Eerste Kamer.
Tweede Kamer.
Staatsloterij.
Binnenlandsch Nieuws.
Uitslag der Verloting.
Vereeniging tot het honden van Jaar-
lljksche Paaschtentoonsteltingen van Vee
te SCHAGEN,
als de Taube deed. Een Nederlandsch -'schip, onder
Nederlundsohe vlag, met een Nederlandsche lading
gaande van neutrale -'haven naar neutrale haven,
moet in dezen'oorlog even gerust-kunnen varen als
de Zaandammer boot. En 'voor den aanslag op de
„Zevenbergen" is eigenlijk geen enkel passend woord
te vinden.
Zoomin trouwens als -voor heel het bommengegooi
uit de lucht, dat reeds door-de Eerste Vredesconfe
rentie verboden werd. Immers schietend weet men,
kan- men ongeveer althans weten, waarop men
mikt> en wat -toen dus bij de geperfectionneerde
moordtuigen van tegenwoordig wel zal raken ook.
Men kan nonoomhattanten waarschuwen weg I te
gaan, 'hun leven en kostbaarheden in veiligheid te
brengen.
Doch noch onderzeeër, noch vliegtuig, noch bal
lon, kwetsbaar als zij zijn, kunnen zich de luxeper-
ïnittoeren van zich-te vergewissen omtrent hun doel
of van zoo te'mikken, dat zij-slechts den vijand ra
ken, den strijdenden vijand wel te verstaan.
Wanneer dan ook die wapens verdedigd worden,
ook waar zij onschuldlgen dooden of neutraal eigen
dom'vernietigen op grond van bet feit, dat zij an
ders'als wapen hun-nuttigheid zouden inboeten, is
dit niets anders 'dan een drogreden, een bewijs, dat
het ondeugdelijke wapens zijn en 'dus fcusschen fat
soenlijke menschen niet toelaatbaar.
Als men een-oorlog een duel noemt tusschen twee
eerlijke tegenstanders, mag men tocb -zeker ver
wachten, dat een der duellanten zijn borst beschermt
unet een stalen overhemd. Doet een hunner dat
wel, dan is het -'geen duel meer, doch staat het 'ge
lijk met een -'knokpartij van twee kaaiwerkers, de
een'met een stoelsport, de ander-met een boks
ijzer. Een wapen dat werkt naar het-systeem: „god
zegen-den-greep, als er maar dooden zijn", is toch
wel het allerlaatste, wat men van onze beschaving
van 1900 mocht-'verwachten.
We zijn inmiddels ''een heel eind afgedwaald van,
het chapiter „contrabande", zal allicht -een lezer
zeggen, die dit betoog tot'zoover heeft gevolgd.1
Zoo schijnt het inderdaad, doch het is niet zoo.
Want even goed als de bommen gooiende oorlogvoe
rende landen (al wie luchttuig heeft doet'heil) af
wijken van hun eigen verklaringen uit 1899, even
goed schijnen'ook de bepalingen-omtrent contraban
de te zijn losgelaten. Aanzegging van 'wat contra
bande was, •'was tot dusverre steeds gebruik, i Het
schijnt'niet meer noodig. 'Blokkade behoorde effec
tief te zijn, men stoort zich niet-aan het voorschrift.
„Vrij schip vrij goed"'was de regel.'Men houdt zich
alsof zooiets nooit bestaan heeft.
Inter arma silent leges bij wapengekletter
zwijgt elke wet'zeiden de-Romeinen. Trots twin
tig eeuwen is het zoo gebleven. De wetten 'zwijgen.
Zouden aij zich schamen over haar eigen blijkbaar
geringe beteekenis -en invloed op het menscndom?
Of zouden''zij ook 'onbekend door wien tot
oontrabaande zijn i verklaard
UITKIJK.
ipelijks, ,.dan beleven wij 't niet, dat er een bLijvendi
regeling komt". Wij willen geen dwang, maar eerbiedi-
avan ieders gemoedsbezwaren. Do heer Gerkardi
t zijn haat tegen eedsdwtaüg en zijn liefde voor het
aanhangig Regeeruigs-onlwarp ontboezemd met de argu
menten, welke men van dezen afgevaardigde kent.
