ken zin. dien-Ie op 't papier netto, te ljsboeren om
orde te brengen in den chaos yan gedacht ca en gewaar
wordingen, die in z'n binnenste tegen elkaar Instorm
den. Soms zag-ic naar buiten op z'n ruime erf met den
trotschen molen en do vele gebouwen die diaramheen
stonden, alles z'n eigendom; hij keek naar
't broode kanaal, zag de vole Kerstroain over
alles glunderen, alsof ze 'in zeggen wilde: „Stoer, J
is je wel goed gegaan, maar over deze plek kan een
moderne hoorn van oven-lood worden uitgestort, als je
slechts goed gebruik maakt van de kennis en 't ver
stond van je termen koon. Hoe 't in de toekomst gaan
moeL dót zal hij beter inzien don jijzelf'.
„Welnou dan. Inat-ie op zijn beurt, ads 'n échte Stoer,
«eggen hoe 't moet en hoe 't zal!" zoo bromdo-n-fo
en werkte in dien geest de oude plannen uit om 't bedrijf
te moderniseren en uit te breiden. „Kom naar huis*
schreef-ie „Maak van.de zaak wat cr van té
maken is; doe 'tnaar Je inzicht, zonder dat we ooit
weer oude koeien uit de sloot zullen halen".
Hetgeen dan ook niet gebeurde op dien mistigen Ja
nuaridag, toen Stoer en z'n zoon kleumend en rillend
de hamer binnenkwamen, waar moeder, koortsig op
gewonden, reeds uren voor 't venster zat uit te zien,
of ze nog niet kwamen. Want de trein kwam veel te
iaat, en Mientjc moest al haar logica gebruiken om
mooder te doen inzien, dat dit nu toch vanzelf sprak;
dat ze wij* zou doei', zich niet nutteloos verkoud
heid op den hals to halen bij 't koude venster: dat ze
toch evengoed door matglas kon heenkijken als cTbor
den mist, waarin ze Henn niet zou opmerken, ai stond-
ïe vlak voor 't raam. Moeder blééf maar turen in de
doodsche grijze leegte, en zoo zat'ze nog, toen Henrl
opeens voor haar 6tond.
„M'n kind!... M'n lieve Jongen? Dit was alles wat
ze ér vermocht uit te brengen in den zwijmel van
blijde verrassing toen Henrl haar ln de uitgebrcido
armen vloog. „Nou zal alles goed gaan!*' profeteer
de zo, als ze do moederlijke verrukking meester was,
En do oude Stoer, die er zwijgend, diepdenkend, bij
stond, 'n jaar tevoren in zulke woorden 'a ongepaste
kritiek op z'n vaderlijk beleid zou hebben gespeurd, hij
zq nu fiulbeamend: „Zeker, cn wis... alles zal van
nu af aan best looponi... Wo beginnen met nieuwen
mocdr
Molen en grutterif zijn nu reeds lang spoorloos ver
dwenen om plaats tc maken voor "n bedril i, waarin
vele malen meer geld te gestoken, dan de wélhebbende
Stoere bezaten. Dank rif 't 'vertrouwen van de geld
schieters iö 't. beleid en do kennis van den Jongen:
Stoer, kon de „Standvastigheid" zich uitbreiden tot 't
reuzontabrlok, monumentaal getuigend!, hoe va-
dor en zoon elkaar hebben loeren1 begrijpen. Dit kan
ook Tabéros, do zoldermeostcr bevestigen, die allang
geen tolk meer behooft, om nan de zien vermenigvul
digende familie Stoer duidelijk to maken, wat-Ie in '77
en '78 met den directeur voor Plevnn en in den Sldp-
Inpas heeft doorgemaakt.
Eiken Kerstavond moet Tabéros dlf In den famDItv
krtag van de Stoers nog eens ophalen. Dan wordt
er door jong en <wkL vooral door ao „ouwe Juffróuw",
weer smakelijk gelachen om troostwoorden en linguïs
tische capriolen van Koperen Toon, do naam,
waaronder do man, „die zooveul as loods én Tolk vnn
Tabéros was, onder z'n kornuiten J)ekond stond.
„Tooh 'n paar besle Jongens, die mntrozen van de
Demétriosl" grinnikt dan vader Stoor en slaat Ta
béros op don schouder met do nog altijd forscho mo
lenaarshand, dlo echter sinds do „Standvastigheid"
niet meer van weer en wind afhankelijk is, z'n eeltige
plekken heeft verloren.
