AlKltti NillIS- DONDERDAG 11 MAART 1915. 58ste Jaargang. No. 5554. UitgeversTRAPMAN Co. DE HOFDAME. Tweede Kamer. Binnenlandsch Nieuws. SCBACEE COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag Donderdag ea Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor den ADVERTENTIEN in het eerst uitkomend nummer geplaatst. SCHAGEN, LAAN D 5. - lol. Telepb. No. 20. Prijs per jaar f 3.Per post f 3.60. Losse nummers 5 cent A.DVERTENTLÏ5Ï van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 5 ct Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Zitting van Dinsdag 9 Maart 1916. Het was onder enorme belangstelling van de toe hoorders de publieke tribune was eivol dat de eerste zaak heden werd behandeld. Dat was de in de stad welbekende zaak van den vergunning houder Willem 'de Lange Sr., uit „De Harmonie", van ouds „De IJzeren Baan", hoek Lombardsteeg en Gedempte Nieuwesloot te Alkmaar. Deze mijnheer is president-commissaris van de Naamlooze "Vennootschap Hotel-Maatschappij Kur- b:,us. gevestigd te Egmond aan Zee. Den 29sten öc- fobcr j! wss die Naaml. Vennootschapi verklaard te verkoeren in staat van faillissement. De recht bank to Alkmaar, waar het faillissement werd uit gesproken, benoemde zooals men zal hebben kunnen lezen, tot curator Mr. A. Dorbeck, advocaat te Alk maar. 1 1 Do Lange moest zich 'nu verantwoorden wegens door hem gepleegde bedriegelijke verkorting van de rechten der schuldeischers van die vennootschap, hierin bestaande, dat hij noch bij de in Oetober jl. door don curator gehouden boedelbeschrijving van den faillieten boedel, noch eerder, noch daarna, tij dig aan dezen curator als baten van den genoemden boedel heeft verantwoord: een paar kisten, inhou dende een partij linnengoederen, te weten: 36 droog doeken, 40 servetten, lakens en sloopen, 2 nikkelen bierpompon, 6 handdoeken, 2 badhanddoeken en 2 servetten, 7 schenkbladen, 2 champagne- of wijn koelers, 1 eikenhouten tafel, 3 kookpannen met dek sels, 12 steelpannen, 1 pianokruk, 1 tafelkleed, li matrasdekens, 2 spreien eh 10 groote 'schotels. De Lange zegt, dat hij aanwijzing heeft gedaan van datgene, wat tot het Kurhaus behoorde en dat het geenszins in zijn 'bedoeling heeft gelegen om zijne crediteuren te benadeelen. Hij zelf is voor n beduidende som aandeelhouder, is zelfs de grootste aandeelhouder der Yennootschap en lijdt persoon lijk .groote schade. De President der Rechtbank, Mr. Van Houwenm- ge, kon niet meegaan met de voorstelling, die be klaagde aan de zaak gaf en was van opinie, dat men bij faillietverklaring zich toch dadelijk rekenschap moet berinnen te geven, wat tot den boedel be hoort. al" moge beklaagde nu betoogen, dat het klei nigheden betreft hier, waaraan men niet zoo dade lijk denkt Ook zegt beklaagde, nogal veel van zijn goed aan 't Kurhaus te hebben geleend en omgekeerd hij van 't Kurhaus. Door den'President wordt beklaagde er echter op gewezen, dat deurwaarder Amoureus toch bij hem is g-weest en er hem nadrukkelijk op heeft gewezen, dal. 