Schagsr Courant.
DEKKING DER OORLOGSLASTEN.
Erïgraaï Udo.
ZATERDAG 21 NOVEMBER 1914.
57ste Jaargang No. 5493.
TWEEDE BLAD.
WIJ heWbo.ii in. een, aasaar vorige artikelen voorspeld,
dat de publieke opinjiu riéh angtetwijifeld veartdurend
sterker zou uitspreken; vootr het denjkbqeldi eenar wxr-
logsbclasr iing. Wiji can^tateeine® ma vreugde, (tot tal
van bladen van verschoonde richting. ssich 1m, depe
richting uitlaten. Dat Verheugt ons nisjt ajllleea, om de
zaak zelve, doch ook, omdat hierdoor den voorste®-
ders eeuer leening een wapen uit dte hand wordt ge-
s;agen, dat zij telkenp weer trachten te hanfeeren.
Wij bcdcefe® liet vzrbnekm van dfen zooanaamdes.
Godsvrede, dat is het stu awijgenjd verhond om de
partijpolitiek te lajten rustori, Wi'o voor eon oorlogs
belasting a,?eeri. verbreedt dót rerband. Zoo heet het.
Welnu, al ware het zoo, wij, aoudte® voor zou gewich
tige zaak. die verbreking volkomen voor onze ver
antwoordelijkheid nemen. Wij wemachen dien, zooge
naamde» vrede niet te koop:n ten kosta vei® plan,
dat een ramp voor de ontwikkeling der Staatsfinan
ciën zal blijken.
Doch het is niet zoo. Van. die meeat vprschi;liJ>qndi8
zijden is hert verzet tegen, eon, cwriogssl qnii'nfr gekomen.
Ook van de rechterzijde.
Wij zullen ,d:i>t door qan aantal eStatep u'fct recht-
sche bladen aantoone®.
Patrimonium, het a®tirerolutóo®®aj!re werkliedtenor-
gaan, schrijft:
„Het stemt to-. blijdschap. dat ooik In. den kring
der vermogend en de fc5;j!njjk3ieidi va® een, speciale. oor-
logsbelastlng wordt ecikenjcL Zoo pieit o.a. de heer
D. W. Stork in die „Nieuwe Courant" voor een. be
lasting ineqns van de vermogens. Daarbij wijst hij
op het belang, dat ajile beritters van vermogen» heb
ben bij de handhaving va® onae neutraliteit. Blij|vë®
wij tot het einde toq buiten den krijg, dan is dit
stel Mg een groot stoffeJiijk. voordeel voor alben,, diifö
kapitaal bezitten- Dat die Will.UjikJhiecdi van een extrar
heffing algemeen beseft, wordlt, doet oais hopen, dtoit
wij voor drukkende indlürecte belastingen zullen, be
waard blijven."
Het A ntirevolut/ionmajre „Arnhemsche Dagblad-" oor
deelt:
„De Standaard, ddé aoo sterk voor een leepiig pleit,
zou ook moeten, aangeven, op welke wijze zij die, zeg
twintig mfiUioqn voor JaarïljkscJie rente en aflosafcig,
gedekt wil zien. Daarop komt het toch maar vooraj
aan. Moet dit bedrag er komen, door indirecte belas
tingen, die vooral op de breede volksklassen, toch al
reeds zoo zwaar door de enteis getroffen» zullen, druk
ken,?
„Twintig miilloen per Jaar „oorlogslasten"', beiteer
keut natuurlijk ook- dlait geien, önkqile helrVorminig van
beteekeniB binnen aBzdteplblaie® tijd tot Stand komen
kan.
„Gaat de groote leen/lng: tegen. 5 pöt. door. dan, zaal
een man van middelbaren, leeftijd wefl kunnen; zeg
gen: Zie zoo, nu beleef Ik waarschijnlijk den Géluk
kigen dag niet meer, waarop de financieel» gqlijikstel-
ling tusschen bijzonder ejn openbaar onderwijs een
feit is geworden. Minstens twntntig jaar zet de oor
logscrisis ons dan achteruit.
„Ook ejke sociale hervorming zal don. in de ko-
FEUILLETON.
87.
De boschwachter lachte kort. „Als je geen. an
dere bed-nkingen hebt dan deze Om mijnent
wille behoef je voor die familtie op het slot niet te
bukken. Zij zullen wel oppassen, zich bjj mij over jou
te beklagen."
„Er moet dan toch bij een, of andere gelegenheid
i"ts bijzonders tussche® u en. den graaf zijn ge-
s hied. Waarom wilt u het mij niet vertellen,?"
