Aldiiii Mms-
WOENSDAG 18 AUGUSTUS 1Q15.
58stc Jaargang. No, 5644.
Uitgevers TRAPM AN Co.
Uit en Voor de Pers.
FEUILLETON.
EEN OFFER.
Ingezonden Stukken.
Binnenlandsch Nieuws.
SCHAGE1
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor
en ADVERTEN" ÜÏEN in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
SCH/VGEN, LAAN D 5. - !n(. Teleph. No. 20.
Prijs per jaar f 8.Per post f 3.60. Losse nummers 5 cent
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel moor 5 ct
Groote lotters worden naar plaatsruimte berekend.
e====™ OP BEGANEM GROND.
„De Vaderlander'' schrijft:
In Zaainda u werd op 19 Juli 1.1. eene vergadering
van de „V i.,en" door de politie uit elkaar geslagen.
En toen liet P.A.S., de organisatie der Vrijen, daar
tegen eene piotestmeling belegde, heeft Burgemeester
Ter Laan militairen gerequireord, om zeker te zijn,
dat hij de oixle zou kuruien handhaven, als deze be
dreigd werd. Ja, zelfs was verbod gegeven aan do
in Zaandam ingekwartiercte militairen om 's avonds uil
te gaan, en den vrij willigen landstormers was aangezegd
zich niet in uniform op straat 'te vertoornen.
Dat dit alles gebeurd is, doet ons buitengewoon
genoegen; het is een nieuw bewijs, dat het gcschikste
middel om |ae menschen uit Utopia te verlossen is,
hen zeiven voor de bestuurstaak te zetten. En ieder,
die bestuurt, komt en kaïn tniet anders komen dan
tot de overtuiging, dat er publieke orde motet zijn, dat
de willekeur van den éénling, ook al is deze voor
riclizelvan bewust dat hij door de hoogste ethisciie
motieven geleöd wordt, niet toelaatbaar is.
Wij denken er tniet aan hier <ten burgermeester van
Zaandam ook maar In de verste verte te verdenken,
dat hij in dit geval tegen de gehate „vrijen." met andere
maat zou hebben gemeten dan bij tegenover anderen zou
hebben aangelegd; daarvoor is zijn eerlijk karakter,
dat wij sinds lange jaren hebben kunnen waardeeren,
ons waarborg. De zaak staat voor ons zoo: De heer
:Ter Laan heeft gevoeld, dat door de protestmeeöing,
die het P.A.S. te Zaandam, aankondigde, de moge
lijkheid ontstond van een gisting, die 'hij met de ge
wone hem ten dienste staande middelen niet zou kun
nen bedwingen, en toen [heeft hij terecht niet op zijne
verantwoording durven nemen, (dat hij !in eene positie zooi
kunnen komen, die het hem onmogelijk zou maken
zijn eersten pacht als burgemeester in zoo'n geval
te vervullen, di.ii. de handhaving van de publieke orde.
Diit geval Sn Zaandam heeft groote waarde, vooral
voor oma liberalen, die tot nu toe altijd moesten ver
nemen, dat de door ons voorgestane publieke orde niet
anders was dan een „kapitalistisch" partij trekken te
gen de rechtmatige eüSQttem van het proletariaat Een
16-jarig sociaal-democraatje kent, om zoo te zeggen,
ons zondemlijstje in deze reeds van buiten, dat in de
hem als evangelie verstrekte literatuur begint, als wij
ons niet vergissen, met (het requireeren van die militairen
ondier het minfc terio-PiersonBorgesius tegenover het
toenmalig anarchistisch optreden van de bootwerkers
te Rotterdam, en dat samengevat wordt in de scham
pere aantijging, dat wij de beschermers, ja, zelfs de
aanbidders zouden zijn van Koning-Onoerkniiper.
