Alpmtcii Niciws-
DINSDAG 6 APRIL 1915.
58ste Jaargang. No. 5568.
DE HOFDAME.
SCHAGER
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, W uüii.-dng
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor
den A DVERTRN TI EN in hef eerst uitkomend nummer geplaatst.
UitgeversTRAPMAN Co.
SCHAGEN, LAAN D 5. - Int. Teleph. No. 20.
Prijs per jaar f 3-Der post f 3.6i». Losse uumniers 5 cent
ADVBRTENT1KN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer ct
Groote lottere worden naar plaatsruimte berekend.
Binnenlandsch Nieuws.
Stichtelijk.
In zeker Geldersch stadje bestaat bij het bestuur
der Herv. Kerk de gewoonte jaarlijks in Maart de
zitplaatsen ie verhuren De opbrengst van die ver
huring echter werd telken jure beduidend minder
en bedroeg in 1914 nog slechts een tiende gedeelte
van de opbrengst een vijftiental jaren geleden een
en ander in hoofdzaak een gevolg van het feit dat
de meeste kerkgangers doodeenvoudig «»p de beste
en duurste plaatsen ging zitten, zonder ooit een
cent huur te betalen.
Het kerkbestuur begon dit te vervelen, temeer
daar de meeste van hen die gratis „zaten" heel
goed in staat waren een eigen plaats te huren
het,welk meteen eene dringend noodzakelijke
stijging van de kerkelijke .kas ten gevolge zou
hebben. Doch hoe de meuseheu uit die banken t<
weren P Ren waarschuwing door den koster hielp
wat of niet en hen er uit laten zetten durfde men
niet: ze moesten dan eens heelemaal wegblijven en
het kerkbezoek was toch al niet zoo schitterend
De kerkvoogden peinsdon, de dominee peinsde,
ouderlingen en diakenen peinsden zonder resul
taat. Tot eindelijk de koster een plan bedacht dat
bij de heeren eenparig een gunstig outhaal vond.
Het kerkbestuur had toch zeker het reiht met de
onverhuurd gebleven zitplaatsen té doen wat het
wilde: welnu dan, men moest gewoon het gaan
zitten op die plaatsen onmogelijk maken, dan zouden
de menschen er bij de aanstaande verhuring wel
toe over gaan een eigen zitplaats te huren. Hij de
koster die tevens het eerzaam beroep van win
kelier in ijzerwaren uitoefent zou er het materiaal
wel voor leveren Kn zoo kon men eeuige Zondagen
aohtereen de zittingen van een aantal banken belegd
zien met allerlei voorwerpen uit 's kosters winkel
zagen, bijlen, nijptangen, petroleumstellen, schroe
ven en moeren zij allen luisterden in bevallige
wanorde met heilige aandacht naar dom neo's
sermoen 1
In een der tanken, die zeven zitplaatsen bevat
waarvan alleen de middelste verhuurd is, kon de
huurder die van zijn plaats gebruik wilde maken,
plaats nemen tussohen een aantal rollen prikkel
draad
„Ik heh zooveel rommel aangekregen dat ik er
in mijn huis geen plaats vpur'heb, daarom heb ik
het maar hier gebracht die plaatsen zijn immers
toch onverhuurd", verklaarde de koster dengenen
die hem vroegen wat die vertoouing toch betee
kenen moest.
FEUILLETON.
12.
De indruk was in ieder opzicht aangenaam. Dik
ke Monde vlechten, glad om het hoofd gewonden,
een paar schelmsche,-blauwe oogen, een kort neusje,
een frissche, niet kleine mond met -de prachtigste
tanden. „Als zij lacht is zij om te stelende kuil
tjes in kin en wangen zijn allerliefst!" dacht Hilde.
„En die teint! Ale "lelies en rozen, --ofschoon zij hem
zeker niet ontziet."
Karola strekte nadat zij haar vader teeder be
groet had, Hilde de hand toe. „Het verheugt mij
zeer, u te leeren kennen!" zeide zij oprecht
„Domme meid, geef haar toch'een kusl" mopper
de oom Heinrich.