'hij nauwkeurig had op te geven datgene wat 'hij had. Boklaagde meent te mogen'meent te mogen bewe ren niet veel tijd te hebben gehad om alles behoor lijk na te zien. Hij bekent de verschillende genoem de i oorwerpen niet te hebben opgegeven. Als eerste getuige trad op de curator Mr. Dor beck, me tmededeelingen aangaande de te Alkmaar en te t^mond aan Zee plaats gehad hebbende in ventarisatie. Vervolgens deed de inspecteur van po litie v. d. Berg uit Alkmaar eenige mededeelingen in verband met het door hem 'opgemaakt proces verbaal. De deurwaarder G. S. Amoureus te Alkmaar volgde als getuige over dfc opname, te doen voor den inventaris van het faillissement te Alkmaar en te Egmond aan Zee. 1 De President wees beklaagde nog op een door hom zelf gemaakte lijst van goederen; aan de hand daarvan wist beklaagde wat er was. 1 De kok G. F. de Munk, vroeger in het Kurhaus werkzaam, herkende eenigë in beslag genomen pan nen, als dezelfde die in het Kurhaus gebruikt wa ren. De dienstbode C. Huisman, uit Vogelenzang, voorbeen in het Kurhaus, "had gezien dat er Yeel FEUILLETON. 5 Krochert was onder deze omstandigheden oprecht verheugd, toen het uur van zijn vertrek sloeg. Hij liet wel1 is waar slechts ongaarne Sitta in deze steeds scherper wordende verhoudingen achter, ander zijds echter werd de hoop in hem'levendig, dat als het haar aaa het hof niet meer beviel, zij zijn. aan zoek 'zou aannemen Hij schaamde zich wel wat over deze gedachte, maar hij was overigens zoo geheel onzeker in haar gonegenheid tot hem, dat hij daarin juist troost vond Ofschoon het afecheid aan'hartelijkheid en hoop op een spoedige terugkomst niets te wenschen over liet, zoo voelde Krochert zich toch ontzaglijk ver licht, toen de trein vertrok en hij 'het zich in de coupe wat gemakkelijk maakte. De ''torens van het hooggelegen erfprinselijk pa leis teekenden zich duidelijk tegen den 'blauwen hemel af, om de hoogste torenspitsen golfde nog een lichte morgennevel. 1 „Een paar weken achtereen geen hofkabaal en twistendat is nog zoo kwaad niet!" bromde hij voor zich heen, stak peen sigaret aan en zag ge dachteloos naar het verdwijnen der blauwe rook wolkjes. „Vrij man, meester op eigen grond en bo dem dat is toehbeter!" Onwillekeurig drong zich de gedachte aan hem op, dat door het voortdurend ziek zijn van zijn vader hii wellicht reeds binnen enkele jaren Roode bosch zelf zou moeten beheeren en dan niemand meer behoefde te dienen. Hij verlangde niet naar dat tijd stip, maar de leeftijd zijns vaders, voor alles de hartkwaal waaraan hij leed, maakten het gewenscht eraan te denken, dat hij voor geheel andere verhou dingen zou komen te staan. De streek, waar de trein doorvloog, was hem zoo bekend, dat het hem weldra verveelde, de in vaart voorbijschietende velden, boomen, bosschen en wei den 'gade te slaan. Eerst toen de provincie Silezië bereikt was, waar zijn familie woonde, werd hij op merkzamer. De Oder, die nu rustig haar grauwgeel water in haar bedding voortstuwde, had bij het buiten baar oevers treden, 'verschrikkelijke ver- gow&sren in het pension Altenburg waren gemerkt met een K„ welk merk door mej. Altenburg werd uitgehaald. Later werd het 'met P. A. overgemerkt. Mej. M. G. Meier, dienstbode in Hillegom, was ten vnrigen jare ook in beklaagde's dienst geweest. Zij verzorgde de wasch. Het goed dat met een K. ge merkt was, werd in huis gewassehen, het andere ging buitenshuis. Dit, om praatjes te voorkomen, zooals beklaagde's zoon had te kennen gegeven. Beklaagde ontkent dat dit zoo is. Getuige H. v. d. Wal verklaarde niets