!"
Hij was niet oud, maar begon, toch een gevoel te
krijgen, alsof hij, de halve ring was van een aan 'n
gespleten muur hangende ketting, die noodgedwon
gen zou verroesten als zij niet tot een flink besluit
kwam.
Er werd hem .een betvordering aapgeboden, als hij
wilde overgaan bij de administratie van een militair
depot te Rome; voor Baratta, die van krijgsweten
schap even goed op de hoogte was als zijn pijp van
godgeleerdheid, was dijt het eenige middel om voor
uit te komen, 't Was geen moeilijke betrekking, in
een groote, levendige stad, en wat zou hem beletten
ook... een kloek besluit te nemen?
Op zekeren, dag kwam hij binnen hl zijn koffiehuis,
en zei tegen juffrouw Erminia, de mooie eigenares:
„Geef mij een sigaar, juffrouw Erminia."
„Moet ik er een voor u uitkiezen?"
„Ja, met uw mooie handjes." 't Waren, zonder
overdrijving, mooi© hap dij es. Even in den, spiegel, die
tegenover hem hing, kijkend, zag Baratta dat hij,
met zijn baard zoo netjes opgemaakt, ook geen mon
ster kon genoemd worden, al was zijn huid in de
zon wat verbrandi. Maar ex is gebak dat beter smaakt,
als het goed bruin ziet, en dus zei hij, moed vat
tend:
„Ik heb vannacht 'gedroomd dat u mij moest trou
wen."
„Nu, wat zou dat; u bant toch heusdh de duivel
niet."
„Ik ben bijna kapitein."
„Een moode rang."
„Maar ik ben verslaafd aan een pijp rookén."
„Een pijp rooken is toch geen zonde."
„Maar ik ben piet van plan dat op te geven. Kunt
u goed tegen den rook?"
„In een café is er ruimte genoeg."
„Maar zeg nu eens, in ernst..."
„Wat?"
„Zou u mij willen trouwen?"
„Ik?" Het meisje keek hem aan met oogen die,..
„Goed. geef mij dan een lucifer."
De zaken liepen verder zooals het gewoonlijk daar
mee gaat- Drie maanden, later liep kapitein Baratta
over het Piacio met juffer Erminia aan den arm.
In den ketting was nu een ring met den klank van
goud. Omfrent het pijp gebruik waren vaste bepalin
gen gemaakt, en juffrouw Erminia had er blijkbaar
nog geen berouw van gehad. In da eerste maanden
was er door het heep, en weer trekken en het fin
orde brengen, van hun zaken geein tijd geweest voor
berouw, maar toen hun apart©mePt klaar was, met
dl© nieuwe behangsels, die wfitte gordijnen, zoo als de
vrouwen dajt graag hebben, begon dip geweldige rook
niet enkel dei lucht te vergiftigen, maar bleef hij
ook hangen aan de muren, hij maakte de gordijnen
geel, kleurde de plafonds "bruin; en niet zonder
schrik zag juffrouw Erminia dat haar kleeren een
verbrande tint kregen, dat de rook zelfs in de kas
ten en kisten doordrong» dat overal de tafels vol la
gen met pijpen, propjes tabak, pijpendoppen, restjes
sigaar, aschbakjes en al dergelijk© zaken die bij een
hartstochtelijk, rooker thuishooren, Dó. kapitein stoor
de zich daar niet aan, want... na veertig jaar ver
liest de vos zijn streken niet. Hij had haar vooruit
gewaarschuwd, en alles was duidelijk bepaald. Hij
gaf vreeselijk af op die moderne kamers: kleine
hokken, op de hooge huur, op die gekke gewoonte
van de menschen om allemaal op éern plaats te wo
nen, dicht opeengepakt als ansjovis; op alles en al
lerlei,, alleen niet op zijn. moortje, zijn eerste eh
laatste gelief dé.