„Mag ik?" Karola drukte haar frissche lippen
op Hilde's gezicht. „Ik zal u nu naar uw kamer
brengen, maar veel tijd 'geef ik u niet want wij
zullen dadelijk brood eten. Ik heb kalfsgebraad,
vader, en een zelfgebakken pruimenkoek, die is
fijn uitgevallen I"
De kleine kamer, die 'Hilde moest bewonen, was
als alle overige vertrekken in Malchow -'zeer een
voudig ingericht. Eenige oude erfstukken, van over
oude tijden -afstammend, een paar kostbare kasten
en enkele andere voorwerpen, de 'overige meubel
stukken zagen er uit alsof de Malchower schrijn
werker ze voor 'de eeuwigheid, hoewel dan ook niet
zeer kunstig, in elkander gezet had.
Hilde had zich nog nauwelijke was opgeknapt,
toen Karola reeds aan 'de deur klopte. -„Kom jo
spoedig?"
Samen gingen zij nu heen. Op den deel, die de
kamer van oom van 'de overige woonruimtten
scheidde, stond de 'disch reeds gedekt. De oude
bediende in een zeer bescheiden grijs huispak ge
kleed hij moest ook dikwijls -in den tuin mee
werken bediende. Hilde vergeleek onwillekeu
rig het souper in Roode bosch met deze Avond
maaltijd. Een breede, ronde tafel, belegd met een
verblindend wit maar kostbaar kleed, een reusach
tig groote kan in het midden, een groot brood op
'n plat bord, terwijl oom-Heinrich zelf flinke stuk
ken van 't kalfsgebraad afsneed. Het eten smaakte
echter uitmuntend. Hilde verwonderde er zich over,
hoe handig Karola oom bediende, een groot servet
onder de rozige kin gestoken. De oude zag haar, bij
alles wat zij deed, met van geluk stralende oogen
aan. Over de gansche verschijning van het jonge
meisje-lag zulk een waas van jeugd, gezondheid en
oorspronkelijke reinheid, 'dat het werkelijk ver
kwikkend werkte. Zij babbelde over alles, wat 'ge
durende de afwezigheid van den heer Mes huizes
was voorgevallen: -een kalf werd geboren, een veu
len had den poot bezeerd maar werd weer boter,
Manne, de bond, wende er aan, om rond te boeme
len, haar wasch was prachtig gebleekt en bij het
mooie weer was ook het laatste hooi droog binnen
gekomen.
Het duurde zoo eenige weken tot bij de dezer
dagen gehouden tplnuts» n-verloting eer. vrij groot
aantal nieuwe zitplaatsen werden gehuur l. T-»eu was
er opeens in 's kosters winkel weer voldoende
plaatsruimte en verdwenen de zagen n bijlen,
ïnitsraders de rollen prikkeldraad die nu nier
langer vroom meer waren
Il 't middel had dus probaat gewerkt, ma>r... nu
niet bepaald erg sti htelijkü (.Volk".)
Hoe men paarden smokkelt.
Men schrijft aan het llsbld.
De smokkelhandel, met name die iu puurden,
heeft in den laatsten tijd bedenkelijke afmetingen
auntenonipn langs bepaalde deelen der Twentsch
gemeenten I 'e p'arden w-u-den u-fuurlijk aaugu-
voerd uit de niet in staat van beleg verkeerendo
plaatsen zoo moeten h.v. tal van paarden uit of
via Almelo hun weg gevonden hebbeu over de
grenzen. De leek vraagt zich uiet veibazing af.
hoe het mogelnk is, dat de smokkelaars onbemerkt
door de in staat van beleg verkeerende grens
gemeenten weten te komen, ondanks de scherpe
controle van sterke detacheineuten landweer,
kommiezen en marechaussee. Lij nader inzien blijkt
het karweitje echter niet zoo zwaar
Een der vele trucs is de volgendeGesteld X.
te Almelo wil een paar paarden smokkelen. Hy
vraagt aan het bureau van een der grensgemeenten
een geleibiljet voor twee paarden en een wagen
om hout, stroo, hooi of wat dan ook te halen uit
een grepsbuurtschap in die gemeente. Dit woidi
gegeven De man gaat op weg Patrouilles houden
hem aan, vinden het geleibiljet in orde hu niemaud
krijgt argwaan. Als X. de kans schoou ziet, laat hij
den wagen ergens slingeren en liij of zijn hand
langer brengt de paarden over de grens. Langs
een anderen weg- keert hij naar Almelo terug. De
wagen komt allicht weer terecht en -oo n et, wat
maakt dit op een winst van zooveel honderd gulden
op de beide paarden gemaakt, uit
Men hoeft in den laatsten tijd van die onbeheerde
wagens gevonden en is er zoo uohter gekomen, op
welke wijze men kan smokkelen met behulp van...
geleibiljetten.