te weten en werd met nadruk op den eed gewezen. Zijn nichtje J. 3 v. d. Wal, uit IJselmuiden, was vorig jaar bij p?r? te logeeren en zegt dat ze er niets van weet, dat 'een paar kisten met goed door een kellner uit ,w ar mooie" bij haar oom'zijn gebracht. Getuige R. M. Wijker, vrachtrijder, verklaarde den brand van het Kurhaus eenige goederen voor beklaagde te hebben vervoerd. De meubelma ker J. Keuter, mede als getuige optredende, had meu beien aan het Kurhaus geleverd. i Als getuige h decharge trad op mej.- Elisabeth Altenburg van Egmond aan Zee, die verklaarde, dat ten haren huize uit wit goed uit haar linnenkast, norit een K. is gehaald. Getuige C. Huisman zegt, dat het wel gedaan is en zelve heeft zij er P. A. voor inplaats gomerkt. Door den "koopman en winkelier.JB. Kuiper, als ge- tu'?~ decharge optredend, zijn ijzeren ledikanten geleverd aan beklaagde voor het pension Altenburg, met eenige matrassen erbij. Toen Kuiper dat be zorgde, stonden er reeds enkele ledikanten. De getuige G. G. Vunderink, een kellner uit Alk- meer, was absent. Deze had 'moeten verklaren, dat er door hem indertijd goederen uit de Harmonie naar H. 'V. d. Wal waren gebracht. Door dit weg blijven stond men voor de moeilijkheid van schor sing der zitting, vond de President. Een zoon van beklaagde'zegt, dat Vunderink Zondag was wegge gaan en nog niet terug is. Gisteren had hij gete lefoneerd en gezegd dat zijn moeder ziek was en dat bij voor Dinsdag hier zou zijn. Maar hij is toch niet gekomen,' I De O. v. J. oordeelde, dat de zaak dan 8 dagen diende te worden aangehouden. De verdediger, Mr. Muller Massis uit Amsterdam, verzocht, indien de zaak om dezen getuige wordt uitgesteld, dat beklaagde dan niet langer meer in pre ventieve hechtenis behoeft te zitten, daar hij nu al 3 maanden zit. Pleiter heeft geen vrees, dat zijn cliënt zal vluchten. Beklaagde 'lijdt echter door de aanhoudende afwezigheid uit zijn zaak groots scha de. Pleiter neemt m aanmerking dat vandaag over 8 dagen getuige er zal zijn, anders zou de zaak op nieuw moeten worden uitgesteld. De O.'v. J. vindt geen redenen om beklaagde voor- loopjg in vrijheid te stellen, want het is bewezen, dat De Lange goederen heeft onttrokken aan het faillissement. De verdediger verklaar dat beklaagde heelemaal ,niet ter kwader trouw is geweest. Hij meent, dat de crediteuren er niet door benadeeld kunnen zijn. Pleiter blijft bij zijn verzoek tot ontslag uit het voorarrest. 1 Hierna volgt pauze. 1 Bij de heropening der zitting volgt mededeeling, dat vandaag over 8 dagen de behandeling dezer zaak zal worden voortgezet. Beklaagde wordt op vrije voeten gesteld. De getuigen J. J. v. d. Wal en H. d. Wal zul len a.s. Dinsdag weer moeten verschijnen, de 'an dere getuigen behoeven dan niet present te zijn. EEN DUUR GRAPJE. Piet Kiezeling, een machinist uit Utrecht, thans te Scha gen heeft 2 Januari wegens dronkenschap vertoefd in het arrestlokaal te Wieringerwaard, al waar hij een ruit verbrijzelde. Eisch: f 15 of 3 dagen hechtenis. BELEEDIGING DER POLITIE. De slager W. Kronenburg van Avenhorn, belee- digde op 5 Februari den gemeente-veldwachter Kok woestingen aangericht, de weiden stonden nog diep onder water, de velden waren doorweekt* en waar zich anders het weelderige koren wiegde, zag men nu