AUtitti Niem-
ZATERDAG 24 APRIL 1915.
58ste J aar gang. No. 5579.
UitgeversTRAPMAN Co.
TE LAAT.
SCHAGER
CODRAHT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor
den ADVERTENTIES in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
SCHAGEN, LAAN D 5. - Int. Teleph. No. 20.
Prijs per jaar f 3.Per post f 3.60. Losse nummers 5 cent
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 5 ct
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Hendrik Thorsell'was een vlugge, levendige jongen
en, wat ook niet van onbelang is in de wereld,hij
zag er aardig uit bovendien. Ofschoon -hij de zoon
was van een eenvoudig borstelmakersbaasje, zat hij
op school naast een kleinen jonker, den zoon van
een baron, en omdat hij zoo vlug was, mocht hij,
zonder er voor te betalen, op de dansles -komen van
juffrouw Isabella Jönsson. Hij nam zelfs aan drie
Ganscursussen deel, in het eerst omdat er te weinig
jongens ywaren, maar later als een reclame, als
een toonbeeld en een voorbeeld voor de deftige kin
deren.
Hij leerde goed, en als hij aan het'eind van een
semester zijne prijzen in ontvangst nam, of wan
neer hij op een bal van dë dansles in de zaal van
het raadhuis, met'allerlei lieve, in het wit geklee-
de meisjes uit den deftigen stand rondhuppelde, dan
vergat hij dat hij niét ook een rijkelui's jongetje
was, en zag hij de toekomst enkel in zonneschijn
en vroolijkheid. Muziek was zijne grootste vreug
de: hij kreeg zangles 'op school, en «de onderwijzer
gaf hem voor eigen genoegen les -op de viool; en,
op de schoolwandelingen, 's zomers door veld -en
woud, marcheerde Hendrik Tborsell 'mee aan de
spits en blies de es-kornet. Zijn liefste vriendin
netje was Clara Wifholm, het dochtertje van den
burgemeester, met wie hij altijd zoo graag de pol
ka danste en die hij na den Dalkarlsdans, zooals dat
cr bij behoort, op zijne kleine stevige armen de
zaal ui (droeg. 1
Maar vader Thorsell'kwam te sterven, het huishoi
den werd opgebroken, er was geen -geld voor het
dagelijkscho brood, veel minder nog voor -school
boeken en nette kleeren om naar dansles en bal te
gaan.'Vóór Hendrik-schier tot bezinning was geko
men, zat hij in hemdsmouwen en met. vuile han
den in een zadelmakerswerkplaats en -liep met ge'
repareerd voetbankjes en zadelriemen in de 6tad
rond, zonder recht te "weten of hij het zou wagen
zijne voormalige kameraden te groeten.
Het school ging uit wandelen en andere lippen
bliezen de es-kornet, en Hendrik keek1 zijn vroegere
vrindjes zon lang na uit het venster van-de werk
plaats, dat de meesterknecht met een riem naar
hem sloeg en riep: „Wil je wel eens aan je werk
gaan, lummel I" 11
En juffrouw IsabeÜla Jönsonn gaf 'n bal -en Clara
Wifholm trippelde in hare'rose jurk, met hare allei
liefste asschepoesterschoentjes de stoep 'van het
raadhuis op. Maar den zadelimakersleerüng, die
het trottoir stond te kijken, scheen zij niet meer
te kennen.
Toen schreide hij 's nachts -zulke heete 'tranen,
dat het pik op zijne zwarte vingers smolt, en in den
loop van den dag wist hij een uurtje-te ontsnappen
uit zijnen winkel en ging op de 'trap zittenluiste-
ren, waar 'hij de dames van de eerste verdieping
kon hooren pianospelen,'en. floot of neuriede zacht
jes na wat hij hoorde, maar schreide daarbij -nog
meer. 1 1
Doch op zekeren dag nam -hij een kloek besluit.
Hij wiesch zoo goed het gaan wilde zich het pik
van handen en gezicht en stapte naar den muziek
directeur, om dien te vragen of hij hem niet wilde
opnemen in het koninklijke regimentsmuziekkorp.s,
„Wie ben je?" vroeg de directeur.
