Scaager Courant.
TWEEDE BLAD.
Schetsen uit de Rechtzaal.
EEN OFFER.
Binnenlandsch Nieuws.
ZATERDAG 21 AUGUSTUS 1915.
58s!e Jaargang No. 5646.
LANDWEERMAN,
't Was de allereerste maal van z'n verlof, na het
uitbreken van de groote crisis, den ijselijken wereld
brand. 't Was, in Augustus 1914 gegaan met
electrisdhen spoed Ze hadden geen tijd om te den
ken aan wat het verschrikkelijke zou bréngen. Hij moest
weg. En had zich goed gehouden, totdat ze aan het
station kwamen, |iij, Trees en de kleine Wïm.
„Met pappie meegaan I" had de jongen geroepen.
En hij strekte de armpjes smeekend uit naar den man
in piacht-imiform, in wien faij nauwelijks zijn rader
herkende.
'Lees worstelend met haar tranen, had den boy ge
troost Maar Wim stribbelde tegen. Wou met pappie
mee.
Zoo stonden ze daar, op dien dag van 1 Augustus
1914, van de mobilisatie. Ze durfden niet te zeggen,
wat hun, raa bet moment bL dal de verschrikkelijke
opiuopLig was gckoiixün, op ue lippen zweefde...
De oude patroon had, toen hem, *n de eerste febrielc
opwinding over de plots-ontstane toestand, gevraagd
wend, de schouders opgetrokken.
„Tja, wat zal ik je zeggen, hé?... 't Is een beroerd
gevat Voor jou ook, dat zal 'k niet ontkennen. Maar
je moet eens aan mij denken. Je weet, dat de zaken
toch al slap gaan in den laatslen tijd.. Ik snap dat je
vrouw en Kind moeten eten. Maar ik kan óók nüct
verhongeren I"1
Dat zei de man met het gczondvleezïge gelaat, den
dlk-gouden ketting op het vest, Terwijl hij met zijn
handen gesticuleerde, schitterden de ringen aan zijn
Toenkens had moeite zich te beheerscben. T Was
hem, in de stemming van dat moment, of iels in hem
oplaaide, dat tot uitbarsilig zou koimen. Maar hij wist
zich te beheerschen.
Ejn toen liij Sin de gang was van het patroonshuis,
vlak bij dè straatdeur, kwam jonge patroon, zoo n van
meneer naar hem toe. Lange, slanke figuur met kool
zwarte, lcvciisl us tig-s >otlende viveure-oogen. Me! gil-
zwart-koket-opgeki utd kneveltje. Met van die dandy-
pasjes. Toenkens had altijd het land gehad aan den
vent En van 't oogenblik af, dat jonge meneer eens was
gaan zitten aan het tafeltje, wuar hij en Trees waren, in
zomertuin-met strijkje. Dat meneer Guus knap blond
vrouwtje van employé had zitten aankijken met lon
kende oogjes en glimlachjes van begrijp-je-mö-nou-niet.
Van dat moment was de haat tegen meneer Guus in
z'n hart al heftiger geworden.
„Wat een eiu-e venll" had TYoes gezegd, toen jonge
meneer eindelijk vertrokken was. En hij wist wel dat
zij 't meende. Er was geen zweem van wantrouwen
tegen vrouwtje in hem.
Dien
Dien Zondag van begin Augustus 1914 had Guus hem
gevolgd.
En bij de straatdeur legde hij hand op schouder van
„Wees maar gerust, hoort" zei jonge patroon, voorat
z'n maatregelen nemend, dat zaakje komt wel terechL
Och, je weet wel, pa is wat zwaartillend! Je moet het
den ouden man niet kwalijk nemen. Dat komt met de
jaren. Maar ik zal wel zorgen, dat 't naar je zin ge
regeld wordt I"
En meneer Guus strékte de hand naar hem uil
Drukte rechterhand van den onder lang en hartelijk,
't Had Toenkens zelf overwinning gekost oon het vriend-
schaps-betoon te reciproceeren. Maar hij dacht aan
wat er voor hem afhing.
En hg vertrouwde blindelings, zonder seconde van
angst of weifeling, op z'n Treesje.
Na de martelende dögeu, van begin-mobïïisatie was
de heerlijke tijding van verlossing gekomen: allereerste
verlof.
