Algtllll NiClfS- ZATERDAG 5 DECEMBER 1914 57ste Jaargang. No. 5501. UitgeversTRAPMAN Co. EERSTE BLAD. De verloren Briljant. Binnenlandsch Nieuws. SCHAGER CODRAItT. Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag, Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor den ADVERTENTIEN in bet eerst uitkomend nummer geplaatst. SCHAOEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 50. Prijs per jaar f 3.Per post f 3.60. Losse nummers 5 cent ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere/regel meer 5 ct Groote letters worden naar plaatsruimte bereKnd. Dit nummer bestaat uit drie bladen. „Heel goed, ik zal dadelijk bij u komen". Tom Black, de bekende detective, legde den hoorn van de telefoon. -neer en schudde de asch uit zijn PÜP- ,,'t Is, of ik geen dag eens kalm thuis kan zijn, klaagde hij:". Het was de bankier Rossig geweest, die hem ge vraagd had, dadelijk bij hem te komen en tien mi nuten later was de detective reeds bij hem aanwezig. „Mijn dochter Else", stelde de bankier voor, en de detective keek met belangstelling naar het mooie, jonge meisje. „Ongeveer twintig jaar'dacht hij, „blijkbaar een ietwat verwend persoontje. Heel chic, "ze schijnt in Parijs voor zich te laten werken, maar moet toch ook heel huishoudelijk zijn, want er zit boenwas aan haar „Baron van Scheideweitz", aldus stelde de bankier den heer voor, die met groote belangstelling het ver schijnen van den detective tegemoet gezien had, „in vertrouwen wil ik u wel zeggen, dat mijn dochter zich spoedigmet hem zal verloven". „Dertig jaar oud, het 'echte type voor vrouwen, knappe kerel, maar niet naar mijn smaak", was de eerste gedachte van Tom Black, die ook den gasl nauwkeurig opnam. „Wil gaarne voor gentleman spe len, maar heeft geen smaak. Heeft zijn broekspijpen omgeslagen, waarschijnlijk om zijn mooie zijden 'kou sen te laten zien". Toen wendde liij: zich tot den bankier. „U mist een kostbaren briljant, als ik u goed ver staan heb aan de telefoon". „Ja. en het heele huis is er over in opstand". Black lachte. „Dat kan "ik me voorstellen. De meubels zijn alle in de kamers van hun plaats gerukt, den kolenbak heeft men doorzocht, en zelfs onder de tafelpooten heefl men gekeken." „Hoe weet u dat?" vroeg Rossig verbaasd. „Uw bedienden schijnen niet zuinig te zijii met boenwas en men ziet op een parketvloer duidelijk iedere schram". „De hoofdzaak' voor ons", aldus mengde die baron zich Sn het gesprek, „is nu1, of ge den steen1 kunt vin den. Wij kunnen liet niet, en gevonden moet hij in ieder geval worden. Er is mij bijzonder veel aan ge legen, want men zou anders kunnen gelooven, dat ik... „Onzin, baron", viel het jonge meisje hem in de rede. „U beleedigt ons, als u zoo iets ook maar ver onderstelt." „Het is namelijk een hoogst zonderlinge geschiede nis", verteld de bankier. „Zooal ik u reeds gezegd1 heb, is mijn dochter van plan, zich te verloven, en ik toonde het jonge paar een steen, dien ik haar wilde schenken". „Welke waarde had die?" vroeg de detective. „Twaalf duizend mark. Maar laat me tot het einde toe vertellen. Terwijl wij den sleen bekeken, stoo'.te ik even tegen dit tafeltje. Het wipte om, ik schrikte en liet den steen vallen. Nu begint het merkwaardige der geschiedenis. We zagen hem nergens heen rollen en van dat oogenblik af, is hiji spoorloos verdwenen." „De baron nam dadelijk het tafeltje op", vertelde d edochter van den bankier verder, „en we doorzochten alle drie zorgvuldig de kamer, maar de briljant bleef weg. Hij moet