Hij vertelde 'dat hij du zadelmakersleerling was
maar vroeger op school 'was geweest 'en bij het
schoolmuziekkorps de es-kornet had 'geblazen. De
directeur, die wel wist hoeveel tijd en moeite 'zijn
vriend, de muziekmeester, aan het schoolonderwijs
besteedde, en hoe erbarmelijk-de scholieren zongeD
opende met een spotachtigen ;glimlach eene'kast en
haalde er een oud, opgelapt, gebult instrument uit,
en het Hendrik overreikend, 'zeide hij: „Blaas mij
dan maar eens iets voor."'
Opgetogen bracht de jongen 'het instniment -aan
den mond en blies het eerste liet beste 'dat hem in
de gedachten kwam. Acht dagen later was hij aan
genomen. 1 1
Nu braken er goede 'jaren voor Hendrik aan, ja
ren, waarin nochtans niet alles onverdeelde1 vreugde
was. Welk eene voldoening voor hem, >van liever
lede de moeilijkheden van zijn instrument te lee-
ren overwinnen; hoe heerlijk, wanneer de directeur
hem prees om 'zijne flinke techniek, zoowel als
om zijne goede voordracht. 'Maar bleef bij dat alles
de weg tot verdere bekwaming niet -"voor hem'af
gesloten? Ach, nooit toch zou hij iets -anders kun
nen worden dan een der muzikanten van het ko
ninklijke regiment. i
Zijne voormalige'school- en dansleskameraden be
gonnen ook op te-groeien. Als Hendrik zich inden
schouwburg, waar hij in het 'orkest speelde, 'om-
koerde, zag hij hen met vroolijke gezichten, fijn
gekleed in stalles 'en parket zitten. Toen het mu
ziekkorps in den herfst een concert gegeven had,
was Clara Wifholm, omfladderd door studenten, daar
voor de eerste maal in eene lange japon versche
nen, en toen hij voor den zesden keer meetrok in
het kamp, ontmoette hij daar zijnen voormaligen
buurman op school, den jonker, thans tweede-luite
nant.
Er was bal in het raadhuis, en Hendrik Thorsell
zat inet de andere muzikanten op het balorkest en
speelde meeslecpende dansen, terwijl beneden hém dé
paren zich cfp dé maat bewogen. Clara WifhoLm,
mooier dan ooit, ging van den eenen arm iax den
anderen en praatte en lachte vroolijk; en lelkens, wan
neer zij ';n de pauze door haren cavalier ouder het
lr.» lork ei c door naar het buffet geleid werd. leunde
Hendrik ver over de balustrade om haar gestalte met
naijverige, weemoedig verlangende oogen na Ie staren.
Én als hij voor zoover dat bij1 dansmuziek moge
lijk was iets van wal er in hem omging uitdrukte
La zijn spel, gebeurde het wei eens dat van de oudere
heeren. die geen deel namen aan den daïis, de een
of andere zeido: „Niet kwaad die muziek! De kornet
is waarlijk uitstekend."
Soms kwamen er van zijne vroegere kameraden te
gast aan de officierstafel in het kamp. Dan werd er
gesrherst, gelachen en geklonken, en builen voor de
sloep stond het muziekkorps en droeg op zijne wijze
tot do algemeene vroolijkheid bij. Op zulke xlijden
voelde Hendrik Thorsell zich ongelukkig; hij kon maar
niet loeren zich in zijne positie te schikken en het
verlangen de scheidsmuren omver te werpen "en den
kring, waarin hij niet thuis behoorde binnen tp drin
gen vervulde hem 'dan voortdurend.
Nooit nain hij deel aan de genoegens en uitspan
ningen, die zich voor hem voordeden. Hij leefde in
Spartaanschen èenvoud, waarom bij door zijne ka
meraden voor gierig en trotsch werd uitgemaakt. Als
hij vrij was van den dienst, speelde hij overal, waai
men zijn instrument maar noodig had; en ai wai
hij verdiende legde hij over.
En op zekeren dag iii het voorjaar, toen hel muziek
korps naar het kamp "zou gaan, vernamen de kame
raden tot hunme verbazing dat Hendrik Thorsell 'zijn
ontslag had aangevraagd, teneinde naar Stockholm le
gaan om het conservatorium te bezoeken.
Hij ging, en toen hij na verloop van eenige jaren
terugkwam, was hij geslotener en eenzelviger dan ooit;
maar hij bracht het beste getuigschrift mede, dat een
muziekdirecteur in de laatste acht jaren verworven had.
Als muziekvaanjonker trad hij weder in dienst bij he:
regiment.
