AlKltti NillIS-
DONDERDAG 11 MAART 1915.
58ste Jaargang. No. 5554.
UitgeversTRAPMAN Co.
DE HOFDAME.
Tweede Kamer.
Binnenlandsch Nieuws.
SCBACEE
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag
Donderdag ea Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor
den ADVERTENTIEN in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
SCHAGEN, LAAN D 5. - lol. Telepb. No. 20.
Prijs per jaar f 3.Per post f 3.60. Losse nummers 5 cent
A.DVERTENTLÏ5Ï van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 5 ct
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Zitting van Dinsdag 9 Maart 1916.
Het was onder enorme belangstelling van de toe
hoorders de publieke tribune was eivol dat
de eerste zaak heden werd behandeld. Dat was de
in de stad welbekende zaak van den vergunning
houder Willem 'de Lange Sr., uit „De Harmonie",
van ouds „De IJzeren Baan", hoek Lombardsteeg
en Gedempte Nieuwesloot te Alkmaar.
Deze mijnheer is president-commissaris van de
Naamlooze "Vennootschap Hotel-Maatschappij Kur-
b:,us. gevestigd te Egmond aan Zee. Den 29sten öc-
fobcr j! wss die Naaml. Vennootschapi verklaard
te verkoeren in staat van faillissement. De recht
bank to Alkmaar, waar het faillissement werd uit
gesproken, benoemde zooals men zal hebben kunnen
lezen, tot curator Mr. A. Dorbeck, advocaat te Alk
maar. 1 1
Do Lange moest zich 'nu verantwoorden wegens
door hem gepleegde bedriegelijke verkorting van de
rechten der schuldeischers van die vennootschap,
hierin bestaande, dat hij noch bij de in Oetober jl.
door don curator gehouden boedelbeschrijving van
den faillieten boedel, noch eerder, noch daarna, tij
dig aan dezen curator als baten van den genoemden
boedel heeft verantwoord: een paar kisten, inhou
dende een partij linnengoederen, te weten: 36 droog
doeken, 40 servetten, lakens en sloopen, 2 nikkelen
bierpompon, 6 handdoeken, 2 badhanddoeken en 2
servetten, 7 schenkbladen, 2 champagne- of wijn
koelers, 1 eikenhouten tafel, 3 kookpannen met dek
sels, 12 steelpannen, 1 pianokruk, 1 tafelkleed, li
matrasdekens, 2 spreien eh 10 groote 'schotels.
De Lange zegt, dat hij aanwijzing heeft gedaan
van datgene, wat tot het Kurhaus behoorde en dat
het geenszins in zijn 'bedoeling heeft gelegen om
zijne crediteuren te benadeelen. Hij zelf is voor n
beduidende som aandeelhouder, is zelfs de grootste
aandeelhouder der Yennootschap en lijdt persoon
lijk .groote schade.
De President der Rechtbank, Mr. Van Houwenm-
ge, kon niet meegaan met de voorstelling, die be
klaagde aan de zaak gaf en was van opinie, dat men
bij faillietverklaring zich toch dadelijk rekenschap
moet berinnen te geven, wat tot den boedel be
hoort. al" moge beklaagde nu betoogen, dat het klei
nigheden betreft hier, waaraan men niet zoo dade
lijk denkt
Ook zegt beklaagde, nogal veel van zijn goed aan
't Kurhaus te hebben geleend en omgekeerd hij van
't Kurhaus.
Door den'President wordt beklaagde er echter op
gewezen, dat deurwaarder Amoureus toch bij hem is
g-weest en er hem nadrukkelijk op heeft gewezen,
dal. 'hij nauwkeurig had op te geven datgene wat
'hij had.
Boklaagde meent te mogen'meent te mogen bewe
ren niet veel tijd te hebben gehad om alles behoor
lijk na te zien. Hij bekent de verschillende genoem
de i oorwerpen niet te hebben opgegeven.