Minister Ort heeft nog eens gedemonstreerd, jhoe
qnafwijöbaar-uoo'dig M is, dat er voorziening komc. Re
ien, waarom de Regeering zich toch nog mei Ce;
njodregcling, als iu hei Smeiidemetnt-Rutgers c.s. neer-
gclegu, wii veieenigcn.
Toen, te kwart voor vijven, Exc, Ort met zijn nader
je.oog gered ras. meldden zich nog allerlei repllceer-
ders aan. En de Kamer moest nog aan het trekken der
afdeclingeu. In die omstandigheid werd het debat over
de ee&skwestie verdaagd tot morgen. Vrijdag, iutlf elf.
't Is niet met zekerheid te voorspellen, hoe de zaken
principieel
strooming wil zich vergenoegen met de noodregeling. Ik
vermoed, dat de laatste 't winnen zal.
Het plan is, dat de Kamer tn de week na die, waarin
Pas cl ion valt, zal terugkeeren voor ontwerp - Aalb erse, plnz.
Wij zullen dat morgen, Vrijdag, hebben te regelen. De
heer Van Deventer krijgt dan tevens verlof, dein minister
van Koloniën op nader te bepalen dag te interpelleeren
over do rechtsbedoeling van de inlanders in onze Oost
Mr. ANTONIO.
Dein Haag, 25 Maart 1915
Er is bij de heden aangevangen regeling der eeds-
kwestie lo. het ontwerp der -Regeeiing, dat aan
hen, die gemoedsbezwaren verklaren te hebben (waar
van, de ernst, het toetsingsrecht, aan den rechter is op
gedragen) tegen den eed, vrijstelling va® het afleggen
daarvan wil verleemen, evenals aan 'leden van kerk
genootschappen, die kraclhtelns dat lidmaatschap niet
mogen zweren. Voorts is er de motie van orde der
lieeren De Savemin Lohman, Rutgers, De Visser, Van
Wijnbergen, Nolens en V. d. Voort van Zijp, luidend
„De Kamer, van oordeel dat in de tegenwoordige om
standigheden het wensclielijk is betreffende de verplich
ting tot het al dan niet afleggen van den eed geen de
finitieve beslissing te nemen en derhalve aan het thans
aan de orde gestelde wetsontwerp het karakter toe té
kennen van eene lijdelijke noodregeling, gaat oiver tot
de orde van den* dag". Eindelijk is er hét amendement-
Rutgersy De Visser en' Van Wijnbergen, strekkend om
thans geen principieel© regeling te treffen, maar Zich
tot eene noodregeling te bepalen, zich beperkend tot
de personen, die door het bekende arrest van dein Hoo>-
gen Raad d.d. 29 Juni 1914 in ongelegenheid zijn gef-
raakt.
Nu had men ik wees er in mijn jongste Overzicht
op vrij' algemeen de verwachting, dat 't bij' de
eedskwestie op een „compromis" zou uilloopen. Men
loch een weg zo-u weten te viindien, er toe leidend om
een principieel debat over deze, speciaal de Rechtsche
hartstochten in opstand brengende kwestie te vermijden.
De loop van zaken is eenigszins anders geweest dan
sommigen zullen vermoed1 hebben. Al dadelijk begon
praeses Borgesius met voor te stellen, motie en Alge-
rheene Beschouwingen tegelijk te behandelen. Dit werd
vooral bij monde van mr. Rutgers van Rechts
hevig aangevochten. Natuurlijk, aldus werd het
streven om de zaak-zelve voor het oogenblik te laten
rusten (het doelwit, dat ook baron Van Wijnbergen
vooral wilde bereiken) verijdeld I Maar Rechts tegen
Links (38 tegen 28) ging de Kamer met het voorstel van
haar „speaker" mee.
De tweede verrassing is geweest, dat (na de pauze)
minister Ort verklaarde, hoe de Regeering zich hij de
nood-regeling van het amendement-Rutgers c.s. te kun
nen neerleggen. Omi de discussie te bekorten. En wijl
op eene regeling in de® noodstand, geboren na het
arrest van den Hoogen Raad, hier nu eens in ddn
letterlijken zin niét kan worden gewacht. Geen dag
en geen nacht. Prof. Eerdmans zinspeelde op dit con-
ciliante toegevende, jegens Rechts op ietwat-iranischen
loon; er bij voegend, dat 't 'hoe men thans ook
in de zaak voorziet 't toch zal moeten uitloopen óf
op uitschakeling van het toetsingsrecht óf van algeheel
verdwijnen van den eed uit ons Recht. Prof. Visser van
IJzendbom stelt zich op dit standpunt: de Godsvrede,
het Bestand mag niet beletten, dat wij üu to>t eene defi
nitieve regeling komen. Bepalen wij ons nu tot iets-
In de verte riep de koekoek.'De geur van bloeien
de klaver vervulde de lucht. In het 'bosch kirde een
houtduif. Een 'huivering ging door die drie heen.