niets dan een moerassige landstreek. Krochert zag met gespannen opmerkzaamheid uit de raampjes. Het station Roode bosch zou in korten tijd bereikt zijn. Hoe dichter hij bij zijn ouder lijke bezitting kwam, des te erger scheen-de ver woesting. De oogst moest in Roode bosch niet al leen totaal .vernield zijn, 'maar ook een enorme schade zijn aangericht, die men nog'jaren zou ge voelen. Het was geen gunstig oogenblik, om 'zijn vader na'dezen slag van het noodlot mede te dee- len, dat hij een straatarm meisje wilde huwen. In ieder geval moest Roode bosch krachtig genoeg zijn, om aan zulke catastrofen weerstand te kun nen bieden. Uit de mooie bosschen was veel geld to halen. Zijn gezicht verhelderde zich weer. De trein gleed langzaam het station binnen. Twee rasechte Russische paardjès, voor een hoogen jachtwagen gespannen, werden wat schichtig, maar de jonge dame, die de roode teugels hield, wist ze spoedig rustig te maken. Krochert ging vlug naar het rijtuig'toe. „Zie daar, Ilse! Jij zelf? Hoe gaat het met vader?" Hij-'steeg bij zijn zuster op den bok, die hem haar rosige wang tot'kussen voorhield. Hij vergenoegde er zich mee, daar zachtjes in te knijpen:'„Ziezoo, nu maar vooruit, kleine I De bediende komt zeker wel met dei bagage'na." „Ja, Hans Henning. Men kan anders haast geen woord met elkaar spreken. Ilse reed stapvoets over bet ruwe plaveisel, sloeg dan met een eleganten draai den mooi onderhouden straatweg in, en liet bier de paardjes lustig draven. Krochert stak een versche sigaret aan. „Heb je liever, dat ik rijd, Ilse?" ,J)ank je. Bob en Jim kennen me nu. Eerst trok ken ze mij haast van den bok. Papa heeft het pijn lijk. Hij is slecht gehumeurd door de overstroo ming." „Dat kan ik 'mij begrijpen, Het ziet er hier ook mooi uit! En jikwilt ook dwaasheden uithalen, kleine?" Hij zag zijn zuster glimlachend van ter zijde aan en lette op den hoogrooden blos, die tot onder haar baren 'steeg bij zijn ironisch lachje. Voor hem bleef Ilse, ondanks haar twintig jaren, de klei ne, die alleen verwend en vertroeteld, niet ernstig tn Avenhoyn, waarvoor thans tegen'Kronenburg f6 of 2 dagen hechtenis werd geëischt. DEUREN DICHT. De zaak tegen den bouwersknecht J. de Vries van Enkbuizen, werd met het oog op de Kinderwetten, met gesloten deuren behandeld. 'En hiermede was de zitting afgeloopen. A.s. Dinsdag uitspraken. Den Haag, 10 Maart. Met de ontwerpen tot nadere wijziging en aanvul ling der Pensioenwetten voor de landmacht en de zeemacht is 't vlugger gegaan dan velen «uilen ver wacht hebben. Minister Bosboom heeft verklaard, prinripiëele herziening van de Pensioenwetten te wil len voorbereiden, daarbij rekening houdend met de bezwaren, in de amendementen belichaamd en dat met meer dan bekwamen spoed. Gelijk'ik in mijn vorig overzicht betoogde: ieder begrijpt dat deze ver- ouderde materie 'een verjongingskuur noodig heeft. Natuurlijk kon minister Bosboom niet verder gaan dan deze verklaring. Vruchteloos trachtte de heer Van Twist den generaal uit zijn tent te lokken, vra gend of nu ook de pensioenen zullen verhoogd wor den. Wijselijk hield de minister een slag om den arm. Beloofde niet meer dan'hij op 't oogenblik kan verantwoorden. De heet Hugenholtz toonde zich bijzonder verheugd over'de verklaring des minis ters. Dat