N. Crt.
Verschillende Oorlogsberichten'
EEN VERRASSING AAN HET KANAAL.
Uit Londen, 22 December. De Daily Mail ver
neemt uit Noord-Frankrijk ,dat er hevig gevochten
ia om de kanalen ton oosten van Nieuwpoort. De
Duit8chers stonden vaak urenlang tegenover de Bel
gen en Fransohen, terwijl slechts het water van 't
kanaal hon soheidde. Een vaartuig lag aan de Fran-
sche zijde van hot kanaal bij Passchendael; daar
van werden do touwen aan den boeg losgemaakt, die
aan den spiegel wat ruimer gevierd; toen nu do
boeg zachtjes naar buiten werd geduwd, draaide de
schuit om den spiegel en raakte zoo den anderen
oever. Over het platte dek sloop nu man na man,
op de kousen of met dassen en zelfs met do petten
om de schoenen gebonden om het geluld van do
bvoetstappen te dempen. Zij kwamen op die wijze
aan de overzijde, en voordat een geweerschot ge
lost werd, bewijzende dat zij ontdekt waren, vielen
zij de Duitsche loopgraven aan; zij attakkeerden
do verdedigers met de bajonet en wisten de Duit-
schers uit de loopgraven te drijven. Een aantal an
dere aanvallers kwamen hun over de schuit en de
met haar op, maar ik trad dadelijk op hen toe en
nam haar zonder opzien te verwekken met mij
inee."
Mevrouw Heller knikte krachtig met het hoofd en
keek star op haar in den schoot gevouwen handen.
„Hoe is het mogelijk
„lk ben daar heel toevallig voorbij gegaan," waag
de Toni op te merken, terwijl de tranen niet veraf
meer waren.
„Zóó toevallig, dat de menschen er reeds over
beginnen te babbelen," viel heur haar broer in de
rede, „dat ik door een vreemde, gelukkig was het
'n discrete kameraad, daar opmerkzaam op gemaakt
moest worden. Hoe dikwijls heb ik je niet reeds
gezegd, wat meer terughoudend tegenover den ge
rechtsambtenaar to zijn, want hij kan nooit met je
trouwen."
„Ik mag ook nooit eens eenig genoegen hebben,"
begon Toni te klagen, „eerst beviel u luitenant Born
niet en nu de gerechtsambtenaar niet
„Je genoegen wordt door niemand verstoord, maar
Jo bent toch waarachtig reeds oud genoeg, om op
je zelf te letten. Inplaats van nu te zwijgen en je
verkeerdheid in te zien, wil je je nog verontschul
digen. Weet je waar dat tenslotte heen voert?" Hij
zag haar scherp en doordringend aan. „Ik mag 't
niet uitspreken, ik schaam mij voor mijn zuster."
„O God, mijn kind, dat ik dat nog beleven moet."
Mevrouw Heller stortte enkele tranen. „Het brengt
mij nog onder de gr as zooden."
„Wees u kalm, lieve mama en gij, Toni, schaan
Je, schaam je! Zoo iets had ik van mijn zuster
niet verwacht. Denk eens aan, wat een gebabbel
het had kunnen geven, indien ik niet nog te rech
ter tijd tussohenbeide was gekomen. En verder wil
ik er niets meer van weten. Ik schaam mij voor
mijn zuster."
„O God," zuchtte mevrouw Heller, „hij schaamt
zich voor zijn zuster."
„Heb Je", ging de adjudant voort, „met den ge
rechtsambtenaar een afspraak gemaakt?"
„Ik ging daar alleen maar toevallig voorbij."
„Ik verzoek je, mij te antwoorden."
„Hij heeft mij niets gezegd."
„Is dat waar? Ik moet de waarheid weten.
„Ja" Toni sloeg dewaogen op „ik ben daar
too maar langs gegaan."
„Ik wii je geloovcn," zeide haar broeder, „en moe
der en ik' verwachten, dat zoo iets niet weer ge
beurt. Maar tot straf moeder vindt dat zeker
goed zet je gedurende acht dagen geen voet bul
ten de deur, doch herstelt de wasch."
Toen brak Tonl's tranenstroom los. Het koude
meesterachtige optreden van haar broer, de haar al
reeds genoeg bekende smart harer moeder, zij hadT
"tan op Toni geen indruk gemaakt, maar dat zij
acht dagen lang niet mocht uitgaan, omdat zij het
zóóo had weten te schikken, dat zij haar gelief
den gerechtsambtenaar meermalen had kunnen zien
dan anders het geval zou zijn geweest dat was
brug te hulp en te zamon namen zij acht loopgra
ven en dreven de Duitsohers een heel eind terug.