Het sprookjesachtige geluid van'de duif, de zomer-
sche geuren van'den zonnigen morgen stonden in te
schrille tegenstelling met de koude tragedie van den
dood, die daar juist zoo zwaar in 'hun leven had
ingegrepen.
De 'nagekomen dragers, de 'boschwachter, diens
knecht, en de beide bedienden,'legden den doodebp
de met een wit laken bedekte baar.
De 'zusters gingen in het rijtuig naar 'huis, om
alles tot de ontvangst van het lijk voor'te bereiden,
terwijl Hans Henning langzaam achter de baar naar
het'slot wandelde. 1
De 'onmiddellijk gehaalde dokter -kon slechts den
dood constateeren. Deze was 'door het breken 1 van
een slagader ingetreden, iets wat hij bij de hart
kwaal van den gestorvene reeds lang verwacht had.
Ondanks deze duidelijk •'en helder uitgesproken
doodsoorzaak, verbreidde zich als een loopend vuur
tje'in den omtrek en in het'dorp het gerucht, dat
do oude heer von Krochert, tengevolge van benar
de 'omstandigheden* zich het -leven, benomen had.
Als een zware, zwoele'lucht lag dit-leelijke gerucht
over het treurende huis. De'kinderen van den-over
ledene lazen het in de trekken van hen die-een be
zoek van rouwbeklag aflegden; in de schuwe vragen
van de dienstboden. - I'
Hans Henning deelde !de lieden in het slot de'uit
spraak van den dokter mede. Hijmerkte echter aan
de ongeloovige gezichten, de 'afgewende blikken en
ontwijkende antwoorden, dat men hem niet geloofde.
De gestorvene lag in-'de woonkamer. Aan het bo
veneinde der met'bloemen en dennegroen bestrooide
kist, brandden vier kaarsen op hooge'kandelaars. De
dichtgetrokken gordijnen sloten het daglicht af. Ilse
9® de kamerdienaar zaten afwisselend bij het lijk,
ln den Senaat bij het ontwerp betreffende de
Maas-kanalisalie (in Limburg) heeft minister Lely een
niet-ongevoelig échecje geleden. Temeer, waar 't hem
nu niet door den heer Regout, maar met medewerking
van zijn naaste politieke vrienden werd toegebracht. He'
was de Linksche heer Van der Feltz, die voorstelde
het ontwerp uit te stellen, totdat de minister nadere
inlicntingen zal Kunnen geven. En dat voorstel werd
aangenomen met 15 tegen 13 stemmen. Er waren alzoo
"3 van de vijftig senatoren present.
't Gaat hier zooals uit minister Lely's nadere me
dedeeüngen bleekomi een ontwierp, dat in zijn
geheel honderd millioen zal kosten. En de raming voor
hel werk, waarover thans moest worden beslist, oor
spronkelijk op 221/2 millioen gulden geraamd, zal
blijkens de nadere becijferingen verre worden over
schreden. zelfs het dubbele naderen11.... De mi
nister ml ook niet aan belanghebbenden Limburg
en in groote handelssteden, bijdragen vragen, daar hel
•hier een algemeejQ belang geldt.
Over de zaak (van de honderd millioen dus!) moest
nu principieel worden beslist. En te verwonderen is 't
waarlijk niet. dat de Senaat hier weifelde, zoo-maar
klakkeloos zijn stem te geven. De ledien, die voor uitstel
van beslissing stemden, waren de heeren Laan, Dojes,
CJ' Aumale, v. Hardenbroek, Staal. Van Starckenborgh,
Van Hol the tot Echten, Drucker. v. d. Feltz. Gilissen,
Bergsma, De Boer, .Fokker. Zijlmaj, Van' Houten en
Van Nieropi.
Wél zeer pijnlijk dunkt me voor den minister
van wie kort geledén gezegd is, dat 't 'hem koud laat.
doevete millioen en meer otf minder een ontwerp kost...