Bij enkele van de vrienden zijner jeugd seheen het
geheugen te ontwaken, want het gebeurde n,u wet een>
dat na een feest aan de officierstafel de een of ander
den vaandeljonker op den schouder klopte met de woor
den: „Wel Thorsell, je schijnt mij niet meer te ken
nen
Ook Clara Wifholm bezocht het kamp, als verloofde
van den kwartiermeester. -Men dronk op hare gezond
heid, er werd gejubeld en geklonken en het muziek
korps speelde fanfares.
Tien jaar later werd Hendrik Thorsell tot muziek
directeur van het regiment benoemd, waardoor hij den
rang verkreeg van officier der laagste klasse. Aarzelend
nam hij plaats aan de officierstafel, geheel onderaan,
tusschen jonge snuiters van tweede-luitenants, hij, de
forsche, grijzende man, wiens naam als kunstenaar
overal met eere genoemd werd in de wereld.
Men heette hem welkom, men dronk op zijne gezond
heid, waarna het muziekkorps mei een fanfare inviel.
Zoo zat hij dau mede aan iu den kring, waarin hij reeds
voer jaren zoozeer verlangd had opgenomen le worden.
Maar heden voelde hij er zich niet op zïja gemak, en
het eten wou hem niet recht smaken. Eerst later, toen
hij buiten den dirigeerstok zwaaide, toen hij een andei
zijn instrument zag blazen, toen vier en dertig paar
oogen als het ware aan zijne hand hingen en vier en
dertig muzikanten zijnen wenk volgden, kwam er wel
een gevoel van trots in. hem op, maar het was niet
overweldigend, en het was ook weer snel vervlogen.
De bevordering was te laat gekomen.
En de tijd ging voorbij. AI vaker en met stijgende
achting werd zijn naam in de wereld genoemd. De orde
Litteris et Artibus viel hem ten deel.
Op een Sint Jansfeest kwam de vrouw van den regi
mentskwartiermeester naar hem toe, zeggende dat zij
zich meende te herinneren dat mijnheer de directeur en
zij nog oude kennissen wanen uit de kindsheid. Zij had
zijne laatste compositie doorgespeeld, die zij wel heel
mooi maar schrikkelijk moeielijk vond.
Praktische moeders zeiden hem beleefdheden, de jonge
meisjes vonden hem interessant, en de niet meer jonge
dochters van den overste wierpen smachtende blikken
naar hem, die roerloos tegen den. muur leunde.
Daar klonk de inleiding tot den dans.
„Wil u mij de eer aandoen, mijnheer de directeur?
Het zou de eerste maal niet wezen dat wij samen
dansten", zeide zij die hij voor jaren bij den Dalkarls
dans als zijne lieve, kleine Dalkulla op zijne armen
de zaal uitdroeg.
De directeur zag ontsteld op. Bliksemsnel voer hem de
herinnering door het brein van de kleine fee in het
bonte Dalkulla-kostuum, aan de jonge, schoone bal-
koningin met de bloeiende wangen en de schitterende
oogen, aan zijn langdurig smachten in de onderge
schikte betrekking en aan zijnen onderdrukten hoog
moed en zijne afgunst. Thans was hij gevierd, thans
was hij hier een der eersten. Zijne oogen schitterden
en hij deed eene schrede voorwaarts; toen echter boog
hij het hoofd en antwoordde zacht:
„U is wel vriendelijk, lieve mevrouw! Aardig dat
u zich mijner nog herinnert; maar waarlijk, de tijd
van dansen is voorbij voor mij..."
In den aanvang was het voor de officieren wat moei
lijk geweest, te vergeten dat de directeur vroeger maar
een gewoon lid van hel muziekkorps was geweest. Na
dat echter luitenant Andersson uit Varberg, luitenant
Pettersson uit Stockholm en kapitein Jonsson uit Medevi
verzekerd hadden dat de naam Hendrik Thorsell overal
buitenaf een uitstekenden klank had, kwamen zij er
van liever Lede toe, op echt ka meraads chappelijken voet
met hem te verkeeren.