Posta blies een paar groote rookwo'.km uit zijn
pijp, alsof hij zich beraden moest voor hij ant -
woord gaf. Dan. zeide hij op zijn knorrige wijze, die
zelfs bij een welwetende en gocdigejmeenjdo uiting, een
toornig en klank had: „Je zult tenslotte oud genoeg
zijn, om het te ervaren, wellicht is het juist goed
dat je het weet voor het geval dat ik eens on
verwachts de oogen sluit. M-aar het gaat daarbij om
je moeder, en je hebt het. t-ot nog toe, niet leunpen
verdragen» dat er anders dan met buitemgisw-o®q .eer
bied over haar gesproken, werd."
„ik ban nu alles verdragen, vader tenminste,
a's het de waarheid ie."
„Meen je soms, d't ük je wat zou voorliegen? Ik
wil niet hopen, dat hot zoo bedoeld, wajs!"
Zonder zich om zijp, blüksemends oogen te be
kommeren, schudde zij het hoofd. ..Neen. Ik dacht
daarbij aan anderen, die mijn, vertrouwen hebben
beschaamd en mij schandelijk bedrogen hebben. Zeg
mij alles ik verzoek u daarom,* vader."
„Nu, een lange geechl den-is is het niet. en men
hoort er wellicht ook njiet veel bijzonders in. Me®
moet ze juist hebben doorgemaakt, om te begrijpen,
wat erin steekt. Dat Je moeder de dochter van
den onderwijzer in Gxeu/herg was, weet Je. Z.SJ had
een goede opvoeding genoten, en het was een beeld
schoon meisje. Zij beviel mij, dadelijk, toen ik hier
heen kwam, en zij had qr goed aan gedaan, mij na
mijn eerste aanvraag te nemen, Da® was haar veel
bespaard gebleven, e® zij- Loefde misachten, dan au
nog."
Weer dampte hij a's een schoorsteen. De herin
nering maakte hem reeds opgewonden. In haar stoel
achterover geleund, luisterde Wande, met gespannen
aandacht naar de voortzetting zijner geschiedenis.
„Zij wilde mij niet hebben." ging de boschwach
ter na een kort zwijgen, verder, „en het duurde ook
niet lang, voor ik had uitgevonden, -waarom zij mij
niet wildé. Er zat een ander tusschen. iemand dae
voornamer was, en haar beloofd had. een, groote
dame van -haar te maken. Dtat was graaf Soblachter,
dezelfde die nu als gebiedteir op Sambor zit. El ij Ver
bleef, als hij als j®chitg®st naar Sajmibor, menigmaal
wekenlang op het sLcxt.. Dlaar had hij- dan gelqgt"®heM
genoeg, om met de schoolmeestersdloohter uit Gre®z-
berg samen te kome®, e® a'8 speellgioedi blij de lande
lijke vervelendheid, was zij hem juist goed genoeg.
Zij echter nam ejftes bibber ernstig op. Hdj had haar
toch met de heiligste eqdfl® en bij zijp eer als edel
man gezworen, dat hij met haar huwen zou."
„Hoe weet u dat allles. vedter?" Vroeg Wanda den
boschwachter. „Heeft mijn. moeder het u verteld?"
Ja," antwoordde Po sta, „en je ault dodelijk hoo-
ren bij welke gelegenheid dat gebeurde. Hij be
handelde haar a's een echte schelm zou doen, want
terwijl hij haar baj zijn, eer beloofde», haar tot zijn
vrouw te maken, was hij reeds met ean andere ver
loofd, met een voorname jongedame natuurlijk,, die
dan ook zijn vrouw geworden is. Je moeder hoorde
daar toevallig iets van, maar zij ton het niet geloo-
ven en schreef hem eon roerenden brief. De eierloove
knaap had echter de teasheifcl, haar den brief terug
te zenden, met de opmerking» dat zij het hem niet
verder lastig mocht maken, daar rij toch njiet in
ernst geloofd kon hebben, dat bij haar zjjn ouden
aristocratisch en naam zou gegeven, hebben- Toen. zij
tfeu brief ontvangen had, deedJ je moeder een doek
«ui het hoofd en liep van G®e»zbqrg af door dikke
mende Jaren worden afgewezen, met de woorden: „er
is geen geld." Wij moeten eerst van onze oorlogs
lastr«i bevrijd rij-"-, vc— r-n, aleer we aan. dergtltijkQ
hervormingen kunnen denken,"
Het blad bepleit oen ext ra-oor logaboAsting var
hen, die meer dan es® halve ton rijk rijn.