Juffrouw ErminJk klaagde volstrekt niet over dien,
rook, en trok er zelfs geen leelijk gezicht over; als
die goede man biet kon leven zonder zijn adem in
een pijp te blazen, waairoim> zou zij hem d!an den dood
aandoen? Van al die slechte soldatengewoonten had
hij alleen deze gehouden,., waartegen men met het
openzetten der rapien kop strijden. Zij vermeed, zoo
veel mogelijk te hoeBten, en als zij het niet meer
kon Inhouden hoestte zij, zoo zacht, dat Baratta haar
ongelooflijk gelaten onder dat allee vond-
Maar hij die geen gekijf van een vrouw zou verdra
gen hebben, vond toch ook die blinde, stomme ge
latenheid, dat spelen voor onschuldig slachtoffer,
lang niet prettig, en op zekeren morgen dat hij haar
onder de dekens gesmoord hoorde hoesten, zei hij,
op veel ruwer toon dan hij tegenover haar gewoon
was:
„Je hoeft niet te stikken onder de dekens; het
was heter als je ronduit zei: 'k wil niet meer dat
je in de kamer rookt."
„Zou je dat dénken? Ik hoest piet van den rook.'
„N'et van dep rook; niet van den rook," mompel
de Baratta. schouderophalend.
„Jij zegt het zelf."
„Jij zegt het, ik zeg het, allemaal praatjes. Zeg
maar ronduit: ik wil niet dat je in de slaapkamer
rookt. Wat duivel'! Ik hen g©en kind) dat Ik dat spul
letje niet "begrijp."
„Maar heusch..."
„Maar heusch, heusich... En grommend liep hij
weg.
Maar na dien tijd rookte hij, niet mieer In de slaap
kamer, en zeifis keek hij,, telkens als hij er uit ging,
zorgvuldig na of d'e schuifdeuren goed, in elkaar
sloten. Maar de In de drie andere kamertjes samen
geperste rook vergiftigde daar des te meer de lucht;
er hingen daar wolken,, zoo dik dat mén ze kon suijr
den, en 's avondskop men, met dien walm om dén
lampballon zich het parad ij a voorstellen. Erminia had
moeite met slikken, maar zei niets; nu en dan nam
zij een slokje water, of liep opder een of ander voor
wendsel naar de friseche,, goedgeLuchte, keurig nette
kamer om daar een voorraad inadembare lucht op
te doen; dan liét zij haar kapitein een poosje over
aap zijn overpeinzingen., Hij begreep heel goed dat
het arme vrouwtje een voorwendseltje opgaf om
weg te loopen; maar, wat duivel! *t Zou toch te
gek zijn als een oud-militair op zijn veertigste jaar
de pijp uit zijn mond had, moeten nemen, en verder
tevreden zijn met naar de balken van het plafond
te zitten kijken of met de vingers een roffel op de
tafel te trommelen. En hij kreeg een aanvechting om
twee pijpen tegelijk te rooken; niet uit lust om zijn
vrouw verdriet aan te doen. maar om op tastbare
wijze te toonep hoe onwrikbaar vast een feit stond,
dat misschien plet goed. was, maar waaraan niets te
veranderen vlei.
En waf moest hij er van denken (o, die vrou
wen ftoen Erminia hem op het Kerstfeest verrast©
met een mooi wapenrek; verschillende geweren, tot
een groep geschikt; op deze tropee konden,1 de siga
ren worden neergelegd, en| onderaan hing een aller
liefst, door haar mooie handjes geborduurd tabaks-
zakje, waarop in haar handschrift: apn mijn moor.
Zij zouden Juist aan tafel ga,a;n, en de kapitein had
er eerst niet op gelet, tot hij, toevallig opkijkend,
die trofee zag, met dé sigaren bij den tabakszak en
het opschrift; een oogenblik keek hij verward) rond,
met iets als een nevel voor zijn oogen-
„Ddt is het eerste cadeau; later, een,volgend jpax,
wie weet, is hef misschien iets beters. Vandaag is
de dokter hier geweest... en Je weet, dokters blijven
soms lang."
Kapitein, Baratta wfcs niet van steen, al had hij
vrij wat uien noodig, eer hij kon huilen. Hij was
eerder een man van touw, dat door opvoeding en
gewoonten in veel knoopep was gelegd, die, hoe ster
ker men het touw aanrtok des te stijver aaneenslo
ten.
Maar juffer Erminia had fijne handjes, en als de
knoopen eenmaal Los waren gemaakt, dan kon men
met het touw doen wat men wilde.
„Zoo, Ik ben dJus je moor," zei hij, strak op zijn
soep kijkend. „En je wilt niet da/t ik zal ophouden
met rooken. Maar jé hoeet er toch altijd van..."
