Algtllll NiClfS-
ZATERDAG 5 DECEMBER 1914
57ste Jaargang. No. 5501.
UitgeversTRAPMAN Co.
EERSTE BLAD.
De verloren Briljant.
Binnenlandsch Nieuws.
SCHAGER
CODRAItT.
Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor
den ADVERTENTIEN in bet eerst uitkomend nummer geplaatst.
SCHAOEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 50.
Prijs per jaar f 3.Per post f 3.60. Losse nummers 5 cent
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere/regel meer 5 ct
Groote letters worden naar plaatsruimte bereKnd.
Dit nummer bestaat uit drie bladen.
„Heel goed, ik zal dadelijk bij u komen".
Tom Black, de bekende detective, legde den hoorn
van de telefoon. -neer en schudde de asch uit zijn
PÜP-
,,'t Is, of ik geen dag eens kalm thuis kan zijn,
klaagde hij:".
Het was de bankier Rossig geweest, die hem ge
vraagd had, dadelijk bij hem te komen en tien mi
nuten later was de detective reeds bij hem aanwezig.
„Mijn dochter Else", stelde de bankier voor, en de
detective keek met belangstelling naar het mooie, jonge
meisje. „Ongeveer twintig jaar'dacht hij, „blijkbaar
een ietwat verwend persoontje. Heel chic, "ze schijnt
in Parijs voor zich te laten werken, maar moet toch ook
heel huishoudelijk zijn, want er zit boenwas aan haar
„Baron van Scheideweitz", aldus stelde de bankier
den heer voor, die met groote belangstelling het ver
schijnen van den detective tegemoet gezien had, „in
vertrouwen wil ik u wel zeggen, dat mijn dochter
zich spoedigmet hem zal verloven".
„Dertig jaar oud, het 'echte type voor vrouwen,
knappe kerel, maar niet naar mijn smaak", was de
eerste gedachte van Tom Black, die ook den gasl
nauwkeurig opnam. „Wil gaarne voor gentleman spe
len, maar heeft geen smaak. Heeft zijn broekspijpen
omgeslagen, waarschijnlijk om zijn mooie zijden 'kou
sen te laten zien".
Toen wendde liij: zich tot den bankier.
„U mist een kostbaren briljant, als ik u goed ver
staan heb aan de telefoon".
„Ja. en het heele huis is er over in opstand".
Black lachte.
„Dat kan "ik me voorstellen. De meubels zijn alle
in de kamers van hun plaats gerukt, den kolenbak
heeft men doorzocht, en zelfs onder de tafelpooten heefl
men gekeken."
„Hoe weet u dat?" vroeg Rossig verbaasd.
„Uw bedienden schijnen niet zuinig te zijii met
boenwas en men ziet op een parketvloer duidelijk iedere
schram".
„De hoofdzaak' voor ons", aldus mengde die baron
zich Sn het gesprek, „is nu1, of ge den steen1 kunt vin
den. Wij kunnen liet niet, en gevonden moet hij in
ieder geval worden. Er is mij bijzonder veel aan ge
legen, want men zou anders kunnen gelooven, dat ik...
„Onzin, baron", viel het jonge meisje hem in de
rede. „U beleedigt ons, als u zoo iets ook maar ver
onderstelt."
„Het is namelijk een hoogst zonderlinge geschiede
nis", verteld de bankier. „Zooal ik u reeds gezegd1 heb,
is mijn dochter van plan, zich te verloven, en ik toonde
het jonge paar een steen, dien ik haar wilde schenken".
„Welke waarde had die?" vroeg de detective.
„Twaalf duizend mark. Maar laat me tot het einde
toe vertellen. Terwijl wij den sleen bekeken, stoo'.te
ik even tegen dit tafeltje. Het wipte om, ik schrikte en
liet den steen vallen. Nu begint het merkwaardige der
geschiedenis. We zagen hem nergens heen rollen en
van dat oogenblik af, is hiji spoorloos verdwenen."
„De baron nam dadelijk het tafeltje op", vertelde
d edochter van den bankier verder, „en we doorzochten
alle drie zorgvuldig de kamer, maar de briljant bleef
weg. Hij moet natuurlijk ergens liggen, op een plaats,
waar wij niet aan denken, daarom hebben wij u laten
komen. Het zal u gemakkelijk vallen, dén steen te
vinden. Zonder u zouden we niet weten, wat te doen.