De Senaat is tot den avond van 13 April huis-toe.
Mr. ANTONIO.
Ie
KLASSE.
4e
TREKKING.
HOOGE
PRIJZEN.
f 400 5554
PRIJZEN
VAN
f 20.
417
132
1768
4435
6904
8758
11689
14041
254
77 6
467
985
9261
756
311
18670
432
2316
477
7100
295
991
434
19356
780
926
418
550
115
359
12133
463
613
425
579
203
782
414
595
20105
988
430
651
518
793
738
15096
120
1214
502
701
531
941
13092
273
760
228
3053
5040
651
967
158
10280
786
261
119
255
848
10745
280
492
610
702
440
8250
915
320
659
625
686
727
615
302
11018
826
885
4070
6178
333
80
845
17626
727
286
429
342
259
972
763
weringen.
Vergadering der Coöperatieve Aankoop-Vereeniging op
Woensdag 24 Maart, ten huize van den hoer M. de Haan.
Medegedeeld wordt, dat op de ontvangen Superfosfaat
volgens appél-onderzoek te Wageningen mag worden
gekort f 0.15 per 100 K.G. Wordt besloten deze korting
aan de ontvangers uit te keeren.
Een verslag van eene verg?dering te Amsterdam, om
te komen tot oprichting van een bond van Coöperatieve
Aankoop-Vereenigingen in -Noordliolland, wordt onver
anderd goedgekeurd. Na eenige discussiën wordt be
sloten voorloopig nog niet toe té treden tot den óp te
richten' bond. Sluiting.
zilverbons.
Naar wij uit goede bron vernemen, blijken er vele
valsche zilver bons van f 5 in omloop te zijn. Men zal
mitsdien verstandig doen door bom- van dit bedrag niet
meer in betaling aan te nemen, hetgeen met ingang van
heden niet meer verplicht is. Wie exemplaren daarvan
bezit, kan deze bij1 de betaalmeesters, ontvangers der
directe belastingen .en aan de postkantoren inwisselen
tot 3 April a.s.
aangehouden eieren.
Onder het groote quantum eieren ruim vijf millioen
dat de door de Duitschers aangehouden en "naar
Zeebrugge opgebrachte stoomschip „Zaanstroom' met
zich voerde, bevond zich ook een vrij belangrijke zen
ding van de firma' I. S. van Essen ein Zoon te Zwolle,
n.1. 160 kisten, elk' 1000 eieren bevattende.
ïn verband! hiermede heeft de ,.Zw'. Ct." zich tot den
heer Van Essen gewend!, die het bovenstaande bevestigde,
doch nog in het onzekere verkeerde wat betreft de
vraag, welk- schade hem deze aanhouding berokkenen
zou, daar zulks geheel zal afhangen van hetgeen verder
omtren' het lot der in beslag genomen levensmiddefe/n
zal Worden beslist. Doch ook al worden de eieren van
Duitsche zijde betaald, zoo zal dit niet zonder ernstig
nadeel gepaard gaan en vooral kleinere handelaren zul
len een gevoelige® $lag ondervinden. De bedoelde zen
ding was niet door verzekering gedékt. De Nederland-
-c.be eiermarkt is geheel va® streek. Den Iaatsten tijd
e 'den veel eieren naar Engeland uitgevoerd cn werden
nel D'uitschJancl weinig zaken gedaan, wijl daar mam-
der goede prijzen hefteed werden.
Dopr den moeilijken uitvoer zullen de èieren hier
'o lande in prijs moeten dalen en zullen de exporteurs
er vermoedelijk toe moeten besluiten groote hoeveelheden
eieren Ie „kalken"- d.w.z. tegen bederf te vrijwaren.
de medea in den grond geboord.
Lloyds meldt uit Londen, dat volgens berichten van
Dover hot Nederlandsche stoomschip „Medea1, op de
reis va® Saloniea naar Londen, gistermorgen door den
Duitschen onderzeeër „U 28" op tien a vijftien mijl ton
zuiden Yan Bevezior tot zinken is gebracht.
Do bemanning is gered door een Britsch vaartuig.
(De „Medea" is een schip van 1235 ton, 011 behoort
tan de Kon. Ned. Stoombootmaatschappij te Amster
dam. Het schip was in 1913 te water gelaten.)