Dat is natuurlijk alles mee!ïng-opruierij. De staker
en de onderkruiper hebben zelfs bij de meest ge
rechtvaardigde staking, dus in het geval; dat de onder
kruiper onsympathieker is dan ooit, precies dezelfde vrij
hield, de één om niet te werken, do ander om wél te
werken, en niet „omdat hij onderkruiper is" maar
om de publieke orde moet hij beschermd worden, ook
preventief, als dat noodig is, tegen stakers, die aan
hem hun recht willen voltrekken. Zelfs als iemand zich
aan die grootste misdaden schuldig 'heeft gemaakt, die
het monschenhiairt' Sn oproer kunnen brengen, laten wij
diezen niet over aan de opgewonden volksmenigte, die
liefst maar direct voanils aan hem zou willen voltrek
ken, maar beschermen wij hem daartegen, en dat niet
omdat wij zijnd misdaad goedkeuren, maar om do hand
having <Jer publieke orde, die als eersten easch' stelt, dat
niemand cigcnjrechtcr zal zijn.
Het te te hopen voor de S.D.A.R, want dat raakt
zeker hare eer, dat zij na lyet Zaansclie geval, de op
voeding harer jongeren, die op velerlei gebied drin
gend herziening behoeft, ook op dit punt herzie. Mis
schien, dat de preventieve maatregelen, die burgemeester
Ter Laan maim om: de orde in elk geval te kunnen
handhaven, de partij genooten ook tot overdenking kun-
6.
HOOFDSTUK 4. I
Irma had op verzoek'van Ilse nauwkeurig op het
(lekken der tafel toegezien. Zij meende te begrij
pen, waarom het jonge meisje er zoo bijzonder op
gestold was, dat "alles er vandaag vriendelijk en
aantrekkelijk uitzag.1
De tafel zag er dan 'ook werkelijk verrukkelijk
uit. Over de geheele tafel waren bessenranken ge
legd, waarvan de bladeren door den herfst 'rood
gezoomd waren. De schalen met wijndruiven en
peren waren versierd met gele en roode beuken
bladeren en in elk'Servet was een donkergroen den-
nental^je gestoken. i
Pe gordijnen waren stijf dichtgetrokken. Dé Iam-
|pen brandden reeds. Wafe hieven 'KurJt en Hbo
lang uitl
De zonnige dag was overgegaan in een triestigen,
nevelachtigen avond. Men'kon niets meer nauwkeu
rig onderscheiden. Pe struiken en hekken van den
tuin'vloeiden in elkander in het verdwijnende licht.
Ondanks dat keek Irma meermalen'onrustig uit het
venster. Zij was'angstig over haar zuster en voelde
ook'een zekere onrust, als zijlaan haar man dacht.
Zij had gisteren nauwelijks een woord tot hem ge
sproken. Zijn voorstel, om de boeken "te verkoopen,
had haar te diep gekrenkt. Hij scheen haar stil
zwijgendheid echter 'haast niet te bemerken. Hoe
wildvreemd waren zij elkander toch, ofschoon één
dak hen dekte en zij het uitwendige leven sedert
jaren gezamenlijk sleten. Maar 'ook alleen nog het
uitwendige!
Irma zuchtte. Wie van, beiden had hier schuld?
Kon men eigenlijk 'wel van schuld Bprp.ken, als
twee zoo tegenstrijdige naturen zich hun verschil
eindelijk bewust werden?
Pe hartstochtelijke verliefdheid der eerste 'jaren
had, als het glanzende vernis bij een olieverfschil
derij, alle barsten en scheuren bedekttoen de
hartstocht, verdween werd de kloof zichtbaar.
Zij was 'te* trotsch om de minderende vlammen
van zijn hartstocht opnieuw aan te -wakkeren. Zij
trok zich steeds meer "terug in de diepe eenaaam-
rietn brengen vfeun de vraag, of het wel aangaat de Legende
te colportecren, dat het juist die bijzondere maatre
gelen om het gezag te handhaven zijn, die de opstawljee
veroorzaken. Dat hhd nog eenlge kans van inslaan,
toen alle burgemeesters in ons land behoorden tot
de veelgesmade „boerzwaasie". maar nu de hoer Ter
Laan, één der kopstukken der S.D.A.P., zoo op den
beganen grond kwam, dat hij precies hetzeirde deed.
is di'e kans verloren. Wat leven we toch snel! Als
iemand twee jaar geleden had gezegd dat één van de
kopstukken der S.D.A.P. eene politieke vergadering door
de politie zou doen uiteenjagen, en legen een ihoted-
vergadering, daarover belegd, efxtra-hulp van militairen
zou requireeren. om do orde te verzekeren, dan zou
mien hem uitgelachen hebben.