Hot Roomsch-Katholieke „Huiagarin" schrijft.:
„Mot een oorlogeech«u,ing waren we er l® eens
door, van een ieeuiug aullqu, we de naweeën npg ja-
ron gevoelen, al neemt men deto termijn ook n,og zoo
kort. F»sn oorlogsschatting zou enkel de vermogen-
den heboen getroffen. Btcn nte ïwe oetosthig («n de
oorloosleenlng te delgen zal ajlicht den kring nkt
zoo eng nemen.
Doet ze 't niet, dan worden belast, wie niet be
kapt hadden mogen worden. Doet ze 't wel, dop zul
ten de vermogenden dhphUDi c-oa, vrijihrief »ten oan Nm,n
verdere be'astingverzwairtkig te WKVriden vrijgesteld. DiJt
laatste kan niet, omdat voor onderwijs, sociale wet
geving en defensie in. de naaste toekomst nog üten-
tallen mtHloenen noodig ssullen. zijn. Vooral hierom
had liet maken van »hoon schip met de c-xtra-oor-
logs'asten zoozeer aanbevcHtng vendlen/i. Het bezwa
ren der gewone begrootpng mot een twiuatig mi'-lrlocn
vijftien Jaar lang, zfd btatenMnorend. werken voor den
hervormingsarbeid op meer dan éen gebied."
Het Christelijk Volks Wad „de Amsterdammer"'
schrijft:
Ho- onaangenaam bést ook zij'n moge voor de kapi*-
taalbezltters het is toch vcor aktes beter, dat de
groote vermogens wat ingekort wonden en het rnaat-
s. hap pel ijk ieven zich na den vrede weer met. volile
energie kan inrichten op den nteuwen toestand., dan
dat de geheele natie nog jajren zuchten zou ooidter
drukkendr; belastingen.
Wij zullen het hierbij laten- Waar van zoo ver
schillenden kant een oorlogsbelapUmg wordt verde
digd, kan er geen eprako zijn. vap een poli,t:ejte
kwestie of van een verbreken van een po!i:.bk be
stand. De strijd over teenjtig of belasting is geeo
politiek. De zeer talrijke voorstanders esner oorlogs-
belasting behooren toot dq meest verschilleode poli-
tieketieke partijen. Do. voorstanders van teanlng staan
al zeer zwak, als zij aafeuimjentten al® wij hier boven
noemden moeten aanvoeren tot vetndtedliging van hun
zaak.
Binnenlandsch Nieuws.
OORLOGSWINST.
Het gemeentebestuur van Haaremmerliede had1 Ön
het begin van den oorlog 179 HL. zomertarwe ge
kocht. Deze is van de hand gedaan met een wfinst
van zuiver f 200.
Kort na het uitbreken van dein. oorlog kocht een,
veehandelaar in de Betuwe 8 koeien, welke hij weer
naar Duits; pland verkocht. Voor 4 stuk6 er van ont
ving hij een 6om, gelijk aan die, welke hij voor ajle
8 had betaald. Zulke kolossale wlnpten moeten in
dien tijd ui t zeldzaam zijn geweest.
GEEN COUKANTEN MEER.
Wegens den staat van beleg1 in de gemeenten Oost
en W'.stdongeradeel, Fep-wfeïdJea-adeei, 't Bildit en Bar-
radieel, mogen da.ar giejcn ooiuranteu worden afgele
verd, alvorens eien exemplaar van elke uitgave aan
den militairen oommanldaat aldaar zal zijn ter lezing
toegezonden.
In Het Volk treffen, wij die volgende» aanschrijving
aan:
Geachte Redlaktte!
Ik heb de eer ter uwer kennis te brengen, da t göen
blatten van U meer mogsem, verschi|nen in de geaneerir
ten UI rum. Zoutkamp. Oldvhove, Leeug. Kloosterbu
ren, Gtijpeherk en KolHunierland, zonder dot daarvan
sneeuw tot aan den oever van het meer. Hajar ver
driet was zoo groot, dat zij. meende het ntet te kan
nen overleven- Het was oen Januariavond en op 't
meer dreven de ijsschollen- Toen, sprong zij van, den
k'einen landtong af in het water."
Hij zoog aan zijn pijp, maar het vuur daarin was
uitgegaan, en met een opjgediu'Mïge beweging wleip hij
ze op tafel.