Nader wordt ons uit Amsterdam geseind:
De Britsche Admiraliteit meldt, aat de Nederland
sche stoomcr „Medea' met sinaasappelen van Saloniki
naar Londen, 25 Maart, 's morgens 10 uur, ter hoogte
van het eiland Wight door den D-uitschen onderzeeër I
U 28 in den grond geboord is. Het schip voer de
Hol landsche vlag en een Hollandsche bemanning en het
voord Amsterdam stond in groote letters naast den naam
van het schip geschilderd. De Medea kreeg bevel omi de
••cheepspapieren naar den onderzeeër te brengetn em
vervolgens moest dé bemanning in de booten gaan
en werd heit schip met kanonschoten in den grondt ge
boord. De teruggave der scheepspapieren is geweigerd.
De bemanning werd opgepikt door den Britschen tor
pedojager „Teviot".
mishandeling van een meerdere.
Bij zijn thuiskomst wérd de reserve-luitenant Ten
Boom te Haarlemmerméér door een der manschappen
aangevallen en toet eetn gewéer ernstig mishandeld.
De verdachte is in arrest genomen.
prinsesje tegen wil en dank.
Gistermiddag, omstreeks half zes, aldus de Tele
graaf, toen een aantal nieuwsgierigen zich in vaag
vermoeden, dat er-allicht iets te zien zoup zijn voor
het paleis te Amsterdam, 'hadden geposteerd, ver
spreidde zich plotseling de-mare, dat het Prinsesje
aan de hand van freule Van'der Poll 't Rokin af
wandelde.
In minder dan geen tijd holde alles'dien kant uit
en waren de vluchtheuvels 'bij de trams dicht be
zet. Inderdaad-naderde van het-'Rokin een dame, die
een kindje van omstreeks vier jaar 'aan de hand
hield. Ze had blond haar en blauwe oogen, maar
vertoonde-overigens niet de minste, gelijkenis met
Prinses Juliana.
Verschrikt keek de kleine ''meid naar de 'opdrin
gende menigte en ook de moeder had'niet 't flauw
ste vermoeden, - waarom zij en haar dochtertje eens
klaps 'het middenpunt der -algemeene belangstelling
geworden waren. Voetje voor -voetje slechts kon
iet tweetal'zijn weg vervolgen. Van alle kanten wer
den ze geduwd en gestooten, drong het 'publiek zich
tegen hen aan. 't Had er allen schijn van, 'dat de
op den Dam geposteerde politie-agenten ook aan 'n
wandelend Prinsesje geloofden. Zenuwachtig draaf
den ze heen en weer.'De verkeersagent trachtte -te-
vergeëfs door het opsteken van zijn 'z^wart-witte
manchette de menschenstroom -'in de goede baan te
leiden. Ten-slotte gelukte het-een paar bereden agen
ten do menigte zoover uiteen-te drijven, dat-de eer
ste der beide vluchtheuvels vrij kwam. Daarop pos
teerden zich-moeder en kind, nog steeds door nieuws
gièrige blikken aangegaapt.-Pas toen een wagen van
ijn elf voorreed 'en de kleine -met haar geleidster
daarin plaats namen, begon men'te begrijpen, dat 't
toch waarschijnlijk de echte Prinses Juliana 'niet
was geweest.... I -
nieuwe niedorp.
Donderdagavond 25 Maart werd een openbare
(tevens de laatste les) gegeven aan de leerlingen
van den vanwege de Vereeniging tot exploitatie van
een Proeftuin alhier gehouden cursus in tuinbouw-
leer en wel in een der lokalen van'de O. L. School.
De leiders, de heeren G. Drenth, hoofd'der school
te Moerbeek1 en J. Teer,'tuinier van den proeftuin,
behandelden met'de 4 leerlingen glascultuur,-groen
ten- en fruitteelt, scheikunde en insektenleer.En
hierbij bleek wel duidelijk, dat het onderwijs aan
deze leerlingen vruchtbaar was geweest. Aan allen
werd een diploma uitgereikt; de 'leeraren ontvingen
ieder een inktstel in keurig uitgesneden hout door
devaardige hand van'den Belgischen heer Rossen-
backer bewerkt. De -les werd bijgewoond door den
adspirant-tuinbouwleeraar v. d. Veen uit Alkmaar'en
de heer Ds. -Haars, voorzitter van den proeftuin,
benevens een tiental andere belangstellenden.