Wie een kopstuk der sociaal-democraten bekeeren
wil van zijne utopistische neigingen, make hem burge
meester. Gort van der linden heeft dan ook met de
benoeming van den heer Ter Laan tot burgemeester
zeer goed werk gedaan; de dwaas-heden, die een jn
meerderheid sociaal-democrat&che gemeenteraad voor
zijn rekening zou durvan nemen, kunnen alleen verhin
derd wonden door een sociaal-democratisch 'burgemeester,
mits hij dan ook een man zij van de bekwaamheden
en jde eouscientieusheid van dén heer K. ter Taan,
VOOR VERMINKTEN.
Geeft de wet van 9 Juni 1902, Staatsblad No. 90.
tot regeling van Militaire pensioenen, navolgend aan;
„Ter zake van verwonding of verminking, tijdens
„de uitoefening van den Militairen dienst, ia den strijd
„bekomen of veroorzaakt door gevorderde of bevo-
„ien Militaire diensten, ais ook ter zake van zieis- of
„ltehaamsgebreken, welke hot gevolg zijn van 'ver-
„ïidhttingen of vermoeienissen aan de Uitoefening van
„den MMitairetn dienst verbonden of van bijzondere om
standigheden of toestanden, die zich bij de uitoefening
„van dezen dienst hebben voorgedaan, voor zoover die
„verwonding, verminking, ziels- of lichaamsgebreken den
„belanghebbende tot de verdere waarneming van den
„Militairen dienst ongeschikt maken"
en geeft de Staat voor dergelijke- beklagenswaardi
ger!, die in getrouwe dienstvervulling beide oogen ver
liezen een pensioen van... slechts f 300 en heeft deze zich!
bovendien dan zelve nog een geleider te verschaffen.
Zooals In uw vorig blad vermeld: een sociaal pro
bleem van hooge beteekends, en velen zullen .'t toejuichen
wanneer onze Kamerleden eens meer aandacht aam bo
venvermelde wet zullen schenken, wijl naburige landen
voor hunne verminkten Sin dienst vam het vaderland reeds
billijker voorzieningen troffen.
X. IJ. Z.
MAKREEL-VISSCHERIJ.
Mien schrijft aan de Tel.:
't Wemel t van visschen langs Üe zeeweringen van
Texel. Met hengels vangt men pietermannen en ook
makreelen. De laatstgenoemde visschen azen op bliek
jes, die in groote hoeveelheden door de grootere visschen
achtervolgd worden en dan wel als zilverstukjes op
spatten. Met verschillende netten tracht, men do makree
len te vangen en de moeite wordt voor velen schitte
rend beloond, want nooit te voren heeft men hiér zulke
groote scholen van deze mooie visschen gezien, als
nu het geval is. Deze onverwachte visscherij brengt
vele kijkers bijeen, niet alleen van het eiland, mam* ook
van elders.
De beste zaken maken zij, die met een zegen wenken.
Zoo'n zegen bestaat uit een lang en smal net, dat
aan de bovenzijde een pees heeft, waaraan op gelijke
afstamden kurken bevestigd zijn De andere zijde van het
net is vastgemaakt aan een pees, die van een aantal
loodkokertjes voorzien is. Aan beide smalle zijden van
hét net is een stevige stok, waaraan touwen, in een
sprenk uitloopende, zijn vastgemaakt In het midden
heid van 'een ziel, die zich voortdurend 'met pro
blemen en ideeën bezighoudt, waarvoor gewone hoof
d<m noch belangstelling, poch begrip hebben. En
toch waren er oogenblikken, dat zij alle vruchten,
van haar studte, haar wetenschap had willen ruilen
voor één uur van h^t "heerlijke liefdesgeluk van
vroeger! i
Waarom 'werd zij zich dit vandaag opeens l zoo
smartelijk bewust?
Misschien wel omdat het haar door zijn, bittere
Vordering ?erst recht duidelijk werd, hoe ver zij
van'elkander af stonden. Als er ''nog maar één en
kele draad van sympathiek begrijpen tusschon hun
zielen had bestaan, dan moest hij bekennen, dat hij
haar dit gre.nzelooze offer niet mocht opleggen!