.„Tk was toevallig in, het bosch," ging bij voort,
„en daar mij- haar wamctelingt op dat uur wel wat
verdacht voorkwam, was iik haan nagespojn. Van dim
sprong in het water kon Kk haar ntet afhouden, maar
zoo als ik er aan kwam, sprong fk haar na en
smaakte het geluk ha.or te redden» Het was al'teen
toeval, dat het mij gelukte, en toen ik haar aan land
bracht, zeJf van koude verstijfd, cfeucht ik njet, dat
er zelfs nog maar een vonkje van, Ieven in haar
zou zijn. Ik droeg haar naar onze woning hter, en
wij a'-ïen, de boschnrbelders en ik, waren een paar
uut lang mot haar bezag, tot zij eindelijk de oogen
weer opsloeg. Zij begon te spreken, maar h»et was
van allee door elkaar, on den volgenden dag zweef
de zij met een zware low?emtstek®ng tusschen dood
en leven. Geef mij even een liuicifer, Wanda. op-*
dat lic mijn pijp weer kop, aansteken."
Het duurde ditmoaj ongewoon lang voor hij h4e-r-
meei klaar was, en. de oplaaiende vlam verlUhtté daar
bij een ge'oat, waarop zirfh de verbeten woede zoo
afschrikkend vertoonde, alsof de gebeurtenissen die
Posta vertelde, riet eien twitoitfgtaj Jaren, wagen, ge
leden. maar slechts even, zooveel weken.
Met sam en?et rok ben, wenkbrauwen, en vast op elk
ander cekiemde lippen: Wanda haar vader aan.
Het beven harer neusvleugels verried, met woik een
onceduldiige spanning zij het einde dier vertelling af
wachtte. Ditmaal duurda het echter tamelijk, lang
voor T'osta het afgebroken, vdrhaal wedier opnam.
„Ik zat dagelijks mitnstens gedurende een uur aan
haar ziekbed, en, lang voor dat het gevaar voorbij
was, wl6t ik uit haar koortsig ij ten. waarom rij-
in den dood had wtlfen, gaan, Op zekeren dag ver
klaarde de dokter, dat nu hqt ergste geleden wak
zy voe'de zich «echter zoo zwak, dot zij vaot geloof
de te zullen sterven, en, rij verlangde er ook In, 't
geheel niet naar om te blijven leven. Omdat zij mij
nu met andere oogen, aaMTeg al« vnooger, h<ethad
haar getroffen, dat Jlk haar ondanks dë stnemie
koude, toch was nagesprongen. en ook omdat rij
wel kon vermoeden., duf ik hef vooraoamme al reeds
geraden had, vertelde zij mij op zekere;) dog, a's aan
een ouderen, broer, de geheel© geschiedenis. Toem
heb dk in stilte gezworen, dot öe graaf zou boetten,
zooals hij bet verdiend had'."
„Maar u hebt uw eed ntet gehoudepi, vader!"
„Wie zegt je. meisje, dat ük dat niet gedaan heb?
Zes wekea later was graaf Scfti lach ter weer de gast
van onzen rijksgraaf. Hij zou wel njet gekomfaa rijb,
indien hij nfet ©3hoord> had, diat d© dochter van dien
onderwijzer in. Greauzlberg weer zoowat hersteld was,
Hij kon ook meenen» dot trots en schaamtegeu opl de
bedrogene hadden weerhouden, iemand iels van het
gebeurde te vertellen» e>A dius gilng hij mot hetzelfde
ongenaakbare, heerschzucihtilgei gezicht rontd als voor
heen. Jk wist het zoo 1/a te richtek. db.L fik eens
alleen met hem in het bosch wafi, en, daar op
dezelfde plaats, waar nu het pavUjoqn staaf
ging ik met hem in het gericht. Ik droeg Hijn geweer,
en zoo, zopder wapens, in lichaamskracht een ellen
dig© zwakkeling tegenover mij., was hij op genode of
on -onade aan mij overgeleverd. Als eon, geslagen kond
kroop hij voor mij over dien grond en smeekte om
zijn leven, toen ik hem dten brief onder de oogen duw
de, dien hij aan, je moeder had' geschreven en, dien
zij mij op mijn verzoek gegeven had. Ik had' hem
kunpen do,oden» maar het. stuitte mij tegen die borst,
om een weerloozen lafaard eenvoudig af te maken»
en lKivendien had ük jo moeder beloofd, zdjm levetni te
sparen. Maar met de hondezw&ep. die ilk ondeir mijn
jas verborgen had, dwong ik hean, eügeuhandde e?a
met zijn vollen naam onder den brief te schrijven,:
„Ik teken, dat ik eon, eerlooze, eltend%e schurk
beu." Vervolgens toekende £k hem met een zweep
slag dwars over hef gericht, en ging mijn weg."
tegelijkertijd een exemplaar aan mij wordt verzonden.