Ze lachte en de baron nam de gelegenheid waar,
om ook de zaak nog eens nader toé te lichten.
„De heer Rossig en. ik "hebben op mijn wenschi.
onze zakken geledigd en juffrouw Else heeft haar
klecren doorzocht. Als u het noodig vindt, __op mij
ook nog een onderzoek in te stellen, sta ik natuurlijk
te uwer beschikking. De steen moet beslist gevon
den worden. Verplaats ti een oogenblik in mijn toe
stand. De heer Rossig heeft geen reden, om zich
zelf te bestelen, zijn dochter staat buiten iedere ver
denking, het ding kan niet in de lucht opgelost zijn,
en daar ik de eenige vreemdeling ben, die bij het ge
beurde aanwezig was, mag er geen wantrouwen tegen
mij 'blijven bestaan. Daarom heb ik er op aangedron
gen, u hier te laten komen."
„We hebben de heele kamer doorzocht", merkte
de bankier op. „Onder het raam, onder de stoelen, geen
plekje is overgeslagen. Zelfs in 'den kolenbak hebben
wij gekeken, ofschoon wij wisten, dat de steen' er on
mogelijk in gevallen kon zijn. Toen hebben we de ka
mer weer in orde gebracht en u getelefoneerd. Uil
het raam kan hij niet gevallen zijn, want het was dicht,
ook de bedienden kunnen we niet verdenken, want op
raad van den baron hebben wij alleen de kamer door
zocht".
„Dat was heel verstandig", merkte de deleclive op,
„daarmee vervalt de mogelijkheid, diat een der bedien
den den steen gevonde|n en'stilletjes weggestopt heefl'
„Ge zult uw naam als bekwaam detective natuurlijk
weten op te houden", zeide de baron lachend.'. „Wij
hebben de hoop opgegeven, den steen te vinden, maar
zijn er van overtuigd, dat het voor u heel gemakkelijk
zal zijn".
„Ik zal doen, "wat men in dergelijke gevallen ge
woon is".
„Ik sta in ieder opzicht tot uw beschikking'', ant
woordde de baron.
„Trek dan als 't ui blieft uw schoenen uit."
De detective doorzocht zorgvuldig ied'eren schoen
en streek met de hand langzaam langs elke vouw in
het leer.
„Uw zakken hebt ge reeds omgekeerd. Daar hoef
ik dus niet meer naar te kijken".
Toen wendde hij' zich tot den bankier.
„Het is onnoodig u te „fouilleeren. Als de steen
in uw schoen was gevallen, zou u dat natuurlijk voelen,
en in uw zakken hebt ge ook al gevoeld, of de briljant
daar misschien door een wonder in gevallen is. Als ge
het goed vindt, ga ik nu aan het werk. U wil misschien
zoo goed zijnj een bediende te bellen, mijnheer Ros-
sig"-
„Hij naim de stoelen, op en bekeek ze zorgiVuMilg
aan alle kanten."
Het is mogeiijk. dajt die steen ergens vajsttseklemid
is geraakt."
Met een, dunnen staaldraad votelldie bij in, alle
naden.
„Daar heb ik niet aan. gedacht," riep het jonge
meisje.
„U kan <3© etof doorsnijden, als u dat noodig mocht
vinden." sprak de bankier.
„Dank u, zoo is 't voldoendfe," antwoordde Black,
langzaam de lcamer op en, neer loop end. „De k!olenr
bak is dus reeds doorzocht! Dtan moet ik. ergens apy
dera kijken."
En bij liet het vuur Ito. den baandJ door een
de uttdooven.
„Daar hebben we ook niet aan gedacht," rifcp de
baron verrast, maar ook ,daar blleef aj bet zoeken,
vergeefs.
IJverig, zonder zich om de anderen te bekomme
ren, zette de detective zijn nasporfjngea voort-
„Ik ben aan het eind." sprak bij; op een. toon
van slecht verholen baittenheidi .„Uk geejf hét op.
De steen is met meer hijar in dje kamer!"
„Maar dat is onzin, mijnheer Black, zei' dje ban
kier. „Zrooals ge zelf hebt gezegd..."