Een andere, even eenvoudige als sluwe truc is
de volgende. Grensbewoner Y. koopt op de markt
een paard, laat het héél eerlijk boeken op
het bureau van het militair commando, waaronder
hij ressorteert, en zet het bij zich óp stal. Na
eenigeu tijd komt hij op hetzelfde bureau een ge
leibiljet vragen, om met het paard naar de markt
te Goor of elders te mogen gaan. 't Wordt ver
strekt. In plaats van naar bedoelde markt te gaan,
Heinrich von -Krochert knikte tevreden. „Ja, op
jou en den Inspecteur Melms kan -'men zich verla
ten, dat weet ik. Zie 'dat meisje eens aan, Hilde.
Ziet zij er niet uit als het leven zelf?-En hoe kwam
zij twaalf jaar geleden hierl Geen lood vleesch aan
het lichaam, het gezichtje bleek en geel. Toen zeide
ik tot mijn vrouw: dat-kind zal ik nu eens kuree-
ren niets meer van 'medicijnen en suikergoedI
Melk, zwart brood, ham, en iederen dag, of het re
gent of de wind blaast, met mij mee het veld inl
Weet je het nog, Muis? Het duurde geen half
jaar of zij had roode wangen en heldere oogen.
Dat doet de lucht. Zulke lucht als hier vindt men
nergens op de wereld. In de dennen- en pijnboom-
bosschen kookt de zon gezondheid. Gaan Jwij
morgen vroeg rijden, kind?"
„Dat spreekt vanzelf. Rijdt je ook, Hilde?"
„Neen, jammer genoeg niet. Jïlse rijdt echter heel
graag en Hans Henning is er een hartstochtelijk
liefhebber van."
„Ach, wat ben ik blij over de komst van 'Hans
Henning!" zeide Karola. „Wij zullen samen rijden
in den herfst -'over de stoppelvelden achter de
hazen aan. Dat is te mooi! 'Morgenmiddag gaan wij
naar Hinrichshagen, het huis is schoongemaakt, alle
vensters zijn afgeboend. Ik zal u helpen bij het in
orde brengen. Wij zullen het heel lief maken. Op
Zondag komen jelui hier •'altijd eten, en eenmaal
in de week komen wij bij jelui. Het wordt te mooi!"
Hilde dwong zich een glimlachje af. Karola's vreug
de deed haar goed. Onwillekeurig kwam de gedach
te bij haar op:-als het hart van Hans Henning vrij
geweest was, hoe gemakkelijk kwam dan alles in
orde! Karola was door haar overleden moeder wel
gesteld, en de oom deed voor zijn lieveling ook alles
wat in zijn macht was. Maar Hans Henning had
Sitta lief, de schoone, teedere, verwende Sittal'Hem
zou Karola's friscbheid 'lomp, haar lustig gebabbel
onbeduidend toeschijnen, als hij haar met-de gelief
de vergeleek.
Zij reden zeer spoedig naar Hinrichshagen. Hil
de moest haar verwachtingen, 'die nooit zeer grool
geweest waren, nog aanmerkelijk verminderen.
De woning zag er zoo bescheiden uit als een pacht-
huis, de tuin met eenige vruchtboomen en bloem
bedden, zeer armoedig. 'De toestand van Hinrichs
hagen kon alleen een fanatiek op "zijn geboorteland
verliefde Marker mooi vinden. Er wilde een snik in
Hilde's keel opstijgen, toen zij deze lage kamers,,
de geschuurde deel, de kleine ramen, van waaruit
menin den landelijken, -zonnigen tuin zag, met Roo
de bosch vergeleek. Maar zij bedwong zich, om Ka
rola niet te krenken, die haar zoo trouwhartig bij
stond.
De van Roode bosch meegebrachte meubelen, de
schilderijen en tapijten maakten het-ook weldra be-
hagelijker. De gordijnen waren 'veel te lang, een
tapijt kon gomakkelijk twee kamers bedekken, maar
tenslotte gclukto het toch, -wat orde te maken.