Tevens ma* door U geen «artikel of favpraanden stuk
militaire zaken betTc"^"-'- <"*n-
der mijn toestemming.
Kommt ZoniJüaznp,
HARENKARSPEL.
Rij de op Woensdag J'- gehouden verkiezing vap.
bestuursleden voor den Rfc&gpolder rijn herbenoemd
tot Hoofdingeland de heer F. Bruin t© 8lnt Maarten
en tot Mole n meester de heer H. Kooij afhier.
Benoemd is verder tot mokmmeester vacature K.
Slot, de h?er J. Brommer, alhier.
WAARLAND.
Voor de vacature voor ctaderwfljadr aan de school
te Waarland- hebben rich 5 eoll3icnitftnlten| anqgenMïd.
VERBOD UITVOER RUINEN EN VEULENS.
Men meldt, daf et-.retdaags oen, venbod van uitvoer
van ruinen ep. veulens vai-waaht kan, woxdon.
GEÏNTERNEERDEN.
De uit het interneeringHkomp te Borgen ontvluchte
Duitsche officieren zijn eem Tandweer-luitenoat en
een vaandrig der marine mek rang van of f Uier. Bel
den hadden, bij schriftelijkje verklartog hun eere-
w,«ord gegeven, njet te zulk*» ontviuuuwru.
Een uitlevering naar Nederiandl van, de ontvluchten
kan riet geschieden, maar wel kunnen rij inDuitsch-
land voor een militairen, ©ereraad: worden gebracht.
MINISTERIE VAN LANDBOUW» NIJVERHEID,
EN H ANDEL.
H. M. de Koningin heeft Donderdagroormiddlag
den heer Poethuma ter beëedigtng ate minister van
landbouw, hapdol en rijverheid tep paletee ontvan
gen.
De heer Posthuima heeft vdrvolgqns de zaken van
dot departement uit handen van mr. Treub cxverge-
nonien en, zijn ambt aanvaard.
Minister Treub had in, den loop van dém ochtend
in hun bureaux van de hoofden der afdeelh^en en
andere ambtenaren afscheidt gtenprnjetn.
DE ACHTLLEUS EN DE DEUKALION.
De correspondent dter N. R. Ct. to Athene schrijft,
d.d. 12 dezer:
Alle Grieksehe bladen, schrijven over dë twee Ne
der land ach e schepen, de AcMLleus (kapitein Viseer)
en de Deukajion (kapitein, Buys), beide behooreasde
aan de Kon. Ned- Stoomvjaort-Mij., die door de Tur
ken, in strijd met die ta-terrnattonate tructafen, itn, de
haven van Smyrna vast wordem gehouidea.
Belde schepen zijn in de> Turkedia haven gokoonen,
vóórdat de oorlog van Turkije met Rusland, Frank
rijk. en Engeland uitgiebrokefn was, en. waren al ga-
reed om te vertrekken, toen, huni plotseling verboden,
werd weg te varen.
Alle protesten van die gezagvoerders» den agent en
den N cd erlapds chen corieu I-generaal wagen vrucht er
loos, het feit, dat de schepen onder de vlag voeren
van een mogendheid, dfie met Turkije ste©dB lu,
vriendschappelijke betrekklngetoj heeft geetaan. scheen
geen Indruk te maken. De schapen waren >n. Smyrna
en moesten er blijven» evenaJs eea paar Engeteche
en Grieksehe scheperv T-otor veromtechuMigden de
Turksche autoriteiten, zteh, door te zeggen, dat de
schepen wel tot een. neutrale notie behoorden» maar
goederen inhtelden, <ke naar een land gezonden wer
den, dat met Turkije 1n oorlog waa Dajt Is echter
niet het geval. De Aahfilteus was bestemd voor Pk
reus en had slechts papier, Jcaas, Bijgaren,, ene. fin,
en de Deuka'ion was op het punt, om naar de Ver.
Staten van Amerika te voren».
DE HANDEL IN KUNSTMESTSTOFFEN MET
NEDERLAND.
De Chileensche legatie Ün, Nederland deelt volgens
de Times mede. dot de gezant een, overeen komst ge
maakt heeft om te hervatten den handel in kunstmest
stoffen tusschen Chfltt, en, NedertapvL die gjretaqklt was
sedert het uitbreken van, dep oorlog in, Europa.