„Ik heb 4e kamer zoo zorgvuldig mogelijk door
zocht en Van hem niet vinden. Zeker aal het ding
op zekeren dag weer te voorschijn, komen, maar Ik
vind het niet."
„Maar mijnheer Black, een man van uw betieeke-
nAs, zal zich in zoo'n eenvoudig geval toch niet la
ten verslaan;" meende de baron,
„Wat moet ik doen?" was het antwoord. „Juist
de eenvoudigste gevallen zijn dikwijls 't moeilijkst op
te lossen. Er is een steen, verloren, he,t is onmoge
lijk togen iemand verdenking te koesteren, dus..."
En weer haalde hij de schoudeire op.
„Ik moet u verklaren, dat u me tegen is geval
len, mijnheer Black," zei de bankier. „U geeft het
gauw op Toen de baron mij aanraadde mij tot u
te wenden, was ik ervan, overtuigd, dat u den steen
terecht zou brengen."
„Het spijt me. maar ik ben ook slechts een memsdh.
Ik beb nleit altijd succes, en iedere minuut, die ik
hier langer zou doorbrengen, zou verloren tijd zijn."
„Dan wil ik u niet langer ophouden." was 't ant
woord.
„Wat mag ik u..."
„Ik zend alleen maar een nota itn. al© i|k Buccesf
heb met mijn werk. Ik neb die, eer u te groefheoV" HIJ
boog en verliet de 'kamer.
„Die detectives deugen ook ad njet veel." lachte
de baron.
„De arme man! Ik bad inderdaad medelijden, met
hem, omdat hij zoo onverrichter zake heien moest
gaan," antwoordde Else.
„John Black!" las die bankier op het visitekaartje,
dat hem den voegenden dag in, zijn, kamer gebracht
werd.
„Laat hem binnen komen."
Don heelen morgen was hij bezig gewjeest de ka
mer nog eens te doorzoeken, en zdjn humeur wap er
niet beter op geworden, nu dit geheel zonder gevolg
was gebleven..
„De briljant moet toch in de kamer zijn,'" had'hij
eigenzinnig telkens herhaald. „Ik heb hem zelf in
de hand gehad, Else noch. de baron kunnen hem
gestolen hebben."
De detective begroette, den bankier en haalde een.
in papier gewikkeld voorwerp uit den aak.
„Hier is uw briljant. Maar ik moet u om verge
ving vragen, als ik mijn bevoegdheid overschreden
fieib. U heeft me opgedragen dien briljant te vin
den; ik maaktei van die gelegenheid gebruik,i om een
ernstig woordje met den baron te spreken."
„Ge wilt toch niet zeggen, dat hij..."
„Natuurlijk bedoel ik daarmee, dat hij den briljant
had. Dit feit stond gisteren reeds bij, me vast, na
dat ik twee minuten hijer was."
„Waarom zei u dat nijet dadelijk?"
„Omdat... wel omdat ik een detective ben. Toen
u mij vertelde, dat de steen spoorloos verdjwejnen.
was, twijfelde i'k er geen oogenblik aan, dat een van
u hem in zijn bezit had- Alles wat ik daarna deed,
de kamer doorzoeken enzoovoort, was maar komedie
om den dader gerust t,e stellen-"
„Maar... maar."
,JVal me als 't u blieft ntet In, de relde. Terwljfl
u mij de bijzonderheden vertelde, had. ik gelegen
heid om alles nauwkeurig op te nemen. Reeds toen
ik in de kamer kwam, was het mij. opgevallen, dja|t de
baron de broekspijpen, had omgeslagen.
Het kwam er voor mij. n;u op aan, vast te stellen,
of de briljant, dien ik dju de iinkenpijp ontdekte, er
toevallig in gevallen was, of dat de baron er hem
verstopt had... Het plan was niet slecht uitgedacht.
Zelf®, als de steen bij hem gevonden was, zou hiJi
er zich mee hebben kunnen verontschuldigen, daithet
een ongelukkig toeval wam En ik ben nieft gehoon,
half werk te doen."
John Black zweeg een, ooganblijk, „Toen ik u Ver
liet, stond mijn besluit vast. Ik verborg mij In de
buurt van uiw huis en hoefde niet lang te wachten,
tot de baron verscheen. Hij' bleef biji de deur staan.