natuurlijk ergens liggen, op een plaats, waar wij niet aan denken, daarom hebben wij u laten komen. Het zal u gemakkelijk vallen, dén steen te vinden. Zonder u zouden we niet weten, wat te doen. Ze lachte en de baron nam de gelegenheid waar, om ook de zaak nog eens nader toé te lichten. „De heer Rossig en. ik "hebben op mijn wenschi. onze zakken geledigd en juffrouw Else heeft haar klecren doorzocht. Als u het noodig vindt, __op mij ook nog een onderzoek in te stellen, sta ik natuurlijk te uwer beschikking. De steen moet beslist gevon den worden. Verplaats ti een oogenblik in mijn toe stand. De heer Rossig heeft geen reden, om zich zelf te bestelen, zijn dochter staat buiten iedere ver denking, het ding kan niet in de lucht opgelost zijn, en daar ik de eenige vreemdeling ben, die bij het ge beurde aanwezig was, mag er geen wantrouwen tegen mij 'blijven bestaan. Daarom heb ik er op aangedron gen, u hier te laten komen." „We hebben de heele kamer doorzocht", merkte de bankier op. „Onder het raam, onder de stoelen, geen plekje is overgeslagen. Zelfs in 'den kolenbak hebben wij gekeken, ofschoon wij wisten, dat de steen' er on mogelijk in gevallen kon zijn. Toen hebben we de ka mer weer in orde gebracht en u getelefoneerd. Uil het raam kan hij niet gevallen zijn, want het was dicht, ook de bedienden kunnen we niet verdenken, want op raad van den baron hebben wij alleen de kamer door zocht". „Dat was heel verstandig", merkte de deleclive op, „daarmee vervalt de mogelijkheid, diat een der bedien den den steen gevonde|n en'stilletjes weggestopt heefl' „Ge zult uw naam als bekwaam detective natuurlijk weten op te houden", zeide de baron lachend.'. „Wij hebben de hoop opgegeven, den steen te vinden, maar zijn er van overtuigd, dat het voor u heel gemakkelijk zal zijn". „Ik zal doen, "wat men in dergelijke gevallen ge woon is". „Ik sta in ieder opzicht tot uw beschikking'', ant woordde de baron. „Trek dan als 't ui blieft uw schoenen uit." De detective doorzocht zorgvuldig ied'eren schoen en streek met de hand langzaam langs elke vouw in het leer. „Uw zakken hebt ge reeds omgekeerd. Daar hoef ik dus niet meer naar te kijken". Toen wendde hij' zich tot den bankier. „Het is onnoodig u te „fouilleeren. Als de steen in uw schoen was gevallen, zou u dat natuurlijk voelen, en in uw zakken hebt ge ook al gevoeld, of de briljant daar misschien door een wonder in gevallen is. Als ge het goed vindt, ga ik nu aan het werk. U wil misschien zoo goed zijnj een bediende te bellen, mijnheer Ros- sig"- „Hij naim de stoelen, op en bekeek ze zorgiVuMilg aan alle kanten." Het is mogeiijk. dajt die steen ergens vajsttseklemid is geraakt." Met een, dunnen staaldraad votelldie bij in, alle naden. „Daar heb ik niet aan. gedacht," riep het jonge meisje. „U kan <3© etof doorsnijden, als u dat noodig mocht vinden." sprak de bankier. „Dank u, zoo is 't voldoendfe," antwoordde Black, langzaam de lcamer op en, neer loop end. „De k!olenr bak is dus reeds doorzocht! Dtan moet ik. ergens apy dera kijken." En bij liet het vuur Ito. den baandJ door een de uttdooven. „Daar hebben we ook niet aan gedacht," rifcp de baron verrast, maar ook ,daar blleef aj bet zoeken, vergeefs. IJverig, zonder zich om de anderen te bekomme ren, zette de detective zijn nasporfjngea voort- „Ik ben aan het eind." sprak bij; op een. toon van slecht verholen baittenheidi .