NIEUWJAAR IN DE LOOPGRAVEN.
Op Nieuwjaarsdag zal het feest zijn in de Fran-
sche loopgraven, zoo lezen wij in de Fransche bla
den. De minister van oorlog heeft bevel gegeven dat
onder de manschappen op dien dag ham, appelen,
sinaasappelen, wijn en sigaren zullen verdeeld wor
den. Iedere maD ontvangt een halven liter wijn en
eon sigaar en b ovendien krijgen zij met z'n vioren
een flosoh ohampagne. Er kan dus geklonken e
gedronken wordon op het succes der gealliöerden.
EEN KIPPENBELASTTVG.
Men meldt ons uit Peer:
De proelamatieregen houdt niet op. Ook laten de
Duitschers geen enkele gelegenheid voorbij gaan,
om van onze burgerij te profiteeren. Daar i9 nu
weer een kippenbelasting in onze omgeving inge
voerd. Van elke kip moet in 't vervolg 25 centi
mes per maand betaald worden. Velen gaan nu tot
slachting der kippen over, te meer, daar het kippen
voer zoor sohaar8oh is.
Tel.
HET PETROLEUM- EN MEEL-GEBRU1K IN
DUITSCHLAND.
MUNSTER. 21 December. Door het Generaal Kom-
mando van het 7e legercorps te Munster, werd de
Yolgendo proclamatie tot de bevolking gericht:
Daar de invoer van petroleum tengevolge van
den oorlog beperkt is, blijkt het noodig, met dit
artikel spaarzaam om te gaan. Zoowol de leveran-
cior8, als de kleinhandelaren, moeten met hunnen
voorraad niet te vrijgevig zijn. Hot is verstandig,
wanneer de winkelier niet ten volle aan do won-
schen der klanten voldoet,- doch mindere boovccl-
heden verstrekt, dan verlangd worden. Voorts kan
het gebrek gedeeltelijk verholpen worden door zoo
veel mogelijk spiritus te gébruiken.
Voorts riohtto hot Gen. Kommando nog het vol
gende verzoek tot de burgerij: Spaart meel!
Brood voor volk on LegerI Het is voor ons Duit
sohers, oen zoor gowiohtigo taak, ln dezen gewol-
"gen tijd, do nationale vonding to vorzokoron.
Tot allo kringen wordt dorhalvo do vermaning
digou tijd, do nationale vonding te vorzokoron.
Tot allo kringen wordt derhalvo do vermaning go-
rloht: „Woest spaarzaam met het kostbare mooi."
Juist in dozen Korstmistljd moge men, zoowel in
do sloden als ton platten lande, het vervaardigen,
koopen on gebruiken van het gewone fijnere gebak
boperkon. Ook zonder 61 to veel Korstgobak kan
men de Kerstvreugde genieten. Wat oobtor aan moei
gespaard wordt, komt het leger en hot volk (en
goedo.
Nog is do groote oorlog niet tonetndo. Nog heet
het dus moer dan ooit: Voorzorgsmaatregelen no
men voor do komende dagen! Hot vaderland ver
langt dat van ons, van iedereen I
Daarom wordt aan alle famlliön, voorol aan de
vrouwon, nogmaals het dringend verzoek goricht:
„Weest zuinig mot meel on spaarzaam mot Kerst
gebak."
SCHIP VERGAAN.
Uit Londen, 22 December. Volgons eon Lloyds-te-
legram Is het Noorscho stoomschip Boston, vergaan,
nadat hot op een mijn in ,de Noordzoo- was gostoo-
ton.
een nurrscn vlieger boven dover.
Uit Keulen, 22 December. Een oorrospondent van
do Köln. Ztg. meldt, dat do marino-avlatour lulto-
nont Von Prondzynskl hedenmorgen in een plaatsje
aan do Belgische kust voor eon vliegtocht naar
Dover is opgestegen. HIJ bereikte Dovor on wierp
daar vorsohillondo bommen, waarvan eon hot ha
venstation moet hebben getroffen. Binnen een uur
keerde de vlieger terug.
de ïïelft naar huis.