Ik kon niet zien wat hij de^d, maar ik wist het.
Hij nam dep, steen uit zijn schuilplaats, uit vrees li-etm
onderweg te zullen verliezen- Dat was voor mij het
bewijs, dat dje briljant er npet toevallig was gekomen.
Ik volgde hom naar efijn woning en had daar een
vrij heilig gesprek met hem. Hij was zoo verstandig
In. te zien, dat ontkennen hem slechts kon schadlen,,
en hij gaf mij den steen. Daarna spraken we nog een
poos heel vriendelijk met elkaar,, en steldten vast,, dat
we elkaar reeds langer kenidian, maar de baron, toen
tertijd een handig inbreker wam"
„lk moet u vergeving vragen voor mijn gedrag van
gister, mijnheer Black," sprak de bankier verlegen
„Och, zootieits ben ik gewend. Gaat u nu echter
naar uw dochter en geef haar den, steden tot troost,
diat haar verloving njet dbor zal gaan..."
WINKEL.
In deze gemeente wordt een inzameling gehouden
van geiden, voor bet verstrekken van een Kerstgave
aan onze grens- en kustwacht, door dien Nedeitland-
schen Vrouwen Bond.
V oor deze gemeente heeft de echtgenoot» van den
Burgemeester, mevrouw J. Koomeu,.Smit, de 1'eidiijng
op zich genpmen, terwijl een. achttal dames zich be
reid hebben verklaard de? gaven in t» zamelen,
Moge een, vriendelijke ontvangst en een mildfe
gave hun deel zijn.
V EENHUIZEN, OUDE NIEDORP.
De vereeuwiging OniderlliSng Nut hdieild ten, huize van
den heer P. Groot hare tweede geaeMige bijeenkomst
in dit seizoen. De heer C. Appel hield de lering. Ala
stuk had hij gekozen,: „Weer op tel gebracht". Hierin
werd zeer boeiend beschreven, op welke wijze een
onderwijzer twee verwaarloosde Indische kinderen, tot
goede menschep opvoedde etn hierdoor, een geritn ge
lukkig maakte. Verder werden) voorgedragen dfoor den,
heer G. Smit: Een hoed te water, en Het fabrieks
meisje, door den beer J. Smit: ElJze, terwijl de heer
H. Brands een paar kernachtige pumtdifchten voorlas.
Allen gingen voldaan huiswaarts.
BURGERBRUG.
In de laatstgehouden vergadering van de afd. van
den Bond voor Staatspensionneering, werden lot be
stuursleden benoemd de heeren K. Bos Jr. en S. Swart.
Voorts werd door den penningmeester rekening en
verantwoording gedaan. Daaruit bleek, dat de ontvang
sten over het vorig jaar hebben "bedragen f 56.41 en
de uitgaven f 50.72Va.
Besloten werd in het laatst der volgende maand een
propaganda-avond te houden.
HOUTLADINGEN AANGEHOUDEN.
Door de Duitsche marïme. worden weder verscheide
ne houtladingen ia de Oostzee aangehouden. O. m.
werd het N>ed. stoomschip Britsumj van Umea, naar
Amsterdam, opgebracht pa^ar Swiiiiemunide, terwijl de
stoomschepen Kam ma, naRotterdam en, de Jofii ea
Banna, naar Amsterdam bestemd, worden verhinderd
de reis voort te zetten van Trelleborg, waar zij blijk
baar hebben moeten bimpenloopem Ook worden naar
wij vernemen, de stoomschepen Avan.ce, Nora, en
Para in een der Oostzetejhpvons opgehouden.
TXPHU8 TE BUREN.
Uit bet onderzoek van drinkwater, üngeeteld n&ar
aanleiding van het veelvuldig voorkomen van typhus-
gevallen te Buren, is gebleken, dat geen enkele pomp
goed drinkwater geeft. De raad besloot i|n zijn jong
ste zitting met de waterleiding t© Tle.1 en te Culem-
borg tu overleg te treden, over levering van drink
water.
IN HET JACHTVELD.