„Uk geejf hét op. De steen is met meer hijar in dje kamer!" „Maar dat is onzin, mijnheer Black, zei' dje ban kier. „Zrooals ge zelf hebt gezegd..." „Ik heb 4e kamer zoo zorgvuldig mogelijk door zocht en Van hem niet vinden. Zeker aal het ding op zekeren dag weer te voorschijn, komen, maar Ik vind het niet." „Maar mijnheer Black, een man van uw betieeke- nAs, zal zich in zoo'n eenvoudig geval toch niet la ten verslaan;" meende de baron, „Wat moet ik doen?" was het antwoord. „Juist de eenvoudigste gevallen zijn dikwijls 't moeilijkst op te lossen. Er is een steen, verloren, he,t is onmoge lijk togen iemand verdenking te koesteren, dus..." En weer haalde hij de schoudeire op. „Ik moet u verklaren, dat u me tegen is geval len, mijnheer Black," zei de bankier. „U geeft het gauw op Toen de baron mij aanraadde mij tot u te wenden, was ik ervan, overtuigd, dat u den steen terecht zou brengen." „Het spijt me. maar ik ben ook slechts een memsdh. Ik beb nleit altijd succes, en iedere minuut, die ik hier langer zou doorbrengen, zou verloren tijd zijn." „Dan wil ik u niet langer ophouden." was 't ant woord. „Wat mag ik u..." „Ik zend alleen maar een nota itn. al© i|k Buccesf heb met mijn werk. Ik neb die, eer u te groefheoV" HIJ boog en verliet de 'kamer. „Die detectives deugen ook ad njet veel." lachte de baron. „De arme man! Ik bad inderdaad medelijden, met hem, omdat hij zoo onverrichter zake heien moest gaan," antwoordde Else. „John Black!" las die bankier op het visitekaartje, dat hem den voegenden dag in, zijn, kamer gebracht werd. „Laat hem binnen komen." Don heelen morgen was hij bezig gewjeest de ka mer nog eens te doorzoeken, en zdjn humeur wap er niet beter op geworden, nu dit geheel zonder gevolg was gebleven.. „De briljant moet toch in de kamer zijn,'" had'hij eigenzinnig telkens herhaald. „Ik heb hem zelf in de hand gehad, Else noch. de baron kunnen hem gestolen hebben." De detective begroette, den bankier en haalde een. in papier gewikkeld voorwerp uit den aak. „Hier is uw briljant. Maar ik moet u om verge ving vragen, als ik mijn bevoegdheid overschreden fieib. U heeft me opgedragen dien briljant te vin den; ik maaktei van die gelegenheid gebruik,i om een ernstig woordje met den baron te spreken." „Ge wilt toch niet zeggen, dat hij..." „Natuurlijk bedoel ik daarmee, dat hij den briljant had. Dit feit stond gisteren reeds bij, me vast, na dat ik twee minuten hijer was." „Waarom zei u dat nijet dadelijk?" „Omdat... wel omdat ik een detective ben. Toen u mij vertelde, dat de steen spoorloos verdjwejnen. was, twijfelde i'k er geen oogenblik aan, dat een van u hem in zijn bezit had- Alles wat ik daarna deed, de kamer doorzoeken enzoovoort, was maar komedie om den dader gerust t,e stellen-" „Maar... maar." ,JVal me als 't u blieft ntet In, de relde. Terwljfl u mij de bijzonderheden vertelde, had. ik gelegen heid om alles nauwkeurig op te nemen. Reeds toen ik in de kamer kwam, was het mij. opgevallen, dja|t de baron de broekspijpen, had omgeslagen. Het kwam er voor mij. n;u op aan, vast te stellen, of de briljant, dien ik dju de iinkenpijp ontdekte, er toevallig in gevallen was, of dat de baron er hem verstopt had... Het plan was niet slecht uitgedacht. Zelf®, als de steen bij hem gevonden was, zou hiJi er zich mee hebben kunnen verontschuldigen, daithet een ongelukkig toeval wam En ik ben nieft gehoon, half werk te doen." John Black zweeg een, ooganblijk, „Toen ik u Ver liet, stond mijn besluit vast. Ik verborg mij In de buurt van uiw huis en hoefde niet lang te wachten, tot de baron verscheen. Hij' bleef biji de deur staan. Ik kon niet zien wat hij