Een oorrespondent te Madrid van do Daily Telo-
graph heeft vnn Zwitserscho soldaten vernomen,
dat Zwitserland do helft van zijn gomobillseerdo trou
penmacht naar huis heeft gestuurd. Eon paar hon
derd van deze Zwitsers wnron naar Madrid, waar
zij woonachtig zijn, teruggekeerd.
wie steelt, wordt opgehangen.
In een Zweedsohe courant vertelt een medewerker
uit Rusland do volgende aneedote. Bij het begin
van den oorlog ontbood grootvorst Nicolans do hoog
ste ambtenaren van de Intendance. Op den bestem
den tijd waren zij in paradekleeding, rijk met or
den versierd, aanwezig, zeer gestreeld over de hooge
eer, die hen was wedervaren. Een uur lang ston
den zij in een hal ven cirkel in de ontvangzaal van
den grootvorst. Eindelijk kwam de grootvorst bin
nen. Met ongelooflijk buigzatnen rug groetten zij
den almachtigeii man, die zich nauwelijks een bui
ging met het hoofd verwaardigde. Met doordringen-
te veel. Zij begreep ln het geheel niet, dat zij daar
mee iets verkeerds gedaan had. Gedurende acht da
gen niet te mogen uitgaan, en waschgoed verstel
len, zij, die eigenlijk het liefst heelemaal niets uit
voerde, en nu het werk, dat haar het meest tegen
stondi dat was te veel. En de tranen vloeiden
rijkelijk.
„En in het vervolg," zoo nam de adjudant zijn
rechtersambt weer op, „gaat ge alleen met mama
of met mij uit, nooit alleen of met Ella. Eigen
lijk is Ella mede schuldig, omdat zij beter op Je
had kunnen letten. Zij moest een goed voorbeeld
voor je zijn. Maar natuurlijk als mon zelf de
trotsche dame van Habenichts
Zooals gewoonlijk gebeurde, moest Ella ook nu
weer bij den familietwist ais afleider dienst doen.
Toni begreep instictief, dat er misschien een mid
del was, om haar positie te verbeteren. Zij was niet
boosaardig van natuur, maar zonder eenig werke
lijk gevoel en door en door egoïstisch, zoo.als alle
'Hellers waren. Zij hoorde op, toen de toorn haars
broeders zich tegen Ella keerde.
„Ella snikte zij onder tranen.
„Wat is er met Ella?" vroeg haar broeder, die
dadelijk begeerig het woord nam.
„Ella herhaalde Toni, maar zij hield nog te
rug wat zij wilde zeggen. Het was toch slecht van
haar, wat zij wilde doen.
„Spreek toch, kindl" mengde zich nu haar moe
der in het gesprek. „Stellig is Ella eigenlijk de
schuldige, want zij heeft het kind niet teruggehou
den, hoewel zij wist wat zij in het sohild voerde.
Laat Toni toch vertellen, Juliue."
Toen zeide Toni ronduit: „Ella is immers ook in
den afgeloopen herfst ter wille van den kunst
schilder gegaan."
„Wat?" De broer zette groote oogen op, mooder
knikte haar dochter tce. „In dezen herfst kunst
schilder Paulsen?"
Toni zeide niets, haar zwijgen was welsprekend.
„Die is toch eerst na Nieuwjaar gekomen."
„Hij was in den herfst reeds hier," klaagde Toni.
„En Ella kende hem toen reeds?"
„Zij is Nu Toni verder moest vertellen, lie
gen moest, als zij niet oven schuldig als Ella wilde
zijn, zweeg zij onder een nieuwen tranenvloed. En
toen vond zij zich opeens in laf zelfbedrog zeer
flink. Ella had indertijd immers ook geen verkeerds
gedaan zooals zij nu dat zou Ella wel zeggen en
zich rechtvaardigen. En dan kwam zij stellig beter
weg. Zij had niets anders willen bereiken. Haar
tranen hielden op met vloeien
Zij boorde ook dadelijk het gevolg uit haar moe
ders woorden: „Toni is een goed kind, zij is alleen
wat onbedachtzaam geweest zij wil Ella niet
verraden. Maar het is je plicht, mijn kind
De adjudant knikte, innerlijk zeer tevreden. „Ik
zal- Ella even roepen," zeide hij. Nu kwam er een
jgenblik waar hij sedert lang naar had verlangd.
Hij riep Ella. Toen zij binnenkwam, trok Toni zich
de blikken monsterde hij den een na den ander.
Dó situatie werd onuitstaanbaar pijnlijk. Eindelijk
klonken de volgende woorden van den grootvorst
hard en scherp door de zaal: „Wie steelt, wordt
opgehangen."
verwilderde honden.