„Ik heb er een eed op gedaan niet meer te hoes
ten."
„En wat zegt die dokter nu eigenlijk?"
„Barafita en..» Barattimo..." zei Erminia, met een
kleur.
„Wat?" Baratta sprong op van zijn stoel, en zei:
„Geef inij die kaa.s." Hiji 6dhonk zich een glas wtjm
in, en hield dat een oogenblik tegen het licht. Het
leek bloed, 't leek een robijn. Hij dronk heit glas in
éen teug leeg ep ze,tte het op tafel.
„Zoo, ik ben je moör."
„Jij hebt toch ook je moorsche?"
Onder het eten werdi weinig gesproken. Baratta
was blijkbaar zenuwachtig. Hij scheen gehaast te zijn
en stond zoo gauw mogelijk van tafel op, maar Vóór
hij heenging liet bij een hand ön de hare glijden en
keerde daarbij zijn gezicht af. opdat de rook van
de pijp niet in haar oogen zou komen. Maar die
kwam zeker 1n de zijne, of althans in zijn keel, want
hij begon te hoesten.
Van dien dag af ging Baratta. telkens als hij wilde
rooken, vlak vóór dèn keukensch oorsteen zitten en
zoo werd het zitkamertje weer helder en frisch. Niet
dat de kapitein minder rookte dan vroeger, of zich
door de llevigheidjes van zijn vTouw daarvoor liet
overhalen. Wat? Wat? Wei, sacrebleu, niemand zou
hem kunnen beletten een hejele compagnie soldaten,
in huis te halen, die zes voet lange pijpen rookte.
Als hij, nu in de keuken ging ziften, rooken, dan ge
beurde daf, omdat het hem goed! dunkt© zo© te dioep;
en als hij het morgen in zijn hoofd kreeg om naar
de cautine te gaan, wel. dan was hij toch Baratta
om te doen wat hij wou.
Op zekeren nacht, verschelden maanden later, zaf
Baratta, ofschoon het al twee had geslagen, nog in
d© keuken, bSj een spaarzaam brandend vuurtje en
een licht dat op 't uitgaan stond; met de ellebogen,
op de knieën, hield hij stevig zijn moortje vast; zijn
hoofd zat bijna geheel onder de schoorsteenkap om
geen rook en tabakswalm naar blnpHn te laten gaan-
In. de aangrenzende kamer waren al verscheiden
uren veel vrouwen druk bezig in afwachting van
groote gebeurtenissen, en van tijd tot tijd kwam er
een klaaglijk geluid, zooajs men dat in de donkere
nachturen op de slagvelden hoort- 't Is ook een slag
veld, het geboren worden zoowel al6 het sterven, en
Baratta had inwendig een gevoel ajsof hij een bajo
net in zijn buik gekregen had. 't Zal altijd een my
sterie blijven waarom vader's ingewanden zich gaan
bewegen, ais de moeder een, kind ter wereld brengt;
maar al probeerde Baratta dien nacht de oplossing
van dat raadsel t© vinden in de asch van den haard,
't lukte niet; zijn hoofd wa© een zak vol lompen ge
worden. Strak kijkend op de nog gloeiend© kolen, dl©
roode oogen leken, begon hij,, bij wijze van afleiding,
de droevigste herinneringen, uit zijn leven op te ha
len: de hoopenj lijken,, waarover d© cavalerie in storm
pas heenrent, een bom die midden In ©en, carré van
milicien© barst, de handen van de onthoofden, die in
de schaduw zich nog bewegen. Maar al trok de ver-
beeld'pg hem daarheen, het hart bleef bij wat dicht
bij gebeurd©, en de pijp ging zachtjes aan uit!
Hij probeerde zijn berekeningen te maken; mis
schien lukte dat: Het regiment had zes duizend paar
schoenen gekocht...
„O! o! kwam er van af het slagveld.
De kapitein deed Zijn oogen. toe.