Als eerste getuige trad op de curator Mr. Dor
beck, me tmededeelingen aangaande de te Alkmaar
en te t^mond aan Zee plaats gehad hebbende in
ventarisatie. Vervolgens deed de inspecteur van po
litie v. d. Berg uit Alkmaar eenige mededeelingen
in verband met het door hem 'opgemaakt proces
verbaal. De deurwaarder G. S. Amoureus te Alkmaar
volgde als getuige over dfc opname, te doen voor
den inventaris van het faillissement te Alkmaar en
te Egmond aan Zee. 1
De President wees beklaagde nog op een door
hom zelf gemaakte lijst van goederen; aan de hand
daarvan wist beklaagde wat er was. 1
De kok G. F. de Munk, vroeger in het Kurhaus
werkzaam, herkende eenigë in beslag genomen pan
nen, als dezelfde die in het Kurhaus gebruikt wa
ren. De dienstbode C. Huisman, uit Vogelenzang,
voorbeen in het Kurhaus, "had gezien dat er Yeel
FEUILLETON.
5
Krochert was onder deze omstandigheden oprecht
verheugd, toen het uur van zijn vertrek sloeg. Hij
liet wel1 is waar slechts ongaarne Sitta in deze steeds
scherper wordende verhoudingen achter, ander
zijds echter werd de hoop in hem'levendig, dat als
het haar aaa het hof niet meer beviel, zij zijn. aan
zoek 'zou aannemen
Hij schaamde zich wel wat over deze gedachte,
maar hij was overigens zoo geheel onzeker in haar
gonegenheid tot hem, dat hij daarin juist troost
vond
Ofschoon het afecheid aan'hartelijkheid en hoop
op een spoedige terugkomst niets te wenschen over
liet, zoo voelde Krochert zich toch ontzaglijk ver
licht, toen de trein vertrok en hij 'het zich in de
coupe wat gemakkelijk maakte.
De ''torens van het hooggelegen erfprinselijk pa
leis teekenden zich duidelijk tegen den 'blauwen
hemel af, om de hoogste torenspitsen golfde nog
een lichte morgennevel. 1
„Een paar weken achtereen geen hofkabaal en
twistendat is nog zoo kwaad niet!" bromde hij
voor zich heen, stak peen sigaret aan en zag ge
dachteloos naar het verdwijnen der blauwe rook
wolkjes. „Vrij man, meester op eigen grond en bo
dem dat is toehbeter!"
Onwillekeurig drong zich de gedachte aan hem op,
dat door het voortdurend ziek zijn van zijn vader
hii wellicht reeds binnen enkele jaren Roode bosch
zelf zou moeten beheeren en dan niemand meer
behoefde te dienen. Hij verlangde niet naar dat tijd
stip, maar de leeftijd zijns vaders, voor alles de
hartkwaal waaraan hij leed, maakten het gewenscht
eraan te denken, dat hij voor geheel andere verhou
dingen zou komen te staan.
De streek, waar de trein doorvloog, was hem zoo
bekend, dat het hem weldra verveelde, de in vaart
voorbijschietende velden, boomen, bosschen en wei
den 'gade te slaan. Eerst toen de provincie Silezië
bereikt was, waar zijn familie woonde, werd hij op
merkzamer. De Oder, die nu rustig haar grauwgeel
water in haar bedding voortstuwde, had bij het
buiten baar oevers treden, 'verschrikkelijke ver-
gow&sren in het pension Altenburg waren gemerkt
met een K„ welk merk door mej. Altenburg werd
uitgehaald. Later werd het 'met P. A. overgemerkt.
Mej. M. G. Meier, dienstbode in Hillegom, was ten
vnrigen jare ook in beklaagde's dienst geweest. Zij
verzorgde de wasch. Het goed dat met een K. ge
merkt was, werd in huis gewassehen, het andere
ging buitenshuis. Dit, om praatjes te voorkomen,
zooals beklaagde's zoon had te kennen gegeven.
Beklaagde ontkent dat dit zoo is.
Getuige H. v. d. Wal verklaarde niets te weten en
werd met nadruk op den eed gewezen. Zijn nichtje
J. 3 v. d. Wal, uit IJselmuiden, was vorig jaar bij
p?r? te logeeren en zegt dat ze er niets van weet,
dat 'een paar kisten met goed door een kellner uit
,w ar mooie" bij haar oom'zijn gebracht.