Niet enkel het Jot van do bewoners van streken waar
de oorlog woedt is te beklagen; ook dat van do huis
dieren. Onbeheerd, zonder onderdak en voedsel, zwer
ven ze rond in den omtrek van do plaats waar ze tot
dusver liefderijk werden verzorgd. Sommlgo streken
zijn vol rondzwervende honden, die, genoodzaakt hun
eigen voedsel to zoeken, het sinds toog ingesluimerd,
maar nu weer ontwakend instinct van hun ras volgen.
Ze keeren tot den oer-toestand lenig, rotten in troe
pen samen cn gaan op buit uit. Ze vallen hoenders,
ganzen, zelfs geiten en schapen aan cn 't was niet meer
mogelijk ze met gewoon voedsel to lokken. De dieren
hadden bloed geproefd, waren, als vele menschen in
dezen gruwel lik en krijg, verwilderd. Om de stook van
hen te bevrijden moest er Jacht op gemaakt worden.
een nieuw middel.
Een nieuw middel om Belgis uit te buiten hebben de
Duitschers gevonden in het dienstplichtige mannen
opgei egde verbod om Belgiö te verlaten. Herhaald*
lijk gelukt het longen mannen van de lichtingen 1614
en 1915 over de Noderlandsche grens te komen om
zich naar Frankrijk to begeven. Do Duitsciicrs stellen
de ouders "dezer jongelieden en de burgemeesters der
plaatsen, waaruit zij herkomstig waren, voor hun. vlucht
nansprakcLyk. Als de jongelieden in kwestie zich niet
op de bepaalde dagen molden, dflin moeten hunne ou
ders en de burgemeesters vnn hun woonplaats boete
betalen, die iedere weck verhoogd wordt.
de oorlogsbuit der serviörs.
Do „Carrière dclla Sera" vernoemt uit Nteh, dat in
den slag bij Belgrado do Oostenrijkere 60.000 man
aan dooden on gewonden verloren. De volledige lijst
van don oorlogsbuit dor Servtflrs bestaat uit: 80.000
jevnngonem, drio vaandel», 120 kon armen, 20 mar
leren, 50 machinegeweren, 802 wagons, beladen met
munitie, 2700 puarden, drie miUtmro muziekkorpsen
cn 82 veldkeukens.
Na de ontruiming van Belgrado door do Oostenrijkers
maakten do Serviöra nog vier vaandels, 150 kanonnen
en machinegeweren, 1200 paarden, 150 provtelcwagrau
en 180.000 geweren buit.
nood te gent.
IJlt Gent wordt d.d. 20 t^ezor aan de Tijd gemeld
Do nood to Gent is thans schrikbarend. Intuaschen
wordon dngeiyks do rcmiPitios grootor. Op de mark
ten do» Woensdags on Vrijdags halen do Duitschers de
beste beesten wég en die worden naar Dultechlajnd
gevoerd. Betaling geschiedt mot papieren bons, waar
voor de gemeente good te. Dezer dagen kwamen sol
daten ook woor mot een hoelo lijst bij do socialistische
coöperatie. Do bekende volksvertegenwoordiger Anseolo
werd kwaad van org-mte cn begon do posten te schrap-
>cn, die hom onredelijk voorkwamen, Een oogenb'ik
ater kwam eon officier mot do noodlgo inatochnppon
en beduidde Aasoelp, dat hij ook dlo geschrapte posten
to leveren had: on hif gevangen genomen zou worden
als hij nog 6ens zoo brutaal wns, ïecttflcolio» In hun
lijsten nan te bréngen. Do nood n bmmtetof doet zich
natuurlijk ook onder do Duitsche militairen gevoelen,
maar die weten er wel rund op.
Alle houten betimmeringen vnn de nnnexen van hot
Palnce Hotel worden op hot oagonbMk weggebroken
en tot brandhout verwerkt. In de winkels van Gen!
geen enkele kachel of fornuis meer te krijgen. Al-
los te opgeëlseht en naar do loopgraven vervoerd. De
mardon gaan eveneens in lange rijen weg en. zelfs
cnlk wondt overal opgevorderd. De onbewoonde hulzen
wordon leeggehaald door het Bureau des Réqtiisltlons
onder toezicht vnn Dultseho militairen. De vice-consu-
laton worden niet ontzien.