Op zekeren dag las Hendrik Thorsell de doodstijding
in de courant van mevrouw Clara Barnkrans, geboren
Wifholm. Langen tijd bleef hij met het lioofa in de
hand gesteund zitten, en toen hij opstond waren zijne
oogen vol tranen. Hij' zette zich aan zijn klavier en
componeerde een afscheidsgroet aan de kleine vriendin
zijner jeugd. Deze compositie werd niet in de kerk,
bij de begrafenis gespeeld; daartoe zou ze ook volstrekt
niet geschikt geweest zijn; want zij was geen ireur-
marsch, maar slechts een aangrijpend weemoedig Liedje,
dat „Mijne Dalkulla" heette. In duizende exemplaren
werd het gedrukt en verkocht, en aan duizenden oogen
ontlokte het tranen.
Het werd zelfs op het koninklijk conservatorium' ge
speeld, en de hofkapelmeester in Sigmaringen, bewerkte
het en droeg het op aan de tante van den regeerenden
vorst. En toen eene jonge dame het in de zaal van
het kurhuis van Lysekil voordroeg, zei de in dat seizoen
den toon aangevende vrouw van den consul, dat de
componist stellig eene schitterende toekomst tegemoet
ging. Waarop de vrouw van den majoor, die uithoofde
van neuralgie en gewrichtspijnen in Lysekil de baden
gebruikte, met veel zaakkennis en overtuiging 2eide
„Een schitterende toekomst zou hij misschien gehad
kunnen hebben, mijne lieve; maar nu is het daarvoor
te laat."
Binnenlandsch Nieuws.
ANNA PAULOWNA.
Ter Secretarie der gemeente Anna Paulowna zijn
inlichtingen te bekomen omtrent een gevonden mes.
VRIJZ. DEM. BO\D.
In 1914 steeg het aantal afdeelingen 'van den
Vrijz. Dem. Bond van 65 tot 68 en het aantal leden
van 5188 tot 5487. Het aantal leden van rhet Neder-
landsch 'Werklieden Verbond bedroeg einde Novem
ber 1914 ongeveer 1600, 'het aantal afdeelingen 27.
DE VAART OP ENGELAND.
Uit Rotterdam wordt'gemeld: r
Werd gisteren nog maar 'alleen gedacht 'aan een
tijdelijke staking van de vaart op 'Londen, blijkbaar
gaat de'maatregel van de Engel sche regeering, waar
van de oorsprong 'noga in het'duister ligt, veel ver-
dor. Althans er is sinds'gisteren geen'enkele beurt-
boot uit Engeland bier aangekomen 'en de aange
kondigde afvaarten van hier naar verschillende En-
gelsche havens, als Leith, Huil, Grimsby enz., rijn
ingetrokken. Wermoedelijk houdt echter dit laat
ste verband met het niet afkomen der schepen uit
Engeland.
KNKHUIZEN.
In de Donderdag gehouden Gemeenteraadszitting
werd besloten dit jaar geen kermis te houden.
Besloten werd 'een leening aan te gaan, gróót
f 23.000 tegen hoogstens 5%% wegens buitengewo
ne uitgaven. Hierin is begrepen f 2000 tot verdere
restauratie van den Drmomedaris, daar de hiervoor
toegestane gelden ad f 18.000 nagenoeg verbruikt
zijn en'men het werk gaarne voltooien wil.
DIE BEZITTEN EEN AARDIG DUITJE.
Naar de „Java-Bode" verneemt, hebben o.m. de
volgende inschrijvingen plaats gehad op de Indische
geldleening: Kian Gwan f 1.000.000, Tan Siong-Pek
f 500.000, Ko Po Tjoan f 1.000.000.
DE KATWIJK.
Naar aanleiding van aan het departement van bui-
tenlandsche zaken verkregen inlichtingen, kan de
N. R. Ct. mededeelen dat tusschen 'Nederland en
Duitschland-"neoh schriftelijk, noch mondeling van
gedachten was gewisseld, dat onzerzijds bij- de on
bekendheid der nationaliteit van de duikboot 'zelsf
nog geen enkele stap was gedaan, toen de Duitsche
verklaring in zake de „Katwijk" inkwam.
DAT WAS HEM TEGEN GEVALLEN.