Hij probeerde t met ©en andere berekening. Aan
genomen dat hij zes stuivers tabak per dag verrook
te; dat was niet te veel berekend; honderd lire dus
in een jaar. In dertig Jaren had hij dan dri© duizend
lire rook in de lucht geblazen, en over 30 jaar zou
hij dus voor zes duizend Ure verdaSnpt hebben. Als
men verder bedacht dat Baratta op regendagen meer
dan eer lire apn sigaren) verrookte; rekënfi men daar
bij de lucifers, de vrienden dte gewoon waren zlcb
ruim te voorzien ep d© oppasser die gewoon was ruim
te stelen, en de sigarenpijpjes,, d© aardige pijpen, die
voot zich zelf gekocht of cadea.u gegeven worden,
de sigarenkokers, de tabak en nog zoo veel meer...
wel, dan kon men, de som wel haast verdubbelen e>n
twaalf duizend lire rekenen... Twaalf duizend lire
voor een beetje rook. Zooveel kost ons niet eens d©
rook van, e©n groot staatsman! Een kleine bruids
schat voor een arm jong meisje.
„Heer kapitein." zei de oppasser, het hoofd fus-
sclxen de schuifdeurep, stekend, „het is---"
„Wat? WU©?"
„Barattina,... een medöje."
De kapitein stond op, keek nog voor 't laatst op
zijn moortje, hield het nog even In de hand, hij' had
tranen ln de oogen ©n 't was of de grond onderzijn
voeten beefde. Hij hief de hand op, sloeg tegen de
steenen van den haard en krak!
Noch de Russen, uoch de Kroaten hadden de pijp
gebroken; dezen keer was de bom van binnen, uit
gebarsten.
De vljapd kwam binnen, op een mooi zijden kussen.
N. R. Ot
In een vorig overzicht is 'de meening uitgesproken dat
eene verbetering der economische en financiëele toe
standen in de Verecaigde Staten van Amerika nog wel
op zich zal laten wachten en dat het daarom wen-
schelijk was voorhands piet te veel waarde te hechten
aan optimistische beschouwingen omtrent b©t toekom
stige zaken leven in de Uni. I'ot heden is die moenfng
niet onjuist geweest en wil het mij voorkomen dal ook
thans eene verlevendiging van handel en nijverheid'
aldaar nog niet aanstaande is. In de laatste berichten
die van de overzijde van den Oceaan tot ons komen,
wordt dan ook betwijfeld of eene ingrijpende algcrnecne
verbetering wel vóór den herfst te verwachten is. Dan
is het ide oogsttijd en waar algemeen Verwacht yvordt
dat ©en zeer gunstige oogst voor de deur staat, heeft
men daar alle hoop op gevestigd. Tot dien tijd zal men
dus weinig levendigheid' op de Amerikaansche beurzen
te verwachten helmen en de kleine omzetten op de
beurs te New-York gedurende de laatste dagen zijn wel
eene aanwijzing hoe weinig lust men aldaar nog gevoelt
om iets te ondernemen. En die weinige ondernemings
lust werkt mede terug op de beurzen op hel vasteland
voor zoover de handel in die fondsen betreft.
Van spoorwegwaarden waren het in het begin dezer
week aandeden Denver die het opnieuw moesten ont
gelden. Het bestuur der Sint-Louïs and Southweslern
Heeft namelijk moeten besluiten het dividend op de
preferente aandeelen te staken en deze aandeelén zijn
tot 43 pet. gedaald, na in Maart nog ruim 60 'pet.
Coteerd te hebben. Deze maatschappij "behoort tot de
lidspoorwegen en waar de Denver'eveneens tot die
groep behoort, heeft dit bericht ook op de waarden
dezer maatschappij een ongunstigen invloed uitgeoefend.
De vrees dat de Denver uithoofde van hare relatie met
de Western Pacific ook nog wel in receiverslianden kan
geraken, is door het staken der dividendbetaling van
de §authwestem weer iets waarschijnlijker geworden.
De ontvangsten van. de Gouldspoorwegen vallen niet
mede en ten slotte wordt het bezwaarlijk de maat
schappijen op de been to houden.
Van het reorganisatieplan der Rock-Island is Iets
uitgelokt; op de gewonu zoowel als op de preferente
aandeelen, als ook op de obligatiën per 2002 zal eene
storjing worden gevraagd. Men schijnt het er niet over
eens te 'zijn hoe groot te storting op elk dezer soor
ten moet zijn. Dit oneens zijn kan nog tot belangrijke
en langdurige discussies aanleiding geven en er zal
dan npg wel gêruimen tijd verloopen eer een defini
tief reorganisatieplan aangeboden zal worden. In dit
vooruitzicht zijn de obligaties per 2002 iets gedaald
waar men nü in het onzekere verkeert hoe deze behan
deld zullen worden.