De heeren v. d. Veen en Haars'spraken na afloop
van de welgeslaagde les woorden van waardeering
uit over de resultaten, en-'de heer Drenth betuigde
in eenige welgekozen-woorden zijn dank,-waarna te
ongeever 9 uur sluiting volgde.
oude niedorp.
Tot leden van de schattingscommissie voor de wet
op de inkomstenbelasting 1914, zijn voor deze ge
meente benoemd de heeren -'A. Wonder Pz., J. Wit,
Over Klz.'en J. Ligthart.
pluimvee.
Uit goede bron "wordt gemeld dat -binnen korten
tijd van het verbod tot uitvoer 'van hoenders, voor
zoover betreft levende en geslachte hanen, onthef
fingen zullen worden verleend.'
„de partij-oppositie".
Naar „Het Volk" verneemt, had'jl. Zondag weder
om een conferentie plaats van oppositieelementen
uit verschillende "deelen des lands. In die conferen
tie werd de motie ontworpen,'die in de afdeelingen
Amsterdam IX, Dordrecht en Zaandam is aangeno
terwijl Hans Henning en Hilde'telegrammen en rouw
brieven schreven.' 1 1
Hans Henning -stond er op, dat het 'eerste 'tele-
rram aan den-eenigen broeder van den overledene,
leinrichl von'Krochert te Malchow,-afgezonden werd,
Hilde liet het eindelijk hoofdschuddend toe. 'Zij
verwachtte dat oom-Heinrich ook dit bericht onbe
antwoord zou laten. l'
Tot haar'verbazing en tot''Hans Henning's vreug
de, kwam intusschen dienzelfden'avond nog een'te
legram binnen, dat de komstvan'den oom op-den
volgenden dag meldde. p
De zusters-vreesden voor zijn komst. Dertig'jaar
lang'had die oom geweigerd-'hun vader de hand te
reiken. Nu kwam 'hij zoo spoedig, -nu er geen ver
zoening meer mogelijk was!' 1
Hans Henning reed naar het'station, om den oom
af te halen. Hilde en Ilse wachtten hem thuis af.
Heinrich von Krochert geleek op zijn 'gestorven
broeder, alleen schenen zijn trekken, zijn ledema
ten en bewegingen sterker, forscher. Hij was-als de
overledene, maar steviger, flinker. 1
De overeenkomst -van het gezicht, de klank der
stem overweldigde Ilse. Zij 'had haar oom slechts
koel terughoudend de'hand willen geven,-maar toen
hij voor haar stond en haar met dezelfde vriende
lijke, bruine oogen aanzag als haar vader, viel zij
hem weenend om -den hals. „u ziet er precies 'uit
als vadert" f I'
Heinrich von Krochert ;hield het jonge meisje vast
tegen zich aangedrukt. '„Klein, arm meisje!" -'zeide
hij zacht met zijn diepe stem,'waardoor een moei
lijk onderdrukte ontroering klonk. Zijn borstige oog
haren 1 gingen 'op en neer.
Hij hield Ilse nog steeds met een 'arm omvat,
terwijl hij Hilde's hand met zijn rechter vatte. „Hil-
degard, je lijkt heelemaal op je grootmoeder, mijn
lieve moeder 1" meende hij. „De kleine Ilse 1b' iets
men en die in 'verschillende andere afdeelfngen neg
in behandeling is, welke motie een-positieve uit
spraak tegen de landsverdediging in alle omstandig
heden inhoud.
In deze conferentie is -ook de vraag besproken,
welke houding „de 'oppositie" zou aannemen -bij 't
geval het a.s. congres de eerste resolutie - van1 het
Partijbestuur ongewijzigd zou -goedkeuren. Is „Het
Volk" wel ingelicht, dan zou 't voornemen zijn, 'om
aan nog te Arnhem een vergadering te beleggen
waar een verklaring -'zal worden opgesteld. Deze
verklaring zal twee hoofdpunten bevatten: 1ste 'dat
de tegenstanders der landsverdediging, ondanks de
uitspraak 'van het congres, -'in de propaganda hun
standpunt zuilen blijven'verdedigen; 2e. dat zij zul
len afwachten of internationaal de-heide stroomin-
gen op den duur in een partij vereenigd kunnen
blijven. l
straatrelletjes te utrecht.