de^d, maar ik wist het. Hij nam dep, steen uit zijn schuilplaats, uit vrees li-etm onderweg te zullen verliezen- Dat was voor mij het bewijs, dat dje briljant er npet toevallig was gekomen. Ik volgde hom naar efijn woning en had daar een vrij heilig gesprek met hem. Hij was zoo verstandig In. te zien, dat ontkennen hem slechts kon schadlen,, en hij gaf mij den steen. Daarna spraken we nog een poos heel vriendelijk met elkaar,, en steldten vast,, dat we elkaar reeds langer kenidian, maar de baron, toen tertijd een handig inbreker wam" „lk moet u vergeving vragen voor mijn gedrag van gister, mijnheer Black," sprak de bankier verlegen „Och, zootieits ben ik gewend. Gaat u nu echter naar uw dochter en geef haar den, steden tot troost, diat haar verloving njet dbor zal gaan..." WINKEL. In deze gemeente wordt een inzameling gehouden van geiden, voor bet verstrekken van een Kerstgave aan onze grens- en kustwacht, door dien Nedeitland- schen Vrouwen Bond. V oor deze gemeente heeft de echtgenoot» van den Burgemeester, mevrouw J. Koomeu,.Smit, de 1'eidiijng op zich genpmen, terwijl een. achttal dames zich be reid hebben verklaard de? gaven in t» zamelen, Moge een, vriendelijke ontvangst en een mildfe gave hun deel zijn. V EENHUIZEN, OUDE NIEDORP. De vereeuwiging OniderlliSng Nut hdieild ten, huize van den heer P. Groot hare tweede geaeMige bijeenkomst in dit seizoen. De heer C. Appel hield de lering. Ala stuk had hij gekozen,: „Weer op tel gebracht". Hierin werd zeer boeiend beschreven, op welke wijze een onderwijzer twee verwaarloosde Indische kinderen, tot goede menschep opvoedde etn hierdoor, een geritn ge lukkig maakte. Verder werden) voorgedragen dfoor den, heer G. Smit: Een hoed te water, en Het fabrieks meisje, door den beer J. Smit: ElJze, terwijl de heer H. Brands een paar kernachtige pumtdifchten voorlas. Allen gingen voldaan huiswaarts. BURGERBRUG. In de laatstgehouden vergadering van de afd. van den Bond voor Staatspensionneering, werden lot be stuursleden benoemd de heeren K. Bos Jr. en S. Swart. Voorts werd door den penningmeester rekening en verantwoording gedaan. Daaruit bleek, dat de ontvang sten over het vorig jaar hebben "bedragen f 56.41 en de uitgaven f 50.72Va. Besloten werd in het laatst der volgende maand een propaganda-avond te houden. HOUTLADINGEN AANGEHOUDEN. Door de Duitsche marïme. worden weder verscheide ne houtladingen ia de Oostzee aangehouden. O. m. werd het N>ed. stoomschip Britsumj van Umea, naar Amsterdam, opgebracht pa^ar Swiiiiemunide, terwijl de stoomschepen Kam ma, naRotterdam en, de Jofii ea Banna, naar Amsterdam bestemd, worden verhinderd de reis voort te zetten van Trelleborg, waar zij blijk baar hebben moeten bimpenloopem Ook worden naar wij vernemen, de stoomschepen Avan.ce, Nora, en Para in een der Oostzetejhpvons opgehouden. TXPHU8 TE BUREN. Uit bet onderzoek van drinkwater, üngeeteld n&ar aanleiding van het veelvuldig voorkomen van typhus- gevallen te Buren, is gebleken, dat geen enkele pomp goed drinkwater geeft. De raad besloot i|n zijn jong ste zitting met de waterleiding t© Tle.1 en te Culem- borg tu overleg te treden, over levering van drink water. IN HET JACHTVELD. Men meldt uit Stt.card aan, die Te L: Een bloedig treffen heefit weer plapjts gehad itn, het jachvteld onder de gemeente, Bom, tusschep. stroapen» eu rijksveldwachters. Dinsdagnacht waren rijksveld wachters op surveillance, toen zij wildstroopers be merkten. Door een der 4 stroopers werd op deto, otn- bezo'digden