Verscheidene Duitschers, die vroeger uit Beiglö ge
vlucht waren, rijn thans teruggekeerd en ebcfcesi scha
devergoeding van do gomeentu. De commandant on
dersteunt dezo etechen en dwingt do gemeente tot be
taling.
Eigenaardig zijn do maatregelen 'die do Dultschera
nemen ter vierling van hot a.s. Kerstfeest, dat wel
„waardig" schijnt te worden. Zoo te b.v. bekend ge
mankt, dat alle café's den 2istcn dezer den gehoolcn
nacht mogen openblijven.
Do gemeente moet zorg dragen voor de verruwingen
der Duitsche soldaten en hiertoe zijn opgcöisaht een
milliocn sigaren, een millioen sigaretten, eenn 40.000
K.G. tabak. Op do toorradon in de groote wijnkelders
is beslag gelegd, eveneens voor Kei>;tmte, en de eige
naars mogen er zelf, zonder toestemming der Duitsche
overheid, geen flesoh; van gebruiken. Bij 'een distilla
teur kwamen soldaten mot eon geschreven aonvTaag
van 800 flesschcn oognnc.
De man keek eens ongeloovig naar het papiertje
In «en hoek terug, thans stond zij buiten het spel.
Maar zij snikte toch nog duidelijk hoorbaar en
hiold haar zakdoek in de hand.
Ella was voor de tafel gaan staan, bijna op de
zelfde plaats waar Toni zoooven gostann had.
„Mama, wilt u zelf vragen?" begon Julius, die
do binnenkomende met geen blik verwaardigd had.
„Doch neen, laat mij het liever doen, u i9 nog to
opgewonden Hier snikte Toni hoorbaar en de
moeder bewoog bezorgd, als onder een neerdruk-
kenden last, het hoofd. „Dus, Ella," sprak de ad
judant verder, „ik wilde graag weten, of het nog
noodig was, dat ik je oen zekeren mijnheer Paul
sen op het Kerstbal voorstelde?"
Ella begreep onmiddellijk waar hij heen wilde
en hoe hij daaraan kwam. Toni had om de een of
andere, reden over die ontmoeting in den herfst go-
sproken.
„Zeer zeker was dit noodig," antwoordde zij rus
tig zij was ineengekrompen toen zij den naam
van den schilder hoorde,, maar had zicli echter
dadelijk weer hersteld „daar ik met dien heer
bij toevallige ontmoetingen alleen eenige woorden
frad gewisseld en zelfs niet eens zijn naam wist."
„Toevallige ontmoetingen? Een zeer eigenaar
dige uitdrukking als men iemand naloopt om aan
hem te bevallen."
Ella begon te gloeien, de vlammen van schaamte
en woede stegen haar in het gezicht en zij was
op bet punt van uit te varen. Maar iets hield haar
terug een klein beetje had de neef gelijk en
zoo bedwong zij zich en antwoordde slechts: „Ik
ben nog nooit iemand nageloopen ,om hem to be
vallen. Geheel toevallig ben ik op den weg naar
het bad met een vreemde in kennis gekomen en
heb hem toevallig nog tweemaal weergezien. Ik
vind daar geen verkeerds in."
„Zoo i maar dan is het toch vreemd, dat je
dio herhaalde ik (Iruk op „herhaalde" ont
moetingen voor ons geheim gehouden hebt, tot ik
daar vandaag toevallig van hoorde."
„In dit huis pleegt men niet zoo openhartig te
genover elkander te zijn." Het was de eerste keer
ji&t Ella over „dit huis" sprak. Voor een fijn oor
lag daar veel in.
Do neof lette echter alleen op het woord „open
hartig". „Dat is werkelijk mooi, mama alsof
wij in onze familie niet openhartig tegenover elkan
der zouden zijn."
„Zeer zeker, mijn zoon, ik heb goede kinderen,
die geen geheimen voor hun moeder hebben."
„Gij, Ella", nam de adjudant het woord weer,
„bent in den laatsten tijd ik behoef wel niet te
zeggen sedert wanneer zeer veranderd. Maar
wat er van komt, geheimen, zulke geheimen, voor
zijn naaste verwanten te hebben, dat, hoop ik, zal
je den een of anderen dag niet ondervinden. Mijn
scherpste afkeuring moet ik er over uitspreken, dat
gij, een in 'n eerbaar buis opgevoed meisje, je zoo
kon vergeten. En je hebt gevoeld, dat Jo verkeerd
en stuurde de soldaten terug om te laten vragen of
het geen vergissing was. Zij kwamen terug met een
biljet voor.... 1600 tlessdhcn.