Hans Henning's kamer werd door Hilde met lief
devolle zorg in orde gebracht. Al zijn platen, schil
derijen en reisherinneringen gaf zij een plaatsje. De
groote photografieën van het erfprinselijk paar, ver-
brsngt Y het paard 's nachts over de grens. Den
volgenden dag zendt hij het biljet terug met het
compliment d it het paard aan „die en die" ver
kocht is Informeeren bij „die en die" zou niet
buten, want natuurlijk heeft Y. daarop gerekend
en heeft d" pseudo-kooper zijn antwoord klaar
't Spreekt vanzelf, dat sinds de autoriteiten het
Instaan van deze en nog andere praktijken ont
dekte», afdoende maatregelen genomen zijn. Maar
en mensch toont zich dan op z'n slimst, wanneer
er kolossale winsten te verdienen zijn, en zoo kan
men erop aan, dat 't smokkelaarsbrein weer andere
listen zal verzinnen en nieuwe verrassingen zal
bereiden aan de controleerende ambtenaren.
De Rofterdamsche haven.
Duikhootenoorlog, mijnengevaar en represaille
maatregelen ten spijt, schijnt er eenige verleven
diging merkbaar in de scheepvaartbeweging te
Kotterd mi. welke in de afgeb'open week een cijfer
hereikte als in deze oorlogsmaanden nog niet t*-
constatoeren is geweest. Tot Zaterdagmorgen waren
reeds 91 scln-pen binnengekomen, zoodat er kans
bestaat dat voor het eerst sedert langen tijd weer
eens de 100 wordt gehaald, hetgeen tot ingeno
menheid kan stemmen, al is dit ctfer dan ook nog
maar de kleinste hellt van dat hetwelk in gunstige
omstandigheden voor Rotterdam als normaal kan
Onder de genoemde 91 schepen is een zeilschip,
een Noorsche 4-master, met graan. De aangeko
men schepen bentouden uit 27 Nederhinduche, 83
Lngelsche, 2 Belgen, I Deen, 19 Noren, 4 Zweed
sche, 4 Amerikaansche en 1 Grmksch Van deze
schepen brachten aan 13 graan. 45 stukgoederen,
4 katoen, 10 steenkolen, I steenen, 3 ijzererts, 3
levensmiddelen, 1 haring, 1 hout, 1 meel 1 grond-
noten, 1 salpeter, 1 aardappelen, terwijl 6 iu bal
last waren.
In dezelfde periode zijn 79 schepen uit de haven
van Rotterdam vertrokken, en wel 31 Nederland
.sche, 27 Engelsch»!, 4 Zweedsche, 2 Amerikaansche,
13 Noorsche, 1 Spaansch en 1 Deensch.
Waaraan een adjuncl-commies Ier Secretarie te
Yeenendaal moet voldben.
Een sollicitant naar bovenstaande betrekking
vermeldt in een ingezonden stuk in het „Weekblad
voor den Nederlandsclien Bond van Gemeente-
Ambtenaren", dat hem door B en W. te Veenendaal
de volgende vragen werden geste'd
lo. Tot welk kerkgenootschap behoort UP
2o. Hebt u hw-q belijdenis al gedaan P
3o. Gaat u naar de kerk P
4o. Gaat u naar de catechisatie P
scheidene afbeeldingen van Sitta namen een kleine
hoektafel geheel in beslag.
Karola bezag de portretten met groote belangstel
ling. „Hoe wondermooi moet de erf prinses zijn!" Zij
hield Sitta's fotografie dn Me hoogte.'
„Dat is de erfprinses niett dat is haar hof
dame," antwoordde Hilde.
„Zoo. Hans Henning* heeft verscheidene afbeeldin
gen van haar."
„Aan Tiet hof is het -zeker mode, dat men elkan
der dikwijls fotografieën schenkt."
Karola - erwonderde zich. Minstens zes verschillen
de-opnamen der schoone hofdame waren er te be
wonderen. Sitta in bal-, wandel- en rijcostuum. Sitta
met en zonder hoed, als rokoko-herderin en -Ttali-
aansch boerenmeisje. Maar wanneer het hofgewoon-
te was, elkander wederkeerig zoo Tijk met portret
ten te bedenken, dan was Maar natuurlijk niets te
gen te zeggen!
Nog veel meer belangstelling dan deze portretten
wekte Hans Henning's Totografie, die Karola op
Hilde's schrijftafel zag. Vooral een opname te paard
in uniform bracht haar in verrukking. „Hij moet
beeldschoon zijnl" meende zij in naieve bewonde
ring. „Zoo -ongeveer heeft vader er zeker ook als
luitenant uitgezien."