Als zij hem nu vandaag'nog eens verzocht van
harte bad, haar die boeken toch niet fce'ontnemen,
misschien gaf hij dan toe! Zij wilde hem daarvoor
beloven, in alle opzichten te leven zooals hij "dit
slechts wenschte. Zij moest van Ilse -leeren het le
ven frisBcher, vroolijker 'op te vatten! Zij was nog
jong, zou voor haar ieder geluk reeds 'vervlogen
zijn?.... t
Haar kamermeisje'was verbaasd, toen zij zelf be
paalde, 'welke japon zij aan tafel 'verkoos te' dra
gen. Meestal vroeg zij nergens naar, maar trok zwij
gend'aan, wat het meisje voor haar-klaarlegde. Het
bleeklila zijden kleed was "wel is waar niet geheel
modern; maar de teere kleur harmonieerde goed
bij Irma's matte haarkleur en teint. 1
Een kleinen bloemruiker, dien zij -in den tuin ge
plukt had," stak zij in haar ceintuur. Het waren-klei
ne zonnebloemen, en zij wist, dat Kurt van den geur
dier bloemen hield. Op haar bruiloftsdag had hij
haar een groote boüquet gebracht -den heelen
dag had de zoete geur haar omgeven.
„Daar komt mijnheer en de Juffrouw," zeide^het
kamermeisje, uit het venster ziende. „Goddank, -er
schijnt niets te zijn gebeurd."p
Irma's toilet'was juist gereed. Zij gaf'het meisje
een t«eken om zich te. 'verwijderen.
De lichten 'brandden voor den spiegel. Zij ver
spreidden 'voldoende licht in het vertrek. Irma
deed de deur open. ,/KurtIlse!" riep zij in de
gang. Ti 1
Beiden kwamen de trap op. Ilse met neen-hangende
vlochten, verschoven hoed en 'bemorst rijkleed, en
wierp zich om den hals harer zuster.
„Hieve Irma, hebt g# angst gehad?" 1
van hei net, dat geen al te ruime mazen bevats Is een
opening gelaten, waar achter een in ean puilt uitloopend
ml een zoogenaamde sak, geb?eid 15, ZicdaaJ 'ie ta
melijk eenvoudige inrichting.
Hoe nu met ae zegen gewerkt wordt? De slok, die
aan de eene zijde bevestigd: is. wordt onmiddellijk te
gen den dijk aan, stevig vastgehouden, of in don gromd
gezet, zoodat lusschen dijk en net niets kan passee-
uen.
Twee der visschers zijn. in een boot gebleven en
roeden deze langzaam verder van den dijk af, waarbij
het net voorzichtig buiten boord gelaten wordt. De
loodkokertjes trekken de eene zijde van liet net naar
den bodem cn de kurken houden den anderen kant aan
de oppervlakte, zoodat weldra het net, waarin voldoende
ruimte is gelaten, over Üe geheele lengte een vertikale
stand heeft. Heert men zoo de zegen in haar geheele
lengte uitgevaren, dan wordt met de boot èen boog
beschreven, en wel tegen de trekrichting der visschen
in, zoodat 'het net spoedig een hal ven cirkel Vormt
Aan de kuiken kan men dit steeds waarnegen. Meent
men, het nel ver genoeg aangetrokken te hebben, dan
bindt men hieraan «»en Jhng en stevig touw, waarvan
het andere einde straks aan den dijk wordt vastgehou
den. Zoo wacht men even, totdat men meent, dat weer,
makreelen binnen den halven cirkel zijn gezwommen.
Hst oog van dien visscher ziet scherp en aan de wie
ling van het water bespeurt men dikwijls genoeg.