„U hebt goed gedaan,» vader!" zefde Wanda met
vaste stem, en zeker we) voor het eerst was er Jets
van oprechte bewondering in den hüflk. dieh. zij op den
boschwachter wierp. „Maar hoe waa het mogelijk,
dat u na zooiets te hebben gedaan, hiér op Sam,bar
kon blijven? Heeft hiji dan ntet beproefd om de, on
dergane beleedöging op u te wreken?"
„Daar heeft bij wel voor gewaakt. Hij- wist toch,
dat ik bet middel bezat, b-em voor altijd' ondier zijn
standgenootem, onmogelijk te maken. Hij verklaarde
ten opzichte van, den bHoediigen striem irn, zijn ge
zicht, dat oen terugslaande boomtwijg hem geraakt
had, er voor het overige bleef hij mij zoo ver mo
gelijk uit den weg. Zoo is het van, dien tijd af tus-
s ben ons gebleven. Hij heeft nooit beproefd mij
hier te verdringen» Eu toen hij eens den, meester
tegen wij wi*d° spelen, behoefde ik hem slechts door
dringend aan te zien. om hem dadelijk onderdanig en
gehoorzaam te maken. Den brief bewtaar lk binnen
in bet ijzeren doosje bij mijn gespaard geld, en jij
zal hem van mij erverC Wie weet, hoe hij Je nog
eens te pas kan komen. Jq moeder wilde wel la waar
a'tijd, dat i1' hem zou •veirntetllgen, maar ik heb nooit
aan die verzoeken toegegeven,, en, ilk witst wal, wat
ik daarmee deed. Z5j te van, dte longontsteking eiijgiejn-
l|jk nooit weer beter geworden,- Het was een lOng-
zaïam wegzinken. En. ate ziU
Hij brak plota?14ng af, wapt hij had buiten den
klank van vreemde stemmen, géhoord, en in heit vol
gende oogenblik word ook reeds aan. de kamerdeur
geklopt.
De jagerskDecht Kkwao trad op het geroep van
„binnen!" over den drempel, maar direct achter
hem doken ook reeds meerdtere, andere gseetadheai op,
en onder hen een gendarme itn unjform ein de for-
s:he Berlijn ex hout-haindeaaOr, in wlecj Po sta zoo'n
welgevallen had gevonden,
Deze was het, die het eerst het woord nam. ter
wij 1 hij met een korten, grotet en ernstig gsedfcht,
op den boschwachter toetrad- „Veroorloof mij, dat
tk eerst de dwajdng herstel, waarin u ztek ten op
zichte van mijn persoon, bevindt. Ik ben, geen, Bér-
lijner hout handelaar, maar de pol ttle-wachtmee0t.gr
Krieper uit. Drceden. en, ilk vorder van, u, tn mijne
ambtelijke hoedanigheid', dimt zoowel gij als uw He
den en honden, ons behulpzaam moeten rijn bij het
doorzoeken van, uw af deelzo? naar een, misdadiger."
„Een misdadl-cr? In mijn bosechen? Hoe komt
u op dat vermoedten?"
„De man, werd vanimlMidag in bat zoogenaamde pa
viljoen gevangen genomen, en, het gelukte hem Jam
mer genoeg om te ontkomen. Maar wij hebben, grosid
tot het vermoeden, dat hij, ailch npg in het bosch
verbergt. Het is uw plicht ons bij de verdere njaspo-
rinr'en te helpen."
De boschwachter bad; zijn meest trotsche uitdruk
king aangenomen. „Niet eerder, voor dat ik weet,
wii© de man is. dien. u zoekt, een wat hij voor mis
dadigs gedaan heeft."
„Daarover zal uw dochter u beter kun(nen Inlich
ten dan fik. Want zij onderhoudt, naar het schijnt,
zeer goéde betrekkingen met dien persoon. Maar ook
aan u zaj hij wel ntet géheeli onbekend zij®. Hij» heeft
vroeger onder den. naam van, baron. JeHfitzek op het.
slot Sambor gewerkt."
Het bloed was den, b09chwachter naar het gelaat
gestegen. Met een 'dreigend gebaar trad hij voor rijn
dochter. „Is dat waar? Houdt de knaap zich hiqr
weer op? En heb je het gewaagd, achter mijn nfig
om, weer opnieuw met hem te beginne®,?"
Wanda echter antwoordde hem njiet. Met alle ken
merken van de grootste opgewondenheid, wendde rij
zich tot den wachtmeester: „U hebt hem gevangen
wallen nemen? Wat heeft hij gjedoan?"