rijksveldwachter Suijlen geschoten; hy werd in de hand gewond en ontving bovemdfien, nog een, slag met het geweer op h©t hoofd. Een dier stroo pers kreeg ee)n schotwonde in, het hoofd' en toen. hy de Vlucht uah, joegen, de rijksveldwachters hem nog twee kogels in, de beeojen. Twee stroopers zijn, ge vlucht; een der njet gewonde wilddieven werd gear resteerd. De levensgevajariük gewonde strooper is naar het hospitaal der Fra(n£che zusters aJMer over gebracht. Eep paar werden in, men. W1EK1N GER WAARD In eene op Donderdagavond gehouden vergadering van stemgerechtigde leden der Ned. Herv. Kerk, zijn tot leden van het Kiescollege herkozen de heeren H Limpers, R. C. Blaauboer, H. Boekei, K. Zander en K. A. Kaan en gekozen in plaats van wijlen den heer D. A. Kaan, de heer J. G. Hazeloop. VERLAAT, HEERHUGOM"AARD Op initiatief van eenige personen, werd hier de vorige week een z.g. „Nut" opgericht, aanvankelijk met npg weinig leden. Voor deze verecnigiïig werd een bestuur gekozen, t.w. de heeren Jb. Klaver en G. v. d. Gracht, respectievelijk als voorzitter en vice-vooratler, de heer Spanjaard, secretaris, de heer Hage. penningmeester, ter wijl de heer J. Jes als bestuurslid, fungeerde. Er was echter al spoedig veel animo voor deze nieuwe vereeni- ging „Nooit Gedacht" geheeten, want bij de openings avond j.1. Donderdag bleek het. dat de zeer gezellig in gerichte zaal van den heer J. Mereboer met het klokje van 7 uur al aardig wal menschen bevatte. Het was ook in des voorzitters openingswoord, dat hij allen welkom heette en gewaagde van de moeilijkheden waar mede men heeft te kampen om iets goeds tot stand te brengen, doch gezien de talrijke aanwezigen (ongeveer 25 leden met hun dames), kunnen wij toch met blijd schap op ons streven terugzien en hopen wij verder dezen avond op een gezellig samenzijn. Alsnu werden door verschillende heeren zoo voor en na een stukje ten beste gegeven, welke allen ten zeérsté in den smaak vielen; eenige liederen werden gezongen uit een daartoe aangeschaft boekje, terwijl een pracht- gramofoon het succes niet weinig verhoogde. Alles bil elkaar genomen, kan met genoegen op dezen avond worden teruggezien en gingen allen zeer voldaan huis waarts. Y EI (ZET VAN BELGISCHE GEÏNTERNEERDEN. Drie van de vier Bel'gliBche gieftnibemoerdondit.© Don derdag by hef verzet in bet intern»eringakamp te Zeist zwaar werden gewand, rijn ln den afgeloopen nacht overleden. De toestand -van, dan, vierde? schijnt hopeloos. In hot kajnp is thapp aJJes rustig. ZIJPK. wy. vernemen, dat i)n de Zljpe gj&vaiten vap rood vonk voorkomen. AARTS WOUD. Alhier heeft zich oen? govoj van, ddphterttis voorga an. SUIKERPENEN. Omtrent den cultuur vap de auiikerpenetn in, dte zeer polders van Hollands Noorden deelt reien onp het volgende mede. In dep polder Waprd en Groet was de gemiddelde opbrengst 45000 KG. per hectare, met een suikergehalte vap 15 tot 17% percent. In den An na laulownapolder bedroeg, het beschot gemiddeld 30000 KG., met ieta lager sulkergehate, Over het algemeen was de cultpur belapigrijik beter dam. in 1013. De laatste penen zyn 28 November in de suïker- fbriek Hollnd verwerkt. ANNA PAULOWNA. Gevonden voorwerpen,. Ter secretarie der gemeente Anna Ppulownp rijn, iaiiliiidhti'ngien te bekomen omtrent een gevopdenj dapiesportemotupiaie, inhoudende, eenjlg geld. BEDROG MET CACAOPOEDER. Dr. Vap Hamel Roos esp Harmenp schrijven in het Maandblad tegen de Vervalschipgep. In September Jl. haddep wij' gelegenheid te waar schuwen tegen de appbieding