De avond van Woensdag heeft, naar het „U. D."
vertelt, een veel kalmer verloop gehad dan daag»
te voren. Er is geen sprake geweest van 'een her
haling van de -ongeregeldheden, die zich Dinsdag
avond hebben afgespeeld. Dank zij den maatregelen
door do militaire autoriteiten gisteren genomen, be
vonden zich zeer weinig minderen op den openbaren
weg, en*zij die er waren-hebben niet de minste aan
leiding tot klagen'gegeven. 1
Toch was het in - het centrum der -stad buitenge
woon druk, meer in het bijzonder op het Vreeburg,
waar-zich, evenals in de aangrenzende straten,'tal
rijke nieuwsgierigen, ophielden. -Verschillende win-
kels hadden vroeg gesloten, terwijl 'sommigen ter 1
bescherming hunner 'groote winkelruiten deze met
planken hadden doen bespijkeren, geleerd door 'de
ervaringen van den vorigen avond. Enkele cafe's
hadden de gordijnen voor de ramen doen zakken.
Het Vreeburg was uit den aard der zaak het woe
ligst; een heele bende opgeschoten jongens, waar
schijnlijk uit de buitenwijken naar het middelpunt
van de stad gelokt* hebben op het Vreeburg 'af en
toe.aanleiding -gegeven tot krachtdadig optreden der
Toen de kwajongens, 'die eerst op het Vreeburg
geprobeerd hadden den boel op stelten te zetten,
bemerkt hadden, dat ze daar geen succes konden
hebben, waren zij.de zoogenaamde wijk C ingetrok
ken, om daar hun bedrijf voort -te zetten. In de
nauwe straten van 'dit stadskwartier wilde -'men nu
trachten met de politie in botsing te komen; ter
veroorzaking -van relletjes waren hier en daar de
straatlantaarns uitgedraaid, om 'in het duister te
kunnen doen wat men in het'licht niet durfde. Bij
verscheidene charges, ook hier 'door de politie -ge
maakt, is door jongens met groote stukken steen en
deelen van dakpannen-naar do agenten gegooid.
Na half-elf was het-ook in wijk C zoo rustig ge
worden, dat de 'zeer sterke politiemacht gaandeweg
kon worden verminderd. 1
aparts geworden. Wat 'Hans Henning betreft"
hij zag met-trots tegen den-hooggewassen neef op
„hem zou ik overal herkend hebben. Dat zijn de
trekken der Krocherts, hun gang en houding. Neemt
het mij niet kwalijk, lieve kinderen, maar ik ben
nu'eenmaal trotsch op-'ons oude Marksch geslacht.
Al wilde ook deze eene twijg van den ouden stam
afwijken, alles komt toch weer terecht. Ziezoo
en nu wilde ik naar mijn broer. -Ik kan hem
toch dadelijk zien?" I 1
„Jal oom, ik zal u bij vader brengen."
Hans Henning ging hem voor naar de kamer,,
waar de kist stond. De bediende verwijderde zich
op een wenk. Dan plaatste hij -zich aan het boven
einde der kist. Heinrich van Krochert ging lang
zaam naar de rechterzijde van de baar. Daar -bleef
hij staan. Met gevouwen handen zag 'hij op Jiet
(wasgele doodengezicht neer, dat hij dertig jaar-ge
leden voor het laatst gezien had. Lang stond hij zoo.
Dan schudde hij "het hoofd zuchtend alsof hij zich
deze scherpe trekken met ingezonken slapen en
spitsen kin, niet meer kon herinneren. -
.„Lolharl" zeide hij dan plotseling met'halve stem
nochtans klonk het woord ongewoon luid doorTiet
stille vertrek. Hij legde zijn bruine, vereelte hand
op de witte magere vingers van den -'doode. „Je
bent in je leven den verkeerden weg uitgegaan, mijn
jongen, maar tenslotte komen wij allen aan hetzelf
de doel. - Je kinderen zijn biet verlaten, je kunt ge
rust slapen. Ik1 zou je dat bij je-leven hebben willen
zeggen, dat hebben wij nu verspeeld. Ik dacht altijd,
dat je tot mij zoudt zijn'gekomen in je nood,'maar
daarvoor ben "je te trotsch geweest dat had ik
moeten bedenken, want je was ook een Krochert."