In .nachten van eersten diensttijd was 't Sn hém
opgeleefd, wat hij nooit gevoeld had, die dolle angst,
dat sclrroeiende van jaloezie.
Het besef van machteloosheid prikkelde hem. Als hij
zou willen gaan naar huis, om te zien, zich te overtuigen
van het dolle, 't misdadige zyner vermoedens, dan zou
den tien handen hem. tegen houden. De kleine kans op
verlof, waarover gefluisterd werd fa die dagen, zou
den verkeken zijn. 't Zou zijn ongeluk worden. Eens
was 't hem zóó 1aas gewonden, dat hij er met den
luitenant over sprak.
FEUILLETON.
7.
Toen rij haar slaapkamer betrad, 'om zich te ver-
kleeden,, reed beneden reeds eeen rijtuig voor.
Natuurlijk'da familie Langen, die ook "uitgenoo-
dlgd was. Dip kwamen steeds minstens 'een half
uur te vroog. Mevrouw'Langen was dan gewoon al
lerlei apeldeprlkken. 'ten beate te geven, over Tiet
niet op tijd met toiletimaken beginnen der huis
vrouw, over onvoldoende verlichting.
Ilse, die hartstochtelijk partij -trok voor Irma,
hield niet van'die schoonzuster, ofschoon deze haar
ütoeds vriendelijk 'tegemoet kwam.
Ook d* overige gasten schenen vandaag, 'tot groot
verdriet van Ilse, bijzonder'stipt op tijd te zijn. Al
Bpoodig 'na de komst, van Langén rammelde ook
reeds het rijtuig met de vier'officieren het voor
plein op. i
Zonder armbanden, broche of bloemen 'ijlde Ilse
dadelijk naar beneden; maar -bet met de meeste
sorg in orde gebrachte tollet had haar niet'aantrek
kelijker kunnen maken, dan het vlug aangetrok
ken gaaskleed, dat den witten hals, en de prachtig
léronde armen liet doorschemeren. Ook gepn fri-
saur was in staat geweest haar vlechten smaakvol
ler te ordenen, als haar eigen 'ongeduldige handen,
die met groote haast de dikke vlechten om het
hoofd hadden gestrikt.
Toen zij het salon betrad, haddpn zich de vipr
heeren aan dan ingang opgesteld en reikten baar
niet een diepe buiging een eiken takje over.
„Want cm bij 't 'halali tegenwoordig te zijn
dat is geen kunst," meende ritmeester Enkevort.
„Maar met grati* van het paard vallen en daarna
goed gehumeurd weer te paard gaan zitten dat
is geen kleine verdienste. En daarom, lieve juf
frouw, komt u den verzuimden eikentak toe."
Ilse lachte hartelijk over de kléine ovatie.
Vlug en ongemerkt stak zij de tak van Ortzin in
haar ceintuur, om het van de andere te kunnen on
derscheiden. De overige takjes hield zij in haar
hand.
Mevrouw Langen wffldie natuurlijk precies weten,
hoe en waar het ongeval gebeurd was. Maar 'Ilse
voeldp den blik van Ortzin'op zich rusten en werd
wat bevangen; Kurt antwoordde op de hem gedane
vragen maar zeer kort. 1
De bediende kwam melden, dat de tafel gdreeld was.
„Goddank," bromde de ritmeester. Hij reikte Irma
den arm. 1
Kurt wees ieder zijn plaats aan. Hij-had Ortzin zo<
ver mogelijk van Ilse verwijderd, een stoel aange
duid. 1
„Je hebt een 'vergissing begaan, Kurt," zei Irma
rustig.'„Mijnheer Ortzin moet naast Ilse zitten.-Hij
is oudep dan mijnheer Haven."
Zijn vrouw was. zoo schrikkelijk nerveus. Zoo zwak en
prikkelbaar. Of er dan geen kans zou wezen op één
dame verlof, een enkel maar?
Maar hij had bemerkt, dat er nog goen denken aan
was. Slechts wanneer hij verklaring van een medicus
overlegde, met gelegaliseerde handteekentng, over
een zeer crus tig dringend geval: eerst dan zou er
misschien aatutiding wezen om ..enkele uren verlof te
geven I
's Nachts lag hij te schreien als een kind.