op groote schaal -vap, cacaodoppen, ten gebruiiike dier bajukerij, en dppk rij het bekendmaken dezer waarschuwing door de Neder 1. Peis, zijp wjji ip. ons lapd gelukkig verschoond ge bleven van een caoaoschillep-houdcaid bakseL Het blijkt nu echter dpt de knoeiers, dapk zij dezen de moraliseerenden oorlogstijd^ nriet spoedig kiarnp geven, en waar do papvaj aam de eene rijde afgeslagen wondt «XI t geurt, tsoo spoedte mogelijk sec acder tarok) kfazeav En het lag voor da hapd. dat de oacap zelve, het beste materiaal vap. „bewerking" opleverde. Waar het njet aanging natuurlijk de schillen als zoodanig, als cacao aan don map, te brepglep, werd gen, apdere truc ge bezigd. De gewone zuivere cacao vap, den handel met een normaal vetgehalte vap, ongeveer 25 pCU, werd eerst nagenoeg geheel beroofd vap, het kostbaarste bestanddeel, nl. cacaoboter, em het restant gemengd met de noodlge schillen, ajs „cacao" aapgebodxip. WO constateerden in taj vap dergelijke monsters bedra gen vap plm. 4 pCt. vet en daaronder, zoodat er geep sprake vap kon zyn een dergelijk ontvet, sterk, scfcil- leph.au denp knoei product ale cacao, te mogen verkoo- pe». Die geschiedt intueschea nog dagelijks, en wel ip zeer groote. partijen, soms vap 100.000 KG. tegelijk. Het spreekt van zelf, dat dergelijke Ncderlandscho Ncacaofabrikanten hun hier en in het buitenland zoo gunstig bekende namen en producten niet in de waag schaal stellen, door zich met dergelijke praktijken ra te laten, -doch er schijnt »en geheeie „bende" zouden wij hen het liefst willen noemen %-an delaren" te beslaan, die zich met dezen zwendel houden. En de verontschuldiging, dat het export o is slechts geschikt om den zoo goeden naam van onze ca- cao-industrie ernstig in het buitenland te benadeelen. In verband met de door ons geconstateerde en hier boven vermelde feiten, is het van veel belang op te merken, dat herhaaldelijk groote partijen cacao dezer dagen in de dagbladen gevraagd wonden, en waarbij voor het eerst hier te lande de vervalsching rondweg gevraagd —wordt, door de toevoeging: „niet zuiver". :Wjj ach ten het ten zeersle wenschefijk in het algemeen belang, dat langs officieel en weg aan dezen schandelijken „groot handel^ die ten Slotte bij "den kleinhandel, ten na- deele van. beurs en maag van den consument belandt, zoo spoedig mogelijk een einde gemaakt worde. VAN DE GEÏNTERNEERDEN TE BERGEN. Men schrijft uit Alkmaar aan de Telegraaf: In het int erneeringskamp bij Bergen heerscht do rust der gelatenheid. Niet dat de geïnterneerden iets op Jhunne behandeling hebben aan te merken? die laat niets te wenschen; ook is de verstandhouding met den kampcommandant en. het bewakingsdetachement uitstekend; de Duitschers zijn ervan overtuigd, dat voor hen gedaan wordt wat mogelijk is. Wanneer dan ook eenige ontevredenheid onder de geinterneerden opkwam, vindt dit oorzaak in maatregelen van autoriteiten buiten het kamp. Vorige week zijn op last van den minister van Oor log uit het kamp naar Duilschland vertrokken vier officieren, acht onderofficieren en 31 minderen, om dat dezen niet met -Kun wil over onze grenzen zijn gekomen; het mcerendeel is gewond aangetroffen op het gevechtsterrein aan de Maas en door onze „Roode Kruis"-auto's binnen pnze landspalen gebracht. Nu schijnt het uitkippen van hen, die, op grond van art. 14 der tweede conventie van Genéve naar huis zijn gezonden, zeer willekeurig te zijn gegaan. Er zijn nog Duitsche militairen in het kamp, behoord hebbende tot dezelfde