het den heer Bosboom eerlijke ernst is, staat natuurlijk vast. Maar ook de meest-betrouw- bnre ministeriëele beloften worden doqr de omstan digheden beheerscht.... De amendementen-Hugen,- holtz en -Van Vlijmen c.s. (welke laatste wilde be palen, dat bihnen een termijn va ndrie jaren de Pensioenwetten moeten'worden herzien), gingen nu van de baan. Maar wie alsnu tot de conclusie zou geraken, dat de „principiëele herziening" zeer spoe dig zal volgen, bij behoort toch wel tot de onge neeslijke optimisten I.... En wij hebben gehad regeling van werkzaamhe den. We gaan, in 'het Parlement, „poot-aan spe len". om 't eens zeer losjes uit te drukken. De pre sident wilde Maandag openbare zitting houden, maar dat weigerde de Kamer. Nu gaan we Maandagmid dag in de afdeelingen, óók Dinsdagochtend. Edoch.... we krijgen op Woensdag 17 Maart eene avondzit ting. Want bet spant. Vóór Paschen moet o.a. ook nog het buitengewoon krediet voor Oorlog worden afgedaan. Wat daaraan vastzit, ik behoef 't u niet te verduidelijken. Praeses Borgesius brengt de parlementaire machine 'voortdurend meer in vaart van „full speed"... Of 't hem lukken zal, bij den Paasch-limiet te bereiken wat hij zich voorstelt; de toekomst moet het leeren! 1 Wij hebben vandaag nog o.a. afgedaan de uitvoe ring van art. iOO der Wet op de Inkomstenbelas ting 1914, de begrooting 'voor de Landsdrukkerij- 1915, en de nadere wijziging van de Woningwet. We zijn in het late middaguur blijven steken in dc wijziging van art. Ui Indisch Regeermgs-re- glement. 't Betreft hier weet men de ophef fing van verbod inzake het recht van vereeniging en vergadering. De heer Bogaerdt opende 'het debat met een rede,, waarin hij betoogde, dat Indië waar voor de publieke zaak z.i. geen spoor van be langstelling bestaat niet rijp is voor deze wijzi ging, welke hij langs lijnen van geleidelijkheid wil ingevoerd zien. Indië vergelijkt de heer Bogaerdt- die 't' weten kan met een hotel, waar de „ko mende en gaande man" ook geen „hart" heeft voor zijn tijdelijke omgeving. De echte, spontane wensch tot deze hervorming houdt de heer Bogaerdt vol is in onze Oost niet te vinden. Morgen-,'Donder dagochtend zal deze ervaren, lichtelijk-langdradige Indisch-gast zijne bespiegelingen een klein uurtje lang voortzetten.' Mr. ANTONIO. genomen kon worden. Zij was immers acht jaar jon ger dan hij, door de oudste zuster Hildegard, die na den vroegen dood van moeder het huishouden bestuurde, opgevoed. I Daar Ilse niet antwoordde, begon Hans Henning weer. '„Wie is het dan, Ilse? Vooruit er meel De een of andere luitenant met schulden wat?" De eenigszins spottende toon krenkte Use. Zij trok de teugels aan 'en keerde haar broeder het gezicht toe. Hoe aardig was zij, dc kleine met de schitterende goudbruine oogen, den trotschen trek om het weeke mondje! De wind waaide het krul lende, roodachtig gekleurde haar om voorhoofd en slapen. Zonder regelmatig mooi te zijn, was zij zeer aantrekkelijk, dat zag Krochert, ofschoon hij, als de meeste broeders, wat de schoonheid der eigen zuster betrof, tamelijk „kleurenblind" pleegde te zijn. 1 „Als het een luitenant was met schulden, dien ik liefhad, dan zou papa na een paar zqchten de schul den betalen en mij met hem laten trouwen," zeide zij eindelijk niet zonder bitterheid. „Waar