Zooals onze lezers 'weten, moeten de onder de
wapenen zijnde militairen in de tegenwoordige om
standigheden, tijdelijk hunkiesrecht derven. Een
op die wijze van hun kiesrecht verstokene, die-hier
van per aangeteekend schrijven in kennis was ge
steld, schreef naar 'aanleiding daarvan aan het ge
meentebestuur eener kleine gemeente -onder den
rook van Amsterdam het volgende:
„Waarde gemeentebestuur, 'door deze laat ik u
weten dat ik het papiertje ontvangen heb en u wordt
bedankt voor loopen dat mijn vrouw gedaan "heb is
Let niet schandalig om een uur te loopen 'om dat
papiertje maar afijn u wordt bedankt voor een an
dere keer. als er weer zoo iets is, dan schrijf u
maar naar hem toe in dienst want 't is de stuipen
op u lijf te krijgen meene wij ook nog wel geld.
te halen, krijg gen wij een'gesloten brief van kies
recht 't is om uit 'te lachen de 'mijnheer sprak er
schande van om mij zoo te loopen -laten om ''dat
dling."
DE VOLKSBANK.
De Officier van Justitie te Haarlem heeft dd. 22
April namens Z. Exc. 'den Minister 'van Justitie, In
verband met door hen "tot den Minister gericht adres
inzake contra de commissarissen'van de'gefailleerde
coöperatieve -vereeniging De Volksbank te Alkmaar,
ter kennis'van de heeren'J. H. Elfring c.s. gebracht,
dat het door hen gedaan verzoek, dat de bedoelde
strafzaak opnieuw op last van den -Minister aan
hangig worde gemaakt, niet voor invulling vatbaar
is. na bet omstandige onderzoek, welke de zaak van
de zijde der Justitie "heeft ondervonden en na de
beslissingen, welke daarop door den Rechter'in raad
kamer zijn gegeven. 1
EEN SYMPATHIEK VONNIS.
Het" volgende sympathioke episteltje lezen 'we in
het Bdbld.: 1
Niet'ieder leest de rubriek „Rechtzaken". En zoo
zullen niet al onze lezers hebben kennis genomen
van de behandeling der vervolging'wegens diefstal,
die'gisleren plaats had voor de Haagsche-rechtbank.
Daar stond 'een twintigjarig Javaansch meisje te
recht, dat'met een'Hollandsche familie naar Neder
land was gekomen en ten nadeele van'haar meeste
res, met wie zij in een hotel logeerde, een'vrij be
langrijk bedrag aan geld, eenige 'sieraden en 'klei
nigheden had weggenomen. Zij was door haar mees
teres weggezonden en'tevens was de politie gewaar
schuwd, die proces-verbaal "opmaakte, zoodat 'zij in
voorarrest werd gesteld. 1
Ter terechtzitting bekende het meisje alles en'daai
op eischte de'officier van justitie, die kon mededee
len, dat iemand gevondten was, die het meisje nog
deze week wilde meenemen naar'Indië, drie weken
gevangenisstraf, met aftrek van de preventieve
hechtenis, 'die juist ook drie weken bedroeg. De
rechtbank deed dadelijk 'uitspraak overeenkomstig
den ei6ch en Satimah werd terstond in vrijheid'ge
steld. 1
Wij 'vertellen den gang dezer zaak nog eens om
op deze verstandige, sympathieke wijze van rechte
doen de aandacht te vestigen. Wij zijn niet altijd
ingenomen met de wijze van rechtdoen onzer justi
tie, en wij hebben dat wel eens laten blijken. Des
te meer voelen wij ons verplicht 'er op te wijzen,
dat hier recht is gedaan met het 'noodige aan-
zien'des persoons, met juist begrip van de belangen
zoowel van het recht als van het individu. De wre
kende hand van het recht is hier niet in alle streng
heid automatisch neergedaald op den euvelöader,
men lieeft begrepen dat het verreweg-het beste was
dit meisje, dat in de vreemde omgeving, waarin p.ij
hier was niet tegen de verleiding bestand was, naar
haar land terug te zenden, na haar gewaarschuwd
te hebben nooit meer iets weg te-nemen. Dat'heeft
zij p'echtig beloofd. Met haar voorarrest 'en die
belofte kan Justitie zich voldaan verklaren. En wij
gelooven dat de Haagsche erchters zich gisteren goe
de dienaars van-het Recht hebben betoond.
Ook door de meesteres, die'toch feitelijk verant
woordelijk was voor het 'meisje, dat zij naar den
vreemde meenam, en die door haar op straat te
zetten en do politie te waarschuwen, haar met den
rechter m aanraking bracht, niet onduidelijk te la
ten merken, dat zij in haar plicht is te kort gescho
ten. r
KOLIIORN.