Getuige R. M. Wijker, vrachtrijder, verklaarde
den brand van het Kurhaus eenige goederen
voor beklaagde te hebben vervoerd. De meubelma
ker J. Keuter, mede als getuige optredende, had meu
beien aan het Kurhaus geleverd. i
Als getuige h decharge trad op mej.- Elisabeth
Altenburg van Egmond aan Zee, die verklaarde, dat
ten haren huize uit wit goed uit haar linnenkast,
norit een K. is gehaald. Getuige C. Huisman zegt,
dat het wel gedaan is en zelve heeft zij er P. A.
voor inplaats gomerkt.
Door den "koopman en winkelier.JB. Kuiper, als ge-
tu'?~ decharge optredend, zijn ijzeren ledikanten
geleverd aan beklaagde voor het pension Altenburg,
met eenige matrassen erbij. Toen Kuiper dat be
zorgde, stonden er reeds enkele ledikanten.
De getuige G. G. Vunderink, een kellner uit Alk-
meer, was absent. Deze had 'moeten verklaren, dat
er door hem indertijd goederen uit de Harmonie
naar H. 'V. d. Wal waren gebracht. Door dit weg
blijven stond men voor de moeilijkheid van schor
sing der zitting, vond de President. Een zoon van
beklaagde'zegt, dat Vunderink Zondag was wegge
gaan en nog niet terug is. Gisteren had hij gete
lefoneerd en gezegd dat zijn moeder ziek was en dat
bij voor Dinsdag hier zou zijn. Maar hij is toch niet
gekomen,' I
De O. v. J. oordeelde, dat de zaak dan 8 dagen
diende te worden aangehouden.
De verdediger, Mr. Muller Massis uit Amsterdam,
verzocht, indien de zaak om dezen getuige wordt
uitgesteld, dat beklaagde dan niet langer meer in pre
ventieve hechtenis behoeft te zitten, daar hij nu
al 3 maanden zit. Pleiter heeft geen vrees, dat zijn
cliënt zal vluchten. Beklaagde 'lijdt echter door de
aanhoudende afwezigheid uit zijn zaak groots scha
de. Pleiter neemt m aanmerking dat vandaag over
8 dagen getuige er zal zijn, anders zou de zaak op
nieuw moeten worden uitgesteld.
De O.'v. J. vindt geen redenen om beklaagde voor-
loopjg in vrijheid te stellen, want het is bewezen,
dat De Lange goederen heeft onttrokken aan het
faillissement.
De verdediger verklaar dat beklaagde heelemaal
,niet ter kwader trouw is geweest. Hij meent, dat
de crediteuren er niet door benadeeld kunnen zijn.
Pleiter blijft bij zijn verzoek tot ontslag uit het
voorarrest. 1
Hierna volgt pauze. 1
Bij de heropening der zitting volgt mededeeling,
dat vandaag over 8 dagen de behandeling dezer zaak
zal worden voortgezet.
Beklaagde wordt op vrije voeten gesteld.
De getuigen J. J. v. d. Wal en H. d. Wal zul
len a.s. Dinsdag weer moeten verschijnen, de 'an
dere getuigen behoeven dan niet present te zijn.
EEN DUUR GRAPJE.
Piet Kiezeling, een machinist uit Utrecht, thans
te Scha gen heeft 2 Januari wegens dronkenschap
vertoefd in het arrestlokaal te Wieringerwaard, al
waar hij een ruit verbrijzelde.
Eisch: f 15 of 3 dagen hechtenis.
BELEEDIGING DER POLITIE.
De slager W. Kronenburg van Avenhorn, belee-
digde op 5 Februari den gemeente-veldwachter Kok
woestingen aangericht, de weiden stonden nog diep
onder water, de velden waren doorweekt* en waar
zich anders het weelderige koren wiegde, zag men
nu niets dan een moerassige landstreek.