ik ech ter een man liefheb, die een beroep 'neen een zending heeft, waarvan gij geen van allen iets be grijpt „Mijn hemel! Hij is'toch soms niet half idioot? „Neen hij is dichter." „Dichter?" Krochert zag zijn zuster zoo buiten gewoon verbaasdaan, dat zij ondanks haar erger nis moest lachen. „Zet toch niet zoo'n onzinnig dom gezicht, "Hans Henning!" „Bij fdien schrik moet ik er ook nog verstandig uitzien! Dat is ts veel'gevergd. Hoe heet die dichter dan: Eugen Morgenstern, Adolar Himmelblau of zoo- ongeveer?" „Houd je goedkoope grappen voor je. Je kent hem overigens heel goed." 1 „Ken ik hem? Je meent natuurlijk, dat ik hem uit zijn werken moest kennen. Vergeef me, kindje, maar sedert ik het gymnasium heb verlaten, heb ik geen gedichten meer gelezen." „Erg genoeg." „Nu, ik heb het best zonder poëzie kunnen stel len. Maar zeg mij eindelijk: wien wenscht je mij als zwager te geven?" „Hilmar von Bodenhausen." „Hilmar von Bodenhausen! Ben je dol, Hse?" „Dat denk ik niet. Jullie zijt hot eerder met je belachelijke tegenwerpingen. Wat kun je tegen hem WINKEL. De nieuwe predikant bij de Ned. Herv. Gemeente alhier, de heer Ds. Kars, hoopt op Zondag ii April zijn intre^preok te houden. EEN VOOUBFELDIGF ADMINISTRATIE! In Woensel, het grootste dorp van Nederland, vlak grenzend aan Eindhoven, was'het eenige dagen ge lden herstemming voor een lid van den gemeen teraad.' VH ging rtusschen een Katholiek en een erkend SPcfaaUdemocrï'ot. Een herige strijd, waarbij de A.P.'er slecht- een goede 90 stemmen achter ternpfiriij bleef. Bij die verkiezing ?s geble- kor.; 4» kiezerslijst van genoemd dorp bezwaar lik tri model kan dienen voor een ordelijke ge meente-administratie. Wat geconstateerd werd is ter vermelding over waard. I Een drietal, nimmer genaturaliseerde, Bëlgen ston den op de lijst en stemden bij do eorste en tweede stemming. Een hunner woonde n.b. ongeveer 40 jaar in bet dorp en had nooit de eer gehad „meo ie spreken" bij de samenstelling onzer wetgevende Imhanen. Bij de herslemming ontvingen verschillen de kiezers geen kaart. Doodleuk beweerde een raadslid, dat bij het schrijven der kaarten een h<*3le bladzijde der kiezerslijst was overgeslagen! Velen steraden niet! c ónderen ontvingen twee stemkaarten, waarvan sommigen een, die recht gaf in bureau I en een an der, om in bureau III'zijn stem uil to brengen. Dus die 2 stemmen konden uitbrengen. Nns frappanter is het volgende: Een tweetal kie- zera beklaagden zich bij de stemming op 18 Febru ari geen kaart te hebben ontvangen. Zij wendden zich tot het stembureau en vernamen, dat zij niet voorkwamen op de kiezerslijst. Hun verwondering was groot, toen zij bij de herstemming een uitnoo- digingskaart kregen en dus wel aan de herstemming op i Maart mochten deelnemen. Een jongeman van 23 jaar staat op de kiezerslijst, heeft aan beide stemmingen deelgenomen. Zooals men weet, behoort men 25 jaar oud te zijn. Fri vermoeden* bestaat, dat van zekere zijde een poring gedaan zal worden om de verkiezing onwet- t'g te verklaren. DE KAASVOORRAAD. Men deelt aan Het Volk mede, dat'de regeering mei ingang van heden toestaat den kaasvoorraad met 25 pet. te verminderen. Zooals men zich herinneren zal, is 'ook reeds in Februari een dergelijk verlof verleendj zoodat dus na heden 'de