De grint ten behoeve van 'den polder Waard en
Groet is gegund aan den 'Iaagsten inschrijver, 'den
heer J. W. Duppen te Nijmegen voor f 2.04 per
kub. meter, 'vrij aan wal'.
FRTESCHE ARBEIDERS.
lr> Hollands Noorden vormt zich langzamerhand 'n
kolonie van Friesche boerenarbeiders. Alleen in dit
voorjaar namen 45 bouw- en veeboeren een arbei
der'uit Friesland in vasten dienst. Het-meererideeL
dezer arbeiders heeft een gezin.
ST. MAARTENSBRUG.
Zeker zullen velen mei genoegen vernemen, dat hel
onderhoud van het gedeelte weg naar hel tramlo-
fs overgegaan. Wij ver
en plassen nu »poe-
kaaltjo aan den polder Zij]
trouwen dat dit wegje van
dig in beteren toestand verkeert,
ZUIUSCHARWOUDE.
Van de Gezondheidscommissie te Schagen is bij het
Bestuur van de Bouwverecniging alhier een schrijven
ingekomen in antwoord op een adltacsieverzoek voor
liet aanvragen van een voorschot voor den bouw van
15 arbeiderswoningen, waarbij zij instemming betuigt
met dit verzoek en er op wjjsi, dat zii reeds vroeger
bij het Gemeentebestuur aandrong op de noodzakelijk
heid van meer arbeiderswoningen.
BURGERBRUG.
Mej. A. T. P. Corporaal, onderwijzeres alhier, komt
voor als No. 1 pp de voordracht van onderwijzeres
nan de Openb. Lag. School No. 7a te Helder.
CENTRALE STIERENKEURING.
Vrijdag werd te Alkmaar op het Doelenveld do
Centrale Stierenkeuring gehouden van de ProvLndaie
Commissie tot Bevordering der Veefokkerij in Noord-
Holland.
De uitslag was:
Drie-jarige en oudere stieren: le klasse stieren, pro
mie f 150: 1. Jan, Fok vereeniging Beemster, 2. Al-
bert Frans 2, D. Sleutel te Wieringerwaard, 3. Hendrik,
Stiereuvereeniging Andijk* 2e klasse slieren, premie
f 100: 1. Fokvereeniging Twisk, 2. Jacob 2, Stieren ver
eeniging Oostwoud, 3. Piet, Stierenveroenjging Assen
delft.
Twee-jarige stieren: le klasse stieren, premie f 100:
1. Frans 7, Fokvereeniging Wieringerwaard, 2. Jb.
Stammes te Schagen, 3. J. D. Wijdenes, Abbekerk;
I. Commandeur, Berkhout: 5. A. de Graaf en Co.
Anna Paulowna; 6. W. Stolp, Purmcr; 7. W. Jon
ker, Andijk; 8. A. Koster, Schellinkhout;2e klasse
stieren, premie f 501. W. Nes, Obdam2.Stieren-
vereeniging Andijk'3. H. W. Kuhn, Kaarden; 4
K. A. Kaan, Wieringerwaard; 6. K. v. de Meer, West-
woud; 7. C. Kooij, Harenkarspel; 8. Fokvereeniging
Nieuwe Niedorp (3-j. st.); 9. H. J. Avis, Midwoud.
Eén-jarige stieren: premie f 30:
1. A. Brak, Schagerbrug; 2. Jonge Frans Xn, Aan
koopcommissie; 3. Gebr. N. en J. Kaan, Wieringer
waard* 4. Pieter 8, Aarikoopcommissie5. K. Blaau-
boer, Schagen; .6 Jb. Houter, SchelLmkhout7. Gebr.
N. en'J. Kaan, Wieringerwaard; 8. Frans Max 3, C.
Kooij, Harenkarspel; 9. Jb. Kaan Kz„ Wieringerwaard;
10. Sultan, K. BLaauboer, Schagen; 11. Frans. Jb. Jim-
mink Dz., Schagerbrug; 12. Piet, C. Donker, Twisk;
13. Frans Adolf II, F. A. F. Groneman, Wieringerwaard;
14. Rex III, G. Vis Cz., Venhjuizens; 15. Pieter V.
C. Posch, Binnetiwijzend16. August, Gebr. N. en
J. Kaan, Wieringerwaard17. Jan, J. Koopman Beem
ster; 18. Thomasz, Aankoopcommissie19. Adolf, JochL
Blaauboer, Barsingerhorn; 20. Albert, R. Bakker, Wie
ringerwaard; 21. Frans 10, M. Sikkes, Assendelft: 22.