„Daarover kan ik u n,u niet te woord' staan,. Juf
frouw. In ieder geval is de baron een; lage zwende
laar en afzetter ee® voormalige kilerk, dlie een
groot deel va® zij®, leven, achter dé muren va®, het
tuchthuis heeft doorgebracht. Maar wij kunnen diaor
nu niet verder over uitwijden, Is u klaar, bosch
wachter?"
Wenzel Posta, was op zijn, geweerrek toegegaan en
had er een dubbelloops buks afgenomen ec over'den
De Nederrlandach© re,veering z&l de eörigo gecon
signeerde rijn, voor al '- Bandi®B»u naar Nederland
for-»-4ji t»J „1 11 u Nedtirt&nd ver
biedt. Er zaj du» geen quaestio wezen van oorloge-
contraboade. Deze maotrceel zal den Necfer1 ruvlachén
landbouw va® 't Jaar «n tewehjitorüjd de Chileensche
schatkist ten goede komen.
ALKMAAR.
Donderdag wenden ten stadhuize aanbesteed:
a. de bouw van een Rijksl u inbouwv» inl cn»choolIn-
gekexmen 23 insdirijvingm. Hoogste l 13000, la-kgsie
van J. C. Blum te Hilversum voor f 31900. De gun
ning werd aangehouden.
b. het maken van voorzieningen aan privaten, rann-n
enz. van O. L. Scholen. Ingekomen 8 inschrijvingen.
Hoogste f5911, laagste van J. G. Schaaf alhier f 4235.
Aan den laags ten inschrijver gegund.
A .ARTS WOUD.
De ingelanden van. den WceI|X>lder hebben In hunne
j.1. gehouden vergadering besloten om van de erven
wod. F. de Beurs, een rij- en looppad naar den mo.cn
te koopea voor 230 gulden. Zulks was noodig gewor
den door sterfgeval.
AARTSWOUD.
In dc gehouden vcraSdcrtog van het Kiescollege der
Hcrv. Gem. alhier, zim als ouderling en diaken her
kozen de hoeren M. Deutekom en C. Zeilemaker met
bijna algemeene stemmen.
KOLHORN.
De afdeeling alhier .van den Bontl voor Staatspen-
sionneering, sloot zich aan bij den Neder!Anti-Oor
logs raad.
Staatsloterij.
5e KLASSE, 16e TREKKING.
HOOGE PRIJZEN,
f 1000 7885 met premie van f 30.000, 6995, 13856,
18583.
f 400 4890, 7944, 9625. 15552, 186-10.
f 200 383, 5880, 11123. 13C24. 14166, 14477, 20310.
f kOQ: 1275, 6275, 6601, 7060 8251, 10309 16147
16314, 16708, 17019.
11
1998
4351
7297
10820
13380
16133
18414
31
2073
375
845
847
773
296
619
95
91
583
Ö85
11158
801
345
705
112
97
595
8015
162
858
482
721
411
162
628
78
186
922
499
820
441
164
650
341
192
942
515
823
567
39°
676
382
415
963
610
8-10
588
419
686
684
471
14149
655
887
644
479
5113
705
735
154
711
19003
G99
574
156
723
761
261
778
80
708
010
161
870
786
27-1
805
126
712
740
245
9002
808
433
824
886
197
807
881
650
132
872
464
198
835
3184
713
137
970
408
17095
214
991
213
814
148
12057
475
215
238
1035
227
937
177
213
559
210
281
50
237
6035
262
236
619
255
404
114
-167
82
440
271
633
512
537
125
470
278
598
273
657
674
611
259
555
456
672
284
672
675
744
285
809
460
681
356
989
736
20005
315
811
586
702
414
15066
782
84
399
836
601
864
461
146
790
102
493
848
660
946
490
186
912
103
549
872
707
981
547
221
975
192
696
879
710
10010
679
304
985
322
751
920
716
128
709
322
18160
478
859
935
7094
334
713
399
225
510
883
955
152
415
818
799
283
554
916
963
177
445
846
887
325
827
982
4099
204
541
13021
930
364
schouder geworpen. Jawel, ffe ben, klaar!" antwoord
de bij, e® da®, terwijl hij zijn dochter een. fonke
lenden blik toewierp, voegde hij ar bij: „Je mag ntet
uit het huis gaan, voor fk terugkom. Wij beide®, hqb-
ben, nog een woordje inet eLkajnjder te spréken."