Na benauwde droomen, "waarin hij zijn Trees zag
zitten, met meneer Guus in den trein. Op reis naar het
buitenland.... Hein toewuivend met spottende handen
en oogen. Trees ia oen piachtjurk, met diamanten en
paarlen gestrengeld £a de mooie blonde haren. Eu zijn
kleine Wim als een jonkertje gekleed. Toenkens weid
dan wakker op een toat-geschrcdd kussen. En hij vici
zoo'n nacht cuiet meer in slaap. Lag te turen naar de
balken in de zoldering van de schuiir, waar zij gebi
vakkeerd waren.
Toen kwam liet eerste verlof.
Hij had een telegram naar huis willen sturen. Maar
't was of iemand hem tegenhield. Jlij zopd ook geen
briefkaart. Hij zou Trees en kleinen Wiiü verramen.
Ineens vóór hen staan. Dat zou heerlijk wezen... Maar
Toenkens, de landweerman, 4wfct wel, dat er nog een
ander eevoel in hem sprak.
Dat het wontrouwen, de angst, de jaloezie, groefden
in zijn ziei...
Hij liep dé straat bi waar zijn huis was.
Eii opende de deur. Zijn hart bonsde onstuimigzóó
erg, dat het knelde in zijn koeL
t Was stil in de woning-
Er was niemand. HH had gedacht, het schelle jodsUaii-
metje van kleinen wim te zuilen hooren.
Maar de woning was doods en gcruischioos.
Hij keek rond zittend fax zijn armstoel bij het
raam.
Alles was gewoon. Daar lag, op cn bij Trees
d'r werktafeltje, naaigoed. En tinnen soldaatjes,
een bootje, vlaggetjes van kleinen Wim slingerden rond
in de huiskamer, als altijd. Daar hingen de oudt
portretten. Van Vader en moedor. Van oome Jan en
-tante Groet.
Het klokje tikte vreedzaam op den schoorsteen, Ln de
gang slingerknamte de oude klok van grootvader. Ir.
de keuken, had hij gezien, stond eten lo pruttelen
op 't vuur .'t Was volkomen als vroeger. De pijnigende
gedachte kwam in hem op: jij bent eigenlijk overbodig.
En die oud-patroon ihad hom toch zeil geschreven,
dat voorloopk, op den duur zou ook dat niet gaan,
zijn salaris op die helft werd gebracht. Wat de Bruin
al heel mooi vondL..
Hoe kon dat dan?.... De blieven van Trees waren zoo
kalm, zoo geruststellend geweest Hij behoefde zich
schreef ze heeleinaoi niet bang te maken, 't Zou
wel meeloopen. JJij zou voor alles zorgen. Later zou
't wed blijken dat het „niet zoo n vaart had geloo
pen"I
Toenkens, de voor een dag met verlof thuis-geko
men landweerman, mankte een kast open. Waarachtig...
Daar stond 't nog onaangeroerd. het vierkante
flcschje oude-klare, dat zij geiiaald had; op dien ver
schrikkelijke dag van mobilisatie-oproeping om hem
wat op te monteren". Ze had hem oen paar glaasje?,
van het gelige vocht opgedrongen, 't Zou hem goed
doen.
Hij had gedronken. En Inderdaad, de ven-adel ij kc
borrels hadden hem moed gegeven. Later liad Toen
kens bedacht: andere zou Ik me waarachtig niet goed
hebben kunnen houden!
Daar stond het drie-kwart volle, vierkante fleschje
nog
Hij schonk zich in. En nog eens....
Wachtend op Trees en kiemen Wim. Ze kwamen
maar niet...
De uren kropen voort. Elk kwartier bracht hem na.-,
der tot het moment, waarop hij weer terug moest
naar 'zijn garnizoen. Terug, voor maanden mis
schien.
Machteloos om hem te zien. De tranen van spijt en
smart liepen hem nu over do wangen. Waarom had hij
ook niet, zooals de anderen telegram gestuurd?
Dan zouden Trees en Wim hem aan 't station hebben
verwelkomd.
't Verdoezelde in -?ijn hoofd. Dwaze, verwande ge
dachten kwamen in hein op. En telkens goot landweer
man. weer van het prikkedendrverraderlijke gelige vocht
in het glaasje.
Toen hoonde hij geluiden vlak bij de deur.
Zonderling gewirwar yam stemmen.
Hij sloop door de gang.