„Waarschijnlijk. Hans Henning lijkt op onzen over
leden vader. Bij alle drie vindt men hetzelfde'Kro-
chertsche familiegezicht."
Zij hadden zich voor het opstellen-meer tijd kun
nen gunnen. Hans Henning kwam later dan 'Hilde
verwacht had. Een brief van hem ^bracht het ver
rassende bericht, dat Hilmar en Ilse te'Berlijn zou
den trouwen -en van daaruit onmiddellijk hun reis
naar Zwitserland wilden beginnen. Hij bleef als hu-
welijksgetuige. Indien Hilde wilde komen, moest 'zij
zich naar Berlijn begeven.
Hij hekelde het besluit van het jonge paar niet.
De brief vermeldde slechts kort en koel dit voor
nemen, waar Hilde zich echter zoo bitter gekrenkt
door gevoelde, dat zij besloot, niet voor de bruiloft
naar Berlijn te gaan.
Als Ilse zich zoo volkomen van -hen losmaakte,
dan moest men juist wachten tot zij eens naar haar
broer en zuster verlangde. 1
Zelfs een zeer vriendelijke brief van het eerste
reisstation van het jonge paar afgezonden, bracht
haar niet tot andere gedachten. Maar hoe dieper
zij zich door haar zuster gekwetst gevoelde, des te
liefdevoller sloeg haar hart voor den broeder, op
wien nu alleen de gansche liefde van haar rijke hart
moestt uitstroomen.
Zij vond dat hij mager-geworden was, en er afge
mat uitzag, met diepe schaduwen onder de oogen
en een diepen rimpel over het voorhoofd. Geen won
der hij had ook haast te veel moeten doorma
ken in den laatsten-tijd 1
Ietwat angstig vragend zag zij in zijn gezicht, als
hij na zijn aankomst met haar door de kamers
ging. „Ik heb het zoo goed gemaakt als ik kon, Hans
Henning!" verontschuldigde zij zich.
„Het is zoo ook-alles zeer geod!" antwoordde bij
onverschillig. Hij scheen het niet -te bemerken met
5o. Welke kerk, vrijzinnige, orthodoxe of gere
formeerde P
6o. Welke politiek houdt u er op naP
7o. Bent u vrijzinnige beginselen toegedaan P
8o. Iloe vindt u de vrijzinnige leerP
9o. Kent u den dominee uit vorige standplaats?
lOo. Hoe kent u hein zoo P
1 lo. Welk beroep oefent uw vader uit P
12o Wat voor beginselen hebben uwe ouders
en familieleden P
Hy voegt hier nog bij dat in verband met
vraag 9 en 10 informaties zonden worden inge
wonnen bij den predikant van zijn vorige stand
plaats of hij de kerk en de catechisatie bij hem
bezoekt, en vraagt dan „zijn deze vragen in hot
belang van de gemeenteadministratie gesteld en
houden zij verband met de eventueel aan de be
trekking verbonden werkzaamheden P"
WIERINGEN.
Voor rekening van 78 leden onzer onderaf dee
ling der V.P.N. werden jl. Vrijdag op de Arnster-
damschc eierenveiling geveild 10116 kipeieren, welks
prij/en zeer goed waren-en varieerden van f i.30tot
en met f 6 per 100 stuks. Aan schoon geld zullende
leden voor de 'eieren per kilo ontvangen f 0.74. Per
stuk berekend is dat voor eieren van 15 in een kilo
4.93 cent, 16 in een kilo 4.62 cent, 17 in een kilo
4.35 cent, 18 in een kilo-"4.11 cent en van 19 in een
kilo 3.90 cent. Gemiddeld schoon per 100 stuks
f 4.35.
Handel vlug met hooge prijzen en veel vraag.
De leden worden er vooral op gewezen, om de eie
ren zindelijk af te leveren.
HV RIJNKARSPEL.
Zondagmiddag lsten-Paaschdag geraakte het vier
jarig zoontje van den bakker Bakker te Tuitjehorn
ongemerkt te water. Bewusteloos opgehaald, werd
per fiets de hulp van Dr. Groenhart ingeroepen, die
zich per auto naar de plaats des onheils spoedde;
Zijn hulp kwam echter te laat: de kleine was reeds
overleden. I 1
EEN SCHANDAALTJE.