Men meldt uit Stt.card aan, die Te L:
Een bloedig treffen heefit weer plapjts gehad itn, het
jachvteld onder de gemeente, Bom, tusschep. stroapen»
eu rijksveldwachters. Dinsdagnacht waren rijksveld
wachters op surveillance, toen zij wildstroopers be
merkten. Door een der 4 stroopers werd op deto, otn-
bezo'digden rijksveldwachter Suijlen geschoten; hy
werd in de hand gewond en ontving bovemdfien, nog
een, slag met het geweer op h©t hoofd. Een dier stroo
pers kreeg ee)n schotwonde in, het hoofd' en toen. hy
de Vlucht uah, joegen, de rijksveldwachters hem nog
twee kogels in, de beeojen. Twee stroopers zijn, ge
vlucht; een der njet gewonde wilddieven werd gear
resteerd. De levensgevajariük gewonde strooper is
naar het hospitaal der Fra(n£che zusters aJMer over
gebracht. Eep paar werden in,
men.
W1EK1N GER WAARD
In eene op Donderdagavond gehouden vergadering
van stemgerechtigde leden der Ned. Herv. Kerk, zijn
tot leden van het Kiescollege herkozen de heeren H
Limpers, R. C. Blaauboer, H. Boekei, K. Zander en
K. A. Kaan en gekozen in plaats van wijlen den heer D.
A. Kaan, de heer J. G. Hazeloop.
VERLAAT, HEERHUGOM"AARD
Op initiatief van eenige personen, werd hier de vorige
week een z.g. „Nut" opgericht, aanvankelijk met npg
weinig leden. Voor deze verecnigiïig werd een bestuur
gekozen, t.w. de heeren Jb. Klaver en G. v. d. Gracht,
respectievelijk als voorzitter en vice-vooratler, de heer
Spanjaard, secretaris, de heer Hage. penningmeester, ter
wijl de heer J. Jes als bestuurslid, fungeerde. Er was
echter al spoedig veel animo voor deze nieuwe vereeni-
ging „Nooit Gedacht" geheeten, want bij de openings
avond j.1. Donderdag bleek het. dat de zeer gezellig in
gerichte zaal van den heer J. Mereboer met het klokje
van 7 uur al aardig wal menschen bevatte. Het was
ook in des voorzitters openingswoord, dat hij allen
welkom heette en gewaagde van de moeilijkheden waar
mede men heeft te kampen om iets goeds tot stand te
brengen, doch gezien de talrijke aanwezigen (ongeveer
25 leden met hun dames), kunnen wij toch met blijd
schap op ons streven terugzien en hopen wij verder
dezen avond op een gezellig samenzijn.
Alsnu werden door verschillende heeren zoo voor en
na een stukje ten beste gegeven, welke allen ten zeérsté
in den smaak vielen; eenige liederen werden gezongen
uit een daartoe aangeschaft boekje, terwijl een pracht-
gramofoon het succes niet weinig verhoogde. Alles bil
elkaar genomen, kan met genoegen op dezen avond
worden teruggezien en gingen allen zeer voldaan huis
waarts.
Y EI (ZET VAN BELGISCHE GEÏNTERNEERDEN.
Drie van de vier Bel'gliBche gieftnibemoerdondit.© Don
derdag by hef verzet in bet intern»eringakamp te
Zeist zwaar werden gewand, rijn ln den afgeloopen
nacht overleden. De toestand -van, dan, vierde? schijnt
hopeloos. In hot kajnp is thapp aJJes rustig.
ZIJPK.
wy. vernemen, dat i)n de Zljpe gj&vaiten vap rood
vonk voorkomen.
AARTS WOUD.
Alhier heeft zich oen? govoj van, ddphterttis voorga
an.
SUIKERPENEN.
Omtrent den cultuur vap de auiikerpenetn in, dte zeer
polders van Hollands Noorden deelt reien onp het
volgende mede. In dep polder Waprd en Groet was
de gemiddelde opbrengst 45000 KG. per hectare, met
een suikergehalte vap 15 tot 17% percent. In den An
na laulownapolder bedroeg, het beschot gemiddeld
30000 KG., met ieta lager sulkergehate, Over het
algemeen was de cultpur belapigrijik beter dam. in
1013.
De laatste penen zyn 28 November in de suïker-
fbriek Hollnd verwerkt.
ANNA PAULOWNA.
Gevonden voorwerpen,. Ter secretarie der gemeente
Anna Ppulownp rijn, iaiiliiidhti'ngien te bekomen omtrent
een gevopdenj dapiesportemotupiaie, inhoudende, eenjlg
geld.