Krochert zag met gespannen opmerkzaamheid uit
de raampjes. Het station Roode bosch zou in korten
tijd bereikt zijn. Hoe dichter hij bij zijn ouder
lijke bezitting kwam, des te erger scheen-de ver
woesting. De oogst moest in Roode bosch niet al
leen totaal .vernield zijn, 'maar ook een enorme
schade zijn aangericht, die men nog'jaren zou ge
voelen. Het was geen gunstig oogenblik, om 'zijn
vader na'dezen slag van het noodlot mede te dee-
len, dat hij een straatarm meisje wilde huwen.
In ieder geval moest Roode bosch krachtig genoeg
zijn, om aan zulke catastrofen weerstand te kun
nen bieden. Uit de mooie bosschen was veel geld
to halen.
Zijn gezicht verhelderde zich weer. De trein
gleed langzaam het station binnen. Twee rasechte
Russische paardjès, voor een hoogen jachtwagen
gespannen, werden wat schichtig, maar de jonge
dame, die de roode teugels hield, wist ze spoedig
rustig te maken.
Krochert ging vlug naar het rijtuig'toe. „Zie daar,
Ilse! Jij zelf? Hoe gaat het met vader?" Hij-'steeg
bij zijn zuster op den bok, die hem haar rosige
wang tot'kussen voorhield. Hij vergenoegde er zich
mee, daar zachtjes in te knijpen:'„Ziezoo, nu maar
vooruit, kleine I De bediende komt zeker wel met
dei bagage'na."
„Ja, Hans Henning. Men kan anders haast geen
woord met elkaar spreken.
Ilse reed stapvoets over bet ruwe plaveisel, sloeg
dan met een eleganten draai den mooi onderhouden
straatweg in, en liet bier de paardjes lustig draven.
Krochert stak een versche sigaret aan. „Heb je
liever, dat ik rijd, Ilse?"
,J)ank je. Bob en Jim kennen me nu. Eerst trok
ken ze mij haast van den bok. Papa heeft het pijn
lijk. Hij is slecht gehumeurd door de overstroo
ming."
„Dat kan ik 'mij begrijpen, Het ziet er hier ook
mooi uit! En jikwilt ook dwaasheden uithalen,
kleine?"
Hij zag zijn zuster glimlachend van ter zijde
aan en lette op den hoogrooden blos, die tot onder
haar baren 'steeg bij zijn ironisch lachje. Voor
hem bleef Ilse, ondanks haar twintig jaren, de klei
ne, die alleen verwend en vertroeteld, niet ernstig
tn Avenhoyn, waarvoor thans tegen'Kronenburg f6
of 2 dagen hechtenis werd geëischt.
DEUREN DICHT.
De zaak tegen den bouwersknecht J. de Vries van
Enkbuizen, werd met het oog op de Kinderwetten,
met gesloten deuren behandeld. 'En hiermede was
de zitting afgeloopen.
A.s. Dinsdag uitspraken.
Den Haag, 10 Maart.
Met de ontwerpen tot nadere wijziging en aanvul
ling der Pensioenwetten voor de landmacht en de
zeemacht is 't vlugger gegaan dan velen «uilen ver
wacht hebben. Minister Bosboom heeft verklaard,
prinripiëele herziening van de Pensioenwetten te wil
len voorbereiden, daarbij rekening houdend met de
bezwaren, in de amendementen belichaamd en dat
met meer dan bekwamen spoed. Gelijk'ik in mijn
vorig overzicht betoogde: ieder begrijpt dat deze ver-
ouderde materie 'een verjongingskuur noodig heeft.