Zijn stem begaf hem.-Hij boog zich diep over den
doode 'en streek hem -zacht over het voorhoofd.
Toen vouwde hij'de handen en-sprak luid een „On
ze Vader". I 1
op DONDERDAG 25 MAART 1915, lea
van Notaris C. L. van den Bergk te
goedgekeurd bij Koninklijk Besluit d.d. 21 Januari
1015, No. 22),
doof de
gehouden
overstaan
Schaoea.
Als hoofdprijzen zijn gevalle® op de nummers:
11816 ©en os
5665 een schot;
240 2284 15667 een kar:
19557 16369 24571 2673 14111 17923 een vaars:
24133 een bakwagen;
17781 19284 7268 12146 1582 15111 een varken;
12632 15836 een hooihark;
2804 17341 een driewieldekar
1430 een hooiisclhudder
4543 14017 18494 12924 1'2807 een kartuic
23025 18990 16130 een heerenfiets
8984 7836 een damesfiets;
2420 een klok;
6831 een trannaaimiachinej
24984 een plantenbesproeier
10238 een pietensnijder
9603 24920 15253 7968 4650 14245 14240 14353
21977 4282 23441 3048 12747 15072 11266 20937
22333 13730 12949 9182 11378 6187 10189 11331
16617 7884 1413 8854 10833 9375 24039 11814
23510 23281 10350 1335 8500 23509 6024 10573
10317 12638 19102 12054 14019 7787 9054 11747
12899 23757 19417 11471 513 21576 17292 20372
19233 111 4344 24860 een schaap;
8710 22365 een pendule met.coupés;
23152 10735 een wasehtafel
1707 11204 4677 een naaimachine;
21266 een buffet;
4585 376 7436 162 een schoft;
2149 4013 15073 ©en waschmaclliine;
13078 15277 3528 een ledikant;
11177 790v 5290 14990 2070 13542 5385 22855
5690 een korf kippen.
De Commissie der Verloting:
P. BUIS Jz.r, Voorzitter.
A. C. ROGGEVEEN, Secretaris.
P. TRAPMAN, Penningmeester.
Offioiëele frekldngslïjstén verkrijgbaar ®a toezending
van 11 cent, bij TRAPMAN -en Co., Drukkerij, Schagen.
„Oom," zeide Hans 'Henning ernstig, „men -heeft
hier het gerucht verspreid, dat vader 'de hand aan
zichzelf zou'geslagen hebben."
„Wat? Waagt toen het dat te gelooven?" stoof
von Krochert op. Dat'moet je energiek tegengaan."
„Ja maar hoe?" 1
„Dat zal ik 'wel in orde maken."
Des avonds liet Heinrich von Krochert alle dienst
boden en bedienden in de 'groote hal van het huis
bijeenkomen. - i
„Het is mij'ter oore gekomen,begon hij met zijn
Marksche stem en-zijn scherpe oogen-zagen de voor
hem staanden zóó doordringend aan,'dat zij onwille
keurig de oogen neersloegen, „dat eenigen van jelui
gelooven, dat uw nu-overleden meester zichzelf van
het leven beroofd heeft. Wie zooiets denkt, -trede
naar voren." 1
Natuurlijk ^verroerde zich niemand.
„Dus bij- jelui is er geen," ging de oude heer
voort. „Dat'is goed. Jelui hebt je meester dagelijk9
gezien, en-'je kondet zooiets ook in het geheel niet
gelooven I Je wist, dat hij in den oorlog het ijzeren
kruis'verdiend heeft, dat hij dus een dapper soldaat
en geen lafaard geweest 'is. Laf is echter hij, die
de plaats vrijwillig verlaat, -waar God in den hemel
hem gesteld heeft."
Eenige dienstboden, het'Vrouwelijke deel tenmin
ste, snoten energiek den neus.
„Als jelui'dus in het dorp of ergensanders door
iemand dergelijke -leugens hoort vertellen, dan sla
je hem-om de ooren." J
Met deze-woorden sloot de toespraak wel wat plas
tisch, maar zij-had indruk gemaakt, zelfs een zeer
rrooten dat bemerkte Hans Henning duidelijk. En
iet deed hem goed, dat hier in huis tenminste en
in het dorp die - verdachtmaking ten einde gekomen
was. 1 l'
f Wordt vervolgd.