gewonden-transporten, óók dus builen hunnen wil gekomen op onzen bodem. Zij zouden eveneens naar hun vaderland willen terugkee- ren en vragen zich af waarom voor hen de gunstige bepaling, waarvan hunne makkers genoten, met in toepassing wordt gebracht. Een andere gnef geldt eveneens het meten met twee maten. Onder de geinterneerden zijn ook enkele „Ein- j&hrigen", waaronder sergeants en gewone soldaten, zij "t dan ook, dat deze categorie wordt aangemerkt als die der adspirant-officieren. Terwijl onderofficieren met twaalf en méér dienst jaren verplicht zijn in de menage van het kamp te blij ven, mogen hunne collega's onder de „Einjührigen" ln het dorp gaan eten en moeten deze enkel zorgen in het kamp op lijd aanwezig te zijn, voor het nacht verblijf. In hotel „Krebs", te Bergen/vonden we zelfs gewone soldaten van de „Einjahngen". wien, door de vrijgevige bepalingen tegenover alles wat „EinjShrfg' ts, eveneens de faciliteit wordt toegestaan alleen in den pacht in het kamp te moeten verblijven; tot groot misnoegen van de soldaten en gegradueerden, wien niet dezelfde voorrechten als hunne strijdmakkersdeelach tig .worden. De kampcommandant schijnt niet gemachtigd daarin verandering te brengen, want 't is op last van het ministerie van Oorlog, voorgelicht door het Duitsche gezantschap, dat met deze verschillende maat ge mij ten wordt. Den laatsten tijd heeft het kleine talerneerings- mp er zijn Thans ongeveer 100 man nogal de aandachtgetrokken van de buitenwacht, doordat en kele geinterneerden zijn gevlucht. De minderen zijn weer achterhaald, doch ae beide gevluchte vliegof- ficieren, Hesse en Philip, hebben hun. ©erewoord ge broken en wisten, naar zij meldden, het Duitsche grond gebied te bereiken. Hesse was luitenant-vliegenierhij js niet meer in het Duitsche officierenkorps aangenomen, doch meldde aan bekenden, dat hij naar Turkije zou worden voort geholpen, om bij het leger van den bondgenoot als troe- penaanvoerdcr te kunnen optreden. Met Philipis 't een ander geval. Hij was vaandrig bij de vliegeniers der marine, dus geen officier. Van hem hadden onze militaire autoriteiten het eerewoord niet mogen aanvaarden, al maakte hij hen ook wijs luitenant te zijn, om zoodoende de meerdere vrijheid deelachtig te worden, aan officieren, die hun eere woord verpanden, geschonken. Deze blunder zal wel met den mantel der liefde worden bedekt, al zullen in Duitschland de militaire autoriteiten glunderen van genoegen over die „Du mme Hollander". Dat overigens hei vluchten van officieren, op eere oord rondloopéhde, moeilijk kan worden "tegenge gaan, laat zich verstaan. Hoewel moet erkend, dat zelfs het voorkomen van het vluchten van manschap pen uit het kamp, geen al te groote verwondering be hoeft te baren bij pen, met den toestand ter plaatse bekend. Met veel energie hebben, zoowel de commandant van het interneeringsdepot, kolonel Lussonet de la Sablo- nlère. en de kampcommandant, "kapitein Onland, de interneering te Alkmaar en Bergen geregeld, wat een heel karwei was, als men weet, dat ae regeering blijk baar op het zóó spoedig interneeren van vreemde sol dalen niet had gerekend. Den eersten tijd was er geen provoost, zoodat de al te balsturige geinterneerden, die met eenige minachting neerzagen' op de Nederlandsche soldaten en vergrijpen pleegden tegen de militaire tucht in het huis van bewering -te Alkmaar provooststraf moesten ondergaan. Toch hebben de officieren in den

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1914 | | pagina 1