Natuurlijk kon minister Bosboom niet verder gaan
dan deze verklaring. Vruchteloos trachtte de heer
Van Twist den generaal uit zijn tent te lokken, vra
gend of nu ook de pensioenen zullen verhoogd wor
den. Wijselijk hield de minister een slag om den
arm. Beloofde niet meer dan'hij op 't oogenblik kan
verantwoorden. De heet Hugenholtz toonde zich
bijzonder verheugd over'de verklaring des minis
ters. Dat het den heer Bosboom eerlijke ernst is,
staat natuurlijk vast. Maar ook de meest-betrouw-
bnre ministeriëele beloften worden doqr de omstan
digheden beheerscht.... De amendementen-Hugen,-
holtz en -Van Vlijmen c.s. (welke laatste wilde be
palen, dat bihnen een termijn va ndrie jaren de
Pensioenwetten moeten'worden herzien), gingen nu
van de baan. Maar wie alsnu tot de conclusie zou
geraken, dat de „principiëele herziening" zeer spoe
dig zal volgen, bij behoort toch wel tot de onge
neeslijke optimisten I....
En wij hebben gehad regeling van werkzaamhe
den. We gaan, in 'het Parlement, „poot-aan spe
len". om 't eens zeer losjes uit te drukken. De pre
sident wilde Maandag openbare zitting houden, maar
dat weigerde de Kamer. Nu gaan we Maandagmid
dag in de afdeelingen, óók Dinsdagochtend. Edoch....
we krijgen op Woensdag 17 Maart eene avondzit
ting. Want bet spant. Vóór Paschen moet o.a. ook
nog het buitengewoon krediet voor Oorlog worden
afgedaan. Wat daaraan vastzit, ik behoef 't u
niet te verduidelijken. Praeses Borgesius brengt de
parlementaire machine 'voortdurend meer in vaart
van „full speed"... Of 't hem lukken zal, bij den
Paasch-limiet te bereiken wat hij zich voorstelt;
de toekomst moet het leeren! 1
Wij hebben vandaag nog o.a. afgedaan de uitvoe
ring van art. iOO der Wet op de Inkomstenbelas
ting 1914, de begrooting 'voor de Landsdrukkerij-
1915, en de nadere wijziging van de Woningwet.
We zijn in het late middaguur blijven steken
in dc wijziging van art. Ui Indisch Regeermgs-re-
glement. 't Betreft hier weet men de ophef
fing van verbod inzake het recht van vereeniging
en vergadering. De heer Bogaerdt opende 'het debat
met een rede,, waarin hij betoogde, dat Indië
waar voor de publieke zaak z.i. geen spoor van be
langstelling bestaat niet rijp is voor deze wijzi
ging, welke hij langs lijnen van geleidelijkheid wil
ingevoerd zien. Indië vergelijkt de heer Bogaerdt-
die 't' weten kan met een hotel, waar de „ko
mende en gaande man" ook geen „hart" heeft voor
zijn tijdelijke omgeving. De echte, spontane wensch
tot deze hervorming houdt de heer Bogaerdt vol
is in onze Oost niet te vinden. Morgen-,'Donder
dagochtend zal deze ervaren, lichtelijk-langdradige
Indisch-gast zijne bespiegelingen een klein uurtje
lang voortzetten.'
Mr. ANTONIO.
genomen kon worden. Zij was immers acht jaar jon
ger dan hij, door de oudste zuster Hildegard, die
na den vroegen dood van moeder het huishouden
bestuurde, opgevoed. I
Daar Ilse niet antwoordde, begon Hans Henning
weer. '„Wie is het dan, Ilse? Vooruit er meel De
een of andere luitenant met schulden wat?"
De eenigszins spottende toon krenkte Use. Zij
trok de teugels aan 'en keerde haar broeder het
gezicht toe. Hoe aardig was zij, dc kleine met de
schitterende goudbruine oogen, den trotschen trek
om het weeke mondje! De wind waaide het krul
lende, roodachtig gekleurde haar om voorhoofd en
slapen. Zonder regelmatig mooi te zijn, was zij zeer
aantrekkelijk, dat zag Krochert, ofschoon hij, als
de meeste broeders, wat de schoonheid der eigen
zuster betrof, tamelijk „kleurenblind" pleegde te
zijn. 1
„Als het een luitenant was met schulden, dien ik
liefhad, dan zou papa na een paar zqchten de schul
den betalen en mij met hem laten trouwen," zeide
zij eindelijk niet zonder bitterheid. „Waar ik ech
ter een man liefheb, die een beroep 'neen een
zending heeft, waarvan gij geen van allen iets be
grijpt
„Mijn hemel! Hij is'toch soms niet half idioot?