voorraden na de inventarisatie in Oe tober totaal met 50 pet. verminderd mogen wor den. 1 UITVOEF VAN VARKENS. Tv» minister vnh landbouw heeft den uitvoer van drachtige' varkens verboden. G ROEXTFNPIU JZEN. Naar aanleiding van de sterke stijging der groen- t. apr ijzen in do laatste dagen van Februari, heeft do burgemeester van Leeuwarden de 'aandacht van den minister van landbouw op deze voedingsmidde len gevestigd. In de Tweede Kamer is daarop door minister Postbuma medegedeeld, dat door zijn bemiddeling de gemeenten Amsterdam en Leeuwarden in de gelegenheid zijn gesteld, te Broek op Langendijk kool te koopeu tegen een prijs van f 10 de 100 KG. Naar de L. Ct. meldt, kon op deze offerte, voor zoover Leeuwarden betreft, niet worden ingegaan. Deze prijs toch "komt overeen met dien, welke betaald wordt door importeurs van Hollandsche koo ien in de gemeente. WIEKINGEN. Openbare verkooping aLhiw, op 9 Maart IJ. len huize %an den heer li. C. Engel, voor de familie P. Éverts, Jen inbrengen?" „Tamelijk'veel. Hilmar heeft wel is waar gestu deerd, het zelfs tot referendaris gebracht, toen ech ter plotseling, tegen den wil van zijn familie, met wie hij tengevolge daarvan volkomen heeft gebro ken, zijn carrière opgegeven, is van het eene land naar het andere getrokken en „Hij heeft daar studiën gemaakt," „Studiën om te dichten?" f Jawel, daarvoor. Vergeef me. Hans Henning, maar jelui, jij zoowel als vader Hilde is ook niet veel beter jelui 'hebt van die dingen geen verstand jawel, jelui weet er niets van." „Voor jelui zit de „Duitsche dichter" altijd nog in slaaprok in zijn koud dakkamertje en dicht er naïef op los wat. hem invalt, schrijft over dingen, die hij nooit gezien, vertelt gebeurtenissen, die hij nooit i meegemaakt heeft," ging Hse opgewonden voort. „Maar dat zijn allemaal droomerijen en fan tasieën. Thans verlangt men iets geheel anders, na melijk wat men zelf gezien, beleefd, geleden neeft —7 waarheid, voor alles waarheid, geen onnatuurlijke dingen meer. Hilmar moest om stof voor zijn bal laden te vinden, 'om die balladen zoo waarachtig mogelijk in te kleeden, verre reizen maken, land en volk, geschiedenis en kleederdracht bestudeeren." „Als ik vragen mag, leeft hij dan nu van het dich ten van balladen en wil hij daarop trouwen?" wierp Krochert er tusschen. „Hij schrijft ook proza. In kunstenaarskringen is hij een veel genoemd schrijver. Overigens is hij met zijn vader reeds allang verzoend. Hilmar verdient zooveel, dat hij geheel zelfstandig leven kan en het gevolg beslist en maakt alles goed." „Nochtans is hij geen man voor jou, Ilse. Al is Hilmar'ook uit onzen stand, zoo verkeert hij thans toch in geheel andere'kringen. Je zou je na korten tijd heel ongelukkig gevoelen." „Denk je? Ik zou neen ik zal want ik 'zet mijn wil toch door, in een echt leven, waarin een volkomen zielsgemeenschap heerscht. Ik zal zijn werken verstaan, mee genieten, in ze leven zooals hij. Wat is er voor gemeenschapsleven in jelui hu welijken? Ieder gaat zijn eigen weg bij de maal tijden komt men toevallig bij elkander." „Waar heb je Hilmar dan gezien, Ilse?" viel Hans Henning haar in de rede. „Sedert je volwassen ben, is hij toch maar zelden bij zijn vader geweest?" Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1915 | | pagina 1