Van industriëele waardén waren Steels minder ge
animeerd; de slaat der onuitgevoerde orders wees we
derom eene vermindering aan. Deze vermindering was
wel verwacht, zoodat'de invloed daarvan niet zoo groot
was doch een ©n ander wijst er wel op dat de gulden
tijden voor de trust nog met in aantocht zijn.
Ook Amalgamateds zijn niet willig gestemdde vraag
naar koper laat nog steeds te wensehen over, zoodal
de voorraden eerder vermeerderen en de koperpnjzen
gedrukt blijven,
Eene gunstige uitzondering vormden aandeelen Cen
tral Leathers, die op dividendgeruchten hun koers za
gen verbeteren. Ook aandeelen Hide en Leather waren
in sympathie daarmede ihooger gezocht. De lederindustrie
schijnt dus voor het oogenblik nog al eene goede pe
riode door te maken.
Aandeelen en obligatiën Marinetrust, na aanvanke
lijk mede teruggeloopen te zijn, waren in. het begin dezer
week iets £eter nu de netto-ontvangsten der trust be
kend j?èmaakt werden, welke nog eene belangrijke
verbetering bij verleden jaar aantoonen. Dit geeft ten
minste moed dat de trust voorloopig de rentebetaling
zal kunnen volhouden.
De staatsfondsen welke aanleiding geven tot eene
bespreking zijn de Braziliaansche fondsen welke nog
meer konden monteeren nu de kansen op hel tot
stand komen eener nieuwe leening zoo gunstig staan.
Deze fondsen hebben eene vrij Omvangrijke 'laling
meegemaakt, zoodat eene reprise wel gerechtvaardigd is.
Van mijnbouw-maatschappijen waren aandeelen Sing-
hep-Tin lager in verband met de tinpnjzen, die ook
voortdurend decrescendo gaan. Plotseling kwam eene
beweging tot stand in aandeelen en obligatiën Great
Cobar. De bewindvoerder dezer maatschappij Jieeft
doen weten dat een zeker bedrag opgenomen mag
'worden om in de noodzakelijkste uitgaven voor de
mijn te kunnen voorzien. Deze bewindvoerder schijnt
voorts eene gunstige zienswijze omtrent de mnn te
koesteren. Een deskundige zou dan naar Australië ge
zonden worden om een rapport uit te brengen, terwijl
daarna eene vergadering van obligatiehouders gehou
den zal worden om te beslissen wat dan verder geschie
den moet. Het is nog steeds de vraag of het beheer
bil 'de mijn wel goed is geweest; herhaaldelijk is daar
aan getwijfeld en de meening uitgesproken dat bij beter
beheer de mijn wel levensvatbaarheid zou hebben.
Men mag dus nog wel eenige hoop koesteren dat nog
niet alles verloren is.
Petroleum waarden verkeerden in kalme houdingaan
deelen .Koninklijke blijven prijshoudend nu het jaar
verslag weer aantoont welke schitterende resultaten be
haald zijn.
Russische soorten waren minder geanimeerdde olie
prijzen zijn vrij .wat teruggeloopen zoodat met zulke
froote winsten gemaakt worden. Bovendien is de pro-
uctie van de Russian weer achteruitgaandede nieuw©
boringen schijnen nog weinig tot productie bij te
dragen. Volgens de laatste berichten zouden dc olieprij
zen weer rijzen daar door de werkstaking welke in de
Bakoedistricten is uitgebroken, eene beperking der pro
ductie is ingetreden en niet te veel olie Verkocht wordt
om van de hoogerc prijzen meer te kunnen profitcercn.
Aandeelen in rubberondernemingen slaan nog altijd
een droevig figuurIe prijzen van het product geven
voorhands geen aanleiding om groote winsten voor
de ondernemingen tegemoet te zien.
Mede was het verloop yoor tabaksaandeelen ongun
stig; de weersgesteldheid en met name de Bokhoro
wind heeft nog al schade toegebracht aan enkele plan
tages; door enkele ondernemingen wordt dan ook toe
gegeven dat dit werkelijk het geval is. Men bereidt zich