Zij, Trees was 'tl
Sidderend van 'opwinding greep hij naar het deur
slot Stem van een man.
En toen hij de deur wilde openrukken, was 'frees daar.
vuurrood van opwinding. Terwijl Wim zich aan haar
rok vastklemde.
Ze deinsde terug.
„Jij?-. God. WüJy. bea Jij daarl?'»
Ortzin wierp haar'een dankbaren blik toe en 'wis-
SAldp vlug met den jongeren kameraad 'van plaatjs.
Hen blooad» van geluk, 'en Kurt zeide mét gedwon
gen vroolljkheid: „Zijn de heeren niet een 'én al
bewondering, dat mijn vrouw d« ranglijst zoo goed
In bet hoofd'beeft?"
„Ja, dat moet'erkend worden," bevestigde Enke
vort, terwijl bij met welbehagen zijn wildsoep nut
tigde.
Het onderhoud 'was weldra in gang. Het draaide
natuurlijk in hoofdzaak om do Jacht 'van dien dag
en kwam vandaar heel'gemakkelijk op het algemeen
geliefde onderwerp 'der paarden.
Daarover kon Langen, die wel is waar geen groot
liefhebber yan rijden was, maar daarentegen een
deskundig paardenyerkooper was, ook oen woordje
meespreken. l
Irrria 'bemerkte, dat haar man zoor verstrooide
antwoorden gaf. Hij luisterde voortdurend naar'wat
Ilse en Ortzin zpcht met 'elkaar bespraken. Menig
maal kwam hij met een vraag tuaechenbeide, alsof
hij met opzet de samenspraak dier twee wild* -on
derbreken.
Als 'Ortzin zicli dichter naar Ilse 'toeboog, zag
Irma een zenuwachtig gespannpn uitdrukking op
het gelaat van haar rnan, 'een onverholen, üverzJucb-
tigen toorn in zijn 'oogen gloeien.... Haar eigen hart
kromp smartelijk ineen.
Kurt had Ilse lief! In ieder geval had hij een'op
welling van hartstocht voor bet schoone meisje.
Maar Ilse Goddank, Ilse beantwoordde zijn
gevoelens niet. Zij vermoedde misschien niet eens,
welk een storm zij opriep. Zij had Ortzin lief! Over
de gevoelens van dpn jongen officier kon ook geen
twijfel beslaan. Hij liet zijn belangstelling voor dat
lieve schepseltjp onverholen blijken. 1
Ilse moest maar zoo 'Bpoedig mogelijk trouwen.
Wat zij, Irma, kon 'doen, om een spopdig* verkla
ring *e helpen bevorderen, zou gebeurpn. Dat. al
leen kon Kurt's hartstocht binnen "de perken hou
den. Zoodra hij er toe kwam, o«m het jonge meisje
zijn'onbeheersch ten hartstocht te verraden, kon zij
niet langer bij hen in huis blijven; en ook het ver
keer dpr zusters zou er later door worden vpr -
stoord, zoo niet geheel verhinderd. Haar eigen le
ven zou, zonder de tegenwoordigheid van de opge
wekte, vroolijke Ilse, nog eenzamer zijn! TuSschen
haar en Kurt mocht hierover niet gesproken wor
den.... 'e«n zwoel, moeilijk geheim, onder den druk
waarvan zij beiden zouden lijden. Maar onder woor
den gebracht zou'hei nog onverdragplijW voor hen
worden.
„Geachte mevrouw" rmijnheer Enkevort hield
zijn glas in'haar richting „veroorloof mij, at ik
op uw speciaal welzijn drink en u 'tegelijk ver
zeker, dat ik zoo delikaat gebraden fazanten mét
zuurkoo' nog nooit heb gegeten."
Irma werd uit haar gedachtengang opgtesohrikt.
Zij herstelde zich onmiddellijk. „Laat mijn schoon
zuster dat maar niet hooren," -meende zij lachend.
Mevrouw Langen bezat'onder andere hoog te schat
.Maar hij duwde haar weg.
Zag hem nog juist vóór 't omslaan van den hoek.
Hem, meneer Guus, den jongen patroon.
Zij, Trees, begreep wat er yolgen zou.
Gevoelde wat hij, landweerman, dacht, vermoedde.