BEDROG MET CACAOPOEDER.
Dr. Vap Hamel Roos esp Harmenp schrijven in het
Maandblad tegen de Vervalschipgep.
In September Jl. haddep wij' gelegenheid te waar
schuwen tegen de appbieding op groote schaal -vap,
cacaodoppen, ten gebruiiike dier bajukerij, en dppk rij
het bekendmaken dezer waarschuwing door de Neder 1.
Peis, zijp wjji ip. ons lapd gelukkig verschoond ge
bleven van een caoaoschillep-houdcaid bakseL Het
blijkt nu echter dpt de knoeiers, dapk zij dezen de
moraliseerenden oorlogstijd^ nriet spoedig kiarnp geven,
en waar do papvaj aam de eene rijde afgeslagen wondt
«XI
t geurt,
tsoo spoedte mogelijk sec acder tarok) kfazeav En
het lag voor da hapd. dat de oacap zelve, het beste
materiaal vap. „bewerking" opleverde. Waar het njet
aanging natuurlijk de schillen als zoodanig, als cacao
aan don map, te brepglep, werd gen, apdere truc ge
bezigd. De gewone zuivere cacao vap, den handel met
een normaal vetgehalte vap, ongeveer 25 pCU, werd
eerst nagenoeg geheel beroofd vap, het kostbaarste
bestanddeel, nl. cacaoboter, em het restant gemengd
met de noodlge schillen, ajs „cacao" aapgebodxip. WO
constateerden in taj vap dergelijke monsters bedra
gen vap plm. 4 pCt. vet en daaronder, zoodat er geep
sprake vap kon zyn een dergelijk ontvet, sterk, scfcil-
leph.au denp knoei product ale cacao, te mogen verkoo-
pe». Die geschiedt intueschea nog dagelijks, en wel ip
zeer groote. partijen, soms vap 100.000 KG. tegelijk.
Het spreekt van zelf, dat dergelijke Ncderlandscho
Ncacaofabrikanten hun hier en in het buitenland zoo
gunstig bekende namen en producten niet in de waag
schaal stellen, door zich met dergelijke praktijken ra
te laten, -doch er schijnt »en geheeie „bende"
zouden wij hen het liefst willen noemen %-an
delaren" te beslaan, die zich met dezen zwendel
houden. En de verontschuldiging, dat het export o
is slechts geschikt om den zoo goeden naam van onze ca-
cao-industrie ernstig in het buitenland te benadeelen.
In verband met de door ons geconstateerde en hier
boven vermelde feiten, is het van veel belang op te
merken, dat herhaaldelijk groote partijen cacao dezer
dagen in de dagbladen gevraagd wonden, en waarbij voor
het eerst hier te lande de vervalsching rondweg gevraagd
—wordt, door de toevoeging: „niet zuiver". :Wjj ach
ten het ten zeersle wenschefijk in het algemeen belang,
dat langs officieel en weg aan dezen schandelijken „groot
handel^ die ten Slotte bij "den kleinhandel, ten na-
deele van. beurs en maag van den consument belandt,
zoo spoedig mogelijk een einde gemaakt worde.
VAN DE GEÏNTERNEERDEN TE BERGEN.
Men schrijft uit Alkmaar aan de Telegraaf:
In het int erneeringskamp bij Bergen heerscht do
rust der gelatenheid.
Niet dat de geïnterneerden iets op Jhunne behandeling
hebben aan te merken? die laat niets te wenschen;
ook is de verstandhouding met den kampcommandant
en. het bewakingsdetachement uitstekend; de Duitschers
zijn ervan overtuigd, dat voor hen gedaan wordt wat
mogelijk is. Wanneer dan ook eenige ontevredenheid
onder de geinterneerden opkwam, vindt dit oorzaak
in maatregelen van autoriteiten buiten het kamp.
Vorige week zijn op last van den minister van Oor
log uit het kamp naar Duilschland vertrokken vier
officieren, acht onderofficieren en 31 minderen, om
dat dezen niet met -Kun wil over onze grenzen zijn
gekomen; het mcerendeel is gewond aangetroffen op
het gevechtsterrein aan de Maas en door onze „Roode
Kruis"-auto's binnen pnze landspalen gebracht.