Bovendien laat men stokjes, die met aan touwtje ga
bonden steentjes op de plaats gehouden worden, drij
ven, waarover de spelende visschen gaarne af en toe
willen heen springen. Zoodra men dit bespeurt, wordt
het net ingehaald en men is dan vrij zeker van min
dere of meerdere vangst Het andere einde van het'
net wordt nu tegen de steenglooiing getrokken, zoodat de
zegen nu weldra een cirkel vormt en alles, .wat daar
binnen is en niet dootr de mazen kaïn ontsnappen;
voor goeden buit verklaard kan worden. Nog vermoe-
den de makreelen, pietermannen en andere vSsschen
niet, dat ze in de kaken des doods zijn gevallen, want
nog springen enkele exemplaren hl spelende op. Aan
beide zijden palmt men het net in, de cirkel wordt
al kleiner en kleiner, en de visschen schijnen nu toch
te beseffen, dat de zaak tniet in hun voordeel zal uit-
loopen. Ze beproeven nu wel de engte te verlaten,
doch. ze kunnen niet door de mazen beenboren en
nergens is uitkomst meer. Doch, daar schijnt nog eene
opening te zijn. Maar o wee! Daardoor komen ze niet
in de vrijheid terug, maar juist in die gevangenis. De
zak is ruim en kan velen bevatten, en spoedig grijpen
cciiige paren handen hét net, om biet aan den, wal
of «n de boot te tillen. Üe visschen warden onmiddel
lijk in maindetn gedaan, waar de kieuwen weldra aan
eenkleven en dé dieren dan ook spoedig den verstik
kingsdood sterven. Hel neL wordt weer netjes in de
boot geschikt en weldra gaat het weer op dezelfde wijze,
tot zoo lang als het getij gunstig is voor deze visscherij.
Zoo maakt men tegemvoordig goede zaken, doch 't
ligt voor de hand, dat het maar voor enkele dagen zaj
zijn.
In één trek haalde men 2200 makreelen aan den
wal. Die konden lang niet allemaal in den zak, waar
om men ze met beugelnetten uit den cirkel moest
scheppen. Alleen deze voorraad was reeds f 80 waard
en verscheidene trekken kunnen Sm een getij gemaakt
worden. Zoo'n makreel is-- een mooie vasch, die een
lengte krijgt van meer dam een halven meter' en wel
2 kilo kan wegen, 't Is een vfech uit do orde der
StekelvinnSgen /Acanthopteri) en hij behoort tot do fa
milie der Scomberidi met den wetenscJiappelijkem nao.rn
Scomber scombrus L. In de Middel! andsche Zee wordt
meer gevangen de soort Scomber pneumatophoros, die
van eene zwemblaas is voorzien, welke onze makreel
mist Hij heeft ceu spoelvormig lichaam, dat een weinig
samengedrukt schijnt te zijn. Zij rug is prachtig blauw
met schokeeringeii, waarover donkere dwarsbanden en
zijn buik 'is .zilverwit. Het vleesch er van Is maJsch,
wit en week en velen roemen ^den smaak er van, zoo
wel in gebakken tds gestoofdem staat, terwijl anderen
er een traansmoak aam meenen te bespeuren.
„Een beetje, mijn schat'jullie komen ook zoo
laat.... Kurt!"
Irma trad op haar'man toe.
Hij zag met een onverschilligen blik 'naar haar.
Noch haar kleed, noch de zonnebloemen in haar
ceintuur trokken zijn ■'aandacht. Hij zag niets van
de verandering in baar uiterlijke verschijning.
„Kurt,'ik wild o jc iets zeggen..." "begon zij zafeht.
„Pardon, ik heb thans -werkelijk geen tijd. In
een half uur kunnen omze gasten hier zijn. Ik1 moet mij
vlug verkleedem."
Hij zag 'naar zijn rooden jachtrok 'do hoog©
laarzen droegen de sporen van-een ingespannen rit.
Ondanks de uitgedrukte 'haast bleef hij toch nog
in de "deur naast Ilse staan.
„Doet je werkelijk niets meer pijn na 'je val,
Ilse? Heeft dat ongeval je 'ook niet den lust tot
rijden "benomen?"
„Mijn val was het mooiöte'van de geheele Jacht,"
zeide Ilse. Zij zag met een schelmschen blik "haar
zwager in de oogen. Zij dacht aan de liefdevolle,
bezorgde woorden van Ontizin.'
De 'uitdrukking van een verrassende gelukkige
ontdekking, glansde in Kurt's oogen..Zou Ilse -niet
geheel bewusteloos zijn geweest en 'zijn liefdes -
woorden gehoord» de gloeiende kussen-gevoeld heb
ben!.... 1 1
Met een' stormachtige beweging greep 'hij haar
hand en trok die aan-zijn lippen. „Ilse, jij—" Toen
herinnerde 'hij zich plotseling de tegenwoordigheid
van zijn vrouw en voegde er op lossen toon aan
toe: „Ilse heeft zich -zeer dapper gehouden. Ik
ben haar 'zeer dankbaar. Andere dames maken een
vreeselijk 'kabaal als zij eens van het paard vall'en.