Jan IV, P. Zeeman, Beemster; 23. Frans Max V. c.
Kooij, Harenkarspel.
Stieren na 1 Mei 1914 'geboren. Premie van f 30:
1. Jb. Bakker, Barsingerhorn, '2. P. Dekker, 'Oost
huizen, 3. C. Kooij, Harenkarspel.
Do keuringscommissie bestond uit de höeren c.
Stapel Gz., C. Posch ;en P. Schenk 'Dz.
De belangstelling was den geheelen tijd der keu
ring zeer groot. Een der 'Fokvereenigingen was met
haar stier zeer ongelukkig. Dit dier, een ''kolossaal
beest, werd tijdens de keuring zoo ongedurig, en
wild, 'dat het gebonden moest worden en -per vee
wagen weggevoerd. 'Het dier zal nu voor den dood
worden verkocht; een geducht schadepostje.
De beer A. Brak van Schagerbrug, die-met rijn
1-jarige stier als no. i werd 'geplaatst, had 'deze
verkocht voor f 900 aan de Fokvereeniging inden
[Beemster. 1
Te twee uur had de verkooping-der stieren'van
Hollands Noorderkwartier plaats. Jonge Frans werd
verkocht voor f 550, Pieter Vin-voor f 580 en Tho
mas voor f 470. t
De premie van f 50(1 werd toegekend'aan den'vier
jarigen Jan 'van de Fokvereeniging te Beemster,
die met 24 'afstammelingen aanwezig was.
anna paulowna.
Op verzoek van het Bestuur 'dezer gemeente is
bericht ingekomen dat met'de eerstvolgende dienst
regelingwijziging, welke waarschijnlijk 15 Juni zal
worden 'ingevoerd, de 'trein die te Helder ongeveer
6 uur namiddags aankomt en die van den Helder te
1.59 uur namiddags zal vertrekken, aan *de halte
Breezand zal stoppen. t
het goederenverkeer met duitschland.
Men schrijft uit Winterswijk:-
De uitkomst van't goederenverkeer met Duitsch-
land waren ook in de afgeloopen week zeer bevre
digend. De hoeveelheid aangevoerde steenkolen van
verschillenden 'aard was grooter dan gedurende de
Paaschweek, terwijl het'aantal wagens met diverse
goederen ongeveer gelijk bleef. De ruim 60 binnen
komende treinen Zondag was volkomen rustdag
brachten in'het geheel ruim 1700 wagens nan.
Hiervan waren plm. -1400 beladen met steenkolen,
cokes en briquetten, d.i. ruim 200 meer dan de week
te voren, en ruim 300 wagens met allerhande 'goe
deren, waarvan we behalve stukgoedeern als ma
nufacturen, speelgoederen, 'meubelen enz., noemen
kalk, kali, keislag, gietijzer, 'cement, gips, 'ledige
vaten, buizen, glas, ja zelfs hei- en telephoonpalen.
De uitvoer uit ons land naar Duitschland blijft'op
eeno hoogte en is vrijwel beperkt tot allerhande
levensmiddelen, afgesneden bloemen en •groenten,
als spinazie, sla, stengels, komkommers, enz.
raad van warmenhutzfn.
VVergadering van den Raad -op Vrijdagavond23
April. Voorzitter Burgemeester Blom. Allen present.
Naopening volgt lezing der notulen, die met een
kleine opmerking van den heer 6wan worden goed
gekeurd. 1
Ingekomen is medëdeelïng van Dijkgraaf'enHeem-
radon van 'het Ambacht van West-Friesland, ge
naamd Geestmerambacht, van het besluit om de
helft bij te dragen in de kosten van'het maken van
dc 2 nieuwe nooddeuren in de schutsluis te Schoorl-
dam. 1
De kasverificatie gaf conform de boeken f 5807.625
kasgeld aan. De gemeen tebogrooling voor 1915 is
door Ged. Staten goedgekeurd.
Voorzitter zegt, dat deze vergadering Noodzakelijk
is belegd tot bespreking over de sluis te Schoorl-
dam. 'Sommigen in onze gemeente meenen, dat de
sluis zooals ze nu 'is aanbesteed wat nauw wordt
en nu is deze bijeenkomst belegd, om te -overwegen
of zo wijder zal moeten zijn. Wij hadden oorspron-