Nu schijnt het uitkippen van hen, die, op grond
van art. 14 der tweede conventie van Genéve naar huis
zijn gezonden, zeer willekeurig te zijn gegaan. Er
zijn nog Duitsche militairen in het kamp, behoord
hebbende tot dezelfde gewonden-transporten, óók dus
builen hunnen wil gekomen op onzen bodem. Zij
zouden eveneens naar hun vaderland willen terugkee-
ren en vragen zich af waarom voor hen de gunstige
bepaling, waarvan hunne makkers genoten, met in
toepassing wordt gebracht.
Een andere gnef geldt eveneens het meten met
twee maten.
Onder de geinterneerden zijn ook enkele „Ein-
j&hrigen", waaronder sergeants en gewone soldaten,
zij "t dan ook, dat deze categorie wordt aangemerkt
als die der adspirant-officieren.
Terwijl onderofficieren met twaalf en méér dienst
jaren verplicht zijn in de menage van het kamp te blij
ven, mogen hunne collega's onder de „Einjührigen"
ln het dorp gaan eten en moeten deze enkel zorgen
in het kamp op lijd aanwezig te zijn, voor het nacht
verblijf. In hotel „Krebs", te Bergen/vonden we zelfs
gewone soldaten van de „Einjahngen". wien, door de
vrijgevige bepalingen tegenover alles wat „EinjShrfg'
ts, eveneens de faciliteit wordt toegestaan alleen in
den pacht in het kamp te moeten verblijven; tot groot
misnoegen van de soldaten en gegradueerden, wien niet
dezelfde voorrechten als hunne strijdmakkersdeelach
tig .worden.
De kampcommandant schijnt niet gemachtigd daarin
verandering te brengen, want 't is op last van het
ministerie van Oorlog, voorgelicht door het Duitsche
gezantschap, dat met deze verschillende maat ge mij
ten wordt.
Den laatsten tijd heeft het kleine talerneerings-
mp er zijn Thans ongeveer 100 man nogal de
aandachtgetrokken van de buitenwacht, doordat en
kele geinterneerden zijn gevlucht. De minderen zijn
weer achterhaald, doch ae beide gevluchte vliegof-
ficieren, Hesse en Philip, hebben hun. ©erewoord ge
broken en wisten, naar zij meldden, het Duitsche grond
gebied te bereiken.
Hesse was luitenant-vliegenierhij js niet meer in
het Duitsche officierenkorps aangenomen, doch meldde
aan bekenden, dat hij naar Turkije zou worden voort
geholpen, om bij het leger van den bondgenoot als troe-
penaanvoerdcr te kunnen optreden.
Met Philipis 't een ander geval. Hij was vaandrig
bij de vliegeniers der marine, dus geen officier. Van
hem hadden onze militaire autoriteiten het eerewoord
niet mogen aanvaarden, al maakte hij hen ook wijs
luitenant te zijn, om zoodoende de meerdere vrijheid
deelachtig te worden, aan officieren, die hun eere
woord verpanden, geschonken.
Deze blunder zal wel met den mantel der liefde
worden bedekt, al zullen in Duitschland de militaire
autoriteiten glunderen van genoegen over die „Du mme
Hollander".
Dat overigens hei vluchten van officieren, op eere
oord rondloopéhde, moeilijk kan worden "tegenge
gaan, laat zich verstaan. Hoewel moet erkend, dat
zelfs het voorkomen van het vluchten van manschap
pen uit het kamp, geen al te groote verwondering be
hoeft te baren bij pen, met den toestand ter plaatse
bekend.
Met veel energie hebben, zoowel de commandant
van het interneeringsdepot, kolonel Lussonet de la Sablo-
nlère. en de kampcommandant, "kapitein Onland, de
interneering te Alkmaar en Bergen geregeld, wat een
heel karwei was, als men weet, dat ae regeering blijk
baar op het zóó spoedig interneeren van vreemde sol
dalen niet had gerekend. Den eersten tijd was er geen
provoost, zoodat de al te balsturige geinterneerden, die
met eenige minachting neerzagen' op de Nederlandsche
soldaten en vergrijpen pleegden tegen de militaire tucht
in het huis van bewering -te Alkmaar provooststraf
moesten ondergaan. Toch hebben de officieren in den