Bracht kleinen Wim maar boven. Het kind moent niel
getuige zijn van wat kwam. Van wat onafwendbaar
•sas. Trees wachtte hem, feteande midden in dc
kamer.
Zijn oogen waren wild, met bloed beloopen. Zijn
vuisten waren gebald.
Zo zag dadelijk dat hij dronken was... Dronken van
jenever en vooral van folterende jaloezie, die hem be
sprong.
Zo wachtte hem, kalm, rustig, gelaten.
Maar "hii, met dc J randen woelend in do klamme,
verwarde haren, iiiet In staat om te schiften koele
waarheid van verdachtmaking, sprong op haar los.
^Slet!"' schreeuwtje hij, „nou fa me alles duidelijk."
Hij belette haar oen woord te zeggen. Schroefde haar
de keel dicht
Kleine Wim wns naar beneden gehold Stond bij dc
opengelaten deur, te gillen. De buren schoten toe. de
pouue kwam.
Straf heeft Toenkens, de landweerman gehad 't Was
niet tegen te houden. En trouwens de mishandeling
w-as ernstig genoeg. En wanneer „de omstandigheden
niet in aanmerking waren genomen, zou 't er voor hem
nog heel andere nebben 'uitgezien.
Zijn straf heeft hij moeten uitzitten.
Maar op zekeren dog, toen hij we«r op vrije voelen
was, hebben Trees en de kleine Wkm iuan opgezocht.
Bleeke vrouw met wat verouderd gelaat -van blanken
zielenadel, kwam bij hein. En de kameraden hadden
een ruiker gekocht De naaste vrienden van jaJoersohen
landweerman.
„Kom" zei een van hen. Toenkens de bloemen
voorhoudend, „geef die aan jc vrouw. Zij heeft zc waar
achtig wel verdiend!"1
'I Waren pmclil-bloemen. 'n Echt-sierlijk bouquet
Maar landweerman kooi aan de opdracht niet voldoen.
Hij lag met het gezicht op oen van dc mouwen van
z'n soldatenjas. Van schaamte. En liet grijs van de
mouw was, bezweer tk u door-en-door kletsnat...
aMAITRE CORBEAU.
RAAD VAN WINKEL.
(Door omstandigheden eerst heden geplaatst)
Vergadering van den Raad der gemeente Winkel op 14
Augustus 1915. Tegenwoordig edle leden. Afwezig de
secretaris.
Dc voorzitter heet de aanwezigen welkom en opent dc
vergadcjing.
Krachtons het reglement van orde wordt het secre
tariaat door een der leden waargenomen en hiervoor aan
gewezen de heer S. Over.
De notulen der vorige vergadering worden daarna ge
lezen en onveranderd goedgekeurd
In verband met het boslotene in dc vorige vergadering,
fe de gelegenheid om In te schrijven voor het koopen van
13 hoornen in dc Weere opengesteld. Ingeschreven Is
door: J. Speels te Winkel voor f 40, A. v. 't Riet
te Winkel voor f 36, Jb. hossen te Barrfngerhfvri
voor f 75. Gegund aan Jb. Kossem
Overeenkomstig hun verzoek wordt aan J. Rooker
voor 8/12 en aan K. M. Knip voor 9/12 gedeelte
ontheffing verleend van hun aanslag In den Hoof de-
lij ken Omslag, wegens vertrek uit dc gemeente.
De gemeen te-rekening over 1914 wordt aangeboden,
aanwijzende in bntvangjf 37437.73»/*, fn uitgaaf f3/241.38,
batig saldo f 19o.35»/j. Tot leden aer commissie van on
derzoek dier .rekening wonden aangewezen de hoeren
Wit, Bneebaart, Spaans en Van Hol the.
In veiband met een vToegere beslissing is thans op da
agenda geplaatst de bespreking en zoo mogelijk besluit
lot verkoop van de school en onderwijzerswoning in
den Groetpolder.
De heer Breebaairt meent, dat verkoopdn aan te be-
vuien fc. aangezien verhuren niet best gelukt en vraagt
of het dan dc bedoeling zal zijn publiek te ver koopen.
De voorzitter meent, dat publieke vcrkooplng aan te
bevelen is en vraagt voorts wat er gedaan zal worden
met de straatsteen van het speelterrein. Er Zijn pl.m.
20.000 steenon, die voor de gemeente de volle wamde
hebben. Wordt besloten tot openbare verkooping en daar
voor goedkeuring te vragen aan Ged. Staten.