Een groep journalisten, vertegenwoordiger» van
bladen in de landen der geallieerden, heeft het
noodig gevonden Donderdagavond een soort relletje
op touw to zetten tegen Men tijdelijken diplomatie-
ken vertegenwoordiger van Duitschland, den heer
Von Kühlmann, toen deze in een der hotels te 's-Gra
venhage zat te dineeren. Do directie van het hotel,
die dat op haar terrein niet 'wilde dulden, maakte
er 'een einde aan, door den heeren te verzoeken
heen te gaan.
Inderdaad, ook op dit terrein hebben wij rechtop
eerbiediging van onze onzijdigheid. Als eigen betame-
Ujksgevoel dat aan wie hier gnsttvrijheid geniet niet
duidelijk maakt, dan moet het den zondaars maar
flink duidelijk worden gemaakt. N. Ct.
ANTI-HOLLAND SCHE STEMMING.
Men meldt van de Geldersche grens aan de N.
Courant:
In Sommige-Duitsche kringen toont men zich ver
ontwaardigd 'over het uitvoerverbod van aardappe-
hoeveel moeite en arbeid deze kleine leelijke -ka
mers hèwoonbaar gemaakt waren geworden.
„Hans Henning, wordt Roode bosch erg veran
derd door die fabriek?" vroeg zij stokkend.d
Hij knikte. „Ja volkomen 'veranderd. De fa
brieksgebouwen bouwen zij tot dicht bij vaders graf.
De boomen in het park ^zijn alle geveld, ook in
huis wordt alles omgekeerd, zij nemen-er muren uit
och, laten wij daar niet verder -over praten."
Hij ging een paar maal snel door de. kamer.
„Ik had alles reeds aan de heeren overgegeven,
Hilde," begon hij na een poosje weer, „Roode bosch
behoort ons niet meer. Toen ben ik nog eenmaal te
ruggekeerd naar boven, naar mijn oude kamer.
Zij was ledig, kale muren, alleen het klimop hing
met lange ranken naar binnen. Ik 'heb op de -oude
vensterbank gelegen en gehuild als een -vrouw.
Ziezoo, nu is hett er uit maar je behoeft het
aan niemand te verttellen."
Hilde droogde de oogen. „En hoe zal je het hier
uithouden. Hans Henning? 'Je bent zoo'n ander le
ven gewend."
„Goed zeer goed!" antwoordde hij ernstig.'„Ik
zal werken, den ganschen dag zoo zwaar werken,
dat ik '8 nachts 'slapen kan meer -wil ik niet.
Voorloopig zijn wij nog van de genade van oom
Heinrich ahfankelijk. Maar,.Hilde, dat'zal niet lang
duren-verlaat je daarop."
„Ik zal ook mijn deel bijdragen, Hans Henning."
„Dat weet ik. Morgen vroeg om vijf uur begint
het."
Hij stond voor de tafel, waarop zooveel portret
ten uit Glücksttadt stonden. Hij zag er lang op neer.
„Wij zullen die liever wegbergen," zeide bij dan
ernstig. „Die 'passen niet meer in mijn leven."
„Zult'ge dat kunnen? Ik bedoel, ze ook uit de her
innering verbannen?"
Hij kromp ineen. „Wij'zullen het beproeven."
Dan borg hij Sitta's portretten weg. Hilde zag,
dat zijn beefde.'
HOOFDSTUK 7.
Het blinkende ijzer der ploegschaar sneed diepe
voren in de weeke, bruine akker. De spreeuwen ver
zamelden zich reeds. Als een snel drijvende wolk
teekenden zich de zwarte vogels aan den staalhlau-
wen herfsthemel af.
De knechts klapten met-lange zweepen achter de
langzaam den ploeg voorwaarts trekkende paarden.
Hans Henning stond met bemodderde hooge laar
zen op den akker. Hij zag opmerkzaam naar de ploe
gende knechts. Menigmaal greep hij 'zelf de teugels
van een bespanning. De knecht grinnikte, als zich
de slanke gestalte van den meester ver terugboog,
om het evenwicht te herstellen of te remmen, als
de paarden te sterk aantrokken.
Hans Henning wilde van den staljongen af dienen
en wist, dat men van toezien alleen niet leert. Iedere
ook de minste werkzaamheden maakte hij daarom
zelf mee door.
Wordt 'vervolgd.