In een instrumentwünkel Js voor f 12000 aan in
strumenten ter opluistering van het Kerstfeest opge-
etecht. De stad moet ook zorgen voor een groot aan
tal 'hazen, maar daar wordt hartelijk om gelachen. Hoe
moeten de burgers nu toch aan hazen komen, daar re
geen wapens in huis mogen hebben? Ja, zelfs de
handbogen zijh opgeéiséht.
i)k LEEUWEN los.
In een eohouyburg te New-Tork zijn tijdens een
voorstelling vijf leeuwen losgebroken. Er ontstond
een geweldige paniek pnder het publiek. Een heer
ecbijnt maar In het wilde weg op de beesten te
hebben geschoten, went een drietal toeschouwers
werden hierbij gewond. De leeuwen, woedend over
deze schoten, vielen de politie-beambtcri aan. van
wie er twee gewond werden. Een aantal tooschou-
wers werden naar het ziekenhuis gehraoht, omdat
zo tijdens do paniek letsel hadden bekomen.
vier dor leeuwen worden levend gevangen, de vijf
de die do straat wist te bereiken, en daar nog voel
schrik en ontsteltenis teweeg bracht, werd ten
slotte doodgesohoten, toen bij een huis wilde binnen-
dringen.
verloren radium.
ml?*ner^„arit,e,utl! P?rit3 ha? een een buisje
ri <ijum, !,n den darm gekregen, met voor
hu hol h 1 vorll>1™. Niettemin ging
hl) het privaat bezoeken, cn rukto hij het hecht
pleister, waarmede het buisje bevestigd was, of,
mot het -gevolg, dat een waardo van fio. 000 in do
dulsternie soraween. Hot riool is tevergeefs door-
Ho.iuv ?eii Co,ntraIz. herinnert non een
soortgelijk gevel te Birmingham, dot betnr la ofgo-
Joupcn. Daar was een buisje met radium bij ongo-
lu* opgovecgd cn in don vuilnislink geraakt. Met den
elootrnsconp werd nu oerst beproefd, of de ovorge-
Weven inhoud van don vuilnisbak liet kostbare buisje
hevoa,., „u l00p cjt niet het geval wn», word du
.vuilniskar op dose wijza ondervraagd. Deze nnt-
woaiddo bevestigend, en nu werd telkens oen hoop
èh ..f h.9".!0 "hderiooht. totdat men
5V d' do hlandjos dood uitslaan, waarop
»b"odig do schat word gevonden.
DE BEMOEIINGEN VAN HUT BOODE KIIUIS.
h..7n yen hot Internationale Coinlló voor
het Hoode Krute te door don Rykskunscllcr iu audiëntie
onivnugon.
HM en r.og twoo amlore ialcn van hot comlIO mndh-
UKu drie gevangenenkampen bezoeken,
Noor oninlokUng van oen voorstel wn hel Rondo Kruis
-2? er tussdien Duitsdhlnnd «1 Frankrijk «en cbl'.aak
gomaakt worden, 0111 onder controle van noutntle vi>-
rollé. allerlei hulpmiddelen onder de g -vangl",,
beido tonden to yerdoelon. Ook hol voorstel lo', ujltvtew
ilng von wt dcrrildKche voor don dienst nfeekenrdo
genou ontmoet m Duitsihtond sympathie.
roode kruis-honden.
Do Noitddoutsuhc Allgomeüio ZoJlüng doolt rottige bil-
«uMorimdott mec over de Roodu Kruis-hondon. Do
praktijk hooft geloerd, diit in coa door dezo honden
Be1*# enkele gewonde meer ligt.
geon bijzonder ras, dat daarvoor vn-teeht
wordt. Bruiklwar ztfn «clitor alleen do politiehon
den, waarvoor men vier rassen gebruikt: do Dober-
monn, do Duitsche herdershond, <jc Aircdale terriërs
m «c Rottweiler. Slecht» een lot volkomen gehoor-
zuanuietd afgerichte, door stelselmatige zorgvuldige
oefening voorbereide politiehond kan gebruikt wur-
wm bij hot reddingswerk op hot slagveld. Als het
dier zes maanden oud te. begint do oefening, dio
voorloopg geen ander dool hooft dan don hond te
iccran zyu meester onvoorwaardelijk to gehoorzamen,
"v® hot eerste levensjaar begint dan do el gen! IJ kd
dressuur. Het geheimdaarvan te: liefde en geduld.