Rondvraag: De heer Mcurs vraagt of de lantaarns bij
de tram niet mogen branden, waarop besloten wordt,
alle lantaarns te doen branden.De heer Over vraagt
of de vergaderingen, die steeds des voormiddags wor
den gehouden, niet des namiddags gehouden "kunnen
worden. De voorzitter zegt toe hij wijze van proef
de eerstvolgende vergadering des namiddags te zullen
beleggen. Daarna sluiting.
HOORN.
Tot lid van don gemeenteraad ter vervuiling van
ton eigenschappen ook'de gave, als een haas'te kun
nen hooren. „0, mijn be«U,-Irma ik ben niet zoo
ijverzuchtig, als u denkt," riep zij d*ze 'vrooHjk
lachend toe. „Wij weten allen, dat dit diner zonder
uw toedoen gelukte.'Wie zou van zulk een geleer
de vrouw verwachten, dat zij zich met dn keuken
zou bemoeien! Juffrouw Ilse zal wel een blik op
den haard geworpen en deze tafol zoo 'smaakvol
gedecoreerd hebbenf"
„Het spijt mij wel, ine vrouw, maar jammer ge
noeg kan ik dien lof niet aanvaarden," antwoordde
Bso vlug. „Ik ben den heelen dag weg geweest en
heb mjjn zuster dus 'niet kunnen helpen. Zij heeft
alles alleen in orde moeten maken, hoewel'dj zeer
aangegrepen was door hoofdpijn." t
Ken blik vol'liefde trof Irma'e bleek gezicht. Deze
knikte Ilse vriendelijk toe.
„Laat het zoo zijn. 'lief kind. Het idee was 'van
Jou. Dat is de hoofdzaak. Anna heeft -gelijk, Ilse
zal nog eens een 'voortreffelijke huisvrouw wor
den." 1
„Wij 'willen hopen yan spoedig," fluisterde Ortzin
in Ilse's kleine oor.
Zijn hartstocht vlamde'door de nabijheid van het
schoone meisje steeds hooger op. Slechts met-moeite
weerhield hij zich haar zijn liefde te verklaren en
haar hand to vragen. De eerste minuten datzij
alleen waren wilde hij daarvoor gebruiken. -
Stond men toch eindelijk maar 'op! Maar de bowl
en de dorst der kameraden scheen geen einde te
zullen nemen. Geldem lette niet op de ;waarschu-
wendft blikken vtin zijn vrouw. 'Hij bleef als aan
zijn stoel gesmeed zitten en noodigde telkens weer
uit tot drinken, ofschoon dit anders zijn gewoond
niet was.
Met uitzondering van Ortzin, die niet 'door den
wijn, maar door de liefde warm gemaakt werd,-ston
den de heeren met verhitte 'gezichten op.
„Ilse, je moet ons de koffie inschenken. Wij blij
ven in mijn kamer. Irma kan den rook niet ver
dragen," vroeg -Kurt.
Het jonge meisje goot de kopjes en presenteerde
ook cognac cn chartreuse.
„Een sigaret tor belooning?" I
Ilse aarzelde. Zij las duidelijk een afkeurend
„neen" in de oogen yan Ortein. Zij legde de sigaret
weer neer.
Kurt glimlachte boosaardig. „Wat "is dat nu?
Wij hebben toch menige sigaret samen gerookt,
Ilse, als Irma in haar geleerde hoekje studeert.
Waarom dan-vandaag zoo kieskeurig?"
,lk beb er geen lust in."
„Dat beslist de zaak. Ik dacht soms dat de
een of ander* dandy'je badt wijsgemaakt, dat roo-
ken onpshidl ctaifwy shrdl eta cmfwyp shrdlUpun
k*n niet n*tjes was. 5
De blikken van Geldern vonden Ortzin, die mis
moedig op zijn knevel kauwde.
„Mooi staat het in elk geval niet, als'een vrouw
rookt," zeide de jonge officier koud.