„Neen hij is dichter."
„Dichter?" Krochert zag zijn zuster zoo buiten
gewoon verbaasdaan, dat zij ondanks haar erger
nis moest lachen.
„Zet toch niet zoo'n onzinnig dom gezicht, "Hans
Henning!"
„Bij fdien schrik moet ik er ook nog verstandig
uitzien! Dat is ts veel'gevergd. Hoe heet die dichter
dan: Eugen Morgenstern, Adolar Himmelblau of zoo-
ongeveer?"
„Houd je goedkoope grappen voor je. Je kent
hem overigens heel goed." 1
„Ken ik hem? Je meent natuurlijk, dat ik hem
uit zijn werken moest kennen. Vergeef me, kindje,
maar sedert ik het gymnasium heb verlaten, heb ik
geen gedichten meer gelezen."
„Erg genoeg."
„Nu, ik heb het best zonder poëzie kunnen stel
len. Maar zeg mij eindelijk: wien wenscht je mij
als zwager te geven?"
„Hilmar von Bodenhausen."
„Hilmar von Bodenhausen! Ben je dol, Hse?"
„Dat denk ik niet. Jullie zijt hot eerder met je
belachelijke tegenwerpingen. Wat kun je tegen hem
WINKEL.
De nieuwe predikant bij de Ned. Herv. Gemeente
alhier, de heer Ds. Kars, hoopt op Zondag ii April
zijn intre^preok te houden.
EEN VOOUBFELDIGF ADMINISTRATIE!
In Woensel, het grootste dorp van Nederland, vlak
grenzend aan Eindhoven, was'het eenige dagen ge
lden herstemming voor een lid van den gemeen
teraad.'
VH ging rtusschen een Katholiek en een erkend
SPcfaaUdemocrï'ot. Een herige strijd, waarbij de
A.P.'er slecht- een goede 90 stemmen achter
ternpfiriij bleef. Bij die verkiezing ?s geble-
kor.; 4» kiezerslijst van genoemd dorp bezwaar
lik tri model kan dienen voor een ordelijke ge
meente-administratie.
Wat geconstateerd werd is ter vermelding over
waard. I
Een drietal, nimmer genaturaliseerde, Bëlgen ston
den op de lijst en stemden bij do eorste en tweede
stemming. Een hunner woonde n.b. ongeveer 40
jaar in bet dorp en had nooit de eer gehad „meo
ie spreken" bij de samenstelling onzer wetgevende
Imhanen. Bij de herslemming ontvingen verschillen
de kiezers geen kaart. Doodleuk beweerde een
raadslid, dat bij het schrijven der kaarten een
h<*3le bladzijde der kiezerslijst was overgeslagen!
Velen steraden niet! c
ónderen ontvingen twee stemkaarten, waarvan
sommigen een, die recht gaf in bureau I en een an
der, om in bureau III'zijn stem uil to brengen. Dus
die 2 stemmen konden uitbrengen.
Nns frappanter is het volgende: Een tweetal kie-
zera beklaagden zich bij de stemming op 18 Febru
ari geen kaart te hebben ontvangen. Zij wendden
zich tot het stembureau en vernamen, dat zij niet
voorkwamen op de kiezerslijst. Hun verwondering
was groot, toen zij bij de herstemming een uitnoo-
digingskaart kregen en dus wel aan de herstemming
op i Maart mochten deelnemen. Een jongeman van
23 jaar staat op de kiezerslijst, heeft aan beide
stemmingen deelgenomen. Zooals men weet, behoort
men 25 jaar oud te zijn.
Fri vermoeden* bestaat, dat van zekere zijde een
poring gedaan zal worden om de verkiezing onwet-
t'g te verklaren.
DE KAASVOORRAAD.
Men deelt aan Het Volk mede, dat'de regeering
mei ingang van heden toestaat den kaasvoorraad
met 25 pet. te verminderen.