Wa®da zag door het venster, hoe de gestalte®
der mannen, bulten, f® die schemerl®g verdiwene®. Se„
dert het oogenblik, dat dte polffitte-beambte haair' zon
der terughouding de waarheid: over Stept ac Jellit-
zek had toqgeeUngerd, wa® haar gericht merkwaar
dig strak geworden, en t had trots alle verschei
denheid va® vormfh. wé) noodt oe® grootére overeeor
komst met dat faaars vaders getoond. Nog nimmer,
zelfs niet In de ooenbliklke® va® Üefdeéhartstocht, had
zij den ma®, die haar reed» eenmaal In den, steek
had gelaten, volkome® vtertrouwd, en met tedere®
d®g was In de laatste weken haar argwaan tegen,
hem gewassen.
Maar de zekerheid, dat hij werkelijk een eBende-
liög was, had haar toch met vernietigende kracht
getroffen» Want haye liefde, het verlangen, hom
voor akijd toe te befaoore®, wa» door de geheime
avondsamenkomstén bijna tot een, ziekte géwordén.
Een leven zonder hem scheen haar onjverdTageJijb,
ondenkbaar, en zij zou weMcfcit bereid zij®, hem elk
schandelijk bedrog tegxmomer anderen te vergeven,
indien het hem slechts .zoru gelukken baar te over
tuigen, dajt hij ook tegén, baar geen snood verraad
pleegde en zij® liefideseedten geen mljneedlge leugens
waren geweest.
Indien zij had geweten, waar zij hem zochten, zij
was zeker i® storm en regen naar bulten gesneld, om-
hem te waarschuwen en. hem va® zijn vervolgers to
redden. Maar hij was waarschijnlijk reeds lang ver
weg, e® zij zou hem nooit weerzie®
Spoedig werd het geheel donker e® nog steeds
kletterde de regen tegen de ruiten. Rusteloos ging
Wanda het hute doordwajen, va® tijd tot tijd ge
spannen In de duisternis luisterend- of zij njet de
stemmen der terugkeerenden, kon vernomen.
Toen. nadat zij, Jufat wqer voor e»n oogen bh k het
raam had geopend, drong udtt hoor onmlddeMiJJfcé na
bijheid de klagende schreeuw va®, f*>.n vogel tort, haar
door, zich met korte. geMJkanarigé tuaadhenruimten,
nog tweemaal herhalend- Zoo rij, daar stond, zonr
der zich door een dteek tegen d1©® stroomenden re
gen te beschutten» Hop Wanda de duisternis in, en
daar het zelfs voor ha»- scherpe oogen onmogelijk
was, meer da® drie schrede® vooruit te zien. riep
zij met gedempte stem den naam va® den geliefde.
„Stepha® ben jij het? Antwoord mij. want er
is geen gevaar. Er is op dit oogenblik niemand In
huie."
Dadelijk daarop wte» hij aja» haar zijde. .„Zij zoe
ken naar mij, niet waar?" vroeg hij met opgewon
den stem, maar hij de-^d moeite om aan zijn woor
den c-en zorgelooze® Jcla®k te geven. „Ik weet het,
want zij zijn reeds een paar maal heet dicht bij mij
geweest. De regen e® de donkerheid' hebben mij tel
kens opnieuw geholpen, I®dflen lk nu maar dwars
over het meer ko® roeien, zou ik mij wel 1® zeker
heid brengen, maar de boot is met ee® ëlot en. ket
ting vastgelegd, en ik héb vergeefs getracht om haar
los te maken. Heb JIJ de® sleutel. Wanda?"
Haar besluit was reeds genomen» Wie en wat hij
ook mocht zijn, een eerlijk ma® of een misdadiger,
zij zou met hem ontvluchten en wilde rijm lot doe
len. Wat hohr ook nog dreigde, alles zou lichter te
dragen zij® dan een ieven zonder hem.
„Ja, ik heb de® Sleutel. Stephajv" zeSde zij, ,;en
lk zal met Je meegaan. Maar ik moet hem eerst uit
het huls halen, en Je kunt mij zonder vrees daar
heen vergezellen, want Ik verzeker Je nogmaals: er
is niemand binnen, dae voor Jou gevaarlijk kan rij®."
„Ais Je mij da® bij diq gelegenheid wie Dicht oen
fnantel kon verschaffen? Ik had mij vanwege de
hitte dezen morgen maar tócht gekleed en heb al
reeds lang geen droge draad meer aan mij® lichaam."
„.Ta. kom maar, Je zult aiiqa 'hebben w®t Je
noodig hebt."
Wordt vervolgd.