„Mooi mooi, wat een aardige jonge dame doet.
de vacature-Schermer (R.-K.) fa Woensdag gekozen do
lieer A. Spaander (lib.) met 487 stemmen; op den heur
R v. d Zaag (S O A P.) waren 403 stemmen uitge
bracht
DE STAATSBEGHOOTINl
Ondanks do zeer dflikkc werkzaamheden aan de ver
schillende departementen van algemeen bestuur, ais ge
volg van de buitengewone tijdsomstandigheden, zijn d.zu
toch op den normalen tijd met den voorbereidenden
ijcgrooling^arbeid go-eed gekomen, zoodat voor enkele
dagen het ontwerp der güiatabegrooiLag naar den Raad
van State is kunnen wonden verzonden.
UITVOERVERBOD VAN ZUURKOOL.
Naar men verneemt, fa dc tijdelijke opheffing van
liet uitvoerverbod van zuurkool Ingetrokken, omdat
titans de inmaak van nieuwe zuurkool is aangevangen
en men deze met het oog op den komenden wintertijd
ia ons L-rnd wenscht te houden.
De tijdelijke opheffing van hét uitvoerverbod strekte
alleen om de in ons land overgebleven zuurkool vaa
den vorigen inmaak, die hier niet meer werd verbruikt,
nog van de hand te kunnen zetten.
DAT GAAT IN T GROOT.
Op het terrein van dc Internationale Alagncsiewerkcn,
«tast aan de rij'Je van de Maashaven te Rotterdam een
loods, die aan de naamlooze vennootschap Vriesso-
veem fa verhuurd tot opslagplaats van AmenkaauMÜ
meei. Van dot meel zijn 15.679 balen In die loods ge
borgen.
Vier bootwerkers meenden nu hun slag tc kunnen
slaan. Tww huurden het aakscheepje Anna Wilhd-
mlna af, onder voorwaarde dat het 40 ton coed kon
inladen cn de schipper kreeg last in dc Maashaven
aan het terrein van de Internationale Mogwsietwu'kes)
ligplaats te nemen. Iniutvhcu verschaften dc vier bootr
w e/kers zich toegang tot de loods, na zich in verbinding
Sesldd te hebben met den wachtsman F. van W.,
voor do survcüiance op het terrein aanwezig. Die man
zou goeden uitkijk houden, terwijl de dieven hun slag
sloegen. Nu maakten de bootwerkers oen soort stelling,
waarover zij de balen meel uit de loods langs een
plank naar beneden konden laten glijden. Daarna werden
de balen in het aakscheepje gedragen en opgestapeld.
Reeds waren zoo 50 balen moei uil de loods naar de
Anna WHitolmina verhuisd, toen dc rivierpolitie ter
plaatse verscheen om een onderzoek in te stellen. Haar
had men gewaarschuwd, dut men aan de Maashaven
op ecn verdachte wijze aan het moei laden was.
Do rivierpolitie vond er dc bootwerkers niet, die al-»
len een goed heenkomen liadden gezocht, doen in de
jassen van een hunner, die zij tijdöus hun werk in
tte loods hadden opgeiïangcn, werden gegevens gevonden,
die achtereenvolgen» tot de arrestatie van do vier boot
werkers cn den wachtsman hebben geleid. De laatste
is gisternacht gegrepen Allen zijn naar het bureau der
rivierpolitie gebracht, terwijl op do gestolen 50 balen
meel beslag is gelegd.
EEN MEEVALLER.
De Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwe
gen heeft, naar het U. D. meklt, bepaald, dat met hel oog
op de goede bedrijfsresultaten de volgende maand aan
hofpersoneel een extra weck salaris zal worden uitgo-
IN- EN UITVAL VAN HET HDBLD.
In het hospitaaL JIJ hebt aanleg voor detec
tive, zegt dc nachtverpleegster tot den Schildwacht.
Hoe dat, zuster? zegt dc soldaat gevleid.
Wel, Aelkens als 'ik nachts koffie zet kom
je kijken, of er ook onraad fa. Gebruik je suiker en
melk?
CURSUS VOOR MELKCONTROLEURS TE HOORN
Blijkens een advertentie in dit nummer, zal te Hoort
vanwege het Rijkszuivelconsulcntschap voor Noordhol
land van midden September tot Maart as. oen cursus
worden gegeven tot opleiding van mc-lkcontroleurs voor
rundveefokvereemgÈogen, zuivelfabrieken en melkinrich
tingen.
De cursus zal bestaan uit een aantal theoretische
middaglessen -(des Woensdags van pl.m. 2 tot 4 uur),
en pracüsche oefeningen op een aantal h'eele dageü
(van 9 tot 4 uur).