Belangwekkende bijzonderheden daarover vind! men
handleiding van directeur (.iorebach te Ber-
ltf» Do hond moot hot gebied, waarin hij gebracht
wondt, iin zeer scherphoekige, zig-zng-bewogingm af
zoeken. Hun meesters, die mot do Roode Krufa-
QpmpagmJo uitrukken, zoo mogelijk vier van han,
brengen, do honden aan een korto iyn op do bepaal
de plaats en laten zo dan mot een zachte aan^po-
Slcc^L^ar hot, govanriyk is door de on-
miudoiiyke nabijheid van den vjjuid én waar dus hal
getnod, dat afgezocht moet worden, zeer klein te,
wordt de hond vaak aan een lange lijn genomen.
Do meester van den hond loopt dan reoht uit, dnai^
bij do zigzaglijnen van den hond kruisend. Ata de
hPnJ«Ct?- S°Wl>udo mag hij niet blaffen, zoo-
als hij bij ectp, misdadiger zou doen, maar hij keert
zoo snel mogelijk naar zyn meester terug, -dio zich
dan aan de lange lijn naar dan gewonde laat bnm-
gon.
deed, anders had je er met ons over gesproken
en jo bent waarachtig oud genoeg, om
„Ik heb geen verkeerds gedaan.
Je. wilt jo nog verharden, Je togen ons verzot
ten I Moedor, hoort u dat? .Ie kunt hot nog ver bren
gen mot Je halsstarrigheid. Nu wil Jo mij zeker ook
nog wijsmaken, dat dio mijnheer hier heel toeval
lig weer is versohenen. Een neef van mevrouw
Lente Ja, Ja maar dat hij moe hierheen kwam
zuiver toeval. Bchaam je o foei, schaam Jel
Ik had nooit gedaoht, dat Je Je zoo kon vergeten.
Weet je, waar dat op uitdraait?" Hij wond zich
hoe langer hoe meer op, was nu werkelijk woe
dend door do rustig op hem gerichtte oogen van
Ella. „Ga zoo maar door, loop de mannen na, werp
Jo aan hun hals, rondtrekkende bandieten, die het
voor lief nemen vandaag hier to zijn en tnorgen
daar, ga zoo maar door, cn je zult tenslotte eindi
gen als
I Hij waagde het toch niet dit woord uit te spre
ken.
Maar Ella deed het Een vreeselijks woede was
weer in haar opegvlamd, doch met ijzere zelfbe-
hoersching had zij zich tot een zenuwachtige rus
tigheid gedwongen. „Spreek het maar uit," zeide
zij. „Als eerlooze meen ie. Zeker, dat zou kun
nen gobeuren, als men luisterde naar de woorden
van een „man van eer", wanneer hij je zegt: „Jo
bent mooi." Bij rondtrekkende bandieten, zooals gij
je gelieft uit te drukken, loopt men minder ge
vaar."
Julius was doodsbleek geworden. „Wat bedoel je
daarmee?"
Ella vierde baar hoogsten triomf *>dien slag zou
hem heugen. En nu bcheerschte zij ziohzelf ge
heel, was zij werkelijk rustig. Maar zeer luide en
met nadruk zeide zij: „Ik denk, dat je nu wel zult
weten, wat jo wilde weten toon Je mij riep. Ja,
ik heb met mijnheer Paulsen in den vorigen herfst
reeds eon paar woorden gewisseld, en zij brak
af, zij had alles willen zeggen, ook van do schets,
haar portret willen spreken maar zij liet het
toch na. Daar was te veel innerlijk leven aan ver
bonden. Dat kon zij dezen kouden, harteloozen men
schen niet vertellen.
„Ella, schreeuw tooh niet zoo, Mina hoort je," ver
maande nu mevrouw Heller. „Juiius, laat haar toch
met rust, er is immers niets met haar te begin
nen."
Ella verliet de kamer en Toni ging zoo dicht mo
gelijk achter haar aan.
Moeder en zoon waren alleen.
„Wat meende zij daarmee ,dat iemand haar sou
gezegd hebben, dat zij mooi is?" vroeg mevrouw
Hel 1 ernieuwsgierig.
Do adjudant trok de schouders op.
„Iemand heeft haar natuurlijk weer wat wijs ge
maakt," ging zijn moeder voort.
„Wind u niet op, lieve mama."
Wordt vervolgd.