Ik laat 'het aan haar over, de zaak te schilderen."
Zijn flikkerende oogen hingen met een -uitdruk
king, die duidelijk genoeg was, 'aan het gezicht van
het jonge meisje, -waarop hij de deur achter 'zich
dicht trok.
frma 'stond nog op dezelfde plaats. Zij "had zijn
blikken gezien en als 'in een opengeslagen boek
de beteekenis gelezen.
Langzaam trok zij de bloemen uit 'haar ceintuur
en tegde die op de toilettafel,
„De 'geur van zonnebloemen is te sterk, men
krijgt er hoofdpijn van," zeide -zij eentonig.
Heur stem klonk baar merkwaardig vreemd in
de ooren.
Ilse ging op bet kleine, gemakkelijke -stoeltje aU
Enfin, over den b'amBk valt niet te twisten en die
zal wel altijd blijven verschillen, 't Is wei jammer,
de.t deze vsschawfciat Dng bewaard kunnen worden,
Spssdlg be-davcu se; alleen «n goed gezouten ste&t kan
men er eenlgen duur uau goven. De gezouten makreel
komt evenwel meest uit Zuid-Europa en zal dus wel
zijn van de soort uit de Middeilamdschü Zee.
Meermalen vangt mon onze makreel in vrij groote
hoeveelheid Sn de Noordzee, ook we! in den Atlanti-
scnen Oceaan en in de Oostzee, maar nimmer hoordé
men er van, dat hij in zoo'n geweldige hoeveelheid aan
onze kusten voorkwam, als nu het geval is. Wat of de
oorzaak Is van dezen buitengewonen trek? Wie zal
het antwoord geven, dat het meest der waarheid nabil
komt? I>6 visschers zijn er spoedig moe gereed. Zij
beweren, dat ze in do neutrale wateren gedreven wor
den door duikbooten en mijnen. En daarom worden
ze dan ook nu in zoo.'n groote hoeveelheid geïnter
neerd.
haringbuizen.
J.L Maandagavond werd alhier in, het lokaal van den
heer Groen een openbare uitvoering gegeven door eenige
dames en heerem leden dier Zangvereenigmg. Opgevoerd
werd: „De gevolgen van een Leugen"^ blijspel in 4
bedrijven. Hoewel het opvoeren van een blijspel geen
gemakkelijke taak is, kunnen wij toch met voldoening
melden, dat zij hierin heel goed zijn geslaagd. Verschei
den tafereeltjes werden keurig en vlug gespeeld, er zal
leren in. Er is hartelijk gelachen door het flink opge
komen publiek om de dolle en vermakelijke gevolgen
van een leugen.
ARRONDISSEMENTS-RECETTBANK TE ALKMAAR.
Uitspraak van 17 Augustus 1915.
Jan Smit, gcd. H. v. Bew., enz. handelingen, 3 mnd.
gevangenisstraf.
Daniël Dral, ged. HL v. Bew., bedelarij. 3 dL hL en
2 j. en 6 mnd. Rijkswerkinrichting.
Hendrik Vogelenzang, ged. H. v. Bew., bedelarij, 3 d.
h. en 3 jaar Rijkswerkinrichting.
Hendrik v. d. Puthelaar, ged. H. v. Bew., 8 d. hL
en 2 j. on 6 mnd. Rijkswérkinrfchling.
wieringerwaard.
De heer J. Hoogerwerf, eender klerk ter secretarie
alhier, is niet als zoodanig (zooals een paar dagen gelo
den is gemeld) benoemd te Anna Paulowna, doch ais
volontair.
7ljdscharw0ude.
In de Maandagavond gehouden vergadering van de
schoolfeestcommissïe alhier, is besloten^ In tegenstelling
>men besluit, toch nog een schoof
met het vroeger g7
feest te houden en wel op Donderdag ön Vrijdag 26 en
27 Aug. a.s. De oudste leerlingen gaan naar Amsterdam,
Den Haag en Scheveningen, ine jongste naar Bergen.
W1ERINGEN.
Naar wij vernemen Js door Dr. da Gocje besmettelijke
ziekte „DiphteritK" geconstateerd bij den heer Jb.