De deelnemers zullen zich vooral moeten onderworpen
aan een toelatingsexamen; niet meer dan 24 leerlin
gen kunnen wonden geplaatst (Personen, die tevens oen
iandbouwcureus volgen, kunnen niet worden toegela
ten.)
Aan hen, (Be na afloop van den cursus een goed
examen hebben afgelegd, wordt een diploma van be
kwaamheid als melkcontroleur uitgereikt Het school
geld bedraagt f 2.50 voor den geheelen cursus.
VAKSCHOOL VOOR KAASMAKERS TE HOORN.
De nieuwe cursus zal midden September beginnen.
De lessen worden op Maandag- en Donderdagmiddag
gegeven vaïi 2 tot 4 uur. Einde der lessen tegen Maart
Het schoolgeld bedraagt f 5. Verafwanende leerlingen
kunnen gedeeltelijke vergooding dor reiskosten beko
men.
De school fa niet uitsluitend voor bcrocpskaasmnkers
bestemd. Er zijn 6 plaatsen beschikbaar voor anderen,
b.v. boerenzoons of -dochters, die er belang bij heb-
is altijd mooL"
Kurt ging in den hoek van de'sofa ritten. HU leg
de zijn arm om Hae's echquders en "trok haar op
de leuning ne*r. „Blijf-hier, Ilse ik zal deTieo-
ren mijn Bportaürtim laten zien, dat zie 'jij odk
graag."
Ortzin draaide zich kortweg om :en ging in de
andere kamer. 1
Ilse had grooten lust om te weenon. Maar thans
-mocht zij niet dadelijk opspringen r-n hem volgen.
„Hoe kon hij daar nn boos over zijn? Kurt is
toch als een broer voor mij?" dacht rij.
Onverschillig keek zij naar de voor baar uitge
spreide afbeeldingen van paarden.-Haar oogen wer
den m«t tranen'gevuld. 1
„Er is hier zooyeel 'rook!" Zij streek ongemerkt
met de hand over do vochtige wenkbrauwen en deed
een beweging om op te sprengen maar Kurt liet
niet los. Met onmerkbaren druk dwong hij haar
om te blijven zitten.
„Laat mij los," verzocht Tlse zacht en geërgerd.
Zij wilde gepn opzien verwekken.
Hij verroerde rich nh-t. 'Met welgevallen voelde
hij, hoe haar lenige gestalte, bij de moeite om zich
vrij to maken, rich tegen rijn arm 'drong.
„Ilse!!" Irma stond in de halfgeopende deur.
„Anna wilde Je. graag hooren zingen. Kom Jebij
ons?" t
Het jonge meisje snelde In de hoogte. Kurt liet
haar onwillekeurig los.
Hij maakte een beweging alsof hij'ook wilde op
staan maar Trma's oogen zagen hem met een
merkwaardigen blik aan. Er lag iete 'dwingends in
haar croote, ernstige oogen.
„Blijf maar 'rustig bij de heeren, Kurt. Wij «doen
de deur dicht, zoodat u ons gezang niet stoort, Vn
wij geon Jast van den rook hebben dan zijn bei
de partijen geholpen."
De heeren protesteerden levendig. 'Niettemin ge
voelden zij rich eecigarinB verlicht, -toen de deur
achter de beide dames gesloten was. Nu behoefden
zij hun tong niet meer zoo in'acht te nemen.
Mijnheer Langen vertelde gaarne krachtig ge
kruide anecdoten, en dat de 'overigen, behalve de
gastheer, h*t niet aan -bijval lieten onjbreken, be
wees het 'dreunende gelach. De lieve meisjesstem,
die ernaast de wondermooie, oud-Schotecbe ballade
„Tom de Rijmer" zong, drong slechte gedempt tot
hen door. 1
Gedurende een minuut verstomden lachen en
spreken... nu hoorde 'men de woorden duidelijker:
„Te dienen u, -'o koningin
wel'zeven jaar verschrikt mij niet
Hij kuste haar zij 'kuste hem....
een vogel zong in bosch en riet."
Kurt kreeg het hoe langer hoe warmer. Waar
om koos Hse dat lied? 4'
Het was de. waarheid vandaag in die bang-
gelukkigo oogenblikken, toen rij in zijn arm lag!