Zooals men zich herinneren zal, is 'ook reeds in
Februari een dergelijk verlof verleendj zoodat dus
na heden 'de voorraden na de inventarisatie in Oe
tober totaal met 50 pet. verminderd mogen wor
den. 1
UITVOEF VAN VARKENS.
Tv» minister vnh landbouw heeft den uitvoer van
drachtige' varkens verboden.
G ROEXTFNPIU JZEN.
Naar aanleiding van de sterke stijging der groen-
t. apr ijzen in do laatste dagen van Februari, heeft
do burgemeester van Leeuwarden de 'aandacht van
den minister van landbouw op deze voedingsmidde
len gevestigd.
In de Tweede Kamer is daarop door minister
Postbuma medegedeeld, dat door zijn bemiddeling
de gemeenten Amsterdam en Leeuwarden in de
gelegenheid zijn gesteld, te Broek op Langendijk
kool te koopeu tegen een prijs van f 10 de 100 KG.
Naar de L. Ct. meldt, kon op deze offerte, voor
zoover Leeuwarden betreft, niet worden ingegaan.
Deze prijs toch "komt overeen met dien, welke
betaald wordt door importeurs van Hollandsche koo
ien in de gemeente.
WIEKINGEN.
Openbare verkooping aLhiw, op 9 Maart IJ. len huize
%an den heer li. C. Engel, voor de familie P. Éverts, Jen
inbrengen?"
„Tamelijk'veel. Hilmar heeft wel is waar gestu
deerd, het zelfs tot referendaris gebracht, toen ech
ter plotseling, tegen den wil van zijn familie, met
wie hij tengevolge daarvan volkomen heeft gebro
ken, zijn carrière opgegeven, is van het eene land
naar het andere getrokken en
„Hij heeft daar studiën gemaakt,"
„Studiën om te dichten?" f
Jawel, daarvoor. Vergeef me. Hans Henning,
maar jelui, jij zoowel als vader Hilde is ook
niet veel beter jelui 'hebt van die dingen geen
verstand jawel, jelui weet er niets van."
„Voor jelui zit de „Duitsche dichter" altijd nog
in slaaprok in zijn koud dakkamertje en dicht er
naïef op los wat. hem invalt, schrijft over dingen,
die hij nooit gezien, vertelt gebeurtenissen, die hij
nooit i meegemaakt heeft," ging Hse opgewonden
voort. „Maar dat zijn allemaal droomerijen en fan
tasieën. Thans verlangt men iets geheel anders, na
melijk wat men zelf gezien, beleefd, geleden neeft
—7 waarheid, voor alles waarheid, geen onnatuurlijke
dingen meer. Hilmar moest om stof voor zijn bal
laden te vinden, 'om die balladen zoo waarachtig
mogelijk in te kleeden, verre reizen maken, land
en volk, geschiedenis en kleederdracht bestudeeren."
„Als ik vragen mag, leeft hij dan nu van het dich
ten van balladen en wil hij daarop trouwen?" wierp
Krochert er tusschen.
„Hij schrijft ook proza. In kunstenaarskringen is
hij een veel genoemd schrijver. Overigens is hij met
zijn vader reeds allang verzoend. Hilmar verdient
zooveel, dat hij geheel zelfstandig leven kan en
het gevolg beslist en maakt alles goed."
„Nochtans is hij geen man voor jou, Ilse. Al is
Hilmar'ook uit onzen stand, zoo verkeert hij thans
toch in geheel andere'kringen. Je zou je na korten
tijd heel ongelukkig gevoelen."
„Denk je? Ik zou neen ik zal want ik 'zet
mijn wil toch door, in een echt leven, waarin een
volkomen zielsgemeenschap heerscht. Ik zal zijn
werken verstaan, mee genieten, in ze leven zooals
hij. Wat is er voor gemeenschapsleven in jelui hu
welijken? Ieder gaat zijn eigen weg bij de maal
tijden komt men toevallig bij elkander."
„Waar heb je Hilmar dan gezien, Ilse?" viel Hans
Henning haar in de rede. „Sedert je volwassen ben,
is hij toch maar zelden bij zijn vader geweest?"
Wordt vervolgd.