Brouwer In de Elft
SINT MAARTEN.
Tot lid van het Dagelijksch Bestuur der Banne Si.
Maarten (vacature overlijden P. Bruin) is gekozen de
heer Jn. Visser.
WARMENHUIZEN.
Maandagavond j.L gaven „De Wllsons" ïn het lokaal
van den heer C. de (Geus Az. alhier „Onder éen Dak'",
tooneelspcl is 3 bedrijven, door Jn. Fabricius. De gun
stige roep over genoemd tooneelspel deed' wel verwach
ten, dat velen zouden opkomen. Voor 'n „uitverkochte
zaal" werd „Onder éen Dak" door 't zoo gunstig bo-
kende gezelschap gespeeld. J>e karakters der handelende
personen werden alle keurig weergegeven. „De Wüsons,"'
hebben opnieuw bewezen, dat het gezelsciiap de. kunst
verstaat om de menschen te boelen, aandachtig te la
ten luisteren, ook «aar de vele ernstige momenten
die Sn genoemd stuk voorkomen en door uitstekend spel
enz. te zorgen, dat zelfs op 'n kermisavond, zoowel ernst
als luim ,£nslant" bij het publiek.
OUDKARSPEL.
De Oudkarspelsche kermis behoort ook alweer tot
het verleden; ze Is op genoegelijke wijze gevierd, al
kwam er aan het ZuwMnde ook af en toe een vechl-
tjen, dat voor hofc bédschercn stond. Zij sloeg do
handen om 'do kniöën en zag haar zuster gelukkig
lachend aan. „Het was een-prachtige rit."
Irma zweeg. Haar hart sloeg luid «n zwaar. ;„Waar
om was het dan zoo mooi?" vroeg zij eindelijk toon
loos. 1
„Omdat omdat dat is niet uit 'te spreken,
Irma; dat kan men alleen voelen. Woorden zijn
daarvoor te grof die strijken dadelijk do bloe
sems on<ter het stof.... Verstaan zonder -woorden
dat is zoo schoon, niet "waar?"
„Ja.... eerst 'verstaat men elkaar zonder woorden
en daarna ver&taat men elkaar ondanks f vlo
woorden niet meer nooit'meer...."
„Maar Irma lieve Irma, wat klinkt dat droe
vig! Ik moet het jé zeggen, je'behoeft niet moer
ongelukkig te zijn... 'Je moogt ja boeken behouden.
Kurt zal ze niet verkoopen."
„Hoe weet jij dat?" Irma;greep den arm van haar
zuster en drukte (hen tegen zich aan. i
„Omdat ik daar met "Kurt over gesproken heb.
Ik heb 'hem gezegd, dat ik het 'afschuwelijk vind,
dat hij je Üie boeken -wil afnamen... Eigenlijk is
hij toch heel goed. Ik denk, Irma, dat'jA hem niet
op dn juiste wijze rweei te behandelen. Toen ik er
maar 'veen paar woorden van zeide "gaf hij onmid
dellijk toe." r
Irma antwoordde niet. lang keek zij'in de wijd
geopende oogen harer zuster. Toen boog zij zich
over haar 'heen en kuste haar oogleden. „Jij kind,
ga nu, en kleed je aan!"
Zij schoof de zuster zacht van zich af.
Ilse1 aarzelde. „Irma, kan je Kurt'niet een paar
vriendelijke woorden zeggnn, omdat 'hij toegeeft en
jij de boeken 'mag behouden -ja? Dat zou hem
bepaald genoegen doen,"
„Dat geloof ik 'niet. Ik denk, dat het voor ons
beiden het beste zal zijn, *'als wij de zaak niet meer
aanroeren."
Irma's toon 'klonk zoo koèl afwijzend, dat Ilse
verstomde. Zij zag nog, voordat zij ;de kamer ver
liet,, hoe Irma de 1 "bloemen in kleine stukjes trok.
Er was iets ziekelijks, zenuwachtigs in het haas
tig stukplukkon der bloemen. - 1
Irma, die anders niet gewoon was, 'een bloem te
vernielen, moest wel'zeer opgewonden zijn. Ilse kon
een onrustig gevoel niet van zioh afzetten.'
Wordt vervolgd
